1346 : రివ్యూ!

దర్శకత్వం : ఓం రౌత్ 

తారాగణం : ప్రభాస్, కృతీ సానన్, సైఫ్ అలీ ఖాన్, సన్నీ సింగ్, దేవదత్తా నాగే తదితరులు కథ : వాల్మీకి రామాయణం, రచన : ఓం రౌత్, మనోజ్ ముంతషీర్; సంగీతం -పాటలు : అజయ్-అతుల్, సచేత్ -పరంపర; నేపథ్య సంగీతం : సంచిత్ బల్హారా,అంకిత్ బల్హారా; ఛాయాగ్రహణం : కార్తీక్ పళని, కళా దర్శకత్వం : సాగర్ మాలీ, పోరాటాలు : రమజాన్ బులూత్, ప్రద్యుమ్న కుమార్ స్వైన్

బ్యానర్స్ : టీ -సిరీస్ ఫిల్మ్స్ , యూవీ క్రియేషన్స్

నిర్మాతలు : భూషణ్ కుమార్, క్రిషన్ కుమార్, ఓంరౌత్

విడుదల : 16 జూన్ 2023

 ***

      ‘బాహుబలి’ పానిండియా ఘన విజయం తర్వాత, ‘సాహో’, ‘రాధేశ్యామ్’ అనే రెండు పానిండియాలూ పరాజయాల పాలయ్యాక, రెబల్ స్టార్ ప్రభాస్ ‘ఆదిపురుష్’ పౌరాణికంతో రామాయణం నటిస్తూ, ఓ పెద్ద సినిమా కోసం కళ్ళు కాయలు జేసుకున్న అఖిల భారత  ప్రేక్షకుల ముందు కొచ్చాడు. మిగతా ప్రపంచ ప్రేక్షకుల ముందుకూ వచ్చాడు. ‘తన్హాజీ’ దర్శకుడు ఓంరౌత్ రామాయణం మీద ఒక జపాన్ యానిమేషన్ నుంచి స్ఫూర్తి పొంది భారీ బడ్జెట్ తో రూపొందించిన ‘ఆదిపురుష్’ టైటిల్ కి తన భాష్యం చెప్పాడు : ఆదిపురుష్ ని తొలి పురుషుడనే అర్ధంలో తీసుకో కూడదనీ, ఉత్తమ పురుషుడుగా చూడాలనీ స్పష్టం చేశాడు. మరి ఉత్తమ పురుషుడుగా రాముడిని ఎంత ఉత్తమంగా దృశ్యమానం చేశాడు? ఉత్తమ పురుషుడి లక్షణాలు రాముడిలో ఏమైనా హైలైట్ అయ్యాయా? తన విజన్ ఏమిటి? దాని ఒరిజినాలిటీ ఏమిటి? ఇవి తెలుసుకుందాం...

కథ

రాఘవుడు (ప్రభాస్), జానకి (కృతీ సానన్), లక్ష్మణుడు (సన్నీ సింగ్) ల వనవాసంతో కథ మొదలవుతుంది. దీనికి ముందు దశరధుడితో కైకేయి కోరిక, ఆ కోరిక మేరకు రాజ్యాన్ని భరతుడికి అప్పగించి రాఘవ నిష్క్రమించే నేపథ్యం యానిమేషన్లో క్లుప్తంగా వస్తుంది. ఇలా ముగ్గురూ వనవాసంలో వుండగా, లంకేష్ (సైఫలీ ఖాన్) తనకి మరణం లేకుండా బ్రహ్మ నుంచి వరాలు పొందుతాడు. ఇదిలా వుండగా, అటుగా పోతున్న శూర్ఫణఖ రాఘవని చూసి మోజు పడుతుంది. తను వివాహితుడ్నని చెప్తాడు రాఘవ. శూర్పణఖ లంక కెళ్ళిపోయి రాఘవతో తన కోరిక గురించి అన్న లంకేష్ కి చెప్తుంది. జానకి అందచందాల గురించి కూడా వర్ణించి చెప్పడంతో, లంకేష్ లో దుష్టత్వం మేల్కొంటుంది. మాయలేడిని ప్రయోగించి, సాధువు వేషంలో వచ్చి జానకిని అపహరించుకు పోతాడు.  

   
దీంతో ఖిన్నుడైన రాఘవుడేం చేశాడు? జానకీ విముక్తి కోసం అతను అనుసరించిన మార్గాలేమిటి? ఆ ప్రయత్నంలో సుగ్రీవుడు, హనుమంతుడు తదితర వానర సైన్యం ఎలా తోడ్పడ్డారు? మరణం లేకుండా బ్రహ్మ నుంచి వరాలు పొందిన లంకేష్ ఎలా రాఘవుడి చేతిలో అంతమయ్యాడు? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

అందరికీ తెలిసిన కథే. కాకపోతే నవతరం ప్రేక్షకుల్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని ధారాళంగా సృజనాత్మక స్వేచ్ఛకి పాల్పడ్డాడు దర్శకుడు. ముఖ్యంగా వనవాసం, మాయలేడి, జానకీ అపహరణం, వాలి -సుగ్రీవ సంగ్రామం, హనుమంతుడి సాయం, రామ సేతు నిర్మాణం, సంజీవనీ పర్వతం, లంకేష్ తో యుద్ధం- ఇలా ఓ పది ప్రధాన ఘట్టాల్ని తీసుకుని తేలికగా అర్ధమయ్యేట్టు రామాయణం చెప్పుకెళ్ళాడు. భారతం కంటే రామాయణం తేలికైనదే. తెలుగులో బాపు- రమణలు తీసిన ‘సంపూర్ణ రామాయణం’ చూస్తే ఇక రామాయణ గ్రంథాలు చదవనవసరం లేదు.

   
ఐతే దర్శకుడు ఓం రౌత్ 1990ల నాటి జపనీస్ యానిమేషన్ రామాయణం చూసిన ప్రేరణతో ఆధునిక టెక్నాలజీ రామాయణం తీయాలనుకున్నాడు. ఇలా తీస్తున్నప్పుడు ఇందులో ఆధునిక టెక్నాలజీ ఎక్కువైపోయి రామాయణ భక్తి భావం తగ్గింది. తగ్గడం కాదు, పూర్తిగా తుడిచి పెట్టుకు పోయింది.

   
అసలు పేర్ల మార్పు దగ్గరే మాస్ అప్పీల్ గాలిలో కలిసింది. రాఘవ, జానకి పేర్లు సినిమాటిక్ గా వాడకంలో ఎప్పుడూ లేవు. రాముడు, సీత అంటేనే ప్రేక్షకుల ప్రాణాలు లేచొస్తాయి. సినిమాలో పాత్రలు ఈ పేర్లు పలుకుతూంటే వుండే వైబ్రేషన్స్, రెస్పాన్స్ రాఘవ, జానకిలతో వుండవు. సీత పేరు కూడా కలిపి జై సియారాం అనే పిలుపుని రాజకీయాల కోసం జై శ్రీరాంగా మార్చేసి పాపులర్ చేసినప్పుడు -ఎందుకో దర్శకుడు రాముడు పేరు వినపడకుండా చేశాడు.

