503 : రివ్యూ!

దర్శకత్వం : కుషాన్ నంది

తారాగణం : నవాజుద్దీన్ సిద్దిఖీ, బిదితా బాగ్, దివ్యా దత్తా, జతిన్ గోస్వామి, మురళీ శర్మ, అనిల్ జార్జి తదితరులు
రచన : గాలిబ్ అసద్ భోపాలీ – కుషాన్ నంది, సంగీతం : గౌరవ్ దగావోంకర్, ఛాయాగ్రహణం : విశాల్  విఠల్, బ్యానర్ : మూవీస్ బై ది  మాబ్
నిర్మాతలు : కిరణ్ శ్యాం ష్రాఫ్, అస్మిత్ కుందర్, కుషాన్ నంది
విడుదల : ఆగస్టు 25, 2017
***
          విజయవంతమైన ‘గ్యాంగ్స్ ఆఫ్ వసేపూర్’ -  1, 2 భాగాల తర్వాత మూడో భాగం కూడా రాబోతున్న సమయంలో, మధ్యలో కలగజేసుకుని అందినంత  సొమ్ము లాగేసు కునేందుకా అన్నట్టు ‘బాబూ మోషాయ్ బందూక్ బాజ్’  (తుపాకీ వీరుడు బాబూ మోషాయ్) వచ్చి వాలింది. ఇందులో కూడా ‘వసేపూర్’  ఫేమ్ నవాజుద్దీన్ నటించాడు. ఈ గ్యాప్ లో  మాకో  చిన్న వసేపూర్ లాంటిది చేసి పెడుదూ రావయ్యా అని నిర్మాతలు  బతిలాడేరో  ఏమో,  పేదవాడి ఆపిల్ లాగా పేదవాడి  చిన్న వసేపూర్ లో నటించేశాడు నవాజ్ ఐదుకోట్ల బడ్జెట్ కి కుదించి. 

        కొత్త దర్శకుడు కుషాన్ నంది తన వసేపూర్ ని రియలిస్టిక్ గానే తీసే ప్రయత్నంలో ఉత్తరప్రదేశ్ లో లొకేషన్స్ పరంగా అనేక అడ్డంకుల్ని ఎదుర్కొని ఎలాగో పూర్తి చేశాక, విడుదల వాయిదాలు పడుతూ, మరో పక్క ఏకంగా 48 కట్స్ తో సెన్సార్ తో గొడవపడుతూ,  తనకి తాను ఇంకో  వసేపూర్ నే సృష్టించుకున్నాడు. రియలిస్టిక్ అనగానే పచ్చి బూతులు ఫ్యాషన్ అయిపోయాక – రియలిస్టిక్  సినిమాలు సువాసనలు వెదజల్లుతున్నాయి. ప్రేక్షకులు థియేటర్ కి వెళ్లినట్టుగాక, బ్రోతల్ కెళ్ళి నట్టు చక్కగా. ‘హోమ్లీ’ గా వుంటోంది. ఆడామగా అని లేకుండా నటులు కెలికి కెలికి ఎన్ని  పచ్చి బూతులు మాట్లాడితే అంత బ్రోతలీయంగా, ‘హోమ్లీ’ గా  వాస్తవిక సినిమా తయారవుతుందన్న క్రేజ్ వచ్చింది. ప్రాణసమానమైన బూతుల కోసం సెన్సార్ తో పోరాడితే రోల్ మోడల్స్  కూడా అయ్యే ఛాన్సు వచ్చింది.  పాపం పహ్లాజ్ నిహ్లానీ – రోల్ మోడల్స్ కి దారిచ్చి తప్పుకోవాల్సి వచ్చింది. 

      ఉత్తరప్రదేశ్  గ్రామాలు పాత హిందీ సినిమాల్లో కూడా కన్పించేవి. బందిపోట్ల కథలతో తీసిన సినిమాల్లో కూడా గ్రామాలు పచ్చటి పొలాలూ చెరువులతో, పాడిపశువులతో,  పరిశుభ్రమైన ఇళ్ళతో కన్పించేవి. వసేపూర్ సిరీస్ కొచ్చేసరికి దారిద్ర్యం జీరాడుతూ, పాడుబడ్డ గ్రామాల్లో మురికి వాడల్ని చూపించే పరిస్థితి వచ్చింది. అప్పటికీ ఇప్పటికీ యూపీ ‘అభివృద్ది’ కి నిదర్శన మిదేనేమో  తెలీదుగానీ, ‘దంగల్’ లో కూడా ఇలాగే చూపించారు. ఇప్పుడు ‘బాబూ మోషాయ్’ లో కూడా.  ‘స్లమ్ డాగ్ మిలియనీర్’  లో డానీ బాయల్  ఇలాగే పచ్చి మురికి వాడల్ని చూపిస్తే, ఇండియా పరువు తీశాడని ధ్వజమెత్తారు. ఇప్పుడు స్వయంగా పరువు తీసుకునే క్రతువు మొదలెట్టారు తామే.

     ఇలాటి ఒక యూపీ చెత్తకుప్పలాంటి  ప్రాంతంలో సుపారీకిల్లర్ బాబు బిహారీ (నవాజుద్దీన్ సిద్దిఖీ – టైటిల్ ప్రకారం బాబు మోషాయ్ పేరు సినిమాలో పలకరు. మోషాయ్ అంటే బెంగాలీలో శ్రీయుత అని అర్ధమట) వుంటాడు. ఇతను రాజకీయనాయకుల కోసం, వ్యాపారస్తుల కోసం డబ్బు తీసుకుని హత్యలు చేస్తూంటాడు.  చెప్పులు కుట్టే ఫుల్వా (బిదితా బాగ్) ని చూసి ప్రేమిస్తాడు. ఈమె కళ్ళ ముందే ఒక సుపారీ కిల్లింగ్ చేస్తాడు. ఇంకో ఇద్దరున్నారనీ, వాళ్ళని కూడా చంపితే జీవితాంతం ఉంపుడుగత్తెగా వుంటాననీ షరతు పెడుతుంది. ఈ ముగ్గురూ కలిసి తనని రేప్ చేశారంటుంది. ఆ ఇద్దర్నీ కూడా బాబు చంపేసి ఆమెని ఉంచుకుంటాడు. 

