850 :స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

    ‘దొరసాని’, ‘నిను వీడని నీడను నేనే’ ఈ రెండిటిలో దాగి మనకి తెలీని సమస్య ఇంకేముందా తెలుసుకుందామని రీసెర్చి పేరుతో  ఫ్రీ సెర్చి చేస్తూంటే, ఈ బ్రాకెట్ లోకి ‘ఇస్మార్ట్ శంకర్’ కూడా వచ్చి చేరిపోయింది. ఇంటర్వెల్లో పూర్తిగా కథా పాత్రా రివర్స్ అయ్యే ట్విస్టుతో సెకండాఫ్ లు విఫలమవడం ఇప్పుడు చూస్తున్నాం. ఇంటర్వెల్ బ్యాంగు వేరు, ట్విస్టు వేరు. బ్యాంగు  కథని కొత్త మలుపుతో ముందుకు తీసికెళ్తుంది. బ్యాంగులో వున్నమలుపే కథకి ముందు దారి చూపిస్తుంది. ట్విస్టు ఇలా కాదు, ట్విస్టులో మలుపు వుండదు, పజిల్ వుంటుంది. ఈ పజిల్ విప్పగల్గితేనే కథ ముందు కెళ్తుంది. వారం తర్వాత వారం విడుదలైన ‘నివీనీనే’, ‘ఇస్మార్ట్ శంకర్’ రెండూ ట్విస్టుతో ఈ పజిల్ విప్పలేక సెకండాఫ్ విలవిల్లాడాయి. ముగింపు ట్విస్టుల గురించి మనకి తెలిసిందే గానీ, ఇలా ఇంటర్వెల్లో ఇచ్చే ట్విస్టుల వ్యవహారం తెలీదు. దీని గురించి బోలెడు రీసెర్చి అనే ఫ్రీ సెర్చి పైసా ఖర్చు లేకుండా ఇంటర్నెట్ లో చేసుకుంటూ వుంటే, హాలీవుడ్ లో ఒక బ్లాగర్ రాసిన ఆర్టికల్ తగిలింది. ఈయన పేరేమిటో వెల్లడించకుండా బ్లాగు నిర్వహిస్తున్నాడు. తనకి నిర్మాతలతో పని వుంటుందనీ, వాళ్ళు గూగుల్ సెర్చి గనక చేస్తే వాళ్ళని విమర్శించిన బండారం బయట పడుతుందనీ, అందుకని పేరు దాస్తున్నాననీ బ్లాగులో రాసుకున్నాడు నవ్వొచ్చేట్టు.

                  ఇంకలాగే ఎప్పుడో ఒక ఆదివారం అలవాటు చొప్పున అబిడ్స్ వెళ్లి  ఫుట్ పాత్ మీద కొన్న ఒక పాత పుస్తకంలో కూడా సమాచారం దొరికింది. అప్పటి ‘ఎస్క్వైర్’ పత్రిక సాహిత్య సంపాదకుడు రస్ట్ హిల్స్ కథానికల మీద రాసిన చిన్న పుస్తకమది. ఈ రెండిటి సారాంశమేమిటంటే - కథ వేరు, పరిస్థితి వేరని. చాలా మంది పరిస్థితే కథనుకుని రాసేస్తున్నారనీ. ‘దొరసాని’, ‘నివీనీనే’, ‘ఇస్మార్ట్ శంకర్’ ఇలాగే వున్నాయి. పరిస్థితిని దాటి కథెత్తుకోవడం తెలీలేదు. 

          ఇక్కడ ముందుగా ‘దొరసాని’, ‘నిను వీడని నీడను నేనే’ రెండిటి విషయం చూద్దాం. ‘ఇస్మార్ట్ శంకర్’ కెలాగూ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు వేరే ఆర్టికల్ వుంటుంది...

          1. సిట్యుయేషన్ (అంటే పరిస్థితి) : హీరో తన ప్రమేయం లేకుండా ఒక పరిస్థితిలో ఇరుక్కుకుంటే అది సిట్యుయేషన్. అప్పుడు హీరో పాసివ్ పాత్ర.

           2. స్టోరీ :  హీరో తానున్న పరిస్థితి లోంచి బయటపడేందుకు తన ప్రమేయంతో చర్య తీసుకుంటే అది కథ. అప్పుడు హీరో యాక్టివ్ పాత్ర.

           ఉదాహరణ : ‘శివ’ లో కాలేజీ మీద మాఫియా పడగనీడలో వుంటున్న నాగార్జున, తననే  తిరగబడి జేడీ కొడితే షాక్ అయిపోవడం సిట్యుయేషన్.

         ‘శివ’ లో నాగార్జున కాలేజీ మీద మాఫియా పడగ నీడ అనే  సిట్యుయేషన్ ని ఏ మాత్రం సహించక తిరగబడి తనే జేడీని టఫా టఫా కొట్టేస్తే అది సైకిల్ చైను, అంటే కథ.
         కథలు సైకిల్ చైనుల్ని పుట్టిస్తాయి, సిట్యుయేషన్లు కాదు. సిట్యుయేషన్లు సైకిల్ ని చూస్తూ కూర్చోమంటాయి. సింపుల్ గా అర్ధమయ్యే తేడా.
         సిట్యుయేషన్ని హీరో దాటాలి. దాటితే కథ పుడుతుంది. లేకపోతే సిట్యుయేషన్ అనే గర్భంలో అలాగే పడివుండి మృత శిశువై పోతుంది. కథ పుడితే హీరో యాక్టివ్ పాత్ర అవుతాడు. సిట్యుయేషన్లోనే  కొనసాగుతూంటే పాసివ్ పాత్ర అయిపోతాడు.
        స్ట్రక్చర్ ప్రకారం చూస్తే ఈ సిట్యుయేషన్ బిగినింగ్ విభాగంతో మొదలవుతుంది. ఇలా బిగినింగ్  విభాగంలో వున్న సిట్యుయేషన్ లోంచి హీరో బయటపడాలనుకోవడం ప్లాట్ పాయింట్ -1 ని, గోల్ ని సృష్టిస్తాయని తెలిసిందే.            అయితే స్క్రీన్ ప్లేలో ఈ బిగినింగ్ విభాగానికో పరిధి అంటూ వుంటుంది. ఆ పరిధి లోపు ప్లాట్ పాయింట్ -1, గోల్ అన్నవి కథని పుట్టిస్తూ ప్రధాన మలుపుని ఏర్పాటు చేస్తాయని కూడా తెలిసిందే.

