539 : రివ్యూ!

రచన – దర్శకత్వం : ప్రవీణ్ సత్తారు
తారాగణం  :  రాజ‌శేఖ‌ర్, పూజా కుమార్, శ్ర‌ద్ధాదాస్‌, సన్నీ లియోన్, అదిత్ అరుణ్, ర‌వివ‌ర్మ‌కిషోర్, నాజ‌ర్‌, షాయాజీ షిండే,  పోసాని కృష్ణ‌ముర‌ళి, అవ‌స‌రాల శ్రీనివాస్‌, అలీ, పృథ్వీ తదితరులు
సంగీతం: భీమ్స్ సిసిరోలియో , నేప‌థ్య సంగీతం:  శ్రీచ‌ర‌ణ్ పాకాల‌ , ఛాయాగ్రహణం : అంజి, సురేష్ ఆర్, శ్యామ్ ప్ర‌సాద్‌, గీకా, బాకుర్ 
బ్యానర్ :   శివాని శివాత్మిక ఫిలింస్‌, జ్యో స్టార్ ఎంట‌ర్‌ప్రైజెస్‌
నిర్మాత‌ : ఎం.కోటేశ్వ‌ర్ రాజు 
విడుద‌ల: నవంబర్ 3, 2017 
***

        విజయాలు లేక రెండేళ్ళు విరామం తీసుకున్న రాజశేఖర్ అత్యంత భారీ యెత్తునపునరాగమన సన్నాహం చేశారు. ఒకప్పుడు మగాడుగా బాక్సాఫీసుని ఏలితే, ఇప్పుడు  సామాన్యుడుగా అదృష్టాన్ని పరీక్షించుకోవడానికొచ్చారు. చందమామ కథలు, గుంటూరు టాకీస్ వంటి నాల్గు చిన్న తరహా సినిమాలు తీస్తూ వచ్చిన  దర్శకుడు ప్రవీణ్ సత్తారు కూడా బాణీమార్చి ఏకంగా బిగ్ బడ్జెట్  యాక్షన్ హంగామాకి పాల్పడ్డారు, అది కూడా రాజశేఖర్ తో.  ఇప్పుడు ఈ ఇద్దరి పరిస్థితేమిటి? వుంటారా, పోతారా? ఇది తెలుసుకోవడానికి సినిమాలోకి వెళదాం...

కథ 

       శేఖర్ (రాజశేఖర్) నేషనల్ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఏజెన్సీ – ఎన్ఐఏ లో అసిస్టెంట్ కమిషనర్. తన బృందంతో కలిసి నగరంలో ఆయుధాల, మాదకద్రవ్యాల ముఠాలని ప్రక్షాళన చేసే కార్యక్రమంలో వుంటాడు. ఈ ముఠాల దగ్గర ఒక ఎన్ క్రిప్ట్ చేసిన కోడ్ దొరుకుతుంది. దాన్ని హ్యాక్ చేస్తే, మూడు గంటల వ్యవధిలో బాంబు దాడి జరగబోతోందని తెలుస్తుంది. కష్టపడి  ఆప్రాంతాన్ని కనుక్కుంటే, అక్కడ ర్యాలీ జరుపుకోవడాని కొస్తున్న ప్రతాపరెడ్డి (పోసాని) అనే రాజకీయ నాయకుణ్ణి టార్గెట్ చేసినట్టు తెలుస్తుంది. ఆ దాడి నుంచి ప్రతాపరెడ్డిని కాపాడిన శేఖర్ కి,  నిరంజన్ అనే అనుమానితుడు దొరుకుతాడు. ఈ నిరంజన్ దగ్గరే అసలు రహస్యమంతా వుంటుంది. 

          రాష్ట్రంలో బయటపడిన  ప్లుటోనియం నిల్వల్ని మైనింగ్ చేసి ఉత్తరకొరియాకి తరలించే కుట్ర చేస్తున్న మంత్రులు, అధికారులు, బ్రోకర్లూ అందరి గుట్టూ తెలుస్తుంది శేఖర్ కి. దీంతో నిరంజన్ సహా శేఖర్ ని చంపేసేందుకు వేటాడతుంది  మైనింగ్ మాఫియా. శేఖర్ కి ఇంటిదగ్గర భార్యతో సఖ్యత వుండదు. ఇటు భార్యతో సమస్య, అటు ప్రాణాల సమస్య నెదుర్కొంటూ శేఖర్,  మైనింగ్ మఫియాని ఎలా అంతమొందించాడనేది మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ 

        అంతర్జాతీయ కుట్రకి సంబంధించిన  హై కాన్సెప్ట్ కథ. ఆమధ్య ‘ఘాజీ’ అనే ఇలాటిదే అంతర్జాతీయ హై కాన్సెప్ట్ కథ తెలుగులోనే వచ్చి విజయం సాధించింది. అది ఇండో - పాక్ యుద్ధనేపధ్యంలో వుంటే, ఇది అమెరికా -  ఉత్తర కొరియాల మధ్య నెలకొన్న ఉద్రిక్తతల నేపధ్యంగా వుంది. ఉత్తర కొరియాకి ఇండియా నుంచి అణుపదార్ధాన్ని సరఫరా చేస్తున్న మాఫియా ఒక మాట అంటాడు – ఈ భారీ స్మగ్లింగ్ తెలిస్తే ఐక్యరాజ్య సమితిలో ఇండియా పరిస్థితి ఎలా వుంటుందో వూహించుకోమంటాడు. ఇరాక్, ఇరాన్ లకి పట్టిన గతే ఇండియాకీ పడుతుందని బెదిరిస్తాడు. కానీ అప్పటి దాకా ఉత్తర కొరియా చేతిలో ఈ అణుపదార్ధంతో అమెరికా వుంటుందా? అణుస్మగ్లింగ్ అనే ఐడియాతో  ఈ తెలుగుకథ కొత్తగా వున్నా, దీని నిర్వహణ ద్వితీయార్ధంలో మళ్ళీ మూస వాసనేస్తుంది. మూస వాసనని అధిగమించి విజువల్ అప్పీల్ తో కొత్తగా మారిపోయిన ‘గోల్ మాల్ ఎగైన్’ ఇటీవలే చూశాం. దీన్ని ఈ కథ సాధించలేక పోయింది, ఎంతైనా తెలుగు కథే  కదా అన్నట్టు.

ఎవరెలా చేశారు 

        రాజశేఖర్ పునరాగమన నటన పాతని వదిలించుకుంది. చొక్కాచేతులు పైకి మడిచి కళ్ళెర్రజేసి, సాయికుమార్ గళంతో భీకర రావాలు చేసే మ్యాననరిజమ్స్ దేవుడి దయవల్ల ఇకలేవు. చాలా సింపుల్ గా, అంతే శక్తివంతంగా, క్యాజువల్ డైలాగులతో సహజంగా నటించారు. ఇప్పుడు ఫేసులో తాజాదనం వుట్టిపడుతూ, చూసినకొద్దీ చూడాలనిపించేలా మారిపోయి వచ్చారు. తనెప్పుడో పోలీసు పాత్రల్లో ఆరితేరిపోయారు. ఇప్పుడు విలన్ నోట ‘నువ్వొక సామాన్యుడివేరా’  అని తిట్టించుకుని సామాన్యుడి పవరేంటో స్టయిలిష్ గా చూపించారు. ఇంటి దగ్గర భార్యతో గొడవలు కథలో కావాలని జొప్పించినట్టు వుండడంతో ఆ దృశ్యాల్లో రాజశేఖర్ నటన పెద్దగా ఆకట్టుకోదు. మిగతా సన్నివేశాల్లో, యాక్షన్ దృశ్యాల్లో ఇది తనకి గుర్తుండి పోయే పునరాగమనమే తప్ప విఫలయత్నం కాదు. ఇలాగే రియలిస్టిక్ గా విభిన్న తరహా పాత్రలు పోషిస్తే మళ్ళీ తన సినిమాలు బావుంటాయి. ఒకనాడు ఇలాటిదే టెక్నికల్ థ్రిల్లర్ ‘మగాడు’ తనకెంతో ఇప్పుడు ‘గరుడవేగ’ అంత. 

