680 : స్ట్రక్చర్ అప్డేట్స్

     సినిమా కథల్ని కాపాడుకోవడమనే కాన్సెప్ట్ అసలుందా? ఉండే అవకాశం లేదు. బెటర్ మెంట్ పేరుతో ఎన్నో చేతులు పడ్డాక చివరికి ఏ తీరాలకి కథలు చేరతాయో చెప్పలేని పరిస్థితి నెలకొన్నప్పుడు, సినిమా కథల్ని కాపాడుకోవడమనే కాన్సెప్ట్ కి స్థానం లేదు. కాపాడుకోవాలనే ఆరాటం ఒక్క ఒరిజినల్ గా రాసిన వ్యక్తికే వుంటుంది. అతడి అర్హతలేమిటో తర్వాతి సంగతి. అతడి కథని అతను కాపాడుకోవా లనుకోవడంలో తప్పేమీ లేదు. కానీ కాపాడుకునే పరిస్థితులు అతడి చేతిలో వున్నాయా? బెటర్ మెంటు అనేది నిరంతర ప్రక్రియ అనీ, కాపాడుకోవడానికి ఆ ప్రక్రియ ఒక చోటే ఆగిపోయేది కాదనీ బ్రేకులేస్తూంటే అతడి చేతిలో ఏముంటుంది? మరి అదొక నిరంతర ప్రక్రియగా అన్నేసి చేతులు అన్నేసి బెటర్ మెంటులు చేస్తున్నా 90 శాతం ఫ్లాపులే వస్తున్నాయే? ఎందుకని? అప్పుడా బెటర్ మెంటుల కర్ధమేమిటి? అసలా బెటర్ మెంటు చేతుల ప్రాతిపదికేమిటి? ఒకప్పుడు – ప్రపంచమింకా కుగ్రామం కానప్పుడు, నాలెడ్జి వనరులు దాదాపు లేని పరిస్థితి. సాహిత్యంలోంచీ, నాటకాల్లోంచీ వచ్చిన వాళ్ళు ఆయా అనుభవాల్లోంచే సినిమాలు తీస్తూ పోయారు. ప్రపంచం కుగ్రామయ్యాక - అంటే నెట్ యుగం ప్రారంభమయ్యాక – సాహిత్యంతో, నాటకాలతో తెగతెంపులు చేసుకున్న కొత్త తరం అవతరించింది. ఈ తరం కేవలం సినిమాల్ని చూసి సినిమాలు తీసే సెకెండ్ హేండ్ పైపై క్రియేటివిటీకి అలవాటు పడింది. దీంతో బెటర్ మెంటుల అవసరాలు బాగా పెరిగి పోయాయి. మళ్ళీ ఈ బెటర్ మెంటులకి ఫస్ట్ హేండ్ క్రియేటివ్ కుంపటి లేదు. నెట్ యుగం నెట్ యుగమే, తమలోకం తమదే. ఇదీ అసలు సమస్య! 

మిమ్మల్నే, జాగ్రత్త!

     నెట్ యుగం పుణ్యమాని షార్ట్ మూవీస్ కీ, వరల్డ్ మూవీస్ కీ, ఇంకా రకరకాల విజువల్ మీడియాలన్నిటికీ ప్రమాదకర స్థాయిలో ఎక్స్ పోజ్ అవుతున్న కొత్త తరానికి ఓ అసహనం వుంటుంది. ఎవరేం చెప్పినా ఇక విన్పించుకోలేని అసహనం. చెప్పించుకోవాలని అన్పిస్తుంది, ఆ చెప్పించుకునేది తాము అనుకున్నదాన్ని మెచ్చుకునేలా మాత్రమే వుండాలన్పిస్తుంది. వుండకపోతే తమకే ఎక్కువ తెలుసనిపిస్తుంది. ఈ నెట్ యుగంలో అన్నీ వాటికవే తెలిసిపోతున్నప్పుడు, ఇంకా చెప్పించుకునే అవసరమేమిటన్న అసహనం వచ్చేస్తుంది. వెరీ వెల్, మంచిదే. అయితే  ఇక్కడే వుంది అసలు సమస్య!

         ఈ నెట్ యుగంలో తెలుసుకుంటున్నదేమిటి? నేర్చుకుంటున్న దేమిటి? సులభంగా కాపీలు, కట్ అండ్ పేస్టింగులు, రీసైక్లింగులు. అరచేతిలో ఇంటర్నెట్ లో విజువల్ వనరులు ఇందుకే వున్నట్టు. నెట్ లో ఇంత చూస్తున్నాం కాబట్టి తమకే నాలెడ్జి ఎక్కువున్నట్టు. ఇతరుల నాలెడ్జి ఎవరిక్కావాలి. ఐతే ఇదే ఇంటర్నెట్ ఇంకో గొప్ప సేవ కూడా చేస్తోంది. ఈ సేవని కూడా గుర్తించాలనిపించదు. కొన్ని వేలమంది నిరంతర శ్రమతో ఈ సేవలందిస్తున్నా సరే, అవసరం లేదన్పిస్తుంది. అమెరికన్ సినిమాలు ప్రాణప్రదమన్పిస్తుంది. ఆ సినిమాలకి కారణమైన అమెరికన్ నాలెడ్జి పరాయిదన్పిస్తుంది. ఇంటర్నెట్ లో సరఫరా చేస్తున్న లక్షలాది పేజీలకి పేజీల స్క్రీన్ ప్లే నాలెడ్జి అంతా తమకి సంబంధం లేని వ్యవహారమన్పిస్తుంది. 

        ఇప్పటి తరానికి అంది వచ్చిన అద్భుత వరం ఇంటర్నెట్ స్క్రీన్ ప్లే నాలెడ్జి అని అంగీకరించడానికి మనస్కరించదనిపిస్తుంది. ఈ నాలెడ్జి ఇంత విస్తారంగా ఉచితంగా లభిస్తూంటే దీని వంకే చూడకూడదన్పిస్తుంది. తమకున్న విజువల్ ఎక్స్ పోజరే గొప్పదనిపిస్తుంది. ఉచితంగా మనసారా సొంతం చేసుకుంటున్న విజువల్ నాలెడ్జి ముందు క్రియేటివ్ నాలెడ్జి తక్కువ స్థాయిదన్పిస్తుంది.  తిరస్కరించాలనిపిస్తుంది. ఖండించాలన్పిస్తుంది. బాయ్ కాట్ చేయాలన్పిస్తుంది.

     ఇదే పరిస్థితి బెటర్ మెంటులకీ కూడా. కేవలం విజువల్ ఎక్స్ పోజర్స్ తోనే బెటర్ మెంటులు. ఇందాక పైన చెప్పుకున్నట్టు, ఒకప్పుడు నెట్ పూర్వపు యుగంలో, దాదాపు సినిమా నాలెడ్జి వనరులు లేవు. ఇప్పుడేమైంది? ఇప్పుడు నాలెడ్జి వనరులు చుట్టూ కళ్ళముందే తారట్లాడుతున్నా కళ్ళు మూసుకోవాలన్పిస్తుంది. నెట్ యుగం నెట్ యుగమే, మన లోకం మనదే అనుకుని సుఖంగా వుండిపోవాలన్పిస్తుంది. చదివి నేర్చుకోవడం చవటల పని అన్పిస్తుంది. పనీపాటా లేనివాళ్ళే చదువుకుంటూ కూర్చుంటారన్పిపిస్తుంది. 

          ప్రపంచంలో ఏ దేశమూ అందించని స్క్రీన్ ప్లే నాలెడ్జి అమెరికా అందిస్తోంది. ఇంకే దేశం నుంచీ ఒక స్క్రీన్ ప్లే పుస్తకం రాదు, నెట్ లో వ్యాసం కూడా రాదు. ఒక్క హాలీవుడ్డే  అలా అభివృద్ధి చేసుకుంది. ఎందరో హాలీవుడ్ దర్శకులు, రచయితలు కూడా నాలెడ్జిని దాచుకోకుండా నెట్ లో పంచి పెడుతున్నారు. తమకి తెలిసిన నాలెడ్జి బయటికి చెప్తే ఇంకొకడు బాగు పడిపోతాడనో, తమని మించి పోతాడనో అనే అనారోగ్యకర ఆలోచనా విధానం వాళ్ళకి లేదు. ఎంత పంచితే అంత నాలెడ్జి పెరుగుతుంది. హాలీవుడ్ సినిమాలని  నిశితంగా పరిశీలిస్తూ వాటిలో లోపాలతో, కొత్త విషయాలతో ఎప్పటి కప్పుడు నాలెడ్జిని అప్డేట్ చేస్తున్నారు. ఇక పుస్తకాలకైతే, సాఫ్ట్ వేర్ లకైతే లెక్కలేదు. హాలీవుడ్ ఇంతా చేస్తూంటే సక్సెస్ శాతం 50 దగ్గర వుంటోంది. ఏమీ చెయ్యని టాలీవుడ్ కి 10 శాతానికి కూడా తాకడం లేదు. 

       పూర్తిగా విజువల్ నాలెడ్జికి బానిసలవడమే అసలు సమస్య. దాని పక్కనే నెట్ లో నిండిపోతున్న క్రియేటివ్ నాలెడ్జికి కళ్ళు మూసుకోవడమే అసలు మానసిక సమస్య. నెట్ యుగమంటూనే నాలెడ్జికి తలుపులేసుకుని, చాటుమాటున ఫారిన్ విజువల్స్ చూసుకుని, భలే నాలెడ్జిరోయ్ అని చీర్స్ చెప్పుకోవడం. ఆ మందు గ్లాసుల  ఫోటోలు ఫేస్బుక్ లో పెట్టుకోవడం. విజువల్ ఎక్స్ పో్జర్స్ కి లోనైన వాళ్ళు విజిబిలిటీ కోసమే ఆరాటపడతారు. 