         హత్యలు చేయడంలో బాబు దగ్గర శిష్యరికం చేసిన  బంకే బీహారీ (జతిన్ గోస్వామి- బంకే అంటే బీహారీలో కృష్ణుడట) అని వుంటాడు. ఇతను వొక కిల్లింగ్ కి వచ్చి బాబు కిల్లింగ్ ని డిస్టర్బ్ చేస్తాడు. దరిమిలా బాబు మంచితనంతో వచ్చి బాబు ఇంట్లో చేరతాడు. బాబుకి తెలియకుండా ఫుల్వాతో సరసం మొదలెడతాడు.

          సుమిత్ర (దివ్యాదత్తా), దుబే (అనిల్ జార్జి) అనే రాజకీయ ప్రత్యర్ధులుంటారు. సుమిత్ర కోసం దుబే అనుచరుల్నీ,  దుబే కోసం సుమిత్ర అనుచరుల్నీ చంపుతూంటాడు బాబు. ఒకసారి సుమిత్ర అనుచరులు ముగ్గుర్నీ చంపాల్సి వచ్చి ఆ సంగతి ఆమెకి చెప్తాడు. ఆ ముగ్గుర్లో ఆమె ముఖ్య అనుచరుడు (మురళీ శర్మ ) కూడా వుంటాడు. ఇక్కడ ఆమెతో తేడా వస్తుంది. ఈ తేడాలో బంకేబాబు దూరి గురువుగారైన బాబు  బీహారీని కాల్చేస్తాడు. బాబు బీహారీ ఎనిమిదేళ్ళు కోమాలోకి వెళ్ళిపోతాడు. బంకేబాబు ఫుల్వాని పెళ్లి చేసుకుని కొడుకుని కంటాడు. అప్పుడు  కోమాలోంచి లేచి చూస్తాడు బాబు... కొమాలోంచి లేచిన బాబు ఈ మొత్తం అందరి మీదా ఎలా పగ తీర్చుకున్నాడన్నదే మిగతా కథ. 

ఎలావుంది కథ 

        నీతీరీతీ లేని నీచ పాత్రలతో డార్క్ మూవీలా అన్పించవచ్చు. కానీ ఇది  డార్క్ మూవీ కాదు. డార్క్ మూవీస్ నగరాల్లో ఉన్నత వర్గాల్లో నీతిలేని వాళ్ళ నేరకథల్ని డిమాండ్ చేస్తాయి. పైగా స్టయిలిష్ గా, రిచ్ గా వుంటాయి. ప్రస్తుత కథ గ్యాంగ్ స్టర్ జానర్. గ్యాంగ్ స్టర్ జానర్ ప్రేక్షకుల మీద చూపని ప్రభావం డార్క్ మూవీస్ ఎలా చూపిస్తాయంటే, ఇవి ఉన్నతవర్గాల స్వయంకృతాపరాధాల్ని, శిక్షల్ని చూపిస్తూ అందరికీ కనెక్ట్ అవుతాయి. గ్యాంగ్ స్టర్ మూవీస్ అథోఃజగత్ నేరగాళ్ళ చావుల్ని చూపించడం వల్ల ఎవరూ ఫీల్ కారు. ఫీలవ్వాలంటే హీరో మంచివాడై వుండాలి, మంచి వాడు నేరగాడై అనుభవించాలి (‘సత్య’ లో లాగా).
          

     నువ్వు చేసిన దారుణాలు ఒకరోజు వూహించని విధంగా నీకే ఎదురవుతాయన్న నీతితో  ఈ కథ చెప్పారు. నేరగాళ్ళ మీద పెట్టి ఈ నీతి చెప్తే నేరగాళ్ళు నేర్చుకోవడానికేమోగానీ, మనకి కాదని ప్రేక్షకులు డుమ్మా కొట్టే పరిస్థితి వచ్చింది. కాబట్టి దీని మార్కెట్ యాస్పెక్ట్  నేరగాళ్ళు  చూసేందు

కన్నట్టే  వుంది. నేరగాళ్ళ గురించి తీసే సినిమాలు నేరగాళ్ళు చూస్తే,  రిక్షావాడి మీద రాసే కవిత్వం రిక్షావాళ్ళు చదివితే ఈ దేశమెప్పుడో బాగుపడేది. 

         కిల్లర్ గా పాత్రకి గ్లామర్ కోసం ఎంత నవాజుద్దీన్ ని వాడుకున్నా, ఇది వ్యవస్థ బాధిత పాత్ర అన్పించే పూర్వ కథ లేకపోవడంతో, అంతా నీచంగానే వుండి – కథలో ఎంత డ్రామా వున్నా- నవాజ్ గ్లామర్ కాపాడే ప్రసక్తే లేకుండా పోయింది. క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ కూడా ఇలా లోపించింది. 

        మంచివాడన్పించే పూర్వ కథ లేకపోయినా, శిష్యుడి హత్యాప్రయత్నంతో కోమాలోకెళ్ళి  ఎనిమిదేళ్ళకి లేచి పగబట్టినా -  అది బాధితుడి పగలా కూడా అన్పించదు. హంతకుడి పాత్ర తనకి తాను బాధితుడిగా ఫీలవ్వచ్చు, కానీ ఎంత శిష్యుడు ద్రోహం చేసినా,  హంతక పాత్ర  పట్ల ప్రేక్షకులకి సానుభూతి వుంటుందా?  గ్యాంగ్ స్టర్  సినిమాకి ముందుగా ముఖ్యమైన ఈ క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ నీ, మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ నీ సరిచూసుకోక పోవడంతో కథ తూటాల్లేని తుపాకీ గొట్టంలా తయారైంది. 