       హీరోయిన్ పూజా కుమార్ భర్త తనకి సమయం  కేటాయించడం
లేదని విడాకుల దాకాపోయే చాదస్తపు పాత్ర. బిజీ పోలీస్ ఏజెంట్లకి ఇంటి దగ్గర ఇలాటి భార్యల్ని కేటాయించడం ఒక ఫార్ములాగా మారింది. ఇలాటి కథలకి హాలీవుడ్ ప్రకారం బయట ఫిజికల్ యాక్షన్ తో హీరోవుంటే,ఇంట్లో భార్యతో ఎమోషనల్ యాక్షన్ వుండాలి. ఈ ఫిజికల్ - ఎమోషనల్ యాక్షన్ల ద్వంద్వాల ఉద్దేశం అర్ధం జేసుకోకుండా పెడితే ఇదిగో ఇలాగే జానరేతరంగా పానకంలో పుడకల్లా వుంటాయి సీన్లు. క్లయిమాక్స్ యాక్షన్ సీన్ల మధ్య  ఈ సంసార గొడవల సరిత్సాగరం మరీ దెబ్బ తీసింది జానర్ మర్యాదని. 

          విలన్ గా కిషోర్ ఎఫెక్టివ్ గానే వున్నాడు గానీ, కథలోకి ద్వితీయార్ధంలో ఎప్పుడోగానీ రాడు. ఈ యాక్షన్ కథ మిస్టరీతోకూడి వుండడం వల్ల ఈ పరిస్థితి. సన్నీలియోన్ ఒక డాబా పాటలో కవ్వించి పోతుంది. హీరో హీరోయిన్ల మధ్య సమస్యకి సైకియాట్రిస్టుగా అలీకి ఒకే దృశ్యముంది. ఇంకో డాక్టర్ గా పృథ్వీ కన్పిస్తాడు. పెద్దగా హస్యమాడే పాత్రలు కావివి.  రాజకీయ నాయకుడి పాత్రలో పోసాని అర్ధాంతరంగా అంతర్ధానమవుతాడు. ఎన్ ఐ ఏ ఏజెంటుగా రవివర్మ, హ్యాకర్ గా అదిత్ అరుణ్, ఎన్ ఐ ఏ బాస్ గా నాజర్ కన్పిస్తారు. ఇక టీవీ రిపోర్టర్ గా శ్రద్ధాదాస్ కి ఏమంత పాత్రలేదు. 

      సాంకేతికంగా బాగా ఖర్చుపెట్టి తీశారు. ఇప్పుడు రాజశేఖర్ మీద పదుల కోట్ల బడ్జెట్ అంటే రిస్కే. అనుకున్న బడ్జెట్ దాటి పెరుగుతూ పోయిందని చెప్పుకుంటున్నారు. పెరిగింది వృధా కాలేదు గానీ, వసూళ్ళకి ఏటికి ఎదురీదాలి. టికెట్టు కొన్న ప్రేక్షకుడు మాత్రం ఏడ్చుకుంటూ పోడు. పైపెచ్చు రొడ్డ కొట్టుడు సినిమాల మధ్య చాలా బెటరని తలవంచుకుని పోతాడు.

      బీమ్స్ సంగీతంలో రెండే పాటలున్నాయి. శ్రీచ‌ర‌ణ్ పాకాల‌  నేపధ్య సంగీతం  చాలా హైలైట్ ఈ యాక్షన్ థ్రిల్లర్ కి. ఇక ఎందరో ఛాయాగ్రాహకులు కలిసికట్టుగా ఈ యాక్షన్ హంగామాని సమున్న
తంగా దృశ్యమానం చేశారు. ఇంతవరకూ చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలు తీసిన దర్శకుడు ప్రవీణ్ సత్తారు ఉన్నట్టుండి బిగ్ కాన్వాస్ తో, హై కాన్సెప్ట్ ని కూడా ఒంటి చేత్తో తీసి అవతల పడెయ్యగలనని ఆశ్చర్యకరంగా నిరూపించుకున్నారు.

(స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రేపు)

సికిందర్  
www.cinemabazaar.in

(edited typos)

         

           

538 : డార్క్ మూవీస్ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

ఎండ్ విభాగమనేది బిగినింగ్ విభాగంతో దాదాపు సమాన నిడివితో, సమాన సీన్లతో వుంటుంది. అయితే వుండాలని ఖచ్చితంగా నియమం అయితే లేదు. కథని బట్టి తేలుతుంది. ఒకే ఒక్క సీనుతో బిగినింగ్ ముగిసే సినిమాలుండవు. కొత్తగా ఎవరైనా చేయగలిగితే అదొక అద్భుతమే అవుతుంది. కోయెన్ బ్రదర్స్ ఒకే ఒక్క సీనుతో ఎండ్ ని ముగించారు ‘బ్లడ్ సింపుల్’ లో. దీని నిడివి సుమారు పది నిమిషాలు. వెనుక 35 వ సీనులో ప్లాట్ పాయింట్  టూ రావడాన్ని గమనించాం. అంటే ఎదుర్కొంటున్న సమస్యకి పరిష్కారం దొరకడమన్న మన్న మాట. కథ మొదలెడుతూ ప్రధాన పాత్రగా వున్న విస్సర్ తనే కథ ముగించాలి. ఈ కథ ముగించడానికి రే తోడ్పడ్డాడు. అతను బార్ కెళ్ళి తమ మీద (రే – ఎబ్బీ) విస్సర్ సృష్టించిన నకిలీ ఫోటో చూసేశాడు. ఇప్పుడు రే ని చంపి ఆ ఫోటో చేజిక్కించుకోవడం మినహా పరిష్కారమార్గం లేదు విస్సర్ కి.

       అలా అతనిప్పుడు ఈ 35 వ సీన్లో వచ్చి దాడి చేస్తాడు. వూహించని విధంగా ఒకే ఒక్క గుండు దెబ్బకి నేలకూలుతాడు రే. ఇద్దరి మధ్య సంఘర్షణేమీ వుండదు. పరస్పరం ఎదుట పడరు, చూసుకోరు. ఈ కథ మొత్తానికీ కారకుడైన తన శత్రువెవరో కూడా తెలీకుండా చనిపోతాడు రే. అలాగే ఆ శత్రువెవరో కూడా చూడకుండానే చంపేస్తుంది ఎబ్బీ. ఇదీ డైనమిక్స్ (ఈ వ్యాసం కింద ఇచ్చిన లింకుని క్లిక్ చేసి క్లిప్పింగ్ చూడండి).

      మొత్తం స్క్రీన్ ప్లేలో మార్టీ, ఆతర్వాత రే చనిపోబోతున్నారనీ, ఆ చావు ఫలానా ఈ విధంగా వుంటుందనీ ఏర్పాటు చేసిన  నిగూఢార్ధాల ద్వారా మనకి తెలిసిపోతుంది. సేఫ్ దగ్గర మార్టీ వంగినప్పుడు టిల్ట్ అప్ షాట్ లో సీలింగ్ కన్పించే విధంతో అతను నరకయాతన ననుభవించి మరణిస్తాడనీ, అలాగే సేఫ్ దగ్గర రే కూర్చున్నప్పుడు టిల్ట్ అప్ షాట్ లో సీలింగ్ కన్పించే తీరుతో ఇతను ఆకస్మికంగా చనిపోతాడనీ తెలుసుకుంటాం. అదే జరిగిందిక్కడ. ఒక్క గుండు దెబ్బకి చంపింది ఎవరో ఏమిటో కూడా తెలీకుండా చనిపోతాడు రే.

        ఈ ముగింపు కథకి న్యాయం చేసిందా? తప్పకుండా చేసింది. నియో నోయర్ డార్క్ మూవీస్  కథలు నీతిని స్థాపించే ఉద్దేశంతోనే వుంటాయి. ఈ కథలో మార్టీ, విస్సర్, రే, ఎబ్బీ అందరూ నీతి తప్పిన వాళ్ళే. ఈ అవినీతి కథాసుధ ఎబ్బీ నీతి తప్పడంతో ప్రారంభమ

య్యింది. ఆమె నీతి  తప్పడానికి మార్టీతో ఆమె వైవాహిక జీవితంలోని అసంతృప్తే కారణం. ఈ కారణంతో ఆమె పట్ల సానుభూతి కల్గేలానే వుంది పాత్రచిత్రణ. ఆమెకి తగిన శాస్తి జరగాలన్పించదు. పైగా ఆమె దారి తప్పినా కూడా భర్త మార్టీయే పూర్తిగా ద్వేషించలేక పోతున్నాడు. లవ్ – హేట్ రిలేషన్ షిప్ తో కొట్టుమిట్టాడుతున్నాడు. 

