బుక్ రివ్యూ!

 

1119 : స్క్రీన్ ప్లే టిప్స్

 

     107. కథలు గాథలై పోతున్నాయి. చూసింది కథో గాథో అర్ధంగాని వింత స్క్రీన్ ప్లేలు తయారవుతున్నాయి. కథో గాథో ఏదో ఒక్కటే తీయాలి. ముందు కథంటే ఏమిటో, గాథంటే ఏమిటో తెలుసుకుంటే  కథల్నే వాటి లక్షణాలతో తీస్తారేమో. మరి గాథలు పనికిరావా? ఖచ్చితంగా పనికిరావు. ఒకప్పుడు పనికొచ్చేవి. ఎండ్ సస్పన్స్ తో కూడిన కథలెలా ఒకప్పుడు పనికొచ్చేవో గాథలూ పనికొచ్చేవి. వాటి కాలం తీరిపోయింది. కళలు ఏవీ పర్మనెంట్ కావు. ఒకప్పటి నటనలూ సంభాషణలూ ఇప్పుడు లేవు. కాలాన్నిబట్టి మారిపోతూ వచ్చాయి. కాలం కాదని గాథలూ  ఆగిపోయాయి. గత రెండు దశాబ్దాలుగా యాక్టివ్ – పాసివ్ పాత్రల తేడాలే తెలీక, పాసివ్ పాత్రల్లో హీరోల్ని పదేపదే చూపిస్తూ తీస్తున్న కథలే అట్టర్ ఫ్లాపవుతున్నాయి, ఇక పాసివ్ పాత్రలే వుండే గాథల్నేం తీసి హిట్ చేస్తారు. 

           108.  కథ - గాథ అనే గజిబిజి నుంచి గాథని విడదీసి చూస్తే, కమర్షియల్ సినిమాలకి గాథలూ ఒకప్పుడు ఎందుకు పనికొచ్చేవో తెలుస్తుంది. గాథంటే ఉదాత్త విలువల జీవన సౌందర్యం. ఆత్మికంగా మనుషులు విలువల్ని ప్రేమించేవారే. బయట ఈ విలువలు కానరాక అర్రులు చాచే వారే. ఈ ఆత్మిక దాహాన్ని తీర్చేవే గాథలు. అంతేగానీ ఒక కుటుంబ సినిమా అనో, ఇంకేదో మహోజ్వల చిత్రరాజమనో అర్ధంపర్ధంలేని, రుచీ పచీ లేని  కృత్రిమ అనుబంధాలు, సెంటిమెంట్లు కలిపి కుట్టి చూపిస్తే  గాథలైపోవు. ఆత్మిక దాహాన్ని తీర్చవు సరికదా, ఆత్మల్ని కుళ్ళబొడిచి వదుల్తాయి.

          109. ఉమ్మడి కుటుంబాలు ఇప్పుడు లేకపోవచ్చు. విడిపోయి న్యూక్లియర్ కుటుంబాలై పోవచ్చు. వలసపోయి ఎన్నారై కుటుంబాలై పోవచ్చు. కానీ కుటుంబాలనేవి వున్నాయి. వాటి విలువలు? విలువల్ని మళ్ళీ ఉమ్మడి కుటుంబాల నుంచే నేర్చుకోవాలి. కొనసాగించాలి. ఉమ్మడి కుటుంబాలు నాటి జమీందారీలే కావొచ్చు. నేటి పారిశ్రామిక కుటుంబాలే కావొచ్చు. జిఎంఆర్ గ్రూపు అధినేత గ్రంథి మాధవరావు లండన్లో కుటుంబ రాజ్యాంగం రాయించుకొచ్చారు. కుటుంబంలో ఆ రాజ్యాంగమే అమలవుతోంది. కుటుంబాలు కులాంతర, మతాంతర వివాహాలతో సంకరం కావొచ్చు. అయినా కలిసే వుండాలి. ఆ జంటల్ని వెళ్ళ గొడితే, ప్రాణాలు తీసేస్తే కుటుంబాలు పితృ దోషం బారిని పడతాయి. కుటుంబాన్ని విచ్ఛిన్నం చేసుకోవడమంటే వంశంలో ప్రవహించే డీఎన్ఏ ని విచ్ఛిన్నం చేసు కోవడమే. దీని ఫలితాల్ని పిల్లలు సహా అందరూ అనుభవిస్తూ పోతారు. కుటుంబంలో విచ్ఛిన్నమైన డీఎన్ఏ తిరిగి దాని ఐక్యత కోసం తల్లడిల్లుతూ వుంటుంది. ఇదే పితృ దోషం.   ఇలా డీఎన్ఏ విచ్ఛిన్నం కాకూడదనే విలువ ఒక్కటే ఉమ్మడి కుటుంబాలకి ఆధారం. ఈ విలువ కోసం త్యాగాలే చేయాలి తప్ప తెగనరుక్కోవడం కాదు. ‘పెదరాయుడు’ ఈ విలువల్ని ఎత్తి చూపే ఉదాత్త కుటుంబ గాథ. అయింది.

