803 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

            మిడిల్ కథనం : అభిషేక్ (రాహుల్ విజయ్) పెళ్లి చేద్దామనుకుంటారు తల్లిదండ్రులు. పూజ  (పెర్లెన్ భేసానియా) తో పెళ్లి చూపులు ఏర్పాటవుతాయి. పరస్పరం నచ్చుతారు. త్వరలో నిశ్చితార్ధం పెట్టుకుందామనుకుంటారు. అభిషేక్, పూజలు కలుసుకోవడం మొదలెడతారు. కాల్స్ మాట్లాడుకుంటారు. సినిమాలకెళ్తారు. లంచ్ కెళతారు. ఇక నిశ్చితార్థానికి తేదీ అనుకుంటారు. అప్పుడు అభిషేక్ పూజతో మాట్లాడాలంటాడు. అప్పుడామెకి ఫ్లాష్ బ్యాక్ చెప్తాడు తన పూర్వ ప్రేమ సూర్యకాంతం (నిహారిక) గురించి. 

          ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో బిగినింగ్ కథనం : సూర్యకాంతంని చూసి వెంటపడతాడు అభిషేక్. ఆమె కేర్ చేయదు. మాటమీద నిలబడదు. తప్పించుకునే రకం. ఎప్పుడెలా వుంటుందో తెలీదు. ఎప్పుడు మాయమైపోయి ఎప్పుడొస్తుందో తెలీదు. విచిత్రంగా అన్పిస్తున్న ఆమెకి అలాగే లవ్ చెప్తాడు. సమాధానం తర్వాత చెప్తానని మాయమై పోతుంది. అభిషేక్ ఆమె ఇంటికెళ్ళి తల్లి (సుహాసిని) ని కలుస్తాడు. కూతురి గురించి చెప్పుకొస్తుందామె. దాని చిన్నప్పుడు తనూ భర్తా బాగా కొట్లాడుకుని దానికి మనశ్శాంతి లేకుండా చేశారు. విడాకులు తీసుకుని ఇంకా గాయపర్చారు. ఇల్లంటే నాల్గు గోడలు కాదు, ఒక కుటుంబం. ఆ కుటుంబాన్ని ఇవ్వలేకపోయారు. దీంతో బయటే ఎక్కువ గడుపుతోంది. ఎప్పుడు తోస్తే అప్పుడు టూర్స్ కెళ్ళిపోతుంది. పెళ్ళంటే, భార్యాభర్తల సంబంధమంటే నమ్మకం పోయింది...ఇలా చెప్పుకుని బాధపడుతుంది సూర్యకాంతం తల్లి. 

        అయితే తనకి ఎవరి గురించీ చెప్పని ఆమె అభిషేక్ గురించి చెప్పేదనీ, అందుకని ఆమెతో క్లోజ్ గా వుంటున్న అతణ్ణి ఒక ప్రామీస్ చేయమనీ అంటుంది. తను ఎన్నాళ్లుంటుందో తెలీదు ...అది తిరిగిరావడానికి ఒక మనిషీ, వుండడానికి ఒక ఇల్లూ వుండేలా చూస్తావా అని. సరేనంటాడు. 

          సూర్యకాంతం తిరిగి వస్తుంది. ఇప్పుడంటాడు - నాకు తెలిసి ప్రేమా పెళ్ళీ వీటితో నీకేం ప్రాబ్లం లేదు, ఫ్రీడం లేకపోతేనే నీకు ప్రాబ్లం. ఆ ఫ్రీడం నీకిస్తాను, నాకు నచ్చినట్టు నువ్వుండనవసరం లేదని ఆమెతో అంటాడు. అప్పుడు కూడా ఆమె ఏమీ చెప్పదు. ఇంతలో గుండెపోటుతో తల్లి చనిపోతుంది. ఇక సూర్యకాంతంని తన ఇంటికే  తీసుకుపోతాడు. ఆ కుటుంబ సభ్యుల మధ్య బాధని మర్చిపోయి మామూలు స్థితికి వస్తుంది. ఆనందంగా గడుపుతుంది. అప్పుడంటాడు – ‘పర్సనల్ లాస్ జరిగినప్పుడు ఏంచెప్పాలో అర్ధంగాదు. బాగా ఆలోచించాను, అప్పుడర్ధమైంది. చెప్పడం కాదు, చెయ్యాలీ అని. నేను నీకు ప్రామీస్ చేస్తున్నా. నీ బాధని పోగొట్టలేనేమో గానీ, నువ్వు పర్మిషనిస్తే ఆ బాధతో ఫైట్ చేసే సంతోషాన్నిస్తాను లైఫ్ లాంగ్’ అని. 

          ఆమె హగ్ చేసుకుని, తనని ఇంటిదగ్గర డ్రాప్ చేయమంటుంది, అమ్మ గుర్తుకొస్తోందని అంటుంది. ఆమెని ఇంటిదగ్గర డ్రాప్ చేశాక మాయమైపోతుంది (ప్లాట్ పాయింట్ వన్).  

          మిడిల్ కథనం కంటిన్యూ : వస్తుందని ఎదురు చూస్తాడు. ఏడాది అవుతున్నా రాదు. దీంతో పూజతో సంబంధానికి ఒప్పుకున్నాడు. ఇదంతా విన్న పూజ అంటుంది – ‘నీ పాస్ట్ గురించి నేనేం చేయలేను. కానీ నీ ప్రెజెంట్, ఫ్యూచర్ మొత్తం తనదే’నని. 

          ఇక ఎంగేజి మెంట్ ఏర్పాట్లు చేసుకుంటూ వుండగా రాత్రి పూట అభిషేక్ కి భయానక అనుభవాలవుతాయి. ఇంట్లో దెయ్యం వున్నట్టు అన్పిస్తుంది. చూస్తే సూర్యకాంతం... సూర్యకాంతం వచ్చేసింది....అభిషేక్ షాక్ తింటాడు. అతడి నోట్లో పాప్ కార్న్ కుక్కి,  “రీఫిల్ చేసుకురా, సెకండాఫ్ ఇంకా ఇంటరెస్టింగ్ గా వుంటుంది”  అంటుంది (ఇంటర్వెల్). 

          మిడిల్ -2 కథనం : సూర్యకాంతం వచ్చేసిందని అభిషేక్ తల్లిదండ్రులకి కూడా తెలిసిపోయి గోల పెడతారు. ఇప్పుడు పూజని కాదని దీన్ని చేసుకుంటావా అంటారు. కాదంటాడు. సూర్య కాంతం గురించి పూజకి తెలుసాని ఫ్రెండ్ అడుగుతాడు. తెలుసంటాడు. పూజ గురించి సూర్యకాంతంకి తెలుసాని తండ్రి అడుగుతాడు. తెలియదంటాడు. ఎంగేజి మెంట్ గురించి సూర్యకాంతంకి తెలుసా అంటే తెలీదంటాడు. ఇలా తెలుసు, తెలియదుల మధ్య ఇప్పుడేం చేయాలో కూడా తెలియదంటాడు. ఫ్రెండ్, తండ్రీ నెత్తిన తెల్లగుడ్డ లేసుకుంటారు. 

      ఇక పూజని కలిసినప్పుడు సూర్యకాంతం నుంచి ఫోన్ రావడం, సూర్యకాంతంని  కలిసినప్పుడు పూజనుంచి కాల్  రావడం...ఇటూ అటూ అబద్ధాలు  చెప్పి తప్పించుకోవడం...ఇద్దరితో దాగుడుమూతలాడడం... చివరికి పూజకి తెలిసిపోయి మందలిస్తుంది, దాచిపెట్టకుండా తనతో సిన్సియర్ గా వుండమంటుంది. సూర్యకాంతాన్ని కలపమంటుంది. అప్పుడు చెప్పేస్తాడు సూర్యకాంతంకి తన ఎంగేజ్ మెంట్ గురించి. తనకి తెలుసంటుంది. తెలిసే బ్రేక్ చేయడానికి వచ్చానంటుంది. లోలోపల బాధ పడుతుంది. తర్వాత పూజా సూర్యకాంతం కలుసుకుంటారు. ఎంగేజి మెంట్ రింగ్ సూర్యకాంతం చేతే  సెలెక్ట్ చేయించమంటుంది పూజ. 

          ఆ రింగ్ ఎంగేజిమేంట్ లో పెట్టుకుని నానా హంగామా చేస్తుంది సూర్యకాంతం.  బయట మందు కొట్టి ఆటో డ్రైవర్లతో ఐటెం సాంగేసుకుంటుంది. అభిషేక్ ఆమెకి  నచ్చజెప్పుకోవడం ప్రారంభిస్తాడు. ఆమె వాళ్ళిద్దర్నీ టూర్ పంపుతుంది. అక్కడికెళ్ళి వాళ్ళిద్దరి మధ్య తనూ వూడి పడుతుంది. సరదాగా గడుపుతారు. ట్రూత్ గేమ్ ఆడుకుంటారు. ఆ గేమ్ లో పూజ అడిగిన ప్రశ్నకి నిజం చెప్పేస్తుంది సూర్యకాంతం - తను తిరిగి వచ్చి రెండు సార్లు ప్రపోజ్ చేశాననీ, ఇక్కడి కొచ్చిందే వాళ్ళిద్దరి సంబంధాన్ని బ్రేక్ చేయడానికనీ చెప్పేస్తుంది. దీంతో హర్టయిన పూజ అభిషేక్ తో ఎంగేజ్మెంట్ క్యాన్సిల్ చేసుకుని వెళ్ళిపోతుంది (ప్లాట్ పాయింట్ టూ). 

          ఎండ్ కథనం : ఏమీ అర్ధంగాక తండ్రికి ఫోన్ చేస్తాడు అభిషేక్. నువ్వే అలోచించి నిర్ణయం తీసుకోమంటాడు తండ్రి. అభిషేక్ సూర్యకాంతంకి సరెండర్ అయిపోతాడు. మీ ఇంట్లో నేను మాట్లాడి కన్విన్స్ చేస్తానని వెళ్తుంది. అటూ ఇటూ పేరెంట్స్ ఎదుట తన గురించి చెప్పుకుని, ఈ పెళ్ళికి అడ్డు రానని చెప్తుంది. పూజకో లెటర్ ఇచ్చి వెళ్ళిపోతుంది. ఇంటికొచ్చి ఆ లెటర్ చూసుకున్న అభిషేక్ సూర్యకాంతం ని వెతికి పట్టుకుంటాడు. నువ్వు మా ఇంట్లోనే మాతోనే వుండాలని, మా పెళ్లి చూడాలనీ తీసుకుపోతాడు...(అయిపోయింది)

***

     ఈ స్క్రీన్ ప్లే లో కథ పేరుతో వున్న కథ బిగినింగ్, మిడిల్, ఎండ్ లుగా విభజన జరిగి చక్కగా ఇమిడి వుంది. మొదలెట్టిన కథ ఒకటైతే, నడిపిన కథ స్ట్రక్చర్ చెడి, పాత్రలూ చెడి ఇంకొకటిగా వుంది. ఇది ఫ్లాష్ బ్యాక్ తో మిడిల్ - బిగినింగ్ - మిడిల్ - ఎండ్ లుగా నాన్ లీనియర్ కథనంగా వుంది. కథ వచ్చేసి షార్ట్ ఫిలిమ్స్ కి, లేదా వెబ్ సిరీస్ కి సరిపోయే కంటెంట్ తో వుంది మూడే మూడు పాత్రలతో. మూడు పాత్రల సినిమాయేతర కంటెంట్ ని సినిమాగా వెండితెర మీద మౌంట్ చేయడం అత్యాశే. ఎంతో బలమైన కంటెంట్ వుంటే గానీ,  అదీ బిగ్ స్టార్స్ తో  బాజీ రావ్ మస్తానీ, గౌతమీ పుత్ర శాతకర్ణి లాంటి మూడు పాత్రల కథలు హిట్ కాలేదు. నిహారిక లాంటి చిన్న హీరోయిన్, విజయ్, పెర్లేన్ లాటి కొత్త హీరోహీరోయిన్లతో ఇంత లైటర్ వీన్ కథ నిలబలేక తేలిపోయింది.  

          ఉన్న ఈ లైటర్ వీన్ కథకూడా ఏమాత్రం ఆసక్తి కల్గించని, ట్రెండ్ ముగిసిన-        అరిగిపోయిన ముక్కోణ ప్రేమ కథ. పైగా ఇది రెండు గంటల సినిమా నిడివికి చాలని కథ. ఈ కథని ఒకచోట కాకపోతే ఇంకో చోట మూడు చోట్ల ముగించెయ్యొచ్చు. ముగుస్తున్న చోటల్లా పొడిగిస్తూ పోయారు. షార్ట్స్ కి, వెబ్స్ కి సరిపోయే కథని చూయింగ్ గమ్ లాచేసి సాగదీస్తూ  పోయారు.

          పైగా ఈ కథ ఇప్పటి రియలిస్టిక్ ట్రెండ్ కి భిన్నంగా మూస ఫార్ములా డ్రామాల కాలంలో వుంది. ఈ కారణంగా యూత్ అప్పీల్ ని కోల్పోయింది. కానీ కాన్సెప్ట్ వచ్చేసి పెళ్ళంటే భయపడే, కమిట్ మెంట్ ఫోబియా లేదా గామోఫోబియా గల హీరోయిన్ సమస్యగా ఇవాళ్టి పోకడనే ఎత్తుకున్నారు. ఈ పోకడని, యూత్ ఫేస్ చేస్తున్న ప్రాబ్లంని, ఇప్పటి తాజా కథగా ఎలా డీల్ చేయాలో తెలియనట్టు – ఈ పాయింటు తీసేసి, అదే అరిగిపోయిన రొటీన్ ముక్కోణ ప్రేమ చట్రంలో బిగించి వదిలేశారు. దీంతో ప్రాబ్లం ఒకటి, నడిపిన కథ ఒకటిగా తయారయ్యింది. 

          దీన్ని స్క్రీన్ ప్లే రాయకముందే ఐడియా దశలోనే ఇన్ని లోపాలున్నాయి. ఐడియా దశలోనే ఇంకో పెద్ద లోపమేమిటంటే, ఇదే పాత్ర కథో నిర్ణయించుకోలేక పోవడం. సూర్యకాంతమా, అభిషేకా ఎవరి కథ ఇది? ఇది తెలుసుకోకపోవడం వల్ల ఐడియా దశలోనే ఈ కథ ఫెయిల్ అయింది. రెండూ పాసివ్ పాత్రలై, ఎవర్ని ప్రధాన పాత్రగా తీసుకుని కథని ఫాలో కావాలో తెలియని గందరగోళ పరిస్థితేర్పడింది. పైగా ఇప్పటి మార్కెట్ కి యూత్ అప్పీల్ వుండే రోమాంటిక్స్ తో  రోమాంటిక్ కామెడీ కాకుండా, యూత్ అప్పీల్ వుండని సీరియస్ రోమాంటిక్ డ్రామాగా చేశారు. ఇలా ఐడియా దశలోనే ఆపెయ్యాల్సిన కథ ఇది.

***

          తెలుగు సినిమా కథల్ని పైపైన రాసేసి, పైపైన తీసేసే ఒక మూఢ నమ్మకం రోమాంటిక్ కామెడీలు ప్రారంభమైన కాలంనుంచీ కొనసాగుతోంది. లైటర్ వీన్ ప్రేమకథలు ఇవే. ఎక్కడాకూదా కథ లోతుల్లోకి, పాత్రల లోతుపాతుల్లోకి వెళ్లి ఆలోచించకుండా, పైపైన ఏదో కథ అల్లేయడమే సినిమా అనే తేలికభావం చెలామణి కావడంతో కథల గురించి ఏమీ తెలియని అపరిపక్వతతో సినిమాలు తీసేవాళ్ళు వచ్చేస్తున్నారు. ఇలా సూర్యకాంతం కథ కూడా రాయడంలో అపరిక్వతా, లేక కావాలని అపరిపక్వ పాత్రల్ని తీర్చిదిద్దారా అన్నట్టు కథా కథనాల్లో సాంతం ఇమ్మెచ్యూరిటీ  నాట్య మాడుతూ వుంటుంది. అడుగడుగునా పాత్రల ఆలోచనలు, మాటలు, నిర్ణయాలు చాలా సిల్లీగా, బుద్ధిలేని తనంగా వుంటాయి. 

          మిడిల్ కథనంతో ప్రారంభం అభిషేక్ - పూజల పెళ్లి చూపులు ఓకే అవడం, ఇక షికార్లు తిరగడం అలా వుంచి ఈ పాత్రల పరిచయాలు కూడా వుండవు. వీళ్ళ చదువులు, కెరీర్స్ ఏవీ మనకి తెలీవు. పాత్రలకి ఒక ఉద్యోగం సద్యోగం అన్నట్టు వుండదు. ఈ కథకి ఇద్దరు లవర్స్ వుండాలి, వాళ్ళ బ్యాక్ గ్రౌండ్ ఏమిటనేది అనవసరం - పైపైన రాసేసి తీసేసే ఇలాటి లైటర్ వీన్ ప్రేమ సినిమాకి అన్నట్టు వుంటుంది. కాబట్టి ఇవి నేటి యువ ప్రేక్షకులు ఐడెంటిఫై చేసుకోగల రియలిస్టిక్ పాత్రలు కావు. మూలాలు లేని పాత మూస ఫార్ములా డ్రామా పాత్రలు. 

