ఒక ఆస్కార్ పరిచయం

        కొన్ని సినిమాలు గొప్పవి ఎందుకవుతాయి? అలాంటి గొప్ప సినిమాల్లో ఏదో మనల్ని ఆకట్టుకునే అంశం వుంటుందా? అంత ఆకర్షణ ఆ సినిమాలకెందుకు? ఆ ప్రభావం చూపించగలిగే శక్తి ఎలా వస్తుంది ఆ సినిమాకి? గొప్ప సినిమాలు గొప్పవి ఎందుకవుతాయంటే అవి విలువల గురించి గొప్పగా చెప్తాయి. విలువలే మనిషికి మనిషిగా గుర్తింపునిచ్చేది. మనం విలువలపై నిలబడకపోయినా, సినిమాలో కొన్ని పాత్రలు విలువల్ని నిలబెడతాయి. అక్కడే మానవత్వం బయటపడేది. మానవత్వంతో కూడిన ప్రతి విషయం మనల్ని ఆకట్టుకుంటుంది, గుర్తింపు పొందేలా చేస్తుంది.
          అప్పుడప్పుడే సినిమాలని అర్ధం చేసుకుంటూ, సినిమా విద్యని అభ్యసిస్తున్న రోజులవి. మిత్రుడు అల్లం శశిధర్ పరభాషా చిత్రాలని పరిచయం చేసేవాడు, అలా అతను పరిచయం చేసిన ఒక చిత్రం అమెరికన్ బ్యూటీ. కొన్ని విషయాలు ఎదుగుతున్నపుడు ప్రభావం చూపిస్తాయి, అలాగే కొన్ని సినిమాలు మనసులో చెరగని ముద్ర వేసుకుంటాయి... అలాంటి సినిమా గురించే మనమిపుడు చర్చించుకోబోతున్నాం. మకుటం చూడగానే ఇదేదో యువత మెచ్చే మసాలా సినిమాలా వుంటుంది అనిపిస్తుంది, చూచిన తర్వాత తెలుస్తుంది దాన్లో ఎంత వ్యంగ్యం వుందో  - ఎంతటి అంతరార్ధం వుందో. వ్యంగ్యం అసాధారాణమైన రచనా శైలి -  సమాజంలో పోకడలని జీర్ణించుకోలేని రచయిత దాన్ని అవహేళన చేయడమే వ్యంగ్య రచన. 

          ఇక సినిమా విషయానికి వస్తే....ఇదెందుకు గొప్ప చిత్రమైందో, దానిలో ఏ విలువల గురించి చర్చించారో తెలుసుకుందాం.

         ప్రస్తుతం మనం చర్చిస్తున్న సినిమాలో కథానాయకుడు ఏ ద్వంద్వాలకి బాధితుడవుతాడు? ఆకర్షణలో అతను చిక్కుకుని దాన్నుండి అతను విమోచనం చెందాలి. అదే ఈ సినిమాలో చర్చించే విలువలు. ఆకర్షణ అతనికి ప్రేరణ కల్పిస్తే - విమోచనం చెందుతున్నపుడు అతడు సంస్కరించబడతాడు. పూర్తిగా మారిపోతాడు, అప్పుడతను అతను గతంలో వున్నలాటి  వ్యక్తి ఎంత మాత్రమూ కాబోడు. ద్వంద్వ విలువలతో కథ చెప్తునపుడు కథానాయకుడిలో మార్పు ఖచ్చితంగా వచ్చి తీరుతుంది. మార్పు లేని వ్యవస్థ ఏదీ మనలేదు - డ్రామా అనే రసంలో అత్యద్భుతమైన స్థితిని చూపేది ఈ మార్పే. మార్పు మంచికైనా కావచ్చు,  లేడూ చేటైనా  చేయవచ్చు. ఈ మార్పు గురించి చెప్పటం ద్వారానే వ్యక్తుల గురించి వ్యక్తిత్వాల గురించి మానవత్వం గురించి ఆ కథ మనలోనిచైతన్యాన్ని తట్టిలేపుతుంది. వాస్తవానికి రచయితలు కథలు రాయడంలో పరమార్ధం ఇదే అయి వుండాలి.

          ప్రారంభంలోనే  థోరా బిర్చ్  అనే అమ్మాయి  తన తండ్రిగా ఎలాంటి వ్యక్తిని ఊహించుకుంటుందో చెప్తూ, తన తండ్రిలాంటి కాముకుడ్ని చూడలేదని అంటుంది. ఆమె స్నేహితుడు వెస్ బెంట్లీ - నీ కోసం నీ తండ్రిని చంపమంటావా అంటాడు....కథ మొదలైన ఐదు నిమిషాల్లోపే తన కథా ప్రపంచం ఎలాంటిదో రచయిత పరిచయం చేసాడు. వ్యక్తులు వ్యక్తిత్వాలు మెల్లగా ఒక్కోటి రచయిత బయటపెడతాడు.

          కథా ప్రపంచం నుండి మెల్లగా కథానాయకుడి ప్రపంచంలోకి ప్రయాణిస్తాం. కథ (Subject) సముద్రమంత విశాలమైనది, కథానాయకుడు (Goal or Object) దానిలో ప్రయాణించే నావలాంటి వాడు. అతన్ని అర్ధం చేసుకోవటం ద్వారా మాత్రమే మనం కథని అర్ధం చేసుకోగలం.

          కెవిన్ స్పెసీ  తన గురించి తాను చెప్పుకుంటూ మనకి పరిచయం అవుతాడు. తనుండే వీధి, ఇల్లు పరిచయం చేస్తూ త్వరలోనే తను మరణిస్తానని చెప్తాడు. తనని ప్రత్యక్షంగా చూడగానే అతను చేసే పని నిద్రలేచి స్నానాల గదిలో హస్తప్రయోగం చేసుకుంటాడు. ఇది యువతని ఉత్తేజ పరిచే సందర్భమే కావచ్చు కానీ ఆ వయసులో పెళ్లి అయి కూడా ఈ పని చేయటానికి కారణమేంటి అనే ఆలోచన కలిగితీరాలి. చూస్తుండగా అలోచన కలుగజేయటం రచయితలోని అద్భుతమైన మేధని బయటపెడుతుంది. ఎందుకంటే సినిమాలు చూచేది యంత్రాలు కాదు, మనుషులు. వాళ్లు ఆలోచిస్తారు.

      భార్య వస్తువుల పట్ల, పువ్వుల పట్ల ఎంతో సున్నితంగా ప్రవర్తిస్తుంది. ఇతనేమో రోజులో తనకి అత్యంత ఆనందాన్నిచ్చే సమయం ఇదే అంటాడు. ఇంతలో ఇరుగుపొరుగు పరిచయం...తెచ్చిపెట్టుకున్న నవ్వు, తప్పదనే పలకరింపు....వాళ్లని చూస్తూ అతను తాము గతంలో ఎంత ఆనందంగా వుండే వాళ్లమో చెప్తూ తన భార్య పరాయి మగాడితో చనువుగా వుండటాన్ని చూస్తూ ఆగ్రహంగా వున్నట్టు కనిపిస్తాడు....దానికి కారణం తర్వాత చెప్తాడు రచయిత. కథని అవసరమైనపుడే విప్పాలి. కూతురు యవ్వనంలో తన శరీరంలో కొలతల పట్ల కలత చెందుతూ  కనిపిస్తుంది. అతను తన భార్య కూతురు తనని పనికిమాలిన వాడిగా భావిస్తారని చెప్తాడు. తనేదో కోల్పోయానని అదేమిటో తనకి తెలియదని, కోల్పోయింది తిరిగి పొందటం అసాధ్యం కాదని చెప్తాడు. తను పని చేసే పత్రికలో ఉద్యోగం పట్ల అసంతృప్తిగా వుంటాడు. ఉద్యోగం విషయం భార్యాభర్తల మధ్య వివాదానికి కారణం అవుతుంది. రాత్రి భోజనాలపుడు వారి మధ్య బంధాలు ఎంత బలహీనంగా వున్నాయో అర్ధం అవుతుంది. కొత్త వాళ్లు పక్కింట్లో అద్దెకు దిగుతారు. పక్కింటి కుర్రాడు వీడియో తీస్తూ కనిపిస్తాడు. 

          అనెట్ బెనింగ్  (భార్య)  పాత్ర రియల్ ఎస్టేట్‌లో ఎదగటానికి ఎంత విఫలయత్నం చేస్తుందో అర్ధమవుతుంది.ఇలా మొదలైన కథలో కీలకమైన కొక్కెం (Hook) పడే సమయం వచ్చేసింది. మెనా సువారీ  పాత్రని చూడగానే కథానాయకుడిలో తనేం పోగొట్టుకున్నాడో తనకి తెలిసివస్తుంది. అదే అతన్ని ఆకర్షణలోకి లాగుతుంది. ఇలా కథపై ఆసక్తి (Curiosity) మొదలవుతుంది. అలా మొదలైన ఆకర్షణ...

          ఆమె  పరిచయం ఐన దగ్గరి నుండి ఆమె ఆలోచనలే, ఆమెతో మాట్లాడటానికి యువకుడిలా ప్రయత్నాలు, ఇదే సమయంలో కథానాయకుడి కూతుర్ని పక్కింటి కుర్రాడు మౌనంగా  ఆరాధిస్తుంటాడు. పక్కింటి కుర్రాడి ఇంట్లో సన్నివేశం అతని తల్లి మానసికంగా ఎలాంటి స్థితిలో వుందో పరిచయం చేస్తుంది. తల్లి పంది మాంసం కుర్రాడికి వడ్డిస్తుంది, నేను పంది మాంసం తినను కదా అని కొడుకు అంటాడు. ఆమె తనని తాను మరచిపోయింది, ఎందుకు అనేది భర్త పాత్రని చూపించటం ద్వారా అర్ధమయ్యేలా చెప్తాడు. క్రిస్ కూపర్  ఆమె భర్త డోర్ బెల్ మోగితేనే ఇంటికి ఎవరైనా వచ్చే వాళ్లున్నారా అని భార్యని అడుగుతాడు. పొరుగు వాళ్లు పలకరించటానికి వస్తే వాళ్లని సేల్స్‌మెన్ అనుకుని అదే వాళ్లని అడుగుతాడు. అతను మిలటరీలో పనిచేసినవాడు ఆ క్రమశిక్షణ ప్రతి సందర్భంలో చూపిస్తాడు. భార్య దగ్గర కొడుకు దగ్గర కూడా అతని మిలటరీ దర్పం చూపిస్తాడు. అదే క్రమంగా అతని భార్యలో తనని తాను మర్చిపోయే స్థితిని తెచ్చింది.

      కథలో పార్టీ సన్నివేశం కీలక మలుపు (ప్లాట్ పాయింట్ -1), భార్య పరాయి మగాడితోచనువుగా 

వుండటాన్నిజీర్ణించుకోలేని  కథానాయకుడు బాధగా వుంటాడు. పక్కింటి పార్టీలో  కథానాయకుడికి పరిచయమయి డ్రగ్ ఇస్తాడు. తన కూతురి స్నేహితురాలితో పరిచయం, ఆమె ఆలోచనలు క్రమంగా ఆమెపై అంతులేని ఆకర్షణగా మారతాయి. క్రమంగా తన శరీరాకృతి నాజూగ్గా చేసుకోవటంపై దృష్టి పెడతాడు.  ఉద్యోగం మానేస్తాడు. భార్య రియల్ ఎస్టేట్‌లో దిగ్గజం మోజులో పడుతుంది. కొత్త ఉద్యోగంలో చేరతాడు, అక్కడే భార్య రియల్ ఎస్టేట్ దిగ్గజంతో కలిసి వుండటం చూస్తాడు. కూతురు పక్కింటివాడితో ప్రేమలో పడుతుంది. కుటుంబంలో కలహాలు మామూలే. 