   

 110.బ్రొమాన్స్ లో నైనా, రోమాంటిక్ కామెడీ లోనైనా పెద్ద వయసు క్యారెక్టర్లు నీతులతో క్లాసులు పీకి యూత్ పోకడల్ని మార్చే చాదస్తాలు వుండవు.కానీ తెలుగులో ప్రతీ రోమాంటిక్ కామెడీ ఇలాగే వుంటూ ఫ్లాపవుతోంది. ఏదో మోరల్ పోలిసింగ్ చేయబోతారు దర్శకులు. అలాటిది ఇలాటి చాదస్తాలు ఏవీ లేని జానర్ స్పెసిఫిక్ కథగా ‘హుషారు’ అనే ఈ బ్రొమాన్స్ కొత్తఊపిరే.తల్లిదండ్రుల పాత్రలున్నా అవి కథని మేనేజ్ చేయకుండా సమస్యల్నీ, వాటి పరిష్కారాలనీ పిల్లలకే వదిలేస్తాయి. యూత్ వాళ్ళ జీవితాలు వాళ్ళే జీవించడం నేర్చుకునే స్వావలంబనని అలవర్చుకునేలాచేయాలన్నదే  నిజమైన బ్రొమాన్స్, రోమాంటిక్  కామెడీల ఉద్దేశం. ఇది ఈ కథ నేరవేర్చింది.ఇవాళ్టి యూత్ సినిమాల మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ రోమాంటిక్స్ లేదా ఎకనమిక్స్. చాలా కాలానికి ఈ కథ ఎకనమిక్స్ తో వచ్చి, రోమాంటిక్ కామెడీలతో ఖాళీ అయిన తెలుగు మార్కెట్ ని క్యాష్ చేసుకోగల్గింది.
`        

           111. సినిమా కథంటే మరేమిటో కాదు- పాత్ర (బిగినింగ్) - ఆ పాత్ర ఎదుర్కొనే సమస్య (మిడిల్)  -  ఆ పాత్ర కనుక్కునే పరిష్కారం (ఎండ్). ఇది ఒకటో తరగతి పాఠం. ఎంతటి వాళ్ళయినా ఈ బ్రాకెట్ లోకొచ్చి సినిమా కథ చేసుకోవాల్సిందే. కానీ ఒకటో తరగతి కూడా తెలియని వాళ్ళు స్క్రిప్టులు చేస్తూంటేనే సినిమా కథలు రావడం లేదు. నర్సరీ స్కూలు కతలే వస్తున్నాయి. మళ్ళీ పాత్ర (బిగినింగ్) - ఆ పాత్ర ఎదుర్కొనే సమస్య (మిడిల్)  - ఆ  పాత్ర కనుక్కునే పరిష్కారం (ఎండ్) అని పొల్లుపోకుండా అనుకోకుండా – చివర ‘పాత్ర కనుక్కునే పరిష్కారం’ లోంచి పాత్రని తీసేసి ఒట్టి పరిష్కారమే తీసుకుని – “పాత్ర, ఆ పాత్ర ఎదుర్కొనే సమస్య, పరిష్కారం”  – అనుకుని తప్పులో కాలేస్తే కూడా సినిమా కథవదు. ఆర్ట్ సినిమా పాసివ్  వ్యవహారమవుతుంది. పరిష్కారం పాత్ర కనుక్కోకపోతే – రచయిత  కనుక్కుంటాడన్న మాట. అంటే పాత్ర చేయాల్సిన పని రచయిత చేస్తాడన్న మాట. అంటే పాత్ర సమస్యలో పడ్డ దగ్గర్నుంచీ (మిడిల్ నుంచీ) రచయితే జోక్యం చేసుకుని పాత్రని నడిపిస్తాడన్న మాట. అంటే పాసివ్ పాత్ర తయారు చేస్తాడన్న మాట. అంటే సినిమాని అట్టర్ ఫ్లాప్ చేస్తాడన్న మాట. అంటే ఎందుకు ఫ్లాపయ్యిందో తెలుసుకోకుండా ఇంకో పది ఇలాగే అట్టర్ ఫ్లాపులు చేస్తాడన్న మాట. ఇదింకో రకం నర్సరీ స్కూలు తనమన్న మాట. కాబట్టి ఖచ్చితంగా ‘పాత్ర కనుక్కునే పరిష్కారం’ అని క్రియాత్మకంగా గుర్తు పెట్టుకోవాల్సిందే. ఇక్కడ రచయిత అనడం కూడా సరి కాదు. ఇప్పుడు-  అంటే గత రెండు దశాబ్దాలుగా రచయిత లెక్కడున్నారు. దర్శకులే రచయితలు. వాళ్ళదే చెల్లుబాటు, వాళ్ళవే ఫ్లాపులు. కాబట్టి ఇలాటి కతల వ్యవహారం రచయితల కాపాదించ కూడదు.

          112.  సినిమా కథంటే పైన చెప్పుకున్న బ్రాకెట్లో పొల్లుపోకుండా వుండేదే. ఇలా లేనివి ఏవీ సినిమా కథలు కావు, సినిమాలన్పించుకోవు. కథతో వుంటేనే సినిమా. కాకుండా కథ వుండని గాథ సినిమా అవదు, కథ వుండని ఉపోద్ఘాతం సినిమా అవదు, కథ వుండని ఫ్లాష్ బ్యాక్ సినిమా అవదు, కథ వుండని డాక్యుమెంటరీ సినిమా అవదు, కథ వుండని ఎపిసోడ్లు సినిమా అవదు, కథ వుండని ఆంథాలజీ (కథల సంపుటి) సినిమా అవదు, కథ వుండని ఆర్ట్ సినిమా సినిమా అవదు, కథ వుండని వరల్డ్ మూవీ సినిమా అవదు, కథ వుండని ఇండీ ఫిలిం సినిమా అవదు, కథ వుండని క్రౌడ్ ఫండింగ్ కళాత్మకం సినిమా అవదు, కథ వుండని న్యూస్ బులెటిన్ సినిమా అవదు, కథ వుండని డైరీ సినిమా అవదు, కథ వుండని బయోపిక్  సినిమా అవదు. కెమెరాతో తీసిందల్లా సినిమా అవదు.
          