          సరే, ఎన్ని చెప్పుకున్నా మారేది కాదు. టాలీవుడ్ లో ఎవరో మారాలని అమెరికన్ నిపుణులు రాస్తూ కూర్చోరు. అలాటి ఆశలేమీ అమెరికన్లకి లేవు. హాలీవుడ్ నుంచి క్రిస్టఫర్ నోలన్ వచ్చి తెలుగులో కొంచెం రాసుకుంటానబ్బా అన్నా- ‘ఇదేమిటీ? పాసివ్ క్యారెక్టర్స్ ఏవీ? మిడిల్ మటాష్ ఏదీ? కథని నిట్టనిలువునా చీల్చి పారేసే సెకండాఫ్ సిండ్రోం ఏదీ? ఎండ్ సస్పెన్స్ ఏదీ? సింగిల్ స్టోరీలో డబుల్ గోల్స్ ఏవీ? తమాషాగా వుందా? పోపోవయ్యా, పెద్ద చెప్పొచ్చావ్. మా ఫ్లాపులతో కోటాను కోట్లు పోగొడుతూ మేమేదో సుఖంగా వుంటే నీ శాస్త్రం పట్టుకొచ్చావా? నీ సినిమాలు మాకు కావాలి, శాస్త్రం అక్కర్లేదు. మాకు వాస్తు శాస్త్రం, ముహూర్తాల శాస్త్రం చాలు. మేమిలా మిగిలాం. దయచేసి దండం పెడుతున్నాం... నువ్వెళ్ళి ఫో!’ – అనేసి తరిమేసే చేతులు వెంటపడతాయి. క్రిస్టఫర్ నోలన్ పారిపోయి హాలీవుడ్ కి ఎలాగో చేరుకుని, టాలీవుడ్ కి నెట్ ని కట్ చేయించి పారేస్తాడు.

      నెట్ ని కట్ చేయక పోయినా అందులో పడున్న నాలెడ్జిని ఇక్కడెవరూ  పట్టించు కోరని అతడికి తెలీదు పాపం. అందుకని హెచ్ ఆర్ డికోస్టా అనే రచయిత టాలీవుడ్ వైపు కొంత కొత్త నాలెడ్జిని అప్డేట్ చేసి వదిలాడు వూరికే అలా పడుంటుందని. అదేమిటంటే, చాలామంది చెప్పేదే. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని, అంటే కాన్ ఫ్లిక్ట్ ని, అంటే ప్రధాన పాత్ర గోల్ ని పటిష్టం చేసుకోమనే. కథ బతుకంతా దాంట్లోనే వుంటుందనే. జేమ్స్ బానెట్  కాన్షస్ – సబ్ కాన్షస్ లడాయిగా పెట్టుకోమని ఎప్పుడో చెప్పాడు. బెటర్ మెంట్ భేటీల్లో కథకుడు కథని కాపాడుకోవాలంటే – ‘గొప్ప కథకి పునాది వేస్తే మంచి కథ మిగలొచ్చు’ అనే వ్యాసం దీన్నాధారంగానే రాసి ఈ బ్లాగ్ లోనే  పెట్టాం. ఇప్పుడు  డికోస్టా చెబుతున్నది కూడా, దీన్నే కంపెనీల్లో ప్రాజెక్టు మేనేజిమెంట్ లో భాగంగా బోధించే చిట్కాలని వర్తింపజేసుకుని, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని ఎలా బలంగా తీర్చిదిద్దుకోవచ్చనే. ఏమంటున్నాడో చూద్దాం...

            బలహీన కథలు. ఎవరూ రాయాలని ఇష్టపడరు. 

          అయినా ఎన్నో సినిమాలూ నవలలూ బయ్యర్లని ఆకర్షించలేని ఉల్లిపొర ల్లాంటి కథలతో వుంటున్నాయి. ఇదెలా జరుగుతోంది? ప్రధాన పాత్రకి ఒక స్పష్టమైన, బలమైన గోల్ లేకపోవడం వల్ల. కథలకి ఈ గోల్ అనేది ఒక ముఖ్యా వసరం. అదేం చేస్తుందంటే - 

          1) కథకి వెన్నెముకని సమకూరుస్తుంది.
        2) ప్రత్యర్ధి పాత్రెవరో నిర్ణయిస్తుంది.
        3) గోల్ కోసం పెట్టిన పణాన్ని నిర్వచిస్తుంది. 

          మీ ప్రధాన పాత్రకి గోల్ అంటూ లేకపోతే, మీ కథ పేజ్ టర్నర్ అవడం అసాధ్యాల్లో కెల్లా అసాధ్యం. ఇంతే, చాలా సింపుల్. చాలామంది రచయితలు దీన్ని గుర్తిస్తారు. సమస్యేమిటంటే, మర్చిపోతారు. ఇంకేదో పాత్ర పాలబడి ప్రధాన పాత్రని మర్చిపోతారు. కథకి దారి కనపడక కాటు కలిసిపోతారు. దీన్నుంచి మిమ్మల్ని మీరు కాపాడుకోవాలంటే, రాసే ముందు ప్రధాన పాత్రకి స్పష్టమైన గోల్ ఏర్పడేలా చూసుకోండి. అలాగని పాత, రొటీన్ పద్ధతిలో గోల్ ఏర్పాటుకి పూనుకోకండి. ‘కేసినో రాయల్’ లో, ‘దేరార్ డిన్నర్ జాకెట్స్ అండ్ డిన్నర్ జాకెట్స్’ అని వెస్పర్ లిండ్ అన్నట్టు, కొత్త గోల్ విధానాన్ని ఎంపిక చేసుకోండి ( పై డైలాగుని గోల్స్ తో చెప్పుకుంటే- ‘గోల్స్ వున్నాయి, గోల్స్ కూడా వున్నాయ్’  అన్న అర్ధం వస్తుంది. అంటే గోల్స్ వున్నాయి, ఇంకా మంచి గోల్స్ కూడా వున్నాయని పూర్తి అర్ధం –వ్యాసకర్త ). అప్పుడు జేమ్స్ బాండ్ ఎంపిక చేసుకున్నట్టు, మీరు రెండో దాన్నే ఎంపిక చేసుకోవాలి. ఇక్కడే మీరొక ప్రాజెక్టు మేనేజరు లాంటి బుద్ధి కుశలతని ప్రదర్శించాల్సి వస్తుంది. 

      ప్రాజెక్టు మేనేజర్లురు టీముల లక్ష్యాల సాధనని రొటీన్ గా SMART ఫ్రేమ్ వర్క్ నుపయోగించి నిర్వచిస్తూంటారు. ఇందులోని ఒక్కో అక్షరం ఒక్కో కర్తవ్యాన్ని సూచిస్తుంది. దీంతో గోల్స్ సాధనకి టీముల సామర్ధ్యం విశేషంగా పెరుగుతుంది. 

       ఈ అప్రోచ్ రచయితగా మీకూ ప్రాక్టికల్ గానూ విలువైనది గానూ వుంటుంది. మీ ప్రధాన పాత్ర గోల్ ఎంత SMART గా వుంటే, మొత్తంగా మీరు రాసే కథ అంత బలంగా మారుతుంది. 

          మరి SMART గోల్స్ లక్షణాలేమిటి? అవి ఈ కింద చూడండి...
          S ― Specific
          M ― Measurble
          A ― Actionable
          R ― Realistic
          T ― Time –bound
          ముందుగా S గురించి రేపు!

―సికిందర్ 

679 : రివ్యూ

దర్శకత్వం : అమర్ కౌషిక్
తారాగణం : రాజ్ కుమార్ రావ్, శ్రద్ధా కపూర్, పంకజ్ త్రిపాఠీ, అపరాశక్తి ఖరానా, విజయ్ రాజ్ తదితరులు
రచన : రాజ్ - డీకే, మాటలు : సుమిత్ అరోరా
సంగీతం : సచిన్ జిగర్,  ఛాయాగ్రహణం : అమలేందు చౌదరి
బ్యానర్ : మాడక్ ఫిలిమ్స్, డి 2 ఆర్ ఫిలిమ్స్
నిర్మాతలు : దినేష్ విజన్, రాజ్ –డీకే
విడుదల : ఆగస్టు 31, 2018
***
          హిందీలో హార్రర్ కామెడీ. దానికో సామాజిక ప్రయోజనం. వెరైటీ సినిమాల రాజ్ కుమార్ రావ్ హీరో. ఈ హార్రర్ కామెడీలో దెయ్యం మామూలు దెయ్యం కాదు, ఫెమినిస్టు దెయ్యం. పురుషాధిక్యతా భావజాలం మీద సెటైర్. ఇవాళ్ళ ఆడవాళ్ళు బయట తిరిగితే మగవాళ్ళతో చెప్పుకోలేని రకరకాల ప్రమాదాలు ఎదురవు తున్నాయి. అవే చెప్పుకోలేని ప్రమాదాలు మగాళ్ళకి ఎదురై, మగాళ్ళని భద్రంగా ఇంట్లో దాచి పెట్టి, ఆడవాళ్ళు బయట తిరిగే రోజులొస్తే? మగవాడు ఆడవాళ్ళకి తనేం చేస్తాడో అది అనుభవించాల్సిందే. ఫెమినిస్టు దెయ్యం పరిహాసమిదే. 

          గ్రామాల్లో ఒక మూఢ నమ్మకంతో దెయ్యాన్ని వదిలించుకోవాలని ‘ఓ స్త్రీ రేపురా’ అని తలుపుల మీద రాస్తూంటారు. ఈ మూఢ నమ్మకానికి ఫెమినిజాన్ని జోడించి, హార్రర్ కామెడీ తీస్తే ఎలా వుంటుందనే దానికి తెర రూపమే ‘స్త్రీ’. 

          చండేరీ అనే వూళ్ళో ఏడాదికోసారి ఓ పండుగ జరుగుతుంది. ఆ పండగ జరిగే నాల్గురోజులూ ఓ ఆడ దెయ్యం మగవాళ్ళని అపహరించి అపాయం తలపెడుతోందని గ్రామస్థులు భయపడి పోతూంటారు. తీసికెళ్ళిన మగాళ్ళని దెయ్యం ఏం చేస్తుందనేది తర్వాత, ముందు తీసికెళ్ళిన చోట మాత్రం వాళ్ళ వొంటిమీది బట్టలన్నీ పడివుంటాయి. ఈ దెయ్యానికి ‘స్త్రీ’ అని పేరు పెట్టి, ‘ఓ స్త్రీ కల్ ఆనా’ అని గోడల మీద రాసి, ఆ నాల్గు రోజులూ  బిక్కుబిక్కుమంటున్నతమ భర్తల్నీ కొడుకుల్నీ రాత్రిళ్ళు బయటికెళ్ళకుండా ఇంట్లో పెట్టుకుని ఆడవాళ్ళు భద్రంగా కాపాడుకుంటారు. 