          భార్య రియల్ ఎస్టేట్‌లో తన చేతకాని తనం, భర్త ప్రస్తుత స్థితి, తను చేస్తున్న తప్పు పని, భర్తపై చులకన భావం అవి ఇంట్లో గొడవలుగా పరిణమిస్తాయి. తల్లి చేతిలో దెబ్బలు తిన్న కూతురు పక్కింటివాడి ప్రేమలో స్వాంతన పొందుతుంది. అది చూచిన పక్కింటివాడి తండ్రి అతన్ని దండిస్తాడు. ఇక్కడి భార్యతో హీరో ప్రణయానందంలో వున్నపుడు ఆమె మనస్తత్వం మనకి పూర్తిగా అర్ధమవుతుంది. అతను బంధాలకి భావాలకి ప్రాధాన్యత ఇచ్చేవాడు, ఆమె వస్తువులకి సమాజంలో తనుండే స్థితికి విలువనిచ్చేది. ఇలా వారిద్దరూ భిన్న ధృవాలని మనకి పూర్తిగా అర్ధం అవుతుంది.

          సినిమా మొదట్లో యువతి యువకులు మాట్లాడుకున్న సన్నివేశం ప్రస్తుతం మనం చూస్తాం. సైకోగా పొరబడిన పక్కింటివాడ్ని కథానాయకుడి కూతురు ప్రేమిస్తుంది. తండ్రి తన స్నేహితురాలితో చనువుగా వుండటాన్ని కూతురు అభ్యంతరం చెప్తుంది. తన కొడుకు పక్కింటివాళ్లతో చనువుగా వుండటాన్ని మిలటరీవాడు గమనిస్తాడు, అతను కొడుకు జీవితాన్ని అణువణువునా గమనిస్తున్నాడని మనకి అర్ధం అవుతుంది. అలా గమనిస్తూ వుండగానే ఒకరోజు తన కొడుకు కథానాయకుడు కలిసి వున్నపుడు అపార్ధం చేసుకుంటాడు. వారిద్దరి కలయికకి తనదైన అర్ధమ్ తీసుకుంటాడు. కొడుకుని మందలిస్తాడు కీలకమైన మలుపు (ప్లాట్ పాయింట్ - 2). ఆ పక్కింటి కుర్రాడు ఇంట్లోంచి బయటికి వచ్చేస్తాడు. బాధపడిన మిలటరీ తండ్రి కథానాయకుడ్ని కలిసి పరీక్షిస్తాడు అపార్ధాన్ని మరింత బలవత్తరం చేసుకుంటాడు. స్నేహితురాలితో  కథానాయకుడి కూతురు గొడవ పడుతుంది. స్నేహితురాలు ఒంటరిగా వుంటుంది. ఆమెకి కథానాయకుడు సరైన తోడు అనిపిస్తుంది. ఇద్దరు దగ్గరయ్యే సందర్భం వస్తుంది. బయట కథానాయకుడి భార్య కారులో వేదన పడుతూ తను ఓటమిని అంగీకరించనని చెప్తూ రివాల్వర్ బయటికి తీస్తుంది, వర్షం పడుతూ వుంటుంది.

          కథానాయకుడి కూతురి స్నేహితురాలితో సంగమించబోయే సందర్భంలో తనకిదే మొదటి అనుభవం అని చెప్తుంది. తను చేస్తున్న తప్పేమిటో అతనికి అర్ధం అవుతుంది. ఆ క్షణం అతను మారతాడు. తను చేయేబోయిన పనికి పశ్చాత్తాప పడి ఆ అమ్మాయిని స్వాంతన పరిచి అక్కడి నుండి వెళతాడు. ఆ చివరి క్షణాలు కుటుంబం గురించి, భార్య కూతుళ్ల గురించి వాళ్ల ఫొటోలు చూస్తూ ఆనందంగా గడుపుతాడు. ఇంతలో తుపాకి పేలిన శబ్ధం, రక్తపు మడుగులో కథానాయకుడు. అతన్ని, రక్తాన్ని ఆ సంఘటనలో సౌందర్యాన్ని పక్కింటి కుర్రాడు గమనిస్తుంటాడు....కథానాయకుడి స్వగతం వినటంతో సినిమా ముగుస్తుంది.

      మరణానికి ముందు చివరి క్షణాల్లొ మన పూర్తి జీవితం మన కళ్ల ముందు కనిపిస్తుంది అని చెప్పి. అతని అనుభవం ఇలా చెప్తాడు ఆ చివరి క్షణాలు, క్షణాలు కాదు, అనంత కాల ప్రవాహం బాల్య స్మృతులతో మొదలై యవ్వనం, జీవితంలో వ్యక్తులు, దగ్గర వ్యక్తులు భార్య కూతురు గురించి చెప్పి "నాకు ఎదురైన అనుభవాల దృష్ట్యా నేను ప్రతికూలంగా ఆలోచించవచ్చు కానీ నా చుట్టూ ఇంత సౌందర్యం వుండగా పిచ్చివాడిగా బతకటం అసాధ్యం అని నేను భావిస్తాను". ఈ స్వగతం మాంటేజ్‌లో చెప్తూ చివరి క్షణాలు సుడిగాలిలో ఎగిరే తగరపు సంచిపై ముగిస్తాడు - చివరికి అతనుండే వీధి చూపిస్తాడు దర్శకుడు. దాని అర్ధం ఏమై వుండాలి?

          మనం భావాల సుడిగుండంలో బ్రతికుతున్నాం. ఆ భావాలే మనం - అనుకున్నంత కాలం వాటిల్లోనే సుడిగాలిలో ఆ సంచి తిరిగినట్టు తిరుగుతూ అక్కడే వుంటాం. కథానాయకుడిలో మార్పు చూపించి అతనికి తన భావాల నుండి విముక్తి కల్పించి కథలో అపార్ధం నుండి బయటపడిన వ్యక్తిగా చూపించాడు. అలా తనని తాను తెలుసుకున్న క్షణం ఈ ప్రపంచం నుండి అతనికి విముక్తి లభించింది....మరి ఈ కథలో చైతన్యాన్ని తట్టి లేపే అంశం ఏమై వుండాలి?

          దీన్లో అపార్ధం నుండి బయటపడే పాత్ర కథానాయకుడొక్కడే. మిగతా పాత్రలన్నీ అపార్ధం చుట్టూ తిరుగుతూంటాయి. అదే మానవ సంబంధాల్ని దెబ్బతీస్తుంది. అదే చివరికి కథ చూచాక అర్ధం చేసుకోవల్సిన విషయం. అపార్ధం మానవ సంబంధాల్ని దెబ్బతీస్తుంది అనే చిన్న థీమ్ఎంత గొప్ప కథని తయారు చేసిందో చూస్తే ఆశ్చర్యం కలుగకమానదు.

―మూల్పూరి. ఆదిత్య చౌదరి

(ఆదిత్య పదేళ్ళ తర్వాత ప్రత్యక్షమై ఈ వ్యాసం రాసి పంపాడు.
గతంలో ‘నవతరంగం’  సైట్లో రాసేవాడు. దర్శకత్వ ప్రయత్నాల్లో
వున్నాడు. స్క్రీన్ ప్లే నాలెడ్జి సంపాదించుకున్నాడు. ఇక సినిమా
తీయడమే తరువాయి. మూస కథలు ఆలోచించడు. అదీ ప్రత్యేకత)

680 : స్ట్రక్చర్ అప్డేట్స్

     సినిమా కథల్ని కాపాడుకోవడమనే కాన్సెప్ట్ అసలుందా? ఉండే అవకాశం లేదు. బెటర్ మెంట్ పేరుతో ఎన్నో చేతులు పడ్డాక చివరికి ఏ తీరాలకి కథలు చేరతాయో చెప్పలేని పరిస్థితి నెలకొన్నప్పుడు, సినిమా కథల్ని కాపాడుకోవడమనే కాన్సెప్ట్ కి స్థానం లేదు. కాపాడుకోవాలనే ఆరాటం ఒక్క ఒరిజినల్ గా రాసిన వ్యక్తికే వుంటుంది. అతడి అర్హతలేమిటో తర్వాతి సంగతి. అతడి కథని అతను కాపాడుకోవా లనుకోవడంలో తప్పేమీ లేదు. కానీ కాపాడుకునే పరిస్థితులు అతడి చేతిలో వున్నాయా? బెటర్ మెంటు అనేది నిరంతర ప్రక్రియ అనీ, కాపాడుకోవడానికి ఆ ప్రక్రియ ఒక చోటే ఆగిపోయేది కాదనీ బ్రేకులేస్తూంటే అతడి చేతిలో ఏముంటుంది? మరి అదొక నిరంతర ప్రక్రియగా అన్నేసి చేతులు అన్నేసి బెటర్ మెంటులు చేస్తున్నా 90 శాతం ఫ్లాపులే వస్తున్నాయే? ఎందుకని? అప్పుడా బెటర్ మెంటుల కర్ధమేమిటి? అసలా బెటర్ మెంటు చేతుల ప్రాతిపదికేమిటి? ఒకప్పుడు – ప్రపంచమింకా కుగ్రామం కానప్పుడు, నాలెడ్జి వనరులు దాదాపు లేని పరిస్థితి. సాహిత్యంలోంచీ, నాటకాల్లోంచీ వచ్చిన వాళ్ళు ఆయా అనుభవాల్లోంచే సినిమాలు తీస్తూ పోయారు. ప్రపంచం కుగ్రామయ్యాక - అంటే నెట్ యుగం ప్రారంభమయ్యాక – సాహిత్యంతో, నాటకాలతో తెగతెంపులు చేసుకున్న కొత్త తరం అవతరించింది. ఈ తరం కేవలం సినిమాల్ని చూసి సినిమాలు తీసే సెకెండ్ హేండ్ పైపై క్రియేటివిటీకి అలవాటు పడింది. దీంతో బెటర్ మెంటుల అవసరాలు బాగా పెరిగి పోయాయి. మళ్ళీ ఈ బెటర్ మెంటులకి ఫస్ట్ హేండ్ క్రియేటివ్ కుంపటి లేదు. నెట్ యుగం నెట్ యుగమే, తమలోకం తమదే. ఇదీ అసలు సమస్య! 

మిమ్మల్నే, జాగ్రత్త!

     నెట్ యుగం పుణ్యమాని షార్ట్ మూవీస్ కీ, వరల్డ్ మూవీస్ కీ, ఇంకా రకరకాల విజువల్ మీడియాలన్నిటికీ ప్రమాదకర స్థాయిలో ఎక్స్ పోజ్ అవుతున్న కొత్త తరానికి ఓ అసహనం వుంటుంది. ఎవరేం చెప్పినా ఇక విన్పించుకోలేని అసహనం. చెప్పించుకోవాలని అన్పిస్తుంది, ఆ చెప్పించుకునేది తాము అనుకున్నదాన్ని మెచ్చుకునేలా మాత్రమే వుండాలన్పిస్తుంది. వుండకపోతే తమకే ఎక్కువ తెలుసనిపిస్తుంది. ఈ నెట్ యుగంలో అన్నీ వాటికవే తెలిసిపోతున్నప్పుడు, ఇంకా చెప్పించుకునే అవసరమేమిటన్న అసహనం వచ్చేస్తుంది. వెరీ వెల్, మంచిదే. అయితే  ఇక్కడే వుంది అసలు సమస్య!

