కమర్షియలార్ట్!

రచన - దర్శకత్వం :  అశ్విన్ శరవణన్
తారాగణం : నయనతార, లక్ష్మీ ప్రియ, ఆరి, అంజద్ ఖాన్,
మైమ్ గోపి, ఉదయ్ మహేష్, రోబో శంకర్ తదితరులు.
సంగీతం : రాన్ ఎథాన్ యోహాన్, ఛాయాగ్రహణం : సత్యన్ సూర్యన్,
కూర్పు : టీఎస్ సురేష్, కళ : రామలింగం
బ్యానర్ : సీకే ఎంటర్ టైన్ మెంట్స్- శ్రీ శుభ శ్వేతా ఫిలిమ్స్
నిర్మాతలు : స్వెట్లానా, వరుణ్, తేజ, సీవీ రావ్
విడుదల : 17 సెప్టెంబర్ 2015
***

          హార్రర్ ర్ సినిమాలు ఈడులో వున్న ఆడ దెయ్యాలతో హార్రర్ కామెడీలుగా మారిపోయి మార్కెట్ ని ముంచెత్తు తున్నప్పుడు సీరియస్ హార్రర్ ని ఎవరైనా చూస్తారా?
దమ్మున్న హార్రర్ చూడాలనుకునే మనసున్న  ప్రేక్షకులు తప్పక చూస్తారు. 

ఆ హార్రర్ అడుగడుగునా కొత్త లోకాల్లోకి విహరింప జేస్తూంటే సంలీనమైపోయి 

సీట్లకి అతుక్కుపోతారు- ఆసాంతం మెస్మరైజ్ అయి సినిమాతో బాటే ఓ 

మిస్టికల్ జర్నీ చేసి, ఆత్మసంతృప్తితో తెప్పరిల్లుతారు ఆఖర్న! 

మనలోకి మనం ప్రయాణం చేసేలా చేసేదే మీనింగ్ ఫుల్ సినిమా- క్వాలిటీ సినిమా అని కదా? దీనికెందుకు నోచుకోవడం లేదు టాలీవుడ్ నించీ తెలుగు ప్రేక్షకులు ఎంతకీ? 

          తెలుగు సినిమాలెలా తీస్తున్నారంటే, కథ అంటేనే భయపడిపోతున్నారు- దాని లోతుల్లోకి వెళ్లి చెప్పే సంగతి తర్వాత! ఆ లోతుపాతుల్లోకి  ప్రేక్షకుల మస్తిష్కాల్ని దిగ్గొట్టి ఇదిరా నువ్వు చూడాల్సిన సినిమా అని  చెప్పే సంగతి కూడా దేవుడెరుగు- మానసికంగా కాన్షస్ వరల్డ్ లో మజా చేసే మనిషి ఇగో,  ఎలాగైతే ఆ ‘రెండో మనసు’ అనే సబ్ కాన్షస్ ప్రపంచంలోకి అడుగెట్టాలంటేనే  భయపడి చస్తుందో - అలా సినిమా కథలోకి వెళ్ళాలంటేనే బెదిరిపోతూ,  పైపైనే కామెడీల  పేరుతో కాలక్షేపం చేస్తూ- సగం సినిమా నడిపేశాకైనా సీరియస్ గా కథలోకి వెళ్ళే ధైర్యం చేయలేక- మళ్ళీ ‘కన్ఫ్యూజ్ కామెడీ’ ల అతుకులతో పనికానిచ్చేసి- చిట్ట చివర్న ఏదో పిసరంత కథని విదిల్చి వెళ్ళిపోతున్నారు

          ఈ ధోరణికి సమాధానంగా ‘మయూరి’  అనే తమిళ హార్రర్ డబ్బింగ్ వచ్చింది. గ్రోఅప్ మాన్! గ్రోఅప్- అని తెలుగు సినిమాకారుల కర్తవ్యాన్ని బోధిస్తోంది. ప్రేక్షకుల్ని చవకబారు మనుషులుగా ట్రీట్ చేయకండి- నకిలీ నోట్లేమీ ఇవ్వడం లేదు వాళ్ళు- నిఖార్సైన  సరుకివ్వండని ప్రభోదిస్తోంది. దెయ్యం సినిమా వేదాలు వల్లించడ మేమిటన్పిస్తే, దేవుడుకూడా ఫ్లాపుల బారినుంచి కాపాడలేడు. 

          కేవలం 24 ఏళ్ల  సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్- కమ్-  షార్ట్ ఫిలిమ్స్ మేకర్ అశ్విన్ శరవణన్ దర్శకుడుగా తన మొదటి సినిమాని దేశవ్యాప్తంగా ఇంత చర్చకి దారితీసేట్టు తీయగలిగాడంటే (తమిళంలో ‘మాయ’)  కాపీకొట్టి మాత్రం కాదు. ‘మయూరి’ లాంటి సినిమా ప్రపంచంలో ఎక్కడైనా ఉండుంటే దాన్ని కాపీ కొట్టడం ఎవరివల్లా కాదు. కాపీ చేస్తే ఇలాటి క్రియేషన్ పుట్టదు. పర్సనల్ టే స్ట్ తోనే ఇలాటి ఒరిజినాలిటీ తొణికిసలాడే క్రియేషన్ సాధ్యమవుతుంది. మామూలు కొరియన్ యాక్షన్ సినిమాలనే ఉన్నదున్నట్టు కాపీ కొట్టలేక చతికిల బడుతున్న నేపధ్యంలో- ఎక్కడో చూసి కాపీకొట్టి ‘మయూరి’ ని తీయడం అసలు సాధ్యంకాదు- ఆస్కార్ విన్నర్ ‘చికాగో’ ని కాపీ కొట్టి అలాగే తీయగలరా? అలా కాపీకి అందనిది ‘మయూరి’ కాన్సెప్ట్- దాని విజువల్ వండర్. మొదటి నాల్గు రోజుల్లో తమిళనాడులో ఆరుకోట్లు, తెలుగు రాష్ట్రాల్లో 2.75 కోట్లు ( షేర్) వసూళ్లు సాధించిందని-‘ఇంటర్నేషనల్ బిజినెస్ టైమ్స్’ రాసింది. నయనతార పారితోషికానికే  తప్ప నిర్మాణానికీ, ప్రచారానికీ పెద్దగా వెచ్చించిందీ లేదనీ పేర్కొంది. ఇది చిన్న సినిమా ఘన విజయం. చిన్న సినిమాకి ‘ గాఢమైన విషయం’ తోనే విజయాలు. ఇంకో పదికోట్ల దాకా శాటిలైట్ హక్కులు రావచ్చని ట్రేడ్ వర్గాల అంచనా కూడా. 

          నయనతారతో ఈ హార్రర్ కి స్టార్ అప్పీల్ వచ్చింది. ఆమె పాత్ర ఈ హార్రర్ థ్రిల్లర్లో ‘అనామిక’ చేదు అనుభవాన్ని మరపించే గుర్తుండి పోయే పాత్రే. హీరోయిన్ ఓరియెంటెడ్ సినిమా అంటే ఇలా ఆత్మజ్ఞానం కోసం పాత్ర ప్రయాణంగా ఎప్పుడొస్తుందోనని కళ్ళుకాయలు చేసుకుంటున్న అభిజ్ఞుల కొరతంతా  తీర్చేస్తుంది. 

మైండ్ మేనేజ్ మెంట్ 

        మయూరి ( నయనతార) సినిమా అవకాశాల కోసం ప్రయత్నాలు చేస్తూండే ఛోటా నటి. వెంట ఓ ఏడాది చంటి బిడ్డ. ఈ బిడ్డకోసం రెండు త్యాగాలు చేసింది- భర్తని, కెరీర్ నీ. తనలాగే సినిమా ప్రయత్నాలు చేస్తున్న అర్జున్ (ఆరీ) ని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంది. అంతలోనే గర్భవతయ్యింది. అతను మండిపడ్డాడు. ఆమెకి హీరోయిన్ గా అవకాశా లిప్పిద్దామనుకుంటున్న అతడికి ఈ పరిణామం రుచించలేదు. అబార్షన్ చేయించుకోమన్నాడు. ఒప్పుకోలేదు. వదిలేసి వెళ్ళిపోయాడు.
          ఈ గతం, ఇప్పుడు ఏడాది కూతురు, కనిపించని భవిష్యత్తూ, పోగుపడిన అప్పులూ  ఆమెని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్నాయి. ఓ సినిమాకి అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ గా పనిచేస్తున్న స్వాతి ( లక్ష్మీ ప్రియ) ఫ్లాట్ ని షేర్ చేసుకుని కాలం గడుపుతోంటే, పగటి దెయ్యంలా తలుపులు బాదేసి బీభత్సం సృష్టిస్తున్నాడు అప్పులాడో పక్క.

          ఈ నేపధ్యంలో ముందు అప్పు తీర్చెయ్యాలని  తను యాడ్ ఫిలిం లో నటించిన, ఓ ప్రొడ్యూసర్ నుంచి రావాల్సిన చెక్కుకోసం తీవ్ర ప్రయత్నాలు చేస్తూంటుంది. ఆ ప్రొడ్యూసర్ ఫోనే ఎత్తడు. ఇక ఆఖరి వార్నింగ్ ఇచ్చేస్తాడు అప్పులాడు. 

          ఆర్కే (మైమ్ గోపి) అని ఒక సినిమా దర్శకుడు ఉంటాడు. ఇతను ‘చీకటి’ అని హార్రర్ సినిమా తీసి ఏడు నెలలుగా అది విడుదలకాక వర్రీ అవుతూంటాడు. పబ్లిసిటీ కోసం ఓ ఆలోచన చేసి, తన హార్రర్ సినిమాని రాత్రిపూట థియేటర్లో ఒంటరిగా కూర్చుని భయపడకుండా చూసిన వాళ్లకి ఐదు లక్షలు బహుమానమని ప్రకటిస్తాడు. ఇది మయూరిని ఆకర్షిస్తుంది అప్పు తీర్చెయ్య
డానికి.

