రచన - ద‌ర్శ‌క‌త్వం: కుమార్ వ‌ట్టి
తారాగణం: శ్రీ విష్ణు, చిత్రా
శుక్లా , కాశీవిశ్వ‌నాథ్‌, స‌నా, జెమినీ
సురేష్ తదితరులుసంగీతం: సురేష్ బొబ్బిలి, ఛాయాగ్రహణం: థ‌మ‌శ్యామ్‌
బ్యానర్ : వెన్నెల క్రియేష‌న్స్‌
నిర్మాత: బి. ప్ర‌కాష్ రావు
విడుదల : మార్చి 17, 2017
***
న్యూ జనరేషన్ హీరో శ్రీ
విష్ణు ఉన్నట్టుండి పాత మూస కెళ్ళి పోయి షాకిచ్చాడు. మామూలు షాక్ కాదు న్యూజనరేషన్
ఆడియెన్స్ కీ, బాక్సాఫీసుకీ. అప్పట్లో ‘ఒకడుందే వాడు’ సెమీ రియలిస్టిక్ సక్సెస్ తో
తన మీద పెంచుకున్న ఆశలన్నీ వమ్ము చేశాడు. అప్పట్లో శ్రీ విష్ణు అని ఒకడుండేవాడు
అని చరిత్రలో తన చాప్టర్ రాసుకునేందుకు వెళ్ళిపోయాడు. తన మీద కొత్తగా ఆసక్తి
పెంచుకుంటున్న న్యూ జనరేషన్ ఆడియెన్స్ లో నవ్వుల పాలయ్యేందుకూ సిద్ధపడ్డాడు. ఇలాటి
సినిమాల కాలం అయిపోయిందబ్బాయ్ అని మహామహుల సినిమాలనే తిప్పికొడుతున్న ప్రేక్షకుల
ముందు తగుదునమ్మాయని పేలవంగా ప్రత్యక్షమయ్యాడు.
అనగనగా పూరీజగన్నాథ్ తీసిన సినిమాలుండేవి. వాడేసి, అరిగిపోయిన అవే మాఫియా కథలతో ఒక యాక్షన్ సీన్ – ఒక కామెడీ సీన్- ఒక లవ్ సీన్- ఒక పాట; మళ్ళీ ఒక యాక్షన్ సీన్- ఒక కామెడీ సీన్- ఒక లవ్ సీన్- ఒక పాట; మళ్ళీ ఒక...ఇలా రంగులరాట్నంలా స్క్రీన్ ప్లే గిర్రున తిరుగుతూ, అవే సీన్లు జతకట్టి రిపీటవుతూ మనకళ్ళు తిరిగేలా చేసేవి. ఆహా, పేరొస్తే సినిమాకథ రాయడం ఎంత సులభం అన్పించేది. మహాత్మాగాంధీ చరఖా తిప్పుతూ నూలు వడికినట్టు, పదిహేను రోజులు బ్యాంకాక్ బీచిలో కూర్చుని రంగులరాట్నం తిప్పుతూ పై వరసక్రమంలో సీన్లు పడేసుకుంటూ పోతే అదే స్క్రీన్ ప్లే అయి కూర్చునేది చచ్చినట్టూ. పూరీ పేరొచ్చాక ధీమాగా చేసిన ఈ పనిని కొత్త దర్శకుడు ఉత్సాహపడి ‘పూరీ నా ఆదర్శం’ అని డిక్లేర్ చేసుకుంటున్నట్టు, తొలి సినిమాతోనే రంగులరాట్నం తిప్పి పూర్తిచేశాడు. ఈ దెబ్బతో తను కూడా కేరాఫ్ బ్యాంకాక్ బీచి అయిపోవాలని, రంగులరాట్నంతో స్క్రీన్ ప్లే గాంధీ అన్పించుకోవాలనీ వ్యూహం పన్ని వుండొచ్చు. కానీ మోకాలొడ్డే న్యూజనరేషన్ ప్రేక్షకులు పొంచి వుండి ఠకీల్మని కిందపడేశారు. ఈ ప్రేక్షకులే పూరీని కూడా ఠపా ఠపా పడేస్తూ వచ్చారు ఈ మధ్య. ఇది తెలుసుకోలేదు పూరీ ఏకలవ్య శిష్యుడు! నిర్మాత చేత శ్రీ విష్ణు మార్కెట్ కి మించిన అత్యంత భారీ స్థాయిలో ఖర్చుపెట్టించి, బ్యాంకాక్ సముద్రంలో నిమజ్జనం చేశాడు.
