1219 : రివ్యూ!

రచన - దర్శకత్వం : ఆర్. బాల్కీ

తారాగణం : దుల్కర్ సల్మాన్, శ్రేయా ధన్వంతరి, సన్నీ డియోల్, పూజా భట్, అమితాబ్ బచ్చన్ తదితరులు

కథ : ఆర్. బాల్కీ, స్క్రీన్‌ప్లే :  ఆర్. బాల్కీ, రాజా సేన్, రిషీ వీరమణి

సంగీతం: అమన్ పంత్, ఛాయాగ్రహణం : విశాల్ సిన్హా నిర్మాతలు : రాకేష్ ఝున్‌జున్‌వాలా, జయంతీ లాల్ గడా, అనిల్ నాయుడు, గౌరీ షిండే

బ్యానర్స్ : హోప్ ప్రొడక్షన్, పెన్ మరుధర్ సినీ ఎంటర్‌టైన్‌మెంట్

విడుదల :  సెప్టెంబర్ 23, 2022

***

దర్శకుడు ఆర్ బాల్కీ (బాలకృష్ణన్) గత 15 ఏళ్ళుగా బాలీవుడ్ లో తీసినవి 8 సినిమాలే అయినా అవి ఎవరూ తీయలేని సినిమాలు. ‘చీనీ కమ్’, నుంచీ ‘పాడ్ మాన్’ వరకూ చూసుకుంటే అన్నీ అవుటాఫ్ బాక్స్ ప్రయోగాలే. కొన్నిసార్లు ఆ బాక్స్ కూడా కనపడదు. బాక్సే లేని సినిమాలతో బాక్సాఫీసు విజయాలు. రెండుసార్లు ఉత్తమ చలన చిత్రం జాతీయ అవార్డులు, 4 సార్లు అంతర్జాతీయ చలన చిత్రోత్సవాల్లో 5 విభాగాల్లో 17 నామినేషన్లు అతడి స్థాయిని తెలుపుతాయి. ఈసారి ప్రపంచ వ్యాప్తంగానే ఎవరి వూహకూ రాని ఐడియాతో సీరియల్ కిల్లర్ సినిమా తీశాడు. ఇందులో మలయాళ స్టార్ సల్మాన్ దుల్కర్ ని, బాలీవుడ్ స్టార్ సన్నీడియోల్ నీ, హైదరాబాద్ తెలుగు అమ్మాయిగా బాలీవుడ్ హీరోయిన్ అయిన శ్రేయా ధన్వంతరినీ ప్రధాన తారాగణంగా తీసుకుని, ఎవరూ వూహించని కొత్త కథ తెరకెక్కించాడు. అదేమిటో చూద్దాం...

కథ

ముంబాయిలో ఒక సీనియర్ సినిమా రివ్యూ రైటర్ (రాజా సేన్) హత్య జరుగుతుంది. ఎందుకు జరిగిందో, ఎవరు చేశారో అర్ధంగాదు క్రైమ్ బ్రాంచ్ ఐజీ అరవింద్ మాథుర్ (సన్నీ డియోల్) కి. హత్యచేసిన తీరు ఆశ్చర్య పరుస్తుంది. శవం మీద గాయాలు హత్యలా అన్పించవు, ఆర్టిస్టు గీసిన రేఖాచిత్రాల్లా వుంటాయి కత్తితో. నుదుట త్రికోణాకారం చెక్కి వుంటుంది. ఈ త్రికోణాకారం మీద దృష్టి పెడతాడు ఐజీ మాథుర్. దీనికి ఇంకో త్రికోణం కలిపితే నక్షత్రం గుర్తు వస్తుంది. ఒక త్రికోణమే వేశాడంటే సగం నక్షత్రమన్న మాట. అంటే సగం స్టార్. స్టార్స్ సినిమా రివ్యూలకిచ్చే రేటింగ్ గుర్తులు. అంటే హంతకుడు హతుడికి హాఫ్ స్టార్ రేటింగ్ ఇచ్చాడన్న మాట.  

ఆ వారం విడుదలైన సినిమాకి రివ్యూ రైటర్ రివ్యూ రాస్తూ సింగిల్ స్టార్ రేటింగ్ ఇచ్చాడు. ఇందుకు ఈ హత్య జరిగినట్టు అర్ధమవుతుంది. మళ్ళీ వారం ఇంకో రివ్యూ రైటర్ హత్య జరుగుతుంది. ఆ వారం విడుదలైన సినిమాకి అతనుకూడా మంచి రేటింగ్ ఇవ్వలేదు. రేఖా చిత్రకారుడుగా హంతకుడు అతడి శవాన్ని ఆర్టులా చెక్కి, నుదుట సింగిల్ స్టార్ వేశాడు. రివ్యూరైటర్లు సినిమాలకి రేటింగ్ ఇస్తూంటే, హంతకుడు రివ్యూ రైటర్లని చంపి వాళ్ళకి అర్హమైన రేటింగ్ ఇస్తున్నాడన్న మాట.

ఈ పాటికి రివ్యూ రైటర్ల మీద పగబట్టిన సీరియల్ కిల్లర్ రంగంలో వున్నాడని అర్ధమైపోతుంది ఐజీ మాథుర్ కి. ఇక పూర్తి స్థాయిలో యాక్షన్ లోకి దిగిపోతాడు. డానీ (దుల్కర్ సల్మాన్) అని ఒక ఫ్లోరిస్టు వుంటాడు. నీలా (శ్రేయా ధన్వంతరి) అని ఒక సినిమా రిపోర్టర్ వుంటుంది. డానీ సుప్రసిద్ధ దివంగత దర్శకుడు గురుదత్ అభిమాని. గురుదత్ తీసిన ‘కాగజ్ కే ఫూల్’, ‘ప్యాసా’ క్లాసిక్స్ చూస్తూ ఆ పాటలు వింటూ వుంటాడు. ఇంతే క్లాసిక్ గా నీలాని ప్రేమిస్తూంటాడు. నీలాకో అంధురాలైన తల్లి (శరణ్య) వుంటుంది.

డానీ రెండు గ్లాసుల్లో టీ పోసుకుని తాగుతాడు. సైకిలు మీద తిరుగుతూ కస్టమర్స్ కి ఫ్లవర్స్ అందిస్తాడు. నీలాతో ప్రేమ గురించి తనలో తానే మాట్లాడుకుంటూ వుంటాడు. ఇంతలో ఇంకో హత్య జరుగుతుంది. ఎవరీ సీరియల్ కిల్లర్? వారానికో హత్య చేస్తున్నాడు. ఈ హత్యల్ని ఎలా అరికట్టాలి? సీరియల్ కిల్లర్ ని ఎలా పట్టుకోవాలి? ఇవీ ఐజీ మాథుర్ ముందున్న చిక్కు ప్రశ్నలు.