         ఈ నెట్ యుగంలో తెలుసుకుంటున్నదేమిటి? నేర్చుకుంటున్న దేమిటి? సులభంగా కాపీలు, కట్ అండ్ పేస్టింగులు, రీసైక్లింగులు. అరచేతిలో ఇంటర్నెట్ లో విజువల్ వనరులు ఇందుకే వున్నట్టు. నెట్ లో ఇంత చూస్తున్నాం కాబట్టి తమకే నాలెడ్జి ఎక్కువున్నట్టు. ఇతరుల నాలెడ్జి ఎవరిక్కావాలి. ఐతే ఇదే ఇంటర్నెట్ ఇంకో గొప్ప సేవ కూడా చేస్తోంది. ఈ సేవని కూడా గుర్తించాలనిపించదు. కొన్ని వేలమంది నిరంతర శ్రమతో ఈ సేవలందిస్తున్నా సరే, అవసరం లేదన్పిస్తుంది. అమెరికన్ సినిమాలు ప్రాణప్రదమన్పిస్తుంది. ఆ సినిమాలకి కారణమైన అమెరికన్ నాలెడ్జి పరాయిదన్పిస్తుంది. ఇంటర్నెట్ లో సరఫరా చేస్తున్న లక్షలాది పేజీలకి పేజీల స్క్రీన్ ప్లే నాలెడ్జి అంతా తమకి సంబంధం లేని వ్యవహారమన్పిస్తుంది. 

        ఇప్పటి తరానికి అంది వచ్చిన అద్భుత వరం ఇంటర్నెట్ స్క్రీన్ ప్లే నాలెడ్జి అని అంగీకరించడానికి మనస్కరించదనిపిస్తుంది. ఈ నాలెడ్జి ఇంత విస్తారంగా ఉచితంగా లభిస్తూంటే దీని వంకే చూడకూడదన్పిస్తుంది. తమకున్న విజువల్ ఎక్స్ పోజరే గొప్పదనిపిస్తుంది. ఉచితంగా మనసారా సొంతం చేసుకుంటున్న విజువల్ నాలెడ్జి ముందు క్రియేటివ్ నాలెడ్జి తక్కువ స్థాయిదన్పిస్తుంది.  తిరస్కరించాలనిపిస్తుంది. ఖండించాలన్పిస్తుంది. బాయ్ కాట్ చేయాలన్పిస్తుంది.

     ఇదే పరిస్థితి బెటర్ మెంటులకీ కూడా. కేవలం విజువల్ ఎక్స్ పోజర్స్ తోనే బెటర్ మెంటులు. ఇందాక పైన చెప్పుకున్నట్టు, ఒకప్పుడు నెట్ పూర్వపు యుగంలో, దాదాపు సినిమా నాలెడ్జి వనరులు లేవు. ఇప్పుడేమైంది? ఇప్పుడు నాలెడ్జి వనరులు చుట్టూ కళ్ళముందే తారట్లాడుతున్నా కళ్ళు మూసుకోవాలన్పిస్తుంది. నెట్ యుగం నెట్ యుగమే, మన లోకం మనదే అనుకుని సుఖంగా వుండిపోవాలన్పిస్తుంది. చదివి నేర్చుకోవడం చవటల పని అన్పిస్తుంది. పనీపాటా లేనివాళ్ళే చదువుకుంటూ కూర్చుంటారన్పిపిస్తుంది. 

          ప్రపంచంలో ఏ దేశమూ అందించని స్క్రీన్ ప్లే నాలెడ్జి అమెరికా అందిస్తోంది. ఇంకే దేశం నుంచీ ఒక స్క్రీన్ ప్లే పుస్తకం రాదు, నెట్ లో వ్యాసం కూడా రాదు. ఒక్క హాలీవుడ్డే  అలా అభివృద్ధి చేసుకుంది. ఎందరో హాలీవుడ్ దర్శకులు, రచయితలు కూడా నాలెడ్జిని దాచుకోకుండా నెట్ లో పంచి పెడుతున్నారు. తమకి తెలిసిన నాలెడ్జి బయటికి చెప్తే ఇంకొకడు బాగు పడిపోతాడనో, తమని మించి పోతాడనో అనే అనారోగ్యకర ఆలోచనా విధానం వాళ్ళకి లేదు. ఎంత పంచితే అంత నాలెడ్జి పెరుగుతుంది. హాలీవుడ్ సినిమాలని  నిశితంగా పరిశీలిస్తూ వాటిలో లోపాలతో, కొత్త విషయాలతో ఎప్పటి కప్పుడు నాలెడ్జిని అప్డేట్ చేస్తున్నారు. ఇక పుస్తకాలకైతే, సాఫ్ట్ వేర్ లకైతే లెక్కలేదు. హాలీవుడ్ ఇంతా చేస్తూంటే సక్సెస్ శాతం 50 దగ్గర వుంటోంది. ఏమీ చెయ్యని టాలీవుడ్ కి 10 శాతానికి కూడా తాకడం లేదు. 

       పూర్తిగా విజువల్ నాలెడ్జికి బానిసలవడమే అసలు సమస్య. దాని పక్కనే నెట్ లో నిండిపోతున్న క్రియేటివ్ నాలెడ్జికి కళ్ళు మూసుకోవడమే అసలు మానసిక సమస్య. నెట్ యుగమంటూనే నాలెడ్జికి తలుపులేసుకుని, చాటుమాటున ఫారిన్ విజువల్స్ చూసుకుని, భలే నాలెడ్జిరోయ్ అని చీర్స్ చెప్పుకోవడం. ఆ మందు గ్లాసుల  ఫోటోలు ఫేస్బుక్ లో పెట్టుకోవడం. విజువల్ ఎక్స్ పో్జర్స్ కి లోనైన వాళ్ళు విజిబిలిటీ కోసమే ఆరాటపడతారు. 

          సరే, ఎన్ని చెప్పుకున్నా మారేది కాదు. టాలీవుడ్ లో ఎవరో మారాలని అమెరికన్ నిపుణులు రాస్తూ కూర్చోరు. అలాటి ఆశలేమీ అమెరికన్లకి లేవు. హాలీవుడ్ నుంచి క్రిస్టఫర్ నోలన్ వచ్చి తెలుగులో కొంచెం రాసుకుంటానబ్బా అన్నా- ‘ఇదేమిటీ? పాసివ్ క్యారెక్టర్స్ ఏవీ? మిడిల్ మటాష్ ఏదీ? కథని నిట్టనిలువునా చీల్చి పారేసే సెకండాఫ్ సిండ్రోం ఏదీ? ఎండ్ సస్పెన్స్ ఏదీ? సింగిల్ స్టోరీలో డబుల్ గోల్స్ ఏవీ? తమాషాగా వుందా? పోపోవయ్యా, పెద్ద చెప్పొచ్చావ్. మా ఫ్లాపులతో కోటాను కోట్లు పోగొడుతూ మేమేదో సుఖంగా వుంటే నీ శాస్త్రం పట్టుకొచ్చావా? నీ సినిమాలు మాకు కావాలి, శాస్త్రం అక్కర్లేదు. మాకు వాస్తు శాస్త్రం, ముహూర్తాల శాస్త్రం చాలు. మేమిలా మిగిలాం. దయచేసి దండం పెడుతున్నాం... నువ్వెళ్ళి ఫో!’ – అనేసి తరిమేసే చేతులు వెంటపడతాయి. క్రిస్టఫర్ నోలన్ పారిపోయి హాలీవుడ్ కి ఎలాగో చేరుకుని, టాలీవుడ్ కి నెట్ ని కట్ చేయించి పారేస్తాడు.

      నెట్ ని కట్ చేయక పోయినా అందులో పడున్న నాలెడ్జిని ఇక్కడెవరూ  పట్టించు కోరని అతడికి తెలీదు పాపం. అందుకని హెచ్ ఆర్ డికోస్టా అనే రచయిత టాలీవుడ్ వైపు కొంత కొత్త నాలెడ్జిని అప్డేట్ చేసి వదిలాడు వూరికే అలా పడుంటుందని. అదేమిటంటే, చాలామంది చెప్పేదే. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని, అంటే కాన్ ఫ్లిక్ట్ ని, అంటే ప్రధాన పాత్ర గోల్ ని పటిష్టం చేసుకోమనే. కథ బతుకంతా దాంట్లోనే వుంటుందనే. జేమ్స్ బానెట్  కాన్షస్ – సబ్ కాన్షస్ లడాయిగా పెట్టుకోమని ఎప్పుడో చెప్పాడు. బెటర్ మెంట్ భేటీల్లో కథకుడు కథని కాపాడుకోవాలంటే – ‘గొప్ప కథకి పునాది వేస్తే మంచి కథ మిగలొచ్చు’ అనే వ్యాసం దీన్నాధారంగానే రాసి ఈ బ్లాగ్ లోనే  పెట్టాం. ఇప్పుడు  డికోస్టా చెబుతున్నది కూడా, దీన్నే కంపెనీల్లో ప్రాజెక్టు మేనేజిమెంట్ లో భాగంగా బోధించే చిట్కాలని వర్తింపజేసుకుని, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని ఎలా బలంగా తీర్చిదిద్దుకోవచ్చనే. ఏమంటున్నాడో చూద్దాం...

            బలహీన కథలు. ఎవరూ రాయాలని ఇష్టపడరు. 

          అయినా ఎన్నో సినిమాలూ నవలలూ బయ్యర్లని ఆకర్షించలేని ఉల్లిపొర ల్లాంటి కథలతో వుంటున్నాయి. ఇదెలా జరుగుతోంది? ప్రధాన పాత్రకి ఒక స్పష్టమైన, బలమైన గోల్ లేకపోవడం వల్ల. కథలకి ఈ గోల్ అనేది ఒక ముఖ్యా వసరం. అదేం చేస్తుందంటే - 

          1) కథకి వెన్నెముకని సమకూరుస్తుంది.
        2) ప్రత్యర్ధి పాత్రెవరో నిర్ణయిస్తుంది.
        3) గోల్ కోసం పెట్టిన పణాన్ని నిర్వచిస్తుంది. 

          మీ ప్రధాన పాత్రకి గోల్ అంటూ లేకపోతే, మీ కథ పేజ్ టర్నర్ అవడం అసాధ్యాల్లో కెల్లా అసాధ్యం. ఇంతే, చాలా సింపుల్. చాలామంది రచయితలు దీన్ని గుర్తిస్తారు. సమస్యేమిటంటే, మర్చిపోతారు. ఇంకేదో పాత్ర పాలబడి ప్రధాన పాత్రని మర్చిపోతారు. కథకి దారి కనపడక కాటు కలిసిపోతారు. దీన్నుంచి మిమ్మల్ని మీరు కాపాడుకోవాలంటే, రాసే ముందు ప్రధాన పాత్రకి స్పష్టమైన గోల్ ఏర్పడేలా చూసుకోండి. అలాగని పాత, రొటీన్ పద్ధతిలో గోల్ ఏర్పాటుకి పూనుకోకండి. ‘కేసినో రాయల్’ లో, ‘దేరార్ డిన్నర్ జాకెట్స్ అండ్ డిన్నర్ జాకెట్స్’ అని వెస్పర్ లిండ్ అన్నట్టు, కొత్త గోల్ విధానాన్ని ఎంపిక చేసుకోండి ( పై డైలాగుని గోల్స్ తో చెప్పుకుంటే- ‘గోల్స్ వున్నాయి, గోల్స్ కూడా వున్నాయ్’  అన్న అర్ధం వస్తుంది. అంటే గోల్స్ వున్నాయి, ఇంకా మంచి గోల్స్ కూడా వున్నాయని పూర్తి అర్ధం –వ్యాసకర్త ). అప్పుడు జేమ్స్ బాండ్ ఎంపిక చేసుకున్నట్టు, మీరు రెండో దాన్నే ఎంపిక చేసుకోవాలి. ఇక్కడే మీరొక ప్రాజెక్టు మేనేజరు లాంటి బుద్ధి కుశలతని ప్రదర్శించాల్సి వస్తుంది. 

