సినిమా స్క్రిప్ట్ & రివ్యూ

1, నవంబర్ 2015, ఆదివారం

స్ట్రక్చర్- 5

(పాఠకుల సౌకర్యం కోసం ‘తెలుగు సినిమా స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్’ వ్యాసపరంపరలో భాగమైన గత వ్యాసాన్ని రీపబ్లిష్ చేస్తున్నాం...దీని కొనసాగింపుగా రేపటినుంచి మిగతా వ్యాసాలు అందుకోవచ్చు)

‘శివ’- బిగినింగ్ వన్ లైన్ ఆర్డర్

1. భవానీ మనిషి గణేష్ అనుచరులతో కాలేజీ కొచ్చి స్టూడెంట్ ని చంపడం.

2. టైటిల్స్.

3. కొత్త స్టూడెంట్స్ గా కాలేజీలో ఎంటరైన శివ, క్లాస్ రూమ్ లో లెక్చరర్ తో జేడీ దుష్ప్రవర్తనని గమనించడం, మల్లిక్ పరిచయమవడం.

4. జేడీ ప్రవర్తనని లెక్చరర్ ప్రిన్సిపాల్ కి కంప్లెయింట్ చేయడం, వాళ్ళ జోలికి పోతే మనకే నష్టమని ప్రిన్సిపాల్ అనడం.

5. భవానీ అనే గూండాకి జేడీ ఎటాచ్ అయి వున్నట్టు శివకి మల్లిక్ పరిస్థితిని వివరించడం.

6. క్యాంటీన్ లో మల్లిక్ మరి కొందరు మిత్రుల్నీ, ఆశానీ శివకి పరిచయం చేయడం; క్యాంటీన్ బాయ్ మీద జేడీ నేస్తం వచ్చి దౌర్జన్యం చేయడం.

7. శివతో ముఖా ముఖీ అయిన జేడీ శివని టీజ్ చేయడం.

8. ఇంట్లో శివ అన్న-శివ ల మధ్య కాలేజీ ఫీజు ప్రస్తావనకి వదిన అయిష్టం కనబరచడం, రౌడీలు గణేష్ చందాల కోసం వస్తే శివ వాళ్ళని గమనించడం.

9. శివ ఫ్రెండ్ తో జేడీ దౌర్జన్యం చేస్తే ఎందుకు ప్రిన్సిపాల్ కి కంప్లెయింట్ ఇవ్వలేదని శివ అడగడం, అలా చేస్తే భవానీయే కలగజేసుకుంటాడని మల్లిక్ అనడం.

10. శివ తన అన్నకి కాలేజీ విషయాలు చెప్తే కలగజేసుకోవద్దని వద్దని అన్న మందలించడం, అన్న కూతురితో శివ బాంధవ్యం.

11. అన్న కూతురితో ఐస్ క్రీం షాపు కొచ్చిన శివకి, అక్కడికే వచ్చిన ఆశా ఎదురవడం, అన్న కూతురుతో ఆమె పరిచయం.

12. ఎప్పుడూ సీరియస్ గా వుండే శివని కాలేజీలో ఆశా టీజ్ చేయడం.

13. క్యాంటీన్ బాయ్ తెలంగాణా భాషలో రామాయణం చెప్పి అందర్నీ నవ్వించడం .

14. మొదటి పాట- శివ అండ్ ఫ్రెండ్స్ అందరి మీదా.

15. సైకిలు మీద పోతున్న శివ, ఆశాని ఎక్కించుకోవడం; ఆమె తన గురించీ, సిఐ గా ఉంటున్న తన అన్న గురించీ క్లుప్తంగా చెప్పడం.

16. ఇంటి దగ్గర డ్రాప్ చేసిన శివని ఆశ ఇంట్లోకి తీసికెళ్ళి అన్న కి పరిచయం చేయడం, భవానీతో ప్రాబ్లం వచ్చిందని అన్న బయటి కెళ్ళిపోవడం.

17. షాపు కెళ్ళి వస్తున్న వదినని రౌడీలు టీజ్ చేయడం.

18. ఈ టీజింగ్ గురించి ఇంటికొచ్చి చెప్తున్న వదిన మాటలు శివ వినడం. టాపిక్ శివ మీదికి మళ్ళి అతను ఇంట్లో వుండడం ఇష్టం లేదన్నట్టుగా ఆమె మాట్లాడడం, శివ వినడం.

19. వదినతో అన్ని మాటలు పడుతూ ఇంకా ఆ ఇంట్లో ఎందుకుంటున్నావని శివని ఆశా ఆగడం, జేడీ వచ్చి కావాలని ఆశాకి డాష్ ఇవ్వడం, శివ రియాక్ట్ అవబోతే ఆశ ఆపడం.

20. సైకిల్ స్టాండ్ దగ్గర జేడీ మళ్ళీ శివని రెచ్చగొట్టడం- ఇక సహించలేక శివ సైకిలు చెయిన్ తెంపి జేడీనీ అతడి గ్యాంగునీ చావగొట్టడం.

సూత్రాల విన్యాసం

ఇదీ 20 సీన్లతో వున్న బిగినింగ్ విభాగపు వన్ లైన్ ఆర్డర్. ఈ వన్ లైన్ ఆర్డర్ కీ, సినాప్సిస్ లో బిగినింగ్ విభాగానికి సంబంధించి వున్న కథకీ ఏ సంబంధమూ లేదని గమనించాలి. సంబంధం ఉండకూడదు కూడా. ఉంటే అదొక సినాప్సిస్సే అన్పించుకోదు. కథలో పాత్రలన్నిటినీ కలిపి సినాప్సిస్ రాయడం ఎక్కడా వుండదు. కేవలం విషయమేమిటో తెలియడానికి ముఖ్యమైన పాత్రలతో ప్రధాన కథని క్లుప్తంగా మాత్రమే రాసుకోవడం జరుగుతుంది. కనుక సినాప్సిస్ వన్ లైన్ ఆర్డర్ గా మారే సరికి అందులో వుండని పాత్రలన్నీ వచ్చేసి సమగ్ర కథా తయారీకి తోడ్పడతాయి. వన్ లైన్ ఆర్డర్ వేయడమంటేనే ఆటా పాటలతో సహా పూర్తి స్థాయి కథ గా విస్తరించడమేనని ఇదివరకే చెప్పుకున్నాం.

కాబట్టి పై లైన్ ఆర్డర్ లో బిగినింగ్ విభాగం బిజినెస్ కి అవసరమున్న పాత్రలు వచ్చేశాయి. శివ అన్నా వదినెలు, వాళ్ళ కూతురూ, సిఐ అయిన ఆశా అన్న, లెక్చరర్, ప్రిన్సిపాల్, శివ మిత్ర బృందం, జేడీ మిత్ర బృందం, క్యాంటీన్ బాయ్, ఓపెనింగ్ లో గణేష్ అనే గూండా తదితర పాత్రలన్నీచేరి, సమగ్ర కథా సృష్టికి తమ వంతు కృషి చేయడానికి బిజినెస్ లో పాలుపంచుకుంటున్నాయి.

ఇరవై సీన్లతో వున్న ఈ బిగినింగ్ లైన్ ఆర్డర్ ముప్ఫై నిమిషాల నిడివితో వుంది. అంటే ఈ విభాగాన్నిఇంటర్వెల్ దాకా సాగదీయలేదని గమనించాలి. ఇంటర్వెల్ లోపు ముప్పై నిమిషాల్లోనే దీన్ని ముగించి మిడిల్ ని టచ్ చేశారు. అంటే కథలో కెళ్ళి పోవడానికి సిద్ధమైపోయారు. ఎంత త్వరగా కథలో కెళ్ళి పోతే అంత ఎక్కువగా ప్రేక్షకుల్ని గౌరవించినట్టు.

ఐతే వన్ లైన్ ఆర్డర్ కి ఉపక్రమించినప్పుడు ఎవరికైనా మొట్ట మొదట ఎదురయ్యే ప్రశ్న ప్రారంభ దృశ్యం ఏమిటా అనేది. ముందు దీనిగురించి చర్చించుకుని మిగతా ఆర్డర్ లో కెళ్దాం. బిగినింగ్ విభాగాన్ని ఎలా ప్రారంభించి ఎలా ముగించాలనే దానికైతే సూత్రాలున్నాయి. కానీ మొత్తం కథనీ ఏ సీనుతో ప్రారంభించాలనే దానికి సూత్రాలుండవు. ఏ కథకా కథగా ఓపెనింగ్ సీను ఊహించాల్సిందే. ఏ ఓపెనింగ్ సీను లక్ష్యమైనా ముందుగానే ప్రేక్షకులకి లంగరు వేయడమే. ఆ లంగరుకో, గాలానికో చిక్కిన ప్రేక్షకులు చివరిదాకా గిలగిలా కొట్టుకోవాల్సిందే ఆ ఓపెనింగ్ సీను కొనసాగింపూ- ముగింపుల కోసం! అంతరార్ధం కోసం! అందుకే దీన్ని ఓపెనింగ్ బ్యాంగ్ అంటున్నారు. బ్యాంగ్ ఇచ్చి వదిలిపెడితే ప్రేక్షకులు సీట్లకి కర్చుకుపోయి ఉంటారని ప్రధానోద్దేశం. అయితే వస్తున్న అవే మూస సినిమాలకి అవే బాపతు ఓపెనింగ్ బ్యాంగులు చూసీ చూసీ ప్రేక్షకులు మొద్దు బారిపోయారనేది వేరే విషయం.

బ్యాంగోపనిషత్తు!

తెలుగు సినిమాల్లో ఓపెనింగ్ బ్యాంగు రెండు రకాలుగా ఉంటోంది : కథకి సంబంధించిన బ్యాంగ్, పాత్రకి సంబంధించిన బ్యాంగు. కథకి సంబంధించిన బ్యాంగు కథాక్రమంలో ఎక్కడో రివీలై కథలో సస్పెన్సుని విడగొడుతుంది. పాత్రకి సంబంధించిన బ్యాంగ్ కి కథతో సంబంధం ఉండదు. అది ఆ పాత్ర - హీరో లేదా విలన్ స్వరూపాన్ని ఎస్టాబ్లిష్ చేసేందుకు ఇచ్చే బ్యాంగ్ మాత్రమే. హీరో అయితే వీరోచితంగా ఒక అడ్వెంచర్ చేస్తాడు, విలన్ అయితే కౄరంగా ఒక మర్డర్ చేస్తాడు. ఈ సంఘటనలకి కథతో సంబంధం వుండదు. వూరికే ఆ పాత్రల పవర్ పాయింట్ ప్రెజెంటేషన్ లాగా వుంటాయి.

