గత వ్యాసంలో స్క్రిప్టు పరంగా బడ్జెట్ మూవీ పరిమితుల్ని తెలుసుకున్నాం. ఇక ప్రొడక్షన్ పరంగా పరిమితుల విషయానికొస్తే కొంత మంది కన్ఫ్యూజ్ అవుతున్నారు. శాస్త్రీయంగా బడ్జెట్ స్క్రిప్టు రాయడం కొత్త కావడం వల్ల  కావచ్చు అర్ధం జేసుకోలేకపోతున్నారు.  స్క్రిప్టుకి ప్రొడక్షన్ పరిమితులు అన్నప్పుడు మొత్తం సినిమాకి అయ్యే ప్రొడక్షన్ వ్యయం అనుకుంటున్నారు. భోజనాల ఖర్చు అదుపులో వుంచాలంటున్నారు.  షూటింగులో  భోజనాల ఖర్చు గురించి కథ రాస్తున్నప్పుడు  ఎలా ఆ లోచిస్తారు? అలాగే డబ్బింగో, డీటీఎస్సో తక్కువకి మాట్లాడుకోవాలంటున్నారు. దీంతో కథకేం సంబంధం?  ఇదే కన్ఫ్యూజను. అంటే హీరోతో ఒక సీను రాస్తున్నప్పుడు, ఈయనకి లంచ్ బ్రేక్ లో పులాస చేప పెట్టొద్దు, కొర్రమీను మాత్రమే పెట్టాలన్న దృష్టితో సీను రాస్తారా?  బయట ఆయన చేసే లంచ్ కీ, కథలో ఆయన సీనుకీ ఏం సంబంధం? కథకావల జరిగేదాంతో కథకేం సంబంధం? కథలో లంచ్ సీను వుంటే అప్పుడు పులాస తింటున్నట్టు రాయాలా వద్దా అని ఆలోచించ వచ్చు. నిరభ్యంతరంగా కథలో హీరో పులాస తింటున్నట్టు రాయవచ్చు- ప్రొడక్షన్ మేనేజర్ కొర్రమీనే తెచ్చిపెట్టినా అది పులాస అన్నట్టే డైలాగులు పలుకుతాయి కాబట్టి చెల్లిపోతుంది. కథలో కాకుండా హీరో బయట పులాస తింటూంటే అది పూర్తిగా నిర్మాత చూసుకునే విషయం. ఇలా కథ  కావల, కథలోపల  తేడాలు గ్రహించకపోతే  బడ్జెట్ స్క్రిప్టులు  రాయబోవడం అనవసరం.        

          కథలోపల అయ్యే ప్రొడక్షన్ వ్యయాలు కథకి ఎన్ని లొకేషన్లు, ఎన్ని అవుట్ డోర్ సీన్లు, ఎన్ని ఇండోర్ సీన్లు, ఎన్ని ‘డే’ సీన్లు, ఎన్ని నైట్ ఎఫెక్ట్ సీన్లు, ఎన్ని పాటలు, ఎన్ని పోరాటాలు...ఇలాంటివి దృష్టిలో పెట్టుకుని మాత్రమే  ప్రొడక్షన్ ఫ్రెండ్లీ స్క్రిప్టు రాయాల్సి వుంటుంది. ఒక కథా లోకంలో కథ ఎక్కడెక్కడ (ప్లేస్) ఎప్పుడెప్పుడు (టైం) కొనసాగాలో నియంత్రిస్తూ రాసేదే ప్రొడక్షన్ దృష్టిగల స్క్రిప్టు.

          ప్లేస్ :  సాధ్యమైనంత తక్కువ లొకేషన్స్ నిర్ణయించాలి. ఈ లొకేషన్స్ ఇండోర్ కావొచ్చు, అవుట్  డోర్ కావొచ్చు. లొకేషన్స్ ఎన్ని ఎక్కువైతే అంత రవాణా ఖర్చు, సమయం వృధా అవుతాయి. ఒక బడ్జెట్ స్క్రిప్టులో ఒక ఆఫీసు, ఒక ఇల్లు ప్రధానంగా, ఇంకో రెండు ఇళ్ళు  అనుబంధంగా నిర్ణయించి ఇండోర్ సీన్లు రాశారు. అవుట్ డోర్స్ కి కొన్ని రోడ్లు, ఒక కాలనీ, ఒక డంప్ యార్డు, ఒక పార్కు నిర్ణయించి సీన్లు రాశారు. అమెరికాలో వుంటున్న హీరోయిన్ సీన్లకి అమెరికా చూపించనవసరం లేకుండా అపార్ట్ మెంట్ లో ఇండోర్ సీన్స్ మాత్రమే రాశారు. ఒక ఎస్సై పాత్రకోసం పోలీస్ స్టేషన్లో సీన్లు రాయకుండా, ఎస్సై –హీరోల మధ్య జనసమ్మర్ధం లేని రోడ్డు మీదే జరిగే సీన్లు రాశారు. బిజినెస్ చేసే పాత్రకి  అట్టహాసంగా ఆఫీసు లేకుండా, కూలిపోయేట్టున్న  పాత బిల్డింగు పెట్టుకుని దానిమీద జోకులతో కవర్ అయ్యేట్టు సీన్లు రాశారు. ప్రొడక్షన్ వ్యయం తగ్గించేందుకు క్రియేటివ్ ఆలోచనలతో ఇలా సీన్లు రాయాల్సి వుంటుంది.  ప్రొడక్షన్లో సృజనాత్మకత అంటే ఇదే. రైటర్స్ చాలా మందే వుంటారు- ప్రొడక్షన్ ఫ్రెండ్లీ రైటర్లు కావాలి ఈ కాలంలో. ఇక తప్పని సరై  కాఫీ షాప్, రెస్టారెంట్, బార్ లలో ఒక్కో ఇండోర్ సీను నడిపారు. ఇవికూడా పేజీన్నర లోపే. 

          సీన్లు రాసే రచయిత చిత్రీకరణలో ఎప్పటి కప్పుడు అభివృద్ధి చెందుతున్నటెక్నాలజీ మీద కూడా కన్నేసి వుంచాలి. ఇదివరకు అవుట్ డోర్  సీన్లు రాయాలంటే బడ్జెట్ కి భయపడే వాళ్ళేమో  గానీ ఇప్పుడవసరం లేదు. ఓస్మోలాంటి  అత్యాధునిక కెమెరా లొచ్చాక  బడ్జెట్ మూవీస్ కి శృంఖలాలు తొలగిపోయాయి. యదేచ్ఛగా అవుట్ డోర్ సీన్లు రాసుకోవచ్చు. ట్రాఫిక్  లో కూడా రాసుకోవచ్చు. పాత్రలు  నడుచుకుంటూ, వాహనాల్లో  పోతూ మాట్లాడుకునే సీన్లు కూడా రాసుకోవచ్చు.  ఇవన్నీ ఓస్మో తో గెరిల్లా స్టయిల్ షూట్ తో తీయవచ్చు. 

          కొన్ని రద్దీ ప్రాంతాల్లో, కొన్ని లొకేషన్ ఫీజులు అధికంగా వుండే ఖరీదైన ప్రాంతాల్లో ఒస్మో తో గెరిల్లా షూట్ చేసుకు రావచ్చు. గెరిల్లా షూట్ తో  ఏఏ సీన్లు రాయ వచ్చో తెలుసుకోవాలంటే  ప్రొడక్షన్ ఫ్రెండ్లీ   రైటర్లు తమ దగ్గర  ‘ది గెరిల్లా ఫిలిం మేకర్స్ హేండ్ బుక్’ ని తప్పనిసరిగా వుంచుకోవాల్సిందే. ప్రధానంగా  ఓస్మో అనేది  యాక్షన్ కెమెరా. అలాగని ఇండోర్ లో టాకీ పార్టులు తీయలేరని కాదు. అన్నీ తీసుకోవచ్చు. 

