613 : సందేహాలు -సమాధానాలు

Q:     శివ సినిమాలో హీరో అంటాడు – భవానీని చంపితే ఇంకొకడొస్తాడు. అందుకే వ్యవస్థని నాశనం చేస్తానని.  వినడానికి బాగానే వుంది. కానీ ఏం చేశాడు? రొటీన్ గా భవానీని చంపాడు. ఇక తేడా  ఎక్కడ? రెండో పాయింట్ : ఇంకో భావానీ వస్తాడన్నాడు. ఆఖరికి ఆ భవానీ తనే అయ్యాడు. దందాలు, సెటిల్ మెంట్లు చేస్తున్నాడు. పెద్ద గ్యాంగ్ ని  పోషిస్తున్నాడు. వేరే బిజినెస్ లేదు. అంటే దందాల ద్వారానే సంపాదిస్తున్నాడు. కనుక శివ కొత్త భవానీ అయ్యాడు. శివ వ్యవస్థని నాశనం చేయలేదు. భావానీనే నిర్మూలించి అతడి స్థానాన్ని ఆక్రమించాడు. న్యాయం కోసం శివ ఇలా చేశాడని అనవచ్చు. ఏది న్యాయమో ఎవరు నిర్ణయించాలి? న్యాయం ఎదుట వీళ్ళిద్దరూ నిలబడలేదు. ఏమంటారు?
―పేరు వెల్లడించని దర్శకుడు

 A:     శివ ఇంకా మాఫియాగా మారకముందు ఇన్స్ పెక్టర్ తో అనే మాటలవి. మాఫియాగా మారక తప్పని పరిస్థితులేర్పడ్డాక వ్యవస్థ మీదికే పోయాడు,  భవానీని పోషిస్తున్న శక్తుల వ్యాపారాలని దెబ్బతీస్తూ. చివరికి రాజకీయ శక్తి మాచిరాజు కూడా అంతమయ్యాడు. దీంతో వ్యవస్థ ప్రక్షాళన పూర్తయ్యింది. ఇక కక్షతో భవానీ శివ అన్న కూతుర్ని చంపడంతో  భవానీని చంపక తప్పలేదు. ఈ ముగింపు తర్వాత శివ మాఫియాగా కొనసాగుతాడా లేదా అనేది మన వూహకే వదిలేశారు. కొనసాగక పోవచ్చు, అనుకున్న లక్ష్యం పూర్తయింది కాబట్టి. కనుక భావానీనే నిర్మూలించి అతడి స్థానాన్ని ఆక్రమించాడనడానికి లేదు.  ఇక మాఫియాగా అతను బలవంతపు వసూళ్లు చేసినట్టు, ప్రజల్ని వేధించినట్టూ ఎక్కడా చూపించలేదు. గ్యాంగ్ ని పోషించే విషయానికొస్తే, వాళ్ళంతా తన క్లాస్ మేట్సే. వాళ్ళని పోషించాల్సిన అవసరం లేదు. ఒక ఉమ్మడి లక్ష్యం కోసం వాళ్ళే శివ వెంట వున్నారు. ఆల్రెడీ బ్యాడ్ మాఫియా భవానీ వుంటే,  శివని గుడ్ మాఫియాగా చూపిస్తేనే న్యాయం గురించి మాట్లాడగలడు. శివ – భవానీల తప్పొప్పుల సంవాదంలో - స్టోరీ ఆర్గ్యుమెంట్ లో- న్యాయం ఎవరివైపు వుందో ప్రేక్షకులకి అర్ధమైపోయాక, ఇక వేరే న్యాయస్థానాలక్కర్లేదు. ఇదీ  అర్ధమవుతున్న విషయం.   

 Q:    I recently found your blog and find it very educational. I understood End Suspense concept which is one of the reasons I felt my film failed among other reasons. I also find it interesting and useful  when you quote : “… we need to tell audience about what is the story is all about at least by interval including the problem the protagonist is going to face. And especially, being a single threaded story can most engage audience”

―Anonymous Director

 A:    Yeah. But the irony is that, I have been  repeatedly warning  about the short comings of the END SUSPENSE  kind  of narration in movies, since one-and- half a decade, but nobody cared for it resulting  in  their  movies  repeatedly  getting bombed at BO.  I accidentally found this END SUSPENSE  thing in one of the Hollywood websites, and started trumpeting  it.  And now, at last, I found  a reasonable person in your kind self,     who took notice of my noise. Thank you very much, sir.