         సిట్యుయేషన్ అలా కాదు, దానికి పరిధులుండవు. బిగినింగ్ ముగిసిపోయాక పుట్టే కథాక్రమంలో ఎక్కడైనా ఎన్నిసార్లయినా సిట్యుయేషన్స్ తలెత్త వచ్చు.
         ‘నివీనీనే’ లో హీరో అద్దంలో చూసుకుంటే వేరే మొహం కనపడ్డం బిగినింగ్ ముగిసిపోయి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఏర్పడడం.
          అప్పుడు హీరో గోల్ తీసుకుని తనలో వున్నదెవరో తెలుసుకోవడానికి పూనుకుంటాడు. యాక్టివ్ పాత్రగా మారతాడు.
          ఇంటర్వెల్లో తనే అద్దంలో కన్పిస్తున్న వ్యక్తిలో వున్న ఆత్మ అని తెలుసుకుంటాడు. ఇది సిట్యుయేషన్.
          ఇందులోంచి బయట పడేందుకు సరైన ప్రయత్నాలు చేయకపోవడంతో ఇక్కడ్నుంచీ పాసివ్ పాత్ర అయిపోయాడు.
          గోల్ ఏర్పడినప్పుడు యాక్టివ్ గా పనిచేసిన పాత్ర, ఇంకో సిట్యుయేషన్ ఎదురుకాగానే చేతగాక పాసివ్ అయిపోయింది.           ‘దొరసాని’ లో ప్రేమికులు దొర కళ్ళబడ్డం ప్లాట్ పాయింట్ -1 దగ్గర ఏర్పడ్డ సిట్యుయేషన్. అప్పుడు ప్రేమికులు సినిమా ముగింపు వరకూ కూడా ఆ సిట్యుయేషన్ లోంచి బయట పడే ప్రయత్నం చేయక, దొర తమ్ముడి చేతిలో చచ్చిపోతారు.
          పారిపోవడం సిట్యుయేషన్ లోంచి బయటపడ్డం కాదు, అది సమస్య నుంచి పలాయనమవుతుంది. యాక్టివ్ పాత్రలు సమస్యనుంచి పలాయనం చిత్తగించవు. నిలబడి  ఎదుర్కొంటాయి.
          పాత్రలకి ఈ విజ్ఞత వుంటే కాసేపు ప్రేమని పక్కన పెట్టి, ముందు ప్రేమలో సుఖం లేకుండా చేస్తున్న సమస్యని తొలగించుకోవాలని ప్రయత్నిస్తాయి. అప్పుడే ప్రాణాలతో పాటు ప్రేమా దక్కే అవకాశముంటుంది. ప్రాణాలు పోయే ప్రేమలు దేనికి?
          లేకపోతే పాసివ్ పాత్రలుగా ప్రాణాలు కోల్పోతాయి. ఈ సినిమా ముగింపు వరకూ సిట్యుయేషనే తప్ప, ఎక్కడా కథ పుట్టలేదు, కథలేదు. సినిమా అనే దృశ్య మాధ్యమం కథ మీదే ఆధారపడుతుంది, సిట్యుయేషన్ మీద కాదు.           పక్కా మాస్ గా చెప్పాలంటే - సిట్యుయేషన్ వంటకమైతే, కథ వడ్డన. సిట్యుయేషన్ తోనే కథ నడపడమంటే, వంటకమే చేస్తూ కథ వడ్డించకుండా ప్రేక్షకుల్ని కాలే కడుపులతో తన్ని వెళ్ళగొట్టడమే.          కథ అంటే ఆర్గ్యుమెంట్, సిట్యుయేషన్ కేవలం స్టేట్ మెంట్. కథంటే ఆర్గ్యుమెంట్ తో జడ్జిమెంటు రాయడం, సిట్యుయేషన్ కేవలం సంఘటనని రిపోర్టింగ్ చేయడం.
          రిపోర్టింగ్ సినిమా కాదు, జడ్జిమెంట్ సినిమా. కథంటే సృజనాత్మకత, సిట్యుయేషన్ వార్తా రచన. సిట్యుయేషన్ సవాలు అయితే, కథ దానికి సమాధానం.
         సిట్యుయేషన్ పాత్రతో సంబంధం లేకుండా ఏర్పడుతుంది. కథ పాత్రతోనే పుడుతుంది. సిట్యుయేషన్ కథ కాదు, కానీ కథలో సిట్యుయేషన్స్ వుంటాయి. ‘నివీనీనే’ లో ఇంటర్వెల్ లాగా. 

          అయితే పైన చెప్పుకున్న బ్లాగర్ ఏమంటాడంటే, స్క్రీన్ రైటర్లు సిట్యుయేషనే బావుందన్పించి దాన్ని పొడిగించుకుంటూ పొడిగించుకుంటూ పోతారనీ; తెలియక, తెలిసీ కూడా ఇలా చేస్తారనీ అంటాడు.
          హాయిగా వున్న సిట్యుయేషన్ లోంచి కథని పుట్టిస్తే స్వచ్ఛత పోతుందన్నట్టుగా  భావిస్తారనీ అంటాడు.
          ఇది ఈ వ్యాసకర్తకి కూడా అనుభవమైంది. కోడైరెక్టర్ ఒకాయన ఒక పెద్ద హీరోకి  కథ చేసుకుంటే, అందులో ఇప్పుడు చెప్పుకుంటున్న విధంగా సిట్యుయేషన్లే తప్ప స్టోరీ లేదు.
          హీరోకిలా గోల్ లేకపోతే వర్కౌట్ కాదని చెప్తే - ఇదిలాగే వుండాలనీ, లేకపోతే ప్యూరిటీ పోతుందనీ సమాధానం. కాసుల గలగలలు విన్పించని ప్యూరిటీ...

          కథల్లో మార్పు చేర్పులు చేస్తే చాలా మంది డిస్టర్బ్ అయ్యేది దేనికంటే, సిట్యుయేషన్స్ నీ,క్యారక్టర్స్ నీ కదిపితే అది ప్యూరిటీనీ, తమ నైపుణ్యాన్నీడిస్టర్బ్ చేస్తాయనే. 

          నిజమే. కథ చేస్తే సిట్యుయేషన్స్, క్యారక్టర్స్ కచ్చితంగా డిస్టర్బ్ అవుతాయి, అవ్వాల్సిందే. కథ అనే ములుగర్రతో పొడవక పోతే సిట్యుయేషన్స్, క్యారక్టర్స్ అలాగే  పడుకుని వుంటాయి - ఊబిలో దున్న లాగా.
          ఇందుమతి ఒక కంపెనీలో పనిచేస్తోందనుకుందాం. జీవితం హాయిగా వుందనుకుంటే బాయ్ ఫ్రెండ్ గుడ్ బై కొట్టేశాడు. ఒక బెస్ట్ ఫ్రెండ్ దూరమవసాగాడు. ఈ రెండూ వుండగా ఇక ఉద్యోగం వూడిపోయే పరిస్థితి వచ్చింది. ఈ ఉద్యోగంతో తప్ప వేరే ఆదాయం లేని దుస్థితి. ఇన్ని సమస్యలు  చుట్టుముట్టాయి.
          దీనికి ఇందుమతి ముందు ఉద్యోగాన్ని కాపాడుకోవడం ముఖ్యం, ఇందుకు బాయ్ ఫ్రెండ్ గుడ్ బై కొట్టేసిన బాధని ఇక మర్చిపోగల్గాలి. దూరమవుతున్నబెస్ట్  ఫ్రెండ్ ని దగ్గరయ్యేలా చేసుకోవాలి. ఈ వ్యక్తిగత సమస్యల్ని ముందు అడ్డు తొలగించుకుంటే, వృత్తిగత సమస్య మీద బాగా దృష్టి పెట్టగల్గుతుంది.
          వీటిలో మొదటిది సిట్యుయేషన్, అంటే సవాలు. రెండోది కథ, అంటే సమాధానం. తలెత్తిన సిట్యుయేషన్ కి బాధ పడుతూ కూర్చుంటే ఆ సిట్యుయేషన్ అలాగే కొనసాగుతూ తను అందులోనే వుండిపోతుంది.
          సిట్యుయేషన్ ని చక్కదిద్దుకోవడానికి పూనుకుంటే, సిట్యుయేషన్ వెనక్కెళ్ళి కథ సృష్టిస్తూ తను ముందు కెళ్తుంది.

