రివ్యూలు, సాంకేతికాలు, స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు...

టికెట్లు దొరకడం యోగం, సినిమాలు చూడడం భోగం, రివ్యూలు రాయడం రోగం!

19, ఆగస్టు 2016, శుక్రవారం

రివ్యూ!






కథ- స్క్రీన్ ప్లే –దర్శకత్వం: వీరభద్రం చౌదరి

తారాగణం : ఆది, నమితా ప్రసాద్. సాయికుమార్, అలీ, రఘుబాబు, పృథ్వీ, అభిమన్యు సింగ్, షకలక శంకర్, సురేఖావాణి, అన్నపూర్ణ, మాళవిక తదితరులు
సంగీతం : ఎస్ ఎస్ తమన్, ఛాయాగ్రహణం :
ఎస్ అరుణ్ కుమార్
బ్యానర్ : శ్రీ ఐశ్వర్య లక్ష్మి మూవీస్, ఎస్ ఆర్టీ ఎంటర్ టైన్ మెంట్స్
నిర్మాతలు : ప్రసాద్ తలారి, రామ్ తాళ్ళూరి
విడుదల:  19 ఆగస్టు, 2016

***

       హీరో ఆది - దర్శకుడు వీరభద్రం ఓ సక్సెస్  కోసం స్ట్రగుల్ చేస్తున్న వాళ్ళే. ఎందుకు సక్సెస్ అనేది వీళ్ళకి అందని చంద మామ అయిందో ఈ కింద చూద్దాం...

కథ
        బీటెక్ చదివిన బాబ్జీ (ఆడి) ఒక బ్యాంకుకి రికవరీ ఏజెంట్ గా పనిచేస్తూంటాడు. కావ్య(నమితా ప్రసాద్)  అనే అమ్మాయి పరిచయమవుతుంది ఈమె ఎసిపి (అభిమన్యు సింగ్) చెల్లెలు. తన చెల్లెలితో ఎవరు మాట్లాడినా కాల్చేసే రకం ఇతను. చెల్లెలి పెళ్లి చేయాలని ప్రయత్నిస్తూంటాడు. బాబ్జీ తన చెల్లెల్ని కలుస్తున్నాడని తెలిసి నిఘా పెట్టిస్తాడు.  పోలీస్ సిబ్బంది ఒకరోజు కాల్పులు జరపడంతో బాబ్జీ పారిపోతాడు.  కావ్యతో తన కెలాటి  సంబంధం లేదని చెప్పడానికి ఎసిపి ఇంటికి వెళ్తాడు బాబ్జీ. పెళ్లి ఇష్టం లేని కావ్య అప్పుడే  ఇంట్లోంచి పారిపోతూంటుంది. ఆమెతో బాబ్జీని చూసిన ఎసిపి సిబ్బందిని ఎగదోస్తాడు. వాళ్ళని తప్పించుకుని బాబ్జీ కావ్యతో రైలెక్కేస్తాడు. ఇంకో గ్యాంగ్ కూడా కావ్య కోసం  వెంటబడుతుంది. ప్రయాణంలో ఈ రెండు గ్యాంగ్స్ ని  ఎదుర్కొంటూ కావ్యని తన వూరికి తీసుకుపోతాడు బాబ్జీ. 

        మోతుబరి అయిన బాబ్జీ తండ్రి (సాయి కుమార్) కి కావ్యని తన ఫ్రెండ్ గా  పరిచయం చేస్తాడు. ఇంట్లో ఆడవాళ్ళు బాబ్జీ పెళ్లి చేయాలనీ పట్టుబడతారు. బాబ్జీ తండ్రి ఒక సంబంధం చూస్తాడు. ఇది ఇష్టం లేని బాబ్జీ కావ్య సహాయంతో ఆ పెళ్లి చూపుల్ని చెడగొడతాడు. కావ్య కోసం గ్యాంగ్ మళ్ళీ ఎటాక్ చేస్తుంది. ఎసిపి గ్యాంగ్ కూడా ఎటాక్ చేస్తుంది. ఈ రెండు గ్యాంగ్స్  ని ఎదుర్కొని కావ్యని బాబ్జీ ఎలా సొంతం చేసుకున్నాడన్నదే మిగతా కథ. 

