479 : రివ్యూ!

దర్శకత్వం : రవి ఉద్యావర్
తారాగణం : శ్రీదేవి, అద్నాన్ సిద్ధిఖీ, సజల్ అలీ, నవాజుద్దీన్ సిద్ధిఖీ, అక్షయ్ ఖన్నా, అభిమన్యూ సింగ్ తదితరులు
కథ :  రవి ఉద్యావర్, గిరీష్ కోహ్లీ, కోన వెంకట్, స్క్రీన్ ప్లే : గిరీష్ కోహ్లి, సంగీతం; ఏఎర్ రెహమాన్, ఛాయాగ్రహణం: అనయ్ గోస్వామి
బ్యానర్ : మ్యాడ్ ఫిలిమ్స్,  థర్డ్ ఐ పిక్చర్స్
నిర్మాత : బోనీ  కపూర్, సునీల్ మన్ చాందా
విడుదల :  జులై 7, 2017
***
      ఇవాళ్ళ  రేప్ అతి సీరియస్ సమస్య. అయినా ఎంతటి నిర్భయ చట్టమూ రేపిస్టుల్ని ఆపలేక పోతోంది. చట్ట పాలనా అలాగే వుంది. రేప్ కేసుల్ని టెర్రరిజం కేసులతో సమానంగా పరిగణిస్తే గానీ  రేప్ కేసుల్లో రాజకీయ జోక్యాలూ, పోలీసుల పైత్యాలూ తొలిగేలా లేవు. రేప్ కేసులతో  వ్యవస్థల తీరు చూసి బాధితులు చట్టాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకోవడం చాలా కాలంగా సినిమాల్లో వస్తున్నదే. ఇప్పుడు కూడా ఇంకా అవే  పూర్వపు రేప్ రివెంజి డ్రామాలుగా రేపిస్టుల్ని చంపడం మాత్రమే చూపిస్తూ తృప్తి పడమంటున్నారు. ఇలా గత జనవరిలో హృతిక్ రోషన్ ‘కాబిల్’ చూశాం, ఇప్పుడు శ్రీదేవి ‘మామ్’ చూస్తున్నాం. ఒక రేప్ నేరంతో చట్టాలూ న్యాయవ్యవస్థ కూడా రేప్ అవుతున్నాయి. ఈ ‘రేపిస్టుల’ సంగతేమిటో చెప్పడం లేదు. 

          కొత్త దర్శకుడు, యాడ్ ఫిలిం మేకర్ రవి ఉద్యావర్ ఐదేళ్ళ తర్వాత శ్రీదేవిని మరోసారి తెర మీదికి తీసుకువస్తూ రివెంజింగ్ మామ్ గా చూపించాడు. గత ‘ఇంగ్లిష్ వింగ్లిష్’ తో  ఇంగ్లీషు నేర్చుకునే మధ్యతరగతి గృహిణిగా హాస్యంతో అలరించిన శ్రీదేవి, ఈసారి యమ సీరియస్ గా దుష్టుల్ని శిక్షించే భద్రకాళి అవతారమెత్తింది. ఒక్కొక్కరి అంతూ చూసింది. ఒకణ్ణి మరీ ఆటవికంగా శిక్షించింది. ఇలా విషయం కంటే శ్రీదేవి బ్రాండ్ విలువ మీద ఆధారపడుతూ తీసిన  ఈ యాక్షన్ థ్రిల్లర్ పూర్తి  వివరాలు ఈ కింద చూద్దాం... 

కథ 

      ఢిల్లీలో దేవకి (శ్రీదేవి)  ఒక బయాలజీ టీచర్. ఆమెకి బిజినెస్ మాన్ భర్త ఆనంద్ (అద్నాన్ సిద్ధిఖీ), ఆరేళ్ళ కన్న కూతురు ప్రియ, పద్దెనిమిదేళ్ళ పెంచిన కూతురు ఆర్య (సజల్ అలీ) వుంటారు. మారుతల్లి దేవకి పాఠాలు చెప్పే స్కూల్ (? ) లోనే చదివే ఆర్యకి ఆమె అంటే పడదు. దేవకి ఎంత దగ్గరకి తీసినా దూరంగా వుంటుంది. తండ్రి చెప్పినా వినదు. ఒకరోజు వేలెంటైన్స్ డేకి పార్టీకి వెళతానంటుంది. స్కూల్లోనే క్లాస్ మేట్ మోహిత్ ఆమె మీద కన్నేస్తాడు. పార్టీకి వచ్చిన ఆమెని ఫ్రెండ్స్ తో కలిసి కిడ్నాప్ స్తాడు. ప్రయాణిస్తున్న కారులో  రేప్ చేసి రోడ్డు పక్కన డ్రైనేజీ లో పడేసి వెళ్ళిపోతారు. ఈ కేసుని క్రైం బ్రాంచ్ ఇన్స్ పెక్టర్ ఫ్రాన్సిస్ దర్యాప్తు చేసి, నిందితుల్ని కోర్టులో పెడతాడు. సరైన సాక్ష్యాధారాలు లేక నిందితులు  విడుదలైపోతారు. హతాశుడైన ఆర్య తండ్రి ఆనంద్ కోర్టులోనే తిరగబడతాడు. అతణ్ణి అరెస్టు చేస్తారు. ఇవన్నీ నిస్సహాయంగా చూస్తున్న దేవకి ఇక ఒక నిర్ణయం తీసుకుంటుంది. దయాశంకర్ (నవాజుద్దీన్ సిద్ధిఖీ) అనే ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ సహకరించడానికి ముందుకొస్తాడు. అతనిచ్చే సమాచారంతో రేపిస్టుల్ని శిక్షించడం   మొదలెడుతుంది...

ఎలావుంది కథ 

      ఎన్నో కథలొచ్చాయి ఇలాటివి. కాకపోతే ఇది మదర్ సెంటిమెంటుతో కూడిన యాక్షన్ థ్రిల్లర్. విశాల ప్రయోజనంతో కాక వ్యక్తిగత ప్రతీకారానికే  పరిమితమైంది. తను చట్టాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకోవడానికి కారణమైన వ్యవస్థనేమీ అనకుండా రేపిస్టుల్ని శిక్షించడం.  గత ఏప్రెల్ లోనే రవీనా టాండన్ పునరాగమన ‘మాత్ర్’ కీ,  శ్రీదేవి ‘మామ్’ కీ తేడా ఏమీ లేదు- ‘మాత్ర్’ లో కూతురితో బాటు రవీనా పాత్ర కూడా రేప్ అవడం తప్ప. రవీనా కూడా వ్యవస్థతో లాభంలేక రేపిస్టుల్ని చంపడం మొదలెడుతుంది. ఇది కూడా మదర్ సెంటిమెంటుతో కూడిన యాక్షన్ థ్రిల్లర్. ఇలాటి కథలు మదర్ సెంటిమెంటుని కూతురి వరకే పరిమితం చేసి ప్రేక్షకుల్ని అంతని మించి ఫీలవ నివ్వడం లేదు, ఆలోచించ నివ్వడంలేదు. 

          కొరియన్ మూవీ ‘డోంట్ క్రై మమ్మీ’ (2012) కూతురికి జరిగిన అన్యాయానికి పగదీర్చుకోవడంతో బాటు, ఒక సామాజిక బాధ్యత ప్రదర్శిస్తుంది. మైనర్ రేపిస్టులు స్వల్ప శిక్షలతో బయటపడే పరిహాసం ఇంకెన్నాళ్ళూ అని శాసన కర్తల్ని ప్రశ్నిస్తుంది. నిజానికి ‘మామ్’ కొన్ని సీన్లతో సహా ఈ కొరియన్ మూవీకి అనుసరణ- మెసేజి మినహా. 

ఎవరెలా చేశారు 

      ప్రధానంగా శ్రీదేవి బ్రాండ్ వేల్యూని సద్వినియోగం చేసుకోవడానికి  ఒక బర్నింగ్ ఇష్యూని బలిపెట్టిన ( లేదా వాడుకున్న)  ప్రయత్నం కావడం చేత- సహజంగానే శ్రీదేవి పర్సొనా, దానికి కాస్త అంతంతమాత్రం మదర్ సెంటిమెంటు, భారీ రివెంజెమోషనూ  కలిపి పాత్రని సృష్టించారు. ఈ పాత్రలో ఆమె చూపిన అభినయ చాతుర్యం ఆమె ఇప్పటి  సినిమాలకి చాలా అవసరమనే ఎమోషన్ని  క్రియేట్ చేస్తుంది. హీరోయిన్ గా వున్నప్పటి కంటే ఇప్పుడు చాలా గ్రేస్ ఫుల్ గావుంది. ఆమె ఏం చెప్పినా జనం వింటారు. అయితే పాత్రకి,  నేనూ - నా కూతురే  అని కాకుండా, నేనూ - నా కూతురూ - ఇంకెందరో ఇలాటి కూతుళ్ళూ- వ్యవస్థా-  అనే చతుర్విధ ధర్మం వుంటే జనం వినడమేమిటి, పాటిస్తారు కూడా. 