ఎవరెలా చేశారు   
     నవాజుద్దీన్ వృధా చేశాడు. నవాజ్ షరీఫ్ పనామా పేపర్స్ కి దొరికిపోయినట్టు, నవాజుద్దీన్ ఈసారి ఫ్లాప్ కి దొరికిపోయాడు. రొటీన్ గా నీచ పాత్రల్ని రిపీట్ చేస్తున్నాడు. రియలిస్టిక్ సినిమా పాత్రలు పశుప్రవృత్తితోనే వుండాలన్న నియమం పెట్టుకున్నట్టుంది. దీనికి నటీమణులిద్దరూ కూడా తోడయ్యారు. బిదితా బాగ్ పాత్ర ఏం మాట్లాడుతుందో, ఏం చేస్తుందో దానికే తెలీదు. పైగా తను రేప్ బాధితురాలంటుంది. రేపిస్టుల్ని చంపితే ఉంపుడుగత్తెగా వుంటానంటుంది. ఉంపుడుగత్తెగా వుంటాననడమేమిటి – ఒక ఆడది ఇలా అంటుందా - రేప్ కి ముందు అలాటి తిరుగుబోతా ఈమె?  నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలంటే రేపిస్టుల్ని చంపాలనొచ్చుగా? శీలమంటే లెక్కలేని ఈమె దృష్టిలో జరిగింది రేప్ ఎందుకవుతుంది? పైగా చెప్పులు కుట్టించుకునే మగాళ్ళ దగ్గర ఇంకో ఇరవై రూపాయలు ఎక్కువ అడుగుతుంది. ఎందుకంటే తన ముందు లొట్టలేస్తూ కూర్చున్నందుకట. ఇరవై రూపాయలిచ్చి లొట్టలేస్తూ కూర్చోవడానికి చాలామందే వస్తారు హీరో సహా. ఇలా వుంది ఈమె పాత్రచిత్రణ. ఇలా ధోరణితో వున్న ఈమెకి  రేప్ జరిగిందని హీరో ఎలా నమ్మి వాళ్ళని చంపాడో అర్ధంగాదు.

          ఇక హీరోకి ఉంపుడుగత్తెగా వుంటూనే అతడి శిష్యుడితో సరసాలాడుతుంది. ఇదింకో ఘోరం. సరే, ఈమె శిష్యుడితో లేచిపోయిందని పగబడతాడు హీరో కోమాలోంచి వచ్చి. తను చనిపోయాడని తెలుసుకునే శిష్యుణ్ణి పెళ్లి చేసుకుందని గ్రహించవచ్చు. దీనికామె మీద ఎందుకు పగబట్టి చంపాలి? 

          కథ అంటేనే ఆర్గ్యుమెంట్. మంచీ చెడుల మధ్య ఆర్గ్యుమెంట్. పాత్రలన్నీ చెడ్డవే అయితే ఇక ఆర్గ్యుమెంట్ ఎక్కడుంటుంది? ఆర్గ్యుమెంట్ లేక సినిమా ఎలా అవుతుంది? అందుకే ఇది సినిమాకి పనికి రాని గాథ అయింది. గాథకి  స్టేట్ మెంటే వుంటుంది, ఆర్గ్యుమెంట్ వుండదు. 

          మొన్నటి వరకూ హీరోయిన్ గా నటిస్తూ వున్న దివ్యాదత్తాది  కూడా,  రాజకీయ నాయకురాలి చెడ్డ పాత్ర. ‘బేగం జాన్’ లో పురుషద్వేషి అయిన విద్యాబాలన్ పాత్ర ఎలా ఆడవాళ్లకే తగిలే తిట్లు తిడుతుందో, అలాటి తిట్లు ఈమే తిడుతుంది. రహస్యాంగాలు మగాళ్ళకి కూడా వుంటాయి కదా – మగాళ్ళని తిట్టడానికి వాటినే  వాడుకునే ఆడపాత్రల రియాలిజాన్ని ఇంకా ప్రయత్నించాల్సి వుంది సోకాల్డ్ రియలిస్టిక్ మేకర్లు. ఆడపాత్రలు వాటి రహస్యాంగాల్నే తిట్లకి వాడుకుని ఎందుకు పరువు తీసుకుంటున్నాయి. హిందీ సినిమాల్లో మొట్టమొదటి సారి 2000 లో ‘బిచ్చూ’ అనే థ్రిల్లర్ లో  ఇలాటి తిట్టు వినపడి షాకయ్యారు. తిట్టింది హీరోయిన్ రాణీ ముఖర్జీ. ఆ తర్వాత మరే సినిమాలోనూ లేదు, ఈ మధ్య రియలిస్టిక్ సినిమాల్లోనే చూస్తున్నాం. 

          ఇక సెకండ్  హీరో జతిన్ గోస్వామితో కూడా హీరోయిన్ తో సెక్స్ సీన్లు – పెదవుల్ని ఆమె రహస్యాంగాలతో పోల్చి చేసే పోర్న్ కామెంట్లూ దివ్యంగా వున్నాయి. విజువల్ పోర్న్ కంటే వెర్బల్ పోర్న్ ఎంత ఘోరమో ఈ వొక్క ఉదాహరణ చాలు. వెర్బల్ పోర్నే ప్రమాదకరమైనది. రేపుల దేశంగా మారిన ఉత్తర దేశంలో ఇలాటి సినిమాలు, సెన్సార్ తో పోరాటాలూ. పాపం పహ్లాజ్ నిహ్లానీ బలి! 

          చివరికి ఇద్దరు హీరోల మధ్య మెక్సికన్ స్టాండాఫ్ లాంటి సీనుంటుంది.  పరస్పరం గన్స్ గురిపెట్టుకుని కాల్చుకోబోయే ఇలాటి సీన్లు తగినంత టైం అండ్ టెన్షన్ తో వుంటాయి. ఎవరు ముందు పేలిస్తే వాళ్ళు బతికిపోతారు. కానీ ఇక్కడ ఈ టైం అండ్ టెన్షన్ ధ్యాసే వుండదు. పైగా హీరో బతికిపోతాడని మనకి తెలుసు. హీరో బతకడు - అన్న నేపధ్యాన్ని ముందు సీన్లలో కల్పించి వుంటే - ఈ సీను హీరో బతుకుతాడా - సెకండ్ హీరో బతుకుతాడా అన్న సందిగ్ధాన్ని క్రియేట్ చేసేది. నేపధ్యబలం కూడా లేకపోవడంతో పేలవంగా ముగుస్తుంది ఈ సీను. 

          పాటల గురించి, ఇతర సాంకేతికాల గురించీ చెప్పుకోవడానికేమీ లేదు. చూపించిన మురికి, దుర్గంధ పరిసరాలు ఎలాటి విజువల్ అప్పీల్ని ఇవ్వవు. 

