ఒకసారి దివంగత సినిమా రచయిత
త్రిపురనేని మహారథి ఈ వ్యాసకర్తతో చెప్పారు- ‘సినిమా నిర్మాణంలో ఇదిలా తీస్తేనే
విజయవంతమవుతుందని కొన్ని సెంటిమెంట్లు వుంటాయి. కానీ ఇవి ఆయా కాలాల్ని బట్టి
మారుతూంటాయి. మారనిదల్లా పాత్రలకుండే సెంటిమెంట్లు’ అనేసి. ఒక్క ముక్కలో సక్సెస్ మంత్రం మొత్తం చెప్పేశారు.
ఇది ఆయన కాలంలో అందరూ పాటించేవారు. చరిత్రలోకి చూస్తే ఇది అర్ధమవుతుంది. క్రిందటి
శతాబ్దంలో ప్రతీ రెండు దశాబ్దాల కోసారి సినిమాలు పాము కుబుసం విడిచేసినట్టు పాత హంగులు వదిలేసి కొత్తవి
ధరించుకు పోసాగాయి. తెలుగు సినిమాల తొలి స్వర్ణయుగమైన 1931-51 ల మధ్య ( ‘భక్తప్రహ్లాద’ నుంచీ పాతాళ భైరవి’ దాకా) వచ్చిన
లాంటి సినిమాలు మలిస్వర్ణ యుగంలో లేవు. మలిస్వర్ణ యుగం 1951 -71 ల మధ్య (‘మల్లీశ్వరి’
నుంచీ ‘చెల్లెలి కాపురం’ వరకూ) సాగింది. ఈ
మలిస్వర్ణయుగంలో వచ్చిన లాంటి సినిమాలు తర్వాత వ్యాపారయుగంలో లేవు. వ్యాపారయుగం
1971- 91 ల మధ్య (‘దసరాబుల్లోడు’ నుంచీ ‘గ్యాంగ్ లీడర్’ వరకూ) కొనసాగింది. ఇంతే, ఈ
మూడు యుగాల్లో దాదాపు తరానికోమారు సినిమాల
తీరుతెన్నులు మారుతూ వచ్చాయి. రెండు దశాబ్దాలకోసారి కొత్త తరం నిర్మాతలూ దర్శకులూ వచ్చేస్తూ సినిమాల్ని
కొత్తబాట పట్టించసాగారన్నమాట!
1991 తర్వాత 2000ల వరకూ
గ్లోబల్ యుగం ప్రారంభమైనా, వ్యాపార యుగాన్నే పట్టుకుని వుండిపోయారు. 2000 నుంచీ ప్రారంభమైన నెట్ యుగంలో యూత్
సినిమాలతో పెనుమార్పులొచ్చాయి. కొత్త కొత్త నిర్మాతలతో, దర్శకులతో మరోసారి తరం
మారింది. 2000 ల నుంచీ ఇది నెట్ యుగం. ఈ
నెట్ యుగం ఇప్పటికి దశాబ్దంన్నర పైగా కొనసాగుతూ వస్తోంది ఈ కొత్తతరం వాళ్ళతో. అయితే
సినిమా లేమైనా ముందు కెళ్లాయా అంటే ఏమీ వెళ్ళలేదు. నిర్మాణంలో సెంటిమెంట్ల పరంగా వెనకటి
తరాల్ని ఆశ్రయించి, అప్పటి మలిస్వర్ణయుగపు,
వ్యాపార యుగపు సెంటిమెంట్లనే పట్టుక్కూర్చున్నాయి. నెట్ యుగంలో కూడా సినిమా
నిర్మాణపు సెంటిమెంట్లు కాలానుగుణంగా మార్చుకోవడానికి ఇష్ట పడ్డం లేదు ఈ నాల్గో తరం 4- జి మేకర్లు. ఇందుకే ఇంకా రెండో తరం, మూడోతరం
కాలాలకి చెందిన 2 – జి, 3 – జి బాపతు ‘విన్నర్’ లాంటివి కానికాలంలో వచ్చి చతికిల
బడుతున్నాయి. నెట్ యుగమంతా దారీతెన్నూ తెలీని అస్తవ్యస్త యుగమే. కారణం, రధసారధులు
పుట్టకపోవడం. క్రిందటి మూడు యుగాల్లో యుగానికో తరం మారుతూ పాతని వదిలించుకున్నట్టు ఇప్పుడు వదిలించుకునే
ధైర్యం నాల్గో తరానికి వుండడం లేదు.
సృజనాత్మకతకి
ప్రాప్తి స్థానాలు మారనంతవరకూ ఇంతే. గతయుగాల్లో ప్రాప్తి స్థానాలు సామాజిక
పరిణామాలు, స్వయంకృషి. ఇప్పుడు డివిడిలు మాత్రమే. స్వయంకృషి, సొంత సృజనాత్మక లేని
వాళ్ళే ఒకడుగు ముందు కెయ్యడానికి భయపడతారు. సినిమాలంటే తొలిస్వర్ణ యుగంలో వచ్చిన
సినిమాలేనని సెంటి మెంట్లు పట్టుకుని కూర్చుని వుంటే మలిస్వర్ణ యుగం ప్రారంభమయ్యేదే
కాదు. సినిమాలంటే మలిస్వర్ణయుగపు సినిమాలేనని సెంటిమెంట్లు పెట్టుక్కూర్చుంటే
వ్యాపార యుగం ప్రారంభమయ్యేదే కాదు. సినిమాలంటే టోటల్ డబుల్ ధమాకాగా చేతికి తేరగా దొరికిన
మలిస్వర్ణ యుగపు, వ్యాపార యుగపు
సినిమాలేనని ఇంకా కాలంతీరిన అవే సెంటిమెంట్లతో,
మంకుపట్టుపట్టి బోరవిరుచుకు తిరగడం వల్లే నెట్ యుగం ప్రారంభమవ్వాల్సిన తేదీకి
ప్రారంభమై చావడంలేదు! ఇంకా స్టార్టింగ్
ట్రబుల్ తోనే తైతక్క లాడుతోంది. పాత్ర నెట్ యుగంలో వుంటే, పాత్ర సృష్టికర్తేమో పాతయుగాల్లో పాత సారా పట్టిస్తూంటాడు. అరే బాబూ, ఆ సారా మేం తాగాం, నువ్వు కాస్త పబ్ కి పోయి బ్లాక్ డాగ్ కొట్టరా నాయనా - అని
అక్కడి మార్గదర్శకులు మెడబట్టి ముందుకు తోసినా,
పాత సారాయే అమృత ధార అని అక్కడే అమరుడైపోతున్నాడు ది గ్రేట్ తెలివిలేని టెల్గూ మూవీ మేకర్ నేడు!