          113. రాజకీయ సినిమాల కెప్పుడూ యూత్ అప్పీల్, మాస్ అప్పీల్, అన్ని అప్పీల్సూ వుంటూ వస్తున్నాయి. రజనీకాంత్ ‘రోబో- 2’ తో  మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ విషయంలో ఏం పొరపాటు జరిగిందో,  అదే ‘ఎన్టీఆర్’ బయోపిక్ మొదటి భాగంతో జరిగింది. ‘రోబో -2’ లో ఒక ప్రేక్షకులందరూ గుర్తించాల్సిన  పర్యావరణ సమస్యని సైన్స్ ఫిక్షన్ గా చెప్పారు. దీంతో ఇది నిజం కాదేమోలేనని ప్రేక్షకులు ఫీల్ కాలేదు. సైన్స్ ఫిక్షన్ నిజం కాదు కదా. ఇదే పర్యావరణ సమస్యని రాజకీయాలతో చూపించి వుంటే ఎక్కువ రెస్పాండ్ అయ్యేవారు. కనెక్ట్ అయ్యేవారు. రాజకీయాలు పర్యావరణాన్ని - పోనీ పిచ్చుకల్ని-  ఇంత ధ్వంసం చేస్తున్నాయా అని ఫీలయ్యే వారు. చేతిలో వున్న సెల్ ఫోన్ ని చూసినప్పుడల్లా పర్యావరణ హనన రాజకీయాలే కన్పించేవి, క్రోనీ కేపిటలిజంతో బాటు. ప్రేక్షకులనుభవించే సామాజిక సమస్యల్ని సైన్స్ ఫిక్షన్ గా పలాయనవాదంతో చూపరాదు, నిత్యజీవితంలో వాళ్ళు చూసే  రాజకీయాలతోనే ఆర్గానిక్ గా, ప్రాక్టికల్ గా కళ్ళకి కట్టాలి. సామాజిక సమస్యలు వేడి వేడిగా రాజకీయాలతోనే ముడిపడి వుంటాయి, సైన్స్ ఫిక్షన్ తో కాదు.  

      114. మ్యాటరాఫ్ ఫ్యాక్ట్  ( unemotional, practical, sensible, realistic, unsentimental, businesslike etc)  కథనాన్ని  ఏనాడో ‘ప్యాసా’లో గురుదత్ ప్రయోగించారు విజయవంతంగా. ఫలానా ఈ సంఘటన ఈ పాత్ర జీవితంలో ఇలా జరిగిందీ- అని ఒక టీవీ జర్నలిస్టు రిపోర్టింగ్ చేస్తున్న చందంగా చూపించి కట్ చేసేస్తారు ఏ సన్నివేశానికా సన్నివేశం దత్. పాత్రల ఏడ్పులూ మెలోడ్రామాలూ నహీచల్తా. దీన్ని ‘మ్యాటరాఫ్ ఫ్యాక్ట్’ కథనమన్నారు పండితులు. ఇది మతిపోగొట్టే కథనమే. ఇలాంటిది చాలాకాలం వరకూ మరే దర్శకుడూ ప్రయత్నించలేదు- ఇటీవల కాలంలో ‘బర్ఫీ’ లోనే చూస్తాం. ఇవి ఫ్లాష్ బ్యాక్, మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులతో కూడిన కథనాలు కావు కాబట్టి చెల్లింది. కానీ చివరంటా మల్టీ పుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులే రాజ్యమేలే  ‘కంచె’ లోని జోడు కథలకి చెల్లలేదు. 
 