చివరికేమిటి 

      హీరో కోమా లోంచి లేచే మంచి మలుపు వున్నా కథ ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ తో లేదు, లీనియర్ గానే చెప్పు కొచ్చారు. ఈ లీనియర్ కథనమే కోమా మలుపుకి బలాన్నిచ్చింది. ఫస్టాఫ్ లో కిరాయి హంతకుడిగాహీరో పరిచయం, హీరోయిన్నిఉంచుకోవడం,శిష్యుడు రావడం, ఒక కాంట్రాక్ట్ కిల్లింగ్ లో అడ్డుపడి  హీరోని ‘చంపడం’, దీంతో ఇంటర్వెల్. ఇంతవరకూ కథనంలో విషయం కనపడదు. కథనంలో విషయం  పాత్రలో విషయముంటేనే కనపడుతుంది. అంటే పాత్రకి పూర్వ  జీవితంతో కూడిన సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ వుండాలి. ఇది లేక ఫస్టాఫ్ డొల్లగా తయారైంది. 

          ఇంటర్వెల్ తర్వాత హీరో హాస్పిటల్లో ఆపరేషన్లూ  అవీ జరిగి కోలుకున్నట్టు – పేలవంగా రొటీన్ గా చూపించకుండా, టైం లాప్స్ తో ఎనిమిదేళ్ళు  కోమాలోకి వెళ్లపోయినట్టు చూపడం ఆసక్తి కల్గించే క్రియేటివిటీయే. ఇప్పుడతను కోమాలోంచి లేస్తే, సెకండాఫ్ లోనైనా డెప్త్ కోసం, ఇప్పటి క్యారక్టర్ కి ఫస్టాఫ్ కథంతా పూర్వ కథలా సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ ని ఏర్పరుస్తున్నట్టు కనిపించవచ్చు. కానీ ఏర్పర్చదు. కారణం, ఫస్టాఫ్ కథలో అతడి మీద జాలిపడాల్సిన విషయమేమీ లేదు. హంతకుడుగానే మనకి తెలుసుగానీ ఎందుకు హంతకుడయ్యాడో తెలీదు. 

          కానీ కోమా లోంచి లేచిన హీరోకి మాత్రం ఫస్టాఫ్ లో జరిగింది తన పూర్వకథ - సర్కిల్  ఆఫ్ బీయింగ్ - ఇప్పుడు పగ దీర్చుకోవడానికి ప్రేరణా  అనీ తెలుసు. ఇలా క్యారక్టర్ కి తెలిసిం దొకటైతే, మనకి తెలియాల్సింది ఇంకొకటి వుంది. అది ఫస్టాఫ్ కథ కంటే ముందు జీవితం. అసిలతను ఎవరు, ఎక్కడ్నించి వచ్చాడు, ఎందుకు కిల్లర్ అయ్యాడనేది. ఇది లేకనే కదా వర్మ తీయించిన  ‘జేమ్స్’ జామ్ అయింది. 

          కాబట్టి అతను కోమా లోంచి  లేచాక ఫస్టాఫ్ కథ గుర్తు చేసుకోకుండా - అదసలు గుర్తుకే రాకుండా - ఫస్టాఫ్ కథకంటే తనపూర్వ జీవితమే గుర్తు కొచ్చి – ఫస్టాఫ్ కథే పూర్తిగా మర్చిపోతే, తనని ఎవరు చంపబోయారో, ఎందుకు చంపబోయారో అస్సలు తెలీక పోతే – సెకండాఫ్ కథ పెద్ద దుమారం లేపి ప్రకంపనాలు సృష్టించేది. ఇలా పూర్వ జీవితంతో కూడిన సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ భర్తీ అయి, ఆతర్వాత  - ఇంకో టర్నింగ్ తో అతడికి ఫస్టాఫ్ జీవితం గుర్తుకొచ్చినప్పుడు పగా ప్రతీకారాలనే యాక్షన్ ని ఎత్తుకుంటే,  సమగ్రంగా వుండేది కథ. పాత్ర కథ చెప్పకుండా కథ చెప్పడం సాధ్యంకాదు. ఈ బేసిక్సే మర్చిపోతే పేదవాడి వసీపూర్ కాస్తా ఆకలి చావుతో శ్రద్ధాంజలి ఘటించుకునే పరిస్థితి వుంటుంది.

- సికిందర్
cinemabazaar.in

         

                     

         

503 : డార్క్ మూవీస్ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు - 14

     ఎక్కువగా డెషెల్ హెమెట్ రాసిన డిటెక్టివ్ సాహిత్యం డార్క్ మూవీస్ (ఫిలిం నోయర్ - నియో నోయర్) జానర్ కి స్ఫూర్తి అని చెప్పుకున్నాం.  ప్రతీసారీ హెమెట్ నవలల్నే తీయకపోయినా, ఆ స్పూర్తితో ఎన్నో తీశారు. కోయెన్ బ్రదర్స్ కూడా హెమెట్ నవలల్లోని పాత్రల తీరుతెన్నుల్ని, వాతావరణాన్నీ రీక్రియేట్ చేస్తూ ‘బ్లడ్ సింపుల్’  తీశారు. అప్పటికి ఎప్పుడో ఎనభై ఏళ్లక్రితం రాసిన పాత్రల్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని  ఇప్పుడు కోయెన్ బ్రదర్స్ సినిమాలుగా తీస్తే చూస్తారా అంటే, చూస్తారు. అరవై ఏళ్ల క్రిందటి ‘దేవదాసు’ని ఇప్పుడు ‘అర్జున్ రెడ్డి’ గా తీస్తే చూస్తున్నారు.  ఇతర డిటెక్టివ్ నవలలకీ హెమెట్ డిటెక్టివ్ నవలలకీ తేడా ఏమిటంటే, హెమెట్ అపరాధ పరిశోధక నవలలు రాయలేదు, అపరాధ పరిశోధకుల 

(డిటెక్టివ్స్) గురించి రాశాడు. ఇలా ‘బ్లడ్ సింపుల్’ లో డిటెక్టివ్ విస్సర్ అనే వాడు నేర పరిశోధనలతో తన వృత్తేదో తాను చేసుకోక, తానే నేరానికి పాల్పడ్డాడు. తన కథ లోకానికి చెప్పాల్సిన అగత్యాన్ని కథకులకి కల్పించాడు. నీతి కథలు రాసుకునే రచయిత తనే నీచానికి పాల్పడితే, ఎలా తనే ఒక  కథగా మారి లోకాన్ని ఎంటర్ టైన్ చేస్తాడో అలాగన్న మాట. అయితే హెమెట్ రాసినవన్నీ నీచ డిటెక్టివ్ ల గురించే కాదు, నేరకపోయి ఇరుక్కునే మంచి డిటెక్టివ్ ల కథలూ రాశాడు. హెమెట్ ఏం చెప్పాడో ఆయన మాటల్లోనే -"What I try to do is write a story about a detective rather than a detective story. Keeping the reader fooled until the last, possible moment is a good trick and I usually try to play it, but I can't attach more than secondary importance to it. The puzzle isn't so interesting to me as the behavior of the detective attacking it."