          పెళ్లి చూపులు ఏర్పాటయ్యే నాటికీ అభిషేక్ పూర్వ రంగం ఏమిటి, తర్వాత అతనే చెప్పుకునే ఫ్లాష్ బ్యాక్ ప్రకారం?  సూర్య కాంతం అనే అమ్మాయిని ప్రేమించి లవ్యూ చెప్తే, ఆమె ఏ సంగతీ చెప్పకుండా ఏడాది కాలంగా కన్పించకుండా పోయింది. ఈ పూర్వరంగంలో ఇప్పుడామెని మర్చిపోయి, పూజతో పెళ్లి చూపులకి సిద్ధపడ్డాడు. ఆమెతో షికార్లు తిరిగాడు. ఇక  ఎంగేజిమేంట్ అనుకునే సరికి పూజతో మాట్లాడాలని చెప్పి అర్జెంటుగా ఆమెకి తన గతం చెప్పుకున్నాడు.

          ఎందుకు చెప్పుకున్నాడు? సూర్యకాంతంతో ఫిజికల్ రిలేషన్ షిప్ తో వున్నాడా? లేనప్పుడు ఎందుకు చెప్పుకున్నాడు? సూర్యకాంతం తనని రిజెక్ట్ చేసి పోయినట్టే వున్నప్పుడు, తను చేసిన తప్పుకూడా లేనప్పుడు, పనిమాలా పూజకి ఎందుకు చెప్పుకున్నాడు? ఎందుకు చెప్పుకోవాలంటే ప్రేక్షకులకి ఫ్లాష్ బ్యాక్ కథ తెలియాలి కాబట్టి. ప్రేక్షకులకి బ్యాలెన్స్ వుండిపోయిన కథ తెలియడానికి పాత్ర ఇలా దిగజారాలన్న మాట. ఫ్లాష్ బ్యాక్ కి లీడ్ ఇలా వుందన్న మాట.

***

        ఇక ఫ్లాష్ బ్యాక్ గా వచ్చే బిగినింగ్ కథనంలో సూర్యకాంతం పాత్ర కూడా పనీపాటా లేనట్టు వుంటుంది. అభిషేక్ తో ఈమె వింత ప్రవర్తనకి కారణం పెళ్ళంటే భయమనే కమిట్మెంట్ ఫోబియా లేక గామో  ఫోబియా. ఆ మధ్య ‘ఇండియా టుడే’ యువతరంలో ఒక జాడ్యంలా విస్తరిస్తున్న ఈ ఫోబియా గురించి రాసుకొచ్చింది. ఈ ఫోబియాకి వేర్వేరు కారణాలుంటాయి. సింగిల్ లైఫ్ ని ఎంజాయ్ చేయడాన్ని ఇష్టపడే వాళ్ళు కూడా ఈ ఫోబియాతో వుంటారు. అమ్మాయిలతో తిరుగుతారు గానీ పెళ్లనేసరికి పరారవుతారు. అమ్మాయిలూ వయసు మీద పడుతున్నా కెరీరే ముఖ్యమనుకుని పెళ్లిని వాయిదా వేస్తూంటారు. ఇలా రకరకాల కారణాలుంటాయి. ఇవి కాక,  కొన్ని అనుభవాల వల్ల పెళ్ళికి నో అంటారు. చిన్నప్పడు మానసికంగా దెబ్బతింటే కూడా ఈ పరిస్టితి రావచ్చు. ఇలా రకరకాల కారణాలతో గామో  ఫోబియాని చిత్రిస్తూ, బాలీవుడ్ నుంచి కుప్ప తెప్పలుగా సినిమాలు వస్తున్నాయని రాసింది ‘ఇండియా టుడే’. 

          ఇటీవలే అనురాగ్ కాశ్యప్ తీసిన హిట్ ‘మన్మర్జియా’ కూడా వచ్చింది. ఇవన్నీ రియలిస్టిక్ లవ్ ఎంటర్ టైనర్లు. హాలీవుడ్ నుంచైతే ఇక చెప్పర్లేదు. ఇవి చూసి, ‘సూర్యకాంతం’ ని  చూస్తే - శవ్వ శవ్వ – నవ్వొస్తోంది! బెటర్ టు వాచ్ ‘వివాహబంధం’ లో సూర్యకాంతమ్మని. 

          రియలిస్టిక్ గా తీయాల్సిన మోడరన్ ప్రాబ్లంని, ముసలి చాదస్తాలు పెట్టుకుని అరిగిపోయిన మూస ఫార్ములాగా తీసినట్టుంది. సరే, ఇలా ఠికానా లేని సూర్యకాంతంకి ప్రేమిస్తున్నట్టు చెప్తాడు అభిషేక్. ఆమె మాయమైపోతుంది. అప్పుడామె తల్లిని కలిస్తే అసలు విషయం చెప్తుంది. దాని చిన్నప్పుడు తమ భార్యాభర్తల తగాదాలూ, విడాకులూ, ఇదంతా చూసి గాయపడి అదిలా తయారయ్యిందని...పెళ్ళంటే నమ్మకం పోగొట్టుకుందనీ. ఇంటి పట్టున వుండక టూర్లు వెళ్లిపోతుందనీ. 

          ఇక్కడ ఈ తల్లిగారిని చూస్తే ఏమిటంటే, ఒక్కగానొక్క కూతుర్ని బాగుపర్చే చర్యలేమీ తీసుకోలేదు. గాలికి వదిలేసి బాధపడుతూ కూర్చుంది మంచి డబ్బూ, ఎడ్యుకేషనూ వున్న  మదరమ్మ గారు. లాజిక్ అవసరం లేని మూస ఫార్ములా కథ కదా. 

          ఇదంతా చెప్పి ఒక కీ డైలాగు చెప్తుంది మదర్ - ఎవరి గురించీ చెప్పని కూతురు అభిషేక్ గురించి చెప్పేదని. అంటే ఏమిటర్ధం? అభిషేక్ అంటే సాఫ్ట్ కార్నర్ వున్నట్టే కదా? కానీ దీన్ని గుర్తించి ఆ మేరకు ఏ మాత్రం ప్రవర్తించడు. ఇక మదర్ ప్రామీస్ చేయమంటుంది. తను ఎన్నాళ్లుంటుందో తెలీదనీ,  అది తిరిగిరావడానికి ఒక మనిషీ, వుండడానికి ఒక ఇల్లూ వుండేలా చూడమనీ అంటుంది. అంటే కూతురిలాగే ఫోబియాతో తిరుగుళ్ళు తిరిగి వస్తూ వుండి పోవాలన్న మాట జీవితాంతం. అలా తిరిగి వస్తూంటే ఇంట్లో ఒక మనిషి వుండాలన్న మాట వెల్కం చెప్పడానికి. మదరమ్మకి కూతురి భవిష్యత్తు గురించి ఇటువంటి  బెస్ట్ ప్లాన్స్ వున్నాయి. కూతురు సైకియాట్రిక్  కేస్ అని ఇక గుర్తించే ప్రసక్తే లేదు, ట్రీట్మెంట్ ఆలోచనే లేదు. గోడకి మహానటి సూర్యకాంతం ఫోటోలన్నీ పెట్టుకుని వుంటుంది. ఆమె తన ఆమ్మట. ఆ అమ్మ సూర్యకాంతమ్మ దిగివస్తే నాల్గు దులుపుళ్ళు దులిపి తరిమి తరిమి కొడుతుంది. అప్పుడు రోడ్డున పడి తిరిగేది ఆ కూతురు కాదు, ఈ మదర్.

          ఇలాటి మదర్ పిచ్చి పిచ్చి మాటలకి అలాగేనని మాటిస్తాడు. ఈ మాట ప్రకారమైనా నడుచుకోడు తర్వాత. ఇలా సెటప్స్ వుంటాయి గానీ వీటి కొనసాగింపుల కోసం చూస్తే పే ఆఫ్స్ వుండవు. ఎక్కడిదక్కడే వదిలేస్తూ కథనం నడుస్తూంటుంది.     

     
          ఇప్పుడు ఇక్కడ ఇలా సూర్యకాంతం పాత్ర ఫోబియాతో వెల్లడయ్యాక, దీనికి డెప్త్ గురించిన ఆలోచన రాలేదు. ఎందుకు రాలేదంటే, లాజిక్ గీజిక్ పక్కన బెట్టి పైపైన రాసేసి తీసేయాలి కాబట్టి. లేకపోతే అభిషేక్ కంటే ముందు, అభిషేక్ తో పాటూ, సూర్యకాంతంకి ఇంకా చాలా మంది తగిలివుండాలి లవ్ కోసం వెంటపడి. సూర్యకాంతం లాంటి ఎక్సెంట్రిక్ పాత్రని ఇలా కదా విస్తరించి చూపాలి? ఈ విస్తరణ లేకే మూడు పాత్రల వెబ్ సిరీస్ కి పనికొచ్చే కథ కురచదై పోయింది సిల్వర్ స్క్రీన్ కి. 

          ఇక సూర్యకాంతం టూర్ నుంచి వచ్చాక ఫూలిష్ గా ప్రపోజ్ చేస్తాడు అభిషేక్. గొప్ప సైకాలజీ తెలిసిన వాడిలా మాట్లాడతాడు, ‘నాకు తెలిసి ప్రేమా పెళ్ళీ వీటితో నీకేం ప్రాబ్లం లేదు, ఫ్రీడం లేకపోతేనే నీకు ప్రాబ్లం. ఆ ఫ్రీడం నీకిస్తాను, నాకు నచ్చినట్టు నువ్వుండనవసరం లేదు’ అంటాడు!

          ఏమిటిది? ఇతడికేదో తెలిసిందట ఆమె మనసు. ఇంతకి ముందు ప్రపోజ్ చేశాడంటే ఆమె ఫోబియా గురించి తెలీదు. ఇప్పుడు ఫోబియా గురించి మదర్ చెప్పాక కూడా ఆ ఫోబియాతో ముడిపడిన పెళ్లిని ప్రపోజ్ చేయడమేమిటి? పైగా ‘నాకు తెలిసి ప్రేమా పెళ్ళీ వీటితో నీకేం ప్రాబ్లం లేదు, ఫ్రీడం లేకపోతేనే నీకు ప్రాబ్లం’ అంటాడు. చిన్నప్పుడు మానసికంగా దెబ్బతిని ప్రేమలూ పెళ్ళిళ్ళూ అనే వాటి మీదే నమ్మకం పోగొట్టుకుందని మదర్ చెప్పాక కూడా ఇంకేదో తెలిసిందని ఇలా మాట్లాడతాడు. ఆమె ప్రాబ్లం ఫ్రీడం గురించా? ఫ్రీడం ఇస్తే తీరిపోతుందా? అంటే ఆమెని పెళ్లి చేసుకుంటాడు, ఆమె ఎలాగైనా టూర్లు తిరిగి వచ్చే ఫ్రీడం వుంటుందన్నమాట. ఆమె సమస్య ఫోబియా అనేది కథకి అడ్డమని తీసి అవతల పారేశాడన్న మాట. 

          చిన్నప్పటి మానసిక గాయాలతో పెళ్లి ఫోబియాతో వున్నామెని ముందా ఫోబియాలోంచి బయటికి తీసుకొచ్చే ప్రయత్నాలు చేయకుండా, పెళ్లి కక్కుర్తి ఏమిటి? పెళ్ళంటూ ఇంకా బెదరగొట్టడమేమిటి? ఆ ఫోబియాలోంచి బయటికి తీసుకొచ్చే పద్ధతులున్నాయి. కామెడీగా చేస్తాడో ఇంకెలా చేస్తాడో వాడిష్టం. ఆమెకి నయమయ్యాక ఆమె నోటి నుంచే రావాలి  పెళ్ళనే మాట! 

          మధ్యలో మదర్ చనిపోవడమొకటి. ఇక ఒంటరిదైన సూర్యకాంతాన్ని తన ఇంటికే తీ సుకుపోయి, ఆ బాధలోంచి బయటికొచ్చేలా చేస్తాడు. ఒక మాంటేజ్ సాంగ్ ఆమె నవ్వుతూ తుళ్ళుతూ వున్న దృశ్యాలతో వుంటుంది. ఇదయ్యాక మళ్ళీ గోల మొదలెడతాడు. ఈసారి ఇంకా ఫూలిష్ గా, ‘పర్సనల్ లాస్ జరిగినప్పుడు ఏంచెప్పాలో అర్ధంగాదు. బాగా ఆలోచించాను, అప్పుడర్ధమైంది. చెప్పడం కాదు, చెయ్యాలీ అని. నేను నీకు ప్రామీస్ చేస్తున్నా. నీ బాధని పోగొట్టలేనేమో గానీ, నువ్వు పర్మిషనిస్తే ఆ బాధతో ఫైట్ చేసే సంతోషాన్నిస్తాను లైఫ్ లాంగ్” అనేసి!

       మళ్ళీ ఇదేమిటి? ఆమె పర్సనల్ లాస్ లోంచి బయటికే  వచ్చేసింది, వాకౌట్ చేసే సింది, ఆనందంగా వుందిప్పుడు. మళ్ళీ పర్సనల్ లాస్ అంటూ పుండుని గెలుకుతాడేమిటి? కోతి పుండు బ్రహ్మ రాక్షసి చేయాలనా? పర్సనల్ లాస్ జరిగినప్పుడు ఏంచెప్పాలో అర్ధంగాదా?  బాగా ఆలోచిస్తే అప్పుడర్ధమైందా? చెప్పడం కాదు, చెయ్యాలీ అని అర్థమైందా? చేశాడుగా ఆమెని  - అంత మాంటేజ్ సాంగ్ వేసి హ్యాపీగా. ఇంకేంటి? మళ్ళీ ప్రామీస్ చేస్తున్నాడా? ఆమె  బాధని పోగొట్టలేడేమో గానీ, ఆమె పర్మిషనిస్తే ఆ బాధతో ఫైట్ చేసే సంతోషాన్నిస్తాడా లైఫ్ లాంగ్? ఇదన్న మాట. చివరి కొచ్చేసి లైఫ్ లాంగ్ అంటున్నాడంటే పెళ్లి కక్కుర్తే. పెళ్లి కక్కుర్తితోనే ఇలా అర్ధం పర్ధం లేకుండా మాట్లాడుతున్నాడు. 

          అప్పుడామె ఫోబియాటో వుంటే తెలీక లవ్ చెప్పాడు, ఇప్పుడు ఫోబియాటో బాటు ఆమె మదర్ కూడా చనిపోయి వుంటే పెళ్ళంటున్నాడు. ఎంతసేపూ తన కక్కుర్తే. ఈ దెబ్బకి ఆమె పారిపోయింది. మళ్ళీ కన్పించకుండా చెక్కేసింది. అయ్యో మదర్ కి ప్రామీస్ చేసి ఇలా చేశానే, ఎక్కడుందో వెతకాలని ప్రయత్నించడు. మొగుడు వస్తాడని ఎదురు చూస్తూ కూర్చునే పెళ్ళాంలా కూర్చుంటాడు. తను అంత ఫూలిష్ గా మాట్లాడినందుకు వుందో సూసైడ్ చేసుకుందో కూడా పట్టదు. ఇది చాలా హాస్యాస్పదమైన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఘట్టం.
(మిగతా రేపు)

―సికిందర్

805 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

     
     చాలా కాలం తర్వాత తెలుగు రోమాంటిక్ కామెడీకి / డ్రామాకి  స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రాయబోతే అదే పరిస్థితి. అదే సినిమా. అవే సంగతులు. అదే వదలని అనారోగ్యం. ఏ మాత్రం మార్పు లేదు, రాదు కూడా. ప్రేమ సినిమా అనగానే ఇంకా ఇరవై ఏళ్ళనాటి ‘నువ్వే కావాలి’ మార్కు ప్రేమ తీసేయడం. దీనికి మానసిక కారణాలున్నాయి. ఇప్పటి నయా మేకర్లు వాళ్ళ టేనేజిలో ఏవైతే చూస్తూ పెరిగారో ఆ టీనేజీ ప్రేమ సినిమాలు తప్ప వేరే వూహించలేని క్రియేటివ్ బానిసత్వానికి లోనయ్యారు. ఖర్మకాలి తమ కింది తరానికి చెందిన మేకర్ల లాగా అన్ని జానర్ల సినిమాలు చూస్తూ పెరగలేదు. అప్పట్లో భక్తి నుంచి చరిత్ర దాకా, కుటుంబం నుంచి సామాజికం దాకా, హాస్యం నుంచీ హార్రర్ దాకా, లవ్ నుంచీ ట్రాజడీ దాకా, క్రైం నుంచీ కౌబాయ్ దాకా అన్ని రకాల  సినిమాలూ తీసేవాళ్ళు. అవి చూస్తూ పెరిగిన అప్పటి మేకర్లు అటువంటి వైవిధ్యాన్ని ప్రదర్శించే వాళ్ళు. కొత్తతరం వచ్చేసరికి ఈ వైవిధ్యమంతా ఎగిరిపోయి సినిమా అంటే కేవలం టీనేజి ప్రేమ సినిమాలొక్కటే అన్నట్టు తయారయ్యింది. ఇవే చూస్తూ పెరిగి ఇవే తీయాలి కాబోలని నయా మేకర్లు వారం వారం  ఇప్పటికీ అవే రోమాంటిక్ కామెడీలు, డ్రామాలూ తీసి మీద పడేస్తున్నారు.

