1109 : రివ్యూ!

 దర్శకత్వం : కబీర్ ఖాన్

తారాగణం :  రణవీర్ సింగ్, బొమన్ ఇరానీ, పంకజ్ త్రిపాఠీ, తాహిర్ భాసిన్, జీవా, సాఖీబ్ సలీమ్, జతిన్ సర్నా, చిరాగ్ పాటిల్, దినకర్ శర్మ, నిశాంత్ ధనియా, హార్డీ సంధు, సాహిల్ ఖట్టర్, అమీ విర్క్, ఆదినాథ్ కొఠారే, ధైర్యా కర్వా, ఆర్ బద్రి, రోమీ భాటియా తదితరులు 

రచన : కబీర్ ఖాన్,సంజయ్ పూరణ్ సింగ్ చౌహాన్, వాసన్ బాలా; మాటలు : కబీర్ ఖాన్, సుమీత్ అరోరా; సంగీతం : ప్రీతమ్, ఛాయాగ్రహణం : అసీమ్ మిశ్రా

బ్యానర్స్ : రిలయన్స్ ఎంటర్ టైన్మెంట్, పాంథమ్ ఫిలిమ్స్, విబ్రీ మీడియా, కేఏ ప్రొడక్షన్స్, నాడియా వాలా గ్రాండ్ సన్ ఎంటర్ టైన్మెంట్, కబీర్ ఖాన్ ఫిలిమ్స్

నిర్మాతలు : దీపికా పడుకొనే, కబీర్ ఖాన్, శీతల్ వినోద్ తల్వార్, విష్ణు వర్ధన్ ఇందూరి, సాజిద్ నాడియా వాలా, రిలయన్స్ ఎంటర్ టైన్మెంట్, 83 ఫిల్మ్ లిమిటెడ్

విడుదల : డిసెంబర్ 24, 2021
***

        గత రెండేళ్ళుగా కోవిడ్ బహు రూపాలతో పోరాడుతున్న మూడు తరాలలో, రేడియో చుట్టూ తిరుగుతూ క్రికెట్ కామెంటరీ వింటున్నఒక తరం వుంది. పోతూ పోతూ దారిలో పాన్ షాపు దగ్గరాగి స్కోరెంత? అని అడుగుతాడొకడు. ముంబైలోని బ్రబౌర్న్ స్టేడియంలో క్రీడాభిమన్యులకి స్వాగతం పలికే కార్యక్రమంలో లతా మంగేష్కర్ 'భారత్ వరల్డ్ చాంప్...' పాడినప్పుడు, దాని క్యాసెట్ కొని అదే పనిగా వింటూ వుంటూ వుంటాడింకొకడు.అప్పటి యుక్త వయస్సులో వున్న తరానికి  మొబైల్, సోషల్ మీడియా, ఇంటర్నెట్, న్యూస్ ఛానెల్స్ ఏవీ లేని కాలం అది. అప్పుడు వార్తలంటే ఆలిండియా రేడియో, దిన పత్రిక, దూరదర్శన్ మాత్రమే. నాన్ లోకల్ ఫోన్ కాల్స్ అంటే ల్యాండ్ లైన్ కి ట్రంక్ కాల్‌ ని బుక్ చేసుకుని వెయిట్ చేయడమే. ఈ పూర్వ రంగంలో రాష్ట్రపతిగా జ్ఞానీ జైల్ సింగ్, ప్రధానిగా ఇందిరా గాంధీ వుంటే, వీరి మధ్య మెరుపులా బంగారు కలశంతో వచ్చి నిలబడతాడొక క్రీడాభిమన్యుడు. కెమెరాలు క్లిక్కు మంటూంటే చరిత్రలో అపూర్వఘట్టం లిఖించిన 1983 జూన్ 25వ తేదీ అది... ప్రతి పౌరుడూ భావోద్వేగాలు పట్టలేక కళ్ళు చెమర్చిన, ఆనంద బాష్పాలు రాల్చిన క్షణం. ఎందుకూ పనికిరారని లండన్లో హేళనకి గురైన టీమిండియా వెస్టిండీస్ ని 43 రన్స్ తో చిత్తుగా ఓడించి అపూర్వంగా, దేశం కోసం తొలి వరల్డ్ కప్ ని హస్తగతం చేసుకున్న కరతాళ ధ్వనుల ప్రతిధ్వనులవి ఎటు చూసినా ...  

        1980 ల్లో క్రికెట్ అంటే కపిల్ దేవే. లండన్‌లోని లార్డ్స్ క్రికెట్ గ్రౌండ్‌లో జరిగిన ఈ మ్యాచ్‌కి కెప్టెన్సీని  భుజస్కందాలపై మోసుకుంటూ సవాలుగా వెళ్ళిన ఫాస్ట్ బౌలర్ కపిల్ దేవ్, కప్పు చేతబట్టుకుని యమ ఫాస్టుగా ఇట్టే వచ్చేశాడు. 1983లో దేశంలో చాలా జరిగాయి. కత్రినా కైఫ్ అదే సంవత్సరంలో ముద్దుగా బొద్దుగా పుట్టింది. జ్యూనియర్ ఎన్టీఆర్ అదే సంవత్సరం ఎగిరెగిరి పడుతూ పుట్టాడు. టీడీపీ పార్టీ పెట్టిన ఎన్టీఆర్ అదే సంవత్సరం సింహ గర్జన చేస్తూ ముఖ్యమంత్రి అయ్యారు. బందిపోటు రాణి ఫూలన్ దేవి పోనీలే పాపమని అదే సంవత్సరం లొంగిపోయింది. 2000 మంది ప్రాణాల్ని బలిగొన్న వికృత రాక్షస కృత్య నెల్లి ఊచ కోత అదే  సంవత్సరం సంభవించింది.....వీటితో బాటు ఇండియాకి చారిత్రాత్మక తొలి వరల్డ్ కప్ అదే సంవత్సరం తనివిదీరా సొంతమైంది. ఆ విజయాన్ని ప్రధాని ఇందిర తన విజయంగా ఖాతాలో వేసుకుని పార్టీ ఈవెంట్ గా జాతి సంబరాలు మాత్రం జరుపుకోలేదు పుణ్యాత్మురాలు.

