1109 : రివ్యూ!

 దర్శకత్వం : కబీర్ ఖాన్

తారాగణం :  రణవీర్ సింగ్, బొమన్ ఇరానీ, పంకజ్ త్రిపాఠీ, తాహిర్ భాసిన్, జీవా, సాఖీబ్ సలీమ్, జతిన్ సర్నా, చిరాగ్ పాటిల్, దినకర్ శర్మ, నిశాంత్ ధనియా, హార్డీ సంధు, సాహిల్ ఖట్టర్, అమీ విర్క్, ఆదినాథ్ కొఠారే, ధైర్యా కర్వా, ఆర్ బద్రి, రోమీ భాటియా తదితరులు 

రచన : కబీర్ ఖాన్,సంజయ్ పూరణ్ సింగ్ చౌహాన్, వాసన్ బాలా; మాటలు : కబీర్ ఖాన్, సుమీత్ అరోరా; సంగీతం : ప్రీతమ్, ఛాయాగ్రహణం : అసీమ్ మిశ్రా

బ్యానర్స్ : రిలయన్స్ ఎంటర్ టైన్మెంట్, పాంథమ్ ఫిలిమ్స్, విబ్రీ మీడియా, కేఏ ప్రొడక్షన్స్, నాడియా వాలా గ్రాండ్ సన్ ఎంటర్ టైన్మెంట్, కబీర్ ఖాన్ ఫిలిమ్స్

నిర్మాతలు : దీపికా పడుకొనే, కబీర్ ఖాన్, శీతల్ వినోద్ తల్వార్, విష్ణు వర్ధన్ ఇందూరి, సాజిద్ నాడియా వాలా, రిలయన్స్ ఎంటర్ టైన్మెంట్, 83 ఫిల్మ్ లిమిటెడ్

విడుదల : డిసెంబర్ 24, 2021
***

        గత రెండేళ్ళుగా కోవిడ్ బహు రూపాలతో పోరాడుతున్న మూడు తరాలలో, రేడియో చుట్టూ తిరుగుతూ క్రికెట్ కామెంటరీ వింటున్నఒక తరం వుంది. పోతూ పోతూ దారిలో పాన్ షాపు దగ్గరాగి స్కోరెంత? అని అడుగుతాడొకడు. ముంబైలోని బ్రబౌర్న్ స్టేడియంలో క్రీడాభిమన్యులకి స్వాగతం పలికే కార్యక్రమంలో లతా మంగేష్కర్ 'భారత్ వరల్డ్ చాంప్...' పాడినప్పుడు, దాని క్యాసెట్ కొని అదే పనిగా వింటూ వుంటూ వుంటాడింకొకడు.అప్పటి యుక్త వయస్సులో వున్న తరానికి  మొబైల్, సోషల్ మీడియా, ఇంటర్నెట్, న్యూస్ ఛానెల్స్ ఏవీ లేని కాలం అది. అప్పుడు వార్తలంటే ఆలిండియా రేడియో, దిన పత్రిక, దూరదర్శన్ మాత్రమే. నాన్ లోకల్ ఫోన్ కాల్స్ అంటే ల్యాండ్ లైన్ కి ట్రంక్ కాల్‌ ని బుక్ చేసుకుని వెయిట్ చేయడమే. ఈ పూర్వ రంగంలో రాష్ట్రపతిగా జ్ఞానీ జైల్ సింగ్, ప్రధానిగా ఇందిరా గాంధీ వుంటే, వీరి మధ్య మెరుపులా బంగారు కలశంతో వచ్చి నిలబడతాడొక క్రీడాభిమన్యుడు. కెమెరాలు క్లిక్కు మంటూంటే చరిత్రలో అపూర్వఘట్టం లిఖించిన 1983 జూన్ 25వ తేదీ అది... ప్రతి పౌరుడూ భావోద్వేగాలు పట్టలేక కళ్ళు చెమర్చిన, ఆనంద బాష్పాలు రాల్చిన క్షణం. ఎందుకూ పనికిరారని లండన్లో హేళనకి గురైన టీమిండియా వెస్టిండీస్ ని 43 రన్స్ తో చిత్తుగా ఓడించి అపూర్వంగా, దేశం కోసం తొలి వరల్డ్ కప్ ని హస్తగతం చేసుకున్న కరతాళ ధ్వనుల ప్రతిధ్వనులవి ఎటు చూసినా ...  

        1980 ల్లో క్రికెట్ అంటే కపిల్ దేవే. లండన్‌లోని లార్డ్స్ క్రికెట్ గ్రౌండ్‌లో జరిగిన ఈ మ్యాచ్‌కి కెప్టెన్సీని  భుజస్కందాలపై మోసుకుంటూ సవాలుగా వెళ్ళిన ఫాస్ట్ బౌలర్ కపిల్ దేవ్, కప్పు చేతబట్టుకుని యమ ఫాస్టుగా ఇట్టే వచ్చేశాడు. 1983లో దేశంలో చాలా జరిగాయి. కత్రినా కైఫ్ అదే సంవత్సరంలో ముద్దుగా బొద్దుగా పుట్టింది. జ్యూనియర్ ఎన్టీఆర్ అదే సంవత్సరం ఎగిరెగిరి పడుతూ పుట్టాడు. టీడీపీ పార్టీ పెట్టిన ఎన్టీఆర్ అదే సంవత్సరం సింహ గర్జన చేస్తూ ముఖ్యమంత్రి అయ్యారు. బందిపోటు రాణి ఫూలన్ దేవి పోనీలే పాపమని అదే సంవత్సరం లొంగిపోయింది. 2000 మంది ప్రాణాల్ని బలిగొన్న వికృత రాక్షస కృత్య నెల్లి ఊచ కోత అదే  సంవత్సరం సంభవించింది.....వీటితో బాటు ఇండియాకి చారిత్రాత్మక తొలి వరల్డ్ కప్ అదే సంవత్సరం తనివిదీరా సొంతమైంది. ఆ విజయాన్ని ప్రధాని ఇందిర తన విజయంగా ఖాతాలో వేసుకుని పార్టీ ఈవెంట్ గా జాతి సంబరాలు మాత్రం జరుపుకోలేదు పుణ్యాత్మురాలు.

        1983 వరల్డ్ కప్ ఇండియా గెలవడం చూశాక  అప్పుడు పదేళ్ళున్న మాస్టర్  బ్లాస్టర్ సచిన్ టెండూల్కర్ కి క్రికెట్ మీద పెరిగిన ఆపేక్ష- 2011 లో స్వయంగా వరల్డ్ కప్ గెలిచే దాకా ఎలా ఒక దీక్షగా మారి చరిత్ర సృష్టించిందో తెలిపింది అతడి బయోపిక్ గా తీసిన డాక్యూ డ్రామా ‘సచిన్ -ఏ బిలియన్ డ్రీమ్స్’ అనేది.

యోధులు- పథగాములు

సచిన్ ని అలా కార్యోన్ముఖుడ్ని చేసిన  1983 వరల్డ్ కప్ యోధులిదుగో...కపిల్ దేవ్, మోహిందర్ అమర్నాథ్, కీర్తీ ఆజాద్, రోజర్ బిన్నీ, సునీల్ గవాస్కర్, సయ్యద్ కిర్మానీ, మదన్ లాల్, సందీప్ పాటిల్, బల్వీందర్ సంధు, యశ్పాల్ శర్మ, రవి శాస్త్రి, కృష్ణమాచారి శ్రీకాంత్, సునీల్ వాల్సన్, దిలీప్ వెంగ్సర్కార్...మరి వీళ్ళ ఘన కీర్తిని కూడా వెండితెర కెక్కించాలా వద్దా? దేశానికి తొలి వరల్డ్ కప్ విజేతలు వెండితెర కెక్కకపోతే ఎలా? వెండి తెర తీవ్ర అపరాధం చేసినట్టే. అందుకని రణవీర్ సింగ్, దీపికా పడుకొనేలు నడుం కట్టి ఈ ఎపిక్ స్పోర్ట్స్ డ్రామాని తెరకెక్కించేందుకు ముందు కొచ్చారు. రిలయెన్స్ ఎంటర్ టైన్ మెంట్, సాజిద్ నాడియా వాలా, కబీర్ ఖాన్ చేయి కలిపారు. కబీర్ ఖాన్ దర్శకత్వం చేపట్టాడు. ‘భజరంగీ భాయి జాన్’ సూపర్ హిట్ తర్వాత రెండు ఫ్లాపులు ఎదుర్కొన్న తను, ‘83’ తో ఇంకో ఈ సాహసం చేశాడు.

హోరాహోరీ పోరు

83 ని కపిల్ దేవ్ బయోపిక్ అనొచ్చు. కానీ కాదు. మొత్తం టీంకి చెందిన డాక్యూ డ్రామా ఇది. టీం మేనేజర్ మాన్ సింగ్ (పంకజ్ త్రిపాఠీ) పాయింటాఫ్ వ్యూలో కథగా వుంటుంది. ప్రపంచ కప్ ఆడేందుకు క్రికెట్ కంట్రోల్ బోర్డుకి  ఆహ్వానం అందిన చోట నుంచి ఈ స్పోర్ట్స్ డ్రామా ప్రారంభమవుతుంది. నేరుగా లండన్లో టీం మ్యాచ్ కి సిద్ధమయ్యే దృశ్యాలతో కథ అందుకుంటుంది. అక్కడ ఇండియన్ టీంని చిన్న చూపు చూసి అవహేళనా అవమానమూ చేసే దృశ్యాలుంటాయి. దీనికి తోడూ ఇండియాలో ఇళ్ళ దగ్గర్నుంచి పచ్చళ్ళ బాటిల్సు టోకున రావడం ఇంకా నామోషీ అయిపోతుంది ‘ఇంగ్లీషు దొరల’ ముందు. పచ్చళ్ళు తినే బచ్చాగాళ్ళయి అయిపోయారు. ఇళ్ళదగ్గర అమ్మలు, అక్క చెల్లెళ్ళు, భార్యలూ ఇంకేం పంపిస్తారు ఇండియా నుంచి. ప్రపంచ కప్‌ గెలవాలని ఇంగ్లండ్‌ కి చేరుకున్నామని తొలి రోజు నుంచే నిశ్చయించుకున్న టీంని జోకర్లుగా చూసి ఆత్మస్థైర్యాన్ని దెబ్బ తీస్తుంటారు ఇంగ్లీషోళ్ళు. ‘35 ఏళ్ళ క్రితం మనం స్వాతంత్ర్యాన్ని గెలుచుకున్నాం, ఇప్పుడు గౌరవాన్ని గెలుచుకోవడం మిగిలుంది కెప్టెన్’ అని మేనేజర్ ఆత్మవిశ్వాసాన్ని నింపుతూంటాడు.