          వూళ్ళో  విక్కీ (రాజ్ కుమార్ రావ్) అనే చలాకీ టైలర్ వుంటాడు. కుట్టమని బట్టలు తెచ్చే ఆడవాళ్ళ మీద ఓ చూపేసి కొలతలు చెప్పేస్తాడు. ఇతను కొత్తగా వచ్చిన ఒకమ్మాయి (శ్రద్ధా కపూర్) కి బట్టలు కుట్టి పెట్టి ప్రేమలో పడతాడు. ఆమె తనకే కన్పించి మిత్రులకి (అపరాశక్తి ఖురానా, అభిషేక్ బెనర్జీ) కన్పించకపోవడంతో వాళ్ళు భయపడి హెచ్చరిస్తారు ఆమె ‘స్త్రీ’ అని. ఇది నమ్మకుండా ప్రేమిస్తూనేవుంటాడు విక్కీ. ఇక పండగ సంరభంలో ‘స్త్రీ’ అలజడి సృష్టించడం మొదలెడుతుంది. ఈ ‘స్త్రీ’ విక్కీ ప్రేమిస్తున్న పేరులేని అమ్మాయేనా, లేక  వేరా అనేది అర్ధంగాదు. ఈ మిస్టరీని ఛేదించడానికి పుస్తకాల షాపు యజమాని రుద్ర (పంకజ్ త్రిపాఠీ) పూనుకుంటాడు. ఆమె విక్కీ ప్రేమిస్తున్న ‘స్త్రీ’ యే అయితే విక్కీతో ఎందుకు బాగుంటోంది? ఏమిటి విక్కీకున్న స్పెషాలిటీ? ఫెమినిస్టు దెయ్యం ఇతన్నెలా ప్రేమిస్తోంది? ఇవీ తేలాల్సిన సందేహాలు. 

     ఈ ఫెమినిస్టు దెయ్యం కామెడీలో హార్రర్ సీన్లు చాలా ఫ్రెష్ గా, ఫన్నీగా వుంటాయి. ఫన్ డైలాగులు పొట్ట చెక్కలయ్యేలా చేస్తాయి (అంబానీ కొడుకుని దెయ్యంతో చూశావా?,  నువ్వేమైనా కా, భక్తుడివి మాత్రం కాకు; ఫస్ట్ టైం లవ్ లో పడ్డా, సెకెండ్ టైం ఎందులో పడ్డానో). నైట్ వాచ్ మన్ చీర కట్టుకుని రక్షణ కల్పించుకునే సీను చాలా ఫన్.  

        అయితే సెండాఫ్ ఒక దశ కొచ్చేటప్పటికి ఈ కామెడీ ఫన్ని కోల్పోతుంది. ఫన్ని కోల్పోయాక అకస్మాత్తుగా హార్రర్ కామెడీ కాస్తా, స్త్రీ స్వేచ్ఛ గురించిన సోషల్ డ్రామాగా మారిపోతుంది.  చివరి పదిహేను నిమిషాలూ సందేశాలివ్వడంతో సరిపోతుంది. పూర్తి నిడివి హార్రర్ కామెడీగా ఎంటర్ టైన్ చేస్తూనే, ఈ సందేశాలు అంతర్లీనంగా వుంటే సరిపోయేది. 

          రాజ్ కుమార్ రావ్ ఈ కామిక్ షోకి ఒక ఎస్సెట్. ఏ పాత్ర నటించినా అందులో ఒదిగిపోయి ఆ పాత్రే తనై పోతాడు. ఈ టైలర్ – కం- లవర్ పాత్రలో, ఇద్దరు మిత్రులతో కలిసి కొత్త ఫన్నీ సీన్స్ ని క్రియేట్ చేస్తూంటాడు. పేరు లేని పాత్రలో శ్రద్ధా కపూర్ సౌమ్యంగా కన్పిస్తూ, ఈమె దెయ్యమేనా అన్న సస్పెన్స్ లో పడేస్తూంటుంది. ‘గోల్ మాల్ -4’ లోనూ హీరో దెయ్యమని తెలీక దెయ్యంతోనే  ప్రేమలో పడతాడు. అది కేవలం హర్రర్ కామెడీ వరకే. ఇది సోషియో హర్రర్ కామెడీ. అదేపనిగా ఉత్త కాలక్షేపపు హార్రర్ కామెడీలు వస్తూ ప్రేక్షకాదరణ కోల్పోతున్న పరిస్థితుల్లో – ఒక మూఢనమ్మకానికి ఇంకో సామాజిక సమస్య జోడించి ప్రయోగం చేయడం మెచ్చదగిందే.  

―సికిందర్ 

678 : ఫ్లాష్ బ్యాక్ / రివ్యూ!

దర్శకత్వం : సురేందర్ రెడ్డి 
తారాగణం : మహేష్ బాబు, అమృతా రావ్, కోట, బ్రహ్మానందం, సునీల్, మురళీ శర్మ, నాజర్, ఆశీష్ విద్యార్ధి తదితరులు
సంగీతం : మణిశర్మ, ఛాయాగ్రహణం: సమీర్ రెడ్డి
బ్యానర్స్ : యూటీవీ మోషన్ పిక్చర్స్, కృష్ణా ప్రొడక్షన్స్ ప్రైవేట్ లిమిటెడ్
నిర్మాతలు : రోనీ స్క్రూవాలా, సిద్ధార్థ్ రాయ్ కపూర్, ఘట్టమనేని రమేష్ బాబు
విడుదల : అక్టోబర్ 19, 2007
***

     ఇది సింథటిక్ సినిమాల కాలం. సినిమాల్లో విషయం లేకున్నా టెక్నికల్ హంగామా అంతా భారీగా వుంటుంది. అవే పాత మూస కథలకి అధునాతన సాంకేతిక హంగులు జోడించి కొత్తగా ఆకర్షించే ప్రయత్నాలు. వర్గాల కతీతంగా ప్రేక్షకులందరిలో బ్రహ్మాండమైన ఫాలోయింగ్ పెంచుకున్న టాప్ స్టార్ ప్రిన్స్ మహేష్ బాబు సైతం గత కొంత కాలంగా క్వాలిటీ కరువైన సినిమాలతో కాలక్షేపం చేయడం విచిత్రం. గ్లామర్ అనేది ధరించే పాత్రల బలం వల్ల పెరుగుతుంది గానీ, లుక్స్ మార్చినంత మాత్రాన కాదు. మహేష్ బాబు ఏ సినిమాకా సినిమాగా కొత్త లుక్స్  మీద పెడుతున్న శ్రద్ధ సినిమాల్లో విషయం మీద పెట్టకపోవడం విచారకరం. ‘అతిధి’ కూడా ఈ కోవలోకే చేరిపోయింది. ఈ పండగల సీజన్లో కూడా ‘అతిధి’ పండగల మూడ్ ని పెంచే వినోదభరిత అంశాలకి దూరంగా హింసా రక్తపాతాలతో కూడి – హతవిధీ అనిపించే ఒక మామూలు పురాతన కాలపు ఫార్ములా ప్రయత్నంగా మిగిలిపోయింది. కానీ నాటి పురాతన సినిమాలు కూడా వాటి పాత్రల, కథల బలంతో మెప్పించాయి. ఇదిలా వుంటే, బాల్యంలో హీరో హీరోయిన్లు దూరమయ్యే పాత ఫార్ములా కథకి, డెంజిల్ వాషింగ్టన్ నటించిన మానవతా విలువల ‘మ్యాన్ ఆన్ ఫైర్’ థీమ్ ని తెచ్చి ‘అతిధి’కి అతికించి బతికించాలనుకోవడమే గందరగోళానికి దారితీసింది. 

          కిడ్నాపుల దందాని ఎండగట్టే ‘మ్యాన్ ఆన్ ఫైర్’ లో హైలైట్ చేసిన మానవీయ కోణమే దాన్ని పాపులర్ సినిమాగా నిలబెట్టింది. దీన్నే అంతే బలంగా అమితాబ్ బచ్చన్ తో హిందీలో  ‘ఏక్ అజ్నబీ’ గా తీసి హిట్ చేసుకున్నారు కూడా. తెలుగులో తగుదునమ్మాయని నేటివిటీ కోసమని తెలుగు మార్కు  చిన్నప్పటి హీరోహీరోయిన్ల ఎడబాటు సెంటిమెంట్ల గొడవ తెచ్చి అతికించారు. రెండు వేర్వేరు పాయింట్లతో ఒక కథ చెప్పడం సాధ్యమా?  అందుకే ‘అతిధి’ కథ ఎటు పోతోందో, అసలేం జరుగుతోందో అర్ధంగాని అయోముంలో పడిపోతాం. ఇంత అయోమయానికి ఇరవై  కోట్లు ఎలా ఖర్చు పెట్టారబ్బా అని ముక్కున వేలేసుకుంటాం. ఈ భారీ లోపాన్ని మరిపించడానికి కాబోలు -  ఎడా పెడా ఫైట్లతో రక్తాలు పారించారు. 

         ‘అతిధి’ ఒక అనాధ. చిన్నప్పుడు తనని చేరదీసిన కుటుంబంలో తల్లిదండ్రుల్ని ఒక కిరాతకుడు కాల్చి చంపితే, ఆ తుపాకీ లాక్కుని ఎదురు కాల్పులు జరిపిన అతిధిని పొరపాటుగా అర్ధం జేసుకుని, ఇతనే ఈ హత్యలు చేశాడని సాక్ష్యం చెప్తారు ప్రజలు. ఆ కిరాతకుడు తప్పించుకుని పారిపోతాడు. అతిధి మూడేళ్ళు జైలుకి పోతాడు. విడుదలై అదే ఢిల్లీలో హోటల్ పెట్టుకుంటాడు. ఇప్పుడు తన అన్వేషణంతా ఆ కిరాతకుడి గురించే. ఆ చనిపోయిన తల్లిదండ్రుల కుమార్తె అయిన అమృత (అమృతారావ్) గురించే. ఆమె కూడా అప్పట్లోనే అతిధిని అపార్ధం జేసుకుని, ద్వేషం పెంచుకుంది. ఇప్పుడు ఇదే ఢిల్లీలో పెయింటర్ గా వుంటోంది.  ఒకసారి ఇద్దరూ పరిచయ మవుతారు. ఇతనే అతిధి అని తెలీక ప్రేమించేస్తుందామె.

          ఒక సంఘటన జరిగి ఇంకో అపార్ధం జేసుకుని ఆమె హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోతే, ఆమె ఎవరో అప్పుడు తెలుస్తుందతడికి. ఇక వెంటనే తనూ హైదరాబాద్ వచ్చేస్తే, ఇక్కడ ఆమె బాబాయ్ హోంమంత్రి అనీ, వెయ్యికోట్లకి వారసురాలనీ తెలుస్తుంది (అయితే ఇరవై కోట్ల బడ్జెట్ నష్టపోయినా ఫర్వాలేదు, ఆమె రీ ఫండింగ్ చేస్తుంది). ఇక ఆమెని చంపే ప్రయత్నాలు జరుగుతున్నాయని, డానీ (ఆశీష్ విద్యార్థి) అనే డ్రగ్ మాఫియా ద్వారా తెలుసుకున్న అతిధి అమృత ఇంట్లో దిగిపోతాడు. అదే డానీ చిన్నపిల్లల కిడ్నాపర్ కైసర్ గురించి కూడా చెప్తాడు. ఈ కైసరే తను వెతుకుతున్న కిరాతకుడని తెలుసుకున్నఅతిధి, ఇక హత్యా కుట్రలోంచి అమృతని ఎలా కాపాడుకుని, కైసర్ ని  చంపాడన్నది మిగతా కథ. 