ఇక బ్యాంగులే వుండని కథా ప్రారంభాలుంటాయి. ‘బాహుబలి’ లో అప్పుడే పుట్టిన బిడ్డని ( హీరోని) కుట్ర నుంచి తప్పిస్తూ శివగామి పాత్ర చేసే త్యాగంతో కూడిన దృశ్యాలుగా వుంటే, ‘భజరంగీ భాయిజాన్’ లో పాకిస్తాన్ మూగ బాలిక ఇండియాలో తప్పి పోయే దృశ్యాలతో వుంటుంది. ఇవి బ్యాంగులు అన్పించుకోవు, వీటిలో సస్పెన్సు వుండదు, హయిగా కథని ప్రారంభించాలన్న ఉద్దేశం తప్ప.

ఇంకో రకం ప్రారంభం వుంటుంది. అది బ్యాంగే అన్పించినా బ్యాంగ్ కాదు. ఇదే ‘శివ’ లో వుంది. ‘శివ’ లైన్ ఆర్డర్ లో మొదటి సీనుగా భవానీ మనిషి గణేష్ అనుచరులతో కాలేజీ కొచ్చి స్టూడెంట్ ని చంపడంగా వేశారు. 1989 లో ఈ సినిమా విడుదలై నప్పుడు మార్నింగ్ షో చూసిన వాళ్లకి ఇది ఓపెనింగ్ బ్యాంగ్ గానే అన్పించి వుంటుంది. ఆ వెంటనే దృశ్యాలు చూస్తూంటే- ఇదసలు బ్యాంగే కాదనీ, కథా ప్రారంభమే అలా వుందని అర్ధం జేసుకుని వుంటారు. ఆ తర్వాతి ఆటల కల్లా విషయం పోక్కుతుంది కాబట్టి అక్కడ్నించీ ప్రేక్షకులు కథా ప్రారంభంగానే ఈ ‘ఓపెనింగ్ బ్యాంగు’ ని తీసుకుని వుంటారు.

ఈ బ్యాంగు కాని బ్యాంగు కథా ప్రారంభమే అని ఎలా అనగలమంటే, ఆ గ్యాంగుతో వచ్చి హత్య చేసిన వాడు సహాయ పాత్ర, హత్యకి గురైన వాడూ సహాయ పాత్రే. ఈ ఘటనలో దాచి పెట్టిన విషయం లేదు. కనుక సస్పెన్సు లేదు. కాబట్టి ఇది కథలో ఇంకెప్పుడో రివీలయ్యేందుకు పెట్టుకున్న సస్పెన్సుతో కూడిన – కథకి సంబంధించిన బ్యాంగ్ కాదు. అలాగని హీరో నో విలనో పాల్పడిన చర్య తాలూకు బ్యాంగ్ కాదు కాబట్టి, ఇది పాత్ర తాలూకు బ్యాంగ్ కూడా కాలేకపోయింది.

మరి ఈ మైనర్ పాత్రలతో ఇంత గొప్ప సినిమా కథని ఎందుకు ప్రారంభించినట్టు? ఇక్కడికే వస్తున్నాం. అసలు కథని – లైన్ ఆర్డర్ ని- ఎలా ప్రారంభించాలీ అని ఇంకెంత మాత్రం తలబద్దలు కొట్టుకో నవసరం లేకుండా సూత్రాలున్నాయి. కావాల్సింది వీటిని అర్ధం జేసుకోవాలన్న ఆసక్తే. సూత్రాల పరిజ్ఞానం వుంటే రోజుల తరబడీ జుట్లు పీక్కునే పరిస్థితి నుంచి విముక్తి!

‘శివ’ లో ఈ ఓపెనింగ్ బ్యాంగ్ లేదా మొదటి సీను కథా ప్రారంభమే అని తేలింది కాబట్టి, ఇది నిస్సందేహంగా బిగినింగ్ విభాగపు బిజినెస్ సూత్రాల పరిధిలోకి వచ్చేస్తుంది. ఏమిటా బిగినింగ్ విభాగపు బిజినెస్ సూత్రాలు? బిగినింగ్ విభాగపు బిజినెస్ సూత్రాలు = 1. ప్రథాన పాత్రని, ఇతర ముఖ్య పాత్రల్నీ పరిచయం చేసి, కథా నేపధ్యాన్ని సృష్టించడం; 2. ప్రధాన పాత్రకి సమస్య తలెత్తేందుకు ప్రేరేపించే పరిస్థితుల్ని లేదా శక్తుల్ని చూపడం; 3. సమస్య తలెత్తే దిశగా పరిస్థితుల కల్పన; 4. సమస్య ఏర్పాటు- ఇంతే!

ఈ సూత్రాల వరుస క్రమం ఎలావుందో తుచా దీన్ని తప్పకుండా ఫాలో అవుతూ లైన్ ఆర్డర్ లో వరుసగా, యాదృచ్చికంగా సీన్లు వాటికవే పడిపోతాయి! ఇది సూత్రాల గొప్పతనమేం కాదు, సినిమా కథా రచన అనే ప్రక్రియని తలకెత్తుకుని లో ఎందరెందరో- వేలాదిమంది కొత్తా పాతా రచయితలూ సృష్టించిన- ఇంకా సృష్టిస్తున్న స్క్రీన్ ప్లేలలో అంతర్లీనంగా ప్రవహిస్తున్న వాళ్ళ కథన కుతూహలపు కండూతే బయట పెట్టిన శాశ్వత సత్యాలివి!.

సూత్రాలు ఏ ఆకాశంలోంచో వూడిపడవు. లేదా ఎవరికో కలలో దేవుడు కన్పించి చెప్పేవి కావు. న్యూటన్ మహాశయుడికి ఏ దేవుడో కన్పించి గురుత్వాకర్షణ శక్తి గురించి చెప్పలేదు. కూర్చున్న చెట్టుకింద ఆపిల్ పండు రాలి పడితే, అది చూసి ప్రశ్నించుకున్న ఆయనకి భూమికి గురుత్వాకర్షణ శక్తి వుందని రివీలయిందంతే.

స్క్రిప్టు ముందా? సూత్రాలు ముందా?

అలాగే సిడ్ ఫీల్డ్ కూడా తను స్క్రిప్ట్ రీడర్ గా సినీ మొబైల్ అనే కంపెనీలో పనిచేస్తున్నప్పుడు, వేలాదిగా స్క్రిప్టులు చదువుతూంటే, ఆ స్క్రిప్టు లన్నిట్లో యధాలాపంగా ఆ కథనాల్లో అనేక సామాన్యాంశాలు కనపడసాగాయి. అవన్నీ ఒకే విధమైన స్ట్రక్చర్ ని ఫాలో అవుతున్నట్టు కన్పించడమే గాక, ఆ స్ట్రక్చర్ లోపల కొలువు దీరిన సీన్ల క్రమం ఓ పద్ధతినే అనుసరిస్తున్నట్టు అన్పించింది. ఆ పద్ధతే- ఉదాహరణకి బిగినింగ్ విభాగానికొస్తే- ముందుగా ప్రథాన పాత్రని, ఇతర ముఖ్య పాత్రల్నీ పరిచయం చేసి, కథా నేపధ్యాన్ని సృష్టిస్తూ, ఆ పైన ఆ ప్రధాన పాత్రకి సమస్య తలెత్తేందుకు ప్రేరేపించే పరిస్థితుల్ని లేదా శక్తుల్ని చూపిస్తూ, ఇంకా తర్వాత సమస్య తలెత్తే దిశగా పరిస్థితుల కల్పన చేసుకొస్తూ, ఇంకా తర్వాత – చిట్ట చివర్న సమస్యని ఏర్పాటు చేసేస్తున్నారు!

అప్పుడు అర్ధమైంది స్క్రీన్ ప్లేల రహస్యం. దీంతో తృప్తి పడకుండా, ఆ స్క్రిప్టులతో సంబంధం లేకుండా, వచ్చిన సినిమాల్ని చూస్తూంటే కూడా – వాటిలోనూ ఆ కథనాల్లో ఇదే క్రమం కనపడ సాగింది. ఇది చాలా క్రేజీ ఆవిష్కరణ. అంతవరకూ ఎవరూ చేయనిది. ఈ ఆవిష్కరణకి సిడ్ ఫీల్డ్ ఎక్స్ రే కళ్ళే కీలకం. ఇక సమస్త స్క్రీన్ ప్లే రచన అనే కళ సూక్ష్మ స్థాయిలో బోధపడి- తాను గమనించిన బిగినింగ్ విభాగంలో బిజినెస్ కో నిర్వచనాన్నిచ్చి- అలాగే ఇతర విభాగాలకీ వాటి నిర్వచనాలిచ్చి- ప్లాట్ పాయింట్లు, పించులు వంటి పేర్లు సృష్టించి స్క్రీన్ ప్లేకి ఓ పారడైం ( భూమిక) ని రూపొందించి, సినిమా కథా రచన మేడీజీ అంటూ ప్రపంచాని కందించాడు సిడ్నీ ఆల్విన్ ఫీల్డ్!

అలా తను కనుగొన్న సూత్రాల్ని 1979 లో ‘ స్క్రీన్ ప్లే’ అనే పుస్తకంగా రాస్తే అది 28 భాషల్లో అనువాదమవడమే గాక, అమెరికాలో 500 యూనివర్సిటీల్లో పాఠ్యాంశంగా మారింది. కాబట్టి ఇలా స్క్రీన్ ప్లే సూత్రాలే కాదు, ఇంకే కళా రూపాల సూత్రాలైనా ఆ కళా రూపాల నిశిత పరిశీలనల్లోంచే ఏర్పడ్డాయే తప్ప, ముందుగా ఎవరో సూత్రాల్నిఏర్పరిస్తే, వాటిని పట్టుకుని కళా రూపాలేర్పడలేదు. నాట్యమైనా, సంగీతమైనా ఏదైనా ఇంతే!

