1226 : స్పెషల్ ఆర్టికల్

    సెప్టెంబర్ లో నిర్వహించిన జాతీయ సినిమా దినోత్సవానికి లభించిన ప్రతిస్పందనని  చూసి మరో మూడు రోజులు పండుగని పొడిగించాయి మల్టీప్లెక్స్ కంపెనీలు. కొత్త సినిమాల విడుదలల సాకు చూపించి తెలుగు రాష్ట్రాల్లో పండుగ నిర్వహించలేదు. ఇతర రాష్ట్రాల్లో 75 రూపాయల టికెట్ కి 90 శాతం ఆక్యుపెన్సీతో మల్టీప్లెక్సులు కళకళ లాడడం చూసి కళ్ళు తెరిచారు. ఇటీవల ప్రేక్షకులు సినిమాలకి దూరమవడానికి కారణం భారీగా పెంచిన టికెట్ రేట్లు అని గ్రహించారు. చౌక వినోద సాధనమైన సినిమాని ఖరీదైన విలాస వస్తువుగా మార్చడంతో ప్రేక్షకులు తగ్గిపోయారని తెలుసుకున్నారు. టికెట్ ధరలతో బాటు తినుబండారాల ఖర్చు ఫైఫ్ స్టార్ లెవెల్లో వుండడంతో సామాన్యులు సినిమాలకి దూరమైపోయారు.

హైదరాబాద్ లో ఉప్పల్, ఎల్బీ నగర్, మేడ్చల్ వంటి శివారు ప్రాంతాల్లో మల్టీ ప్లెక్స్ టికెట్ ధర మూడేళ్ళ క్రితం 100 రూపాయలుండేది. దీంతో సింగిల్ స్క్రీన్ థియేటర్లకి వెళ్ళే సగటు ప్రేక్షకులు మల్టీప్లెక్సుల వైపు మరలారు. ఇంతలో ప్రభుత్వం మల్టీప్లెక్సుల్లో పార్కింగ్ ఫీజు ఎత్తేయడంతో, పార్కింగ్ ఫీజుల నష్టాల్ని పూడ్చుకోవడానికా అన్నట్టు టికెట్ ధరలు 150 కి పెంచేశారు. పార్కింగ్ ఫీజులున్నప్పుడు బైక్ కి 20, కారుకి 30 రూపాయలుండేది. పార్కింగ్ ఫీజు ఎత్తేయడంతో టికెట్ ధర 150 చేశారు. దీంతో 20, 30 రూపాయలు నష్టం  ప్రేక్షలకే తప్ప, మల్టీప్లెక్సులకి టికెట్టు మీద 20, 30 రూపాయలు అదనపు లాభమే. పార్కింగ్ ఫీజులు ఎత్తేస్తూ ప్రభుత్వం తీసుకున్న నిర్ణయం మల్టీప్లెక్సులకే అదనపు ఆదాయంగా మారింది! అయినా సగటు ప్రేక్షకులు భరించారు.

 

        ఇక కోవిడ్ తర్వాత టికెట్ ధర 200 కి పెంచేశారు. ఆన్ లైన్ బుక్కింగ్ చేసుకుంటే 30 రూపాయలు అదనం. కోవిడ్ దెబ్బతో కోట్లాది కుటుంబాలు ఆర్ధికంగా  ఛిన్నాభిన్నమవగా, కోట్లమంది మధ్యతరగతి జీవులు దారిద్ర్య రేఖకి దిగువకు జారిపోగా, సినిమా టికెట్ల రేట్లు పెంచడం తెలివి తక్కువ నిర్ణయమే. పైగా పెద్ద సినిమాలు విడుదలైతే 300, 400 రూపాయలు వసూలు చేయడం దోపిడీయే. తినుబండారాలు కూడా 30గ్రా పాప్ కార్న్ 100 రూపాయలు, 70 గ్రా పాప్ కార్న్ 200 రూపాయలు! టీ కాఫీలు 40 రూపాయలు! ఇదంతా కోవిడ్ కాలంలో మల్టీప్లెక్సులు మూతబడి భారీ నష్టాలు చవి చూసినందుకని కారణం చెప్పారు. మరి కోవిడ్ కాలంలో చితికిపోయిన ప్రజల నష్టాలు  ఎవరు తీరుస్తారు. తమ నష్టాల్ని ప్రజలు తామే భరించినట్టు, మల్టీప్లెక్సులు వాటి నష్టాల్ని అవే భరించాలి. ఎవరి నష్టాల్ని వారే జీర్ణం చేసుకోవాలి తప్ప ఇంకొకరి ద్వారా పూడ్చుకోవాలని చూస్తే అసలుకే ఎసరురే వస్తుంది.

 

        ఇదే జరిగింది. మల్టీప్లెక్సుల నష్టాల్ని పూడ్చడానికి ప్రేక్షకులు ససేమిరా అని సినిమాలకి డుమ్మా కొట్టడం ప్రారంభించారు. మల్టీప్లెక్సుల అంచనాలు తలకిందులయ్యాయి. ఒక గ్రూపు కంపెనీ ఇంకో గ్రూపుకి మల్టీప్లెక్సులు అమ్మేసి చేతులు దులుపుకుంది. సినిమాలు ఫ్లాపవడానికి రకరకాల కారణాలు వూహించారు. వాటిలో ఓటీటీలు ఒకటి. ఓటీటీలతో నిర్మాతలు లాభపడుతున్నారు, మల్టీప్లెక్సులకి నష్టాలే. అమెరికాలో కోవిడ్ కాలంలో దూరమైన ప్రేక్షకుల్ని తిరిగి రప్పించడానికి 3 డాలర్ల టికెట్టుతో జాతీయ సినిమా దినోత్సవం నిర్వహించారు. ఇది బ్రహ్మాండంగా విజయవంతమైంది. ఇది చూసి ఇండియాలో నిర్వహించారు. ఇక్కడ కూడా విజయవంతమైంది. దీన్ని మూడు రోజులు పొడిగించి చూశారు. ప్రేక్షకులు తగ్గలేదు.

