రివ్యూలు, సాంకేతికాలు, స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు...

టికెట్లు దొరకడం యోగం, సినిమాలు చూడడం భోగం, రివ్యూలు రాయడం రోగం!

26, మే 2017, శుక్రవారం

రివ్యూ!




ర్శత్వం:  ల్యాణ్ కృష్ణ
తారాగణం : నాగచైతన్య, రకుల్ప్రీత్సింగ్, జగపతిబాబు, సంపత్, కౌసల్య, చలపతిరావు, అన్నపూర్ణ, పృథ్వీ, సప్తగిరి, వెన్నెల కిషోర్, పోసాని కృష్ణ మురళి, రఘుబాబు, తాగుబోతు రమేష్ తదితరులు
కథ- మాటలు : కల్యాణ్ కృష్ణ,  స్క్రీన్ ప్లే:  త్యానంద్,  సంగీతం: దేవిశ్రీప్రసాద్, ఛాయాగ్రహణం: ఎస్‌.వి.విశ్వేశ్వర్
బ్యానర్ :  అన్నపూర్ణా స్టూడియోస్
నిర్మాత‌: నాగార్జున అక్కినేని
***
      నా
గార్జున ‘శివ’ తో నాగ చైతన్య  ‘జోష్’ చేసి, నాగార్జున ‘నిన్నే పెళ్ళాడతా’ తో  ‘రారండోయ్  వేడుక చూద్దాం’ చేశాడు.  దర్శకుడు కల్యాణ్ కృష్ణ కి కిటుకు తెలుసు- అక్కినేని నాగేశ్వరరావు ‘దసరా బుల్లోడు’ తో నాగార్జునకి ‘సోగ్గాడే చిన్ని నాయనా’ చేసి పెట్టిన  (ఒప్పించిన) కిటుకుతోనే మళ్ళీ నాగార్జునని ఆయనే నటించిన ‘నిన్నే పెళ్ళడతా’ ని చైతూకి  ఒప్పించుకుని ‘రారండోయ్ వేడుక  చూద్దాం’ చేశాడు. అక్కినేని ఫ్యామిలీ డాక్టర్- సారీ- డైరెక్టర్ కల్యాణ్ కృష్ణ  పనిలోపనిగా అఖిల్ కి కూడా  ‘ప్రేమనగర్’ తో చికిత్స చేస్తే అతడి సమస్య తీరిపోవచ్చని ప్రపంచం నమ్ముతోంది. ‘మనం’ తో మనం ఎక్కడికీ వెళ్ళనవసరం లేదనీ, మన  పాత సినిమాల్ని మనమే పునరుద్ధరించుకోవచ్చనీ ఒక  కొత్త బిజినెస్ మోడల్ ని కనుగొన్న అక్కినేని నాగార్జునకి  కల్యాణ్ కృష్ణ ఒక మోడీ లాంటి వాడు. 

          టైటిల్ చూడగానే ఇది  మరో  ‘హమ్  ఆప్కే హైన్ కౌన్’ ఫార్ములా ఫ్యామిలీ అని తెలిసిపోయే చైతూ కొత్త ప్రయత్నం నిజానికి తెలుగు వాళ్ళు ఎంత వెనకబడి వున్నారో తెలియజేస్తుంది. ఈ తరహా పాత ఫ్యామిలీలు దేశంలో ఎవరూ తీయడం లేదు- పక్కన తమిళులు కూడా. ఈ తరహా పాత ఫార్ములా ఫ్యామిలీలు దేశంలో ఎవరూ చూడ్డం లేదు, తెలుగు వాళ్ళు తప్ప. చూసిందే ఎన్ని సార్లయినా చూసే శక్తి సామర్ధ్యాలు, ఓపిక జన్యుపరంగా  తెలుగు వాళ్ళకే మెండుగా సాధ్యమయినట్టుంది.  ఇలా ఇంకో ముప్ఫయ్యో సారి ఈ వేడుక ఎలా వుందో ఒకసారి చూద్దాం... 