        1983 వరల్డ్ కప్ ఇండియా గెలవడం చూశాక  అప్పుడు పదేళ్ళున్న మాస్టర్  బ్లాస్టర్ సచిన్ టెండూల్కర్ కి క్రికెట్ మీద పెరిగిన ఆపేక్ష- 2011 లో స్వయంగా వరల్డ్ కప్ గెలిచే దాకా ఎలా ఒక దీక్షగా మారి చరిత్ర సృష్టించిందో తెలిపింది అతడి బయోపిక్ గా తీసిన డాక్యూ డ్రామా ‘సచిన్ -ఏ బిలియన్ డ్రీమ్స్’ అనేది.

యోధులు- పథగాములు

సచిన్ ని అలా కార్యోన్ముఖుడ్ని చేసిన  1983 వరల్డ్ కప్ యోధులిదుగో...కపిల్ దేవ్, మోహిందర్ అమర్నాథ్, కీర్తీ ఆజాద్, రోజర్ బిన్నీ, సునీల్ గవాస్కర్, సయ్యద్ కిర్మానీ, మదన్ లాల్, సందీప్ పాటిల్, బల్వీందర్ సంధు, యశ్పాల్ శర్మ, రవి శాస్త్రి, కృష్ణమాచారి శ్రీకాంత్, సునీల్ వాల్సన్, దిలీప్ వెంగ్సర్కార్...మరి వీళ్ళ ఘన కీర్తిని కూడా వెండితెర కెక్కించాలా వద్దా? దేశానికి తొలి వరల్డ్ కప్ విజేతలు వెండితెర కెక్కకపోతే ఎలా? వెండి తెర తీవ్ర అపరాధం చేసినట్టే. అందుకని రణవీర్ సింగ్, దీపికా పడుకొనేలు నడుం కట్టి ఈ ఎపిక్ స్పోర్ట్స్ డ్రామాని తెరకెక్కించేందుకు ముందు కొచ్చారు. రిలయెన్స్ ఎంటర్ టైన్ మెంట్, సాజిద్ నాడియా వాలా, కబీర్ ఖాన్ చేయి కలిపారు. కబీర్ ఖాన్ దర్శకత్వం చేపట్టాడు. ‘భజరంగీ భాయి జాన్’ సూపర్ హిట్ తర్వాత రెండు ఫ్లాపులు ఎదుర్కొన్న తను, ‘83’ తో ఇంకో ఈ సాహసం చేశాడు.

హోరాహోరీ పోరు

83 ని కపిల్ దేవ్ బయోపిక్ అనొచ్చు. కానీ కాదు. మొత్తం టీంకి చెందిన డాక్యూ డ్రామా ఇది. టీం మేనేజర్ మాన్ సింగ్ (పంకజ్ త్రిపాఠీ) పాయింటాఫ్ వ్యూలో కథగా వుంటుంది. ప్రపంచ కప్ ఆడేందుకు క్రికెట్ కంట్రోల్ బోర్డుకి  ఆహ్వానం అందిన చోట నుంచి ఈ స్పోర్ట్స్ డ్రామా ప్రారంభమవుతుంది. నేరుగా లండన్లో టీం మ్యాచ్ కి సిద్ధమయ్యే దృశ్యాలతో కథ అందుకుంటుంది. అక్కడ ఇండియన్ టీంని చిన్న చూపు చూసి అవహేళనా అవమానమూ చేసే దృశ్యాలుంటాయి. దీనికి తోడూ ఇండియాలో ఇళ్ళ దగ్గర్నుంచి పచ్చళ్ళ బాటిల్సు టోకున రావడం ఇంకా నామోషీ అయిపోతుంది ‘ఇంగ్లీషు దొరల’ ముందు. పచ్చళ్ళు తినే బచ్చాగాళ్ళయి అయిపోయారు. ఇళ్ళదగ్గర అమ్మలు, అక్క చెల్లెళ్ళు, భార్యలూ ఇంకేం పంపిస్తారు ఇండియా నుంచి. ప్రపంచ కప్‌ గెలవాలని ఇంగ్లండ్‌ కి చేరుకున్నామని తొలి రోజు నుంచే నిశ్చయించుకున్న టీంని జోకర్లుగా చూసి ఆత్మస్థైర్యాన్ని దెబ్బ తీస్తుంటారు ఇంగ్లీషోళ్ళు. ‘35 ఏళ్ళ క్రితం మనం స్వాతంత్ర్యాన్ని గెలుచుకున్నాం, ఇప్పుడు గౌరవాన్ని గెలుచుకోవడం మిగిలుంది కెప్టెన్’ అని మేనేజర్ ఆత్మవిశ్వాసాన్ని నింపుతూంటాడు.