 

        దీంతో వ్యాపారం అర్ధమైంది. ప్రేక్షకులు సినిమాలకి దూరమవడానికి ఓటీటీలు పూర్తి కారణం కాదనీ, పెంచేసిన టికెట్ల ధరలేననీ జ్ఞానోదయమైంది. సినిమా పండగ రోజు హిందీలో ‘చుప్ - రివెంజ్ ఆఫ్ ది ఆర్టిస్ట్’ నిర్మాతలు వెనుకాడకుండా 75 రూపాయల టికెట్ ధరకే సినిమా విడుదల చేశారు. 90 శాతం ఆక్యుపెన్సీ తో ఆటలు కళకళ లాడాయి. దీన్ని మూడు రోజులు పొడిగించారు. ఇంకా బాగా ప్రేక్షకులొచ్చారు. అంటే చిన్న సినిమాలకి ప్రేక్షకులు దూరమయ్యారనే అభిప్రాయం కూడా తప్పని రుజువయ్యింది.  ఇదే ‘చుప్’ కి 200, 300 రెగ్యులర్ టికెట్ రేట్లు వసూలు చేస్తే అన్ని చిన్న సినిమాలకి లాగే ఇదీ మల్టీప్లెక్సుల రెంట్లు కట్టుకుని వెనక్కి వచ్చేది.

 

           సినిమా పండుగ జరిగే సెప్టెంబర్ 23 వ తేదీన తెలుగులో అల్లూరి, కృష్ణ వ్రింద విహారి (ఇదొక వికృత టైటిల్), దొంగలున్నారు జాగ్రత్త అని మీడియం, చిన్న సినిమాలు విడుదలయ్యాయి. అందుకని తెలుగు రాష్ట్రాల్లో 75 రూపాయల సినిమా పండుగని రద్దు చేశారు. రద్దు చేసి లాభపడిందేమీ లేదు.  75 రూపాయల టికెట్ కే ఈ మూడు సినిమాలు చూపించి వుంటే మీడియం, చిన్న సినిమాలకి 200 రూపాయల టికెట్ కారణంగా  దూరమైన ప్రేక్షకుల స్పందన వేరేగా వుండేదేమో- ‘చుప్’ కి లాగా!

 

        ఇక కనీసం తెలుగులో చిన్న, మధ్య తరహా  సినిమాల  నిర్మాతలు పునరాలోచించు కోవాలేమో. ప్రేక్షకులకి సినిమా అంటే 100 రూపాయల వస్తువే. సగటు ప్రేక్షకులకి సైతం. మల్టీప్లెక్స్ కంపెనీలు ఈ కోవలోనే ఇప్పుడు ఆలోచిస్తున్నాయి. దీనికో ఎజెండా రూపొందిస్తున్నారు. చిన్న, మధ్య తరహా బడ్జెట్ సినిమాలకి వేరియబుల్ ధర వుంటుంది. ఈవినింగ్, నైట్ షోలు, అలాగే వారాంతాల్లో ఉద్యోగాలు చేసే యువ ప్రేక్షకులు ఎక్కువగా వుంటున్నారు. వీరిని వీలైనన్ని ఎక్కువ సార్లు రప్పించేందుకు ప్రణాళికలు సిద్ధం చేస్తున్నారు. ఎక్కువగా విడుదలయ్యే చిన్న, మధ్య తరహా సినిమాల టికెట్ల ధర్ల 100 రూపాయలు నిర్ణయించి, తినుబండారాల ధరలూ బాగా తగ్గించాలని ఆలోచిస్తున్నారు. ఈ చర్యలు  రాబోయే నెలల్లో విడుదలయ్యే మధ్య స్థాయి హిందీ సినిమాలని దృష్టిలో పెట్టుకుని తీసుకుంటున్నారు.


‘బ్రహ్మాస్త్రా’,  ‘చుప్: రివెంజ్ ఆఫ్ ది ఆర్టిస్ట్’ లకి ప్రయోగాత్మకంగా గత వారం 100 రూపాయల టిక్కెట్‌లని  విక్రయించారు. స్పందన బావుంది. నవంబర్‌లో షెడ్యూల్ చేసిన అజయ్ దేవగన్ ‘దృశ్యం 2’ కి 50 శాతం తగ్గింపుని ఆఫర్ చేస్తున్నారు. అమితాబ్ బచ్చన్ నటించిన ‘గుడ్‌బై’  ప్రారంభ రోజున ₹150 లకే టికెట్స్ ని అందించారు. మరి కొంత సమయం తీసుకుని, టిక్కెట్ ధరలు తగ్గిస్తే థియేటర్లకి  వచ్చే ప్రేక్షకుల ఫ్రీక్వెన్సీ నిజంగా పెరుగుతుందో లేదో విశ్లేషిస్తారు. టిక్కెట్ రేట్లు చాలా తక్కువగా వుంటే పెట్టుబడిని తిరిగి పొందలేని భారీ-బడ్జెట్ చిత్రాలకి సాధ్యం కాదు. అయితే అక్టోబర్‌లో విడుదలయ్యే చిన్న తరహా సినిమాలకి నిర్మాతలు ప్రయోజనమే పొందుతారు.