          స్వాతి పనిచేస్తున్నది కూడా ఈ సినిమాకే. ఆమె వారిస్తుంది. బిడ్డ నుంచుకుని ఇలాటి సాహసాలు  చేయవద్దంటుంది. మయూరి విన్పించుకోదు. అప్పుడే ఒక ప్రొడ్యూసర్  ఛాలెంజింగ్ గా తీసుకుని ఆ హార్రర్ ని ఒంటరిగా చూసేందుకు సిద్ధమైపోతాడు. అప్పుడొక ఊహించని పరిణామంతో ఆ సీనులోకి మయూరి ఎంటరైపోతుంది. రాత్రిపూట ధైర్యంగా థియేటర్ లో ఒంటరిగా కూర్చుని, ఆ సినిమా చూడ్డం మొదలెడుతుంది...ఇలా సినిమా మొత్తం చూసేసి, ఆ బహుమతి మొత్తం దక్కించుకుందా, లేక ఏదైనా ప్రమాదం కొని తెచ్చుకుందా అన్నది ఇక్కడ్నించీ మిగతా పట్టుసడలని కథ. కానీ ఈ చెప్పుకున్నంత సాదాగా వుండదు తెరమీద చూసే టప్పటికి కథ. ఎన్నో పొరలు, ఇంకెన్నో పరదాలు తీస్తున్న కొద్దీ బయల్పడే నిగూఢ రహస్యాలు- మైండ్ మేనేజి మెంటూ ఈ సింపుల్ పాయింటుని పరివేష్ఠించి వుంటాయి. 

ఎవరెలా చేశారు          హార్రర్ కామెడీలు కల్గిస్తున్న అభిప్రాయం పుణ్యాన నయనతార కూడా ఇందులో దెయ్యంగా భయపెడుతుందేమో నని, ఆశతో ఈ సినిమా కెళ్ళే వాళ్ళు ఎక్కువమంది వున్నారు.  వాళ్లకి ఎదురు చూడని షాకిస్తుంది నయనతార. తనెందుకు  దెయ్యంగా నటించాలి? ప్రేక్షకుల ప్రతినిధి కదా తను, తనతో బాటు వాళ్ళనీ  ఆత్మల లోకంలో విహరింప జేయాలి- ఏ హార్రరూ కల్గించని దివ్యానుభూతితో తిరిగి వాళ్ళ ప్రపంచంలోకి తెచ్చి వదిలిపెట్టాలి. దెయ్యాల్ని దండిం చడానికి దేవుడి సహాయం తీసుకునే బాపతు దివ్యానుభూతి కాదు, లేదా మహేష్ భట్ ఆనాడు తీసిన సూపర్ హిట్ మ్యూజికల్ హార్రర్ ‘రాజ్’ లో ప్రేతాత్మకి సతీసావిత్రి మెటాఫర్ గా హీరోయిన్ తో పోరాటం పెట్టినప్పడు, ఆ మిథికల్ ( పౌరాణిక) షుగర్ కోటింగ్ కి, ఆడా మగా తేడాలేకుండా ప్రేక్షకులందరూ తీర్చుకున్న ఆత్మిక దాహంలాటి దివ్యానుభూతి కూడా కాదు- చక్కగా తమలోకి తామూ ప్రయాణించి  సత్యాన్ని కనుగొనేప్పటి అనిర్వచనీయమైన దివ్యానుభూత్యి అది! ఇంతకంటే నటించే పాత్రకి ప్రయోజనం లేదు, పరాకాష్ఠ లేదు. నయన్ కెరీర్ లోనే ఎన్నదగ్గ పాత్ర ఇది. 

               ప్రేమలు, పాటలు, కామెడీలూ ప్లస్ గ్లామర్ ప్రదర్శనా- ఇది కాదు సినిమా అంటే అని కూడా ప్రతిపాదిస్తూ సగటు సింగిల్ మదర్ స్ట్రగుల్ ని అత్యంత సహజంగా కళ్ళ ముందుంచింది. క్లయిమాక్స్ లో అంత బీభత్సంలోనూ ఫేసు బ్లాంక్ గా పెట్టిందనీ,  ఏ భయమూ- బాధా లేని కార్డ్ బోర్డు తనంతో లాగించేసిందనీ ఓ పక్క విమర్శ వుంది. అది విమర్శలో పొరపాటు. ఆ పరిస్థితిలో ఆమె పాత్ర ఏ  టైం అండ్ స్పేస్ లోకి ఎంటరయ్యిందో అర్ధం జేసుకోవడంలో వేసిన పప్పులో కాలు.  ఆ మొత్తం భయానక పరిస్థితిలో తను ప్రేక్షక మాత్రురాలిగా- ఓ సాక్షిగా మాత్రమే ఉంటూ గమనిస్తోంది సంఘటనల క్రమాన్ని. రెండోది, ఆ సమయంలో తను చూస్తున్నదంతా థియేటర్ లో కూర్చుని సినిమా! దానికి షరతు- భయపడకుండా, బీపీ పెరగకుండా చూడాలని! అందుకే ఫేసులో ఆ నిర్లిప్తత. బహుమతి పట్ల నిబద్ధత. 

          ఇక ఇతర పాత్రల వ్యవహారం మరీ మిస్టీరియస్ గా వుంటుంది. ప్రతీ పాత్రకీ ఒక గోల్ వుంటుంది. ఆ గోల్స్ తో సినిమా దర్శకుడిగా నటించిన మైమ్ గోపి పక్కా ప్రొఫెషనల్ గా, పత్రికా  ఎడిటర్ అంజద్ ఖాన్ పక్కా విలన్ గా; నిజ జీవితంలోనూ, ‘చీకటి’ అనే ఆ సినిమాలోనూ గమ్మత్తయిన పాత్రలు పోషించే ఆరి, సినిమా చూడడాని కొచ్చే నిర్మాతగా జీఎం కుమార్...ఇలా మొత్తం  పత్రికా- సినిమా రంగాలకి చెందిన పాత్రల్లో వీళ్ళందరూ, ఫారెస్ట్ ఆఫీసర్ గా రోబో శంకర్  ని కలుపుకుని ఓ గూడుపుఠాణీ నడిపిస్తూ - సస్పెన్సూ మిస్టరీ నిలువెల్లా పులుముకుని కన్పిస్తారు. అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ గా లక్ష్మీ ప్రియ నటన కూడా దృష్టి నాకర్షిస్తుంది. 

          మల్టిపుల్ ఫార్మాట్ లో అంటే తెలుపు నలుపులో, రంగుల్లో సమాంతరంగా సాగే ఈ హార్రర్ థ్రిల్లర్ కథ డిమాండ్ చేస్తున్న వెలుగు నీడల మిస్టీరియస్ వాతావరణాన్ని అత్యంత ప్రతిభావంతంగా కెమెరాతో పట్టుకోగల్గిన సత్యన్ సూర్యన్, ఆ వాస్తవ (కలర్), కాల్పనిక (తెలుపు నలుపు)  కథల తాలూకు ఫుటేజిని తికమక పెట్టకుండా సాఫీగా, టెర్రిఫిక్ గా ఎడిటింగ్ చేసుకొచ్చిన ఎడిటర్ ఎస్. సురేష్; సినిమాలో సినిమాగా నడిచే కథలో చిత్రకళతో, అసలు సినిమాలో దృశ్యకళతో క్లాసిక్ లుక్ తీసుకొచ్చిన కళాదర్శకుడు రామలింగం, గుబులెత్తించే శబ్ద ఫలితాలతో హార్రర్ వాతావరణాన్ని పరివ్యాప్తం చేసిన సౌండ్ డిజైనర్స్ సచిన్ సుధాకరన్- హరిహరన్ లు, హార్రర్ ఓరియెంటెడ్ పాటలతో, నేపధ్య సంగీతంతో రాన్ యోహాన్ అనే కొత్త సంగీత దర్శకుడూ..స్టంట్ కోరియోగ్రాఫర్ అంరబీ...ఇలా వీళ్ళందరూ కంటెంట్ తో పోటీపడుతూ పనిచేశారు. సినిమాలో సరయిన కంటెంట్ లేక సాంకేతికుల టాలెంట్ అంతా వృధా పోయే సందర్భాలే ఎక్కువ ఉంటున్నాయి చాలాకాలంగా. ఈసారి ఇది జరగలేదు.  

స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు 

        స్క్రీన్ ప్లేల్లో కథనానికి క్రియేటివిటీ అనగానే ఫ్లాష్ బ్యాకులతో సీన్లు వేయడం మొదలెడతారు ఉత్సాహంగా. సినిమాని ఫ్లాష్ బ్యాక్ తో ఓపెన్ చేసేద్దాంరా, ఫలానా చోట మధ్యలో ఆపేసి ఓ ఝలక్కిద్దాం, ప్రెజెంట్ లో కొచ్చేద్దాం.. అప్పుడా మిగతా ఫ్లాష్ బ్యాక్ వుంటుందే, దాని కోసం గింజుకు చావాల్రా సినిమా చూసే చవటలూ ...లాంటి నెవర్ గ్రీన్ నెగెటివ్ డిస్కషన్సే చేస్తారు. ఫలితం 90 శాతం అట్టర్ ఫ్లాప్స్ క్లబ్ లో ఘరానాగా అలవాటైన గ్రాండ్ ఎంట్రీ! టాలీవుడ్ కి ఇంకో కంత్రీ!! 