డెషెల్ హెమెట్  (1894 – 1961)

     మిడిల్ టూ ప్రారంభిస్తే, ఇందులో 13  సీన్లు వున్నాయి. ఇంటర్వెల్ తర్వాత మొదటి సీను ఇంటర్వెల్ సీనుకి కొనసాగింపే. అదే విషాదమయ మూడ్ ని క్యారీ చేస్తూ...
24. సమాధి దగ్గర నుంచి  రే బయల్దేరడం 

25. ఎడారిలా వున్న రోడ్డు మీద డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్ళడం
26. ఫోన్ బూత్ నుంచి ఎబ్బీకి కాల్ చేసి కుశలమడగడం
27. అమాయకంగా మాట్లాడే ఎబ్బీతో రే తికమక పడడం

28. విస్సర్ కి లైటర్ గుర్తుకొచ్చి కంగారు పడడం

29. ఎబ్బీ బ్యాగులో విస్సర్ లైటర్ వెతకడం

30. మార్టీ శవాన్ని తొలగించానని, ఇక ఫర్వాలేదనీ రే అంటూంటే ఎబ్బెకి అర్ధంగాకపోవడం 31. సేఫ్ లో డబ్బంతా రే దోచుకెళ్లాడని మార్టీ అన్నాడని, రేని మారిస్ దూషించడం

32. ఎబ్బీ బార్ కెళ్ళి పరిశీలించడం, అక్కడ దాక్కున్న విస్సర్ గమనించడం
32. ఎబ్బీకి మార్టీ తో పీడకల రావడం

33. మార్టీ హత్య గురించి ఎబ్బీ రేలు మాటామాటా అనుకోవడం
34. ఎబ్బీ వెళ్లి మారిస్ కి ఫిర్యాదు చేయడం
35. రే వెళ్లి బార్ లో సేఫ్ తెరిస్తే ఫేక్ ఫోటో బయట పడడం

***

24. సమాధి దగ్గర నుంచి  రే బయల్దేరడం  

       ఇలా రాశారు : తెల్లవారుతున్న నేపధ్యంలో సమీపంలో ఒక ఇల్లు. ఇంటి ముందు పర్ఫెక్ట్ గా దీర్ఘ చతురస్రాకారంలో లాన్. ఆ ఎడారి లాంటి మైదానంలో ఆ ఇల్లు పొసగకుండా వుంటుంది. 

          రే మీద ఫోకస్ : ఏ ఎమోషనూ లేకుండా చూస్తూంటాడు.  చివరిదాకా సిగరెట్ దమ్ము పీల్చి పారేస్తాడు.కారెక్కుతాడు. స్టార్ట్ చేస్తాడు. స్టార్ట్ అయి ఆగిపోతుంది. మళ్ళీ ప్రయత్నిస్తాడు. మళ్ళీ ఆగిపోతుంది ఇంజన్. మరోసారి ప్రయత్నిస్తే, వూగిసలాడుతూ ఎలాగో అందుకుని రెడీ అవుతుంది. బయల్దేరి సమాధి మీదుగా దూరాన హైవే కేసి సాగిపోతుంది.

          ఇంటర్వెల్లో సమాధి చేసే సీను రాత్రి జరుగుతుంది. ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఈ సీను చూస్తే ఇంకా అక్కడే వున్నాడు రే తెల్లారినా. ఇంతసేపు అతను ఆలోచనలతో గడిపినట్టే. ఏమాలోచించి వుంటాడో వూహించవచ్చు. మార్టీ చనిపోయాడు, మార్టీ ని చంపిన ఎబ్బీని తను కాపాడేడు, కానీ తనే అంతిమంగా మార్టీని చంపాల్సి వచ్చింది. సమాధి చేసి చేతులు దులుపుకున్నాడు. ఇప్పుడేమిటి? సుఖమేనా? ఎబ్బీతో సుఖవంతమైన జీవితమేనా> ఇలాటి ఆలోచనలతో గడిపివుంటాడు...

          ఇందుకే ఇంటర్వెల్ తర్వాత మిడిల్ టూ ప్రారంభిస్తూ ఓపెనింగ్ షాట్ గా ఆ ఇల్లు కనపడుతుంది...ఆకుపచ్చటి దీర్ఘ చతురస్రాకార లాన్ తో ముచ్చటగా వున్న ఇల్లు. దీర్ఘ చతురస్రాకార లాన్ అని రాశారు, త్రికోణమో – వర్తులమో అని రాయలేదు. ఎందుకు రాయలేదు? అతడి ఆలోచనలతో సరిపోవాలి. దీర్ఘ చతురస్రాకారానికి అర్ధమేమిటి? కలలకర్ధం చెప్పే నిఘంటువు చూస్తే – “To see a rectangle in your dream, represents permanence, materialism and stability. Because of its four corners and four sides, it is also symbolic of the number 4”

       ఇదన్నమాట! చీకూచింతా లేని, బాగా డబ్బూ దస్కమున్న హంగుతో లైఫ్ పర్మనెంట్ గా సెటిల్ అన్నమాట. ఇక నాల్గు మూలలు 4 అంకెని సూచిస్తున్నాయి. న్యూమరాలజీలో 4 అంకె కలిసిన వాళ్ళు మొనగాళ్ళయి వుంటారన్న మాట. రే ఇక మొనగాడన్న మాట. ఎబ్బీతో పర్మనెంట్ గా లైఫ్ సెటిల్ అన్నమాట. ఇలా ఇతడి ఆలోచల్ని బలపర్చే విధంగా తెల్లవారిన వెలుగులో ఈ ఇల్లు కనపడింది. ‘లా ఆఫ్ ఎట్రాక్షన్’ అని ఒక ‘సైన్స్’ చెప్తూంటారు (రోండా బైర్న్స్ చాలా చెప్పి వందలకోట్లు గడించింది), దీని ప్రకారం- మనం దేన్నైతే వూహించుకుంటూ వుంటామో- అదే భౌతిక రూపంలో నిజమై ఎదురవుతుందని. కాసేపు  దీని ప్రకారం చూస్తే, రే కిదే జరిగిందనుకోవాలి. 