      కానీ మార్టీ దగ్గర ఉద్యోగిగా రే అతడి భార్యతో సంబంధం పెట్టుకోడం విశ్వాసఘాతు
కమే అవుతుంది. ఇతడికి శాస్తి జరగాల్సిందే. జరిగింది కూడా. నీతి తప్పిన ఎబ్బీ,  రే లని చంపెయ్యాలనుకోవడం మార్టీ కూడా పాల్పడిన అవినీతి. ఇందుకు మూల్యం చెల్లించు కున్నాడు. ఇక ఎబ్బీ, రే లని చంపి రమ్మంటే నీతితప్పి విస్సర్ మార్టీ మీదికి తుపాకీ ప్రయోగించాడు. అందుకు అనుభవించాడు చివరికి. ఇలా కథకి న్యాయం జరిగి, నీతిని స్థాపించడమనే  కథా ప్రయోజనం నెరవేరింది.

        మరి ఎబ్బీ? ఈ చావులన్నీ చూశాక తనెంత తప్పు చేసిందో తెలిసే వుండాలి. తను అబల. మగవాడి నీడ లేకపోతే బతకలేనితనం. ఈ పిరికితనంతో ఇద్దరు మగాళ్ళ నీడన బతకాలనుకుంది. ఇది చట్టం ఒప్పుకోదు. భర్త నుంచి విడాకులు తీసుకునే ధైర్యం కూడా ఆమెకి లేదు. విడాకులు తీసుకుని ఆమె రే తో వెళ్ళడాన్నే చట్టం ఒప్పుకుంటుంది. కనుక సమస్య వస్తే అబల లాగా ఆలోచించ వద్దనే ఈ పాత్ర ద్వారా తెలుస్తుంది. బేలతనంతో అవ్వాకావాలి, బువ్వాకావాలీ అనుకున్నప్పుడే అక్రమ మార్గం పట్టి పోతారు. అల్లకల్లోలం సృష్టిస్తారు.

     నియో నోయర్ కథలు విధి ఆడే ఆటని – లేదా కర్మ ఫలాల్ని చూపించుకొస్తూ  చివర్లో చట్టం చేతిలో పెట్టేస్తాయి. విస్సర్, మార్టీ, రేల విషయం విధి చూసుకుంది. ఎబ్బీ సంగతి ఇక చట్టం చూసుకుంటుంది. ఈ ముగింపులో ఇంట్లో రెండు శవాలు పడున్నాయి. భర్త కూడా లేడు. వీటన్నిటికీ ఏం సంజాయిషీ ఇచ్చుకుంటుంది చట్టానికి? మొత్తం వ్యవహారం ఆమె ద్వారా చట్టం తెలుసుకుంటుంది. బోనెక్కించి ఏం చేయాలలో ఆలోచిస్తుంది. ఇది ముగింపు అనంతరం మన వూహకొదిలేసిన జరగబోయే అసలు ముగింపు.

       నియో నోయర్ కథలు విధి ఆడే ఆటని – లేదా కర్మ ఫలాల్ని చూపించుకొస్తూ  చివర్లో చట్టం చేతిలో పెట్టేస్తాయి. విస్సర్, మార్టీ, రేల విషయం విధి చూసుకుంది. ఎబ్బీ సంగతి ఇక చట్టం చూసుకుంటుంది. ఈ ముగింపులో ఇంట్లో రెండు శవాలు పడున్నాయి. భర్త కూడా లేడు. వీటన్నిటికీ ఏం సంజాయిషీ ఇచ్చుకుంటుంది చట్టానికి? మొత్తం వ్యవహారం ఆమె ద్వారా చట్టం తెలుసుకుంటుంది. బోనెక్కించి ఏం చేయాలలో ఆలోచిస్తుంది. ఇది ముగింపు అనంతరం మన వూహకొదిలేసిన జరగబోయే అసలు ముగింపు.

        ‘బ్లడ్ సింపుల్’ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు చాలా సుదీర్ఘంగా సాగాయి. తెలుగు సినిమాలంటే ప్రేమలు, ప్రేతాలు తప్ప ఇంకో లోకం తెలీకుండా పోయిన ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో వున్న ఇంకో లోకాన్ని – జానర్ ని చూపించడానికే ఈ వ్యాసాలు. కొందరు ఈ దిశగా ఆలోచిస్తున్నారు. మంచిదే. ఉంటే ఈ పని మీదే వుండాలి. ఆ జానర్ ఒకటి, ఈ జానర్ ఒకటి రకరకాల పడవల మీద ప్రయాణించాలనుకుంటే మాత్రం ఎన్నటికీ నియో నోయర్ తీసి పేరు గడించలేరు.

        ‘బ్లడ్ సింపుల్’ 1980 లలో ఒక తరం నాటి సృష్టి. ఇది అడల్ట్ పాత్రల కథ. 2005 లో టీనేజీ పాత్రలతో తీసిన నియోనోయర్ ‘బ్రిక్’ కూడా వుంది. ఇది కూడా ‘బ్లడ్ సింపుల్’ అంత ప్రసిద్ధమైనది. నేటికాలపు ఈ టీనేజి కథని కూడా 1930 లనాటి డషెల్ హెమెట్ హార్డ్ కోర్ డిటెక్టివ్ నవలలు అందించిన విషయ వ్యక్తీకరణతోనే తీశారు. వచ్చే వారం దీని స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు మొదలెడదాం.

క్లిప్పింగ్ క్లిక్

-సికిందర్

         

        

          

536 : రివ్యూ!

కథ - దర్శకత్వం :  రోహిత్ శెట్టి

తారాగణం : అజయ్ దేవగణ్, అర్షద్ వార్సీ, తుషార్ కపూర్, శ్రేయాస్ తల్పడే, కుణాల్ ఖేమూ, పరిణీతీ చోప్రా, టబు, ప్రకాష్ రాజ్, నీల్ నితిన్ ముఖేష్, జానీ లివర్, సంజయ్ మిశ్రా, ముకేష్ తివారీ, మురళీ శర్మ తదితరులు
స్క్రీన్ ప్లే : యూనస్ సజావల్, మాటలు : సాజిద్ - ఫర్హాద్, సంగీతం : ఆమాల్ మాలిక్, తమన్ తదితరులు, ఛాయాగ్రహణం : జోమన్ టి. జాన్
బ్యానర్ : రోహిత్ శెట్టి ప్రొడక్షన్స్, మంగళ్ మూర్తి ఫిలిమ్స్
నిర్మాతలు : రోహిత్ శెట్టి, సంగీతా ఆహిర్
విడుదల : అక్టోబర్ 20, 2017
***

          మైండ్ లెస్ కామెడీల ‘గోల్ మాల్’ సిరీస్ లో నాల్గోది ‘గోల్ మాల్ ఎగైన్’ ఏడేళ్ళకి ప్రేక్షకుల్ని అలరించేందుకు వచ్చేసింది. మొదటి మూడు సిరీస్ కామెడీలు రెండేళ్ళ గ్యాప్ తో వస్తే, ఈ నాల్గోది చాలా సమయం తీసుకుంది.  సిరీస్ లో కొనసాగుతున్న హీరోల్లో ఒకరిద్దరి మార్పులు తప్ప మిగిలిన హీరోలంతా  ‘ఫాస్ట్ అండ్ ఫ్యూరియస్’ సిరీస్ హీరోలలాగే ఒక కుటుంబంగా పాపులరైపోయారు. హిందీలో ఐదుగురు హీరోలతో  ఒక సిరీస్ గా మల్టీ స్టారర్ సినిమాలు రావడం ఇదే ప్రథమం. పైగా ఇవన్నీ హిట్టవుతూ రావడం అలవాటుగా మారిపోయింది. పక్కా కమర్షియల్ దర్శకుడు రోహిత్ శెట్టి ఎప్పటి కప్పుడు సిరీస్ ని అప్ డేట్ చేస్తూ  ఒకదాన్ని మించి ఒకటిగా  తీసుకుంటూ పోతున్నాడు. ప్రస్తుత మైండ్ లెస్ కామెడీని డిజైనర్ లుక్ తో ప్రెజెంట్ చేయడంతో అంతా కొత్త కొత్తగా, కన్నుల పండువగా మారిపోయింది. పాత కథలకే  డిజైనర్ లుక్ అద్దినప్పుడే అవి  వొక ఫాంటసీ లాగా మారిపోయి హిట్టవగలవని  దీంతో రుజువు చేశాడు. 