కథ 
      పాతికేళ్ళ క్రితం కృష్ణ (జగపతి బాబు), ఆది (సంపత్) లు స్నేహితులు. ఇష్టం లేని పెళ్లి తప్పించుకుంటూ ఆది చెల్లెలు వెళ్ళిపోయి కృష్ణ సహాయం కోరుతుంది. ఆమెని కృష్ణ లేపుకుపోయాడని  అపార్ధం చేసుకున్న సంపత్ శత్రుత్వం  పెంచుకుంటాడు. పాతికేళ్ళ తర్వాత ఇప్పుడు కృష్ణ కి కొడుకు శివ (నాగ చైతన్య), ఆది కి కూతురు భ్రమరాంబ (రకుల్ ప్రీత్ సింగ్) వుంటారు. ఇద్దరూ ఓ పెళ్లిలో  పరిచయమవుతారు. శివ ఆమె మీద ప్రేమ  పెంచుకుంటాడు. తర్వాత ఎంబీయే చదవడానికి ఆమె వైజాగ్ వస్తే, శివ ఇంకా సన్నిహితంగా తిరుగుతాడు. భ్రమరాంబ చాదస్తురాలు. పది మంది దేవుళ్ళని పూజించుకుంటూ,  ప్రపంచ జ్ఞానం లేని అమాయకురాలిలా వుంటుంది. ఓల్డ్ టైపులో లంగా వోణీ వేసుకు తిరుగుతుంది. ఎప్పుడెలా ప్రవర్తిస్తుందో తెలీదు. అబ్బాయిల్ని నమ్మకూడదని ఒకసారి తల్లి అన్న మాటల్ని పట్టుకుని, ప్రేమ కోసమైతే తన వెంట పడకూడదనీ, స్నేహం కోసమైతేనే రావాలనీ చెప్పేస్తుంది  శివకి. దీంతో ప్రేమ వెల్లడి చేయలేక స్నేహం చేస్తూంటాడు శివ. 

          ఈ స్నేహంలో ఇద్దరి  వైపూ ప్రేమ ఎలా బద్ధలయ్యిందనేది మిగతా కథ. ఈ ప్రేమకి అడ్డుగా వున్న తండ్రి గతం తాలూకు సమస్యని కూడా శివ ఎలా పరిష్కరించు కున్నాడనేది ఉపకథ. 

ఎలావుంది కథ 
       ఎలా వుందో పైన తెలిసిపోతూనే వుంది. తెలుగు సినిమాల్లో మారని కథ ఏదైనా వుంటే అది కుటుంబ కథే. ప్రపంచం 3017 లోకి వెళ్లిపోనీ- తెలుగు సినిమాల్లో చూపించే కుటుంబ కథలు తెలుగు కుటుంబాలింతే అన్నట్టుగా వుంటాయి. ఇలా ఎన్ని సార్లయినా  చూస్తారు తెలుగు ప్రేక్షకులు కూడా. 1990 లలో ‘హమ్ ఆప్కే హై కౌన్’ వచ్చి వుండక పోతే ‘నిన్నే పెళ్ళడతా’ వచ్చేది కాదు, ఇప్పుడు ‘రారండోయ్’ వచ్చేది కాదు. ఇంకా ఇలాటి వెన్నో వచ్చి వుండేవి కావు. ‘హమ్  ఆప్కే హై కౌన్’ వచ్చి వుండకపోతే-  మంచి కుటుంబాలు, పండంటి కాపురాలూ ఇవే వెల్లువెత్తేవేమో.

          కొత్త దర్శకులకి సమకాలీన కుటుంబ కథ చేసే ధైర్యం లేదు. కొత్త దర్శకులు పాత దర్శకుల ఛత్ర ఛాయలో భద్రత చూసుకునే అధైర్యవంతులు. కానీ ఇడ్లీ వేసేవాడు ధైర్యంగా క్యారట్ ఇడ్లీ, పాలకూర ఇడ్లీ వేసేస్తున్నాడు. జనం తింటున్నారు. క్యారట్ ఫ్యామిలీ స్టోరీ, పాలకూర ఫ్యామిలీ స్టోరీ అనేవి మన జీవిత కాలంలో చూడలేమేమో. పాతావకాయ ఫ్యామిలీలే వేస్తూంటారు. విసుగూ విరామం లేకుండా జనం ఇవే చూస్తూంటారు. ఇవే తీయకూడదనీ, ఇవే చూడ కూడదనీ చెప్పడం కాదు. ఈ  తీసే పాతావకాయ ఫ్యామిలీ లోనైనా  ఆవపిండి వుంటే మెంతు లుండవు, మెంతులుంటే ఆవపిండి వుండదు.ఇదైనా సరిదిద్దుకుని శ్రేష్ఠమైన పాతావకాయనే –కుటుంబ నియంత్రణ లేని  ‘హమ్ ఆప్కే హై కౌన్’ సంతానాన్నే కుప్పలు తెప్పలుగా  పది కాలాలు అందిస్తూ వుండమనే మనవి. 