         వెనక్కెళ్ళని సిట్యుయేషన్ కథకి చోటివ్వదు. ఇది రచయిత నియంతృత్వమే తప్ప ఏ ప్యూరిటీ కాదు. నియంతృత్వం ప్యూరిటీ అవదు. అందులో అభ్యుదయం వుండదు. అభ్యుదయం లేని ఉస్సూరు మన్పించే రచనలు వస్తాయి.

          స్టోరీకీ సిట్యుయేషన్ కీ తేడా తెలుసుకున్నాక, ఇప్పుడు సిట్యుయేషన్ కీ ట్విస్టు కీ తేడా తెలుసుకుందాం...

***

         అనూహ్యంగా ఎదురయ్యేదే  ట్విస్ట్. మనం ‘ఆమె’  చూద్దామని టికెట్ బుక్ చేసుకుని పోతే థియేటర్లో ‘మిస్టర్ కేకే’ వుండడం ట్విస్ట్. 

          ఖర్మరా అని ఇంకో టికెట్ తీసుకుని ‘మిస్టర్ కేకే’ చూడ్డం ట్విస్టు కి ట్విస్టు. మళ్ళీ ఎందుకీ ట్విస్టు అంటే, అది కాకపోతే ఇదైనా చూసి రివ్యూ రాయాల్సిన అవసరముంది కాబట్టి.
          అసలు ‘ఆమె’ రిలీజ్ క్యాన్సిలైందని బుక్ మై షో వాడు హీనపక్షం మెసేజి అయినా పంపాలని ఏకోశానా ఫీల్ కాకపోవడంతో ఈ ట్విస్టులు.
          ట్విస్టు తిన్నాక అసలేం జరిగిందని సెల్ ఫోన్ ఓపెన్ చేస్తే, ఒకే ఒక్క వెబ్సైట్లో ‘ఆమె’ మార్నింగ్, మ్యాట్నీ షోలు క్యాన్సిల్ అని వార్త.

          ఇది ముందు చూసి వుంటే ఈ ట్విస్టులుండవు, సిట్యుయేషనే వుంటుంది. అలాగే సినిమాల్లో ట్విస్టు కోసం లీడ్స్ ఇస్తూపోతే, లేదా ఫోర్ షాడోయింగ్ చేస్తే, వీటిని గమనిస్తున్న ప్రేక్షకులకిది  ట్విస్ట్ అవదు, సిట్యుయేషన్ అవుతుంది.
          ఇంకో మాటలో చెప్పాలంటే లీడ్స్ లేకుండా, ఫోర్ షాడోయింగ్ లేకుండా వచ్చే ఊహించని సిట్యుయేషనే  ట్విస్ట్. ‘నివీనీనే’ లో హీరోకి అద్దంలో కన్పిస్తున్నమారు రూపం నిజ వ్యక్తి అనీ, తనే అతడిలో వున్న ఆత్మ అనీ ఇంటర్వెల్లో తెలియడం ట్విస్ట్.
          దీనికి ముందు నుంచీ లీడ్స్ గానీ, ఫోర్ షాడోయింగ్ గానీ ఇవ్వలేదు. ఆ సీన్లోనే ఆ  పోలీసు అధికారియే అప్పటికప్పుడు ఇచ్చే వివరణతో ఆ ట్విస్టు అనూహ్యంగా వస్తుంది.
          ‘సవ్యసాచి’ లో ఇంటర్వెల్ దగ్గర అకస్మాత్తుగా ఇల్లు పేలిపోయి, హీరో అక్క కిడ్నాపైందని సీను రావడం ట్విస్టు అవుతుందా? పోనీ సిట్యుయేషన్ అవుతుందా? రెండూ కావు.
          ట్విస్టు రావాలంటే, ముందునుంచే హీరో కిడ్నాపైనట్టు చూపించాలి. ‘నివీనీనే’ లో ముందునుంచీ అద్దంలో హీరో మారురూపం చూపిస్తున్నట్టు. అప్పుడు కిడ్నాపయ్యింది తను కాదనీ, తన అక్క అనీ హీరో తెలుసుకుంటే అది ట్విస్ట్ అవుతుంది.
          సిట్యుయేషన్ రావాలంటే, ముందు నుంచీ కిడ్నాప్ చేయబోయే విలన్ తో లీడ్స్, ఫోర్ షాడోయింగ్ వుండాలి. ఇలా ట్విస్టూ కాక, సిట్యుయేషనూ కాక, ఉరుములేని పిడుగులా ఆ సీన్ని మధ్యలో తెచ్చి, ఓ అతుకు అతికించి ఇదే బ్యాంగ్ పొమ్మన్నారు.
          ఉత్త బ్యాంగు తాటాకు చప్పుడు. అందులో టెర్రర్ అనుభవమవదు, ఎమోషన్ ఫీలవ్వం. ఆ బ్యాంగు ప్రకంపనలు ముందునుంచీ వుండాలి, లీడ్స్ రూపంలో, ఫోర్ షాడోయింగ్ రూపంలో. ఆల్ఫ్రెడ్ హిచ్ కాక్ కూడా ఇదే చెప్తాడు.
          ఊహించని సిట్యుయేషన్ ట్విస్ట్. ట్విస్ట్ కథని కొత్తగా మార్చేస్తుంది, సిట్యుయేషన్ వున్నకథకే  కొత్తమలుపు నిచ్చి సాగనిస్తుంది. ట్విస్ట్ పజిల్ (చిక్కుముడి) ని విప్పమంటుంది. సిట్యుయేషన్ సిద్ధంగా వున్న కొత్త మలుపుతో పోరాడమంటుంది.

***

         ఇప్పుడు ఇక్కడ గమనించాల్సిన ముఖ్యమైన పాయింటు లేదా తేడా ఇంకోటుంది. కథలో ఆన్ని సిట్యుయేషన్సూ కాన్ఫ్లిక్ట్ (సంక్షోభం) కావు. అలాగే అన్ని ట్విస్టులూ కాన్ఫ్లిక్ట్ కావు.