          తీస్తే అపార్ధాలతో ప్రేమికులు విడిపోవడం, లేదంటే ప్రేమని వెల్లడించలేక పోవడం, ఇంకా లేదంటే  ముక్కోణ ప్రేమ! ఈ మూడు మూస ఫార్ములాలే ప్రేమ సినిమాలు ఈ ఇంటర్నెట్ రోజుల్లో కూడా. ప్రేక్షకులు ఉత్త దద్దమ్మలనుకుంటున్నారు. ఇవే తీసే నిర్మాతలు కూడా ఇలాగే తయారయ్యారు. వారంవారం రెండు చేతులూ వాటంగా కాల్చుకుని హాహాకారాలు చేస్తూ వెళ్ళిపోవడం. ఇవే తీసే నయా మేకర్లు - ఇలాగే చేతులు కాల్చుకునే నిర్మాతలు... ఇదే ఇప్పటికి కూడా హిట్ కాంబినేషన్. వీళ్ళూ వీళ్ళూ ఏం చేసుకుంటే మనకెందుకని ప్రేక్షకులు కూడా వీళ్ళ సినిమాలకి డుమ్మాకొట్టి ఇంట్లో కూర్చుంటున్నారు. ప్రేమ సినిమాలు థియేటర్లలో, ప్రేక్షకులు వాళ్ళ వాళ్ళ ఇళ్ళల్లో. 

          ఈ నయా మేకర్లు వాళ్ళ టీనేజీ దగ్గరే ఆగిపోయి అవే ప్రేమ సినిమాలు అలాగే తీస్తూంటే, వీళ్ళతో పాటే పెరిగిన టీనేజీ ప్రేక్షకులు, ఆ తర్వాత టీనేజీ ప్రేక్షకులు, ఇంకా తర్వాత టీనేజీ ప్రేక్షకులూ వాళ్ళవాళ్ళ సాధనాలు మార్చుకుంటూ కాలంలో చాలా చాలా ముందుకెళ్ళి పోయారు. సినిమా స్క్రీన్ల నుంచి టీవీ స్క్రీన్ లకి, టీవీ స్క్రీన్ ల నుంచి కంప్యూటర్ స్క్రీన్లకి, కంప్యూటర్ స్క్రీన్ ల నుంచి స్మార్ట్ ఫోన్ల స్క్రీన్ ల కొచ్చి -  ఎడా పెడా ఎలా మారుతున్న ప్రపంచాన్ని అలా మారుతున్నట్టే హాట్ హాట్ గా చూసి పారేస్తున్నారు. గ్లోబల్  ప్రేక్షకులై పోతున్నారు. నయా మేకర్లు మాత్రం నడుం వంగిపోయిన ముసలమ్మల్లా ముక్కిపోయిన భావాలతో గల్లీ సినిమాలు తీస్తూ అలాగే నవ్వుల పాలవుతున్నారు. గ్లోబల్ ప్రేక్షకుడు - గల్లీ దర్శకుడు. వీళ్ళిద్దరికీ ఎలా పొసగుతుంది? 

          ఇలా ‘సూర్యకాంతం’ అనే ముక్కోణ ప్రేమకి ఇప్పటి మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ లేదు, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ అసలే లేదు. ప్రేమ సినిమాలతో నేటి మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఏమిటి? వీణ సినిమాలైన ఏడ్పుల ప్రేమ డ్రామాలు కాదు, యూత్ అప్పీల్ తో గిటార్ సినిమాలైన రియలిస్టిక్ రోమాంటిక్స్. నేటి యూత్ సినిమా గిటార్ వాయించాలి, వీణ వాయిస్తూ కూర్చోవడం కాదు. నేటి యువ ప్రేక్షకులు అంటున్న వాళ్ళల్లో చిన్నా చితకా ప్రేమ సినిమాలకి గర్ల్స్ లేరు, కొందరు బాయ్సే వుంటారు. బాయ్స్ ని దృష్టిలో పెట్టుకునే తీయాలి. నేటి యూత్ అప్పీల్ తో వుండే టేస్టులు రెండే రెండు -  ఎకనామిక్స్, రోమాంటిక్స్. ఈ రెండూ కూడా బాయ్స్ ని దృష్టిలో పెట్టుకునే. ‘హుషారు’ అనే కొత్త వాళ్లతో యూత్ సినిమా, బాయ్స్ ని దృష్టిలో పెట్టుకునే ఎకనమిక్స్ చుట్టూ తీశారు. పెద్ద స్లీపర్ హిట్టయ్యింది. నయా మేకరనే వాడు బకరా అవకూడదంటే ముందు కామర్స్ తెలిసిన వాడై వుండాలి. అప్పుడే సగం సక్సెస్ అయినట్టు. మిగతా సగం క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్. దీని గురించిన స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రేపు చూద్దాం...

―సికిందర్
రివ్యూ కోసం : తెలుగు రాజ్యం డాట్ కాం.

804 : ఆధునిక స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

మిడిల్ -1 కథనం :
          ఇటీవలి తన గతాన్నీ, ఇంకా జీవితపు లోతట్టు గతాన్నీ జంక్ యార్డులో భూస్థాపితం చేసేసి ఇక కొత్త జీవితాన్ని వూహించుకుంటూ డెబొరా పనిచేస్తున్న ‘బో డైనర్’ కొస్తాడు బేబీ. డెబొరాని ప్రేమలో పడెయ్యాలని ఎలాటి వెర్రి వేషాలూ వేయడు. నీటుగా బిహేవ్ చేస్తాడు. తన మదర్ లాగా డెబొరా సింగర్. పైగా తన మదర్ ఈ రెస్టారెంట్ లోనే పని చేసింది. తను ఇక్కడికే రావడానికి కారణమిదే. మొదటిసారి డెబొరా అతడి పేరడుగుతుంది. అతను కూడా మొదటిసారి ఆమె పేరు అడిగి తెలుసుకుంటాడు. తను బేబీ, ఈమె డెబ్బీ. అన్నట్టు బేబీ మీద ఎన్ని పాటలొచ్చాయి, డెబొరా మీద ఎన్ని పాటలు వచ్చాయీ తెలుసుకుందామనుకుంటారు. మ్యూజిక్ షాప్ కెళ్ళి డెబొరా మీద పాట వెతికి ఆమెకి విన్పిస్తాడు. 

          అదే పాట ఫ్లాట్ కెళ్ళి పెట్టుకుని డాన్స్ చేస్తాడు. తండ్రి జోసెఫ్ టీవీలో న్యూస్ చూస్తూంటాడు. గాయపడిన ఆ నేవీ ఉద్యోగి మాట్లాడుతూంటాడు. తన నేరానికి సంబంధించిన ఈ వార్త చూసి బేబీ చానెల్ మార్చేస్తాడు. నోట్ల కట్ట తీసి ‘సీక్రెట్ లాకర్’ లో పడేస్తాడు. ఇది చూసిన జోసెఫ్ బేబీకి ఒక బ్రోషర్ చూపిస్తాడు. ఆ గుడ్ ఫెల్లాస్ పిజ్జా బ్రోషర్ చూసి - నీకు పిజ్జా తినాలన్పిస్తోందా? -  అని సైన్ లాంగ్వేజిలో అడుగుతాడు బేబీ. నాకు పిజ్జా తినాలనిపించడం కాదురా, నువ్వెళ్ళి పిజ్జా డెలివరీ బాయ్ గా చేరు - అని సైన్ లాంగ్వేజిలో మందలిస్తాడు జోసెఫ్. వెళ్లి గుడ్ ఫెల్లాస్ లో పిజ్జా డెలివరీ డ్రైవర్ గా చేరతాడు బేబీ.  

సమస్య ప్రారంభం :

     ఆ రాత్రి  ఒక రిచ్ రెస్టారెంట్ కి డెబ్బీని తీసికెళ్ళి ఆమెతో కలిసి డ్రింక్ చేస్తాడు బేబీ. కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వుండగా, అదే రెస్టారెంట్ లో వున్న డాక్ తనని గమనిస్తూ వుండడాన్ని చూస్తాడు. లేచి గబగబా వెళ్లి కలుస్తాడు. మనం  చేయాల్సిన దోపిడీ జాబ్స్ ఇంకా చాలా వున్నాయి, నువ్వు పన్లోకి రావాలి - అంటాడు డాక్. ఇక రాలేనంటాడు బేబీ. నీ గర్ల్ ఫ్రెండ్ క్షేమంగా వుండాలని లేదా ఏమిటి నీకు - అని బెదిరిస్తాడు డాక్. ఈ బెదిరింపుకి ఏమీ చేయలేక సరేనంటాడు బేబీ. అప్పుడామెని ఇంటి దగ్గర డ్రాప్ చేసినప్పుడు కిస్ పెడుతుంది.

          మర్నాడు బేబీని పోస్టాఫీసుకి తీసికెళ్తాడు డాక్. అక్కడ రెక్కీ నిర్వహించాలంటాడు. ఎన్ని కెమెరాలున్నాయి, ఎక్కడెక్కడున్నాయి, ఎన్ని కౌంటర్స్ ఓపెన్ వున్నాయి, ఎందరు టెల్లర్స్  వున్నారు, ఎందరు గార్డ్స్ వున్నారు చూసి రమ్మంటాడు. అనుమానాస్పదంగా కన్పించకుండా ఎనిమిదేళ్ళ తన మేనల్లుడిని వెంట తీసుకుపొమ్మంటాడు. వాడితో వెళ్లి  రెక్కీ నిర్వహించి వచ్చి సమాచారమిస్తాడు బేబీ. 

       ఇక గోడౌన్ కి తీసికెళ్ళి  పాత గ్యాంగ్ నే చూపిస్తాడు డాక్. బడ్డీ, బ్యాట్స్, డార్లింగ్. బడ్డీ, డార్లింగ్ లు పెళ్లి చేసుకున్నారు. డాక్ పోస్టాఫీస్ జాబ్ వివరిస్తాడు. ప్రభుత్వ వెల్ఫేర్ స్కీములో భాగంగా ఆ నెల పంపే మనియార్డర్ల సొమ్ము దోపిడీ జాబ్. 250 మనీయార్డర్ల కవర్లు, ఒక్కో కవర్లో 700 డాలర్లు, మొత్తం విలువ 175,000 డాలర్లు. రేపు మధ్యాహ్నం దోచుకుని రావాలి. అన్ని జాగ్రత్తలూ చెప్తాడు.

ప్లాన్ ఉల్టా పల్టా : 

          ఆ రాత్రి డెబ్బీకి కాల్ చేసి లాంగ్ డ్రైవ్ ని ప్రపోజ్ చేస్తాడు బేబీ. ఆమె సరేనంటుంది.  అదే నైట్ బుచర్ అనే గన్ డీలర్ దగ్గర ఆయుధాలు కలెక్ట్ చేసుకోమంటాడు డాక్. బేబీ గ్యాంగ్ ముగ్గుర్నీ తీసుకుని బయల్దేరతాడు. మధ్యలో బ్యాట్స్ దిగి ఫుడ్ కొనుక్కు రావడానికి వెళ్తాడు. అప్పుడు అతడి మీద బడ్డీకి కంప్లెయింట్ చేస్తుంది డార్లింగ్. వీడు తనని అదోలా చూస్తున్నాడని. లేపెయ్యమంటావా అంటాడు బడ్డీ. బ్యాట్స్ దొంగిలించిన ఫుడ్డుతో వస్తాడు. 

          బేబీ వాళ్ళని బుచర్ గోడౌన్ కి తీసికెళ్తాడు. స్పెక్ట్స్ పెట్టుకుని, ఇయర్ ఫోన్స్ తో వున్న బేబీని చూసి - ఎవడు వీడు? - అంటాడు బుచర్ అనుచరుడు. మా బేబీ బాయ్ - అంటాడు బ్యాట్స్. చెవులకి ఈ తీగెలేంటి? పోలీసోడా? - అడుగుతాడు బుచర్ అనుచరుడు. ట్యూన్సు....వాడి ట్యూన్సు -  అంటాడు బ్యాట్స్. నువ్వు పోలీసువి కాదంటావా? - బేబీనే  అడుగుతాడు అనుచరుడు. నేను పోలీసుని కాదనే అంటాను - అంటాడు బేబీ. బిజినెస్ లోకి దిగి చద్దామా? -  అంటాడు బడ్డీ విసుగ్గా.  

        టార్పాలిన్ లాగి అవతల పడేసి రకరకాల ఆయుధాలు, బాంబులూ చూపిస్తూ - జంటిల్మెన్ అండ్ లేడీస్...వేడి వేడిగా ఫ్రెష్ గా వచ్చాయి...ఏవి కావాలంటే అవి ఏరుకోండి...పేమెంట్ ఎలా చేస్తారు? – అనడుగుతాడు బుచర్. 

          ఆ ఆయుధాల పెట్టెల మీద ఎపిడి అని అక్షరాలుండడం చూసి - బుల్లెట్స్ తో పేమెంట్ చేయొచ్చా? - అంటాడు బ్యాట్స్. ఎలా? – అంటాడు బ్యాట్స్. ఇలా! -  అని గన్ తీసి మొహం మీద పేలుస్తాడు బ్యాట్స్. కింద పడి చచ్చిపోతాడు బుచర్. 

          వెంటనే బుచర్ అనుచరులు రియాక్ట్ అయి ఫైర్ చేస్తారు. పెట్టెల్లోని ఆయుధాలందు
కుని బేబీ సహా బడ్డీ, బ్యాట్స్, డార్లింగ్ లు ఎదురు కాల్పులు జరుపుతారు. అసలు నువ్వెందుకు వాణ్ణి షూట్ చేశావని బ్యాట్స్ మీద అరుస్తాడు బడ్డీ. వీళ్ళు పోలీసులని తెలియట్లేదా ఎపిడి అక్షరాలూ?- అంటాడు బ్యాట్స్. అట్లాంటా పోలీస్ డిపార్ట్ మెంట్. బుచర్ అనుచరులందర్నీ చంపేసి పారిపోతారు...

***

           ఈ మిడిల్ -1 కథనం 20 సీన్లతో వుంది. 25 నిమిషాల నిడివి. బుచర్ ని కలవమని డాక్ చెప్పడం ఇంటర్వెల్ కి దారితీసే పించ్ -1 సీను. మిడిల్ -1, మిడిల్ – 2 లు రూలు ప్రకారం స్క్రీన్ ప్లేలో సమస్యతో సంఘర్షించే ఏరియా. కథానాయకుడు, ప్రతినాయకుడుల మధ్య యాక్షన్ రియాక్షన్ల కథనపు సెగ్మెంట్. ఇదీ అలవాటుగా మనం చూసేది. దీన్ని మార్చేశారు.  

          బిగినింగ్ లో ప్లాట్ పాయింట్ వరకూ కథానాయకుడైన బేబీది,  ప్రతినాయకుడైన డాక్ తో బాకీ తీర్చే ప్రీ పెయిడ్ గోల్ అని చెప్పుకున్నాం. ఈ ప్రీ పెయిడ్ గోల్ పూర్తయ్యాక అతడికింకే  సమస్యా లేదు. రీచార్జి చేసుకుని బిగినింగ్ లో లీడిచ్చిన గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో రోమాన్స్ సాగించుకోవడమే, ఆమెతో లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళడమే వున్నాయి ఒక ఫ్రీ బర్డ్ గా. అందుకని ఓ పది నిముషాలు డెబ్బీతో పరిచయం ప్రేమగా మారే సీన్లు వస్తాయి. తను వృత్తిని మార్చుకుని పిజ్జా డెలివరీ డ్రైవర్ గా చేరే సీన్లూ వస్తాయి. ఇలా హాయిగా గడిచిపోవడమేనా మిడిల్ బిజినెస్ అంటే? ఎక్కడో ఒక చోట సమస్య మొదలవ్వాలి. ఏదోవొక గోల్ హీరోకి ఏర్పడాలి. లేకపోతే కథ పుట్టదు, సాగదు.