          ‘మయూరి’ దర్శకుడి విజన్ వేరు. షార్ట్ ఫిలిమ్స్  తీసివున్న దర్శకులు కమర్షియలేతర విదేశీ సినిమాల ప్రభావంతో ఔటాఫ్ బాక్స్ మూవీస్ అందిస్తున్నారు.  తెలుగులో ‘రన్ రాజా రన్’ తీసిన షార్ట్ ఫిలిమ్స్ దర్శకుడు సుజీత్ ని చెప్పుకోవచ్చు.  ‘మయూరి’ దర్శకుణ్ణి చూస్తే, ఓవరాల్ గా ‘మయూరి’  సినిమా మేకప్ అంతా కమర్షియల్- యూరోపియన్/ అవాంట్ గార్డ్/ నాయిర్ సినిమాల కలబోతగా  తెలిసిపోతుంది. కమర్షియల్ సినిమాని ఒడుపుగా వరల్డ్ సినిమాతో సంకరం చేసినట్టు కన్పిస్తుంది. సినిమాలో సినిమా- మళ్ళీ చూస్తున్న సినిమాలోకే పాత్రలు వెళ్ళిపోయి సన్నివేశాల్లో పాల్గొనడం లాంటి అధివాస్తవిక ( సర్రియలిజం) పోకడ ఇక్కడ కొట్టొచ్చినట్టూ  కనపడుతోంది. ప్రత్యేకంగా యూరోపియన్/ అవాంట్ గార్డ్/ నాయిర్/ వరల్డ్  సినిమా/ సర్రియలిజం ఎట్సెట్రా ఎట్సెట్రా తీస్తే ఇక్కడెవరూ చూడరు. ప్రపంచమంతా హాలీవుడ్ సినిమాలు ఆడినట్టుగా ఈ సినిమాలు ఆడవు. యూరప్ కి పరిమితమైన ప్రాంతీయ సినిమాలివి. 

          ఈ సీరియస్ హార్రర్ కి కామెడీ, డాన్సులు, పాటలు, ప్రేమలూ వగైరాలతో  షుగర్ కోటింగ్ ఇవ్వలేదేమిటా అన్పించవచ్చు. వరల్డ్ సినిమాని వరల్డ్ సినిమా అన్పించకుండా, పల్లె నుంచీ పట్నం దాకా తెలిసిన  కమర్షియల్ పాత్రలతో తో సంకరం చేయడమే ఇక్కడ షుగర్ కోటింగ్. మళ్ళీ కామెడీ, డాన్సులు, పాటలు, ప్రేమలూ పెట్టి రొటీన్ సినిమా అన్పించుకోవడం కాదు. వరల్డ్ సినిమా ధోరణిని ఇలా కమర్షియలైజ్ చేసి  సరికొత్త వీక్షాణానుభవం ఇస్తున్నాక ఇంకా వేరే షుగర్ కోటింగు లవసరమా? 

          కాబట్టి, ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ తో పనిలేకుండా  వరల్డ్ సినిమా ధోరణిలో  కమర్షియల్ పాత్రలతో రన్ అయిందిక్కడ. సినిమా ప్రారంభం ఫ్లాష్ బ్యాక్ లా ఉండక, ఈ  కథనం ఎందుకు బ్లాక్ అండ్ వైట్ లో చూపిస్తున్నాడో ఇలాటి ఎపిసోడ్లు మరెన్నో గడిచాకా గానీ- సెకండాఫ్ లో నయనతార థియేటర్లో ఆ సినిమా చూస్తున్నప్పుడు గానీ అర్ధంగాదు. అర్ధమయ్యాక ఆ కథన చమత్కృతికి చకితులైపోతాం!

***

మైమ్ గోపి

    ఈ క్రమం ఒకసారి చూద్దాం : సినిమా ప్రారంభంలో బ్లాక్ అండ్ వైట్ లో, వసంత్ (ఆరి) అనే ఆర్టిస్టు తను బొమ్మ లేస్తున్న పత్రికలో ‘మాయావనం’ అనే సీరియల్ కథ చెప్పుకొస్తూంటాడు ఫ్రెండ్ కి. ఓ అడవిలో ఒకప్పుడుండిన మాయావనం అనే పిచ్చాసుపత్రిలో మాయా అనే ‘పేషంట్’  చనిపోయి దెయ్యమైన కథ. 

          ఇప్పటికీ ఆమె ఆత్మ మనుషుల్ని వెంటాడుతోంది. ఎవరైనా తన పేరు మూడు సార్లు పలికితే ప్రత్యక్షమైపోతుంది. ఇదంతా ఆ ఫ్రెండ్ నమ్మడు. అప్పుడు మూడు సార్లు ఆ పేరు
పిలవగానే మాయా ప్రత్యక్షమైపోతుంది. షాక్ అవుతాడు. అంతలో అది అతడి భార్యతోనే ప్లే చేసిన ట్రిక్ అని బయటపడుతుంది కానీ, వీడియో కెమెరాలో రికార్డయిన బొమ్మ చూస్తే, కూర్చున్న వసంత్  వెనకాలే లీలగా దెయ్యం ఆకారం కన్పిస్తూంటుంది. ఇది సుదీర్ఘంగా సాగే ఓపెనింగ్ సన్నివేశం.

          ఇక కలర్ లో నయనతార జీవితాన్ని చూపిస్తూ, మధ్య మధ్య లో ఈ బ్లాక్ అండ్ వైట్ ఎపిసోడ్లు ఇంకా ఇలా కంటిన్యూ అవుతూంటాయి : ఈ సీరియల్ ప్రచురిస్తున్న పత్రికా ఎడిటర్ రామ్ (అంజద్ ఖాన్),  సీరియల్ రాస్తున్న రచయిత మదన్ (ఉదయ మహేష్), పిచ్చాసుపత్రి స్కాం మీద పరిశోధన చేసి  "The Madness in Asylum" అన్న  గ్రంథం రాసిన కేథరీన్ అనే విదేశీ పరిశోధకురాలూ పరిచయమవుతారు. 

          తర్వాత మదన్ చెప్పుకొచ్చే సీరియల్ కథ ప్రకారం- 24 ఏళ్ల క్రితం మాయా మాథ్యూస్ అనే గొప్పింటి అమ్మాయి ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంటుంది. మ్యారేజ్ యానివర్సరీ నాడు గర్భవతి అవుతుంది. అదే రోజు భర్తకి మరొకామెతో సంబంధం వుందని తెలుస్తుంది. ఆ భర్తకి విషమిచ్చి చంపేసిందని ఆమెని తీసికెళ్ళి అడవిలో వున్న మాయావనం అనే పిచ్చాసుపత్రిలో పడేస్తారు. అక్కడే బిడ్డని కంటుంది. 

          ఆ పిచ్చాసుపత్రి ఒక స్కాం. ఒక మందుల కంపెనీ దీన్ని పథకం ప్రకారం నడుపుతూ, మానసిక వికలాంగుల మీద మందుల ప్రయోగాలు చేస్తూ, చనిపోయిన వాళ్ళని పాతి పెట్టేస్తూ వుంటుంది. మాయా కన్న బిడ్డని ఆమెకి దూరం చేసి, ఆమె మీద కూడా డ్రగ్స్ ప్రయోగిస్తే కళ్ళు పోతాయి. ఒకరోజు బిల్డింగ్ పైనుంచి పడిపోయి చనిపోతుంది. చనిపోయినప్పుడు ఆమె చేతికి కోట్ల రూపాయల విలువ చేసే వజ్రపుటుంగరం ఉండాలనీ ఓ పుకారు వ్యాప్తిలో వుంటుంది. దీనికోసం అక్కడున్న సమాధుల్ని తవ్వే దొంగల్ని మాయా ఆత్మ చంపేస్తూంటుంది...

          బ్లాక్ అండ్ వైట్ లో ఈ సీరియల్ కథ,  కలర్ ఇంటర్ కట్స్ లో నయనతార ఆర్ధిక ఇబ్బందులు వగైరా చూపించుకొస్తూ, మరో వైపు ‘చీకటి’ అనే హార్రర్ సినిమా దర్శకుడి సమస్యలు చెప్పుకొస్తూ- ఒంటరిగా సినిమా చూస్తే ఐదులక్షల బహుమతి అంటూ అతడిచ్చిన ప్రకటనతో ఒక నిర్మాత సినిమా చూడ్డానికి రావడంతో- మలుపు తిరిగి ఇంటర్వెల్ కొస్తుంది కథ.  

          ఇంతవరకూ ఇది బిగినింగ్ విభాగమే. ఈ బిగినింగ్ విభాగంలో పత్రికలో సీరియల్ కథని పక్కన బెడితే, నయనతార- సినిమా దర్శకుడు- నిర్మాత ఈ ముగ్గురితో నడుస్తున్న వాస్తవ కథని ఫాలో అయితే,  నయనతార  లీడ్ పాత్రకి సంబంధించి- పాత్ర పరిచయం, పరిస్థితి చూపించి, సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పనగా  అప్పులోడి తో అంతకంతకీ విషమంగా మారుతున్న పరిస్థితిని చూపించుకొస్తూ, ‘చీకటి’ సినిమా బహుమతి ప్రకటనతో సమస్యని క్రియేట్ చేసి ఆ దిశగా నయనతార పాత్రని నడిపించారు. ఇక్కడ ఆమెకి పోటీగా ఓ నిర్మాత సినిమా చూడ్డానికి వచ్చేశాడు.

          నయనతార పాత్రకి ఇప్పటివరకూ బహిర్గత ప్రత్యర్ధి (external conflict) పాత్ర లేదు. ఆమెకి అంతర్గత ప్రత్యర్ధి (internal conflict) మాత్రమే వుంది. అది అప్పుల బాధ రూపంలో.  ఈ సమస్య తీరడానికి బహుమతి ప్రకటన ఇచ్చిన దర్శకుడికీ బహిర్గత ప్రత్యర్ధి పాత్ర లేదు- అంతర్గత ప్రత్యర్ధిగా ‘చీకటి’ సినిమా విడుదల సమస్యే వుంది. ఇలా నయన్ పాత్ర- దర్శకుడి పాత్రా ఒకరి కొకరు ప్రత్యర్ధులు కారు ఇప్పటివరకూ. ఇక ముందు అవబోతున్నారా? లేదా పరస్పర సహకారంతో  ఇద్దరి సమస్యలూ పరిష్కారమయ్యే interactional conflict  కి దారితీయబోతున్నారా?