          కథలో కాన్ఫ్లిక్ట్ ఒక్కసారే ఏర్పడుతుంది. అది బిగినింగ్ విభాగం ముగిసి ప్లాట్ పాయింట్ -1 ఏర్పడ్డప్పుడు. ఇక్కడ పుట్టేది మాత్రమే కాన్ఫ్లిక్ట్. దీంతోనే హీరోకి గోల్, సంఘర్షణా వుంటాయి.  
          ఈ కాన్లిక్ట్ మొత్తం కథకి కేంద్ర బిందువుగా వుంటుంది. ‘శివ’ ప్లాట్ పాయింట్ -1 లో  నాగార్జున జేడీని కొట్టడంతో విలన్ రఘువరన్ తో కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడింది. దీన్నే కేంద్ర బిందువుగా చేసుకుని మొత్తం కథా నడిచింది.
          ఈ కాన్ఫ్లిక్టే కథలో మున్ముందు సిట్యుయేషన్స్ ని క్రియేట్ చేస్తుంది. అంతే గానీ ఈ సిట్యుయేషన్స్ కాన్ఫ్లిక్ట్స్ కావు.
          ప్రతీ ఇంటర్వెల్ బ్యాంగూ కాన్ఫ్లిక్ట్ కాదు. ఫస్టాఫ్ లో ఎక్కడైనా ప్లాట్ పాయింట్ -1 వచ్చి కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడితే, ఆ తర్వాత వచ్చే ఇంటర్వెల్ బ్యాంగ్ కాన్ఫ్లిక్ట్ కాదు. అది వున్న కాన్ఫ్లిక్ట్ కి తీవ్ర రూపం మాత్రమే.
          ‘శివ’ లో ప్లాట్ పాయింట్ -1 లో నాగార్జునకి రఘువరన్ తో కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడ్డాక, ఇంటర్వెల్ బ్యాంగుగా నాగార్జున ఫ్రెండ్ శుభలేఖ సుధాకర్ ని రఘువరన్ చంపించడం కాన్ఫ్లిక్ట్ కాదు. ఉన్న కాన్ఫ్లిక్ట్ తీవ్రత పెంచుకోవడమే.
          ఇంటర్వెల్లో ఈ తీవ్రరూపంలో వున్న సిట్యుయేషన్ కి మూలం ప్లాట్ పాయింట్ -1 దగ్గర పుట్టిన కాన్ఫ్లిక్టే. కనుక ఈ ఇంటర్వెల్ మలుపు కాన్ఫ్లిక్ట్ నుంచి వచ్చిన ఉప ఉత్పత్తి (బై ప్రొడక్టు) మాత్రమే.
          ఇలా ఎన్ని మలుపులు, సిట్యుయేషన్స్ ఏర్పడితే అవన్నీ కాన్ఫ్లిక్ట్ కి అన్నేసి ఉప ఉత్పత్తులు లేదా పర్యవసానాలు మాత్రమే అవుతాయి.
          మొన్నొక మీటింగులో ఇదే కన్ఫ్యూజన్. ఇంటర్వెల్ బ్యాంగు దగ్గరే  హీరోకి  గోల్ ఏర్పడిందని అక్కడ్నించే కథ ప్రారంభించారు. కానీ అంతకి ముందే ప్లాట్ పాయింట్- 1 దగ్గరే గోల్ పుట్టిందనీ, అక్కడే కథా ప్రారంభమయ్యిందనీ  మర్చిపోతున్నారు.
          ఈ మర్చిపోవడం వల్ల సెకండాఫ్ అంతా కన్ఫ్యూజనే. ఇంటర్వెల్ బ్యాంగ్ ఇలా మాయ చేస్తుంది. ఈ మాయలో పడిపోతే సెకండాఫ్ ఇంతే సంగతులు.
          అఫ్ కోర్స్, ఇంటర్వెల్లో ప్రారంభమయ్యే కథలు కూడా చాలా వుంటాయి. అప్పుడు అక్కడే ప్లాట్ పాయింట్ -1, గోల్ ఏర్పడతాయి.
          అక్కడే కథ ప్రారంభమవుతుంది. అంటే బిగినింగే ఇంటర్వెల్ దాకా బారెడు సాగుతుందన్న మాట. ‘ఇస్మార్ట్ శంకర్’ లో కూడా ఇది చూడొచ్చు.

                                         ***

         ఇలాగే ట్విస్టు విషయం కూడా. ‘నివీనీనే’ ఇంటర్వెల్లో వచ్చిన ట్విస్టు కాన్ఫ్లిక్ట్ కాదు, కథా ప్రారంభమూ కాదు. అది వున్న కాన్ఫ్లిక్ట్ నే సంక్లిష్టం చేయడం. 