          మళ్ళీ ఇంతా అర్ధం చెప్పి ఒక అడ్డుపుల్ల వేశారు – ఈ ఇల్లు ఎడారి లాంటి మైదానంలో పొసగకుండా వుందని రాశారు. నిజమే, ఆ ఎడారిలాంటి మైదానమేమిటి, దాని మధ్య అందమైన ఇల్లేంటి? అంటే – మర్డర్ చేసి భౌతికంగా శ్మశానాన్ని సృష్టించుకున్నాక, అందమైన కలలు ఎలా సాధ్యమవుతాయని!  రే ఇలాటి ఆలోచనలు గనుక చేస్తే అది మూర్ఖత్వమని  హెచ్చరికగా మరుభూమిలో పొదరిల్లు.

          ఇక కారు ఇంజన్ స్టార్ట్ కాకపోవడం –  కారు స్టార్ట్ అవడానికి మొరాయిస్తోందంటే - నువ్వు మార్టీని చంపి సమాధిని చేసి ఎక్కడికీ వెళ్ళలేవు, ఎంజాయ్ చేయలేవు, ఇక్కడే నీకు కూడా ఇలాగే చావుందని కారు చెప్తోంది దాని భాషలో. పైగా కారుని సమాధి మీంచి పోనిచ్చే తప్పో, అపచారమో కూడా చేశాడు...

          ఈ ఒక్క సీనుతో- ఎబ్బీతో రే కి జీవితముండదని, అతనూ చనిపోతాడనీ ఎస్టాబ్లిష్ చేస్తూ- సెకండాఫ్ ఎత్తుగడతోనే  ఒక్క సీనుతో విపరీతమైన సస్పెన్స్ - టెన్షన్ - టెర్రర్ సృష్టించి, ముందు జరగబోయే దానిపట్ల మనం నిటారుగా కూర్చునేట్టు చేశారు. లేజీగా ప్రేక్షకులు సినిమా చూడకుండా, అనుక్షణం ఇన్వాల్వ్ చేయడం కూడా ఆర్టే!

(సశేషం)
-సికిందర్

-     
         

         

           
           

.

              

              

502 : రివ్యూ!

రచన - ద‌ర్శ‌కత్వం: సందీప్ రెడ్డి
తారాగ‌ణం: విజ‌య్ దేవ‌ర కొండ‌, శాలినీ పాండే, కాంచన, రాహుల్ రామ‌కృష్ణ‌, జియాశ‌ర్మ‌, క‌మ‌ల్ కామ‌రాజు, సంజ‌య్ స్వరూప్‌, త‌దిత‌రులు
సంగీతం: ర‌ధ‌న్‌, ఛాయాగ్రహణం : రాజు తోట‌
బ్యానర్ : భ‌ద్ర‌కాళి పిక్చర్స్
నిర్మాత: ప్ర‌ణయ్ రెడ్డి వంగా
విడుదల : ఆగస్టు 25, 2017
***

        ఇప్పుడొస్తున్న తెలంగాణా దర్శకులు తెలుగు సినిమాలకి  విసుగెత్తిన మూస ఫార్ములాల అలసత్వాన్ని వదిలించి, టాలీవుడ్ కలలో కూడా తలపెట్టని  వాస్తవిక కథా చిత్రాల్ని కాస్త మేధస్సుని కూడా జోడించి ప్రధానస్రవంతికి  అపూర్వంగా పరిచయం చేస్తున్నారు. ఇందుకు అలాటి నిర్మాతలు కూడా ముందుకొస్తున్నారు. రాష్ట్రం విడిపోవడం ఎవరికి లాభం, ఎవరికి నష్టమో గానీ భాషల అడ్డుగోడల్ని ఛేదించి తెలుగు సినిమాలు మరుగున పడిన ఇంకో పార్శ్వాన్ని ప్రదర్శించుకుంటున్నాయి. తెలుగు సినిమాలు  మూలన పడేసిన తెలుగుదనం తిరిగి పలకరించడంతో ఉభయరాష్ట్రాల్లోనూ భాషల కతీతంగా ద్వారాలు తెర్చుకుంటున్నాయి. ‘పెళ్లిచూపులు’, ‘అప్పట్లో ఒకడుండే వాడు’, ‘పిట్టగోడ,’ ఇప్పుడు ‘అర్జున్ రెడ్డి’, రేపు ‘నీదీ నాదీ ఒకే కథ’ ఈ కోవకి చెందుతాయి. 

          తీస్తే ప్రేమని వెల్లడించలేకపోవడం, లేకపోతే అపార్ధాలతో విడిపోవడం – అనే ఈ రెండు  పాత చింతకాయ సిల్లీ నాన్సెన్స్  కథల చుట్టే ముష్టి ఫార్ములా ప్రేమ సినిమాల్ని తిప్పితిప్పి తీస్తున్న మిడిమేలపు జనాభా  ఇక మేల్కొనే టైం అయింది. మేల్కోకపోతే ఇంటికెళ్ళి పోయే టైం వస్తుంది. భవిష్యత్ టాలీవుడ్  తెలంగాణా ప్రైవేట్ లిమిటెడ్ అవుతుంది. 

          ‘అర్జున్ రెడ్డి’ ప్రేమ మామూలే.  పరిణామాలు మామూలైనవి కావు.  మూస దర్శకులు ధైర్యం చేయలేని చీకటి కోణాల్లోకి ప్రయాణించి ప్రేమంటే ఇదీ అని చెప్తుంది. ప్రేమలోకి వెళ్లేముందు పరిణామాల్నిదృష్టిలో పెట్టుకోవాలని హెచ్చరిస్తుంది. ఈ పని ‘దేవదాసు’ ఎప్పుడో చేశాడు. శరత్  ‘దేవదాసు’ ఇప్పుడు పనిచెయ్యకపోవచ్చు, అప్పుడున్న షరతుల్లేని ఆధునిక – విశృంఖల ‘దేవదాసు’  ఇప్పుడు కావాలి.  