      ప్రాజెక్టు మేనేజర్లురు టీముల లక్ష్యాల సాధనని రొటీన్ గా SMART ఫ్రేమ్ వర్క్ నుపయోగించి నిర్వచిస్తూంటారు. ఇందులోని ఒక్కో అక్షరం ఒక్కో కర్తవ్యాన్ని సూచిస్తుంది. దీంతో గోల్స్ సాధనకి టీముల సామర్ధ్యం విశేషంగా పెరుగుతుంది. 

       ఈ అప్రోచ్ రచయితగా మీకూ ప్రాక్టికల్ గానూ విలువైనది గానూ వుంటుంది. మీ ప్రధాన పాత్ర గోల్ ఎంత SMART గా వుంటే, మొత్తంగా మీరు రాసే కథ అంత బలంగా మారుతుంది. 

          మరి SMART గోల్స్ లక్షణాలేమిటి? అవి ఈ కింద చూడండి...
          S ― Specific
          M ― Measurble
          A ― Actionable
          R ― Realistic
          T ― Time –bound
          ముందుగా S గురించి రేపు!

―సికిందర్ 

679 : రివ్యూ

దర్శకత్వం : అమర్ కౌషిక్
తారాగణం : రాజ్ కుమార్ రావ్, శ్రద్ధా కపూర్, పంకజ్ త్రిపాఠీ, అపరాశక్తి ఖరానా, విజయ్ రాజ్ తదితరులు
రచన : రాజ్ - డీకే, మాటలు : సుమిత్ అరోరా
సంగీతం : సచిన్ జిగర్,  ఛాయాగ్రహణం : అమలేందు చౌదరి
బ్యానర్ : మాడక్ ఫిలిమ్స్, డి 2 ఆర్ ఫిలిమ్స్
నిర్మాతలు : దినేష్ విజన్, రాజ్ –డీకే
విడుదల : ఆగస్టు 31, 2018
***
          హిందీలో హార్రర్ కామెడీ. దానికో సామాజిక ప్రయోజనం. వెరైటీ సినిమాల రాజ్ కుమార్ రావ్ హీరో. ఈ హార్రర్ కామెడీలో దెయ్యం మామూలు దెయ్యం కాదు, ఫెమినిస్టు దెయ్యం. పురుషాధిక్యతా భావజాలం మీద సెటైర్. ఇవాళ్ళ ఆడవాళ్ళు బయట తిరిగితే మగవాళ్ళతో చెప్పుకోలేని రకరకాల ప్రమాదాలు ఎదురవు తున్నాయి. అవే చెప్పుకోలేని ప్రమాదాలు మగాళ్ళకి ఎదురై, మగాళ్ళని భద్రంగా ఇంట్లో దాచి పెట్టి, ఆడవాళ్ళు బయట తిరిగే రోజులొస్తే? మగవాడు ఆడవాళ్ళకి తనేం చేస్తాడో అది అనుభవించాల్సిందే. ఫెమినిస్టు దెయ్యం పరిహాసమిదే. 

          గ్రామాల్లో ఒక మూఢ నమ్మకంతో దెయ్యాన్ని వదిలించుకోవాలని ‘ఓ స్త్రీ రేపురా’ అని తలుపుల మీద రాస్తూంటారు. ఈ మూఢ నమ్మకానికి ఫెమినిజాన్ని జోడించి, హార్రర్ కామెడీ తీస్తే ఎలా వుంటుందనే దానికి తెర రూపమే ‘స్త్రీ’. 

          చండేరీ అనే వూళ్ళో ఏడాదికోసారి ఓ పండుగ జరుగుతుంది. ఆ పండగ జరిగే నాల్గురోజులూ ఓ ఆడ దెయ్యం మగవాళ్ళని అపహరించి అపాయం తలపెడుతోందని గ్రామస్థులు భయపడి పోతూంటారు. తీసికెళ్ళిన మగాళ్ళని దెయ్యం ఏం చేస్తుందనేది తర్వాత, ముందు తీసికెళ్ళిన చోట మాత్రం వాళ్ళ వొంటిమీది బట్టలన్నీ పడివుంటాయి. ఈ దెయ్యానికి ‘స్త్రీ’ అని పేరు పెట్టి, ‘ఓ స్త్రీ కల్ ఆనా’ అని గోడల మీద రాసి, ఆ నాల్గు రోజులూ  బిక్కుబిక్కుమంటున్నతమ భర్తల్నీ కొడుకుల్నీ రాత్రిళ్ళు బయటికెళ్ళకుండా ఇంట్లో పెట్టుకుని ఆడవాళ్ళు భద్రంగా కాపాడుకుంటారు. 

          వూళ్ళో  విక్కీ (రాజ్ కుమార్ రావ్) అనే చలాకీ టైలర్ వుంటాడు. కుట్టమని బట్టలు తెచ్చే ఆడవాళ్ళ మీద ఓ చూపేసి కొలతలు చెప్పేస్తాడు. ఇతను కొత్తగా వచ్చిన ఒకమ్మాయి (శ్రద్ధా కపూర్) కి బట్టలు కుట్టి పెట్టి ప్రేమలో పడతాడు. ఆమె తనకే కన్పించి మిత్రులకి (అపరాశక్తి ఖురానా, అభిషేక్ బెనర్జీ) కన్పించకపోవడంతో వాళ్ళు భయపడి హెచ్చరిస్తారు ఆమె ‘స్త్రీ’ అని. ఇది నమ్మకుండా ప్రేమిస్తూనేవుంటాడు విక్కీ. ఇక పండగ సంరభంలో ‘స్త్రీ’ అలజడి సృష్టించడం మొదలెడుతుంది. ఈ ‘స్త్రీ’ విక్కీ ప్రేమిస్తున్న పేరులేని అమ్మాయేనా, లేక  వేరా అనేది అర్ధంగాదు. ఈ మిస్టరీని ఛేదించడానికి పుస్తకాల షాపు యజమాని రుద్ర (పంకజ్ త్రిపాఠీ) పూనుకుంటాడు. ఆమె విక్కీ ప్రేమిస్తున్న ‘స్త్రీ’ యే అయితే విక్కీతో ఎందుకు బాగుంటోంది? ఏమిటి విక్కీకున్న స్పెషాలిటీ? ఫెమినిస్టు దెయ్యం ఇతన్నెలా ప్రేమిస్తోంది? ఇవీ తేలాల్సిన సందేహాలు. 

     ఈ ఫెమినిస్టు దెయ్యం కామెడీలో హార్రర్ సీన్లు చాలా ఫ్రెష్ గా, ఫన్నీగా వుంటాయి. ఫన్ డైలాగులు పొట్ట చెక్కలయ్యేలా చేస్తాయి (అంబానీ కొడుకుని దెయ్యంతో చూశావా?,  నువ్వేమైనా కా, భక్తుడివి మాత్రం కాకు; ఫస్ట్ టైం లవ్ లో పడ్డా, సెకెండ్ టైం ఎందులో పడ్డానో). నైట్ వాచ్ మన్ చీర కట్టుకుని రక్షణ కల్పించుకునే సీను చాలా ఫన్.  

        అయితే సెండాఫ్ ఒక దశ కొచ్చేటప్పటికి ఈ కామెడీ ఫన్ని కోల్పోతుంది. ఫన్ని కోల్పోయాక అకస్మాత్తుగా హార్రర్ కామెడీ కాస్తా, స్త్రీ స్వేచ్ఛ గురించిన సోషల్ డ్రామాగా మారిపోతుంది.  చివరి పదిహేను నిమిషాలూ సందేశాలివ్వడంతో సరిపోతుంది. పూర్తి నిడివి హార్రర్ కామెడీగా ఎంటర్ టైన్ చేస్తూనే, ఈ సందేశాలు అంతర్లీనంగా వుంటే సరిపోయేది. 

          రాజ్ కుమార్ రావ్ ఈ కామిక్ షోకి ఒక ఎస్సెట్. ఏ పాత్ర నటించినా అందులో ఒదిగిపోయి ఆ పాత్రే తనై పోతాడు. ఈ టైలర్ – కం- లవర్ పాత్రలో, ఇద్దరు మిత్రులతో కలిసి కొత్త ఫన్నీ సీన్స్ ని క్రియేట్ చేస్తూంటాడు. పేరు లేని పాత్రలో శ్రద్ధా కపూర్ సౌమ్యంగా కన్పిస్తూ, ఈమె దెయ్యమేనా అన్న సస్పెన్స్ లో పడేస్తూంటుంది. ‘గోల్ మాల్ -4’ లోనూ హీరో దెయ్యమని తెలీక దెయ్యంతోనే  ప్రేమలో పడతాడు. అది కేవలం హర్రర్ కామెడీ వరకే. ఇది సోషియో హర్రర్ కామెడీ. అదేపనిగా ఉత్త కాలక్షేపపు హార్రర్ కామెడీలు వస్తూ ప్రేక్షకాదరణ కోల్పోతున్న పరిస్థితుల్లో – ఒక మూఢనమ్మకానికి ఇంకో సామాజిక సమస్య జోడించి ప్రయోగం చేయడం మెచ్చదగిందే.  

―సికిందర్ 

678 : ఫ్లాష్ బ్యాక్ / రివ్యూ!

దర్శకత్వం : సురేందర్ రెడ్డి 
తారాగణం : మహేష్ బాబు, అమృతా రావ్, కోట, బ్రహ్మానందం, సునీల్, మురళీ శర్మ, నాజర్, ఆశీష్ విద్యార్ధి తదితరులు
సంగీతం : మణిశర్మ, ఛాయాగ్రహణం: సమీర్ రెడ్డి
బ్యానర్స్ : యూటీవీ మోషన్ పిక్చర్స్, కృష్ణా ప్రొడక్షన్స్ ప్రైవేట్ లిమిటెడ్
నిర్మాతలు : రోనీ స్క్రూవాలా, సిద్ధార్థ్ రాయ్ కపూర్, ఘట్టమనేని రమేష్ బాబు
విడుదల : అక్టోబర్ 19, 2007
***

     ఇది సింథటిక్ సినిమాల కాలం. సినిమాల్లో విషయం లేకున్నా టెక్నికల్ హంగామా అంతా భారీగా వుంటుంది. అవే పాత మూస కథలకి అధునాతన సాంకేతిక హంగులు జోడించి కొత్తగా ఆకర్షించే ప్రయత్నాలు. వర్గాల కతీతంగా ప్రేక్షకులందరిలో బ్రహ్మాండమైన ఫాలోయింగ్ పెంచుకున్న టాప్ స్టార్ ప్రిన్స్ మహేష్ బాబు సైతం గత కొంత కాలంగా క్వాలిటీ కరువైన సినిమాలతో కాలక్షేపం చేయడం విచిత్రం. గ్లామర్ అనేది ధరించే పాత్రల బలం వల్ల పెరుగుతుంది గానీ, లుక్స్ మార్చినంత మాత్రాన కాదు. మహేష్ బాబు ఏ సినిమాకా సినిమాగా కొత్త లుక్స్  మీద పెడుతున్న శ్రద్ధ సినిమాల్లో విషయం మీద పెట్టకపోవడం విచారకరం. ‘అతిధి’ కూడా ఈ కోవలోకే చేరిపోయింది. ఈ పండగల సీజన్లో కూడా ‘అతిధి’ పండగల మూడ్ ని పెంచే వినోదభరిత అంశాలకి దూరంగా హింసా రక్తపాతాలతో కూడి – హతవిధీ అనిపించే ఒక మామూలు పురాతన కాలపు ఫార్ములా ప్రయత్నంగా మిగిలిపోయింది. కానీ నాటి పురాతన సినిమాలు కూడా వాటి పాత్రల, కథల బలంతో మెప్పించాయి. ఇదిలా వుంటే, బాల్యంలో హీరో హీరోయిన్లు దూరమయ్యే పాత ఫార్ములా కథకి, డెంజిల్ వాషింగ్టన్ నటించిన మానవతా విలువల ‘మ్యాన్ ఆన్ ఫైర్’ థీమ్ ని తెచ్చి ‘అతిధి’కి అతికించి బతికించాలనుకోవడమే గందరగోళానికి దారితీసింది. 