        ఇక ఏర్పాటవుతాయి ఇంగ్లాండ్, ఇండియా, ఆస్ట్రేలియా, పాకిస్తాన్, వెస్ట్ ఇండీస్, న్యూజీలాండ్, శ్రీలంక, జింబాబ్వేలతో కూడిన ఎనిమిది టీములు... వీటితో రెండు గ్రూపులు ఏర్పాటవుతాయి. బి గ్రూపులో వెస్టిండీస్, ఆస్ట్రేలియా, జోంబాబ్వేలతో ఇండియా వుంటుంది. ఇండియా వెస్టిండీస్ ని, ఆస్ట్రేలియానీ, జింబాబ్వేనీ ఓడించి సెమీ ఫైనల్స్ కి చేరుకుంటుంది. సెమీ ఫైనల్స్ లో ఎగతాళి చేసిన ఆతిథ్య దేశం ఇంగ్లాండ్ ని వెటకారంగా ఓడించేస్తుంది. ఫైనల్స్ కొచ్చేసరికి పవర్ఫుల్ వెస్టిండీస్ నీ ఓడించేసి విశ్వ విజేతగా నిలుస్తుంది కపిల్ దేవ్ టీం. సగౌరవంగా వరల్డ్ కప్ ని కైవసం చేసుకుంటుంది.

ముగింపు తెలిసిందే...

1983 వరల్డ్ కప్ మ్యాచ్ ప్రారంభ ముగింపులు ప్రేక్షకులకి తెలిసే వుంటాయి. ముగింపు తెలిసి పోయాక ఇంకా చూసేందుకు ఏమీ వుండదు. అయితే చూసేలా చేసే డ్రామా ఏ మ్యాచ్ కా మ్యాచ్ లో సృష్టించాడు దర్శకుడు. కళ్ళు చెమర్చే అనేక భావోద్వేగపూరిత మలుపులు, ఎత్తుపల్లాలు సృష్టించాడు. అదే సమయంలో అల్లరి టీముతో చిరునవ్వు తెప్పించే అనేక తేలిక పాటి సరదా సన్నివేశాలూ సృష్టించాడు. సినిమాకి బలం రీసెర్చ్. ప్రతీ మ్యాచ్‌నీ పదే పదే చూశారనీ, ప్రతీ సన్నివేశాన్నీ చిత్రీకరించే ముందు మ్యాచ్ వీడియోల్ని తెగ చూశారనీ అన్పించే రీసెర్చి. ఆ ప్రత్యక్ష ప్రసార వీడియోల్లోంచి ఆయా భావోద్వేగాలతో కూడిన సన్నివేశాలని పట్టుకున్నారన్పించే కూలంకష రీసెర్చి.

        అదే సమయంలో ప్రతీ పాత్రలో ప్లేయర్స్ గా నటుల్ని మౌల్డ్ చేసిన విధానాన్ని బట్టి, క్రియేటివ్ టీమ్ అద్భుత హోమ్‌వర్క్ చేసిందనేది కూడా స్పష్టమవుతుంది. మొత్తం 11 మంది ప్లేయర్స్ కీ ప్రాముఖ్యాన్నిస్తూ సన్నివేశాల రూపకల్పన చేశారు. దర్శకుడితో బాటు రీసెర్చి- క్రియేటివ్ టీములో రచయితలు సంజయ్ పూరణ్ సింగ్ చౌహాన్, వాసన్ బాలా వున్నారు.

        రెగ్యులర్ టెంప్లెట్ అయిన క్రికెట్ కి దేశభక్తిని జోడించి భావోద్వేగాల్ని రెచ్చగొట్టే పనిని  కూడా దిగ్విజయంగా పూర్తి చేశారు. ప్రపంచకప్ ఫైనల్‌లో ఇండియా పవర్ఫుల్ వెస్టిండీస్‌ని ఓడించినప్పుడు డేరింగ్ కెప్టెన్ కపిల్ దేవ్ సృష్టించిన చరిత్ర ఎలాటిదో వెండితెర మీద ఇలా పునర్దర్శనం చేసుకోవచ్చు.

        కామెంటేటర్ ఫరూఖ్ ఇంజనీర్ పాత్రలో బోమన్ ఇరానీ, మేనేజర్‌గా పంకజ్ త్రిపాఠీ, గవాస్కర్‌గా తాహిర్ భాసిన్, శ్రీకాంత్‌గా తమిళ హీరో జీవా, మోహిందర్ అమర్నాథ్ గా సాఖీబ్ సలీమ్, యశ్పాల్ శర్మగా జతిన్ సర్నా, సందీప్ పాటిల్ గా చిరాగ్ పాటిల్, కీర్తీ ఆజాద్ గా దినకర్ శర్మ, రోజర్ బిన్నీగా నిశాంత్ ధనియా, మదన్ లాల్ గా హార్డీ సంధు, సయ్యద్ కిర్మానీ గా సాహిల్ ఖట్టర్, బల్వీందర్ సంధుగా అమీ విర్క్, దిలీప్ వెంగ్సర్కార్ గా ఆదినాథ్ కొఠారే, రవి శాస్త్రిగా ధైర్యా కర్వా, సునీల్ వాల్సన్ గా ఆర్ బద్రి నటించారు.