కాబట్టి ఎవరో వచ్చి సూత్రాలు చెప్పడమేమిటి, నా పధ్ధతి నాకుంటుంది- దాని ప్రకారమే రాసుకుంటానని ఇగోలకి పోనవసరం లేదు. ఆ సూత్రాలనేవి ఎందరో రాసిన, రాస్తున్న, సినిమాలుగా తీసిన, తీస్తున్న వేలాది స్క్రిప్టుల్లోంచే బయట పడిన శాశ్వత సత్యాలని గుర్తించాలి. మరైతే ఇలా అందరూ ఒకే స్ట్రక్చర్ ని ఫాలో అయి ఎలా రాస్తున్నారంటే, మాట నేర్చినప్పట్నించీ మనిషి కథలు చెప్పుకొస్తున్న కళ అదే కాబట్టి. అదొక ఇన్ స్టింక్ గా మానవజాతి నరనరానా ఇంకిపోయింది. కథ ఎలా చెప్తే మనసు అంగీకరిస్తుందో- మనోరంజితంగా వుంటుందో మనసు దానికదే డిసైడ్ చేసుకుంటుంది. అదే ( ఆ స్ట్రక్చరూ దాని విభాగాల బిజినెస్సూ) భూమ్మీద చిట్ట చివరి మనిషి మిగిలున్నంతవరకూ కొనసాగుతూనే వుంటుంది.

పై విధంగానే ‘శివ’ స్క్రిప్టు కూడా తయారైపోయింది! కాకపోతే అప్పటికే రాం గోపాల్ వర్మ మీద హాలీవుడ్ సినిమాల ప్రభావం వుండడం చేత స్క్రీన్ ప్లే కి ఆ సినిమాల్ని అనుసరించినట్టు కన్పిస్తుంది. అయినా దీన్ని పరికించి చూస్తే ఇది ఆటోమేటిగ్గా కథనంలో అన్ని సూత్రాలూ కలగలిసిన సశాస్త్రీయ స్క్రీన్ ప్లే గా కళ్ళ ముందు నిలుస్తుంది. ఇదెలా సాధ్యమంటే పైన చెప్పుకున్న ఇన్ స్టింక్ట్ వల్లే.
మరి ఇది విదేశీ స్క్రీన్ ప్లే మోడలే అనుకుంటే, రికార్డు స్థాయిలో తెలుగు ప్రేక్షకుల్ని ఎలా ఆకర్షించింది? కాబట్టి ఈ సూత్రాల్ని పాటించడం అదేదో తెలుగుకి పనికి రాని పరాయితనం అనుకునే వాళ్లకి ‘శివ’ గట్టి సమాధానం చెప్తుంది.ముందుగా మొదటి సూత్రం

ఇప్పుడు విషయానికొస్తే, ఇలా ‘శివ’ ఓపెనింగ్ సీనే కథా ప్రారంభమని పై విశ్లేషణ ద్వారా తేలింది. ఇది బిగిబింగ్ విభాగపు బిజినెస్ సూత్రాల పరిధిలోకి ఎలా వచ్చేసిందో ఇక చూద్దాం : ఈ బిగినింగ్ విభాగపు సూత్రాల వరుసక్రమం- మొదట ‘ప్రథాన పాత్రని, ఇతర ముఖ్య పాత్రల్నీ పరిచయం చేసి, కథా నేపధ్యాన్ని సృష్టించడం’ అనే టూల్ తో ప్రారంభమవుతుంది కాబట్టి ఆ ప్రకారం - ఈ ఓపెనింగ్ దృశ్యంలో ఓ హత్యా సంఘటన ద్వారా గణేష్ అనే సహాయ పాత్రని పరిచయం చేశారు. ఈ పాత్ర చేత కాలేజీ దగ్గర హత్య చేయించి, ఈ కాలేజీ భవానీ అనే గూండా పట్టులో ఉందనీ, అందులో భాగంగా తేడా వచ్చిన శాల్తీని తన అనుచరుడు గణేష్ చేత లేపేయించాడనీ ఎస్టాబ్లిష్ చేస్తూ ఈ సినిమా కథా నేపధ్యాన్ని ఏర్పాటు చేశారు. అంటే ఈ కథ అసాంఘిక శక్తులు వర్సెస్ విద్యార్థులు అనే కోణంలో ఉంటుందని చాటారు. ఇలా మొదటి సూత్రపాలనతో కథ ప్రారంభమయ్యింది.

ఈ మొదటి సూత్రమే తర్వాతి ఆరు సీన్లలోనూ ప్రవహించింది. రెండో సీను టైటిల్స్ కింద తీసేస్తే, ఈ కింద ఇచ్చిన మిగిలిన మూడు నుంచీ ఏడో సీను వరకూ వాటిలో వున్న విషయాన్ని జాగ్రత్తగా గమనించండి.

2. టైటిల్స్.

7. శివతో ముఖా ముఖీ అయిన జేడీ శివని టీజ్ చేయడం.

ఈ సీన్లలో ముందుగా 1. పాత్రల పరిచయం- కథా నేపధ్య ఏర్పాటు, 2. ప్రధాన పాత్రకి సమస్య తలెత్తేందుకు ప్రేరేపించే పరిస్థితుల్ని లేదా శక్తుల్ని చూపడం అనే మొదటి రెండు సూత్రాలూ ఎలా చోటు చేసుకున్నాయో చూద్దాం ( కథా నేపధ్యమంటే, ఏ బ్యాక్ డ్రాప్ లో కథ చెప్తున్నామో ఆ వాతావరణ సృష్టి చేయడం. ‘శివ’ సింగిల్ జానర్ పూర్తి స్థాయి మాఫియా కథ కావడం వల్ల, సీన్లలో ఆ ‘ఫీల్’ ఎడతెరిపి లేకుండా మెయిన్ టెయిన్ అవుతోంది, ఇది చాలా ముఖ్యం).

ముందుగా మూడవ సీన్లో శివ పాత్ర ప్రవేశం, వెంటనే క్లాస్ రూమ్ లో లెక్చరర్ జేడీ పాత్రల పరిచయం, జేడీ ప్రవర్తన ద్వారా, మొట్ట మొదటి సీన్లో చూపించిన కథానేపధ్య (మాఫియా పడగ నీడ) వాతావరణపు కొనసాగింపు, ఆ వెంటనే మల్లి పాత్ర పరిచయం ( ఇది మొదటి సూత్రం).

నాల్గో సీన్లో ప్రిన్సిపాల్ పాత్ర పరిచయం, లెక్చరర్ వచ్చి జేడీ గురించి చెప్తున్నప్పుడు మాఫియా పడగ నీడ కి ఎదురు లేదని స్పష్టం చేయడం ద్వారా దాని శక్తిని తెలియజేయడం. ( ఇది కూడా మొదటి సూత్రం).

ఐదో సీన్లో జేడీ భవానీకి ఎటాచ్ అయి వున్నట్టు చెప్పడం ద్వారా, మాఫియా పడగ నీడకి ప్రత్యక్ష ప్రతినిధిని ఎష్టాబ్లిష్ చేయడం- అంటే ప్రధాన పాత్రకి సమస్య తలెత్తేందుకు ప్రేరేపించే పరిస్థితుల్ని లేదా శక్తుల్ని చూపడం ( ఇది రెండవ సూత్రం).

ఆరో సీన్లో హీరోయిన్ తో పాటు మరికొన్ని ముఖ్య పాత్రల పరిచయం తో బాటు- ఇంత

వరకూ ఒక ఫీల్ గా మాత్రమే కొనసాగుతున్న మాఫియా పడగ నీడ రుచిని - జేడీ నేస్తం ద్వారా యాక్షన్ తో చూపడం (మొదటి రెండు సూత్రాలు ).

[ఓపెనింగ్ సీను లోనే మాఫియా పవరెంతో బహిరంగ హత్య ద్వారా రుచి చూపించాక, మళ్ళీ ఆ ఫీల్ నీ, ఆ రుచినీ చూపడం ఎందుకనే సందేహం రావచ్చు. ఓపెనింగ్ సీను ప్రేక్షకులకి చూపించాక, ఇప్పుడా పరిస్థితుల్ని హీరోకి పరిచయం చేస్తున్నారు].

ఏడో సీన్లో శివనీ, మాఫియా ప్రతినిధి జేడీనీ ఎదురెదురు పెట్టి విజువల్ గా మాఫియా యాక్షన్ తీవ్రతని మరి కొంచెం పెంచడం (రెండో సూత్రం).

ఈ ఐదు సీన్ల బిజినెస్ లో స్పష్టంగా మొదటి రెండు సూత్రాల పాలనని గుర్తించాం. అంటే పాత్రల పరిచయంతో పాటు, కథా నేపధ్యపు సృష్టి చేస్తూ, ప్రధాన పాత్రకి సమస్య తలెత్తేందుకు ప్రేరేపించే పరిస్థితుల్ని లేదా శక్తుల్ని చూపించు కొచ్చారు. ఇది చాలా అవసరం! ఈ సూత్రాలు ఆర్డర్ ని ఇలా సెట్ చేశాయి. ఇలా కథ ప్రకారం ఈ ఆర్డర్ లో పడిన సీన్లు చేసే పనులు కూడా కొన్ని వుంటాయి. వీటిని బాగా దృష్టిలో పెట్టుకోవాలి. స్ట్రక్చర్ లో భాగంగా ఎలాటి, ఏ తరహా- క్రైం, కామెడీ, లవ్, యాక్షన్, ఫ్యామిలీ, రాజకీయ, విప్లవ- ఏ సినిమా కథ వన్ లైన్ ఆర్డర్ కైనా, వాటి వాటి రసపోషణ లతో- ఐదు పనులు చాలా ముఖ్యం. ఆ ఐదు పనులు లేదా ఎలిమెంట్స్ ఇవి :

1. పాత్ర చిత్రణలు

2. అంతర్గత- బహిర్గత సమస్యలు

3. క్యారక్టర్ ఆర్క్

4. టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్5. ఎమోషన్

ఈ ఎలిమెంట్స్ ఆర్డర్ లో పడుతున్నాయా సరిపోల్చుకుంటూ వెళ్ళాలి. ఇది క్రియేటివిటీ అని భ్రమించకూడదు. ఇది స్ట్రక్చర్ లో భాగమే. ఇది క్రియేటివిటీయే అని అపార్ధం జేసుకుని, నా క్రియేటివిటీ వేరు- ఇప్పుడివి అవసరం లేదు, పెట్టుకుంటే ఇంకెప్పుడో ఇంకెక్కడో పెట్టుకుంటానని పట్టుదలకి పోవడం విషయం తెలీక మూర్ఖత్వమే! అప్పుడు చేసేది కథనం కాదు, ఎంచక్కా కథని ఉరి తీయడమే!