ఎలా వుంది కథ

పైన చెప్పుకున్నట్టు సీరియల్ కిల్లర్ జానర్ లో ఇంతవరకూ ఎక్కడా రాని కొత్త కథ. అల్టిమేట్ ఐడియా- సినిమా రివ్యూ రైటర్లని చంపడం. దర్శకుడు బాల్కి గురుదత్ అభిమాని. గురుదత్ తీసిన ‘ప్యాసా’ (1957- ఇది తెలుగులో 1978 లో ‘మల్లెపువ్వు’ గా రీమేక్ అయింది శోభన్ బాబుతో), ‘కాగజ్ కే ఫూల్’ (1958) రెండూ బ్యాడ్ రివ్యూల పాలబడి సమాధి అయిపోయాయనీ, ఇవే తర్వాతి కాలంలో కల్ట్ క్లాసిక్స్ గా నిలబడ్డాయనీ, కానీ గురుదత్ ‘కాగజ్ కే ఫూల్’ వైఫల్యం తర్వాత విరక్తితో దర్శకత్వం మానుకుని, 10 సినిమాలకి నిర్మాతగానే కొనసాగాడనీ, బ్యాడ్ రివ్యూలు అతడిలోని గొప్ప దర్శకుడ్ని చంపేశాయనీ, ఈ బాధ ఎలా వుంటుందో తెలిపేందుకే ‘చుప్’ తీశాననీ వెల్లడించాడు బాల్కీ.

అయితే రివ్యూ రైటర్ల మీద కక్ష గట్టినట్టు ఏమీ సినిమా తీయలేదు. కానీ బ్యాడ్ రివ్యూలు గురుదత్ కెరీర్ ని సమాప్తం చేశాయని అంటున్నప్పుడు, తను ఈ సినిమా బ్యాడ్ రివ్యూలకి అవకాశం లేకుండా, లోపాలు లేకుండా చూసుకోల్సింది. ఇలా జరగలేదు. కథే తికమకగా మిగిలింది చివరికి. ఏం చెప్పాలని తీశాడో అర్ధం గాదు.

బ్యాడ్ రివ్యూ అనేది వుంటుందా? సినిమా బ్యాడ్ గా వుంటే దాన్ని బట్టి రివ్యూ వుంటుంది. సినిమాలే బ్యాడ్ గా వుంటాయి, రివ్యూలు కాదు. నిష్పాక్షిక రివ్యూలు, నిర్మాణాత్మక విమర్శ బ్యాడ్ రివ్యూలు కాలేవు. ఉద్దేశపూర్వకంగా  సినిమాని దెబ్బతీసే  ఎజెండా రివ్యూలుంటాయి. డబ్బు తీసుకుని రాసే భజన రివ్యూలూ వుంటాయి. ఈ సినిమాలో బాల్కీ వివిధ పాత్రలద్వారా ఈ అభిప్రాయాలు కూడా వ్యక్తం చేశాడు.

 ‘విమర్శ సమాజానికి అవసరం. ఏ రంగం అభివృద్ది పథంలో సాగాలన్నా విమర్శ చాలా అవసరం. విమర్శే లోపాల్ని ఎత్తిచూపి ఎడ్యుకేట్ చేస్తుంది’... ‘అబద్ధపు రివ్యూలు ప్రేక్షకుల కళ్ళు తెరిపించ లేవు, వాళ్ళ అభిరుచులు పెరిగేలా చెయ్యలేవు. ఇవి సినిమాలకి హాని కూడా చేస్తాయి’... ‘సోషల్ మేడియాలో అందరూ రివ్యూలు రాస్తున్నప్పుడు ఇంకా వేరే రివ్యూల అవసరమేముంది?’... ‘రివ్యూలు రాసే వాళ్ళందరూ క్రిటిక్స్ కారు. మూవీ ఎక్స్ పర్ట్స్ రాసే రివ్యూలు వేరు. వీళ్ళ రివ్యూల కోసం ప్రేక్షకులు ఎదురు చూస్తారు’ ... ఇలా బ్యాలెన్స్ చేసుకుంటూ వచ్చాడు.

కథ కొత్తది. రివ్యూ రైటర్ల హత్యల వల్ల బాలీవుడ్ లో ఏర్పడిన పరిస్థితికూడా చూపించాడు. చంపుతున్న సీరియల్ కిల్లర్ ఎవరో చివరి వరకూ సస్పెన్స్ లో వుంచకుండా ఇంటర్వెల్లో రివీల్ చేసేశాడు. దీని వల్ల ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనం బారిన పడి బోరు కొట్టదు సినిమా. చివరి వరకూ నేరస్థుడెవరో సస్పెన్స్ లో వుంచే ఎండ్ సస్పెన్స్ కథలు ప్రింట్ మీడియా అయిన నవలల్లో బావుంటాయి గానీ, విజువల్ మీడియా అయిన సినిమాకి పనికిరావని హాలీవుడ్ ఏనాడో  గుర్తించి, ఎండ్ సస్పెన్స్ సినిమాలకి చెక్ పెట్టేసింది. అయినా ఇంకా ఇప్పటికీ తెలుగులో ‘ఓదెల రైల్వే స్టేషన్’, ‘కిరోసిన్’ లాంటి ఎండ్ సస్పెన్సులు తీసి అట్టర్ ఫ్లాప్ చేసుకుంటున్నారు.

హాలీవుడ్ సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ సినిమాలకి తెరతీసింది. ఇవి సక్సెస్ అవుతున్నాయి. సస్పెన్స్ అనే అంశానికి రెండు పార్శ్వాలుంటాయి- ఎవరు? ఎందుకు? అనేవి. ఇవి రెండూ మూసి పెట్టి చివరివరకూ కథ నడిపితే అది ఎండ్ సస్పెన్స్ అవుతుంది. ఈ రెండు పార్శ్వాల్లో ఎవరు? అనేది చూపించేసి, ఎందుకు? అనేది చివరి వరకూ సస్పెన్స్ లో పెట్టుకోవచ్చు. ఎవరు? అనేది ఓపెన్ చేశాక, ఇక ఎలా పట్టుబడతాడనే సీన్ టు సీన్  సస్పెన్స్ తో కథనం చేస్తే సక్సెస్ అవుతుంది.

అయితే ఎందుకు? అనే నేర కారణం చివర్లో ఓపెన్ చేసినప్పుడు బలంగా వుండాలి. లేకపోతే తేలిపోతుంది సినిమా. ఇదే జరిగింది ‘చుప్’ లో.  ఇంటర్వెల్లో సీరియల్ కిల్లర్ ఎవరో చూపించేసి, ఇక అతనెలా పట్టుబడతాడనే సీన్ టుసీన్ సస్పెన్స్ కథనం చేసు కొస్తూ, చివర్లో పట్టుబడ్డాక ఓపెన్ చేసిన నేర కారణం కన్ఫ్యూజుడుగా వుంది. ముగింపు పేలవంగా మారింది.

సీరియల్ కిల్లర్ చిన్నప్పుడు కుటుంబంలో జరిగిన ఒక ట్రాజడీని ఇప్పుడు రివ్యూ రైటర్ల హత్యలకి ముడిపెట్టి జస్టిఫై చేయాలని చేసిన ప్రయత్నం బెడిసి కొట్టింది. నడుస్తున్న కథా ప్రపంచానికి లోబడి సజాతి కారణం చూపించకుండా, సంబంధం లేని చిన్నప్పటి విజాతి కారణం చూపించి మెప్పించాలనుకోవడం విచారకరం. ఒక దర్శకుడే రివ్యూల వల్ల తన కెరీర్ పరిసమాప్తమైందని కక్షగట్టి, రివ్యూ రైటర్లని చంపుతూ వుంటే, అది కథా ప్రపంచంలో ఒదిగే సజాతి కారణమవుతుంది.