***
సోది
ఆపి సంగతి చూద్దాం : నిజానికి టెంప్లెట్ స్క్రీన్ ప్లేల గురించి మళ్ళీమళ్ళీ రాయడానికేమీ వుండదు,
కొత్తగా తెలుసుకోవాల్సిన, నేర్చుకోవాల్సిన స్క్రిప్టింగ్ విశేషాలూ వుండవు. బిగ్ బడ్జెట్
సినిమాల నుంచి భావితరాలు నేర్చుకోవడాని కేమీ వుండకపోవడం చాలా శోచనీయం. ఒక స్మాల్
బడ్జెట్ ‘ఘాజీ’ లోంచి నేర్చుకోవచ్చు, ఇంకో
స్మాల్ బడ్జెట్ ‘అప్పట్లో ఒకడుండే వాడు’ లోంచీ నేర్చుకోవచ్చు. కానీ బిగ్ బడ్జెట్స్
నేర్పే పాఠాలేమీ వుండవు, అవి గుణపాఠాలు నేర్చుకోవడంతోనే సరిపోతోంది. అదే స్టార్
ఎంట్రీ, బిల్డప్ డైలాగులు, ఫైట్, గ్రూప్ సాంగ్, లవ్ ట్రాక్, కామెడీ ట్రాక్, రెండు
డ్యూయెట్స్, ఇంటర్వెల్ బ్యాంగ్, స్టోరీ, రెండు డ్యూయెట్స్, క్లయిమాక్స్ లీడ్, ఫోక్
సాంగ్, క్లయిమాక్స్, ఫైట్... ఈ వరస పెట్టుకుని రాసేస్తే అదే స్క్రీన్ ప్లే
అయిపోతుంది. నిజానికి కథాబలంతో చిన్న చిన్న సినిమాల స్క్రీన్ ప్లేలు రాయడానికే చాలా కష్టపడాలి గానీ, స్టార్
సినిమాలకి అదే టెంప్లెట్ ఎప్పుడూ సిద్ధంగా
వుంటుంది. అందులోకి పైన చెప్పుకున్న ఏ స్లాట్ లో ఆ ఆణిముత్యం పడేస్తూ పోతేసరి. మొత్తం 14 ఆణిముత్యాలు వుంటాయని
గుర్తుపెట్టుకుని, అవి ఎక్కడెక్కడ పడెయ్యాలో కొలతలతో సహా బట్టీ పడితే చాలు, అదే స్క్రీన్ ప్లే.
విన్నర్
ఈ ఆణిముత్యాలతో ఈ టెంప్లెట్ లోనే సెటిలయ్యాడు (స్టార్ ఎప్పుడూ కెరీర్ లో సెటిల్
కాడు- కారణం, టెంప్లెట్ లో సెటిల్ అవడం. టెంప్లెట్ ...టెంప్లెట్ ...టెల్గూ
స్టార్...హౌ ఐ వండర్ వాట్ యూఆర్!). విన్నర్ కో తాత, తండ్రీ వుంటారు. వాళ్లకి
హార్స్ రేసింగ్ కంపెనీ వుంటుంది. తండ్రి ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంటాడు. తాత అతణ్ణి
బహిష్కరిస్తాడు. తండ్రిని బహిష్కరించాక కంపెనీ
నష్టాల పాలవుతుంది. కొడుకుని తెచ్చుకుంటేనే కంపెనీ బాగుపడుతుందని తాత కుడిభుజం సలహా
ఇస్తాడు. అప్పటికి కోడలు చనిపోతుంది. దీంతో కొడుకునీ మనవణ్ణీ తెచ్చుకుంటాడు తాత. కొడుకు రావడంతో రేసుల్లో
గుర్రాలు గెలుస్తూ కంపెనీ బాగుపడుతుంది. కానీ తను కులం కాని కోడల్ని ఇష్టపడలేదు కనుక,
ఆమెకి పుట్టిన మనవడంటే అసహ్యం.
వాణ్ణి వెళ్ళ గొట్టేందుకు తండ్రి మీద ద్వేషం పెరిగేలా చేస్తాడు. తాత కుట్రలు
తెలియని మనవడు తండ్రితో బాటు రేసుల మీదా విపరీత ద్వేషంతో ఇల్లువిడిచి పారిపోతాడు ఐదేళ్ళప్పుడు.
ఇప్పుడు
పాతికేళ్ళ వయసులో విన్నర్ ఒక న్యూస్ పేపర్ కి క్రియేటివ్ హెడ్ గా వుంటాడు. ఒక
గ్యాంగ్ పొలాల్ని పాడు చేస్తూ రేసులు పెడుతూంటే వెళ్లి ఫైట్ చేసి ఆ రైతుని
కాపాడతాడు. అక్కడే దొరికిన హాట్ గర్ల్ తో పబ్ కెళ్ళి సాంగ్ పాడతాడు. ఇక మనం లవ్ లో పడాలని అసిస్టెంట్
ని తొందరపెట్టి, పబ్ కెళ్ళి అమ్మాయిల్ని చూస్తాడు. హీరోయిన్ నచ్చుతుంది. ఆమె ఫోటో
తీసి పేపర్లో వేస్తాడు. ఆమె వచ్చి గొడవ పెట్టుకుంటుంది. లవ్ ట్రాక్ మొదలెడతాడు.
ఆమెకి లవ్ కంటే కూడా అథ్లెట్ గా మారథాన్ గెలవడం మీదే దృష్టి వుంటుంది. విన్నర్ ని
దూరం పెడుతుంది. ఆమె దగ్గరవ్వాలంటే ఇంకా వరస్ట్ ఫెలో ని ఆమెకి ఎటాచ్ చేయాలనీ, ఒక ఎస్సైని తగిలిస్తాడు. ఈ ఎస్సై లవ్ అంటూ ఆమె వెంట పడుతూ కామెడీ ట్రాక్ మొదలెడతాడు.
కొడుకు
దూరమైన తండ్రి, ఆ కొడుకు తిరిగి రావాలని
యాగాలూ దానధర్మాలూ చేస్తూంటాడు. ఈ వృధా
ఆపాలని తాత ఇంకో కుట్ర చేసి, విలన్ ని
తెచ్చి వీడే నీ కొడుకు అంటాడు. తండ్రి నమ్మేసి విలన్ ని కొడుకులా చూసుకుంటాడు.
