845 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

        లైటర్ వీన్ ప్రేమ కథలు వారం వారం వచ్చి పోతూంటాయి, లైటర్ వీన్ క్రైం కథ అరుదైన సంగతి. ‘బ్రోచేవారెవరురా’ అలాటి వొక అరుదైన ప్రయత్నం. పెద్దగా కథ జోలికి పోకుండా, కథనాన్నే పట్టుకుని రెండున్నర గంటలు కూర్చోబెట్టగల రైటింగ్ మీద ఆధారపడి చేసిన మేకింగ్. ఈ మేకింగ్ కి ఇవాళ్టి యూత్ సినిమా డిమాండ్ చేస్తున్న మార్కెట్ యాస్పెక్ట్స్ అయిన ఎకనమిక్స్ లేదా రోమాంటిక్స్ యాస్పెక్ట్స్ లో, డబ్బు కోసం కిడ్నాప్స్ అనే ఎకనమిక్స్ ని కథాంశంగా తీసుకుని, అందులో రోమాంటిక్స్ ని నిర్మొహమాటంగా, పూర్తిగా పక్కన బెట్టి, లైటర్ వీన్ క్రైం కామెడీగా తీశారు. యూత్ ప్రేమలతో తీసే రోమాంటిక్ కామెడీలు మధ్యకి  వచ్చేసరికి  పెద్ద వయసు పాత్రల జోక్యంతో, అవి చూపించే పరిష్కారాలతో, యూత్ ని స్వశక్తి విహీనులుగా చేసే సుత్తి రోమాంటిక్ డ్రామాలుగా మార్చెయ్యడాన్ని చూస్తున్నాం. ఇలా కాకుండా ఈ లైటర్ వీన్ క్రైం కామెడీకి  అచ్చమైన రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్ మర్యాదని పాటిస్తూ,  మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ కి తగిన క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ ని కూడా జత చేశారు. అంటే యూత్ ని స్వశక్తీ కరణ చేసి చూపించడం. ఒక అవసరం కోసం వాళ్ళ ఆలోచనా ప్రక్రియతో సమస్యలు సృష్టించుకుని, వాటిలోంచి వాళ్ళే తగిన పరిష్కారాలు కనుగొని బయట పడేలా చేయడం. 

          హీరోయన్ తోనే కథైనా ఆమెతో రోమాన్స్ జోలికి పోకుండా, ప్రేక్షకుల్ని సంతృప్తిపర్చ వచ్చని తీసి సక్సెస్  అయిన మొదటి తెలుగు సినిమా బహుశా ఇదే. విజువల్ మీడియాకి కథ బరువైనది అయినప్పుడు కథనం తేలికగా, కథ తేలికగా వున్నప్పుడు కథనం సంక్లిష్టంగా వుండాలన్న ఒక నియమం ప్రకారం, ఇక్కడ రెండోది అమలవడం కన్పిస్తుంది. ఇటీవల వచ్చిన క్రైం - సస్పెన్స్ - పోలీస్ దర్యాప్తు - థ్రిల్లర్స్ లో నాన్ లీనియర్ కథనాలతో, మల్టి పుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులతో, ప్రేక్షకులు గుర్తుంచుకోలేని అనేక క్లూస్ తో సినిమా కథల్ని నవలా కథనం చేసి ప్రేక్షకుల్ని అయోమయోంలో పడేసిన విధం చూశాం. ఇలా చేస్తే దర్శకుడికి గొప్ప టాలెంట్ వుందని అనుకుంటారని కాబోలు. కానీ అది సినిమా కథనాన్ని నవలా కథనంగా చేయడం. ‘బ్రోచేవారెవరురా’ ఈ ట్రాప్ లో పడకుండా చూశారు. విజువల్ మీడియాకి యాక్షన్ లో వున్న కథకి ఒక్క సంఘటన చాలు, ఆ సంఘటనలో క్లూ పట్టుకోవడం కోసం కథని పరుగులెత్తించడానికి. ఇందులో వుండే థ్రిల్ ఒక సంఘటనకి అనేక క్లూస్ తో వుండదు. క్లూస్ పెరిగి పోతూంటే దేన్ని పట్టుకుని కొనసాగాలో ప్రేక్షకులకి అర్ధంగాక ఆసక్తి నశిస్తుంది. అలాగే ఆ ఒక్క క్లూ పట్టుకుని ఎక్కువ సేపు కథ నడిపినా బోరే. ఆ సంఘటన ఇంటర్వెల్ తర్వాత జరిగి, క్లూస్ కోసం ప్రయత్నిస్తున్నప్పుడు, ప్లాట్ పాయింట్ టూ దగ్గర బ్లాస్ట్ అయితే ఆ క్లూయే స్ట్రక్చర్ అవుతుంది. బోరు కొట్టదు. 

          ‘బ్రోచేవారెవరురా’ లో దర్శకుడి పాత్ర రాసుకున్న కథే, బయట హీరో హీరోయిన్లతో జరగడమనే ప్రోఫెటిక్ (భవిష్యవాణి) నేరేషన్ గా వుంది. దీనివల్ల ఒక సాదా కిడ్నాప్స్ కథకి దర్శకుడు – హీరోయిన్ పాత్రల ఇంకో సమాంతర కథతో ఆసక్తికర లేయర్ ఏర్పడింది. ఈ రెండు కథలు స్క్రీన్ ప్లేలో ఎలా అమిరాయో చూద్దాం...

బిగినింగ్ కథనం:

          ఒక ప్రొఫెషనల్ కిడ్నాపర్ ఒకమ్మాయిని కిడ్నాప్ చేస్తాడు.
          అవకాశాల కోసం ప్రయత్నిస్తున్న కొత్త దర్శకుడు విశాల్ (సత్యదేవ్) ఈ కిడ్నాప్ సీను పైలట్ గా చెప్తాడు నిర్మాతకి. నిర్మాత ఇంటర్వెల్ సీను కూడా బావుందని అంటాడు. ఇందులో హీరోయిన్ గా షాలినిని సజెస్ట్ చేస్తాడు విశాల్. హీరోయిన్ షాలిని(నివేదా పేతురాజ్) అపాయింట్ మెంట్ సంపాదించి, ఆమెకి కథ చెప్పడం మొదలెడతాడు.

          ఒక టౌన్లో మిత్ర (నివేదా థామస్) తండ్రితో కారులో పోతూంటుంది. ఆమె ముభావంగా వుంటుంది. ఒక నాట్య ప్రదర్శన తాలూకు హోర్డింగ్ కన్పిస్తే దానికేసే చూస్తుంది.     అదే టౌన్లో ముగ్గురుంటారు : రాహుల్ (శ్రీ విష్ణు), అతడి ఇద్దరు ఫ్రెండ్స్ (ప్రియదర్శి, రాహుల్ రామకృష్ణ). ఐదేళ్లుగా ఇంటర్ చదువుతున్న వీళ్ళు రాహుల్ పోగొట్టుకున్న సెల్ ఫోన్  వెతుకుతూంటారు. వీళ్ళు చాలా ఆవారా గాళ్ళు. రాహుల్ కి తండ్రి (శివాజీ రాజా) వుంటాడు.

          మిత్ర కాలేజీలో చేరుతుంది. అదే కాలేజీకి ఆమె తండ్రి ప్రిన్సిపాల్ గా వుంటాడు. చదువు తప్ప ఇంకే ఆలోచనలు పెట్టుకున్నా సహించనని సీరియస్ గా చెప్పేస్తాడు. కాలేజీలో మిత్ర, రాహుల్ బృందం ఫ్రెండ్స్ అవుతారు. ఒక రోజు  మిత్ర ఇంటికాలస్యంగా వచ్చి ట్యూషన్ కెళ్లానని  అబద్ధం చెప్తుంది. ఆమె మార్కులు చూసి అతను తిట్టడంతో, ట్యూషన్ మాస్టర్ మిస్ బిహేవ్ చేశాడనీ, ఇక ట్యూషన్ కెళ్లననీ చెప్పేస్తుంది. కొడతాడు. 

          దర్శకుడు విశాల్ ఇంతవరకు కథ చెప్పి ఆపుతాడు. నిజానికి తన దగ్గర పూర్తి కథ లేదనీ, రెండ్రోజుల్లో అప్డేట్స్ తో వస్తాననీ అంటాడు. సరేనంటుంది షాలిని.
          రాహుల్ మిఅత్ర ఫ్రెండ్స్ ఇంకా క్లోజ్ అవుతారు.
          విశాల్ కి మదర్ నుంచి కాల్ వస్తుంది, ఫాదర్ టూర్ కెళ్లాడని చెప్తుంది. విశాల్ కి నిర్మాత కాల్ చేస్తాడు. కథ ఎంతవరకు వచ్చిందంటాడు. విశాల్ స్క్రిప్టు లోకి చూస్తాడు...

          మిత్ర ట్యూషన్ మాస్టర్ తనతో మిస్ బిహేవ్ చేస్తున్నాడని రాహుల్ కి చెప్పి ఏడుస్తుంది. రాహుల్ ఫ్రెండ్స్ తో వెళ్లి ట్యూషన్ మాస్టర్ ని కొట్టి వస్తాడు. మిత్ర తనిక్కడ వుండలేననీ, ఎక్కడికైనా వెళ్లి పోవాలనుందనీ అంటుంది. హైదరాబాద్ వెళ్ళాలని నిర్ణయ  మవుతుంది. డబ్బు  సమస్య వస్తుంది. మిత్ర తనని కిడ్నాప్ చేసి ఫాదర్ని డబ్బు డిమాండ్ చేయమంటుంది.
          కిడ్నాప్ ప్లాన్ చేసి మిత్రని కిడ్నాప్ చేస్తాడు రాహుల్ ఫ్రెండ్స్ తో కలిసి (ప్లాట్ పాయింట్ వన్).

విశ్లేషణ : 

        పై బిగినింగ్ కథనంలో కథా నేపథ్యం, పాత్రల పరిచయాలు, సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన, సమస్య ఏర్పాటూ అనే నాల్గు పరికరాలతో కూడిన బిగినింగ్ బిజినెస్ ఎలా వుందో చూద్దాం. 

          ఈ కథకి ఓపెనింగ్ ఇమేజిగా ప్రారంభంలో వేసిన కిడ్నాప్ సీను ఏం కథ చూడబోతున్నామో నేపథ్యాన్ని తెలుపుతోంది. కిడ్నాప్ సీనులో విలన్ కామెడీగా వుండడంతో ఇది క్రైం కామెడీ కావచ్చన్న అంచనాని అందిస్తోంది. రెండో సీన్లోనే ఈ కిడ్నాప్ సీను నిజం కాదని, దర్శకుడు విశాల్ తన కథకి నిర్మాతకి చూపిస్తున్న పైలట్ అనీ అర్ధమవుతుంది. దీంతో ఈ కథకి బ్యాక్ డ్రాప్ ఎత్తుగదతోనే ఆసక్తి రేపుతోంది. 