   
అయితే సైఫలీఖాన్ రావణ పాత్రతో ఎజెండాని టచ్ చేశాడు. వూహాజనిత లవ్ జిహాద్ నింద ప్రతిఫలించేందుకు, రావణుడి పాత్రలో సైఫలీ ఖాన్ అనే సాయెబుని తీసుకుని, ముస్లిం రాజు గెటప్ ఇచ్చి- ‘పద్మావత్’ లో అల్లావుద్దీన్ ఖిల్జీని సంజయ్ లీలా భన్సాలీ చూపించినంత కిరాతకుడిగా (ఖిల్జీ కిరాతకుడు కాదనేది వేరే సంగతి) చూపించి ఎజెండాని చాటాడు. పవిత్ర పురాణాలని కూడా రాజకీయాలకి ఉపయోగించుకోక తప్పదేమో. ఇక ఈ పాత్రకి కూడా రావణుడు అంటే వుండే గాంభీర్యాన్ని, మాస్ అప్పీల్ నీ  లంకేష్ అనే పేరుతో తగ్గించేశాడు.

    
ఎంత టెక్నాలజీని జోడించినా పురాణం భక్తి పారవశ్యం కలిగించకపోతే అది విఫలమైనట్టే. నవతరంలో కూడా మత స్పృహ, దైవ భక్తి పెరిగిపోయిన ఈ రోజుల్లో కేవలం టెక్నికల్ హంగామా చేసి డ్రైగా రామాయణం తీసి హిట్ కొడతామనుకుంటే పొరపాటే. దీనికంటే వంద రెట్లు ఎక్కువ (కృష్ణ) భక్తితో నార్త్ లో కూడా సూపర్ హిట్టయ్యింది నిఖిల్ నటించిన ‘కార్తికేయ2’ అనే తెలుగు స్పిరిచ్యువల్ థ్రిల్లర్. రౌత్ సినిమాలో రాఘవ ప్రేక్షకుల చేత జై శ్రీరామ్ అన్పించుకోనట్టే, హనుమంతుడు కూడా జై బజరంగ్ బలీ అన్పించుకోలేదు. ఇక మనం జానకిని చూసి- మము బ్రోవమని చెప్పవే సీతమ్మ తల్లీ - అని వేడుకోవాల్సిందే దోసిట్లో కాస్తంత భక్తి రస ధార కోసం.

    
ప్రపంచ పురాణాల్ని పరిశోధించి సినిమాల కోసం ఇంత లావు పుస్తకం రాసిన జోసెఫ్ క్యాంప్ బెల్- అసలు పురాణ పురుషుడి పాత్ర ప్రయాణం అదొక స్పిరిచ్యువల్ జర్నీ అంటాడు. ఈ స్పిరిచ్యువల్ జర్నీలో 12 మజిలీలుంటాయి. రామాయణంలో కూడా ఈ 12 మజిలీలుంటాయి. ఒక్కో మజిలీ ఒక్కో అధ్యాత్మిక లక్ష్యాన్ని సాధిస్తూ సాగుతుంది. చివరి మజిలీ మోక్షం పొందడం. అప్పుడే కథ పాఠకులతో/ప్రేక్షకులతో స్పిరిచ్యువల్ గా కనెక్ట్ అయి ఎనలేని భక్తి పారవశ్యాలకి లోనుజేస్తుంది.

   
ఈ పుస్తకం ముందు పెట్టుకునే జార్జి లూకాస్ ‘స్టార్ వార్స్’ అనే సైన్స్ ఫిక్షన్ హిట్ సినిమాలు తీస్తూ పోయాడు. హాలీవుడ్ సైన్స్ ఫిక్షన్ సినిమాలు ఉత్త టెక్నాలజీ హంగామా సినిమాలు కావు- టెక్నాలజీ మాటున కథా కథనాలు, పాత్ర చిత్రణలూ ప్రేక్షకుల ఆత్మిక దాహాన్ని తీర్చే స్పిరిచ్యువల్ జర్నీలుగా వుంటాయి.

   
ఇవేవీ లేకుండా రామాయణంలో పది ఘట్టాలు తీసుకుని, టెక్నికల్ హంగామా చేస్తే నవతరం పానిండియా అయిపోతుందా అనేది ఆలోచించాల్సిన విషయం.

నటనలు- సాంకేతికాలు

ప్ర

ప్రభాస్ కిలాటిది మళ్ళీ రాని అవకాశం. ఈ అవకాశంతో క్షత్రియ పాత్రకి తన నటనతో కొత్త అధ్యాయం రాసుకోవడానికి చాలా కృషి చేశాడు. డైలాగ్ డెలివరీలో చాలా శ్రద్ధ తీసుకున్నాడు. అయితే తను కన్పిస్తే ఎక్కడా ప్రేక్షకులు ఈలలు వేయకపోవడం గమనించాల్సిన విషయం. అదే హనుమంతుడు కన్పిస్తూంటే ఈలలతో హోరెత్తించారు. అంటే బజరంగ్ బలీకి రాముడి కంటే పాపులారిటీ పెరిగినట్టా?

        
రాఘవ కాక రాముడుగా ఫీలైవుంటే ప్రభాస్ ఇంకా మంచి పెర్ఫార్మెన్స్ ఇచ్చేవాడేమో. కానీ పాత్ర చిత్రణలోనే మర్యాద పురుషోత్తముడి ఏ లక్షణాన్ని మెయింటెయిన్ చేయాలో దర్శకుడికి స్పష్టత లేదు. సాత్వికంగా చూపిస్తూనే రౌద్రంగా చూపిస్తాడు. రాముడు రౌద్రంగా వుంటాడా? అతను స్థితప్రజ్ఞుడు, ఉదాత్తంగా వుంటాడు ఏ పరిస్థితుల్లో నైనా. శత్రువుతో చలించకుండా ఉదాత్త చిత్తంతో బాణాలేస్తూంటే వచ్చే దైవత్వం, మసాలా హీరోలాగా మారిపోతే వస్తుందా? ఆద్యంతం ఒకే ఉదాత్త గుణంతో నడుచుకుని వుంటే ప్రభాస్ పాత్రని పూజనీయం చేసేవాడు.

       
ఇంకోటేమిటంటే, పక్క పాత్రలు పూజిస్తే, భక్తి భావంతో పాడితే ప్రభాస్ రాముడి పాత్ర ప్రేక్షకుల మెదళ్ళలో బలంగా నాటుకుపోయే అవకాశముంటుంది. ‘సంపూర్ణ రామాయణం’ లో ‘రామయ తండ్రీ! ఓ రామయ తండ్రీ!’ అని బృందగానం చేస్తేనే కదా రాముడి పాత్ర పైకి లేచింది. ఆఖరికి ‘అల్లూరి సీతారామ రాజు’ లో కూడా ఇలాటి కీర్తి గానాలే. 150 కోట్లు తీసుకుంటున్న స్టార్ ని చూపిస్తూ పైకి లేపకపోతే ఎలా? ఇది లేక  పోవడంతో హనుమంతుడ్ని పైకి లేపాల్సి వచ్చింది ప్రేక్షకులు.