విన్నర్
ఎస్సై తో వేసిన ప్లాన్ హీరోయిన్ కి అర్ధమై తిప్పి కొడుతుంది. తండ్రి బలవంతంగా చేస్తే
వేరే పెళ్ళికి సిద్ధమవుతుంది. ఆ
పెళ్ళికొడుకు విలనే. విన్నర్ ఈ పెళ్లి చెడగొట్టాలని వెళ్లి, పెళ్లి కూతురు నవ్వడం లేదనీ, ఫోటోలకి నవ్వాలనీ
అంటే, అతణ్ణి గుర్తుపట్టి ఆమె ఒక ప్లానుతో
నవ్వుతుంది. పెళ్ళికి ఎదురు తిరుగుతుంది. విన్నర్ నే చేసుకుంటాననీ, అయితే విలన్ తో
విన్నర్ రేసు గెలవాలనీ షరతు పెడుతుంది.
అంతలో
తండ్రి అక్కడికి రావడంతో విన్నర్ గుర్తుపట్టి తగ్గుతాడు. ఆ విలన్ కొడుకుగా నటిస్తూ తన తండ్రి దగ్గర తిష్ట వేశాడని
గ్రహిస్తాడు విన్నర్. ఈ పెళ్లి జరుగి తీరుతుందనీ, తన కొడుకే గెలుస్తాడనీ, విన్నర్
ఓడిపోతాడనీ తండ్రి తీర్మానించడంతో విన్నర్
ఇరుకునపడి ఇంటర్వెల్.
స్టోరీ
స్టార్ అయి, తాత ఇంట్లో పనివాణ్ణి విన్నర్ కిడ్నాప్ చేసి వాడి ద్వారా అన్నీ
తెలుసుకుంటాడు. చిన్నప్పుడు తాత తనతో చేసిన కుట్ర కూడా తెలిసిపోయి తండ్రి మీద
ద్వేషం బదులు ప్రేమ పుట్టుకొస్తుంది. కొడుకు అని తెలీకుండా తండ్రి దగ్గరికెళ్ళి
చిన్నప్పుడు తండ్రితో చేసిన సరదాలు డిటో తీర్చుకుంటాడు. ఇక మన బేబీని చూసుకుందామని
హీరోయిన్ దగ్గరికెళ్ళి ఆమెని కిడ్నాప్ చేస్తాడు. ఆమె తిట్టేసరికి తీసికెళ్ళి స్టేడియంలో పడేస్తాడు. స్టేడియంలో ట్రాక్ లోకి
ఆమె దూకేసి మారథాన్ గెలిచేసి గోల్డ్ మెడల్ తో వచ్చేస్తుంది. తనకోసం విన్నర్ ఇంత
చేసినందుకు మురిసిపోయి లవ్ కి గ్రీన్
సిగ్నల్ ఇచ్చేస్తుంది. ఇప్పుడొక డ్యూయెట్ తర్వాత కాస్త స్టోరీ, ఇంకో డ్యూయెట్టూ
అయ్యాక, ఇంటర్వెల్ లో చేసిన ఛాలెంజి ప్రకారం విన్నర్ రేసు గుర్రం ట్రైనింగ్.
విన్నర్
మీద తాత, విలన్ ల ఎటాక్స్. ట్రైనింగ్ కి తండ్రి సహకారం. ఇక ఫోక్ సాంగ్. ఫోక్
సాంగ్ తర్వాత క్లయిమాక్స్ మొదలు. రేస్
కోర్సులో విలన్ తో విన్నర్ హార్స్ రేస్. యాక్షన్. విన్నర్ గెలుపు. విన్నరే నా కొడుకని
నాకు ముందే తెలుసనీ తండ్రి బ్యాంగ్. నకిలీ
కొడుకు తో తాత ఆటలు కట్. తాతని క్షమించి కలుపుకుందామని విన్నర్ రిక్వెస్ట్,
హీరోయిన్ తో పెళ్లికి ఫర్మాయిష్. ది ఎండ్.
***
పై
సినాప్సిస్ లో కథావస్తువుతో అభ్యంతరం వుండనవసరం లేదు. కథలతో బాటు పాత్రలూ ఎప్పుడూ అవే వుండవచ్చు క్రియేటివ్
క్షామం కొద్దీ. పాత్రల సెంటి మెంట్లూ
మారకుండా వుండవచ్చు. త్రిపురనేని మహారధి అన్నట్టు, పాత్రల సెంటిమెంట్లు మారేవి
కావు. ప్రపంచంలో ఎక్కడైనా ఈ సెంటి మెంట్లతో కూడిన భావోద్వేగాలు ఒకటే, అవి మారవు.
కాకపోతే ఈ సెంటి మెంట్లతో, ఎమోషన్స్ తో పాత్రలు తీసుకునే చర్యలే కాలంతో
పాటు మారిపోతాయి. ఇది గుర్తు పెట్టుకోవాలి
- సెంటి మెంట్లతో, ఎమోషన్స్ తో పాత్రలు తీసుకునే చర్యలే కాలంతో పాటు మారిపోతాయి! -
ఇది బాగా గుర్తు పెట్టుకోవాలి దురదృష్ట వశాత్తూ ‘విన్నర్’ తోపాటు ఇంకా ఇలాటి
మూస సినిమాలన్నిటి విషయంలో ఇదే గుర్తించడం
లేదు. ఇందుకే ఇన్ని ఆశాభంగాలు.
‘విన్నర్’
కథా వస్తువు 1978 లో యశ్ చోప్రా దర్శకత్వం వహించిన సలీం –జావేద్ రచన
‘త్రిశూల్’ ని గుర్తుకు తెస్తుంది. ఇది కూడా కుటుంబపరంగా అన్యాయమైపోయిన హీరో కథే.
తను పుట్టక ముందే తల్లిని మోసం చేసిన తండ్రి మీద పగబడతాడు అమితాబ్ బచ్చన్ విజయ్
పాత్రలో. అతడి వ్యాపారాల్ని, కుటుంబ సంబంధాల్నీ కూల్చెయ్యడం మొదలె డతాడు... దట్స్ కాల్డ్ సెన్సిబుల్ క్యారక్టరైజేషన్. విజయ్ పొందిన అవమానాలతో, బతికిన అనాధ జీవితంతో -
స్క్రీన్ ప్లే పరిభాషలో చెప్పాలంటే సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ తో - ఇంతకంటే మార్గాంతరం లేదతడికి- డిమాలిషన్,
కూల్చెయ్యడం, అంతే. తల్లిని మోసం చేసి, డబ్బున్న అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకున్న తండ్రి
ఆ విలాసాలు అనుభవించ కూడదు! పోటీ
బిజినెస్సే పెట్టి ముప్పుతిప్పలు పెడతాడు, నేలకు దించుతాడు.