పై ఎలిమెంట్స్ లోకి వెళ్ళే ముందు, ఇప్పుడు ఫైనల్ గా క్రియేటివిటీ అంటే ఏమిటో ప్రత్యక్షంగా తెలుసుకోవడం అవసరం. ఉదాహరణకి పై వన్ లైన్ ఆర్డర్ లో కథాక్రమం ప్రకారం, మూడో సీన్లో, లెక్చరర్ తో జేడీ దుష్ప్రవర్తన వుంటే బావుంటుందని రాసుకున్నారను కుందాం. ఇదీ కథకి దోహదపడే, స్ట్రక్చర్ లో సెట్టయ్యే సీను. ఈ పాయింటు ని ( దుష్ప్రవర్తనని) ఎలా చూపించాలన్నదే డిస్కషన్, ఆ సీను సృష్టిలో భాగంగా వచ్చే క్రియేటివ్ కోణం. రకరకాలుగా ఆలోచించి - లెక్చరర్ మొహం మీద సిగరెట్ పోగూదితే ఎఫెక్టివ్ గా ఉంటుందనుకుని డిసైడ్ చేశారనుకుందాం- ఆ ప్రకారం తర్వాత ట్రీట్ మెంట్ లో ఇది రాసుకుని, దీన్నే డైలాగ్ వెర్షన్ లో పెట్టుకుని ఉండొచ్చు; లేదా ట్రీట్ మెంట్ లో సిగరెట్ పొగ గాక ఇంకోటేదో అనుకుని, దాన్ని డైలాగ్ వెర్షన్ లో సిగరెట్ పోగూదడంగా మార్చుకోవచ్చు.

క్రియేటివిటీ నిరంతర ప్రక్రియ- దానికి కొలమానాలూ కాలమానాలూ లేవు. సెట్లో కూడా సీన్ల రూపం మారిపోవచ్చు. కానీ స్ట్రక్చర్ మారదు. కథకి దోహద పడుతూ ఆ స్ట్రక్చర్ లో, వన్ లైన్ ఆర్డర్ ద్వారా సెట్ అయిన సీన్లలో ఎస్టాబ్లిష్ చేసిన పాయింట్స్ మారవు- ఇదే స్క్రీన్ ప్లే అంటే. ఆ సెట్టయిన ఆ పాయింట్స్ వ్యక్తీకరణలతో సీన్ల స్వరూపం మారవచ్చు- ఇదీ క్రియేటివిటీ అంటే. స్ట్రక్చర్ ని క్రియేటివిటీ తో కన్ఫ్యూజ్ చేయకూడదు. స్ట్రక్చర్ లో భాగమైన ఈ ఐదు ఎలిమెంట్స్- పాత్ర చిత్రణలు, అంతర్గత- బహిర్గత సమస్యలు, క్యారక్టర్ ఆర్క్, టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్, ఎమోషన్ - వీటి నిర్వహణ కూడా ఈ బిగినింగ్ బిజినెస్ లోనే మొదలవుతుంది. అదెలాగో ఈ కింద చూద్దాం.

ఎలిమెంట్స్ నిర్వహణ

1. పాత్ర చిత్రణలు, 2. అంతర్గత- బహిర్గత సమస్యలు, 3. క్యారక్టర్ ఆర్క్, 4. టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్, 5. ఎమోషన్!

మరొక్క సారి పై ఐదు సీన్లని పరిశీలించండి : ఒక్క ప్రిన్సిపాల్ సీను తప్ప ప్రతీ సీనులో వెల్లడవుతున్న విషయాలకి హీరో శివ సాక్షీ భూతంగా ఉంటున్నాడు. ఇది ఆటోమేటిగ్గా పాత్రని సస్పెన్స్ ఫుల్ గా తయారు చేస్తుందన్న మాట. కళ్ళముందు పరిస్థితులకి అతనేమీ స్పందించకుండా మౌనంగా గమనిస్తున్నాడు. ఇతనేం చేయబోతాడన్న ఉత్కంఠ, సస్పన్స్ ఈ పాత్ర చిత్రణ ద్వారా ఏర్పడ్డాయి.

ఇక హీరోయిన్ సహా ఇతర శివ బృందం లోని పాత్రలకి అప్పుడే ప్రాధాన్యం ఇవ్వలేదు. జేడీ కి మాత్రమే ఇచ్చారు. ఇది హీరోకి ప్రత్యర్ధి వర్గపు పాత్ర కాబట్టి ఈ ఒక్క దానికే ప్రాధాన్యమిస్తూ ఇలా ఎస్టాబ్లిష్ చేయడంవల్ల పాయింటు ( అంటే ఇక్కడ జరగబోయే సంఘర్షణ) ఒక్కటే హైలైటయ్యింది. ప్రేక్షకుల్ని ఇన్వాల్వ్ చేయడానికి ఇది చాలా ముఖ్యం.

కేవలం జేడీ పాత్ర ఎంటరైన మూడో సీన్లో, మళ్ళీ శివతో ముఖాముఖీ అయిన చివరి ఏడో సీన్లో ఈ పాత్రని రెండు సార్లు మాత్రమె ప్రత్యక్షం చేసి, మధ్యలో మిగిలిన సీన్లలో పరోక్షం చేస్తూ- ఈ పాత్ర గురించిన ఇతరుల ప్రస్తావన, బిల్డప్ ఇచ్చారు. ఇలా ఈ పాత్రని కూడా సస్పెన్స్ ఫుల్ గా తయారు చేస్తూ- క్యారక్టర్ ఆర్క్ ని సృష్టించారు.

క్యారక్టర్ ఆర్క్ అంటే కథనంలో పాత్ర స్వభావంతో, సస్పెన్స్ తో, స్ట్రగుల్ తో, జయాపజయాలన్నిటితో కలుపుకుని క్షణక్షణానికీ గ్రాఫ్ ని పెంచడమో తగ్గించడమో చేయడం (పటం చూడండి). ఈ గ్రాఫ్ లేదా ఆర్క్ శివ విషయంలో కూడా పెంచుతూ పోయారు. ఇలా పాత్రచిత్రణలు, వాటి క్యారక్టర్ ఆర్క్స్ అనే ఎలిమెంట్స్ నిర్వహణని ఎలా చేసుకోచ్చారో పై సీన్లలో గమనించండి.

ఇక- టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్ -అంటే వెండితెర మీద సమయం ( స్క్రీన్ టైం ) గడుస్తున్న కొద్దీ కథనం ద్వారా టెన్షన్ పెంచడం. సీన్లని బట్టి ఈ గ్రాఫ్ లేస్తూ పడుతూ వుంటుంది ( పటం చూడండి). ఈ మొదటి ఏడు సీన్లలో ఈ గ్రాఫ్ ని ఎలా పెంచుకుంటూ వచ్చారో గమనించండి- ఓపెనింగ్ సీన్లోనే టెన్షన్ ప్రారంభించారు. ఆ తర్వాత మూడు నుంచి ఏడో సీను దాకా ప్రతీ సీనుకీ డైలాగ్స్ రూపంగానో ( వెర్బల్ గా ), యాక్షన్ రూపంగానో (విజువల్ గా) ఏదో ఒక విధంగా టెన్షన్ గ్రాఫ్ ని పెంచుకుంటూ పోయిన విధాన్ని బాగా స్టడీ చేయండి.

ఇక అంతర్గత - బహిర్గత సమస్యలు. ఈ దశలో ఇవి ప్రధాన పాత్రకే డెవలప్ చేస్తూ పోవాలి. అలా శివకి మాత్రమే ముందుగా బహిర్గత సమస్యలకి దారి వేస్తూ పోయారు. ఈ పాత్ర వున్నసీన్లలో మాఫియా వాతావరణం నేపధ్యాన్ని ప్రయోగిస్తూ అందులోంచి ఉత్పన్నమయ్యే పరిస్థితుల ద్వారా బహిర్గత సమస్యని డెవలప్ చేస్తూ పాయారు. 3, 5, 6, 7 సీన్లని పరిశీలిస్తే శివకి ఎదురయ్యింది బహిర్గత సమస్యా రూపాలే.

ఏడో సీను దగ్గర జేడీ తో శివకి ఈ బహిర్గత సమస్యగా రూపుదాలుస్తున్న పరిస్థితిని ఓ కొలిక్కి తెచ్చి ఆపేశారు. ఇక్కడితో ఓ బ్లాక్ పూర్తయ్యింది. ఇక చేంజ్ ఓవర్ కెళ్ళాలి. ప్రారంభం దగ్గరనుంచీ ఈ ఏడు సీన్లూ మార్పు లేకుండా ఒకే కాలేజీ వాతావరణం లో జరుగుతూ వచ్చాయి. ఇక్కడ బహిర్గత సమస్య లో కొంత భాగాన్ని ఎష్టాబ్లిష్ చేస్తూ ఆపారు. మరి అంతర్గత సమస్య ఎక్కడ చెప్పాలి? అది కూడా కాలేజీ లోనేనా? కాదు. అంతర్గత సమస్య ఎప్పుడూ వ్యక్తిగతమైనది అయ్యుంటుంది. అందుకని శివ ఇంటికెళ్ళాలి. ఇలా కాలేజీలో ఒకే వాతావరణం లో నడుస్తున్న కథనాన్ని, దాని వల్ల ఏర్పడిన మొనాటనీనీ ఛేదిస్తూ- కాస్త వాతావరణ మార్పుతో- అంటే చేంజి ఓవర్ తో- మరో వాతావరణంలోకి తీసి కెళ్ళారు.

అంతర్గత సమస్య చెప్పేందుకు చేంజ్ ఓవర్ తో- ఎనిమిదో సీనులో- శివ కుటుంబాన్ని ఓపెన్ చేశారు.

12. ఎప్పుడూ సీరియస్ గా వుండే శివని కాలేజీలో ఆశా టీజ్ చేయడం.

13. క్యాంటీన్ బాయ్ తెలంగాణా భాషలో రామాయణం చెప్పి అందర్నీ నవ్వించడం .