ఇదుగో అసలు హీరో

ఇక అసలు హీరో కపిల్ దేవ్ గా రణవీర్ సింగ్. ‘పుష్ప’ లో అల్లు అర్జున్ కాక కూలీవాడే కన్పించినట్టు, రణవీర్ సింగ్ లో రణ వీర్ సింగ్ కాక కపిల్ దేవే అచ్చు గుద్దినట్టు కన్పిస్తాడు. మెథడ్ యాక్టింగ్ తోనే ఇది సాధ్యమవుతుంది. కపిల్ దేవ్ లా శరీరచ్ఛాయ మారడం దగ్గర్నుంచీ అతడి మేకప్, హేర్ స్టయిల్, మాట్లాడే స్వరం, నడిచే విధం, బౌలింగ్ చేసేటప్పుడు, నడుస్తున్నప్పుడూ రెండు చేతుల్ని కపిల్ లాగే సరిగ్గా ఒకే భంగిమలో వుంచడం ఓ అద్భుతం. కపిల్ దేవ్ లా  పళ్ళు బయటికి కన్పించే ప్రోస్థెటిక్ మేకప్ ఇంకో అద్భుతం. ఇక జట్టు మేనేజర్ మాన్ సింగ్ పాత్రలో పంకజ్ త్రిపాఠీకి  హైదరాబాదీ యాస పెట్టేశాడు హైదరాబాదీ అయిన దర్శకుడు కబీర్ ఖాన్. ఇదో ఫన్. పోతే కపిల్ దేవ్ భార్య రోమీ భాటియాగా దీపికా పడుకొనే నటించింది...  

        వనరులు లేని ఎలాటి పరిస్థితుల్లో ఇండియన్ టీము ఎవరూ వూహించని బంగారు విజయాన్ని ఎలా సాధించిందో చెప్పే ఈ సినిమా ఒక ఎమోషనల్ జర్నీ. పాటలు ఉత్సాహాన్ని నింపేలా వుంటాయి. సినిమా ఎండ్ క్రెడిట్స్ లో లెజెండ్ కపిల్ దేవ్ కన్పిస్తాడు. ప్రపంచ కప్ గెలిచిన రాత్రి ఎడాపెడా షాంపైన్‌ ని ఎలా తాగారు, ఎవరో తెలియని వ్యక్తి బిల్లు ఎలా చెల్లించాడో చెబుతూ కన్పిస్తాడు. మీరు వరల్డ్ కప్ కోసం వచ్చారా అని ఎగతాళి చేసిన ప్రసిద్ధ బ్రిటిష్ క్రీడా జర్నలిస్టు డేవిడ్ ఫ్రిత్ ఎలా తన మాటల్ని వెనక్కి తీసుకున్నాడో కూడా వుంటుంది. కపిల్ టీం ఎందుకు గెలిచారో మేనేజర్ మాన్ సింగ్ కారణం చెప్తాడు. టీంలో అందరూ అనామకులే. టీం ఇంగ్లాండ్ వెళ్తున్నప్పుడు అభిమానులూ లేరు, అంచనాలూ లేవు. వీళ్ళెక్కడ గెలుస్తార్లే అనుకున్నారు. దీంతో టీం వొత్తిడి ఫీలవలేదు. వొత్తిడి లేకుండా అనామకులమే అనుకుంటూ స్వేచ్ఛగా ఆడారు. దేశం మూర్ఛపోయేలా వరల్డ్ కప్ తో తిరిగి వచ్చారు.  

        ‘83’ తెలుగు వెర్షన్ అందరూ చూడాల్సిన ఇన్ఫోటెయిన్మెంట్. బచ్చాగాళ్ళు వండర్ కిడ్స్ అయిన హిస్టరీ. మిస్సయితే దేశ భక్తి కరువైనట్టే!

—సికిందర్

1108 : రివ్యూ!

రచన- దర్శకత్వం :  రాహుల్ సాంకృత్యాయన్
తారాగణం : నాని, సాయి పల్లవి, కీర్తీశెట్టి, మడోన్నా సెబాస్టియన్, మురళీ శర్మా, జిశ్శూ సేన్ గుప్తా తదితరులు    
కథ :జంగా సత్యదేవ్,  సంగీతం : మిక్కీ జె మేయర్, ఛాయాగ్రహణం : సానూ జాన్ వర్ఘీస్
బ్యానర్ :  నిహారికా ఎంటర్ టైన్మెంట్
నిర్మాత : వెంకట్ బోయినపల్లి
విడుదల : డిసెంబర్ 24, 2021

***

        గత మూడు సినిమాలతో నిరాశపడిన నాని  కొత్త సినిమాలో ద్విపాత్రాభినయంతో  విచ్చేశాడు. విజయ్ దేవర కొండతో ‘టాక్సీవాలా’ తీసిన రాహుల్ సాంకృత్యాయన్ దర్శకత్వంలో  ‘శ్యామ్ సింగ రాయ్’ గా  పీరియడ్ ప్రేమ కథని ప్రయత్నించాడు నాని. ఈసారి ఎంత వరకూ సక్సెస్ అయ్యాడో చూద్దాం...

కథ

వాసు (నాని) షార్ట్ ఫిలిమ్ తీసి సినిమా అవకాశాలు పొందాలని ప్రయత్నాల్లో వుంటాడు. ‘వర్ణం’ అనే షార్ట్ ఫిలింలో నటించడానికి నటి కోసం వేటలో వున్నప్పుడు సరీగ్గా పాత్రకి సరిపోయే కీర్తి (కృతీ శెట్టి) తారస పడుతుంది. నటించడం ఇష్టంలేని ఆమెని వెంటపడి ఒప్పిస్తాడు. నటిస్తున్నప్పుడామె అతడితో ప్రేమలో పడుతుంది. ఆ షార్ట్ ఫిలిమ్ బాగా తీశాడని నిర్మాత సినిమా అవకాశమిస్తాడు. కీర్తితో తను కూడా ప్రేమలో పడిన వాసు  ఆమెతో సన్నిహితంగా వున్న సమయంలో రోజీ అనే వేరే అమ్మాయి పేరు ఉచ్ఛరిస్తాడు. కీర్తి ఛీ కొట్టి వెళ్ళి పోతుంది.