సుమారు
ఈ సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగే వుంది విన్నర్ కి కూడా. సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ ని పాత్ర
బ్యాక్ డ్రాప్ అనుకుందాం. చిన్నప్పుడు తల్లిని కోల్పోయి, తాత చేసిన కుట్రకి బలై,
తండ్రి మీదా వాళ్ళ రేసుల వ్యాపారం మీదా
ద్వేషం పెంచుకుని వీధిన పడ్డాడు
ఐదేళ్ళప్పుడు విన్నర్. ఇది పాత్ర బ్యాక్ డ్రాప్.
పై
సినాప్సిస్ ఆధారంగా విన్నర్ స్క్రీన్ ప్లే విశ్లేషణ జోలికి పోవడం లేదు, విశ్లేషణలకి
టెంప్లెట్స్ అర్హమైనవి అనుకోలేం. కేవలం విన్నర్ పాత్ర చిత్రణే చెప్పుకుంటున్నాం. ఎందుకంటే వర్తమాన
కాలంలో పురాతన కాలపు కథ వచ్చి పడినా, అందులోని పాత్ర వర్తమాన కాలాన్ని
రిఫరెన్సు గా పెట్టుకుని ప్రవర్తిస్తుందే తప్ప, ప్రవర్తించి తీరాలి తప్ప, ఇంకా
పురాతన కాలపు ప్రవర్తనల్నీ, చర్యల్నీ రిఫరెన్సు గా పెట్టుకుని మభ్య పెట్టడానికి ప్రయత్నిస్తే
అభాసు అవుతుంది. విన్నర్ దీనికెంత వరకు న్యాయం చేశాడో చూస్తే, టెంప్లెట్ మూవీ అయినప్పటికీ దీని బలహీనత అంతా
ఎక్కడుందో తెలిసిపోతుంది. ఈ టెంప్లెట్స్ నే పెట్టుకుని సినిమాలు ఇంకా తీసుకోవచ్చు, ఎవరికీ అభ్యంతరం
లేదు. కాకపోతే కాస్త పాత్రనైనా నెట్ యుగంలో పెట్టి చూపిస్తే పాపాలన్నీ పోతాయేమో
తెలుసుకోవడానికే ఈ పాత్రోచితాను- చితుల- చిటపట మంటల సంగతి!
***
సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్
లోంచీ నేరుగా విన్నర్ చితి మీదికి చేరిపోయాడు. పాపం తాత పార్నూకితే కథకుడు
పట్టుకుని చితి మీదికి చేర్నూకాడు. నిజానికి విన్నర్ తాను వచ్చిన బ్యాక్ డ్రాప్ లోంచి - ఎవరికి తెలుసు చితికిన మనసు చితిలా రగులుననీ... అని
పాడుకోవాల్సిన వాడు, కానీ హైఫై గా న్యూస్ పేపర్లో క్రియేటివ్ హెడ్ అయిపోయాడు.
అవచ్చు, కానీ దీనికీ కథకీ సంబంధముందా? హీరోయిన్ని చూడగానే ఈ వృత్తితో అవసరం
తీరిపోతుంది. టెంప్లెట్ పాత్రలకి ఇవి
టెంప్లెట్ వృత్తులు. టెంప్లెట్ హీరోయిన్ కూడా జర్నలిస్టు గానో, ఫ్యాషన్ డిజైనర్ గానో
పరిచయమై, టెంప్లెట్ లవ్ లోపడగానే వృత్తీ గృత్తీ జాంతానై అని జంప్ అవుతుంది.
సరే,
ఒక క్రియేటివ్ హెడ్ కి న్యూస్ పేపర్ కంటెంట్
తో, ఎడిటింగ్ తో సంబంధం వుండదు. అతడిదంతా డిజైనింగ్ చూసుకునే పని. కనీసం ఏడు సంవత్సరాలు అనుభవం వుంటే గానీ హెడ్ కాలేరు.
ఇరవై ఐదుసంవత్సరాలకే విన్నర్ గారు హెడ్ అయిపోయారు. అయిపోయి, ఎవరో పొలాల్లో రేసులు
పెడుతూంటే అ సంగతి రిపోర్టర్లు చూసుకోకుండా తను వెళ్లి ఫైట్ చేశాడు. హీరో
జర్నలిస్టు అయితే సినిమా జర్నలిస్టు అలాగే ఫైట్లు చేస్తాడని మినహాయింపు ఇవ్వొచ్చు.
క్రియేటివ్ హెడ్ కేం పని?
విన్నర్
కి తండ్రితో బాటు, రేసుల మీదా చిన్నప్పటి ద్వేషం అలాగే వుంటుంది. అంటే అతను
కాన్సెప్ట్ తో కూడా పూర్తిగా కటాఫ్ అయిపోయాడన్న మాట. రేసుల్ని ద్వేషించేవాడు ఆ
రేసులోనే పాల్గొనాల్సి వచ్చే క్యారక్టర్
టర్నింగ్ బావుంటుందని కథకుడు
అనుకున్నట్టుంది. అందుకే రేసుల మీద కూడా ద్వేషం సృష్టించాడు. ఈ క్యారక్టర్
ట్విస్టు ని సెకండాఫ్ లో ఓ డైలాగు ద్వారా
పలికించాడు కూడా. ఇది నిజంగా క్యారక్టర్ ట్విస్టేనా? దీంతో క్యారక్టర్ ఆర్క్
పెరిగి గ్రాండ్ గా కన్పించాడా? పెరగడం కాదు సరికదా, తరిగి మరింత పాసివ్
అయిపోలేదా? ఆ ట్విస్ట్ ఎలా వచ్చింది? తను
ఇచ్చిన ట్విస్టా అది? ఇంటర్వెల్లో మొదట హీరోయిన్, తర్వాత విన్నర్ ఫాదర్ – రేసులో
పాల్గొని గెలవాలని వాళ్ళు విసిరిన సవాలు కాదా? అప్పుడు ఖర్మరా అనుకుంటూ ఎలాగో గుర్రపు స్వారీ
నేర్చుకుని రేసులో పాల్గొనడం హీరోయిజం అవుతుందా, పాసివిజం అవుతుందా? విన్నర్ అనే
వాడు తన క్రియేటివిటీ తో తను ఆట నిర్ణయిస్తాడా, లేక ఎవరో నిర్ణయించిన ఆటలో కించపడి
పాల్గొంటాడా? అసలు యాక్టివ్ క్యారక్టర్
అంటే ఏమిటి? పాసివ్ క్యారక్టర్ అంటే ఏమిటి? విన్నర్ ఏ క్యారక్టర్?