          కిడ్నాపుల దందాని ఎండగట్టే ‘మ్యాన్ ఆన్ ఫైర్’ లో హైలైట్ చేసిన మానవీయ కోణమే దాన్ని పాపులర్ సినిమాగా నిలబెట్టింది. దీన్నే అంతే బలంగా అమితాబ్ బచ్చన్ తో హిందీలో  ‘ఏక్ అజ్నబీ’ గా తీసి హిట్ చేసుకున్నారు కూడా. తెలుగులో తగుదునమ్మాయని నేటివిటీ కోసమని తెలుగు మార్కు  చిన్నప్పటి హీరోహీరోయిన్ల ఎడబాటు సెంటిమెంట్ల గొడవ తెచ్చి అతికించారు. రెండు వేర్వేరు పాయింట్లతో ఒక కథ చెప్పడం సాధ్యమా?  అందుకే ‘అతిధి’ కథ ఎటు పోతోందో, అసలేం జరుగుతోందో అర్ధంగాని అయోముంలో పడిపోతాం. ఇంత అయోమయానికి ఇరవై  కోట్లు ఎలా ఖర్చు పెట్టారబ్బా అని ముక్కున వేలేసుకుంటాం. ఈ భారీ లోపాన్ని మరిపించడానికి కాబోలు -  ఎడా పెడా ఫైట్లతో రక్తాలు పారించారు. 

         ‘అతిధి’ ఒక అనాధ. చిన్నప్పుడు తనని చేరదీసిన కుటుంబంలో తల్లిదండ్రుల్ని ఒక కిరాతకుడు కాల్చి చంపితే, ఆ తుపాకీ లాక్కుని ఎదురు కాల్పులు జరిపిన అతిధిని పొరపాటుగా అర్ధం జేసుకుని, ఇతనే ఈ హత్యలు చేశాడని సాక్ష్యం చెప్తారు ప్రజలు. ఆ కిరాతకుడు తప్పించుకుని పారిపోతాడు. అతిధి మూడేళ్ళు జైలుకి పోతాడు. విడుదలై అదే ఢిల్లీలో హోటల్ పెట్టుకుంటాడు. ఇప్పుడు తన అన్వేషణంతా ఆ కిరాతకుడి గురించే. ఆ చనిపోయిన తల్లిదండ్రుల కుమార్తె అయిన అమృత (అమృతారావ్) గురించే. ఆమె కూడా అప్పట్లోనే అతిధిని అపార్ధం జేసుకుని, ద్వేషం పెంచుకుంది. ఇప్పుడు ఇదే ఢిల్లీలో పెయింటర్ గా వుంటోంది.  ఒకసారి ఇద్దరూ పరిచయ మవుతారు. ఇతనే అతిధి అని తెలీక ప్రేమించేస్తుందామె.

          ఒక సంఘటన జరిగి ఇంకో అపార్ధం జేసుకుని ఆమె హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోతే, ఆమె ఎవరో అప్పుడు తెలుస్తుందతడికి. ఇక వెంటనే తనూ హైదరాబాద్ వచ్చేస్తే, ఇక్కడ ఆమె బాబాయ్ హోంమంత్రి అనీ, వెయ్యికోట్లకి వారసురాలనీ తెలుస్తుంది (అయితే ఇరవై కోట్ల బడ్జెట్ నష్టపోయినా ఫర్వాలేదు, ఆమె రీ ఫండింగ్ చేస్తుంది). ఇక ఆమెని చంపే ప్రయత్నాలు జరుగుతున్నాయని, డానీ (ఆశీష్ విద్యార్థి) అనే డ్రగ్ మాఫియా ద్వారా తెలుసుకున్న అతిధి అమృత ఇంట్లో దిగిపోతాడు. అదే డానీ చిన్నపిల్లల కిడ్నాపర్ కైసర్ గురించి కూడా చెప్తాడు. ఈ కైసరే తను వెతుకుతున్న కిరాతకుడని తెలుసుకున్నఅతిధి, ఇక హత్యా కుట్రలోంచి అమృతని ఎలా కాపాడుకుని, కైసర్ ని  చంపాడన్నది మిగతా కథ. 

       ఈ కథలో మొదట చేయని నేరానికి శిక్ష కూడా అనుభవించిన అతిధి, ఎందుకో అమృత ముందు గిల్టీ ఫీలవడం, అమృత కూడా తన దృష్టిలో అతను హంతకుడే అయినా, శిక్ష అనుభవించి వచ్చాడని తెలిసీ ఎందుకో ఇంకా ద్వేషించడం చైల్డిష్ గా వున్నాయి. ‘నా కళ్ళలోకి చూడు, నేను హంతకుడిలా వున్నానా’  అని అతను ఒక మాటనగానే, ఆమె అపార్దాలన్నీ ఎగిరిపోవడమూ; ఆమె బాబాయ్ కూడా ‘అతను హంతకుడే అయితే నిన్ను కాపాడే వాడా’ అనగానే, ఇక పూర్తిగా ఫ్లాట్ అయిపోయి పాటేసుకోవడమూ చైల్డిష్ గానే వుంటాయి. 

          కొత్త హేర్ స్టయిల్ తో మహేష్ బాబు డిఫరెంట్ గా కన్పించే ఈ మూస యాక్షన్ లో, నటనలో ఏదైనా వెరైటీ కనబర్చడం కంటే పోరాటాలతోనే కాలక్షేపం చేశాడు. పోరాటాలూ, పాటల్లో డాన్సులూ ఇవే మస్తుగా వున్నాయి మిగతా విషయాల కంటే. పక్కన గ్లామరు తక్కువ హిందీ హీరోయిన్ తో జోడీ కుదరలేదు గానీ, ఆమె లాస్ ని భరించే వెయ్యి కోట్లకి వారసురా లైనప్పుడు గ్లామర్ ఎలా వుంటేనేం. బాలీవుడ్ లో ఆమెకి దొరకని గ్లామర్ పాత్ర ప్రప్రథమంగా తెలుగులో లభిస్తున్నప్పుడు వెయ్యి కోట్లు కాదు, రెండు వేల కోట్లయినా పట్టుకు రాగలదు.

        హిందీ లో చిన్న చిన్న విలన్ పాత్రలేసే మురళీ శర్మకి తెలుగులో మెయిన్ విలన్ పాత్ర దొరకడం కూడా అదృష్టమే. కోట శ్రీనివాసరావు, నాజర్, ఆశీష్ విద్యార్థి, బ్రహ్మానందం, వేణు, వేణుమాధవ్, సునీల్ తదితరులు ఆయా పాత్రలు పోషించడం మాస్ కోసం. ఇక మలైకా అరోరా ఖాన్ ఐటెం సాంగ్ ప్రధానాకర్షణ కావాలి నిజానికి. కానీ తెలుగు ప్రేక్షకులకి ఆమె ఎవరో ఇంకా తెలీదు. 

          పోతే, ‘మ్యాన్ ఆన్ ఫైర్’ లోని పోలీస్ కార్యాలయం సెట్, డిస్కోథెక్ సీను, అది పేలిపోయే దృశ్యం మొదలైన వాటితో బాటు, బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ ని, బ్లీచవుట్ షాట్స్ ని దాన్నుంచే యధాతధంగా కాపీ చేశారు. ఇంకా ‘యూజువల్ సస్పెక్ట్స్’ లోని విలన్ పాత్రని అదే పేరుతో తెచ్చి పెట్టుకోవడం, క్లయిమాక్స్ కత్తి ఫైట్ ని ‘300’ అనే మరో హాలీవుడ్ లోంచి ఎత్తేయడం కూడా సాంప్రదాయానుసారం దిగ్విజయంగా, సుఖంగా జరిగిపోయాయి.

          ఇక టెక్నికల్ హంగామా విషయానికొస్తే, దర్శకుడు సురేందర్ రెడ్డి గత విఫలయత్నం ‘అశోక్’ లోని కథా నడకనే తిరిగి కొనసాగించాడు. పెడితే ప్రధాన పాత్రకి మాత్రమే పెట్టాల్సిన రీ కలెక్షన్స్, ఫాస్ట్ ఫార్వర్డ్, రీ క్యాప్స్ షాట్స్ ని తోచిన పాత్రకల్లా పెట్టేస్తూ ఒక దృశ్య కాలుష్య కాసారాన్ని ఆవిష్కరించాడు. తదాత్మ్యతా ఏకత్వాలతో కూడిన యూనిటీ ఆఫ్ స్టయిల్ ని తనివిదీరా దెబ్బ తీశాడు. 

 ―సికిందర్

(‘ఈవారం’ – 2007)

677 : స్ట్రక్చర్ అప్డేట్స్

రెండు పాత్రలు, వాటికి చెరొక  గోల్స్ వుండి, ఆ రెండు గోల్స్ తో సినిమా కథంటే అది స్ట్రక్చర్ లేని క్రియేటివ్ స్కూల్లోంచి వచ్చే అదో ఉత్పత్తి. దీంతో  ‘శ్రీనివాస కళ్యాణం’ లాంటివి వస్తాయి. టాస్ వేశాక ఆటగాళ్ళు ఎవరి బంతితో వాళ్ళు వేర్వేరు ఆటలాడుకుంటామంటే ఆ ఆట ఎలా వుంటుండో ఇదీ అంతే. కోతులకి కొబ్బరి చిప్పలు దొరికిన చందం. ఆ చిప్పల్ని పిల్లులు తన్నుకు పోతాయి. రివర్స్ లో వుంటుంది సామెత. స్ట్రక్చర్ లేని క్రియేటివిటీలు రివర్స్ సామెతలే. ‘శ్రీనివాస కళ్యాణం’ లో ప్రకాష్ రాజ్ కి తన చేతిలో వున్న బంతినేం చేయాలో అర్ధంగాలేదు, నితిన్ కీ తన చేతిలోని బంతినేం చేసుకోవాలో అంతుపట్టలేదు. ఇంతలో పిల్లిలా క్లయిమాక్స్ వచ్చేసి ఇద్దరి బంతుల్నీ గల్లంతు చేసిపోయింది... 