       ఈ కథలో మొదట చేయని నేరానికి శిక్ష కూడా అనుభవించిన అతిధి, ఎందుకో అమృత ముందు గిల్టీ ఫీలవడం, అమృత కూడా తన దృష్టిలో అతను హంతకుడే అయినా, శిక్ష అనుభవించి వచ్చాడని తెలిసీ ఎందుకో ఇంకా ద్వేషించడం చైల్డిష్ గా వున్నాయి. ‘నా కళ్ళలోకి చూడు, నేను హంతకుడిలా వున్నానా’  అని అతను ఒక మాటనగానే, ఆమె అపార్దాలన్నీ ఎగిరిపోవడమూ; ఆమె బాబాయ్ కూడా ‘అతను హంతకుడే అయితే నిన్ను కాపాడే వాడా’ అనగానే, ఇక పూర్తిగా ఫ్లాట్ అయిపోయి పాటేసుకోవడమూ చైల్డిష్ గానే వుంటాయి. 

          కొత్త హేర్ స్టయిల్ తో మహేష్ బాబు డిఫరెంట్ గా కన్పించే ఈ మూస యాక్షన్ లో, నటనలో ఏదైనా వెరైటీ కనబర్చడం కంటే పోరాటాలతోనే కాలక్షేపం చేశాడు. పోరాటాలూ, పాటల్లో డాన్సులూ ఇవే మస్తుగా వున్నాయి మిగతా విషయాల కంటే. పక్కన గ్లామరు తక్కువ హిందీ హీరోయిన్ తో జోడీ కుదరలేదు గానీ, ఆమె లాస్ ని భరించే వెయ్యి కోట్లకి వారసురా లైనప్పుడు గ్లామర్ ఎలా వుంటేనేం. బాలీవుడ్ లో ఆమెకి దొరకని గ్లామర్ పాత్ర ప్రప్రథమంగా తెలుగులో లభిస్తున్నప్పుడు వెయ్యి కోట్లు కాదు, రెండు వేల కోట్లయినా పట్టుకు రాగలదు.

        హిందీ లో చిన్న చిన్న విలన్ పాత్రలేసే మురళీ శర్మకి తెలుగులో మెయిన్ విలన్ పాత్ర దొరకడం కూడా అదృష్టమే. కోట శ్రీనివాసరావు, నాజర్, ఆశీష్ విద్యార్థి, బ్రహ్మానందం, వేణు, వేణుమాధవ్, సునీల్ తదితరులు ఆయా పాత్రలు పోషించడం మాస్ కోసం. ఇక మలైకా అరోరా ఖాన్ ఐటెం సాంగ్ ప్రధానాకర్షణ కావాలి నిజానికి. కానీ తెలుగు ప్రేక్షకులకి ఆమె ఎవరో ఇంకా తెలీదు. 

          పోతే, ‘మ్యాన్ ఆన్ ఫైర్’ లోని పోలీస్ కార్యాలయం సెట్, డిస్కోథెక్ సీను, అది పేలిపోయే దృశ్యం మొదలైన వాటితో బాటు, బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ ని, బ్లీచవుట్ షాట్స్ ని దాన్నుంచే యధాతధంగా కాపీ చేశారు. ఇంకా ‘యూజువల్ సస్పెక్ట్స్’ లోని విలన్ పాత్రని అదే పేరుతో తెచ్చి పెట్టుకోవడం, క్లయిమాక్స్ కత్తి ఫైట్ ని ‘300’ అనే మరో హాలీవుడ్ లోంచి ఎత్తేయడం కూడా సాంప్రదాయానుసారం దిగ్విజయంగా, సుఖంగా జరిగిపోయాయి.

          ఇక టెక్నికల్ హంగామా విషయానికొస్తే, దర్శకుడు సురేందర్ రెడ్డి గత విఫలయత్నం ‘అశోక్’ లోని కథా నడకనే తిరిగి కొనసాగించాడు. పెడితే ప్రధాన పాత్రకి మాత్రమే పెట్టాల్సిన రీ కలెక్షన్స్, ఫాస్ట్ ఫార్వర్డ్, రీ క్యాప్స్ షాట్స్ ని తోచిన పాత్రకల్లా పెట్టేస్తూ ఒక దృశ్య కాలుష్య కాసారాన్ని ఆవిష్కరించాడు. తదాత్మ్యతా ఏకత్వాలతో కూడిన యూనిటీ ఆఫ్ స్టయిల్ ని తనివిదీరా దెబ్బ తీశాడు. 

 ―సికిందర్

(‘ఈవారం’ – 2007)

677 : స్ట్రక్చర్ అప్డేట్స్

రెండు పాత్రలు, వాటికి చెరొక  గోల్స్ వుండి, ఆ రెండు గోల్స్ తో సినిమా కథంటే అది స్ట్రక్చర్ లేని క్రియేటివ్ స్కూల్లోంచి వచ్చే అదో ఉత్పత్తి. దీంతో  ‘శ్రీనివాస కళ్యాణం’ లాంటివి వస్తాయి. టాస్ వేశాక ఆటగాళ్ళు ఎవరి బంతితో వాళ్ళు వేర్వేరు ఆటలాడుకుంటామంటే ఆ ఆట ఎలా వుంటుండో ఇదీ అంతే. కోతులకి కొబ్బరి చిప్పలు దొరికిన చందం. ఆ చిప్పల్ని పిల్లులు తన్నుకు పోతాయి. రివర్స్ లో వుంటుంది సామెత. స్ట్రక్చర్ లేని క్రియేటివిటీలు రివర్స్ సామెతలే. ‘శ్రీనివాస కళ్యాణం’ లో ప్రకాష్ రాజ్ కి తన చేతిలో వున్న బంతినేం చేయాలో అర్ధంగాలేదు, నితిన్ కీ తన చేతిలోని బంతినేం చేసుకోవాలో అంతుపట్టలేదు. ఇంతలో పిల్లిలా క్లయిమాక్స్ వచ్చేసి ఇద్దరి బంతుల్నీ గల్లంతు చేసిపోయింది... 

          స్ట్రక్చర్ సమేత క్రియేటివ్ వ్యాపకంలో ప్రధాన పాత్రకీ, ప్రత్యర్ధి పాత్రకీ వుండేది ఒక్క ఆటే. దాంతోనే ఆడుకుని ఎవరో ఒకరు గెలవాలి. ప్రధాన పాత్రకి ఒక గోల్ వుంటుంది, ఆ గోల్ కి ప్రత్యర్ధి పాత్ర అడ్డు పడ్డమే సినిమా అనే ఆట. కామన్ సెన్సు చెప్పే మాట. ఉత్త క్రియేటివిటీతో అంతా నాన్సెన్సే. కథకుడి స్వకపోల కల్పనల – కొండకచో - స్వైరకల్పనల ‘కలాపోసనే’. ప్రధాన పాత్ర గోల్ ని ప్రత్యర్థి పాత్ర అడ్డుకోకుండా, వేరే గోల్ పెట్టుకుని అదే ప్రధాన పాత్రతో ఆడుకోవాలంటే ఒక సందర్భంలోనే సాధ్యం. అది కూడా వేరే విధంగా. అది ‘మరోచరిత్ర’ సందర్భం. కె. బాలచందర్ తీసిన  ‘మరో చరిత్ర’ లో ఏం జరుగుతుందంటే, ప్రేమికులైన కమల్ హాసన్ –సరితలకి వాళ్ళ పేరెంట్స్ నుంచి ఒక సమస్య (ప్లాట్ పాయింట్ వన్) ఎదురవుతుంది. దాని ప్రకారం వాళ్ళిద్దరూ ఏడాదిపాటు కలుసుకోకుండా దూరంగా వుంటే, అప్పుడు కూడా ప్రేమలు మిగిలున్నాయని వాళ్ళు బలంగా ఫీలయితే, పెళ్లి చేస్తామని. ఇదీ కమల్ – సరితలకి ఏర్పాటు చేసిన గోల్. దీంతో పరస్పరం ఏడాది పాటూ దూరంగా వున్న కాలంలో, కమల్ ని మాధవి ప్రేమిస్తుంది. కమల్ తిరస్కరిస్తాడు. ఇటు సరితని ఒక రోమియో టీజ్ చేయబోతే లెంపకాయ కొడుతుంది. ఇక చివరికి ఏడాది గడువు విజయవంతంగా పూర్తి చేసుకుని కమల్ – సరితలు హేపీగా కలుసుకోబోతూంటే, మాధవిని కమల్ కాదన్నందుకు ఆమె అన్న పగబట్టి వస్తాడు. ఇటు సరిత రోమియోని కొట్టి నందుకు వాడు ఆమె మీద పగబట్టి వస్తాడు. ఇద్దరూ కలిసి కమల్ - సరితలని చంపేస్తారు. ఏమిటిది? ప్రేక్షకులూహించే  సుఖాంతం బదులు అనూహ్యంగా దుఃఖాంతం. కమల్ – సరితల ఇద్దరి గోల్ తో స్టోరీ క్లయిమాక్స్ బదులు, దుష్టుల గోల్స్ తో ప్లాట్ క్లయిమాక్స్. 

          అనుకోకుండా చదవడం తటస్థించిన బాబ్ షకోచిస్ అనే రచయిత రాసిన ‘దినెక్స్ట్ న్యూ వరల్డ్’ కథల పుస్తంలో,  ‘స్టోలెన్ కిస్’ అనే కథలో, బర్టన్ అనే పెయింటర్ పెయింట్ వేస్తూ పెదవి ముద్రని చూస్తాడు. ఎవరో అక్కడ ముద్దు పెట్టినట్టు వుంటుంది. ఎవరా అని తనకి తెలిసిన కొందరు అమ్మాయిల్ని, అమ్మల్నీ ఊహిస్తాడు. ఆ ముద్దు వెనకున్న కథేమిటో అంతుపట్టక,  ఆ ముద్దు మీద తన ముద్దు పెట్టేస్తాడు, అంతే! 

