కథ : కార్తీక్ సుబ్బరాజ్, స్క్రీన్ ప్లే : వివేక్ వేల్మురుగమ్, మాటలు : సాయినాథ్ బుర్రా తమన్ ఎస్, ఛాయాగ్రహణం : తిరు, కూర్పు : షమీర్ మహమ్మద్ రూబెన్
బ్యానర్ : శ్రీ వెంకటేశ్వరా క్రియెషన్స్, నిర్మాత : దిల్ రాజు
విడుదల : జనవరి 10, 2025
***
నిర్మాత దిల్ రాజు, రామ్ చరణ్, శంకర్ ముగ్గురూ కలిసి ఈ
సంక్రాంతి వినోదంగా ‘గేమ్ ఛేంజర్’
అందించారు. కొన్నేళ్ళుగా ఎప్పుడెప్పుడా అని ఎదురుచూస్తున్న పానిండియా మూవీ ఇది. అటు ‘ఇండియన్ 2’, ఇటు ‘గేమ్ ఛేంజర్’ పానిండియా బిగ్ బడ్జెట్లు రెండిటినీ
ఏకకాలంలో భుజానేసుకుని శంకర్ పడ్డ శ్రమ ఫలితంగా మొదటిది పరాజయంపాలవగా, ఈ రెండోది పండక్కి బాక్సాఫీసు పరీక్షకి నిలబడింది.
శంకర్ తీసిన మొదటి తెలుగు సినిమా అని ప్రచారం జరిగి, శంకర్
గతంలో అందించిన తెలుగు డబ్బింగులకి అఖండ విజయాలు సమకూర్చి పెట్టిన తెలుగు
ప్రేక్షకుల రుణం తీర్చుకుంటూ, ఎలాటి తెలుగు ఒరిజినల్
అందించాడన్నది ఈ కింద చూద్దాం...
కథ
రామ్ నందన్ (రామ్ చరణ్) కొత్తగా
వైజాగ్ కలెక్టర్ గా అపాయింటై అవినీతి పరుల అంతు చూస్తూంటాడు. ఈ క్రమంలో రాజకీయ
వ్యవస్థని ఢీ కొంటాడు. ముఖ్య మంత్రి సత్యమూర్తి (శ్రీకాంత్) చిన్న కొడుకు మోపిదేవి
(ఎస్ జె సూర్య) చేస్తున్న అక్రమాల్ని ఎదుర్కొంటూ వుంటాడు. మోపిదేవి పోషిస్తున్న
ఇసుక మాఫియాని పట్టుకోవడం, రేషన్ బియ్యాన్ని పట్టుకోవడం, నిబంధనలు పాటించని మాల్స్ ని కూల్చేయడం వగైరా రామ్ నందన్ ప్రక్షాళనా
కార్యక్రమంలో వుంటాయి. తను సీఎం కావాలనే కోరికతో వున్న మోపిదేవి కిదంతా ఇబ్బందిగా
వుంటుంది. రామ్ నందన్ తో సంఘర్షించడం మొదలెడతాడు.
మొదట రామ్ నందన్ ఐపీఎస్ కావాలనుకున్నాడు. అయితే కాలేజీలో అతడి కోపాన్నీ, దాంతో అతను సృష్టిస్తున్న అశాంతినీ గమనించి దీపిక (కియారా అద్వానీ), ఇంత కోపంతో ఐపీఎస్ అయితే ఇంకేం చేస్తాడోనని భయపడి, అతను ఐఏఎస్ అయితేనే ప్రేమిస్తానని చెప్పేస్తుంది. రామ్ నందన్ కోపాన్ని తగ్గించుకుని, ఐఏఎస్ పూర్తి చేసి ఇలా కలెక్టర్ గా వచ్చాడు. ఆమె డాక్టర్ అయింది. ఈ నేపథ్యంలో ఇప్పుడు రామ్ నందన్ మోపిదేవి మనుషుల్ని మాస్ అరెస్టులు చేయడంతో గొడవ ముదురుతుంది. ఒక సభలో సీఎం సత్యమూర్తి ప్రసంగిస్తూండగా మోపిదేవి, రామ్ నందన్ లు ఘర్షణ పడతారు. ఇద్దరి మీదా చర్యలు తీసుకుంటాడు సత్యమూర్తి, ఆ తర్వాత చనిపోతూ తన వారసుడిగా రామ్ నందన్ ని ప్రకటిస్తాడు.