          115. కొన్ని సినిమాలకి విజయవంతంగా  స్క్రీన్ ప్లే అనేది వుండదు. రాం చరణ్ ‘బ్రూస్ లీ’ కి  ‘ఐస్ స్క్రీమ్ ప్లే’ అని కొత్తది కనిపెట్టారు.  దీనితర్వాత ‘లాలిపాప్ ప్లే’ రావొచ్చు. ‘చూయింగమ్ ప్లే’ రావొచ్చు. ఆఖరికి ఇంకా కాలం ఇలాగే కలిసివస్తూ వుంటే,   ‘పాన్ మసాలా ప్లే’, ‘మాణిక్ చంద్ గుట్కా ప్లే’ లు కూడా వచ్చేస్తాయి. బిగ్ బడ్జెట్ సినిమాలకి కావలసిందల్లా అతి బీదతనంతో కూడిన తెల్ల రేషన్ కార్డు  ‘ప్లే’ మాత్రమే. సబ్సిడీ బియ్యం మాత్రమే. సబ్సిడీ బియ్యంతో బడాయిగా బిర్యానీ వంటకం  మాత్రమే. నాణ్యమైన బాస్మతీ బియ్యంతో ప్రేక్షకులకి మంచి బిర్యానీ  పెట్టలేని పేదరికంతో  వుంది టాలీవుడ్ రైటింగ్ డిపార్ట్ మెంట్. సబ్సిడీ బియ్యం మాత్రమే తెలుగు బిగ్ బడ్జెట్ సినిమాల్ని ప్రపంచంలో కెల్లా అతి పెద్ద జోకుగా ( స్కామ్ గా కూడా!)  పేరు ప్రఖ్యాతులు సంపాదించి పెట్టగలదు కాబట్టి ఆ రేషన్ ని వదులుకోరు. టాలీవుడ్ సలీం-  జావేద్ లైన కోన వెంకట్- గోపీ మోహన్లు ఆల్రెడీ సింగిల్ విండో స్కీము అనబడు జారుడుబల్ల స్క్రీన్ ప్లేని  కనిపెట్టారు. అది సినిమా తర్వాత సినిమాగా ఏకసూత్ర కార్యక్రమంగా అమలవుతూ  ‘పండగ చేస్కో’ తో పరాకాష్టకి చేరింది. ఈ స్కీము కింద ఏ స్టార్ అయినా, ఎంతటి వాడైనా; ఏ కథైనా, కథే కాకపోయినా, అదే సింగిల్ విండో లోంచి దూకి, అదే జారుడు బల్లమీదుగా రయ్యిన జారుకుంటూ వెళ్లి బాక్సాఫీసులో పడాల్సిందే. అదంతా ఒక సెట్ చేసిన ప్రోగ్రామింగ్, ఒక టెంప్లెట్, ఒక ఆటోమేషన్, అంతే. మీటలు నొక్కడమే పని. స్టోరీ మేకింగ్ సాఫ్ట్ వేర్ లు అంటూ వున్నాయి. ఈ సింగిల్ విండో స్కీము గురించి ప్రపంచానికి తెలిసిపోతే,  వందల కోట్ల డాలర్ల ఆ స్టోరీ మేకింగ్ సాఫ్ట్ వేర్ రంగం మొత్తంగా మూతబడి పోవాల్సిందే. 

           

―సికిందర్

1119 : రివూ!

 

రచన -దర్శకత్వం : శ్రీ హర్ష కొనుగంటి
టీనటులు: ఆశిష్ రెడ్డి, అనుపమా పరమేశ్వరన్, సహిదేవ్ విక్రమ్, కార్తీక్ రత్నం, తేజ్ కూరపాటి, శ్రీకాంత్ అయ్యంగార్ తదితరులు
సంగీతం : దేవి శ్రీ ప్రసాద్, ఛాయాగ్రహణం: మదీ
బ్యానర్ : శ్రీ వెంకటేశ్వరా క్రియెషన్స్,
నిర్మాతలు: దిల్ రాజు, శిరీష్
***

        అగ్రనిర్మాత దిల్ రాజు తమ్ముడి కొడుకు ఆశీష్ రెడ్డి టాలీవుడ్ లోకి ఎంట్రీ ఇస్తూ నటించిన ‘రౌడీ బాయ్స్’ సంక్రాంతి సినిమాల సందడిలో ఒకటిగా విడుదలైంది. నాగ్ - చైతూ ల ‘బంగార్రాజు’, కృష్ణ మనవడు అశోక్ గల్లా ‘హీరో’, చిరంజీవి అల్లుడు కళ్యాణ్ దేవ్ ‘సూపర్ మచ్చీ’ మూడూ ఇతర సంక్రాంతి సందడి సినిమాలు. టాలీవుడ్ బిగ్ స్టార్స్ ప్రభాస్, ఎన్టీఆర్, అల్లు అర్జున్, రామ్ చరణ్ లు ముందుకొచ్చి ‘రౌడీ బాయ్స్’  ని బ్రహ్మాండంగా  ప్రమోట్ చేశారు, రికమెండ్ చేశారు, మంచి ఎంటర్ టైనర్ గా ప్రామీస్ చేశారు. అత్యధిక థియేటర్లలో అట్టహాసంగా విడుదలైంది. ఆశీష్ రెడ్డికి ప్రత్యర్థిగా నిర్మాత లగడపాటి శ్రీధర్ కొడుకు సహిదేవ్ విక్రమ్ కూడా ఈ మూవీతో పరిచయమయ్యాడు. గ్లామర్ ఒలకబోయడానికి హీరోయిన్ గా అనుపమా పరమేశ్వరన్ జాయినైంది. దేవీశ్రీ ప్రసాద్ తొమ్మిది పాటలూ మోసుకుంటూ వచ్చి సినిమా స్పేస్ ని తన స్వరాలతో ఆక్రమించేశాడు. 2018 లో ‘హుషారు’ అనే స్లీపర్ హిట్ తీసి మంచి క్రియేటివిటీ గల మేకర్ అన్పించుకున్న  హర్ష కొనుగంటి - హైఫైగా ఈ ఇన్స్టాగ్రామ్ జనరేషన్ కాలేజ్ రోమాన్స్ - యాక్షన్ మూవీని భారీ బడ్జెట్ తో తెరకెక్కించాడు. మరి ఆకర్షణీయమైన ఇన్ని హంగులతో ఇది ఇన్స్టాగ్రామ్ జనరేషన్ ‘ప్రేమదేశం’ అయ్యిందా? తెలుసుకుందాం.