          మిడిల్ ఏరియాలో మందు పాతరలా తెలియని సమస్య దాగి వుండొచ్చు. మిడిల్ అంటేనే సబ్ కాన్షస్ మైండ్. సబ్ కాన్షస్ మైండ్ అంటేనే నిగూఢ రహస్యాల సముద్రం. ఎక్కడే వాస్తవాలు, జీవిత సత్యాలు, ఎదుర్కోవాల్సిన నైతిక విలువలుంటాయో తెలీదు. దిగి ఈత కొడితేనే తెలుస్తాయి. మామూలుగా, రొటీన్ గా ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర హీరోకి పోస్ట్ పెయిడ్ గోల్ ఏర్పడినప్పుడు, ఆ గోల్ ని సాధించేందుకు తెలిసి మిడిల్ అనే మహాసముద్రంలోకి దూకి సంఘర్షిస్తాడు. తెలియక దూకితే? రొటీన్ ని బద్దలు కొడితే? 

       ఇదే ఇక్కడ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తో క్రియేటివిటీ. ఇందుకే మిడిల్ ఇంత డిఫరెంట్, ఇంత ఫ్రెష్. బాకీ తీర్చే గోల్ పూర్తయిన బేబీ ఫ్రీ బర్డ్ లా ముందుకెళ్ళి పోతున్నాడు. ఇప్పుడే సమస్యలూ లేవు. డెబ్బీతో లైఫ్ ని ఎంజాయ్ చేయడమే. దీనికో ప్లానింగ్ లేదు, గోల్ వుంటేనే ప్లానింగ్. ఏదీ ప్లాన్ చేయవద్దంటాడు ఓషో రజనీష్ కూడా. 

          ప్లాన్ చేస్తే ఫ్రస్ట్రేషన్ కి లోనవుతావంటాడు. ప్లాన్ చేస్తే ఏవో ఆశలు పెట్టుకుంటావ్, ఆ ఆశలు తీరడం కోసం పనిచేస్తావ్. ఆశలే ఫ్రస్ట్రేషన్ కి మూలం, ప్లానింగే  ఆశలకి మూలం. కాబట్టి ఈ విష వలయంలో పడవద్దంటాడు. పని చేసుకుంటూ పో, ప్లానింగ్ ప్రకృతి చూసుకుంటుంది. నీ పనికి నీకేది ఎలా ఇవ్వాలో ప్రకృతికి బాగా తెలుసు. ప్రకృతి నీకిచ్చేది పరిపూర్ణంగా చాలా బ్యూటిఫుల్ గా అన్పిస్తుంది. ఎందుకంటే నువ్వుముందు ఎలాటి ఆశలూ పెట్టుకోలేదు. ఇలాకాక నువ్వు ప్రకృతికి అడ్డుపడి అపసోపాలూపడి  నువ్వనుకున్నది  సాధించినా, ఆశించినట్టు లేక నీకే  అసంతృప్తిగా వుంటుంది. కాబట్టి ప్లాన్ చేయవద్దంటాడు. ప్లానింగ్ ని ప్రకృతికి వదిలేయమంటాడు...

          బేబీ కూడా ఏ ప్లానూ గోలూ లేకుండా జామ్మంటూ వెళ్ళిపోతున్నాడు. కుదిరితే డెబ్బీతో గుప్పెడు ప్రేమ, కుదరకపోతే గుడ్డెద్దు చేలో పడ్డట్టు ఇంకో ప్రేమ. బేబీగాడికి కైసాభీ చల్తాహై. అయితే ఒకటుంది. పనితో ప్లానింగ్ పెట్టుకోవద్దన్నారని అడ్డమైన పనులూ చేస్తే కాదు. చేస్తున్న పని దోషం లేనిదై కూడా వుండాలి. అప్పుడే ప్రకృతి సహకరిస్తుంది. బేబీ డ్రైవర్ డాక్ బాకీ తీర్చినంత మాత్రానా ఇప్పుడు చేస్తున్న పని దోషం లేనిదై పోయిందా? చట్టం సంగతి? చట్టానికి పడ్డ బాకీ సంగతి?  డాక్ తో కలిసి నేరాలు చేసి, ఇప్పుడా వృత్తి మానేసి మంచిగా బతుకుతానంటే ఎలా? ముందు చేసిన నేరాలకి శిక్ష అనుభవించి, చట్టంబాకీ తీర్చుకుంటేనే కదా ఆశిస్తున్న మంచి జీవితానికి అర్ధంపర్ధం. కాబట్టి బేబీ తలపెట్టిన పనికి ప్రకృతి చట్టం రూపంలో ఎంటరై తన ప్లానింగ్ తను చేసుకుపోతోంది  - బేబీకి లాంగ్ డ్రైవ్ కాదు, ముందు బాగా లాంగ్ జైలు జీవితం, ఆ తర్వాతే జవరాలి ఆధరాల తేనియల పానీయాలు - ఎరోటిక్ డ్రింక్!

      ప్రేమలో కూడా దోషంతో వున్నాడు. తన నేర జీవితాన్ని ఆమెనుంచి దాచాడు. ఇది కూడా తేలాలి. ఈ నేపధ్యంలోనే మిడిల్ ప్రయాణంలో మందు పాతరలు ఏర్పాటవు తున్నాయి. అవి మళ్ళీ డాక్ రూపంలో పైకి తేలాయి. బేబీ కి గర్ల్ ఫ్రెండ్ వుండడం చూసి,  లేని ఆలోచనలు డాక్ లో మొలకెత్తాయి. ఇప్పుడు వీణ్ణి బ్లాక్ మెయిల్ చేసి వాడుకోవచ్చు. అలా డెబ్బీకి హాని చేస్తానని బెదిరించి బేబీని లొంగదీసుకున్నాడు. 

          మామూలుగా బేబీ మారాలనుకుంటే డాక్ బాకీ తీర్చేశాక, పోలీసులకి లొంగి పోవచ్చు. అలా లొంగిపోతే డాక్ ని కూడా బయట పెట్టక తప్పదు. అప్పుడు డాక్ ఖచ్చితంగా చంపేస్తాడు. కానీ చేసిన నేరాలకి బేబీతో బాటు డాక్ కి కూడా శిక్ష పడాల్సిందే. బేబీ ఇదంతా ఆలోచించలేదు. డెబ్బీతో లైఫ్ కోసమే ప్రయాణం కట్టాడు. కానీ పరిస్థితులు ఆటోమేటిగ్గా ఆ వైపుకే దారితీయిస్తాయి...ఇది ప్రకృతి న్యాయం. బేబీని మళ్ళీ ఇరికించి బేబీతో బాటు డాక్ ని కూడా శిక్షించే పని పూర్తి చేయడం. వీలయితే బేబీ చేతే డాక్ ని శిక్షించడం. ఆ తర్వాత బేబీని చట్ట పరిధిలోకి తేవడం. దీనికి డెబ్బీని ఎరగా వేయడం. బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో ఈ ప్లానింగ్ అంతా చేసుకుపోతోంది ప్రకృతి. ఒకసారి నేర ప్రపంచంలోకి ఎంటరయ్యాక శిక్షతోనే అందులోంచి విముక్తి. ఇది బేబీకి తెలియడం లేదు. జీవితం అర్ధంగావడం లేదనీ, తమకే ఇలా ఎందుకు జరుగుతోందనీ వాపోయే మనుషులుంటారు. ‘లక్ష్మీస్ ఎన్టీఆర్’ లో ఎన్టీఆర్ పాత్ర కూడా ఇలాగే వాపోతుంది (ఇది ఎన్టీఆర్ పాత్రకి చేసిన అన్యాయపు కల్పన. అన్ని పౌరాణిక పాత్రలేసి, అంత జీవితానుభవాన్ని గడించిన ఎన్టీఆర్ తన జీవితం తనకి అర్ధంగావడం లేదని వాపోవడమా? ఈ కల్పన ఎన్టీఆర్ కే అవమానం). 

          జీవితం అర్ధంగాక పోవడమేమిటి, తమకే ఇలా ఎందుకు జరుగుతోందనీ వాపోవడ మేమిటి - బుద్ధిని వాడి ఒకసారి వెనక చేసిన చేష్టలు గుర్తు చేసుకుంటే అన్నీ అర్ధమవుతాయి. ఎనకటి చేష్టలని బట్టే ఎకసక్కెంగా తయారైన జీవితం. ఎవ్వరూ కారకులు కాదు. తాము పత్తిత్తులు అనుకుంటేనే అర్ధంగాదు జీవితం. బేబీగాడి ఇప్పటి పరిస్థితి ఇదే. 

          మరిప్పుడు బేబీ డ్రైవర్ గోల్ ఏమిటి? పోస్ట్ పెయిడ్ గోల్? ఏదైతే ఎరగా మారిందో దాన్ని కాపాడుకోవడమే గోల్. డెబ్బీని ఇందులోంచి కాపాడుకోవడమే గోల్. బేబీ ప్రయాణిస్తున్న మిడిల్ లో హిడెన్ గోల్.

                                             ***

        స్ట్రక్చర్ తో ఈ క్రియేటివిటీలో అర్ధం జేసుకోవాల్సిందేమిటంటే, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో ప్రీపెయిడ్ గోల్ పూర్తయినా,  ఆ తర్వాత మిడిల్ లో ఎక్కడో దాగి పోస్ట్ పెయిడ్ గోల్ వుంటుందనీ. ప్రీ పెయిడ్ గోల్ తాత్కాలికమే. పోస్ట్ పెయిడ్ గోల్ స్క్రీన్ ప్లేలకి శాశ్వత టూల్. ఇది లేకపోతే స్క్రీన్ ప్లే లేదు. కాకపోతే ఈ క్రియేటివిటీలో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ నుంచి దూరం జరిగి దాక్కుని వుంది. అది ఝలక్ ఇస్తూ ఎప్పుడో బయటపడుతుంది. డెబ్బీ తో రోమాన్స్ లో వున్న బేబీకి డాక్ ఇచ్చిన ఝలక్కే ఇప్పుడామెని కాపాడుకోవాలన్న గోల్. ఇందుకోసం ముందు డాక్ కి లొంగిపోయాడు. ఇక చట్టంతో, ప్రేమతో దోషాల్ని కడిగేసుకునే వైపుకు పాత్ర ప్రయాణం. 

          పోస్టాఫీసు జాబ్ అప్పగించాడు డాక్. దీనికి ఆయుధాల కోసం బుచర్ దగ్గరి కెళ్ళినప్పుడు అంతా తలకిందులైంది. బుచర్ అండ్ గ్యాంగ్ పోలీసులేనని కనిపెట్టిన బడ్డీ కాల్చి పారేశాడు. దీంతో ఆత్మరక్షణకోసం బేబీ కూడా కాల్పులు మొదలెట్టాడు. పోలీసులందర్నీ చంపేశాడు. ఇప్పుడు డైరెక్టుగా చట్టంతోనే (పోలీసులతోనే) ఘోరంగా ఇరుక్కున్నాడు బేబీ డ్రైవర్!

―సికిందర్
     

రిపీట్ ఆర్టికల్ ఆన్ డిమాండ్

స్క్రిప్టు రాయడానికి కూర్చుంటే మూడ్ రాదు. గది బాగా లేదనో, సౌకర్యాలు బాగా లేవనో, ఇంకేదో తగ్గిందనో మూడ్ రాదు. ప్రతిఘటన వల్ల రాని మూడ్ ఇది. నచ్చని బాహ్యపరిస్థితుల పట్ల ప్రతిఘటన. ఇది తనకే నష్టం. ప్రతిఘటనతో బోలెడు స్కిల్స్ ని చంపుకుని కూర్చోవడం. ఇది కండిషనల్. రాయాలంటే  ఇంకేదో  వుండాలనే కండిషన్ వల్ల మూడ్ రాకపోవడం. ఇలాకాక, బద్ధకం వల్ల మూడ్ లేకపోవడం వుంటుంది. ఇది అన్ కండిషనల్. దీనికి  బాహ్య పరిస్థితులతో సంబంధం  వుండదు. ఇది లాభం కల్గించేది.  బద్ధకం వల్ల మూడ్ రాకపోయినా,  రాయాలనుకున్న విషయం మీద మెదడు దాని పని అది చేస్తూనే వుంటుంది. అదే ప్రతిఘటనతో  మూడ్ రాకపోవడంలో ఆలోచనలు కూడా బంద్ అయిపోతాయి. బద్ధకం వల్ల మూడ్ రాకపోయినా  మెదడులో ఆలోచనలు పోగు పడిపోతూనే వుంటాయి.  అంతే గాక ఆలోచనలని పొదగడం కూడా వుంటుంది. మూడ్ వచ్చేటప్పటికల్లా మెదడు ఆలోచనల్ని పొదిగి పొదిగి పిల్లని బయటికి తీస్తుంది. అప్పుడు రాసుకుపోవడం సులభంగా, వేగంగా జరిగిపోతుంది. బద్ధకం వల్ల మూడ్ రాకపోయినా మెదడు గుడ్లు పెట్టక మానదు. ఆ గుడ్లని పొదగకా మానదు. ఆ పిల్లని బయటికి తీయకా మానదు. బద్ధకం వల్ల రాని  మూడ్ ని బలవంతంగా తెచ్చుకుని రాసే ప్రయత్నం చేస్తే మెదడు మొరాయిస్తుంది. అప్పుడు రాయడానికి ఆలోచనలు సరీగ్గా కుదరవు. పూర్తి చేయడానికి సమయం కూడా ఎక్కువ పడుతుంది. 

          మెదడు ద్విపాత్రాభినయం కూడా చేస్తుంది. ఒకవైపు పూర్తి చేయాల్సిన పని గురించి ఆలోచిస్తున్నా, మరో వైపు ఆ పనిని  వాయిదాలు వేయడానికి సాకులు వెతుకుతుంది.  ఒక సినిమా గురించి ఏదో రాస్తూ, ఆ సినిమా ఎప్పుడు విడుదలయ్యిందా అని నెట్ లో సెర్చి చేస్తూంటే, అక్కడ ఒక గాసిప్పో ఇంకేదో  ఆసక్తిగా కన్పిస్తుంది. అది చదువుకుంటూ అసలు విషయాన్ని పక్కన పడేస్తుంది మెదడు. ఆ రాయడం కంటే ఈ చదువుకోవడమే  హాయిగా అన్పిస్తుంది  మెదడుకి. ముందా పని  పూర్తి చెయ్ అని మెదడు గుర్తుచేస్తే,  ఆకలిగా వుందిగా, తిన్నాక పూర్తి  చేయవచ్చులే అని  సాకులు వెతుకుతుంది మెదడే.

          మెదడుని జయించగల వాడే వృత్తి రచయిత. వృత్తి రచయితకి అసలు మూడ్ తో పనేముంది? సినిమా కెళ్ళి  బయట వెయిట్ చేస్తున్నప్పుడు కూడా ఫోన్లో టకటకా టైపు చేసేసుకుంటాడు ఐడియాల్ని. సబ్జెక్టు మీద ఎక్కడ ఎప్పుడు ఏ ఆలోచన తట్టినా ఫోన్లో వాయిస్ రికార్డర్ లో  చెప్పేస్తూంటాడు. హైదరాబాద్ - విజయవాడ హైవే మీద నార్కెట్ పల్లి దగ్గర్లో  హోటల్ వివేరా అని వుంటుంది. అక్కడొక వ్యక్తి  బైక్ మీద వచ్చాడు. కాఫీ తెచ్చుకున్నాడు. కాఫీ తాగుతూ బ్యాగులోంచి పెన్సిలు, రబ్బరు, పేపర్లు తీసి రాయడం మొదలు పెట్టాడు. రాస్తూ చెరిపేస్తూ మళ్ళీ రాస్తూ వున్నాడు. మీరేం చేస్తూంటారని అడిగితే, టీవీ సీరియల్ అని చెప్పాడు. డిస్టర్బ్ చేయకుండా దూరంగా నించుని గమనిస్తోంటే, కాఫీ పూర్తయ్యే వరకూ రాసుకోవడం చేసి, పేపర్స్ పెన్సిలు రబ్బరూ తిరిగి  బ్యాగులో పెట్టేసుకుని,  బైక్ ఎక్కేసి వెళ్ళిపోయాడు. అతడికి మూడ్ తో పనిలేదు, ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు రాయగలడు. ప్లేస్ తో పనిలేదు, ఎక్కడ పడితే అక్కడ రాయగలడు. టైంతో పనిలేదు, ఐదు నిముషాలు వీలుంటే ఆ ఐదు నిమిషాలూ రాసెయ్యగలడు. బైక్ మీద ప్రయాణిస్తూ కూడా పనిచేయగలడు, రాస్తున్న విషయం  గురించిన ఆలోచనలతో. అతను వృత్తి రచయిత. 