        ఇక ఏర్పాటవుతాయి ఇంగ్లాండ్, ఇండియా, ఆస్ట్రేలియా, పాకిస్తాన్, వెస్ట్ ఇండీస్, న్యూజీలాండ్, శ్రీలంక, జింబాబ్వేలతో కూడిన ఎనిమిది టీములు... వీటితో రెండు గ్రూపులు ఏర్పాటవుతాయి. బి గ్రూపులో వెస్టిండీస్, ఆస్ట్రేలియా, జోంబాబ్వేలతో ఇండియా వుంటుంది. ఇండియా వెస్టిండీస్ ని, ఆస్ట్రేలియానీ, జింబాబ్వేనీ ఓడించి సెమీ ఫైనల్స్ కి చేరుకుంటుంది. సెమీ ఫైనల్స్ లో ఎగతాళి చేసిన ఆతిథ్య దేశం ఇంగ్లాండ్ ని వెటకారంగా ఓడించేస్తుంది. ఫైనల్స్ కొచ్చేసరికి పవర్ఫుల్ వెస్టిండీస్ నీ ఓడించేసి విశ్వ విజేతగా నిలుస్తుంది కపిల్ దేవ్ టీం. సగౌరవంగా వరల్డ్ కప్ ని కైవసం చేసుకుంటుంది.

ముగింపు తెలిసిందే...

1983 వరల్డ్ కప్ మ్యాచ్ ప్రారంభ ముగింపులు ప్రేక్షకులకి తెలిసే వుంటాయి. ముగింపు తెలిసి పోయాక ఇంకా చూసేందుకు ఏమీ వుండదు. అయితే చూసేలా చేసే డ్రామా ఏ మ్యాచ్ కా మ్యాచ్ లో సృష్టించాడు దర్శకుడు. కళ్ళు చెమర్చే అనేక భావోద్వేగపూరిత మలుపులు, ఎత్తుపల్లాలు సృష్టించాడు. అదే సమయంలో అల్లరి టీముతో చిరునవ్వు తెప్పించే అనేక తేలిక పాటి సరదా సన్నివేశాలూ సృష్టించాడు. సినిమాకి బలం రీసెర్చ్. ప్రతీ మ్యాచ్‌నీ పదే పదే చూశారనీ, ప్రతీ సన్నివేశాన్నీ చిత్రీకరించే ముందు మ్యాచ్ వీడియోల్ని తెగ చూశారనీ అన్పించే రీసెర్చి. ఆ ప్రత్యక్ష ప్రసార వీడియోల్లోంచి ఆయా భావోద్వేగాలతో కూడిన సన్నివేశాలని పట్టుకున్నారన్పించే కూలంకష రీసెర్చి.

        అదే సమయంలో ప్రతీ పాత్రలో ప్లేయర్స్ గా నటుల్ని మౌల్డ్ చేసిన విధానాన్ని బట్టి, క్రియేటివ్ టీమ్ అద్భుత హోమ్‌వర్క్ చేసిందనేది కూడా స్పష్టమవుతుంది. మొత్తం 11 మంది ప్లేయర్స్ కీ ప్రాముఖ్యాన్నిస్తూ సన్నివేశాల రూపకల్పన చేశారు. దర్శకుడితో బాటు రీసెర్చి- క్రియేటివ్ టీములో రచయితలు సంజయ్ పూరణ్ సింగ్ చౌహాన్, వాసన్ బాలా వున్నారు.

        రెగ్యులర్ టెంప్లెట్ అయిన క్రికెట్ కి దేశభక్తిని జోడించి భావోద్వేగాల్ని రెచ్చగొట్టే పనిని  కూడా దిగ్విజయంగా పూర్తి చేశారు. ప్రపంచకప్ ఫైనల్‌లో ఇండియా పవర్ఫుల్ వెస్టిండీస్‌ని ఓడించినప్పుడు డేరింగ్ కెప్టెన్ కపిల్ దేవ్ సృష్టించిన చరిత్ర ఎలాటిదో వెండితెర మీద ఇలా పునర్దర్శనం చేసుకోవచ్చు.

        కామెంటేటర్ ఫరూఖ్ ఇంజనీర్ పాత్రలో బోమన్ ఇరానీ, మేనేజర్‌గా పంకజ్ త్రిపాఠీ, గవాస్కర్‌గా తాహిర్ భాసిన్, శ్రీకాంత్‌గా తమిళ హీరో జీవా, మోహిందర్ అమర్నాథ్ గా సాఖీబ్ సలీమ్, యశ్పాల్ శర్మగా జతిన్ సర్నా, సందీప్ పాటిల్ గా చిరాగ్ పాటిల్, కీర్తీ ఆజాద్ గా దినకర్ శర్మ, రోజర్ బిన్నీగా నిశాంత్ ధనియా, మదన్ లాల్ గా హార్డీ సంధు, సయ్యద్ కిర్మానీ గా సాహిల్ ఖట్టర్, బల్వీందర్ సంధుగా అమీ విర్క్, దిలీప్ వెంగ్సర్కార్ గా ఆదినాథ్ కొఠారే, రవి శాస్త్రిగా ధైర్యా కర్వా, సునీల్ వాల్సన్ గా ఆర్ బద్రి నటించారు.

ఇదుగో అసలు హీరో

ఇక అసలు హీరో కపిల్ దేవ్ గా రణవీర్ సింగ్. ‘పుష్ప’ లో అల్లు అర్జున్ కాక కూలీవాడే కన్పించినట్టు, రణవీర్ సింగ్ లో రణ వీర్ సింగ్ కాక కపిల్ దేవే అచ్చు గుద్దినట్టు కన్పిస్తాడు. మెథడ్ యాక్టింగ్ తోనే ఇది సాధ్యమవుతుంది. కపిల్ దేవ్ లా శరీరచ్ఛాయ మారడం దగ్గర్నుంచీ అతడి మేకప్, హేర్ స్టయిల్, మాట్లాడే స్వరం, నడిచే విధం, బౌలింగ్ చేసేటప్పుడు, నడుస్తున్నప్పుడూ రెండు చేతుల్ని కపిల్ లాగే సరిగ్గా ఒకే భంగిమలో వుంచడం ఓ అద్భుతం. కపిల్ దేవ్ లా  పళ్ళు బయటికి కన్పించే ప్రోస్థెటిక్ మేకప్ ఇంకో అద్భుతం. ఇక జట్టు మేనేజర్ మాన్ సింగ్ పాత్రలో పంకజ్ త్రిపాఠీకి  హైదరాబాదీ యాస పెట్టేశాడు హైదరాబాదీ అయిన దర్శకుడు కబీర్ ఖాన్. ఇదో ఫన్. పోతే కపిల్ దేవ్ భార్య రోమీ భాటియాగా దీపికా పడుకొనే నటించింది...  

        వనరులు లేని ఎలాటి పరిస్థితుల్లో ఇండియన్ టీము ఎవరూ వూహించని బంగారు విజయాన్ని ఎలా సాధించిందో చెప్పే ఈ సినిమా ఒక ఎమోషనల్ జర్నీ. పాటలు ఉత్సాహాన్ని నింపేలా వుంటాయి. సినిమా ఎండ్ క్రెడిట్స్ లో లెజెండ్ కపిల్ దేవ్ కన్పిస్తాడు. ప్రపంచ కప్ గెలిచిన రాత్రి ఎడాపెడా షాంపైన్‌ ని ఎలా తాగారు, ఎవరో తెలియని వ్యక్తి బిల్లు ఎలా చెల్లించాడో చెబుతూ కన్పిస్తాడు. మీరు వరల్డ్ కప్ కోసం వచ్చారా అని ఎగతాళి చేసిన ప్రసిద్ధ బ్రిటిష్ క్రీడా జర్నలిస్టు డేవిడ్ ఫ్రిత్ ఎలా తన మాటల్ని వెనక్కి తీసుకున్నాడో కూడా వుంటుంది. కపిల్ టీం ఎందుకు గెలిచారో మేనేజర్ మాన్ సింగ్ కారణం చెప్తాడు. టీంలో అందరూ అనామకులే. టీం ఇంగ్లాండ్ వెళ్తున్నప్పుడు అభిమానులూ లేరు, అంచనాలూ లేవు. వీళ్ళెక్కడ గెలుస్తార్లే అనుకున్నారు. దీంతో టీం వొత్తిడి ఫీలవలేదు. వొత్తిడి లేకుండా అనామకులమే అనుకుంటూ స్వేచ్ఛగా ఆడారు. దేశం మూర్ఛపోయేలా వరల్డ్ కప్ తో తిరిగి వచ్చారు.  

        ‘83’ తెలుగు వెర్షన్ అందరూ చూడాల్సిన ఇన్ఫోటెయిన్మెంట్. బచ్చాగాళ్ళు వండర్ కిడ్స్ అయిన హిస్టరీ. మిస్సయితే దేశ భక్తి కరువైనట్టే!

—సికిందర్

1108 : రివ్యూ!