          ఈ ఆసక్తి రేకెత్తించే ప్రశ్నతో ఇంటర్వెల్ దగ్గరికి వెళితే, ఆ వచ్చిన నిర్మాత ‘చీకటి’ సినిమా చూస్తూంటాడు. ఆ సినిమాలో ఒక పాత్రగా తనని తానే చూసుకుని కంగారు పడతాడు. ఆనక చచ్చిపోతాడు. నయన్  థియేటర్ లోకి వస్తూంటే ఇంటర్వెల్ పడుతుంది.

***

ఆరి

     ఇప్పుడు మిడిల్ విభాగంలో పడింది కథ. నిర్మాత చచ్చిపోయాడు. సినిమా చూసి భయపడి చచ్చిపోలేదు. మాయా ఆత్మ చంపేసింది. నయన్ వచ్చింది. ఈమె పరిస్థితి ఏమిటి? అటు దర్శకుడి మీద పోలీసులు కేసు పెట్టారు. అతను  ఇరుక్కుంటున్నాడు. ఇటు నయన్ ప్రాణాల మీదికి తెచ్చుకుంటోంది. సినిమా చూడ్డం మొదలెట్టింది. ఇప్పుడు షాక్ అవడం ప్రేక్షకుల వంతు!

           ఈ ‘చీకటి’ పేరుతో దర్శకుడు తీసిన సినిమా మరేమిటో కాదు- ఫస్టాఫ్ లో చూపించుకుంటూ వచ్చిన సీరియల్ కథే. ఆ మొత్తం సీన్లూ ‘చీకటి’ సినిమాలో భాగమే! సీరియల్ కి బొమ్మ లేస్తున్న ఆర్టిస్టు వసంత్, అతడి ఫ్రెండ్, భార్య, సీరియల్ రాస్తున్న రచయిత మదన్, ప్రచురిస్తున్న ఎడిటర్ రాం, విదేశీ పరిశోధకురాలూ వీళ్ళందరూ  దర్శకుడి సినిమా కథలో పాత్రలే!

          ఈ పాత్రలతోనే నయన్ ఇప్పుడు ‘చీకటి’ సినిమా చూస్తోంది. చచ్చిపోయిన నిర్మాత చూసింది ఈ పాత్రలతో సినిమానే. దీన్ని రివీల్ చేయకుండా తెలివిగా వేరే సీన్లు చూపించాడు దర్శకుడు అశ్విన్ శరవణన్. 

          ఇప్పుడు నయన్ సినిమా చూస్తూంటే రచయిత మదన్ మరొకడితో కలిసి సీరియల్ కి పరిశోధన కోసం మాయావనాని కొచ్చి ఆత్మ చేతిలో హతమైపోతాడు. తర్వాత ఆ నేస్తం కూడా ప్రాణాలు కోల్పోతాడు. ఏమాత్రం భయపడకుండా ఈ సినిమా చూస్తున్న నయన్ కళ్ళని అకస్మాత్తుగా వెనుక నుంచి రెండు తెల్లని చేతులొచ్చి కప్పేస్తాయి. ఇదింకో షాక్ ట్రీట్ మెంట్ ప్రేక్షకులకి!

          అప్పుడు చూస్తే నయన్ ఆ సినిమాలో తనూ ఒక భాగంగా వుంటుంది. ఇది గుర్తిం చడానికి ఆమె రూపం, దుస్తులూ కలర్లో వుంటాయి-  పాత్రలూ దృశ్య భాగాలూ అన్నీ షరా మామూలుగా తెలుపు నలుపులో వుంటాయి.

          సినిమాలో ఇప్పుడు మాయవనంలో ఎడిటర్ రాం, ఆర్టిస్టు వసంత్  కనపడతారు. వసంత్ కి రివాల్వర్ గురిపెట్టి వున్న రామ్ ని  చాటున వుండి చూస్తూంటుంది నయన్. వాళ్ళిద్దరి మధ్య ఘర్షణ  జరిగి వసంత్ పారిపోయాక- రామ్ తన పని పూర్తి చేయిస్తూంటాడు- ఉంగరం కోసం సమాధుల్నితవ్వించే పని. ఏది మాయా సమాధో తెలీదు. అన్నీ తవ్వుకుంటూ పోవాల్సిందే. మాయా సమాధిలో ఆమె వజ్రపుటుంగరాన్ని కాజేయాల్సిందే. పరిశోధకురాలు కేథరీన్ కూడా జాయినవుతుంది. ఇదంతా గమనిస్తూనే వుంటుంది మాయా ఆత్మ. ఇంతలో నయన్ ని చూడనే చూస్తాడు రామ్...

***

అంజద్ ఖాన్

          ఓ సినిమా చూస్తున్న పాత్ర తనే ఆ సినిమాలోకి ప్రవేశించి పాల్గొనడం, లేదా సినిమాలోని పాత్రే నిజ ప్రపంచంలోకి వచ్చెయ్యడం లాంటి  అధివాస్తవిక- ఫాంటసీ కథలతో హాలీవుడ్ లో చాలా సినిమాలే ఉన్నాయి. వరల్డ్ సినిమాల్లోంచి స్ఫూర్తి  పొందినవి. ఇదే ‘మయూరి’ లోఇప్పుడు చూస్తున్నాం. ఇంతకీ నయన్ ని చూస్తున్న సినిమాలోకే ఆమెని ఎంటర్ చేయడంలో దర్శకుడి ఉద్దేశం ఏమైవుంటుంది? ఆమె జన్మ గురించి ఆమెకి తెలియని రహస్యాలు కళ్ళారా చూపించి, నిజ జీవితంలో ఎదుర్కొంటున్న సమస్యలకి పరిష్కారం చూపించడం. సైకో థెరఫీ చేయడం. ఇదే దర్శకుడి ఎజెండా. 

          ఈ సైకో థెరఫీ ‘బ్యాక్ టు ది ఫ్యూచర్’ (1985)  అనే హాలీవుడ్ సినిమాలో ఎలా జరిగిందో స్క్రీన్ ప్లే పండితుడు జేమ్స్ బానెట్ ఇలా వివరిస్తాడు- 

          “  గొప్ప సినిమా కథల్లో సీక్రెట్ లాంగ్వేజి వుంటుంది. దాంతో అవి మనకి సైకో థెరఫీ చేస్తాయి. ‘బ్యాక్ టు ది ఫ్యూచర్’ ( తెలుగులో ‘ఆదిత్య-369’, కథ మార్చారు) అనే సినిమాలో ఇదే జరుగుతుంది. సినిమా ప్రారంభంలో మైకేల్ ఫాక్స్ నీ, అతడి కుటుంబాన్నీ పరిచయం చేస్తారు. తల్లి తాగుబోతు, తండ్రి సోమరిపోతు. కుటుంబం బాగుపడే పరిస్థితి లేదు. 

          ఈ నేపధ్యంలో  మైకేల్ కి టైమ్ మెషీన్ లో కూర్చుని కాలం లో వెనక్కి ప్రయాణించే అవకాశం వచ్చినప్పుడు, అతను  సరీగ్గా 1955 వ సంవత్సరంలో ల్యాండ్ అవుతాడు. అక్కడ తన చిన్నప్పటి తల్లి దండ్రుల్ని చూస్తాడు. వాళ్ళు హై స్కూల్లో చదువుతూంటారు. లేత అమ్మాయిగా వున్న తల్లిని ప్రేమిస్తున్న లేత కుర్రాడు తండ్రి ఆమె ఇంటి ముందు పడిగాపులు గాస్తూ, కారు కింద పడబోతే, మైకేల్ కాపాడి ఆ కారు కింద తను పడిపోతాడు. తండ్రి పారిపోతాడు. మైకేల్ తల్లి అతణ్ణి ఇంట్లో పెట్టుకుని సపర్యలు చేస్తూ, జాలికొద్దీ అతడితో  ప్రేమలో పడుతుంది. 

          మైకేల్ కంగారు పడతాడు. ఈమె తండ్రితో ప్రేమలో పడకపోతే భవిష్యత్తులో తను పుట్టలేనని- ఆ పిరికి, ఆత్మవిశ్వాసం లేని- అయోమయపు తండ్రి మీద తల్లికి బలమైన ప్రేమ ఏర్పడేట్టు చేయాలని ఎదురు చూస్తూంటాడు. ఒకరోజు స్కూల్లో ఎవరో తల్లిని టీజ్ చేస్తూంటే అప్పుడు తండ్రిని రెచ్చగొడతాడు. వాళ్ళని కొట్టి ఆమెని కాపాడుకోమని. దాంతో తండ్రి ఇక చాలా ధైర్యం తెచ్చుకుని వాళ్ళని తన్ని ఆమెని కాపాడుకుంటాడు. దాంతో ఆమె వెంటనే మైకేల్ ని మానేసి, మైకేల్ కి కాబోయే ఆ తండ్రితో  ప్రేమలో పడుతుంది. జాలిపడి ఒకర్ని ప్రేమించడం కన్నా, తన కోసం సాహసం చేసే వీరుణ్ణి  ప్రేమించడం గొప్ప కదా?