          కూతురికి జరిగింది తెలిసినప్పుడు ఆమె గుండె పగిలే రోదన, చివర్లో చివరి రేపిస్టుని మంచు కొండల్లో చంపుతున్నప్పుడు రక్తం గడ్డ కట్టుకు పోయే ఎమోషన్, ఈ సినిమాకి ఆమె ప్రసాదించిన రెండు గుర్తుండిపోయే దృశ్యాలు. శిక్షించడానికి వెళ్ళడం, దాక్కోవడం, గుట్టు చప్పుడు గాకుండా పనిపూర్తి చేసుకురావడం క్లాస్ యాక్షన్. ఈ క్లాస్ రివెంజి ప్రక్రియతో బాటు, వ్యవస్థ సంగతెలాగూ లేదు, కనీసం ఫ్యామిలీనైనా పట్టించుకోవాల్సింది. 

         కూతురు ఇప్పుడు కూడా ద్వేషంతో దగ్గరకి రానివ్వకపోయినా కనిపెట్టుకుని వుండమని భర్త కైనా చెప్పదు. రేపైన అమ్మాయిని - అందులోనూ గ్యాంగ్ రేపైన అమ్మాయిని మూసిన గదిలో ఒంటరిగా వదిలేస్తే ఏం జరగవచ్చో ‘డోంట్ క్రై మమ్మీ’ చూపిస్తుంది. అక్కడికి తల్లి పాత్ర నటించిన సియోన్ యూ, టీనేజి కూతురికి కౌన్సెలింగ్ ఇస్తూనే వుంటుంది (ఇది కూడా టీచర్ పాత్రే). నువ్వు బయటి కెళ్ళాలి, ఫ్రెండ్స్ ని కలవాలి, స్కూలు కెళ్లాలి, హాలీ డే ట్రిప్ కెళ్దామా? లాంటి చల్లని మాటలుచెబుతుం

టుంది.  

          శ్రీదేవి దేవకి పాత్ర టీచర్ అయినా ఈ క్యారక్టరైజేషన్ తో వుండదు. మన సినిమాల్లో మొదట్లో ఒకే  సీన్లో ఈ హీరో లేదా హీరోయిన్ పాత్ర ఫలానా ఈ ప్రొఫెషన్ లో వుందని చూపించి,  ఇక దాని తాలూకు పాత్రచిత్రణ జోలికే  పోకుండా అక్కడే వదిలేస్తారు. పైగా దేవకి  బయాలజీ టీచర్ అని ఎస్టాబ్లిష్ చేశారు. అలాంటప్పుడు కూతురు గ్యాంగ్ రేప్ అయినప్పుడు, ఆ మెడికల్ దర్యాప్తు ప్రక్రియ పట్ల  ఎందుకు అప్రమత్తంగా లేదు ఒక బయాలజీ టీచర్ గా? అలాగే తానొక టీచర్ అయినప్పుడు, వ్యవస్థలు ఎలా పనిచేస్తాయో తెలీని సగటు మనిషిలా ఎలా వుంటుంది. పోరాటం చేసే పాత్రకి  ఇలాటి లోపాలుంటాయా? 

      ఇంకొక విషయమేమిటంటే, చిన్న కూతురిని గాలి కొదిలేయడం. పెద్ద కూతురికి జరిగిందానికి దేవకి లోనైన భయందోళనలు, బయట చదువుకుంటున్న  చిన్న కూతురికి ఎందుకు వర్తించవో అర్ధంగాదు. పెద్ద కూతురి  భయానక గ్యాంగ్ రేప్ తో చిన్న కూతురితో యాదృచ్చికంగా మరింత ప్రొటెక్టివ్ గా వుండే మదర్ ఇన్ స్టింక్ట్ ఏమైందో తెలీదు. భయంతో ఆ చిన్న కూతుర్ని హత్తుకునే దృశ్యమే లేదు.  శ్రీదేవీ  - ఆమెకి  ఎంతో రివెంజీ  – ఇదే  పెట్టుకున్నారు పాత్రకి. 

          భర్త పాత్ర నటించిన పాకిస్తానీ నటుడు అద్నాన్ శ్రీదేవికి బాగానే మ్యాచయినా, పాత్ర అర్ధవంతంగా ప్రవర్తించదు. కేసు ఓడిపోయి అప్పీల్ కెళ్తాను, అప్పీల్ కెళ్తాను అంటూంటాడే తప్ప,  అప్పీల్ కే వెళ్ళడు. చక్కగా ఆఫీసులో కూర్చుని బిజినెస్ చూసుకుంటూ వుంటాడు. ఇలాటి తండ్రి కూడా వుంటాడేమో! 

          ఇక పెద్ద కూతురు ఆర్య రూపంలో పాకిస్తానీ సజల్ అలీ. చూడ్డానికి బాగానే వుంది, ఇది రెండో సినిమా. సీరియల్స్, టెలి ఫిల్ములు 45 వున్నాయి. కాబట్టి నటనలో అనుభవమున్నట్టే. తెరమీద కన్పిస్తూనే వుంది. ఫాం హౌస్ లో స్వింగింగ్ పార్టీలో  ఫ్రీకీ లైఫ్,  కూకే కాన్ జంట పాటల్లో ఆమె జోష్ వొక హైలైట్ సినిమాకి. తదనంతర విషాదంలో పాసివ్  గానే వుండిపోతుంది గదిలో. అసలేం మాట్లాడదు. జరిగిందాని పట్ల ఏ వైఖరీ తీసుకోకుండా నిస్త్రాణంగా వుండిపోతుంది. కొరియన్ మూవీలో టీనేజి కూతురు, తల్లి చెప్పే చల్లని మాటలకి- అలా చేస్తే నాకు జరిగినదంతా మాయమై పోతుందా? అని జవాబు దొరకని ప్రశ్న అడుగుతుంది. ఈమె పాత్రని విషాద ఘటన  తర్వాత ఆపెయ్యలేదు, ముందుకింకా  నడిపించారు. 

          క్రైంబ్రాంచ్ ఇన్స్ పెక్టర్ ఫ్రాన్సిస్ గా చాలాకాలం తర్వాత అక్షయ్ ఖన్నా అప్పీయరెన్స్.  అయోమయం పాత్ర. ఫాస్ట్ ట్రాక్ లో కేసు టేకప్ చేసి,  తీరా మెడికల్ ఎవిడెన్స్ ని కాపాడలేకపోతాడు. కోర్టులో కేసు ఓడిపోయి, తను చేయలేక పోయిన  పనిని  శ్రీదేవి చేసుకుపోతూంటే అడ్డు పడుతూంటాడు. ఆధారాలు సేకరించి అరెస్టు చేస్తానంటాడు. లైట్ తీసుకో అని పై అధికారి అన్నాక,  శ్రీదేవికి సహకరించడానికి వచ్చేస్తాడు క్లయిమాక్స్ లో. 

        ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ గా నవాజుద్దీన్ ఈసారి పూర్తిగా గెటప్మా ర్చేసుకుని, కామెడీని పంచిపెట్టే  పాత్ర పోషించాడు. అతడి హవా ఇంకా నడుస్తోంది. అయితే ఈ క్యారక్టర్ ని కూడా బతకనివ్వలేదు రైటర్లు. శ్రీదేవికి సమాచార మివ్వడానికి కలిసే చోట ఒకర్నొకరు ఎరగనట్టే వుండాలని అంటాడు. కానీ సీసీ కెమెరాలు చూస్తూనే వుంటాయని తెలుసుకోడు. రైల్వే స్టేషన్లో, ఆర్ట్ ఎగ్జిబిషన్లో  కేర్ ఫ్రీ బర్డ్స్ లా వుంటారు ఇద్దరూ. అక్కడ ఆమె కోసం పెన్ డ్రైవ్ పెట్టేసి పక్కకి తప్పుకుంటే, సీసీ కెమెరాలు చూడవా?  ముందుగా కలవాలనుకున్నచోట రెక్కీ నిర్వహించి చుట్టూ ఓ లుక్ కూడా వేయడు. డిఫెక్టివ్ డిటెక్టివ్

     ఇంకొక తప్పుడు పనేమిటంటే, మనిద్దరం కలుసుకుంటున్నట్టు మూడో కంటికి తెలియనివ్వద్దని అన్నాక,  తన గోప్యత  విషయంలో అతణ్ణి పూర్తిగా నమ్ముతుందామె. చివరికి హత్యకి గురవుతాడు. అతడి కళ్ళద్దాల్లో స్పై కెమెరా దొరుకుతుంది. అందులో తనని చంపినవాడి ఇమేజితో  బాటు,  అప్పుడప్పుడు తను శ్రీదేవిని కలుసుకున్న దృశ్యాలు కూడా వుంటాయి. ఏమిటిది? ఒక డిటెక్టివ్ గా క్లయింట్ తో బ్రీచ్  ఆఫ్ కాంట్రాక్టు కి పాల్పడినట్టు కాదా? పాత్రకి ఇలాటి ఉద్దేశం లేదని మనకి తెలుసు. ఎలాగోలా కథని ముగింపుకి తెచ్చేద్దా మనుకుని,  చనిపోయిన వాడికి కళంకం తెచ్చి పెట్టారు రైటర్లు.
 