రచన- దర్శకత్వం :  రాహుల్ సాంకృత్యాయన్
తారాగణం : నాని, సాయి పల్లవి, కీర్తీశెట్టి, మడోన్నా సెబాస్టియన్, మురళీ శర్మా, జిశ్శూ సేన్ గుప్తా తదితరులు    
కథ :జంగా సత్యదేవ్,  సంగీతం : మిక్కీ జె మేయర్, ఛాయాగ్రహణం : సానూ జాన్ వర్ఘీస్
బ్యానర్ :  నిహారికా ఎంటర్ టైన్మెంట్
నిర్మాత : వెంకట్ బోయినపల్లి
విడుదల : డిసెంబర్ 24, 2021

***

        గత మూడు సినిమాలతో నిరాశపడిన నాని  కొత్త సినిమాలో ద్విపాత్రాభినయంతో  విచ్చేశాడు. విజయ్ దేవర కొండతో ‘టాక్సీవాలా’ తీసిన రాహుల్ సాంకృత్యాయన్ దర్శకత్వంలో  ‘శ్యామ్ సింగ రాయ్’ గా  పీరియడ్ ప్రేమ కథని ప్రయత్నించాడు నాని. ఈసారి ఎంత వరకూ సక్సెస్ అయ్యాడో చూద్దాం...

కథ

వాసు (నాని) షార్ట్ ఫిలిమ్ తీసి సినిమా అవకాశాలు పొందాలని ప్రయత్నాల్లో వుంటాడు. ‘వర్ణం’ అనే షార్ట్ ఫిలింలో నటించడానికి నటి కోసం వేటలో వున్నప్పుడు సరీగ్గా పాత్రకి సరిపోయే కీర్తి (కృతీ శెట్టి) తారస పడుతుంది. నటించడం ఇష్టంలేని ఆమెని వెంటపడి ఒప్పిస్తాడు. నటిస్తున్నప్పుడామె అతడితో ప్రేమలో పడుతుంది. ఆ షార్ట్ ఫిలిమ్ బాగా తీశాడని నిర్మాత సినిమా అవకాశమిస్తాడు. కీర్తితో తను కూడా ప్రేమలో పడిన వాసు  ఆమెతో సన్నిహితంగా వున్న సమయంలో రోజీ అనే వేరే అమ్మాయి పేరు ఉచ్ఛరిస్తాడు. కీర్తి ఛీ కొట్టి వెళ్ళి పోతుంది.

        వాసు సినిమా తీసి దాన్ని కూడా సక్సెస్ చేయడంతో హిందీలో రీమేక్ ఆఫర్ వస్తుంది. ఇంతలో ఒక పబ్లిషర్ వాసు తీసిన సినిమా తాము ప్రచురించిన బెంగాలీ నవలకి కాపీ అని కేసేస్తాడు. వాసు అరెస్టవుతాడు. ఆ నవల యాభై ఏళ్ళక్రితం సుప్రసిద్ధ బెంగాలీ రచయిత శ్యామ్ సింఘారాయ్ అనే అతను రాశాడు. అతనెవరో తనకి తెలీదనీ, ఆ నవల తాను చదవలేదనీ వాదిస్తాడు వాసు.

        కానీ సింఘారాయ్ తో అతడికి సంబంధముంది. ఏమిటా సంబంధం? దీంతో పశ్చిమ బెంగాల్లో రోజీ అలియాస్ మైత్రేయి (సాయి పల్లవి) కేం సంబంధం? రోజీ ఎవరు? ఈ కేసులోంచి వాసు ఎలా బయటపడ్డాడు? బయట పడినప్పుడు ఏఏ విషయాలు బయట పడ్డాయి? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

    పునర్జన్మ కథల జానర్లో రోమాంటిక్ డ్రామా ఇది.  పునర్జన్మల కథంటేనే పాతబడని బాక్సాఫీసు ఫ్రెండ్లీ ఫార్ములా. అయితే ఇప్పుడున్న పాత్రలు పూర్వ జన్మ గుర్తుకు రావడంతో పూర్వ జన్మలోకి కథ ప్రయాణించడమనే ఒకే అరిగిపోయిన టెంప్లెట్లో సినిమాలు వుంటున్నాయి. ఇప్పుడీ పునర్జన్మల కథలకీ ఫ్యాక్షన్ సినిమాల కథలకీ తేడా లేకుండా పోవడంతో పునర్జన్మల కథలతో సినిమాలు చూస్తూంటే ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు చూస్తున్నట్టే వుంటున్నాయి. ఫ్యాక్షన్ సినిమాల్లో ఇంటర్వెల్ వరకూ ప్రధాన పాత్ర ఒక క్యారక్టర్. ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో రాయల సీమలో అదే ప్రధాన పాత్ర  వేరే క్యారక్టర్ అన్నట్టు - పునర్జన్మల సినిమాల్లో ఈ జన్మలో వున్న ప్రధాన పాత్రకి తలకి దెబ్బ తగిలో, మరేదో జరిగో పూర్వ జన్మ గుర్తుకు రావడం, ఆ పూర్వ జన్మని ఇంకో తన పోలికలున్న పాత్రతో కథ చూపించడం. 

        ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ కూడా ఈ టెంప్లెట్ ని తప్పించుకోలేక పోయింది. ఈ టెంప్లెట్లో ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు అలవాటవడం వల్ల ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ చూస్తూంటే పునర్జన్మ కథ  చూస్తున్నఫీల్ వుండదు. చూస్తున్నప్పుడు ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు గుర్తుకు రాకపోతే వేరే సంగతి.

        ఇది గ్రహించి టెంప్లెట్ ని రివర్స్ చేసే ప్రయత్నం సినిమాల్లో జరగడం లేదు. అంటే వెనకటి జన్మలో వున్న పాత్ర, రానున్న జన్మని దర్శించడం. అంటే పూర్వ జన్మ నుంచి కథ ఇప్పుడు మనముంటున్న ప్రస్తుత కాలంలోకి ప్రయాణించడం. ఇలాటి కథలున్నాయి. ఈ ప్రాచీన జపనీస్ కథా ప్రక్రియని ఇసెకాయ్ అన్నారు. ఈ ప్రక్రియతో జపనీస్ లో నవలలు, మంగా కామిక్స్, వీడియో గేమ్స్ వచ్చాయి. సింపుల్ గా చెప్పుకుంటే, 1970 లలో వున్న శ్యామ్ సింఘారాయ్ ముందు కాలంలో కెళ్ళి, 2021 లో సినిమా డైరెక్టర్ గా వున్న వాసుగా వస్తే ఏమవుతుంది? పురాణ పాత్రలు ఆధునిక మానవ ప్రపంచంలో కొచ్చి కామెడీలు చేసే సినిమాలు ఆల్రెడీ వున్నాయి.

        ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ లో దేవదాసీ దురాచార కథతో పునర్జన్మ చూపించారు. పునర్జన్మ అంటేనే సెంటిమెంటు, నమ్మకం. స్టార్స్ తో తీసే రోమాంటిక్ డ్రామాల్లో దీనికి లాజికల్ ముగింపు నివ్వకూడదు, ఎమోషనల్ ముగింపు నివ్వాలి. నమ్మకాన్ని లాజిక్కుల వాద ప్రతివాదాలతో నిరూపిస్తే ఆత్మిక దాహం తీరదు. సెంటిమెంటుతో కూడిన ఎమోషనల్ డ్రామాయే ఎవర్ గ్రీన్ ముగింపు. ‘శ్యామ్ సింఘారాయ్’ లో ఇలా చేసే అవకాశం వున్నా దాన్ని వేరే సెకండరీ డ్రామాకి వాడారు. దీంతో లాజిక్కా- సెంటిమెంటా- దేన్ని  ఫీలవ్వాలో తేల్చుకోవాల్సిన  అవసరం  ప్రేక్షకుల కేర్పడింది.

    ఈ ద్విపాత్రాభినయంతో నాని ఇంకో మెట్టు ఎక్కాడు. ఫస్టాఫ్ లో తెలుగు వాడైన వాసు దేవ్ గా రెగ్యులర్ కమర్షియల్ ఫన్నీ క్యారక్టరే గానీ, సెకండాఫ్ లో బెంగాలీ వాడైన శ్యామ్ సింఘారాయ్ గా ఎక్కువ క్లాస్ గా, నీటుగా, పవర్ఫుల్ గా కన్పిస్తాడు. అయితే ఈ పవర్ఫుల్ గా చూపిస్తున్న పాత్రతో పవర్ఫుల్ పాత్ర చిత్రణయితే గానీ, కథయితే గానీ  కనిపించవు.

        1969 లో అతడి బెంగాలీ కుటుంబంలో చిన్నన్నకి తప్ప మిగతా ఇద్దరు అన్నలకి ఇష్టంలేని మార్క్సిస్టు భావజాలంతో రచనలు చేస్తూ, నక్సల్స్ సానుభూతి పరుడుగా వుంటాడు. వూళ్ళో దళితుణ్ణి నీరు ముట్టుకోనివ్వని అంటరాని తనాన్ని నిస్వార్ధంగా ధిక్కరిస్తాడు. పెద్దన్నలు ఆగ్రహిస్తే, మీ ఇల్లు బాగుండాలని మీ స్వార్ధం, ప్రపంచం బాగుండాలని నా స్వార్ధమని అంటూ ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోతాడు.

        వెళ్ళిపోయిన వాడు ఒక పెద్ద దేవాలయంలో నవరాత్రి ఉత్సవాల సందర్భంగా నాట్యం చేస్తున్న బానిస దేవ దాసీలని చూస్తాడు. పండగలా జరుపుకుంటున్న ఈ దురాచారాన్ని ముందు ఆపాలని ప్రయత్నించకుండా, దేవదాసీల్లో మైత్రేయి (సాయి పల్లవి) అనే దేవదాసిని చూసి ప్రేమలోపడి, సుదీర్ఘ ప్రేమాయణం ప్రారంభినప్పుడు పాత్ర దిగజారిపోయింది. ఈ ప్రేమాయణం తన వ్యక్తిగత స్వార్ధమే అయింది తప్ప లోకం బావుండాలన్న స్వార్ధం కాలేదు.