          మైకేల్ తిరిగి వర్తమాన కాలంలోకి వచ్చి చూస్తే - ఇంట్లో పరిస్థితి మారిపోయి వుంటుంది. తల్లి తాగుడు మానేసింది. తండ్రి గొప్ప వాడయ్యాడు. ఓ పెద్ద ఇల్లు కట్టుకున్నాకుని సంతోషంగా వుంటున్నారు. ఇదంతా తండ్రి క్యారక్టర్లో మార్పు వల్లే జరిగింది. ఆ తండ్రి హై స్కూలప్పుడే తల్లిని అలా కాపాడుకోక పోయి వుంటే, ఇంత ఆత్మవిశ్వాసంతో ఇలా గొప్ప వాడయ్యే వాడే కాదు.  తండ్రి చిన్నప్పటి రోజుల్లోకి  కొడుకు వెళ్లి, తండ్రి క్యారక్టర్ ని రిపేరు చేసి వచ్చాడన్నా మాట! ”

                                                            ***

రోబో శంకర్ 

        హిప్నటిస్టులు పేషంట్లని గతంలోకి తీసికెళ్ళి చేసే పని ఇదే. ఈ మధ్య కాలంలో పాస్ట్ లైఫ్ రిగ్రెషన్ అనే థెరఫీ పాపులరై,  గత జన్మలోకి తీసికెళ్ళి అక్కడి సమస్యని తొలగించి ఇప్పటి జీవితాల్ని బాగు చేస్తున్నా మంటున్నారు. ఎంతవరకు నమ్మాలో తెలీదు. ఆ మధ్య ఒక తెలుగు ఛానెల్లో ప్రత్యక్ష ప్రసారంలో గంటపాటు ఓ మానసిక వైద్యుడు చేసిన ఈ ప్రయోగం విఫలమైంది. అంతర్జాతీయంగా డాక్టర్ బ్రియాన్ వెస్ ఈ చికిత్సలో సిద్ధ హస్తుడని చెబుతున్నారు.

          ఇలా ‘మయూరి’ లో జరిగిందీ కూడా సైకో థెరఫీనే. చూస్తున్న సినిమాలోకి నయన్ ని  ప్రవేశపెట్టి వూరికే ఏదో గమ్మత్తు చేయాలనీ చేసింది కాదు. తన మెచ్యూరిటీతో దర్శకుడు ఆమెకి  తెలియాల్సిన నిజాల కోసం ఆమె ప్రయాణంగా అలా సర్రియాలిస్టిక్ చిత్రణ చేశాడు. అందుకే ఇది మీనింగ్ ఫుల్ సినిమా అయ్యింది.

          2003 లో అనురాగ్ బసు దర్శకత్వం లో మహేష్ భట్ నిర్మించిన ‘సాయా’ (నీడ) అనే హార్రర్ లో- హీరోకి అనేక హార్రర్ అనుభవాలు ఎదురవుతూంటాయి. ఎందుకో అర్ధం జేసుకోలేకపోతాడు. ఒక ఆత్మమాత్రం  తననిలా వేధిస్తోందని తెలుస్తూంటుంది. ఆ ఆత్మ ఎప్పుడూ నీటి ప్రపంచాల్నే సృష్టిస్తూ వుంటుంది. ఉన్నట్టుండి ఇల్లంతా నీటితో నిండిపోతుంది. లేదా స్లాబ్ లోంచి భళ్ళున నీళ్ళు పడతాయి. ఈ నీళ్ళ ట్రాకుని పట్టుకుని ప్రయాణం ప్రారంభిస్తాడు. ఆ ప్రయాణం సాగి సాగి,  ఓ ఈశాన్య రాష్ట్రంలో మారుమూల గ్రామానికి చేరుతుంది. ఆ మారుమూల గ్రామంలోనే కొన్ని నెలల క్రితం వరద నీట్లో పడి చనిపోయింది గర్భంతో వున్న తన భార్య. ఒక డాక్టరుగా మెడికల్ క్యాంపుకి ఆమె అక్కడికెళ్ళింది. వరద నీటిలో పడి చనిపోయి మృతదేహం కూడా దొరకని తన భార్య ఆత్మే, ఆ వరద నీళ్ళు సృష్టిస్తూ తనకేదో చెప్పాలని ప్రయత్నిస్తోందని,  పరుగెత్తి  గ్రామమంతా విచారిస్తే, గిరిజన కుటుంబ సంరక్షణలో పసి కూతురు వుంటుంది. తన కూతురే. చనిపోయిందనుకున్న భార్యని ఆ గిరిజన కుటుంబం రక్షించి పురుడు పోశాక ప్రాణాలు విడిచింది...

          నిజం తెలుకుని జీవితాన్ని సవరించుకునేలా చేసిన ఈ పాత్ర ప్రయాణం భౌతిక ప్రపంచంలో జరిగింది. నయన్ పాత్ర ప్రయాణం కాల్పనిక ప్రపంచం అనే సినిమాలో జరిగింది, ఇంతే తేడా. ఇందులోనే తన జన్మ రహస్యం తెలుసుకుంటుంది, ఇందులోనే తన తల్లెవరో, ఆమె ఎలా చనిపోయిందో తెలుసుకుంటుంది, ఇందులోనే ఇప్పటికీ వజ్రపుటుంగరం జరుగుతున్న పన్నాగాలు తెలుసుకుంటుంది- తెప్పరిల్లి  ఈ ప్రపంచంలోకి వచ్చి చూస్తే- వెళ్ళిపోయిన ఈ భర్త అర్జునే కూతుర్నెత్తుకుని ప్రత్యక్షం. చూసిన సినిమాలో వసంత్ పాత్రలో కన్పించింది ఇతనే అని అప్పుడు మనకి తెలుస్తుంది. 

          సమూలంగా సైకో థెరఫీ జరిగింది నయన్ కి. వెలితీ, జీవితంలో ప్రశ్నలూ అన్నీ తీరిపోయాయి.   ఇప్పుడు తల్లి ఆత్మకి శాంతి కూడా చేకూరింది. చూసిన సినిమాలో తను సాగించిన ప్రయాణంలో విడిపోయిన భర్త అర్జున్ ని వసంత్ పాత్రగా కలుసుకుంది, ఇద్దరూ పరస్పరం సహకరించుకుని ప్రమాదం లోంచి బయట పడ్డారు- ఇప్పుడు చూస్తే నిజజీవితంలో తన భర్త తన దగ్గరికి వచ్చేశాడు మనసు మార్చుకుని - సుఖాంతం! 

***

లక్ష్మీ ప్రియ

      ఈ సినిమాలో ప్లాట్ డివైస్ గా వజ్రపు టుంగరానికి లాజిక్ కన్పించదు. అంత ఖరీదైన ఉంగరాన్ని ఆస్పత్రి ఉద్యోగులు ఎప్పుడో కొట్టేయక, ఆమె చనిపోయాక కూడా దాంతోనే ఎలా సమాధి చేస్తారు. ఈ సందేహాన్ని కూడా తీరుస్తాడు దర్శకుడు. సినిమా చూడ్డానికి వచ్చిన నిర్మాత ఎవరైతే ఉన్నాడో, అతనే ఆనాడు మయూరి తల్లిని ఆస్పత్రిలో చేర్పించిపోయాడు, పోతూ ఆనాడే ఆ ఉంగరాన్ని కొట్టేశాడు. ఆ ఉంగరం కొన్ని పాత్రలు అనుకుని అన్వేషిస్తున్నట్టుగా సమాధిలో లేనే లేదు. ఆ ఉంగరం పెట్టుకునే సినిమా చూడ్డానికి వచ్చాడు నిర్మాత. ఆ రావడం బహుమతి మీద ఆశతో కాదు. మాయా మాథ్యూస్ గురించి తీసిన ఈ సినిమాలో తన గురించి ఏమైనా బయట పెట్టారేమో తెలుసుకుందామని. అసలు నయన్ కి పారితోషికం ఎగ్గొట్టిన నిర్మాత కూడా ఇతనే అని తెలుస్తుంది మనకి. అలా వచ్చి సినిమా చూస్తూంటే మాయ ఆత్మే అతణ్ణి చంపేసింది. అప్పుడా ఉంగరం  ఏమైంది? అతడి శవాన్ని చూసిన ఆ సినిమా దర్శకుడే  దాన్ని కొట్టేశాడు!

          మరి ఇతనేమయ్యాడు? ఇదే ఫినిషింగ్ టచ్ సినిమాకి : సినిమా సక్సెస్ ఫుల్ గా విడుదల చేసుకుని సీక్వెల్ తీస్తున్నాడు- ‘చీకటి అడవి’ అని. అందులో పాత్రధారి మయూరే. అదే పాడుబడ్డ పిచ్చాసుపత్రి భవనంలో షూటింగ్. అప్పుడు పంజా విసిరింది మాయా ఆత్మ. చచ్చిపోయాడు.  అతడి వేలికున్న ఉంగరం ఎగిరి పడింది. నయన్ దాన్ని తీసుకుంది.. 

          ఇంతకీ ఈ సినిమాలో హీరో ఎవరు, విలనెవరు? వజ్రపుటుంగరం కోసం ఆశపడిన వాళ్ళందరూ విలన్లే. ‘హీరో’ కన్పించని, పగదీర్చుకునే ఆత్మ రూపంలో వుంది- ఆల్ టైం హాలీవుడ్ క్లాసిక్ ‘మెకన్నాస్ గోల్డ్’ లో నిధి వేటగాళ్ళకి కనిపించని భూకంపం రూపంలో వున్నట్టు. 

          నయన్ పాత్ర ఈ మొత్తం బిజినెస్ ని వీక్షిస్తూ తన అస్తిత్వాన్ని కనుగొనే సంఘర్షణతో వుంది. కథకి అనేక పొరలు, పాత్రలకి అనేక రూపాలు- ఇదీ ఇంటలిజెంట్ రైటింగ్ తో పరిపూర్ణ రూపం ధరించిన ఈ హార్రర్ థ్రిల్లర్ విజయ రహస్యం.