          చివరంటా ప్రేక్షకుల్ని కుదురుగా కూర్చోనివ్వని ‘గోల్ మాల్ ఎగైన్’ మైండ్ లెస్ కామెడీలకి వొక పరాకాష్ఠ. కామెడీ కోసం అశ్లీలాన్ని ఆశ్రయిస్తున్న రోజుల్లో, ఇబ్బంది పెట్టకుండా ఇంతకంటే ఎక్కువ డోసుతో ప్రేక్షకుల్ని సీట్లలో ఎగిరెగిరి పడేలా చేసే  మైండ్ లెస్ కామెడీలే చాలా బెటరని కూడా దీంతో రుజువవుతోంది. కాకపోతే ఇది చాలా క్రియేటివిటీని  డిమాండ్ చేస్తుంది  అశ్లీల – ద్వంద్వార్ధాల కామెడీల కంటే. ఈ నేపధ్యంలో ఈ నాల్గో ప్రాంచైజ్ కథాకమామిషేమిటో ఓసారి  చూద్దాం...

కథ

     గోపాల్ (అజయ్ దేవగణ్), మాధవ్ (అర్షద్ వార్సీ), లక్కీ (తుషార్ కపూర్), లక్ష్మణ్ వన్ (శ్రేయాస్ తల్పడే),  లక్ష్మణ్ టూ (కుణాల్ ఖేమూ) ఐదుగురూ ఊటీలో జమునాదాస్ (ఉదయ్ టికేకర్) నడిపే రాజభవనం లాంటి అత్యంత విలాసవంతమైన అనాధాశ్రమంలో పెరుగుతారు. పెరుగుతున్నప్పుడు పసిపాపగా వున్న ఖుషీ (పరిణీతీ చోప్రా) ని ఎవరో గేటుముందు వదిలేసి పోతారు. ఆ ఖుషీని ఆడిస్తూ పాడిస్తూ పెంచుతారు. ఈ ఐదుగురూ కుదురుగా వుండే శాల్తీలు కావు. ఒక వెధవ పని చేసి గోపాల్, లక్ష్మణ్ టూ లు అనాధాశ్రమం నుంచి అవుటయి పోతే, మిగతా ముగ్గురూ అలాగే గెటవుటై పోతారు. అలా మొదటి ఇద్దరూ ఎక్కడో, తర్వాతి ముగ్గురూ ఇంకెక్కడో పదేళ్ళ తర్వాత పెద్దవాళ్ళయి తేల్తారు. ముగ్గురు వసూలీ భాయ్ (ముఖేష్ తివారీ) అనే రియల్ ఎస్టేట్ దొంగ వెంట వుంటే, ఇద్దరు ఖాళీగా తిరుగుతూంటారు. ఈ ఇద్దర్లో గోపాల్ చీకటిపడితే దెయ్యాలుంటాయని భయపడి చచ్చేరకం. ఇతణ్ణి  జోలపాడి నిద్రపుచ్చుతూంటాడు లక్ష్మణ్ టూ. ఈ దెయ్యం భయాన్నే ఉపయోగించుకుని మిగతా ముగ్గురూ టెక్నికల్ గా దెయ్యపు చేష్టల్ని సృష్టించి,  వాళ్లిద్దర్నీ ఫ్లాట్ ఖాళీ చేయిం చేస్తారు వసూలీ భాయ్ కోసం. 

          అప్పుడు ఆ ఇద్దరికీ తమని పెంచిన జమునాదాస్ చనిపోయాడని తెలిసి ఊటీ వెళ్లి అనాధాశ్రమంలో మకాం పెడతారు. అప్పటికే రియల్ ఎస్టేట్ కోసం అనాధాశ్రమం ఆస్తులపైన కన్నేసిన బిగ్ షాట్ వాసూ రెడ్డి (ప్రకాష్ రాజ్) కి ఈ ఇద్దరి మకాం నచ్చక, ఖాళీ చేయించేందుకు వసూలీ భాయ్ కి ఆర్డరేస్తాడు. వసూలీ భాయ్ మళ్ళీ ఆ ముగ్గురికీ ఎసైన్ మెంటిచ్చి  పంపుతాడు. అనాధాశ్రమం వచ్చిన  మాధవ్, లక్కీ, లక్ష్మణ్ టూ ముగ్గురూ మళ్ళీ గోపాల్, లక్ష్మణ్ వన్ ల పనిబట్టడం మొదలెడతారు. అక్కడే ఇప్పుడు అందమైన యువతిగా ఎదిగిన ఖుషీని చూస్తారు. ఖుషీని ప్రేమిస్తున్న గోపాల్ నీ చూస్తారు. చిన్నప్పుడు తాము చూసిన ఆశ్రమ ఇంఛార్జి, లైబ్రేరియన్  ఆనా (టబు)నీ చూస్తారు. ఇంతలో ఖుషీ అమ్మాయి కాదనీ, ఆత్మ అనీ తెలిసి మొత్తమంతా ఠారెత్తి పోతారు. 

          ఖుషీ ఆత్మ ఎలా అయింది? జమునాదాస్ ఎలా చనిపోయాడు? నిఖిల్ (నీల్ నితిన్ ముఖేష్) అనే ఎన్నారైతో కలిసి  వాసూరెడ్డి ఏ ఘాతుకానికి పాల్పడ్డాడు? ఈ పరిస్థితికి ఐదుగురూ ఒకటై ఏం చేశారు? ... ఇవన్నీ మిగతా కథలో తేలే విషయాలు. 

ఎలావుంది కథ

     ఇది తెలుగులో పైశాచిక ఎమర్జెన్సీ విధించుకుని యుద్ధప్రాతిపదికన ఉత్పత్తి చేస్తున్న,  అరిగిపోయిన మూస దెయ్యాల కామెడీ కాదు. దెయ్యాల కామెడీలనే సులభమైన పని పెట్టుకున్నాక, ఫాంటసీ అనే జానర్ నే మర్చిపోయారు. ‘గోల్ మాల్ ఎగైన్’ ఆత్మతో ఒక అందమైన ఫాంటసీ. ఈ ఆత్మ తెలుగు దెయ్యంలా భయపెట్టే దుకాణం పెట్టుకోదు. భయపడే పాత్రలు కామెడీలు  చేసే వ్యాపారం పెట్టుకోవు. బరితెగించిన కామెడీ ఐదుగురు హీరోల కజ్జాలతోనే వుంటుంది. ఆత్మని ఫాంటసీ చేసి, డిజైనర్ లుక్ తో కొత్తదనం తీసుకొచ్చిన వినోదాత్మక కథ ఇది.  

ఎవరెలా చేశారు 

      ఐదుగురూ టాప్ రేంజిలో తమతమ బఫూనరీలని ప్రదర్శిస్తారు. ఎక్కువ కామిక్ టైమింగ్ వున్న వాడు శ్రేయాస్ తల్పడే. సమయస్ఫూర్తితోనే హాస్యం పండుతుంది. అజయ్ కి జోల పాడేటప్పుడు, అజయ్ కి పరిణీతి కోసం హెల్ప్ చేసేటప్పుడు, శత్రుత్రయం ముగ్గురి తాటతీసే సన్నివేశాల్లో, తల్పడే పాల్పడే మైండ్ లెస్ కామెడీ కి అంతుండదు. అజయ్ దేవగణ్ ప్రేమించే పరిణీతీ  చోప్రా చిన్నప్పుడు ఎత్తుకున్న పాప అని తెలిశాక తల్పడే ఒక డైలాగు కొడతాడు – ప్రతీ ఆడపిల్లా తనక్కాబోయే వాడిలో ఫాదర్ ఫిగర్ని చూస్తుంది. ఆమెకి ఫిగరుంది, నువ్వు ఫాదర్ వి - అని! ఐయాం నాటే ఘోస్ట్, ఐయాం యువర్ దోస్త్ అంటాడు. నెక్స్ట్ స్టెప్, బెస్ట్ స్టెప్,  ఫినిష్ స్టెప్ అంటూ హడావిడి చేస్తూంటాడు. 

 ఇలాగే ఒక సమోసా కోసం తినే బల్ల దగ్గర కామెడీని ఎక్కడికో తీసికెళ్ళి పోయే కుణాల్ ఖేమూ. ఒకచోట డైలాగు – వీడికి సాయం చేయడమంటే, యాక్స్ (గొడ్డలి) తో కాళ్ళు నరుక్కోవడమే, బ్లాక్ మనీ మీద టాక్స్ వేయడమే, ఇంటర్వెల్ కే క్లయిమాక్స్ రావడమే!

          గోల్ మాల్ సిరీస్ లో మూగవాడి పాత్ర వేస్తున్న తుషార్ కపూర్ ఒక బిగ్ ఎట్రాక్షన్. నోటితో ఏదేదో అరుస్తాడు కానీ ఎక్స్ ప్రెషన్స్ తో విషయం చెప్తాడు. మూగ పాత్రని  ఒక కల్ట్ క్యారక్టర్ లా తయారు చేసిపెట్టాడు తను. 