          ఒకసారి స్క్రీన్ ప్లే గురు సిడ్ ఫీల్డ్ సినిమా కంపెనీలో పని చేస్తున్నప్పుడు, కాళ్ళు టేబుల్ మీద ఎత్తి పెట్టుకుని, కిటికీలోంచి చూస్తూ కూర్చున్నాడు. ఆ నిర్మాత ఆఫీసులో ఎవరేం చేస్తున్నారో కనిపెట్టడానికి బూట్లు తీసేసి  స్లిప్పర్స్ వేసుకుని పిల్లిలా వచ్చేవాడు. అలా వచ్చేసి సిడ్ ఫీల్డ్ అలా లేజీగా కూర్చుని కన్పించడంతో పట్టేసుకున్నాడు. ఫైరయ్యాడు. తను కిటికీ లోంచి చూస్తూ సబ్జెక్టు గురించే ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నానని సిడ్ ఫీల్డ్  ఎంత చెప్పినా విన్పించుకోలేదు. సబ్జెక్టు గురించే ఆలోచిస్తున్నట్టు ఎలా నిరూపించుకోవాలి?  చేసిన ఆలోచనల్ని తీసి చూపించలేం కదా?  ఈ తగాదా తేలలేదు. రచయిత ఖాళీగా కన్పిస్తే ఇతని పనై పోయిందనో, పనికిరాడనో అనుకుంటారు. అతను రాయాల్సిన ఆలోచనల్నే భారంగా మోస్తూ వుంటాడని అర్ధంజేసుకోరు.

బ్రేక్ లేదు
          వృత్తి రచయిత అనేవాడికి జీవితంలో బ్రేక్ అనేది వుండదని అంటారు. రచన నుంచి విరామం తీసుకుని విహారయాత్ర కెళ్ళినా ఆలోచనలు రచనల గురించే వుంటాయి. బ్రేక్ లేదు. ఏ మెదడుతో వెళ్ళిన వాడు అలాగే ఆ మెదడుతోనే వచ్చి మళ్ళీ రచన చేస్తాడు. ఒక సబ్జెక్టు మీదే పనిచేసే వృత్తి రచయితలకే ఇలావుంటే, ఇక ఒకేసారి ఎక్కువ సబ్జెక్టులు చేయాల్సి వస్తే? ప్రపంచ ప్రసిద్ధ నవలా రచయిత, క్రిమినల్ లాయర్ పెర్రీమేసన్ పాత్ర సృష్టి కర్త,  ఎర్ల్ స్టాన్లీ గార్డెనర్ కి నాలుగు వేల ఎకరాల ఎస్టేట్ వుండేది. అక్కడే వుంటూ ఏడుగురు సెక్రెటరీలకి  ఏకకాలంలో ఏడు నవలలు డిక్టేట్ చేసేసే వాడు. మరోవైపు, ఒక పేరు మోసిన లాయర్ గా పేదల కోసం ఉచిత న్యాయసంస్థ స్థాపించి, వివిధ కోర్టుల్లో కేసులు పోరాడేవాడు. 

          రచనలతో కూర్చుని మానసిక, కేసులతో బయట తిరిగి భౌతిక - దినచర్యలు రెండూ సునాయాసంగా నిర్వహించేవాడు. ఇదెలా సాధ్యం? ఆయన మెదడు ప్రత్యేకంగా ఏమైనా తయారైందా? అదేం కాదు. అందరి మెదడు లాంటిదే. కాకపోతే దాదాపు మనుషులందరూ పది శాతం  మెదడునే వాడుకుని పనిచేస్తారు, గార్డెనర్  ఇంకొంచెం ఎక్కువ వాడుకున్నాడు. పనిచేయించుకుంటే మెదడుకి అసాధ్య మనేదేదీ లేదు. ఇక సాధారణంగా రచయితలు రాసే పనుంటే తిరగలేరు, తిరిగే పనులుంటే రాయలేరు. ఏకకాలంలో ఏడు నవలలనే సంగతి పక్కన పెడితే, ఏడు పేజీలు  రాయడానికే ఎన్నో వాయిదా లేస్తూంటారు. వృత్తి రచయితలిలా వుండరు. 

          ఈ వాయిదాలేయడం పైన చెప్పుకున్నట్టు ద్విపాత్రాభినయం చేసే మెదడు (సాకులు వెతికే) రెండో స్వభావమైతే, దీనికి బద్ధకం కూడా కారణమవుతుంది. ఐతే  బద్ధకం వల్ల కాకుండా,  మెదడు రెండో స్వభావంతో సంబంధం లేకుండా, బుద్ధిపూర్వకంగా వాయిదా వేస్తే?  అప్పుడు మెదడు పొదిగే పనిని ఇంకా బలంగా యాక్టివేట్ చేసుకుంటుంది. బుద్ధిపూర్వకంగా రాయడాన్ని ఆపాం కాబట్టి, రాసే మూడ్ లో మంచి వూపు మీదున్న మెదడు, ఆ అవాంతరానికి అంతే దీటుగా సమాధానమిస్తూ పని చేస్తుంది. అంటే ఆలోచనల్ని మరింత బలంగా పొదగడం చేస్తుంది. బద్ధక స్థితిలో ఆలోచనల్ని పొదగడం పాసివ్ చర్య అయితే, కావాలని రాయడం ఆపిన స్థితిలో ఆలోచనల్ని పొదగడమనేది యాక్టివ్ చర్య. 

          బద్ధకంతో మూడ్ లేక అసలే రాయకపోవడం, చురుగ్గా రాస్తున్నప్పుడు ఇంకేదో దానిమీదికి దృష్టి మళ్ళి రాయలేకపోవడం రెండూ వేర్వేరు. మొదటి దాని విషయంలో మెదడు ఆలోచనలని పొదుగుతుంది. రెండో దాని విషయంలో రాయడానికి చేస్తున్న ఆలోచనలని ఆపేస్తుంది. పైన చెప్పుకున్నట్టు ఏ గాసిప్సో చదువుకుంటూ కూర్చుంటుంది. 

          గాసిప్స్ వరకూ చదువుకుంటూ కూర్చుంటే  ఫర్వాలేదు, అదేదో పూర్తయ్యాక మళ్ళీ రాసేపని మీదికి వస్తుంది మెదడు. కానీ రాస్తూరాస్తూ వుండగా, చెయ్యి స్మార్ట్ ఫోను మీద పడిందా, ఇకంతే. బుక్కయిపోతుంది మెదడు. దాన్నుంచి విమోచనం పొందదు.  సోషల్ మీడియాలో మునకలేయడం మొదలెడుతుంది. ఏవేవో పోస్టులు చదివి నవ్వుకుంటూ ఎంజాయ్ చేస్తుంది. అంతుండదు. వూరుకోక తానో పోస్టు పెట్టేస్తుంది- ఈ రోజు నేను చాలా లక్కీ అని.  దీనికి ఎన్ని లైకులు వచ్చాయా అని పదేపదే చూసుకోవడం మొదలెడుతుంది. ఎన్ని కామెంట్లు వచ్చాయా అని చీటికీ మాటికీ చూసుకుంటుంది. రాసుకుంటున్నప్పుడు స్మార్ట్ ఫోన్ మీద చెయ్యి పడిందా, ఇక రాసేపని గోవిందా.

సోషల్ మీడియా నిషా!
          కొత్త రచయితలు ఇంకో ఉత్సాహాన్ని ప్రదర్శించుకుంటారు. తమగురించి సోషల్ మీడియాలో పబ్లిసిటీ చేసుకోవడం. ఆ రకమైన పోస్టులూ, సెల్ఫీలూ నిత్యం పెట్టుకోవడం. రచయితలుగా విజిబిలిటీ పెంచుకోవడం. ఎక్కడ చూసినా తామే కన్పించడం. ప్రపంచ ప్రసిద్ధ థ్రిల్లర్  రచయిత జేమ్స్ హేడ్లీ ఛేజ్ మీడియాలో ఎక్కడా కన్పించే వాడే కాదు. జీవితకాలమంతా ఇంటర్వ్యూలే ఇవ్వలేదు. ఒకటే చెప్పే వాడు – ప్రపంచవ్యాప్తంగా ముప్పయ్యారు భాషల్లో నా నవలల్ని కోట్లాది మంది చదువుతూండగా, పదేపదే రీప్రింట్లు అవుతూండగా, నేనెందుకు పాఠకుల ముందుకొచ్చి నాగురించి చెప్పుకోవాలి? వాళ్ళకీ,  వాళ్ళు చదివే నా నవలలకీ మధ్య నేనెందుకు పానకంలో పుడకలా? నవలలు అమ్ముడుపోకపోతే కదా వాళ్ళ ముందుకెళ్ళి ప్రమోట్ చేసుకోవాలి, ఇంటర్వ్యూలతో పబ్లిసిటీ చేసుకోవాలి? – అని నిర్మొహమాటంగా అనేవాడు. 

          షాడో మధుబాబుదీ  ఇదే పధ్ధతి. మొన్న మొన్నటి వరకూ ఆయనెలా వుంటారో ఎవరికీ తెలీదు. ఎంత పాపులర్ అయినా నవలల మీద ఫోటోలే వేసుకోలేదు. పేరొచ్చాకైనా నేనే మధుబాబు నంటూ ముందుకూ  రాలేదు. అజ్ఞాతంగా వుంటూ ఎన్నో షాడో నవలల్ని సృష్టిస్తూ లక్షలాది మంది పాఠకులని నిలుపుకున్నారు. అంటే రాసింది పాఠకుల్లోకి వెళ్ళాలే గానీ, రచయిత కాదు. రచయిత ఫేసుని, కబుర్లనీ ఎవరూ కేర్ చెయ్యరు- నువ్వేం రాశావయ్యా అనే చూస్తారు. ఈ విజిబిలిటీ హీరోహీరోయిన్లకి, దర్శకులకి, నిర్మాతలకీ సినిమా పబ్లిసిటీ కోసం అవసరం. కదలిక వాళ్ళకవసరం. రచయితకి కదలిక కాదు, తెర వెనుక కదలకుండా కూర్చుని రాయడం అవసరం. పరుచూరిబ్రదర్స్, సత్యానంద్, దివాకర్ బాబు, పోసాని, తనికెళ్ళ భరణి, ఎల్బీ శ్రీరాం వంటి రచయిత లెవరూ పబ్లిసిటీ చేసుకుని పాపులర్ అవలేదు. రాయగల్గి పాపులర్ అయ్యారు. కొత్త రచయితలు సినిమా అవకాశం రాగానే సోషల్ మీడియాలో ధూం ధాం చేసేస్తూంటారు. సక్సెస్ కొట్టామని పోస్టులు పెట్టేస్తూంటారు. వాళ్ళేం సక్సెస్ కొట్టలేరు. ఈ ప్రపంచంలో విజయాలనేవి లేవు, త్యాగాలే వున్నాయి. అలాగే ఆయా నిర్మాతలు త్యాగం చేస్తేనే ఒక రచయితకి ఒక అవకాశం, అంతే. అది తన విజయం కాదు. వాస్తవాల పునాది మీద నిలబడి రచయితలు  కూడా ఆలోచించకపోతే ఎలా? 

          ఇతర రచయితలు రాసింది పత్రికలకి పంపుకుంటారు, లేదా సోషల్ మీడియాలో పెట్టుకుంటారు, లేదా సొంత బ్లాగులో పెట్టుకుంటారు. సినిమా రచయిత ఫైలు తయారు చేసుకుని నిర్మాతల దగ్గరికి వెళ్ళాల్సిందే. ఆ ఫైలు ఇంకెప్పుడు తయారుచేసుకుంటారు – సోషల్ మీడియాతో ఏకాగ్రత చెదరగొట్టుకుంటూ! 

          సోషల్ మీడియాని వృత్తిరీత్యా వాడుకుంటే అది వేరు. స్కిల్స్ పెంచుకోవడానికి నిర్మాతలతోనో,  దర్శకులతోనో, సీనియర్ రచయితలతోనో సమాచార వినిమయం కోసం  సోషల్ మీడియాని పరిమితం చేసుకుంటే ఏకాగ్రతతో వుండగల్గుతారు. ఇదివరకంటే నిర్మాతల, దర్శకుల, సీనియర్ రచయితల గేట్ల దగ్గర కాపేయాల్సి వచ్చేది.  ఇప్పుడలా  కాదు, ఆన్ లైన్ లో స్పందించి తమ విలువైన సూచనలివ్వడానికి వాళ్ళకేం  అభ్యంతరం వుండదు. అలా వాళ్ళ దగ్గర విజిబిలిటీ పెంచుకోవచ్చు. ఇది వదిలేసి వూరికే సోషల్ మీడియాలో వెలిగిపోవాలని ప్రయత్నిస్తే మాత్రం కొత్త రచయితలు మలిగిపోతారు. సోషల్ మీడియాలో అంత  యాక్టివ్ గా  వుండే కొత్త రచయితలు వృత్తిగతంగా ఏం రాశారా అని చూస్తే ఏమీ కన్పించదు. వృత్తి రచయితలైతే రాసిన కట్ట కనపడాలి, సోషల్ మీడియాలో డప్పులు కాదు. అయితే, పక్కాగా సినిమా ఫీల్డులో స్ట్రగుల్ చేస్తున్న వాళ్ళతో ఇలా వుండదు. అత్యధికశాతం స్ట్రగుల్ చేస్తున్న రచయితలకి, అసోషియేట్స్ కి, అసిస్టెంట్స్ కి ఫేస్ బుక్ ఎక్కౌంట్ కూడా వుండదు. వుంటే నామమాత్రమే.  వాళ్ళ ధ్యాసంతా  క్రియేషన్ మీదే,  రిక్రియేషన్ మీద కాదు. అనుత్పాదక కార్యకలాపాల మీద కాదు. షూటింగ్ నుంచి అర్ధరాత్రి రూముకొచ్చినా రాసుకుంటారు, లేదా ఓ సినిమా చూస్తారు.

కుడి ఎడమల కుసుమ పరాగం!
          ఒకసారి చెన్నై సన్ టీవీ ఆఫీసు రిసెప్షన్ లో పక్కనే ఒక పెద్దాయన లాప్ టాప్ మీద బిజీగా వున్నాడు. అది తమిళ సీరియల్ స్క్రిప్టులా వుంది. ఆయన ఇటు వైపు చూసి, ఏం పనిమీద వచ్చారని అడిగాడు. ‘చివరకు మిగిలేది’ శాటిలైట్ హక్కులు అమ్మడానికి వచ్చినట్టు చెప్తే, బయటికి తీసికెళ్ళి టీ ఇప్పించాడు ( ‘చివరకు మిగిలేది’ నిర్మాతల్లో ఒకరైన డాక్టర్ ఎం ఆర్ కొండలరెడ్డి కోరిక మేరకు వెళ్ళాల్సి వచ్చింది).  టీ తాగుతూ ‘చివరికిమిగిలేది’ గురించీ, అందులో సావిత్రి గారి నటన గురించీ గుర్తు చేసుకోవడం ప్రారంభించాడు. సార్, ఇప్పుడు కూడా మీరింత టైం వేస్ట్ చేయకుండా రాస్తున్నారే అంటే, ‘వయసులో వున్నప్పుడు అబ్బిన డిసిప్లిన్. ఇప్పుడు రిలాక్స్ అయి లీజర్ గా రాసుకుందామన్నా సాధ్యం కావడం లేదు. శరీరాన్ని కష్ట పెట్టుకోవాల్సి వస్తోంది. ఇది శిక్షో భిక్షో తెలియడం లేదు’ అన్నాడు.

          క్రమశిక్షణ పురుగు దొల్చిందంటే అది శిక్షలా అన్పిస్తూనే, భిక్షలా కూడా ఊరిస్తూ చివరిశ్వాస  దాకా నడిపిస్తుంది. క్రమశిక్షణే బద్ధకానికి విరుగుడు. క్రమశిక్షణే ఏకాగ్రతకి ఎరువు. క్రమశిక్షణే ఉత్పాదకతకి ఇంధనం. ఇందుకే వృత్తి రచయిత అనుత్పాదక కార్యకలాపాలకి దూరంగా వుంటాడు, లేదా బాగా పరిమితం చేసుకుని, కాసేపు ఉపశమనానికి వాడుకుంటాడు. వృత్తి రచయిత రాసింది ప్రజల మధ్యకి పంపుతాడు, తను వెళ్ళడు. ఇంకా రాయడంలో తలమునలకై వుంటాడు. మధుబాబు ఎంత పేరొచ్చినా  దాన్ని ఎంజాయ్ చేయలేదు. పేరొచ్చిన సినిమా రచయితలు కూడా ఎంజాయ్ చేయరు. అంత తీరిక వుండదు. అంతేగాక,  ఎంజాయ్ చేయడానికి అదేమన్నా తమ గొప్పా? పాఠకులో ప్రేక్షకులో ఒప్పుకుని పెట్టిన భిక్ష! 