ఎలావుంది కథ
        కొత్తదనమూ విషయమూ రెండూ లేని పాతచింతకాయ కథ. దీనికి బిసి సెంటర్లలో కూడా దృశ్యం ఉంటుందనేది అనుమానమే. ఇలాటి కథతో కోటి రూపాయల చిన్న బడ్జెట్ సినిమా కూడా తీయరేమో. ఆరేడు కోట్లు పెట్టి అట్టహాసంగా తీశారు. ఎవరికీ ఉపయోగపడని వ్యవహారం. సగంలో చాలా మంది లేచిపోవడమే ఇందుకు తార్కాణం. 

ఎవరెలా చేశారు
       
మాస్ హీరో, యాక్షన్ హీరో, ఆల్ రౌండర్ స్టార్ అవ్వాలని ఆది  ఎంత ప్రయత్నించినా వర్కౌట్ కావడం లేదు. అడకత్తెరలో పోక చెక్క పరిస్థితి ఇంకా తప్పడం లేదు. రఫ్, గరమ్ లతో చెడు అనుభవా లెదురయ్యాక కూడా అదే బాట  పడితే తనని దేవుడు కూడా కాపాడలేడు. ఇలాటి మూస మాస్ సినిమాలు తన లాంటి యంగ్  హీరో చేయాల్సినవి కావు- కొత్తగా చేయడానికీ వీటిలో ఏమీ వుండదు. ఆల్రెడీ చిరంజీవి, బాలకృష్ణ, నాగార్జున, వెంకటేష్ లు ఏనాడో చేసేశారు. వాళ్ళే బాగా చేశారు. ఆది ప్రయత్నించాల్సింది ఈ  తరం యువ ప్రేక్షకులకోసం. ‘చుట్టాలబ్బాయి’ ఏ కోశానా యూత్ కి కనెక్ట్ అయ్యే అవకాశమే లేదు. పది  నిమిషాలకో ఫైట్ చేసేస్తే, డాన్సులు చేసేస్తే యూత్ తో బాటు మాస్ చప్పట్లు కొడతారనుకోవడం అవివేకం. తన తాహతుకి మించిన భారీ డైలాగులు కొట్టినా ఇంతే. 

        ఇక ఈ పాత్రలో ఆకర్షణీయంగా  ఇంకేముంది-  తను హీరోయిన్ ని ప్రేమించనే ప్రేమించలేదు, ఆమె కూడా ప్రేమించలేదు, ఇద్దరి మధ్యా రోమాన్సే లేదు. తన పాత్రకి ఒక లక్ష్యం, దిశా దిక్కూ ఏమీ లేవు. ఈ పాత్రలో తను పరమ పాసివ్ గా ఉన్నాడన్న స్పృహే లేదు. ఎవరో ఫ్రెండ్ చెబితే అమెరికా  వెళ్లి జాబ్ చేయాలన్న ఆలోచన వస్తుంది, హీరోయిన్ పరిచయమైతే అమెరికా  వెళ్ళాలన్న ఆలోచనే ఎగిరిపోతుంది. తండ్రి చెబితే హీరోయిన్ ని తిరిగి తెచ్చుకోవడం కోసం వెళ్తాడు. అక్కడ హీరోయిన్ పెళ్లి జరిగిపోతోంది ఎలా అని కూర్చుంటే- ఇంకో ఫ్రెండ్ అలీ దగ్గరికి తీసికెళ్ళి  అలీ ద్వారా హీరోయిన్ ని కిడ్నాప్ చేయిస్తాడు- సొంతంగా ఆలోచించి తనేం చేశాడు ఆది? చేయనప్పుడు అది పాత్రెలా  అవుతుంది? దాంతో చేసింది నటన ఎలా అవుతుంది?