          అతను మొదట అద్దంలో మారు రూపం కనబడ్డం చూడ్డం దగ్గరే బిగినింగ్ ముగిసి ప్లాట్ పాయింట్ -1, కాన్ఫ్లిక్ట్, గోల్ ఏర్పడినప్పుడే కథ ప్రారంభమయ్యింది.  ఇంటర్వెల్ ట్విస్టుతో కాదు.
          హీరోకి తనలో ఇంకొకరి ఆత్మ వుండడం కాదు, తనే ఇంకొకరిలో ఆత్మగా వున్నాడనీ, అంటే తను చచ్చి పోయాడనీ తెలుసుకుని షాక్ తినడం ఈ ఇంటర్వెల్ ట్విస్టు. ఇది  వున్న కథకే చిక్కుముడి తప్ప, ఇక్కడే కథ పుట్టినట్టు కాదు.
          ఐతే  ట్విస్టు ఇక్కడ ఇంటర్వెల్లో వర్కౌట్ కాదని ఈ సినిమా రివ్యూలో పెర్కొన్నాం. ఎలాగంటే ఇది ‘సిక్స్త్ సెన్స్’   హాలీవుడ్ సినిమాలోని ముగింపు ట్విస్ట్. ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ ముగింపు ట్విస్టు ఆ కథకి ఎండింగ్.
          ఒక సినిమా ఎండింగ్ ట్విస్టుని ఇంకో సినిమా కథ మధ్యలో ఇంటర్వెల్లో పెడితే ఆ తర్వాత నడపడానికి కథేముంటుంది.
          హాలీవుడ్ లోనే ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ ప్రభావంతో ఇరవైకి పైగా రకరకాల కథలతో సినిమాలు తీశారు. వాటిలో ఆ ట్విస్టు ఎండింగ్ ట్విస్టుగానే పెట్టుకున్నారు తప్ప మధ్యలో తెచ్చి పెట్టుకోలేదు. ఈ కామన్ సెన్స్ వాళ్ళకుంది.
          ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ లో బ్రూస్ విల్లీస్ సైకియాట్రిస్టు. అతడి దగ్గరికి ఓ బాలుడు వచ్చి, తనకి ఆత్మలు కన్పిస్తున్నాయని, నయం చేయమనీ అంటాడు. విల్లీస్ కేసు టేకప్ చేస్తాడు.
          పోనుపోనూ వీళ్లిద్దరిమధ్య కథ చివరికెలా ముగుస్తుందంటే, ఆ బాలుడుకి కన్పిస్తున్న విల్లీస్ విల్లీస్ కాదు, విల్లీస్ కూడా ఒక ఆత్మే! అతనెప్పుడో చనిపోయాడు.      
          ఇది ఎండింగ్ ట్విస్టు. దీనికింకా కొనసాగింపు ఎలా వుంటుంది? దీన్ని ఇంటర్వెల్ ట్విస్టుగా పెట్టుకుని ఎలా కొనసాగిస్తారు?
          ‘మ్యాడ్ మాక్స్ -2’ లో ఆయిల్ కంపెనీ మీద దుండగులు దాడి చేసే దోచుకోవాలనే ప్రయత్నాలని మెల్ గిబ్సన్ తిప్పి కొడుతూంటాడు.
          చివరికి కంపెనీ వాళ్ళు ట్యాంకర్లో ఆయిల్ ని ఒక చోట సరఫరా చేయాలనుకుంటారు. ఆ ట్యాంకర్ వెంటబడి దాడులు చేస్తూంటారు దుండగులు.
          ఈ యాక్షన్లో అందర్నీ చంపేస్తాడు గిబ్సన్. ట్యాంకర్ దొర్లిపోతుంది. అప్పుడు దిగి చూస్తే, ట్యాంకర్ లోంచి ఆయిల్ కారదు, ఇసుక రాలుతూ వుంటుంది.
          ఆ ఇసుకని చేతిలో పట్టి విషాదంగా నవ్వుకుంటాడు గిబ్సన్. ఇది ఎండింగ్ ట్విస్ట్. తన నుపయోగించుకుని దుండగుల్ని నిర్మూలించడానికి కంపెనీ వాళ్ళు ఇలా ఏమార్చా రన్న మాట.
          ఈ ముగింపు ట్విస్టుని ఇంకో సినిమాలో ఇంటర్వెల్ ట్విస్టుగా పెడితే ఏమవుతుంది? ఇంటర్వెల్లో బాగానే కిక్కిస్తుంది. అక్కడ్నించీ సెకండాఫ్ కథని ఆ ట్విస్టుని  సిట్యుయేషన్ గా మార్చి నడపాల్సి వస్తుంది.
          ఎప్పుడైతో ఈ ఎండింగ్ లో వుండాల్సిన ట్విస్టుని ఇంటర్వెల్ తర్వాత నుంచి సిట్యుయేషన్ గా మారుస్తారో, అప్పుడా కథ ‘నివీనీనే’ సెకండాఫ్ లాగా అతుకుల బొంతలా మారుతుంది.
          ‘నివీనీనే’ సెకండాఫ్ లో హీరో ఆత్మ  అద్దంలో కనబడుతున్నవ్యక్తి శరీరంలోంచి  బయటికి వచ్చే విఫలయత్నంతో కథ, అసలు తనెలా చనిపోయాడో తెలుసుకునే కథ, బ్రెయిన్ సర్జరీ ద్వారా బయటికి రావాలనే కథ, తనకో తల్లి వుందని తెలిసి ఆమెతో సెంటిమెంటల్ కన్నీళ్ళ కథ. సెకండాఫ్ సిండ్రోంతో గజిబిజి గందరగోళం.
          మరి ఇంటర్వెల్లో వేరే సినిమా ముగింపు ట్విస్టు వర్కౌట్ కాకపోతే ఏ ట్విస్టు పెట్టాలి? ట్విస్టు డైనమిక్స్ ఏమిటి?

                                     **

          1973 లో హాలీవుడ్ లో ‘40 క్యారట్స్’ అనే సినిమా వచ్చింది. ఇది బేతాళ కథలా వుంటుంది. దీన్ని తమిళంలో కె బాలచందర్ కమల్ హాసన్, శ్రీవిద్య, జయసుధ, మేజర్ సౌందరరాజన్, రజనీ కాంత్ లతో 1975 లో ‘అపూర్వ రాగంగళ్’ గా తీశారు. దీన్నే దాసరి నారాయణరావు 1976 లో నరసింహ రాజు, శ్రీవిద్య, జయసుధ, సత్యనారాయణ, మురళీమోహన్ లతో ‘తూర్పు పడమర’ గా తీశారు.
          ఇందులో కథ నరసింహ రాజు, శ్రీవిద్యలు ప్రేమించుకుంటారు, జయసుధ, సత్యనారాయణలు ప్రేమించుకుంటారు. జయసుధ శ్రీవిద్య కూతురని, నరసింహరాజు సత్యనారాయణ కొడుకని కథ మధ్యలో తెలిసి షాక్ తో ట్విస్టు పడుతుంది?
          ఇప్పుడేం చేయాలి? ఈ ట్విస్టు నెలా విప్పాలి? తండ్రీ కొడుకులు తల్లీ కూతుళ్ళని ప్రేమించారు. తండ్రి కూతుర్ని ప్రేమించాడు, కొడుకు తల్లిని ప్రేమించారు.
          ఈ ప్రశ్నకు బదులేది? ఈ సృష్టికి మొదలేది? అని పాట. బేతాళ కథల్లో 24 వ కథ ఇదే. కొడుకు రాణిని ప్రేమిస్తాడు, తండ్రి రాకుమారిని ప్రేమిస్తాడు.
          ఈ వావివరసల చిక్కు ముడిని విప్పడానికి తమిళంలో రజనీ కాంత్ పాత్రని ప్రవేశపెడతారు, తెలుగులో మురళీ మోహన్ పాత్రని ప్రవేశపెడతారు.
          అంటే ఇక్కడ కథ మధ్యలోపడ్డ ట్విస్టు విప్పడానికి తాళంచెవి పాత్రని వాడారు. ట్విస్టులో మలుపు వుండదు, పజిల్ వుంటుంది. ఈ పజిల్ ని విప్పే తాళం చెవిని కనుగొన గల్గితేనే కథ ముందుకెళ్తుంది.
          కథ మధ్యలో ట్విస్టు వేస్తే దాన్ని విప్పే తాళం చెవి పాత్రని కనుగొని చివర్లో వాడాలి. అంతవరకు ఈ చిక్కుముడి ఎలా వీడుతుందన్న సస్పన్స్ తో దృశ్యాలు నడపాలి.

***

          చివరిగా - రస్ట్ హిల్స్ తన పుస్తకంలో ఏమంటాడంటే, ట్విస్టు మిస్టరీగా, కాన్ఫ్లిక్ట్ గా, టెన్షన్ గా మూడు రకాలుగా వుంటుందని.  
         మిస్టరీ ఫీల్ తో వుంటే, అది క్యూరియాసిటీ పెంచుతుందని. కాన్ఫ్లిక్ట్ తో వుంటే, అది డైలమాని సృష్టిస్తుందని, టెన్షన్ తో వుంటే, అది రిలీఫ్ ని డిమాండ్ చేస్తుందని. 

          మిస్టరీకి తగు వివరణ నిచ్చి క్యూరియాసిటీని తీర్చ వచ్చని, కాన్ఫ్లిక్ట్ కి తగు నిర్ణయం  తీసుకుని డైలమాని నివృత్తి చేయవచ్చని, టెన్షన్ కి తగు సంతుష్టీకరణతో రిలీఫ్ నివ్వచ్చని.