       
పాత్ర చిత్రణ ఎలా వున్నా, పోరాటాల్లో ప్రభాస్ శభాష్ అన్పించుకున్నాడు దర్శకుడు టార్గెట్ చేసిన నవతరం ప్రేక్షకులతో. ఇక జానకిగా కంటే సీతగా వుండుంటే కీర్తీ సానన్ ప్రేక్షకులకి ఇంకా దగ్గరయ్యేది. సాధ్యమైనంత సౌకుమార్యంగా, సున్నితంగా కన్పిస్తూ గౌరవం పొందే ప్రయత్నం చేసింది గానీ, లంకలో శోక రసమనేది తగిన పాళ్ళలో పాత్రకే లేకుండా పోయింది. హనుమంతుడి పాత్రలో దేవదత్తా నాగే భంగిమల్లో రాముడిపట్ల వుండే అణకువ, మెలో డ్రామా లేక పాత్ర నిలబడలేదు. రాముడితో హనుమంతుడి కుండే బాండింగ్ అదొక ఇంట్రెస్టింగ్ సబ్జెక్టు. ఇలాటి ఎమోషనల్ కనెక్ట్ కూడా కట్ అయింది నవతరం పౌరాణికంలో.

       
ఇక లంకాదహనం దృశ్యంలో చేసే అల్లరిని కూడా కట్ చేశాడు దర్శకుడు. అశోక వనంలో జానకిని తల్లిలా ఫీలవడం కూడా చేయకుండా తోక కత్తిరించాడు దర్శకుడు. ఫీల్, మెలో డ్రామా, భావోద్వేగాలు, సెంటిమెంట్లు వంటి మానవ సహజ లక్షణాలకి వీలైనంత దూరంగా వుంచాడు ‘ఆదిపురుష్’ ని. లక్ష్మణుడ్ని శేషు అని పిలిచాడు దర్శకుడు. ఇలా పాత్రల పాపులరైన పేర్లు పక్కన పెట్టేయడం ఏదో కొత్తదనమనుకున్నాడు. శేషుగా సన్నీ సింగ్ సరిగా రిజిస్టర్ కాడు సినిమాలో.

       
ఇక లంకేష్ గా (ఏ లంకేష్, గౌరీ లంకేషా?) సైఫలీ ఖాన్ అతి క్రూరత్వం హైలైట్. చివరికి జానకితో లవ్ జిహాద్ కుదరక రాఘవ బ్రహ్మాస్త్రానికి మట్టికరిచే సన్నివేశంలో కూడా ఓకే. రావణుడి గా అతను పాడే ‘శివోహం’ వీణ పాటలో జీవించాడు ఎమోషనల్ గా.

       
సినిమాలో భక్తిని రగిలించే ఒక పాటే వుంది బ్యాక్ గ్రౌండ్ సాంగ్ - రాం సీతా రాం (హిందీలో- రాం సియా రాం). రాఘవ - జానకిలతో వచ్చే రెండు పాటలు పూర్తిగా లేవు. పాటల పరంగా, నేపథ్య సంగీత పరంగా ఫర్వాలేదన్పించుకుంటుంది.  

        ఛాయాగ్రహణం, గ్రాఫిక్స్, వీఎఫెక్స్, కాస్ట్యూమ్స్, సెట్స్ మొదలైన సాంకేతికాలు అద్భుతమే. టెక్నికల్ గా ఉన్నత ప్రమాణాలే. పోరాటాలూ ఉన్నతమే. ఎంతకీ ముగియని క్లయిమాక్స్ పోరాటాన్ని ఎడిటర్ తగ్గించాల్సింది. ఓం రౌత్ దర్శకత్వం గ్రాఫిక్స్ తోనే ఎక్కువుంది.

చివరికేమిటి

నీటుగా ప్రారంభమై ఫస్టాఫ్ అంతా స్క్రీన్ ప్లే పరంగా సజావుగా సాగుతుంది. జానకీ అపహరణంతో  ప్రధాన మలుపుని ఇంటర్వెల్ దాకా తీసికెళ్ళకుండా 40 వ నిమిషంలో సరిపెట్టి కథలో కొచ్చేస్తాడు. ఇంటర్వెల్లో లంకకి వారధి పూర్తయ్యే దృశ్యంతో కొనసాగి, సెకండాఫ్ లో క్రమంగా లంకలో రాఘవ వానర సైన్యంలో లంకేష్ తో తలపడే ఘట్టాని కొస్తాడు. సినిమా నిడివి మూడు గంటలున్నా, ఓ పది ఘట్టాలతో తక్కువ టాకీ సీన్లు, ఎక్కువ యాక్షన్ సీన్లుగా వుండే ఈ స్క్రీన్ ప్లే కథనంలో, పాత్ర చిత్రణల్లో ఏమాత్రం జీవం లేకపోవడం ప్రత్యేకత. ఈ రామాయణాన్ని కథా పరంగా ఫీలయ్యే మాటే వుండదు.

       
ఈ పౌరాణికం ఎలా వుంటుందంటే, రోమన్ సామ్రాజ్యంపై వచ్చిన హాలీవుడ్ సినిమాలకి రామాయణాన్ని అతికించినట్టు వుంటుంది. లేదా గ్లాడియేటర్, ఎక్సడస్, 300, ట్రాయ్ వంటి హాలీవుడ్ హిస్టారికల్స్ లో వుండే అవే పాత్రలు, వాటి ఆహార్యాలు, భవనాలు, లొకేషన్స్, లేజర్ ఆయుధాలు, వికృత సముద్ర జీవులు, వాయు జీవులు, రాక్షసులు, యుద్ధాలు మొదలైనవి కాపీ చేసి ఓ ఇండియన్ సైన్స్ ఫిక్షన్ తీసినట్టు వుంటుంది. దృశ్యాలు కూడా కంటికింపుగా లేక, బ్యాక్ గ్రౌండ్ డార్క్ షేడ్స్ తో వుంటాయి ఇబ్బంది కల్గిస్తూ.  పురాణాలతో నవతరం ప్రేక్షకుల అభిరుచి ఇలా వుంటుందంటే వాళ్ళకో నమస్కారం పెట్టాల్సిందే. రామాయణ పాత్రలు ఇలాగే వుంటాయని కూడా నమ్మేస్తారేమో! ఫేక్ న్యూస్ సినిమాలు కూడా ఇస్తాయని చెప్పడం దర్శకుడు రౌత్ ఉద్దేశమేమో!

—సికిందర్

1345 : రివ్యూ!