       ఐతే ఓస్మో పట్టుకుని  గెరిల్లా  షూట్ తో ఏదైనా తీయవచ్చనుకుంటూ అవుట్ డోర్ లొకేషన్స్ ఎడాపెడా రాసేస్తే యూనిట్ తరలింపు ఖర్చులు, షూటింగ్ దినాలూ పెరిగిపోయి సగంలోనే బడ్జెట్ నిల్  అవుతుంది. బడ్జెట్ మూవీ కి అద్భుతమన్పించే ఓ మూడు అవుట్ డోర్ లొకేషన్స్ లో పొదుపుగా సీన్లు రాసుకుంటే సరిపోతుంది. 

          ఇక ఓ విలేజిలో జరిగే కథ రాసుకుంటే- బడ్జెట్ పెరుగుతుంది. నటీనటులు, యూనిట్ అందరూ అక్కడే వెళ్లి బసచేయాల్సిన పరిస్థితి వుంటుంది. యూనిట్ కి  డబుల్ బత్తాలు చెల్లించాల్సి వస్తుంది. కాబట్టి వీలైనన్ని  తక్కువ పాత్రలతో, వీలైనన్ని తక్కువ లొకేషన్స్ లో వేగంగా షూటింగ్ ముగించే కథ రాసుకోవాలి.  

          విలేజితో బడ్జెట్ స్క్రిప్టుకి చాలా పనుంటుంది. ప్రతీ గ్రామానికీ ఒక వ్యక్తిత్వం వుంటుంది, జీవితం వుంటుంది. వీటిని తప్పనిసరిగా కథలో  భాగం చేయాలి. విలేజి బ్యాక్ డ్రాప్ లో బడ్జెట్ మూవీ రాసేటప్పుడు విధిగా వూళ్ళు తిరిగి కథకి తగ్గ విలేజిని ఎంపిక చేసుకోవాలి. అక్కడి లొకేషన్స్ వీడియోలు తీసుకోవాలి. అక్కడి ప్రజల్ని, వాతావరణాన్ని, జీవన రీతుల్నీ చిత్రీకరించుకుని రావాలి.  ప్రతీ గ్రామానికి కొన్ని లాండ్ మార్క్ స్థలాలుంటాయి. వాటిని గుర్తించాలి. ఇంకా అవసరమైన రీసెర్చి అంతా చేసుకుని,  కథకి నప్పే ఐదారు లొకేషన్స్ ని మార్క్ చేసుకుని వాటి ప్రకారం కథ నడపాలి. 

          లాండ్ మార్క్ స్థలాలతో ప్రత్యేక శ్రద్ధ వహించి, వ్యూహాత్మకంగా  సీన్లు రాయాలి. ఏ సీను పడితే ఆ సీను ల్యాండ్ మార్క్ స్థలాల్లో పెట్టి రాయకూడదు. వాటి విలువ పోతుంది. లాండ్ మార్క్ స్థలాల  విజువల్ అప్పీల్ ని ఉన్నతీ కరించాలంటే  కేవలం థీమ్ ని ద్విగుణీకృతం చేసే కీలక సన్నివేశాలే అక్కడ పెట్టి రాయాలి. పతాక సన్నివేశాలు కూడా రాయవచ్చు. వేరే సీన్లు తీస్తున్నప్పుడు  ఈ ల్యాండ్ మార్క్ స్థలాలు వ్యూలో లేకుండా చూసుకోవాలని నోట్ రాయాలి.  ల్యాండ్ మార్క్ స్థలాల్ని  ఎంత తక్కువ చూపిస్తే అంత ఉన్నతంగా వుంటుంది బడ్జెట్ మూవీ.

          ఏదో విలేజికి వెళ్లాం, షెడ్యూల్ ముగించు కొచ్చాం అన్నట్టుగాక- విలేజియే కథ- కథే విలేజి అన్నట్టుగా క్రియేట్ చేయగల సత్తా వుంటే,  ఆ విలేజిలు టూరిస్టు స్పాట్స్ కాకుండా పోవు! బడ్జెట్ మూవీ మరింత పాపులర్ అవకుండా పోదు! 

          మలయాళంలో ‘ప్రేమమ్’ ఈ పనే చేసింది. కేరళలోని అలవప్పుళ  గ్రామ అందచందాల్ని అది చూపించిన తీరుకి కాలేజీ స్టూడెంట్స్ ఫిదా అయిపోయారు. పొలోమని అక్కడికి వరసకట్టి, ఆ సినిమాలో హీరోయిన్ ని చూసి హీరో ప్రేమలో పడే  లొకేషన్ ని టూరిస్ట్ స్పాట్ గా చేసి పడేశారు. వర్ధమాన సినిమా రచయితలూ ఆ వూరికెళ్ళి ఇన్స్ పిరేషన్ కోసం విహరించడం మొదలెట్టారు. 

          ‘అనార్కలీ’ అనే మరో మలయాళ మూవీలో లక్షద్వీప్ లొకేషన్స్ ని చిత్రీకరించిన తీరుకి మలయాళీలు అక్కడికి విహారయాత్రలు మొదలెట్టారు. ఇంకో మలయాళ మూవీ ‘ఎన్ను నింతే మొయిదీన్’ విడుదలకి ముందు కేరళలోని ముక్కం అనే గ్రామం పెద్దగా ఎవరికీ తెలీదు.  సినిమా విడుదలయ్యాక అదొక ప్రేమికుల యాత్రా స్థలమైపోయింది. సినిమాలో పాత్రలైన ‘మొయిదీన్- కాంచన మాల’ లు జీవించిన ఆ  గ్రామానికి  వెళ్ళని ప్రేమికుల్లేరు. ఒక హాస్టల్ విద్యార్థినులంతా ఆ వూళ్ళో ‘కాంచనమాల’ ని చూడ్డానికి ప్రయాణం కట్టారు. ఆ వూళ్ళో ‘కాంచనమాల’  ఇల్లు, ‘మొయిదీన్; ఇల్లూ టూరిస్టు స్పాట్స్ గా మారిపోయాయి.

          బడ్జెట్ మూవీస్ లో  స్థలాలు పాత్రలు ఎంతగా ముద్ర వేయగలవో  పై సందర్భాలే తార్కాణాలు. కాబట్టి విలేజీని ఒక పాత్రగా  చేసి ప్రతిష్టించేలా సీన్లు రాయాలి. వ్యూహాత్మక స్క్రిప్టు రచనతోనే  బడ్జెట్ మూవీ  బడ్జెట్ లో వుంటూకూడా  నల్గురి నోళ్ళల్లో నానుతుందని తెలుసుకోవాలి. 

          బడ్జెట్ మూవీకి బ్యాంకాక్ లో కథ పెట్టి రాయనవసరం లేదు. విదేశీ షూటింగులే అవసరం లేదు. బ్యాంకాక్ ని చూడ్డానికి ప్రేక్షకులు బడ్జెట్ మూవీస్ కి రారు. సినిమాల్లో మిస్సైపోతున్న కథ కోసం బడ్జెట్ మూవీస్ కి వస్తారు ప్రేక్షకులు.