పూరీ మేనియాలో దర్శకుడు తీస్తున్నది టెర్రరిజమా, మాఫియానా సఅని కూడా చూసుకోవడం కుదర్లేదు- అచ్చు గుద్దినట్టు పూరీ మార్కు రిచ్ హై ఫై మాఫియాల్లా చూపించేశాడు టెర్రరిస్టుల్ని. ఏ సీను తీసినా పూరీయిజం ప్రకటితమయ్యే మాఫియా లుక్ తో బ్రహ్మాండంగా వుండాలనుకుని జానర్ మర్యాదని మర్చిపోయాడు. ‘అప్పట్లో ఒకడుండే వాడు’ లో అంత జానర్ మర్యాదతో వున్న ‘మా అబ్బాయి’ శ్రీ విష్ణు కూడా జానర్ మర్యాదంతా కడిగిపారేసి, జోకర్ వేషం వేశాడు. 2015 నుంచి ఏ సినిమా జానర్ మర్యాదతో వుందో దానికే ఆచి తూచి మార్కులు వేస్తున్నారు ప్రేక్షకులన్న సంగతి కూడా, తన ప్రొఫెషన్ లో తెలుసుకునే తీరిక లేదు తనకి.
టెర్రరిజం దేశం మీద దాడితో సమానమైన దుష్టత్వం. దేశద్రోహం. దీంతో కాంప్రమైజ్ అవడం కుదరదు. టెర్రరిస్టులుగా ముస్లిములు వుంటున్నట్టయితే ఆ పాత్రలనే టెర్రరిస్టులుగా చూపించాలి. ఎవరి మనోభావాలో దెబ్బ తింటాయని బ్యాలెన్స్ చేస్తూ హిందూ పాత్రల్ని చూపించినప్పుడు ఆ కథే విశ్వసనీయతని కోల్పోతుంది.
ఒకప్పుడు
హిందీ ఫార్ములా సినిమాల్లో చెడ్డ ముస్లింని
చూపిస్తే, బ్యాలెన్స్ చేస్తూ మంచి ముస్లింని కూడా చూపించే వాళ్ళు. చెడ్డ పోలీసుని చూపిస్తే
మంచి పోలీసుని కూడా చూపించేవాళ్ళు. కాలక్రమంలో చెడ్డ పోలీసుని బ్యాలెన్స్ చేయకుండా
చెడ్డ పోలీసు ఒక్కడ్నే చూపించే బెటర్ మెంట్ వచ్చింది అన్ని భాషల సినిమాల్లో. కానీ చెడ్డ ముస్లిం కి
బ్యాలెన్సింగ్ అలాగే కొనసాగుతోంది. హృతిక్ రోషన్ ‘కాబిల్’ లో రేపిస్టుల్లో
ఒకణ్ణి ముస్లింగా చూపించినందుకు,
బ్యాలెన్సింగ్ గా మంచి ముస్లింని హృతిక్ కి ఫ్రెండ్ గా పెట్టారు.
ఇదే చెడ్డ ముస్లిం టెర్రరిస్టు అయితే కాంప్రమైజ్ వుండదు. టెర్రరిస్టు పాత్రల విషయంలో హిందీ సినిమాల్లో ఎప్పుడూ కాంప్రమైజ్ లేదు, బ్యాలెన్సింగ్ లేదు. అందుకే అవి వాస్తవ పరిస్థితికి దర్పణం పడుతున్నట్టు వుండి అన్ని వర్గాల ప్రేక్షకులకి కనెక్ట్ అవుతూంటాయి. మణిరత్నం ‘రోజా’ తీసినప్పుడు కూడా ఇంతే- దీని హిందీ వెర్షన్ కి కూడా అంత పేరొచ్చింది.