ఇప్పుడు రామ్ నందన్ సీఎం అవకుండా మోపిదేవి ఎలా అడ్డుకున్నాడు, రామ్ నందన్ అతన్నెలా ఎదుర్కొన్నాడూ అన్నది మిగతా కథ.
ఎలా వుంది కథ
శంకర్ ఇలా తెలుగు ప్రేక్షకుల రుణం తీర్చుకుంటాడనుకోలేదు.
కసి తీర్చుకోవడమే ఇది. తెలుగోళ్ళ లెవలింతే అన్నట్టు వుంది వరస. అసలు పానిండియాకి
ఇలాటి కథ గేమ్ ఛేంజర్ అవుతుందని ఎలా అనుకున్నాడో తెలియదు. గేమ్ ఛేంజర్ అవ్వాలంటే ఒక
కొత్త ట్రెండ్ ని సృష్టించ గలగాలి. ఆ ట్రెండ్లో మరిన్ని అలాటి సినిమాలు
వస్తూండాలి. రాజకీయ సినిమాలకి సంబంధించి 1989 లో కోడి రామకృష్ణ తీసిన ‘అంకుశం’ అలా గేమ్ ఛేంజర్ అయింది, ట్రెండ్ సెట్టర్ అయింది. ఆ
తర్వాత 1991 లో ఆయనే తీసిన ‘భారత్ బంద్’ కూడా గేమ్ ఛేంజరే, ట్రెండ్ సెట్టరే. ఈ రెండిటినీ
జనం విరగబడి చూశారు. ఈ రెండు సినిమాలతోనే సీఎం ని వెన్నుపోటు పొడిచి దింపే కథలు
మొదలయ్యాయి. కోడి రామకృష్ణకి ఇన్స్ పిరేషన్ అప్పట్లో సీఎం గా వున్న ఎన్టీ రామారావుని
గద్దె దింపి సీఎం అయిన నాదెండ్ల భాస్కరరావు ఉదంతమే. ఇలా రాజకీయ స్పృహతో తీసి
ప్రేక్షకుల్ని వెర్రెత్తించారు.
కానీ కొత్త కొత్త రాజకీయ రంగుల్ని స్మార్ట్ ఫోన్లలో చూస్తూ తిరుగుతున్న నేటి జనాలకి, ఏ రాజకీయ స్పృహ లేకుండా పురాతన, అరిగిపోయిన అదే పాత మూస ఫార్ములాని తీసి, గేమ్ ఛేంజర్ అనుకోవడానికి శంకర్ కెలా ధైర్యం వచ్చిందో...ఈ కథ ఇచ్చిన కార్తీక్ సుబ్బరాజ్ ఎంత ధైర్యాన్ని నూరిపోశాడో. ఆ ధైర్యం అలా అలా దిల్ రాజు, రామ్ చరణ్ ల వరకూ ప్రాకిపోయింది. పానిండియాప్రాణాల మీదికొచ్చింది.