***

          టైం : డే టైం, నైట్ టైం లలో డే టైంతో ఇబ్బంది ఎప్పుడూ లేదు. నైట్ టైంతో అవుట్ డోర్ లోనే ఇదివరకు ఖర్చుతో కూడుకున్న వ్యవహారమమని  జంకే వాళ్ళు.  అందుకని వీలైనంత బయటి నైట్ సీన్లు తగ్గించి, ఇండోర్ నైట్  సీన్స్ పెట్టుకునే వాళ్ళు. ఒస్మో కెమెరాతో ఈ పరిమితులు తొలిగాయి. బయట నైట్ సీన్స్ పెట్టి రాసుకోవచ్చు. ఒస్మో తో చిత్రీకరణకి యూనిట్, జనరేటర్ వగైరా హంగామా అక్కర్లేదు. స్ట్రీట్ లైట్లతోనే పనికానిచ్చేయొచ్చు. ట్రాఫిక్ లో కూడా పెట్టి సీన్లు రాయవచ్చు. కావలసినన్ని నగర దృశ్యాలు నైట్ లో పెట్టి రాసుకోవచ్చు. ఐతే రాయకూడదు. ఎందుకంటే, అన్నేసి లొకేషన్స్ కి రవాణా, పనిదినాలూ పెరిగిపోతాయి. డబుల్ బత్తాలు కూడా మీద పడతాయి. 

          ఇక ఆరుబయట వెన్నెల్లో హాయిగా చందమామని  చూస్తూ హీరో హీరోయిన్లు సరస సంభాషణ  చేస్తున్నారని అద్భుత దృశ్య కావ్యం ముచ్చటపడి సృష్టించబోతే,  బడ్జెట్ అంతా సీజీ సఫా చేసేస్తుంది. బడ్జెట్ మూవీ కి సీజీ అవసరపడే ఒక్క సీను కూడా రాయకూడదు. అలాగే వర్షం సీన్లు కూడా రాయకూడదు. బయట వర్షం పడుతున్నట్టు కిటికీ అద్దం మీద నీళ్ళు  పడుతున్న ఎఫెక్ట్స్ అయితే ఫర్వాలేదు.

***

      ఇక పాటలు ఖర్చుతో కూడుకున్న పని. బడ్జెట్ మూవీకి ఆరేసి పాటలు ఇప్పుడెవరూ పెట్టడం లేదు. నాల్గుకూడా ఎక్కువే. పాటలకి డాన్సులు ఇప్పుడు పెట్టడం లేదు. మాంటేజ్ సాంగ్సే వుంటున్నాయి. డాన్సులుండే  పాటలతో రైటర్ కి సంబంధం లేదుగానీ, మాంటేజెస్ పాటలకి బిట్ సీన్లు రాయాల్సి వుంటుంది. ఒక్కోసారి ఈ మాంటేజ్ సాంగ్స్ కథని నడిపిస్తూ వుంటాయి. ఈ మాంటేజెస్ లో సాధ్యమైనంత   భావుకత  ఉట్టిపడేలా రాస్తే మంచిది. అంటే  డాన్సుల్లో వుండే భావుకతని  మాంటేజెస్ లో సీన్ల రూపంలో భర్తీ చేయడమన్నమాట.  పాటల్ని కవులు భావుకతతో రాస్తారు. ఇవి డాన్సు పాటలైతే రైటర్ తప్పించుకుంటాడు. నృత్యదర్శకుడు దాని భావుకత సంగతి చూసుకుంటాడు. కానీ కవి మాంటేజ్ సాంగ్ రాస్తే రైటర్ తప్పించుకోలేడు, అంతే భావుకత ఉట్టిపడే మాంటేజెస్ రాయాల్సిందే. ఐతే ఈ భావుకతని పదేసి రోజులు తీసేట్టు కాకుండా, రెండు కాల్షీట్లతో ముగించేలా రాయాలి.

          యాక్షన్ దృశ్యాల కొస్తే ఫైట్ మాస్టర్ తో ఇవి తప్పనిసరిగా బడ్జెట్ ని కోరుతాయి. ఒక కామెడీ కథలో ఛేజ్ సీన్ తీయాలన్నా అది ఫైట్ మాస్టర్ బరి. ఫైట్లు తీయాలన్నా ఇంతే. ఏది తీయాలన్నా, పేల్చివేతలు, సీజీ, వైర్ వర్క్ లాంటివి వూహిస్తూ సీన్లు రాయకూడదు. వాచిపోతుంది. ఒక బడ్జెట్ స్క్రిప్టులో క్లయిమాక్స్ ని  కేవలం విలన్ హీరోల పరుగులతోనే రాశారు. పరుగెత్తుకుని పారిపోతున్న విలన్ని పరుగెత్తీ పరుగెత్తీ పట్టుకుని గాయపర్చే  ఎనిమిది నిమిషాల సీనుని థ్రిల్లింగ్ గా రాశారు. కూటి కోసం కోటి విద్యలంటే ఇదే.

          బడ్జెట్ లో యాక్షన్ మూవీ రాయాలంటే, బిగ్ యాక్షన్ అంతా క్లయిమాక్స్ కి సేవ్ చేసుకుని, మిగిలిన సీన్లు డ్రామాతో, సస్పెన్స్ తో, టెంపోతో బలంగా నడపాలి. వీటిలో యాక్షన్ సీన్స్ పెట్టి బడ్జెట్ ఖర్చు చేసేస్తే క్లయిమాక్స్ కి పెద్దగా ఏమీ డబ్బులు మిగలకపోవచ్చు. కాబట్టి యాక్షన్ బడ్జెట్ అంతా  ఒకేసారి క్లయిమాక్స్ లో ఖర్చు అయ్యేలా, ప్రేక్షకులు వూహించని విధంగా భారీ ఎత్తున పేల్చివేతలూ, కాల్చివేతలతో బ్లాస్ట్ చేస్తూ సీన్లు రాసి  వదలితే, అల్లు అర్జున్ క్లయిమాక్స్ చూసినట్టు దూల తీరిపోతుంది. పైసా వసూల్ ఫీలింగుతో వెళ్ళిపోతారు. బడ్జెట్ మూవీకి వ్యూహాత్మక రైటింగే దిక్కు. 

          కేవలం 10 వేల  డాలర్లతో తీసిన రష్యన్ యాక్షన్ మూవీ ‘బ్రదర్స్’ (వసూళ్లు 20 వేల డాలర్లు), 7 వేల డాలర్లతో తీసిన అమెరికన్ యాక్షన్ మూవీ ‘ఎల్ మిరియాచీ’ (వసూళ్లు రెండు మిలియన్ డాలర్లు), 23 వేల డాలర్లతో తీసిన అమెరికన్ కామెడీ ‘స్లాకర్’ (వసూళ్లు మిలియన్ డాలర్లు),  27 వేల డాలర్లతో తీసిన అమెరికన్ బ్లాక్ కామెడీ ‘క్లర్క్స్’ (వసూళ్లు మూడు మిలయన్ డాలర్లు) వంటివి చూస్తే ప్రొడక్షన్ పరంగా బడ్జెట్ మూవీస్ రాయడానికి అవగాహన ఏర్పడుతుంది.

***

           బడ్జెట్ మూవీకి ప్రొడక్షన్ డిజైన్ ని కూడా దృష్టిలో పెట్టుకుని సీన్లు రాయాల్సి వుంటుంది. ఉన్న బడ్జెట్ తో కళ్ళు చెదిరే సెట్స్ వేసి అద్భుత దృశ్య వైభావాల్ని సృష్టించలేరు కాబట్టి, ప్రొడక్షన్ డిజైనింగ్ చాలా అవసరం.  ఒక సీన్ని దట్టంగా వున్న పూలమొక్కల మధ్య పెట్టి రాసినప్పుడు విజువల్స్ రిచ్ గా వుంటాయి.  ఒక సీన్ని చెరువు హైలైట్ అయ్యేలా చేసి రాస్తే  థ్రిల్ చేస్తుంది. ఒక సీన్ని వీధిలో నడుస్తున్న మనుషుల కాళ్ళని మాత్రమే చూపిస్తూ సంభాషణలు రాస్తే , ఈ మూవ్ మెంట్స్ దృష్టి నాకర్షించి మిగతా డ్రై నెస్ ని మర్చిపోతారు ప్రేక్షకులు. చిత్రీకరణలో బడ్జెట్ మూవీస్ ని వెంటాడేది డ్రైనెస్సే. దీన్ని కవర్ చేస్తూ సీన్లు రాయాలి. ఎక్కువగా ఈ డ్రై నెస్ ని పాత్రల కదలికల మీదికి దృష్టి మళ్లిస్తూ కవర్ చేయాలి. ఇండోర్స్ లో  అన్ని గదుల్లో పెట్టి సీన్లు రాయకుండా, ఒకే డ్రాయింగు రూంలో  పెట్టి అందరూ అక్కడే కూడి మాట్లాడుకుంటున్నట్టు రాస్తే, సీనుకి విజువల్ రిచ్ నెస్ ని తీసుకు రావొచ్చు. ఎలాగంటే, ఇతర గదుల్లో కళాదర్శకత్వం పనీ, ఖర్చూ తప్పి- అదంతా డ్రాయింగు రూంకి బదలాయింపు అవుతుంది. ఎట్టి పరిస్థితుల్లో విశాల మైన హాళ్ళల్లో సీన్లు రాయకూడదు. ఏ సీను రాసిణా  విజువల్ గా ఇది లో- బడ్జెట్ మూవీ అన్న ఫీల్ రాకుండా చూసుకోవాలి.  