 

దర్శకత్వం : అలీ అబ్బాస్ జాఫర్

తారాగణం : షాహిద్ కపూర్, రోణిత్ రాయ్, సంజయ్ కపూర్, డయానా పెంటీ తదితరులు రచన : ఆదిత్య బసు, సిద్ధార్థ్-గరిమ; ఛాయాగ్రహణం : మార్సిన్ లాస్కావిక్, సంగీతం- పాటలు : బాద్షా, అనుజ్ గర్గ్; నేపథ్య సంగీతం : జూలియస్ ప్యాకియం

బ్యానర్స్ : జియో స్టూడియోస్, AAZ ఫిల్మ్స్, ఆఫ్‌సైడ్ ఎంటర్‌టైన్‌మెంట్, Sradvn ప్రొడక్షన్

నిర్మాతలు : జ్యోతి దేశ్‌పాండే, సునీర్ ఖేతర్‌పాల్, గౌరవ్ బోస్, హిమాన్షు కిషన్ మెహ్రా, అలీ అబ్బాస్ జాఫర్, సుశీల్ చౌదరి

విడుదల : జూన్ 9, 2023

***

            ‘జెర్సీ’ (తెలుగులో ‘జెర్సీ’, 2019), కబీర్ సింగ్’ (తెలుగులో ‘అర్జున్ రెడ్డి’, 2021) లలో నటించిన బాలీవుడ్ హీరో షాహిద్ కపూర్, యాక్షన్ థ్రిల్లర్ ‘బ్లడీ డాడీ’ తో ప్రేక్షకుల ముందు కొచ్చాడు. పెద్ద తెర మీద కాకుండా దీన్ని జియో సినిమా ఓటీటీలో ఉచితంగా అందిస్తోంది. ఉచితం కాబట్టి ఖర్చు దండగన్నట్టు ఇతర భాషల్లో డబ్బింగ్ చేయకుండా, కేవలం హిందీలో అందించింది. దీనికి అలీ అబ్బాస్ జాఫర్ దర్శకుడు. సల్మాన్ ఖాన్ తో ‘సుల్తాన్’, ‘టైగర్ జిందా హై’, ‘భారత్’ వంటి హిట్స్ అందించిన జాఫర్, షాహిద్ కపూర్ తో ఈ థ్రిల్లర్ ఎలా తీశాడో తెలుసుకుందాం...

కథ

ఢిల్లీలో సుమైర్ ఆజాద్ (షాహిద్ కపూర్) నార్కోటిక్స్ కంట్రోల్ బ్యూరో అధికారి.  ఓ తెల్లారి పొద్దున్నే తన అసిస్టెంట్ జగ్గీ(జీషాన్ ఖాద్రి) తో కలిసి ఢిల్లీలో డ్రగ్స్ దందాని విచ్ఛిన్నం చేసి, 50 కోట్ల డ్రగ్స్ వున్న బ్యాగుని పట్టుకుంటాడు. ఢిల్లీ సమీపంలోని గురుగ్రామ్ లో సికిందర్ చౌదరి (రోణిత్ రాయ్) ఎమరాల్డ్ అట్లాంటిస్ అనే సెవెన్ స్టార్ హోటల్ ని- ఆ హోటల్లో డ్రగ్స్  రాకెట్ నీ నడుపుతూంటాడు. సుమైర్ పట్టుకున్న డ్రగ్స్ సికిందర్ చౌదరికి చెందిందే. దీంతో అతను సుమైర్ కొడుకు అధర్వ్ (సర్తాజ్ కక్కర్) ని కిడ్నాప్ చేసి డ్రగ్స్ వున్న బ్యాగుని డిమాండ్ చేస్తాడు. సుమైర్ కి డాక్టర్ అయిన భార్య తో విడాకులై వుంటాయి. కొడుకు కిడ్నాప్ అయ్యేసరికి సుమైర్ డ్రగ్స్ ని సికిందర్ చౌదరికి ఇచ్చేయడానికి బయల్దేరతాడు.

       
ఆ హోటల్ కే వచ్చిన ఇంకో నార్కోటిక్స్ ఉద్యోగిని అదితీ రావత్ (డయానా పేంటీ) సుమైర్ డ్రగ్స్ బ్యాగుతో రావడాన్ని చూసి, ఆ బ్యాగుని కొట్టేసి పై అధికారి సమీర్ సింగ్ (రాజీవ్ ఖండేల్వాల్) ని పిలుస్తుంది. ఇద్దరూ సుమైర్ మీద కన్నేసి వుంచుతారు. బ్యాగు పోగొట్టుకున్నట్టు తెలుసుకున్న సుమైర్ ఇరకాటంలో పడతాడు. ఇంకోవైపు ఆ డ్రగ్స్ కోసం హమీద్ షేక్ (సంజయ్ కపూర్) అనే ఇంకో స్మగ్లర్ వచ్చి సికిందర్ చౌదరి గొంతు మీద కూర్చుంటాడు.

        
డ్రగ్స్ వున్న బ్యాగుని పోగొట్టుకున్న సుమైర్ మైదా పిండి ప్యాకెట్స్ తీసికెళ్ళి సికిందర్ చౌదరికి అంట గట్టడంతో అది బయటపడి మొత్తం అభాసవుతుంది- ఇక సుమైర్ ని పట్టుకోవడానికి సికిందర్ చౌదరి గ్యాంగ్స్ వెంట పడతారు. మరోవైపు సమీర్, అదితీలు వెంటబడతారు. ఈ రెండు గ్రూపులకి దొరక్కుండా, స్టార్ హోటల్లోనే ఎక్కడో బందీగా వున్న కొడుకుని ఎన్సీబీ అధికారి సుమైర్ ఆజాద్ ఎలా విడిపించుకున్నాడన్నది మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

రొటీన్ యాక్షన్ కథే. అయితే ఇది 2011 లో ఫ్రెంచి భాషలో (స్లీప్ లెస్ నైట్) ఒరిజినల్ గా నిర్మాణం జరుపుకుంది. తర్వాత హాలీవుడ్ లో రీమేకయింది. ఈ రెండూ బాక్సాఫీసుకి బలం చేకూర్చలేదు. కానీ 2015 లో కమల్ హాసన్ తమిళంలో ‘తూంగవనం’ గా రీమేక్ చేస్తే 50 కోట్ల బాక్సాఫీసుతో లాభాలు తెచ్చి పెట్టింది. దీన్ని తెలుగులో ‘చీకటి రాజ్యం’’ గా డబ్ చేశారు. ఇప్పుడు హిందీలో ‘బ్లడీ డాడీ’ గా రీమేకయింది.

       

‘చీకటి రాజ్యం’ చూసి వుంటే ‘బ్లడీ డాడీ’ వెలవెలబోతూ వుంటుంది. కేవలం ఒక రాత్రి నైట్ క్లబ్ లో జరిగే యాక్షన్ కథని కమల్ హాసన్ తన స్టార్ పవర్ తో, సహజ కామెడీతో ఎక్కడికో....తీసికెళ్ళిపోయారు. ఇది షాహిద్ కపూర్ విషయంలో లోపించింది- స్టార్ పవరూ లేదు, కామెడీ లేదు. కమల్ హాసన్ స్క్రిప్టు తయారు చేసుకుని, రాజేష్ సెల్వ దర్శకత్వంలో వేగంగా పరుగెత్తే టైం పాస్ గ్యారంటీ  థ్రిల్లర్ గా సొంత బ్యానర్ పై తీస్తే, హిందీలో అలీ అబ్బాస్ జాఫర్ స్లో గా సాగే డార్క్ థీమ్ థ్రిల్లర్ గా, ఫన్ కి దూరంగా వుంచేశాడు.