స్ట్రిక్టు ఐఏఎస్ అధికారులు- స్వార్ధ రాజకీయనాయకులు ఈ ఇద్దరి మధ్య సంఘర్షణ ఎప్పుడూ వుండేదే. అయితే కొత్తగా ఈ రంగంలో ఏం జరుగుతోందీ చూపించగలిగితే అది రాజకీయ స్పృహతో కూడిన కొత్త కథవుతుంది. నార్త్ లో ఒక స్ట్రిక్టు ఐఏఎస్ ఆఫీసర్ 50 సార్లు ట్రాన్స్ ఫర్ అయ్యాడంటే ఇందులో ఎంత కథ వుందో తెలిసిపోతోంది. నార్త్ లోనే ఇంకో ఐఏఎస్ 29 సార్లు బదిలీ అయ్యాడు. సింపుల్ గా ఇలాటి ట్రాన్స్ ఫర్ల బాధితుడైన ఐఏఎస్ హీరో, చూసి చూసి ఆ రాజకీయనాయకులందరి రాజకీయ జీవితమే లేకుండా చేసే ప్రణాళికని ఎన్నికల ఆధారంగా రచించి ఫినిష్ చేస్తే అదొక సమకాలీన మెసేజ్ లా వెళ్తుంది. సినిమా పరంగా ఎంతో కొంత గేమ్ ఛేంజర్ అన్పించుకునే అవకాశముంటుంది. కానీ ఛేంజోవర్ లేకుండా అదే పాత మూసగా సీఎం పదవి కోసం ఇద్దరూ పోరాడుకునే కథ చేస్తే ఎవరిక్కావాలి? ఇకనైనా సినిమా కథలు పాత సినిమాల్లోంచి దిగి వచ్చి, చుట్టూ లోకంలో జరుగుతున్నవాటిలో స్నానించి కొత్తబట్ట కట్టకపోతే ఇంతే సంగతులు.
2. కలెక్టరా, సీబీఐ ఆఫీసరా?
కానీ ఐఏఎస్ రామ్ నందన్ ఇలా చేయలేదు.
చూసి చూసి వున్న పాత రొటీన్ మూస ఫార్ములా టెంప్లెట్ పాత్రగానే కొనసాగాడు. సినిమా
ప్రారంభమే కలెక్టర్ గా జాయినవడానికి వస్తూ కాలేజీలో తన క్లాస్ మేట్స్ గ్యాంగుతో
ఫైట్ చేసి, ఓ పాటేసుకుని వచ్చి జాయినవుతాడు. రావడం రావడం
అవినీతి పరులమీద పోరాటం ప్రకటిస్తాడు. కొత్తగా తొలి పోస్టింగుగా జాయినయ్యే ఏ
కలెక్టరూ ఇలా చేయడు. ముందు తానొక జిల్లా కలెక్టరుగా ప్రజా జీవితాన్నీ, ప్రభుత్వ అభివృద్ది పథకాలనీ సమీక్షించకుండా, ప్రజల
సమస్యలు తెలుసుకుని వాటిని తీర్చకుండా కలెక్టరుగా రావడం రావడం, ఎప్పుడు చూసినా పదే పదే అవినీతి పరుల్ని పిలిచి అవే దర్బార్లు
నిర్వహించడం, వాళ్ళతో బాహాబాహీకి దిగి అరెస్టులు చేయడం
వంటివి పాత్ర చిత్రణని చీలికలు పేలికలు చేసేసింది. ఎలా వున్నాడంటే అవినీతి
కేసుల్ని విచారించడానికొచ్చిన సీబీఐ అధికారిలా వున్నాడు.
ఫస్టాఫ్ ఈ బిగినింగ్ విభాగంలో అతడి పాత్ర పరిచయం సమగ్రంగా చేయకుండా, ప్రజలతో అతడి మానవీయ కోణం ఎస్టాబ్లిష్ చేయకుండా, ఏకోన్ముఖంగా విద్రోహులతో కొట్లాటలే పెట్టడం వల్ల- పూర్తిగా ఫస్టాఫ్ విషయపరంగా భావోద్వేగాల్లేని డొల్ల కథనంగా తయారయ్యింది. తాను ప్రేమిస్తున్న దీపికాకి కోపాన్ని తగ్గించుకుని ఐఏఎస్ గా తిరిగి వస్తానని చెప్పినవాడు- తిరిగి వచ్చి అదే కోపంతో దాడులు మొదలెట్టాడంటే ఎలాటి పాత్ర చిత్రణ అనుకోవాలి.