***

          

‘పెళ్లి చూపులు’ బడ్జెట్ చిత్రం

     రైటర్ చేయగల్గేది స్క్రిప్టు పరంగా, ప్రొడక్షన్ పరంగా  ఆదా మాత్రమే. బయటి ఖర్చులతో అతడికి సంబంధం లేదు. పారితోషికాలు, షూటింగు, ఎడిటింగ్, డబ్బింగ్, ఆర్ ఆర్, డీటీఎస్, ఎఫెక్ట్స్, డీఐ మొదలైన వాటిలో పొదుపు చేసుకోవాల్సింది దర్శకుడే. 

       కోటి రూపాయల బడ్జెట్ మూవీ అనుకుని స్క్రిప్టుని ఎంత అదుపులో పెట్టుకుని రాసినా,  బయటి ఖర్చులు అదుపు తప్పి కోటిన్నరకి పోవచ్చు. ఇది మేకింగ్ ప్లానింగ్ ని బట్టి వుంటుంది. ఎంతగా  మేకింగ్ ని ప్లాన్ చేసినా ఏంతో  కొంత అనుకున్న దానికి బడ్జెట్ పెరగక మానదు. ఈ పెరుగుదల పెచ్చు మీరకుండా చూసుకున్నప్పుడే బడ్జెట్ మూవీని విజయవంతంగా నిర్మించినట్టు. 

      ‘పెళ్లి చూపులు’  మొదట అనుకున్న బడ్జెట్ 64 లక్షలు. పూర్తయ్యేసరికి 73.5  లక్షలకి వెళ్ళింది. అంటే 14.84 శాతం పెరిగిందన్న మాట. ఇది  50 కోట్లు వసూలు చేసింది. కాబట్టి బడ్జెట్లో  పెరుగుదల  లెక్కలోకి రాదు. కానీ అన్ని బడ్జెట్ మూవీస్ ఈ స్థాయిలో వసూళ్లు సాధించవు. బడ్జెట్ మూవీస్ కి వున్న ఇంకో దురదృష్టం ఏమిటంటే వీటికి ఓవర్ సీస్ బిజినెస్ వుండదు. ‘పెళ్లి చూపులు’,  ‘క్షణం’ లాంటివి క్వాలిటీతో వున్నబడ్జెట్ మూవీస్ మాత్రమే  విదేశాల్లో ఆడతాయి. ఈ రకంగా అసంఖ్యాక  బడ్జెట్ మూవీస్ ఈ గ్లోబల్ యుగంలో తెలుగు రాష్ట్రాలు దాటి ప్రపంచ మొహం చూడ్డం  లేదు. బడ్జెట్ మూవీస్ కోతి వేషాలేయడం వల్లే ఈ దుస్థితి. బడ్జెట్ మూవీస్ అంటే జీవితం. బిగ్ కమర్షియల్స్  జీవితాలకి భిన్నం. రెండూ భిన్న ధృవాలు. ఇవి వేటికవి విడి విడిగా వుండాలే గానీ, జీవితంలగా బిగ్ కమర్షియల్స్ వుండకూడదు, జీవితాలకి భిన్నంగా బడ్జెట్ మూవీస్ వుండకూడదు. వుంటే రెండూ అట్టర్ ఫ్లాపే!

                                                     (ఐపోయింది)
with inputs from :
Ghanshyam Sadashiv
K. Trinadh
J. Durga Swamy
PVT. Raju

-సికిందర్ 

రివ్యూ!

రచన – దర్శకత్వం : ఇంద్రగంటి మోహన కృష్ణ
తారాగణం :  వెన్నెల కిషోర్, శ్రీ‌నివాస్ అవ‌స‌రాల‌, అడ‌వి శేష్‌., ఈషా, అదితి, శ్యామలా దేవి, త‌నికెళ్ల భ‌ర‌ణి త‌దిత‌రులు
సంగీతం:  మ‌ణిశ‌ర్మ‌ , ఛాయాగ్ర‌హ‌ణం:  పీజీ విందా 
బ్యానర్ : ఎ గ్రీన్ ట్రీ ప్రొడ‌క్ష‌న్స్‌ 
నిర్మాత‌లు :  కె.సి. న‌ర‌సింహారావు, విన‌య్‌
విడుద‌ల :  జూన్ 9, 2017
***

          ‘అష్టాచెమ్మ’  తో దర్శకుడుగా రంగ ప్రవేశం చేసిన ఇంద్రగంటి మోహన కృష్ణ, ‘అమీతుమీ’ తో ఇంకోసారి తన శైలిలో కామెడీని అందించాలనుకున్నారు. రచనా చమత్కృతులతో ఆధునిక జంధ్యాలలా కన్పించే ఇంద్రగంటి, తన జంధ్యాల షేడ్స్ తో సంబంధం లేని  ‘బందిపోటు’,  ‘జంటిల్ మేన్’ లాంటి యాక్షన్ సినిమాలు కూడా తీశారు. కానీ యాక్షన్ సినిమాలకంటూ తనదైన ఒక శైలిని సృష్టించుకోలేకపోయారు. ఇప్పుడు ‘అమీ తుమీ’ తో మాత్రం  తిరిగి తన స్వచ్ఛమైన సహజశైలి హాస్యధోరణిలో కొచ్చేశారు. నాటు మోటు కామెడీలతో కలుషితమైన క్రియేటివ్ రంగంలో ఆరోగ్యకర హాస్యాన్ని  నిలబెట్టాలంటే చాలా  క్రియేటివ్ పవర్ వుండాలి. దీన్ని ఎలా వాడుకున్నారు, ఏం చేసి అమీతుమీ తేల్చుకున్నారు ఈ కింద చూద్దాం. 