        మైత్రేయిని తను ప్రేమించినందుకే తనతో వచ్చేయమని అంటాడే తప్ప- ముందామెకి విముక్తి కల్గించి ఆ తర్వాత ప్రేమించుకో వచ్చులే అనుకోడు. ఆమెని ప్రేమించకపోతే తనలో సంఘ సంస్కర్త నిద్ర లేచే వాడు కాదేమో. ఆ మాటకొస్తే ఆమె ఒక్కర్నే కాదు, అక్కడున్న మొత్తం దేవ దాసీలందరికీ విముక్తి కల్గించాలి లోకం బాగుకోసం స్వార్ధమన్నప్పుడు.

        ప్రేమించిన మైత్రేయిని తీసికెళ్ళి పోతున్నప్పుడు విలన్ గా చూపించిన దేవాలయ మహంత్ ని దారుణంగా అగ్నికి ఆహుతి చేసి చంపేస్తాడు. అప్పుడైనా మిగిలిన దేవదాసీలని కూడా వెళ్ళి పొమ్మని అనడు. మైత్రేయితోనే వెళ్ళిపోతాడు. జరుగుతున్నవి రోజువారీ తొమ్మిదిరోజులు చూపించిన దేవీ నవరాత్రులు. బెంగాల్ అంటేనే దేవీ నవరాత్రులు, దుర్గా పూజ. ఈ ఉత్సవాల్లో దుర్గా మాత జాడే వుండదు.

        దాసీలని తయారు చేయమని దేవుడనలేదని పదే పదే అంటాడు తప్ప- దుర్గా మాతని ప్రస్తావించడు. సాక్షాత్తూ దుర్గా దేవి విగ్రహం ముందే ఈ దురాచారంతో నాట్య ప్రదర్శనలు జరుగుతున్నట్టు చూపించి వుంటే ద్వంద్వాలతో కూడిన మంచి డ్రామా క్రియేటయ్యేది. అప్పుడా ఘర్షణలో దుర్గా దేవి త్రిశూలం గుచ్చుకుని మహంత్ చస్తే, అది థ్రిల్లింగ్ గా మాస్- క్లాస్ ఎమోషనల్ అప్పీలుతో బాక్సాఫీసుకి మేలు చేసే దైవిక న్యాయంగా వుండేది.  

        శ్యామ్ ఏం చేసినా రివర్స్ లో చేస్తాడు. మైత్రేయిని పెళ్ళి చేసుకుని కాపురం పెట్టాక, కొన్నాళ్ళ తర్వాత రచనలు చేసి సంపాదించిన డబ్బుతో ఇప్పుడు ఇల్లు కట్టుకుందామంటాడు. ఇప్పుడు కూడా తన స్వార్ధమే. అవతల వదిలేసిన దేవదాసీల గురించి ఎప్పుడూ ఆలోచించడు. ఇప్పుడు ఇల్లు కట్టుకుందామంటే, ముందా దేవదాసీలని విడిపించి వాళ్ళకి ప్రభుత్వ నివాసాలూ పెన్షన్లూ కల్పించమని మైత్రేయి అంటే గానీ అందుకు పూనుకోడు!

        ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోయిన చాన్నాళ్ల తర్వాత పెద్దన్నకి బాగాలేదని, చూడాలని వుందని కబురొస్తే, వెళ్ళి ముందు అన్నని పరామర్శించకుండా, భోజనం చేస్తూ కూర్చుంటాడు!! అనారోగ్యంతో వున్న అన్న మూల్గుతూ వచ్చి పలకరిస్తాడు. అప్పటికి శ్యామ్ సామాజిక నవలలు రాసి మహా రచయితగా ప్రఖ్యాతి  పొంది వుంటాడు. మైత్రేయిని పెళ్ళి చేసుకుని కూడా వుంటాడు. ఈ విషయం తెలియక అన్న సంబంధం చూశానని అంటే, పళ్ళెం లో చేయి కడిగేసుకుని తనకి పెళ్ళయ్యిందని అంటాడు. పెళ్ళి గురించే  నన్ను పిలిచి వుంటే మీకు బై అని వెళ్ళి పోతూంటాడు. ఇది మహా రచయిత ప్రవర్తన కాదేమో? ఒక రచయిత కుండాల్సిన  పరిపక్వతతో అన్నతో మాట్లాడి విషయం తెలియ జేయవచ్చేమో? తను చేసుకున్నపెళ్ళిని ఒప్పించవచ్చేమో?

        ఇలా చేయడు. దీంతో అన్నేమో ఇంత పొడుగు కత్తితో పొడిచి చంపేస్తాడు. ఇంకో అన్న వెనుక నుంచి పొడుస్తాడు. ఇదేమైనా పాత్ర పట్ల అయ్యో అని సానుభూతి కల్గించే సన్నివేశమా? ఇది చేతకాని మహా రచయిత చేతులారా తెచ్చుకున్న చావు తప్ప మరేమీ కాదు. దీనికి తనకో పునర్జన్మ ఒకటి! చెప్పుకుంటే ఇంకా వున్నాయి, వదిలేద్దాం. నేచురల్ స్టార్ నాని పాత్ర పోషణ వరకూ ఓకే, కానీ ఇలా అన్నేచురల్ పాసివ్ పాత్రలు చేయడమే సమస్య.

        దాసిగా, భార్యగా సాయిపల్లవి సో బ్యూటీఫుల్. ఆడియెన్స్ కి హోమ్లీ ఫీల్. ఆమె డాన్స్ విజువల్ ట్రీట్. ఆమె క్యారక్టర్ మాత్రం క్యారక్టర్ అన్పించకుండా పై పై గ్లామర్ గా వుంటుంది. ప్రతీ రాత్రీ ఒక దాసీని అనుభవించే మహంత్ చేతిలో తనూ పడి వుంటుంది తప్పక. ఇది చూపించక పోయినా అర్ధమదే. కానీ ఏ గిల్టీ లేకుండా, అభ్యంతర పెట్టకుండా  శ్యామ్ ని ప్రేమిస్తుంది. ఆనందంగా పెళ్ళి చేసుకుంటుంది. అప్పుడు నీకు పిల్లలు పుట్టే అవకాశం లేదని డాక్టర్ అంటుంది. ఇలా అన్నప్పుడు కూడా భర్త శ్యామ్ పట్ల గిల్టీ ఫీలవ్వదు. తనలాంటి దాన్నిపెళ్ళి చేసుకోవడమే అతను చేసిన త్యాగం. ఇప్పుడు పిల్లలు పుట్టక పోతే కూడా త్యాగమే చెయ్ అన్నట్టుంటుంది ఆమె వరస. ఏ మాత్రం గిల్టీ వుండదు.   

        మధ్యలో ఈ పిల్లలు పుట్టరని డాక్టర్ సీనెందుకంటే, లేకపోతే పిల్లలు పునర్జన్మ కథకి అడ్డం. కథకి అడ్డమని చెప్పి పాత్ర చిత్రణల్ని కిల్ చేయడం. తీస్తున్నది ఏ గ్రేడ్ మూవీ అన్నప్పుడు ఇలా బి గ్రేడ్ కథ చూపిస్తే ఎలా? పిల్లలు పుట్టరనే పాయింటునే తీసుకుని శ్యామ్ - మైత్రేయిల కథని హృదయవిదారంగా, కలకాలం గుర్తుండేలా చేయవచ్చు పాత్రల్ని నిలబెడుతూ. తనకి పిల్లలు పుట్టరనే కారణంగా ఆమె ఆత్మహత్య చేసుకోబోతే-  అతను కాపాడబోయి చనిపోతే ఉద్విగ్నంగా ఒకలా వుండేది- ఎమోషనల్ కనెక్ట్ తో- అనవసరంగా కథకుపయోగపడని అన్నల చేతిలో చావడం కాకుండా. రోమాంటిక్ డ్రామా నింగి అంచుల్ని తాకేది.

        ఇక ఫస్ట్ హీరోయిన్ గా కృతీ శెట్టి, లాయర్ గా మడొన్నా సెబాస్టియన్ బావున్నారు. ఇంకో లాయర్ గా మురళీ శర్మ కోర్టులో తన ఎక్స్ ప్రెషన్స్ తో ఓకే. టెక్నికల్ గా కెమెరా, బిజీఎం, పీరియెడ్ వాతావరణం, సెట్స్, కాస్ట్యూమ్స్ ఉన్నతంగా వున్నాయి. మిక్కీ మేయర్ సమకూర్చిన పాటలు కూడా స్క్రీన్ మీద ఓకే. సంభాషణలు బావున్నాయి.

చివరికేమిటి

    ఫస్టాఫ్  వాసు పాత్రతో, సెకండాఫ్ శ్యామ్ పాత్రతో వుంటుంది. వాసు పాత్రని చూపిస్తున్నప్పుడు పునర్జన్మ పాయింటుకి లీడ్ చేసేలా - ఫోర్ షాడోయింగ్ లా - ఇరవై నిమిషాల నుంచే మూడు నాల్గు సార్లు వాసు చెవిలోంచి రక్తం కారుతుంది. ఈ రక్తం కారడానికీ పూర్వజన్మకీ సంబంధం ఏమిటో చూపలేదు. ఏదో స్ట్రెస్ వల్ల రక్తం కారుతున్నట్టు చెప్పారు. పూర్వజన్మ తో కనెక్ట్ అయ్యే భౌతిక వ్యక్తీకరణ అన్నట్టు వుండాల్సింది అసలుకైతే. పూర్వజన్మలో అన్నలు చంపినప్పుడు చెవిలోంచి కూడా రక్తం కారి వుంటే- అదే ఈ జన్మలో రుణం తీర్చుకోమని గుర్తు చేస్తున్న రక్త స్రావంగా వుంటే, మెలో డ్రామాతో  కథనం బావుండేది. ఇలా కథనంలో అనేక చోట్ల ఆవినాభావ సంబంధాన్ని పట్టించు కోకుండా పైపైన సీన్లు సృష్టించారు.