14. మొదటి పాట- శివ అండ్ ఫ్రెండ్స్ అందరి మీదా

చేంజ్ ఓవర్ తో ఈ రెండో బ్లాకులో 8 నుంచీ 14 వరకూ 7 సీన్లు వున్నాయి. 8 నుంచీ 14 వరకూ ఒక బ్లాకు అని ఎలా గుర్తించామంటే, 8 తో ప్రారంభమైన కథనం 14 దగ్గర వచ్చిన మొదటి పాట వరకూ ఒక ఒరవడిలో సాగి, తర్వాతి 15 వ సీను నుంచీ కథనం సీరియస్ అవుతున్నందుకు.

ఈ రెండో బ్లాకులో సీన్లు ఎక్కువగా శివ ఇంట్లోనూ, ఆశా ఇంట్లోనూ, బయటా వుండడం గమనించాలి. ఇంట్లో శివకి వదినతో ప్రాబ్లం ( అంతర్గత సమస్య) వున్నట్టు చూచాయగా 8 వ సీన్లోనే చెప్పారు. ఈ అంతర్గత సమస్య ఎందుకవసరం? ఐదవ ఎలిమెంట్ అయిన ఎమోషన్ పుట్టేందుకు అవసరం. ఇంతవరకూ కాలేజీ వ్యవహారాలతో బహిర్గత సమస్యగా ఉంటున్న పరిస్థితితో కథలోగానీ, శివ పాత్రపట్ల ప్రేక్షకుల పట్ల గానీ ఎమోషన్ పుట్టిందా? లేదు కదా? బహిర్గత సమస్యకి అంతర్గత సమస్య తోడైతేనే ఎమోషన్ పుడుతుంది. అలా చివరిదైన ఐదో ఎలిమెంట్ కి కూడా ఇలా అంకురార్పణ జరిగింది.

చేంజ్ ఓవర్ కోసం ఇలా రెండో బ్లాకు తీసుకున్నా, ఇదింకా బిగినింగ్ విభాగమే కాబట్టి వాటి సూత్రాల పాలన కొనసాగింది : ఎనిమిదో సీనులో అన్నా, వదిన, వాళ్ళ కూతురు పాత్రల పరిచయం- రౌడీల ఆగమనం ( మొదటి రెండు సూత్రాలతో బాటు ఎమోషన్ అనే ఎలిమెంట్).

తొమ్మిదో సీను నుంచి మూడో సూత్రాన్ని అమలు చేశారు. కాలేజీలో జేడీ పాల్పడిన ఒక చర్య మీద ఎందుకు కంప్లెయింట్ ఇవ్వలేదని శివ అనడం ద్వారా- అంతవరకూ సాక్షిగా ఉంటున్న ఈ పాత్రని యాక్షన్ లోకి దింపుతూ సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన ప్రారంభించారు. ఇది మూడో సూత్రం(క్యారక్టర్ ఆర్క్, టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్ అనే ఎలిమెంట్స్ కూడా మరింత పెరిగాయి.

పదో సీను కాలేజీ విషయాల్లో కల్పించుకోవద్దని అన్న మందలించడంతో శివ కంకణ బద్ధుడవుతున్నాడని తెలపడం. ఇక్కడే అన్న కూతురితో బాంధవ్యం చూపడం ద్వారా అమ్మాయి పాత్ర పరమైన సస్పెన్స్ ని క్రియేట్ చేయడం- ఈ అమ్మాయి కూడా సమస్యలో ఇరుక్కుంటుందేమోనన్న ఆదుర్దాతో( మూడో సూత్రం అమలు ప్లస్ ఎమోషన్, క్యారక్టర్ ఆర్క్, టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్ ల ఉధృతి).

పదకొండో సీను అమ్మాయిని ఆశాకి పరిచయం చేయడంతో అమ్మాయి పాత్ర కీలకం కాబోతోందన్న ఉత్కంఠ ( పాత్రల పరస్పర పరిచయం- మొదటి సూత్రం అమలు ప్లస్ అమ్మాయి తాలూకు క్యారక్టర్ ఆర్క్ ప్రారంభం, టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్ మరింత ఉధృతి).

ఇంతే, ఇంకా అదేపనిగా కథ చెప్పకుండా మూడో బ్లాకులోకి వెళ్ళే ముందు మూడు సరదా సీన్లు (12, 13, 14) వేశారు పాటతో సహా.

గోల్ కి చేరువలో!

ఏ సినిమా కథలోనైనా ఓ పాట పూర్తయ్యిందంటే కథనం చేంజి ఓవర్ తీసుకోవడం మామూలే. ఆ చేంజి ఓవర్ మరో కొత్త పాత్రతోనో, కొత్త పరిణామంతోనో ఏర్పడ్డం కద్దు. ఇక్కడ కూడా ఈ చేంజ్ ఓవర్ కోసం తీసుకున్న మూడో బ్లాకులో- సీఐ పాత్ర ప్రవేశంతో చేపట్టారు.

17. షాపు కెళ్ళి వస్తున్న వదినని రౌడీలు టీజ్ చేయడం.

పదిహేనవ, పదహారవ సీన్ల ద్వారా ఆశా అన్న సీఐ పాత్రని ఎస్టాబ్లిష్ చేశారు. ఇదింకా బిగినింగ్ విభాగమే కాబట్టి మరో పాత్ర గా సీఐ పరిచయం జరిగింది ( మొదటి సూత్రం) సీఐ పాత్ర భవానీ ని ప్రస్తావించడంతో, కథానేపధ్య సృష్టి మళ్ళీ అందుకుంది ( మొదటి సూత్రం), అలాగే చెబుతున్న మాఫియా ఈ కథలో పోలీసు పాత్ర ఉనికి ద్వారా ఉత్కంఠ రేపుతూ, టైం అండ్ టెన్షన్ గ్రాఫ్ ఎలిమెంట్ ని మరింత వృద్ధి చేయడాన్నిగమనించాలి.

పదిహేడో సీనులో వదిన పాత్రని రౌడీలతో ఏడ్పించడం ద్వారా ఈ మాఫియా పడగ నీడ ఆమె ఇంట్లోకి కూడా చొర బడునుందన్న ఫోర్ షాడోయింగ్ అనే అదనపు ఎలిమెంట్ (మాఫియా పడగ నీడతో మొదటి సూత్రం కొనసాగింపు).

పద్దెనిమిదో సీన్లో ఈ ఫోర్ షాడోయింగ్ ఎలిమెంట్ కొనసాగింపు తో బాటు- ఎనిమిదో సీన్లో చూచాయగా చెప్పిన శివ మీది వదిన పాత్ర అయిష్టాన్ని, ఇప్పుడు తీవ్రత పెంచి శివకి రుచి చూపిస్తూ అంతర్గత సంఘర్షణ అనే ఎలిమెంట్ ని పక్వానికి తేవడం. ఎమోషనల్ ఎలిమెంట్ పెరగడం, పంతొమ్మిదో సీన్లో కాలేజీలో ఆశా మాటలతో ఈ ఎమోషనల్ కోషేంట్ మరింత పెంచి- తద్వారా శివ పాత్ర పై ప్రేక్షకులకి ఎనలేని సానుభూతిని పెంచి- ఇక బహిర్గత పోరాటానికి సిద్ధం చేయడం.

ఇదే సీన్లో ఆశా కి కావాలని జీడీ డాష్ ఇవ్వడంతో - మూడో సూత్రం సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన కూడా పక్వానికొచ్చి ఇక శివ పూర్తిగా రియాక్ట్ అవడం!

ఇరవయ్యోవ సీనులో శివ పాత్ర కట్లు తెంచుకుంటూ తిరుగుబాటు చేయడం- జేడీ అండ్ గ్యాంగు ని చావదన్నడంతో- నాల్గో సూత్రంగా సమస్య ని ఏర్పాటు చేయడం!
బిగినింగ్ విభాగాన్ని గోల్ కి చేర్చారు!

గోల్ కి చేరడం తో బిగినింగ్ విభాగం వన్ లైన్ ఆర్డర్ ముగిసింది!

బిగినింగ్ విభాగం గోల్ లో ఉండాల్సిన ఎలిమెంట్స్ ఏమిటి?

రేపు!

30, అక్టోబర్ 2015, శుక్రవారం

కథని షేర్ చేసుకోలేక..

రచన - దర్శకత్వం : మల్లికార్జున్

తారాగణం : నంమూరి కళ్యాణ్ రామ్, సోనాల్ చౌహాన్, సాయాజీ షిండే, విక్రం జిత్ విర్క్, ముఖేష్ రిషి, బ్రహ్మానందం, రావురమేష్, అలీ, ఆశీష్ విద్యార్థి, షఫీ, పోసాని తదితరులు.

సంగీతం : ఎస్ ఎస్ థమన్, కెమెరా : సర్వేష్ మురారీ, మాటలు : డైమండ్ రత్నబాబు
బ్యానర్ : విజయలక్ష్మి పిక్చర్స్ , నిర్మాత : కొమర వెంకటేష్
విడుదల 30 అక్టోబర్, 2015

నందమూరి కళ్యాణ్ రామ్ హీరోగా మూడు సినిమాలకి దర్శకత్వం వహించిన మల్లికార్జున్ హేట్రిక్ సాధించారు. ‘పటాస్’ తో ఓమెట్టు పైకి చేరుకున్న కళ్యాణ్ రామ్ కూడా ‘షేర్’ తో ఇక తిరుగు లేకుండా పేపర్ టైగర్ అయిపోయారు. చాలా లైట్ తీసుకుని ఈ సినిమాని లాగించేశారు. అంత సీరియస్ నెస్ కూడా లేని దర్శకుడితో కలిసి, పూర్తిగా రెండు గంటలు కూడా లేని ఈ సినిమాతో సరదాగా ఓ షార్ట్ ట్రిప్ వేసేశారు. తీసింది యాక్షన్ కామెడీనా, పూర్తి యాక్షనా ప్రేక్షకులే తేల్చుకోవాలన్నట్టు హనీమూన్ ముగించారు. ఒక పేరున్న హీరోతో ఈ రోజుల్లో కూడా సినిమా ఇలాగే తీస్తారా అని ఆశ్చర్యపోవడం ప్రేక్షకుల అమాయకత్వమే అవుతుంది. ఏ సినిమాకైనా శ్రీను వైట్ల- కోన వెంకట్ ల స్కీము మాత్రమే ఆదర్శంగా కన్పిస్తున్నప్పుడు, అకుంఠిత దీక్షతో ఆ అడుగుజాడల్లోనే తెలుగు సినిమాల్నితప్పనిసరిగా నడిపించాలిగా? లేకపోతే జీవితాలేమౌతాయో తెలీదు! ‘బ్రూస్ లీ’ చేదు జ్ఞాపకాల్లోంచి ఇప్పుడిప్పుడే తేరుకుంటున్న ప్రేక్షకులకి, మళ్ళీ ‘షేర్’ వచ్చేసి అదే శైలిలో గాండ్రించడం ప్రాణాంతకంగానే వుంటుంది. తెలుగు సినిమా ప్రేక్షకులకి ఇలాటి సినిమాలనుంచి మోక్షం లేదని, ఇలాటి ‘షేర్’ ల బారిన పడి పదేపదే షికారు అవుతూనే
వుండాలని, గట్టిగా గాండ్రించి మరీ డిక్లేర్ చేస్తోంది ఈ ‘షేర్’!