కథ 

         జనార్ధన్ (తనికెళ్ళ భరణి) అనే వొక మనీ పవర్ వున్నవాడి కూతురు దీపిక (ఈషా), కొడుకు విజ‌య్ (అవ‌స‌రాల శ్రీనివాస్‌) ల ప్రేమవ్యవహరాలు గిట్టవు.  దీపిక డబ్బులేని అనంత్ (అడవి శేష్) ని ప్రేమిస్తే, విజయ్ డబ్బున్న మాయ (అదితి) ని ప్రేమిస్తూంటాడు. ఈమె  తండ్రి గంగాధర్ తో జనార్ధన్ కి వైరం వుంటుంది. కాబట్టి కొడుకు పెళ్ళికి ఒప్పుకోడు జనార్ధన్. కూతురు దీపిక పెళ్లి వైజాగ్ లో డబ్బున్న శ్రీ చిలిపి ( వెన్నెల కిషోర్) తో జరపాలని ఆమెని గదిలో బంధించి,  శ్రీ చిలిపిని  పెళ్లి చూపులకి రమ్మంటాడు. అడ్డుగా వున్న కొడుకు విజయ్ ని ఇంట్లోంచి వెళ్ళగొడతాడు. పెళ్లి చూపులకి  శ్రీ చిలిపి వచ్చేలోగా పనిమనిషి కుమారి ( శ్యామలా దేవి) సాయంతో దీపిక పారిపోతుంది. ఈ విషయం జనార్ధన్ కి తెలీదు. అటు విజయ్ ప్రేమిస్తున్న మాయ కూడా  సవతి తల్లి పోరుతో ఇంట్లోంచి పారిపోతుంది. ఇప్పడు దీపికతో పెళ్లి చూపులకి శ్రీచిలిపి దిగుతాడు. దీపిక లేని ఇంట్లో దీపిక అనుకుంటూ ఇతడికి పెళ్లి చూపులు ఎవరితో  జరిగాయి, ఆ పెళ్లి చూపులతో ఆమెని లేపుకెళ్ళి  తను కూడా ఏం చేశాడనేది మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ 

       రెండు జంటల మధ్య ఇంకొకడు వచ్చి కామెడీ ఆఫ్ ఎర్రర్స్ ని సృష్టించే రొటీన్ కథే ఇది. అయితే ఇది మూస కథనాన్ని వదిలించుకుని కాస్త నటనలతో, మాటలతో కొత్త పుంతలు తొక్కడంతో ఒక అరుదైన రోమాంటిక్ కామెడీగా మారింది. అరుదైన రోమాంటిక్ కామెడీ అనడం ఎందుకంటే, తెలుగులో విజయవంతమైన రోమాంటిక్ కామెడీలు రావడం ఎప్పుడో మానేశాయి. జానర్ మర్యాద తప్పి రోమాంటిక్ కామెడీలు  సగం కథనుంచి రోమాంటిక్  డ్రామాలుగా ప్లేటు ఫిరాయిస్తూ వుండడంతో, ఇంతవరకూ అవి అపజయాల్నే మూట గట్టుకున్నాయి. ‘అమీ తుమీ’ అలా కాదు- రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్ మర్యాదని ఆద్యంతం కాపాడుకుంటూ, మోస్ట్ ఫన్నీ ఎంటర్ టైనర్ గా తయారయ్యింది.  రెండు గంటల సేపు సత్కాలక్షేపాన్నిచ్చే  క్లీన్ కామెడీగా నిలబడింది. ఈ కథకి రచనా బలం, నటనా బలం ఇవే వెన్నుదన్నుగా నిలిచాయి. 

ఎవరెలా చేశారు 

      అడివి శేష్,  అవసరాల శ్రీనివాస్ లు ఇందులో హీరోలుగా కన్పిస్తున్నా మొత్తమంతా మోసింది వెన్నెల కిషోరే.  బహుశా ఒక కమెడియన్ పుల్ లెంత్ పాత్రతో ఆద్యంతం రక్తికట్టించగల్గడం ఇదే. కిషోర్  చాలా సంయమనంతో కామెడీ అదుపుతప్పి ఒవరాక్షన్ తో సర్వనాశనం చేయకుండా, ‘రిచ్’  గా నటించాడనే చెప్పాలి.  కామెడీ అభినయం ‘రిచ్’ గా వుంటే ఎంత రుచిగా వుంటుందో పూర్తి స్థాయిలో ప్రయోగం చేసి చూపించే అవకాశం అతడికి లభించింది.  శ్రీ చిలిపి క్యారక్టర్ ని తన కెరీర్ లో మరపురాని పాత్రగా మల్చుకున్నాడు. ఎంత సేపు హంగామా చేసినా ఒక్క క్షణం బోరుకొట్టకుండా కామెడీని నిభాయించడం అతడికే చెల్లిందని చెప్పుకోవచ్చు. ఈ కథంతా స్పీడుగా పరుగెత్తే కామెడీయే. ఈ స్పీడులో టైమింగ్ తో అతను  ఫాస్టుగా చెప్పేసే తెలుగింగ్లీషు డైలాగులు కూడా యాక్షన్ ప్రవాహంలో కలిసి సాగిపోతాయే తప్ప అడ్డుపడవు, ఒడ్డున పడవు. పూర్తిగా ఈ కామెడీ  వెన్నెల కిషోర్ షో. ఈ షోలో  అతను కన్పించడు, పాత్రే కన్పిస్తుంది.

          అడివి శేష్ లవర్ బాయ్ పాత్ర. సెకండాఫ్ లో వెన్నెల కిషోర్ తో కాంబినేషన్లో కొచ్చాకే తన కామెడీ చూపిస్తాడు. అలాగే అవసరాల పాత్ర నిడివి అడివి శేష్ కంటే తక్కువే. తను సపోర్టింగ్ కామెడీ నందిస్తాడు. తెలంగాణా పాత్రలో ఎంతవరకు ఒదిగాడనేది చెప్పడం కష్టమే. ఫస్ట్ హీరోయిన్ ఈషా తెలంగాణా పాత్ర, పాత్ర తాలూకు మొరటుతనం ఆమెకి ప్లస్ అవుతాయి. పనిమనిషి కుమారి పాత్రలో శ్యామలా దేవి  పూర్తి  నిడివి తెలంగాణా కామెడీ పాత్ర ఇంద్రగంటి పర్యవేక్షణలో  ఇంకో ఎస్సెట్ సినిమాకి.

          ఇక తొండి తెలంగాణా పాత్రలో తనికెళ్ళ భరణి చెప్పనవసరం లేదు. అయితే ఎక్కువసార్లు తనది లౌడ్ కామెడీయే. అలాగే రెండో హీరోయిన్ అదితి మైనస్. 

          పిజి విందా ఛాయాగ్రహణంతో మంచి ప్రొడక్షన్ విలువలున్న ఈ రోమాంటిక్ కామెడీలో రెండే పాటలున్నా (సెకండాఫ్ లోనే) మణిశర్మ తన పూర్వ వైభవాన్ని సంతరించి పెట్టారు. రెండూ సిట్యుయేషనల్ సాంగ్సే . సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రి రాశారు. మార్తాండ్ వెం కటేష్  షార్ప్ ఎడిటింగ్ తో కథనం స్పీడు పెరిగింది. అయితే ఫస్టాఫ్ లో వెన్నెల కిషోర్- శ్యామలా దేవిల మొదటి సీను కేవలం డైలాగులతో సుదీర్ఘంగా సాగి సహనాన్ని పరీక్షించకుండా షార్ప్ చేయాల్సింది.