          దర్శకుడు యాడ్ ఫిలిం మేకర్ అవడం వల్ల  సహజంగానే రిచ్ విజువల్స్ వున్నాయి. ప్రయాణిస్తున్న కారులో రేప్ జరుగుతోందన్న భావం కల్గిస్తూ చేసిన చిత్రణ మంచి  క్రియేషన్. అర్ధరాత్రి  నిర్జన రోడ్ల మీద ఎల్లో టింట్  లో చేసిన ఈ చిత్రీకరణకి,  ఏఆర్ రెహ్మాన్ ఇచ్చిన బిజిఎం జరుగుతున్న అకృత్యం పట్ల ఏహ్యభావం కల్గించేట్టు వుంది. ఫాం హౌస్ పార్టీలో వెంట వెంటనే వచ్చే రెండు సాంగ్స్, వాటి చిత్రీకరణా  అంతవరకూ పాత్రల  పరిచయాలతో నిదానంగా సాగుతున్న కథనాన్ని ఒక్కసారి పైకి లేపుతాయి. నటనల్ని రాబట్టుకోవడంలో, షాట్స్ ని ప్లాన్ చేయడంలో దర్శకుడు అందెవేసిన చేయిలా వున్నాడు. తన టాలెంట్ కి  ఒక కమర్షియల్ సినిమాకి కంటెంట్ పరంగా ఇంతే చాలనుకుంటే అదొక లెవెల్, కంటెంట్ కూడా ముఖ్యమనుకుంటే ఇంకో లెవెల్ లో వుంటాడు తను.

 చివరికేమిటి  

    ‘డోంట్ క్రై మమ్మీ’ లో కంటెంట్ వుంటుంది గానీ అది చంపడం మొదలెట్టే వరకే. చంపడం మొదలెట్టాక ఆ సీన్స్ చప్పగా వుంటాయి. కంటెంట్ లో  కూతురితో వుండే డ్రామా, న్యాయం కోసం తపనా, పాత్రచిత్రణలూ  అన్నీ అర్ధవంతంగా, బలంగా ఎందుకుంటాయంటే, వీటికి స్వల్ప శిక్షలతో మైనర్ రేపిస్టులు బయటపడుతున్న – చట్ట సవరణని కోరుతున్న కాన్సెప్ట్ నేపధ్యం వుంది. ‘మామ్’ కి ఇలాటి కాన్సెప్ట్ లేదు. కొరియన్ మూవీలోంచి రెండు మూడు పాత్రల్ని, కొన్ని సీన్స్ ని, గ్యాంగ్ రేప్  ప్రధాన ఘట్టాన్నీ తీసి యాక్షన్ ధోరణికి వాడుకున్నారు. కొరియన్ మూవీ ఇంకా ఎక్కడ కట్టుబడిందంటే, మైనర్ రేపిస్టులతో సమస్యని చూపిస్తున్నందుకు,  రేపిస్టులందరూ ఆ ఏజి గ్రూపులోనే వుండేట్టు చూశారు. ‘మామ్’ లో కనీసం ఇప్పుడున్న ట్రెండ్ ప్రకారం యూత్ వర్సెస్ యూత్ కథగానైనా మల్చుకోలేదు. అదే ‘పింక్’ లో కథకి తగ్గ పాత్రలుగా యూత్ వర్సెస్ యూత్ గానే వుంటుంది. ఇది బాక్సాఫీసు అప్పీలుకి బాగా తోడ్పడింది. ‘మామ్’ లో క్లాస్ మేట్ తప్పితే, అతడి అన్న, ఇంకో వాచ్ మన్, మరింకో గూండా లాంటి వయసుమీరిన పాత మూస ఫార్ములా పాత్రల వల్ల శిల్పం చెడింది.

          ఇక నిర్భయ ఉదంతం తర్వాత దేశంలో చిల్లీ స్ప్రేలు,  వుమన్ సేఫ్టీ యాప్స్ ల పట్ల అవగాహన పెరిగి వీటి వాడకం పెరిగింది. పోలీసులు కూడా బయటి కెళ్ళే అమ్మాయిలు ఏ ఏ జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలో ఇప్పటికీ ప్రచారం చేస్తూనే వుంటారు.  ప్రమాదంలో వున్నారనిపిస్తే యాప్ లో ఒక్క క్లిల్ చేస్తే చాలు, ఐదు చోట్లకి ఎలర్ట్ వెళ్ళిపోతుంది. అలాగే ఏ మాత్రం అనుమానం వచ్చినా చిల్లీ స్ప్రే కొడితే ఇరవై నిముషాలు లేవకుండా మూర్ఛ పోతారు రికామీలు. స్త్రీ స్వేచ్ఛకి  ఫ్రీ టికెట్ లేదు. ఆత్మరక్షణ చేసుకోగలిగితేనే స్వేచ్ఛ. మేం తిరుగుతాం, మమ్మల్ని మీరే కాపాడాలీ అంటే,  పోలీసులు వెంట తిరుగుతూండాలి పనులు మానుకుని. 

          శ్రీదేవి కూతురు ఆ నైట్ ఎక్కడో ఫాం హౌస్ కి పార్టీకి వెళ్తోంటే, సెల్ చార్జింగ్ వుందా?  అనడుగుతుంది. ఆమె చేయాల్సింది యాప్ డౌన్ లోడ్ చేసివ్వడం, బ్యాగులో ఒక  చిల్లీ స్ప్రే వుంచడం- ఒక తల్లిగా, అందులోనూ టీచర్ గానూ. ఇవేం చెయ్యక కత్తి పట్టుకుని బజార్న పడితే మామ్ అన్పించుకోదు. పోవయ్యా సినిమా కథకి ఈ లాజిక్కులేమిటి, ఇలాగైతే రేప్ ఎలా జరుగుతుంది?  అంటే - రేప్ ఎలాగైనా చేసుకో, అది నీ సమస్య. ముందు పాత్రల్ని కాలానుగుణంగా చూపించు. రేపులతో భగ్గుమంటున్న  దేశంలో  పోలీసులు చేస్తున్న ప్రచారానికి వ్యతిరేకంగా అజ్ఞానపు పాత్రల్ని గ్లామరైజ్ చెయ్యకు. ఎంత కమర్షియల్ సినిమాకైనా కొంత బాధ్యత వుంటుంది.

***

       మొన్న ‘కాబిల్’ లో చూశాం, ఆ తర్వాత ‘మాత్ర్’ లో, ఇప్పుడు ‘మామ్’ లో... అవగాహన లేని పోలీస్ ప్రొసీజర్లు. మూడేళ్ళ క్రితమే ఒకవైపు కేంద్ర ప్రభుత్వం రేప్ బాధితుల వైద్య పరీక్షల్ని లాలూచీ పడుతున్నారని పోలీసుల పరిధి నుంచి తప్పిస్తే, సినిమాల్లో ఇంకా రద్దయిన పాత పద్ధతులే. ఇక నుంచి రేప్ బాధితురాలు ముందు పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్లి కంప్లెయింట్ చేయనవసరం లేదనీ,  నేరుగా ఏ డాక్టర్ దగ్గరికైనా వెళ్లి వైద్య పరీక్షలు కోరవచ్చనీ, ఆ రిపోర్టుతో వెళ్లి పోలీసు కంప్లెయింట్ ఇవ్వొచ్చనీ, డాక్టర్లు పరీక్షకి నిరాకరించినా, పోలీసులు ఆ రిపోర్టు ఆధారంగా కేసు నమోదు చేయకపోయినా జైలుకే పోతారనీ నిబంధనలు పెట్టింది కేంద్రం.

          కాబిల్, మాత్ర్ తో బాటు మామ్ ఈ వైద్యపరీక్షల్నే పాత ప్రొసీజర్ తో చూపించి రేప్ బాధితులకి తప్పుడు సమాచారాన్ని అందిస్తున్నాయి. మామ్ లో ఇంకా ఘోరం. రాత్రి మామ్ పోలీస్ కంప్లెయింట్ ఇస్తుంది. ఉదయం పోలీసు డాగ్ ని అనుసరించి డ్రైనేజీ దగ్గరి కొస్తాడు. మిస్సింగ్ కేసుని డెత్ కేసుగా అనుకుని ఎందుకు గాలిస్తున్నారో తెలీదు. ఆ  డ్రైనేజీలో బాధితురాలు దొరికితే, సమాచారం తెలుసుకుని పై అధికారి- ఆమె ఎస్కార్ట్ కానట్టుంది, రేప్ కేసులా వుంది,  టేకప్ చెయ్ – అంటాడు ఇన్స్ పెక్టర్ తో. రాత్రి మామ్ కూతురు కన్పించడం లేదని ఫోటోలు కూడా ఇస్తే, ఆ కూతుర్ని  ఎస్కార్ట్ అని ఎలా అంటాడు? ఎస్కార్ట్ కాదు, రేప్ కేసులా వుంది-  అనడమంటే, ఎస్కార్ట్ రేప్ అయితే రేప్ కేసు కాదా? 

          అలాటి స్థితిలో దొరికిన బాధితురాల్ని వెంటనే రేప్ దృష్టితో వైద్యపరీక్షలు చేయించాలి. ఆమె గాయాలకి చికిత్స చేస్తూ గడిపేసి- తీరా 72 గంటల తర్వాత రేప్ ఎవిడెన్స్ లేదని రిపోర్టు!  నిందితులు జంప్. ‘డోంట్ క్రై మమ్మీ’ లో సకాలంలో మెడికల్ ఎవిడెన్స్ సేకరించి, బాధితురాలు కోలుకున్నాక, లేడీ పోలీసులు ప్రశ్నిస్తారు ఆమె పీరియడ్స్ గురించి. ప్రెగ్నెన్సీ ప్రమాదాన్ని నివారించే దృష్టితో. ఇంకా కన్యాత్వం ఎప్పుడు పోగొట్టుకున్నావని కూడా కీలక ప్రశ్న వేస్తారు. 