మోపి దేవి అనేవాడు సీఎం రెండో కొడుకు. సీఎం కొడుకు చేస్తున్న అక్రమాల్ని సీఎం దృష్టికి తీసుకుపోయే ప్రయత్నం కూడా చెయ్యడు కలెక్టర్ రామ్ నందన్. ఈ కథని రెగ్యులర్ రాజకీయ సినిమాగా పూర్వంలా తీసే వీలు ఇప్పుడుందా? తెలంగాణా విడిపోయాక ఆంధ్రప్రదేశ్ తక్షణ అవసరాలేమిటి? కనీసం రాజధానిని సవ్యంగా నిర్మించుకునే రాష్ట్రభక్తి కూడా లేకుండా, దోపిడీలు సాగించే దుర్బుద్ధి ఏమిటని పోరాడితే ఒక ఎమోషనల్ పాయింటైనా ఎస్టాబ్లిష్ అవుతుంది. ఏ ఎమోషనూ లేకుండా రాజకీయ సినిమా ఎలా తీస్తారు. తెలుగు సినిమా ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్రాన్ని దాని ఖర్మానికి వదిలేసినట్టుంది. తెలుగులో ఈ కథ తీస్తున్నప్పుడు తెలుగు సంస్కృతిని దృష్టిలో పెట్టుకున్నామని చెప్పాడు శంకర్. సంస్కృతి ఒకటే సరిపోతుందా?
ఇలా ఫస్టాఫ్ గంటా 20 నిమిషాలూ బిగినింగే ముగియకుండా, ఇంటర్వెల్ వరకూ సాగదీస్తూ సాగదీస్తూ కలెక్టర్ -మోపిదేవిల సంఘర్షణలే చూపిస్తూ పోవడంతో, విషయం లేని వ్యవహారంగా, బడ్జెట్ వృధాగా తయారయ్యింది మేకింగ్. చివరికి ఇంటర్వెల్లో సీఎం చనిపోతూ వారసుడిగా రామ్ నందన్ ని ప్రకటించడంతో –ఇక సీఎం పదవి కోసం రామ్ నందన్, మోపిదేవిల పోరాటం మొదలవుతుందనే అర్ధంలో ఫస్టాఫ్ ముగుస్తుంది. ఇదే ఇంతాలస్యంగా వచ్చిన ప్లాట్ పాయింట్ వన్!
3. ఫ్లాష్ బ్యాక్ అందచందాలు
సెకండాఫ్ ప్రారంభంలో రామ్ నందన్
తండ్రి అప్పన్న ఫ్లాష్ బ్యాక్ వస్తుంది. అప్పన్న స్నేహితుడు (సముద్ర కని) రామ్ నందన్ చిన్నప్పుడు అతడికి తెలియకుండా
జరిగిన విషయంతో ఈ ఫ్లాష్ బ్యాక్ చెప్తాడు. అప్పన్న (రామ్ చరణ్) భార్య పార్వతి
(అంజలి) తో, కొడుకు రామ్ నందన్ తో పల్లెటూర్లో
జీవిస్తూంటాడు. మైనింగ్ కంపెనీకి వ్యతిరేకంగా పోరాటం మొదలెట్టి రాజకీయ పార్టీ
పెడతాడు. అయితే అప్పన్నకి నత్తి కారణంగా ఎన్నికల సభలు జరపలేడని, తన ప్రతినిధిగా సత్యమూర్తి (శ్రీకాంత్ ) ని నియమిస్తే, ఆ సత్యమూర్తి అప్పన్నని చంపి ఎన్నికలు గెలిచి తాను సీఎం అయిపోతాడు. ఇదంతా
రామ్ నందన్ కి చిన్నప్పుడు తెలియదు. ఇప్పుడు తండ్రి మిత్రుడు చెప్తూంటే కళ్ళు
తెరుస్తాడు. తెరిచి ఏం చేస్తాడు? ఏమీ చేయడు. చేసే అవకాశాన్ని
దర్శకుడు లాగేశాడు.