       ఆర్జున్ రెడ్డి (విజయ్)  సంపన్న కుటుంబానికి చెందిన మెడికో. మంగళూరు మెడికల్ కాలేజీలో హౌస్ సర్జన్ చేస్తూంటాడు. అతను యూనివర్సిటీ టాపర్. కానీ కోపమెక్కువ.  ఈ  కోపంతో ఎవర్ని ఎప్పుడు కొట్టేస్తాడో తెలీదు. ఫుట్ బాల్ టీం ని అలాగే కొట్టి సస్పెండ్ అవుతాడు. ఆ సమయంలో ప్రీతీ శెట్టి (శాలినీ పాండే)  అనే జ్యూనియర్ ని చూసి ప్రేమిస్తాడు. ఆమెని ర్యాగింగ్ సమస్య నుంచి కాపాడతాడు. ఆమె కూడా ప్రేమిస్తుంది. అర్జున్ మాస్టర్స్ చేయడానికి ముస్సోరీ వెళ్ళిపోతాడు. అక్కడికి వచ్చేస్తుంది. ఇంకింత బలంగా  ప్రేమిస్తాడు. ఇక పెళ్లి విషయం ఆమె తండ్రితో మాట్లాడాలని కర్ణాటక వస్తాడు. తుళు భాషలో చెడామడా తిడతాడు ఆమె తండ్రి. కులం, ప్రాంతీయత ఇవన్నీ ముందుకు తెచ్చి రెండు దెబ్బలు కొట్టి వెళ్ళ గొట్టేస్తాడు. కూతురికి వేరే పెళ్లి చేసేస్తాడు. హతాశుడైన అర్జున్ మందూ మాదక
ద్రవ్యాలూ మరిగి,   ఒక పిచ్చి డాక్టర్ గా తయారై, హైదరాబాద్ లో జాబ్ చేస్తూంటాడు. హాస్పిటల్లోనే తాగి ఆపరేషన్లు చేసేస్తూంటాడు. ఒక కుక్క పిల్లని కొనుక్కుని  ప్రీతి అని పేరు పెట్టుకుంటాడు. ప్రీతిని మర్చిపోలేకపోతాడు. ఇదీ కథ. ఇదెలా ముగుస్తుందనేది ద్వితీయార్ధం. 

ఎలా వుంది కథ 

   ప్రేమకథలో ప్రేమకథ చెప్పకుండా, పాత్ర కథ చెబితే ప్రేమ సినిమాల స్వరూపం ఎలా మారిపోతుందో తెలియజేసే వాస్తవిక కథ. దీన్ని ‘దేవదాసు’ లో పట్టుకున్నట్టుందీ కథ. కొన్ని పాత్రలు కూడా అలాగే వున్నాయి- అర్జున్ దేవదాసులాగా, ప్రీతి పార్వతి లాగా, మిత్రుడు భగవాన్ లాగా, సినిమా హీరోయిన్ చంద్రముఖి లాగా. రోడ్డున పడి  అరుగుమీద చేరాక అర్జున్  పక్కన కుక్క కూడా దేవదాసు కుక్క లాగా. ముగింపులో తప్ప సెకండాఫ్ లో హీరోయిన్ కన్పించక
పోయినా హీరో పాత్ర ప్రవర్తనతోనే, మార్పులు చెందే జీవితంతోనే ఏకోన్ముఖంగా కథ నడపడం కత్తిమీద సామే. దీన్ని అత్యున్నతంగా సాధించిందీ కథ. కథ కంటే క్యారక్టర్ స్టడీ మీద ఎక్కుపెట్టి మూస ప్రేమలు అలవాటైన ప్రేక్షకుల గుండెల్లో బాధని రగిలించే, రాణించే కాన్సెప్ట్. ఈ వాస్తవికతని కూడా బంగారు పళ్ళెంలో తియ్యగా పెట్టి ఇవ్వలేదు, ఇందులో ధారాళంగా అశ్లీల పదాలూ, అశ్లీల దృశ్యాలూ, ప్రేమలో కరకు వాస్తవాలూ  ‘ఏ’ సర్టిఫికేట్ కి న్యాయం చేస్తూ బోనస్ గా వున్నాయి – న్యూసినిమా ధోరణిలో. పోతే ముగింపే రాజీపడి వాస్తవిక ధోరణి తప్పుతూ మూస ఫార్ములాలోకి తిరగబెట్టడం మింగుడుపడదు. ఈ ముగింపుతో పాత్రలే అర్ధంలేనివిగా తేలాయి. ఈ వాస్తవిక కథకి కథా ప్రయోజనమే దెబ్బతింది. 

ఎవరెలా చేశారు

      విజయ్ ఆశ్చర్య పరుస్తాడు. కమర్షియల్ సినిమా నటనల ఛాయలు పడకుండా వాస్తవిక పాత్రని అత్యంత సహజంగా నిర్వహించాడు. బావున్న రోజుల్లో ఆ రోషం, చెడిపోయాక పిచ్చి చూపులు, కన్ఫ్యూజన్ బాగా ప్రాక్టీసు చేసి నటించాడు. ఫస్టాఫ్ వరకూ యాక్టివ్ పాత్రే, సెకండాఫ్ లో పాసివ్ గా మారిపోతాడు. వాస్తవిక కథా చిత్రాలకి యాక్టివ్ – పాసివ్ లు వర్తించవు. ఎక్కువగా కథే పాత్రని నడిపిస్తుంది. సినిమా సాంతం ఆయా కాలాల్ని బట్టి విభిన్న గెటప్స్ లో కనిపిస్తాడు. ఆ గెటప్స్ లో అప్పటి పాత్రలాగే అన్పిస్తాడు. అత్యంత పరాకాష్టకి చేరడం- హస్పిటల్లో ఉద్యోగంపోయి,  ఇంట్లోంచి తండ్రి వెళ్ళగొట్టి, ఫ్లాట్ లోంచి యజమాని కూడా వెళ్ళ గొట్టి, డబ్బులేక వస్తువులు అమ్ముకుంటూ రోడ్డున పడ్డాక- రెండు సీన్లలో. విజయ్ ఆంటోనీ కి ‘బిచ్చాగాడు’ ఎలాగో, విజయ్ కి ‘అర్జున్ రెడ్డి’ అలాగ. ‘దేవదాసు’ – ‘బిచ్చగాడు’  రెండూ కలిసి ‘అర్జున్ రెడ్డి’ అయ్యాడు- ఇది బాగా తరచి చూస్తే  తప్ప దొరికిపోని క్రియేటివిటీ. 