          స్ట్రక్చర్ సమేత క్రియేటివ్ వ్యాపకంలో ప్రధాన పాత్రకీ, ప్రత్యర్ధి పాత్రకీ వుండేది ఒక్క ఆటే. దాంతోనే ఆడుకుని ఎవరో ఒకరు గెలవాలి. ప్రధాన పాత్రకి ఒక గోల్ వుంటుంది, ఆ గోల్ కి ప్రత్యర్ధి పాత్ర అడ్డు పడ్డమే సినిమా అనే ఆట. కామన్ సెన్సు చెప్పే మాట. ఉత్త క్రియేటివిటీతో అంతా నాన్సెన్సే. కథకుడి స్వకపోల కల్పనల – కొండకచో - స్వైరకల్పనల ‘కలాపోసనే’. ప్రధాన పాత్ర గోల్ ని ప్రత్యర్థి పాత్ర అడ్డుకోకుండా, వేరే గోల్ పెట్టుకుని అదే ప్రధాన పాత్రతో ఆడుకోవాలంటే ఒక సందర్భంలోనే సాధ్యం. అది కూడా వేరే విధంగా. అది ‘మరోచరిత్ర’ సందర్భం. కె. బాలచందర్ తీసిన  ‘మరో చరిత్ర’ లో ఏం జరుగుతుందంటే, ప్రేమికులైన కమల్ హాసన్ –సరితలకి వాళ్ళ పేరెంట్స్ నుంచి ఒక సమస్య (ప్లాట్ పాయింట్ వన్) ఎదురవుతుంది. దాని ప్రకారం వాళ్ళిద్దరూ ఏడాదిపాటు కలుసుకోకుండా దూరంగా వుంటే, అప్పుడు కూడా ప్రేమలు మిగిలున్నాయని వాళ్ళు బలంగా ఫీలయితే, పెళ్లి చేస్తామని. ఇదీ కమల్ – సరితలకి ఏర్పాటు చేసిన గోల్. దీంతో పరస్పరం ఏడాది పాటూ దూరంగా వున్న కాలంలో, కమల్ ని మాధవి ప్రేమిస్తుంది. కమల్ తిరస్కరిస్తాడు. ఇటు సరితని ఒక రోమియో టీజ్ చేయబోతే లెంపకాయ కొడుతుంది. ఇక చివరికి ఏడాది గడువు విజయవంతంగా పూర్తి చేసుకుని కమల్ – సరితలు హేపీగా కలుసుకోబోతూంటే, మాధవిని కమల్ కాదన్నందుకు ఆమె అన్న పగబట్టి వస్తాడు. ఇటు సరిత రోమియోని కొట్టి నందుకు వాడు ఆమె మీద పగబట్టి వస్తాడు. ఇద్దరూ కలిసి కమల్ - సరితలని చంపేస్తారు. ఏమిటిది? ప్రేక్షకులూహించే  సుఖాంతం బదులు అనూహ్యంగా దుఃఖాంతం. కమల్ – సరితల ఇద్దరి గోల్ తో స్టోరీ క్లయిమాక్స్ బదులు, దుష్టుల గోల్స్ తో ప్లాట్ క్లయిమాక్స్. 

          అనుకోకుండా చదవడం తటస్థించిన బాబ్ షకోచిస్ అనే రచయిత రాసిన ‘దినెక్స్ట్ న్యూ వరల్డ్’ కథల పుస్తంలో,  ‘స్టోలెన్ కిస్’ అనే కథలో, బర్టన్ అనే పెయింటర్ పెయింట్ వేస్తూ పెదవి ముద్రని చూస్తాడు. ఎవరో అక్కడ ముద్దు పెట్టినట్టు వుంటుంది. ఎవరా అని తనకి తెలిసిన కొందరు అమ్మాయిల్ని, అమ్మల్నీ ఊహిస్తాడు. ఆ ముద్దు వెనకున్న కథేమిటో అంతుపట్టక,  ఆ ముద్దు మీద తన ముద్దు పెట్టేస్తాడు, అంతే! 

          ఆమె కెవరితో ఏ అందమైన కలలు (గోల్) వున్నాయో ఏమో, దాన్ని చెడగొట్టే చర్యకి పాల్పడ్డాడు. ఆమె స్టోరీ క్లయిమాక్స్ కి తన ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ ని అడ్డమేశాడు. ‘మరోచరిత్రలో’ కూడా ఇంతే. కమల్ – సరితల గోల్ తో క్లయిమాక్స్ పూర్తయితే అది స్టోరీ క్లయిమాక్స్ అవుతుంది. ఇది గోల్ పుట్టిన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కి న్యాయం చేస్తుంది. ఇలా కాక,  గోల్ పుట్టిన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తర్వాత వచ్చే మిగతా కథనంలో, ఎక్కడో వేరే అనుకోని పాత్రతో, లేదా పాత్రలతో వేరే సంఘటన జరిగి, ఆ పాత్రకి, లేదా పాత్రలకి వేరే గోల్స్ ఏర్పడితే, అది ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ కి దారి తీసి, అదే ముగింపవుతుంది. అంటే స్టోరీ క్లయిమాక్స్ రద్దయిపోయి ట్రాజడీ అవుతుంది. ఇక్కడ ప్రధాన పాత్రల గోల్ పూర్తికాదు. మూడో పాత్ర వచ్చేసి దాని  గోల్ ని నెరవేర్చుకుంటుంది.

          సింపుల్ గా చెప్పాలంటే, ఇక్కడ కమల్ – సరితలది స్టోరీ గోల్ అయితే, దుష్టులది ప్లాట్ గోల్. స్టోరీ గోల్ క్లయిమాక్స్ కి దారితీస్తే, ప్లాట్ గోల్ యాంటీ క్లయిమాక్స్ కి దారి తీస్తుంది, అంతే!
          స్టోరీ గోల్ = దాని క్లయిమాక్స్, ప్లాట్ గోల్ = దాని యాంటీ క్లయిమాక్స్.
          అందుకే స్టోరీ క్లయిమాక్స్, ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ అని పేర్లు.
          స్టోరీ గోల్ కథలోంచి పుడితే, ప్లాట్ గోల్ కథనంలోంచి పుడుతుంది.
          స్టోరీ గోల్ ( ప్లాట్ పాయింట్ వన్) ప్రత్యర్ధి వల్ల ప్రధాన పాత్రకి పుడుతుంది.
          ప్లాట్ గోల్ ప్రధానపాత్ర వల్ల ఇంకో ప్రత్యర్ధి పాత్రకి పుడుతుంది.
          కమల్ –సరితల పేరెంట్స్ స్టోరీ గోల్ ప్రత్యర్ధులు.
          కమల్ – సరితలు దుష్టులిద్దరి ప్లాట్ గోల్ ప్రత్యర్ధులు.
          ఇలాటి కథల్లో ప్లాట్ గోల్ దే విజయం.

                                                          *** 

      ఇప్పుడు  ‘శ్రీనివాస కళ్యాణం’ లో చూద్దాం. ఇందులో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర ప్రకాష్ రాజ్ నితిన్ కి కండిషన్ పెడతాడు. తన కూతుర్ని (హీరోయిన్ని) పెళ్లి చేసుకోవాలంటే విడాకుల పత్రాల మీద సంతకాలు పెట్టాలని. కౌంటర్ గా నితిన్ పెళ్లిని దగ్గరుండి సాంప్రదాయాల ప్రకారం ప్రకాష్ రాజ్ జరపాలంటాడు. పరస్పరం ఈ షరతులు ఒప్పకుని ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని ఏర్పాటు చేస్తారు. ప్రకాష్ రాజ్ గోల్ కూతురు కాదంటే ముందస్తు విడాకుల పత్రాలతో ఎప్పుడైనా నితిన్ ని వదిలించుకోవడం. నితిన్ గోల్ సాంప్రదాయాలంటే పడని ప్రకాష్ రాజ్ మెడలు వంచి, సాంప్రదాయాల ప్రకారం తన పెళ్లి జరిపించుకోవడం. 

          ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర హీరోకీ విలన్ కీ చెరొక గోల్ ఏర్పడతాయా? రెండు గోల్స్ తో ప్లాట్ పాయింట్ వన్, అంటే కథ పుడుతుందా? అప్పుడా కథ ఎలా నడపాలి? హీరో గోల్ తోనా, విలన్ గోల్ తోనా, ఇద్దరి గోల్స్ తోనా? ప్రకాష్ రాజ్, నితిన్ లు - నా మెడలు వంచి నీ బంతాట నువ్వాడుకో, నీ పత్రాలతో నా బంతాట నేనాడుకుంటా – అని ఆడుకోవడం సాధ్యమేనా? అది ఒక కథేనా, రెండు కథలా? 

          అసలు వీళ్ళ గోల్స్ ఎంత వాస్తవికంగా వున్నాయో చూద్దాం. ప్రకాష్ రాజ్ వజ్రాయుధంగా  విడాకుల పత్రాలు ఈ కథకి ఎందుకు పనికొస్తాయి? ఈ కథ పెళ్ళితో ముగిసిపోయే కథ. పెళ్లి తర్వాత కాపురం కూడా మొదలయ్యే కథైనప్పుడు కదా ఆ వజ్రాయుధం ప్రయోగించడానికి పనికొచ్చేది? ఉన్న పెళ్లితో ముగిసే కథలో వాడకానికి  పనికిరాని వజ్రాయుధాలూ అణ్వస్త్రాలూ ఎందుకు? కాబట్టి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో ఈ అక్రమ గోల్ ఔట్!

          ఇక నితిన్ తీసిన బ్రహ్మాస్త్రం – సాంప్రదాయాలకి ప్రకాష్ రాజ్ మెడలు వంచే కార్యక్రమానికి హెచ్చరిక ఏం పెట్టాడు? ప్రకాష్ రాజ్ మెడలు వంచడానికి ఎక్కడైనా మొండికేస్తే, నితిన్ ఏం చెయ్యాలనుకున్నాడు? పెళ్లి క్యాన్సిల్ అంటాడా? మరి అలాటి హెచ్చరికతో ప్రకాష్ రాజ్ భావి జిత్తులకి చెక్ పెట్టాడా? లేదే? మరి ఈ బ్రహ్మాస్త్రమూ, బ్రహ్మోస్ క్షిపణులూ దేనికీ – జస్ట్ ఆస్కింగ్ - అని ప్రకాష్ రాజే అంటే  ఏం చేస్తాడు? కాబట్టి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో ఈ అక్రమ గోల్ కూడా ఔటే! 

          అందువల్ల ఇద్దరూ గోల్స్ ని పక్కన పెట్టి డమ్మీ లైపోయారు. ఇక్కడ్నించీ కథ చూస్తే, పెళ్లి సందడీ, పెరంటాళ్ళ కోలాహలమే చూపిస్తూ కథని నడిపేశారు. క్లయిమాక్స్ లో పెళ్ళిపీటల మీంచి లేచిపోయి నితిన్ తన మనోభావాలు ప్రకటించుకుంటాడు. ఏమని? ముందే విడాకుల మీద సంతకం పెట్టే పాడుపని చేశాక, పవిత్రమైన మంగళ సూత్రం ఎలా కట్టను? అని. ఇలా తనతో ప్రకాష్ రాజ్ చేసిన దుర్మార్గం బయటపెట్టేసి, తను సేఫ్ అయిపోయి చివరికి తాళి కట్టేస్తాడు. 

          అసలు నానమ్మ కూచిగా పెళ్ళంటే పవిత్ర కార్యమని చిన్నప్పట్నించీ జీర్ణించుకున్న తను ఆ  కాగితాల మీద సంతకమెలా పెడతాడు, చించేసి ప్రకాష్ రాజ్ కి క్లాసు పీకక? కాబట్టి, పాత్ర చిత్రణ కూడా ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో కిల్ అయ్యాక అది కథ మొదలు పెడుతుందా? 