          శ్రీదేవి శిక్షించే  విధానాల్లో ముందుగా వాచ్ మాన్ కి హిజ్రాల చేత లింగ విచ్ఛేదం  గావిస్తుంది. ఇది క్రూరంగా  వుంటుంది. తర్వాత మోహిత్  అన్న కోసం చేసే ప్లానులో, యాపిల్ గింజల్లోంచి  సైనేడ్ తీసి, వాడి ఫిట్ నెస్ సప్లిమెంట్ లో కలుపుతుంది. అది తాగి  వాడికి పక్షవాతం  వస్తుంది. ఇక అక్కడే లాప్ టాప్ లో గూగుల్ సెర్చ్ లో సైనైడ్ తయారీ గురించిన ఇన్ఫర్మేషన్ కోసం చూసినట్టు పరిస్థితి క్రియేట్ చేస్తుంది. ఆ టైములో ఆ డిజిటల్ ఫింగర్ ప్రింట్స్ మోహిత్ వే నని వాణ్ణి జైల్లో వేస్తారు. నాల్గో రేపిస్టు మీద ప్లాన్ చేయకుండానే వచ్చి మీద పడతాడు. ఆమె చేపట్టిన రెండో విధానం మాత్రం బాగా హైలైట్ గా  వుంది సినిమాకి.

          కానీ ఎంత చేసీ ఇలాటి సినిమాల్లో వన్ వే లో శిక్షించుకుంటూ వెళ్ళడమే కాబట్టి కథ మొత్తం ముందే తెలిసిపోయి సస్పెన్స్ వుండదు. ఈ లోటుని కేసుని గల్లంతు చేసిన వ్యవస్థని కూడా టార్గెట్ చేస్తూ పూరించవచ్చు. కనీసం మామ్ అనుభవిస్తున్న బాధ - రకరకాల స్థాయుల్లో రాజకీయనాయకులకీ, పోలీసులూ న్యాయ పాలకులకీ,   రేప్ కేసుల్లో ఇక మనం జోక్యం చేసుకోకూడదురా బాబూ అని,  దండం పెట్టుకునే తీవ్రతతో కదిలించేలా వున్నా, ఎంతో సామాజిక ప్రయోజనం కూడా నెరవేరేది.

-సికిందర్
cinemabazar.in 

         

రివ్యూ!

రచన- ద‌ర్శ‌క‌త్వం: శివ నిర్వాణ

తారాగ‌ణం: నాని, నివేదా థామ‌స్‌, ఆది పినిశెట్టి, ముర‌ళీశ‌ర్మ‌, పృథ్వి, తనికెళ్ళ భరణి 

స్క్రీన్‌ప్లే, మాటలు: కోన వెంకట్‌, సంగీతం: గోపీ సుంద‌ర్‌, ఛాయాగ్రహణం :  కార్తీక్‌ ఘట్టమనేని

బ్యానర్ : డి.వి.వి. ఎంటర్‌టైన్‌మెంట్స్‌ 

నిర్మాత‌: దానయ్య డి.వి.వి

విడుదల : జులై 7, 2017

***

      ‘మజ్నూ’ అనే ముక్కోణ ప్రేమ కథతో చేదు అనుభవమైన తర్వాత నాని, మళ్ళీ ‘నిన్ను కోరి’  ముక్కోణం తోనే సిద్ధమయ్యాడు. కొత్త దర్శకుడు శివ నిర్వాణ ఈ తొలి ప్రయత్నానికి ప్రేమ కథే క్షేమదాయకమని అందరు కొత్త దర్శకులకి లాగే  అనుకున్నాడు. సింగిల్ విండో స్కీములతో షైనింగ్ తగ్గిన కోన వెంకట్ కి సింగిల్ గా ఈ ప్రేమ కథ రాసే అవకాశం లభించింది. నిర్మాత డివివి దానయ్యకి వీళ్ళందరితో ఒక పండగ  వాతావరణం కన్పించింది. ఇప్పుడిది ప్రేక్షకులకి ఎంత పండగయ్యిందో ఓ సారి చూద్దాం.

కథ 

    వైజాగ్ లోఉమ (నాని) గణాంకశాస్త్రంలో  పిహెచ్ డీ చేస్తూంటాడు. సరదాగా వూర డాన్సులు చేస్తూంటాడు. డాన్సు నేర్చుకోవాలనే పల్లవి (నివేదా థామస్) పరిచయమవుతుంది. ఒక వెంట పడుతున్న ‘విజయవాడ  మనోహర్’ లాంటి వాడి పీడా ఆమెకి వదిలించే క్రమంలో ఆమెకి ధైర్యమంటే ఏమిటో నేర్పుతాడు. ఇది నచ్చి ప్రేమిస్తున్నానంటుంది. సెలవులకి  హాస్టల్ ఖాళీ చేయాల్సి వచ్చి ఉమా పల్లవి వాళ్ళ పోర్షన్ లో దిగుతాడు. ఇక్కడ పల్లవి తల్లి దండ్రులు ఆమెకి పెళ్లి చేసేయాలని నిర్ణయిస్తారు. అదే సమయంలో ఉమకి ఢిల్లీలో పీ హెచ్ డీ  చేసే అవకాశం వచ్చి వెళ్ళిపోతాడు. అరుణ్ (ఆది) తో పల్లవి పెళ్ళయి పోతుంది. ఇది తెలిసి  ఉమా దిగులు పెట్టుకుంటాడు. ఇష్టం లేని పెళ్లి చేసుకున్న పల్లవి ఎంత దుఃఖ పడుతోందో నని. అరుణ్ తో పల్లవి అమెరికాలో సెటిలవుతుంది. అక్కడే ఉమా వున్నాడని తెలుసుకుని వెళ్లి కలుస్తుంది. తను సంతోషం గానే వున్నానంటుంది. నమ్మకపోతే పది రోజులు  తనతో వుండి చూడమంటుంది. సంతోషంగా లేవని తేలితే తనతో వచ్చేయాలని అంటాడు. సంతోషంగా వున్నానన్పిస్తే నువ్వు మారాలంటుంది. సరే నంటాడు. 

          ఇదీ విషయం. ఈ ఒప్పందంతో ఉమా పల్లవి ఇంట్లోకి ప్రవేశించాక  ఏం  జరిగిందన్నది మిగతా కథ. 

ఎలావుంది కథ 

      రొటీన్ గా ముక్కోణమే అయినా, ఇందులో హీరో హీరోయిన్లు చేసుకునే  ఒప్పందంతో  కొత్తగా అన్పించి ఆసక్తి రేపుతుంది. కానీ  ఈ ఒప్పందం ప్రకారం కథ  నడవక తద్విరుద్ధంగా ఎటెటో వెళ్ళడంతో-  మళ్ళీ అదే మూడు పాత్రల  మధ్య ప్రేమ కోసం  ప్రాకులాటల కొచ్చి తేలుతుంది. ఎప్పట్లాగే కేవలం ‘మనసులకి సంబంధించిన’ అదే మూస  ప్రేమ కథ ఇది. నేటి పోటీ యుగంలో  ప్రేమల్లో- పెళ్ళయ్యాకా యువత ఎదుర్కొంటున్న కొత్త సమాజికార్ధిక సమస్యల జోలికి ఇకనైనా పోదల్చుకోని రొటీన్ ఇది. ఈ కథకి ముగింపుని కూడా అభ్యుదయంగా చూపలేని రాజీ ధోరణితో వుంది. ఈ అన్ని కారణాల వల్ల ఇది కథా లక్షణాలతో కాకుండా,  గాథకి సరిపోయే లక్షణాలతో వుంది. 

ఎవరెలా చేశారు 

      ‘నేను లోకల్’ నాని  కాకుండా ఇక్కడ ‘నేను నాన్ లోకల్’ నానీ కన్పిస్తాడు. నేచురల్ స్టార్ గా ‘నేను లోకల్’ లో లాగా అన్నేచురల్ కాకుండా నేచురల్ పాత్రనే  నటించినా,  పాత్ర నటించడానికి కథలో అన్నీ బలహీన కారణాలే వున్నాయి. అందుకని  ఇది ఏమీ చేయని పాసివ్ పాత్రగానే వుండిపోయింది. పాసివ్ పాత్ర అంటే ఏమిటో ఇంకా అర్ధంగాక పోవడంవల్ల మళ్ళీ మళ్ళీ ఇవే పోషిస్తున్నారు హీరోలు. వాళ్లకి ప్రణామాలు. ఇందులో చివర్లో నాని మాస్టర్ స్ట్రోకు డైలాగు- జీవితం మనకెన్నో ఛాన్సులిస్తుంది, దానికి మనం ఒక్క ఛాన్సు ఇద్దాం – అనే దాన్ని యాక్టివ్ పాత్రలకి అన్వయించి ఒక్క ఛాన్స్ ఇస్తే, ఇలాటి సినిమాలని నాని ఎక్కడికో తీసికెళ్ళి పోగలడు. పాత్ర చిత్రణ చూడక నాని మ్యానరిజమ్స్ ని, డైలాగ్స్ నీ చూసి ఎంజాయ్ చేసే ప్రేక్షకులకి ఇది కనువిందు. 

          ఈ సినిమా సల్మాన్ - ఐశ్వర్య- అజయ్ ల ‘హమ్ దిల్ దే చుకే సనమ్’ సంజయ్ లీలా భన్సాలీ అపూర్వ కానుకకి  నకలు అని తెలిసిపోతుందని  పాత్రలచేతే ఈ సినిమాని ప్రస్తావన చేశారు. అయితే నానీ సల్మాన్ ఖాన్, ఆదీ అజయ్ దేవగణ్ లు సంజయ్ లీలా గ్రిప్ లోంచి తప్పించుకుని, కేవలం నివేదా ఐశ్వర్యా రాయ్ మాత్రమే భన్సాలీకి చిక్కి చక్కగా నటించింది. ఆమె పాత్ర సంఘర్షణాత్మకం. పాత్రకి మూలాల్లేవనేది తర్వాతి సంగతి. మూలాల్ని నమ్మిస్తూ నటించింది. 

