ఇక దేశంలో పానిండియా సినిమాల ముందు స్మాలిండియా సినిమాలకి స్థానం లేదా? పెద్ద పెద్ద పానిండియా సినిమాలతో సమానంగా చిన్న చిన్న స్మాలిండియా సినిమాలు థియేటర్ ప్రేక్షకుల్ని ఆకర్షించడం మానేశాయా? దీనికి అవుననే సమాధానం వస్తుంది. ఎప్పుడంటే, ప్రాంతీయ స్థాయిలో చిన్న సినిమాల నిర్మాతలు, దర్శకులు అధ్వాన్నంగా సినిమాలు తీసి వదులుతున్నప్పుడు. మలయాళంలో అయినా సరే, తమిళంలో అయినా సరే, కన్నడలో అయినా సరే, తెలుగులో అయినా సరే. పంజాబీలో అయినా సరే, అది బెంగాలీలో అయినా సరే, మరాఠీలో అయినా సరే, గుజరాతీలో అయినా సరే. ప్రాంతీయ భాషల లఘు బడ్జెట్ కమర్షియల్ సినిమాలు నిర్మాణంలో ఆర్టిస్టులకి, టెక్నీషియన్స్ కీ ఉపాధికల్పించే వనరులుగా తప్ప నిర్మాతలకి, థియేటర్లకీ ఎందుకూ పనికిరాని వ్యర్ధపదార్ధాలుగా మిగిలిపోతున్నాయి.
అయితే కాస్త తేడా చూపించినప్పుడు మాత్రం ఇవి పెద్ద హిట్లు. వంద కోట్ల క్లబ్ లోసైతం చేరిపోయే వ్యాపార నమూనాలు. ఒక పక్క జవాన్, జైలర్, లియో వంటి భారీ-బడ్జెట్ పానిండియా సినిమాల వెంట పరుగెత్తిన ప్రేక్షకులే – 12th ఫెయిల్ (హిందీ), క్యారీ ఆన్ జట్టా (పంజాబీ), బైపన్ భారీ దేవా (మరాఠీ), వేద్ (మరాఠీ), 3 ఎక్కా (గుజరాతీ), మాయాకుమారి (బెంగాలీ), పోర్ తాళిల్ (తమిళం), రోమాంచం (మలయాళం), సప్తసాగరచే ఎల్లో (కన్నడ) వంటి చిన్న సినిమాలకీ కనకవర్షం కురిపించారు. పంజాబీలో క్యారీ ఆన్ జట్టానైతే 100 కోట్ల క్లబ్ లో కూర్చోబెట్టారు.
తెలుగులో కూడా కీడాకోలా, మా ఊరి పొలిమేర -2, మ్యాడ్, మేం ఫేమస్, రైటర్ పద్మభూషణ్, బలగం, బేబీ మొదలైన 7 చిన్న సినిమాలని సర్ప్రైజ్ హిట్స్ చేశారు తేడా కనబర్చిన తెలుగు ప్రేక్షకులు. ప్రాంతీయ చలనచిత్ర పరిశ్రమలు పునరుజ్జీవన సంకేతాల్ని చూపుతున్నాయని చిన్న నిర్మాతలు సంతోషిస్తున్నారు. అయితే ఒకటే షరతు- కొంచెం తేడా కనబర్చే వ్యాపార నమూనా ఇవ్వాలి. అప్పుడే పానిండియా ప్రేక్షకుల్ని స్మాలిండియా సినిమాల వైపు కూడా మళ్ళించుకునే వీలవుతుంది. పై సినిమాలన్నీ రొటీన్ మూసకి భిన్నంగా ఏదో తేడా కనబర్చినవే.
తెలుగులో ఐదు కోట్లతో తీసిన బేబీ 80 కోట్లు వసూలు చేస్తుందని ఎవరూ వూహించలేదు. మూడు కోట్లతో బలగం 22 కోట్లు, మూడు కోట్లతో మ్యాడ్ 20 కోట్లు, రెండు కోట్లతో మేం ఫేమస్ 7 కోట్లు, మూడు కోట్లతో రైటర్ పద్మ భూషణ్ 12 కోట్లు, 4 కోట్లతో మా ఊరి పొలిమేర-2 14 కోట్లు, ఆరుకోట్లతో కీడాకోలా 13 కోట్లూ కాసులు కురిపించి నిర్మాతల్నీ, అటు థియేటర్లనీ ఆనందపర్చాయి.