 

        ఒకే ప్రాపర్టీ ఒకే సమయంలో ప్రీమియంతో బాటు  తక్కువ ధర టికెట్లని  అమలు చేయగల డ్యూయల్ టికెటింగ్ వ్యూహంకూడా ప్రయోజనం చేకూరుస్తుంది. చౌకగా వున్నందున యువకులు, శ్రామిక తరగతి ఫ్రేక్షకులు పెరుగుతారని ఆశిస్తున్నారు. ఈ సంస్కరణలకి తెలుగు నిర్మాతలు అంగీకరిస్తారో లేదో చూడాలి.

***

 

1225 : రివ్యూ!

 రచన- దర్శకత్వం: ఏ మోహన్ రాజా

తారాగణం : చిరంజీవి, నయనతార, ప్రగతి, సల్మాన్ ఖాన్, సత్యదేవ్, మురళీ శర్మ, సాయాజీ షిండే, సునీల్, షఫీ తదితరులు
కథ : మురళీ గోపి (మలయాళం), మాటలు : లక్ష్మీ భూపాల, సంగీతం : థమన్ ఎస్, ఛాయాగ్రహణం : నీరవ్ షా
బ్యానర్స్ : కొణిదెల ప్రొడక్షన్ కంపెనీ, సూపర్ గుడ్ ఫిల్మ్స్
నిర్మాతలు : రామ్ చరణ్, ఆర్ బి చౌదరి, ఎన్వీ ప్రసాద్
విడుదల : అక్టోబర్ 5, 2022
***

‘ఆచార్య’ పరాజయం తర్వాత మెగాస్టార్ చిరంజీవి మలయాళంలో హిట్టయిన ‘లూసిఫర్’ రీమేక్ తో దసరా సందర్భంగా ప్రేక్షకుల ముందుకొచ్చారు. రెగ్యులర్ తన మార్కు కమర్షియల్ మసాలాలకి దూరంగా ఈసారి కథా బలమున్న రాజకీయ డ్రామాలో నటించారు. విడుదలకి ముందు రిలీజ్ అయిన ట్రైలర్ తో భిన్నాభిప్రాయాలు వ్యక్తమైనా బుకింగ్స్ బలంగా వున్నాయి. ఇందులో ఇంకా సల్మాన్ ఖాన్ కూడా ఒక పాత్ర నటించడంతో అదనపు ఆసక్తి ఒకటి ఏర్పడింది. రెండు దశాబ్దాల క్రితం ‘హనుమాన్ జంక్షన్’ అనే మలయాళం రీమేక్ తో హిట్ దర్శకుడుగా తమిళ సినిమాల్లోకి వెళ్ళిపోయిన దర్శకుడు మోహన్ రాజా, తిరిగి ఈ మలయాళం రీమేక్ తో చిరంజీవికి హిట్ ఇచ్చేందుకు సాహసించారు. ఇది సాధ్యపడిందా? మోహన్ లాల్ నటించిన  ‘లూసిఫర్’ తెలుగు డబ్బింగ్ 2019 లోనే విడుదలయింది. యూట్యూబ్ లో కూడా వుంది. తెలుగు ప్రేక్షకులు చాలా వరకూ చూసేసే వుంటారు. ఇప్పుడు ‘గాడ్ ఫాదర్’ ని చూస్తే ‘లూసిఫర్’ ని మరిపించేలా వుంటుందా? తెలుసుకుందాం...

కథ

జనజాగృతి పార్టీ అధ్యక్షుడు, ముఖ్యమంత్రి పికె రామదాసు మృతితో విషాద చ్ఛాయలు అలుముకుంటాయి. ఇంకా అంత్య క్రియలకి ముందే సీఎం పదవి కోసం కుమ్ములాటలు మొదలవుతాయి. పార్టీ నాయకుడు వర్మ (మురళీ శర్మ), నాయుడు (సాయాజీ షిండే) ఎత్తుగడలు వేస్తూంటారు. రామదాసు పెద్ద కుమార్తె సత్యప్రియ (నయనతార), అల్లుడు జయదేవ్ (సత్య దేవ్) ల పేర్లు ప్రతిపాదన కొస్తాయి. జయదేవ్ పెద్ద నేర సామ్రాజ్యాన్ని నడుపుతూంటాడు. ఆ డబ్బుతోనే పార్టీని నడిపిస్తున్నందుకు పదవికి తానే అర్హుడని పావులు కదుపుతాడు.

ఇవన్నీ గమనిస్తున్న రామదాసు ఆత్మీయుడు బ్రహ్మ (చిరంజీవి) రంగప్రవేశం చేసి జయదేవ్ ని అడ్డుకుంటాడు. దీంతో ఇద్దరి మధ్యా పోరాటం మొదలవుతుంది. కింగ్ మేకర్ పాత్ర పోషిస్తున్న బ్రహ్మ అసలు ఉద్దేశమేమిటి? ఎవర్ని సీఎం పదవిలో కూర్చోబెట్టబోతున్నాడు? అతనంటే సత్య ప్రియకి ఎందుకు ద్వేషం? అసలు బ్రహ్మ ఎవరు? అతడికి రామదాసు కుటుంబంతో సంబంధమేమిటి? ఇవి తెలియాలంటే వెండి తెరమీద చూడాల్సిందే.

ఎలావుంది కథ

రాజకీయ సినిమా కథల్లో ఇదొక భిన్నమైన కథ. ఈ క్రెడిట్ మలయాళం ‘లూసిఫర్’ కిచ్చేయాలి. దీన్ని తెలుగుకి కొన్ని మార్పు చేర్పులతో  ‘గాడ్ ఫాదర్’ గా రీమేక్ చేసినప్పుడు, ‘లూసిఫర్’ కి దీటుగానే ఫలితం వచ్చింది. ఇంత నీటయిన, అర్ధవంతమైన, బలమైన రాజకీయ డ్రామా చాలా కాలం తర్వాత  తెలుగులో చూస్తాం. ఒరిజినల్లో వున్న క్రైస్తవం, కమ్యూనిజం నేపథ్యాల్ని పూర్తిగా తొలగించినా కథకేమీ లోటు రాలేదు. బైబిల్లో లూసిఫర్ కథని తెలుగుకి జానపద రాజు కథగా నేపథ్యమిచ్చారు.