          ఆది పినిశెట్టి ముగింపుకి ముందు వరకూ ఈ సినిమాలో ఎందుకున్నాడూ అన్నట్టుంటాడు. అలా ఉండేందుకు చివర్లో ఎండ్ సస్పెన్స్ విప్పుతాడు. కానీ హీరో హీరోయిన్లు చేసుకున్న ఒప్పందం ప్రకారమే కథ నడిచి వుంటే, వాళ్ళతో ఇంటరెస్టింగ్ గేమ్ ఆడుకునే అవకాశముండేది. అప్పుడు వాళ్ళ మధ్య  ఎందుకున్నాడో బలహీన కారణాలు చెప్పుకునే అవస్థ తప్పేది.

          సహాయ పాత్రలు మురళీశర్మ, పృథ్వీలు సున్నిత హాస్యంతో నవ్విస్తే, తనికెళ్ళ భరణి క్లాసులు పీకే పాత్రలో కూడా నవ్విస్తారు. కోన వెంకట్ పెద్దగా కథా లక్షణాలు పట్టించుకోకుండా గాథ రాసేసి, స్క్రీన్ ప్లే చేసి- (గాథకి స్క్రీన్ ప్లే ఏముంటుంది), తన బ్రాండ్ మాటలు కాకుండా సెన్సిబుల్ డైలాగులు, కామెడీ రాశారు.  గోపీ సుందర్ సంగీతంలో ‘అడిగా అడిగా’ ఒక్కటే క్యాచీగా కుదిరింది. పాటల ప్లేస్ మెంట్ ఇంకా కుదరాలి. చివరి పాట నాని ఇంకా పూర్తి చెయ్యని ఎక్స్ ప్రెషన్ మీద అకస్మాత్తుగా ప్రారంభమైపోతుంది. కార్తీక్ ఘట్టమనేని ఛాయాగ్రహణం చాలా ఉన్నత ప్రమాణాలతో వుంది. అయితే ఇలాటి కమర్షియల్ కథలకి కెమెరా వర్క్ దృష్టి నాకర్షించే మూవ్ మెంట్స్ తోనే  వుంటుంది తప్ప, కథగా ఏం చెప్పదు. నాని హీరోయిన్ ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు తలుపు తీసే  హీరోయిన్, ఆ తర్వాత ఆమె వెనుక వచ్చే భర్తల ట్రాకింగ్ షాట్  ఎందుకో అర్ధం కాదు. ట్రాకింగ్ షాట్  ఆ వచ్చిన నానీ మీద వుండి, తలుపు తీసిన వాళ్ళ మీద స్టాటిక్ షాట్  వుంటే, వాళ్ళ ఎక్స్ ప్రెషన్స్ హైలైట్ అయి, ప్రేక్షకుల్ని కథలోకి లాక్కెళ్తుంది కదా?

          కొత్త దర్శకుడు శివ నిర్వాణ కొత్త కథతో రాకపోయినా, ఉన్న కథని ఇంకా ఉన్నతంగా తీర్చి దిద్దే అవకాశముంది. కానీ సేఫ్ గేమ్ ఆడేందుకే సిద్దపడ్డంతో ఓ మోస్తరు ప్రయత్నంగా మాత్రమే మిగిలింది. 

చివరికేమిటి 

       ‘హమ్  దిల్ దే చుకే  సనమ్’ లో ఐశ్వర్య సల్మాన్ ని ప్రేమించి అజయ్ ని పెళ్లి చేసుకుని బాధ పడుతూంటుంది. ఇది గమనించిన అజయ్ ఆమెని సల్మాన్ తో కలిపేసే ప్రయత్నాలు ప్రారంభిస్తాడు. ఈ కథలో అజయ్ - ఐశ్వర్యలకి శోభనం కాదు. కాబట్టి ఐశ్వర్య ఇప్పుడు సల్మాన్ ని  చేసుకుంటే భారత ప్రేక్షకుల మనోభావాలు దెబ్బతినిపోవు (సినిమాలకి ఈ మనోభావాలొకటి స్వేచ్ఛ లేకుండా చేస్తున్నాయి). ‘నిన్ను కోరి’ లో ఏడాది కాపురం చేసిన హీరోయిన్ కేంద్రంగా విషయం మార్చారు. ఈ మార్చడం వల్ల ముగింపులో మళ్ళీ ఇండియన్ సెంటి మెంట్లే అడ్డు పడి- పాత్రలు రాజీపడి, యథాపూర్వ స్థితినే స్థాపించి హతోస్మి అన్పించాయి.  అంటే పెళ్ళయిన హీరోయిన్ పెళ్ళయిన హీరోయిన్ లాగే వుండిపోయింది, ఆమెని ప్రేమించిన హీరో తిరుగు ముఖం పట్టాడు.

          పైన చెప్పుకున్న హిందీని ‘ఏడాది కాపురం తర్వాత’ గా మార్చడంతో, అలాగే హీరో హీరోయిన్ల ఒప్పందం మేరకు కథ నడపకపోవడంతో ఏదో సినిమా  చూశాం, నవ్వుకుని ఎంజాయ్ చేశాం అన్నట్టు తయారయ్యింది. 

          ప్రతీదీ బలహీన కారణాలని ఆధారం చేసుకునే నడిపారు. ఫస్టాఫ్ కొంత మేర వైజాగ్ లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ రూపం లో నడుస్తుంది. ఇందులో హీరో హీరోయిన్ల  పరిచయాలు ప్రేమలూ వుంటాయి. ఈ క్రమంలో హీరోయిన్ కి ఓ సంఘటనలో ధైర్యాన్ని నేర్పుతాడు హీరో. ఈ సంఘటనకి హీరో క్రియేట్ చేసే నేపధ్య దృశ్యానికి లాజిక్ వుండదు. బెడిసి కొడితే హీరోయిన్ ముందు తనే ఫ్లాప్ అవుతాడు. అయితే ఇలా ధైర్యం నేర్చుకున్న హీరోయిన్ తన జీవితంలో నిర్ణయం తీసుకునే ప్రతీ చోటా పిరికిపంద గానే తలొంచుతూంటుంది. ఇంట్లో వేరే పెళ్లి చేస్తూంటే హీరోని ప్రేమిస్తున్నానని కూడా చెప్పుకోలేదు. చెప్పి, హీరో చదువు పూర్తయ్యే వరకూ టైం అడిగే ప్రయత్నం చేయవచ్చు. హీరోకూడా ముందుకొచ్చి చెప్పవచ్చు. ఇదేమీ చెయ్యరు. వేరే పెళ్ళయి పోతుంది.  ఇంత  బలహీన పునాది మీద ఇక్కడ్నించీ విషయం నడపడంతో ముగింపు కూడా హీరోయిన్ బేలతనంతోనే ముగుస్తుంది. 

          అసలు హీరోహీరోయిన్ల ఒప్పందంతో ఇంటర్వెల్ నుంచీ ప్రారంభమయ్యే కథ ప్రేమ గోలగా ఎందుకు మారుతుంది? భర్తతో కాపురం చేస్తూ ఆమె సంతోషంగా వుంటే చూసి తను మారేట్టు, లేకపోతే ఆమె తనతో వచ్చేసేట్టు ఒప్పందం చేసుకున్నాక -నీ సుఖమే నే కోరుకున్నా టైపు హీరో- ప్రేమ గోల గోక్కోవడమేమిటి?

          కాబట్టి ఈ నానీ రోమాంటిక్స్ ని అలా పైపైన చూసేసి వచ్చేస్తే సరిపోతుంది. ఫ్లాష్ బ్యాక్ వైజాగ్ లో తీసి మిగిలిదంతా యూఎస్ లో అందమైన లొకేషన్స్ లో కనువిందుగా తీశారు.  డబ్బు ఖర్చు పెట్టడంలో నిర్మాత దానయ్య తన బాధ్యతని  తాను ధారాళంగా నిర్వర్తించారు.

-సికిందర్
cinemabazar.in

      సాంద్రత డార్క్ మూవీస్ కి భద్రత. పాత్రలు గుర్తుండాలంటే,  సీన్లు వెంటాడాలంటే సాంద్రతే శరణ్యం.  సర్వసాధారణంగా చర్చల్లో సీను ఎలా తీయాలనే దానిమీద మనసు మళ్ళుతూంటుంది. ఒక సీను చర్చిండం మొదలెట్టగానే డైరక్టర్ షాట్లు ఆలోచించే స్తూంటాడు. అప్పుడే షాట్ల మీదికి దృష్టి మళ్లించాలా, సీనులో విషయం మీద కూర్చోవాలా స్పష్టత వుండదు జనరల్ గా. సీన్లలో విషయాన్ని సమూలంగా నిర్ధారించే పని మొట్ట మొదట చేయకుండా,  షాట్ల మీదికెళ్ళి పోవడం ఎంత తప్పో డార్క్ మూవీస్ చూస్తే  తెలుస్తుంది. డార్క్ మూవీస్ లో తీత కంటే రాతే కన్పిస్తుంది. రాత అంటే డైలాగుల మోత కాదు. సీన్ ని ఎలా రాస్తే ఎన్ని విషయాలు చెప్పకుండా చెప్పవచ్చనే కసరత్తు!  