          ఇలా చాలా కాంట్రడిక్షన్ గా వుంటుంది గోల్స్ ఏర్పాటూ వాటి నిర్వహణా. ఒక సినిమా కథకి ఒకే గోల్ వుంటుంది, దాంతోనే హీరో విలన్ల సంఘర్షణా వుంటుంది. విడి విడి గోల్స్ వుండాలంటే ‘మరోచరిత్ర’ కెళ్ళి ఆ ప్రకారం మార్చుకోవాలి. ముందు స్టోరీ గోల్ ఒక పాత్రతో నడిపి, ప్లాట్ గోల్ ఇంకో పాత్రతో ప్రారంభించాలి. అంటే స్టోరీ గోల్ ప్రకాష్ రాజ్ చేతిలో వుంటే, ప్లాట్ క్లయిమాక్స్ నితిన్ ప్రారంభిస్తాడు. అప్పుడు ప్రకాష్ రాజ్ కి యాంటీ క్లయిమాక్స్ ఎదురవుతుంది. విలన్ కి – నెగెటివ్ పాత్రకి యాంటీ క్లయిమాక్స్ ఏముంటుంది, అది న్యాయబద్దమైన, శిక్షార్హమైన క్లయిమాక్సే అన్పించుకుంటుంది. విలన్ మీద  అయ్యోపాపం అన్పిస్తేనే యాంటీ క్లయిమాక్స్ వర్కౌటవుతుంది. అలాటి విలన్లు ఈ కింద వున్నారు...గోల్ ఇన్నోవేషన్ లో ఇంకో కొత్త ప్రయోగం కావొచ్చిది...

Top sympathy gainer villains:
1. Itachi Uchiha - Naruto (Seriously he is not a villain)
2. Light Yagami - Death Note (Anti-hero at best)
3. Wile. E. Coyote - The Roadrunner Show (Lots of love here for this poor soul)
4. Tom Cat - Tom and Jerry (Tom was just doing his duty)
5. Darth Vader/A. Skywalker - Star Wars (Well…)
6. Magneto - X-Men (Comics and movies both)
7. Freeze - Batman (Wants to save his wife)
8. Dr. Heinz Doofenshmirtz - Phineas and Ferb (A genius who just wants some love)
9. Joker - TDK and Batman Comics
10. Karna - Mahabharat (Come on guys he was just fighting for the wrong side)
11. Raavan - Ramanyan (A great scholar and warrior)
12. Medusa - Greek Mythology (She was the victim)
13. Satan/Lucifer - Bible (Kicked out of his home)
14. Gollum - Lord of The Rings
15 Prof. Snape - Harry Potter (Always!)
16. Lord Voldemort - Harry Potter
17. Shylock - Merchant of Venice (He was treated so poorly, the guy just wanted some payback but never got it)
18. Gen. Frank Hummel - The Rock (Was fighting for a right cause)
19. Team Rocket - Pokemon (Hard working and persistent)
20. Prince Zuko - Avatar-The Last Airbender (Ftaher is the real villain)
21. Princess Azula - Avatar-The Last Airbender (Ftaher is the real villain)
22. Gru - Despicable Me
23. Loki - MCU, comics and The Mask
24. Gen. Zod - Superman (was doing what he was genetically designed to do)
25. Cersei Lannister - Game of Thrones
26. Jaime Lannister - Game of Thrones
27. Roy Batty - Bladerunner (just wanted to live)
28. Mojo Jojo - The Powerpuff Girls (Dr. abandoned him for girls)
29. Plankton, Squiward too - SpongeBob Squarepants
30. Bane - Batman Comics and DKR (endured inhuman conditions)
31. Syndrome - The Incredibles (Just wanted to help his idol)
32. Megatron - Transformers Comics (was a mistreated revolutionary)
33. Helmut Zemo - Captain America-Civil War (Avenging his family. Single-handedly took on several superheros without any special power)
34. Draco Malfoy - Harry Potter (A product of his upbringing, deeply conflicted)
35. Denzel Crocker - Fairly Odd Parents (wanted to regain his credence and reputation)
36. Nox - Waku (Wanted to turn back time and save his family)
37. Deathstroke/ Slade Wilson - DC Universe

―సికిందర్

(సినిమా కథని కాపాడుకోవాలంటే ప్రాజెక్టు మేనేజి మెంట్ (S.M.A.R.T) ట్రిక్కులు వచ్చేవారం!)

676 : ఫ్లాష్ బ్యాక్ / రివ్యూ

దర్శకత్వం : టిన్నూ వర్మ
తారాగణం : సన్నీ డియోల్, టబూ, అర్బాజ్ ఖాన్, టిన్నూవర్మ, సుధేష్ బెర్రీ, మలై కా అరోరా, అనంగ్ దేశాయ్ తదితరులు
రచన : టిన్నూ వర్మ ,రవి శంకర్ జైస్వాల్
సంగీతం :  సాజిద్ – వాజిద్,  ఛాయాగ్రహణం : రాజూ కేజీ
నిర్మాత : మహేంద్ర ధరేవాల్
విడుదల : జనవరి 25, 2002
***

          సీమ కథల్ని నందమూరి బాలకృష్ణ గుత్తకు తీసుకున్నట్టు, సన్నీడియోల్ దేశభక్తిని కాంట్రాక్టు మాట్లాడుకున్నట్టుంది - ఈ ఆరు మాసాల్లో దేశభక్తితో ఇది మూడో దర్శనం. దేశభక్తికి అసలు సిసలు గుత్తేదారైన సీనియర్ దేశభక్తి పరుడు మనోజ్ కుమార్ కూడా ఇంత ఎక్స్ ప్రెస్ స్పీడుతో దేశ భక్తి సినిమాల్ని దేశం మీద వదల్లేదు. ఈ లేటు వయసులో సన్నీకి ఇక దేశభక్తితోనే కెరీర్ కి ముక్తి అన్నట్టుంది – ‘గదర్’ తో ఒక  హుషారు, ‘ఇండియన్’ ఇంకో బేజారూ ఖాతాలో వేసుకున్న తర్వాత, ఇప్పుడు ‘మా తుజే సలాం’ తో తిరిగి సలాములందుకునే స్థాయి కొచ్చేశాడు. అయితే ఈ క్రెడిట్ అంతా తనదే కాదు. ఈ మూవీ దర్శకుడు, స్టంట్ మాస్టర్ టిన్నూవర్మకే క్రెడిట్ అంతా పోతుంది. ఎందుకంటే, ఈ దేశభక్తి భారీ యాక్షన్ కి అసలు హీరో తనే – నటిస్తూ కూడా! 

          స్టంట్  మాస్టర్లు దర్శకులయ్యారంటే ఎక్కువగా వాళ్ళ సినిమా సృష్టి ‘బి’ గ్రేడ్ లెవెల్ తో సరిపెట్టుకుంటుంది. టిన్నూ వర్మ దీనికి మినహాయింపు. ఒడలు జలదరించే భీకర పోరాటాల్ని నెంబర్ వన్ గా కంపోజ్ చేసే ఈయనకి, ఒక మంచి కళా హృదయమూ, భావుకతా వుండడం విస్మయం కలిగించేదే అయినా, ఇవే ఈ యాక్షన్ థ్రిల్లర్ ని ఇంకో స్థాయికి తీసికెళ్ళాయి. ఈ మధ్య సినిమాల పేరుతో అదే పనిగా హోరెత్తిస్తున్న ‘పేమ కతల’ ధాటికి బోరెత్తిన ప్రేక్షకులు, ఓసారి ఈ యాక్షన్లో వున్న దేశభక్తిని చూస్తే, కడుపు నిండిపోయి – ‘క్యా మస్త్ ఫిల్మ్ బనాయారే!’  అని తెగ ఉబ్బితబ్బిబ్బవక మానరు. చుట్టూ ఇన్ని ఉద్రిక్తతలేర్పడ్డ గడ్డు పరిస్థితుల్లో ఉబుసుపోక ప్రేమ కథలేనా, కాస్త అటు దృష్టి మరల్చి సరిహద్దులో బలగాలకేసి చూడక్కర్లేదా? సైనికుడక్కడ ధాటీగా నిలబడకపోతే, ఇక్కడ మనకి ఏ ప్రేమ కథలూ, కాకరకాయ కబుర్లూ వుండవు. 

        ‘దూద్ మాంగేతో ఖీర్ దేంగే, కష్మీర్ మాంగేతో చీర్ దేంగే!’ – (పాలు అడిగితే పాయసం ఇస్తాం, కశ్మీర్ ని అడిగితే చీరేస్తాం) అనే నాటు స్లోగన్ తో ప్రారంభమయ్యే కథ, సెంట్రల్ ఐడియా అంచెలంచెలుగా తీసికెళ్ళి ప్రేక్షకుల మెదళ్లలో బలంగా నాటి, అక్కడ్నుంచీ ముకుతాడేసి లాక్కుపోయే కథన చాతుర్యాన్ని మెచ్చ కుండా వుండలేం. ఇందులో నటీనటులకే కాదు, సాంకేతిక నిపుణులకీ ఈ పకడ్బందీ స్క్రిప్టు వాళ్ళ ప్రతిభని చాటుకోవడానికి తిరుగు లేని అస్త్రంలా మారింది. 

          జమ్మూ కాశ్మీర్ లో బటాలిక్ హిమ శిఖరాగ్రాన, నియంత్రణ రేఖ సమీపంలో, పూర్తిగా ప్రతికూల వాతావరణ పరిస్థితుల్లో, తన పటాలంతో అవుట్ పోస్టు నిర్వహించే మేజర్ ప్రతాప్ సింగ్ (సన్నీ డియోల్) సెలవు మీద బేస్ క్యాంపు కెళ్తాడు. అక్కడ కల్నల్ ఖన్నా (గోవింద్ నామ్ దేవ్) కుమార్తె, ఇంటలిజెన్స్ కెప్టెన్ అయిన సోనియా ఖన్నా(టబూ) వుంటుంది. ఇద్దరికీ పూర్వపరిచయం, ప్రేమా వుంటాయి. ఎంగేజి మెంట్ సన్నాహాల్లో వుంటారు. ఇలా వుండగా, సరిహద్దు సమీప గ్రామం జహానా బాద్ లో సుల్తాన్ లాలా (టిన్నూ వర్మ) అనే బలమైన భూస్వామి వుంటాడు. ఇతడికి ముగ్గురు తమ్ముళ్ళూ, అల్ బక్ష్ (అర్బాజ్ ఖాన్) ఆనే నమ్మిన బంటూ వుంటారు. ఈ నమ్మిన బంటుకి నర్గీస్ (మోనాల్) అనే ప్రియురాలుంటుంది. ఈ బంటు తన యజమానిని గుడ్డిగా నమ్మి, పాకిస్తాన్ నుంచి ఆయుధాలు చేరవేస్తూంటాడు. తర్వాత ఈ ఆయుధాలతో యజమాని కుట్ర తెలిసిపోతుంది. సుల్తాన్ లాలా కుట్రేమిటంటే, కాశ్మీర్ ని పాక్ ఆక్రమిత కాశ్మీర్ లో కలిపేసి తను అధిపతి కావాలని. పాకిస్తానీ కమాండర్ గుల్ మస్తాన్ (సుధేష్ బెర్రీ) తో కుమ్మక్కయి ఈ పథక రచన చేస్తూంటాడు. 