Q:     ఐతే రోమాంటిక్ కామెడీలు తీయవద్దంటారు?
―త్రినాథ్ కె, దర్శకుడు
A:     తీయవద్దనలేదు, అలా తీయవద్దన్నాం. వాటి జానర్ మర్యాద లేమిటో లేటెస్టు హిందీ సినిమాలు చూసి అర్ధం జేసుకోలేకపోతే (బరేలీకీ బర్ఫీ, సోనూకే  టిటూకీ స్వీటీ), కనీసం నాటి ‘అహ నా పెళ్ళంట’  అయినా చూసి అర్ధంజేసుకుని తీయవచ్చన్నాం. రోమాంటిక్ కామెడీలుగా కథలు  మొదలు పెట్టి, మధ్యలో ఎందుకు దుఃఖిస్తారో ఏమిటో వాళ్ళకే తెలీని దుఃఖసాగరాల రోమాంటిక్ డ్రామాలుగా మార్చి అట్టర్ ఫ్లాపులు చేసుకుంటున్నారు. గతవారం విడుదలైన  ‘సోనూకే  టిటూకీ స్వీటీ’ 45 కోట్లు ఎందుకు వసూలు చేసిందో ఆ కథలో  మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ని వెతుక్కోగలిగి అర్థం జేసుకుంటే చాలు, ఎలా తీయాలో తెలుస్తుంది. శరవేగంగా అభివృద్ధి చెందేవి రెండే – ఫ్యాషన్లు, ప్రేమలు. నిన్నటి రూపంలో వున్న ప్రేమ ఇవ్వాళ వుండదు. ప్రేమని మన్ను తిన్న పాములా వుండనీయరు ప్రేమికులు. అందనంత  వేగంతో ఓపెన్ గా ముందుకు  తీసికెళ్ళి పోతూంటారు.  ఇంకా తెలుగు సినిమాల్లో నోర్మూసుకుని  చూడమంటే ఎలా? మోరల్ పోలీసింగ్ కాదుకదా? నీతి కాకుండా, రీతిని, దాంతో వచ్చే నవ్వునీ చూపిస్తూ రోమాంటిక్ కామెడీలు తీయడానికి కృషి చేస్తే జయాపజయాల పరిస్థితిలో మార్పు వస్తుందేమో మీరే ఆలోచించండి.  

 Q:    సినిమా రచన, దర్శకత్వం మీద అమూల్యమయిన మీ రచనలు నాలాంటి వారినెందరినో వాటిపై పట్టు సాధించడానికి ఉపయోగ పడుతున్నందుకు ముందుగా మీకు ధన్యవాదములు. దయచేసి ప్లాట్ డ్రివెన్ – క్యారెక్టర్ డ్రివెన్ గురించి ఇన్ డిటెయిల్డ్ గా వివరించగలరని మనవి.. మరియు “కెస్ మియమోటో గారి ఐదో మెట్టు”గురించి,  “ప్లే లన్నీ ఎలా పే చేస్తాయి”  లో మిగతా 7 ప్లే ల గురించి కూడా తెలుపుతారని ఆశిస్తున్నాం.
―ఆర్కే రాజు,  సహాయక దర్శకుడు

A:  ‘ప్లాట్ డ్రివెన్’ (పాసివ్ పాత్ర), ‘క్యారెక్టర్ డ్రివెన్’ (యాక్టివ్ పాత్ర) తేడాల గురించి ఎప్పటికప్పుడు ఆయా రివ్యూలలో వివరిస్తూనే వచ్చాం. అయినా పాసివ్ పాత్రల బెడద వదలడం లేదు. చిరంజీవి, బాలకృష్ణ, నాగార్జున, వెంకటేష్ సినిమాల కాలంలో పాసివ్ పాత్రలనేవి వుండేవి కావు, యాక్టివ్ పాత్రలే వుండేవి. ఆ తరం దర్శకులు మారి, కొత్త తరంలో తామే రాసుకుని తీసే  దర్శకులు వచ్చాకే, వాళ్ళతో మహేష్ బాబు, అల్లు అర్జున్, రాం చరణ్, ప్రభాస్, నాగ చైతన్య లాంటి కొత్తతరం స్టార్లు వస్తున్నాకే,  పాసివ్ పాత్రల బెడద ప్రారంభమయ్యింది. దీని మీద ప్రత్యేక వ్యాసం ఎప్పుడో పది పన్నెండేళ్ళ క్రితం ‘ఆంధ్రభూమి’లో వచ్చింది. దాన్ని వెతికి తీసి బ్లాగులో పెడదాం.
          ఇక “కెస్ మియమోటో గారి ఐదో మెట్టు” లేనట్టే. హాలీవుడ్ కి వర్తించే ఆ ఐదో మెట్టు టాలీవుడ్ కి అన్వయింప జేయడానికి విఫలయత్నం చేసి వదిలేశాం. “ప్లే లన్నీ ఎలా పే చేస్తాయి?”  వ్యాసం పట్ల ఎవరూ ఆసక్తి చూపలేదు, ఇప్పుడు మీరు తప్ప. పాఠకుడు ఒక్కరే వున్నారులే అని  ఉపేక్షించ కూడదు కాబట్టి,  మిగతా భాగాన్ని బుధ, గురు వారాల్లో ప్లాన్ చేద్దాం.

―సికిందర్