తెలుగు సినిమాల్లోనే హాస్యాస్పదంగా ఏ గొడవా లేకుండా హిందువుల్ని టెర్రరిస్టులుగా చూపించేసి తప్పించుకోవచ్చనుకుంటున్నారు. ‘ఆది విష్ణు’, ‘బసంతి’ ఇలాంటివే. వీటికి ఏ గతి పట్టిందో తెలిసిందే. హిందువు టెర్రరిస్టు ఎలా అవుతాడన్న ఇంగితజ్ఞానం ప్రేక్షకులకి వుండ దనుకుంటున్నారు. శ్రీ విష్ణు బాంబు పేలుళ్ళలో ఎవడో పంకజ్ అని తెలుసుకుని వాడి కోసం వెతకడం మొదలెడతాడు- ఇక్కడే విశ్వసనీయత ఏమిటో తెలిసిపోయింది. పంకజ్ బదులు ఫారుఖ్ అని ఎందుకు పెట్టలేకపోయారు? టెర్రరిస్టులుగా హిందువుల్ని కూడా చూపించ వచ్చు. చాపకింద నీరులా హిందూ టెర్రరిజం కూడా వుందని భావిస్తే ఆ బాపతు కథతో.
మాఫియాలతో ప్రజలు ఇబ్బంది పడరు. ఆ కథల్ని ఎంటర్ టైనింగ్ గా చూపించ వచ్చు. టెర్రరిస్టులతో సామూహికంగా ఇబ్బంది పడుతున్నారు. టెర్రరిజం ఆ మతం ఈ మతం అని లేకుండా ఇంటి గడపల దాకా వచ్చేసి ఇళ్ళల్లో శోకాలు పెట్టిస్తోంది. ఇలాంటప్పుడు ఈ కథల్ని ఎంటర్ టైనింగ్ గా చూపించలేరు. వేరే భాషల్లో చూపించడం లేదు, తెలుగులోనే చూపిస్తున్నారంటే- ఏ మాత్రం బాధ్యత లేకుండా ఈ కథల్ని మామూలు మూస కథల్లా మసాలాలేసి సొమ్ములు చేసుకోవాలన్న యావతోనే. ఇందులో సందేహం లేదు. ఇది టెర్రరిజం కంటే పెద్ద ద్రోహం. ఇందుకే ఇలాటి సినిమాలకి ఎలా బుద్ధి చెప్పాలో అలా చెప్తున్నారు ప్రేక్షకులు కూడా. అయినా ఈ సినిమాలతో వచ్చే నష్టాలకి వేరే కారణాలున్నాయని ఆత్మవంచన చేసుకుంటున్నారు.
జానర్
మర్యాదని పక్కన బెడదాం, ఈ కథ జోకర్ విన్యాసాలతో ఎలా వుందంటే, ప్రారంభమే అట్టహాసంగా
‘గబ్బర్ సింగ్’ టైటిల్ సాంగ్ ని కాపీ కొట్టే చిత్రీకరణతో మా అబ్బాయి గ్రాండ్ ఎంట్రీ.
ఆ వెంటనే ఎక్కడిదో పురాతన సినిమా సీనులా ఇంట్లో అమ్మ అక్క నాన్నలకి పనీపాటా లేని మా
అబ్బాయితో ముద్దూ మురిపాలు. అక్కపెళ్ళి చూపులు. మా అబ్బాయే ముప్ఫై దగ్గర పడుతున్నట్టు
వుంటే, ముప్ఫై దాటిపోయి వుండాల్సిన మా అక్క పెళ్లి ఇప్పుడెందుకు గుర్తుకొచ్చిందో
తెలీదు (తర్వాతి సీన్స్ లో బాంబు
దాడులున్నాయి కాబట్టి పెళ్ళికి రెడీ చేస్తున్నట్టుంది, ఇన్నాళ్ళకి పెళ్లి
చేస్తున్నట్టూ వుంటుంది, పైగా బాంబు దాడుల్లోపోతే పెళ్లి ఖర్చు తప్పించుకున్నట్టూ
అవుతుంది). అక్క వయసు గురించి ఆడియెన్స్ తేడాగా ఫీలవకూడదని, పాత్రధారిని కాన్వెంట్
అమ్మాయిలా వుండేట్టు చూసి తీసుకుని, కళ్ళద్దాలు పెట్టేశారు. ఇక ఆ కాబోయే బావతో మా అబ్బాయి తుగ్లక్ ఇంటర్వ్యూ. అక్క పెళ్ళికి తన
పేరుమీదున్నకోటి రూపాయల ఫ్లాట్ కట్నంగా కూడా ఇచ్చేసి, మంచబ్బాయి అన్పించుకునే సీను కూడా ఒకటి
మర్చిపోకుండా వేసుకోవడం మాఅబ్బాయి.