          అజయ్ దేవగణ్ ది సీరియస్ కామెడీ. ఎవరైనా తన వైపు వేలు చూపిస్తూ  మాట్లాడితే వేలు విరిచేస్తాడు. పది వేళ్ళతో తుషార్ కపూర్ ఓవర్ యాక్షన్ చూసి,  పది వేళ్ళూ వెనక్కి వంచేస్తాడు. వెనక్కి వంగిన వేళ్ళతో తిరుగుతూంటాడు తుషార్. అజయ్ ఎవర్నయినా కొడితే,  దెబ్బ తగిలిన వాడు రెండు మూడు సార్లు కట్ షాట్స్ లో బంతి కొట్టుకున్నట్టు ఎగిరెగిరి నేలకి కొట్టుకోవాల్సిందే. 

అర్షద్ వార్సీ ది పైకి నవ్వుతూనే వాతలు పెట్టే కామెడీ. పరిణీతీ చోప్రా ఆత్మ అని ఎవరూ అనుకోరు. ఒకమ్మాయి లాగానే కలిసిమెలిసి వుంటుంది. ఈమె పాత్ర ఆశ్రమంలో పనిమనిషి. ఆత్మగా రివీలయ్యాక కొత్త విషాదం తోడవుతుంది పాత్రకి. చివర్లో పగ  దీర్చుకుంటుంది. ఈ పగదీర్చుకోవడంలో కూడా దెయ్యంలా భీకరంగా మారదు. ఒకమ్మా యిలాగే వుంటుంది. ఈ పాత్రని తీర్చిదిద్దడంలో ఫాంటసీ జానర్ దెబ్బతినకుండా చూశారు. 

          ఆనా పాత్రలో టబుకి ఆత్మలు కన్పిస్తాయి, వాటితో మాట్లాడుతుంది. ఈమె పెద్దదిక్కుగా తిరుగుతూంటుంది. టబూ మీద కోల్డ్ క్రీం అంటూ మంత్రాలు చదివే సీను పెద్ద కామెడీ.  హీరోలందరూ తన కళ్ళ ముందు పెరిగిన బచ్చాగాళ్ళు. ఇక చాలా కాలానికి జానీ లివర్ కన్పిస్తాడు. పప్పీ భాయ్ పాత్రలో ఒక సన్నివేశంలో హైదరాబాదీ ఉర్దూతో అల్లకల్లోలం రేపుతాడు. 

          విచిత్రమైన కౌబాయ్ డ్రెస్సులో బాబ్లీ భాయ్ గా సంజయ్ మిశ్రా ది  ఇంకో సందడి. సినిమాలతో కలిపి మాట్లాడి పరువు తీస్తూంటాడు- ఏం బ్యాండ్ వాయించావురా నా అపస్వరాల జస్టిన్ బీబర్ అంటాడు. రేయ్ కుందేలులా అరవకు అంటాడు. ఇక్కడ భూతముంటే వెళ్లి భూతానికి చెప్పు గెస్ట్ అప్పీరియన్సుగా బబ్లీ వచ్చాడని అని అర్డరేస్తాడు. ఘోస్ట్ - జి ఎస్ టి ఘోస్ట్ అని స్పెల్లింగ్ చెప్తాడు. షో హిమ్  యువర్ మూవ్స్ ఖుషీ బేటీ ఎంటీవీ మూవ్స్ అని ఆత్మని ఎంకరేజి చేస్తాడు. క్యాకరే క్యా నాకరే డూ వాట్ విల్ డూ స్కూబీ డూ అంటూ చిత్రవిచిత్రంగా మాట్లాడే క్యారక్టర్ ఇది. కామిక్ విలన్ ప్రకాష్ రాజ్, సీరియస్ విలన్ నీల్ నితిన్ ముఖేష్.

రోహిత్ శెట్టి రెగ్యులర్ రైటర్స్ సాజిద్ – ఫర్హాద్, యూనస్ సజావల్ లు మరోసారి మైండ్ లెస్ కామెడీని ఆద్యంతం వినోదభరితం చేశారు కొత్త పద ప్రయోగాలతో. సంగీతం, ఛాయాగ్రహణం, గ్రాఫిక్స్, నృత్యాలు, పోరాటాలు టికెట్టు కొన్న ప్రేక్షకుడికి పూర్తి సంతృప్తి నిస్తాయి.

చివరికేమిటి 

      రీ సైక్లింగ్ కథల రోహిత్ శెట్టి ఈసారి డిజైనర్ లుక్ సమర్పిం
చడంతోపాతకథేచూస్తున్నామన్పించదు. గతంలో అవే ఫ్యామిలీ డ్రామాలు తీస్తున్న సూరజ్ బర్జాత్యా పంథా మార్చి ‘మై ప్రేమ్ కీ దీవానీ హూఁ’  కి డిజైనర్ లుక్ ఇస్తే రాణించలేదు. అప్పట్లో ఆ కొత్తకి ప్రేక్షకులు అలవాటు పడలేదు. ఇతరులు ‘అశోకా’ లాంటి చరిత్రకాల్ని డిజైనర్ చరిత్రలుగా తీసినా హిట్టవలేదు. చరిత్రల్ని వాటి పురాతన తత్వ్తంతోనే తీయాలి. కానీ ఒక రెగ్యులర్ మూస కమర్షియల్ కథని చిత్రీకరణ పరంగా అదే మూసలో ఇంకా తీస్తున్నప్పుడు పాత వాసనేసి పై స్థాయికి తీసికెళ్ళదు. సినిమాల్లో ఇంకా అనాధాశ్రమం అనే సెటప్ అరిగిపోయిన ఫార్ములా. దీన్ని ఎప్పటిలాగే ఓ పాత బిల్డింగులో చింపిరి పిల్లలతో ఈసురోమని తీస్తూపోతే విజువల్ అప్పీల్ వుండదు. అన్ని అప్పీల్స్ తో బాటు విజువల్ అప్పీల్ కూడా చాలా ముఖ్యం. ఎందుకు ముఖ్యమో ప్రొడక్షన్ డిజైనర్ పీటర్ లార్కిన్ చెప్తాడు – మూడు కారణాలు : 1. సినిమాలు పలాయనవాద వినోదాలుగా మారడం, 2. టీవీ, లాప్ టాప్, స్మార్ట్ ఫోన్ ల వంటి బహువిధ స్క్రీన్స్ తో పోటీ  నెదుర్కోవడం, 3. ఎప్పటికప్పుడు కొత్తగా వస్తున్న దర్శకులతో పోటీ పడాల్సి రావడం. 

            భావోద్వేగాలు ఎప్పుడూ ఒకలాగే వుంటాయి, భావోద్వేగాల కారణాలు కాలంతో బాటు మారిపోతూంటాయి. ఉమ్మడి కుటుంబంగా కలిసి వుండాలనుకోవడం ఒకప్పటి భావోద్వేగం, ఇప్పుడు కాదు. మగ కుర్రాళ్ళు చేయి చేయి పట్టుకుని తిరగడం ఒకప్పటి స్నేహాన్ని ప్రకటించుకునే భావోద్వేగం, ఇప్పుడు కాదు. అలాగే ఫార్ములా సెటప్స్  పైన చెప్పుకున్న మూడు కారణాల వల్ల మారాల్సిందే. కథలూ అదే మూస, వాటి సెటప్సూ అదే మూసలో వుంటే ఆధునిక ప్రేక్షకులు అఫెండ్ అవుతారు. ఇండియాలో ప్రేక్షకులిప్పుడు ఉన్నదాంతో సంతృప్తి పడే స్థితిలో లేరు. ఉన్నత వర్గాలని చూసి మధ్య తరగతి వర్గాలు, మధ్యతరగతి వర్గాలని చూసి కింది వర్గాలూ పోటీలుపడి అనుకరిస్తున్నారు. అనుకరణల మోజులో లేమి లేనట్టే ప్రవర్తిస్తున్నారు. వీళ్ళకి బిగ్ బడ్జెట్ సినిమా అందమైన ప్రపంచాల్ని చూపించాల్సిందే. డిజైనర్ లుక్ అంటే ఉన్నదాన్ని ఎక్కువ చేసి చూపించడమే. చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలకి సెటప్స్ మూసలో వుండక తప్పదు. కానీ పెద్ద బడ్జెట్ సినిమాలకీ అవే వుంటే వాటి విజువల్ అప్పీల్ లో తేడా ఏమీ వుండదు.  