          ఈ ప్రారంభ దృశ్యాల్లో దర్శకత్వం కోసం ప్రయత్నిస్తున్న, విశాల్, అతడి కథ వింటున్న హీరోయిన్ షాలిని పరిచయమయ్యారు. విశాల్ కి తల్లిదండ్రులున్నారని మదర్ చేసిన ఫోన్ కాల్ ద్వారా తెలిసింది. ఫాదర్ టూర్ వెళ్లినట్టు కూడా తెలిసింది. అతను షాలినికి కథ చెప్పడం ప్రారంభించినప్పుడు అతడి కథలో హీరోయిన్ గా మిత్ర ప్రవేశిస్తుంది ఫాదర్ ఆర్కేతో కారులో ప్రయాణిస్తూ. ఇప్పుడీ రెండు పాత్రలు కూడా పైలట్ కిడ్నాప్ సీన్లో లాగా, కథ చెప్తున్న విశాల్ కల్పిత పాత్రల్లా అన్పిస్తాయి, అదే సమయంలో విశాల్ కథతో సంబంధం లేని, వేరే నిజ పాత్రలతో నిజ కథ కావచ్చన్న అభిప్రాయం కూడా కలుగుతుంది. 

          ఇలా పాత్రలతో, వీటి కథనంతో బిగినింగ్ లోనే సస్పెన్స్ వుంది. మిత్ర ఫాదర్ తో కార్లో పోతూ నాట్యం హోర్డింగ్ చూసినప్పుడు, ఆమెకి నాట్యం పట్ల ఆసక్తి వుందని తెలుస్తుంది. పాత్ర పరిచయం కాగానే దానికో కథకి కీలకమైన అంశం ఆసక్తిగా వుందని వెంటనే ఎస్టాబ్లిష్ చేయడం మంచి కథనం అన్పించుకుంటుంది. సర్వ సాధారణంగా ఇలా జరగదు. పాత్రకి డాన్స్ అంటే ఇష్టమని సాగదీసి సాగదీసి ఎక్కడో చెప్పిస్తారు నోటి మాట ద్వారా. అప్పటి దాకా పాత్ర సమయం తినేస్తూ ఖాళీగా వుంటుంది. ఒక పాత్ర పరిచయ సీన్లో ప్రవేశించిందంటే దానికో మానసిక స్థితితో ప్రవేశిస్తుంది. ఈ మానసిక స్థితిని వెంటనే తెలిపితే పాత్ర ప్రారంభంలోనే ఆసక్తిగా మారుతుంది. పాత్రని ఇలా హాఫ్ వేలో పరిచయం చేసినప్పుడే ఆసక్తి రేపుతుంది. మిత్ర ఈ హాఫ్ వే పరిచయ సీన్లో చదువంటే ఇష్టం లేని, నాట్యమంటే ఇష్టమున్న మానసిక స్థితితో వుంది. ఇదే ఆమె నాట్యం హోర్డింగ్ కేసి చూడ్డానికి కారణమైంది. 

         ఆమె ఫాదర్ ప్రిన్సిపాల్ గా,ఆమె అదే కాలేజీలో చేరిన ఇంటర్ విద్యార్థినిగా పరిచయం పూర్తయ్యక, ఆమె కిష్టం లేని చదువు ఫాదర్ నిర్బంధంగా చదివిస్తున్నాడని అర్ధమవుతుంది. 

          ఇక ఆకతాయి ఆవారా ఐదేళ్ళ ఇంటర్ బ్యాచిగా రాహుల్, రాకీ, రాంబో మిత్రత్రయం పరిచయమవుతారు. రాహుల్ ని తిట్టే తండ్రిగా శివాజీ రాజా పాత్ర పరిచయమవుతుంది. ఇలా మున్ముందు కథకి అవసరమున్న పాత్రల పరిచయాలయ్యాక, సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పన ప్రారంభమవుతుంది...

          ఇంట్లో తండ్రితో నిర్బంధాల్ని ఎదుర్కొంటున్న మిత్ర, మిత్రత్రయానికి క్లోజ్ కావడం మొదటి ఘట్టం; రెండో ఘట్టం,  ట్యూషన్ మాస్టర్ మిస్ బిహేవ్ చేసినా తండ్రి పట్టించుకోకుండా తననే కొట్టడం; మూడో ఘట్టం,  ఇది రాహుల్ కి చెప్పి ఇంట్లోంచి వెళ్లిపోతానానడం; నాల్గో ఘట్టం,  ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోవాలంటే  డబ్బు కావాలనుకోవడం, డబ్బుకోసం మిత్ర సెల్ఫ్ కిడ్నాప్ చేయించుకుని తండ్రి నుంచి దగ్గర్నుంచి డబ్బు లాగాలనుకోవడం...

          ఇలా సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన చేసుకొచ్చాక, మిత్రని కిడ్నాప్ చేయడంతో కథకి సమస్య ఏర్పాటవుతూ - ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తో ఈ బిగినింగ్ విభాగంలో నాల్గు పరికరాల పాలన ముగిసింది. 

          కథలిలా సింపుల్ గా వుంటే విశ్లేషించుకోవడానికీ, దాన్ని అర్ధం జేసుకోవడానికీ తేలికగా వుంటుంది. ఇప్పుడీ బిగినింగ్ విభాగం ద్వారా ఈ కథలో ప్రధాన పాత్ర ఎవరని అర్ధమవుతోంది? రాహుల్ అని అర్ధమవుతోంది. మిత్ర సమస్య తీర్చడానికి అతను ఉద్యుక్తుడయాడు కిడ్నాప్ డ్రామాతో. ఇప్పుడామెకి ఏం జరిగినా తనే బాధ్యుడు. ఇతడి గోల్ మిత్రని కిడ్నాప్ చేసి, ఆమె తండ్రి దగ్గర ఎనిమిది లక్షలు లాగి, ఆమెని హైదరాబాద్ పంపించెయ్యడం. 

         ఈ గోల్ ఎలిమెంట్స్ ఎలా వున్నాయో చూద్దాం. 1. కోరిక : మిత్రని హైదరాబాద్ పంపించెయ్యడం, 2. పణం : బాగా జరిగితే మిత్రతో జీవితాన్ని ఎంజాయ్ చేయవచ్చు, జరక్క పోలసులకి దొరికిపోతే వెధవ ఐదేళ్ళ ఇంటర్ చదువువే పోతుంది; 3. పరిణామాల హెచ్చరిక : ఆమెతో పాటు తామూ హైదరాబాద్ కి మాయమైపోతే,  ఇంకా పెద్ద రేంజిలో పోలీసు నెట్వర్క్ లోకి తలదూరుస్తున్నట్టే, ఎన్నాళ్ళు దాక్కుని బ్రతుకుతారు, ఆమె తండ్రి వేట మొదలెడితే; 4. ఎమోషన్ : ఈ మూడిటి బలంతో పాత్రకి డూ ఆర్ డై బలమైన ఎమోషన్ ఏర్పడుతోంది.

          ఈ కథనంలో కిడ్నాప్ కిముందు, మిత్రని తండ్రి కొట్టాక, దర్శకుడు విశాల్ కథ చెప్పడం ఆపుతాడు. తన దగ్గర పూర్తి కథ లేదనీ, రెండ్రోజుల్లో అప్డేట్స్ తో వస్తాననీ షాలినితో అంటాడు. సరేనంటుంది షాలిని. ఇక్కడ ఇద్దరూ తప్పే. దర్శకత్వం అవకాశం కోసం ప్రయత్నిస్తున్న అభ్యర్ధి,  పూర్తి స్క్రిప్టు లేకుండా సగం కథ చెప్పడానికి పోతాడా?  తర్వాత చెప్తానంటాడా? అంత ధైర్యం చేస్తాడా? దానికి హీరోయిన్ రియాక్ట్ అవక సరేనంటుందా? 

          ప్రారంభంలో ఇతను నిర్మాతని కలిసినప్పుడు, ఇంటర్వెల్ అదిరిందని నిర్మాత అంటాడు. అప్పుడు ఇంటర్వెల్ దాకా వున్నకథ ఇప్పుడెందుకు లేదు? ఈ ఇబ్బందులు తొలగాలంటే, సింపుల్ గా ఆ హీరోయిన్ కేదో అర్జెంటు పనిబడి, రేపు వింటానని ఆమే ఆపితే సరిపోయేది. 

          తర్వాత నిర్మాత ఫోన్ చేసి, కథ పూర్తి చేయడం ఎంతవరకూ వచ్చిందని అడుగుతాడు. పూర్తి కథలేకుండానే కొత్త దర్శకుణ్ణి హీరోయిన్ దగ్గరికి పంపాడా? ఇలాటి సౌకర్యముంటే అరకొర కథలు రాసుకుని చాలా మంది కొత్త దర్శకులు క్యూలు కడతారు.
(రేపు మిడిల్)

―సికిందర్
telugurajyam.com

రిపీట్ ఆర్టికల్

ఒక ఐడియా అనుకున్నప్పుడు దాంట్లో స్ట్రక్చర్ సెట్ చేసుకుంటారు. స్ట్రక్చర్ లోకి ఐడియా వచ్చేవరకూ ఐడియాతో కుస్తీ పడతారు. ఐడియా స్ట్రక్చర్ లోకొచ్చాక దాన్ని పెట్టుకుని సినాప్సిస్ రాస్తారు. సినాప్సిస్ కూడా స్ట్రక్చర్ లో సెట్ అయ్యేవరకూ కసరత్తు చేస్తారు. అప్పుడా స్ట్రక్చర్ లో వున్న సినాప్సిస్ పెట్టుకుని ఒన్ లైన్ ఆర్డర్ వేస్తారు. ఒన్ లైన్ ఆర్డర్ వేసేటప్పుడు కూడా సీన్లు స్ట్రక్చర్ లో వుండేట్టు చూస్తారు. అలా సెట్ అయిన ఒన్ లైన్ ఆర్డర్ ని పెట్టుకుని ట్రీట్ మెంట్ రాస్తారు. ఈ ట్రీట్ మెంట్ లో సీన్ల విస్తరణ కూడా స్ట్రక్చర్ లో వుండేట్టు చూసుకుంటారు. అలా ఫైనల్ చేసుకున్న ట్రీట్ మెంట్ ని పెట్టుకుని,  దాని ప్రకారం డైలాగ్ వెర్షన్ రాస్తారు. డైలాగ్ వెర్షన్ కూడా స్ట్రక్చర్ లో వుండేట్టు రాస్తారు. దీంతో స్ట్రక్చరల్ గా స్క్రిప్టు పూర్తయిపోతుంది. 