          ఇలా వృత్తి రచయిత లక్షణాల గురించి, అవసరాల గురించీ  చెప్పుకున్నాక, ఇప్పుడు తిరిగి బుద్ధిపూర్వక బద్దకం విషయానికొద్దాం. రాయలేక బద్ధకించినా దాని గురించే ఆలోచిస్తూ వుంటామని చెప్పుకున్నాం. అలాగే బుద్ధిపూర్వకంగా రాయడం ఆపడం గురించి కూడా చెప్పుకున్నాం. దీన్ని ఇంకాస్త వివరంగా చెప్పుకుందాం. దీన్ని బుద్ధిపూర్వకంగా బద్దకించడం అందాం. 

          ఎంత మూడ్ లో వుండి టకటకా రాసుకుపోతున్నా పొద్దంతా రాయకూడదు. తెలియకుండానే క్వాలిటీ తగ్గిపోతూ వుంటుంది.  అందుకని ఎంత ఊపు మీద రాస్తున్నా సమయం చూసి ఆపెయ్యాలి. ఆపేసి బద్ధకించాలి. బద్ధకించమంటే పట్టపగలు నిద్రపొమ్మని కాదు. ఇంకో పనేదో చెయ్యాలి. రాయడానికి  బద్ధకించమన్నామే గానీ, ఇతర పనులు చేసుకోవడానికీ బద్దకించమనలేదు. ఆ ఇతర పనుల్లో మళ్ళీ చదవడం, టీవీ చూడడం మాత్రం  వుండకూడదు. అలాచేస్తే దృష్టి మళ్ళి,  రాస్తున్న విషయం మీద మెదడు ఆలోచనలు చెయ్యదు. బయట తిరిగి రావచ్చు, వ్యాయామం చేసుకోవచ్చు, వంట చేసుకోవచ్చు, ఆఖరికి టేబుల్ తుడుచుకోవచ్చు. మాన్యువల్ పనులేవైనా  చేసుకోవచ్చు.  ఈ సమయమంతా మెదడు పట్టుబట్టి ఇంకా ఏమేం ఆలోచిస్తోందో తెలుస్తూనే వుంటుంది.అప్పుడుకూర్చుని రాయడం మొదలెట్టాలి. అప్పుడా క్వాలిటీ తెలిసి పోతూనే వుంటుంది.  పైగా త్వరగా పనై పోతుంది. నాలుగు గంటలు పట్టే పని రెండు గంటల్లో పూర్తయిపోతుంది.  ఏకబిగిన రాసుకుంటూ కూర్చుంటే  నాలుగుగంటలు పట్టే టైము, ఆరుగంటలు తీసుకుంటుంది.

          ఈ వ్యాసకర్త జయించలేని సమస్య ఒకటుంది. రాస్తున్నప్పుడు ఏదైనా నవ్వొచ్చే వాక్యం పడిందా, ఇక ఫక్కున నవ్వొచ్చి లేచి బయటి కెళ్ళి పోతాడు. ఆ వాక్యాన్ని తల్చుకుంటూ తల్చుకుంటూ నవ్వుకోవడంతోనే సరిపోతుంది. ఇది తప్పని తెలుసు. మనం రాసి మనమే నవ్వుకోవడం. ఇందులోంచి తేరుకోవడానికి నిముషాలు కాదు,  కొన్ని సార్లు గంటలూ పట్టి టైం వేస్టయి పోతూంటుంది. ఇలా ఎన్ని వాక్యాలకి నవ్వొస్తే అన్నిసార్లు లేచెళ్లి పోయి నవ్వుకోవడమే. ఇలాటి వాక్యాలు పడకుండా చూద్దామంటే అవి పడిపోతాయి. పడ్డాయా సమయమంతా వృధా. డెడ్ లైన్లు సఫా. దీనికి పరిష్కారమనేది కన్పించడం లేదు. నవ్వడం టానిక్కే, కానీ ఇక్కడ టైటానిక్ అవుతోంది. ‘హౌ టు స్టాప్ లాఫింగ్ అండ్ స్టార్ లివింగ్’ అని డేల్  కార్నెగీ రాసి వుంటే బావుండేది. 

          మెదడు రెండుగా వుంటుంది : కుడి మెదడు ఎమోషనల్ గా, ఎడమ మెదడు లాజికల్ గా అని తెలిసిందే.  కుడి మెదడే రచన చేసుకుపోతుంది, ఎడమ మెదడు సహేతుకత చూస్తుంది. కుడి మెదడు కథ ఆలోచిస్తూ రాసుకుపోతుంది  – ఎడమ మెదడు దాన్ని పరిశీలిస్తుంది, ఎడిట్ చేస్తుంది, పాలిష్ చేస్తుంది. కాబట్టి బుద్ధిపూర్వకంగా రాయడం ఆపి నప్పుడు, మెదడు పనిచేయడాన్ని నియంత్రించాలి. ఇంకా రాయడం ముగించలేదు కాబట్టి, రాయడం మీదే కుడి మెదడు ఆలోచించేందుకు వదిలెయ్యాలి. ఇలా కాక, అంతవరకూ రాసిన దాన్ని ఇది కరెక్టా? ఇందులో లాజిక్ వుందా?  అని ఆలోచిండం మొదలెడితే, కుడి మెదడుని ఆపేసి,  ఎడమ మెదడు దాని పని అందుకుంటుంది. అంతవరకూ రాసి ఆపిన దాన్ని పరిశీలించడం, ఎడిట్ చేయడం, పాలిష్ చేయడం మొదలెడుతుంది. అప్పుడు తిరిగి రాయడానికి కూర్చున్నప్పుడు ఆలోచనలు సాగవు.  ఎందుకంటే,  బుద్ధిపూర్వకంగా కథ రాయడాన్ని ఆపినప్పుడు, కథ ఆలోచించే కుడి మెదడుని బంద్ చేసుకుని,  పోస్ట్ మార్టం చేసే ఎడమ మెదడుని తట్టి లేపాం కాబట్టి.

          అందుకని అప్రమత్తంగా వుండాలి. రాయడం పూర్తయ్యే వరకూ ప్రశ్నించుకోకూడదు. ఎమోషనల్ గా (కుడి మెదడు) రాసుకుపోవాలి. రాసేశాక లాజికల్ గా (ఎడమ మెదడు) చెక్ చేసుకుంటూ పోవాలి. ఏకకాలంలో రెండూ చేస్తే మెదడు కన్ఫ్యూజ్ అయిపోతుంది. ఎందుకంటే, ఏకకాలంలో కుడి - ఎడమ రెండు మెదడులూ పనిచేయడం అసాధ్యం.

          ఇదీ బుద్ధిపూర్వకంగా బద్ధకిస్తూ రాసే (ఆలోచించే) విధానం. రాస్తున్నప్పుడు ఎడమ లాజికల్ మెదడు పనిచేయడమే మూడ్ చెడిపోవడానికి, మూడ్ లేకపోవడానికి కారణం. రాస్తున్నప్పుడే కాక, కథ ఆలోచిస్తునప్పుడు కూడా లాజికల్ మైండ్ ని అనుమతిస్తేనే ఆ కథ ఆలోచించే మూడ్ పోతుంది...

―సికిందర్

.

803 : ఆధునిక స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

బిగినింగ్ కథనం : బేబీ వృత్తి

       అట్లాంటా సిటీలో ఓ బ్యాంకు ముందు సరికొత్త రెడ్ హోండా సివిక్ కారొచ్చి ఆగుతుంది. కారులో వున్న యంగ్ డ్రైవర్ బేబీ, ఐ పాడ్ తీసి రాక్ ట్రాక్ ఆన్ చేసి ఇయర్ ఫోన్స్ పెట్టుకుంటాడు. కారులోంచి బడ్డీ, గ్రిఫ్, డార్లింగ్ లు దిగి గన్స్ తీసుకుని బ్యాంకు వైపు దూసుకెళ్తారు. కారులో వున్న బేబీ హై వాల్యూం పెట్టి మ్యూజిక్ ఎంజాయ్ చేస్తూంటాడు. 

          కొద్ది క్షణాల్లో దోచుకున్న డబ్బుతో పరుగెత్తుకొచ్చి కారెక్కేస్తారు ముగ్గురూ. ఇయర్ ఫోన్స్ లో మ్యూజిక్ బ్లాస్ట్ అవుతూంటే, కారుని ముందుకు దూకించి దూసుకుపోతాడు బేబీ. క్షణాల్లో పోలీసు కారు వచ్చి వెంటాడుతుంది...

          పూర్వం కార్ జాకర్ అయిన బేబీ, డాక్ కి బాకీ పడ్డాడు. ఆ బాకీ తీర్చడానికి దోపిడీలకి గెటవే డ్రైవర్ గా పని చేస్తున్నాడు. డ్రైవింగ్ లో ఎక్స్ పర్ట్ అయిన ఇతను పోలీసులకి దొరక్కుండా సురక్షితంగా గ్యాంగ్ ని డాక్ దగ్గరికి చేరేస్తూంటాడు దోపిడీ సొమ్ము సహా. 

          ఇప్పుడు కూడా ఇయర్ ఫోన్స్ లో మ్యూజిక్ బ్లాస్ట్ అవుతూంటే పోలీసు కారుని తప్పించుకుంటూ నగరమంతా రాష్ డ్రైవింగ్ చేస్తాడు. తర్వాత ఒక కాఫీ షాపులో నాల్గు కప్పులు కాఫీలు తీసుకుని, గార్మెంట్ గోడౌన్ లోకెళ్తాడు. అక్కడ డాక్, బడ్డీ, గ్రిఫ్, డార్లింగ్ లు ఎదురు చూస్తూంటారు. వాళ్ళకి కాఫీలు అందిస్తాడు. 

          ఏంటి వీడెప్పుడూ ఇయర్ ఫోన్స్ పెట్టుకుని వుంటాడు - అని బేబీని చూసి చిరాకుపడి డాక్ ని అడుగుతాడు గ్రిఫ్. వాడికి ఒక యాక్సిడెంట్ వల్ల చిన్నప్పుడు చెవులకి టినిటస్ వచ్చింది, ఉండుండి చెవుల్లో ఏమీ విన్పించదు. ఆ భయంకర నిశబ్దాన్ని వాడలా మ్యూజిక్ తో భర్తీ చేస్తూంటాడు - అని డాక్ వివరిస్తాడు. అయినా గ్రిఫ్ బేబీని ఇయర్ ఫోన్స్ లాగి, స్పెక్ట్స్ కూడా లాగి రెచ్చగొడతాడు. బేబీ రెచ్చిపోకుండా కూల్ గా కూర్చుని వుంటాడు. గ్యాంగ్ ముగ్గురూ వెళ్ళిపోతారు. ఈసారి డాక్ కాల్ చేస్తే రెస్పాండ్ అవకు - అని బేబీతో అని వెళ్ళిపోతాడు బడ్డీ. వాడి మాటలు పట్టించుకోవద్దంటాడు డాక్. బ్యాంకు దోపిడీ జాబ్ కి బేబీ కివ్వాల్సిన పేమెంట్ ఇచ్చేస్తాడు డాక్.

బేబీ జీవితం : 

        బేబీ ఓ ఫ్లాట్ లో ఎనభై ఏళ్ల పెంచిన  తండ్రి జోసెఫ్ తో వుంటాడు. ఇతను ఆఫ్రికన్ అమెరికన్. చెవిటి మూగ. పైగా పక్షవాతంతో వీల్ చైర్లో వుంటాడు. బేబీ ఫ్లోర్ మీద ప్లేటు లాగి, లోపల నోట్ల కట్ట పడేసి మూసేస్తాడు. ఆ ‘సీక్రెట్ లాకర్’ లో చాలానోట్ల కట్టలుంటాయి. వీడేదో ఇల్లీగల్ పని చేస్తున్నాడని జోసెఫ్ కి అనుమానం. ఇద్దరూ సైన్ లాంగ్వేజీలోనే మాట్లాడుకుంటారు.      

          ఫ్లాట్ లో బేబీ గది ఒక మ్యూజియంలా వుంటుంది రకరకాల మ్యూజిక్స్ తో, ప్లేయర్స్ తో. ఎల్పీ ప్లేయర్, వినైల్ ప్లేయర్, కేసెట్ డెక్ లు, సీడీ ప్లేయర్లు, వాక్ మాన్లు, డిక్టా ఫోన్లు, ఐ పాడ్ లు, ఇంకా ఇతర రికార్డర్లు; వీడియో, ఆడియో టేపులు, సీడీలు, ఎల్పీ రికార్డులు వంటి  ఫిజికల్ మీడియా... ఇవన్నీ ఏ కాలంలో ఎలా వస్తే అలా కొన్నట్టు వుంటాయి. చాలా ఏళ్లుగా  ఇతను మ్యూజిక్ తో జీవిస్తున్నట్టు తెలుస్తుంది. కంప్యూటర్ మాత్రం వుండదు.

      డాక్ తో జరిగే మీటింగ్స్ ని రహస్యంగా రికార్డు చేసి తెచ్చుకుని, ఆ సంభాషణలకి మ్యూజిక్ ని కలిపి రీమిక్స్ చేస్తూంటాడు. అరల్లో ఎన్నో టేపులు పేర్చి వుంటాయి. వాటిలో ప్రధానంగా కన్పించేది  ‘మామ్’ అని రాసివున్న టేప్.
          ఇప్పుడు డాక్, గ్రిఫ్ లు తన గురించి మాట్లాడుకున్న మాటల్ని రీమిక్స్ చేసి వింటాడు. నిద్రవస్తూంటే మొబైల్ లో ట్రాక్ ఆన్ చేస్తాడు. రకరకాల కాలర్ ట్యూన్స్ కలిపి తయారు చేసుకున్న ట్రాక్ అది. అలా చైర్లో కూర్చునే నిద్రలోకి జారుకుంటాడు. జారుకోగానే - ఫ్లాష్ బ్యాక్. 

          ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో –
          ఇదే ఫ్లాట్ లో, ఇదే గదిలో, ఇదే టేబుల్ ముందు, ఇదే చైర్లో, ఏడేళ్ళ బేబీ భయం భయంగా కూర్చుని చూస్తూంటాడు. మొహం మీద గాయాలుంటాయి. తలెత్తి ఒకతన్ని చూస్తాడు. అతను శాండ్ విచ్ అందిస్తూ - నువ్వు ఓకేనా? - అంటాడు. 

          కారు పోతూంటుంది. వెనుక సీట్లో కూర్చున్న బేబీ తీవ్ర భయాందోళనలతో చూస్తూంటాడు. ఇయర్ ఫోన్స్ గట్టిగా పెట్టుకుని వుంటాడు. ఒకావిడ ఏడ్చేస్తూ డ్రైవింగ్ చేస్తూంటుంది. పక్క సీట్లో వున్నతను ఆమె మీద అరుస్తూంటాడు. వెళ్లి వెళ్లి కారు ముందున్న ఇంకో వాహనాన్ని బలంగా గుద్దేస్తుంది. పెద్ద శబ్దంతో ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఎండ్. 

          ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరుస్తాడు బేబీ. కలలోకి వచ్చిన ఆ దృశ్యంతో వర్రీ అవుతాడు. చైర్లోంచి లేచిపోతాడు. టేబుల్ మీదున్న పాత ఐపాడ్ కేసి చూస్తాడు. అది 2001 నాటిది,  పగిలిపోయి వుంటుంది...

గర్ల్ ఫ్రెండ్ పరిచయం, కొత్త జాబ్ :

       మార్నింగ్ బేబీ ‘బో డైనర్’ కెళ్తాడు. అక్కడ వెయిటర్ గా పనిచేస్తున్న డెబొరా పరిచయంవుతుంది. ఆమె ‘బేబీ ...’ అంటూ సన్నగా పాటపాడుకుంటూ పనిచేయడం గమనిస్తాడు. ఆర్డర్ తీసుకోవడానికి వచ్చినప్పుడు ఆమె ఆకర్షణలో పడతాడు. తను డ్రైవర్ నని పరిచయం చేసుకుంటాడు. తనకి లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళాలని వుందని అంటుంది. ఎప్పుడు వీలవుతుందో తెలియదంటుంది. ఆమె పాడుతున్న పాటేమిటో తెలుసుకుంటాడు. 