          ఏఏ విషయాలు చెప్పకుండా ఎలా చెప్పాలో తెలిస్తే సాంద్రత దిగుతుంది సీన్లలో. ‘బ్లడ్ సింపుల్’  ప్రతీ సీనూ ఎన్ని విషయాలు ఎలాగెలా చెప్పకుండా చెబుతున్నాయో పరిశీలిస్తూ వస్తున్నాం. డార్క్ మూవీస్ కథాచర్చల్లో షాట్ల మీదికి మనసు పోతే విషయం మీద పట్టు వుండదు. డార్క్ మూవీస్ డైలాగ్ వెర్షన్ రాస్తే కనీసం రెండు నెలల సమయం తీసుకోవాలని ఇదివరకు చెప్పుకున్నాం. మొత్తం డైలాగులతో చెప్పకుండా విషయాన్ని విజువల్ గా చెప్పే కసరత్తు  కోసమే ఇంత సమయం. ఈ కసరత్తు చేస్తున్నప్పుడు షాట్ల మీదికి ధ్యాసే పోదు. ఉదాహరణకి ఆమె మోగుతున్న ఫోనెత్త డానికి వెళ్తోందనుకుంటే, దీని బ్యాక్ డ్రాప్ ఏమిటో ఆలోచిస్తాం. అంతేగానీ షాట్లు ఆలోచించం. ఒక సీనులో నేపధ్యం, చర్యలు, భావోద్వేగాలు, సైకాలజీ, బడీ లాంగ్వేజ్, మాటలు ఇవన్నీ తెలిస్తే, చెప్పకుండా ఏది చెప్పవచ్చో బ్లూ ప్రింట్  వస్తుంది. అప్పుడే దాన్నిబట్టి షాట్ల ప్రసక్తి వస్తుంది. దీన్ని బాగా అర్ధం జేసుకోవాలంటే ఇప్పుడు ఈ నాల్గు సీన్లు చూస్తే  చాలు- తీత కంటే రాతకి ఎంత కష్టపడ్డారో కూడా  తెలుస్తుంది.

10. బార్ లో మార్టీ దీర్ఘాలోచనలో వుండడం

     బార్ లో మార్టీ ఇంకా  టిల్ట్ బ్యాక్ అయి కూర్చుని పైకే చూస్తూంటాడు. బార్ అంతా నిశ్శబ్దంగా వుంటుంది, లయబద్ధంగా తిరుగుతున్న ఫ్యాను శబ్దం తప్ప- అని స్క్రిప్టులో రాశారు.

         

         దీన్ని మూడు షాట్లుగా తీశారు. మొదటి షాట్ డచ్ యాంగిల్ పెట్టారు. ఇది డార్క్ మూవీ ఎలిమెంట్ అని చెప్పుకున్నాం. అసహనం, మతిమాలిన తనం, సమన్వయ లోపం తెలియజే
యడానికి డచ్ యాంగిల్స్ లో షాట్స్ తీస్తారని చెప్పుకున్నాం. ఇదంతా మార్టీ భార్యతో అను
భవిస్తున్న స్థితే. ఈ డచ్ యాంగిల్ ని మొదటి సరిగా ఇక్కడే వాడారు.  అతను పైకి చూస్తూ కూర్చున్న చెయిర్ వెనుక నుంచి,  అతడి  మీదుగా పైన ఫ్యానుకి టిల్ట్  అప్ చేసి, డచ్ యాంగిల్ తో ఈ మానసిక స్థితిని చూపించారు. దీని తర్వాత ప్రొఫైల్ తీసుకుని, అతను పైకి చూస్తున్న షాట్ వేశారు. ఫైనల్ గా ఫ్యాను క్లోజ్ షాట్ తీశారు. ఈ ఫ్యాను క్లోజ్ షాట్ ని  ట్రాన్సిషన్ కోసం బ్రిడ్జింగ్ టూల్ గా కూడా వాడారు. 

11. మధ్యరాత్రి తన దగ్గరికి వచ్చిన ఎబ్బీని  చూసి రే మెత్త బడడం

      ఫ్యాను క్లోజ్ షాట్ వేసి, నెమ్మదిగా టిల్ట్ డౌన్ చేస్తూ,  సోఫా మీద పడుకున్న ఎబ్బీ మీదికి టిల్ట్ డౌన్ చేస్తాం. ఆమె పైకే చూస్తూం
టుంది. గది చీకటిగా వుంటుంది. నిశ్శబ్దంగా వుంటుంది, దూరం నుంచి వస్తున్న కీచురాళ్ళ ధ్వని తప్ప. ఆమె తల తిప్పి ఆఫ్ స్క్రీన్ లో చూస్తుంది-  – అనిరాశారు. 

          ఇలాగే తీశారు. తర్వాత రాసిందానికి కొంచెం మార్పులతో, ఎడిటింగ్ తో ఇలా కొనసాగుతుంది సీను :  ఆమె సోఫాలో పడుకుని ఫ్యాను కేసి చూస్తూ ఆఫ్ స్క్రీన్ కి తల తిప్పుతుంది. అటు నడవా, ఆ నడవా చివర్న  బెడ్ రూం డోర్  కింద నుంచి సన్నని వెలుగు రేఖని ఏర్పరుస్తూ లోపలి లైటు. దాన్ని కనుమరుగు చేస్తూ డోర్ మూసుకోవడం. చీకటి.

          లేచి కూర్చుంటుంది. బెడ్రూంలో అతను నిద్ర పోతూంటాడు. ఇప్పుడు ఇంటర్ కట్ లో, బ్రిడ్జింగ్ టూల్ లేకుండా డైరెక్ట్ కట్ షాట్ వేస్తే,  అటు బార్ లో మార్టీ అలాగే కునికి పాట్లు పడుతూ కన్పిస్తాడు. కట్ చేసి తిరిగి ఇక్కడి కొస్తే, ఎబ్బీ లేచి నిలబడుతుంది. నడవాలో నడుచుకుంటూ పోతూంటుంది. వెనీషియన్ బ్లయిండ్స్ తో గల విండో లోంచి అవతలి వెలుగు ఇటు గోడ మీద కటకటాల నీడల్ని ఏర్పరుస్తూంటుంది. ఈ నేపధ్యంలో నడుచుకుంటూ వెళ్లి, బెడ్ రూమ్ డోర్ తీసి చూస్తుంది.  నిద్ర పోతూంటాడు. దగ్గరికి వెళ్లి చూస్తూంటుంది. ఫ్రేములోకి అతడి  చెయ్యి వస్తుంది. ఆమెని అందుకుంటాడు. ఇటు పక్క విండోకి మళ్ళీ వెనీషియన్ బ్లయిండ్స్ లోంచి వెన్నెల పడుతూంటుంది.

          ఇలా ముగిసిన ఈ సీనులో కొన్ని సందేహాలు వస్తాయి. అతణ్ణి కాదనుకున్న ఆమె అంతలో ఎందుకు కోరుకుంది? ఏమాలో చించుకుని లేచి వెళ్లి అతడితో పడుకుంది? ఏమీ సంఘర్షణ పడుతున్నట్టు కన్పించలేదే? నిద్ర పట్టక అటూ ఇటూ పొర్లాడలేదే? ఏడ్వలేదే ఆడియెన్స్ కి ‘ఫీలింగు’ కలగడం కోసం? ఆడియెన్స్ కి ‘ఫీలింగు’ కలగక పోతే ఇదేం సీను! ఇదేం సినిమా!

          ఆమె ఎప్పుడో సరెండరైపోయింది! ఇతనితో తెంచుకుని ఎక్కడికీ పోలేనని గ్రహించింది. సొంత ఇంటి గడప దాటాక సరెండరై వుండకపోతే ఎన్నిగడపలు ఎక్కి దిగాల్సి వస్తుందో. కాబట్టి వెనుక 9 వ సీనులోనే సరెండరై పోయింది. ఈ మాటామాటా అనుకుని విడిపోయిన సీనులో- అతను పడకలు వేరు చేసి మాట్లాడుతున్నప్పుడు, చేయిదాటి పోతోందని తగ్గింది. సోఫాలో కూర్చుండి పోతూ, టిల్ట్ అప్ షాట్ లో అతణ్ణి చూస్తూ- బెడ్ నుంచి నిన్ను దూరం చెయ్యనులే – అనేసింది.

          ఆమె సోఫాలో కూర్చుందని తర్వాత రివీల్ చేశారు దర్శకులు. కానీ ముందు ఈ షాట్ లో ఆమె సడెన్ గా కింద కూర్చుండిపోయి తలపైకెత్తి నీ బాంచెన్ అన్నట్టుగా అతడితో మాట్లాడు
తున్నట్టు టిల్ట్ అప్ పెట్టారు. ఇలా కూర్చుండిపోయి చూస్తూ - బెడ్ నుంచి నిన్ను దూరం చెయ్యనులే -  అంటున్నప్పుడు,  ఆమె బాడీ లాంగ్వేజ్ ఆమె మనస్తత్వాన్ని పట్టించి చాలా దైన్యాన్ని ఫీలయ్యాం మనం అక్కడే!.