కథేమిటి

ఓ బిల్డర్ ( రావు రమేష్) కొడుకు గౌతమ్ ( కళ్యాణ్ రామ్). ఇతను సివిల్ ఇంజనీరింగ్ చేసి తండ్రి వ్యాపారంలోనే ఉంటున్నాడు. పప్పీ ( విక్రం జిత్ విర్క్) అనేవాడు ఒక ఛోటా మాఫియా. పెద్ద మాఫియా దాదా ( ముఖేష్ రిషి) కలకత్తాలో ఉంటూ అక్కడ గడగడ లాడిస్తూ ఉంటాడు. చిన్నమాఫియా పప్పీ కి ఎలాగైనా పెళ్లిచేసుకోవాలన్న కోరిక వుంటుంది. ఈ కోరికతో ఒకమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకోబోతూంటే గౌతమ్ వచ్చేసి, ఆ పెళ్లి కూతుర్ని ఎత్తుకెళ్ళి ఆమె ప్రేమించిన వాడితో రిజిస్టర్డ్ మ్యారేజి జరిపించేస్తాడు (‘శివమ్’ లో హీరో రామ్ లాగా). దీంతో పప్పీ గౌతమ్ మీద పగబట్టి- నువ్వు ప్రేమించిన అమ్మాయిని కూడా ఇలాగే ఎత్తుకెళ్ళి పెళ్లి చేసుకుంటానని శపథం చేస్తాడు.

నందిని ఒక ఫోటోగ్రాఫర్. ఈమె పోలీస్ కమిషనర్ (సాయాజీ షిండే) కూతురు. ఒకరోజు గాలికి ఎగిరిపోతున్న జాతీయ జెండా కిందపడకుండా గౌతమ్ సాహసోపేతంగా పట్టుకుంటూంటే ఫోటో తీస్తుంది. ఆ ఫోటోకి మొదటి బహుమతి వస్తుంది. కానీ ఫోటోలో చేతులు మాత్రమే పడతాయి. మనిషి కన్పించడు. దీంతో ఇతనెవరా అని వెతుకుతూంటుంది. ఈ చేతులున్న వాడే తన లవర్ అని డిక్లేర్ కూడా చేసేస్తుంది. ఆ చేతులున్న వాడిగా ఇంకో గౌతమ్ ( బ్రహ్మానందం) దొరుకుతాడు. షాక్ అవుతుంది. కొంత కన్ఫ్యూజన్ తర్వాత అసలు గౌతమ్ దొరికేసరికి లవ్ ట్రాక్ మొద

లెట్టేస్తుంది. ఇటు గౌతమ్ మీద నిఘా ఉంచిన పప్పీ గ్యాంగ్, గౌతమ్ ని ప్రేమిస్తున్న నందినిని ఎత్తుకు పోతారు.

చిన్న మాఫియా పప్పీ వెళ్లి నందిని తండ్రిని పెళ్లి చేయమంటాడు. తనని ఎవరు డిజిపిని చేస్తారో వాడి చేతిలోనే కూతుర్ని పెడతానంటాడు కమీషనర్. ఇందుకు పప్పీ మాటిస్తాడు. ఇది తెలుసుకున్న గౌతమ్ కూడా కమీషనర్ దగ్గరికెళ్ళి ప్రపోజల్ పెడతాడు. తను దాదా గ్యాంగ్ ని ఎంకౌటర్లు చేసి సఫా చేస్తానంటాడు. ఆ ఎన్కౌంటర్ లు కమీషనర్ తన ఖాతాలో వేసుకుని డిజిపి పోస్టు సంపాదించుకుంటే మరింత గౌరవప్రదంగా ఉంటుందని ఆశపెడతాడు. అలాగైతే నీకే ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తానంటాడు కమీషనర్.

ఇదీ విషయం. ఇక్కడ్నించీ గౌతమ్ దాదా గ్యాంగ్ ని ఎలా ఎన్కౌంటర్లు చేసి, తన ప్రేమకి విలన్ల అడ్డు తొలగించుకున్నాడనేది సెకండాఫ్ లో తేలే మిగతా కథ.

కథెలా వుంది

చాలా పాత కథ. అమ్మమ్మలు చూస్తే, ‘అయ్యో రామా, సినిమాలింకా మా కాలంలో లాగే ఉన్నాయా? మా కాలంలో మేం చూసిన సినిమా కథలు చెప్తే మనవళ్ళు భయంకరంగా ఏడుస్తున్నారే!’ అనక మానరు. అయితే ఈ అమ్మమ్మ కాలం నాటి కథలోనూ ఒక కొత్త పాయింటు, లేదా బలమైన ట్విస్టు వుంది. అయినా దీన్ని కామెడీ చేసి కసి తీర్చుకున్నారు. మంచి పాయింట్లు, మంచి ట్విస్టులు బతక్కూడదు. సింగిల్ విండో స్కీము పళ్ళ చక్రం కింద అవి చూర్ణం ఐపోవాల్సిందే. కమీషనర్ కూతుర్ని పెళ్లి చేసుకోవడానికి కమీషనర్ కోసం ఎన్కౌంటర్లు చేయడమనే హీరో ప్రపోజల్ తో ఇది కొత్త పాయింటే. నిశ్చయంగా, నిర్ద్వంద్వంగా, ఎవరడ్డొచ్చినా, త్రోసిరాజని ఒక థ్రిల్లర్ కి ఇవ్వాల్సిన ట్రీట్ మెంట్ ని డిమాండ్ చేస్తోందీ సరికొత్తగా వున్న పాయింటు. అయినా ఇంకో దిక్కులేనట్టు, తేలికైన పని- అదే శ్రీను వైట్ల- కోన వెంకట్ ల సింగిల్ విండో స్కీము అనే సీసాలో పోసి కూర్చోవడంతో, మొదటి ఆటకే అటకెక్కే పరిస్థితి వచ్చింది. వరసగా ‘శివమ్’, ‘బ్రూస్ లీ’, ‘షేర్’ -అనే పెద్ద హీరోల సినిమాలు మూడూ, ఇదే ‘బి’ గ్రేడ్ స్కీముతో సరిపెట్టెయ్యొచ్చన్న బలపడిపోయిన ఆలోచనాధారకి ఆటస్థలాలుగా మారాయి. స్టార్లు గా చెలామణీ అయ్యే హీరోలకి కృష్ణా నగర్ ఇరుకుగదిలో స్ట్రగుల్ చేస్తున్న ఏ కొత్త కుర్రాడో విధిలేక వెయ్యిరూపాయలకే రాసిచ్చిన వచ్చీరాని కథల్లాంటివే గత్యంతరమవడం చాలా హాస్యాస్పదం. పేరు గొప్ప ఊరు దిబ్బ అన్నట్టు పరిస్థితి తయారయ్యిందని కూడా గ్రహించక పోవడం ఇంకా శోచనీయం.

ఎవరెలా చేశారు

కళ్యాణ్ రామ్ చాలా అయిష్టంగా నటించినట్టు తెలిసిపోతూనే వుంటుంది. ఏమాత్రం ఆసక్తికరంగా నటించి ఈ పూర్ కథా కథనాల సినిమాని కాస్తయినా నిలబెట్టడానికి ప్రయత్నిద్దామని ఆయనకీ అన్పించినట్టులేదు. ఇది ’పటాస్’ కంటే ముందు ప్రారంభమైన ప్రొడక్షన్ అని కావచ్చు- ఇంకేం చేసీ ‘పటాస్’ టైపులో పేల్చలేమనీ కావచ్చు- దీపావళికి ముందు మటాష్ చేశారు. లెంపలేసుకుని ఇక జన్మలో కళ్యాణ్ రామ్ ఇలాటి సినిమాల దరిదాపులకి రాకపోతే అదే వెయ్యి సూపర్ హిట్లు ఇచ్చిన పుణ్యం చేసుకున్నట్టు.

హీరోయిన్ సోనాల్ చౌహాన్ గ్లామర్ పోషణ కోసం వీలయినంత పాటుబడింది. ‘బ్రూస్ లీ’ లో హీరోయిన్ లాగే కథకి కీలక పాత్ర అయికూడా ఆ సంగతి గుర్తించకుండా కాంప్రమైజ్ అయిపోయి, ఇలాటి సినిమాల్లో నటిస్తూ పోతే సాధించేదేమీ వుండదు.

రావు రమేష్, సాయాజీ షిండేలవి చాలా కురచ పాత్రలు. ఇక విలన్లూ కమెడియన్లూ బ్రహ్మానందం సహా వృధానే. ఓ రెండు సీన్ల కోసం పోసాని ఎందుకో అర్ధంగాదు. విలన్ పక్కన టాబ్లెట్ చూసుకుంటూ వుండే మరో సీనియర్ నటుడు ఆశీష్ విద్యార్ధికి ఈ సినిమాలో ఏం పనో అర్ధంగాదు. బ్రహ్మానందం విషయానికి వస్తే ఆయన విసుగుదల, అలసట మొహంలోనే కన్పించి పోతోంది. సింగిల్ విండో స్కీముతో బాటే ఆయన కామెడీ కూడా ఆయనకే బోరు కొట్టేస్తున్నట్టు వుంది. ఆయన అభిమానుల్ని పట్టించుకోవడం శుభ్రంగా మానేశారు. క్రియేటివిటీ తెలీని దర్శకుల చేతుల్లో దీనంగా కీలుబొమ్మయి పోయారు. తండు మూడు సీన్లలో కన్పాయించే పృథ్వీ, అలీ, షఫీ ..ఇలా చాలా మండే వున్నారు- దివంగత ఎమ్మెస్ నారాయణ సహా. ఇంట మంది హేమా హేమీలని పెట్టుకుని ఈ సినిమాని దర్శకుడు ఏం ఉద్ధరించాడో అర్ధంగాడు.