కథ ఒకెత్తు అయితే, పాత్ర చిత్రణలొక ఎత్తు. చిరంజీవి బ్రహ్మ పాత్రని మలయాళంలో మోహన్ లాల్ లాగా పాత్ర వయసురీత్యా  ఔచిత్యం చెడకుండా కాపాడారు. చిరంజీవి కదాని ఫ్యాన్స్ కోసం, మాస్ కోసం, హీరోయినూ రోమాన్సూ పాటలూ డాన్సులూ పంచ్ డైలాగులూ కామెడీలూ వంటివన్నీ పూర్తిగా దూరం పెట్టి, ఆనాడు ‘హిట్లర్’ లో చిరంజీవిలాగా హూందాగా చూపించి పాత్రకి పూర్తి న్యాయం చేశారు. చిరంజీవి ఇమేజి చట్రాన్ని తీసి అవతల పడేశారు. రాజకీయ కథ కొత్తగా, మెచ్యూర్డ్ గా వున్నప్పుడు చిరంజీవి కూడా మెచ్యూర్డ్ గా, కొత్తగా వుండాల్సిందే.  ఇలా ప్రతీ పాత్రా డీసెంట్ గా బలంగా వున్నాయి.   ఇలా చాలా కాలం తర్వాత తెలుగులో ఒక మౌలిక హిట్ కథ తెరకెక్కింది. ఇది చూస్తూ ‘లూసిఫర్’ ని మర్చిపోవాల్సిందే. ఈ కథలో అసలు బ్రహ్మగా చిరంజీవి ఎవరన్న దానికి రొటీన్ మూస ఫ్లాష్ బ్యాక్ వేయకుండా, ఫస్టాఫ్ నడుస్తున్న డ్రామాతోనే బ్రహ్మ గతాన్ని డిమాండ్ చేసే సన్నివేశం వచ్చినప్పుడల్లా, తెలుపు -నలుపులో మాంటేజెస్ తో దృశ్యాలు వచ్చి పోవడం నీటైన స్క్రీన్ ప్లే రచనలా వుంది.

నటనలు – సాంకేతికాలు

మొదటి పావుగంట తర్వాత చిరంజీవి ఎంట్రీ వుంటుంది. ఈ ఎంట్రీ హీరోయిజం కోసం ఫైట్ సీనుతో కాకుండా, సీఎం అంత్యక్రియలకి వచ్చే సీనుతో డ్రమెటిక్ గా వుంటుంది. పావు గంట తర్వాత నుంచి కథ వేడెక్కి చిరంజీవి క్యారక్టరైజేషన్ స్థిర పడుతుంది. దెబ్బకి ఎదురు దెబ్బ తీసే డ్రామాతో ఇంటర్వెల్ వరకూ పాత్ర ఎలివేట్ అవుతూ పోతూంటుంది. ఇదంతా చిరంజీవి పెర్ఫార్మెన్స్ తో హైలైట్ అవుతూంటుంది. ఇంటర్వెల్ కి ముందు ఫైట్ సీన్ కూడా డీసెంట్ గా వుంటుంది. బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో థమన్ సంగీతంలోని పాటతో ఈ ఫైట్ ఒక ఈవెంట్ లా వుంటుంది.

అయితే సెకండాఫ్ కథ రొటీన్ గాడిలో పడినా, ప్రత్యర్ధితో పోరాటంలో క్యారక్టర్ ని నిలబెట్టుకుంటూ వచ్చారు చిరంజీవి. కానీ చివరి అరగంట క్లయిమాక్స్ ని కాపాడలేకపోయారు.

చిరంజీవికి దీటుగా ప్రత్యర్ధి పాత్రలో స్మాల్ హీరో సత్యదేవ్ ఒక సర్ప్రైజ్ అప్పీయరెన్స్. జయదేవ్ గా సత్యదేవ్ నటించిన ప్రతీ సీనూ రాణిస్తాయి. మెగాస్టార్ మూవీకి విలన్ గా నటించే ధైర్యానికి అతడ్ని మెచ్చుకోవాలి. గుర్తుండిపోయే పెర్ఫార్మెన్స్ ఇచ్చాడు. వర్మగా మురళీ శర్మ కామిక్ విలనీ, ఎక్స్ ప్రెషన్స్ చూస్తున్న కొద్దీ చూడాలన్పించేలా వున్నాయి. ఈ ఎక్స్ ప్రెషన్స్ కోసమే దర్శకుడు క్లోజప్ షాట్స్ వేస్తూ పోయాడు. ఇక చిరంజీవి మీద కోపంతో వుండే నయనతార సీరియస్ నటన, బాల్యం నుంచీ ఆమె పాత్రకున్న గతం సన్నివేశాలకి డెప్త్ నిస్తాయి. ఇతర పాత్రల్లో సహాయ నటులూ ఏమీ తీసిపోలేదు.

ఇంటర్వెల్లో మాసూమ్ భాయ్ గా ఎంట్రీ ఇచ్చే సల్మాన్ ఖాన్ తిరిగి క్లయిమాక్స్ లోనే చిరంజీవిని కాపాడేందుకొస్తాడు. ఇద్దరూ వున్న ప్రతీ సీనూ కనువిందు ప్రేక్షకులకి. ఇద్దరి మీదా సాంగ్ కూడా కిక్ నిచ్చేదే. అయితే క్లయిమాక్స్ లో కథ మిగలక పోవడంతో సల్మాన్ చేసేదేమీ వుండదు పాత్ర పరంగా.