నటనలు - సాంకేతికాలు

దుల్కర్ సల్మాన్ ఈ సినిమాకి బలమే కానీ, సెకండాఫ్ లో సరిగ్గా ఉపయోగించుకోలేదు. ప్రేమైనా ఇంకేదైనా నవ్వు మొహంతో సున్నితంగా వ్యవహరించే నటనతో ఓ ముద్రవేస్తాడు. అతడికి కోపం రాదు, ఆవేశపడడు. హాయిగా పూలు అమ్ముకుంటూ, గురుదత్ సినిమాలూ పాటలూ ఎంజాయ్ చేస్తూంటాడు. ఇతడి వల్ల సినిమాకో ఆకర్షణ వచ్చింది. హీరోయిన్ శ్రేయా ధన్వంతరి కూడా సినిమా రిపోర్టర్ గా, దుల్కర్ సల్మాన్ లవర్ గా  సింపుల్ గా వుంది. ఈమె తల్లిగా నటించిన శరణ్య అంధురాలి పాత్ర వల్ల కథకి లభించిన అదనపు ప్రయోజనం లేదు. ఆమెకి సీరియల్ కిల్లర్ ని చూసే అతీతశక్తి ఏదైనా వుంటే అది వేరు. ఆ సీరియల్ కిల్లర్ ఈమెకి కూడా స్పాట్ పెట్టి థ్రిల్ పెంచొచ్చు. ఐజీగా సన్నీడియోల్, క్రిమినల్ సైకాలజిస్టుగా పూజాభట్ ల ఇన్వెస్టిగేషన్ ప్రొఫెషనల్ టచ్ తో వుంది. పోలీస్ ప్రొసీజురల్ జానర్ మర్యాదలకి తగ్గట్టు.

కెమెరా వర్క్, విజువల్స్ మిగతా బాల్కీ సినిమాల్లాగే టాప్ క్లాస్. పాటలు బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో వస్తూంటాయి- జానేక్యా తూనే కహీ, వఖ్త్ నే కియా క్యా హసీన్ సితమ్, యే దునియా అగర్ మిల్ భీ జాయే... అన్నీ  ‘ప్యాసా’, ‘కాగజ్ కే ఫూల్’  లలోని క్లాసిక్ హిట్సే. చివరి విషాద గీతం చిన్నప్పటి ముగింపు ఫ్యామిలీ దృశ్యాలకి డిస్టర్బింగ్ గా బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో వస్తూంటుంది.

మొత్తానికి గురుదత్ కి నివాళిగా బాల్కీ తీసిన ఈ మూవీ రేటింగ్స్ 2/5 నుంచి 3/5 వరకు ఇచ్చారు. సెకండాఫ్ లో హత్యలు లేకుండా సీరియల్ కిల్లర్ ని ట్రాప్ చేయడానికి హీరోయిన్ని రివ్యూ రైటర్ గా ప్లాంట్ చేసే డ్రామా ఒక దశ దాటే టప్పటికి బోరే తప్ప ఏమీ లేదు. ఈ ట్రాప్ క్లయిమాక్స్ లో (ప్లాట్ పాయింట్ 2) ప్రారంభించాల్సింది. మరిన్ని హత్యలతో టెన్షన్  గ్రాఫ్ పెంచకుండా, మిడిల్ 2 యాక్షన్ రియాక్షన్ల ఇంటర్ ప్లే కొనసాగించకూడా, సెకండాఫ్ పూర్తిగా ఇదే డ్రామా నడిపి, ముగింపుకి కూడా న్యాయం చేయని లోపం కొట్టొచ్చినట్టు కనబడుతుంది. ఈ సినిమా రచయితల్లో రివ్యూ రైటర్ రాజా సేన్ కూడా వున్నాడు.

—సికిందర్

 

1218 : రివ్యూ!

 రచన - దర్శకత్వం : సతీష్ త్రిపుర

తారాగణం : సింహా కోడూరి, ప్రీతీ అస్రానీ, సముద్రఖని,
సంగీతం: కాల భైరవ ఛాయాగ్రహణం : యశ్వంత్ సి
నిర్మాతలు: డి సురేష్ బాబు, సునీత తాటి
విడుదల సెప్టెంబర్ 23, 2022
***

        తెలుగు సినిమాల్లో ఇదివరకు సాహసించని ప్రయోగాలు ఇప్పుడు జరుగుతున్నాయి. ప్రధాన స్రవంతి సినిమాలకి సమాంతరంగా ప్రయోగాత్మక సినిమాల పరంపర కొనసాగుతోంది. చర్చల్లోకే రానివ్వని జానర్స్ ని ఇప్పుడు స్వాగతిస్తున్నారు. ఇదివరకు ప్రయోగాత్మక సినిమాలకి మార్కెట్ లేదనే వెనుకడుగు కాస్తా ఇప్పుడు ఓటీటీలతో ముందడుగుగా మారుతోంది. థియేటర్లో ఆడకపోయినా ఓటీటీల్లో ఆదాయముంటుందన్న నమ్మకం ఈ ముందడుగుకి వూతమిస్తోంది. సంగీత దర్శకుడు ఎంఎం కీరవాణి తనయుడు శ్రీ సింహా కోడూరి ఈ సమాంతర సినిమాల్ని ముందుకు తీసికెళ్తున్నాడు. మత్తువదలరా, తెల్లవారితే గురువారం, దొంగలున్నారు జాగ్రత్త వంటి సినిమాలతో ఈ సెగ్మెంట్ కి హీరోగా ప్రేక్షకుల్లో ప్రత్యేక గుర్తింపు పొందుతున్నాడు.

        తాజాగా ఈవారం ‘దొంగలున్నారు జాగ్రత్త’ ని డి సురేష్ బాబు, తాటి సునీత వంటి ప్రముఖుల నిర్మాణ సారధ్యంలో, కొత్త దర్శకుడు సతీష్ త్రిపురతో కలిసి మరో విభిన్న సినిమాగా అందించాడు. ముట్టుకోవడానికే వెనుకాడే జానర్ ని తొలిసారిగా ప్రేక్షకులకి అందించాడు. ఇదేమిటో, దీని కథా కమామిషేమిటో ఓసారి చూద్దాం...

కథ

రాజు (సింహా) మెకానిక్ గా పనిచేసుకుంటూ భార్య నీరజ (ప్రీతీ అస్రానీ) ని పోషించుకుంటూ వుంటాడు. రాత్రి పూట ఆమెకి తెలియకుండా దొంగతనాలకి పాల్పడుతూంటాడు. త్వరలో తండ్రి కూడా కాబోతున్నాడు. ఆగి వున్న కార్లలో స్టీరియోలు, ఇతర విలువైన పరికరాలు తస్కరించి అమ్ముకోవడం అతడి నేరప్రవృత్తి. ఇలా ఓ రాత్రి ఖరీదైన కారు మీద కన్నేస్తాడు. కారులోకి జొరబడి పని ముగించుకుని బయటపడబోతూంటే, కారు డోర్స్ లాక్ అయిపోతాయి.