        ఐతే వచ్చిన ఐడియాకి కథలో పాత్రకి పుట్టాల్సిన సమస్యతో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీను ఇదీ అని, అలాగే ఆ సమస్యకి పరిష్కారంగా ప్లాట్ పాయింట్ టూ సీను ఇదీ అని ఐడియా దశలోనే నిర్ణయమైపోతుంది. ఇది మారదు. మారితే ఐడియా బ్రేక్ అవుతుంది. కానీ ఐడియాలో ప్లాట్ పాయింట్స్ ని పెట్టుకుని సినాప్సిస్ రాస్తున్నప్పుడు, పాత్ర చేతిలో వుండక, మాట వినక, దాని ఇష్టానుసారం ప్రవర్తించే సందర్భా లెదురవుతాయి. ఐతే ఆ పాత్ర ఐడియాలో ముందే సెట్ అయిన ప్లాట్ పాయింట్స్ ని మాత్రం గౌరవిస్తుంది. కానీ ఆ ప్లాట్ పాయింట్స్ మధ్య కథకుడి ఇష్టప్రకారం అది నడవదు. దానిష్ట ప్రకారం అది నడుచుకుంటుంది. దీంతో ఐడియాని పెట్టుకుని ఫలానా ఈ విధంగా సినాప్సిస్ రాద్దామనుకుంటే,  అది మారిపోతుంది. ఆ మారిపోయిన సినాప్సిస్ ని పెట్టుకుని ఒన్ లైన్ ఆర్డర్ వేశాక, ఆ ఒన్ లైన్ ఆర్డర్ కి కూడా సినాప్సిస్ తో పోలికే వుండదు. ఆ ఒన్ లైన్ ఆర్డర్ తో  ట్రీట్ మెంట్ రాశాక దీనికీ ఒన్ లైన్ ఆర్డర్ తో  పోలికే  వుండదు. మళ్ళీ ఆ ట్రీట్ మెంట్ తో డైలాగ్ వెర్షన్ రాస్తే దానికీ ట్రీట్ మెంట్ తో పోలికే  వుండదు. అన్నిటికీ పోలిక వుండేది ప్లాట్ పాయింట్స్ విషయంలోనే. ఎక్కువగా బెటర్ మెంట్ కోసమే ఇలా జరగవచ్చు. కానీ పాత్ర నడవడిక కూడా ప్రభావం చూపిస్తుంది. ఆఖరికి పక్కాగా, విశ్వసనీయంగా  మిగిలేది ఏమిటంటే డైలాగ్ వెర్షనే. సినాప్సిస్, ఒన్ లైన్ ఆర్డర్, ట్రీట్ మెంట్ ఇవన్నీ డైలాగు వెర్షన్ అనే గమ్యానికి సోపనాలే తప్ప అవే గమ్యాలు కావు. హాలీవుడ్ లో స్క్రీన్ ప్లేలుగా రూపాన్ని సంతరించుకునేది ఈ డైలాగ్ వెర్షన్లే.  

     సినాప్సిస్, ఒన్ లైన్ ఆర్డర్, ట్రీట్ మెంట్ లు బెటర్ మెంట్ కోసమే  స్ట్రక్చర్ లోనే వుంటూ, అవే ప్లాట్ పాయింట్ల మధ్య కథనం మారుతూ వచ్చి, డైలాగ్ వెర్షన్లో ఫైనల్ అవొచ్చు. అప్పుడా డైలాగ్ వెర్షన్ పెట్టుకుని రాస్తే కొత్త సినాప్సిస్, కొత్త వన్ లైన్ ఆర్డర్, కొత్త ట్రీట్ మెంట్ వస్తాయి. అప్పుడు దీన్ని ఇదే ఈ సినిమాలో వున్న సినాప్సిస్, వన్ లైన్ ఆర్డర్, ట్రీట్ మెంట్ అనీ పుస్తకాలేసి అమ్మవచ్చా? ఆ  పుస్తకాలతో స్క్రీన్ ప్లే కోర్సులు చెప్పొచ్చా? కుదరదు. ఎందుకంటే, రైటింగ్ ప్రాసెస్ వరకే డైలాగ్ వెర్షన్ డైలాగ్ వెర్షన్ లా వుంటుంది. షూటింగ్ లో అదికూడా అక్కడక్కడా మారవచ్చు.  చివరిగా ఎడిటింగ్ లోనూ  సీన్ల క్రమమే మారిపోవచ్చు. చాలా డైలాగులు కట్ అయిపోవచ్చు. ఆ ఎడిటింగ్ తర్వాతే  ఫైనల్ గా సినిమా ఏమిటో తేలుతుంది. దీనికి రాసే సెన్సార్ స్క్రిప్టే సినిమాకి నకలు అవుతుంది. ఈ సెన్సార్ స్క్రిప్టుని బట్టే ఒక బైండింగులా సినాప్సిస్, ఒన్ లైన్ ఆర్డర్, ట్రీట్ మెంట్ లు కలిపి పుస్తకాలేసుకోవాలి. దాంతో స్క్రీన్ ప్లే పాఠాలు చెప్పుకోవాలి.

       ఇదలా వుంచుదాం.  ఇప్పుడు ఈ పాత్ర గొడవేంటి? అదెందుకు కథకుడి మాట వినదు? కథకుడి మాట పాత్ర వినడం లేదంటే అది కృత్రిమత్వాన్ని చేధించుకోవాలని అనుకుని కావొచ్చు. ఈ తిరుగుబాటు సినాప్సిస్ లోనే చేయవచ్చు. ఉదాహరణకి, హీరోయిన్ కి ఒక జీరో అయిన హీరో దొరకడంతో సినాప్సిస్ ప్రారంభమయ్యిందనుకుందాం.  వీడితో ఆమె ఫస్టాఫ్ అంతా ఆడుకోవాలనీ, ఇంటర్వెల్లోనే  హీరో జీరో నుంచి హీరో అయి ఆమెని పడగొట్టాలనీ భావించి కథకుడు సినాప్సిస్ రాసుకుపోతున్నాడనుకుందాం.  కానీ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర హీరో సమస్యలో పడ్డాక మొరాయిస్తే? నేనిక జీరోగా వుండనంటే వుండను, ఇప్పుడే హీరోగా మారిపోయి ఇక హీరోయిన్ తో నేనే  ఆడుకుంటానని మొండికేస్తే? వీడెందుకిలా చేస్తున్నాడని కథకుడు ఆలోచిస్తే, రొటీన్ ఇంటర్వెల్ మలుపుని తప్పించుకుని సహజ కథని ఇవ్వాలనే ప్రయత్నిస్తున్నాడని అర్ధమవుతుంది.. అప్పుడు హీరో దృక్కోణంలో చూస్తే,  సినాప్సి స్ ఫ్రెష్ గా కన్పిస్తుంది. ఇంటర్వెల్ దాకా హీరోయిన్ తో ఉత్తుత్తి కథ నడపకుండా హీరో అడ్డుకుంటూంటే కథకుడు తన క్రియేటివ్ పంథా మార్చుకోక తప్పదు. కథకుడు కథని నిర్ణయించలేడు. ఏపాత్ర గురించైతే కథ వుందో, ఆ పాత్రే దాని కథని నిర్ణయించుకుంటుంది. కథకుడు జస్ట్ చరిత్రకారుడి పాత్ర పోషిస్తూ ఆ హీరో కార్యకలాపాలు గ్రంథస్థం చేయాలి తప్ప, కాదని పోతే కృత్రిమ కథలు, పాసివ్ పాత్రలు తయారవుతాయి.

―సికిందర్

844 :సందేహాలు - సమాధానాలు

Q:  మీరు బ్లాగ్ లో ‘డిక్టేటర్’ మూవీ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రాస్తూ, ‘ఈక్వలైజర్’ సినిమా గురించి ప్రస్తావించారు. ‘ఈక్వలైజర్’  ఏమంత గొప్ప సినిమా కాదనీ, పాత్రతో, కథతో దాని బలహీనతలు దానికున్నాయనీ రాశారు. వాటి గురించి ఒక్కసారి విపులంగా వివరిస్తారా?
―అశోక్ పొడపాటి, Asso. Dir.
A: 'డిక్టేటర్’ స్క్రీన్ ప్లే సంగతుల్లోనే ‘ఈక్వలైజర్’ గురించి ఇలా వుంది : ఈ క్యారెక్టర్ గతాన్ని చెప్పడం కోసం ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోకి వెళ్ళలేదు. పొడిపొడి మాటల్లో అతడిచేతే చెప్పిస్తారు. దీనివల్ల ఓ వెలితి వెన్నాడుతూంటుంది మనల్ని. గతంలో ఉద్యోగ రీత్యా అతను చేసిన పాపాలేమిటో  దృశ్య రూపంలో ప్రత్యక్షంగా చూపించి వుంటే, ఇప్పుడు అతను  చేసుకుంటున్న ప్రాయశ్చిత్తానికి మనకి ఎనలేని సానుభూతి కలిగే అవకాశం వుంది. కానీ ఈ పాత్ర గురించి ఏమీ చెప్పకూడదని నిర్ణయించామని రచయిత రిచర్డ్ వెంక్ వింతగా చెప్పాడు. ఇది టిపికల్ యాక్టర్ మూవీ కాదనీ, అతను సూపర్ హీరో కూడా కాదనీ, కానీ  ఏది తప్పో ఏది ఒప్పో అంతరాత్మకి తెలిసిన వాడనీ చెప్పుకొచ్చాడు. ఇది ఎంత వరకు కరెక్టో గానీ,  గతంలో 2005 లో రాం గోపాల్ వర్మ నిర్మించిన ‘జేమ్స్’ అనే యాక్షన్ సినిమాలో కూడా హీరో ఎవరో, ఎక్కడ్నించీ వచ్చాడో, ఏమీ చెప్పకుండా నానా యాక్షన్ హంగామా చేయించారు. ఈ అట్ట ముక్క పాత్ర చూళ్లేక మొహం చాటేశారు ప్రేక్షకులు.

                పోతే, ‘ఈక్వలైజర్’  మిడిల్ ఒక దశ దాటాక డొల్లగా మారడమూ జరుగుతుంది. సాగుతున్న కొద్దీ కథ విస్తరించకుండా, కొత్త విషయాలు బయటపడకుండా,  అదే హీరో- అదే మాఫియాతో  ఫ్లాట్ యాక్షన్ గా వెళ్లి ముగుస్తుంది.

          దీంతో మీ సందేహాలు తీరే వుంటాయి. పాత్ర ఇప్పుడు కథలో పాల్పడుతున్న చర్యలకి మూలాలు గతంలో వుంటే, అది డైలాగ్స్ తో చెప్పేకన్నా విజువల్స్ లో చూపిస్తేనే  అప్పటి ఎమోషన్స్ బలంగా ప్రేక్షకుల్లో నాటుకుంటాయి. పాత్ర చెప్తే విన్నప్పటికన్నా ప్రేక్షకులకి కళ్ళారా చూపిస్తే  వుండే ప్రభావం వేరు. పాత్ర గతాన్ని కథ మధ్యలో రివీల్ చేయాల్సి వచ్చినప్పటి సంగతి ఇది. కథ చివరివరకూ అట్టి పెట్టుకుని రివీల్ చేస్తే, విజువల్స్ తో చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు, డైలాగ్స్ తో చెప్తేనే ఎఫెక్టివ్ గా, షాకింగ్ గా వుంటుంది. విజువల్స్ వల్ల ఇక్కడి ఫినిషింగ్ టచ్ డ్రామా డైల్యూట్  అయిపోతుంది. ఇందుకుదాహరణగా  ‘ది మాగ్నిఫిషెంట్ సెవెన్’ వుంది. ఇదే ‘ఈక్వలైజర్’ హీరో డెంజిల్ వాషింగ్టన్ తో, ఇదే దర్శకుడు అంటాయిన్ ఫుఖ్వా తీసిన రీమేక్ ఇది. ఇందులో ఎక్కడ్నించో వచ్చిన కౌబాయ్ హీరో డెంజిల్ వాషింగ్టన్, ఎందుకు ఒక వూరిని కాపాడడానికి పోరాడుతున్నాడో అర్ధంగాక అసంతృప్తి కల్గిస్తుంది. అప్పుడు చివర్లో విలన్ని చంపుతూ - నా మదర్ నీ, సిస్టర్స్ నీ చంపింది నువ్వు కదరా - అని రివీల్ చేస్తాడు. ఈ రహస్యం ఇప్పుడు ముగింపులో చెప్పడం వల్ల పాత్ర పట్ల వున్న సందేహాలన్నీ తీరిపోయి, సానుభూతి ఏర్పడుతుంది. ఇదే కథ కత మధ్యలో చెప్పివుంటే, ఈమూవీ రొటీన్ రివెంజి డ్రామాగా తెలిసిపోయి తేలిపోయేది. ఏదైతే బలహీనంగా వుంటుందో దాన్ని ముగింపులో చెప్పడం వల్ల బలాన్ని చేకూరుస్తుంది. ఇక్కడ చెప్పాలి, చూపించకూడదు. ఇది అకిరా కురసావా టెక్నిక్.  ‘ది మాగ్నిఫిషెంట్ సెవెన్’ రెండు రీమేకులకీ మూలం కురసావా తీసిన ‘సెవెన్ సమురాయ్’.  