సెకండాఫ్ లో మళ్ళీ అరగంట ఈసారి పీరియెడ్ ప్రేమకథ. ఫస్టాఫ్ లో షార్ట్ ఫిలిమ్ నేపథ్యంలో ఒక లవ్ ట్రాక్. సెకండాఫ్ లో పీరియెడ్ నవరాత్రులు నేపథ్యంలో రోజుకో దృశ్యం చొప్పున తొమ్మిది రోజులు తొమ్మిది ప్రేమ దృశ్యాలతో లవ్ ట్రాక్. శ్యామ్ పాత్ర మార్క్సిస్టు భావజాలంతో ఏదో చేస్తానని ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోయిన లక్ష్యం ఇక వుండదు. ప్రేమ కథే వుంటుంది. ఆ తర్వాత కాపురం కథ, మరణం. ఇదంతా చాలా స్లోగా వుంటుంది.

        తిరిగి ఫస్టాఫ్ లో ఆపిన కోర్టు కేసుకి వస్తుంది కథ. ఇప్పుడు వాసు ఆ శ్యామ్ సింఘారాయ్ తానేనని కోర్టులో వాదిస్తాడు. ఇది తేల్చడానికి వాదోపవాదాలు, సాక్ష్యాధారాలు, లాజికల్ ప్రశ్నలు. వాసూ శ్యామ్ ఒకేలా వున్న ఫోటోలు చూపిస్తే కేసు తేలిపోతుంది. ఇలా చేయకుండా ఇంకేవో ఎవిడెన్సులతో తర్జనభర్జన. అయోధ్యలో రామాలయం వుండేదని పాపులర్ సెంటిమెంటు అనీ, ఇంకే సాక్ష్యాలూ అవసరం లేదనీ, సుప్రీం కోర్టు పాపులర్ సెంటిమెంటు ఆధారంగానే అనుకూల తీర్పు ఇచ్చిందనీ, అలాగే పునర్జన్మ అంశం కూడా పాపులర్ సెంటిమెంటు అనీ, దీన్నీసాక్ష్యాధారాలతో నిరూపించలేమనీ వాదనలు.

        నిజమే, అక్కడికే వద్దాం. రివ్యూలో మొదటే చెప్పుకున్నట్టు పునర్జన్మల కథలకి లాజిక్స్ అనవసరం, సెంటిమెంట్స్ కే ఓటెయ్యాలి. కానీ లాజిక్స్ తో ఏదేదో చెప్పి నిరూపించారు సెంటిమెంట్స్ పాయింటు వదిలేసి. వాసు తన పూర్వజన్మ తెలుసుకుందామని కలకత్తాలో తిరిగినప్పుడు బతికున్న భార్య మైత్రేయిని కోర్టుకి తీసుకొచ్చి చూపించొచ్చు కదా? అనూహ్యంగా ఈ సీను వేసి కోర్టులో డ్రామా, ఎమోషన్స్, పాథోస్ వగైరా వగైరా ఎలిమెంట్స్ తో మాస్టర్ స్ట్రోక్ ఇచ్చి-  వారెవ్వా ఏం కథ చెప్పాడన్పించుకోవచ్చు కదా? కోర్టులో లాజికల్ గా గెలిచి, తర్వాత ముగింపులో బతికున్న మైత్రేయిని వాసు కలుసుకుంటే కథకేం ఉపయోగపడిందనీ?

        కోర్టు డ్రామాతో బాటు క్లయిమాక్స్ ఇందుకే ఫ్లాట్ గా వున్నాయి. మొత్తంగా ఈ మూవీని ఎక్కువ ఆలోచించకుండా అభిమాన స్టార్స్ ని చూస్తూ అలా అలా ఎంజాయ్ చేసేస్తే మంచి ఎంటర్ టైనర్. చాలా రోజుల తర్వాత వయొలెన్స్ లేని కలర్ఫుల్ రోమాంటిక్ డ్రామా.

—సికిందర్

1107 : సంక్షిప్త స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

       పుష్ప -1 లో అల్లు అర్జున్ మైనర్ విలన్ సునీల్ ఠారెత్తేలా, ‘పుష్ప అంటే ఫ్లవర్ అనుకుంటివా? ఫైర్!’ అని రెండు సార్లు ధనా ధన్ మని నాటు రైఫిల్ని ఫైర్ చేసిసి గట్టి ఇంటర్వెల్ బ్యాంగ్ ఇచ్చేస్తాడు. బెస్ట్ డైలాగ్ క్యారక్టర్ పరంగా. బెస్ట్ డ్రామా క్యారెక్టర్ గ్రోత్ పరంగా. బెస్ట్ కథనం క్యారక్టర్ ఆర్క్ పరంగా. బెస్ట్ బ్యాంగ్ క్యారక్టర్ లో దట్టించిన ఫైర్ పరంగా. ఫ్లవర్లో ఫైర్. ఫైర్ ఇన్ ది బ్లడ్. బర్నింగ్ ఫైర్. వైల్డ్ ఫైర్. మ్యాడ్ ఫైర్. ఇంటిపేరు లేని అవమాన భారంతో పుష్పరాజ్ ది యూత్ ఆన్ రైజింగ్ ఫైర్ ఎట్సెట్రా ఎట్సెట్రా.

        ఐతే క్యారక్టర్లో ఇంత ఫైర్ వుండి కూడా కథలో ఫైర్ మిస్సయ్యిందని అసంతృప్త టాక్ చక్కర్లు కొట్టింది. క్యారక్టర్లో వున్న ఫైర్ ఏమిటి? ఎక్కడ్నుంచి పుట్టింది? క్యారక్టర్ జర్నీచూస్తే మూడు  పాయలుగా వుంది. ఒక పాయ ఇంటి పేరు పెట్టుకోనివ్వని అన్యాయాన్ని ఫీలయ్యే పర్సనల్ పాయ; ఇంకో పాయ హీరోయిన్ తో ప్రేమతో రోమాంటిక్ పాయ; మరింకో పాయ ఎర్ర చందనం స్మగ్లింగ్ తో ప్రొఫెషనల్ పాయ. ఈ త్రీవే క్యారక్టర్ జర్నీలో ప్రధాన జర్నీ అయిన ప్రొఫెషనల్ పాయ, కూలీవాడు అయినప్పటికీ బిజినెస్ మైండ్ తో ఒక గ్రోత్ ని చూపిస్తూ, పవర్ఫుల్ గా వుంది.

        అయితే క్యారక్టర్లో ఫైర్ పుట్టడానికీ, దాంతో ఇలా ప్రొఫెషనల్ గోల్ తీసుకోవడానికీ  కారణమైన ఇంటి పేరు సమస్య సమస్యేనా అంటే అలా అన్పించదు. తన తండ్రి మొదటి భార్యకి పుట్టిన వాడు-  అంటే పుష్పకి అన్న అయిన వాడు - ఇంటి పేరు పెట్టుకోకూడదని బెదిరిస్తూంటే, తగ్గేదేలే ...అని ఇంటిపేరే కాదు, కులం పేరు కూడా గ్రాండ్ గా పెట్టుకు తిరగొచ్చు పుష్ప. ఎవరూ అడ్డుకోవడానికి లేదు. పైగా అన్న కూడా వూళ్ళో పెద్ద మోతుబరేం కాదు పుష్ప లొంగి వుండడానికి. అతను ఓ మధ్యతరగతి జీవి మాత్రమే.       

కనుక ఇదో సమస్యే అన్పించదు కుంగి పోవడానికీ, యాంగ్రీ యంగ్ మాన్ అవడానికీ. ఒక వేళ ఎవరికి పుట్టాడో తెలియక పోతే, ఆ సూటిపోటి మాటలకి కుంగి పోవచ్చు, యాంగ్రీ యంగ్ మాన్ అవతారం దాల్చ వచ్చు. కసితో రిచ్ గా ఎదగాలని అనుకున్న గోల్ కూడా తీసుకోవచ్చు. ఎవరికి పుట్టాడో తెలిసింతర్వాత ‘త్రిశూల్’ లో అమితాబ్ బచ్చన్ లాగా, మొదటా తల్లికా భార్య స్థానం కల్పించడానికి భూమ్యాకాశాలు ఏకం చేయాల్సిందే.

        కాబట్టి ఇంటి పేరు గురించి ఫైర్ పుట్టడం ఇంటలెక్ట్ గా పాత్ర కన్ఫ్యూజన్నేతెలుపు తోంది. ఇప్పుడొచ్చే కమర్షియల్ సినిమాల్లో పాత్ర చిత్రణల్ని లోతుగా పరికిస్తే ఏ పాత్రా నిలబడదు. కనుక రివ్యూలో కన్విన్స్ చేయని మిగతా రెండు పాయల్ని వదిలేసి, ప్రొఫెషనల్ పాయనే పైపైన తీసుకుని పవర్ఫుల్ క్యారక్టర్ అనాల్సి వచ్చింది - కూలీ అయినప్పటికీ తనకున్న సమస్ఫూర్తితో కూడిన బిజినెస్ మైండ్ సెట్ దృష్ట్యా.

        అయితే పాత్ర చిత్రణ కాదు ‘పుష్ప’ లో ప్రధాన సమస్య. అది సెకండరీ. ప్రైమరీ ఏమిటంటే, అసలు సినిమాని రెండు భాగాలు చేసినప్పుడు మొదటి భాగం ఇలా తీయడమే. కథలో మిస్సింగ్ ఫైర్ మిస్టరీ అంతా ఇక్కడే వుంది...