ఆ కారు చక్రవర్తి (సముద్రకని) అనే డాక్టరుది. దాన్ని అతను దొంగల్ని ట్రాప్ చేయడానికి అనువుగా కస్టమైజ్ చేయించుకున్నాడు. రిమోట్ లో ఎక్కడో వుండి కారుని కనిపెట్ట గలడు. ఆపరేట్ చేయగలడు. ఇప్పుడు బోనులో పడ్డ ఎలుకలా కొట్టుకుంటున్న రాజు ని చూసి, ఓ ఆట ఆడుకునేందుకు స్కెచ్ వేస్తాడు. అతను రిమోట్ లో మాట్లాడితే కారులో వాయిస్ విన్పిస్తుంది. రాజుకి కాల్ చేస్తాడు డాక్టర్ చక్రవర్తి. ఆ కాల్ తో షాక్ తింటాడు రాజు. ఏమిటా కాల్? తను ఇలా బందీ అవడం వెనుక డాక్టర్ తో బాటు పోలీస్ కమీషనర్ (శ్రీకాంత్ అయ్యంగార్), ఇంకా తన భార్య సైతం ఎందుకున్నారు? ఏమిటిదంతా? ఈ ట్రాప్ దేనికి? ఇందులోంచి ఎలా బయటపడ్డాడు? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

ఇది సర్వైవల్ డ్రామా జానర్ కథ. హాలీవుడ్ లో విరివిగా వస్తూంటాయి. దీవిలో చిక్కుకున్న వొంటరి హీరోతో ‘కాస్ట్ ఎవే’, శవపేటికలో బందీ అయిన హీరోతో ‘127 అవర్స్’, అడవిలో ఆటవికులతో ప్రమాదంలో పడ్డ హీరోతో ‘అపొకలిప్టో’...ఇలా వందల్లో వుంటాయి. ప్రాణ గండంలో పడ్డ పాత్ర చేసే బ్రతుకు పోరాటాలే ఈ జానర్ కథలు. ప్రస్తుత కథని 4x4 అనే  అర్జెంటీనా- స్పానిష్ మూవీ లోంచి తీసుకుని ఫ్రీమేక్ చేశారు. అంటే కాపీకొట్టారు. ఇదింకా హాలీవుడ్ లో రీమేక్ అవుతోంది.

 ఐతే ఈ ఒరిజినల్లో వున్న విషయం గానీ, బలంగానీ ఫ్రీమేక్ లో లేకపోవడం విచారకరం. గంటన్నర సినిమాని కూడా కూర్చోబెట్టేలా తీయకపోతే ఎలా? ఒరిజినల్ దర్శకుడు టీవీలో చూసిన ఒక వార్త ఆధారంగా సినిమా తీశాడు. తీసినప్పుడు చాలా బలమైన ఫ్యామిలీ డ్రామా సృష్టించాడు. దివంగత ప్రఖ్యాత సినీ విమర్శకుడు రోజర్ ఎబర్ట్ అన్నట్టు, అర్జెంటీనా, స్పానిష్ దేశాలు భారీ బడ్జెట్ సినిమాలు తీయలేవు. అందుకని తమ మార్కెట్ ని ముంచెత్తుతున్న హాలీవుడ్ సినిమాలని ఎదుర్కోవాలంటే, తీస్తున్న చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలని కథా బలంతోనే తీయాలి. అలా మంచి కథా బలమున్న థ్రిల్లర్స్ తీస్తూ ప్రపంచ దృష్టి నాకర్షిస్తున్నారు.

'దొంగలున్నారు జాగ్రత్త’ అంటూ దొంగిలించిన కథతో సినిమా తీసినప్పుడు, సగం వరకే అద్భుత చోర కళ కన్పిస్తోంది. మిగిలిన సగం చిల్లర విషయంగా మారిపోయింది. సింహా పాత్రని, జీవితాన్నీ పరిచయం చేస్తూ మందకొడిగా సినిమా సాగినా, కారులో చిక్కున్నాక ఒక్కసారిగా టెన్షన్ పెరిగిపోతుంది కథలో. డాక్టర్ కాల్ తో బ్యాగ్ గ్రౌండ్ మిస్టరీ జత కలుస్తుంది. కానీ  ఇంటర్వెల్ కొచ్చేసరికి సంబంధం లేని విషయంతో విశ్రాంతి పడుతుంది.

ఇక సెకండాఫ్ కొచ్చేసరికి ఫస్టాఫ్ లోని థ్రిల్లింగ్ ఎలిమెంట్స్, మిస్టరీ గోప్యత లేకుండా తెలిసిపోతూంటాయి. ఎప్పుడైతే తెరవెనుక పాత్రలతో వున్న మిస్టరీ తెలిసిపోయిందో ఇక సినిమా బోరు కొట్టడం మొదలెడుతుంది. ఎలా వుంటుందంటే, ఈ మిస్టరీ ఇంటర్వెల్ దగ్గరే తేల్చేసి సినిమా ముగించేయొచ్చు కదా అన్నట్టు వుంటుంది.

నటనలు- సాంకేతికాలు

సింహా నిజాయితీగా కష్టపడి పాత్రకీ, సినిమాకీ ప్రాణం పోయాలనుకున్నాడు. పాత్రకైతే ప్రాణం పోశాడుగానీ సినిమాకి కుదర్లేదు. పాత్రే కథని పుట్టిస్తుంది. ఒరిజినల్లోని పాత్రని అర్ధం జేసుకుంటే, అలాటి దొంగోడు తనకి తగ్గ శిక్ష కూడా అనుభవించాలన్న నేరము - శిక్ష కాన్సెప్టుతో వుంటుంది. కారులో చిక్కుకుని ఎంత హైన్యం అనుభవిస్తాడంటే, ఆకలికి కాగితాలు తినేస్తాడు, దప్పికకి తన మూత్రమే తాగేస్తాడు. తెలుగులో శిక్ష విషయం మర్చిపోయి, ఎలా బయటపడాలా అనేదే పాత్రగా చేసినప్పుడు, సమగ్ర పాత్ర చిత్రణ కొరవడి కథా బలం కనుమరుగైంది.      

    సముద్రకని, శ్రీకాంత్ అయ్యంగార్, ప్రీతీ అస్రానీలు ఎంత బాగా నటించినా అవసరం లేని సెకండాఫ్ కథని ఎలా నిలబెట్టగలరు. కాలభైరవ నేపథ్య సంగీతం మాత్రం ఒక ఆకర్షణ. కారులో బందీ అయిన హీరో అనే సింగిల్ లొకేషన్ కథతో కెమెరా వర్క్ కష్టమైనదే. కారులో ఆ స్పేస్ లోపలే స్ట్రగుల్ చూపడం. దీనికి గైడ్ బుక్ లా ఒరిజినల్ మూవీ వున్నా, అలాటి టెక్నికల్ షాట్స్ ని క్రియేట్ చేయలేకపోయారు. ఇక డైలాగులు చూస్తే అవి పైపైన వున్నాయి. ఒరిజినల్ మూవీ స్క్రిప్టు చూసి వుంటే, డైలాగులు ఏ లోతుపాతుల్లోంచి రాశారో అర్ధమయ్యేది. ఇలాటి పరిమిత బడ్జెట్ సినిమాలకి స్క్రిప్టే ప్రాణం. ఇదే అర్జెంటీనా, స్పానిష్ సినిమాల విజయరహస్యం.

    దర్శకుడు సతీష్ త్రిపుర సాహసించి ఈ ప్రయోగం చేయడం మంచిదే. అయితే దర్శకత్వం మీద ఎక్కువ కృషి చేయాల్సివుంటుంది. ఒరిజినల్ మూవీ దర్శకుడి ఇంటర్వ్యూలు కూడా చదివి వుంటే దీనికి దర్శకత్వం వహించేందుకు తగిన విషయ పరిజ్ఞానం సమకూరేది.  