          ఆమె కెవరితో ఏ అందమైన కలలు (గోల్) వున్నాయో ఏమో, దాన్ని చెడగొట్టే చర్యకి పాల్పడ్డాడు. ఆమె స్టోరీ క్లయిమాక్స్ కి తన ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ ని అడ్డమేశాడు. ‘మరోచరిత్రలో’ కూడా ఇంతే. కమల్ – సరితల గోల్ తో క్లయిమాక్స్ పూర్తయితే అది స్టోరీ క్లయిమాక్స్ అవుతుంది. ఇది గోల్ పుట్టిన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కి న్యాయం చేస్తుంది. ఇలా కాక,  గోల్ పుట్టిన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తర్వాత వచ్చే మిగతా కథనంలో, ఎక్కడో వేరే అనుకోని పాత్రతో, లేదా పాత్రలతో వేరే సంఘటన జరిగి, ఆ పాత్రకి, లేదా పాత్రలకి వేరే గోల్స్ ఏర్పడితే, అది ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ కి దారి తీసి, అదే ముగింపవుతుంది. అంటే స్టోరీ క్లయిమాక్స్ రద్దయిపోయి ట్రాజడీ అవుతుంది. ఇక్కడ ప్రధాన పాత్రల గోల్ పూర్తికాదు. మూడో పాత్ర వచ్చేసి దాని  గోల్ ని నెరవేర్చుకుంటుంది.

          సింపుల్ గా చెప్పాలంటే, ఇక్కడ కమల్ – సరితలది స్టోరీ గోల్ అయితే, దుష్టులది ప్లాట్ గోల్. స్టోరీ గోల్ క్లయిమాక్స్ కి దారితీస్తే, ప్లాట్ గోల్ యాంటీ క్లయిమాక్స్ కి దారి తీస్తుంది, అంతే!
          స్టోరీ గోల్ = దాని క్లయిమాక్స్, ప్లాట్ గోల్ = దాని యాంటీ క్లయిమాక్స్.
          అందుకే స్టోరీ క్లయిమాక్స్, ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ అని పేర్లు.
          స్టోరీ గోల్ కథలోంచి పుడితే, ప్లాట్ గోల్ కథనంలోంచి పుడుతుంది.
          స్టోరీ గోల్ ( ప్లాట్ పాయింట్ వన్) ప్రత్యర్ధి వల్ల ప్రధాన పాత్రకి పుడుతుంది.
          ప్లాట్ గోల్ ప్రధానపాత్ర వల్ల ఇంకో ప్రత్యర్ధి పాత్రకి పుడుతుంది.
          కమల్ –సరితల పేరెంట్స్ స్టోరీ గోల్ ప్రత్యర్ధులు.
          కమల్ – సరితలు దుష్టులిద్దరి ప్లాట్ గోల్ ప్రత్యర్ధులు.
          ఇలాటి కథల్లో ప్లాట్ గోల్ దే విజయం.

                                                          *** 

      ఇప్పుడు  ‘శ్రీనివాస కళ్యాణం’ లో చూద్దాం. ఇందులో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర ప్రకాష్ రాజ్ నితిన్ కి కండిషన్ పెడతాడు. తన కూతుర్ని (హీరోయిన్ని) పెళ్లి చేసుకోవాలంటే విడాకుల పత్రాల మీద సంతకాలు పెట్టాలని. కౌంటర్ గా నితిన్ పెళ్లిని దగ్గరుండి సాంప్రదాయాల ప్రకారం ప్రకాష్ రాజ్ జరపాలంటాడు. పరస్పరం ఈ షరతులు ఒప్పకుని ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని ఏర్పాటు చేస్తారు. ప్రకాష్ రాజ్ గోల్ కూతురు కాదంటే ముందస్తు విడాకుల పత్రాలతో ఎప్పుడైనా నితిన్ ని వదిలించుకోవడం. నితిన్ గోల్ సాంప్రదాయాలంటే పడని ప్రకాష్ రాజ్ మెడలు వంచి, సాంప్రదాయాల ప్రకారం తన పెళ్లి జరిపించుకోవడం. 

          ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర హీరోకీ విలన్ కీ చెరొక గోల్ ఏర్పడతాయా? రెండు గోల్స్ తో ప్లాట్ పాయింట్ వన్, అంటే కథ పుడుతుందా? అప్పుడా కథ ఎలా నడపాలి? హీరో గోల్ తోనా, విలన్ గోల్ తోనా, ఇద్దరి గోల్స్ తోనా? ప్రకాష్ రాజ్, నితిన్ లు - నా మెడలు వంచి నీ బంతాట నువ్వాడుకో, నీ పత్రాలతో నా బంతాట నేనాడుకుంటా – అని ఆడుకోవడం సాధ్యమేనా? అది ఒక కథేనా, రెండు కథలా? 

          అసలు వీళ్ళ గోల్స్ ఎంత వాస్తవికంగా వున్నాయో చూద్దాం. ప్రకాష్ రాజ్ వజ్రాయుధంగా  విడాకుల పత్రాలు ఈ కథకి ఎందుకు పనికొస్తాయి? ఈ కథ పెళ్ళితో ముగిసిపోయే కథ. పెళ్లి తర్వాత కాపురం కూడా మొదలయ్యే కథైనప్పుడు కదా ఆ వజ్రాయుధం ప్రయోగించడానికి పనికొచ్చేది? ఉన్న పెళ్లితో ముగిసే కథలో వాడకానికి  పనికిరాని వజ్రాయుధాలూ అణ్వస్త్రాలూ ఎందుకు? కాబట్టి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో ఈ అక్రమ గోల్ ఔట్!

          ఇక నితిన్ తీసిన బ్రహ్మాస్త్రం – సాంప్రదాయాలకి ప్రకాష్ రాజ్ మెడలు వంచే కార్యక్రమానికి హెచ్చరిక ఏం పెట్టాడు? ప్రకాష్ రాజ్ మెడలు వంచడానికి ఎక్కడైనా మొండికేస్తే, నితిన్ ఏం చెయ్యాలనుకున్నాడు? పెళ్లి క్యాన్సిల్ అంటాడా? మరి అలాటి హెచ్చరికతో ప్రకాష్ రాజ్ భావి జిత్తులకి చెక్ పెట్టాడా? లేదే? మరి ఈ బ్రహ్మాస్త్రమూ, బ్రహ్మోస్ క్షిపణులూ దేనికీ – జస్ట్ ఆస్కింగ్ - అని ప్రకాష్ రాజే అంటే  ఏం చేస్తాడు? కాబట్టి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో ఈ అక్రమ గోల్ కూడా ఔటే! 

          అందువల్ల ఇద్దరూ గోల్స్ ని పక్కన పెట్టి డమ్మీ లైపోయారు. ఇక్కడ్నించీ కథ చూస్తే, పెళ్లి సందడీ, పెరంటాళ్ళ కోలాహలమే చూపిస్తూ కథని నడిపేశారు. క్లయిమాక్స్ లో పెళ్ళిపీటల మీంచి లేచిపోయి నితిన్ తన మనోభావాలు ప్రకటించుకుంటాడు. ఏమని? ముందే విడాకుల మీద సంతకం పెట్టే పాడుపని చేశాక, పవిత్రమైన మంగళ సూత్రం ఎలా కట్టను? అని. ఇలా తనతో ప్రకాష్ రాజ్ చేసిన దుర్మార్గం బయటపెట్టేసి, తను సేఫ్ అయిపోయి చివరికి తాళి కట్టేస్తాడు. 

          అసలు నానమ్మ కూచిగా పెళ్ళంటే పవిత్ర కార్యమని చిన్నప్పట్నించీ జీర్ణించుకున్న తను ఆ  కాగితాల మీద సంతకమెలా పెడతాడు, చించేసి ప్రకాష్ రాజ్ కి క్లాసు పీకక? కాబట్టి, పాత్ర చిత్రణ కూడా ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో కిల్ అయ్యాక అది కథ మొదలు పెడుతుందా? 

          ఇలా చాలా కాంట్రడిక్షన్ గా వుంటుంది గోల్స్ ఏర్పాటూ వాటి నిర్వహణా. ఒక సినిమా కథకి ఒకే గోల్ వుంటుంది, దాంతోనే హీరో విలన్ల సంఘర్షణా వుంటుంది. విడి విడి గోల్స్ వుండాలంటే ‘మరోచరిత్ర’ కెళ్ళి ఆ ప్రకారం మార్చుకోవాలి. ముందు స్టోరీ గోల్ ఒక పాత్రతో నడిపి, ప్లాట్ గోల్ ఇంకో పాత్రతో ప్రారంభించాలి. అంటే స్టోరీ గోల్ ప్రకాష్ రాజ్ చేతిలో వుంటే, ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ నితిన్ ప్రారంభిస్తాడు. అప్పుడు ప్రకాష్ రాజ్ కి యాంటీ క్లయిమాక్స్ ఎదురవుతుంది. విలన్ కి – నెగెటివ్ పాత్రకి యాంటీ క్లయిమాక్స్ ఏముంటుంది, అది న్యాయబద్దమైన, శిక్షార్హమైన క్లయిమాక్సే అన్పించుకుంటుంది. విలన్ మీద  అయ్యోపాపం అన్పిస్తేనే యాంటీ క్లయిమాక్స్ వర్కౌటవుతుంది. అలాటి విలన్లు ఈ కింద వున్నారు...గోల్ ఇన్నోవేషన్ లో ఇంకో కొత్త ప్రయోగం కావొచ్చిది...