కథ

    ఇంట్లో ఎవరి మాటా వినని అక్షయ్ (ఆశీష్ రెడ్డి) రాక్ స్టార్ గా మారాలనుకుంటాడు. ఇంట్లో తిట్లు పడలేక ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో చేరతాడు. ఆ కాలేజీకి ఎదురుగా మెడికల్ కాలేజీ వుంటుంది. మెడికల్ కాలేజీలో చేరుతుంది కావ్య (అనుపమా పరమేశ్వరన్). చూడగానే రెండేళ్ళు పెద్దదైన ఆమెని ప్రేమిస్తాడు అక్షయ్. ఈ రెండు కాలేజీల స్టూడెంట్స్ మధ్య చిన్న చిన్నవిషయాలకి  గ్యాంగ్ వార్స్ జరుగుతూంటాయి. మెడికల్ కాలేజీ స్టూడెంట్ లీడర్ విక్రమ్ (సహిదేవ్ విక్రమ్) కావ్యాని ప్రేమిస్తూంటాడు. కావ్యాని అక్షయ్ ప్రేమించడం చూసి అతడి మీద దాడులు ప్రారంభిస్తాడు. కావ్యా గురించి రెండు కాలేజీల మధ్య  గ్యాంగ్ వార్స్ లో తీవ్రంగా గాయపడ్డ అక్షయ్ తో,  లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ కి సిద్ధపడుతుంది కావ్య. దీని తర్వాత ఏం జరిగిందన్నది మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

    ఇది ఈ కాలపు ‘ప్రేమ దేశం’ కాదు, ‘ప్రేమసాగరం’ కాదు. ముక్కోణ ప్రేమ కథ లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ తో చూపించారు. కాలేజీ గ్యాంగ్ వార్స్, లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ అనే రెండు అంశాల వల్ల కథ కొత్తగా మారిందేమీ లేదు. ‘జార్జి రెడ్డి’ మూవీలో లాగా కాలేజీ గ్యాంగ్ వార్స్ లో విషయం లేదు. పైగా సిల్లీగా వున్నాయి. లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ లోనూ విషయం లేదు. ఫస్టాఫ్ గ్యాంగ్ వార్స్, సెకండాఫ్ లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ గా కథని రెండుగా విభజించి చూపించారు. కానీ గ్యాంగ్ వార్స్ ప్రభావం లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ పైనో, లేదా లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ ప్రభావం గ్యాంగ్ వార్స్ పైనో వుండేట్టు రెండు అంశాల్నీ కలిపెయ్యక రెండు ముక్కలుగా చూపించి సరిపెట్టేశారు. కాలేజీల మద్య గ్యాంగ్ వార్స్ కాదు, రెండు కాలేజీలూ కలిసిపోయి చేసే ‘లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్’ అవసరమని చెప్పేట్టుగా కొత్త రాడికల్ కథని  సృష్టించ లేకపోయారు. బహుశా కాలేజీల మధ్య 'లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్', యువతీ యువకుల లివ్ ఇన్ రిలేషన్ షిప్ సంస్కృతి నుంచి దృష్టిని మళ్ళించే విప్లవాత్మక అంశమవుతుందేమో... క్రేజీ థాట్స్ రాకపోతే ఇన్స్టాగ్రామ్ జనరేషన్ వైరల్  సినిమాలు తీయలేరు.

నటనలు- సాంకేతికాలు

    ఆశీష్ రెడ్డి పరిచయ సినిమా కేవలం అతడి డాన్సింగ్, యాక్షన్ స్కిల్స్ కోసం తీసినట్టుంది. నటనలో ‘హృదయం’ లేదు. డాన్స్ అండ్ యాక్షన్ తో మాత్రం గొప్ప మ్యూజికల్ యాక్షన్ హీరో అవుతాడు. హీరోయిన్ తో రోమాంటిక్ సీన్లలో కూడా నటనని ఇంప్రూవ్ చేసుకోవాల్సి వుంది. రోమాంటిక్ సీన్లు స్క్రిప్టులోనే నిర్జీవంగా వున్నాయన్నది వేరే విషయం. కానీ ఆశీష్  క్యారక్టర్ ఫన్నీ రోమాంటిక్ యాక్షన్ హీరోగా వుండుంటే ఎంటర్ టైన్మెంట్ వుండేది. యాక్షన్లో కామెడీని మిక్స్ చేసినప్పుడే క్యారక్టర్ కలర్ఫుల్ గా వుంటుంది. ఇంటి దగ్గర పేరెంట్స్ తో చేసేది ఉత్త డైలాగ్ కామెడీయే. ఆవారా  కొడుకు ఇంట్లో పేరెంట్స్ తో చేసే రొటీన్ డైలాగ్ కామెడీ.

        హీరోయిన్ అనుపమా పరమేశ్వరన్ చాలా గ్లామరస్ గా, క్లాస్ గా వుంది మెడికోగా. ‘ప్రేమ దేశం’ లో టబూ అంత గ్రేస్ తో మాత్రం కాదు. ఇక ఆమె పాత్రలో మాత్రం రెగ్యులర్ ఫార్ములా లవర్ తప్ప, కొత్తగా కట్టిపడేసే, కదిలించే ఫీలింగులు లేవు. ప్రతినాయకుడుగా సహిదేవ్ విక్రమ్ బావున్నాడు. విషయముంది. సరైన విధంగా వినియోగించుకుంటే నాలుగు కాలాల పాటు అమ్మాయిల గుండెల్లో గుబులు రేకెత్తిస్తాడు. ఇదే స్వాంకీ గెటప్ తో కొనసాగితే.