      ఇక కథా పరంగా వున్న బలహీనతేమిటంటే, తమ ఏజెంట్ ని చంపినందుకు, రష్యన్ మాఫియా హీరో మీద ప్రతీకార దాడులకి దిగడం, దీన్ని హీరో ఎదుర్కోవడమనే  యాక్షన్ తో సాగడం. కేవలం దాడులు ప్రతి దాడులల్ని  రెండు గంటల సినిమాగా చూడాల్సి రావడం. మళ్ళీ దీనికి విరుగుడు ఈ దర్శకుడు ఫుఖ్వానే, రచయిత రిచర్డ్ వెంక్ నే ‘ఈక్వలైజర్-2’ లో కనిపెట్టారు. రెండు గంటల సినిమాలో కథని ఇరవై నిమిషాలకే కుదించేశారు. గంట నిడివి అంతా కథతో సంబంధం లేని కొన్ని సబ్ ప్లాట్స్ తో,  కొందరి పట్ల హీరో డెంజిల్ వాషింగ్టన్ సేవాగుణం చూపించారు. ఇక మిగిలిన 40 నిమిషాలు క్లయిమాక్స్ చూపించారు!

        ఇంటర్వెల్ కి పది నిమిషాల ముందు, హీరో మాజీ కొలీగ్ ని మాఫియాలు హత్య చేయడంతో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వేశారు. ఇంటర్వెల్ తర్వాత పది నిమిషాలకి మఫియాలని పిలిచి -మీరు చావడనికి సిద్ధంగా వుండండి  - అని హీరోతో చెప్పించి, ప్లాట్ పాయింట్ టూ వేసేశారు. అంతే, ఇక నస పెట్టకుండా చంపడాలతో క్లయిమాక్స్ మొదలేట్టేశారు.

        సెకండాఫ్ పదినిమిషాలకే ప్లాట్ పాయింట్ టూ వచ్చేసి, క్లయిమాక్స్ మొదలయ్యే  సినిమా ఎక్కడైనా వుందా? ఇక్కడుంది. నస పెట్టే రొటీన్ రివెంజి కథని రెండు గంటల సేపు ఈ కాలంలో చూపించలేమని ఇలా చేశారు. కథని బాగా కుదించి, కథతో సంబంధం లేని పాత్రలతో, వాటి ఉపకథలతో భర్తీ చేశారు. ఇంటర్వెల్ కి పదినిమిషాల ముందు ప్లాట్ పాయింట్ వన్ - ఇంటర్వెల్ తర్వాత పది నిమిషాలకే ప్లాట్ పాయింట్ టూ - ఈ రెండిటి మధ్య ఇరవై నిమిషాలే మిడిల్. సినిమాలో యాభై శాతం వుండాల్సిన మిడిల్ ఇక్కడ నామమాత్రంగా వుండిపోయింది. ఈ ఇరవై నిమిషాల్లోనే కాసింత కథ. రివెంజి అని తెలిసిపోయాక ఇంకా కథెవరు చూస్తారు - అందుకే ఇరవై నిమిషాల్లోనే వేస్టు కథ ముగించి పారేసి క్లయిమాక్స్ కెళ్ళి పోయారు. ఈ క్లయిమాక్స్ 40 నిముషాలూ ఏక బిగి యాక్షన్ తో చాలా క్రేజీగా వుంటుంది. అదీ వర్ష బీభత్సంతో.

        క్లయిమాక్స్ పూర్తయాక సబ్ ప్లాట్ తో ముగించారు. అరవై ఏళ్ల క్రితం తప్పిపోయిన అన్నా చెల్లెళ్ళని హీరో కలపడం ద్వారా. ఈ సబ్ ప్లాట్స్ వల్లే హీరో ఉన్నతంగా కన్పిస్తాడు. కొన్ని రోజుల పాటు ఈ పాత్రలో డెంజిల్ వాషింగ్టన్ ని మర్చిపోలేం.

        అంటే,  కథాబలం లేని సినిమాలకి ఇదొక మోడల్ అన్న మాట. ఉపకథలతో, సెకండాఫ్ లో వెంటనే మొదలయ్యే క్లయిమాక్సుతో, బోరు కొట్టే కథనుంచి ఇలా తప్పించుకోవడమన్నమాట. వద్దన్నా ఇంకా ఎండ్ సస్పన్స్ లు, మిడిల్ మటాషులు తీస్తూ తీరా షాకిచ్చే ఫలితాల్ని చూసుకునే కన్నా, ఈ ప్రయోగం బెటరే.  

Q:  నేనింకా రైటర్ గా స్థిరపడలేదు. నాకొచ్చే సమస్యేమిటంటే రెమ్యునరేషన్ ఎంత అడగాలో అర్థం గావడం లేదు. ఎంత అడిగితే ఎక్కువన్పించి పొమ్మంటారో, ఎంత అడిగితే తక్కువై ఇబ్బంది పడతానో అర్ధం గావడం లేదు. స్ట్రగుల్ చేస్తున్న నాలాటి వాళ్ళు దేన్ని బేస్ చేసుకుని రెమ్యునరేషన్ అడగాలి?

―వినోద్, రైటర్ (పేరు మార్పు)

A: ఇలాటివి చెప్పడం కష్టం. సొంత జీవితంలోనే రైటర్ కి అర్ధంగాకపోతే, కథలేం రాస్తారు, పాత్రల చేత ఏం ప్రవర్తింపజేస్తారు, కదా? కాబట్టి రైటర్స్ సొంత ప్రాబ్లమ్స్ చెప్పుకోకుండా జాగ్రత్త పడితేనే బావుంటుంది. రచనల గురించి, కథల గురించి సందేహాలు అడిగితే వ్యక్తిత్వం పోదు. అడిగారు కాబట్టి చెప్పుకుందాం. రెమ్యునరేషన్ తీసుకునే మెట్టెక్కాలంటే కింద చాలా మెట్ల మీద ఉచిత సేవ చేయాలి. రెమ్యునరేషన్ తీసుకునే మెట్టెక్కాక ఇచ్చింది తీసుకోవాలి. ఇంకో చోట అవకాశం వస్తే ఇక్కడ తీసుకున్న అంకె అక్కడ చెప్పాలి. ఇదే బేస్. తడుముకోకుండా చెప్పాలి. చెప్పినప్పుడే డీల్ చేస్తున్నట్టు అన్పిస్తుంది. ఆలోచించి మీరే చెప్పండంటే మీరు ఫీలవుతున్నట్టు అన్పిస్తుంది. డీలింగ్స్ లో ఫీలింగ్స్, మొహమాటాలు వుండవు. బేర సారాలే వుంటాయి. ఆ బేస్ మీద ఎక్కువ తక్కువలు మాట్లాడుకోవాలి. ఎంత తీసుకుంటారని అడిగినప్పుడు ఆ అంకె చెప్పాలేగానీ ఎదురు ప్రశ్న వేయకూడదు. మీ మూవీ బడ్జెట్ ఎంతని ప్రశ్నించారో ఇక కట్ అయిపోతారు. తెలిసిన వాళ్ళయినా సరే ఇలా అడక్కూడదు. ఈ చిన్నపొరపాటుతో  కట్ అయిపోయిన వాళ్ళున్నారు. అడ్వాన్సు తీసుకున్నాక,  సబ్జెక్టు మీద కఠినమైన హోం వర్క్ తో మీవంతు కంట్రిబ్యూట్ చేస్తూంటేనే, ఇచ్చిన రూపాయలకి పది రూపాయలు ఎక్కువ వాళ్ళే ఇస్తారు. రెండో సారి పిలుస్తారు. పిలిచినప్పుడు మొదటి సారి ఇచ్చిన దానికి పెంచి ఇవ్వ బుద్ధి కాదు. అదంతే. ఇప్పుడు బయట మీరు ఎక్కువ పొందుతున్నా సరే, ఆ రేంజిలో ఇవ్వబుద్దికాదు. పెంపుదలలు ఇంకో చోటే  చూసుకోవాల్సిందే. ఇక్కడ మానవ సంబంధాలు నిలుపుకోవాలన్పిస్తే ఒప్పుకోవాలి, లేకపోతే గుడ్ బై చెప్పేయాలి...ఇలాటి ప్రశ్నలు అడిగే వాళ్లకి విన్నపమేమిటంటే, ఇలాటి ప్రశ్నలు అడక్కుండా కథల గురించి అడగాలని.

Q: నాది మరో అనుమానం. సీరియస్ కారెక్టర్ బోర్ కొట్టకుండా వుండాలంటే రచయిత ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలో వివరిస్తారా? ముఖ్యంగా హీరో గతం తాలూకు విషాదాన్ని మోస్తున్నప్పుడు, పాత్ర ఔచిత్యం దెబ్బతినకుండా ఎలా నిర్వహించాలి? ‘అరవింద సమేత’, ‘జోష్’ సినిమాల్లో హీరో పాత్రలు ఈ ఇబ్బందిని ఎదుర్కొన్నాయి అనిపిస్తుంది. ఈ విషయంలో ‘ఈక్వలైజర్’ పాత్ర నుంచి ఏదైనా నేర్చుకోవచ్చా?

―అశోక్ పొడపాటి, Asso. Dir.
A: నేటి ఎంటర్ టైన్మెంట్ల కాలంలో సీరియస్ పాత్రలు తట్టుకుని నిలబడాలంటే గంభీరమైన కథ తప్ప మార్గం లేదు. ‘దీవార్’ లో అమితాబ్ బచ్చన్ కథలోని గంభీర విషయంతో, పూర్తిగా సీరియస్సే. ‘దీవార్’ తో బాటు ‘శివ’ విషయ గాంభీర్యంతో సీరియస్ నెస్ కి ఒక పధ్ధతి, ఇది లీనియర్ స్ట్రక్చర్ తో. నాన్ లీనియర్ స్ట్రక్చర్ తో ‘ఖైదీ’ ఇంకో పద్దతి. సీరియస్ కథల్లో  లీనియర్ స్ట్రక్చర్ తో బిగినింగ్ విభాగం వరకూ పాత్ర ఎంటర్ టైన్ చేసినా, బిగినింగ్ ముగిసే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర విషాదయుక్త సీరియస్ గోల్ ఏర్పడ్డాక,  ఇంకాతర్వాత  సుదీర్ఘమైన మిడిల్, ఎండ్ విభాగాల్లో  పాత్ర అదే విషాద యుక్త సీరియస్ నెస్ తో వుంటుంది. దీవార్, శివలలో హీరో పాత్రలు బిగినింగ్ విభాగంలో ఎంటర్ టైన్ కూడా చెయ్యవు, పైగా తక్కువ మాట్లాడతాయి. అయినా ఇవి సక్సెస్ అయ్యాయి.