Top sympathy gainer villains:
1. Itachi Uchiha - Naruto (Seriously he is not a villain)
2. Light Yagami - Death Note (Anti-hero at best)
3. Wile. E. Coyote - The Roadrunner Show (Lots of love here for this poor soul)
4. Tom Cat - Tom and Jerry (Tom was just doing his duty)
5. Darth Vader/A. Skywalker - Star Wars (Well…)
6. Magneto - X-Men (Comics and movies both)
7. Freeze - Batman (Wants to save his wife)
8. Dr. Heinz Doofenshmirtz - Phineas and Ferb (A genius who just wants some love)
9. Joker - TDK and Batman Comics
10. Karna - Mahabharat (Come on guys he was just fighting for the wrong side)
11. Raavan - Ramanyan (A great scholar and warrior)
12. Medusa - Greek Mythology (She was the victim)
13. Satan/Lucifer - Bible (Kicked out of his home)
14. Gollum - Lord of The Rings
15 Prof. Snape - Harry Potter (Always!)
16. Lord Voldemort - Harry Potter
17. Shylock - Merchant of Venice (He was treated so poorly, the guy just wanted some payback but never got it)
18. Gen. Frank Hummel - The Rock (Was fighting for a right cause)
19. Team Rocket - Pokemon (Hard working and persistent)
20. Prince Zuko - Avatar-The Last Airbender (Ftaher is the real villain)
21. Princess Azula - Avatar-The Last Airbender (Ftaher is the real villain)
22. Gru - Despicable Me
23. Loki - MCU, comics and The Mask
24. Gen. Zod - Superman (was doing what he was genetically designed to do)
25. Cersei Lannister - Game of Thrones
26. Jaime Lannister - Game of Thrones
27. Roy Batty - Bladerunner (just wanted to live)
28. Mojo Jojo - The Powerpuff Girls (Dr. abandoned him for girls)
29. Plankton, Squiward too - SpongeBob Squarepants
30. Bane - Batman Comics and DKR (endured inhuman conditions)
31. Syndrome - The Incredibles (Just wanted to help his idol)
32. Megatron - Transformers Comics (was a mistreated revolutionary)
33. Helmut Zemo - Captain America-Civil War (Avenging his family. Single-handedly took on several superheros without any special power)
34. Draco Malfoy - Harry Potter (A product of his upbringing, deeply conflicted)
35. Denzel Crocker - Fairly Odd Parents (wanted to regain his credence and reputation)
36. Nox - Waku (Wanted to turn back time and save his family)
37. Deathstroke/ Slade Wilson - DC Universe

―సికిందర్

(సినిమా కథని కాపాడుకోవాలంటే ప్రాజెక్టు మేనేజి మెంట్ (S.M.A.R.T) ట్రిక్కులు వచ్చేవారం!)

676 : ఫ్లాష్ బ్యాక్ / రివ్యూ

దర్శకత్వం : టిన్నూ వర్మ
తారాగణం : సన్నీ డియోల్, టబూ, అర్బాజ్ ఖాన్, టిన్నూవర్మ, సుధేష్ బెర్రీ, మలై కా అరోరా, అనంగ్ దేశాయ్ తదితరులు
రచన : టిన్నూ వర్మ ,రవి శంకర్ జైస్వాల్
సంగీతం :  సాజిద్ – వాజిద్,  ఛాయాగ్రహణం : రాజూ కేజీ
నిర్మాత : మహేంద్ర ధరేవాల్
విడుదల : జనవరి 25, 2002
***

          సీమ కథల్ని నందమూరి బాలకృష్ణ గుత్తకు తీసుకున్నట్టు, సన్నీడియోల్ దేశభక్తిని కాంట్రాక్టు మాట్లాడుకున్నట్టుంది - ఈ ఆరు మాసాల్లో దేశభక్తితో ఇది మూడో దర్శనం. దేశభక్తికి అసలు సిసలు గుత్తేదారైన సీనియర్ దేశభక్తి పరుడు మనోజ్ కుమార్ కూడా ఇంత ఎక్స్ ప్రెస్ స్పీడుతో దేశ భక్తి సినిమాల్ని దేశం మీద వదల్లేదు. ఈ లేటు వయసులో సన్నీకి ఇక దేశభక్తితోనే కెరీర్ కి ముక్తి అన్నట్టుంది – ‘గదర్’ తో ఒక  హుషారు, ‘ఇండియన్’ ఇంకో బేజారూ ఖాతాలో వేసుకున్న తర్వాత, ఇప్పుడు ‘మా తుజే సలాం’ తో తిరిగి సలాములందుకునే స్థాయి కొచ్చేశాడు. అయితే ఈ క్రెడిట్ అంతా తనదే కాదు. ఈ మూవీ దర్శకుడు, స్టంట్ మాస్టర్ టిన్నూవర్మకే క్రెడిట్ అంతా పోతుంది. ఎందుకంటే, ఈ దేశభక్తి భారీ యాక్షన్ కి అసలు హీరో తనే – నటిస్తూ కూడా! 

          స్టంట్  మాస్టర్లు దర్శకులయ్యారంటే ఎక్కువగా వాళ్ళ సినిమా సృష్టి ‘బి’ గ్రేడ్ లెవెల్ తో సరిపెట్టుకుంటుంది. టిన్నూ వర్మ దీనికి మినహాయింపు. ఒడలు జలదరించే భీకర పోరాటాల్ని నెంబర్ వన్ గా కంపోజ్ చేసే ఈయనకి, ఒక మంచి కళా హృదయమూ, భావుకతా వుండడం విస్మయం కలిగించేదే అయినా, ఇవే ఈ యాక్షన్ థ్రిల్లర్ ని ఇంకో స్థాయికి తీసికెళ్ళాయి. ఈ మధ్య సినిమాల పేరుతో అదే పనిగా హోరెత్తిస్తున్న ‘పేమ కతల’ ధాటికి బోరెత్తిన ప్రేక్షకులు, ఓసారి ఈ యాక్షన్లో వున్న దేశభక్తిని చూస్తే, కడుపు నిండిపోయి – ‘క్యా మస్త్ ఫిల్మ్ బనాయారే!’  అని తెగ ఉబ్బితబ్బిబ్బవక మానరు. చుట్టూ ఇన్ని ఉద్రిక్తతలేర్పడ్డ గడ్డు పరిస్థితుల్లో ఉబుసుపోక ప్రేమ కథలేనా, కాస్త అటు దృష్టి మరల్చి సరిహద్దులో బలగాలకేసి చూడక్కర్లేదా? సైనికుడక్కడ ధాటీగా నిలబడకపోతే, ఇక్కడ మనకి ఏ ప్రేమ కథలూ, కాకరకాయ కబుర్లూ వుండవు. 

        ‘దూద్ మాంగేతో ఖీర్ దేంగే, కష్మీర్ మాంగేతో చీర్ దేంగే!’ – (పాలు అడిగితే పాయసం ఇస్తాం, కశ్మీర్ ని అడిగితే చీరేస్తాం) అనే నాటు స్లోగన్ తో ప్రారంభమయ్యే కథ, సెంట్రల్ ఐడియా అంచెలంచెలుగా తీసికెళ్ళి ప్రేక్షకుల మెదళ్లలో బలంగా నాటి, అక్కడ్నుంచీ ముకుతాడేసి లాక్కుపోయే కథన చాతుర్యాన్ని మెచ్చ కుండా వుండలేం. ఇందులో నటీనటులకే కాదు, సాంకేతిక నిపుణులకీ ఈ పకడ్బందీ స్క్రిప్టు వాళ్ళ ప్రతిభని చాటుకోవడానికి తిరుగు లేని అస్త్రంలా మారింది. 

          జమ్మూ కాశ్మీర్ లో బటాలిక్ హిమ శిఖరాగ్రాన, నియంత్రణ రేఖ సమీపంలో, పూర్తిగా ప్రతికూల వాతావరణ పరిస్థితుల్లో, తన పటాలంతో అవుట్ పోస్టు నిర్వహించే మేజర్ ప్రతాప్ సింగ్ (సన్నీ డియోల్) సెలవు మీద బేస్ క్యాంపు కెళ్తాడు. అక్కడ కల్నల్ ఖన్నా (గోవింద్ నామ్ దేవ్) కుమార్తె, ఇంటలిజెన్స్ కెప్టెన్ అయిన సోనియా ఖన్నా(టబూ) వుంటుంది. ఇద్దరికీ పూర్వపరిచయం, ప్రేమా వుంటాయి. ఎంగేజి మెంట్ సన్నాహాల్లో వుంటారు. ఇలా వుండగా, సరిహద్దు సమీప గ్రామం జహానా బాద్ లో సుల్తాన్ లాలా (టిన్నూ వర్మ) అనే బలమైన భూస్వామి వుంటాడు. ఇతడికి ముగ్గురు తమ్ముళ్ళూ, అల్ బక్ష్ (అర్బాజ్ ఖాన్) ఆనే నమ్మిన బంటూ వుంటారు. ఈ నమ్మిన బంటుకి నర్గీస్ (మోనాల్) అనే ప్రియురాలుంటుంది. ఈ బంటు తన యజమానిని గుడ్డిగా నమ్మి, పాకిస్తాన్ నుంచి ఆయుధాలు చేరవేస్తూంటాడు. తర్వాత ఈ ఆయుధాలతో యజమాని కుట్ర తెలిసిపోతుంది. సుల్తాన్ లాలా కుట్రేమిటంటే, కాశ్మీర్ ని పాక్ ఆక్రమిత కాశ్మీర్ లో కలిపేసి తను అధిపతి కావాలని. పాకిస్తానీ కమాండర్ గుల్ మస్తాన్ (సుధేష్ బెర్రీ) తో కుమ్మక్కయి ఈ పథక రచన చేస్తూంటాడు. 

         ఇది తెలుసుకున్న బంటు బక్ష్, ఏకంగా గుల్ మస్తాన్ ని కిడ్నాప్ చేసి తీసుకొచ్చి కాశ్మీర్ పోలీసులకి అప్పజెప్పేస్తాడు. దీంతో లాలా రెచ్చిపోయి, బక్ష్ ని మట్టుబెట్టేందుకు పూనుకుంటాడు. ఇటు మేజర్ ప్రతాప్, సోనియాలు, బక్ష్ సాయంతో సరిహద్దు కావల లాలా తండానీ, మిలిటెంట్ల గుడారాల్నీ తుదముట్టించేసి, జెండా పాతేస్తారు. 

          స్థూలంగా ఇదీ కథయినా, దీని కాన్వాస్ – విస్తృతి పెద్దది. ఒకవైపు ప్రతాప్, సోనియాలు, అల్ బక్ష్, నర్గీస్ లతో బాటు, శివ - సత్య సోదరుల హిందూ కుటుంబం, దర్గాలో ఒక ముజావర్ (‘షోలే’లో మౌల్వీ పాత్ర లాంటిది?), ఇంకో వైపు లాలా గ్యాంగ్, మస్తాన్ తండా, ఇంకో దుష్ట ఇన్స్ పెక్టర్ అలీ ఖాన్ లతో బాటు, ఆర్మీ పోస్టు లో ఇంకో అయిదుగురు జవాన్ల కథా కలిసి, కథనానికి కావాల్సినంత ఇంధనాన్ని సమకూరుస్తూంటాయి.  