       
కమల్ హాసన్ కి కొడుకు కోసం ఫిజికల్ యాక్షన్, మాజీ భార్య కారణంగా ఎమోషనల్ యాక్షన్ - ఈ రెండిటి మధ్య నలిగే పాత్రగా రక్తి కట్టిస్తే, షాహిద్ కపూర్ కి ఈ రెండు షేడ్స్ లేక ఉపరితలంలోనే వుండిపోయాడు. కమల్ హాసన్ థ్రిల్లర్ కలర్ఫుల్ గా వుండడానికి పాపులర్ స్టార్స్ నటించడం ఇంకో కారణం. కమల్ కి యాంటీగా నార్కోటిక్స్ ఉద్యోగినిగా స్టార్ హీరోయిన్ త్రిష నటించడం, ఆమెతో కమల్ చేసే ఫైట్ ఒక ఎట్రాక్షన్ కావడం కలిసొచ్చాయి.  హిందీలో ఎవరికీ తెలియని డయానా పేంటీతో ఈ మ్యాజిక్ వర్కౌట్ కాలేదు. కమల్ సినిమాలో విలన్ గా ప్రకాష్ రాజ్ బలం వుంటే, హిందీలో రోణిత్ రాయ్ అనే పెద్దగా పేరు లేని పాత ఆర్టిస్టుతో విలన్ పాత్ర మామూలుగా వుంది. ఇంకో విలన్ గా ఒకప్పటి హీరో సంజయ్ కపూర్ ది ఓవరాక్షన్.

       
ఈ కథని కోవిడ్ -2 మహమ్మారి ముగిసిన సమయంలో స్థాపించారు. కోవిడ్-1, 2 లతో ఎంతో మంది చనిపోయి, మరెంతో మంది ఉపాధి కోల్పోయి నేరాల వైపు మళ్ళారని చెబుతూ కథ ప్రారంభించారు. నేరాల వైపు ఏ సామాన్యులు మళ్ళారో చూపించకుండా, డ్రగ్ స్మగ్లర్స్ అనే ప్రొఫెషనల్స్ తో కథ ప్రారంభిస్తే- ఆ డ్రగ్ స్మగ్లర్స్ కొత్తగా నేరాలకి పాల్పడేదేముంటుంది - అది వాళ్ళ నిత్య కార్యక్రమమే.

       
ఇక కోవిడ్ జాగ్రత్తలంటూ ప్రారంభ దృశ్యాల్లో మాస్కూలు వేసుకుని తిరగడం చూపించి, ఆ తర్వాత మర్చిపోయాడు దర్శకుడు. ఈ మాత్రం దానికి కోవిడ్ బిల్డప్ ఎందుకో అర్థంగాదు. ఆ హోటల్లో దాగుడు మూతలప్పుడు మాస్కు లేసుకుని వుంటే, ఎవరు ఎవరో తెలియక కన్ఫ్యూజన్ తో చాలా కామెడీగా యాక్షన్ వుండేది.

నటనలు -సాంకేతికాలు

ఈ సినిమాకి హీరోగా షాహిద్ కపూర్ గ్లామర్ లుక్ తో వుండి వుంటే బావుండేది. క్రిమినల్ గ్యాంగ్స్ లో ఒకడుగా తానూ రఫ్ లుక్ తోనే  గ్యాంగ్ స్టర్ లా వుంటే- అసలు ఎన్సీబీ అధికారిగా ఉద్యోగంలో వుంటాడా. అల్లరైపోయిన ముంబాయి ఎన్సీబీ అధికారి సమీర్ వాంఖడే క్లీన్ షేవ్ తో ఎంత అఫీషియల్ గా వుండేవాడని. ఆఫీసర్ కి, గ్యాంగ్ స్టర్ కీ తేడా లేకపోతే అదేం సినిమా అనుకోవాలి?

        
ఎన్సీబీ ఉద్యోగినిగా వేసిన డయానా పేంటీ ఫార్ములా సినిమా పాత్రే. పై అధికారి పక్కన కరివే పాకు పాత్ర. వెబ్ సిరీస్ లో స్త్రీ పాత్రలు- హీరోయిన్ పాత్రలూ ఎంత శక్తిమంతంగా వుంటున్నాయో గుర్తిస్తున్నట్టు లేదు సినిమా దర్శకులు.

       
రిచ్ విలన్ గా రోణిత్ రాయ్, అతడి పక్క వాద్యంగా సంజయ్ కపూర్ పాత విలన్లుగా వుంటారు. సాంకేతికంగా ఉన్నతంగా తీర్చి దిద్దాడు దర్శకుడు. ప్రారంభంలో ఔట్ డోర్ యాక్షన్ సీన్స్ బావున్నాయి. అయితే ఈ మేకింగ్ క్వాలిటీ అంతా పాపులర్ నటీనటులతో వుండుంటే సినిమా పై లెవెల్లో వుండేది. ఇంకోటేమిటంటే, ఎప్పుడో 2011 నాటి కాలపు ఫ్రెంచి థ్రిల్లర్ ని ఇప్పుడు రీమేక్ చేయడం విజ్ఞత అన్పించుకోదు. ఫ్రెంచి థ్రిల్లర్ ఫ్రెష్ గా వున్నప్పుడు, అప్పుడప్పుడే 2015 లో  కమల్ హాసన్ రీమేక్ చేయడం వేరే విషయం.

—సికిందర్    

 

1344 : రివ్యూ!

 

రచన -దర్శకత్వం : వై. శివ ప్రసాద్

తారాగణం : : స‌ముద్రకని, అన‌సూయా భ‌ర‌ద్వాజ్‌, మాస్ట‌ర్ ధృవ‌న్‌, మీరా జాస్మిన్, రాహుల్ రామ‌కృష్ణ‌, ధనరాజ్, తదితరులు

సంగీతం : చరణ్ అర్జున్, ఛాయాగ్రహణం : వివేక్ కాలెపు

బ్యానర్స్ : జీ స్టూడియోస్‌, కిర‌ణ్‌ కొర్ర‌పాటి క్రియేటివ్ వ‌ర్క్స్

నిర్మాత : కిర‌ణ్‌ కొర్ర‌పాటి

విడుదల : జూన్ 9, 2023

***

        ఈ వేసవి స్టార్  సినిమాలు విడుదల కాకపోవడంతో చిన్న సినిమాలతో ప్రేక్షకులు సరిపెట్టుకోవాల్సి వస్తోంది. చిన్న సినిమాల్లో కమర్షియల్ సినిమాలు, రియలిస్టిక్ సినిమాలు అనే రెండు కేటగిరీల్లో ప్రేక్షకులకి లభిస్తున్నాయి. అయితే కమర్షియల్ సినిమాల పట్ల చూపే ఎంతో కొంత ఆదరణ రియలిస్టిక్ సినిమాలు -అందులోనూ కన్నీటి కథలతో వుండే వాస్తవిక సినిమాల పట్ల చూపించడం లేదు. ఇది తెలిసికూడా కన్నీటి కథల్ని వినోదాత్మకంగా చూపించే ఆలోచనకి దూరంగా వుంటున్నారు మేకర్లు. చార్లీ చాప్లిన్ సినిమాలు కన్నీటి కథలే, కానీ నవ్విస్తాయి. అప్పుడే వ్యాపార విలువ. ఇలా కాకుండా ‘విమానం’ అనే వాస్తవిక సినిమాని విషాదంగానే తీసినప్పుడు బాక్సాఫీసు తలుపులు ఏ మేరకు బార్లా తెరచుకున్నాయో ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం...