ఎవరెలా చేశారు 
      ఇందులో నాగచైతన్యలోని నటుణ్ణి చూడాలంటే చివరి అరగంటే  చూడాలి. నటుడి వరకే, పోషించిన పాత్ర కాదు. పోషించిన పాత్ర పాసివ్ పాత్ర. తన పాత్ర తూకమంతా రకుల్ ప్రీత్ సింగ్ పాత్ర వైపే మొగ్గడంతో తను పాసివ్ అయిపోయాడు. ఫస్టాఫ్ అంతా ఆమెతో ఏకపక్ష ప్రేమతోనే సరిపెట్టాడు. ఈ రోజుల్లో ప్రేమని వెల్లడించడానికి ఇంకా పాత కాలపు పాట్లెవరూ పడరు, వెల్లడించాల్సి వచ్చినప్పుడు కూడా  వెనుకడుగు వెయ్యరు. నాగ చైతన్య గనుక ఇంటర్వెల్లో హెచ్చరించిన రకుల్ కి లవ్ చెప్పేసి వుంటే ఆమె ఏం పీక్కునేదో పీక్కునేది. అది చూపించడం ఆసక్తికర కథ య్యేది. పాత్ర ఇలావుండాలి గానీ, వెనక్కి తగ్గి పాసివ్ సుడి గుండంలో పడితే ఎవరికి ప్రయోజనం- తనకా? ఆమెకా? కథకా? ప్రేక్షకులకా? 

           హీరో అనేవాడు సంఘటన సృష్టిస్తాడు, సంచలనం పుట్టిస్తాడు. ప్రేమని  వెల్లడిస్తే ఆమె దూరమవుతుందనే ‘నువ్వే కావాలి’ నాటి మూగ ప్రేమ –రోమాంటిక్ డ్రామా ఇప్పుడెందుకూ? పాయింట్లు నవీకరణ చెందవా? ఇన్నోవేషన్ వుండదా? ఈ రోజుల్లో రోమాంటిక్ కామెడీ వుండాలి, రోమాంటిక్ డ్రామాలు కాదు.  నాని రోమాంటిక్ డ్రామా ‘మజ్నూ’  ఏమయింది. వీణ సినిమాలు కాదు, గిటార్ సినిమాలు కావాలిప్పుడు.

          ‘నేను లవ్ చెప్తే నాకు దూరమవుతావా? లవ్వే చెప్తాను- ఏదీ ఏం పీక్కుంటావో పీక్కో’ అనెయ్యాలి  తన ప్రేమ మీద తనకి నమ్మకమున్న ఏ లవరైనా. ఆమె పీక్కునేదేం వుండదని తనకి తెలుసు. నాగచైతన్య ఇలా చేసి వుంటే ఇది డైలాగులతో నడిచే నసగా కాక, యాక్షన్ లో పడే  బెటర్ కథ య్యేది-
What is character but the determination of the incident? And what is incident  but the illumination of the character ? – అన్నాడు హెన్రీ జేమ్స్ అని ఎన్నో సార్లు చెప్పుకున్నాం. ఇలా నాగచైతన్య ది కలర్ ఫుల్ క్యారక్టర్ అయ్యేది. విషాద పాత్ర ఈ రోజుల్లో యూత్ కి అవసరమా? 

          తండ్రి పాత్ర జగపతిబాబుతో నాగచైతన్య బాండింగ్ నీటుగా వుంది. చివరికి తండ్రి సమస్యని నీటుగా సాల్వ్ చేయడం కూడా బావుంది. ఇక పెళ్లింట్లో, బయటా హీరోయిన్ తో కామెడీ గుర్తుండి పోయే సీన్లయితే కావు. ‘హలోబ్రదర్’ లో రమ్యకృష్ణతో నాగార్జున సిట్యుయేష నల్ కామెడీ ఇంకా ఎందుకు పాపులరో ఆలోచించాలి. ఇక ఒక్క క్యాచీ సాంగ్ లేకపోవడం వల్ల కావచ్చు, పాటల్లో ఎక్కడా మెరిసిందీ లేదు. కొన్ని పాటలైతే అసంపూర్ణం గా వున్నాయి. క్లయి మాక్స్ ఫైట్, డ్రామా అంతా ఓకే. 