అసలు రేసుల్లో పాల్గొనడానికి
విన్నర్ కున్న అర్హతలేమిటి? ట్రైనర్ గా ఒక కమెడియన్ తో కామెడీలు చేస్తూ నేర్చుకునేదా
రేసింగ్? పోనీ ‘దంగల్’ టైపులో తండ్రి నేర్పితే ఉన్నట్టుండి జాకీ అయిపోగలడా? ఇంటెనకాల
సొంతంగా గుర్రప్పందాలు పెట్టుకుంటే ఎవడికి
వాడే జాకీ. రేస్ కోర్సులో జాకీ అవ్వాలంటే
కొన్నేళ్ళూ ఆ రంగంలో నలగాలి. ఎన్నో అనుబంధ జాబ్స్ చేయాలి. ట్రైనర్ తో ఎటాచ్
అయివుండి, ఎంతో ట్రైనింగ్ పొందాలి, ఎన్నో లైసెన్సులు పొందాలి. సాటి జాకీల
సైకాలజీలతో బాటు, రకరకాల గుర్రాల జాతుల
గురించీ, వాటి లక్షణాల గురించీ క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేయాలి. విపరీతంగా రేసులు
చూడాలి. ఇంకా చాలా వుంటాయి.
కమెడియన్
ట్రైనర్ నాల్గు గుర్రాల్ని చూపించి ఏ గుర్రం కావాలని అడిగితే, ఓ గుర్రాన్ని చూపిస్తూ అది కావాలంటాడు విన్నర్.
మనకి నవ్వొస్తుంది. ఆ గుర్రం ఏమిటో, దాని బయోడేటా ఏమిటో తెలుసా విన్నర్ కి?
చిన్నపిల్లాడు ఆ బొచ్చు కుక్క కావాలీ
అన్నట్టుంది.
ఇక
ఫైనల్ గా రేస్ గురించీ, దాని చిత్రీకరణ గురించీ,
విలన్ తో విన్నర్ హోరాహోరీ గురించీ చూస్తే, ఇవీ చప్పగా తేలిపోయాయి.
ఇక
పాతికేళ్ళూ తండ్రికి దూరమై, తీరా అది తాత కుట్ర అని తెలిశాక- వెంటనే తండ్రి
దగ్గరికెళ్ళి పోయి, తను ఘోరంగా అపార్ధం
జేసుకున్నందుకు కాళ్ళ మీద పడ్డానికి ఏం అడ్డొచ్చింది? ఇంకా ఎందుకు తన స్థానంలో నకిలీ కొడుకుని
కొనసాగిస్తాడు? ఈ విషయం తండ్రికి
చెప్పకుండా ఇలాకూడా ఎందుకు అన్యాయం చేస్తున్నాడు?
తను కొడుకని తెలిస్తే తండ్రి తట్టుకోలేడంటాడు, ఎందుకో? ఆ తర్వాత తాతకి బుద్ధి
చెప్తానంటాడు. ఈ విషయమే మర్చిపోతాడు. చిట్టచివర్లో తాతని క్షమించి
కలుపుకుందామంటాడు. తాత భలే లక్కీ, తన్నులు తినకుండా కలిసిపోయాడు మనవడితో. ఇలా
వుండాలి కాబట్టి అన్నట్టు అక్కడక్కడా వచ్చిపోయే సోసో అనుబంధాల, పైపై ఎమోషన్ల సంగతులు
ఇవీ... ఐదేళ్ళ వయసులో తండ్రిని
ద్వేషించడాన్ని అర్ధం జేసుకోవగలం గానీ; రేసుల గురించీ, ఇంట్లో పెద్దవాళ్ళు చేసే
వ్యాపారాల గురించీ అప్పుడే ఏం తెలుస్తుంది పసివాడికి ద్వేషించడానికి- ఈ
ద్వేషం క్యారక్ట ర్ టర్నింగ్ కి పనికొస్తుందని పెట్టుకున్నాడు కథకుడు. కానీ
క్యారక్టర్ ఏం ఫీలవుతోందో తెలుసుకున్నాడా?
కథకుడు తన ఇష్టాలతో నడిపిస్తే పాసివ్ క్యారక్టర్, క్యారక్టర్ తన ఇష్టంతో
నడుచుకుంటే యాక్టివ్ క్యారక్టర్. పాసివ్
క్యారక్టర్స్ కథకుడు ఆర్ట్ సినిమాలకే పనికొస్తాడు.
క్యారక్టర్
బ్యాక్ డ్రాప్ కీ, చేపట్టిన క్రియేటివ్
హెడ్ వృత్తికీ సంబంధం లేదు. రేసులమీద
ద్వేషంతో కాన్సెప్ట్ తోనూ కటాఫ్ అయిపోయాడు. బ్యాక్ డ్రాప్ లో ఎవరితో అన్యాయానికి
గురయ్యాడో, మళ్ళీ వాళ్ళ షరతులకే లోబడి బానిసలా రేసుల కెళ్ళాడు. అతను ఆజన్మ
బాధితుడు, తనజీవితం తన చేతిలో లేని వాడు, తిరుగుబాటు చేయడం తెలీని వాడు. బ్యాక్
డ్రాప్ నుంచీ, బ్యాక్ డ్రాప్ లో వున్న సమస్య నుంచీ - నేను ద్వేషిస్తున్నాను- అనేసి
వంకపెట్టుకుని పలాయనం చిత్తగిస్తున్న లూజర్.
హీరోయిన్
కూడా కటాఫ్ క్యారక్టర్. కథతో సంబంధం లేని హీరో వృత్తిలాగే, తనకీ అథ్లెట్ గా వేరే గోల్.
గుర్రప్పందాల కథ వుండగా, మళ్ళీ వేరేగా
ఈమెకి పరుగుపందేల గోల్ ఏమిటో? గోల్డ్ మెడల్ ఏమిటో?