          ఇందుకే సిడ్ ఫీల్డ్ అంటాడు - పాత్ర అనుకుంటున్నప్పుడు ముందుగా దాని దృక్పథాన్ని నిర్ణయించాలని. ప్రపంచం పట్ల పాత్ర దృక్పథమేమిటి? ఏ భావజాలంతో పాత్ర వుంది? ఇది లేకుండా పాత్ర కథా ప్రపంచంలోకి అడుగు పెట్టజాలదు. మనందరికీ ప్రపంచాన్ని చూసే విధానంతో ఒక దృక్పథం వుండి తీరుతుంది. ఆ దృక్పథం ఏదైనా కానీ అదుంటే తమలాగే ఇది వుందన్న భావం ప్రేక్షకులకి ఏర్పడుతుంది. ప్రేక్షకులతో కనెక్ట్ చేయడానికి మొట్టమొదటి ఎలిమెంట్ పాత్ర దృక్పథం. ఈ దృక్పథమన్నది మామూలు విషయం కాదు. మొత్తం కథే ఈ దృక్పథాన్ని బట్టి కథనం మార్చుకుంటుంది. అప్పుడిక ప్రేక్షకులు కట్టేసినట్టు కూర్చుంటారు. ఉన్నట్టుండి కథ గంభీరమై పోతుంది. ఆ గాంభీర్యం పాత్ర దృక్పథంలోంచి వస్తుందే తప్ప, ఎన్ని రక్తాలు పారించినా రాదు.

          ఈ మధ్య ఒక కథతో ఇదే సమస్య వచ్చింది. కథ చూస్తే  అనేక పొరలుగా, అనేక పాయలుగా గంభీరమైనది. దీన్ని వినోదాత్మకంగా చెప్పాలి. హీరో తనకో విషాద నేపథ్యముందని తర్వాత తెలుసుకుంటాడు. దీని కంటే ముందు ఒక గోల్ ఏర్పడి నప్పుడు ఈ ప్రపంచం ఎంజాయ్ చేయడానికే వుందన్న దృక్పథంతో అలాగే ఎంటర్ టైన్ చేస్తూ పోతాడు. అప్పుడు దీంతో వచ్చేసి విషాద నేపథ్యం ఢీకొంటే, దృక్పథం కూడా మారిపోయి-  ఇక ఎంటర్ టైన్  చేసే మాటే లేదు. కానీ ఎంటర్ టైన్ చేయాలి. లేకపోతే దీంట్లో వున్న విషయ గాభీర్యంతో సినిమా నిలబడదు. హిందీలో ప్రకాష్ ఝానే పెద్ద స్టార్స్ తో రిజర్వేషన్ల గంభీర కథ నడపలేక, ఇంటర్వెల్ తర్వాత కార్పొరేట్ కాలేజీల అక్రమాల కథంటూ తెచ్చి అతికించి, చతికిల బడ్డాడు.

          పాత్ర దృక్పథమైతే వుంది, కానీ తర్వాత తెలుసుకున్న విషాద  నేపథ్యంతో ఈ దృక్పథం ఏమవుతుంది? ఇలాగే  కామెడీలు చేస్తూ పోవడమేనా? అప్పుడు బెడిసి కొడుతుంది పాత్ర చిత్రణ. ఎక్కడ జరిగింది తప్పని చూస్తే, పాత్రకి దృక్పథాన్ని ఏర్పర్చేప్పుడు దాని గతం లోకి చూడలేదని అర్ధమైంది. పాత్ర కుటుంబ గతం చూస్తే ఘన కీర్తి, ఇప్పుడు వర్తమానం చూస్తే  వంకాయ. ఈ వంకాయతనం తోనే దృక్పథం ఏర్పాటయ్యింది. ఇందుకే ఇప్పుడు  బయటపడిన విషాద నేపథ్యంతో దృక్పథం కలవడం లేదు. ప్రపంచాన్ని ఎంజాయ్ చేయాలన్న దృక్పథం ఇప్పుడు విషాద నేపథ్యంతో కూడా ఎంజాయ్ చేస్తూ సంఘర్షించలేదు. అందుకని తన లోని వంకాయతనానికి- అంటే ఫన్నీ పార్టుకి-  ఇప్పుడు శాడిజాన్ని జోడించి పీడిస్తూ ప్రతీకారం తీర్చుకుంటే, విషాద నేపథ్యానికి న్యాయం జరగడమే గాక, ఎంటర్  టైన్మెంట్ ఏ ఇబ్బందీ లేకుండా కంటిన్యూ అవుతుంది.

          ఇంకో యాంగిల్లో చూస్తే, పాత్ర గత ఘన కీర్తి ప్రకారం వాళ్ళది శాసించే కుటుంబం. అప్పుడు తనకి తెలియకుండానే ఆ జీన్స్ వల్ల మొదట ఆదేశిస్తాడు, పని జరక్కపోతే ఫన్నీగా మారి ఆకర్షిస్తాడు. ఈ ద్వంద్వాలు ప్రదర్శిస్తాడు. అప్పుడు విషాద నేపధ్యం బయట పడ్డాక, తన లోని శాసించే గుణం ఎక్కడ్నుంచి వచ్చిందో అర్థమయ్యాక, ఇక దానికి మసాలా జోడించి  శాడిస్టిక్ వినోదానికి పాల్పడతాడు.

          సీరియస్ కథలతో ఎప్పుడూ సమస్యే. సినిమా అనే వినోద సాధనానికి వ్యతిరేకంగా పోవడం. ఇదంతా లీనియర్ కథల విషయంలో. నాన్ లీనియర్ తో సమస్య రాదు. ‘ఖైదీ’ లాంటి నాన్ లీనియర్ ని చూస్తే, చిరంజీవి ప్రేమా పాటలూ సరదాలూ ఇవి బిగినింగ్. రావు గోపాలరావుతో ఘర్షణ మిడిల్, విజయం ఎండ్. దీన్ని సినిమాలో ఇలా చూపించారు - మిడిల్ తో ప్రారంభించి, బిగినింగ్ ని ఫ్లాష్ బ్యాక్ చేసి చూపించి, ఎండ్ తో ముగించారు. అంటే సీరియస్ గా  వుంటున్న మిడిల్, ఎండ్ ల మధ్య ఎంటర్ టైన్ చేస్తున్న బిగినింగ్ ని ఫ్లాష్ బ్యాకుగా చూపించడం. దీంతో బోరుకొట్ట కుండా ఏకబిగి సీరియస్ నెస్ సడలింది.

        ఇక సీరియస్ కథ సీరియస్ నెస్ తగ్గించాలంటే, పై ప్రశ్నకి చెప్పుకున్నట్టు, ‘ఈక్వలైజర్ -2’ మార్గం ప్రయత్నించడం. అంటే సీరియస్ కథని వీలైనంత తగ్గించి, ఉప కథలతో అర్ధవంతంగా నడిపి, సీరియస్ కథకి క్లయిమాక్స్ ని బారెడు చేయడం. 
          ఇలా లీనియర్ గా క్యారక్టర్ తో, నాన్ లీనియర్ గా స్ట్రక్చర్ తో, స్ట్రక్చర్ తో క్రియేటివిటీతో, సీరియస్ పాత్ర బోరు కొట్టకుండా చేయవచ్చు. 

Q:  నా ప్రశ్నలు ఏమిటంటే, 1. ‘ఏజెంట్ ఆత్రేయ’ సినిమా హిట్ అని అందరూ దాన్ని బాగా పొగుడుతున్నారు. కానీ మీరు మాత్రం సినిమా ఎవరేజి అంటూ 2.5 రేటింగ్ ఇస్తూ, ఎండ్ సస్పెన్స్ చేశారనీ, క్యారక్టర్ కొత్తగా ఏం ట్రై చేయకుండా అదే మూస పద్ధతిలో వెళ్ళారనీ రాశారు. సినిమాకి జనాల ఆదరణ లభించింది. మిగతా క్రిటిక్స్ నుంచి మంచి రేటింగ్స్ వచ్చాయి. ఒక వెబ్సైట్  వాళ్ళు అయితే సినిమాకి సీక్వెల్స్ లేదా సిరీస్ చేసుకోవచ్చనీ సలహా కూడా ఇచ్చారు. స్ట్రక్చర్ లో లేకుండా మూవీస్ హిట్టవుతున్నాయి, మీరేమో స్ట్రక్చర్  అంటారు. ఇలా ఎందుకు జరుగుతోంది,  2. ‘ఏజెంట్ ఆత్రేయ’ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రాయగలరు. 3. ఇతర భాషల మూవీస్ విశ్లేషణ అడిగాము, రాస్తానన్నారు. కానీ ఇంకా ఏదీ రాయడం లేదు, 4. బ్లాగ్ లో వారం వారం ప్రశ్నల కోసం ఒక రోజు కేటాయించండి. దీని వల్ల ప్రతీ వారంమా ప్రశ్నలకి  సమాధానాలు ఆశించే వీలవుతుంది. 

―రవి, AD
A: ముందు ఈ లింక్ క్లిక్ చేసి చూడండి. ఇదీ పరిస్థితి. ‘ఏజెంట్ ఆత్రేయ’ ఎవరేజిగా బయటపడుతుంది, అంత హిట్టేమీ కాదు. ఈ డిటెక్టివ్ పాత్ర దాని డ్రెస్ తో సహా ఏనాటిదో పాత మూసలోనే వుంది. ఎండ్ సస్పెన్స్ వున్నా సినిమా ఆడుతుందని మీకు నమ్మకమైతే అలాగే తీయండి. కానీ అసలు ఎండ్ సస్పెన్స్ అంటే ఏమిటో తెలుసా? ఈ సినిమాలో ఎండ్ సస్పెన్స్ విప్పుతూ డిటెక్టివ్ చెప్పే ప్రసంగ పాఠం మీకేమైనా అర్థమైందా? ఇది నవలలకి పనికొచ్చే ప్రక్రియ. సినిమాల్లో దీంతో ఎదురవుతున్న బాక్సాఫీసు ప్రమాదాల్ని  హలీవుడ్ ఏనాడో గుర్తించి, సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ గా మార్చుకుంది. ఈ విషయం బ్లాగులో వంద సార్లు రాశాం. అయినా తప్పుబడుతున్నారంటే, ఏది ఒప్పో మీరే చెప్పాలి. ఎండ్ సస్పెన్స్ తో వచ్చిన తెలుగు సినిమాలన్నీ అట్టర్ ఫ్లాపయ్యాయి, రవితేజతో తీసిన ‘బెంగాల్ టైగర్’ సహా. ఈ విషయం తెలుసా? 