చివరికేమిటి

        సహ నిర్మాత సునీత తాటి ప్రయోగాత్మక సినిమాలు తీస్తున్నారు. ఓహ్ బేబీ, శాకినీ ఢాకినీ, దొంగలున్నారు జాగ్రత్త. మూడూ ఫారిన్ రీ/ఫ్రీ మేకులే. గత వారమే ‘శాకినీ ఢాకినీ’ విడులైంది. వెంటనే ఈ వారం ‘దొంగలున్నారు జాగ్రత్త’. రెండూ బోల్తా కొట్టాయి. సి గ్రేడ్ సినిమాలు ఎవరైనా తీయగలరు. తను చేయాల్సింది ఇలాటి చిన్న సినిమాల డీఎన్ఏ ని పసిగట్టి వాటిని పకడ్బందీగా తీయడమే. చిన్న సినిమాల స్క్రిప్టు అంటే ఏమిటో తెలుసుకోవడమే. లేని పక్షంలో స్క్రిప్టు అవసరం లేని పెద్ద హీరోలతో తీసుకోవచ్చు. విలక్షణ ఫారిన్ కాన్సెప్ట్స్ ని ఇలా అన్ పాపులర్ చేయకుండా.

—సికిందర్

1217 : రివ్యూ!

 

రచన - దర్శకత్వం : అనీష్ ఆర్.కృష్ణ

తారాగణం : నాగ శౌర్య, షిర్లీ సెటియా, రాధికా శరత్ కుమార్, వెన్నెల కిషోర్, సత్య, రాహుల్ రామకృష్ణ తదితరులు

సంగీతం : మహతీ స్వర సాగర్, ఛాయాగ్రహణం : సాయి శ్రీరామ్

బ్యానర్ : ఐరా క్రియేషన్స్

నిర్మాత : ఉషా ముల్పూరి

విడుదల :  సెప్టెంబర్ 23,  2022

***

        హ్యాండ్సమ్ హీరో  నాగ శౌర్య 2017 లో ‘ఛలో’ తర్వాత నటించిన 6 సినిమాలతో పరాజయాల్ని చవి చూశాక, తిరిగి తన సేఫ్ జోన్ అనుకున్న రోమాంటిక్ కామెడీ కొచ్చాడు. ఇందులో తను పోషించిన బ్రాహ్మణ హీరో పాత్రగురించి మంచి పబ్లిసిటీ ఇచ్చుకున్నాడు. సినిమా కోసం పాదయాత్ర కూడా చేశాడు. సొంత బ్యానర్ లో నిర్మించాడు. దర్శకుడు అనీస్ కృష్ణ ‘అలా ఎలా’ తర్వాత ‘లవర్’, ‘గాలి సంపత్’ అనే రెండు ఫ్లాపులిచ్చి తిరిగి ఈ రోమాంటిక్ కామెడీ ప్రయత్నించాడు. ఇందులో మూడు హిందీ సినిమాల నటి, గాయని షిర్లీ సెటియాని హీరోయిన్ గా తీసుకున్నాడు. సీనియర్ నటి రాధికని తారాగణంలో భాగం చేశాడు. మరి ఇన్ని హంగులు సమకూర్చుకుని ఈసారి ఎలాటి సినిమా ఇచ్చాడు దర్శకు డు? నాగశౌర్యకి  ఈ సారి హిట్టేనా? ఇవి తెలుసుకుందాం...

కథ

కృష్ణా చారి (నాగ శౌర్య) గోదావరి జిల్లా గ్రామంలో బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగి, తల్లి అమృతవల్లి (రాధికా శరత్ కుమార్) ఆదుపాజ్ఞల్లో వుంటాడు. తల్లి నియంత్రణలో ఎంత కుటుంబ సాంప్రదాయాలకి కట్టుబడి వున్నప్పటికీ, జీవితాన్ని ఇంకా పూర్తిస్థాయిలో జీవించే స్వేచ్ఛని కోరుకుంటాడు. అలా హైదరాబాద్ వచ్చి ఒక ఐటీ సంస్థలో టెక్నికల్ ట్రైనీగా చేరతాడు. అక్కడ నార్త్-ఇండియన్ బాస్ వ్రింద (బృందని హిందీలో వ్రింద అంటారు. బృందావన్ ని వ్రిందావన్ అంటారు. ముక్కలు ముక్కలుగా ‘కృష్ణ వ్రింద విహారి’ అని వున్న సంకర టైటిల్ కనీసం గ్రామటికల్ గా, ‘కృష్ణా వ్రిందా విహారీ’ గా వుండాలి. అర్ధవంతంగా తెలుగులో చెప్పుకోవాలంటే ‘కృష్ణా బృందా విహారీ’) ని చూసి ప్రేమలో పడిపోతాడు.

ఐతే వ్రింద (బృంద) కో సమస్య వుంటుంది. తనకి పిల్లలు పుట్టే అవకాశం లేదని అతడ్ని తిరస్కరిస్తుంది. దీన్ని ఇంట్లో మేనేజ్ చేస్తానని చెప్పి పెళ్ళికి ఒప్పిస్తాడు. ఇంటికెళ్ళి క్రికెట్ ఆడుతోంటే బాల్ వచ్చి తగలరాని చోట తగులుతుంది. దీంతో డాక్టర్ (వెన్నెల కిషోర్) తో నాటకమాడి తన వికెట్ డౌనైందని, పిల్లలు పుట్టరని చెప్పి తల్లికి షాకిస్తాడు. దీంతో ఎలాగైనా కొడుకు పెళ్ళయితే చాలని సాంప్రదాయ విరుద్ధంగా వున్నా, వ్రిందతో పెళ్ళి జరిపించేస్తుంది తల్లి. ఇలా పెళ్లి చేసుకున్నాక, వ్రింద సమస్యని దాచడానికి ఇంకెన్ని నాటకాలాడాడన్నది మిగతా కథ.

 ఎలా వుంది కథ

పార్టీలో గొడవలున్నా రాహుల్ గాంధీ చేస్తున్న ‘భారత్ జోడో యాత్ర’ తో సర్దుకు పోగలం గానీ, కథతో గొడవలున్న నాగశౌర్య ‘కథ జోడో’ అన్నట్టు పాద యాత్ర జరిపితే రాహుల్ ఫలితాలే రావు. రాహుల్ అయితే నడుస్తున్న ‘కాంగ్రెస్ సినిమా’ లో హీరోగా నటించకుండా తప్పించుకుంటున్నాడు. నాగశౌర్య నటించి ఇరుక్కున్నాడు. సినిమాలో ఇదే కథతో ఇటీవలే నేచురల్ స్టార్ నాని ‘అంటే సుందరానికి’ నటించేశాడు, ఇదే బ్రాహ్మణ పాత్రతో. రెండిట్లోనూ హీరోయిన్ కి పిల్లలు పుట్టని సమస్యే, అబద్ధాల డ్రామాయే. అంటే ఈ ఇద్దరు దర్శకులూ ఎక్కడ్నించో కథని ఎత్తేసి వుండాలి. దీని కోసం నాగశౌర్య పాదయాత్ర చేశాడు.

ఇలా ఒకే కథ రెండుసార్లు చూసే అవకాశం ప్రేక్షకులకి దక్కుతోంది. కథతో సమస్యేమిటంటే సరైన కాన్ఫ్లిక్ట్ లేదు. దీంతో సెకండాఫ్ కథ ఎటు పోతోందో అర్ధంగాదు. అసలు ఈ నాటకమాడాల్సిన అవసరమే లేదు. ముందు కృష్ణాచారి వ్రిందని పెళ్ళి చేసుకుంటే, పిల్లలు పుట్టని సంగతి తర్వాత చూసుకోవచ్చు. ఏడాది తర్వాతో రెండేళ్ళకో ఎదురయ్యే సమస్య కావొచ్చు. అప్పుడు కూడా ఇప్పుడే పిల్లలు వద్దని వాయిదాలేసుకుంటూ పోవచ్చు. పెళ్ళి చేసుకోవడానికి ఇప్పటికిప్పుడు ఇంట్లో ఎదురవుతున్న సమస్యే కాదు.