ఇక్కడ దర్శకుడు చాలా గజిబిజి చేశాడు. అసలు ఇంటర్వెల్లో సీఎం సత్యమూర్తి హాస్పిటల్లో చనిపోలేదు, పదవి కోసం కొడుకు మోపిదేవియే చంపేశాడు. చనిపోతూ సత్యమూర్తి తన వారసుడిగా రామ్ నందన్ ని ప్రకటించి మోపిదేవికి దెబ్బ కొట్టాడు. ఇప్పుడు అప్పన్న ఫ్లాష్ బ్యాక్ పూర్వ రంగంలో ఈ ఇంటర్వెల్ దృశ్యాన్ని చూస్తే, తను అప్పన్నని చంపి సీఎం అయినందుకు ప్రాయశ్చిత్తంగా రామ్ నందన్ ని ఆ సీఎం పదవిని అప్పజెప్పినట్టు అన్పిస్తుంది. కానీ ఈ ప్రాయశ్చిత్తం ఎప్పుడు కలిగింది? కొడుకు తన ప్రాణాలు తీస్తేనా? తీయకపోతే రామ్ నందన్ ని వారసుడిగా ప్రకటించే వాడా? కాబట్టి కొడుకు మీద కక్షతోనే తప్ప, తాను చేసిన తప్పుకి ప్రాయశ్చిత్తంతో కాదని తెలిసిపోవడం లేదూ?
రెండోది, రామ్ నందన్ కి తన తండ్రి మరణానికి కారకుడు సీఎం సత్యమూర్తి అని అతను చనిపోయిన తర్వాత గానీ తెలియక పోవడం పాత్ర చిత్రణ పరంగా ఎంత తెలివి తక్కువ తనం? ఈ విషయం తెలియకుండా సత్యమూర్తికి రామ్ నందన్ తనే తల కొరివి పెట్టడం ఎంత ఫూలిష్ కథనం? తండ్రి ఫ్లాష్ బ్యాక్ తెలుసుకున్నాక, తండ్రి హంతకుడికి తాను తలకొరివి పెట్టాడని తెలుసుకుని కూడా కిమ్మనకుండా వుంటాడు.
మూడోది, తండ్రి హత్యకి ప్రతీకారం తీసుకోవాల్సిన వాడు హీరో వుండగా, ఇంకెవరో (ఇక్కడ మోపిదేవి) ఆ హంతకుణ్ణి చంపేసి పోతే హీరోగారి కథ ఏమైపోవాలి? నాల్గోది, అసలు తన తండ్రి హంతకుడ్ని(సీఎం సత్యమూర్తి) ఇంటర్వెల్లో అతడి కొడుకు మోపిదేవియే చంపాడని రామ్ నందన్ కి ఎక్కడా తెలియకుండానే ఈ సెకండాఫ్ కథ కూడా ముగిసి పోతుంది! పాపం పూర్ పాసివ్ రామ్ నందన్...
దీంతో అయిపోలేదు. తన భర్త అప్పన్నని సీఎం సత్యమూర్తియే చంపాడని భార్య పార్వతికి కూడా తెలీదు. తెలిస్తే కొడుకు రామ్ నందన్ ని సత్యమూర్తిని శిక్షించడానికి ప్రేరేపించేది. పాపం అమాయకురాలు ఇంటర్వెల్ సీన్లో సీఎం సత్యమూర్తి సభలో ప్రసంగిస్తూంటే వచ్చేసి, పాలలో కల్తీ జరుగుతున్న విషయం లేవనెత్తి పోరాట వనితగా నిలుస్తుంది. ఈ పోరాటం కాదమ్మా, అసలు నీ భర్తని చంపిన వాడు ఈ సత్యమూర్తియే, ఇందుకు నువ్వు బరిసె సత్యమూర్తిని తీసుకుని ఒక్క పోటు పొడవాలని ఎవరు చెప్పాలి? దర్శకుడు చెప్పలేడు. ఎందుకంటే దర్శకుడికి తన కథ తనకే అర్ధంగానంత కన్ఫ్యూజింగ్ గా వుంది.
దీంతో కూడా అయిపోలేదు- రామ్ నందన్ తండ్రి ఫ్లాష్ బ్యాక్ పూర్తయ్యాక, నిజాలు తెలుసుకున్నాక, సత్య మూర్తి ప్రకటన ప్రకారం సీఎం గా ప్రమాణ స్వీకారం చేయబోతాడు!! ఇంతకంటే పాత్రని కిల్ చేయడం వుండదు. తండ్రిని చంపిన వాడు సీఎం పదవిని తనకి దానంగా ఇవ్వడమేమిటని- ఆ సత్యమూర్తి కొంపా గోడూ ధ్వంసం చేసి, అతడి ఇద్దరు కొడుకుల్ని ఖతం చేసి కథ ముగించకుండా - ఆ సీఎం గద్దె నెక్కి కూర్చోవాలనుకోవడమేమిటి? పోనీ తండ్రి చనిపోతూ, ఎప్పటికైనా నా కొడుకు సీఎం అయి నీ సంగతి చూస్తాడని సత్యమూర్తికి ఛాలెంజి విసిరాడా, తను ఆ గద్దె నెక్కి కూర్చోడానికి?