          కనుక   ‘గోల్ మాల్ ఎగైన్’  లో ఎక్కువభాగం అనాధాశ్రమంలో నడిచే కథ కావడంతో, ఆ అనాధాశ్రమాన్ని ఊటీలాంటి అందమైన ప్రదేశంలో అత్యంత రిచ్ భవనాల్లో చూపించడంతో మొత్తం కథే పాత  మూసని మరిపించేట్టు తయారయ్యింది. పైగా రెగ్యులర్ దెయ్యం కామెడీ చేయకుండా ఫాంటసీకి మార్చడంతో విజువల్ అప్పీల్ మరింతగా పెరిగింది. ఇంతే గాకుండా, కామెడీని  ఈ సిరీస్ మెయింటెయిన్ చేస్తున్న మైండ్ లెస్ కామెడీనే కంటిన్యూ చేయడంతో ఫాంటసీ విభిన్నంగా తయారయ్యింది. ఇక ఈ సిరీస్ లో ఎప్పుడో పాపులరైన హీరోలని చూపించిన విధానాన్ని హాలీవుడ్ హై కాన్సెప్ట్ పద్ధతిలో చూపించడం వల్ల కూడా ఫాంటసీ మరింత ఎంటర్ టైనర్ గా  మారింది.
          ఇలా డిజైనర్ లుక్, ఫాంటసీ, మైండ్ లెస్ కామెడీ, హై కాన్సెప్ట్ స్టార్ ప్రెజెంటేషన్ అనే నాల్గు ప్రత్యేక హంగులతో మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఉట్టి పడేలా ప్రొడక్షన్ ని డిజైన్ చేశారు.

                                                  ***

 . 

   ఒకప్పుడు మల్టీ స్టారర్ లు కథాబలంతో బరువుగా వుండేవి. పాత్రచిత్రణలూ, సంఘర్షణలూ సంక్లిష్టంగా వుండేవి. కాలం మారింది. హాలీవుడ్ లో బిగ్ బడ్జెట్స్ కి హై కాన్సెప్ట్ కథే వుంటుంది. దాన్ని సింపుల్ గా చెప్పేస్తున్నారు. విజువల్ యాక్షన్ భారీగా వున్నప్పుడు కథకూడా భారంగా వుండకూడదనే బ్యాలెన్సింగ్ యాక్ట్ ప్రదర్శిస్తున్నారు. అదే చిన్న బడ్జెట్స్  లో- కాన్సెప్ట్ కథల్ని సంక్షుభితం చేసి చూపిస్తున్నారు. వీటికి విజువల్ యాక్షన్ వుండదు కాబట్టి పాత్రలూ వాటి సంఘర్షణలూ అనేక పొరలు కమ్మి వుంటాయి. మూల సూత్రం : ప్రేక్షకుల మీద ఏదో వొక భారాన్ని మాత్రమే వేయాలి.

           పై  సూత్రాన్ని అనుసరిస్తున్నట్టు,  అలరించడానికి మల్టీ స్టారర్ గా భారీ విజువల్ ఎరీనా వున్న ప్రస్తుత ‘గోల్ మాల్ ఎగైన్’ కి కథని నామమాత్రం చేశారు. పైగా  పాత రొటీన్ కథ. ప్రేక్షకులకి ఈ లోటు తెలీదు. ఇక్కడ స్టార్స్ కోసం కథ లేదు, స్టార్స్ చేసే మెదడు తక్కువ టక్కుట మారాలకోసం కథ వుండాలి కాబట్టి ఏదో వుంది. ఐతే నామ మాత్రపు కథకి తెగ నవ్వించి ఎంత ఎంటర్ టైన్ చేసినా,  చివరికొచ్చేసరికి ‘సో వాట్?’ అనుకుంటాడు ప్రేక్షకుడు. అప్పుడు కాస్త ఫీల్ లోకి దింపుతారు సన్నివేశాల్ని. క్లయిమాక్స్ లో హీరోయిన్ పగదీర్చుకునే సన్నివేశాలు ఇవే. 

          ఒక లైనుగా చెప్పుకుంటే, తాము పెరిగిన అనాధాశ్రమం యజమానినీ, తాము పెంచిన అమ్మాయినీ శత్రువులు చంపేస్తే,  వాళ్ళని రప్పించి అమ్మాయి ఆత్మకి అప్పజెప్పడం మాత్రమే కథ. ఈ సింపుల్ లైనుని మల్టీ స్టారర్ ని దృష్టిలో పెట్టుకుని, ఘోరమైన ఏడ్పులతో, ఆత్మ ప్రతీకారాలతో, అరుపులతో, భయపెట్టడాలతో, అది చెప్పుకునే భయంకర ఫ్లాష్ బ్యాకులతో సంక్షుభితం చేసి తలబొప్పి కట్టించకుండా, అంతే సింపుల్ గా, ఫన్నీగా లైట్ రీడింగ్ మెటీరియల్ లాగా అందించేశారు. 

          ఎంత మైండ్ లెస్ కామెడీ అయినా  లాజిక్ పునాదిగానే వుండాలి. లేకపోతే నవ్వలేం. పరిస్థితి లాజికల్ గా వుండాలి, ఆ పరిస్థితికి రియాక్టయ్యే పధ్ధతి ఎంత ఇల్లాజికల్ గా వున్నా ఫర్వాలేదు. సిగరెట్లు కొనాలనుకోవడం లాజికల్ పరిస్థితి. దానికోసం విమానమెక్కి వెళ్ళడం ఇల్లాజికల్ ప్రవర్తన. ఈ ఇల్లాజికల్ ప్రవర్తనే మైండ్ లెస్ కామెడీ,  లేదా అసంబద్ధ కామెడీ అవుతుంది. ఇది అరిస్టాటిల్ సూత్రం. ప్రస్తుత కథలో హీరో హీరోయిన్ల లవ్ ట్రాక్ లో లోపమిదే. ఎత్తుకుని లాలించిన పిల్లనే హీరో ప్రేమించడం, దాన్ని కామెడీ చేయడం ఇబ్బంది కల్గించేదే. ఎంత మెదడు లేని వాడు కూడా ఈ పనిచెయ్యలేడు. ఆమెకి అన్నగానో, తండ్రిగానో  ఫీలవుతాడు. ఇది చూసి శ్రేయాస్ తల్పడే – బీవీసే బేటీ బన్ గయీ, బేటీ సే భూత్నీ బన్ గయీ – అని జోకులేసినా  ఎంజాయ్ చేయలేం. బచ్పన్ ( పసితనం) – పచ్పన్ (ముసలితనం) అని హీరోహీరోయిన్ల నుద్దేశించి కామెంట్లు చేసినా బలవంతపు కామెడీగానే వుంది. చీకటి పడితే దెయ్యాలుంటాయని భయపడేవాడు తెలీక ఆత్మనే ప్రేమించడం మంచి డైనమిక్కే గానీ,  ఇందులో రోమాన్సుకీ,  తద్వారా మైండ్ లెస్  కామెడీ కీ  లాజిక్కే అడ్డుపడుతుంది. మానవసంబంధాలని లాజికల్ గాచూపించాలనేది ఇందుకే.

          ‘గోల్ మాల్ ఒన్స్ ఎగైన్’  అని మళ్ళీ తీస్తే అదెలా వుంటుందనేది ఆసక్తి రేపే ప్రశ్న. ఈ గోల్ మాల్ గ్యాంగ్ అంతా ఇక ఫారిన్లో అల్లరి చేస్తారేమో.

-సికిందర్ 
www.cinemabazaar.in

535 :రివ్యూ !