రెండు భాగాల రౌండప్

ఏమిటా మిస్టరీ? కథలో ఫైర్ వుండాలంటే అసలంటూ కథ వుండాలి కదా? మొదటి భాగంలో కథ వుందా? లేనప్పుడు ఫైర్ వుండే అవకాశమే లేదు. ‘పుష్ప’ లాగే రెండు భాగాల సినిమాలున్నాయి. వాటిలో మొదటి భాగంలో కథ తప్పకుండా వుంటుంది. రెండో భాగంలో ఎలాగూ వుంటుంది. అవి ఫ్లాప్ కాలేదు. ఎందుకంటే మొదటి భాగంలో కూడా కథ వుంది కాబట్టి. అసలు రెండు భాగాలుగా ఎందుకు, ఒకే బారెడు సినిమాగా విడుదల చేద్దామని చేసిన ప్రయోగాలూ వున్నాయి. మన దేశం లో అలాటివి రెండే వచ్చాయి. రెండూ హిందీలో  షో మాన్ రాజ్ కపూర్ నుంచే వచ్చాయి. ‘సంగం’ (1964), ‘మేరా నామ్ జోకర్’ (1970). ‘సంగం’ నిడివి మూడు గంటల 58 నిమిషాలు. దీనికి రెండు ఇంటర్వెల్స్ ఇచ్చారు. ‘మేరా నామ్ జోకర్’ నిడివి నాలుగు గంటల 14 నిమిషాలు. దీనికీ రెండు ఇంటర్వెల్స్ ఇచ్చారు. రెండూ మ్యూజికల్ హిట్సే, క్లాసిక్స్ కూడా. అన్నేసి గంటలు కూర్చుని చూశారు అప్పటి ప్రేక్షకులు రెండు ఇంటర్వెల్స్ ఎంజాయ్ చేస్తూ.

        తెలుగులోనే ‘దానవీర శూర కర్ణ’ నిడివి చూసినా మూడు గంటల 46 నిమిషాలు! ఎన్టీఆర్ దీన్ని రెండు భాగాలు చేసి విడుదల చేయలేదు. తమిళంలో 2005 లోనే వచ్చిన ‘తవమాయి తవమిరిందు’ మూడు గంటల 40 నిమిషాలుంది. హిందీలో ‘లగాన్’ తెలిసిందే- మూడు గంటల 44 నిమిషాలు, ఒక రొటీన్ మసాలా  ‘ఖతర్నాక్’ కూడా మూడు గంటల 43 నిమిషాలకి గానీ తెమలలేదు. ‘మొహబ్బతే’ మూడు గంటల 36 నిమిషాలు, ‘సలామే ఇష్క్’ మూడు గంటల 35 నిమిషాలు, ‘జోధా అక్బర్’ మూడు గంటల 34 నిమిషాలూ చూడాల్సిందేననీ ఆర్డరేశాయి. ఇవన్నీ ఈ రెండు దశాబ్దాల్లో వచ్చిన కొత్త సినిమాలే.

        ‘పుష్ప’ ని కూడా ఒకే పెద్ద కథగా చేసి రెండు ఇంటర్వెల్స్ తోనో లేదా, ఒకే పూర్తి నిడివి తోనో విడుదల చేయడం ఇప్పుడు సాధ్యం కాకపోవచ్చు. అయితే రెండు భాగాలుగా చేసినప్పుడు హాలీవుడ్ లో ఎలా చేశారో తెలుసుకోవాలి. సీక్వెల్స్ వేరు. వాటిలో దేనికా పూర్తి కథ వుంటుంది. పెద్ద కథ వేరు. పెద్ద కథ వుంటే దాన్ని సగానికి విరిచి రెండుగా విడుదల చేయాల్సిందే. పెద్ద నవలలతో తీసినప్పుడు రెండుగానే విడగొట్టారు హాలీవుడ్ లో. ‘హారీ పోటర్’ గానీ, ‘గాన్ విత్ ది విండ్’ గానీ రెండు భాగాలుగానే విడుదల చేశారు. మరి  నవలలు కాకుండా తీసినప్పుడు ఏం చేశారు?

        దీనికి సింపుల్ గా అర్ధమయ్యేందుకు క్వెంటిన్ టరాంటినో తీసిన ‘కిల్ బిల్’ రెండు భాగాలు (2003, 2004) తీసుకుందాం. దీని ఎడిటింగ్ లో నిడివి చూసి రెండుగా విడగొట్ట మన్నాడు నిర్మాత హార్వే వీన్ స్టీన్ (ఇతను 2018 మీటూ వివాదాల్లో శిక్షపడి జైలు పాలయ్యాడు పాపం). అలాగే టరాంటినో ‘కిల్ బిల్’ ని రెండు భాగాలుగా విడగొట్టాడు. మొదటి భాగం గంటా 51 నిమిషాలు, రెండో భాగం రెండు గంటల 17 నిమిషాలు (రెండు భాగాలు కలిపి నిడివి నాలుగు గంటల 8 నిమిషాలు).

        మొదటి భాగం విడగొట్టినప్పుడు అందులో కథ వుంది. కథంటే స్క్రీన్ ప్లేలో మిడిల్ విభాగం. అంటే సెకండ్ యాక్ట్. అంటే ప్రధాన పాత్రకి ప్రత్యర్ధి పాత్రతో సంఘర్షణ మొదలై పోవడమన్న మాట. అంటే కథ మొదలై పోవడమన్న మాట.

        ఇది హీరోయిన్ ఉమా థర్మాన్ ప్రతీకార కథ. ఒక కిల్లింగ్ స్క్వాడ్ లో పని చేస్తున్న ఈమె ఆ స్క్వాడ్ బాస్ బిల్ అనే వాడి చేత గర్భం ధరిస్తుంది. దాంతో బిడ్డ కోసం తానీ వృత్తి మానేయా లనుకుంటుంది. ఇది చెప్తే బిల్  చంపేస్తాడు గనుక పారిపోయి వేరే నగరంలో ఇంకొకర్ని ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకోబోతూంటుంది. అప్పుడు బిల్ గ్యాంగ్ తో సహా ఊడిపడి ఆ పెళ్ళి  వేడుకలో మారణ కాండ సృష్టిస్తాడు.  చావుబతుకుల్లో వున్న ఉమా ని వదిలేసి వెళ్ళిపోతాడు. నాల్గేళ్ళూ  కోమాలో వున్న ఉమా కోలుకున్నాక- గర్భంలో వున్న తన బిడ్డ ఏమయ్యిందో అర్ధంగాక తల్లడిల్లుతుంది. పెళ్ళి వేడుకలో పెళ్ళి  కొడుకు సహా తన వాళ్ళందర్నీ చంపేసిన బిల్ మీద - అతడి గ్యాంగ్ మీదా పగ పెంచుకుని ఒకొక్కర్నీ చంపడం మొదలెడుతుంది.

        బిల్ ని చేరుకోవాలంటే అనుచరుల్ని అడ్డు తొలగించుకుంటూ పోవాలి. అలా చేసుకుంటూ పోతూ, బిల్ సమాచారం గురించి సోఫీ అనే అనుచరురాల్ని హింసించి  వెళ్ళి పోతుంది. అప్పుడు  గాయపడ్డ సోఫీని బాస్ బిల్ వచ్చి అడుగుతాడు - దాని కూతురు బతికుందని దానికి తెలుసా?- అని. ఈ క్లిఫ్ హేంగర్ సీనుతో, లేదా ట్రిగ్గర్ పాయింటుతో మొదటి భాగం ఎండ్ అవుతుంది.

        ‘కిల్ బిల్ ‘ హీరోయిన్ గా నటించిన ఉమా థర్మాన్ ఉత్తమ నటిగా ఆస్కార్ కి నామినేట్ అయింది. అంతే గాకుండా ఎంపైర్ మ్యాగజైన్ ‘100 గొప్ప సినిమా పాత్రలు’ జాబితాలో ఒకటిగా ఆమె నటించిన ఈ  ‘బ్రైడ్’ పాత్రని నమోదు చేసింది. ఇది మామూలు విషయం కాదు- ఒక యాక్షన్ మూవీ పాత్రకి టరాంటినో ఈ స్థాయి పాత్ర చిత్రణ చేయడం.

        విషయానికొస్తే, మొదటి భాగం ముగింపు వూహించని మలుపుతో వుంది. కథా ప్రారంభంలో హీరోయిన్ కోమాలోకి జారుకున్నప్పుడు అండ విచ్ఛిత్తి జరిగి వుంటుందని నమ్మించిన పాయింటు కాస్తా తిరగబెట్టి - కూతురు పుట్టి విలన్ అయిన తండ్రి దగ్గరే పెరుగుతున్నట్టు వెల్లడి కావడం రెండో భాగానికి అంతులేని ఆసక్తిని దోచి పెట్టింది. మొదటి భాగం ముగింపుగా గుండెల్ని కెలికే హ్యూమన్ ఇంట్రెస్ట్ క్రియేటయ్యింది. హ్యూమన్ ఇంటరెస్ట్ ని మించిన యూనివర్సల్ ఎమోషన్ లేదు. ఈ ముగింపు వెంటాడుతూనే వుంటుంది రెండో భాగం వచ్చేవరకూ. మనం అప్పట్లో సికిందరాబాద్ సంగీత్ థియేటర్లో చూసినప్పుడు అక్కడే బయట కూర్చుండి పోయాం - టరాంటినో విసిరిన తురుపు ముక్కకి తెప్పరిల్ల లేక.

గొయ్యి కాదు, గో ఎహెడ్ మాత్రమే

ఇప్పుడు హీరోయిన్ పాత్ర పట్ల ఎంత సానుభూతి ఏర్పడింది....కూతురు పుట్టి బతికే వుందన్న విషయం ఆమెకి తెలియదు! ఆ కూతురు తను చంపబోయే తండ్రి దగ్గరే వుంది. ఇక రేపు తండ్రి ఆడబోయే గేమ్ ఏమిటి? ఇలా రెండో భాగంలో రంగానికి - రణానికి ఎంత క్యూరియాసిటీ క్రియేటయ్యింది...ఇలా కథలో హిడెన్ ట్రూత్ ని బయటికి లాగి రెండు భాగాలుగా విభజించాడు టరాంటినో. కూతురు పుట్టడమే గాక బతికుందనేది కథలో హిడెన్ ట్రూత్. గొప్ప కథల్లో హిడెన్ ట్రూత్ మహిమ గురించి స్క్రీన్ ప్లే పండితుడు జేమ్స్ బానెట్ ఓ చాప్టరే రాశాడు. టరాంటినో మొదటి భాగం ముగింపులో క్లిఫ్ హేంగర్ మూమెంట్ ని, లేదా ట్రిగ్గర్ పాయింటునెలా సృష్టించాడు? హిడెన్ ట్రూత్ నుపయోగించుకునే!