        చుట్టలబ్బాయ్ టైటిల్ కూడా తన పాత్రకి ఎలా వర్తిస్తుందో కూడా తెలీదు. తను ఎవరికి  చుట్టం? ఎవరికి ముద్దుల అబ్బాయి? ఏమో!

        ఇక హీరోయిన్ సెలెక్షన్ అధమంగా వుంది. ఆమెది ఫోటోజెనిక్ ఫేసు కాకపోగా, నటనకీ నవ్వుకునేలా వుంది. కాస్సేపు వచ్చిపోయే సెకండ్ హీరోయిన్ అయితే, ‘ఐ’ లో విక్రం గూని పాత్ర పోషించినట్టు ముసలమ్మలా వంగిపోయి నడుస్తుంది. అరకొర బట్టలతో అంగాంగ ప్రదర్శన కూడా మెయింటెనెన్స్ సరిగ్గా లేక ఎబ్బెట్టుగా వుంది. చుట్టాలబ్బాయికి చెత్తమ్మాయిలు.

        మిగిలిన నటీనటులు రొటీనే. ఇంతకీ  తెల్ల పంచ- కండువా వేసుకుని తండ్రి పాత్ర పోషించిన సాయికుమార్ ఈ సినిమాలో ఎందుకున్నట్టో? ఏం చేసినట్టో?

        సాంకేతికాల కొస్తే  ఎస్ అరుణ్ కుమార్ ఛాయాగ్రహణానికి వంద మార్కులేయవచ్చు. అలాగే సంగీత దర్శకుడు ఎస్ ఎస్ తమన్ కి. అంతే, ఇంతకి మించి చెప్పుకోవడానికేమీ లేదు. 

చివరి కేమిటి?
        ర్శకుడు వీరభద్రంకి కాలానుగుణమైన సినిమాలు తీయడానికి ఇంకా  మనస్కరించడం లేదు. ఎప్పుడో ఇతర దర్శకుల దగ్గర తను పనిచేసిన నాటి విషయాన్నే నేటికీ ప్రేక్షకుల మీద రుద్దుతున్నారు. కాలం చెల్లిన కథని కాస్సేపు పక్కన పెడదాం, దీనికి చేసిన స్క్రీన్ ప్లే కి స్ట్రక్చర్ అంటూ ఒకటుందా? దీనికి రాయించిన మాటలకి ఒక వొరవడి అంటూ వుందా? ఇంగ్లీష్ పదాలతో ప్రాస డైలాగులే డైలగులవుతాయా? ఎక్కడైనా కామెడీ అంటూ పండిందా? అది సారంలేని కామెడీ కాదా? ఆ ఇంటర్వెల్ సీనేమిటి, ఎక్కడో ఆపాలి కాబట్టి ఆపాలన్నట్టు లేదూ- అదీ గ్యాంగులతో యాక్షన్ సీను మధ్యలో? అప్పటి వరకూ అసలు నడించిన కథేమిటి? పాత్రల్ని ఒక రైలు ఎక్కించి రౌడీల్ని వెంట తరమడమేనా? వాళ్ళని హీరో ఎదుర్కొనే రిపీటయ్యే సీన్లేనా?  ఒక హోమ్లీ సినిమా తీయాలనుకుంటే ఈ రౌడీ గ్యాంగులతో గోలేమిటి? సెంటి మెంట్లో, సాంప్రదాయాలో, అవి పెట్టుకుని పల్లెటూళ్ళో హాయైన వ్యవహారం నడుపుకోవచ్చుగా? ఒక మ్యూజికల్ రూరల్ ఎంటర్ టైనర్ ని  ఇవ్వొచ్చుగా, నాగార్జున ఇచ్చినట్టు? 

        ఈ దర్శకుడు, హీరో- వీళ్ళిద్దరి మైండ్ సెట్ మారనంత వరకూ తెలుగు సినిమాకి ఈ టార్చర్ తప్పదు!



-సికిందర్ 
cinemabazaar.in