ఇంకో తెల్లారి పొద్దున్నే ఎదురింటి ముందు ముగ్గులేసుకుంటూ తెలుగు సంస్కృతిని ద్విగుణీకృతం చేస్తూ ఐటీ ప్రొఫెషనల్ హీరోయిన్ ఎంట్రీ. మా అబ్బాయి మదర్ మొదటిసారిగా చూస్తున్న ఈ హీరోయిన్ ముక్కు బావుందని కీర్తిగానాలు చేస్తూంటే, సిగ్గు మొగ్గయి పోవడం ఐటీ హీరోయిన్. ఓ తెల్లారి పొద్దునే ఫలహారం తీసుకొచ్చి సత్యనారాయణ వ్రతం చేశామని అనడం. ఇంత పొద్దునే సత్యనారాయణ వ్రతం చేసుకునే అర్భక ఫ్యామిలీ ఎక్కడిదిరా అని మనం కన్ఫ్యూజ్ అవుతూంటే, తొలిసారి ఇంట్లో కొచ్చిన ఈ కొత్తమ్మాయి చేతికి కాఫీ ఇచ్చి, నిద్రపోతున్న కొడుక్కి ఇచ్చిరమ్మని పంపుతుంది మా అబ్బాయి మదర్. ఈ మదర్ ఆడదేనా అని మనకింకో డౌటు! ఇలాటి మదర్స్ తో జాగ్రత్తగా వుండాలి కొత్తమ్మాయిలు.
జానర్ మర్యాదని పక్కన పెడదాం, కథా మర్యాదనే చూద్దాం...ఇక పెళ్లి ఫిక్స్ అయి షాపింగ్ కి వెళ్తారు. షాపింగ్ చేసుకుని వస్తూ సాయిబాబా గుడి కెళ్తారు. అక్కడ ఎడాపెడా బాంబులు పేలి తను చెక్కుచెదరకుండా, అమ్మా నాన్నా అక్కా మాత్రం దారుణంగా చచ్చిపోతారు. కట్ చేస్తే, దరిద్రం వదిలింది అన్నట్టు వుంటుంది సీను. ఇంకా ఆ విషాదం వంకాయా ఎవడిక్కావాలి- ఎంటర్ టైన్ మెంట్ మూడ్ లోకి వచ్చెయ్యాలి సినిమా! లేకపోతే ఆడదు!
కట్ చేయగానే, ఐటీ హీరోయిన్ టిఫిన్
పట్టుకొస్తుంది. మా అబ్బాయి ఫ్రెష్ గా వుంటాడు, టిఫిన్ తినేస్తూంటాడు. ఇంత జరిగితే నీకు బాధ లేదా? అని అనాలి కాబట్టి అంటున్నట్టు ఆమె అంటే, బాధ ఇక్కడ వుంటుంది ఈ గుండెల్లో- ఆ
నాకొడుకుల్ని పట్టుకు చంపుతున్నప్పుడు
బయటి కొస్తుంది ఆ బాధ-అని డిక్లేర్ చేసేస్తాడు.
అంటే ఇక నుంచి కథలో జాలీగా వుండాలి కాబట్టి- జోకర్ లా ఆడిపాడి ఎంటర్ టెయిన్
చేయాలి కాబట్టి, బాధ గురించి ఇలా చెప్పేసి- ప్రేక్షకుల్ని సిద్ధం చేశాడన్న మాట
తనని చూసి ఎంజాయ్ చేయడానికి. ఇదీ మాఅబ్బాయి అద్భుత క్యారక్టరైజేషన్ ఇంత ఓవర్
బడ్జెట్ సినిమాలో.