―సికిందర్

‘తెలుగు రాజ్యం డాట్ కాం’ రివ్యూస్ రేటింగ్ టేబుల్ ఈ రోజు నుంచి :

849 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

      ఒక  సినిమాలో ముగింపు ట్విస్టు  తీసుకుని ఇంకో సినిమాలో  ఇంటర్వెల్ ట్విస్టుగా వాడుకుంటే  ఏమవుతుంది? ఇంటర్వెల్ కే కథ అయిపోతుంది. చాలా కామన్ సెన్సు. హాలీవుడ్ ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ లోని  ముగింపు ట్విస్టుని సందీప్ కిషన్ ‘నిను వీడని నీడను నేనే’ లో ఇంటర్వెల్లో మలుపుగా వాడుకుంటే  ఇంతే  జరిగింది. ఆ తర్వాత  నడపడానికి కథ లేక సెకండాఫ్ సతాయించింది. ‘సిక్త్ సెన్స్’ లో సజీవంగా కన్పిస్తున్న బ్ర్రూస్ విల్లీస్ పాత్ర  నిజానికి సజీవంగా లేదనీ, అది మరణించిన బ్రూస్ విల్లీస్ పాత్ర ఆత్మ అనీ ముగింపులో ట్విస్టు వస్తుంది. ఈ క్లాసిక్ ట్విస్టు తో ఇలాటి సినిమాలు హాలీవుడ్ లో ఆ తర్వాత ఇరవైకి పైగా వచ్చాయి. వీటిలో ‘ది అదర్స్’ ని మనీషా కోయిరాలాతో హిందీలో ‘అంజానే’ గా ఫ్రీ మేక్ కూడా చేశారు. ఒక బంగాళాలో ఆనందంగా జీవిస్తున్న మనీషా కోయిరాలా పాత్రా, ఆమె పిల్లలూ నిజానికి ఆత్మలని తెలియడం ముగింపు. ఇవేవీ  ‘సిక్స్త్ సెన్స్’  ఇంపాక్ట్ ని కల్గించలేకపోయాయి. 

          ఇలాటి ముగింపు ట్విస్టుకి మొదటి సినిమా వరకే ఇంపాక్ట్ వుంటుంది. ఆ తర్వాత ఎన్నిసార్లు ఎలా మార్చి తీసినా పెదవి విరుస్తారు ప్రేక్షకులు. ఈ ట్విస్టు ఇంటర్వెల్లో ఇస్తే, ‘నిను వీడని నీడను నేనే’ (నివీనీనే) గా సెకండాఫ్ లో ప్రేక్షకులకి శూన్యం మిగులుతుంది. హాలీవుడ్ లో ఇదే పాయింటు తో అన్ని సినిమాలు తీసిన వాళ్లకి, ఈ ట్విస్టు ఇంటర్వెల్లో పెట్టి తీయాలని ఒక్కరికైనా ఆలోచన వచ్చి వుండక పోతుందా? వచ్చే వుంటుంది.  అలా తీస్తే ఏమవుతుందో కూడా తెలిసే వుంటుంది. అందుకని పదేపదే ఆ ముగింపు ట్విస్టుని ముగింపులోనే పెట్టి తీస్తూ పోయారు.  కానీ మనం తేడా కదా? తేడా గల పనులే చేస్తాం కోట్లు గుమ్మరించి.  

          ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ లో ఒక బాలుడికీ, సైకియాట్రిస్టుకీ  మధ్య కథ వుంటుంది. ఇది అమెరికాలో బాలల్ని కూడా విపరీతంగా ఆకర్షించి కలెక్షన్లు పెంచుకుంది. అప్పట్లో ఈ సినిమా చూడని అమెరికన్ బాలలు దాదాపూ లేరని అంటారు. ఒక బాలుడు చూసిన ముగింపునే ఆ తర్వాత పదిహేనేళ్ళూ వెయ్యి సార్లు  చూస్తూ పోయాడంటే, ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ ఇంపాక్ట్ ఎటువంటిదో  వూహించవచ్చు. ఇందులో బాలనటుడిగా హెలీ జోల్  అస్మెట్ నటించాడు. సైకియాట్రిస్టుగా సూపర్ స్టార్ బ్రూస్ విల్లీస్ నటించాడు.

 ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ సంగతి 

       కథా ప్రారంభంలో ఒక కోపిష్టి పేషంట్ బ్రూస్ విల్లీస్ ని షూట్ చేస్తాడు.  సంవత్సరం తర్వాత  బ్రూస్ విల్లీస్ తో భార్య ఎడమొహం పెడమొహంగా  వుంటుంది. ఒక బాలుడు వచ్చి తనకి ఆత్మలు కన్పిస్తున్నాయనీ, దీంతో అందరూ తనని దూరం పెట్టారనీ అంటాడు. ఈ బాలుడ్ని ట్రీట్ చేయడానికి పూనుకుంటాడు. ఇలా వీళ్ళిద్దరి మధ్య ఆత్మల గురించిన కథ చివరికేమవుతుందంటే, అసలు బ్రూస్ విల్లీస్ పాత్రే ఒక ఆత్మ అని తేలుతుంది. తను మొదట్లో కోపిష్టి  పేషంట్ షూట్ చేసినప్పుడే చనిపోయాడు. కానీ భార్యతో రిలేషన్ షిప్ సమస్యలు తీర్చుకోవడానికి అతడి ఆత్మ పరలోకానికి వెళ్ళకుండా ఇక్కడే వుండిపోయింది. ఇక ఇప్పుడు ఆత్మ అని రివీలయ్యాక,  భార్య కరిగి దగ్గరవుతుంది. ఆత్మ నిష్క్రమిస్తుంది. 

          మొదట్లో కోపిష్టి పేషంట్ షూట్ చేసిన తర్వాత ఏడాదికి ఓపెన్ చేస్తే బ్రూస్ విల్లీస్ కోలుకుని బతికే వున్నాడని భావిస్తాం. నిజానికి షూట్ చేసినప్పుడే  చనిపోయాడన్న విషయం దాచి పెట్టి కథ నడిపారు. రెండోది, చివర్లో తను ఆత్మ అని చెప్పడానికి శరీరంలో బుల్లెట్ రంధ్రాన్ని చూపిస్తాడు. మూడు, ఆత్మగా ఇక్కడే ఎందుకుండి పోయాడనేదానికి భార్యతో సఖ్యత సాధించడం కోసమని కథ తెలుపుతుంది. ఇలా ఒక పరిపూర్ణమైన కథ చూడడానికి మనకి దొరికింది. సందీప్ కిషన్ ఏమిచ్చాడు? తమిళ దర్శకుడితో పరాభవించిన కథ ఇచ్చాడు. 