థమన్ కూర్చిన సంగీతం మెగాస్టార్ మూవీ లెవెల్లో వుంది. కథా బలం వల్ల తన సంగీతం బలంగా వున్నట్టు అన్పిస్తుంది. నీరవ్ షా కెమెరా వర్క్ చాలా ఉన్నతమైనది. క్రౌడ్ దృశ్యాలు, దృశ్యాలకి వేసిన సెట్స్, ఇన్ డోర్ - ఔట్ డోర్ లొకేషన్స్, యాక్షన్ సీన్స్ ప్రతీదీ అతడి లైటింగ్ -కెమెరా వర్క్ తో దృశ్య వైభవాన్ని సంతరించుకున్నాయి. లక్ష్మీ భూపాల రాసిన డైలాగులు కూడా హైలైట్ గా, కొన్ని చోట్ల ఆలోచనాత్మకంగా వున్నాయి.

చివరి కేమిటి

రీమేకుల దర్శకుడు మోహన్ రాజా (ఎడిటర్ మోహన్ కుమారుడు) ఇరవై ఏళ్ళ తర్వాత తిరిగి ఈ రీమేక్ తో పేరు నిలబెట్టుకున్నాడు. చివరి అరగంట తప్పితే మిగతా రెండు గంటలూ పకడ్బందీ కథా కథనాలతో రాజకీయ డ్రామా నడపడం అభినందించ దగ్గ విషయమే. అయితే, చివరి అరగంటే చేజారిపోయింది. ఈ అరగంట క్లయిమాక్స్ నడపడానికి కథే లేదు. ఒక్క దెబ్బతో విలన్నీ ఫినిష్ చేయొచ్చు. చేయకుండా విలన్ తో యాక్షన్ సీన్స్ సాగిసాగి అనవసర హైరానా లాగా తేలింది. ఈ యాక్షన్ సీన్స్ కి చేసిన సీజీ కూడా నాసిరకంగా వుంది. తుపాకీ కాల్పులు, పేల్చివేతలూ అంతవరకూ నీటుగా చూపించు కొచ్చిన సినిమాని తారుమారు చేశాయి. ఈ లాజిక్ లేని మసాలా మాస్ కోసమేమో తెలీదు. మొత్తానికి చివర్లో సల్మాన్ ని తీసుకొచ్చి చిరంజీవితో ఇలా ధూం ధాం చేసి పూర్తి చేశారు.     

దసరా పండక్కి రక్తపాతం లేని తెలుగు ప్రమాణాలతో కూడిన రీమేకుని ఓ  రెండు గంటలు ఎంజాయ్ చేశాక, చివరి అరగంట ముగింపు భరించక తప్పదు. అవ్వా కావాలి బువ్వా కావాలీ అంటే కుదరదుగా?

—సికిందర్

1224 : రివ్యూ!

రచన - దర్శకత్వం: ము. మారన్
తారాగణం : అరుళ్ నిధి స్టాలిన్, మహిమా నంబియార్, అజ్మల్ అమీర్, విద్యా ప్రదీప్, సుజా వారుణి, ఛాయాసింగ్, లక్ష్మీ రామకృష్ణన్, జాన్ విజయ్, ఆనంద రాజ్, ఆడుకాలం నరేన్ తదితరులు

సంగీతం: సామ్ సిఎస్, ఛాయాగ్రహణం : అరవింద్ సింగ్
బ్యానర్ ; యాక్సెస్ ఫిల్మ్ ఫ్యాక్టరీ
నిర్మాత : ఢిల్లీ బాబు

విడుదల : సెప్టెంబర్ 30, 2022 (ఆహా)

***

       తమిళం నుంచి ఓ మర్డర్ మిస్టరీ ‘రేయికి వేయి కళ్ళు’ ఈ వారం ఆహా ఓటీటీ లో విడుదలయింది. ఒరిజినల్ ‘ఇరవుక్కు ఆయిరం కన్గల్‌’ టైటిల్ తో 2018 లోనే విడుదలయింది. ఇది జియో సినిమాలో ఇదివరకే వుంది. తెలుగు వెర్షన్ ఇప్పుడు ఆహాలో విడుదలైంది. దీనికి ము. మారన్ కొత్త దర్శకుడు. అరుళ్ నిధి స్టాలిన్ హీరో. చాలా చిత్ర విచిత్ర మలుపులతో ఈ మర్డర్ మిస్టరీ వుంది. ఇలాటి సినిమాలకి ఓటీటీల్లో మంచి ఆదరణ వుంటోంది. ఓ రెండు గంటలు మెదడుకి పనిబెట్టే అపరాధ పరిశోధక కథలు, మెదడే అవసరం లేని రోమాంటిక్ కామెడీలకంటే చాలా నయమే కాలక్షేపానికి. ఈ మర్డర్ మిస్టరీ ఎంత కాలక్షేపమో ఓ రౌండేసి చూద్దాం...

కథ

    క్యాబ్ డ్రైవర్ భరత్ (అరుళ్ నిధి స్టాలిన్), నర్సు సుశీల (మహిమా నంబియార్) ప్రేమించుకుంటూ వుంటారు. తండ్రికి చెప్పి పెళ్ళి చేసుకోవాలని సుశీల ఆలోచన. ఇంతలో గణేష్ (అజ్మల్ అమీర్) అనే అతను సుశీలని ఒక రోమియో బారి నుంచి కాపాడతాడు. తర్వాత రెండు సార్లు అక్కడక్కడా ఎదురవుతాడు. అతడి తీరు తేడాగా వుందని గ్రహిస్తుంది సుశీల. హద్దు మీరితే కొడుతుంది. రూపాలీ (ఛాయా సింగ్) అని సుశీల రిచ్ ఫ్రెండ్ వుంటుంది. ఆమెకి పరస్త్రీ లోలుడైన భర్త వసంత్ (జాన్ విజయ్) తో సమస్యలుంటాయి. ఆమెని గణేష్ ట్రాప్ చేశాడని సుశీల తెలుసుకుంటుంది.