        ఇక రెండో భాగం కథేమిటో దాని జోలికి పోనవసరం లేదు. అందులో ఎలాగూ మొదటి భాగంలో హిడెన్ ట్రూత్ తో ఉత్సుకత రేపుతూ ఆపిన కథే వుంటుంది. అసలు మొదటి భాగంలో వున్నది  కథెలా అయిందన్నదే ‘పుష్ప’ గురించి చెప్పుకోవడాని కవసరం. ‘కిల్ బిల్’ మొదటి భాగం ప్రారంభంలో పాత్రల పరిచయాలతో, సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పనతో, సమస్య ఏర్పాటుతో - ఈ మూడు ప్లాటింగ్ టూల్స్ తో బిగినింగ్ - అంటే ఫస్ట్ యాక్ట్ లో జరగాల్సిన బిజినెస్ అంతా కూడా వుంది.

        ఇక హీరోయిన్ కోమాలోంచి తేరుకుని బిల్ ని చంపాలని గోల్ ని తీసుకోవడంతో, నాల్గో ప్లాటింగ్ టూల్ నుపయోగించుకుని ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కూడా ఏర్పడింది. అంటే ప్రధాన పాత్రయిన హీరోయిన్ కి యాంటీగా, ప్రత్యర్ధి పాత్రయిన బిల్ ఎస్టాబ్లిష్ అయిపోయాడు మొదటే. ఇదంతా ఉపోద్ఘాతం. ఈ ఉపోద్ఘాతంతో ఇక మిడిల్ - అంటే సెకండ్ యాక్ట్ తో బిల్ ని చంపే గోల్ తో కథ ప్రారంభమై పోయింది...కథ అనేది గోల్ తోనే పుట్టి సెకండ్ యాక్ట్ లోనే వుంటుంది. ఫస్ట్ యాక్ట్ లో వుండేది కథ కాదు, ఉపోద్ఘాతం మాత్రమే. కథకి తయారీ మాత్రమే. కథ వుండేది సెకండ్ యాక్ట్ లోనే. థర్డ్ యాక్ట్ అంటే ఎండ్ విభాగంలో వుండేది కూడా కథ కాదు. అది సెకండ్ యాక్ట్ లో వున్న కథకి ముగింపు మాత్రమే. ఈ తేడాలు గుర్తించ గల్గితేనే ఏ యాక్ట్ తాలూకా యాక్ట్ బిజినెస్ ని వేర్వేరుగా రాసి స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్ కి న్యాయం చేయగలం.

        ఇక మిడిల్లో హీరోయిన్ బిల్ అనుచరుల్ని చంపే వేట సోఫీ అనే అనుచరురాలి దగ్గరాగుతుంది. సోఫీని హింసించి బిల్ గురించిన సమాచారం తీసుకుని వెళ్ళిపోతుంది హీరోయిన్. అప్పుడు గాయాలతో వున్న సోఫీని బిల్ అడుగుతాడు- దాని కూతురు బతికుందని దానికి తెలుసాని. దీంతో మొదటి భాగం ముగుస్తుంది. అంటే హీరోయిన్ సోఫీని హింసించి బిల్ సమాచారం తీసుకోవడం ప్లాట్ పాయింట్ టూ అనీ, దీంతో సెకండ్ యాక్ట్ అంటే మిడిల్  ముగిసిందనీ, బిల్ వచ్చి కూతురు బతికుందని దానికి తెలుసాని అడగడం థర్డ్ యాక్ట్ అంటే ఎండ్ విభాగమనీ అనిపిస్తుంది. దీంతో మొదటి భాగంలో త్రీ యాక్ట్స్ తో సమగ్ర స్ట్రక్చర్ లో కథ వున్నట్టు తేలిందనీ అనిపిస్తుంది.

        జాగ్రత్తగా ఆలోచించాలి. కన్ఫ్యూజ్ అవకూడదు. ప్లాట్ పాయింట్ టూ అనేది ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కి విలోమంగా వుంటుంది. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కీ, ప్లాట్ పాయింట్ టూకీ మధ్య సెకండ్ యాక్ట్ లోనే కథ వుంటుంది. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర గోల్ తీసుకుని కథ ప్రారంభించిన ప్రధాన పాత్ర, ప్లాట్ పాయింట్ టూ దగ్గర కథని గల్లంతు చేసుకుంటూ గొయ్యిలో పడుతుంది. మళ్ళీ కోలుకుని పరిష్కారాన్ని దొరక బుచ్చుకుని థర్డ్ యాక్ట్ లోకి- అంటే ఎండ్ లోకి వెళ్ళిపోతుంది విజయ పతాక నెగరేస్తూ. ఇదీ మొత్తం స్క్రీన్ ప్లేకీ వుండే యూనివర్సల్ స్ట్రక్చర్.

        ఇప్పుడు పైన హీరోయిన్ సోఫీని పట్టుకుని గొయ్యిలో పడలేదు. కుయ్యోమంటోన్న సోఫీ దగ్గర బిల్ సమాచారం లాక్కుంది. అంటే ఇది ప్లాట్ పాయింట్ టూ కాదు. ఇంటర్వెల్ కి దారితీసే ‘పించ్ వన్’ సన్నివేశం. అప్పుడు బిల్ వచ్చి - దాని కూతురు బతికుందని దానికి తెలుసా అనడం ఇంటర్వెల్ అయింది.

భాగాల అసమ తూకం - ‘పుష్ప’ కి శరాఘాతం  

'కిల్ బిల్’ రెండు భాగాలు కలిపి మొత్తం ఒకే పెద్ద కథగా వూహించి చూద్దాం. చూసి నప్పుడు రెండు భాగాలూ కలిపిన పూర్తి కథ స్క్రీన్ ప్లేలో ఇంటర్వెల్ దగ్గర మార్క్ చేసి మొదటి భాగాన్ని కట్ చేశాడని అర్ధమవుతుంది. అంటే ఫస్ట్ యాక్ట్ పూర్తి చేసేసి సెకండ్ యాక్ట్ నడి మధ్య కథని ఆపాడన్న మాట. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ నుంచీ ఈ ఇంటర్వెల్ వరకూ మిడిల్ వన్ అంటారు. ఇక రెండో భాగంలో ఇంటర్వెల్ తర్వాత నుంచి సెకండ్ యాక్ట్ మిడిల్ టూ, థర్డ్ యాక్ట్ తో ఎండ్ వుంటాయన్న మాట.

        అంటే ఫస్ట్ యాక్ట్ + మిడిల్ వన్ కలిపి మొదటి భాగంగానూ, మిడిల్ టూ + థర్డ్ యాక్ట్ కలిపి రెండో భాగంగానూ సమతూకంతో బ్యాలెన్స్ చేశాడు. ఇందువల్ల మొదటి భాగం చూసినప్పుడు కథే చూసినట్టు వుంటుంది. కథని సస్పెన్సుతో (హిడెన్ ట్రూత్) తో మధ్యలో ఆపినట్టుంటుంది. కథ లేని ఉపోద్ఘాతమే (ఫస్ట్ యాక్ట్) చూసినట్టుండదు.

        ‘పుష్ప’ లో  జరిగిందిదే... అసమ తూకంతో కథే లేని ఉపోద్ఘాతం. ఫస్ట్ యాక్ట్ మాత్రమే చూపి ముగించడం. ఇందుకే ‘కథ’ లో ఫైర్ మిస్సయ్యిందన్న టాక్ వ్యాపించింది. చివరి 20 నిమిషాల్లో మాత్రమే పుష్పకి ప్రధాన ప్రత్యర్ధిగా ఫవాద్ ఫాజిల్ దిగుతాడు. అంతవరకూ ఇద్దరు మైనర్ విలన్లతో (అజయ్ ఘోష్, సునీల్) సుదీర్ఘంగా సినిమా నడుస్తూ వుంటుంది. అదంతా ఫస్ట్ యాక్టే. ప్రధాన ప్రత్యర్ధి ఫవాద్ తో పుష్పకి కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడి గోల్ తీసుకునే వరకూ చూపించిందంతా ఫస్ట్ యాక్ట్ ఉపోద్ఘాతమే, కథ కాదు. కథంటే ప్రధాన పాత్ర, ప్రత్యర్ధి పాత్రల మధ్య సిగపట్లే, మరోటి కాదు.

        ‘పుష్ప’ లో అసలు విలన్ గా చివరి 20 నిమిషాల్లో ఫవాద్ ఎంటరవడం ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కాదు, కథా ప్రారంభమూ కాదు. ఇంకా అతడి పాత్ర పరిచయం, సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పనలతో కూడిన ఫస్ట్ యాక్ట్ పూర్తి కానే లేదు. పుష్పకి గోల్ ఏర్పాటూ కాలేదు. ఫవాద్ తో ముగింపులో మాత్రమే సంఘర్షణకి బీజం వేసే సమస్యా స్థాపన జరిగి, పుష్పకి గోల్ ఏర్పాటయ్యింది. అంటే ముగింపులో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వచ్చిందన్న మాట. అంటే మొత్తంగా ఫస్ట్ యాక్ట్ మాత్రమే చూపించి మొదటి భాగం ముగింఛారన్న మాట. మిస్సింగ్ ఫైర్ మిస్టరీ అంతా ఇక్కడుందన్న మాట! విషయం సెకండ్ యాక్ట్ లోనే పడకపోతే కథ లేదు, ఫైరూ లేదు. ప్రేక్షకులు చూసిందంతా కథలేని ఫస్ట్ యాక్ట్ మాత్రమే.  