ఇక
చివర్లో తండ్రి- వీడు నా కొడుకని ముందే తెలుసనీ
అనడం గురించి. ఎలా తెల్సు? అతడి కూతురికి (మళ్ళీ పెళ్లి సంతానం) విన్నర్ ఒక లాకెట్
ఇచ్చాడు. ఆ లాకెట్ ని బట్టి విన్నర్ తన కొడుకేనని తెలుసుకున్నానంటాడు. విన్నర్ అలా
లాకెట్ ఎందుకిచ్చాడు- అది తండ్రి గుర్తు పడతాడని తెలీదా? తండ్రి కి తను తెలియకూడదని
కదా అనుకుంటున్నాడు? కథని సులువు చేసుకోవడానికి కథకుడు ఇలా పాత్రని డిక్టేట్ చేస్తూ
సొంత అభిప్రాయాలు రుద్దుతున్నాడు. ‘అప్పట్లో ఒకడుండేవాడు’ లో నారా రోహిత్ చెల్లెలు
శ్రీవిష్ణు కి తన గొలుసు ఇచ్చినప్పుడు అతనెవరో ఏమిటో ఆమెకి తెలీదు, ఆమె ఎవరో ఏమిటో
అతడికీ తెలియుడు. తీరా రోహిత్ విష్ణుని ఎన్ కౌంటర్ చేయాలనుకున్నప్పుడు, విష్ణు దగ్గర ఆ గొలుసు బయటపడి- ఆ ఘట్టం ఇద్దరి జీవితాలనీ
మార్చేస్తుంది! ఇదీ ప్లాట్ డివైస్ ని బలంగా ఉపయోగించే పధ్ధతి కథలో.
కనీసం
క్యారక్టర్స్ కి టెంప్లెట్స్ బారి నుంచి నుంచి
విముక్తి కల్గించినా, బిగ్
బడ్జెట్లకి చెప్పుకోదగ్గ బయోడేటా
వుంటుందేమో.
***
విన్నర్ ని ఇటుతిప్పి
కాన్సెప్ట్ వైపు నడిపిస్తే? అప్పుడు అతను సబ్
కాన్షస్ ని ఢీకొంటాడు. అంతరంగంలో ఆడియెన్స్ కోరుకునేదిదే. ఐదేళ్ళ వయస్సులో
గుర్రాల్ని కడుగుతూంటాడు విన్నర్. నాల్గేళ్ళ వయసున్న యజమాని కూతురు అతణ్ణి చిన్న
బుచ్చుతూ బండ చాకిరీ చేయిస్తూంటుంది. నువ్వేమవుతావ్? – అని అడిగితే, జాకీ నవుతానని
అంటాడు. జాకీ నేనవుతా, నువ్వు బుకీ
కూడా కాలేవు - అంటుంది. అవుతా, హైదరాబాద్
రేస్ కోర్స్ చైర్మన్ సురేందర్ రెడ్డిలా ఫేమస్ జాకీ నవుతా – అంటాడు విన్నర్ రెడ్డి.
నువ్వు చదువుకోవడం లేదంటుంది. ఇంటర్నేషనల్ స్టార్ జాకీ రాబీ కింగ్ కూడా చదువుకో లేదంటాడు (జాకీ అవడానికి చదువుండనవసరం లేదు). ఇలా వాదోప
వాదాలు జరుగుతూంటాయి. విన్నర్ తనకి పోటీగా జాకీ అవుతాననడం ఆమె సహించలేక
పోతుంది. అతడికి హద్దులు పెడుతూంటుంది.
ఇలాగే
గుర్రాల మధ్య పెరిగి పెద్ద వాడవుతాడు విన్నర్. యజమానికి అతడంటే ఎంతో ఇష్టం. అతడి
యాంబిషన్ ని గుర్తించి స్టెప్ బై స్టెప్ జాకీ అవడానికి అన్ని ఏర్పాట్లూ చేస్తూంటాడు.
ఎదిగిన కూతురు కూడా జాకీ అవుతానంటే, మగబుద్ధి కొద్దీ వివక్షతో వద్దంటాడు. అమ్మాయిలు
జాకీలు కాలేరంటాడు ప్రపంచంలో చాలా మందే వున్నా. ఆమెకి వొళ్ళు మండి హయ్యర్ స్టడీస్ కి
ఐదేళ్ళు యూఎస్ వెళ్తున్నా ననేసి వెళ్ళిపోతుంది. వెళ్లి సిటీలోనే రైవల్ కంపెనీలో చేరిపోతుంది. అక్కడ ఇద్దరు పెద్ద మనుషులు వుంటారు. తమ రైవల్
గాడి కూతురే తమ దగ్గరకి రావడం చూసి సంతోషించి ట్రైనింగ్ ఇప్పిస్తారు.
విన్నర్,
యజమాని కూతురూ రేసుల్లో తలపడతారు. ఆమె హెడ్ గేర్ తో కవర్ చేసుకోవడంతో మొహం
కన్పించదు. ఆమె యజమాని కూతురనుకోడు విన్నర్. వాచ్ చేస్తున్న యజమాని కూడా ఆమెని
గుర్తు పట్టడు. విన్నర్ ఇంకా తనలాంటి న్యూ
ఎంట్రీయే కాబట్టి, చిన్నప్పటి కసితో ఓడించేస్తూంటుంది యజమాని కూతురు. ఆమె బాసులైన
పెద్ద మనుషులిద్దరూ సంతోషిస్తూంటారు తమ రైవల్ గాణ్ణి ఫినిష్ చేసే సూపర్ జాకీ
దొరికిందని.
ఆమె
హార్స్ పేరు డాన్సింగ్ క్వీన్, విన్నర్ తను పెంచి పోషించి హార్స్ పేరు డ్రీమీ
డియర్. ఈ రెండు హార్స్ లూ వార్తల కెక్కుతాయి. ఓ రేసులో యజమాని కూతురు
కింద పడిపోవడంతో హెడ్ గేర్ తీయాల్సివచ్చి విన్నర్ కి ఎక్స్ పోజ్ అయిపోతుంది.
విన్నర్ షాక్ అవుతాడు, యూఎస్ కెళ్ళిన కూతురు రైవల్ గాళ్ళ జాకీగా ఝలక్ ఇవ్వడంతో విన్నర్
యజమానికి కూడా దిమ్మదిరుగుతుంది.
దాన్ని
చిత్తు చిత్తుగా ఓడించేయ్, ఆ రైవల్ గాళ్ళు రెడ్లు, నువ్వూ రెడ్డీ. నో క్యాస్ట్
ఫీలింగ్, వాళ్ళని ఫినిష్ చెయ్ - అని
ఆర్డర్స్ పాస్ చేస్తాడు యజమాని.