కథ

హైదరాబాద్ లో వీరయ్య (సముద్రకని) సులభ్ కాంపెక్స్ నడుపుకుంటూ జీవనం సాగిస్తూంటాడు. అతను వికలాంగుడు. అతడికో స్కూలు కెళ్ళే కొడుకు రాజు (మాస్టర్ దృవన్) వుంటాడు. రాజుకి విమానాల పిచ్చి. విమానం ఎక్కాలంటే పైలట్ కావాలని కలలు గంటూ వుంటాడు. తిండికే ఇబ్బంది పడుతున్న వీరయ్య కొడుకుని భవిష్యత్తులో పైలట్ గా ఎలా పంపుతాడో మధన పడుతున్న సందర్భంలో, కొడుకు బ్లడ్ క్యాన్సర్ బారిన పడతాడు. అదే సమయంలో రోడ్డు విస్తరణలో భాగంగా సులభ్ కాంప్లెక్స్ ని కూల్చేస్తారు. వీరయ్యకి దిక్కుతోచదు. ఒకవైపు కొడుక్కి ప్రాణాంతక బ్లడ్ క్యాన్సర్, మరో వైపు జీవనాధారం సమస్య. అయితే పైలట్ సంగతేమో గానీ, ముందు బ్లడ్ క్యాన్సర్ తో వున్న కొడుక్కి విమానం ఎక్కించి కోరిక తీర్చాలన్న తపనతో వీరయ్య డబ్బుకోసం ప్రయత్నాలు మొదలెడతాడు. ఇప్పుడు ఈ ప్రయత్నాల్లో ఎన్ని కష్టాలకి, ఎన్ని మోసాలకి లోనయ్యాడనేది మిగతా కథ. ఆఖరికి కొడుకుని విమానం ఎక్కించాడా లేదా అన్నది ప్రశ్న.

ఎలావుంది కథ

  ఇలాటిదే ‘ప్రేమ విమానం’ అని వెబ్ మూవీ గత నెల జీ5 లో విడుదలైంది. ఒకేలాటి కథలతో జీ5 ఈ రెండు సినిమాలు నిర్మించింది. అయితే ‘ప్రేమ విమానం’ కామెడీ కథ. ఇందులో విమానం ఎక్కాలన్న ఇద్దరు పిల్లల కలలు, వీళ్ళిద్దరికి ఇంకో ఇద్దరు ప్రేమికులు కలవడం, వీళ్ళందరికీ ఇంకో ఇద్దరు పెద్దలు కలిసి, మొత్తం అందరూ విమానమెక్కే కోర్కెని తీర్చుకునే కథ.

అయితే ప్రస్తుత ‘విమానం’ విషాద కథ. అసలే తారాగణ బలం లేని లోబడ్జెట్ మూవీ, పైగా కష్టాలూ కన్నీళ్ళ ఆర్ట్ సినిమా బాపతు వాస్తవిక సినిమా. దీంతో దీని మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఓటీటీకే తప్ప థియేట్రికల్ రిలీజుకి కాకుండా పోయింది. పేదరికంలో పెద్ద కోరికల్ని హాస్యభరితంగా చూపించి సినిమాని థియేటర్ సినిమాగా మల్చవచ్చు. ఇలా చూపించిన సినిమాల్ని ప్రేక్షకులు ఎంజాయ్ చేశారు, అవార్డులు కూడా వచ్చాయి.

తమిళంలో ఇద్దరు పేద బస్తీ పిల్లల పిజ్జా తినాలన్న కోరికతో ‘కాకిముట్టై’, గుజరాతీలో సినిమా వేసుకుని చూడాలన్న ప్రయత్నాలతో పేద పిల్లల ‘చెల్లో షో’, మరాఠీలో దేశంలో తొలి సినిమా తీయాలన్న దాదా సాహెబ్ ఫాల్కే కోర్కెతో ‘హరిశ్చంద్రాచీ ఫ్యాక్టరీ’, కన్నడలో చావు కథతో ‘తిధి’...ఇవన్నీ నవ్వించే- వినోదాత్మక వాస్తవిక సినిమాలే. ‘హరిశ్చంద్రాచీ  ఫ్యాక్టరీ’ లో ఫాల్కే కష్టాలు ఎంత కామెడీగా వుంటాయో చెప్పక్కర్లేదు. ఇవి పైకి నవ్వించినా అంతర్లీనంగా వాస్తవంగా వున్న విషాదాన్ని ఫీలవుతూంటాం. ఈ ద్వంద్వాల పోషణే వీటి బలం కమర్షియల్ గా కూడా.

‘విమానం’ ఫ్లాట్ గా విషాదాన్నే చూపిస్తూ పోయింది. ఫస్టాఫ్ లో విమానాల పిచ్చితో కొడుకు సన్నివేశాలు, వాడి స్కూల్ మేట్స్ సన్నివేశాలూ హస్యంగానే వున్నా, తీరా కథలోకి వెళ్ళాక అంతా సీరియెస్సే. ఫస్టాఫ్ లో తండ్రీ కొడుకుల పాత్రల పరిచయం, పరిస్థితి, మరో వేశ్య పాత్ర పరిచయం, చెప్పులు కుట్టే వాడి పరిచయం, ఒక ఆటో డ్రైవర్ పరిచయం... ఇలా సాగుతూ ఇంటర్వెల్లో కథలోకి ప్రవేశిస్తుంది సినిమా. ఇక్కడ కొడుక్కి బ్లడ్ క్యాన్సర్ అనే మలుపు. అయితే ఇక్కడే సెకండాఫ్ లో కథ ఎలా వుండబోతోందో తెలిసి పోతుంది.

దీంతో సెకండాఫ్ లో కొడుకు కోరిక కోసం వీరయ్య పడే కష్టాలు వూహకందేవిధంగానే వుంటాయి. సులభ్ కాంప్లెక్స్ కోల్పోయి వెరే ఉద్యోగంలో చేరిన వీరయ్య దొంగతనం ఆరోపణతో పోలీసుల చేతిలో దెబ్బలు తినడం, తర్వాత జోకర్ వేషం వేసి డబ్బులు సంపాయిస్తే దుండగులు లాక్కోవడం లాంటి సన్నివేశాలు బాధపెట్టినా, సెకండాఫ్ లో వేరే మలుపు తీసుకోక కథలో ఈ కష్టాలే రిపీట్ అవడంతో, వీరయ్య కంటే మనమే ఇబ్బంది పడతాం చూడలేక.