          ఈ సినిమా రకుల్ ప్రీత్ సింగ్ ది అన్పించేలా వుంటుంది. ఆమె పాత్ర కథే ఈ సినిమా. ఆమె మనస్తత్వంతోనే సంఘర్షణ. ఇలాటి పాత చాదస్తపు, చంచల స్వభావపు పాత్రలో,  తన హైటుతో శ్రీదేవిని తలపించేలా వుండడం ఒక బాక్సాఫీసు అప్పీలు అనుకోవాలి. ఎవరి మాటలో విని చప్పున నిర్ణయాలు తీసుకోవడం, ఇంకెవరి మాటలో విని చప్పున ఆ నిర్ణయాలు మార్చుకోవడం కలర్ఫుల్  యాక్టివ్ క్యారక్టర్ లా తయారు చేశాయి. తను ఒక సబ్ కాన్షస్ వరల్డ్ లా ఒక అర్ధంకాని పదార్ధమైతే, తన ప్రత్యర్ధి అయిన హీరో దీన్ని మధించే కాన్షస్ ఇగో కావాల్సింది- దర్శకుడి దురవగాహన వల్ల కాలేక పాసివ్ గా వుండిపోయాడు. ఇది సినిమా బేసిక్స్ కే విరుద్ధం.  కానీ తెలుగు సినిమాలు కమర్షియల్ సినిమాల ముసుగేసుకున్న ఆర్ట్ సినిమాలని ఎప్పుడో గమనించాం కదా? 

          జగపతి బాబు, సంపత్ ఇద్దరూ ఓకే. ఓకే కానిది కమెడియన్లందరూ. ఎందరో కమెడియన్లు, అందరూ క్రియేటివిటీకి  కింకరులు. వెన్నెల కిషోర్, అతడి భార్యల పాత్రలైతే మరీ అన్యాయం. వీళ్ళిద్దరి పెళ్ళయాక  భార్య వెళ్ళలేక పేరంట్స్ ని పట్టుకుని ఏడుస్తూ వుంటుంది. నాగ చైతన్య కల్పించుకుని ఉదాత్తమైన డైలాగులు చెప్పి ఆమెని సాగనంపుతాడు. అలాటి భార్య కాపురాని కెళ్ళి మొగుడితో (వెన్నెల కిషోర్) తో గయ్యాళిలా వుంటుంది. మొగుడితో  పనులు చేయించుకోవడం, వినకపోతే గిన్నెలూ చెంచాలతో మాడు పగుల గొడుతూ వుండడం – పాత సినిమాల్లోలాగా- ఎప్పుడు చూసినా ఇదే. నాగచైతన్య వున్నప్పుడు కూడా ఇదే. ఇది చాలా బ్యాడ్ గా వుంటుంది. పేరంట్స్ ని వదల్లేక ఏడ్చిన పెళ్లి కూతురెక్కడా, అంతలో గయ్యాళి పెళ్లామెక్కడా? ఈ రెండిటి మధ్య నాగచైతన్య  ఉదాత్త డైలాగుల విలువెక్కడా? అక్కడ రకుల్ ప్రీత్ సింగ్ విని ఇంప్రెస్ అవాలని మాత్రమే ఉదాత్త డైలాగులు పెట్టినట్టుంది- తర్వాత ఆ పెళ్లి కూతురి క్యారక్టరైజేషన్ గంగలో కలిసిపోయినా పట్టించుకోలేదు.
          దేవీశ్రీ ప్రసాద్ సంగీతం మాత్రం చెప్పుకోదగ్గది కాదు.
ఎస్‌.వి.విశ్వేశ్వర్ కెమెరా అంతంతమాత్రమే. 

చివరికేమిటి 
       దర్శకుడు కల్యాణ్ కృష్ణ ఈ రెండో సినిమాని మాత్రం ‘సోగ్గాడే చిన్ని నాయనా’ స్థాయిలో ఇవ్వలేదు. కథలో కొత్తదనం లేదు. పాత కథని కూడా ఆసక్తికరంగా చెప్పలేకపోయాడు పాత్రచిత్రణల లోపాలవల్ల. ఫస్టాఫ్ లో విషయం  లేదు, సెకండాఫ్ సీరియస్. ఫస్టాఫ్ ముప్పావు గంటవరకూ వెన్నెల కిషోర్ పెళ్లి తంతే. ఈ తంతులో వంతుల వారీగా కమెడియన్లు రావడం, హీరోయిన్ వెంట  హీరో పడడం ఇవే జరుగుతాయి. ముప్పావు గంట సేపు పాటలు సహా, వినోదం అనుకుంటున్న కామెడీ సహా, ప్రేమ అనుకుంటున్న హీరో ప్రయత్నాలు సహా పెళ్లి తంతుతో కాలక్షేపం చేస్తూ, తీరా పెళ్లి పీటల మీద చూపించిన పెళ్లి కూతుర్ని చూసేసరికి ఉస్సూరంటుంది ప్రాణం!  ఇదెంత మాత్రం బాక్సాఫీసు అప్పీల్ కాదు. 