దీనికి మోపిదేవి అడ్డుపడి తనే సీఎం అవుతాడు. వెంటనే రామ్ నందన్ ఎన్నికల అధికారిగా అవతారమెత్తి అసెంబ్లీకి ఎన్నికలు ప్రకటించేస్తాడు! ఇదేమంటే, తనకి ఈ అధికారముందంటాడు. మోపిదేవి ఎమ్మెల్యే కాకుండా సీఎం అయితే ఆరు నెలల్లోగా ఉపఎన్నికలో ఎమ్మెల్యేగా ఎన్నికవాల్సుంటుంది. అప్పుడు ఆరునెలల్లోగా ఎప్పుడు ఉప ఎన్నిక జరపాలన్నది కేంద్ర ఎన్నికల కమిషన్ ఇష్టం. ఈ నిర్ణయం తీసుకోవాల్సింది ఢిల్లీ లోని చీఫ్ ఎలక్షన్ కమిషనర్. చీఫ్ ఎలక్షన్ కమిషనర్ కూడా అసెంబ్లీనే రద్ధు చేసి మొత్తం రాష్ట్రమంతటా మధ్యంతర ఎన్నికలు ప్రకటించలేడు. మోపిదేవి అప్పటికే మంత్రి కాబట్టి ఉప ఎన్నిక కూడా అవసరం లేదు. కానీ రామ్ నందన్ రాష్ట్ర ఎన్నికల అధికారిగా మాత్రమే వచ్చేసి అసెంబ్లీకి ఎన్నికలు ప్రకటించేస్తాడు!
ఈ స్క్రిప్టులో చట్టాలు కూడా ఇష్టమొచ్చినట్టు రాసుకున్నారు. ఇక ఇక్కడ్నుంచి మొదలవుతుంది సెకండాఫ్ చివరి వరకూ ఎన్నికల రభస. అసలు ఎన్నికల రభసే ప్రధానంగా చేసి చూపించిన సినిమాలేవీ హిట్ కాలేదు. సుమారు గంట సేపు సాగే ఈ రభస చివరికి రామ్ నందన్ సీఎం అవడంతో ముగిసి శుభం పడుతుంది. ఇంతకంటే సెకండాఫ్ లో ఇంకేం లేదు. మధ్యలో రామ్ నందన్ తల్లితో ఒక లాజిక్ లేని ట్రాజడీ వుంటుంది. ఈ మొత్తం కథకి వుండాల్సిన భావోద్వేగాలనే ప్రధాన ఎలిమెంట్ లేకుండానే రోడ్డు రోలర్ తో చదును చేసినట్టు ఫ్లాట్ గా సాగిపోతుంది కథనం.