        దర్శకుడి కథ కన్నా చాలా చాలా భారం దేవీశ్రీ ప్రసాద్ మీదేసుకుని తొమ్మిది పాటలూ పళ్ళెంలో పెట్టి ఇచ్చాడు. మ్యూజికల్ గా ఈ సినిమా కూర్చోబెడితే మంచిదే. ‘ప్రేమసాగరం’, ప్రేమ దేశం’ లలో విషయం క్రేజ్ సృష్టించి మ్యూజికల్ గా హిట్టయ్యాయి.

        ‘హుషారు’ తో ‘విషయం’ కనబర్చిన దర్శకుడు హర్ష ఈ రెండో సినిమా దర్శకత్వంతో చాలా మెట్లు కిందికి దిగిపోయాడు. స్క్రిప్టు, దాంతో దర్శకత్వం చాలా తీసికట్టుగా వున్నాయి. ఓపెనింగ్ సీను ఒక మెడికల్ కాలేజీ అమ్మాయి ఇంజనీరింగ్ కాలేజీ ముందు నిలబడి వుంటే టీజ్ చేస్తారు ఇంజనీరింగ్ స్టూడెంట్లు. ఆమె పరుగెట్టుకుని ఎదురుగా మెడికల్ కాలేజీలోకి వెళ్ళిపోయి స్టూడెంట్స్ కి చెప్తుంది. ఆమె ఇంజనీరింగ్ కాలేజీ ముందునుంచి పరుగెత్తుతున్నప్పప్పుడు పగలు. ఎదురుగా వున్న మెడికల్ కాలేజీలోకి దూరే సరికి రాత్రి. ఇదెలా సాధ్యం? పగలు పరిగెట్టడం మొదలెట్టి రాత్రికి చేరుకుందా ఎదురుగా తన కాలేజీకి? లేకపోతే దర్శకుడేమైనా సింబాలిక్ గా చెప్తున్నాడా? ఫస్టాఫ్ కథ పగటి పూటలా క్లియర్ గా వుంటుందనీ, సెకండాఫ్ కథ అంధకారంలో దారి తెలియక గందరగోళంగా వుంటుందనీ క్లూ ఇస్తున్నాడా?

—సికిందర్

 

1118 : రివ్యూ!

రచన - దర్శకత్వం : పులి వాసు
తారాగణం : : కళ్యాణ్ దేవ్, రచితా రామ్, రాజేంద్ర ప్రసాద్ నరేష్, ప్రగతి, పోసాని కృష్ణ మురళి
సంగీతం: తమన్‌, ఛాయాగ్రహణం : సినిమాటోగ్రఫీ: శ్యామ్ కే నాయుడు
నిర్మాత: రిజ్వాన్
విడుదల : జనవరి 14, 2022
***

        మెగాస్టార్ అల్లుడు కళ్యాణ్ దేవ్ 2018 లో ‘విజేత’ అనే విఫల యత్నంతో ఎంట్రీ ఇచ్చాక ఇప్పుడు ‘సూపర్ మచ్చి’ తో రీ ఎంట్రీ ఇచ్చాడు. మధ్యలో నాల్గేళ్ళు గడిచిపోయాయి. కన్నడ హీరోయిన్ రచితా రామ్ తో కలిసి ఈ ప్రేమకథ నటించాడు. దీనికి దర్శకత్వం వహించిన కొత్త దర్శకుడు పులి వాసు ఈ సినిమా అస్సలు నిరాశపర్చదని భరోసా ఇచ్చాడు. అంటే పెద్దగా ప్రమోషన్ లేకుండానే విడుదలైన ఈ కళ్యాణ్ దేవ్ మలి ప్రయత్నం సక్సెస్ అన్నట్టేనా? దర్శకుడిచ్చిన భరోసాతో చూడొచ్చా? చూడాలో వద్దో చూద్దాం...  

కథ

రాజు (కళ్యాణ్ దేవ్) ఆవారాగా ఫ్రెండ్స్ తో తిరుగుతూ బార్‌లో పాటలు పాడుతూంటాడు. ఇతణ్ణి ప్రేమిస్తూ మీనాక్షి (రచిత రామ్) అనే అమ్మాయి వెంట పడుతూంటుంది. ఈమె ఇన్ఫోసిస్‌ లో టెకీ. లక్షన్నర రూపాయల జీతం. ఇలాటి అమ్మాయి ప్రేమిస్తున్నా రాజు తిరస్కరిస్తాడు. ఆమె వదిలి పెట్టదు. ఈమెని వదిలించుకోవడానికొక కండిషన్ పెడతాడు. ఒక రాత్రి తనతో గడిపితే ఆమె ప్రేమని అంగీకరించి పెళ్ళి చేసుకుంటానని అంటాడు. దీనికీ ఆమె ఒప్పుకుంటుంది. అసలు ఆవారా రాజుని మీనాక్షి ఎందుకు ప్రేమించింది? రాజు కంటే ముందు ఆమె ఎవర్ని ప్రేమించింది? చివరికి రాజుకే చేరువైందా? ఆ రెండో అతన్నే కోరుకుందా? ఆమె ఇలా ప్రవర్తించడానికి ఆమె తండ్రి చనిపోతూ చెప్పిన మాటేమిటి? ...ఇవి తెలుసుకోవాలంటే మిగతా సినిమా చూడాలి.