        వాసు సినిమా తీసి దాన్ని కూడా సక్సెస్ చేయడంతో హిందీలో రీమేక్ ఆఫర్ వస్తుంది. ఇంతలో ఒక పబ్లిషర్ వాసు తీసిన సినిమా తాము ప్రచురించిన బెంగాలీ నవలకి కాపీ అని కేసేస్తాడు. వాసు అరెస్టవుతాడు. ఆ నవల యాభై ఏళ్ళక్రితం సుప్రసిద్ధ బెంగాలీ రచయిత శ్యామ్ సింఘారాయ్ అనే అతను రాశాడు. అతనెవరో తనకి తెలీదనీ, ఆ నవల తాను చదవలేదనీ వాదిస్తాడు వాసు.

        కానీ సింఘారాయ్ తో అతడికి సంబంధముంది. ఏమిటా సంబంధం? దీంతో పశ్చిమ బెంగాల్లో రోజీ అలియాస్ మైత్రేయి (సాయి పల్లవి) కేం సంబంధం? రోజీ ఎవరు? ఈ కేసులోంచి వాసు ఎలా బయటపడ్డాడు? బయట పడినప్పుడు ఏఏ విషయాలు బయట పడ్డాయి? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

    పునర్జన్మ కథల జానర్లో రోమాంటిక్ డ్రామా ఇది.  పునర్జన్మల కథంటేనే పాతబడని బాక్సాఫీసు ఫ్రెండ్లీ ఫార్ములా. అయితే ఇప్పుడున్న పాత్రలు పూర్వ జన్మ గుర్తుకు రావడంతో పూర్వ జన్మలోకి కథ ప్రయాణించడమనే ఒకే అరిగిపోయిన టెంప్లెట్లో సినిమాలు వుంటున్నాయి. ఇప్పుడీ పునర్జన్మల కథలకీ ఫ్యాక్షన్ సినిమాల కథలకీ తేడా లేకుండా పోవడంతో పునర్జన్మల కథలతో సినిమాలు చూస్తూంటే ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు చూస్తున్నట్టే వుంటున్నాయి. ఫ్యాక్షన్ సినిమాల్లో ఇంటర్వెల్ వరకూ ప్రధాన పాత్ర ఒక క్యారక్టర్. ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో రాయల సీమలో అదే ప్రధాన పాత్ర  వేరే క్యారక్టర్ అన్నట్టు - పునర్జన్మల సినిమాల్లో ఈ జన్మలో వున్న ప్రధాన పాత్రకి తలకి దెబ్బ తగిలో, మరేదో జరిగో పూర్వ జన్మ గుర్తుకు రావడం, ఆ పూర్వ జన్మని ఇంకో తన పోలికలున్న పాత్రతో కథ చూపించడం. 

        ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ కూడా ఈ టెంప్లెట్ ని తప్పించుకోలేక పోయింది. ఈ టెంప్లెట్లో ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు అలవాటవడం వల్ల ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ చూస్తూంటే పునర్జన్మ కథ  చూస్తున్నఫీల్ వుండదు. చూస్తున్నప్పుడు ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు గుర్తుకు రాకపోతే వేరే సంగతి.

        ఇది గ్రహించి టెంప్లెట్ ని రివర్స్ చేసే ప్రయత్నం సినిమాల్లో జరగడం లేదు. అంటే వెనకటి జన్మలో వున్న పాత్ర, రానున్న జన్మని దర్శించడం. అంటే పూర్వ జన్మ నుంచి కథ ఇప్పుడు మనముంటున్న ప్రస్తుత కాలంలోకి ప్రయాణించడం. ఇలాటి కథలున్నాయి. ఈ ప్రాచీన జపనీస్ కథా ప్రక్రియని ఇసెకాయ్ అన్నారు. ఈ ప్రక్రియతో జపనీస్ లో నవలలు, మంగా కామిక్స్, వీడియో గేమ్స్ వచ్చాయి. సింపుల్ గా చెప్పుకుంటే, 1970 లలో వున్న శ్యామ్ సింఘారాయ్ ముందు కాలంలో కెళ్ళి, 2021 లో సినిమా డైరెక్టర్ గా వున్న వాసుగా వస్తే ఏమవుతుంది? పురాణ పాత్రలు ఆధునిక మానవ ప్రపంచంలో కొచ్చి కామెడీలు చేసే సినిమాలు ఆల్రెడీ వున్నాయి.

        ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ లో దేవదాసీ దురాచార కథతో పునర్జన్మ చూపించారు. పునర్జన్మ అంటేనే సెంటిమెంటు, నమ్మకం. స్టార్స్ తో తీసే రోమాంటిక్ డ్రామాల్లో దీనికి లాజికల్ ముగింపు నివ్వకూడదు, ఎమోషనల్ ముగింపు నివ్వాలి. నమ్మకాన్ని లాజిక్కుల వాద ప్రతివాదాలతో నిరూపిస్తే ఆత్మిక దాహం తీరదు. సెంటిమెంటుతో కూడిన ఎమోషనల్ డ్రామాయే ఎవర్ గ్రీన్ ముగింపు. ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ లో ఇలా చేసే అవకాశం వున్నా దాన్ని వేరే సెకండరీ డ్రామాకి వాడారు. దీంతో లాజిక్కా- సెంటిమెంటా- దేన్ని  ఫీలవ్వాలో తేల్చుకోవాల్సిన  అవసరం  ప్రేక్షకుల కేర్పడింది.