గణేష్ ఒక హనీ ట్రాప్ టీంని ఆపరేట్ చేస్తూంటాడు. టీం మెంబర్లు అనిత (విద్యా ప్రదీప్), మాయ (సుజా వారుణి) లని మగవాళ్ళకి ఎరగా వేసి, వీడియోలు తీసి బ్లాక్ మెయిల్ చేస్తూంటాడు. ఆ వచ్చే లక్షల రూపాయాల్నిఎంజాయ్ చేస్తూంటాడు.

ఒకసారి వైజయంతీ అనే క్రైమ్ నవలా రచయిత్రి (లక్ష్మీ రామకృష్ణన్) భరత్ క్యాబ్ ఎక్కినప్పుడు, రోడ్డు వారగా ఒకడు హై ఎండ్ బైక్ మీద పోతూంటే అనుమానంగా చూస్తుంది. ఇలాటిదే బైక్ మీద ఆమె భర్త యాక్సిడెంట్ లో చనిపోయాడు. ఆ ప్రమాద స్థలం నుంచి బైక్ మాయమైంది. ఇప్పుడు ఆ బైక్ మీద పోతున్న వాడు గణేష్ అని ఆమెకి తెలీదు.

ఇలా వుండగా, సుశీలతో బాటు రూపాలీనీ గణేష్ వేధిస్తున్నాడని తెలుసుకున్న భరత్, గణేష్ సంగతి చూడాలని వెళ్తాడు. ఈ సమయంలోనే గణేష్ తో బ్లాక్ మెయిల్ కీ, దోపిడికీ గురైన మురుగేశన్ (ఆనందరాజ్), నరేన్ (ఆడుకాలం నరేన్) లు గణేష్ ని చంపడానికి ఒకరి తర్వాత ఒకరు వెళ్తారు. తర్వాత పక్కింటి అతను కంప్లెయిట్ చేస్తే పోలీసులు వచ్చి చూస్తారు. ఆ ఇంట్లో గణేష్ టీం మెంబర్ మాయ చచ్చిపడి వుంటుంది.

ఈ ముగ్గుర్లో మాయని చంపిందెవరు? గణేష్, అనితలు ఏమైపోయారు? వర్షపు రాత్రి ఏమిటీ మిస్టరీ? ఈ కేసులో ఇంకెన్ని లోతుపాతున్నాయి? ఇంకెందరు పాత్రధారులున్నారు? నిందితుడిగా పరారీలో వున్న భరత్ ఈ జటిల సమస్యని ఎలా పరిష్కరించాడు? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

    చిన్న బడ్జెట్లతో వీరావేశంతో తీసేస్తున్న ప్రేమ సినిమాలకి థియేటర్లలో దిక్కు లేదు, ఓటీటీల్లోనూ రొక్కం లేదు. ఇవన్నీ ప్రమాదకరంగా ప్రపంచాన్ని ముంచెత్తుతున్న ప్లాస్టిక్ లాంటి వ్యర్ధాలే. క్రైమ్ సినిమాలకి ఓటీటీల్లో డిమాండ్ వుంది. దీంతో ఇవి క్వాలిటీ ఎలా వున్నా (క్రైమ్ కి క్వాలిటీ ఏమిటి) చూసేస్తున్నారు ప్రేక్షకులు. కాస్త క్వాలిటీ వున్నవి ‘రేయికి వేయి కళ్ళు’ అంటూ వస్తూంటాయి. వచ్చినప్పుడు నల్గురి నోళ్ళల్లో నానుతాయి. ఏమిటీ స్పెషాలిటీ అని చూస్తే- క్రైమ్ ఈజ్ సీరియస్ బిజినెస్ కామెడీ లాగే. కామెడీని తీయడాన్ని ఎంత సీరియస్ గా తీసుకోవాలో, క్రైమ్ తీయాలన్నా అంతే సీరియస్ గా తీసుకోవాలి. బలహీన నేరాలు, వాటికి బలహీన దర్యాప్తులు, హీనమైన కథనాలు, ముగింపులూ తీస్తే వేరే కామెడీలు తీయనవసరం లేదు, ఇవే హాస్యాస్పదంగా వుంటాయి.

ఇదొకటైతే, క్రైమ్ లో సస్పెన్స్ అంటే చివరి వరకూ హంతకుడెవరో తెలియకుండా అదృశంగా వుంచడమే అనుకుని ఇంకా తీసేస్తున్నారు. ఈ ఎండ్ సస్పెన్సు కథలు ఏనాడో కాలం చెల్లిపోయాయని తెలుసుకోవడం లేదు. సినిమాకి కథ కావాలి, దాంతో యాక్షన్ కావాలి. సినిమా అంటే చలన చిత్రం, చలనంలో వుండేది. కథ కదలకుండా, యాక్షన్ లేకుండా నిశ్చలంగా వుండేది కాదు. ఇలా ప్రత్యర్ధి పాత్ర అయిన హంతకుడు అదృశ్యంగా వుంటే కథే పుట్టదు, యాక్షనే వుండదు. హంతకుడెవరా అని హీరోగారు వెతుక్కోవడంతోనే సరిపోతుంది. హంతకుడు ప్రత్యక్షంగా వుంటే ఒక ఇంట్రెస్టింగ్ గేమ్ తో హీరోతో కథా, దాంతో యాక్షనూ సాధ్యమవుతాయి. ఇదే ‘రేయికి వేయి కళ్ళు’ తో చేశాడు దర్శకుడు. ఎండ్ సస్పెన్స్ ఉచ్చులో పడకుండా సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ తో కథనం చేశాడు.