ఎలావుంది కథ

1976 లో కె. రాఘవేంద్రరావు దర్శకత్వంలో రెండో సినిమాగా ‘జ్యోతి’ అనే లో- బడ్జెట్ విడుదలైంది. ఇందులో జయసుధ, మురళీ మోహన్, గుమ్మడి నటించారు. రచయిత్రి సి. ఆనంద రామం  ‘మమతల కోవెల’ నవలకాధారం. సత్యానంద్ చిత్రానువాదం. సూపర్ హిట్ బ్లాక్ అండ్ వైట్ సినిమా. క్రాంతి కుమార్ నిర్మాత. ఇందులో ఉత్తమ నటనకి జయసుధ, గుమ్మడిలకి ఫిలిమ్ ఫేర్ అవార్డులొచ్చాయి. ఈ సినిమాలో జయసుధ తండ్రి వయసున్న గుమ్మడి దగ్గరి కొచ్చి తనని పెళ్ళి చేసుకోమని అభ్యర్ధిస్తుంది. పెళ్ళి చేసుకుంటుంది కూడా. ప్రేమించిన మురళీ మోహన్ని కాకుండా గుమ్మడి నెందుకు పెళ్ళి చేసుకుంది? ఇదీ సస్పెన్సు.

        ఒకమ్మాయి భవిష్యత్తుని పణంగా పెట్టి ఆల్టర్నేట్ ప్రేమని వెతుక్కుందంటే దాని వెనుక కదిలించే కారణం వుండొచ్చు. ఇదే ‘జ్యోతి’ ని చిరస్మరణీయం చేసింది. ఇదే పాయింటు ‘సూపర్ మచ్చి’ కి కాపీ చేశారో లేక కాకతాళీయమో గానీ, ఈ పాయింటుతో తలపెట్టిన కథాకథనాలు సింగిల్ స్టార్ రేటింగుకి తీసిపోకుండా వున్నాయి. పైగా టైటిల్ కీ సినిమాకీ సంబంధం లేదు. 

        తండ్రి చెప్పిన మాట అనే పైన చెప్పుకున్న పాయింటుతో ఇది మీనాక్షి పాత్ర ప్రధానంగా వుండాల్సిన కథ. అంటే ఆమె కేంద్రంగా ఆమె చుట్టూ అల్లాల్సిన కథవ్వాలి. కానీ ఏ విజన్ లో పెట్టుకుని ఈ కథని అల్లారో గానీ, మీనాక్షీ మీద కాసేపు- రాజు మీద కాసేపూ విజన్ మారుతూ, ఎవరి కథ ఫాలో అవాలో అర్ధం గాకుండా తయారైంది. చదువు సంధ్యల్లేని, ఒక ఆవారాని ఒక పెద్ద ఉద్యోగం చేసే అమ్మాయి ఒక కారణంతో ప్రేమించడమే ఒక పాయింటైతే, మళ్ళీ ఆ ఆవారా రాజు ఆమెని తిరస్కరించడానికో కారణముందని అతడికి ఇంకో పాయింటు కల్పించడంతో ఈ రెండు పాయింట్ల మధ్య రెంటికీ చెడ్డ రేవడి అయింది కథ.

        మళ్ళీ సెకండాఫ్ లో ఇద్దరూ వేరే ఇద్దర్నీ ప్రేమించే కథనం అదనపు కన్ఫ్యూజన్. ఆమె తనకి ఏ మాత్రం సరితూగని రాజుని ప్రేమించడానికి చనిపోతూ తండ్రి చెప్పిన మాటే కారణమైతే, దాని కోసం రాజుతో ఒక రాత్రి గడపడానికైనా సిద్ధపడితే, రాజు ఆమె ఎందుకిలా చేస్తోందని ఆలోచించకుండా, తన వెంట పడుతున్న ఆమె అసలు కథ తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేయకుండా- ఒక రాత్రి గడపడం గురించి ప్లేటు ఫిరాయించి నీతులు చెప్పడం వుంటుంది.

        హీరోయిన్ కి హిడెన్ ట్రూత్ అనే ప్లాట్ డివైస్ ని పెట్టుకుని సృష్టించే ఇలాటి సమస్యాత్మక కథకో ప్రయోజన ముండాల్సింది లేదు. హిడెన్ ట్రూత్ తో ఈ పరిస్థితి ఎదురైన హీరోయిన్ ఇక ఏం చేయాలన్న ప్రశ్న ప్రధానంగా బలంగా, ఆలోచనాత్మకంగా,  ప్రాక్టికల్ గా వుండాల్సిన కథ.

నటనలు- సాంకేతికాలు

కళ్యాణ్ దేవ్ ఈ రెండో సినిమాతో కూడా స్కిల్స్ పెంచుకుని నటించలేదు. ఒకే ఎక్స్ ప్రెషన్ తో సినిమా మొత్తం లాగించేశాడు. ఫైట్లు, డాన్సులు మాత్రం బాగా చేయగలడని  నిరూపించుకున్నాడు. ఇలాటి  బరువైన రోమాంటిక్ డ్రామాలు గాకుండా  తేలికపాటి లవ్ - యాక్షన్లు చేసుకుంటే సరిపోతుందేమో.  మొదటి సినిమా ‘విజేత’ లో కూడా తండ్రీ కొడుకుల బరువైన కథతో తనకి ఎమోషన్లు వర్కౌట్ కాని నిదర్శనముంది. పోతే తను నటించిన ఈ రెండు సినిమాల్లో కూడా ఆవారా పాత్రే తీసుకున్నాడు. ఇలా ఒకే టైపు సినిమాలు, అవీ లో- గ్రేడ్ సినిమాలు చేయడం ఇంకో ప్రత్యేకతగా కన్పిస్తోంది.