వాళ్ళెందుకు రెడ్లు అయ్యారో తెల్సా మీకు? ఆ చిన్నోడు నా అయ్య, ఆ ముసలోడు నా
తాతయ్య- నో క్యాస్ట్ ఫీలింగ్, నో ఫ్యామిలీ ఫీలింగ్స్, ఓన్లీ గంజి తాగించే రివెంజి - అని విన్నర్ ఓపెన్యయ్యే సరికి, యజమానికి బుర్ర
తిరిగిపోతుంది.
కులం
కాని అమ్మకి పుట్టినందుకు వాళ్ళెలా నా ఐదేళ్ళప్పుడు అమ్మలేని నన్ను ఇంట్లోంచి
వెళ్ళ గొట్టారో, అలా వాళ్ళ వ్యాపార
సామ్రాజ్యం లోంచి వాళ్ళనీ దిక్కు లేని
వాళ్ళుగా వెళ్ళ గొట్టాలనే ఆ నాడు మీ దగ్గర వచ్చి చేరా- అని విన్నర్
చెప్పేసరికి, యజమాని భుజం తట్టి- ప్రొసీడ్ అంటాడు.
ఇది
ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఘట్టం. ఇక్కడ ఇంతవరకూ పైకి కన్పించని ఎండ్ సస్పెన్స్ అంతా
అనూహ్యంగా రివీల్ అయ్యింది. ఇక్కడ కథ
పుట్టింది. ఇక విన్నర్ తండ్రీ తాతల అంతు ఎలా చూస్తాడనే సీన్- టు- సీన్ సస్పన్స్ ని
క్రియేట్ చేస్తూ ముందుకు పోతుంది కథ. అంటే మిడిల్ లోకి ప్రవేశిస్తుంది మొదట.
మిడిల్ అంటే సబ్ కాన్షస్ వరల్డ్ అని ఎన్నోసార్లు చెప్పుకున్నాం. స్క్రీన్ ప్లే అంటే కాన్షస్ – సబ్ కాన్షస్
మైండ్ ల ఇంటర్ ప్లే అని మరెన్నో సార్లు చెప్పుకున్నాం. అప్పుడు కాన్షస్ మైండ్ కి ప్రతినిధి అయిన ‘ఇగో’
గా విన్నర్ తండ్రీ తాతలనే సబ్ కాన్షస్ వరల్డ్ తో తలపడతాడన్న మాట, మధిస్తాడన్న మాట.
ఎక్కడెక్కడ ఏ మాధ్యమాల్లో ఎలాటి కథైనా చేసేది ఇదే - మన అంతరంగ (సబ్ కాన్షస్)
ప్రపంచాన్ని మధించడం. మన అంతరంగ ప్రపంచాన్ని
మధించని కథ కథ అవదు.
ఈ
ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఘట్టం లో విన్నర్ గోల్ రివీల్ అయ్యింది. ఈ గోల్ పకడ్బం దీగా
వుండి, విన్నర్ పాసివ్ అయిపోకుండా యాక్టివ్ క్యారక్టర్ గా కొనసాగేందుకు పట్టు
పగ్గాలుగా వుండాల్సిన నాల్గు గోల్
ఎలిమెంట్స్ – 1. కోరిక, 2. పణం, 3.
పరిణామాల హెచ్చరిక, 4, ఎమోషన్ పూర్తిగా
సమకూరాయి.
కోరిక-
తాతా తండ్రుల గుర్రాల సామ్రాజ్యాన్ని కూల్చడం. పణం- ఈ కోరికతో గుర్రాల్ని గుర్రం
తోనే కొట్టాలని, చదువు సంధ్యల్ని వదిలేసి భవిష్యత్తునే పణంగా పెట్టాడు. పరిణామాల
హెచ్చరిక- ఈ పోరాటంలో ఓడిపోతే నీచంగా ఆ తండ్రీ తాతల కాళ్ళ మీదే పడే పరిస్థితి,
లేదా ఆత్మాభిమానంతో ఆత్మహత్య చేసుకునే దుస్థితే రావొచ్చు. ఎమోషన్- ఇరవై
ఏళ్లుగా నిద్రపోనివ్వని ఈ సమస్య. ఇప్పుడు
ఈ ఎమోషన్ రిలీజ్ అయ్యేందుకు పరిస్థితులన్నీ పక్వాని కొచ్చాయి- ఇక డివిడెండ్లు
పొందడమే తరువాయి. వీటన్నిటితో సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్, గోల్ రెండూ స్ట్రాంగ్.
***
హిందీలో
‘త్రిశూల్’, దానికంటే ముందూ తర్వాతా వచ్చిన యాంగ్రీ యంగ్ మాన్ పాత్ర లు నాటి
సామాజిక పరిణామాల్లోంచి వచ్చినవే. పేద-
ధనిక అంతరాల్లోంచి వచ్చినవే. అప్పటి ఫ్యూడల్ వ్యవస్థలో ఉన్నవాడు లేని వాణ్ణి పీడించే
వాడు, పీక్కుతినే వాడు. ఈ పీడితుల కథల్ని ఏడ్పుల కథలుగా చేసుకుని ఆర్ట్ సినిమాలు వచ్చేవి.
కానీ సలీం -జావేద్ సినిమాలు దీన్ని రివర్స్ చేసి చూపించసాగాయి కమర్షియాలిటీ కోసం.
లేనోడే ఉన్నోణ్ణి గిల్లితూంటే, గిచ్చుతూంటే,
ఏడ్పిస్తూంటే, పొడుస్తూంటే ఎలా వుంటుంది? అమితాబ్ బచ్చన్ యాంగ్రీ యంగ్ మాన్
పనులివే, పాటలుకూడా వేసుకుని. అప్పుడెలా వుంటుంది? సినిమా అనే మాస్ మీడియాకి
మహారాజ పోషకులైన సామాన్య జనానికి మజాగా వుంటుంది. జీవితాల్లో తాము చూడలేనిది
చూపిస్తూంటే, జీవితాల్లో తాము చేయలేనిది చేయిస్తూంటే పిచ్చ పిచ్చగా కచ్చి
తీరిపోతుంది! ఆడియెన్స్ ఏ సామాజిక
పరిణామాల నేపధ్యంలో ఏ మానసిక స్థితిలో వున్నారో, అలా ఎంత కాలం వుంటారో తెలిసిన
వాడే నిజమైన కమర్షియల్ కథకుడు.