నటనలు- సాంకేతికాలు
రామ్ చరణ్ విభిన్న పాత్రలు పోషించిన పానిండియా ప్రొడక్టు ఇది. కాలేజీ స్టూడెంట్ గా, కలెక్టర్ గా, ఎన్నికల అధికారిగా, సీఎం గా, తండ్రిగా అన్నీ తానై తన టాలెంట్ ని నిరూపించుకోవాలని ప్రయత్నం చేశాడు. ఒక క్యారక్టర్ మీద కథ నిలబడక పోవడంతో – ఎపిసోడ్లు గా కథ కూడా మారిపోయింది. ఒక క్యారక్టర్ తో ఒక ఎపిసోడ్, ఇంకో క్యారక్టర్ తో ఇంకో ఎపిసోడ్ ... ఇలా క్యారక్టర్ వారీ ఎపిసోడ్లుగా కథ మారిపోవడంతో డాక్యుమెంటరీలా తయారయ్యింది. నటించడం సిన్సియర్ గానే నటించాడు, కానీ పాత్రలో భావోద్వేగాలు, బలం, సరైన కథా లేకపోవడంతో తన కష్టమంతా వృధా అయింది. పాటల్లో రక్తి కట్టించాడు. అది వేరే విషయం. హీరోయిన్ తో రోమాన్స్ ఫస్టాఫ్ లో కాసేపే, సెకండాఫ్ లో హీరోయిన్ తో ఒక సీను, ఒక సాంగ్ అంతే. ఇక యాక్షన్ సీన్లు ఫస్టాఫ్ లో అడపాదడపా వచ్చినా, సెకండాఫ్ లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ వల్ల, ఎన్నికల రభస వల్లా చాలా సేపు మర్చిపోయినట్టున్నాడు
దర్శకుడు. హీరోయిన్ కియారా అద్వానీ డాక్టర్ పాత్ర. డాక్టర్ గా చేసేదేమీ వుండదు. రామ్ చరణ్ తో సాంగ్స్ కోసం వచ్చిపోతూంటుంది. అంజలి సీరియస్ పాత్ర బాగానే నటించింది గానీ పాత్ర చిత్రణ సహకరించలేదు. విలన్ గా ఎస్ జే సూర్యది నాటు పాత్ర, ఘాటు నటన. ఇక శ్రీకాంత్, సముద్ర కని, రాజీవ్ కనకాల తదితరులు, కమెడియన్ సునీల్ ప్యాడింగ్ కోసమన్నట్టు వున్నారు.
తమన్ పాటలు ఏమోగానీ, శంకర్ మాత్రం వాటి చిత్రీకరణ ఆర్భాటంగా చేశాడు. సాంకేతికంగా ఎంత హంగామా చేయాలో అంతా చేశాడు. సాయినాధ్ బుర్రా మాటలు యావరేజి. దిల్ రాజు ప్రొడక్షన్ విలువలు అమోఘం. సినిమాలో విషయం మాత్రం అన్యాయం.
చివరి కేమిటి
సమస్య ఎక్కడొచ్చిందంటే రామ్ చరణ్ కలెక్టర్ గా వచ్చినప్పుడు పాత్రకి సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ లేదు. దీంతో పాత్ర, కథ ఏమాత్రం ఆసక్తి కల్గించక, ఫ్లాట్ గా మారింది. ఇదే ‘అంకుశం’ లో రాజశేఖర్ పోలీసు పాత్రకి తనని కని కుప్ప తొట్లో పారేసిన గతం తాలూకు మానసిక గాయంతో బలమైన సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ వుంటుంది. దీంతో ఆ పాత్ర బలంగా మనసుల్లో నాటుకుపోయింది. రామ్ చరణ్ కి ఎప్పుడో సెకండాఫ్ లోతండ్రి తాలూకు ఫ్లాష్ బ్యాక్ వున్నా ఆ ఫ్లాష్ బ్యాక్ నిరర్ధకం. ఆ ఫ్లాష్ బ్యాక్, తండ్రి పాత్ర లేక పోయినా వచ్చే నష్ట మేం లేదు. దాని బదులు ఫస్టాఫ్ లో స్టూడెంట్ గా హీరోయిన్ తో ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఎత్తి పారేసి, రామ్ చరణ్ పాత్రకి వేరే బాధాకర సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ ని క్రియేట్ చేసి వుండొచ్చు. ఇది లేకపోవడం వల్లే పాత్ర సమగ్ర పరిచయం లేదని చెప్పుకున్నాం పైన.
రామ్ చరణ్ పాత్రకి ఫస్టాఫ్ లో ఒక్క సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ ని క్రియేట్ చేసి వుంటే, ఈ కథతో వున్న అన్ని సమస్యలూ తీరిపోయేవి- నేటి ఆంధ్ర ప్రదేశ్ పరిస్థితిని ఎత్తి చూపే కథగా కాకపోయినా, ఓ మాదిరి ఫర్వాలేదనిపించుకునే నిర్మాణ మన్పించుకునేది.
—సికిందర్