***

దర్శకుడు అశ్విన్ శరవణన్ 

       బెండపూడి సూర్య తేజ అనే పాఠకుడు ఈ బ్లాగ్ కి తన సందేహాల్ని ఇలా తెలియజేశారు :

          “  ఈ మధ్యే ‘మయూరి’ సినిమా చూశాను. ఆ సినిమా పూర్తి స్థాయి స్ట్రక్చర్ లోనే ఉందా? హర్రర్, థ్రిల్లర్ కధలలో యాక్టివ్,పాసివ్ పాత్రలుగా ఎవరెవరుండాలి, వాటి పాత్రల చిత్రీకరణ ఎలా ఉండాలి ? స్ట్రక్చర్ ఎలా ఉండాలి ? మీరు ఈ మూవీ చూస్తున్నారని ఆశిస్తూ ‘మయూరి’ స్ట్రక్చర్ ఇలా ఉంటే బావుంటుందని అనుకున్నాను.  అది కింద రాస్తున్నాను. ఇది సరి అయినదో కాదో వివరించగలరు.
       మొదటగా ‘చీకటి’ సినిమా కాంటెస్ట్ ని వివరించి ప్రొడ్యూసర్ పాత్రని థియేటర్ కిరప్పించి అతను సినిమా చూస్తూ చనిపోయాకా, టైటిల్స్ ఇచ్చి మయూరి పాత్రని, ఆ పాత్ర తాలుకు సమస్యలను ఎస్టాబ్లిష్ చేసి, ఆ పాత్రని సినిమా కాంటెస్ట్ కి తీసుకెళ్లే సమస్యలను సెటప్ చేసుకుని, ప్లాట్ పాయింట్ దగ్గర మయూరి ని థియేటర్లో కుర్చోపెట్టేసుంటే బావుండుననిపించింది.

          అప్పుడు ముందుగా మధ్య మధ్యలో బ్లాక్ అండ్  వైట్ లో చూపించిన సినిమా మొత్తం కంటిన్యూ గా చూపించి, ఇంటెర్వెల్ దగ్గర మయూరి ని సినిమా లోకి లాక్కెళ్ళాల్సింది.

          ద్వితీయార్ధం లో ముడులు విప్పుకుంటూ ప్రీ- క్లయిమాక్స్ లో మయూరి తల్లి మాయే అని, ఇద్దరూ ఒకేలా ఉన్నారనీ చూపించారు. పైగా మాయ కధలో మాయ పాత్రని నయనతార వుంది కాబట్టి ఆమెతోనే  చిత్రీకరించి ఉంటే బావుంటుందని అనిపించింది. క్లయిమాక్స్ కి ఎలాగో ఉంగరాన్ని దాచి ఉంచుకున్నారు కాబట్టి ఫరవాలేదు అనిపించింది. ఈ స్ట్రక్చర్ సరి అయినదో కాదో విశదీకరించగలరు”

          

           ముందుగా హార్రర్ సినిమాల  స్ట్రక్చర్- పాత్రలు- పాత్ర చిత్రణల కొద్దాం. ఇవి చాలా ఎలిమెంటరీ పాఠాలు. ఇంకా వీటి దగ్గరే ఉండిపోతే  ముందుకు పోలేం. ఈ బేసిక్ నాలెడ్జిని దాటి మహా సముద్రం ఇంకా వుంది. క్రియేటివ్ వేరియేషన్స్ చాలా వున్నాయి కథా కథ నాలకీ, పాత్ర చిత్రణలకీ. ఇక తీసిన సినిమాకి డబ్బులు రావాలంటే అది రోమాన్స్ అయినా హార్రర్ అయినా ఇంకేదైనా స్ట్రక్చర్ ఒక్కటే. పాత్రలొక్కటే- వాటి చిత్రణ ఒక్కటే. స్ట్రక్చర్ వచ్చేసి త్రీ యాక్ట్ స్ట్రక్చర్. దీని గురించి తెలిసిందే. ఇక పాత్రలు- హీరో అన్నాక యాక్టివ్ పాత్రే అయివుండాలి. విలన్ కూడా ఇంతే. ట్రాజడీ అనుకున్నప్పుడు, ఆర్ట్ సినిమా అనుకున్నప్పుడూ  పాసివ్ పాత్రలు రాసుకోవచ్చు. ఈ యాక్టివ్- పాసివ్  పాత్రల స్వభావాలెలా ఉంటాయో కూడా తెలిసిందే. తెలియకపోతే మరో సారి చెప్పుకుందాం. 

          ఇక ‘మయూరి’ కి ప్రత్యాన్మాయ స్ట్రక్చర్ ని సూచించారు పాఠకుడు. పదేపదే మనం చెప్పు కుంటున్న దేమిటంటే-  పాతబడిపోయిన ఫ్లాష్ బ్యాక్ కథనాలు, ఓపెనింగ్ బ్యాంగులూ మానెయ్యాలని. ఈ పనే చేశాడు ‘మయూరి’ దర్శకుడు. నేరుగా ఫ్లాష్ బ్యాక్ కాకుండా, మరుగుపర్చి సినిమాలో సినిమాగా చూపించాడు ఆ పూర్వ కథని.   బ్యాంగ్ తో ఓపెన్ చేయ కుండా సాదాగా కథ ప్రారంభించాడు. ప్రారంభంలోనే నిర్మాతకి సినిమాని చూపించి, అతన్ని చంపి టైటిల్స్ వేయడం - అంటే ఓ సంఘటనతో బ్యాంగ్ ఇచ్చి సినిమా ప్రారంభించడం -చాలా పాతబడిపోయిన కథనమే. దీన్ని బ్రేక్ చేశాడు ( ‘భలే భలే మగాడివోయ్’ లో కూడా బ్రేక్ చేశారు). ‘మయోరి’ స్ట్రక్చర్ త్రీ యాక్ట్ స్ట్రక్చరే. కేవలం ఆ స్ట్రక్చర్ చట్రంలో కథ చెప్పడంలో క్రియేటివ్ వేరియేషన్ కనబరచాడు. షార్ట్ ఫిలిమ్స్- వరల్డ్ సినిమా అనే డేటా బ్యాంక్ ని కలిగి వున్న దర్శకుడికి అబ్బిన ఈ క్రియేటివ్ వేరియేషన్స్ తో ఏది, ఎందుకు, ఎలా, ఎప్పుడు చూపించాడో   అదంతా రివ్యూలో చెప్పుకున్నాం. కనీసం ఇలా హార్రర్- థ్రిల్లర్- అడ్వెంచర్ సినిమాలకైనా ఔటాఫ్ బాక్స్ థింకింగ్ వుంటే బావుంటుంది.

          ఇప్పటి అవసరం ‘మయూరి లాంటి’ ఇంటలిజెంట్ రైటింగ్ తో కూడిన కమర్షియల్ సినిమాలు. పెద్ద సినిమాలకి ఇది ఎటూ కుదరదు. చిన్నసినిమాలు పెద్ద సినిమాల ఫార్మాట్ లోపడి పోకుండా, టెంప్లెట్స్ ని నమ్ముకోకుండా, స్వతంత్రంగా ఇంటలిజెంట్ రైటింగ్ తో కంటెంట్ ని పెంచుకున్నప్పుడు  ఏడాదికి ఓ రెండుమూడయినా సక్సెస్ లు చూడొచ్చు. చిన్న సినిమాలకి అసలు సక్సెస్ లే లేనప్పుడు, అనేకం  విడుదలకే నోచుకోలేనప్పుడూ, ఈ మాత్రం సక్సెస్ లు నయమే కదా- ఇంటలిజెంట్ రైటింగ్ తో?

-సికిందర్

.

టెక్నిక్ తంటా!

స్క్రీన్ ప్లే- దర్శకత్వం : నిఖిల్ అద్వానీ

తారాగణం : ఇమ్రాన్ ఖాన్, కంగనా రణౌత్
కథ- మాటలు : అన్శుల్ సింఘాల్, సంగీతం : శంకర్- ఎహెసాన్- లాయ్,
ఛాయాగ్రహణం : తుషార్ కపూర్
బ్యానర్ : యూటీవీ మోషన్ పిక్చర్స్- ఎమ్మే ఎంటర్ టైన్మెంట్
నిర్మాతలు :  సిద్ధార్థ్ రాయ్ కపూర్, నిఖిల్ అద్వానీ
విడుదల : 18 సెప్టెంబర్ 2015
***

          తీసిన పది  సినిమాల్లో ఎనిమిది ఫ్లాపులిచ్చి కూడా బిజీగా ఉంటున్న దర్శకుడెవరా అంటే  నిఖిల్ అద్వానీయే. గతవారం, ఈ వారం వెంట వెంటనే ‘హీరో’, కట్టీ బట్టీ’ అనే రెండు అట్టర్ ఫ్లాపులిచ్చి సత్తా చాటుకున్న అద్వానీకి, ఫ్లాపులివ్వడంలో సూపర్ ఫాస్ట్ డైరెక్టర్ గా అవార్డు లివ్వొచ్చు. ఎన్ని ఫ్లాపులిచ్చినా, ఇంకో ఫ్లాపు తీయడానికి నిర్మాత లెప్పుడూ సిద్ధంగానే  వుండడం అతడి అదృష్టం కూడా, ప్రేక్షకుల దురదృష్టం కూడా.

          ‘కట్టీ బట్టీ’ టైటిల్ ని చూసి ఇదేదో మాంచి రోమాంటిక్ కామెడీ అయ్యుంటుందని డబ్బు ఖర్చుపెట్టుకుంటే మాత్రం కోరి కఠిన శిక్ష విధించుకోవడమే. రెబెల్ పాత్రలతో మాంచి ఊపు మీదున్న కంగనా రణౌత్ ఇప్పుడింకేదో  టెర్రిఫిక్ పాత్ర నటించి ఆశ్చర్యపరుస్తుందని అనుకుంటే కూడా ఫ్లాపులో కాలేసినట్టే. 