    ఈ ద్విపాత్రాభినయంతో నాని ఇంకో మెట్టు ఎక్కాడు. ఫస్టాఫ్ లో తెలుగు వాడైన వాసు దేవ్ గా రెగ్యులర్ కమర్షియల్ ఫన్నీ క్యారక్టరే గానీ, సెకండాఫ్ లో బెంగాలీ వాడైన శ్యామ్ సింఘారాయ్ గా ఎక్కువ క్లాస్ గా, నీటుగా, పవర్ఫుల్ గా కన్పిస్తాడు. అయితే ఈ పవర్ఫుల్ గా చూపిస్తున్న పాత్రతో పవర్ఫుల్ పాత్ర చిత్రణయితే గానీ, కథయితే గానీ  కనిపించవు.

        1969 లో అతడి బెంగాలీ కుటుంబంలో చిన్నన్నకి తప్ప మిగతా ఇద్దరు అన్నలకి ఇష్టంలేని మార్క్సిస్టు భావజాలంతో రచనలు చేస్తూ, నక్సల్స్ సానుభూతి పరుడుగా వుంటాడు. వూళ్ళో దళితుణ్ణి నీరు ముట్టుకోనివ్వని అంటరాని తనాన్ని నిస్వార్ధంగా ధిక్కరిస్తాడు. పెద్దన్నలు ఆగ్రహిస్తే, మీ ఇల్లు బాగుండాలని మీ స్వార్ధం, ప్రపంచం బాగుండాలని నా స్వార్ధమని అంటూ ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోతాడు.

        వెళ్ళిపోయిన వాడు ఒక పెద్ద దేవాలయంలో నవరాత్రి ఉత్సవాల సందర్భంగా నాట్యం చేస్తున్న బానిస దేవ దాసీలని చూస్తాడు. పండగలా జరుపుకుంటున్న ఈ దురాచారాన్ని ముందు ఆపాలని ప్రయత్నించకుండా, దేవదాసీల్లో మైత్రేయి (సాయి పల్లవి) అనే దేవదాసిని చూసి ప్రేమలోపడి, సుదీర్ఘ ప్రేమాయణం ప్రారంభినప్పుడు పాత్ర దిగజారిపోయింది. ఈ ప్రేమాయణం తన వ్యక్తిగత స్వార్ధమే అయింది తప్ప లోకం బావుండాలన్న స్వార్ధం కాలేదు.

        మైత్రేయిని తను ప్రేమించినందుకే తనతో వచ్చేయమని అంటాడే తప్ప- ముందామెకి విముక్తి కల్గించి ఆ తర్వాత ప్రేమించుకో వచ్చులే అనుకోడు. ఆమెని ప్రేమించకపోతే తనలో సంఘ సంస్కర్త నిద్ర లేచే వాడు కాదేమో. ఆ మాటకొస్తే ఆమె ఒక్కర్నే కాదు, అక్కడున్న మొత్తం దేవ దాసీలందరికీ విముక్తి కల్గించాలి లోకం బాగుకోసం స్వార్ధమన్నప్పుడు.

        ప్రేమించిన మైత్రేయిని తీసికెళ్ళి పోతున్నప్పుడు విలన్ గా చూపించిన దేవాలయ మహంత్ ని దారుణంగా అగ్నికి ఆహుతి చేసి చంపేస్తాడు. అప్పుడైనా మిగిలిన దేవదాసీలని కూడా వెళ్ళి పొమ్మని అనడు. మైత్రేయితోనే వెళ్ళిపోతాడు. జరుగుతున్నవి రోజువారీ తొమ్మిదిరోజులు చూపించిన దేవీ నవరాత్రులు. బెంగాల్ అంటేనే దేవీ నవరాత్రులు, దుర్గా పూజ. ఈ ఉత్సవాల్లో దుర్గా మాత జాడే వుండదు.

        దాసీలని తయారు చేయమని దేవుడనలేదని పదే పదే అంటాడు తప్ప- దుర్గా మాతని ప్రస్తావించడు. సాక్షాత్తూ దుర్గా దేవి విగ్రహం ముందే ఈ దురాచారంతో నాట్య ప్రదర్శనలు జరుగుతున్నట్టు చూపించి వుంటే ద్వంద్వాలతో కూడిన మంచి డ్రామా క్రియేటయ్యేది. అప్పుడా ఘర్షణలో దుర్గా దేవి త్రిశూలం గుచ్చుకుని మహంత్ చస్తే, అది థ్రిల్లింగ్ గా మాస్- క్లాస్ ఎమోషనల్ అప్పీలుతో బాక్సాఫీసుకి మేలు చేసే దైవిక న్యాయంగా వుండేది.  

        శ్యామ్ ఏం చేసినా రివర్స్ లో చేస్తాడు. మైత్రేయిని పెళ్ళి చేసుకుని కాపురం పెట్టాక, కొన్నాళ్ళ తర్వాత రచనలు చేసి సంపాదించిన డబ్బుతో ఇప్పుడు ఇల్లు కట్టుకుందామంటాడు. ఇప్పుడు కూడా తన స్వార్ధమే. అవతల వదిలేసిన దేవదాసీల గురించి ఎప్పుడూ ఆలోచించడు. ఇప్పుడు ఇల్లు కట్టుకుందామంటే, ముందా దేవదాసీలని విడిపించి వాళ్ళకి ప్రభుత్వ నివాసాలూ పెన్షన్లూ కల్పించమని మైత్రేయి అంటే గానీ అందుకు పూనుకోడు!

        ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోయిన చాన్నాళ్ల తర్వాత పెద్దన్నకి బాగాలేదని, చూడాలని వుందని కబురొస్తే, వెళ్ళి ముందు అన్నని పరామర్శించకుండా, భోజనం చేస్తూ కూర్చుంటాడు!! అనారోగ్యంతో వున్న అన్న మూల్గుతూ వచ్చి పలకరిస్తాడు. అప్పటికి శ్యామ్ సామాజిక నవలలు రాసి మహా రచయితగా ప్రఖ్యాతి  పొంది వుంటాడు. మైత్రేయిని పెళ్ళి చేసుకుని కూడా వుంటాడు. ఈ విషయం తెలియక అన్న సంబంధం చూశానని అంటే, పళ్ళెం లో చేయి కడిగేసుకుని తనకి పెళ్ళయ్యిందని అంటాడు. పెళ్ళి గురించే  నన్ను పిలిచి వుంటే మీకు బై అని వెళ్ళి పోతూంటాడు. ఇది మహా రచయిత ప్రవర్తన కాదేమో? ఒక రచయిత కుండాల్సిన  పరిపక్వతతో అన్నతో మాట్లాడి విషయం తెలియ జేయవచ్చేమో? తను చేసుకున్నపెళ్ళిని ఒప్పించవచ్చేమో?

        ఇలా చేయడు. దీంతో అన్నేమో ఇంత పొడుగు కత్తితో పొడిచి చంపేస్తాడు. ఇంకో అన్న వెనుక నుంచి పొడుస్తాడు. ఇదేమైనా పాత్ర పట్ల అయ్యో అని సానుభూతి కల్గించే సన్నివేశమా? ఇది చేతకాని మహా రచయిత చేతులారా తెచ్చుకున్న చావు తప్ప మరేమీ కాదు. దీనికి తనకో పునర్జన్మ ఒకటి! చెప్పుకుంటే ఇంకా వున్నాయి, వదిలేద్దాం. నేచురల్ స్టార్ నాని పాత్ర పోషణ వరకూ ఓకే, కానీ ఇలా అన్నేచురల్ పాసివ్ పాత్రలు చేయడమే సమస్య.

        దాసిగా, భార్యగా సాయిపల్లవి సో బ్యూటీఫుల్. ఆడియెన్స్ కి హోమ్లీ ఫీల్. ఆమె డాన్స్ విజువల్ ట్రీట్. ఆమె క్యారక్టర్ మాత్రం క్యారక్టర్ అన్పించకుండా పై పై గ్లామర్ గా వుంటుంది. ప్రతీ రాత్రీ ఒక దాసీని అనుభవించే మహంత్ చేతిలో తనూ పడి వుంటుంది తప్పక. ఇది చూపించక పోయినా అర్ధమదే. కానీ ఏ గిల్టీ లేకుండా, అభ్యంతర పెట్టకుండా  శ్యామ్ ని ప్రేమిస్తుంది. ఆనందంగా పెళ్ళి చేసుకుంటుంది. అప్పుడు నీకు పిల్లలు పుట్టే అవకాశం లేదని డాక్టర్ అంటుంది. ఇలా అన్నప్పుడు కూడా భర్త శ్యామ్ పట్ల గిల్టీ ఫీలవ్వదు. తనలాంటి దాన్నిపెళ్ళి చేసుకోవడమే అతను చేసిన త్యాగం. ఇప్పుడు పిల్లలు పుట్టక పోతే కూడా త్యాగమే చెయ్ అన్నట్టుంటుంది ఆమె వరస. ఏ మాత్రం గిల్టీ వుండదు.   

        మధ్యలో ఈ పిల్లలు పుట్టరని డాక్టర్ సీనెందుకంటే, లేకపోతే పిల్లలు పునర్జన్మ కథకి అడ్డం. కథకి అడ్డమని చెప్పి పాత్ర చిత్రణల్ని కిల్ చేయడం. తీస్తున్నది ఏ గ్రేడ్ మూవీ అన్నప్పుడు ఇలా బి గ్రేడ్ కథ చూపిస్తే ఎలా? పిల్లలు పుట్టరనే పాయింటునే తీసుకుని శ్యామ్ - మైత్రేయిల కథని హృదయవిదారంగా, కలకాలం గుర్తుండేలా చేయవచ్చు పాత్రల్ని నిలబెడుతూ. తనకి పిల్లలు పుట్టరనే కారణంగా ఆమె ఆత్మహత్య చేసుకోబోతే-  అతను కాపాడబోయి చనిపోతే ఉద్విగ్నంగా ఒకలా వుండేది- ఎమోషనల్ కనెక్ట్ తో- అనవసరంగా కథకుపయోగపడని అన్నల చేతిలో చావడం కాకుండా. రోమాంటిక్ డ్రామా నింగి అంచుల్ని తాకేది.

        ఇక ఫస్ట్ హీరోయిన్ గా కృతీ శెట్టి, లాయర్ గా మడొన్నా సెబాస్టియన్ బావున్నారు. ఇంకో లాయర్ గా మురళీ శర్మ కోర్టులో తన ఎక్స్ ప్రెషన్స్ తో ఓకే. టెక్నికల్ గా కెమెరా, బిజీఎం, పీరియెడ్ వాతావరణం, సెట్స్, కాస్ట్యూమ్స్ ఉన్నతంగా వున్నాయి. మిక్కీ మేయర్ సమకూర్చిన పాటలు కూడా స్క్రీన్ మీద ఓకే. సంభాషణలు బావున్నాయి.