కథకి లాజిక్ లేకపోవడంతో కాన్ఫ్లిక్ట్ కుదర్లేదు. సెకండాఫ్ లో ప్రారంభమయ్యే కథ అర్ధం లేని అబద్ధాలతో, డ్రామాతో నడుస్తుంది. అసలు అబద్ధాలతో నడిచే డ్రామాలు ఎన్నో సినిమాలుగా వచ్చేశాయి. మళ్ళీ అదే పాత నాటకాలు వర్కౌట్ కావు. హీరోయిన్ కి పిల్లలు పుట్టని సమస్యని దాచి పెడితే నాగశౌర్యకి ఎదురయ్యే ప్రధాన సమస్య, సాంప్రదాయ పట్టింపులున్న తల్లిని ఆధునిక నార్త్ అమ్మాయితో పెళ్ళికి ఒప్పించడమే అవ్వాలి.

ఫస్టాఫ్ ప్రారంభంలో తల్లి క్యారక్టర్ ని ఇలాగే ఎస్టాబ్లిష్ చేశారు. కేర్ ఫ్రీ కొడుకుతో సాంప్రదాయాల సంఘర్షణకి దారితీసే ప్రతికూల పాత్రవుతుందన్నట్టుగా. ఇది వదిలేసి తల్లికి కొడుక్కి పిల్లలు పుట్టని డ్రామా తెచ్చి అడ్డేయడంతో, ఆమె కట్టుబాట్లు వదిలేసి, కొడుక్కి పెళ్ళయితే చాలని నార్త్ అమ్మాయి తో పెళ్ళికి రాజీపడి పోతుంది. ముందు ఎస్టాబ్లిష్ చేసిన తల్లి పాత్ర ఇలా వీగిపోవడంతో కథే తేలిపోయింది. ఇంకోటేమిటంటే, అన్ ఫిట్ కొడుక్కి పెళ్ళయితే చాలని రాజీపడిపోయి ఇంకో అమ్మాయి గొంతెలా కోస్తుంది? ఇలాటి అర్ధం లేని పాత్రచిత్రణలతో కుటుంబ ప్రేక్షకులు తరలి రావాలని ఆశలు పెట్టుకుని కుటుంబ సినిమాలు తీస్తారా?

ఫస్టాఫ్ లో తనకి పిల్లలు పుట్టరని హీరోయిన్ చెప్పేముందు- తనకి పెళ్ళీ గీళ్ళీ లాంటివి పడవని, మూడ్ వున్నంత కాలం జాబ్ చేసి, ఆ తర్వాత వరల్డ్ టూరు వేసుకుంటానని చెప్తుంది హీరోతో. ఆమెకున్న పిల్లలు పుట్టని సమస్యతో జీవితాన్ని అలా ఫిక్స్ చేసుకుంది. ఇలా ఎంతో బాక్సాఫీసు అప్పీలుతో కొత్తగా, యూత్ ఫుల్ గా వున్న ఈ పాయింటునే కథగా ముందుకి తీసికెళ్ళకుండా, తన జీవితానికి తగ్గ ప్లానింగ్ తో వున్న అమ్మాయిని తెచ్చి ఇంట్లో అత్తాకోడళ్ళ పాత మూస డ్రామాలో పడేశారు. ఇంతకంటే నాసి రకం ఫ్యామిలీ సినిమా వుంటుందా? ఇంకోటేమిటంటే, కథే ఇలా మారిపోవడంతో ఈ కథలో బ్రాహ్మణ కుటుంబం అవసరమే లేదు.

నటనలు- సాంకేతికాలు   

బ్రాహ్మణ బాడీలాంగ్వేజీ అంటూ నాగశౌర్య ఎంతో ప్రచారం చేసుకున్న విధంగా క్యారక్టర్ ఏమీ లేదు. రెగ్యులర్ హీరో పాత్ర లాగే నటించేశాడు. బ్రాహ్మణ పాత్ర ఎలా వుండాలో ఆలోచించుకుని వుంటే, తల్లి పెంపకంలో అతను పద్యాలూ శ్లోకాలూ పురాణాలూ వేదాలూ వల్లించి వేయగల పాండిత్యంతో వుండేవాడు. కేవలం మందు, సిగరెట్, మాసం ముట్టనంత మాత్రాన బ్రాహ్మణుడైపోడు. రోడ్డు మీద స్వీపర్ ని అపర దేవ కన్యలా వూహించుకుని లవ్ ఎట్ ఫస్ట్ సైట్ తో రోమియో అయిపోడు. తర్వాత ఆఫీసులో హీరోయిన్ని చూసి ఇదే లవ్ ఎట్ ఫస్ట్ సైట్ కామెడీలేసుకుని చీప్ అయిపోడు. తనదంటూ ఒక దృక్పథంతో వుండాల్సిన వాడు.

ఫస్టాఫ్ హీరోయిన్ని ప్రేమించి, ప్రేమించేలా చేసుకునే కామెడీల వరకూ యాక్టివ్ పాత్రే. హీరోయిన్ తన సమస్య ముందు పెట్టాక, ఏం చేయాలో తెలీని పాసివ్ పాత్రగా మారిపోయి సెకండాఫ్ కథని దాని ఖర్మానికి వదిలేశాడు. కుటుంబ డ్రామా అనుకుంటే అందులో బలమైన సన్నివేశాల ఆలోచన కూడా చేయలేదు. కాన్ఫ్లిక్టే సరిగా లేనప్పుడు కథా బలమెక్కడుంటుంది. ఫస్టాఫ్ లో గ్రూప్ సాంగ్ ఒక్కటే సినిమాలో బాగున్న పాట. ఇక ఐటీ కంపెనీలో నాగశౌర్య కామెడీలు, ఫైట్ ఏ మాత్రం ఆకట్టుకోవు. ఫైట్ లో షర్టు విప్పి సిక్స్ ప్యాక్ చూపిస్తాడు. జంధ్యం కూడా కన్పిస్తుంది. ఫైటర్ ఆగిపోతాడు. ఏం చూసి ఆగిపోయాడు- జంధ్యం చూశా, సిక్స్ ప్యాక్ చూశా? ఏదో వొక పాయింటే వుండాలి. కథకి సాంప్రదాయాల సంఘర్షణా, పిల్లలు పుట్టని సమస్యా అని ఏదో వొక పాయింటు లేనట్టు- ఇక్కడ కూడా ఇదే. ఏం దర్శకత్వమో ఇది!

హీరోలు సిక్స్ ప్యాక్ చూపించుకుని దంచడం మామూలే. అది హీరోయిజం. కానీ జంధ్యం వున్నప్పుడు సిక్స్ ప్యాక్ చూపించుకుంటే హీరోయిజం దెబ్బతింటుంది. ఫైట్ లో షర్టు చిరిగి సిక్స్ ప్యాక్ తో బాటు జంధ్యం వాటికవే బయటపడితే అప్పుడది ఫైటర్ కి డబుల్ బ్యాంగ్ అవుతుంది. ఇలా కాకుండా హీరోయే షర్టు విప్పి రెండూ చూపించుకుంటే- నాకు జంధ్యముందిరా, నన్నే కొడతావా - అని సెంటిమెంటు అడ్డమేసి తప్పించుకోవడమవుతుంది. ఇక సిక్స్ ప్యాక్ తో పనిలేదు.