          ఇక ఇలాటి ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ పాత్రలు కూడా సాహిత్యంలో, సినిమాల్లో లేవెక్కడా. 40 ఏళ్ల క్రితమే వాస్తవికతతో ప్రజలందరికీ తెలిసిన పోలీస్ డిటెక్టివ్ పాత్రలు వచ్చేశాయి! తెలుగులో నైతే యాక్షన్ ఓరియెంటెడ్ మధుబాబు ‘షాడో’ వచ్చేశాడు. అప్పుడే తెలుగు డిటెక్టివ్ సాహిత్యం కనుమరుగైంది. ఈ మొత్తం సబ్జెక్టు గురించి చెప్పుకోవాలంటే చాలా వుంటుంది.

          స్ట్రక్చర్ లో లేకుండా మూవీస్ హిట్టవుతున్నాయా? ఎన్ని హిట్టవుతున్నాయి? ప్రతీ ఏటా 90 శాతం సినిమాలు స్ట్రక్చర్ వల్లే అట్టర్ ఫ్లాపవుతున్నాయా? అయితే వెంటనే ఫిలిం ఇనిస్టిట్యూట్స్ కెళ్ళి, మీరు స్ట్రక్చర్ నేర్పుతూంటే 90 శాతం సినిమాలు అట్టర్ ఫ్లాపవుతున్నాయని ఆ కోర్సులు ఆపించాలి. ఈ బ్లాగు చదవడం మానెయ్యాలి. స్ట్రక్చర్ లో వుండే హాలీవుడ్, కొరియన్ సినిమాలూ చూడ్డం మానెయ్యాలి. స్ట్రక్చర్ వుండని వరల్డ్ మూవీస్ చూస్తూ, అలా సినిమాలు తీస్తూ, అట్టర్ ఫ్లాపుల పర్మనెంట్ శాతాన్ని  సదా కాపాడాలిలాగే.

          ఇక చివరి ప్రశ్నలకి- ‘ఏజెంట్ ఆత్రేయ’ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులకి అవకాశం లేదు. ఎండ్ సస్పెన్స్ తో ఎక్కడెక్కడి క్లూలు ఎక్కడెక్కడ కలిపి ఊహాగానం చేస్తున్నాడో, ఆ తేదీలు, అనుమానితులు, స్థలాలకి ఎలా సంబంధాలు కలుపుతూ ప్రసంగిస్తున్నాడో, మెదడుకెక్కడం కష్టం. కష్టపడి రాసి ఇలా తీయొచ్చని కూడా చెప్పదల్చుకోలేదు.

          ఇతర భాషల సినిమాల గురించి రాసేంత టైము దొరకడంలేదు. దొరికినప్పుడు రాద్దాం. ఇక వారం వారం ప్రశ్నలూ సమాధానాల గురించి. ప్రశ్నలే రాకపోతే ప్రతీవారం శీర్షిక ఏముంటుంది. అప్పుడప్పుడు వచ్చిన ప్రశ్నల్ని కూడేసి ఒకసారి ఇస్తున్నాం. దీంతో అత్యవసరంగా సమాధానం ఆశించే వారు నిరీక్షించాల్సి వస్తోంది.

―సికిందర్

843 ; స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు - 3

Concluding part of  8 - 15 points have been  added to this article today, ie 20.6.19

లీనియర్ కథా విశ్లేషణ:
          లీనియర్ కథలో మొదటి ప్లాట్ పాయింట్ తల్లీ కూతుళ్ళు వంశీని చంపితే, ప్రభాకర్ హెల్ప్ చేయడంగా; రెండో ప్లాట్ పాయింట్ ప్రభాకర్ పోలీసులకి లొంగి పోవడంగా వున్నాయి. నిజంగా జరిగితే రెండూ కరెక్టే స్ట్రక్చర్ విధుల రీత్యా. కానీ ఈ రెండిట్లో మొదటిది నిజంగా జరగలేదు. ఇదే సమస్య. ప్రపంచ సినిమా చరిత్రలో నిజంగా జరగని సంఘటనతో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ రావడం ఇదే బహుశా. ఇదే విచిత్రం, ఇదే వింత. 

          తల్లీ కూతుళ్ళు వంశీని చంపే దృశ్యంగానీ, ఆ తర్వాత ప్రభాకర్ హెల్ప్ చేసిన వైనంగానీ నిజంగా జరిగినవి కావు. డిసిపి కార్తికేయ ఊహాగానం మాత్రమే. సెకండాఫ్ లో అతను ఊహించి దృశ్యాన్ని అల్లి చెప్పినట్టుగా చూశాం. దీన్నే లీనియర్ కథ అర్ధమవడానికి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో సెట్ చేసి, లీనియర్ కథ  రాయాల్సి వచ్చింది. కార్తికేయ తను జయంతి ఫ్లాట్ కెళ్ళినప్పుడు డోర్ చైన్ తోబాటు గ్రానైట్ దిమ్మె డ్యామేజీ అయివుండడాన్ని గుర్తు చేసుకుని, హత్యా దృశ్యాన్ని అల్లాడు. వంశీ వచ్చి మీటర్ రీడింగ్ అంటూ డోర్ బెల్ నొక్కిందగ్గర్నుంచీ, తల్లి కూతుళ్ళు అతణ్ణి చంపిన విధానం, ఆ తర్వాత ప్రభాకర్ వచ్చి హెల్ప్  చేస్తాననడం వరకూ దృశ్యాన్ని అల్లి చెప్పాడు. ఈ ఊహా గానాన్నే లీనియర్ కథలో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ గా వాడుకోవాల్సి వచ్చింది. అసలేం జరిగిందో తల్లీకూతుళ్ళు గానీ, ప్రభాకర్ గానీ చెప్తేనే నిజ సంఘటనగా నమ్మ వీలవుతుంది. కార్తికేయ ఊహించి చెప్తే కాదు. అంటే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లేనట్టే భావించాల్సి వస్తుంది. ఊహాజనిత ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తో కథ వుండదుగా అంటే, ఇలా వుంటుందని దర్శకుడు భావించాడంతే, మనమేం చేస్తాం?         

      మనతో సహా ఈ కథలో ఎవ్వరికీ తెలీదు - అసలు తల్లీ కూతుళ్ళు వంశీని చంపారా, ప్రభాకర్ వాళ్లకి హెల్ప్ చేశాడా అన్న విషయం - కేవలం ఆ తల్లీ కూతుళ్ళకీ, ప్రభాకర్ కీ  తప్ప! ఊహాగానాలతో వాళ్ళ మీద అన్యాయంగా నిందమోపి వాళ్ళని క్షమించి వదిలెయ్యడం పెద్ద మనసు అన్పించుకోదు, కేసుని తేల్చలేని చేతగాని తనమన్పించు కుంటుంది. ఇలా పోలీసు ఉన్నతాధికారుల పాత్రచిత్రణలు లోపభూయిష్టంగా మారాయి, ఊహాజనిత ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వల్ల. 

ఎందుకు హెల్ప్ చేశాడు?
          సినిమాలో చూపించినట్టుగా నాన్ లీనియర్ కథనంలో ఏం చేశారంటే, సూపర్ మార్కెట్ లో వంశీని చూసి జయంతి పారిపోయి రావడం, తల్లితో కలిసి భయపడుతూ వుంటే, డోర్ బెల్ మోగడం, అప్పుడు ‘ఎవరూ?’ అంటే, ‘మీటర్ రీడింగ్’ అంటూ సమాధానం రావడం (మీటర్లు ఫ్లాట్ లో వుంటాయా?) వరకూ చూపించి కట్ చేసేశారు. ఆ తర్వాత ఏం జరిగిందనేది సెకండాఫ్ లో కార్తికేయ ఊహాగానంతో మాత్రమే దృశ్యం వేసి చూపించారు. దీనివల్ల మొత్తం కేసు దర్యాప్తే  అనుమానాస్పదమవడంతో బాటు, బూటకపు ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీను వచ్చింది. కథకూడా బూటకంగా తయారయింది. ‘మీటర్ రీడింగ్’ అన్న తర్వాత ఏదో సస్పెన్స్ పోషిద్దామనుకుని కట్ చేశారు. ఈ కట్ అవడం కట్ అవడం మొత్తం స్క్రిప్టులోంచి అన్నీ కట్ అయిపోయాయి. 

          కార్తికేయ ఊహాగానం కూడా పరిపూర్ణం కాదు, పాత్ర చిత్రణల్లేవు. ఈ సీన్ని ఊహాగానంగా కాకుండా నిజంగా చూపించి వుంటే, అంటే ‘మీటర్ రీడింగ్’ అన్న తర్వాత కంటిన్యూ చేసివుంటే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ గా వుండడమే గాక, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ధర్మాల్ని నిర్వర్తించేది. పాత్ర చిత్రణల్ని సమగ్రం చేసేది. పైగా కథ పట్ల నమ్మకం కల్గించేది.

         కార్తికేయ ఊహాగానంతో తల్లీ కూతుళ్ళు వంశీని ఎందుకు హత్య చేయాల్సి వచ్చిందో మనకి అర్ధమైనా, అసలు ప్రభాకర్ ఎందుకు హెల్ప్ చేయడానికి వచ్చాడో అర్ధంగాదు. చనిపోయిన అతడి భార్య మానస జయంతి లాగే వుందని మనకి తెలుసు. ఆ ఫీలింగ్ తో హెల్ప్ చేయడాని కొచ్చాడా? అయితే అదిక్కడ చెప్పించి క్లియర్ చేయాలి. ఆ తల్లీ కూతుళ్ళు అడగాలి – మీరెందుకింత రిస్కు తీసుకుంటున్నారని. జయంతికి అనుమానాలు వచ్చేయాలి. ‘రోజూ మీరు బయటి వరకూ నన్ను ఫాలో అవుతున్నారెందుకు? ఒన్ సైడ్ లవ్వా? ఇప్పుడీ హెల్ప్ చేసి నన్ను మీ గ్రిప్ లోకి తెచ్చుకోవాలనుకుంటున్నారా? సారీ, నేనింకో వంశీని కోరుకోవడం లేదు, ప్లీజ్ లీవ్...’ అనెయ్యాలి. 

          అతను మనసులో మాట చెప్పుకోలేని వ్యధ ననుభవించాలి -  ‘నువ్వు నా చనిపోయిన భార్యలాగే  వున్నావన్న ఫీలింగ్ తో ఫాలో అయ్యా, హెల్ప్ చేసున్నా’- అన్నాకూడా దొరికిపోతాడు. ఆమె అనుమానాల్ని నిజం చేసిన వాడవుతాడు. ఇదెలా కొలిక్కి వచ్చిందనేది ఇక్కడ చెప్పి ముందుకెళ్లాలి. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వరకూ బిగినింగ్ విభాగంలో జరిగిన సంబంధిత విషయాలు కొలిక్కి వచ్చేయాలి. అప్పుడే అర్ధం, బలం. పాత్ర చిత్రణలు కూడా సవ్యంగా వుంటాయి. 

     కానీ ఏం జరిగిందంటే, ఈ మొత్తం హత్యా దృశ్యాన్ని, అంటే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీనుని – దీని తర్వాత శవాన్నిమాయం చేయడాన్నీ ఖండ ఖండాలు చేసి, ఫ్లాష్ బ్యాకులతో నాన్ లీనియర్ గా చూపడంతో, ప్రభాకర్ మనసులోనిమాట - అసలెందుకు హెల్ప్ చేయాలనుకున్నాడో -  సినిమా ముగింపులో అతడి చేతే  జయంతికి చెప్పించాల్సి వచ్చింది. నాన్ లీనియర్ కథకి ఇలా దాచి ముగింపులో చెప్పడం మంచిదే.