           రిషి (సందీప్ కిషన్), దియా (అన్యా సింగ్) లు భార్యాభర్తలు. ఒక రాత్రి కారులో పోతూండగా శృంగార చేష్టలు అదుపు తప్పి, కారుకూడా అదుపు తప్పడంతో ఘోరప్రమాదం జరుగుతుంది. అందులోంచి బయటపడి అటుగా వెళ్తే అనుకోకుండా స్మశానంలో ప్రవేశిస్తారు. అక్కడో శవం కాలుతూంటుంది. ఎలాగో అక్కడ్నుంచి ఇంటికొచ్చేస్తే అద్దంలో వేరే ముఖాలు కనబడతాయి. రిషి అద్దంలో చూసుకుంటే అర్జున్ (వెన్నెల కిషోర్) మొహం, దియా అద్దంలో చూసుకుంటే మాధవి మొహం కన్పిస్తాయి. వాట్సాప్, ఫేస్ బుక్ లలో కూడా వాళ్ళ ఫోటోలు మారిపోతాయి. దీంతో కంగారుపడ్డ రిషి పారాసైకాలజిస్టుని కలుస్తాడు. ఈ మిస్టరీని ఛేదించడానికి ఎసిపి (పోసాని) తోడవుతాడు. అప్పుడు తెలుస్తుంది, రిషి – దియాలలో వున్నది అర్జున్, మాధవిలు కాదనీ, అర్జున్ – మాధవిల్లోనే రిషీ - దియాలున్నారని. అంటే అసలు అర్జున్ (సందీప్ కిషన్), మాధవి (అన్యా సింగ్) లే చనిపోయి, రిషి (వెన్నెల కిషోర్) అతడి భార్య దియాల్లో ఆత్మలుగా వుంటూ ఇబ్బంది పెడుతున్నారని తేలుస్తాడు ఎసిపి. ఇదీ ఇంటర్వెల్ ట్విస్టు. 

          ఇప్పుడేం  చేయాలి? అద్దాల్లో వేరే మొహాలు కన్పించడంతో ప్లాట్ పాయింట్ వన్, ఈ మొహాల మిస్టరీ ఛేదించడంతో ఇంటర్వెల్ ఏర్పడ్డాయి. ఇక్కడ్నించీ ఏం చెయ్యాలి? పారాసైకాలజిస్టు ఆ ఆత్మల్ని పారద్రోలాలి. సమస్యకి ఇదే కదా లాజికల్ ముగింపు. ఈ ముగింపుతో సెకండాఫ్ కి ఇదే కొనసాగింపు కావాలి. ఈ కొనసాగింపు నిలబడుతుందా, ఇంటర్వెల్లో అంత మేజట్ ట్విస్టు ఇచ్చాక? సెకండాఫ్ కొనసాగింపు ఈ మేజర్ ట్విస్టుకి పై స్థాయిలో వుండాలి. ఇది సాధ్యం కాదు. ఎందుకంటే ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ లో ఇది అల్టిమేట్ ముగింపుగా లాక్ అయిపోయి వుంది. ముగింపు దగ్గరే ఈ మేజర్ ట్విస్టు పని చేస్తుంది తప్ప, దీని లాక్ తీసి ఇంకెక్కడో వాడుకుంటామంటే కుదరదు.

సైకలాజికల్ మీనింగ్ 

       ఆత్మల కథలు మనిషి కేం నేర్పుతాయి? ఆత్మ అనేది ఒక సైకలాజికల్ టూల్. జీవితంలో అందరితో సామరస్య పూర్వకంగా జీవించు, సంతృప్తి కరంగా మరణించు - అని ఈ టూల్ ద్వారా పరోక్షంగా సైకలాజికల్ మేసేజ్ ఇవ్వడం. ఎక్కడైనా పొరపొచ్చాలుంటే వెనక్కి వెళ్లి వాటిని సరిదిద్దుకోమంటాయి ఆత్మల  కథలు. ఆత్మలు పరలోకానికి వెళ్ళిపోకుండా తీరని కోరికలతో ఇక్కడే తచ్చాడడంలో పరమార్థమిదే. జీవించి వున్నప్పుడే గతంలోకి వెళ్లి సరిదిద్దుకోమనడమే.  

          ఆత్మలతో కాక గతంలోకి వెళ్లి సరిదిద్దుకునే కథలు ఇంకో రూపంలో కూడా వుంటాయి - టైం మెషీన్ ఫాంటసీలతో. ‘బ్యాక్ టు ది ఫ్యూచర్’ లో టీనేజి హీరో టైం మెషీన్ లో కాలంలో వెనక్కి ప్రయాణించి, అక్కడ టీనేజీలో వున్న తన తల్లిదండ్రుల్ని కలుసుకుని, రిలేషన్ షిప్ సమస్యల్ని మరమ్మత్తు చేసి వస్తాడు.  వస్తే ఇప్పుడు తల్లిదండ్రులు కీచులాడుకోకుండా హయిగా వుంటారు. 

          ‘ఓ బేబీ’ లో ఫోటో స్టూడియో కూడా అలాటి టైం మెషినే. అక్కడ ఫోటో దిగిన ముసలావిడ యవ్వనవతిగా మారడం కాలంలో వెనక్కి వెళ్లి తన యవ్వనపు రోజుల్ని దర్శించడమే. అప్పట్లో తీరని కోరికలే ముసలితనంలో ఆమె దుందుడుకు ప్రవర్తనకి మానసిక కారణాలయ్యాయి. ఆ కోరికలు తీర్చుకుని తిరిగి వర్తమానంలోకి వచ్చి, మారిన మనిషిగా అందరితో కలిసిపోతుంది. ఆత్మల కథలనైనా, టైం మెషీన్ కథల్నైనా, లేదా పూరాణాలనైనా  అవి సైకలాజికల్ మీనింగ్ తో - సైకలాజికల్ జర్నీగా వుంటాయని తెలుసుకున్నప్పుడే వీటి ప్రయోజనాల్ని మనం పొందగలం.

          అయితే ‘ఓ బేబీ’ కొరియన్ ఒరిజినల్ లోని ఈ సైకలాజికల్ మీనింగ్ ని తెలుగు మేకర్లు అర్ధం జేసుకోక పోవడం వల్ల -  ఫోటో స్టూడియో అనేది కాలంలో వెనక్కి తీసికెళ్ళే టైం మెషీన్ కి సింబాలిజమని తెలుసుకోకపోవడం వల్ల - ఫోటో దిగడానికి వెళ్ళినామె చేతిలో వినాయకుడి బొమ్మ పెట్టి, దేవుడి మహిమవల్ల ఆమె ఫోటో దిగి యంగ్ గా మారిపోయిందని హాస్యా స్పదమైన భాష్యం చెప్పారు! మానసికంగా నీలోకి నువ్వు ప్రయాణించమనే సైకలాజికల్ మీనింగ్ వున్న కథని, దేవుడి లీల వల్ల యంగ్ గా మారిపోయినట్టు తమాషా కథగా విలువ తగ్గించేశారు. ఇది చాలనట్టు, మళ్ళీ ముగింపులో వినాయకుడి బొమ్మ వల్ల రాజేంద్ర ప్రసాద్ పాత్ర యంగ్ నాగ చైతన్యగా మారిపోయిందని చూపించి, మొత్తం కొరియన్ కాన్సెప్ట్ నే అపహాస్యం చేశారు. ప్రసిద్ధ బ్యానర్లు చేయాల్సిన పని కాదిది. ఇంకా 14 ప్రపంచ భాషల్లో రీమేక్ అయిందిది. ఎవరూ ఇలా చేయలేదు.
అరాచకం 