చివరికేమిటి 

        రచయిత, దర్శకుడు ఇంద్రగంటి మోహనకృష్ణ  రోమాంటిక్ కామెడీని రోమాంటిక్ కామెడీ దారిలో పెట్టారు. నటనలు, మాటలు రెండే ఈ రొటీన్ రోమాంటిక్ కామెడీని నిలబెడ తాయని నమ్మినట్టుంది. ఆనాడు హిట్టయిన రోమాంటిక్ కామెడీ ‘నువ్వేకావాలి’ నటనలు, మాటలే, ఇటీవల హిట్టయిన రోమాంటిక్ కామెడీ ‘హేపీ భాగ్ జాయేగీ’  నటనలు, మాటలే. ఈ ప్రయత్నంతో  స్క్రిప్టంతా మాటలతో నింపేశారు. సీన్లు తక్కువే, మాటల  ప్రవాహంవల్ల వాటి నిడివి  ఎక్కువ. ఈ మాటల  రచన అత్యున్నత స్థాయి క్రియేటివిటీ. ప్రపంచ పోకడలని, పరిణామాలనీ గమనించి సినిమాటిక్ గా  విసిరిన అక్షర తూణీరాలు. లేకపోతే  తాటి కల్లుని ఆర్గానిక్ స్కాచ్ అనడమేమిటి? పెళ్లి చూపుల్ని సర్జికల్ స్ట్రైక్ అనడమేమిటి? ఇక సినిమాల్లో తెలంగాణా యాసకి కూడా కొత్త టచ్ ఇచ్చారు. ధారాళంగా ఉర్దూ పదాలు కలిసిన యాసతో నేటివిటీకి దగ్గరగా తీసికెళ్ళే ప్రయత్నం చేశారు. కొన్ని తెలంగాణా తెలుగు పదాలు కూడా ఇంతవరకు  సినిమాల్లో వాడనివే.  ఆయన క్లాస్, మాస్ అనుకుంటూ- ఆంధ్రా, తెలంగాణా ప్రేక్షకులనుకుంటూ, గిరిగీసుకుని కూర్చోలేదు. ఫ్రీ స్టైల్ మూవీ మేకింగ్ చేశారు. ఆంధ్రా తెలంగాణా ముఖ్యపాత్రలతో దీన్నొక  ప్రప్రథమ మోడల్  ‘అంతర్రాష్ట్ర’ మూవీగా తీర్చి దిద్దారు. పాత్రలు  ప్రాంతాల్ని ప్రస్తావించుకోకుండానే అంతా  ఒకటే అన్నట్టు వుంటాయి. 

          ఐతే రెండే బలహీనతలు వున్నాయి. ఎత్తుగడ, విశ్రాంతి ఘట్టం. ప్రారంభం చాలా  స్లోగా, అనాసక్తి కరంగా భయపెడుతూ ప్రారంభమవుతుంది- అడివి శేష్, ఈషాల దొంగ చాటు ప్రేమల తో...అవసరాల, అదితి ల దొంగచాటు ప్రేమలతో మరికొన్ని సీన్లు- తనికెళ్ళ అరుపులు – వీటన్నిటితో  అరగంట పాటు ఇంద్రగంటి ప్రశ్నార్ధక మవుతారు. అరగంట తర్వాత వెన్నెల కిషోర్ వచ్చాకే రచనతో, దర్శకత్వంతో ఇంద్రగంటి బిజీగా మారిపోతారు.  ఇక్కడ్నించీ అందరి నటనలూ వూపందుకుంటాయి. స్ట్రక్చర్ మీద అంతగా దృష్టి పెట్టకుండా కొత్త  డైలాగుల్ని కనుగోనడంలోనే సర్వశక్తులూ ఒడ్డడం వల్ల – ఎత్తుగడతో బాటు ఇంటర్వల్ సీను కూడా మూగబోయింది. ఈ పేలవమైన సీను ని తనికెళ్ళ పాత్రచేత ఆహా ఓహో ఇంటర్వెల్  సీను అని పొగిడించుకోవడంతో  బాగా అభాసయ్యింది. సెకండాఫ్ ప్రారంభంలో కూడా  స్క్రీన్ ప్లేని వెన్నెల పక్క పాత్ర చేత పొగిడించుకున్నారు ఇంద్రగంటి.  ఇలా మాస్ రైటర్ పనులు కూడా చేశారు. 

          ఓడ్ హౌస్ నవలల్లో లాగానో, ముళ్ళపూడి కథల్లో లాగానో సినిమాల్లో అందమైన కథా  ప్రపంచాలు అరుదుగా వుంటాయి. ఇంద్రగంటి కామెడీ తీస్తే అది ఓడ్ హౌస్ కథా లోకమో, ముళ్ళపూడి కథా లోకమో అన్నట్టుగా వుంటుంది-  కానీ కాలం చెల్లినట్టుగా వుండదు.  ‘అమీతుమీ’ ని అలాటి వొక తాము ఇరుక్కున్న కామిక్ రొంపి లోంచి బయటపడేందుకు మరిన్ని హస్య ప్రహసనాలు సృష్టించుకునే ‘అమాయక’ పాత్రల స్ట్రగుల్ గా చూపించారు. అంతే పకడ్బందీగా నటింపజేశారు. స్పీడుకి పెద్ద పీట వేశారు.

-సికిందర్
http://www.cinemabazaar.in
         

    
    బడ్జెట్ మూవీస్ ఎక్కువసృజనాత్మకతని కోరుతాయి. బడ్జెట్  పరిమితుల రీత్యా ఈ సృజనాత్మకత  స్క్రిప్టు పరంగానే గాక, ప్రొడక్షన్ పరంగానూ అవసరం. ఇతర అన్ని రకాల  స్క్రిప్టుల కంటే బడ్జెట్ మూవీ స్క్రిప్టు రాయడమే కష్టమైన పని.  అనేక యాక్షన్ సీన్లు, ఫారిన్ సీన్లు, బోలెడు పాత్రలతో హంగామా, ఆరేసి పాటలూ వగైరా బడ్జెట్ స్క్రిప్టులో కుదరదు. బడ్జెట్ స్క్రిప్టు అంతా కేవలం పాత్రల మధ్య బలమైన కథ తోనే రాణిస్తుంది. ఈ బలమైన కథని  తక్కువ పాత్రలతో, తక్కువ లొకేషన్స్ లో, తక్కువ రోజుల్లో  షూట్ చేసేటట్టు రూపొందాల్సిందే. 

          ఇక్కడ బడ్జెట్ మూవీ రచనకీ, బిగ్ కమర్షియల్ రచనకీ తేడా తెలుసుకోవడం అవసరం. బిగ్ కమర్షియల్స్ కి కథల్లో, పాత్ర చిత్రణల్లో ఎన్ని లోపాలున్నా ఇతర భారీ హంగూ  ఆర్భాటాలతో, స్టార్ ఇమేజితో  కవరై పోవచ్చు. బిగ్ కమర్షియల్ కి ఒక టెంప్లెట్ లో రచన వుంటుంది. అదిలా వుంటుంది-   ముందుగా ఒక యాక్షన్ సీనుతో హీరో ఎంట్రీ, ఒక గ్రూప్ సాంగ్, ఆతర్వాత హీరోయిన్ని పడేసే కామెడీ లవ్ ట్రాక్, ఆమెతో ఒక టీజింగ్ సాంగ్, హీరోయిన్ లవ్ లో పడ్డాకడ్యూయెట్, అప్పుడు విలన్ ఎంట్రీ, దాంతో ఇంటర్వెల్. సెకండాఫ్  లో హీరోయిన్ అదృశ్యమై విలన్ తో కథ మొదలు, అప్పుడప్పుడు హీరోయిన్ తో సాంగ్స్, అప్పుడప్పుడు విలన్ ఎటాక్స్, చివరికి హీరోయిన్ తో ఒక ఫోక్ సాంగ్, ఇక విలన్ తో క్లయిమాక్స్, ముగింపూ. 

          ఈ టెంప్లెట్ బడ్జెట్ మూవీస్ కి పనిచేయదు. ఈ టెంప్లెట్ ని పట్టుకుని చాలా బడ్జెట్ మూవీస్ వచ్చాయి. ఫలితంగా అవి బిగ్ కమర్షియల్స్ కి చవకబారు నకళ్ళుగా తేలిపోయాయి. ఈ టెంప్లెట్ లో  మొత్తం సినిమాని బిగ్ కమర్షియల్స్ బాగా రిచ్ గా చూపిస్తూంటే, చవకబారు  అనుకరణలు ప్రేక్షకులకి దేనికి? బడ్జెట్ మూవీస్ కి దాని కథే వ్యక్తిత్వాన్నిస్తుంది. కథని నమ్ముకున్న బడ్జెట్ మూవీ చెడిపోలేదు. కాకపోతే ఏడాదంతా ‘క్షణం’ అనీ,  ‘పెళ్లిచూపులు’ అనీ రెండో మూడో వస్తాయి. చిన్న సినిమాకి కథే  బలం అంటూంటారు. దీన్ని ఇంకాస్త విడమర్చి చెప్పుకుంటే, చిన్న సినిమాకి ‘కథలో పుట్టే సమస్య- ఆ సమస్యని పట్టుకుని నటీనటుల నటన’ ఇవే బలం. ఇది మొదటి సూత్రం. 