దర్శకుడికి చాలా కామెడీ నేర్పు వుందని నాగశౌర్య చెప్పినట్టు ఓ రెండు మూడు చోట్ల ఫక్కున నవ్విస్తాయి డైలాగులు, అంతే. ఇందులో కామెడీ కింగ్ వెన్నెల కిషోర్ కూడా వృధా అయ్యాడు. సత్య, రాహుల్ రామకృష్ణల కామెడీ కూడా ఫ్లాట్ గా వుంది. ఇక మదర్ పాత్రలో రాధిక ఒక కన్ఫ్యూజుడు పాత్రగా మారింది. కథలో హీరోకి ప్రతిగా వుండాల్సిన ప్రత్యర్ధి పాత్ర ఆమే. ఇది కూడా గుర్తించకుండా దర్శకుడు ఆమెని అయోమయ వ్యక్తిగా తయారు చేశాడు. ‘ఆ వ్రిందా ఏంటిరా నా బొంద? తెలుగులో బృందా అని పిలిచి చావక?’ అని కూడా అనదు.

ఇక హీరోయిన్ షిర్లీ విషయానికి వస్తే ఈమెది కూడా దర్శకుడి చేతిలో బలైపోయిన పాత్రే. మంచి రూపం వుంది, నటన వుంది. లేనిదల్లా సరైన డెప్త్ వున్న పాత్ర. తన  వ్యంధత్వాన్ని తనే ఫీలవ్వని, ఎమోషన్లు లేని ఫ్లాట్ పాత్ర చిత్రణ. 

మహతీ సాగర్ సంగీతం, సాయి శ్రీరామ్ ఛాయాగ్రహణం ఓ మోస్తరుగా వున్నాయి. సొంత బ్యానర్లో నిర్మాణానికి బాగానే ఖర్చు పెట్టారు గానీ, వచ్చిన సోకాల్డ్ ఫ్యామిలీ సినిమానే మళ్ళీ అరిగిపోయిన రికార్డులా తీయకుండా వుండాల్సింది. నాగశౌర్య ఇక ఈ ఫ్యామిలీలూ ప్రేమ డ్రామాల దుకాణాలు బంద్ చేసి, యూత్ ఓరియెంటెడ్ సినిమాలు చేసుకోవడం మంచిది.

—సికిందర్

1216 : కాశ్మీర్ సినిమా!

 

     ఒక తరానికి తరం సినిమా హాలు మొహం చూడకుండా పెరిగారు. సినిమా హాలు ఎలా వుంటుందో వాళ్ళకి తెలీదు, సినిమా హాల్లో సినిమాలు చూసి ఎరుగరు.  సినిమా హాల్లో సినిమా చూడాలంటే 300 కిలోమీటర్లు జమ్మూ వరకూ వెళ్ళాలి. గత 30 ఏళ్ళుగా కాశ్మీర్ లో ప్రేక్షకుల దుస్థితి ఇది. డీవీడీలు, పెన్ డ్రైవ్ లు వేసుకుని సినిమాలు చూడాల్సిన పరిస్థితి. ఆ మధ్య ప్రభుత్వం ఇంటర్నెట్ ని నిలిపివేయడంతో ఆన్ లైన్లో కూడా సినిమాలు చూడలేని దురవస్థ. ఇక దీని కంతటికీ ఫుల్ స్టాప్ పెడుతూ ప్రభుత్వం కాశ్మీర్లో రెండు మల్టీప్లెక్సులు ప్రారంభించింది. ఫుల్వామాలో ఒకటి, సోఫియాన్ లో ఒకటి. రెండూ ఉగ్రవాద ప్రభావిత ప్రాంతాలే. ఉగ్రవాదులకీ, భద్రతా దళాలకీ మధ్య తీవ్ర సంఘర్షణలు జరిగే రణ రంగాలే.

        ఈ నేపథ్యంలో గత మంగళవారం జమ్మూ కాశ్మీర్ లెఫ్టినెంట్ గవర్నర్ మనోజ్ సిన్హా ఈ రెండు చోట్లలో రెండు ఐనాక్స్ మల్టీప్లెక్సులు ప్రారంభించారు. ‘లాల్ సింగ్ చద్దా’ ప్రారంభోత్సవ చలన చిత్రంగా ప్రదర్శించారు. ‘లాల్ సింగ్ చద్దా’ అనగానే ఇటీవల బాయ్ కాట్ గ్యాంగులు గుర్తుకొస్తారు. ఈ గ్యాంగులు ‘లాల్ సింగ్ చద్దా’ ఆడకుండా చావుదెబ్బ కొట్టి వదిలారు. థియేటర్ల ముందు ఈ సినిమాకి రావద్దని మైకులు పట్టుకుని మరీ హెచ్చరించారు. అలాటిది కాశ్మీర్ లో సైలెంట్ గా వున్నారు. అక్కడ తమ ప్రభుత్వమే ఈ సినిమాని ప్రదర్శిస్తోంది కదా? ప్రభుత్వానికి కూడా కాశ్మీర్లో ప్రధానంగా వుండే ముస్లిం ప్రేక్షకుల్ని మల్టీప్లెక్సులకి ఆకర్షించాల్సిన అవసరముంది కదా? అలాంటప్పుడు అమీర్ ఖాన్ ని ఆలింగనం చేసుకుని ‘లాల్ సింగ్ చద్దా’ కాకుండా, ‘కాశ్మీర్ ఫైల్స్’ ని ప్రదర్శిస్తుందా?

మరి ప్రేక్షకులు వచ్చారా? వస్తున్నారా? కరోనా మహమ్మారి తగ్గినా దేశంలో థియేటర్లకి రావడానికి ప్రేక్షకులు గుండెలరజేత బట్టుకుని సందుమొగలోంచి వెళ్ళాలా వద్దా అని ఎలా పొంచి పొంచి చూసే వాళ్ళో, అదే కాశ్మీర్ ప్రేక్షకుల పరిస్థితి. అక్కడిప్పుడు కరోనా లేదు, టెర్రరిస్టులున్నారు. ఈ టెర్రరిస్టులే 30 ఏళ్ళ క్రితం సినిమా హాళ్ళు మూయించేశారు. ఎప్పుడు తెరవడానికి ప్రయత్నించినా దాడులు చేశారు.

మూసివేతల చరిత్ర

        1989 ఆగస్ట్ లో, ఎయిర్ మార్షల్ నూర్ ఖాన్ నేతృత్వంలో అంతగా తెలియని మిలిటెంట్ గ్రూపు ‘అల్లా టైగర్స్’ కాశ్మీర్లో థియేటర్లు, బార్ లు మూసివేయాలని హెచ్చరికని జారీ చేసింది. ‘లా షరకేయా వాలా గరాబేయా, ఇస్లామియా, ఇస్లామియా (ఈస్ట్ లేదు, వెస్ట్ లేదు ఇస్లాం ఈజ్ ది బెస్ట్) అనే 1979 నాటి ఇరాన్ విప్లవ నినాదాన్ని మార్మోగించింది. సినిమాలు ఇస్లాం వ్యతిరేకమని హెచ్చరించింది. స్థానికులు ఖాతరు చేయకపోవడంతో కొన్ని సినిమా హాళ్ళు తగులబెట్టారు. దాంతో డిసెంబర్ కల్లా మిగిలిన సినిమా హాళ్ళు మూసేశారు. మొత్తం లోయలో రీగల్, ఫిర్దౌస్, షీరాజ్, నీలం, బ్రాడ్‌వే, ఖైబర్, సమద్, రెజీనా, షాకర్ మొదలైన 12 సినిమా హాళ్ళు వుండేవి. బాలీవుడ్ సినిమాలు జోరుగా ఆడేవి.