రచన –దర్శకత్వం : కిషోర్ తిరుమల
తారాగణం :  రామ్, అనుపమ,  లావణ్యా త్రిపాఠీ, శ్రీవిష్ణు, ప్రియదర్శి తదితరులు
సంగీతం : దేవీశ్రీ ప్రసాద్, ఛాయాగ్రహణం : సమీర్ రెడ్డి
బ్యానర్ : స్రవంతి సినిమాటిక్స్, పిఆర్ సినిమాస్
నిర్మాత : కృష్ణ చైతన్య
విడుదల :  అక్టోబర్ 27, 2017
***

         ఇద్దరు బాల్యమిత్రులు. ఒకర్ని విడిచి ఒకరుండలేరు. ఇద్దరి మధ్య మిత్రత్వం కంటే ఇంకేదో ఎక్కువ. అభి ( రామ్) మ్యూజిక్ బ్యాండ్ నిర్వహిస్తూ వైజాగ్ లో వుంటాడు. వాసు (శ్రీ విష్ణు) ఏదో ప్రాజెక్టు పనిమీద ఢిల్లీ పోతాడు. అభి వైజాగ్ లో హౌస్ సర్జన్ మహా (అనుపమ) తో ప్రేమలో పడతాడు. ఆమెకూడా ప్రేమిస్తుంది. కానీ పైకి చెప్పుకోరు. ఆమెకి పాడాలని వుంటుంది. ఆమెకి పాట నేర్పి ప్రోగ్రాం ఇప్పిస్తాడు. ఇంతలో వాసు తిరిగి వచ్చి ఆమెని  ప్రేమిస్తున్నానంటాడు. అభి హర్ట్ అయి, ఫ్రెండ్ షిప్ కోసం ఓకే అంటాడు. వాసు మహాకి ప్రేమని వెల్లడిస్తాడు. అభి కూడా వెల్లడించి నిర్ణయం చెప్పమంటాడు. ఆమె వాసునే చేసుకుంటానంటుంది. వాసు ఆమెతో వుంటూ అభిని నిర్లక్ష్యం చేస్తాడు. అభి మళ్ళీ హర్ట్ అయి గొడవపడి దూరంగా వెళ్ళిపోతాడు.  ఎటూ పాలుపోక మహా యాక్సిడెంట్ చేసుకుని చనిపోతుంది. నాల్గేళ్ళ తర్వాత అభి తిరిగి వస్తాడు. ఇంత జరిగినా అభి తెలుసుకుని రానందుకు వాసు దూరంగా వుంటాడు. ఇద్దరి మధ్య మాగీ (లావణ్య) అనే కొత్తమ్మాయి వస్తుంది. ఈమెని ఎవరు పొందారు, స్నేహితులిద్దరూ తిరిగి ఎలా ఒకటయ్యారనేది మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

          కథ కాదు గాథ. పాసివ్ పాత్రల బాధామయ గాథ. గాథలు తీసుకుని పోసుకోలు కబుర్లు చెప్పుకోవడమే సరిపోతోంది, అవెంత ఫ్లాపుతున్నా సరే. మార్కెట్ యాస్పెక్ట్, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్, యూత్ అప్పీల్, మాస్ అప్పీల్, మొత్తంగా బాక్సాఫీసు అప్పీల్, ట్రెండ్ గ్రిండ్  కుచ్ భీ జాంతానై. జిందగీ జాయే పర్  పురానా ‘చాదస్తం’  న జాయే! ఈ గాథకి కూడా కాలీన స్పృహ లేదు. ఇద్దరు అబ్బాయిల మధ్య స్నేహాన్ని జాగ్రత్తపడి తెర కేక్కించక పోతే నవ్వులపాలవుతారు. స్నేహంలో వున్న ఇద్దరు అబ్బాయిలు ఒకరంటే ఒకరు పడిచచ్చి పోవడం, ఒకరు లేకపోతే  ఇంకొకరు బతకలేమనుకోవడం, లవర్స్ కి మించిన లవ్ ప్రకటించుకోవడం బాపతు సినిమాలు ఒకప్పుడు వచ్చేవి. అప్పట్లో ఇంకో అర్ధం అందులో కనపడక పోయేది. కనీసం 2005 తర్వాత నుంచీ ఇలా వస్తున్న హిందీ సినిమాలకి ప్రేక్షకులు ఇక  గోలెట్టడం మొదలెట్టారు. ఇద్దరు హీరోల మధ్య ఆ అతి స్నేహం ‘గే’ సంబంధం లాగే కనబడుతూ ఛీ పొమ్మన్నారు. దీంతో ఇదంతా ఎందుకని కరణ్ జోహార్ డైరెక్టుగానే ‘దోస్తానా’ అనే ‘గే’ సినిమా ఒకటి తీసిపారేసి  అంకితమిచ్చేశాడు. 

          ఒకప్పుడు అబ్బాయిలు చేయి చేయి పట్టుకుని తిరిగేవాళ్ళు. ఇప్పుడలా తిరిగే ధైర్యం ఎవరూ చేయడం లేదు. ఓపెన్ గా  ‘గే’ కల్చర్ ఈజ్  ఏ గేమ్ ఛేంజర్ అయిపోయింది. ఈ వాస్తవాన్ని, ప్రతికూలతని తెలుసుకోలేదు ఈ గాథ. ఇందులో ఇద్దరు హీరోలు వాళ్ళ  ‘అతి స్నేహం’  కొద్దీ హీరోయిన్ని బలిగొన్నారు. ఆమెతో ప్రేమకన్నా తమ ప్రేమానుబంధాలే ముఖ్యమైపోయి, ఆమె జీవితాన్నెలా ముగించారో కూడా తెలుసుకోరు! ఒకర్ని విడిచి ఒకరుండలేని మగ ఫ్రెండ్స్ కి ఆడ గాలెందుకనేది ప్రశ్న!

ఎవరెలా చేశారు

       గడ్డం పెంచి రామ్ నేటివ్ డీ కాప్రియోలా వుంటాడు. పాత్రకి హుషారు తక్కువ, హూందాతనం ఎక్కువ. గాథ ప్రకారం వుండాల్సిన పాసివ్ పాత్ర. ఫ్రెండ్ షిప్ మీద కొటేషన్స్ లో స్పెషలిస్టు. ఫ్లాష్  బ్యాక్ ప్రేమ - స్నేహాల గాథలో వొత్తుగా గడ్డంతో వుంటూ, ఇవి రెండూ విషాదమవగానే ఫ్రెష్ గా షేవ్ చేసుకుని రివర్స్ లో కన్పిస్తాడు (ఇది గమనించారో లేదో మేకర్లు). తెచ్చిపెట్టుకున్న హూందాతనం వల్ల ఎంటర్ టైన్ చేయడం కష్టమై పోయింది. కొన్ని డైలాగులు మాత్రమే విసిరి అభిమానుల్ని అలరిస్తాడు. అదేమిటోగానీ, పాప్ సింగర్ గానూ పాటల్లో స్పీడు కన్పించదు. అభిమానులాశించే స్టెప్పు లేయడు. ఈ పాటలు కూడా పూర్తిగా వుండవు. కనీసం హీరోయిన్ కి పాట నేర్పే ముఖ్యమైన మలుపుకి సంబంధించిన పాట ఈవెంట్ కూడా అర్ధోక్తిలో ఆగిపోతుంది. గాథ నిడివి ఎక్కువైపోవడం వల్ల,  పాటల్ని ట్రిమ్మింగ్ చేసినట్టుంది. కమర్షియల్ హీరో పాటలకి రేషన్ పెడితే ఫ్యాన్స్ పరేషాన్ ఐపోతారు.

          నటన విషయానికొస్తే రామ్  బాగా నటిస్తాడు, సందేహం లేదు. కాకపోతే నటిస్తున్న పాత్ర కన్విన్సింగ్ గా వుండాలి. గాథ లోంచి అంత కన్విన్సింగ్ గానూ భావోద్వేగాలు పుట్టాలి. ఇంటర్వెల్ కి ముందు పది నిముషాలు, శుభం కి ముందు మరో పది నిముషాలూ  తప్ప మిగిలినవన్నీ కాలయాపన కోసమన్నట్టు పేర్చిన అర్ధంలేని సీన్లే వుంటే ఏం గాథ నడిపిస్తాడు, నడిపించకపోతే ఏం నటిస్తాడు, ఏం ఆకట్టుకుంటాడు. 

          రెండో హీరో శ్రీవిష్ణు అయితే మరీ సీరియస్ గా వుంటాడు. ఇంత జీవితాన్ని చదివేసినట్టు పాత్రలుంటే ఇంకేం వుంటుంది చెప్పడానికి. పాత్రలంటే జీవితాన్ని తెలుసుకునే ప్రయత్నంలో సర్కస్ ఫీట్లు చేసే జోకర్లు కావా? ‘దంగల్’ లో, ‘సీక్రెట్ సూపర్ స్టార్’ లో సమస్యలతోవుంటూనే పాత్రలు ఎంత ఫన్నీగా వుంటాయి. ఇప్పుడొస్తున్న హిందీ సినిమాలనుంచి ఏమీ నేర్చుకోనవసరం లేదా? తెలుగు ప్రేక్షకులు గంభీర ముద్రతో అలాగే ఆసనమేసుకుని సినిమాలు చూసే ప్రత్యేక జీన్సు తో పుట్టారా? 

          ఫస్టాఫ్ హీరోయిన్ అనుపమ ఒక్కతే బాగా మనసుల్లో నాటుకుంటుంది. కారణం,  ఈమె నటించడానికో పాత్ర వుంది, ఈమెకో గాథ వుంది, చివరికో సమస్య వుంది, సంఘర్షణా వుంది. ఈమెని సంఘర్షణలో పడేసి తప్పుకుంటారు హీరోలు. ఆశోపహతురాలైన ఈమె డైరీ రాసిపెట్టి ఆత్మహత్య చేసుకుంటుంది - మీ మగ ఫ్రెండ్ షిప్పు తగిలెయ్యా అన్నట్టు. 