ఇందులో హత్యకి అనుమానితులు ముగ్గురున్నా, పరారీలో వున్న గణేషే హత్య చేశాడని మనకి తెలిసిపోతుంది. కనుక ఎండ్ సస్పెన్స్ లేదు. ఇక అతడెలా దొరుకుతాటడన్న సీన్ టు సీన్ సస్పెన్సుని పుట్టిస్తూ యాక్షనే వుంది. ఇందుకే ఈ రెండు గంటల మర్డర్ మిస్టరీ ఇంట్రెస్ట్ గా మారింది. అయినా ఇందులోనూ లోపాలున్నాయి. కథ నడపడానికి పాయింటు కళ్ళముందున్నా, అసందర్భమైన పాయింటు ని లాగి సెకండాఫ్ కథనం చేశాడు. దీని గురించి తర్వాత తెలుసుకుందాం. 

నటనలు - సాంకేతికాలు

    ఈ జానర్ సినిమాల్లో హీరో అనే వాడు కనీసం నవ్వకుండా మూతి ముడుచుకుని సీరియస్ గానే వుండాలా? సస్పెన్స్ అనే ఎలిమెంటే సీరియస్సై నప్పుడు, దాన్ని ఛేదించే హీరో కూడా సీరియస్ గానే వుంటే ద్వంద్వాలు వర్కౌట్ కాక, రిలీఫ్ లేని ఒకే మూడ్ తో సినిమా సాగి ఓపికని పరీక్షిస్తుంది. ఇందులో హీరో అరుళ్ నటన ఇదే. ఒక్కోసారి సీరియస్సో, విషాదమో అర్ధం గాని ఎక్స్ ప్రెషన్స్ ఇస్తాడు. దర్యాప్తులో ఒక కొత్త విషయం తెలిసినప్పుడు మనం ఆశ్చర్య పడితే తను సీరియస్ గానే వుంటాడు. ఇలావుంటే కథని ప్రేక్షకులతో ఎలా కనెక్ట్ చేస్తాడు. మర్డర్ మిస్టరీని ఛేదించడంలో తెలివితేటల వరకూ ఓకే కానీ, కాస్త వినోదం కూడా అందించాలి ప్రేక్షకుల నుంచి డబ్బులు తీసుకున్నాక. ఇది ఆర్ట్ సినిమా కాదు కాబట్టి. పోలీస్ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఎక్కడా లేకుండా అరుళ్ ఇన్వెస్టిగేషనే కొనసాగడానికి కారణముంది. ఇది అనుమానితుడైనందుకు అతడి అవసరమే గాబట్టి.

       విలన్ గా అజ్మల్ ఇంకా సరాదాగా వుంటాడు సీరియస్ పనుల్లో కూడా డైలాగ్ కామెడీతో. హీరో క్యారక్టర్ కంటే ఈ క్యారక్టర్ కలర్ఫుల్ గా వుంటుంది. హీరోయిన్ మహిమా నంబియార్ హోమ్లీగా వుండే నటి. మర్డర్ జరిగిన తర్వాత ఈమె పాత్ర నామ మాత్రంగా వుంటుంది. కథని మలుపులు తిప్పే కీలక పాత్ర రిచ్ మొగుడికి భార్యగా అవస్థలు పడే చాయా సింగ్ ది. పాత్ర స్వరూపం మార్పులకి గురయ్యే క్రమాన్ని బాగా నటించింది. కథ డెప్త్, ఆత్మ అన్నీ ఈమె పాత్ర తోనే వున్నాయి. ఇక రచయిత్రి పాత్రలో లక్ష్మీ రామకృష్ణన్ కూడా. ఈమెతో ముగింపులో అతి చేశాడు దర్శకుడు. దీని గురించి కూడా తర్వాత తెలుసుకుందాం.

       అనుమానితులుగా జాన్ విజయ్, ఆనంద రాజ్, ఆడుకాలం నరేన్ లలో  ఆనంద రాజ్ ది కామెడీగా వుండే పాత్ర. మిగిలిన ఇద్దరూ అనుమానితులుగా బాగానే నటించారు గానీ, అసలీ అనుమానితులకి సంబంధించిన కథనమే అవసరం లేదు. దీని గురించి కూడా తర్వాత తెలుసుకుందాం.

        టెక్నికల్ గా బావుంది. ఈవారం ‘విక్రమ్- వేదా’ కి సంగీతమిచ్చిన సామ్ ఈ మర్డర్ మిస్టరీకి కూడా థ్రిల్లింగ్ స్కోరు ఇచ్చాడు. సస్పెన్సు ని ఎలివేట్ చేసే బాణీలతో ఒక శైలిని మెయింటైన్ చేశాడు- మ్యూజిక్ డిజైన్ గా. అరవింద్ ఛాయాగ్రహణం కూడా ప్రొఫెషనల్ గా వుంది. కొత్త వాడైన మారన్ దర్శకత్వం పకడ్బందీగానే వుంది. సీన్ ఎక్కడ ప్రారంభించాలో, సీనులో ఏఏ విషయాలు కెమెరాకి అవసరం లేదో, సెల్ఫ్ ఎడిట్ చేసుకుని స్క్రిప్టు రాసినట్టుంది.