దశాబ్దం తర్వాత 1999లో, ఫరూక్ అబ్దుల్లా ప్రభుత్వం- రీగల్, నీలం, బ్రాడ్‌వే థియేటర్లు మూడూ తిరిగి ప్రారంభిస్తే, రీగల్ థియేటర్లో బాంబు దాడికి పాల్పడ్డారు టెర్రరిస్టులు. ఒక ప్రేక్షకుడు మరణించి, 12 మంది గాయపడ్డారు. దీంతో మళ్ళీ మూత బడ్డాయి. ఆ తర్వాత చాలా సినిమా హాళ్ళు షాపింగ్ కాంప్లెక్సులుగా, నర్సింగ్‌హోమ్‌లుగా, పారామిలటరీ బలగాల శిబిరాలుగా మారిపోయాయి.

ఇక సైన్యమే పూనుకుని నాలుగు థియేటర్లని ప్రారంభిస్తూ, వాటికి మాజీ సైనికాధికారుల పేర్లు పెట్టింది. టెర్రరిస్టుల నుంచి తీవ్ర బెదిరింపుల కారణంగా వాటిని మూసేసి కాన్ఫరెన్సు హాళ్ళుగా ఉపయోగించుకో సాగారు. ఇలా స్వయంగా భద్రతా దళాలే అభయమిచ్చినా ప్రేక్షకులు నమ్మే స్థితిలో లేరు. అలాంటిది ఫుల్వామా, సోఫియాన్ లాంటి హై రిస్కు ప్రాంతాల్లో మల్టీప్లెక్సులు ప్రారంభిస్తే ప్రేక్షకుల ప్రతిస్పందన అంతంత మాత్రంగానే వుంది. ఇక కుటుంబాలు కదిలివచ్చి సినిమాలు చూసే ప్రసక్తే లేదు.

కాశ్మీర్‌లో అధిక భద్రతా ఏర్పాట్లు వున్నప్పటికీ లక్ష్యిత దాడులు జరుగుతున్నప్పుడు, ఈ మల్టీప్లెక్సులు టెర్రరిస్టులకి  సంభావ్య లక్ష్యంగా మారవచ్చని భద్రతా అధికారులలోని ఒక వర్గం భయపడుతోంది. అయినప్పటికీ, అక్కడి సినిమా పరిశ్రమ ప్రతినిధులు ఇది మంచి మార్పు అని కొనియాడుతున్నారు. సౌదీ అరేబియాలోనే 2017 లో తిరిగి థియేటర్లు తెరిస్తే కాశ్మీర్లో ఎందుకు మతమౌఢ్యమని ఉగ్రవాదుల్ని ప్రశ్నిస్తున్నారు. ఉగ్రవాదం క్షీణిస్తోందనీ,  రాబోయే నెలల్లో కాశ్మీర్‌లో ఉగ్రవాదులు ఎవరూ వుండరనీ అంటున్నారు.

రాజకీయ పక్షాలు సహజంగానే ప్రభుత్వ వ్యతిరేక వైఖరితో వుంటాయి. వాళ్ళదో వెర్షన్. ‘దురదృష్టవశాత్తూ అందరూ ఇక్కడ నటులుగా మారుతున్నారు, అంతా బావున్నట్టు నటిస్తున్నారు. పుల్వామా, సోపియాన్‌లలో ప్రారంభించినవి మల్టీ ప్లెక్సులా? అవి రెండు ఆడిటోరియాలలో  ప్రొజెక్టర్‌లు అమర్చిన సమావేశ గదులు. ఇవి ఒక జోకు!’ అని పిడిపి ప్రతినిధి కొట్టి పారేశాడు.

పూర్వవైభవం తిరిగొస్తుందా?

          కాశ్మీర్‌లో సినిమా చరిత్ర స్వాతంత్ర్య పూర్వమే ప్రారంభమైంది. 1932 లో ‘కాశ్మీర్ టాకీస్’ పేరుతో మొట్టమొదటి సినిమా హాలుని భాయ్ అనంత్ సింగ్ గౌరీ శ్రీనగర్లో స్థాపించారు. తర్వాత ‘పల్లాడియం సినిమా’ గా పాశ్చాత్యీ కరణ చేశారు పేరుని. ఇది ఇప్పుడు శిథిలావస్థలో వుంది. ఒక వైపు సినిమా హాళ్ళు పెరుగుతూ, మరోవైపు సినిమా షూటింగులు జరుగుతూ కళావైభవంతో వుండేది కాశ్మీర్. కాశ్మీర్ లో షూటింగ్ చేయని, కనీసం ఒక పాట చిత్రీకరించని హిందీ, తమిళ, తెలుగు సినిమాల్లేవు. ఈ వైభవం పునరుద్ధరణ కోసం తిరిగి కృషి కూడా ప్రారంభమైంది. ప్రదర్శనా రంగాన్నే కాకుండా నిర్మాణ రంగాన్ని కూడా తిరిగి గాడిలో పెట్టాలని.

కాశ్మీర్ - బాలీవుడ్‌ల మధ్య కొత్త అనుబంధాన్ని ఏర్పరిస్తే స్థానిక కళాకారులకి, ఆర్థిక వ్యవస్థకి పెద్ద ఎత్తున సహాయకారి అవుతుందని భావిస్తున్నారు. ప్రస్తుతం పాటల షూటింగ్ కోసం దాదాపు 500 ప్రతిపాదనలు ఆమోదం కోసం వేచి వున్నాయి. వీటిలో 120 కి పైగా ప్రతిపాదనలని ఆమోదించారు. నిర్మాతలు ఒక నిర్దిష్ట శాతం స్థానిక కళాకారులని నియమించడం తప్పనిసరని ఒక షరతు పెడుతున్నారు. ఇదివరకు జరుగుతూ వుండిన చలనచిత్రోత్సవాలని కూడా పునరుద్ధరించాలని ఆలోచిస్తున్నారు. ప్రభుత్వం అనంత్‌నాగ్, శ్రీనగర్, బండిపోరా, గందర్‌బల్, దోడా, రాజౌరి, పూంచ్, కిష్త్వార్, రియాసీలలోనూ సినిమా హాళ్ళు త్వరలో ప్రారంభించనున్నట్లు ఒక పత్రికా ప్రకటనలో తెలిపింది.

ప్రేక్షకులు థియేటర్లకి రావాలంటే సాధారణ పరిస్థితులు నెలకొనాలి. దీనికి ప్రభుత్వం మీద చాలా భారం వుంది. కాశ్మీర్ ని ఉగ్రవాద రహిత ప్రాంతంగా మార్చడం మామూలు విషయం కాదు. మార్చే ప్రయత్నాలు తీవ్ర స్థాయిలో జరిగితే కాశ్మీర్ కే కాదు, బాలీవుడ్ కే కాదు, దక్షిణ పానిండియా సినిమాలకీ రెవెన్యూ పరంగా కొత్త మార్గాలు తెరచుకుంటాయి. పోరు ఉగ్రవాదంతో ఆర్ధిక వాదంగా మారాలి.

—సికిందర్