తర్వాత ఆ ఫ్యూడలిజమూ నక్సలిజమూ పోయి,
యాంగ్రీ యంగ్ మాన్ కూడా వెళ్ళిపోయాడు- ఈ యాంగ్రీ యంగ్ మాన్ హిందీలోంచి అన్ని భాషల
కమర్షియల్ సినిమాల్లోకీ దిగుమతి అయ్యాడు.
ఇక
ప్రపంచీకరణ నేపధ్యంలో పీడకులూ పీడితులూ లేకుండా పోయారు. ఒకప్పటి పీడుతులు సాయంత్రమయ్యేసరికి
క్వార్టర్ బాటిల్ లేపేసే లెవెల్ కి
చేరారు. వందరూపాయలు పారేసి మల్టీ ప్లెక్సు
లో సినిమాలు చూసే స్టేటస్ సంపాదించుకున్నారు. వాళ్ళ ఎదిగివచ్చిన పిల్లలకి పాత
చరిత్రలు తెలీవు. నడుస్తున్న చరిత్రలో వాళ్ళూ పుష్కలంగా డబ్బులు చేతిలో ఆడుతూ ఇంకెంతో
ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు. అయినా అంతరం ఏర్పడింది. అయితే ఇప్పుడు డెవలప్ అయిన ఒకప్పటి
పీడితులు ఈ అంతరంతో పెద్దగా ఇబ్బంది పడ్డం లేదు.
వస్తున్న వేల రూపాయల ఆదాయంతో అన్ని అవసరాలూ తీరుతూ సుఖంగానే వుంటున్నారు. కాబటి ఎప్పుడూ
వినని, చూడని, ఫిగర్స్ తో– వాడు వందల కోట్లు సంపాదించాడు,
వీడు వేలకోట్లు వెనకేసుకున్నాడు అనే హెడ్ లైన్స్ కి పెద్దగా రెస్పాండ్ అవడం లేదు.
అయితే ఈ వందల, వేల కోట్ల నయా ఆసాములు ఎలా
జీవిస్తూంటార్రా బాబూ - అనే క్యూరియాసిటీ
మాత్రం పెరిగింది. ఈ క్యూరియాసిటీ ని క్యాష్ చేసుకున్నవే ఇటీవలి ‘పింక్’, కహానీ -2’ లు, ఇంకా ముందు ‘షైతాన్’
లాంటి సినిమాలు!
సంపన్న
వర్గాల్లో కొందరు నైట్ లైఫ్ అనే కల్చర్ ని ఏర్పాటు చేసుకున్నారు. ఈ నైట్ లైఫ్ లో
వాళ్ళ విశృంఖలత్వం, దాంతో కొని తెచ్చుకునే కొత్త కష్టాలూ, ఇరుక్కునే కేసులూ,
వాటిలోంచి బయటపడేందుకు పడే పాట్లూ, పొందే అవమానాలూ...అన్నీ పోగొట్టుకుని వీధిన పడే
బ్రతుకులూ ఇవీ చిత్రిస్తూ సొమ్ము చేసుకున్నాయి పై సినిమాలు. అంటే ఇప్పుడు అంతరాల
కథలు చెప్పాలంటే ఈసురోమంటూ మధ్య తరగతి బాధలో, కింది తరగతుల కష్టాలో చూపడం కాదు.
వాళ్ళు హేపీగా వున్నారు. వాళ్లకి చూపించాల్సింది గ్లామరస్ గా, అల్ట్రా రిచ్ గా,
హైఫై క్యారక్టర్లని వాళ్ళ జీవనశైలులతో ఉల్ఫా గాళ్ళని చేస్తూ
ఆనందపర్చడ మన్నమాట!
ఈ
కథల్లో యాంగ్రీ యంగ్ మాన్ కి చోటు లేదు. అతడి సోషల్ బ్యాక్ డ్రాప్ ముగిసిపోయింది. కానీ
ఎప్పుడో ఇరవై ఏళ్ల క్రితం అప్పటి సోషల్ బ్యాక్
డ్రాప్ లోని ‘యాంగ్రీ యంగ్ బాయ్’ కథని ఇప్పుడు ఈ వర్తమాన కాలంలో పూర్తి చేయవచ్చు. విన్నర్ ‘యాంగ్రీ యంగ్ బాయ్’ గానే ఇరవై
ఏళ్ళక్రితం బయల్దేరాడు.
ఇప్పుడు
నైట్ లైఫ్ కల్చర్ తో సహా మారిపోయిన సంపన్నుల జీవనశైలుల్లో వుంటారు తాతా తండ్రీ. వీళ్ళని
గిచ్చాలి, గిల్లాలి, గిలిగింతలూ కితకితలూ పెట్టాలి, నవ్వించాలి, ఏడ్పించాలి- తీసికెళ్ళి
వీధిలో పడెయ్యాలి. విన్నర్ యజమాని హఠాన్మరణంతో విన్నర్ చేతికి కంపెనీ వస్తుంది. అతడి
ఎదుగుదల, రైవల్స్ తగ్గుదల.
ఎవరీ
జాకీ అని వాళ్ళు తెలుసుకుంటే, అప్పుడు సినిమాలోచూపించిన చిన్నప్పుడు విన్నర్ కి అన్యాయం
జరిగిన దృశ్యాలన్నీ చూపించవచ్చు. ఆ దృశ్యాల్లో తండ్రి అమాయకుడు. తాత విలన్.
ప్రెజెంట్
కొచ్చి, తండ్రి అమాయకత్వం రుజువయ్యాకే ముగింపు- ఈ ముగింపులో తాత వుండకపోవచ్చు. ‘త్రిశూల్’ లో తండ్రి మరణిస్తాడు. అప్పుడు తల్లి పక్కన తండ్రి
పేరు కలిపి కంపెనీ ప్రారంభిస్తాడు విజయ్.
తండ్రి
అంటే ద్వేషం, రేసులంటే ద్వేషం అని మూలన కూర్చునే పాత్ర 30 లక్షల ఆర్ట్ సినిమాలకి పనికొచ్చే
పాసివ్ పాత్ర. అన్యాయం జరిగినప్పుడు న్యాయం
కోసం తిరగబడేదే యాక్టివ్ పాత్ర. కమర్షియల్
సినిమాలకి ఇలాటి విజేతల కథలు కావాలి గానీ, విన్నర్ అని పేరు పెట్టుకుని అన్యాయం చేసిన
వాళ్ళ షరతుల ప్రకారమే నడుచుకునే పరాజితుల పాసివ్
కథలు కాదు.