థమన్ సంగీతం మరోసారి గుర్తుండని సంగీతం. ఆయన పాటల్లో కిక్, కాస్తంత సౌందర్యం అనేవి ఎప్పుడో దూరమై పోయాయి. ఏదో చప్పుడు చేసి వెళ్లి పోవడమనే ఏకసూత్ర కార్యక్రమం పెట్టుకున్నాయి. సర్వేష్ మురారీ కెమెరా పనితనం ఈ తరహా కథా కథనాలూ, నటనలూ, దర్శకత్వాలతో కూడిన ‘బి’ గ్రేడ్ వ్యవహారంలో ప్రభావం చూపకుండా గల్లంతై పోయింది.

స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

courtesy : cartoonstock.com

ఇలాటి సినిమాల్లో స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు చెప్పుకోవడాని కేముంటాయి? ఏమీ వుండవు. కాకపోతే ఒక పాయింటు- ఒక ట్విస్టు అని ఇందాక చెప్పుకున్నాం కాబట్టి దాని గురించి చెప్పుకుని ముగిస్తే సరిపోతుంది.

ఛోటా విలన్, బడా విలన్, పెళ్లి, కామెడీ, విలన్ ముఠాతో ‘గబ్బర్ సింగ్’ టైపులో మళ్ళీ పాటల కచేరీ, నానా కంగాళీ, సెకండాఫ్ లో సింగిల్ విండో స్కీము ప్రకారం హీరో వెళ్లి విలన్ ఇంట్లో మకాం, వాళ్ళని బకారాల్ని చేయడం..వగైరావగైరా శుభ్రంగా ఊడ్చి అవతలపారేస్తే- ఇదొక సంచలన కథయ్యేది - ఆ బలమైన- కొత్తగా అన్పిస్తున్న పాయింటుతో గనుక నడిపిస్తే.

అన్ని నదులూ వెళ్లి సముద్రంలో కలిసినట్టు, అన్ని పాయింట్లూ వెళ్లి సెకండాఫ్ లో సింగిల్ విండో స్కీము లో పడాల్సిందే. సింగిల్ విండోని కనిపెట్టక ముందు సినిమాలు సెకండాఫ్ సిండ్రోం అనే రుగ్మత బారిన పడేవి. అంటే ఫస్టాఫ్ వరకూ నడిపిన కథని- సెకండాఫ్ లో ఎలా కొనసాగించాలో తెలియని తనంతో వేరే కథ మొదలెట్టడ మన్నమాట. సింగిల్ విండోలు వచ్చాక, హీరోకి ఏ సమస్య ఎదురయినా సెకండాఫ్ లోవెళ్లి విలన్ ఇంట్లో పడి బకరా కామెడీ, కన్ఫ్యూజ్ కామెడీ, ఇంకేదో నకరాల కామెడీ అంటూ సినిమాలకి ఉంటున్న ఆ కాస్తా సృజనాత్మక కళని కూడా పూర్తిగా హతమార్చారు.

ఇంటర్వెల్ దగ్గరి కొచ్చేటప్పటికి ఒక సీరియస్ పాయింటు ఎస్టాబ్లిష్ అయి ఆలోచింప జేస్తుంది ( ‘బ్రూస్ లీ’ ) . సెకండాఫ్ ప్రారంభమయ్యే సరికి ప్రేక్షకులకి ప్రామీజ్ చేసిన ఆ సీరియస్ నెస్ ని తుంగలో తొక్కేసి, అర్ధంపర్ధంలేని కామెడీ బాట పట్టిస్తారు. ప్రస్తుత సినిమాలోనూ జరిగిందిదే. హాలీవుడ్ లో యాక్షన్ కోసం కథల్ని బలి చేస్తూంటే, టాలీవుడ్ లో కామెడీల కోసం స్టోరీ పాయింట్లని నరికేస్తున్నారు. క్రేజీ కాంబినేషన్లు అంటే ఫలానా స్టార్- డైరెక్టర్- బ్యానర్- మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ ఇవే అనుకుంటే పొరపాటే. కాంబినేషన్లు కథలకీ అన్వయమవుతున్నాయి. కర్నూలు బ్యాక్ డ్రాప్, రౌడీ కుటుంబాల గొడవలు, ఇంటర్వెల్ బ్యాంగ్, సెకండాఫ్ బ్రహ్మానందం ఎంట్రీ, బకరా కామెడీ, కన్ఫ్యూజ్ కామెడీ, ఇంకేవైనా నకరాలతో కామెడీ, క్లయిమాక్స్ - ఇలా ఈ కాంబినేషన్లతోనే కథలు తయారవుతున్నాయి.

ఇంటర్వెల్ దగ్గర హీరో ఛోటా విలన్ కి పోటీగా- కమీషనర్ కి ఈ విలన్ గాళ్ళ ఎన్ కౌంటర్లని ఆఫర్ చేశాడు. బదులుగా తను డిజిపి పోస్టు చేపట్టి, కూతుర్ని తనకివ్వాలని ఒప్పందం చేసుకున్నాడు.

అసలు సినిమా ప్రారంభంలో ఈ పోలీస్ కమీషనర్ ఈ ఛోటా విలన్ పప్పీనీ, బడా విలన్ కలకత్తాలో ఉంటున్న దాదానీ ఎలా తుదముట్టించాలా అని ఆలోచిస్తూంటాడు. అలాటివాడు పప్పీ వచ్చి నీకూతుర్ని నాకిస్తే, నీకు డిజిపి పోస్టు ఇప్పిస్తాననే సరికే లొంగి పోతాడు. బచ్చాగాడైన పప్పీ పాత్రకి ఎలాగో ఇంకా రాజకీయ సంబంధాలు అవీ కూడా బలంగా చూపించుకుంటూ వస్తేనే, ఈ మాట అన్పించాలి నిజానికి. అయినప్పటికీ కూడా డిజిపి సెలక్షన్ అనేది ఎక్కడో ఢిల్లీలో కమిటీ చేతిలో వుంటుంది. ఆ కమిటీనీ కొనేస్తాడా పప్పీ? కాబట్టి ఈ లాజిక్ ని కూడా మూస కథకోసం ఉపేక్షించి చూస్తే, అంతలోనే హీరో పెట్టిన ప్రపోజల్ తో పప్పీ పోటీలోకి లేకుండా పోవడంతో లాజిక్ సమస్య కూడా తొలగిపోయింది కాబట్టి- అప్పుడు హీరో విలన్లని చంపుతూంటే, వాటిని తను చేస్తున్న ఎన్ కౌంటర్లుగా కమీషనర్ చిత్రించుకుని డిజిపి పోస్టుకి తిరుగు లేని కంటెండర్ గా తిష్ఠ వేయొచ్చు. రాష్ట్ర ప్రభుత్వం కేంద్రానికి పంపే ముగ్గురు అభ్యర్దుల లిస్టులో తప్పకుండా తన పేరు వుండడమేగాక, ప్రయారిటీ కూడా తనకే దక్కొచ్చు.

ప్రేమించిన హీరోయిన్ని పెళ్లి చేసుకోవడం కోసం, అదే అదే సమయంలో తనకి అడ్డుగా వున్న విలన్లని తొలగించు కోవడం కోసం, హీరో హత్యలు చేయడమన్నది క్రేజీ క్యారక్టరైజేషనే అవుతుంది. దర్శకుడు ఏదో ఫీలై, ఈ హత్యల్ని జస్టిఫై చేసేందుకు, ఇంకేదో కుటుంబ ఫ్లాష్ బ్యాకూ, అందులో విలన్ల చేతిలో తమ్ముడి హత్యా పెట్టి కథని హత్య చేసుకునే అవసరమే లేదు. ఈ రోజుల్లో హీరోలే యాంటీ హీరోలైపోయి నప్పుడు సెంటి మెంట్లని ఎవరు ప్రశ్నిస్తున్నారు? ప్రేమ కోసం హీరో ఇలాటి పనికి తెగబడ్డమే ఒక సంచలనం. ఒక రివల్యూషన్. హీరో పాత్రని ఇలా తిరగేసి చూపించకపోతే అది క్యారక్టరైజేషన్ ఎలా అవుతుంది? (‘ What is character but the determination of incident? And what is incident but the illumination of character?’ - Henry James) అని కదా?

కానీ ఎంత యాంటీ హీరోనీ ప్రేక్షకులు ఒప్పుకున్నా, తన కోసం హత్యలు చేస్తున్నాడంటే హీరోయిన్ ఒప్పుకోదు. ఆమెతో ప్రేమా పెళ్ళీ అసాద్యమై పోవచ్చు. అప్పుడెలా?

ఈ హత్యల్ని ఎలా జస్టిఫై చేసి హీరోయిన్ని ఒప్పించాలి?

అండర్ కవర్ ఏజెంట్. ఎస్, అండర్ కవర్ ఏజెంటుగా, డ్యూటీలో భాగంగానే ఈ హత్యలు చేశాడు. హీరో కూడా ఒక పోలీసాఫీసరే. చివరికా కమీషనర్ కంగు తినాల్సిందే. ఎన్ కౌంటర్ల రివార్డులన్నీ హీరో కొట్టేసి, ప్రమోషన్ కూడా కొట్టేసుకుని, ఆ కమీషనర్ సీట్లోనే వచ్చి కూర్చుంటే- దురాశాపరుడైన కమిషనర్ బుద్ధి తెచ్చుకుని, హీరోయిన్నిచ్చి పెళ్లి చేసేసి పోలీస్ ట్రాన్స్ పోర్ట్ ఆర్గనైజేషన్ లో అనామక పోస్టులోకి వెళ్ళిపోవాల్సిందే.

మరికొన్ని పోలీసు పాత్రలతో ఇదొక ఎన్నదగ్గ పోలీస్ డ్రామా అవచ్చు. మూసలోనూ ఒక పనికొచ్చే ముక్క అవచ్చు.