          బడ్జెట్ మూవీని టెంప్లెట్ లో కథ నవ్వులపాలు చేస్తుంది. అదే స్ట్రక్చర్ లో కథ ప్రేక్షకులని కట్టి పడేస్తుంది. ఒక బిగినింగ్, ఒక మిడిల్, ఒక ఎండ్ వున్న కథ సాలిడ్ గా వుంటుంది.  60 – 70 సీన్లకి మించకుండా వుంటే పకడ్బందీగా వుంటుంది. ఒక్కో సీను రెండు మూడు పేజీలకి మించకుండా వుంటే కథ వేగం పెరుగుతుంది. వేగం పెరిగినప్పుడు బోరు తొలగి ప్రేక్షకుల ఇన్వాల్వ్ మెంట్ పెరుగుతుంది. ముఖ్య పాత్రలు కూడా నాల్గుకి మించకుండా వుంటే డ్రామా పదునెక్కుతుంది. మైనర్ పాత్రలతో సబ్ ప్లాట్స్ మూడుకి మించకూడదు. ముఖ్య పాత్రలతో కామెడీ సీన్లయినా ఆచితూచి పొదుపుగా డైలాగులు వాడాలి. స్క్రిప్టంతా డైలాగులతో నిండిపోయి వుండకూడదు. ఎడిటింగ్, డబ్బింగ్, ఆర్ ఆర్ బిల్లులు వాచిపోతాయి. అంతే కాదు, దీనివల్ల సెట్ లో ఒక్కోసీను ఎక్కువ సమయం కూడా తీసుకుంటుంది. బాల నటులు, ఒకసీను నటులూ లేకుండా కూడా చూసుకోవాలి. బంధు మిత్రులకి అస్సలు వేషాలివ్వకూడదు. నిర్మాత అస్సలు నటించకూడదు. జంతువులకి కూడా స్క్రిప్టులో స్థానం కల్పించకూడదు. క్రౌడ్ సీన్లు అస్సలు రాయకూడదు. సెక్స్ సీన్లూ, ఎక్స్ పోజింగులూ, డబుల్ మీనింగులు,  ఐటెం సాంగులూ పెట్టకూడదు. బడ్జెట్ మూవీ ఎంత క్లీన్ గా వుంటే అంత వ్యక్తిత్వంతో అన్నివర్గాలనీ ఆకట్టుకుంటుంది. లేకపోతే ‘బి’ గ్రేడ్ కి దిగజారి నష్టపోతుంది. ఒకప్పుడు ‘ఏ’ సర్టిఫికేట్ తో ‘బి’ గ్రేడ్ ‘సి’ గ్రేడ్ సినిమాలు కూడా ఆడేవి. ఇప్పుడా కంటెంట్ ని పోర్న్ సైట్స్ లో  ఇంకాబాగా చూసేస్తున్నప్పుడు బడ్జెట్ మూవీస్ లో చొరబెట్టడం అమాయకత్వమే.  

          బడ్జెట్ మూవీస్ కి మూస కథలని బిగ్ కమర్షియల్స్ సొంతం చేసుకున్నాయి. బడ్జెట్ మూవీస్ కి సెక్స్ కంటెంట్ ని పోర్న్ సైట్స్ హైజాక్ చేశాయి. ఇక బడ్జెట్ మూవీస్ కి మిగిలింది మానమర్యాదలతో కూడిన క్వాలిటీ కంటెంటే. 

          మూడు లైన్లకి మించకుండా ఒక్కో డైలాగు, సీనులో మూడుకి మించకుండా పాత్రలు, మూడు పేజీలకి మించకుండా సీను- ప్లాన్ చేసుకుంటే కథ క్వాలిటీ పెరగడమే గాక, చాలా సొమ్ములు ఆదా అవుతాయి. 

          ‘శాతకర్ణి’, ‘బాజీరావ్ మస్తానీ’ బిగ్ కమర్షియల్స్ అని తెలిసిందే. ఇవి సైతం రెండు మూడు పాత్రల మధ్య పుట్టే బలమైన డ్రామా మీదే ఆధారపడ్డాన్ని గమనించ వచ్చు.  ‘శాతకర్ణి’ లో బాలకృష్ణ- శ్రియల మధ్య; ‘బాజీరావ్ మస్తానీ’ లో రణవీర్ సింగ్- ప్రియాంకా చోప్రా – దీపికా పడుకొనెల మధ్య బలమైన డ్రామా కేంద్రంగా ఇవి వుంటాయి. ఇంత భారీ సినిమాలై వుండి కూడా, ఎన్నో ఇతర పాత్రలుండీ కూడా,  ఈ రెండు మూడు పాత్రల మధ్య డ్రామా మీదే ఆధారపడి నిర్మాణం జరుపుకున్నాయంటే, బడ్జెట్ మూవీస్ కి ఎందుకు సాధ్యంకాదు?  ఈ రెండు బిగ్ కమర్షియల్స్ లో వున్న రోమాంటిక్ డ్రామాలు కట్టి పడేసే విధం చూస్తూంటే- తెలుగులో ఇలాంటి బలమైన రోమాంటిక్ డ్రామాల్ని బడ్జెట్ మూవీస్ గా తీస్తే ఈ రోజుల్లో కూడా ఎందుకు ఆడవనిపిస్తుంది. బడ్జెట్ మూవీస్ కి కావాల్సింది తక్కువ పాత్రలతో బలమైన డ్రామా సృష్టించడమొక్కటే. ఈ డ్రామా ప్రేమ కావొచ్చు, కామెడీ కావొచ్చు, యాక్షన్ కావొచ్చు, ఇంకే జానరైనా కావొచ్చు. 

పాత్ర చిత్రణలు
          బలమైన డ్రామాకి పాత్ర చిత్రణలే  ముఖ్యం. ప్లాస్టిక్ పాత్రలు మొదటి పావుగంట ఇరవై నిమిషాల్లోనే బడ్జెట్ మూవీలో విషయం లేదని తేల్చేస్తాయి. బిగ్ కమర్షియల్స్ లో పెద్ద హీరోల పాత్రల రూపురేఖల్లో బడ్జెట్ మూవీ పాత్రల్ని సృష్టించకూడదు. పాత్రలు నిజజీవితంలో మనుషులకి ఎంత దగ్గరగా అనిపిస్తే అంత  క్లిక్ అవుతాయి. అవి సహజంగా మాట్లాడితే ఇంకా బాగా క్లిక్ అవుతాయి. ‘పెళ్లి చూపులు’ విజయరహస్యమిదే. మాస్ కూడా తమలాగే మాట్లాడుతున్న ఆ పాత్రల్ని చూసి కనెక్ట్ అయ్యారు. 1989 లో ‘శివ’ బడ్జెట్ మూవీ కానప్పటికీ దానిలోని సహజ పాత్రలతో, సహజ సంభాషణలతో ఇలాగే  కనెక్ట్ అయ్యారు అన్ని వర్గాల ప్రేక్షకులూ.    