చివరికేమిటి

    ఫస్టాఫ్ మొదటి ముప్పావు గంట కథనాన్ని వివిధ పాత్రల్ని సెటప్ చేయడానికే తీసుకున్నాడు దర్శకుడు. పాత్రలు అనేకం వున్నాయి. అయితే  మణిరత్నం ‘పొన్నియిన్ సెల్వన్’ లాగా మల్టీపుల్ పాత్రలతో కన్ఫ్యూజన్ లేదు. ముప్పావు గంట తర్వాత మర్డర్ జరిగి హీరో సహా అనుమానితులు ముగ్గురూ ఎవరికి వాళ్ళు ఉడాయించడంతో, తర్వాత హీరో అరుళ్ పోలీస్ స్టేషన్ నుంచి కూడా పారిపోవడంతో ఇంటర్వెల్ పడుతుంది. ఇంతవరకూ నీటుగా, బలంగా వుంది. ఈ మొత్తం మర్డర్ సీక్వెన్సులో విలన్ అజ్మల్ ని చూపించక పోయినా అతనే హంతకుడని మనకి తెలిసిపోతుంది. కనుక హంతకుడితో ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనం వుండే ఆస్కారం లేదు.

సెకండాఫ్ తోనే సమస్య. పాయింటేమిటంటే అజ్మలే హంతకుడని తెలిసిపోతున్నాక, అనుమానితులుగా అరుళ్, ఆనందరాజ్, ఆడుకాలం నరేన్ లని చూపించడంలో అర్ధం లేదు. వెంటనే అరుళ్ అజ్మల్ ని పట్టుకుని తన మీద నిందని తొలగించుకునే ఎజెండాతో కొనసాగాలి. ఇలా కాకుండా ఆనంద రాజ్, నరేన్ లని ఒకరి తర్వాత ఒకర్ని పట్టుకునే ట్రాక్ తో, పట్టుకుని వాళ్ళు చెప్పే ఫ్లాష్ బ్యాకుల ద్వారా వాళ్ళకి హత్యతో సంబంధం లేదని తెలుసుకుని వదిలేయడం ద్వారా- జరిగిందేమిటంటే మనకి ముందే తెలిసిన విషయమే మళ్ళీ చెప్పడం లాగా తయారయ్యింది. వాళ్ళు చెప్పిన మాటలు కూడా ఎలా నమ్ముతాడో తెలీదు. ఎలాటి ప్రశ్నలు వెయ్యడు. తర్వాత ఇంకో అనుమానితుడు కూడా తెరపై కొస్తే అతడితో కూడా ఇదే తంతు.

ఈ మొత్తం వ్యవహారంలో హతురాలితో సంబంధమున్న అజ్మల్ కనిపించడం లేదని తెలుసుపోతున్నాక అరుళ్ వెంటనే అతడి వేటలో పడితే కథనం సరైన ట్రాక్ లో వుంటుంది. అనుమానితులతో, వాళ్ళ ఫ్లాష్ బ్యాకులతో చూపించిందంతా అనవసర చిత్రీకరణ, లాజిక్ లేని కథనం.  

అజ్మల్ ని పట్టుకోవాలంటే, బాధిత భార్య ఛాయా సింగ్ తో వున్న పాయింటు మీద దృష్టి కేంద్రీకరిస్తే సులభమమై పోయేది. ఇలాటి లాజిక్కులు వదిలేసి ముక్కు ఎక్కడుందంటే తల చుట్టూ తిప్పి చూపినట్టుంది కథనం. ఇక ‘అనుమానితుడు’ ఆనందరాజ్ చంపడానికి పిస్తోలుతో వెళ్ళినప్పుడు, మాయ చచ్చిపడి వుంటుంది. ఆమె పక్కన పిస్తోలు వుంటుంది. ఆ పిస్తోలుతో కన్ఫ్యూజై, తన పిస్తోలు అక్కడ పడేసి, అక్కడున్న ఆ పిస్తోలుతో వచ్చేస్తాడు. పోలీసులకి హత్యా స్థలంలో పిస్తోలు దొరికినప్పుడు అదెవరిదో తెలుసుకుని ఆనందరాజ్ ని పట్టుకోవచ్చు. ఆ పని చెయ్యరు. అలాగే, రచయిత్రి భర్త యాక్సిడెంట్లో మరణించి బైక్ మిస్సయితే, ఆ బైక్ నిపట్టుకునే ఆలోచన కూడా చెయ్యరు పోలీసులూ క్రైమ్ రచయిత్రి. ఆ బైక్ అజ్మల్ కొట్టేసి తిరుగుతూంటాడు. రచయిత్రి భర్తని అతనే యాక్సిడెంట్ చేసి చంపి, బైక్ కొట్టేశాడా? ఆ భర్త కూడా హనీ ట్రాప్ బాధితుడేనా? ఈ ప్రశ్నలు ప్రశ్నలుగానే మిగిలిపోతాయి.

చివరికి అంతా సుఖాంతమయ్యాక, క్రైమ్ నవలా రచయిత్రి వైజయంతీ 50 వ కోసం ఒక గొప్ప అయిడియా కనిపెడుతుంది. ఈ అయిడియా అరుళ్ కే చెప్తుంది. దాని ప్రకారం కేసులో జరిగినట్టు మాయని అజ్మల్ చంపడు. అరుళ్ ప్రేమిస్తున్న హీరోయినే మాయని చంపుతుంది. కేసులో అజ్మల్ ఇరుక్కుంటాడు. పాపం అరుళ్ ప్రేమిస్తున్న హీరోయిన్ ని సీక్రెట్ హంతకురాలిగా చేస్తే ఆమెతో అతడెలా  బ్రతుకుతాడనుకుందో రచయిత్రి? యాక్సిడెంట్ లో పోయిన తన భర్త బైక్ వేసుకుని అజ్మల్  తిరుగుతున్న విషయం మర్చిపోయిందేమో? భర్తని కూడా అతనే చంపి వుంటాడన్న మన అనుమానం కూడా తీర్చకుండా.    

       ఇలా సెకండాఫ్ లో వుండాల్సిన కథ వొకటైతే చూపించింది ఇంకొకటిగా తయారైంది.

—సికిందర్