         ఇలాటిదే ఇప్పుడు  ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ తో ‘నివీనీనే’ అనే అరాచకానికి పాల్పడ్డారు. ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ లో చనిపోయాక ఆత్మ పరలోకానికెళ్ళి పోకుండా ఇక్కడే ఎందుకుండి  పోయిందనడానికి కారణం కథే చెప్తోంది - భార్యతో సఖ్యత సాధించడం కోసమని. ఈ ప్రయత్నమంతా సీన్లలో కనిపిస్తుంది. అయితే బ్ర్రూస్ విల్లీస్ పాత్ర బతికే వున్నాడని భ్రమింపజేస్తూ కథ నడుస్తుంది. ‘నివీనీనే’ లో చనిపోయిన అర్జున్ - మాధవిల ఆత్మలు రిషీ దియాల్లోకి ఎందుకు చేరాయో కారణం తెలీదు. ఎలా చేరాయో కూడా వాటికీ తెలీదు. పరలోకానికి వెళ్ళకుండా ఏం కోర్కె తీర్చడానికున్నాయో తెలీదు. 

          ఇదీ ఇంటర్వెల్ ట్విస్టు దగ్గర పరిస్థితి. ప్రారంభంలో అద్దంలో ఎవరో కన్పించడం, ఇంటర్వెల్లో అద్దంలో కన్పిస్తున్న వ్యక్తే నిజమని తెలియడం ఈ రెండూ అద్భుతమన్పించి వుంటాయి. దీని తర్వాత వాట్ నెక్స్ట్ అర్ధం గాలేదు. రిషి   శరీరంలో దూరిన అర్జున్ ఆత్మని సైకాలజిస్టు పారద్రోలక పోయినా, ఆ పని అర్జునే చేసుకుంటాడు రిషి శరీరం లోంచి బయట పడాలని. ఇక అద్దంలో రిషితో మాట్లాడి బయటపడే కామెడీ ప్రయత్నాలు ప్రారంభించే సరికి జానర్ మర్యాద మంట గలిసి పోయింది. ఏం చేయాలో అర్ధంగాక ఏదేదో చేయడంతో సెకండాఫ్ అతుకుల కథతో సెకండాఫ్ సిండ్రోం అనే సమస్య బారిన పడింది. ఒకసారి సెకండాఫ్ సిండ్రోంలో పడిందా ఇక ఆ సినిమాని ఎవరూ రక్షించలేరు. సెకండాఫ్ లో కథకి  ఆపరేటివ్ కంటిన్యూటీ వుందా అని తెలుసుకోవడానికి సినిమా అంతా తీసి చూసుకోనవసరం లేదు. ఐడియా అనుకున్నప్పుడే దాని స్ట్రక్చర్ లోనే తెలిసిపోతుంది. ఐడియాని సినాప్సిస్ గా రాసుకున్నప్పుడే తెలిసిపోతుంది. ఐడియా సెట్ చేసుకోకుండా, సినాప్సిస్ రాసుకోకుండా స్క్రీన్ ప్లేలు రాసుకుంటే ఇలాగే వుంటుంది.  భారీ మూల్యం చెల్లించుకోవాల్సి వస్తుంది. దొంగోడు, సైజ్ జీరో, జ్యోతిలక్ష్మి, నర్తనశాల, 24 కిస్సేస్, పడిపడి లేచే మనసు... ఇలా సెకండాఫ్ సిండ్రోంలో పడి గల్లంతయిన సినిమా లెన్నో.

          అర్జున్ రిషితో అనుకున్నది సాధించలేక, ఇంకో కథ ఎత్తుకుంటాడు. అసలు తను ఎలా చనిపోయాడో తెలుసుకునే కథ. యాక్సిడెంట్ ఎలా జరిగింది, రూటు డైవర్షన్ ఇచ్చిన వాడెవడు, వాడు ఫలానా వాడు, వాడితో, వాడి సహచరులతో తాను బస్తీలో కొట్లాడి, మాధవిని విడిపించుకున్నాడు. అయితే ఆ గ్రూపే పగబట్టి ప్లానింగ్ గా చంపబొయారన్న మాట, కానీ తను మాధవితో సరసాలడుతూ డ్రైవింగ్ చేయడంతో కంట్రోలు తప్పి ప్రమాదం జరిగింది. ఆ ప్రమాదంలో తామిద్దరూ చనిపోయారు....

          బస్తీలో కొట్లాట సీను ఫస్టాఫ్ ప్రారంభంలోనే చూపిస్తారు. ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ లో బ్రూస్ విల్లీస్ ని షూట్ చేసే  సీనుని ఇలా మార్చారన్న మాట.. మార్చి దీనికో పెద్ద కథని జోడించి సెకండాఫ్ లో నడిపారు. ఇది నిలబడలేదు. ఎందుకంటే, ఎలా చనిపోయారో ఆత్మకి తెలియకుండా ఎలా వుంటుంది? ఈ లాజిక్ కి దొరకకూడదన్నట్టు, పారా సైకాలజిస్టు వింత వాదన చేస్తాడు. అర్జున్ ఆత్మ రిషిలోకి దూరడం వల్ల అర్జున్ ఆత్మ జ్ఞాపకశక్తి కోల్పోయిందట. ఆత్మ అతీతమైనదా?మనిషి అతీతుడా? ఆత్మకి జ్ఞాపక శక్తి పోతుందా? ఇంతవరకూ మనం చూసిన సినిమాల్లో  ఒకడ్ని ఆత్మ ఆవహించిందంటే, వాడు వాడి కంట్రోల్లో వుండడు, ఆత్మ వాడి మెదడులో తిష్ట వేసి వాడి జ్ఞాపకాలనే చెరిపి పారేస్తుంది...

          ఈ కథ సైకలాజికల్ మీనింగ్ గ్రహించకుండా దాన్నే ముక్కలు చేస్తూపోయారు. ‘సిక్స్త్ సెన్స్’  సైకలాజికల్ మీనింగ్ ఏమర్ధమైందో. ఇలా రకరకాల మార్గాలు ప్రయత్నించి, ఇక లాభం లేదని మదర్ సెంటి మెంటుతో ఏడ్పుల కథగా మార్చేశారు. జానర్ మర్యాద ఒకసారి కాదు, పదేపదే శకలాలైంది. 

          ఈ మొత్తం గజిబిజిలో ప్లాట్ పాయింట్ టూ ఎక్కడుందంటే చెప్పడం ఎవరి తరం గాదు. ‘సిక్స్త్ సెన్స్’ ముగింపు ట్విస్టునే కాదు, ఇంకేసినిమా ఎలాటి ముగిపునీ తెచ్చి ఇంటర్వెల్లో పెడితే ఇంతే. ‘శివ’ లో నాగార్జున రఘువరన్ ని చంపడం ముగింపు. దీన్ని ఇంటర్వెల్లో పెడితే పెడితే ఎలావుంటుంది? ఆ సినిమాకి శ్రద్ధాంజలి ఘటించడమే.

―సికిందర్