ఈ కష్టాలకి తగ్గట్టు కథా నడక మందగించడం ఇంకో సమస్య. అయితే ముగింపులో ఇచ్చిన వూహకందని ట్విస్టు బావుంది. అయితే ఇది వీరయ్య పాత్రని మాత్రం జస్టిఫై చేయదు. 

నటనలు- సాంకేతికాలు

ఈ మధ్య తెలుగు సినిమాల్లో తరచుగా కన్పిస్తున్న సముద్రకని వికలాంగుడి పాత్రలో కొన్ని చోట్ల ప్రేక్షకుల్ని ఏడ్పిస్తాడు. కొడుకుతో బాండింగ్ కి సంబంధించిన సన్నివేశాలు కొన్ని భావోద్వేగాల లోతుతో కట్టి పడేస్తాయి. ఇవి కొన్ని చోట్ల మాత్రమే వుంటే సరిపోతుంది. అదే పనిగా చూపిస్తే వర్కౌట్ అవదు. కొడుకు పాత్రలో మాస్టర్ దృవన్ ఒక మంచి బాల నటుడు. అతడికి మార్కులు పడతాయి.

       
వేశ్య పాత్రలో అనసూయ ఒక టెర్రిఫిక్ నటి. పచ్చి వేశ్యలు కూడా అలా వుండరేమో, అలా నటించింది. చెప్పులు కుట్టే వాడి పాత్రలో రాహుల్ రామకృష్ణ. అయితే వీళ్ళిద్దరి మధ్య ట్రాకు మాత్రం అరకొరగానే వుంటుంది. ఆటో డ్రైవర్ గా ధన రాజ్ కి కూడా పూర్తి స్థాయి పాత్ర దక్కలేదు.

       
సినిమాలో మొత్తం అన్ని పాత్రలకీ పాత్ర చిత్రణ లోపం కన్పిస్తుంది. కంటెంట్ పరంగా విషాదంగా, భారంగా వున్న ఈ సినిమా సంగీతం (చరణ్ అర్జున్0, ఛాయాగ్రహణం (వివేక్ ), ఇంకా ఇతర ప్రొడక్షన్ విలువలు బావున్నాయి.

       
పోతే, సినిమా పేదరికాన్ని ఒక టెంప్లెట్ గా తరతరాలుగా మార్పులేకుండా అదే విధంగా చూపిస్తున్నారు. దీంతో కాలమొకటి, పాత్రలు వేరొకటిగా అసహజంగా తెరకెక్కుతున్నాయి. కోవిడ్ లాక్ డౌన్ల దెబ్బతో మధ్య తరగతి పేద తరగతికీ, పేద తరగతి కటిక దారిద్ర్యానికీ జారిపోయారు. ఇలాటి ఒకప్పుడు బాగానే బ్రతికి, పతనమైన మధ్య తరగతి జీవిగా వీరయ్యని చూపించి వుంటే, ప్రేక్షకులు ఐడెంటిఫై చేసుకుని -ఓన్ చేసుకోవడానికి ఎక్కువ అవకాశముండేది.

—సికిందర్

1343 : రివ్యూ!

రచన- దర్శకత్వం : కార్తీక్ జి. క్రిష్

తారాగణం : సిద్ధార్థ్, దివ్యాంశా కౌషిక్, అభిమన్యూ సింగ్, యోగి బాబు, మునీష్ కాంత్ తదితరులు

సంగీతం : నివాస్ కె ప్రసన్న, ఛాయాగ్రహణం : వాంచినాథన్ మురుగేశన్

బ్యానర్ : పాషన్ స్టూడియోస్

నిర్మాతలు : టీజీ విశ్వప్రసాద్, అభిషేక్ అగర్వాల్

విడుదల : జూన్ 9, 2023

        ఈ శతాబ్దం ఆరంభంలో ‘బాయ్స్’, ‘బొమ్మరిల్లు’, ‘నువ్వొస్తానంటే నేనొద్దంటానా’ మొదలైన హిట్ సినిమాలతో తెలుగు ప్రేక్షకులకి దగ్గరైన తమిళ హీరో సిద్ధార్థ్, చాలా కాలం కనుమరుగై 2021 లో కార్తికేయతో ‘మహాసముద్రం’ అనే మరో తెలుగులో నటించి నిరాశతో వెనుదిరిగాడు. తిరిగి ఇప్పుడు 45 ఏళ్ళ వయస్సులో తెలుగు- తమిళ భాషల్లో ‘టక్కర్’ అనే యాక్షన్ మూవీతో కొత్త తరం ప్రేక్షకుల ముందుకొచ్చాడు. అయితే కొత్తతరం తనని రిసీవ్ చేసుకునేందుకు ఎలాటి యూత్ ఫుల్ సినిమాని ప్రెజంట్ చేశాడు? తను ట్రెండ్ లోనే  వున్నాడా, లేక పాత బ్రాండ్ నే రిపీట్ చేశాడా? సినిమా కోసం తను చేసిన ప్రమోషన్లు ఫలించాయా? ఇవి తెలుసుకోవాలంటే విషయంలో కెళ్ళాలి...

కథ

పేద కుటుంబానికి చెందిన గుణశేఖర్ (సిద్ధార్థ్) పేద వాడిగా చావకూడదని, కోటీశ్వరుడవ్వాలన్న లక్ష్యంతో డబ్బు కోసం విఫలయత్నాలు చేస్తాడు. ఒక చైనీస్ బాస్ దగ్గర డ్రైవర్ గా చేరతాడు. రాజ్ (అభిమాన్యూ సింగ్) అనే ఓ కిడ్నాప్ గ్యాంగ్ బాస్ వుంటాడు. ఇతను డబ్బున్న వాళ్ళ అమ్మాయిల్ని కిడ్నాప్ చేసి డబ్బు గుంజడమో, లేదా విదేశాల్లో అమ్మేయడమో చేస్తూంటాడు. అలాటి ఒక ప్రయత్నంలో ఇతడి అనుచరులు పోలీసుల నుంచి తప్పించుకుంటూ గుణశేఖర్ కారెక్కేస్తారు. పోలీసులకి దొరక్కుండా కాపాడితే 50 లక్షలిస్తామంటారు.