-సికిందర్

26, అక్టోబర్ 2015, సోమవారం

సాంకేతికం : హేర్ స్టయిలింగ్

సినిమా స్టార్స్ ప్రత్యేకమైన హేర్ కట్స్ తో, చెక్కుచెదరని కేశ సంపదతో,
ఎప్పుడూ డిఫరెంట్ గా కన్పిస్తారెందుకని? అలా మనమెందుకు కన్పించం?
కొన్నిసార్లు స్టార్స్ ఎంత ఫైట్ చేసినా క్రాఫు చెక్కు చెదరదెందుకని?
మనకైతే చిందర వందర అయిపోతుందెందుకని? ఎందుకంటే,
వాళ్ళకంటూ ప్రత్యేకంగా హేర్ స్టయిలిస్టు లుండి మనకి
వుండరు గనుక. పైగా వాళ్ళదో పెద్ద పరిశ్రమ,
మనది కుటీర పరిశ్రమ కూడా కాదు!

‘హేర్ స్టయిలిస్టులకి డిమాండ్ ఎప్పుడూ వుంటుంది. సినిమా సినిమాకీ స్టార్లు డిఫరెంట్ లుక్ అన్న కొత్త ట్రెండ్ కి శ్రీకారం చుట్టడంతో, హేర్ స్టయిలిస్టుల కత్తెరలకి మరీ పని పెరిగిపోయింది. ఈ ట్రెండ్ ఎంతవరకూ కరెక్ట్? దీనికి హేర్ స్టయిలిస్టుల ఆమోదం ఉంటుందా?’ అంటే- ఫక్కుమని ఒక్క నవ్వు నవ్వారు పోగుల మల్లిక - ‘అవి హీరోయిన్లకి బావుంటాయండీ. హీరోలకి కొత్తగా ట్రై చేసి చూద్దామనుకుంటున్నారు, అంతే!’ అని తేల్చేశారు.

‘పాత రోజుల్లో ఇలాటి ట్రెండ్ లేదు. ఎన్టీఆర్ కి ఎప్పుడూ అదే విగ్గు, అమితాబ్ బచ్చన్ కి అదే చెవుల మీది వరకూ క్రాఫు. సినిమా కథలు కూడా పాతవే రీసైక్లింగ్ అవుతున్నట్టు, హేర్ స్టయిల్స్ కూడా రీసైక్లింగ్ అయ్యే అవకాశముందా?’ అన్న మరో ప్రశ్నకి, ఉండొచ్చన్నారు. ‘ఇప్పుడు పెద్ద పెద్ద ముళ్ళు వేయించుకుంటున్నారుగా. వాణిశ్రీ స్టయిల్ కావాలని అడుగుతున్నారు. పెద్ద పెద్ద ముళ్ళకి వాణిశ్రీ పెట్టింది పేరు కదా..’ అన్నారు హేర్ స్టయిలిస్టుగా పదేళ్ళ అనుభవమున్న మల్లిక.

అయితే కొత్త ప్రయోగాల్ని చిన్న చిన్న తారల మీద ముందుగా ట్రయల్ వేసి, మంచి రెస్పాన్స్ వస్తే, స్టార్ హీరోయిన్లకి అమలు చేస్తున్నామన్నారు. విగ్గుల విషయానికొస్తే, వాటి వాడకం బాగా తగ్గిందనీ, ప్రతీ సినిమాలోనూ ఫ్రీ హేర్ ఇష్ట పడుతున్నారనీ, కృత్రిమత్వం అస్సలు నచ్చడం లేదనీ వివరించారు. హారర్, ఫాంటసీ, పౌరాణికాలకైతే పనెక్కువ ఉంటుందనీ, ఆ సినిమాల్లో చాలా మందికి పని దొరికి హేపీగా ఉంటారనీ అన్నారు. సినిమా హేర్ స్టయిల్స్ ని బయట యువతీ యువకులు అనుకరించడం కష్టమనీ, ఆ స్టయిల్స్ అనేవి చేస్తున్నప్పుడు చూస్తూంటేనే అనుకరించగలరని అన్నారు మల్లిక.

చేస్తున్నప్పుడు చూడ్డమన్నది, నేర్చుకున్న దానికన్నా చేస్తూంటేనే బాగా వస్తుందనేదీ ఈ వృత్తిలో బాగా గుర్తుంచు కోవాల్సిన ముఖ్య విషయాలని ఆమె నిశ్చితా భిప్రాయం. లోపాల విషయానికొస్తే, కొన్నిసార్లు అవి తప్పవన్నారు. ఎందుకంటే, ఒక్కోసారి టైం ఉండక మేకప్, హేర్ స్టయిల్ ఏదో ఒకటి చేసేసి పంపేస్తారు...స్క్రీన్ మీద ఆ లోపాలేమిటో తెలుస్తూంటాయి...అయినా సైలెంట్ గా ఉండిపోక తప్పదన్నారు. కాస్ట్యూమర్లకి ఫారెన్ రిఫరెన్సులున్నట్టు, హేర్ స్టయిలిస్టులు నెట్ లోంచి రిఫరెన్సులు తీసుకుంటారని అన్నారు.

మేకప్ కి లాగే, హేర్ స్టయిల్స్ కి కూడా కంటిన్యూటీ చూసుకోవాలన్నారు మల్లిక ఇంకా చెప్పుకొస్తూ.. ఒక షాట్ లో హీరోయిన్ కి పోనీ టెయిల్ వుండి, మూడు లూజ్ స్ట్రాండ్స్ ముఖం మీద పడేట్టుగా వుంటే, ఖచ్చితంగా ఆ స్టైల్ నే పొల్లుపోకుండా ప్రతీ షాట్ కీ, ప్రతీ షెడ్యూల్ కీ ఉండేట్టు చూసుకోవాల్సిన బాధ్యత ఉంటుందన్నారు. ఇందుకు కొలతలు, ఫోటోలు కూడా తీసి పెట్టుకోవాల్సి ఉంటుందన్నారు. అంతేగాక, సన్నివేశపరమైన మార్పులుంటాయి..కాలాలకి, వాతావరణానికీ, ఆనంద విషాదాలకీ, గాయాలూ ఘోరాలకూ, వివిధ రకాలుగా జుట్టు మారిపోవచ్చు...ఆ వాస్తవికతని చూపించడం కూడా కళే అన్నారు.

జుట్టుని వాష్ చేయడం, కట్ చేయడం, బ్లో డ్రయింగ్ చేసి, ప్రొడక్ట్సుని అప్లయి చేయడం, స్పెషల్ డిజైన్స్ ని క్రియేట్ చేయడానికి టెక్నిక్స్ ని ప్రయోగించడం - మళ్ళీ వీటన్నిటినీ టేక్ కీ టేక్ కీ మధ్య టచప్స్ ఇస్తూ ఉండడం, ప్యాకప్ చెప్పాక ప్రొడక్ట్సుఅన్నిటినీ కడిగేసి ఆర్టిస్టుని ఇంటికి పంపించడం, విగ్గు వుంటే రీ డ్రెస్ చేసి భద్రపరచడం, ఇవన్నీ హేర్ స్టయిలిస్టు బాధ్యతలే నన్నారు.

‘హేర్ స్టయిలిస్టులెవరైనా ఈటీవీ నుంచి రావాల్సిందే!’ అని స్టేట్ మెంటిచ్చారు, ‘99 శాతం మంది ఈటీవీ లోనే నేర్చుకుని సినిమా ఫీల్డు కొస్తారు. ముందు చిన్న చిన్న ఆర్టిస్టులకి చేస్తూ ఆత్మవిశ్వాసం పెంచుకున్నాక, రెగ్యులర్ హీరో హీరోయిన్లకి చేస్తారు. బ్యూటీ పార్లర్స్ లో కూడా నేర్చుకుని రావచ్చు, అయితే సినిమా పరిశ్రమలో కొనసాగాలంటే ఇక్కడి సీనియర్స్ దగ్గర నేర్చుకోవడం మస్ట్ అండ్ షుడ్’ అని ఉద్ఘాటించారు.

హేర్ స్టయిలిస్టులకి బాలీవుడ్ తాకిడి గురించి చెప్పమంటే, ‘అక్కడి వాళ్లకి పారితోషికాలెక్కువ. వాళ్ళ రాక వల్ల మాలాంటి లోకల్స్ కి పని తగ్గిపోతుంది. పని తగ్గిపోతే కాస్ట్యూమర్లు టైలరింగ్ షాపులు పెట్టుకున్నట్టు, హేర్ స్టయిలిస్టులు బ్యూటీ పార్లర్లు పెట్టుకోవడం కుదరదు. ఎందుకంటారా, ఫిమేల్ హేర్ స్టయిలిస్టుల సంఖ్యా తక్కువేమీ లేదు. పైగా బ్యూటీ పార్లర్ల మీద వచ్చే ఆదాయమంతా కృష్ణానగర్ లో రెంట్స్ కే సరిపోతుంది. పోనీ దూరంగా వెళ్లి పెట్టుకుందామంటే, రాత్రి పూట జర్నీ ప్రాబ్లం. మీరు టీవీలో చూస్తూనే వుంటారు కదా..నేరాలు ఘోరాలు ఎలా జరుగుతున్నాయో!’ అని చెప్పుకొచ్చారు.

విజయవాడకి చెందిన మల్లిక 2000 లో ఈటీవీ లో చేరి కేశాలంకరణ చేశారు. సినిమా ఫీల్డు కి వచ్చి 2008 లో ‘నచ్చావులే’ కి హేర్ స్టయిలిస్టు అయ్యారు. మొన్నటి బాలకృష్ణ నటించిన డా. దాసరి మూవీ ‘పరమవీర చక్ర’ తో కలుపుకుని ఆరేడు సినిమాలు చేశారు ఇంతవరకూ. ఇక్కడ పరిస్థితి బాగా లేక కన్నడ ఫీల్డుకి వెళ్ళారు. అక్కడ బాగానే వుందిప్పుడు.

ఇంతకీ ఈ వృత్తి మీద తనకెందుకు ఆసక్తి కలిగిందంటే, సినిమాలంటే ఎవరికి ఆసక్తి వుండదు గనుక? పైగా ఇంట్లో ఆడపిల్లల్ని రెడీ చేయడం కూడా ఓ ఉత్సాహకరమైన దినచర్యగానే వుండేది.. ఈ కారణాలు సరిపోయాయి తను హేర్ స్టయిలింగ్ రంగంలోకి రావడానికి!