         ఇది తెలుసుకున్న బంటు బక్ష్, ఏకంగా గుల్ మస్తాన్ ని కిడ్నాప్ చేసి తీసుకొచ్చి కాశ్మీర్ పోలీసులకి అప్పజెప్పేస్తాడు. దీంతో లాలా రెచ్చిపోయి, బక్ష్ ని మట్టుబెట్టేందుకు పూనుకుంటాడు. ఇటు మేజర్ ప్రతాప్, సోనియాలు, బక్ష్ సాయంతో సరిహద్దు కావల లాలా తండానీ, మిలిటెంట్ల గుడారాల్నీ తుదముట్టించేసి, జెండా పాతేస్తారు. 

          స్థూలంగా ఇదీ కథయినా, దీని కాన్వాస్ – విస్తృతి పెద్దది. ఒకవైపు ప్రతాప్, సోనియాలు, అల్ బక్ష్, నర్గీస్ లతో బాటు, శివ - సత్య సోదరుల హిందూ కుటుంబం, దర్గాలో ఒక ముజావర్ (‘షోలే’లో మౌల్వీ పాత్ర లాంటిది?), ఇంకో వైపు లాలా గ్యాంగ్, మస్తాన్ తండా, ఇంకో దుష్ట ఇన్స్ పెక్టర్ అలీ ఖాన్ లతో బాటు, ఆర్మీ పోస్టు లో ఇంకో అయిదుగురు జవాన్ల కథా కలిసి, కథనానికి కావాల్సినంత ఇంధనాన్ని సమకూరుస్తూంటాయి.  

          అయితే ఇందులో ప్రధాన పాత్ర మేజర్ ప్రతాప్ కాదు. అంటే సన్నీడియోల్ కాదు. సహాయ పాత్రయిన అల్ బక్షే అనిపిస్తాడు. ఈ పాత్రకే నిడివి ఎక్కువ. చివరి ముప్పావు గంట మాత్రమే ప్రతాప్ పాత్ర పూర్తి స్థాయి యాక్షన్ లోకొస్తుంది. అమాయకుడైన ఈ అల్ బక్ష్ యజమాని పట్ల మొదట విధేయతని చాటుకునే దృశ్యాలు, అంకిత భావంతో ప్రియురాలు నర్గీస్ తో సలిపే ప్రేమ కలాపాలు, యజమాని అసలు రూపం తెలిశాక తన విశ్వరూప ప్రదర్శనా, మాతృదేశం కోసం ఏమైనా చేసేసే తెగువా, లోయలో శత్రువుల పాలిట మృత్యు నీడై సంచారం ...ఇంత కథ ఈ పాత్రకి కల్పించడాన్ని బట్టి చూస్తే, దర్శకుడి ప్రధానోద్దేశమేమిటో స్పష్టమవుతుంది. ఎలాగూ సైనిక సాహసాల సినిమాలు చాలా వచ్చేశాయి – ఇక ఉగ్రవాదంతో తప్పుదారి పట్టిపోతున్న ముస్లిం యూత్ కి, ఓ కనువిప్పు కావాలంటే, దేశమంటే ఏమిటో తెలియాలంటే, అది అల్ బక్ష్ పాత్రతోనే సాధ్యమవుతుంది. చెప్పాలనుకున్నపాయింటు సూటిగా, బలంగా వుంటుంది. ఈ పాత్రని అర్బాజ్ ఖాన్ (సల్మాన్ ఖాన్ తమ్ముడు) గుర్తుండేలా పోషించాడు. 

      పూర్తిగా అవుట్ డోర్ లోనే సాగే ఈ యాక్షన్ మూవీలో కాశ్మీర్ ని పండు వొలిచినట్టు వొలిచి చూపెట్టాడు దర్శకుడు. కాశ్మీర్ అందాల్ని అందమైన అల్బంలా తీర్చిదిద్దాడు. రాజూ కేజీ అద్భుత కెమెరా పనితనం పట్టుకున్న సీనిక్ బ్యూటీ ఒక అందమైన అనుభవం. ఫారిన్ సినిమాల్లోంచి ఫైట్స్ నీ, ఇతర యాక్షన్ సీన్స్ నీ కాపీ కొట్టేస్తున్న ఈ రోజుల్లో, యాక్షన్ డైరెక్టర్ గా వర్మ వొరిజినల్ టాలెంట్ ప్రదర్శనని సంపూర్ణంగా ఇక్కడ చూస్తాం. రక్తం గడ్డకట్టే మంచులో రెండు జిహాదీ గ్రూపుల నడుమ వెన్నులో చలిపుట్టించే గన్ ఫైట్, టేక్రీ మీద జెండా ఎగరేసేందుకు గుర్రాల మీద పడే పోటాపోటీ, గెరిల్లా పద్ధతుల్లో అల్ బక్ష్ తీసే చావు దెబ్బలు, చివరి అరగంట పాటూ సాగే యుద్ధ దృశ్యాలూ, అత్యంత హైలైట్స్ అని చెప్పుకోవాలి. వీటికి ప్రేక్షకుల్లోంచి అమ్మాయిలు కూడా కేరింతలు కొట్టారంటే, లింగబేధాలకి అతీతంగా, అపూర్వంగా ఈ దృశ్యాల్లో రగిలించిన దేశభక్తి భావ బలం అలాంటిది. 

          దర్శకుడు మెలోడ్రామాని కూడా వదులుకోలేదు. ఆయుధాలకోసం అల్ బక్ష్ తన గ్రూపుతో సరిహద్దు దాటుతున్నప్పుడు, వద్దని అతణ్ణి వారిస్తూ ప్రియురాలు నర్గీస్ పాడే సోలో పాట చిత్రీకరణ, కదిలించే విధంగా వుంటుంది మెలోడ్రామా పెల్లుబుకుతూ. శత్రు వినాశం కోసం తనని ఆశీర్వదించాల్సిందిగా అల్ బక్ష్ వచ్చినప్పుడు, శివ (అనంగ్ దేశాయ్) పూజకు ఉపక్రమిస్తూంటాడు. అప్పుడేకంగా హారతి పట్టి తిలకం దిద్దేస్తాడు అల్ బక్ష్ కి. దేశాన్ని మించిన దైవం ఏముంటుంది. సోదరభావం, ఆధ్యాత్మిక - దేశభక్తి భావాలూ ఇమిడి వున్న ఈ దృశ్యం ఇంకో హైలైట్ గా చప్పట్లు కొట్టించుకుంటుంది. 

     అలాగే ఒక సోల్జర్ (శరత్ సక్సెనా) వుంటాడు. ఇతను వివిధ భారతి రేడియో సరిహద్దులో ఫౌజీ భయ్యాల కోసం ప్రసారం చేసే మీరు కోరిన పాటలు ‘జయమాల’ కార్యక్రమానికి  ఎన్ని ఉత్తరాలు రాసినా కోరిన పాట రాదు. ఆఖరికి ఆ పాట వస్తున్న సమయానికి మిలిటెంట్లు దాడి చేస్తారు. అలా పురాతన యుద్ధ చిత్రం ‘హకీఖత్’ లోని ‘కర్ చలే హమ్ ఫిదా హోకే తన్ సాథియో’ సూపర్ హిట్ పాట ఓ పక్క రేడియోలో వస్తూంటే, మిలిటెంట్లతో భీకర పోరులో ఆ సోల్జర్ అశువులు బాసే దృశ్యానికి కరుణ రసం వెల్లువవుతుంది. అతను ఆ పాట పదేపదే కోరుకోవడం (సెటప్), ఆ కోరిక ఈ పరిణామాలతో (పే ఆఫ్) తీరడం,  అస్సలు మనం వూహించలేని కథన చాతుర్యమే.

          అయితే ఇక్కడ రెండు పొరపాట్లు దొర్లాయి. ‘జయమాల’ కార్యక్రమంలో ప్రెజెంటర్ గా ఆలిండియా రేడియోలో ఇప్పుడు లేని లివింగ్ లెజెండ్ అమీన్ సయానీ గొంతు విన్పించడం, ‘జయమాల’ కార్యక్రమం వచ్చే సమయాన్ని పగలుగా చూపించడం రెండూ పొరపాట్లే.

          ఇక పోరాటాల మాస్టర్ వర్మ ఇంకో క్రియేటివ్ పార్శ్వాన్నికూడా ఇక్కడ ఇంకో చోట చూడొచ్చు. ‘8 పిఎం విస్కీ’ కి ఇటీవల ప్రసారమవుతున్న యాడ్ ఫిలిం మీద చేసిన ప్రయోగం! అలాగే సరిహద్దు కావల మిలిటెంట్ల స్థావరాన్ని ధ్వంసం చేసే దృశ్యంలో పై అధికారి సందిగ్థత, సన్నీ డియోల్ లేవనెత్తే ప్రశ్నలూ ఆలోచనాత్మకంగా వుంటాయి. అయితే అతడి వాదం ఎంత సబబైనా, ఇజ్రాయెల్ లా తెగించే అవకాశం మనకుందా? పాలస్తీనా, పాకిస్తాన్ ఒకటేనా? 

     ఇందులో డ్రీమ్ సాంగ్స్ లేవు. అన్నీ సందర్భాను సారం వచ్చే గీతాలే. ఇక టిన్నూ వర్మ పోషించిన విలన్ లాలా పాత్ర విషయాని కొస్తే,  అతడి బేబీ ఫేసుకి ఈ పాత్ర సరీగ్గా సరిపోయింది. వర్మ నటనలో అతి లేదుగానీ, సన్నీడియోలే  ఫైనల్ గా పోరాటంలోకి దిగాక ఓవరాక్షన్ ఎక్కువ చేశాడు (సన్నీ అంటే సన్నం కాదు, నాటు మోటేమో!). అంతంత గొంతేసుకుని ఆ అరుపులు అరవడం అతడికే సాధ్యం. అతడి గొంతు వున్నాక ఇక మందు పాతరల అవసరమే లేదు. అన్నేసి తూటాలూ, అగ్నిగోళాలూ పేల్తూంటే కూడా ఒక్కటీ తగలకపోవడం చూసి ప్రేక్షకులు ఎగతాళి చేయడం ఓ పక్క, ఆ తర్వాత సినిమా డాక్టర్ పాత్ర వచ్చి – ‘అరె ఒక్క గుండు కూడా తగల్లేదే ఆశ్చర్యం!’  అనే చోద్యం ఇంకో పక్క! పుండుమీద కారం జల్లినట్టు! మరెందుకా  పేలుడు పదార్థాలతో వృధా ఖర్చంతా?  

          పోతే, పాక్ కి చాలా చురకలేయడంతో పాటు, ‘మీరెంతో మంచివారు, ఈ దేశానికి మీరు గర్వకారణం’ అని అంతిమంగా ముసల్మానులకి ధృవీకరణా పత్రాలిచ్చే డైలాగులూ వున్నాయి. ఇలా గత సినిమాల్లో కన్పించదు. జాతీయ సమగ్రతకి ప్రతిరూపమైన బాలీవుడ్, ఒకవేళ ఇలా ఇప్పుడు తెలియకుండానే రాజకీయ నాయకుల పాత్ర పోషిస్తోందేమో పరిశీలించుకోవాలి. ఏమైనా ఈ సిన్సియర్ ప్రయత్నానికి తప్పుదారి పట్టే ఒక్క ముస్లిం యువకుడైనా క్షణమాగి ఆలోచిస్తే, ఈ స్టంట్ మాస్టర్ ఆశయం నెరవేరినట్టే. ఆల్ ది బెస్ట్ మిస్టర్ వర్మా.

          ―సికిందర్
          (ఆంధ్రభూమి - 2002)