          స్వయంగా అగ్ర నిర్మాత సిద్ధార్థ్ రాయ్ కపూర్ ఈ సినిమా స్క్రిప్టు  రఫ్ స్టేజిలో ఉన్నప్పుడే  సూపర్ హిట్టని తెలిసిపోయిందనీ, టాలెంటెడ్ రచయిత అన్శుల్ సింఘాల్ సంవత్సరం పాటూ స్క్రిప్టు మీద పనిచేశాడనీ, దర్శకుడు నిఖిల్ అద్వానీ తోడ్పడ్డారనీ సగర్వంగా ప్రకటించారు. మరి రెండో రోజే  ప్రేక్షకులెందుకు ముఖం చాటేశారో కూడా చెప్పాల్సి వుంటుంది. ఇంకా మొదటి సినిమా రాస్తూ అప్పుడే సింఘాల్ టాలెంటెడ్ రచయిత ఎలా అయిపోయాడో కూడా అర్ధం గాదు-  యువరచయితగా ఇంత కాలం చెల్లిన ప్రేమకథ ఇచ్చాక!

          అమీర్ ఖాన్ కూడా స్క్రిప్టులో కొన్ని మంచి సూచనలు చేశారనీ, ప్రివ్యూ చూశాక కన్నీరు కూడా కార్చారనీ ఇంకో పబ్లిసిటీ. ఇమ్రాన్ ఖాన్ తో బెడ్ రూమ్ సీన్ ని యూనిట్ సభ్యులెవర్నీ అనుమతించకుండా, తను షూట్ చూశానని కంగనా రణౌత్ అంటే, కాదు నేనే  చేశానని ఇమ్రాన్ అనడం, స్క్రిప్టు చర్చల్లో తను కూడా మంచి ఇన్ పుట్స్ ఇచ్చినందుకు రచయిత్రిగా తన పేరు కూడా వేయాలని కంగనా పట్టుబట్టినట్టూ- ఇలా ప్రతి ఒక్కరూ స్క్రిప్టు మీద పడిపోయి దాన్నో కళా ఖండంగా మార్చేశామన్నట్టు కితాబులిచ్చుకున్నారు. అసలు రచయిత దగ్గర్నుంచీ కంగనా వరకూ వీళ్ళందరికీ స్క్రిప్టు పట్ల వున్న అవగానేమిటన్న ప్రశ్న వేధించడం మొదలెడుతుంది సినిమా చూస్తూంటే. ప్రేక్షకులకి ఇంతదూరంగా ఎక్కడో 1990 లలో వుండిపోయి ఈ ఘనకార్యం చేశారా అన్పిస్తుంది. కట్టీ బట్టీ ( అంటే కటీఫ్) అని సినిమాకి టైటిల్ గా పెట్టినట్టు అన్పించదు- ప్రేక్షకులకి గుడ్ బై కొట్టేసేందుకే పెట్టినట్టుంది..

       రొటీన్ గా ఇది మరో పెళ్లి చేసుకోకుండా సహజీవనం చేసే జంట కథ. మాధవ్ కబ్రా అలియాస్ మ్యాడీ ( ఇమ్రాన్ ) బీరు అనుకుని ఫినాయిల్ తాగేసి హాస్పిటల్లో పడతాడు. ఫ్రెండ్స్ కాపాడతారు. మ్యాడీ మానసిక స్థితి బావుండదు. ఏదో పోగొట్టుకున్న వాడిలా బతుకుతూంటాడు- అతను  ఆర్కిటెక్చర్ స్టూడెంట్. అదే కాలేజీలో పాయల్ (కంగనా) ని తొలిచూపులోనే ప్రేమించాడు. ఆమెకి ప్రేమా దోమా నచ్చవు. కరెక్టు కుర్రాడు దొరికితే సహజీవనం తో టైం పాస్ చేద్దామనుకుంటోంది. పెళ్లి చేసుకోవాలనుకుంటున్న మ్యాడీ ఇందుకు రాజీపడి ఆమెతో సహజీవనం చేస్తాడు. కొంతకాలానికి ఇద్దరి మధ్యా తేడా లొస్తాయి. కోపతాపాలూ అసహనం పెరుగుతాయి. ఆమె పెడుతున్న ఖర్చుని అతను  ప్రశ్నించడంతో, ఆమె మాటాడ్డం మానేస్తుంది. ఇదింకా టెన్షన్ ని పెంచుతుంది. ఓసారి గోవా వెళ్ళా లనుకుంటున్నప్పుడు, గొడవపెట్టుకుని ఏర్  పోర్టు  దారిలో వదిలేసి వెళ్ళిపోతాడు. తర్వాత కోపం తగ్గి ఆమె కోసం చూస్తే  ఎక్కడా వుండదు.  సెల్ కూడా స్విచాఫ్ చేసి వుంటుంది. పిచ్చెక్కిపోయినట్టు  ఆమెని అంతటా వెతకడం ప్రారంభిస్తాడు. 

          ఆమె మంచిది కాదని ముందు నించీ చెప్తూంటే విననందుకు మందలిస్తారు అతడి చెల్లెలి తో సహా ఫ్రెండ్స్ అందరూ. ఇది ఇప్పుడూ నమ్మడు. ఏమూలో ఆమెలో తనమీద ప్రేమే ఉంటుందని ఆమె జ్ఞాపకాల్లో దిగాలుగా గడిపేస్తూంటాడు. అప్పుడామె ఢిల్లీ లో ఎవర్నో పెళ్లి  చేసుకుంటోందని తెలిసి అక్కడికి పరిగెడతాడు. అక్కడ ఆమె గురించి ఒక కఠోర వాస్తవం తెలుసుకుంటాడు.... 

          ఇదీ విషయం. ఇందులో ఇమ్రాన్ - కంగనా లిద్దరివీ హుషారు కల్గించని బోరు కొట్టే పాత్రలు. విడిపోయాక సరే, కలిసున్నపుడైనా రోమాంటిక్ గా సరదాగా ఉండని విడిపోయే పాత్రలివి. విడిపోయాక మరీ డల్  అయిపోతాయి. పాత్రల్లో పెప్ లేదు, దానికి తగ్గట్టే  నటనల్లో కిక్ లేదు ఈ మల్టీప్లెక్స్ ప్రేక్షకులకి ఉద్దేశించిన ప్రేమ కథలో. సినిమా మొదటి షాట్ దగ్గర్నుంచీ ఒపికని  పరీక్షించే నడకే. క్లయిమాక్స్ మరీ పాతకాలపు వ్యవహారం. ఇద్దరికీ ఈ సినిమా రాంగ్ సెలెక్షనే.

         సినిమాలో క్రియేటివిటీ అనేది ఎక్కడైనా వుందంటే అది తుషార్ కపూర్ ఛాయా గ్రహణంలో, శంకర్- ఎహెసాన్- లాయ్ సంగీతంలో, అమిత్ రే- సుబ్రతా చక్రవర్తిల కళా దర్శకత్వంలో మాత్రమే. స్క్రిప్టులో కాదు. ఇలాటి అవుట్ డేటెడ్ స్క్రిప్టుతో ఈ కళాకారుల శ్రమ బూడిదలో పోసిన పన్నీరే అయ్యింది. శాస్త్ర సాంకేతిక ఆవిష్కరణ లందుకుని భారతీయ సినిమాల్లో అన్ని విభాగాలూ ఉన్నతంగా ఎదుగుతున్నాయి- ఒక్క రచనా విభాగానికే శాస్త్రమూ లేదు, సాంకేతికమూ లేదు. ఇంత బోరు కొట్టే రచనలో పాటలు వచ్చినప్పుడే హుషారెక్కుతుంది, పాత పూర్తవగానే షరామామూలు బోరు. అంతర్జాతీయ స్థాయిలో వున్న ఛాయాగ్రహణం, కళాదర్శకత్వం కూడా ఇంత అథమంగా వున్న స్క్రిప్టుని ఎలా ఉద్ధరించగలవో అర్ధంగాదు.

          స్క్రిప్టుతో ఎక్కడ ఇబ్బంది వచ్చిందంటే, సహజీవనం అనే ఈ కాలపు అంశాన్ని, ఎప్పుడో ‘90 ల నాటి క్యాన్సర్ కథతో సింగారించడంతో వచ్చింది..పైగా మూడొంతుల కథనీ మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులతో చెప్పడం ఒకటి. మళ్ళీ ఈ సీన్లన్నీ చప్పగా సాగడం!

          హీరోయిన్ ఢిల్లీలో పెళ్లి చేసుకుంటోందని అక్కడికి పరుగెత్తిన హీరో, తీరా పెళ్లి కూతురు ఆమె కాదని తెలుసుకుంటాడు. అక్కడే హీరోయిన్ ని చూస్తాడు గానీ, అంతలోనే ఆమె కన్పించదు. హీరోని వారిస్తూ అక్కడికే వచ్చిన చెల్లెలు, హీరోయిన్ గురించి అప్పుడు రహస్యం బయటపెడుతుంది- ఆమెకి క్యాన్సర్ చివరి దశలో వుందనీ,  అందుకే ఆ చిన్న తగాదాని అవకాశంగా తీసుకుని అతన్నలా వదిలేసి వెళ్లి పోయిందనీ. ఈ సంగతి అతడి ఫ్రెండ్స్ కి  కూడా తెలుసనీ అంటుంది. 

          క్యాన్సర్ బదులు ఇంకేదో కారణం చూపించివుంటే, ఇంత మిస్టరీ వెల్లడయ్యే ముగింపూ, ఇంతవరకూ ఆమె మంచిది కాదంటూ హీరో దారి మళ్లిస్తూ వచ్చిన చుట్టూ పాత్రలకి సస్పెన్సూ, ఈ సినిమాకి మంచి సెల్లింగ్ పాయింటు అయ్యేవి. ఇలాకాక నత్త నడకతో సహనాన్ని పరీక్షించడమే గాక, తీరా క్లయిమాక్స్ లో క్యాన్సర్ అనడంతో సినిమా గంగలో కలిసిపోయింది. సహజీవనం అనే సమకాలీన కాన్సెప్ట్ కి కాలం చెల్లిన క్యాన్సర్  పాత మూస సింగారమైపోయింది.