          అయితే ఇందులో ప్రధాన పాత్ర మేజర్ ప్రతాప్ కాదు. అంటే సన్నీడియోల్ కాదు. సహాయ పాత్రయిన అల్ బక్షే అనిపిస్తాడు. ఈ పాత్రకే నిడివి ఎక్కువ. చివరి ముప్పావు గంట మాత్రమే ప్రతాప్ పాత్ర పూర్తి స్థాయి యాక్షన్ లోకొస్తుంది. అమాయకుడైన ఈ అల్ బక్ష్ యజమాని పట్ల మొదట విధేయతని చాటుకునే దృశ్యాలు, అంకిత భావంతో ప్రియురాలు నర్గీస్ తో సలిపే ప్రేమ కలాపాలు, యజమాని అసలు రూపం తెలిశాక తన విశ్వరూప ప్రదర్శనా, మాతృదేశం కోసం ఏమైనా చేసేసే తెగువా, లోయలో శత్రువుల పాలిట మృత్యు నీడై సంచారం ...ఇంత కథ ఈ పాత్రకి కల్పించడాన్ని బట్టి చూస్తే, దర్శకుడి ప్రధానోద్దేశమేమిటో స్పష్టమవుతుంది. ఎలాగూ సైనిక సాహసాల సినిమాలు చాలా వచ్చేశాయి – ఇక ఉగ్రవాదంతో తప్పుదారి పట్టిపోతున్న ముస్లిం యూత్ కి, ఓ కనువిప్పు కావాలంటే, దేశమంటే ఏమిటో తెలియాలంటే, అది అల్ బక్ష్ పాత్రతోనే సాధ్యమవుతుంది. చెప్పాలనుకున్నపాయింటు సూటిగా, బలంగా వుంటుంది. ఈ పాత్రని అర్బాజ్ ఖాన్ (సల్మాన్ ఖాన్ తమ్ముడు) గుర్తుండేలా పోషించాడు. 

      పూర్తిగా అవుట్ డోర్ లోనే సాగే ఈ యాక్షన్ మూవీలో కాశ్మీర్ ని పండు వొలిచినట్టు వొలిచి చూపెట్టాడు దర్శకుడు. కాశ్మీర్ అందాల్ని అందమైన అల్బంలా తీర్చిదిద్దాడు. రాజూ కేజీ అద్భుత కెమెరా పనితనం పట్టుకున్న సీనిక్ బ్యూటీ ఒక అందమైన అనుభవం. ఫారిన్ సినిమాల్లోంచి ఫైట్స్ నీ, ఇతర యాక్షన్ సీన్స్ నీ కాపీ కొట్టేస్తున్న ఈ రోజుల్లో, యాక్షన్ డైరెక్టర్ గా వర్మ వొరిజినల్ టాలెంట్ ప్రదర్శనని సంపూర్ణంగా ఇక్కడ చూస్తాం. రక్తం గడ్డకట్టే మంచులో రెండు జిహాదీ గ్రూపుల నడుమ వెన్నులో చలిపుట్టించే గన్ ఫైట్, టేక్రీ మీద జెండా ఎగరేసేందుకు గుర్రాల మీద పడే పోటాపోటీ, గెరిల్లా పద్ధతుల్లో అల్ బక్ష్ తీసే చావు దెబ్బలు, చివరి అరగంట పాటూ సాగే యుద్ధ దృశ్యాలూ, అత్యంత హైలైట్స్ అని చెప్పుకోవాలి. వీటికి ప్రేక్షకుల్లోంచి అమ్మాయిలు కూడా కేరింతలు కొట్టారంటే, లింగబేధాలకి అతీతంగా, అపూర్వంగా ఈ దృశ్యాల్లో రగిలించిన దేశభక్తి భావ బలం అలాంటిది. 

          దర్శకుడు మెలోడ్రామాని కూడా వదులుకోలేదు. ఆయుధాలకోసం అల్ బక్ష్ తన గ్రూపుతో సరిహద్దు దాటుతున్నప్పుడు, వద్దని అతణ్ణి వారిస్తూ ప్రియురాలు నర్గీస్ పాడే సోలో పాట చిత్రీకరణ, కదిలించే విధంగా వుంటుంది మెలోడ్రామా పెల్లుబుకుతూ. శత్రు వినాశం కోసం తనని ఆశీర్వదించాల్సిందిగా అల్ బక్ష్ వచ్చినప్పుడు, శివ (అనంగ్ దేశాయ్) పూజకు ఉపక్రమిస్తూంటాడు. అప్పుడేకంగా హారతి పట్టి తిలకం దిద్దేస్తాడు అల్ బక్ష్ కి. దేశాన్ని మించిన దైవం ఏముంటుంది. సోదరభావం, ఆధ్యాత్మిక - దేశభక్తి భావాలూ ఇమిడి వున్న ఈ దృశ్యం ఇంకో హైలైట్ గా చప్పట్లు కొట్టించుకుంటుంది. 

     అలాగే ఒక సోల్జర్ (శరత్ సక్సెనా) వుంటాడు. ఇతను వివిధ భారతి రేడియో సరిహద్దులో ఫౌజీ భయ్యాల కోసం ప్రసారం చేసే మీరు కోరిన పాటలు ‘జయమాల’ కార్యక్రమానికి  ఎన్ని ఉత్తరాలు రాసినా కోరిన పాట రాదు. ఆఖరికి ఆ పాట వస్తున్న సమయానికి మిలిటెంట్లు దాడి చేస్తారు. అలా పురాతన యుద్ధ చిత్రం ‘హకీఖత్’ లోని ‘కర్ చలే హమ్ ఫిదా హోకే తన్ సాథియో’ సూపర్ హిట్ పాట ఓ పక్క రేడియోలో వస్తూంటే, మిలిటెంట్లతో భీకర పోరులో ఆ సోల్జర్ అశువులు బాసే దృశ్యానికి కరుణ రసం వెల్లువవుతుంది. అతను ఆ పాట పదేపదే కోరుకోవడం (సెటప్), ఆ కోరిక ఈ పరిణామాలతో (పే ఆఫ్) తీరడం,  అస్సలు మనం వూహించలేని కథన చాతుర్యమే.

          అయితే ఇక్కడ రెండు పొరపాట్లు దొర్లాయి. ‘జయమాల’ కార్యక్రమంలో ప్రెజెంటర్ గా ఆలిండియా రేడియోలో ఇప్పుడు లేని లివింగ్ లెజెండ్ అమీన్ సయానీ గొంతు విన్పించడం, ‘జయమాల’ కార్యక్రమం వచ్చే సమయాన్ని పగలుగా చూపించడం రెండూ పొరపాట్లే.

          ఇక పోరాటాల మాస్టర్ వర్మ ఇంకో క్రియేటివ్ పార్శ్వాన్నికూడా ఇక్కడ ఇంకో చోట చూడొచ్చు. ‘8 పిఎం విస్కీ’ కి ఇటీవల ప్రసారమవుతున్న యాడ్ ఫిలిం మీద చేసిన ప్రయోగం! అలాగే సరిహద్దు కావల మిలిటెంట్ల స్థావరాన్ని ధ్వంసం చేసే దృశ్యంలో పై అధికారి సందిగ్థత, సన్నీ డియోల్ లేవనెత్తే ప్రశ్నలూ ఆలోచనాత్మకంగా వుంటాయి. అయితే అతడి వాదం ఎంత సబబైనా, ఇజ్రాయెల్ లా తెగించే అవకాశం మనకుందా? పాలస్తీనా, పాకిస్తాన్ ఒకటేనా? 

     ఇందులో డ్రీమ్ సాంగ్స్ లేవు. అన్నీ సందర్భాను సారం వచ్చే గీతాలే. ఇక టిన్నూ వర్మ పోషించిన విలన్ లాలా పాత్ర విషయాని కొస్తే,  అతడి బేబీ ఫేసుకి ఈ పాత్ర సరీగ్గా సరిపోయింది. వర్మ నటనలో అతి లేదుగానీ, సన్నీడియోలే  ఫైనల్ గా పోరాటంలోకి దిగాక ఓవరాక్షన్ ఎక్కువ చేశాడు (సన్నీ అంటే సన్నం కాదు, నాటు మోటేమో!). అంతంత గొంతేసుకుని ఆ అరుపులు అరవడం అతడికే సాధ్యం. అతడి గొంతు వున్నాక ఇక మందు పాతరల అవసరమే లేదు. అన్నేసి తూటాలూ, అగ్నిగోళాలూ పేల్తూంటే కూడా ఒక్కటీ తగలకపోవడం చూసి ప్రేక్షకులు ఎగతాళి చేయడం ఓ పక్క, ఆ తర్వాత సినిమా డాక్టర్ పాత్ర వచ్చి – ‘అరె ఒక్క గుండు కూడా తగల్లేదే ఆశ్చర్యం!’  అనే చోద్యం ఇంకో పక్క! పుండుమీద కారం జల్లినట్టు! మరెందుకా  పేలుడు పదార్థాలతో వృధా ఖర్చంతా?  

          పోతే, పాక్ కి చాలా చురకలేయడంతో పాటు, ‘మీరెంతో మంచివారు, ఈ దేశానికి మీరు గర్వకారణం’ అని అంతిమంగా ముసల్మానులకి ధృవీకరణా పత్రాలిచ్చే డైలాగులూ వున్నాయి. ఇలా గత సినిమాల్లో కన్పించదు. జాతీయ సమగ్రతకి ప్రతిరూపమైన బాలీవుడ్, ఒకవేళ ఇలా ఇప్పుడు తెలియకుండానే రాజకీయ నాయకుల పాత్ర పోషిస్తోందేమో పరిశీలించుకోవాలి. ఏమైనా ఈ సిన్సియర్ ప్రయత్నానికి తప్పుదారి పట్టే ఒక్క ముస్లిం యువకుడైనా క్షణమాగి ఆలోచిస్తే, ఈ స్టంట్ మాస్టర్ ఆశయం నెరవేరినట్టే. ఆల్ ది బెస్ట్ మిస్టర్ వర్మా.

          ―సికిందర్
          (ఆంధ్రభూమి - 2002)

676 : స్పెషల్ ఆర్టికల్

      అమీర్ ఖాన్ – అమితాబ్ బచ్చన్ ల మల్టీ స్టారర్  ‘థగ్స్ ఆఫ్ హిందూస్థాన్’ దీపావళికి విడుదలకి సిద్ధమవుతోంది. అమీర్ ఖాన్ కెరీర్ లో అత్యంత భారీ బడ్జెట్ తో (210 కోట్లు) నిర్మిస్తున్న ఈ చారిత్రక మెగా పీరియడ్ మూవీ కోసం ఏడాది పాటు ఏకంగా రెండు షిప్పులు నిర్మించారు. షిప్పుల మీద జరిగే పోరాటం ప్రాధాన్యాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని సొంతంగా షిప్పులు నిర్మించుకున్నారు. ఈ భారీ షిప్పుల బరుపు సుమారు రెండు లక్షల కేజీలు. వెయ్యి మంది కార్మికులు, అంతర్జాతీయ డిజైనర్లు, షిప్ మేకర్లూ కలిసి, యూరప్ లోని మాల్టా సముద్ర తీరంలో వీటిని నిర్మించారు. 