          ఇలా ఆమె ముందే రాజీపడింది కాబట్టి ఇప్పుడామెకి సంఘర్షణ లేదు, బాధలేదు, ఏడ్పు లేదు. అనురాగమే వుంది. అటు చూసి, ఇటు చూసి ఆలోచిస్తూంటే, అతను డోర్ కూడా వేసేసి ‘సన్నటి ఆశాకిరణం’ (డోర్ కింద నుంచి పడుతున్న వెలుగు రేఖ) ని కూడా మలిపెయ్యడంతో లేచి వెళ్ళిపోయింది. నిజానికి అది తన ఆశాకిరణమే. ఇక లాభంలేదని మలిపేసుకున్నాడు.

          ఆమె వెనీషియన్ బ్లయిండ్స్ ఏర్పరుస్తున్న కటకటాల్లాంటి నీడల మధ్య నడవాలో నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నప్పుడు  ఆమె పూర్తిగా అతడికి బందీ అని చెప్పారు దర్శకులు. లోపల ఆమెని చూసి ఫ్రేముల్లోకి అతడి చేయి మాత్రమే క్లోజప్ లో వచ్చి ఆమెని అందుకోవడం ఎందుకంటే, ఇదే లాంగ్ షాట్ లో తీస్తే రసభంగ మవుతుంది. చెయ్యిని మాత్రమే క్లోజప్ లో చూపించినప్పుడు, ఆ అందుకునే చెయ్యి చాలా అర్ధాలు చెప్తున్నట్టు వుంటుంది. ఇకామేని వదిలి పెట్టడు అనే అర్ధం దామినేటింగ్ గా. అలా ఆమెని అందుకున్నాక, వెనీషియన్ బ్లయిండ్స్ లోంచి  వెన్నెల పడడ మంటే  సుఖాం య్యిందనే!

          వెనుక  సీన్లో విడిపోవడం, ఈ సీన్లో కలవడం చాలా కవితాత్మకంగా వుంది.
          ఎంత ఆలోచిస్తే, ఎన్ని విషయాలు దృష్టిలో పెట్టుకుని ఆలోచిస్తే, ఒక్కో సీను సమగ్రంగా బలంగా అర్ధవంతంగా వస్తుంది!

          ఇకపోతే, వెనక విడిపోయిన సీను నేపధ్యంలో ఈ సీను మొదలెట్టినప్పుడు ఆ విషాదానికి తగ్గట్టుగా నేపధ్య సంగీతం (బిజిఎం) ఏదీ? ఇంకా ఈ సీన్లో శోక రసం అవసరమా వెనక 7 వ సీన్లో విడిపోయే ఘట్టంలోనే విషాదమంతా చూసేశాం. ఇప్పుడింకా విషాదం దేనికి? ఆ విషాదం లోంచి ఇప్పుడు ఈ సీన్లో ఊరట కావాలి, సాంత్వన సౌఖ్యాలూ కావాలి,  పాత్రలకైనా మనకైనా! అందుకే సన్నని పియానో శబ్దం మాత్రమే సున్నితంగా మీటుతూ. విషాదం తర్వాత ఓదార్పే వుంటుంది గానీ ఇంకా విషాదం వుండదు. మ్యూజికల్ గా కూడా ఇలాటివి దృష్టిలో పెట్టుకోకపోతే సీన్లు చెడిపోతాయి.

***

12. ఉదయం మార్టీ వచ్చి ఎబ్బీ  మీద దాడికి విఫలయత్నం చేయడం

    11 వ సీనుని అలా వెన్నెల పడుతున్న  వెనీషియన్ విండో షాట్ మీద ముగించాక,  అదే విండో మీద అదే షాట్ ని  డిజాల్వ్ చేస్తూ తెల్లవారడాన్ని చూపిస్తారు. వెనక మోటెల్లో ఇదే వీళ్ళిద్దరి సమాగమ దృశ్యానికి నైట్  అండ్ డేలని విండో మీద ఇలాగే డిజాల్వ్ చేశారు. సీన్ల ట్రాన్సిషన్స్ కి  రాత్రింబవళ్ళని టూల్స్ గా వాడుకున్నారిక్కడ. ఇలా డిజాల్వ్ చేయడం వల్ల మనం కూడా తెల్లవారి వెలుగులు చూసి ఫ్రెష్ నెస్ ఫీలవుతాం. 

          ఇదే ఫ్రేములో బెడ్ మీద ఆమె లేచి కూర్చుంటూ ఫ్రేము లోకొస్తుంది. తర్వాత కెమెరా ఆమెని లివింగ్ రూం దాకా ట్రాక్ చేయడం మొదలెడుతుంది.  లివింగ్ రూంలో క్లోజ్ షాట్ లో ఆమె చెయ్యి హేండ్ బ్యాగులోంచి కాంపాక్ట్ తీస్తుంది. ఆ అద్దంలో మొహం చూసుకుంటుంది. అప్రయత్నంగా తలతిప్పి చూస్తుంది. గదిలో ఆమూల మసకమసకగా వున్న చోట పెంపుడు కుక్క  రివీలవుతుంది. ‘ఓపల్?’  అంటుంది అర్ధంగాక. అది నోరుతెరుస్తుంది. వెనకనుంచి ఒక్కసారిగా ఆమె నోటి మీద చెయ్యి పడి ఆమె నోరు మూసేస్తుంది.

    మార్టీ ఎటాక్ చేశాడు. పెనుగు లాడుతోంది. నోరు నొక్కేస్తూంటాడు అరవకుండా. పట్టు విడిపించుకునే ప్రయత్నం చేస్తూ హేండ్ బ్యాగు అందుకో బోతుంది. అది కిందపడి  అందులోంచి రివాల్వర్ బయటికొస్తుంది. అతి కష్టంగా వంగి దాన్ని  అందుకోబోతూంటే లాగి - ఇక్కడ కాదు బయట నేచర్ లో చేసుకుందాం- అని  లాక్కు పోతూంటాడు బయటికి. ఇంటి బయటికి రాగానే వేలు కొరికేస్తుంది. బాధతో అరిచి వదిలి పెట్టేస్తాడు. రెండు కాళ్ళ మధ్య లాగి తన్నుతుంది. కాళ్ళ మధ్య పట్టుకుని మెలికలు తిరిగిపోతూ వాంతి చేసుకుంటాడు. రొప్పుతూ  చూస్తూంటుంది.  ప్యాంటు తొడుక్కుంటూ అర్ధనగ్నంగా వున్న రే బయటికొస్తాడు. అతన్నే చూస్తాడు మార్టీ. రే చేతిలో ఎబ్బీ రివాల్వర్ వుంటుంది. మార్టీ వెళ్లి పోతూ రే నే చూస్తూంటాడు. కారెక్కేస్తాడు. కుక్క వచ్చి కార్లోకి గెంతుతుంది. కారు స్టార్ట్ చేసుకుని వెళ్లి పోతూంటాడు. ఇటు రే ని హగ్ చేసుకుంటుంది ఎబ్బీ. ఇద్దరూ అలా నిలబడి వుండగా, అటు వెళ్ళిపోయిన మార్టీ కొంత దూరంలో కారు వెనక్కి తిప్పి, వాళ్ళ ముందు నుంచి మళ్ళీ ఇటు వెళ్లి పోతూంటాడు...

     ఇది యాక్షన్ సీనే. కానీ డెప్త్ తో వుండడం వల్ల సహజంగా పకడ్బందీగా వుంది. ఎబ్బీ బెడ్ రూమ్ లోంచి లివింగ్ రూం లోకి వెళ్తున్నప్పుడే కెమెరా ఆమెని ట్రాక్ చేయడం- ఆమె వెనకాలే  ఎవరో వున్నారనే  సస్పెన్స్ ని క్రియేట్ చేసింది.  ఆమె లివంగ్ రూం లో నిలబడి బ్యాగులోంచి కాంపాక్ట్ తీస్తున్నప్పుడు ఎలా వుందంటే, ఆమె వెనకే ఎవరో నిలబడినట్టే  అట్మాస్ ఫియర్ క్రియేట్ అయింది. కాంపాక్ట్ తీసి అద్దంలో మొహం చూసుకుంటున్నప్పుడు ఆమె డాగ్ ని గమనించాక – వాతావరణం తేలికయింది. ట్రాక్ షాట్ లో ఎవరో వెంబడించి వస్తున్నారన్న సస్పెన్స్ ఇప్పుడు డాగ్ ని చూశాక మనకి తీరిపోయింది. రిలాక్స్ అయ్యాం.

       ఇక్కడ స్క్రిప్టులో హైలైట్ చేసిన మిర్రర్ ఎఫెక్ట్ సినిమాలో ఎడిట్ అయినట్టుంది... ఆమె డాగ్ వైపు చూస్తున్నప్పుడు, ఆమె చేతిలో వున్న కాంపాక్ట్ మిర్రర్ లో ఆమె ప్రతిబింబం కన్పిస్తుందని...