        ముగింపు కూడా ఇద్దరి సవాళ్ళూ ప్రతి సవాళ్ళు అన్నట్టు రొటీన్ గా, ఫ్లాట్ గా బలహీనంగా- హోప్ లెస్ గా వుంది. పుష్పకి బ్రాండింగ్ (ఇంటి పేరు) లేకపోవడాన్ని పెద్ద ఇష్యూ చేస్తూ ఫవాద్ అవమానించడం, దీనికి అహం దెబ్బతిని పోయి పుష్ప గోల్ తీసుకోవడం, ఈ వ్యాసం ప్రారంభంలో చెప్పుకున్న కారణాలతో ఒప్పించేదిగా మాత్రం లేదు. హ్యూమన్ ఇంట్రెస్ట్ వున్న ఏదైనా హిడెన్ ట్రూత్ తో శక్తివంతమైన క్లిఫ్ హేంగర్ మూమెంటూ, ట్రిగ్గర్ పాయింటూ ఏర్పాటు చేసి వుంటే, మొదటి భాగం సర్ప్రైజ్ చేయడమే గాక - రెండో భాగం కోసం ప్రేక్షకులు థియేటర్లోనే ధర్నా చేసేటట్టుండేది! ఇలాగే జరుగుతుంది... 'కిల్ బిల్' మొదటి భాగం ముగింపు చూసి ప్రేక్షకులకి ఎంత పిచ్చెక్కిందంటే, రెండో భాగం చూడాలి- కొత్త కథతో రెండోభాగం వెంటనే చూడాలి- అంటూ  టరాంటినోని ఫోన్ కాల్స్ తో ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసేశారు!

        ఐతే పైన చెప్పిన హిడెన్ ట్రూత్ ట్విస్టు ‘పుష్ప’ ఫస్ట్ యాక్ట్ ముగింపు కివ్వకూడదు.  

‘కిల్ బిల్’ లో లాగా ట్విస్ట్ అనేది కథకి (మిడిల్ విభాగానికి) ఇవ్వాలే గానీ,  ఉపోద్ఘాతానికి

కాదు.

—సికిందర్ 

   

1108 : రివ్యూ!

 

రచన - దర్శకత్వం : ప్రశాంత్ మురళీ పద్మనాభన్  
తారాగణం : మమతా మోహన్ దాస్, శిజోయ్ వర్ఘీస్, నేహా సక్సేనా, రాహుల్ దేవ్ శెట్టి, రాహుల్ మాధవ్, తదితరులు
సంగీతం : రాహుల్ రాజ్, ఛాయాగ్రహణం : ఆంటోనీ జో
బ్యానర్ : లాల్ బాగ్ సెలెబ్రిటీ, రెడ్ కార్పెట్ ఫిలిమ్స్
నిర్మాత : రాజ్ జహరియా
విడుదల : డిసెంబర్ 18, 2021 (జీ 5)
***

          జీ5 లో మలయాళ మర్డర్ మిస్టరీ ‘లాల్ బాగ్’ తెలుగు వెర్షన్ స్ట్రీమింగ్ అవుతోంది. లాల్ అంటే హిందీలో ఎరుపు రంగు, బాగ్ అంటే తోట. బెంగుళూరుని సిటీ ఆఫ్ గార్డెన్ అని పిలుస్తారు. లాల్ బాగ్ టైటిల్ కి ‘గార్డెన్ సిటీ ఆఫ్ సిన్స్’  అని ట్యాగ్ లైన్ ఇచ్చారు. ఇది మర్డర్ మిస్టరీ గనుక హత్యతో ‘ఎర్ర బారిన తోట’ అనే అర్ధంలో ‘లాల్ బాగ్’ అని టైటిల్ పెట్టారు. బెంగుళూరు నేపథ్యంలో జరిగే ఈ కొత్త మలయాళ మర్డర్ మిస్టరీ ఎలా వుందో చూద్దాం...

        బెంగుళూరులో టామ్ (శిజోయ్ వర్ఘీస్), సారా (మమతా మోహన్ దాస్) లు తమ కుమార్తె పుట్టిన రోజు వేడుక జరుపుకున్న తెల్లారి టామ్ చనిపోయి కనిపిస్తాడు. సారా కంప్లెయింట్ చేయడంతో పోలీసు అధికారి డిసిపి గణేష్ హెగ్డే (రాహుల్ దేవ్ శెట్టి) విచారణ ప్రారంభిస్తాడు. పుట్టిన రోజుకి  హాజరైన ఏడుగురితో పాటు సారాని ప్రశ్నిస్తూ- ఇది హత్యా, ఆత్మహత్యా లేదా సహజ మరణమా అని తెలుసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూంటాడు. పోస్ట్ మార్టం లో విష ప్రయోగం జరిగినట్టు తేలుతుంది. దీంతో సహజ మరణం అనుమానం తొలగిపోయి ఈ విష ప్రయోగం హత్యా, ఆత్మ హత్యా అన్న కోణం లో విచారణ దిశ మారుస్తాడు. విచారణలో విస్మయం కల్గించే నిజాలు బయటపడుతూంటాయి.

        ప్రధాన అనుమానితుల్లో టామ్ స్నేహితులు, సహోద్యోగులతో బాటు భార్య సారా కూడా వుంటుంది. సారా రాసుకున్న డైరీలో టామ్ తో అంత మంచి సంబంధాలు లేవని వెల్లడవుతుంది. డిసిపి హెగ్డే విచారణ కొనసాగిస్తూ పోతూంటే చివరికి దోషి ఎవరో నిర్ధారణ అవుతుంది. ఎవరా దోషి? ఎందుకు, ఎలా టామ్ ని చంపాల్సి వచ్చింది? ఇది చిట్ట చివర్లో మనకు తెలుస్తుంది.

చివరికి తేలే మర్డర్ మిస్టరీ అంటే ఎండ్ సస్పెన్సే అయుంటుంది. ఇది ఎండ్ సస్పెన్స్ కథే. అందువల్ల థ్రిల్ వుండదు. సస్పెన్స్ మొదటి నుంచీ వుంటుంది. ఈ సస్పెన్స్ తేలేవరకూ చివరి వరకూ వేచి వుండాలి. అంతవరకూ ప్రశ్నలు జవాబుల విచారణ థ్రిల్ లేకుండా, యాక్షన్ లేకుండా సాగే డైలాగులతో నడిచే కథనాన్ని ఓపిగ్గా చూస్తూ వుండాలి. దోషి ఎవరో ఇంటర్వెల్ కైనా ఆడియెన్స్ కి రివీల్ చేసేసి, ఆ దోషిని పోలీసులు ఎలా పట్టుకుంటారన్న యాక్షన్ తో, థ్రిల్ తో నడిపి వుంటే ఎండ్ సస్పెన్స్ తో కలిగే విసుగు తొలగిపోయి ఇంట్రెస్టింగ్ గేమ్ ని ఎంజాయ్ చేసే వాళ్ళం.

        బోలెడు అనుమానితులున్నారు. వాళ్ళని అనుమానించడానికి తగిన బలమైన మోటివ్స్ లేకుండా ఫ్లాట్ గా ఈ కథ వుంటుంది. ఫ్లాట్ గా వున్న కథలో లోపాన్ని కవర్ చేయడాని కన్నట్టు మధ్య మధ్యలో సారా -టామ్ ల జీవితం గురించి ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ చూపిస్తూ పోయారు. చిట్ట చివరికి దోషిని రివీల్ చేసినప్పుడు అదైనా షాకింగ్ గా వుండదు. అదీ ఫ్లాట్ గా తేలిపోయింది.

        సారా నర్సు అన్నప్పుడు, డైరీలో భర్తతో సంబంధాలు సరిగా లేవని తెలిసినప్పుడు రెండు సందేహాలు వస్తాయి. భర్తతో సంబంధాలు సరిగా లేవని డైరీలో రాసుకుంటూ ఆ డైరీని భర్తకి కనబడేట్టు టేబుల్ పైనే పెడుతుందా? డిసిపి ఈ ప్రశ్న వేసి వుంటే ప్రధాన నిందితురాలు తనే అవుతుంది. పైగా తను నర్సు. పాయిజన్స్ గురించి తనకే ఎక్కువ తెలిసి వుండాలి. మోటివ్ కోసం డైరీలో రాసుకున్న విషయాలే సాక్ష్యంగా వున్నాయి. అసలు భర్త సెల్ ఫోన్ ని సీజ్ చేసి చెక్ చేసి వుంటే మిస్టరీ ఎప్పుడో వీడిపోయేది.

సారాగా మమతా మోహన్ దాస్ నీటైన నటనని  ప్రదర్శించింది. క్యారక్టర్ డెప్త్ ఆమె పాత్రకే వుంది. ఇతర అనుమానిత పాత్రలకి ఇలాటి కథకి అవసరమైన డెప్త్, షేడ్స్ లేకపోవడంతో వాళ్ళు అనుమానితులుగానే కనిపించరు ఒక్క డిసిపికి తప్ప. భర్త పాత్రలో శిజోయ్ వర్ఘీస్ కూడా నీటుగానే నటించాడు. పాత్రలన్నీ నీటుగానే కన్పిస్తాయి డిసిపిగా రాహుల్ దేవ్ శెట్టితో బాటు. నీటుగా వుండే మనుషులు నగర అలవాట్లతో బయటపడకుండా ఎలాటి పనులు చేస్తారో చెప్పడం దర్శకుడి ఉద్దేశం కావచ్చు. కానీ కథ లోతుల్లోకి వెళ్ళకుండా బలహీన పాత్రచిత్రణలు చేయడంతో మిస్టరీ కూడా నిలబడలేక పోయింది.  

        విజువల్ క్వాలిటీ ప్రత్యేకాకర్షణగా మాత్రం వుంది. బెంగుళూరు సిటీ నైట్ సీన్స్ కళాత్మకంగా వున్నాయి. ఇండోర్స్ లో ఎక్కువ సాగే సీన్స్ కి కూడా కెమెరామాన్ ఆంటోనీ జో స్టయిలిష్ లుక్ తెచ్చాడు. అలాగే రాహుల్ రాజ్ బ్యాక్ గ్రౌండ్ స్కోరు విజువల్స్ కి చైతన్యాన్ని నింపింది. కానీ  కంటెంట్ ఇలా వుంటే ఏం లాభం. ఇలాటి కాలం చెల్లిన మర్డర్ మిస్టరీ కథలతో ఇంకా సినిమాలు తీయడం దర్శకుల కదో ఆనందం!

—సికిందర్