        ఇక కన్నడ హీరోయిన్ రచితా రామ్ టాలెంటెడ్ నటియే. ఈ క్లిష్ట పాత్రని నటించగల సామర్ధ్యం వుంది. కానీ కథే గందర గోళంగా వుంటే క్లిష్ట పాత్ర ప్రేక్షకుల పాలిట దుష్ట పాత్రయి పోతుంది. క్లిష్ట పాత్ర కథా కథనాలూ, నటనా ఎలా వుంటాయో దర్శకుడూ హీరోయినూ కలిసి ‘జ్యోతి’ లో జయసుధని చూసి వుండాల్సింది.

        హీరోయిన్ తండ్రి పాత్రలో రాజేంద్ర ప్రసాద్, హీరో తల్లిదండ్రుల పాత్రల్లో నరేష్, ప్రగతి నటించారు. ప్రొడక్షన్ విలువలు మాత్రం బావున్నాయి. తమన్ సంగీతం సినిమా స్థాయికి తగ్గట్టుంది.

చివరికేమిటి

గత నెల హిందీలో  ‘అట్రంగీ రే’ విడుదలైంది. ధనుష్, సారా అలీ ఖాన్, అక్షయ్ కుమార్ నటించిన రోమాంటిక్ కామెడీ. ఇందులో సారా ఇతరులెప్పుడూ చూడని మెజీషియన్ అక్షయ్ ని ప్రేమిస్తూ పదేపదే అతడి కోసం ఇంట్లోంచి పారిపోతూంటుంది. ఇలా కాదని ఒక రోజు ఆమె బంధువులు దారిని పోతున్న మెడికో ధనుష్ ని కిడ్నాప్ చేసి సారాతో పెళ్ళి జరిపించస్తారు. బీహారులో ఇలాటి కిడ్నాప్ పెళ్ళిళ్ళు మామూలే. అవతల తనకి పెళ్ళి నిశ్చయమై వుంటే ఈ కిడ్నాప్ పెళ్ళితో ధనుష్ పిచ్చెత్తి పోతాడు. సారా మాత్రం మెజీషియన్నే కలవరిస్తూంటుంది. ఒక రోజు అతను గుర్రం మీద వస్తూంటే ఎదురు పరిగెడుతుంది. అక్కడ గుర్రముండదు, మెజీషియనూ వుండడు. అదంతా ఆమె వూహే  అన్నమాట. వూహాల్లో మెజీషియన్ని సృష్టించుకుని ప్రేమించుకుంటోంది. ఆమెది మెంటల్ కండిషన్. కథకి సెంట్రల్ క్యారక్టర్. ఆమెకి సమస్య వున్నట్టు ధనుష్ కింకో సమస్య వుండదు. ఆమె సమస్యని పరిష్కరించడమే ధనుష్ సమస్య. ఇక్కడ్నుంచీ సమస్యని పరిష్కరించే బాటలో ఈ కథ ఎంత గందర గోళంగా, బోరుగా తయారై 1.5 రేటింగ్ సంపాదించుకుందో తెలిసిందే. ఇది కాదు విషయం- ఇందులో సెంట్రల్ క్యారక్టర్ గా హీరోయిన్ వున్నప్పుడు సమస్య ఆమెకే వుంది. ఈమె సమస్యని పరిష్కరించడమే హీరో సమస్య. ఈ కాన్షస్ - సబ్ కాన్షస్ ఇంటర్ ప్లేనే ‘సూపర్ మచ్చి’ లో లోపించింది. ఇద్దరికీ వేర్వేరు సమస్యలు పెట్టడం వల్ల.

        ఫస్టాఫ్ సాంతం రాజు ఆవారాతనం, మీనాక్షీ ప్రేమిస్తూ వెంటపడడం తప్ప కథనంలో మార్పు రాదు, ప్లాట్ పాయింట్ రాదు. ఎందుకు ఆమె రాజు లాంటి ఆవారాని లొంగదీయడానికి పడకెక్కడానికి సైతం సిద్ధపడిందో చెప్పకుండా సెకండాఫ్ లో వరకూ నాన్చారు. ‘అట్రంగీ రే’ లో ఆమెకి మెజీషియన్ తో ప్రేమ కల్పననే ప్లాట్ పాయింట్ ఫస్టాఫ్ లోనే వచ్చేసి కథ ప్రారంభమైపోతుంది.

        సెకండాఫ్ లో మళ్ళీ ఇద్దరి వేర్వేరు ప్రేమలు టార్చరే. కథేమిటో అర్ధం గాకుండా, పాత్రలేమిటో అర్ధంగాకుండా చేస్తూ అది సస్పెన్సు పోషణ అనుకుంటే - ఎండ్ సస్పెన్సూ, మిడిల్ మాటాషులతో ఫిష్ మార్కెట్టే అవుతుంది తప్ప సూపర్ మచ్చీ అవదు.

—సికిందర్