        1839 లో ఫిలిప్ మీడోవ్స్ టేలర్ అనే రచయిత రాసిన ‘కన్ఫెషన్స్ ఆఫ్ ఏ థగ్’ అన్న నవల ఆధారంగా దీనిని నిర్మిస్తున్నారు. ఈ నవల19 వ శతాబ్దపు గొప్ప క్రైం నవలగా పాపులరైంది. విక్టోరియా రాణి కూడా దీన్ని చదివిందని చెప్పుకుంటారు. భారతదేశంలో బ్రిటిష్ వలస పాలనతో ఈ నవలలోని కథకి సంబంధముంది. చరిత్రకి కల్పనని జోడించి ఈ నవల రాశాడు టేలర్. కథ ప్రకారం, ఇందులో కల్పిత హీరో పాత్ర అమీర్ అలీ యాంటీ హీరోపాత్ర. 18 వ శతాబ్దం పూర్వార్ధం నుంచి, 1832 వరకూ దీని కథాకాలం. నేరము - శిక్ష అనే కాన్సెప్ట్ తో నడిచే ఈ కథలో, 600 సంవత్సరాల సుదీర్ఘ నేర చరిత్ర గల థగ్గులనే బందిపోట్ల తెగ పాల్పడిన దారుణ నేరాల గురించి వుంటుంది. దారి కాచి ప్రయాణీకులని నిర్దయగా హతమార్చి దోచుకోవడమే వీళ్ళ వృత్తి. ఉపఖండంలో ఆరు శతాబ్దాల పాటు రక్తాలు పారించిన ఈ హంతక తెగ, చివరికి బ్రిటిష్ పాలకులతో తలబడే ఘట్టంతో నవల ముగుస్తుంది. ఈ తెగలో ముస్లిములు ఎక్కువ, హిందువులు కొందరు. వీళ్ళందరూ కాళీమాత పుత్రులుగా నమ్ముతారు. ఆమె స్వేద బిందువుల్లోంచి ఉద్భవించామని విశ్వసిస్తారు. అయితే కాళీమాత పుత్రులుగా చెప్పుకున్నప్పటికీ, తమ అసలు మూలాలు  బ్రాహ్మణీయ పురాణాల్లో వున్నాయని భావిస్తారు. 

      ఈ నవలలో పాత్రలు వరుసగా, అమీర్ అలీ (అమీర్ ఖాన్ పాత్ర) : పఠాన్ గా పుట్టి అనాధగా మారే ఇతను థగ్గుల పెంపకంలో పెరిగి థగ్గుగా మారతాడు; ఇస్మాయిల్ (అమితాబ్ బచ్చన్ పాత్ర) : అమీర్ పెంపుడు తండ్రి, సీనియర్ థగ్గు; బద్రీనాథ్ : హిందూ థగ్గు, తెగలో పూజారి; పీర్ ఖాన్ : ముస్లిం థగ్గు, ఫకీరుగా మారతాడు; గణేశా : తెగలో వుండే ఇతను అమీర్ కి విరోధిగా మారతాడు; చీటూ : పిండారీ తెగకి చెందిన ఇతన్ని అమీర్ కిరాయి సైనికుడుగా చేర్చుకుంటాడు.

          సుప్రసిద్ధ యశ్ రాజ్ ఫిలిమ్స్ బ్యానర్ లో ఆదిత్యా చోప్రా నిర్మిస్తున్న ఈ ఎపిక్ యాక్షన్ లో ఇతర పాత్రల్లో కత్రినా కైఫ్, ‘దంగల్’ ఫేమ్ ఫాతిమా సనా షేక్, లాయెడ్ ఓవెన్, జాకీ ష్రాఫ్, రోణిత్ రాయ్ తదితరులు నటిస్తున్నారు. అమీర్, అమితాబ్ ఇద్దరు బిగ్ స్టార్స్ ఆకర్షణ వుంది కాబట్టి బడ్జెట్ గురించి భయపడ్డం లేదనీ ఆదిత్యా చోప్రా భరోసా.1500 వందల కోట్లు వసూలు చేయవచ్చని అంచనా. ఇందులో అమీర్ పారితోషికం ఎంతంటే, 2001 లో ‘లగాన్’ నుంచీ అమీర్ ఒక పాలసీని అనుసరిస్తున్నారు. వంద రెండు వందల కోట్ల బడ్జెట్లో తను ముందే పారితోషికం తీసుకుంటే, ఇతర నటీనటులకి, టెక్నీషియన్లకి, ప్రొడక్షన్ కీ అతి  తక్కువ మిగులుతుంది. నిర్మాత మళ్ళీ అప్పుతెచ్చే భారం పడకూడదు. అదే సమయంలో సినిమా ఫ్లాప్ అయితే, తను సేఫ్ అయిపోయి నిర్మాత సర్వం కోల్పోకూడదు. అందుకని స్క్రిప్టు ని నమ్మాక, రూపాయి అడ్వాన్సు గానీ, పారితోషికం గానీ తీసుకోకుండానే నటిస్తారు. సినిమా విడుదలయ్యాక, ప్రమోషన్ కి పెట్టిన బడ్జెట్ వసూలయ్యే దాకా, ఆతర్వాత పూర్తి వ్యయం వెనక్కి వచ్చి లాభాల లెక్కలు తేలేదాకా ఆగుతారు. అప్పుడు భారీ వాటా తీసుకుంటారు. నిర్మాతలు కూడా సంతోషంగానే ఇస్తారు. మళ్ళీ ఇంకో సినిమా కోసం వస్తారు. ఇదంతా అమీరే ఇటీవల ఒక ఇంటర్వ్యూలో చెప్పారు. 

        ‘థగ్స్ ఆఫ్ హిందూస్థాన్’ కి రచయిత, దర్శకుడు, ‘రేస్ -3’ ఫేమ్ విజయ్ కృష్ణ ఆచార్య దర్శకత్వం వహించారు. అజయ్ – అతుల్ సంగీతం, మనూష్ నందన్ కెమెరా. నలభై మంది దేశ విదేశ స్టంట్ డైరెక్టర్లు, కళాకారులూ పని చేశారు. అమీర్ ఖాన్ తన పాత్ర గురించి చెప్తూ, ఫాతిమా సనా షేక్ పాత్ర చుట్టూ ఇది తిరుగుతుందనీ, ఏ మాత్రం నీతి నియమాలుండవనీ, డబ్బుకోసం తల్లిని కూడా అమ్మేసే రకమనీ చెప్పుకొచ్చారు.

          ఇదిలావుంటే, కథల కోసం ఇక చరిత్రలోకి తొంగి చూస్తున్న బాలీవుడ్ నిర్మాతలు, దర్శకులు, తెలియకుండా ఒకే మడుగులో అడుగేస్తున్నారు. ఒకే రకమైన చారిత్రక పాత్రలతో సినిమాలు తీస్తున్నారు. ఒకే వరసలో విడుదల చేస్తున్నారు.ఇది వాళ్ళకే తలనొప్పిగా మారింది. తమలాంటిదే ఇంకొకరు తీస్తున్నారని ఎవరికీ తెలియడంలేదు. గతంలో కూడా ఇదే జరిగింది. భగత్ సింగ్ మీద తీసిన రెండు సినిమాలు ఒకే రోజు విడుదలయ్యాయి! 

      ‘లెజెండ్ ఆఫ్ భగత్ సింగ్’  అని అజయ్ దేవగణ్  తో రాజ్ కుమార్ సంతోషి తీశారు.  బాబీ డియోల్ తో ‘23 మార్చి 1931 – షహీద్’ అని గుడ్డూ ధనోవా తీశారు. రెండూ 2002 జూన్  7 న విడుదలయ్యాయి! వారం గడిచిందో లేదో, సోనూ సూద్ తో  సుకుమార్ నాయర్ తీసిన ‘షహీదే  ఆజం’ విడుదలయ్యింది!

          గత సంవత్సరం కూడా, జైలు నుంచి తప్పించుకుని పారిపోయే ఒకే కథతో ‘లక్నో సెంట్రల్’, ‘ఖైదీ బంద్’ ఒకేసారి విడుదలయ్యాయి. అమీర్ ఖాన్ కూడా ఇదే అనుభవమైంది. ‘దంగల్’ లాంటిదే సల్మాన్ ఖాన్ నటించిన ‘సుల్తాన్’ చూసి షాకయ్యారు. అటు సల్మాన్ కూడా ‘దంగల్’ చూసి కంగు తిన్నారు.  

          ఇప్పుడు పీరియడ్ బందిపోట్ల వంతు వచ్చింది. అమీర్ ఖాన్ బందిపోట్ల రగడ ‘థగ్స్ ఆఫ్ హిందూస్థాన్’ వుండగా, సైఫలీ ఖాన్ ‘హంటర్’ కూడా వస్తోంది. ఇందులో 1780 లో రాజస్థాన్ లో బందిపోటుగా మారిన నాగ సాధువు పగదీర్చుకునే రక్త చరిత్ర వుంటుంది. దీంతో పాటు రణబీర్ కపూర్ కూడా ‘షంషేరా’ అనే బందిపోటుగా ముస్తాబవుతున్నాడు. 1800 లలో చెలరేగిన ఒక డాకూ తెగ కథ!

         అయితే వీటి విడుదలలకి ఎక్కువ గ్యాప్ వుండడంతో తేలిగ్గా వూపిరి పీల్చుకుంటున్నారు. ఈ సంవత్సరం దీపావళికి అమీర్ బందిపోటు విడుదలైతే, వచ్చే సంవత్సరం సైఫలీ బందిపోటు విడుదలవుతుంది. ఆ పై సంవత్సరం రణబీర్ బందిపోటు!

          ఇలా  బందిపోటు సినిమాలు చాలవనట్టు ఇంకో తలనొప్పి కూడా మొదలయ్యింది. అక్షయ్ కుమార్ తో కరణ్ జోహార్ 1897 నాటి సరగర్హీ పోరాట గాథని ‘కేసరి’ టైటిల్ తో తీస్తూంటే, రాజ్ కుమార్ సంతోషీ కూడా రణదీప్ హూడాతో ‘బ్యాటిల్ ఆఫ్ సర్గర్హీ’ తీస్తున్నారు! ఐతే ఇదే చారిత్రక పోరాట గాథ తో గత ఫిబ్రవరి –మార్చిలో ’21 సర్ఫరోష్  - సరగర్హీ 1897’ అనే టీవీ సిరీస్ ప్రసారమై పోయింది!

―సికిందర్

(తెలుగు రాజ్యం డాట్ కాం)