          నత్త నడక అంటే ఈ సినిమాలో హీరో దగ్గర వుండే తాబేలు గుర్తుకొస్తుంది. ఈ తాబేలుని ఆమెకి గిఫ్ట్ గా ఇవ్వడానికి అల్లారు ముద్దుగా పెంచుతూంటాడు. ఈ తాబేలు- ఆ తాబేటి నడకలాగే వుంటుంది సినిమా నడక కూడా! కథ నడపడంలో తాము చేస్తున్న తప్పు అన్ కాన్షస్ గా ఇలా బయట పెట్టుకున్నట్టుంది. ఇది రచయిత బాడీ లాంగ్వేజ్ కావొచ్చు. నేను మొద్దు రచయితని మొర్రో అని ఈ శరీర -లేదా కలం భాషతో వెల్లడిస్తున్నట్టున్నాడు. పైగా ఈ తాబేలుకి మిల్కా అని పేరు పెట్టడం! మిల్కా సింగ్ పేరు పెడుతున్నప్పుడైనా కథ అలాటి పరుగుల రాజు వేగంతో ఉందా అనికూడా చూసుకోలేదు.  

       హీరో హీరోయిన్లు సహజీవనం చేశారు, విడిపోయారు. ఆమె కోసమే  తపిస్తున్నాడు. అతడి చెల్లెలు, ఇతర మిత్రులూ పదేపదే ఆమె మంచిది కాదని కౌన్సెలింగ్ చేస్తున్నారు. ఢిల్లీ వెళ్ళిపోయాడు. హీరోయిన్ పెళ్ళనుకుని వేరే పెళ్ళిలో గొడవలేపి అల్లరయ్యాడు. ఆ పెళ్ళిలో హీరోయిన్ని చూశాకా అర్ధమయ్యింది- అప్పుడు అక్కడికి వచ్చేసిన చెల్లెలు- ముందు నించీ ఇందుకే చెబుతున్నాం మేమంతా- అని క్యాసర్ సంగతి చెప్పింది. 

          ఇదొక మంచి  ట్విస్టు చుట్టూ పాత్రలకి. చెల్లెలూ ఇతర ఫ్రెండ్సూ అప్పుడు ఈ నిజంతో ముందుకు రావడం, అప్పటివరకూ అదొక సస్పెన్సే అన్పించని సస్పెన్స్ ని విప్పుతున్నట్టు వుండడమే గాక-అంతకాలం కన్పించకుండా పోయిన హీరోయిన్ తీరా అలా ఎదురుపడ్డం కూడా మిస్టరీనే వెల్లడిస్తోందీ  కథలో. సస్పెన్సు, మిస్టరీ ఈ రెండూ కోణాలూ ప్రేక్షకులకి చివరి వరకూ తెలియకుండానే ప్రవహించాయి. ఇది మరుగుపర్చిన ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనం. మామూలుగా ఎండ్ సస్పెన్స్ తో ఫ్లాపయ్యే సినిమా కథలకి- ఇలాటి  టచప్ తో నిలబెట్ట వచ్చని ఇక్కడ తేలుతోంది. ఆ మిస్టరీ క్యాన్సర్ అవడమే మొత్తం వ్రతాన్నీ చెడగొట్టింది!

          ఈ సస్పెన్స్- మిస్టరీ లని దృష్టిలో పెట్టుకునే  సీదా సాదా స్క్రీన్ ప్లే చేసుకోకుండా దాన్ని మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులేసి గజిబిజి చేశారు. సినిమాకి సెల్లింగ్ పాయింట్ క్లయిమాక్స్ లో  వూడిపడే సస్పెన్స్- మిస్టరీల ఎలిమెంట్స్ అయినప్పుడు- ఆ క్లయిమాక్స్ వరకూ స్ట్రెయిట్ నేరేషన్ లో కథ నడపకుండా-పదేపదే వచ్చే మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ తో నడిపి సహన పరీక్ష పెట్టారు. అంత  మంచి సెల్లింగ్ పాయిట్ వచ్చేటప్పటికి దాన్ని ఆస్వాదించే  ఓపికలేక ఆ కథనం తో నీరసించి పోయుంటాం. ఒక ఎలిమెంట్ అదున్న రూపంలోనే సెల్లింగ్ పాయింట్ అయినప్పుడు, ఇంకేవో టెక్నిక్కులతో ఆ ఫీల్ గల్లంతయ్యేట్టు  చేసుకుంటే ఎలా? 

          ఈ మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులు 36 సార్లు వుంటాయోమో! వీటిలో విషయంకూడా ఏ మాత్రం ఆసక్తికరం గా వుండదు. క్లయిమాక్స్ మొదలయ్యేవరకూ ఫ్లాష్ బ్యాక్సే వస్తూండడంతో స్ట్రక్చర్ కూడా చెదిరి పోయింది. హీరో గతంలో కాలేజీలో ప్రేమించడం మొదలుకొని, సహజీవనం, విడిపోవడం వరకూ ఈ ఎం ఎఫ్ ( మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాక్స్) లు క్లైమాక్స్ దాకా వస్తూనే వుంటాయి. ఇలా ఒక ఫ్లాష్ బ్యాక్  బిట్, ఒక నడుస్తున్న కథ బిట్ ల మధ్య బిగినింగ్- మిడిల్ విభాగాలు గల్లంతై పోయి- కథని పట్టుకోవడం రచయితని పుట్టించిన దేవుడి వల్ల కూడా కాదు. నడుస్తున్న కథలో పాత్ర ఆసక్తి పుట్టించక పోతే, దాని ఫ్లాష్ బ్యాకే వేయకూదదన్న మూలసూత్రం మాయం. అసలే కొత్త రచయిత, కొబ్బరికాయ దొరికినట్టు టెక్నిక్ టమారాలు!

          స్ట్రెయిట్ నేరేషన్ ( బిగినింగ్ - మిడిల్- ఎండ్ వరుసలో) కథ చప్పగా ఉంటుందని ఎలా అనగలం? మొదట్నించీ రాం గోపాల్ వర్మ ఎందుకు ఫ్లాష్ బ్యాకులతో ఒక్క సినిమా కూడా తీయలేదు? ఫ్లాష్ బ్యాకు వేయడమనేది వీవీఐపీల ‘బుగ్గ కారు’ హోదాగా ఫీలైపోతే ఎలా? 

          ఫ్లాష్ బ్యాకే లేకుండా ‘కట్టీ బట్టీ’ క్లయిమాక్స్ ఎఫెక్ట్ తీసుకురాలేమా? 2007 లో ప్రదీప్ సర్కార్ తీసిన ‘లగా చున్రీమే దాగ్’ (చున్నీ మైలపడింది) లో, ఏ ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఉందని క్లయిమాక్స్ అంతలా అలజడి రేపుతుంది? కథా వస్తువు పాత మూసే కావొచ్చు- కథనం? స్ట్రెయిట్ నేరేషన్- లేదా లీనియర్ నేరేషన్ లో- ఎంత ఊహించని ముగింపుకి దారి తీస్తుందది?

          ఈ కథ మిడిల్లో సమస్యతో సతమతమవుతున్న రాణీ ముఖర్జీ, ఇక చెల్లెలు కొంకణా సేన్ శర్మ పెళ్లి చేయడానికి బయల్దేరుతుంది. సరేలే, ఎ. కోదండ రామిరెడ్డి అప్పట్లో తీసిన ‘సంధ్య’ లో లాగా చెల్లెలి పెళ్లి చేసేసి త్యాగమయిగా మిగిలిపోతుంది కాబోలనుకుంటాం. ఇంతలో ఎక్కడ్నించో ప్రేక్షకులు మర్చిపోయిన అభిషేక్ బచ్చన్ వూడిపడతాడు!

          ఇతను ఫస్టాఫ్ లో రాణీ ముఖర్జీ ప్రేమకోసం రెండుసార్లు విఫలయత్నాలు చేసి వెళ్ళిపోయుంటాడు. ఈ పాత్ర ఇక ముగిసి పోయినట్టేనన్న అభిప్రాయం కల్గేలా చిత్రీకరిస్తాడు  దర్శకుడు. కానీ మిడిల్లో అనూహ్యంగా అతన్నే రప్పించడంతో, క్లయిమాక్స్ ఊహించని మలుపుతో ఎక్కడికో వెళ్ళిపోతుంది.

          చెల్లెలి పెళ్లి చేయడానికే బయల్దేరిన రాణీ, తను కూడా ఇక పెళ్లి చేసుకోవాల్సిన అగత్యం అనూహ్యంగా ఏర్పడుతుంది. కథలో అంతవరకూ లేని ఈ మిస్టరీ, ఈ సస్పెన్స్ ఫీల్ క్లయిమాక్స్ లో ఒక్కసారిగా ఉత్పన్నం కావడం లీనియర్ నేరేషన్ వల్ల సాధ్యమయ్యిందే. దీన్ని ఏ మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులూ వేసి చెడగొట్టలేదు. ఫ్లాష్ బ్యాక్ వేశారంటేనే  నడుస్తున్న ప్రధాన కథ కి బ్రేకు పడి. ఎప్పుడో జరిగిన పూర్వ కథ ముందుకు తేవడం. ఇలా ఓ 36 సార్లు పదేపదే జరిగితే అన్ని సార్లూ ప్రధాన కథకి బ్రేకులు పడినట్టే. ఏది ఫ్లాష్ బ్యాక్, ఏది కాదు వెతుక్కుంటూ సినిమా చూడాల్సిన మానసిక శ్రమ ప్రేక్షకులకి ఎందుకుండాలి? 

       ఈ సినిమా మొత్తం మీద తన చెల్లెలి పాత్రతో, నటనతో ఆకట్టుకునేది ఒక్క మిథిలా పల్కర్ మాత్రమే! 

-సికిందర్