చివరికేమిటి

    ఫస్టాఫ్  వాసు పాత్రతో, సెకండాఫ్ శ్యామ్ పాత్రతో వుంటుంది. వాసు పాత్రని చూపిస్తున్నప్పుడు పునర్జన్మ పాయింటుకి లీడ్ చేసేలా - ఫోర్ షాడోయింగ్ లా - ఇరవై నిమిషాల నుంచే మూడు నాల్గు సార్లు వాసు చెవిలోంచి రక్తం కారుతుంది. ఈ రక్తం కారడానికీ పూర్వజన్మకీ సంబంధం ఏమిటో చూపలేదు. ఏదో స్ట్రెస్ వల్ల రక్తం కారుతున్నట్టు చెప్పారు. పూర్వజన్మ తో కనెక్ట్ అయ్యే భౌతిక వ్యక్తీకరణ అన్నట్టు వుండాల్సింది అసలుకైతే. పూర్వజన్మలో అన్నలు చంపినప్పుడు చెవిలోంచి కూడా రక్తం కారి వుంటే- అదే ఈ జన్మలో రుణం తీర్చుకోమని గుర్తు చేస్తున్న రక్త స్రావంగా వుంటే, మెలో డ్రామాతో  కథనం బావుండేది. ఇలా కథనంలో అనేక చోట్ల ఆవినాభావ సంబంధాన్ని పట్టించు కోకుండా పైపైన సీన్లు సృష్టించారు.

సెకండాఫ్ లో మళ్ళీ అరగంట ఈసారి పీరియెడ్ ప్రేమకథ. ఫస్టాఫ్ లో షార్ట్ ఫిలిమ్ నేపథ్యంలో ఒక లవ్ ట్రాక్. సెకండాఫ్ లో పీరియెడ్ నవరాత్రులు నేపథ్యంలో రోజుకో దృశ్యం చొప్పున తొమ్మిది రోజులు తొమ్మిది ప్రేమ దృశ్యాలతో లవ్ ట్రాక్. శ్యామ్ పాత్ర మార్క్సిస్టు భావజాలంతో ఏదో చేస్తానని ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోయిన లక్ష్యం ఇక వుండదు. ప్రేమ కథే వుంటుంది. ఆ తర్వాత కాపురం కథ, మరణం. ఇదంతా చాలా స్లోగా వుంటుంది.

        తిరిగి ఫస్టాఫ్ లో ఆపిన కోర్టు కేసుకి వస్తుంది కథ. ఇప్పుడు వాసు ఆ శ్యామ్ సింఘారాయ్ తానేనని కోర్టులో వాదిస్తాడు. ఇది తేల్చడానికి వాదోపవాదాలు, సాక్ష్యాధారాలు, లాజికల్ ప్రశ్నలు. వాసూ శ్యామ్ ఒకేలా వున్న ఫోటోలు చూపిస్తే కేసు తేలిపోతుంది. ఇలా చేయకుండా ఇంకేవో ఎవిడెన్సులతో తర్జనభర్జన. అయోధ్యలో రామాలయం వుండేదని పాపులర్ సెంటిమెంటు అనీ, ఇంకే సాక్ష్యాలూ అవసరం లేదనీ, సుప్రీం కోర్టు పాపులర్ సెంటిమెంటు ఆధారంగానే అనుకూల తీర్పు ఇచ్చిందనీ, అలాగే పునర్జన్మ అంశం కూడా పాపులర్ సెంటిమెంటు అనీ, దీన్నీసాక్ష్యాధారాలతో నిరూపించలేమనీ వాదనలు.

        నిజమే, అక్కడికే వద్దాం. రివ్యూలో మొదటే చెప్పుకున్నట్టు పునర్జన్మల కథలకి లాజిక్స్ అనవసరం, సెంటిమెంట్స్ కే ఓటెయ్యాలి. కానీ లాజిక్స్ తో ఏదేదో చెప్పి నిరూపించారు సెంటిమెంట్స్ పాయింటు వదిలేసి. వాసు తన పూర్వజన్మ తెలుసుకుందామని కలకత్తాలో తిరిగినప్పుడు బతికున్న భార్య మైత్రేయిని కోర్టుకి తీసుకొచ్చి చూపించొచ్చు కదా? అనూహ్యంగా ఈ సీను వేసి కోర్టులో డ్రామా, ఎమోషన్స్, పాథోస్ వగైరా వగైరా ఎలిమెంట్స్ తో మాస్టర్ స్ట్రోక్ ఇచ్చి-  వారెవ్వా ఏం కథ చెప్పాడన్పించుకోవచ్చు కదా? కోర్టులో లాజికల్ గా గెలిచి, తర్వాత ముగింపులో బతికున్న మైత్రేయిని వాసు కలుసుకుంటే కథకేం ఉపయోగపడిందనీ?

        కోర్టు డ్రామాతో బాటు క్లయిమాక్స్ ఇందుకే ఫ్లాట్ గా వున్నాయి. మొత్తంగా ఈ మూవీని ఎక్కువ ఆలోచించకుండా అభిమాన స్టార్స్ ని చూస్తూ అలా అలా ఎంజాయ్ చేసేస్తే మంచి ఎంటర్ టైనర్. చాలా రోజుల తర్వాత వయొలెన్స్ లేని కలర్ఫుల్ రోమాంటిక్ డ్రామా.

—సికిందర్