          అయితే ఇందువల్ల జయంతి పాత్ర డమ్మీ అయింది. ముగింపులో కూడా అతణ్ణి ప్రశ్నించలేని, అతను చెప్పిందే నమ్మాలన్న పాసివ్ నెస్ కి మారిపోయింది. నాన్ లీనియర్ కథనంలో సీన్ల ఏకత్వం చెదిరిపోక తప్పదు. దీంతో కొన్ని నష్టాలూ తప్పవు. ఇందుకే నాన్ లీనియర్ కథనాల్లో ప్లాట్ పాయింట్స్ తెలియవు, వీటిని లీనియర్ గా మార్చి చూసినప్పుడే లోపాలు సహా తెలుస్తాయి. 

మరికొన్ని లోపాలు :
          లీనియర్ కథని వరసగా చూసుకుంటూ వస్తే ఈ కింది కథన లోపాలతో వుంటుంది. అంటే నాన్ లీనియర్ కథనంలో ఈ లోపాలు తొలగిపోయాయని కాదు. లీనియర్ కథ వచ్చిందే నాన్ లీనియర్ ఆర్డర్ లోంచి. లోపాలు నాన్ లీనియర్ లోనే వున్నాయి. 

           1. మార్నింగ్ జయంతి ఆఫీసు కారెక్కి ఆఫీసుకి పోతూ ఏదో గుర్తు కొచ్చినట్టు సూపర్ మార్కెట్ దగ్గరాప మంటుంది. ఆ టైంలో షాపింగ్ చేయడమేమిటి. పైగా ఏం షాపింగ్ చేయడానికి వచ్చిందో లోపలికి వెళ్ళాక కూడా తెలీదు. రోజూ కారులో వుండే కొలీగ్ కూడా ఇప్పుడుండదు. అంటే వంశీ ఆమెని కనిపెడితే ఆమె పారిపోవడం కోసం, తద్వారా వచ్చే సీన్ల కోసం, కావాలని ఆమెని మధ్యలో సూపర్ మార్కెట్ లోకి పంపించారన్న మాట షాపింగ్ నెపంతో అసహజంగా. 

         2. కార్తికేయకి లాడ్జిలో వ్యక్తి  మిస్సయ్యాడని ఫోరెన్సిక్ టీముతో వెళ్ళినప్పుడు- ఇలాటి సీన్లు చూడడడం చాలా తమాషాగా వుంటుంది - ఆ ఫోరెన్సిక్ టీము లోపలికి వచ్చి - మనం ఏం వూహిస్తూ వుంటామో అదే చేసి పారేస్తారు!  చాలా సినిమాల్లో లాగే, గ్లవ్స్ తొడుక్కోకుండా ఉత్త చేతులతో వస్తువులు ముట్టుకుంటారు, తర్వాత గ్లవ్స్ తొడుక్కుంటారు! ఇప్పుడు కూడా ఫోరెన్ ‘సిక్’ మహానుభావుడు రూమ్ లోకి రాగానే ఉత్త చేత్తో లైటు స్విచ్ వేస్తాడు, తర్వాత గ్లవ్స్ తొడుక్కుంటాడు - శవ్వ శవ్వ!! ఇక్కడకొచ్చిందే సాక్ష్యాధారాల సేకరణ కోసం. ఆ సాక్ష్యాధారాల్ని తన వేలిముద్రలేసి కలుషితం చేస్తున్నానన్న ఇంగితం కూడా వుండి చావదు. 

           3. ఇక్కడ కొచ్చింది బీచ్ రోడ్డులో కాలిన గుర్తు తెలియని శవాన్ని కనుగొన్న నేపధ్యంలో. ఈ లాడ్జి కొచ్చాక ఈ రూము వంశీ బుక్ చేసుకున్నాడని తెలుస్తుంది. అప్పుడు కాలిన శవం వేలిముద్రలతో ఇక్కడి వేలిముద్రల్ని టాలీ చేసి, కాలిన శవం వంశీదని డిక్లేర్ చేస్తాడు ఫోరెన్ ‘సిక్’ మహానుభావుడు! లీనియర్ కథలో కాలిన శవం ప్రభాకర్ హత్య చేసిన అలీదని మనం తెలుసుకున్నాం. ఆ అలీ వేలిముద్రలతో ఈ వంశీ వేలిముద్రలెలా కలిశాయి?  అలీ శవం వంశీ శవమెలా అయిపోయింది? దీనికి డిసిపి కార్తికేయ గారు సమాధానం చెప్పాల్సి వుంది. 

          4. హెల్ప్ లేకుండా ఇద్దరు లేడీస్ చంపి శవాన్ని తెచ్చి బీచ్ రోడ్డులో పడెయ్యడమా... ఎవరో హెల్ప్ చేసి వుండాలనీ, అతను లవరై వుండొచ్చనీ పై అధికారి విశ్లేషణ. ఎవరో ఎందుకు హెల్ప్ చేయాలి. ఆ లేడీసే వంశీని బీచ్ రోడ్డుకి రప్పించి ఫినిష్ చేసి వుండొచ్చుగా? వేలిముద్రల్ని అనుకూలంగా మార్చుకుని, అలీ శవాన్ని ఇంకా వంశీ దని నమ్ముతున్నాడు విశ్లేషణాధికారి కూడా. 

           5. ప్రభాకర్ జయంతికి కాల్ చేసి పోలీసులకి ఏం చెప్పావని అంటాడు. మీరు చెప్పిందే చెప్పామంటుంది. అతను చెప్పింది, మనమధ్య కాంటాక్ట్స్ వున్న విషయం బయట పెట్టవద్దని మాత్రమే.

     6. డిసిపి కార్తికేయ తల్లీ కూతుళ్ళని ప్రశ్నించినప్పుడు ఎవరో బ్లాంక్ కాల్స్ చేస్తున్నాడని తల్లి అంటుంది. ఆ కాల్స్ ఎవరు చేస్తున్నారో కార్తికేయ తెలుసుకోవచ్చు. తల్లీ కూతుళ్ళ కాల్ లిస్ట్స్ కూడా తెప్పించుకుని పరిశీలించ వచ్చు. అప్పుడు ప్రభాకర్ కాల్స్ అందులో తెలిసిపోతాయి. ఇక ఆమె గూగుల్ మ్యాప్స్ హిస్టరీని కూడా చెక్ చేస్తే, ఏఏ రోజు ఏఏ సమయాల్లో ఎక్కడెక్కడుందో డేటా అంతా తెలిసి పోతుంది. ఇవేవీ చెయ్యడు. ఆమె సోషల్ మీడియా ఎక్కౌంట్స్  ని కూడా చెక్ చెయాలనుకోడు.  భూతద్దం మాత్రం పట్టుకుని వుంటాడు. 

           7. కార్తికేయ ప్రభాకర్ ఫ్లాట్ దగ్గర నిఘా వేసినప్పుడు, జయంతిని అనుసరించి వస్తూ కనపడతాడు ప్రభాకర్. వాళ్ళు మాట్లాడుకోకుండా ఎవరి దారిని వాళ్ళు  వెళ్లిపోతూంటే, వాళ్ళిద్దరికీ ఏ సంబంధమూ లేదని నిర్థా రించుకుంటాడు కార్తికేయ. హత్య కేసులో అనుమానితులుగా వున్న ఇలాటి వాళ్ళు సంబంధమున్నట్టు కన్పిస్తారా? అసలు జయంతి తన భార్యలా వుందని ప్రభాకర్ ఇంకా ఫాలో కావడమేమిటి? కేసు నేపధ్యంలో కాంటాక్ట్ వున్నట్టు కన్పించ కూడదని తనే ఆమెకి జాగ్రత్త చెప్పాక కూడా? ఇప్పుడు కథ మిడిల్ లో వుంది. ఈ ఫాలో అయ్యే వ్యవహార మంతా కేసుకి పూర్వం బిగినింగ్ విభాగం లోనిది. ఇది ఆటోమేటిగ్గా ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో హత్య తర్వాత అతను  హెల్ప్ ఆఫర్ చేసినప్పుడు కొలిక్కి వచ్చేస్తుంది- పైన చెప్పుకున్నట్టు, ‘మీరెందుకింత రిస్కు తీసుకుంటున్నారు? రోజూ మీరు బయటి వరకూ నన్ను ఫాలో అవుతున్నారెందుకు? ఒన్ సైడ్ లవ్వా? ఇప్పుడీ హెల్ప్ చేసి నన్ను మీ గ్రిప్ లోకి తెచ్చుకోవాలనుకుంటున్నారా? సారీ, నేనింకో వంశీని కోరుకోవడం లేదు, ప్లీజ్ లీవ్...’ అని సహజాతిసహజంగా జయంతి అనడం ద్వారా, ఈ ఫాలో అయ్యే వ్యవహారం ముగిసిపోవాలి. కానీ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లేకపోవడం వల్ల, పాత్రచిత్రణల్లేక, ఇలా మిడిల్లో ఈ విషమ పరిస్థితిలో  కూడా ఆమెని ఫాలో అవుతూ తిరుగుతున్నాడు మాజీ ఐపీఎస్ అధికారి అయిన ప్రభాకర్!
(మిగిలిన భాగం రాత్రి)

Added on 20.6.19

      8.  ఒక కానిస్టేబుల్ వచ్చి ప్రభాకర్ ఎవరో తెలిసిందని వెబ్ సైట్లో చూపిస్తాడు. ప్రభాకర్  ని ఐపీఎస్ అధికారిగా  పేర్కొంటూ వున్న ఆ న్యూస్ చూసి స్టన్ అవుతాడు కార్తికేయ...అలీ గ్యాంగ్ ని పట్టుకున్న ఐపీఎస్ అధికారి ప్రభాకర్ అని రివీలవుతుంది. ఇది చాలా విచిత్రంగా వుంటుంది. వంశీ హత్య కేసు సందర్భంగా కార్తికేయ ప్రభాకర్ ని ఒకసారి  కలిసి ఆరా తీశాడు. అప్పుడు ప్రభాకర్  మాజీ ఐపీఎస్సే నని గుర్తుపట్టకుండా వుంటాడా, ఈ రాష్ట్రంలోనే పని చేసినప్పుడు? గుర్తు పట్టడమే కాదు, అతడి గతమంతా తెలిసి కూడా వుండాలి. అతడి భార్య మానసని అలీ చంపాడనే విషయం సహా. ఆ తర్వాత అతను జాబ్ కి రిజైన్ చేసి అజ్ఞాతంలోకి వెళ్లి పోయాడన్న విషయంతో బాటు.  ఈ నేపథ్యమంతా ప్రభాకర్ ని కలిసినప్పుడే గుర్తుకు రావాలి సాటి ఐపీఎస్ అయిన కార్తికేయకి, ఇప్పుడు వెబ్ సైట్లో చూపిస్తే కాదు. ఇది చాలా సిల్లీ. ఈ నేపథ్యంలో ఇంకో అనుబంధ  అంశమేమిటంటే, ఐపీఎస్ అధికారియైన ప్రభాకర్ భార్య హత్య కేసు నమోదు కాలేదా? పోలీస్ శాఖ దర్యాప్తు చేయకుండా వదిలేశారా? ఈ సినిమా ఇలా తీయడానికి వదిలేసి వుంటారు. 