          పాత సీడీ షాపు కెళ్ళి ఆ ‘బేబీ’ పాట కొనుక్కుని ప్లాట్ కెళ్ళి,  ఆ పాట పెట్టుకుని డాన్స్ చేయడం మొదలెడతాడు. వీడికి పిల్ల దొరికినట్టుందని జోసెఫ్ అనుకుంటాడు.       డాక్ కాల్ చేసి ఒక ఇంపార్టెంట్ మీటింగ్ కి వెళ్ళి  ఇంప్రెస్ చేయాలనీ, కొత్త డ్రెస్ వేసుకుని రమ్మనీ అంటాడు. కొత్త డ్రెస్ లో బెంజి కారు డ్రైవ్ చేస్తూ డాక్ ని రిచ్ రెస్టారెంట్ కి తీసికెళ్తాడు. ఎక్కువ టైం పట్టదు, లోపల ఫైరింగ్ జరిగితే గ్లోవ్ కంపార్ట్ మెంట్ ఓపెన్ చెయ్ - అని చెప్పి రెస్టారెంట్ లోకి వెళ్ళిపోతాడు డాక్. కారులో గ్లోవ్ కంపార్ట్ మెంట్ ఓపెన్ చేసి చూస్తాడు బేబీ. పిస్టల్ వుంటుంది. అద్దాల్లోంచి రెస్టారెంట్ లోపలికి  చూపు సారిస్తాడు. ముగ్గురు రిచ్ వ్యక్తులతో కూర్చుని వుంటాడు డాక్. పిస్టల్ గురించి మాట్లాడాడంటే వాళ్ళు క్రిమినల్స్ అయివుంటారని అనుకుంటాడు బేబీ. ఇయర్ ఫోన్స్ లో మ్యూజిక్ బ్లాస్టవుతూంటే,  లిప్ మూమెంట్స్ ని బట్టి వాళ్ళేం  మాట్లాడుకుంటున్నారో వూహిస్తాడు  బేబీ. మూతి వంకర్లు తిప్పుతూ వాళ్ళని మిమిక్రీ చేస్తాడు. 

       కొత్త జాబ్ ఓకే అయిందని వచ్చి చెప్తాడు డాక్. ఇంకో గోడౌన్ లోకి తీసికెళ్ళి కొత్త గ్యాంగ్ ని పరిచయం చేస్తాడు. ఎడ్డీ, జేడీ, బ్యాట్స్.  జేడీ బేబీ కేసి చూసి - ఈ మాటలు రాని మూగోడితో పని చేయాలా మేమూ - అంటాడు. ఏంటి నువ్వు మూగోడివేనా? -  అని బ్యాట్స్ అడుగుతాడు. నో - అంటాడు బేబీ ముక్తసరిగా. 

          ఈ కిడ్ నాకు నచ్చాడు, మ్యూజికల్ కిడ్ -  అంటాడు జేడీ. వీడిన్ని ఫోన్ కాల్స్ వింటూంటే పని మీద ఏం కాన్సన్ట్రేట్ చేస్తాడని బ్యాట్స్ అడుగుతాడు. వాడి చెవులకి వస్తున్నవి ఫోన్ కాల్స్ కాదని డాక్ అంటాడు. డ్రైవర్ అన్నాకా కళ్ళతో పాటు చెవులు కూడా పని మీద వుండాలి కదా -  అంటాడు బ్యాట్స్. వీడు మిమ్మల్ని డిసప్పాయింట్ చెయ్యడంటే చెయ్యడంతే -  అని ఫైనల్ గా అనేస్తాడు డాక్. 

          దోపిడీ జాబ్ ప్లాన్ చెప్పడం ప్రారంభిస్తాడు డాక్. బ్లాక్ బోర్డు మీద రూట్స్, టైమింగ్స్ వేసి చూపిస్తూ చాలా సేపు వివరిస్తాడు. ఇదేం పట్టించుకోకుండా మ్యూజిక్ వింటున్న బేబీ మీద మండి పడతాడు బ్యాట్స్. వీడేం వినకుండా కూర్చుంటే వీడితో మేమెందుకు వెళ్ళాలంటాడు. అప్పుడు బేబీ డాక్ వివరించిన ప్లాన్ ని పొల్లు పోకుండా మొత్తం చెప్పేస్తాడు. దటీజ్ మై బేబీ - అంటాడు డాక్.

జాబ్ ఆపరేషన్ :

       బేబీకిది చివరి జాబ్. దీంతో డాక్ కి పడిన బాకీ తీరిపోతుంది. దీంతో మంచి జాబ్ లో చేరి, డెబొరాతో కారేసుకుని, లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళాలని అనుకుంటాడు. కొత్త కార్లో గ్యాంగ్ ని తీసుకుని స్పాట్ కొస్తాడు. అక్కడ ఏటీఎం నగదు డెలివరీ కొచ్చిన వ్యాను వుంటుంది. గ్యాంగ్ ముగ్గురూ డాక్ ఇచ్చిన మాస్కులు ధరిస్తారు. హెలోవీన్ మాస్కులు కొనుక్కోమని డాక్ అంటే, ఆస్టిన్ పవర్స్ కమెడియన్ మాస్కులు తెచ్చాడు జేడీ. అవి వేసుకుని ఆయుధాలతో వ్యాను మీద దాడి చేస్తారు. గార్డ్ చచ్చి పోతాడు. డబ్బు సంచులు  పట్టుకుని వచ్చేసి కారెక్కేస్తారు గ్యాంగ్. 

          మ్యూజిక్ వింటున్న బేబీ కారుని ముందుకి దూకిస్తాడు. కొంత దూరంలో నేవీ ఉద్యోగి కారుని గుద్దేస్తాడు.  నేవీ ఉద్యోగి ఫైరింగ్ చేస్తూ వెంటబడతాడు. చాలా ఛేజింగ్ జరిగి బేబీ ఆ కారునొదిలేసి, ఇంకో కారులో వున్నావిణ్ణి  బిడ్డతో సహా దింపేసి ఆ కారుని అపహరిస్తాడు. గ్యాంగుని డాక్ దగ్గరికి చేరేస్తాడు.

          గోడౌన్లో డాక్ గ్యాంగ్ ని మీటవుతాడు. బేబీ నాల్గు కాఫీలు తీసుకొస్తాడు. ఇక్కడ ముగ్గురే వుంటారు. జేడీ వుండడు. జేడీ ఎక్కడ? – అని డాక్ అడుగుతాడు. ఎక్కడా? -  అన్నట్టు బేబీనే చూస్తారు ఎడ్డీ, బ్యాట్స్. డాక్ వాళ్ళిద్దరికీ డబ్బు పంచేస్తాడు. 

          అండర్ గ్రౌండ్ పార్కింగ్ లోకెళ్లాక బేబీ పేమెంట్ ఇచ్చేస్తాడు డాక్.  అతడి కారు డిక్కీకి రక్తం కనబడుతుంది. ఇక నువ్వు ఫ్రీ అయిపోయావ్ పో బేబీ...ఐతే ఓ చిన్న పని - అని ఆగుతాడు డాక్. బేబీ డిక్కీ తెరుస్తాడు. జేడీ శవం వుంటుంది.

ప్లాట్ పాయింట్ వన్ :

         జంక్ యార్డ్ లో ఆ కారుని అప్పగిస్తాడు బేబీ. జేడీ శవం సహా అది హైడ్రాలిక్ మెషీన్ లో క్రష్ అవుతూంటే - కళ్ళు మూసుకుంటాడు బేబీ.
          ఫ్లాష్ బ్యాక్ –

          అదే కారు జంక్ యార్డ్ లో క్రష్ అవుతూంటుంది, చిన్నప్పుడు యాక్సిడెంట్ పాలైన తమ కారు...రివర్స్ లో వెనక్కి పోతే - అతనామె మీద అరుస్తూంతాడు. ఆమె ఏడ్చేస్తూ డ్రైవింగ్ చేస్తూంటుంది. రివర్స్ లో వెనక్కి వెళ్తే - ఫ్లాట్ లో ఏడేళ్ళ బేబీ కూర్చుని వుంటాడు. బెడ్రూంలోంచి అరుపులు విన్పిస్తూంటాయి. బేబీ తన ముందున్న గిఫ్ట్ ని ఓపెన్ చేస్తాడు. ఐ పాడ్ వుంటుంది. బెడ్రూం వైపు చూస్తాడు. ఇద్దరి అరుపులు తీవ్రతర మవుతాయి. బేబీ వంగిపోయి ఆ అరుపులు వినపడకుండా ఇయర్ ఫోన్స్ పెట్టుకుని ఐ పాడ్ వింటూంటాడు. ఆమె గబగబా వచ్చేసి అతడి మీదికి వంగి చూస్తుంది. ఆమె మేకప్ అంతా చెదిరిపోయి వుంటుంది. బేబీ ఇయర్ ఫోన్స్ లాగి, ‘హేయ్ బేబీ...’ అంటుందామె. కళ్ళు  మూసుకుంటాడు. ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఎండ్.
          బేబీ తల్లి సింగర్, తండ్రి తాగుబోతు.

***

      ఇదీ బిగినింగ్ కథనం. 38 సీన్లతో 35 నిమిషాల నిడివితో వుండే ఈ బిగినింగ్ విభాగం కథనం, రొటీన్ గా వుండే సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కథనంతో లేకపోవడాన్ని గమనించాలి. దీనికి విరుద్ధంగా సమస్యని తీర్చేసి, గోల్ ని పూర్తి చేసేసే కథనంతో వుంటుంది. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ అంటే సాధారణంగా అనుకునేది సమస్యని ఏర్పాటు చేసి, క్యారెక్టర్ కి ఒక గోల్ ని ఇవ్వడమని. ఇది రివర్స్ అయిందిక్కడ. అంటే సమస్యని తీర్చేసి, గోల్ ని పూర్తి చేసేసే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ గా,  పాజిటివ్ నోట్ తో దర్శనమిచ్చింది. పై కథనంలో ఇది స్పష్టంగా గమనించవచ్చు. ఇదే దీని ప్రత్యేకత. ఇందుకే ఇది విజువల్ స్క్రిప్టు. ఏదైతే డిఫరెంట్ గా వుంటుందో అది విజువల్ స్క్రిప్టు. 

          ప్లాట్ పాయింట్స్ మధ్య బిగినింగ్ మిడిల్ ఎండ్ విభాగాల్లో అవే సాంప్రదాయ బిజినెస్ తో కూడిన కథనాలు చేస్తూంటే కమర్షియల్ సినిమాలు ఒకే పోతలో పోసినట్టు యాంత్రికంగా, మూసగా వుంటున్నాయి. ప్రత్యాన్మాయంగా, ప్లాట్ పాయింట్స్ మధ్య  సాగే బిజినెస్ తో క్రియేటివిటీలకి పాల్పడితే, ఆయా విభాగాల కథనాలకి కొత్తదనం రావడమే గాక, ప్లాట్ పాయింట్స్ కూడా మొనాటనీని వదిలించుకుని, తేరుకుని నిటారుగా కూర్చుని చూసేలా చేస్తాయి. సినిమా చూసే పద్ధతినే మార్చే స్తాయి. దిసీజ్ విజువల్ రైటింగ్, విజువల్ స్క్రిప్టు. 

          స్ట్రక్చర్ లేకుండా సినిమాలు తీయడమెంతో,  స్ట్రక్చర్ తో ప్రయోగాలు చేయడమూ అంతే. ఫ్లాపుల్ని ప్రసాదించడం. ఐతే స్ట్రక్చర్ తో క్రియేటివిటీకి పాల్పడవచ్చు. ఉత్త క్రియేటివిటీయే చాలనుకుని స్ట్రక్చర్ వద్దనుకున్నా, స్ట్రక్చర్ తో ప్రయోగాలూ చేసినా  మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లేలు, పాసివ్ హీరో పాత్రలు, సెకండాఫ్ సిండ్రోములు, మధ్యకి ఫ్రాక్చరైన స్క్రీన్ ప్లేలూ వగైరా జన్మ పోసుకుంటాయి; కథ గాకుండా గాథలు పుడతాయి. జరగాల్సిన  నష్టాలన్నీ జరిగిపోతాయి. స్ట్రక్చర్ రహిత క్రియేటివిటీ అంటే తెలియక చేసుకునే ఆత్మవంచనే. 

          ఉత్త క్రియేటివిటీలతోనే సినిమా కథలు తయారయ్యే మాటే నిజమైతే స్ట్రక్చర్ గురించి ఇన్ని స్క్రీన్ ప్లే పుస్తకాలు వుండవు, స్క్రీన్ ప్లే వ్యాసాలుండవు, స్క్రీన్ ప్లే వెబ్ సైట్స్ వుండవు, ఫిలిం ఇనిస్టిట్యూట్స్ లో స్క్రీన్ ప్లే కోర్సులూ వుండవు. ఉండనివి ఉత్త క్రియేటివిటీతో కథ ఎలా తయారవుతుందో చెప్పేశాస్త్రాలే. క్రియేటివిటీ స్ట్రక్చర్ ని ఆధారంగా చేసుకుని స్ట్రక్చర్ లోంచి పుడుతుంది. స్ట్రక్చర్ లేని క్రియేటివిటీ అమ్మలేని అనాధ.        

            స్ట్రక్చర్ లో ప్లాట్ పాయింట్స్ తో క్రియేటివిటీకి పాల్పడుతున్నప్పుడు ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని ఎంత దూరంగా ఏర్పాటు చేస్తే అంత కథా ప్రారంభం ఆలస్యమవుతుంది. అంటే బిగినింగ్ అంత జీడిపాకంలా సాగుతుంది. అరగంటలో ప్లాట్ పయింట్ వన్ అంటే, సకాలంలో కథా ప్రారంభం. ఇంటర్వెల్లో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ అంటే, అంతవరకూ కథా ప్రారంభం వాయిదాపడి  బిగినింగ్ అనవసరంగా సాగుతూ పోవడం. సెకెండాఫ్ లో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ అంటే, కథా ప్రారంభం నిరవధికంగా వాయిదాపడి - బిగినింగ్ జీడిపాకంలా సాగిసాగి విసిగించి -  చివరికి మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే అవడం. 

          కాబట్టి  ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని గరిష్టంగా ఇంటర్వెల్ వరకూ జరపవచ్చు. ఆ లోపే అరగంటలో అయితే శ్రేష్ఠం. కానీ ప్లాట్ పాయింట్ టూతో ఇలా కాదు - దీన్ని ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఎక్కడైనా ప్రారంభించుకోవచ్చు, ఎంత దగ్గరగానైనా దూరంగానైనా జరుపుకోవచ్చు. ‘ఈక్వలైజర్ -2’  లో ఇంటర్వెల్ తర్వాత పది నిమిషాలకే ప్లాట్ పాయింట్ టూ వచ్చేస్తుంది. అక్కడ్నించీ సుదీర్ఘంగా 40 నిమిషాల పాటూ క్లయిమాక్సే. ఇది సినిమా సెకండాఫ్ వీక్షణానుభవాన్నే మార్చేసింది. రొటీన్ గా సెకండాఫ్ ఎలా వుంటుంది? ఓ గంటో, ఇంకా పైనో మిడిల్ నడిచి, అప్పుడు ప్లాట్ పాయింట్ టూ వచ్చి, పావుగంట క్లయిమాక్స్ ప్రారంభమవుతుంది. ‘ఈక్వలైజర్ -2’ లో దీన్ని రివర్స్ చేశారు. మిడిల్ పది నిమిషాలే చూపించి, క్లయిమాక్స్ 40 నిమిషాలు చూపించేశారు ఇన్నోవేటివ్ గా! 

          స్క్రీన్ ప్లేలో మిడిల్ అంటే కథ. ఇది స్క్రీన్ ప్లేలో యాభై శాతం, అంటే కనీసం గంట సేపు వుండాలని శాస్త్రం చెప్పారు అనుభవజ్ఞులు. వాళ్ళనుభవించిన తీరుబడి కాలం వేరు. మనం వుంటున్న తీరిక లేని కాలం వేరు. ఇది విజువల్ ప్రపంచం, కలియుగం యాక్షన్ లో వున్న ప్రపంచం. కథ గురించని గంట సేపూ కూర్చోబెట్టకుండా, పది నిమిషాల్లో చప్పున కథ (మిడిల్) ముగించేసి - క్లయిమాక్స్ యాక్షన్ కెళ్ళిపోవడం ‘ఈక్వలైజర్ -2’ లో చేసిన సక్సెస్ ఫుల్ క్రేజీ థాట్! 

          ఇదే క్రేజీ థాట్ అనుకుంటే గతవారం  ‘కేసరి’ లో ఇంటర్వెల్ కే కథ ముగించేసి, సెకండాఫ్ స్టార్ట్ టు ఫినిష్ గంటన్నర పాటూ క్లయిమాక్స్ చూపించేశారు! అంటే ఫస్టాఫ్ ఇంటర్వెల్ లోపే బిగినింగ్, మిడిల్ అంతా  ముగించేసి, ఇంటర్వెల్ లోనే ప్లాట్ పాయింట్ టూ పెట్టేశారన్న మాట!