          సెకండాఫ్ హీరోయిన్ లావణ్య కి సరైన పాత్ర లేదు. హీరో లిద్దరి నిర్వాకంవల్ల ఫస్ట్ హీరోయిన్ కేం జరిగిందో తెలిసి కూడా వాళ్ళ వెంటే వుండే బ్రెయిన్ లెస్ పాప. మనమెన్నో సార్లు చెప్పుకున్నట్టు కథనంలో లాజిక్ లేకపోయినా ఫర్వాలేదు, మానవ సంబంధాల్లో లాజిక్ ని చూపించకపోతే వీక్షకుల తలకెక్కవు కథలు. వీక్షకులందరికీ నిత్యం అనుభవమయ్యేది మానవ సంబంధాలే. 

          దేవీశ్రీ ప్రసాద్ పాటలు, సమీర్ రెడ్డి కెమెరా హైలైట్. దర్శకత్వం మాత్రం పాత స్కూలుకి చెందింది. ఇప్పటి ప్రేక్షకులకి భారమే. నడక చాలా స్లో. 

చివరికేమిటి 

     గాథ కాబట్టి, పాత్రలే తప్ప ప్రధాన పాత్ర వుండదు కాబట్టి,  స్ట్రక్చర్ ని ఆశించకూడదు. దాదాపు ప్రతీ రెండో తెలుగు సినిమా ఇంకా చాదస్తంగానే చిన్నప్పట్నుంచీ కథనెత్తుకుని అచ్చిబుచ్చి కబుర్లతో స్పూన్ ఫీడింగ్ చేస్తున్నాయి. ఇప్పటి ట్రెండ్ కి ఈ చిన్నప్పటి కథలు ఎవరికి ఆసక్తికరం. తీరుబడిగా కూర్చుని సినిమాలు చూసే రోజులా? నేరుగా హీరోలనే చూపించేసి, వాళ్ళెంత ‘గాఢమైన’ స్నేహితులో రెండు ముక్కల్లో చెప్పేస్తే అయిపోతుంది. ఇక్కడ చూపించిన చిన్నప్పటి సీన్లు మరీ సిల్లీగా వున్నాయి. ఇదంతా స్క్రీన్ టైంని వృధా చేయడమే. ఆ మాట కొస్తే హీరోలు పెద్దయ్యాక కూడా అరగంట వరకూ పాయింటే వుండదు గాథ నడిచేందుకు. హీరోయిన్ వచ్చాక వుంటుందనుకుంటే, ఆమెతో కూడా ఒకదానితో ఒకటి సంబంధంలేని అతుకుల బొంత సీన్లు. కేవలం ఇంటర్వెల్ దగ్గర కాస్త గాథ పెట్టుకుని ముగించేసే తేలిక పనితో ఈ సీన్ల పేర్పుడు కార్యక్రమం పెట్టుకున్నట్టుంది. తెలుగు సినిమా తీయడం ఇంత ఈజీ అయిపోయిందా – చిన్న పిల్లాడు కూడా తీసేయగలడు కదూ?

          ఇక ఇంటర్వెల్ ముందు పది నిమిషాల్లో నాల్గు మలుపు లొస్తాయి. మలుపువచ్చినప్పుడల్లా ఇదే ఇంటర్వెల్ అనుకుంటాం. గంటన్నర గడుస్తున్నా ఇంటర్వెల్లే రాదు. డిటో సెకండాఫ్ ముగింపు వరకూ. మళ్ళీ ముగింపులో, సడెన్ గావచ్చే  ముగింపుకి పనికొచ్చే నాల్గు సీన్లు  తప్ప,  మిగతావి సహనపరీక్ష పెట్టే  అతుకుల బొంత సీన్లే. అసలేం ‘మ్యాటర్’ చూస్తున్నామో అర్ధం గానట్టు వుంటాయి. 

          కొన్ని సిట్టింగ్స్ లో,  ప్రేమిస్తోందో లేదో తెలీని హీరోయిన్ కి హీరో తన ప్రేమ ఎలా వెల్లడించాలన్న దాని మీద హోరాహోరీ పోరాటాలు జరుగుతున్నాయి. నిజంగానే అది చాలా కష్టమైన పని పాత్రల్ని సరైన తీరులో దృష్టిలో పెట్టుకుంటే. కానీ ఈ గాథలో ఒకరు కాదు ఇద్దరు హీరోలు వచ్చేసి,  హీరోయిన్ కి తమ ప్రేమల్ని చెప్పేస్తారు కాఫీ ఇప్పించినంత ఈజీగా –ఆమె మనసేమిటో తెలుసుకోకుండానే!

          హీరోయిన్ని ప్రేమించానన్న సెకండ్ హీరోని,  ఫస్ట్ హీరో ఆమె దగ్గరికి తీసికెళ్ళి చెప్పించేస్తాడు. ఆమె ఇంకా తేరుకోక ముందే, తనుకూడా ప్రేమిస్తున్నట్టు చెప్పేస్తాడు! ఫ్రెండ్స్ గా మేమింత పారదర్శకంగా వున్నాం, నువ్వే మాలో ఒకర్ని ఎంచుకో అనేస్తాడు. ఈ మాటలు ఆమె మీద ఎలా పనిచేసి ఏం జరుగుతుందో నన్న ఆలోచన లేకుండా. ఏమంటే, అన్ని ట్రయాంగిల్స్  లో ప్రేమించిన ఒక పాత్ర బాధ దిగమింగుకుని తప్పుకుంటుంది, ఇక్కడ రెండు పాత్రలూ ఓపెన్ గా చెప్పేయడం ప్రత్యేకత అని చెప్పుకున్నారు. ఇదేదో కొత్తగానే అన్పిస్తుంది.  హీరోయిన్ కూడా ‘కాదలి’ హీరోయిన్ లా ఎవరికి  ఎస్ చెప్పాలో తేల్చుకోవడానికి సెకండాఫ్ అంతా నమిలేసి, తినేసి పారేసినట్టుగాక, వెంటనే సెకండ్ హీరోని ఓకే చేసేస్తుంది. అప్పుడు ఫస్ట్ హీరో ఏం చేయాలి? మర్యాదగా వాళ్ళ మధ్యనుంచి తప్పుకోవాలి. తప్పుకోకుండా, ఆమెని కలవడానికి జిగ్రీ దోస్తు వెళ్ళినా, ఏం చేసినా దోస్తానా మర్చిపోతున్నావా – నాకంటే ఆమె ఎక్కువయ్యిందా,  నువ్వు నాతోనే వుండాలి -   అని తగాదాలు పెట్టుకుంటే ఏమనుకోవాలి. రేపు పెళ్ళాం పక్కలో పడుకోకుండా తన పక్కన పడుకోవాలా, లేక వాళ్ళిద్దరి మధ్య దూరి తను పడుకుంటాడా? ఇతడి తగాదాలు చూస్తే, నిజంగా ఫ్రెండ్ షిప్ అనిపిస్తుందా, జెలసీ అన్పిస్తుందా?  ఇలా పాయింటు రెండుగా చీలిపోవడం ట్రయాంగిల్లో ప్రత్యేకతా?

          ఉద్దేశించిన ప్రత్యేకమైన ట్రయాంగిల్ నే ఎలా ముగించవచ్చో అది కూడా చూపించకుండా,  హీరోయిన్ పాత్రని చంపేసి ఈజీ సొల్యూషన్ వెతుక్కోడడం ప్రయోగమా? సెకండాఫ్ లో రెండో హీరోయిన్ తో మళ్ళీ ఇంకో ప్రేమగాథ మొదట్నించీ ఎత్తుకోవడమా? ఒక సినిమాలో ఫస్టాఫ్ లో ఒక బిగినింగ్, సెకండాఫ్ లో మళ్ళీ ఇంకో బిగినింగా? 

          ఒకటే సమస్య- నువ్వు లేక నేను బతకలేననే హీరోల ‘గే’  టైపు స్నేహానికి -హీరోయిన్ ని తెచ్చి కలపడం. ఈ రెండు  వేర్వేరు ప్రేమలు ఒక వొరలో గాథగా నైనా ఇమడవు. వీటిలో ఎనర్జిటిక్ స్టార్ రామ్ రాణించడు.

-సికిందర్ 
www.cinemabazaar.in