       
తీరా పని పూర్తయ్యాక గుణశేఖర్ని గాయపర్చి పారిపోతారు. పోలీసులతో ఛేజింగులో కారు డ్యామేజీ కావడంతో చైనీస్ బాస్ ఏడేళ్ళు ఫ్రీగా డ్రైవర్ ఉద్యోగం చేయాలని బాండ్ రాయించుకుంటాడు. వీటన్నిటితో విసిగిపోయిన గుణ శేఖర్ ఆత్మ హత్యకి పూనుకుంటాడు. ఇది కూడా విఫలమై, యాభై లక్షలు ఇవ్వకుండా మోసం చేసిన గ్యాంగ్ కనపడితే తంతాడు. వాళ్ళ కారు వేసుకుని పారిపోతాడు. ఆ కారు డిక్కీలో కాత్యా (దివ్యాంశా కౌషిక్) అనే అమ్మాయి బందీగా వుంటుంది. ఎవరీ కాత్యా? ఈమె కూడా కిడ్నాపైందా? ఇప్పుడు గుణశేఖర్ ఈమెనేం చేయాలి? కిడ్నాప్ గ్యాంగ్ బాస్ రాజ్ బారి నుంచి ఈమెనెలా కాపాడాలి? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

1.5 రేటింగ్ తో అద్భుత కథ. సినిమాలో సిద్ధార్థ్ క్షవరం చేయించుకోబోతే మీసం తెగిపోయి పిల్లి గడ్డంతో మిగిలినట్టు తలాతోకా లేని కథ. ఈ గెటప్ బావుందని పిల్లి గడ్డం తోనే నటించాడు సిద్ధార్థ్. గెటప్ ఎంత ఎబ్బెట్టుగా వుందో కథ అంత ఘోరంగా వుంది. కథలో హాలీవుడ్ ‘బేబీ డ్రైవర్’ ఛాయలు కన్పిస్తాయి. కానీ ‘బేబీ డ్రైవర్’ లా వుండదు. అసలు కథే లేదు. కథ మొత్తం కలిపి చూస్తే స్థూలంగా పైన చెప్పిన విధంగా కనపడుతుంది. అతుకుల బొంతలా వున్న కథనాన్ని ఎడిట్ చేసి కూర్చితే పై విధంగా కనపడుతుంది ఇంటర్వెల్ వరకూ.

        

ఇక ఇంటర్వెల్ తర్వాత డ్రమెటిక్ క్వశ్చన్ –హీరోయిన్ తో ఏం చేయాలనేది. ఏం చేయాలో కోటీశ్వరుడవ్వాలనుకుంటున్న సిద్ధార్థ్ కి తెలీదు. హీరోయినే ఐడియా ఇచ్చే పరిస్థితి. ఎలాగూ నేను కిడ్నాప్ అయ్యాననని మా నాన్నకి తెలుసు గాబట్టి ఆ డబ్బు నువ్వే డిమాండ్ చేసి తీసుకో- అని. ఇలా హీరో పాసివ్ క్యారక్టర్ అయిపోయాక అతడితో సెకండాఫ్ కథ నస పెట్టే వ్యవహారంగా మారిపోతుంది. ఇక వీళ్ళని పట్టుకోవాలని రాజ్ గ్యాంగ్ వేట.

        

కోటీశ్వరుడవ్వాలన్న కోరిక నెరవేరక ఆత్మహత్య చేసుకోబోయిన తను, హీరోయిన్ తో అవకాశాన్ని తనే చూసి, ఆమెని కేర్ చేయకుండా అగ్రెసివ్ గా మారిపోయి - ఏ 100 కోట్లకో డిమాండ్ పెట్టి కలకలం రేపి వుంటే క్యారక్టర్, కథ పైకి లేచేవి. ఆమెకి అతడితో ప్రేమ, అతడికి ఆమెతో సంపద- ఈ డైనమిక్స్ తో రోమాంటిక్ సస్పెన్స్ ని కూడా క్రియేట్ చేసి- సెకండాఫ్ నడిపివుంటే బ్రతికి బయటపడేది సినిమా. నేటి కాలపు సినిమాలకి మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ రోమాంటిక్స్ లేదా ఎకనమిక్స్ అయినప్పుడు- ఈ రెండూ తీరుతోంటే ఇంతకంటే ఏం కావాలి. చివర్లో హీరోని నైతిక ఆవరణలోకి తేవచ్చు- పేదరికంలోంచి బయట పడ్డమంటే అడ్డ మార్గాల్లో సంపాదించడం కాదని.

        

కనీస స్థాయిలో ఒక అర్ధవంతమైన కథ చెప్పలేనప్పుడు సినిమాలు తీసి ప్రేక్షకుల్ని చంపడమెందుకు. 

నటనలు – సాంకేతికాలు

సిద్ధార్థ్ చెప్పుకోదగ్గ నటుడు. ఈ సినిమాలో ఏం చూసి నటిద్దామనుకున్నాడో తెలీదు. ‘మహాసముద్రం’ తర్వాత మళ్ళీ టక్కర్ తిన్నాడు. పిల్లి గడ్డం అస్సలు పనికి రాలేదు. ప్రారంభంలో చూపిన తల్లి, చెల్లెలు ఏమయ్యారో కూడా పట్టించుకోలేదు. చెల్లెలు అడ్మిషన్ కోసం లక్ష అడిగితే ఇస్తానన్నాడు. అదికూడా ఏమైందో తెలీదు. ఈ బాధ్యతలు ప్రేక్షకులకి అప్పజెప్పినట్టున్నాడు. ప్రేక్షకులు జేబుల్లో బాగా నోట్ల కట్టలు పెట్టుకుని వెళ్ళాలేమో.

       
హీరోయిన్ తో ప్రేమాయణం, విలన్ తో సంఘర్షణ వంటి నటించడానికి పనికొచ్చే ముక్కలు కూడా మర్చిపోయాడు. డిక్కీలో హీరోయిన్ కనపడడమన్నది పేలవమైన ఇంటర్వెల్ మలుపు. ఈ మలుపులో కూడా అమాయకంగా చూస్తూ వుండిపోయాడు.

       
ఇక ‘మజిలీ’, ‘మైఖేల్’ సినిమాల్లో నటించిన హీరోన్ దివ్యాంశ ఈ సినిమాలో వృధా అయింది. గ్లామర్ కే తప్ప క్యారక్టర్ కి కాకుండా పోయింది. విలన్ అభిమాన్యూ సింగ్ విలన్ కి తక్కువ, కమెడియన్ కి ఎక్కువైపోయాడు. కథని హీరో పట్టించుకోక, విలన్ కూడా పట్టించుకోక వుంటే -మధ్యలో యోగిబాబు ఇష్టమొచ్చినట్టు కామెడీలు చేసుకున్నాడు.

        
ఈ సినిమాకి హీరో యాక్షన్ డైరెక్టర్. చెన్నై రోడ్ల మీద ఛేజింగ్స్ ఈ సినిమాకి హైలైట్. ఓ మూడు ఛేజింగులు వున్నాయి. అయితే ఇవి బాగా సాగదీసిన ఛేజింగులు. రెండుంపావు గంటల సినిమాలో కథలేదని తెలిసి వుండాలి యాక్షన్ డైరెక్టర్ కి- ఛేజింగులతో కవర్ చేశాడు. కెమెరా వర్క్, లొకేషన్స్ బావున్నా, పాటలు సూట్ కాలేదు.

        
మొత్తానికి తెలుగులో సిద్దార్థ్ రెండో పునరాగమన ప్రయత్నం టక్కర్ తిని బోర్లా పడింది. కొత్త దర్శకుడు కార్తీక్ జి క్రిష్ చేతిలో బాగా క్రష్ అయింది.

—సికిందర్