          స్ట్రక్చర్ తో ఇలా డిఫరెంట్ క్రియేటివిటీలు చేస్తే సినిమాలన్నీ ఒకేలా ఎందుకుంటాయి? ఒక్కోటీ ఒక్కో కొత్త అనుభవాన్నిస్తాయి. స్క్రీన్ ప్లేల్లో వుండే రెండు ప్లాట్ పాయింట్స్ తో కొత్తగా ఏం చేస్తారో అదే  నిజమైన క్రియేటివిటీకి మచ్చు తునక. సినిమా కథ ఆలోచించడమంటే ప్లాట్ పాయింట్స్ ఆలోచించడమే. స్క్రీన్ ప్లే అనే చదరంగంలో ప్లాట్ పాయింట్స్ అనే పావులతో ఆడుకునే ఆటే ఈ కాలపు సినిమా.

          ఇలా పై రెండు సినిమాల్లో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కీ,  ప్లాట్ పాయింట్ టూకీ మధ్య మిడిల్ బిజినెస్ ని తగ్గించేసే క్రియేటివ్ ప్రయోగాలూ చేసినట్టూ, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వరకూ కూడా బిగినింగ్ బిజినెస్ తో క్రియేటివిటీ చూపిస్తే? ఆదుగో, దొంగరాముడు, ది మేయర్, బ్రిక్, ఇట్సె వండర్ఫుల్ లైఫ్ వంటివి  కొన్ని చూశాం ఎలా భిన్నంగా మారిపోతాయో. ఇప్పుడు బేబీ డ్రైవర్ వచ్చి చేరింది. బేబీ డ్రైవర్ బిగినింగ్ బిజినెస్ కీ, ఇట్సె వండర్ఫుల్ లైఫ్ బిగినింగ్ బిజినెస్ కీ పరస్పర వ్యతిరేక దగ్గరి పోలికలుంటాయి. ఇట్సె వండర్ఫుల్ లైఫ్ లో అతను విదేశాలకి వెళ్లి బిల్డర్ నవ్వాలన్న కలలతో ఆ మేరకు కృషి చేస్తూంటాడు. తీరా విదేశానికి ప్రయాణం కడుతున్న ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర తండ్రి మరణంతో కల చెదిరి, గోల్ కుప్పకూలి ఇష్టంలేని తండ్రి బిజినెస్ ని చేపట్టే అగత్య మేర్పడుతుంది. ఇక్కడ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ రివర్స్ అయింది. బేబీ డ్రైవర్ లో ఇతను డాక్ తో రుణ విముక్తుడై, వేరే మంచి పని చూసుకుని గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళాలన్న కోరికతో వుంటాడు. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర అలాగే రుణవిముక్తుడైపోతాడు. ఈ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సక్సెస్ తో వుంది. ఇదీ తేడా.

***

      ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర గోల్ ఏర్పడడం సాంప్రదాయ కథనం. అంటే క్యారెక్టర్ కి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వరకూ గోల్ ఏమిటో తెలిసి వుండదు. అక్కడ పుట్టే సమస్య వల్లే తెలుస్తుంది. ఇలా ఈ గోల్ ని ఇకముందెప్పుడో సాధిస్తాడు. కాబట్టి ఈ గోల్ ని పోస్ట్ పెయిడ్ గోల్ అనుకుందాం. అన్ని సినిమాల్లో ఈ పోస్ట్ పెయిడ్ గోలే కదా వుంటుంది. మరి ప్రీ పెయిడ్ గోల్ కూడా వుంటే?  బేబీ డ్రైవర్ లో వుంది. ఇందులో సాంప్రదాయేతర కథనంతో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కల్లా గోల్ పూర్తయిపోయింది. అంటే ఈ  గోల్ గురించి ముందునుంచే తెలిసి వుంది బేబీకి. డాక్ తో రుణ విముక్తుడవాలన్న గోల్ ముందు నుంచి తెలిసే వుంది బేబీకి. అది ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కల్లా నెరవేర్చుకున్నాడు. కాబట్టి ఈ గోల్  ప్రీ పెయిడ్ గోల్ అయింది. ప్రీ పెయిడ్ గోల్ లో గోల్ ముందే తెలిసి వుంటుందన్నమాట.

          మరి ఇలా గోల్ పూర్తయ్యాక ఇక కథే ముంటుంది? అందుకని కథ పుట్టేందుకు అయిపోయిన ఈ ప్రీ పెయిడ్  గోల్ రీచార్జికి ఒక లీడ్ ని పెట్టుకున్నారు. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కల్లా గోల్ రీచ్ అవడంతో ప్రీ పెయిడ్ కనెక్షన్ ఛార్జింగ్ అయిపోయినట్టే. మళ్ళీ రీచార్జి చేసుకుంటేనే కథ.  

       

          సినిమాల్లో ఇంటర్వెల్లో కథ ఒక దగ్గరికి వచ్చి ఆగుతుంది. దాని కంటిన్యుటీ కోసం, సెకండాఫ్ కొనసాగేందు కోసం ఒక లీడ్ ఏదో ఇస్తారు. ఈ లీడ్ లేకపోతే  ఇంటర్వెల్లో కథ తెగిపోయినట్టు వుంటుంది. ఇలాగే  ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర కూడా ప్రీ పెయిడ్ గోల్ పూర్తయిపోతే, కథ అయిపోయిందన్న భావమేర్పడకుండా, ప్రీ పెయిడ్ గోల్ లో ఇన్ బిల్ట్ గా – అంతర్లీనంగా లీడ్ ఇచ్చారు బేబీ డ్రైవర్ లో. 

          బేబీ రెండు పెట్టుకున్నాడు : రుణ విముక్తుడవడం, అయ్యాకా ఇంకో మంచి పని చూసుకుని గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళడం. వీటిలో ముందు రుణ విముక్తుడవడమే గోల్. ఇది పూర్తయితేనే రెండోది సాధ్యమవుతుంది. కాబట్టి మొదటి దాన్నే ఆపరేషనల్ గోల్ గా  పెట్టుకుని దాంతో కొనసాగాడు. రెండోది బఫర్ గోల్ గా పెట్టుకున్నాడు. ఆపరేషనల్ గోల్ పూర్తయితే అప్పుడు బఫర్ గోల్ బయటికి తీస్తాడు. దాన్ని ఆపరేషనల్ గోల్ గా  మార్చుకుని తిరిగి కొత్త ప్రయాణం కొనసాగిస్తాడు. 

           ఇదీ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో కథని అందుకోవడానికి చేసిన ఇంజనీరింగ్. లీడ్ గా బేబీ క్యారెక్టర్ కి బఫర్ గోల్ నిచ్చారు. ఆ బఫర్ గోల్ నిప్పుడు పైకి తీసి రీచార్జి చేసుకుంటాడు బేబీ. ఇప్పుడు ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర కథేమిటంటే, మంచి పనిచూసుకుని, పిల్లనేసుకుని షికారు వెళ్ళడం. ఇప్పుడేం జరుగుతుందో ఇక మిడిల్లో చూడాలి. ఆల్రెడీ ఒక అభిప్రాయమందింది ఒక దర్శకుడి నుంచి - బేబీ డ్రైవర్ మిడిల్ కథనం మనం ఎదురు చూసే రెగ్యులర్ రొటీన్ గా లేకుండా ఫ్రెష్ గా వుందని.  

***

        బిగినింగ్ కథనాన్ని ఐదుగా విభజిస్తే ఇలా వుంటుంది :  బేబీ వృత్తి, జీవితం, గర్ల్ ఫ్రెండ్ పరిచయం - కొత్త జాబ్, జాబ్ ఆపరేషన్, ప్లాట్ పాయింట్ వన్. ఈ బిగినింగ్ కథనాన్ని నిలబెట్టడానికి ప్రారంభంలో ఒక దోపిడీ యాక్షన్, ముగింపులో ఇంకో దోపిడీ యాక్షన్ అనే రెండు పిల్లర్స్ తో మధ్య కథనానికి దడి కట్టారు. రెండు దోపిడీ యాక్షన్స్ లో మొదటి గ్యాంగే రెండోసారి కూడా లేకుండా కొత్త గ్యాంగ్ తో ఫ్రెషప్ చేశారు. ఈ డైనమిక్స్ తో కూడిన ఫ్రేమింగ్ బిగినింగ్ కెంతో వన్నె తెచ్చింది.

          బిగినింగ్ బిజినెస్ లో  1. కథ ఏ కోవకి చెందిదో నేపథ్యంలో తెలిసిపోతూనే వుంది, 2. బేబీ, అతడి పెంచిన తండ్రి, గర్ల్ ఫ్రెండ్, బాస్ పాత్రలు పరిచయమయ్యాయి, 3. ఇక సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పన ఇక్కడ చేయలేదు. ఎందుకు చేయలేదంటే, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర సమస్యనేర్పాటు చేసి, గోల్ నిచ్చే కథనం కాదిది. గోల్ ని పూర్తి చేసే కథనం. బాస్ బాకీ తీర్చి వెళ్ళిపోవడమే గోల్.  4. గోల్ పూర్తయ్యాక ఏం చేద్దామని? ఇది బేబీకి తెలీదు. ఎప్పటిదాకా తెలీదు? గర్ల్ ఫ్రెండ్ పరిచయమయ్యేదాకా తెలీదు. ఆమె పరిచయమయ్యాకే, వేరే మంచి పని చూసుకోవాలనుకున్నాడు. లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళాలనుందని ఆమె అన్నాకే ఆమెతో లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళే ఆలోచన చేశాడు. కాబట్టి గోల్ పూర్తయ్యాక చేసే పనులివే. 

          ఈ కథనం వుండాల్సిన వరస క్రమంలో ఎలా వుందో చూద్దాం. దోపిడీతో వృత్తి చూపించేశారు. ఆ తర్వాత వ్యక్తిగత జీవితం చూపించారు. ఇందులో పెంచిన తండ్రి వున్నాడు. ఇంత ముసలి  తండ్రిని చూపిస్తున్నారంటే ఎక్కడో ఇతడికి ప్రమాదముంటుందన్న సంకేతముంది. బేబీకున్న మ్యూజికల్ లోకాన్ని చూపించారు. అతడి ఇయర్ ఫోన్స్ అలవాటుకి కారణమేమిటో ముందే బాస్ చేత చెప్పించారు. అది చిన్నప్పటి ప్రమాద ఫలితం. ఇక బేబీ లోతట్టు జీవితాన్ని చూపించారు. ఆ లోతట్టు జీవితంలో ఫ్లాష్ బ్యాక్ వేసి తల్లిదండ్రులతో అతడి ట్రాజడీ చూపించారు. ఈ ఫ్లాష్ బ్యాక్ కేవలం రెండు మూడు షాట్స్ తో కూడిన ఫ్లాష్ కట్. ఈ ఫ్లాష్ కట్ లో తల్లితో ప్రేమాప్యాయతలు చూపించలేదు. చూపిస్తే శిల్పం చెడుతుంది. శిల్పమేమిటి? షాకింగ్ ట్రాజడీ. ఇదే చూపించాలి. కాకుండా, అమ్మా బుచ్చీ బావున్నావా నా చిట్టి తండ్రీ...అని తెలుగు చాదస్తాలతో మదర్ సెంటిమంటలు పెడితే మొత్తం తగులబడి పోతుంది. ఈ మంటలు గర్ల్ ఫ్రెండ్ సీన్లకి కూడా వ్యాపిస్తాయి. మదర్ తో వున్నదే లవర్ తో కూడా వుంటే కథనం శిల్పం చెడినట్టే. మదర్ తో ప్రేమని చూపించి, లవర్ తో కూడా ప్రేమని  చూపిస్తే ఇంకెక్కడి శిల్పం, ఇంకెక్కడి డైనమిక్స్. కాబట్టి మదర్ దగ్గర దొరకనిది లవర్ దగ్గర పొందుతున్నట్టు వుంటేనే శిల్పం, డైనమిక్స్. ఈ ముందు చూపుతోనే మదర్ తో ఫ్లాష్ కట్ ఆమె పరిస్థితుల్లోంచి టెర్రిఫయింగ్ గా వేశారు. 

          మదర్ తో ఇలా చిన్నప్పటి ట్రాజడీ చూపించాక, ఇక ఫ్రెష్ గా గర్ల్ ఫ్రెండ్ పరిచయం. రెస్టారెంట్ లో ఈమె సన్నగా బేబీ అని పాట పాడుకుంటూ పోతూంటే చూశాడు. వెంటనే కనెక్ట్అయిపోయాడు. ఎందుకు కనెక్ట్ అయిపోయాడు?  బేబీ అంటూ తన పేరే స్వీట్ గా వినిపించినందుకా? కాదు, ఇంత లేకి తెలుగు ప్రేమ కాదు. మరి ఆమె సంగీతప్రియురాలనా? ఇంత చవక తెలుగు ప్రేమ కూడా కాదు. తన మదర్ సింగర్, ఈమే సింగర్. మదర్ గుణాలు అమ్మాయిలో కన్పిస్తే అమ్మాయికి పడిపోతాడు మగపురుగనే వాడు. బేబీగాడు ఇలా పడిపోయాడు. ఇక ఈ ప్రేమ వదిలేది కాదు. తెలుగు రోమాంటిక్ కామెడీ దర్శకుడుకి అర్ధమై చావని ప్రేమ!

          తను డ్రైవర్ అని చెప్పగానే తనకి లాంగ్ డ్రైవ్ వెళ్ళాలనుందని అనేస్తుంది. ఇక వూరుకుంటాడా? డాక్ బాకీ తీర్చేశాక ఏం చేయాలో డిసైడ్ అయిపోయాడు. ఈమె పరిచయం పుణ్యమాని ఇక మంచి పనేదో చూసుకోవాలని కూడా డిసైడ్ అయిపోయాడు. వీళ్లిద్దరి మధ్య ఇంకొక్క సీను మాత్రమే వుంటుంది. ఆ సీనులో కూడా ప్రేమని వ్యక్తం చేసినట్టు చూపించరు.  ఇది ప్రేమ కథని ప్రారంభించే స్క్రీన్ ప్లే ఏరియా కాదు. బేబీ ఆపరేషనల్  గోల్ ని మాత్రమే పూర్తి చేసే ఏరియా. ఇందుకే ఇందులోకి ఇద్దరి ప్రేమని కూడా ఎస్టాబ్లిష్ చేస్తూ ప్రేక్షకుల దృష్టిని మళ్ళించే ప్రయత్నం చేయలేదు. ప్రేమ తాలూకు కథనమంతా మిడిల్ ఏరియాలోనే. కాబట్టి అక్కడి అవసరానికి అట్టి పెట్టుకున్నాడు దర్శకుడు. 

          ఇలా గర్ల్ ఫ్రెండ్ పరిచయ క్రమాన్ని ముగించి తిరిగి కొత్త దోపిడీ జాబ్ చూపించారు. దీంతో బేబీకి డాక్ బాకీ తీరిపోయింది. ఇక ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీను. ఈ సీన్లో జేడీ శవమున్న కారుని క్రష్ చేయిస్తూంటే,  బేబీకి ఇంకో చిన్నప్పటి ఫ్లాష్ కట్. ముందు చూపించిన ఫ్లాష్ కట్ లో మదర్ ని చూపించలేదు. ఇప్పుడు చూపించి ఈ ఫ్లాష్ కట్ కి డైనమిక్స్ ఇచ్చారు. ఇక్కడ మాత్రమే ఆమె వచ్చి ‘హేయ్బే బీ...’ అన్నప్పుడు మాత్రమే లిప్త కాలంపాటు ఆమెని చూపించి ఎఫెక్టివ్ గా కట్ చేసేశారు. ‘చిన్నా...లేదమ్మా... మీ నాన్న... మంచోడమ్మా ...ఏడ్వకు నా బుజ్జి కదూ...’ అంటూ రొయ్యల మార్కెట్ తెర్చి కూర్చోలేదు. తండ్రి ఫేస్ ఎక్కడా చూపించలేదు. కొన్నిటిని ప్రేక్షకుల్ని టీజ్ చేయడానికి చూపించకుండా వదిలెయ్యాలి. ఇది కూడా విజువల్ మీడియా కళ. 

          ఇక యాక్సిడెంట్ ఎలా జరిగిందో షాట్ వేసి ముగించారు. అతను చెవులకి ఇయర్ ఫోన్స్ తో ఎందుకుంటాడో ఇందులో స్పష్టం చేసేశారు. ఇలా ఒక దాని తర్వాత ఒకటిగా ఒక ఫ్లోలో ఐదు భాగాలనీ చూపిస్తూ కథనం చేశారు.  ఇలా ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కొచ్చేటప్పటికల్లా డాక్ తో రుణ విముక్తుడయాడు. అమ్మాయి పరిచయమైంది. తనని వెంటాడుతున్న చిన్నప్పటి ట్రాజడీని, ఇప్పటి నేర జీవితాన్నీ క్రషింగ్ యార్డులో ఇక శాశ్వతంగా క్రష్ చేసేసి, అమ్మాయితో కొత్త జీవితంలోకి ప్రవేశిస్తున్నాడు బేబీ...

          ఇప్పుడు ఈ మిడిల్ కథనం కొత్తదనమేమిటో ఇక చూడాలి...

―సికిందర్