క్యారక్టర్ ని చంపి కథలో ఎమోషన్ని తీసి పారేశాక- ఇక స్వేచ్చా జీవి అయిపోయాడు మా అబ్బాయి. కానీ ప్రేక్షకులు మాత్రం ఆ చావుల దగ్గరే ఆలోచిస్తూ వుండిపోతారు. ఇంకా ముందుకెళ్ళి సినిమా చూడ్డానికి మనసంగీకరించదు. సినిమా ఎక్కడో ఫ్లాప్ అవలేదు, ఇక్కడే సీన్ దగ్గరే ఫ్లాప్ అయిపోయింది ఈ ప్లేటు ఫిరాయింపుతో. ఇంకా మా అబ్బాయి యేమిటి, చనిపోయిన అక్క మా అమ్మాయి అయితే? మా అమ్మాయి చావుకి లెక్క తేలాలన్న ఎమోషన్ లోకి ప్రేక్షకులు జారుకుంటే, మా అబ్బాయి ఎవడు? వీడి వేషాలతో మాకేం పని?
దర్శకుణ్ణి బ్యాంకాక్ బీచికి ప్రమోట్ చేయాలన్న ఏకైక లక్ష్యంతో మా అబ్బాయి చక్రం తిప్పడం మొదలెడతాడు- రంగులరాట్నం. ఈ రంగులరాట్నంలో నాంకే వాస్తే ఒక యాక్షన్ సీన్ – ఖుషీ కే వాస్తే ఒక కామెడీ సీన్- మస్తీ కే వాస్తే ఒక లవ్ సీన్- మజాకే వాస్తే ఒక పాట; మళ్ళీ నాంకే వాస్తే ఒక యాక్షన్ సీన్- ఖుషీకే వాస్తే ఒక కామెడీ సీన్- మస్తీ కే వాస్తే ఒక లవ్ సీన్- మజాకే వాస్తే ఒక పాట; మళ్ళీ నాంకే వాస్తే ఒక... తిప్పి తిప్పి ఇదే తంతు!
ఇలా
నాంకే వాస్తే, అదికూడా అప్పుడప్పుడు మా అబ్బాయి టెర్రరిస్టులు అనుకుంటున్న వాళ్ళతో
యాక్షన్ సీన్స్, ఇక మిగిలినదంతా హీరోయిన్ తో ఖుషీ కోసమే, మస్తీ కోసమే, మజా కోసమే
సీన్లు.
ఆమె ప్రతీ మాటకీ అబ్బాయ్ అంటుంది- లేకపోతే శ్రీ విష్ణు గ్రాండ్ గా టైటిల్ రోల్ పోషిస్తున్నాడని మనమెక్కడ మర్చిపోతామో అని. ప్రతీ యాక్షన్ సీన్ అయిపోయిన వెంటనే- అబ్బాయ్ అంటూ సెక్సీగా వచ్చి ఒళ్ళు విరుచుకుంటుంది. ఎంత కసిగా వుందీ....దీన్నీ ...అని ఒర్చుకోలేక పోతాడు మా అబ్బాయి. ఇక కామ ప్రకోపిత విప్రలంభ శృంగార విరహతాప కామెడీ. తాళలేక సాంగేసుకుని ఉష్ణ మంతా స్వేదబిందువులయ్యే కేళీ విలాసాలు. చిట్ట చివర్లో ఫార్ములా ప్రకారం విధిగా ఫోక్ సాంగ్ కూడా వేసుకుని మూస మాస్ కి పూర్తి న్యాయం చేయడం.
మనకెలా వుంటుందంటే, ఆ టెర్రరిస్టులు వీళ్ళిద్దర్నీ కాల్చి చంపాలన్పిస్తుంది. ఇలా తమాషా కింద మారిపోయిన మా అబ్బాయి పాత మూస కథ శ్రీవిష్ణుకి గుణపాఠం నేర్పకపోతే ఇంకేదీ నేర్పదు. అసలు మా అబ్బాయి యేంటి? మా అమ్మాయి కాదా? అక్క పెళ్లి కూడా అయిపోయి, మర్నాడు భర్తతో గుడికెళ్ళి టెర్రరిస్టు దాడిలో భర్తతో పాటూ చనిపోయివుంటే, అది బలమైన కథ కాదా? మా అబ్బాయి యేంటి? ఏం పీకాడని? ‘మా అమ్మాయి’ యే నిలబడుతుంది ఈ కథనీ, నిర్మాతనీ.
దర్శకుడు ఇంకో పని చెయ్యలేదు, తన ఈ మానస పుత్రికని పూరీ జగన్నాథ్ కి అంకిత మివ్వలేదు.
-సికిందర్
http://www.cinemabazaar.in