ఇక్కడ గమనార్హ మేమిటంటే, ఇతర భాషల్లో కంటే తెలుగులోనే ఎక్కువ హిట్స్ తీశారు. అయితే దీన్ని స్ఫూర్తిగా తీసుకుని మరింత ఉత్సాహంతో ముందుకు తీసికెళ్తారా? పానిండియా సినిమాలకి తెలుగు ప్రసిద్ధి అయినట్టు, స్మాలిండియా సినిమాలకీ ఆ స్థాయిని తెచ్చి పెడతారా? ఇది సందేహమే. ఎందుకంటే కొత్త కొత్త దర్శకులు ఏవేవో మూస కంటెంట్ లు వెంట పెట్టుకుని ప్రయత్నాలు చేస్తున్నారు. ఆర్గానిక్ మామ-హైబ్రిడ్ అల్లుడు, రారా పెనిమిటి, అలా ఇలా ఎలా, నాతోనేను, కృష్ణ గాడు అంటే ఒక రేంజ్, ఏం చేస్తున్నావ్?, నెల్లూరి నెరజాణ, వారెవ్వా జతగాళ్ళు, ఒకసారి ప్రేమించాక, అలా నిన్ను చేరి- ఇవన్నీ ఈ సంవత్సరం ఇప్పటి వరకు విడుదలైన 90 చిన్న సినిమాల్లో ప్రేక్షకుల్ని చేరుకోని చవకబారు సినిమాలు. ఈ మత్తులోనే ఇంకా వున్నారు మార్కెట్ స్పృహ, గణాంకాల పట్టింపూ లేని కొత్తగా వస్తున్న మేకర్లు.
సినిమా ప్రయత్నాల్లోనే వుంటున్న కాస్త అనుభవమున్న కో-డైరెక్టర్లు, అసోసియేట్ డైరెక్టర్లు పెద్ద హీరోల కోసమే ప్రయత్నాలు చేస్తూ వుండి పోతారు. తమకున్న నాలెడ్జితో టైమ్ వేస్ట్ చేసుకోకుండా చిన్న సినిమా ఒకటి బాగా తీసుకోవచ్చుగా అంటే- అది సక్సెస్ అయితే పెద్ద హీరోలే పిలుస్తారు కదా అంటే- చిన్న సినిమా గురించి ఆలోచించడానికే ఇష్టపడరు. కాబట్టి అనుభవంలేని అసిస్టెంట్లే చిన్న సినిమాలకి దిక్కు. ఎవరో ఒకరు తేడా కొట్టకుండా, యాదృచ్ఛికంగా కాస్త తేడాగాల సినిమా తీస్తే తప్ప, స్మాలిండియా అన్పించుకునే అవకాశం లేదు. పెద్ద సినిమాలు అనూహ్యంగా మంచి వసూళ్ళు ఇస్తున్నప్పుడు చిన్న సినిమాల్ని ప్రదర్శించడం సవాలుగా వుంటుంది. మల్టీప్లెక్సుల ముఖ్య ప్రయోజనాల్లో ఒకటి బహుళ స్క్రీన్‌లు కలిగి వుండడం. ఇది విభిన్న కంటెంట్ గల చిన్న సినిమాల్ని ప్రదర్శించడానికి వీలు కల్పిస్తుంది. అయితే ఏదైనా పెద్ద సినిమా బాక్సాఫీసుని డామినేట్ చేస్తున్నప్పుడు, చిన్న సినిమాల్ని విడుదల చేయడానికి ఇష్టపడరు. పెద్ద సినిమాలు లేనప్పుడు మల్టీప్లెక్సుల బహుళ స్క్రీన్ లన్నిటా చిన్న సినిమాలకి పండగే. దీన్ని సద్వినియోగం చేసుకునే చిన్న సినిమాలే వుండడం లేదు. ఒక షోకి పరిమితమై, రెండో రోజు ఆ షో కూడా లేకుండా పోయే చావకబారు తనంతోనే వుంటున్నాయి.
హిందీ నిర్మాత, పంపిణీదారు సన్నీ ఖన్నా ప్రకారం- కోవిడ్‌ కి ముందు కాలంతో పోలిస్తే ఇప్పుడు లఘుబడ్జెట్ ప్రాంతీయ భాషల సినిమాల విజయాలు తక్కువ వున్నాయి. విడుదలైన అన్ని సినిమాల్లో 10-15% మాత్రమే విజయం పొందుతున్నాయి.
చిన్న సినిమాలు మునుపటి కంటే చాలా ఎక్కువ సంఖ్యలో విడుదలవుతున్నా విజయాలు మాత్రం పెగడం లేదు. ఇంట్లో, చేతిలో, థియేటర్లో ఎక్కడబడితే అక్కడ సినిమాలు వెల్లువెత్తుతున్న కాలంలో- స్టడీతో, రీసెర్చితో అవగాహన పెంచుకుని తేడాగల సినిమా తీస్తే తప్ప, సమూహంలో సెర్చి లైట్ లాగా వుంటే తప్ప, చిన్న సినిమాలకి చావకబారు లేబుల్ వదలదు!
—సికిందర్