          హీరోయిన్ శాలినీ పాండే చాలా లో- ప్రొఫైల్ పాత్ర నటించింది. మాటలుకూడా తక్కువే. హా వభావాలే ఆమె భాష. వేరే పెళ్ళయి పార్వతి లాగా వెళ్ళిపోవడం వరకూ ఓకే గానీ, ఆ తర్వాతే ఆమె పాత్ర  రొటీన్ మూస ఫార్ములా పాత్రగా మారిపోయి, తీవ్ర అసంతృప్తికి లోనుజేస్తుంది చివర్లో. 

          ఇక విజయ్ ఫ్రెండ్ పాత్రలో రాహుల్ రామకృష్ణ  ఒక కొత్త ఆకర్షణ. ఇతను కూడా హాస్యాన్ని వంకర్లు తిరిగిపోతూ నాటకీయంగా, కమర్షియల్ గా నటించలేదు. పాత్రపరంగా పక్కా ఆధునిక భగవాన్ పాత్ర,  ‘దేవదాసు’ లో పేకేటి శివరాంని గుర్తుకు తెస్తూ. అర్జున్ అన్న పాత్రలో కమల్ కామరాజు, తండ్రి పాత్రలో సంజయ్ స్వరూప్ సహజనటులు. ఇక నానమ్మగా అలనాటి హీరోయిన్ కాంచన ఒక వండర్ఫుల్ చేరిక. 

          టెక్నికల్ గా కెమెరా వర్క్ సాంప్రదాయ షాట్స్ తో వుంది. ఎడిటింగ్ లో కూడా గిమ్మిక్కులు చేయలేదు. విజయ్ మీద బిల్డప్ షాట్స్, డీటీఎస్ మోతా లేవు. పాటలు ఏడువున్నాయి- ఏదీ దృశ్య, శబ్ద కాలుష్యాల్ని పరివ్యాప్తం చేయకుండా ఆరోగ్యకరంగా వున్నాయి. లొకేషన్స్ కథని డామినేట్ చేయకుండా కథకి తగ్గట్టుగా వున్నాయి. దర్శకుడు కొత్తవాడయినా కొత్త విజన్ లో ఈ ప్రేమకథని చూశాడు. మామూలుగా అయితే కాలేజీ సీన్లు, క్లాస్ రూమ్ సీన్లు ఇంకా చూపించడానికేమీ లేనట్టుగా వెటకారంగా,  విషయలేమితో వుంటాయి. కానీ ఇక్కడ ఆ ఫార్ములాకి దూరంగా, సహజంగా, విషయంతో కొత్తగా వుంటాయి. 

చివరికేమిటి 

      కొత్త దర్శకుడు సందీప్ రెడ్డి వినోదాత్మక వాస్తవికత ఎలా
వుంటుందో ‘పెళ్లిచూపులు’ నుంచి ఇంకో మెట్టు పైకి తీసికెళ్లి చూపిం
చాడు. చిత్రీకరణ మీద మంచి పట్టు సాధించాడు. రచనాపరంగా బయట మాట్లాడుకునే భాష వాడి దృశ్యాల్ని ప్రేక్షకులకి సన్నిహితంగా చేశాడు. అయితే దీన్ని మూడుగంటల సినిమాగా తీయక్కర్లేదు. అరగంటకి పైగా తగ్గించవచ్చు. ఫస్టాఫ్ ఇంటర్వెల్ కే గంటన్నర పట్టింది. ఇక్కడ పాయింటు కొచ్చి, సెకండాఫ్ లో హాస్పిటల్లో ఉద్యోగం పోయే దగ్గర పరిష్కార మార్గానికొచ్చి,  ఆ తర్వాత పరిష్కరించిన విధానంతోనే ముగింపు చెడిపోయింది. ఏదో కాలక్షేప బఠానీ అనుకుని ఈ మూవీ తీసి వుంటే అది వేరు. కానీ సీరియస్ వాస్తవిక పాత్రని చర్చిస్తూ దాన్ని మూసఫార్ములా  ముగింపుతో సరిపెట్టేస్తే ఎలా? దీంతో హీరో హీరోయిన్ల పాత్రల మౌలిక తత్త్వాలే  దెబ్బతినిపోయాయి. వాళ్ళు మెడికల్ రంగంలో వున్నారు. అంత అజ్ఞానంగా ఎలా వుంటారు తమ శారీరక కలయిక విషయంలో? ఫార్ములా ముగింపు కోసమే కదా హీరోయిన్ పాత్రతో ఈ అసంగతాలు. 

          దీంతో ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నారు? భగ్నప్రేమలతో అలమటించిపోండి, పెళ్ళయిన ప్రేయసిని వదలకండి- అనా? భగ్న ప్రేమలు సరే, వేరే పెళ్ళిళ్ళు సరే- move on man, move on- ఇంకా జీవితం చాలా ఇస్తుందని  చెప్పడమా? చివరికి అర్జున్ వ్యసనాలు మానుకుని పరివర్తన చెంది, విదేశీ యాత్రకి వెళ్ళినప్పుడు చాలా ఫ్రెష్ గా అన్పిస్తాడు. హాయిగా- he is certainly moving on – అన్పించి ఏంతో  బావుంటాడు. అలా తిరిగి వచ్చి - నాకు సంబంధం చూడండి డాడ్ -  అంటాడేమో, తనలాంటి పరిస్థితుల్ని ఎదుర్కొనే యూత్ కి ఇన్స్పైరింగ్ గా కొత్త జీవితాన్ని ప్రారంభిస్తాడేమో అనుకుంటే, ఎందుకు భయపడ్డాడో దర్శకుడు- పెళ్ళయిన ప్రేయసి దగ్గరికే పంపి లాజిక్ లేని ఫార్ములా ముగింపుతో - వాస్తవిక కథా చిత్రాన్ని  అవాస్తవికంగా మార్చాడు. 

         
 -సికిందర్
cinemabazaar.in