          ఇదయ్యాక హీరోయిన్ ఎంబీఏ చదివే నెపంతో వైజాగ్ వచ్చాక అకస్మాత్తుగా డల్ అయిపోతుంది సినిమా. ఇంటర్వెల్ తర్వాత కథ లేక సెకండాఫ్ డల్  అయితే ఎలా వుంటుందో అలాటి వెలితి  ఇప్పుడొచ్చేస్తుంది. ఇక్కడ్నించీ ఇంటర్వెల్ వరకూ మరో అరగంట సేపూ కూడా హీరో హీరోయిన్ల మధ్య కథ పుట్టదు. కేవలం ఇంటర్వెల్ సీన్లో సడెన్ గా హీరోయిన్ అల్టిమేటం ఇవ్వడంతో హీరో వెనక్కి తగ్గడంతో కథ మొదలయ్యిందనుకుంటాం కానీ కాదు. ఈ ఇంటర్వెల్ సీను  అత్యంత నీరసమే. కథ మొదలెట్టకపోతే ఇంతే. 

          భయంకొద్దీ హీరో ప్రేమని దాచుకున్నాక, ఫ్రెండ్ షిప్ చేస్తూ హీరోయిన్ అన్ని పనులకీ వాడుకుంటుంది. ఒక్కసారి కూడా తానుగా వెళ్లి హీరో కలవడు, ఫోన్ కూడా చెయ్యడు. ప్రతీసారీ ఆమె ఫోన్ చేస్తేనే  వెళ్లి కలుస్తాడు. ఇలా వుంది పాసివ్ పాత్ర. హీరోకి గోల్ లేదు. ప్రేమ చెప్పకూడదని కథతో కటాఫ్ అయిపోయాడు. ఇలా ఇంకో అరగంటలో ముగింపు కొస్తుందనగా హీరో ఓపెన్ అయిపోయి అప్పుడు ఫైర్ అవుతాడు. అప్పుడు తెలుస్తుందామెకి ప్రేమిస్తున్నాడని. తనూ ఫయిర్ అవుతుంది. బ్రేకప్ అయిపోతుంది. ఇలా ఇంటర్వెల్ దగ్గర రావాల్సిన  ఈ సీను ఇంకెప్పుడో మిడిల్ కూడా దాటి పోయి ఎండ్ విభాగంలో వచ్చిందంటే ఇది మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే కాక  మరేమిటి?  హీరో హీరోయిన్ల మధ్య కథ పుట్టడానికి రెండు గంటల సేపూ ప్రేక్షకులు వేచి వుండాలా? 

          ‘రారండోయ్ వేడుక చూద్దాం’ టైటిల్ ఫ్యామిలీ కథలా అన్పించవచ్చు. కానీ ఇది చివర్లో తప్ప ఏ ఫ్యామిలీ ప్రమేయమూ లేని ఒక ప్రేమ కథ మాత్రమే. మరి వేడుక ఎక్కడ జరిగిందంటే, ఫస్టాఫ్ లో  ముప్పావు గంట సేపూ  వెన్నెల కిషోర్ పెళ్లి తంతే వేడుక! దీనికే రారండోయ్ అన్నారు. చివరికి చూపించిన పెళ్లి కూతురు కూడా అలా వుంది మరి. 

          కానీ ఇవన్నీ పట్టించుకోవద్దు. ఇదేదో రాశామని మానెయ్యకూడదు. తెలుగు ఫ్యామిలీ సినిమాల స్టాండర్డ్ ఇంతే నని  ప్రతీ సారీ వెళ్లి ఎలా చూస్తున్నారో దీన్నీ అలా చూడమనే అంటున్నాం. తెలుగోళ్ళ  ఫ్యామిలీ సినిమాకి ఇంకోసారి చెయ్యెత్తి జైకొట్ట మంటున్నాం.


-సికిందర్ 
http://www.cinemabazaar.in/