          ఇక ప్రభాకర్ ఐపీఎస్ అని రివీలయ్యాక, అలీ గ్యాంగ్ ని వెంటాడుతున్న దృశ్యంతో ఇంటర్వెల్ వేశారు. అంటే ఐపీఎస్ కార్తికేయ పాయింటాఫ్ వ్యూలోనా? కాదు, దర్శకుడి పాయింటాఫ్ వ్యూలో. ఇదేం చిత్రణో అర్థం గాదు, కథకి శిల్పం గిల్పం లేకుండా అల్పం. వెబ్సైట్లో చూడగానే కార్తికేయ తన పాయింటాఫ్ వ్యూలో ఈ షాట్ వేసుకోవడానికి అతడికి ప్రభాకర్ గురించేమీ తెలీదు- ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఇంకో పై అధికారిని అడుగుతాడు ప్రభాకర్ గురించి. ఇలా వుంది వ్యవహారం!     

     
          కాబట్టి ఇక్కడ ప్రేక్షకుల్ని థ్రిల్ చేయడానికి ప్రభాకర్ ని ఐపీఎస్ గా చూపిస్తూ మధ్యలో దర్శకుడు తన పాయింటాఫ్ వ్యూతో ఎంటరవుతూ ఇంటర్వెల్ షాట్ వేసుకున్నాడు.  అలీ గ్యాంగ్ ని వెంటాడుతూ సడెన్ గా ఇదెలా వుంటుందంటే, ఏదో మూస మాస్ ఫార్ములా సినిమా లోంచి ముక్క వచ్చి పడ్డట్టుంటుంది. జానర్ మర్యాద చెడి రసభంగం కూడా అవుతుంది.

          9. సెకెండాఫ్ ప్రారంభంలో ఐపీఎస్ కార్తికేయ, ఇంకో పై అధికారికి కాల్ చేసి ప్రభాకర్ గురించి అడుగుతాడు. ప్రభాకర్ మాజీ ఐపీఎస్ అధికారి అనీ, అతడి గురించిన సమాచారం అతడి దగ్గర  పని చేసిన కోలా వెంకట్ అనే ఎస్సై కి తెలుసనీ అంటాడు పై అధికారి. కార్తికేయ కోలా వెంకట్ ని కలుసుకుంటాడు. ప్రభాకర్ చాలా మంచి ఆఫీసర్ అనీ, ఆయన దగ్గర ఎన్నో విషయాలు నేర్చుకున్నామనీ, ఆయన రెండేళ్ళ క్రితం రిజైన్ చేశారనీ అంటాడు కోలా వెంకట్. 

          ఈ ఎస్సై కోలా వెంకట్ కూడా ఎంత సిల్లీ ఫెలో అంటే, ప్రభాకర్ గురించి అన్ని విషయాలు చెప్పిన వాడు, ఎందుకు రిజైన్ చేశాడో చెప్పడు. ప్రభాకర్ భార్య మర్డరయిన ముఖ్య విషయమే గాలి కొదిలేసి మాట్లాడతాడు. అసలు ప్రభాకర్ గురించి అడగగానే అతడి ముఖం విషాదమవ్వాలి. కాకుండా తన్మయత్వంతో ప్రభాకర్ గుణగణాలు చెప్తాడు. 

        10. కార్తికేయ తిరిగి వచ్చి ప్రభాకర్ ని కలుస్తాడు. ఆ తల్లీ కూతుళ్ళని అనుమానిస్తున్నామనీ, ఇన్ఫర్మేషన్ కావాలనీ అంటాడు.  వాళ్ళనే పట్టుకుని అడగ మంటాడు ప్రభాకర్. ఇంతకీ కార్తికేయ కోలా వెంకట్ దగ్గర తెలుసుకున్న పనికొచ్చే ముక్కేమిటి? ఏమీ లేదు, మంచి వాడన్న పొగడ్తలు తప్ప. ఎందుకు రిజైన్ చేశాడని కూడా అడగాల్సిన అసలు ప్రశ్న అడగడు. ఇప్పుడు మళ్ళీ ప్రభాకర్ దగ్గరకి అనవసరంగా వచ్చి, తల్లీ కూతుళ్ళని అనుమానిస్తున్నామని అంటాడు. అసలు అనుమానాలు రావాల్సింది ప్రభాకర్ మీద. ఇప్పుడు కూడా అతడికి ప్రభాకర్ భార్య హత్య  గురించి ఏమీ తెలీదు. మీరెందుకు రిజైన్ చేశారని కూడా అడగడు. ఈ విషయం తను ఫోన్ చేసినప్పుడు ఆ ఇంకో పై అధికారియే క్లియర్ చేసి వుండాలి. అతనేమో కోలా వెంకట్ ని కలవమన్నాడు. కోలా వెంకట్ సోది చెప్పాడు.  

          ఇది ప్లాట్ పాయింట్ - 2 కి దారి తీసే పించ్ - 2 సీను. ఆ తల్లీ కూతుళ్ళనే పట్టుకుని అడగమని ప్రభాకర్ అనడం. తల్లీ కూతుళ్ళని కాపాడుతున్న వాడు నోరు జారి అనేశాడా? ఏమో తెలీదు. ఎక్కడా పాత్రల మనసులో ఏముందో బయట పెట్టాలనుకోడు దర్శకుడు, మనకి తోచింది మనం వూహించుకోవాలంతే.

          11. కార్తికేయ పై అధికారి నాజర్ ని కలుస్తాడు. ప్రభాకర్ కి జయంతితో కాంటాక్ట్ వుండి వంశీ హత్య విషయంలో ఆమెకి హెల్ప్ చేసివుంటే, కాంటాక్ట్ లేనట్టే  రోజూ ఉదయం ఆమెని ఎందుకు ఫాలో అవుతున్నాడని అంటాడు నాజర్. అంటే నాజర్ ఉద్దేశంలో ప్రభాకర్ హెల్ప్ చేయలేదు. మరెవరు చేశారు?

     12. తల్లీ కూతుళ్ళనే పట్టుకు అడగండని కార్తికేయతో అనేసినందుకు తల్లీ కూతుళ్ళని ప్రమాదంలోకి నెట్టాడని తనే వెళ్లి లొంగి పోతాడు ప్రభాకర్. ఇది ప్లాట్ పాయింట్ టూ సీను. వంశీని తనే హత్య చేశానంటాడు. తను చేసిన అలీ హత్యని వంశీ హత్యగా వర్ణించి చెప్తాడు. అంటే ఇప్పుడు కూడా అలీ శవాన్ని వంశీ శవంగానే నమ్ముతాడు కార్తికేయ తెలివితక్కువగా. లావుగా వున్న అలీ శవాన్ని బక్కగా వుండే వంశీ శవమనుకుంటాడు. విచిత్రంగా. ఇక  తల్లీ కూతుళ్ళనే పట్టుకు అడగమన్న ప్రభాకర్ ఇప్పుడొచ్చి లొంగిపోతే ఆంతర్యం ఆలోచించడు కార్తికేయ.  

          13. ప్రభాకర్ ని సైకియాట్రిస్టు విచారిస్తాడు. జయంతిని ప్రేమిస్తున్నానంటాడు ప్రభాకర్. నువ్వు జయంతిని ప్రేమించలేదు, వూహించుకుని చెప్తున్నావని అంటాడు సైకియాట్రిస్టు. ఇతడి మాటలు నిరాధారాలని కార్తికేయకి  చెప్పేస్తాడు.  కేస్ క్లోజ్ అని కార్తికేయకి నాజర్ చెప్పేస్తాడు. కేసుని ఏదో రకంగా కొలిక్కి తేవాలన్నట్టు సైకియాట్రిస్టు ఏదో సర్టిఫికేట్ ఇచ్చేస్తే, అది పట్టుకుని నాజర్ కేసు క్లోజ్ అనడం సిల్లీ. 

          14. హత్య రాత్రి 8 - 9 మధ్య జరిగినట్టు పీఎం రిపోర్టు వుందనీ, ఆ సమయంలో తల్లీ కూతుళ్ళ ఎలిబీలు చెక్ చేశాననీ, వాళ్ళు ఇంటి దగ్గరే వున్నారనీ, 8.30 కి వాటర్ బాయ్ వాళ్ళ ఫ్లాట్ కి వెళ్ళినప్పుడు చూశాడనీ, ఆ తర్వాత వాళ్ళు చంపి శవాన్ని తీసి కెళ్ళి బీచ్ రోడ్డులో పడేసి తగులబెట్టారనుకున్నా, 9 గంటలకి బీచ్ రోడ్డులో మంటని చూసినట్టు సాక్షి చెప్పినప్పుడు - అంత స్వల్ప వ్యవధిలో తల్లీ కూతుళ్ళు శవాన్ని తీసుకుని బీచ్ రోడ్డుకి చేరుకోవడం అసాధ్యమనీ, కనుక వాళ్ళని అనుమానించ లేమనీ వివరిస్తాడు నాజర్. తల్లీ కూతుళ్ళే చంపి వుంటే,  వంశీనే బీచ్ రోడ్డుకి రప్పించి చంపి వుంటారని ఇప్పటికీ ఎందుకను కోడు? వాళ్ళు  ఫ్లాట్ లోనే చంపారని ఇప్పుడు కార్తికేయ ఊహాగానం చేసినందుకా? ఆ ఊహాగానానికి సాక్ష్యా ధారాలేమున్నాయి? సాక్ష్యాధారాలకోసం కనీసం ఆ ఫ్లాట్ ని సీజ్ కూడా చేయలేదు. కేవలం డోర్ చైను, గ్రానైట్ దిమ్మె - ఈ రెండూ హత్య జరిగిందనేందుకు నిదర్శనా లవుతాయా? 

        15. కార్తికేయ జిల్లా వార్తల్లో ఒక కేసు చూస్తాడు – 4 వ తేదీ నదిలో కొట్టుకు వచ్చిన మంత్రి తమ్ముడు వంశీ శవం గురించి. ఆ శవాన్ని ప్రభాకరే  నదిలో పడేశాడనీ, అది పక్క జిల్లాకి కొట్టుకు పోయి దొరికితే అది జిల్లా వార్త అవుతుంది తప్పితే ప్రముఖ వార్త అవదని అనుకున్నాడనీ అంటాడు.  అసలు మంత్రి తమ్ముడి  శవం దొరికితే అప్రధాన వార్త అవుతుందా? జిల్లా ఎడిషన్ లో వేసి వదిలేస్తారా? ఐపీఎస్ ఇలాగే ఆలోచిస్తాడా? పైగా ఈ సీను ఎంత నిర్లక్ష్యంగా తీశారంటే. అతను చదివేది జిల్లా ఎడిషన్ కూడా కాదు. ‘ఈనాడు’ మెయిన్ ఎడిషన్. ఇది కూడా ఊహాగానమే. ప్రభాకరే  శవాన్ని నదిలో పడేశాడనడానికి ఏ సాక్ష్యాధారమూ లేదు. 

          ఇలా ఇన్ని పొసగని విషయాలతో ఈ హత్యా దర్యాప్తు కథ వుంది. నాన్ లీనియర్ గా ముక్కలు చేసి చూపించడంతో లొసుగులు తెలియడం లేదు. ఇక నాన్ లీనియర్ కథా కమామిషు చూద్దాం...

―సికిందర్