 డిఫరెంటే  హిట్!     
          బడ్జెట్ మూవీస్ డిఫరెంట్ గా వుండే కథలతోనే హిట్టవుతున్నాయి.  గతంలోకి వెళ్తే,  బడ్జెట్ మూవీస్ మూస కథలతో ఒక్కటీ హిట్ కాలేదు. కారణం మూసకథలకి బిగ్ కమర్షియల్స్ తో రాజీపడ్డారు ప్రేక్షకులు. అక్కడ అంత ఆర్బాటంగా  మూస కథల్ని అందిస్తూంటే ఇక్కడ చిన్న సినిమాల్లో కొత్త మొహాలతో చీప్ నమూనాలు చూడ్డమెందుకు? 2000 సంవత్సరం నుంచి పరిశీలిస్తే, బిగ్ కమర్షియల్స్ కి దూరంగా  డిఫరెంట్ గా వున్న బడ్జెట్ మూవీసే హిట్టయ్యాయి. చిత్రం, గమ్యం, వినాయకుడు, ఐతే, అనుకోకుండా ఒకరోజు, ఎ ఫిలిం బై అరవింద్, మంత్ర మొదలైనవి. అయితే ఈ పదిహేడేళ్ళ కాలంలో ఇవి ఓ పదిహేను కూడా లేకపోవడం వెనుకబాటు తనమే. 

          ఇక్కడ గమనార్హమేమిటంటే, ఇవి విడుదలైన సంవత్సరాల్లో ఇంకే మూస బడ్జెట్ మూవీ హిట్ కాలేదు. అన్నీ ఫ్లాప్సే. నువ్వే కావాలి, జయం, ఉయ్యాల జంపాల, హేపీడేస్, పెళ్లి చూపులు, క్షణం, ఈరోజుల్లో, స్వామి రారా  లాంటి కొన్ని మాత్రమే రెగ్యులర్ కథలతో బాగా తీసినవి హిట్టయ్యాయి. గత సంవత్సరం మొత్తం 117 బడ్జెట్ మూవీస్ లో క్షణం, పెళ్లి చూపులు రెండే హిట్టయ్యాయి. మిగతావి ఎందుకు హిట్ కావడం లేదంటే అవి పెద్ద సినిమాలకి మూస నకళ్ళు కావడం వల్ల. బడ్జెట్ మూవీ డిఫరెంట్ గా వుంటేనే మనుగడలో  వుంటుందని గ్రహించక పోవడం వల్ల. 2000 సంవత్సరం నుంచీ ఈ పరమ సత్యాన్ని గుర్తించక పోవడం వల్ల.  

          కనుక మూసకి  బడ్జెట్ మూవీస్ దూరంగా వుండాల్సిందే. అయితే వూహల్లోంచి కథల్ని సృష్టించబోతే చూసిన బిగ్ కమర్షియల్ సినిమాల్లోని మూసలే మెదులుతాయి. చుట్టూ ప్రపంచంలోకి చూస్తే మాత్రం కొత్త   కథలు పుడతాయి.  వివిధ టాపిక్స్ మీద ఎక్కువ ఆర్టికల్స్ చదవడం వల్ల  కూడా కొత్త పాయింట్లు దొరుకుతాయి. వీటిని బడ్జెట్ మూవీ పరిమితుల్లో సినిమాటిక్ గా మల్చుకోవచ్చు. కొత్త దనం కోసం ప్రయత్నిస్తే నిర్మాతలు దొరకరన్న అనుమానం అవసరం లేదు. ఆ కొత్త దనంలో కన్పించాల్సింది కాసుల గలగలలే. కొత్తదనమున్న  కథ చెప్తూంటే అందులో డబ్బులు కన్పిస్తూంటే వదులుకోవడాని ఏ నిర్మాతా ఇష్టపడరు. ఆ డబ్బులు కన్పించేలా కొత్తదనాన్ని తీర్చి దిద్దడానికే అసలు క్రియేటివిటీ అంతా వుపయోగించాలి. 

ఆ ఐదు ఎలిమెంట్స్
          డిఫరెంట్ గా వుంటూ  హిట్టయిన బడ్జెట్ మూవీస్ ని పరిశీలిస్తే, వాటిలో కామన్ గా ఈ ఐదు ఎలిమెంట్స్ కనిపిస్తాయి. 1. హీరోకి స్పష్టమైన లక్ష్యం వుండి  యాక్టివ్ పాత్ర అయివుండడం, 2. నేపధ్య వాతావరణం మిస్టీరియస్ గా వుండడం, 3. సబ్ ప్లాట్స్ లేకుండా ప్రధాన కథ మాత్రమే వుండడం, 4. ఏ జానర్ అయితే ఆ జానర్ మర్యాద కాపాడ్డం, 5. డైలాగులు రియలిస్టిక్ గా వుండడం. 

          ఈ ఐదు ఎలిమెంట్స్ ని కలిపి కథ అల్లితే డిఫరెంట్ గా వున్న బడ్జెట్ మూవీస్ హిట్టయ్యాయి. ఇక ఏ జానర్ కథలు తీసుకోవాలంటే, అప్పటి మార్కెట్లో అమ్ముడుబోయే  ఏ జానరైనా తీసుకోవచ్చు. ఏ జానర్ ని తీసుకున్నా ఆ జానర్ మర్యాదని కాపాడాలి. గత రెండు సంవత్సరాలుగా ప్రేక్షకుల్లో మార్పు వచ్చింది. చిన్న దైనా పెద్ద దైనా జానర్ మర్యాదని కాపాడిన సినిమాలనే హిట్ చేశారు (జానర్ మర్యాద గురించి ఇదే బ్లాగులో వ్యాసాలున్నాయి చదువుకోవచ్చు). కాబట్టి వొళ్ళు దగ్గర పెట్టుకుని జానర్ మర్యాదకి కట్టుబడాలి. నిర్మాత పైత్యమో, నిర్మాత బావమరిది పైత్యమో చొరబెడితే ఇంతే సంగతులు. వాళ్ళూ వుండరు, దర్శకుడూ వుండడు. ఇది గ్యారంటీ. 

          బడ్జెట్ మూవీకి కంటెంటే కీలకం. ఇంతే కీలకంగా  నటీనటుల నటన కూడా అవసరం. ‘కథలో పుట్టే సమస్య- ఆ సమస్యని పట్టుకుని నటీనటుల నటన’  ఇదే బడ్జెట్ మూవీ బాక్సాఫీసు రహస్యం. కాబట్టి నటీనటుల్ని చూసి ఎంపిక చేసుకోవాలి. అన్ని సినిమాల్లో ఒకేలా నటించి, డైలాగులు చెప్పేసే నటీనటుల్ని నివారించాలి. పాత్రని అర్ధం జేసుకుని భిన్న పార్శ్వాలని ప్రదర్శించే రావురమేష్ లాంటి వాళ్ళు బడ్జెట్ మూవీస్ ని కాపాడగలరు తప్ప,  కృత్రిమ ఫార్ములా పాత్రలకి అలవాటు పడిన నటులు కాదు. 

          ఈ వ్యాసం ప్రారంభంలో స్క్రిప్టు పరమైన  సృజనాత్మకత గురించి ప్రస్తావించుకున్నాం. ‘శివ’ బడ్జెట్ మూవీ కాకపోయినా అదిప్పుడు బడ్జెట్ మూవీస్ కి ఒక భరోసా. దీని సార్వజనీన స్ట్రక్చర్ ని ఫాలో అయివుంటే ఎన్నో బిగ్ కమర్షియల్స్ ఫ్లాప్ అవకుండా వుండేవి. బిగ్ కమర్షియల్స్ దీన్ని వదిలేసినా బడ్జెట్ మూవీస్ దీంతో బాముకోవచ్చు. ‘శివ’  స్క్రీన్ ప్లే  ఆధారంగా ‘తెలుగు సినిమా స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్’  శీర్షికన ఈ బ్లాగులోనే రాసిన పదిహేడు వ్యాసాలూ ఒకసారి చదువుకుంటే,  బడ్జెట్ మూవీస్ కి పకడ్బందీ స్క్రీన్ ప్లే, పాత్రచిత్రణలూ సమూలంగా తెలుస్తాయి.  

          ఇక ప్రొడక్షన్ పరంగా బడ్జెట్ మూవీ సృజనాత్మకత ఏమిటో వచ్చే వ్యాసంలో చూద్దాం.

-సికిందర్