        ఆమె డాగ్ వైపు చూసి ‘ఓపల్?’ అనగానే అది నోరు తెరుస్తుంది, హటాత్తుగా ఆమె నోరు మూసేస్తూ ఎటాక్ చేస్తాడు మార్టీ. ఇలా డాగ్ ని చూపించి మనల్ని నమ్మించారు. నమ్మించి రిలీఫ్ నిచ్చారు. ఇచ్చినట్టే ఇచ్చి సడెన్ గా మార్టీని రివీల్ చేస్తూ  అసలు షాక్ ఇచ్చారు. ఆ ట్రాకింగ్ షాట్ మార్టీ గురించేనని  అసలు సంగతి ఇప్పుడు చెప్పారు. ఈ సంక్షిప్త ఘట్టమే ఎత్తు పల్లాలతో వుంది. నిజ జీవితాల్లో ఇలాగే జరుగుతుంది. ఇతర కమర్షియల్ సినిమాల్లో సినిమాటిక్ చిత్రీకరణల వల్ల  ఈ సహజ భయోత్పాతం ఉత్పన్నం కాదు. ఇక ఎబ్బీ ‘ఓపల్’ అనగానే డాగ్ నోరు తెరవడం, ఈ షాట్ ని కట్ చేసి, ఇటు షాట్ ఓపెన్ చేస్తే మార్టీ ఆమె నోర్మూస్తూ ఎటాక్ చేయడం కూడా  ఒకే సీనులో చేసిన  ఓ అద్భుత ట్రాన్సిషన్. కుక్క నోరు తెరవడంతో షాట్ కట్ అయి, ఆమె నోరు మూతబడ్డంతో షాట్ ఓపెనవడం! 

           ఇప్పుడు మార్టీ ఎబ్బీ మీద ఎందుకు ఎటాక్ చేశాడు? ఇది గాయపర్చే ఉద్దేశంతోలా లేదు. రివాల్వర్ కిందపడి అందుబాటులోనే వున్న  దాంతో ఆమె ని కాల్చి చంపెయ్యవచ్చు. చంపదల్చుకోలేదు. రేప్  చేసి కసి తీర్చుకునే ఉద్దేశంతో వచ్చాడు. అందుకే-  ‘ఇక్కడ కాదు బయట నేచర్ లో చేసుకుందాం’ – అని  బయటికి లాక్కొచ్చాడు. మళ్ళీ ఆమె ఎవరితోనూ  పడుకోకుండా బహిరంగ మానభంగ శిక్ష వేసి పోదామని వచ్చాడు. అంతా తలకిందులైంది. తనకే రెండు జరిగాయి : మొదటిది,  వేటగాడి గురి తప్పిందని చూపుడు వేలు కొరికింది; రెండవది, నీ ప్లాను పారదని రెండు కాళ్ళ మధ్యా తన్నింది. 

          ఇక కారెక్కి వెళ్ళిపోయిన వాడు వెళ్ళిపోకుండా,  మళ్ళీ తిప్పుకుని వాళ్ళ ముందు నుంచి ఇటెందు కెళ్ళాడు?  అంటే,  దీంతో వదల్లేదని  ఆ బాడీ లాంగ్వేజ్ అన్నమాట. మళ్ళీ ఏదో చేస్తాడనే అర్ధం. సినిమాటిక్ గా తీస్తే ఇంత సాంద్రత వుండదు సీన్లో.

***

13. ఎబ్బీ - రేలని  చంపెయ్యమని మార్టీ విస్సర్ ని కోరడం

    వూరి బయట పచ్చని ప్రకృతిలో ఔట్ డోర్ లో ఓపెనవుతుంది. లేటరల్ ట్రాకింగ్ షాట్ లో నడుస్తూంటాడు మార్టీ. అతడి చూపుడు వేలు క్లోజప్ లో వుంటుంది. దానికి బ్యాండేజి వేసి నిటారుగా వుంటుంది. తన వేటగాడి గురి ఆడదాని విషయంలో పనికిరాక  దెబ్బతిని తన ఆపద్భాందవుడి దగ్గరి కొస్తున్నాడు. ఇక్కడంతా బీర్లు తాగుతూ టీనేజర్స్ ఎంజాయ్ చేస్తూంటారు. మార్టీ వాలకం చూసి నవ్వేస్తూంటారు. అటువైపు  కారు కానుకుని నిలబడి వుంటాడు డిటెక్టివ్ విస్సర్. మొదట్లో కన్పించిన అదే ఎల్లో సూట్ లో అలాగే వుంటాడు. టీనేజీ  అమ్మాయికి జోకులేసి నవ్విస్తూంటాడు. వస్తున్న మార్టీ ని చూసి- సారీ స్వీట్ హార్ట్, నా ‘డేట్’ వచ్చాడు... అంటాడు. ఆమె పక్కకెళ్ళి పోతుంది. మార్టీ విస్సర్ దగ్గరి కొస్తూంటే, ‘నా దగ్గర సిగరెట్లో మారిజువానా వుందనుకుంది... పార్టీ బర్డ్ అనుకుంది నన్ను- అని కవర్ చేసుకుంటాడు విస్సర్ అమ్మాయితో వున్న సందర్భాన్ని.   

     అలా కారుకి జారగిలబడే సరదాగా వెనక సీటు ఆఫర్ చేస్తాడు మార్టీకి. ఇక్కడ బాడీ లాంగ్వేజ్ అర్ధమై పోతోంది మనకి. వెనక సీటు ఆఫర్ చేస్తున్నాడంటే, తనని అప్పుడలా తిట్టి పంపిన మార్టీ, మళ్ళీ ఇలా తన దగ్గరికే వచ్చాడంటే బికారీ వెధవ అనే. ఇప్పుడే మాత్రం గౌరవం ఇవ్వ దల్చుకోలేదు. మార్టీ మీటర్ పడిపోయింది విస్సర్ దగ్గర.

          మార్టీ బింకంగా అటెళ్ళి పోయి,  అటు డోర్ తీసుకుని ముందు సీట్లో కూర్చుంటాడు.
          స్క్రిప్టులో రాసిన ఈ చర్యల్ని  హైలైట్ చేశాం.  ఇప్పుడు విస్సర్ డ్రైవింగ్ సీట్లో కూర్చుంటాడు. 

     ఇప్పుడు మళ్ళీ వివరం రాశారు (హైలైట్)- ఒక చిన్న టాప్ లెస్ డాల్ రియర్ వ్యూ మిర్రర్ కి వేలాడు తుంటుంది. విస్సర్ దాన్ని తడతాడు. అది ముందుకీ వెనక్కీ వూగుతూంటుంది. దాని వక్షోజాలకి రెండు లైట్లు వుంటాయి. అవి వెలుగుతూ ఆరుతూ వుంటాయని.
          ఇద్దరూ ఆ లైట్లే చూస్తూంటారు. మార్టీ కి వొళ్ళు మండి  ఆ లైట్లు ఆఫ్ చేస్తాడు. ఆఫ్ చేస్తున్నప్పుడు క్లోజప్ లో గాయపడిన చూపుడు వేలినే రిజిస్టర్ చేస్తారు. అది చూసి విస్సర్ - ఏ తప్పులో వేలెట్టి  వచ్చావ్ ? – అంటాడు.

           మార్టీకి బ్యాక్ సీటు ఆఫర్ చేయడం, ఎబ్బీ గుర్తొచ్చేలా కవ్విస్తూ డాల్ చూపించడం, ఇప్పుడు ఏ తప్పులో వేలెట్టి  వచ్చావ్? - అనడం ఇవన్నీ మార్టీకి తలవొంపులుగా వున్నాయి. విస్సర్ నవ్వి,  రెండు చేతులు విరగ్గొట్టుకున్న తన ఫ్రెండ్ బూతు కథ చెప్పుకొస్తాడు. చెప్పి గట్టిగా నవ్వుతూంటాడు. మార్టీకి వొళ్ళు మండిపోతూంటుంది. ఆ నవ్వు తెరల మధ్య సీరియస్ గా మార్టీ,  నీకో జాబ్ వుంది – అంటాడు. విస్సర్ నవ్వాపుకుంటూ అదోలా చూసి -  రొక్కం రైటుగా వుండి, వర్క్ లీగల్ గా వుంటే తప్పక చేస్తానంటాడు. అంత లీగల్ కాదంటాడు మార్టీ. విస్సర్ ఇక సీరియస్ మూడ్ లోకొచ్చేసి, సిగరెట్ వెల్గించుకుని అలోచించి – ఓకే,  రొక్కం రైటుగా వుంటే చేస్తానంటాడు.

       జేబులోంచి లైటర్ తీసి సిగరెట్ వెల్గించుకుని, లైటర్ ని డాష్ బోర్డు మీద పెడతాడని కోయెన్ బ్రదర్స్ ఇక్కడ నిగూఢార్ధం రాశారు ( హైలైట్ చూడండి). అతడి సైకలాజికల్ ట్రాక్ ని కొనసాగి

స్తున్నారు. మళ్ళీ ఇంకోసారి ఇంకెక్కడో పెట్టేసి మర్చిపోయి పీకల మీదికి తెచ్చు కుంటాడన్న మాట.  వెనక వీళ్ళిద్దరి నాల్గో సీనులో సిగరెట్ కేస్ ని చూపించారు. దాన్ని మర్చిపోయి వెళ్లి పోతూ మళ్ళీ తీసుకుంటాడు. ఇప్పుడు ఇక్కడ సిగరెట్ కేస్ కాక, లైటర్ నే ప్లే చేస్తున్నారు ప్లాట్ డివైస్ గా...

          ఇక విషయాని కొస్తాడు మార్టీ. రెండు మర్డర్లనేసరికి డల్ అయిపోతాడు విస్సర్. పదివేల డాలర్లు ఆఫర్ చేస్తాడు మార్టీ. డైలమా లోపడ్డ విస్సర్ ఇంత ఎమౌంట్  ఆఫర్ చూసి సరే నని ఒప్పుకుంటాడు. ఏదో ఆలోచిస్తూ వుండిపోయి, నువ్వెక్కడికో టూర్ కి ఎందుకెళ్ళ కూడదు?-  అంటాడు. ఆ ఎమౌంట్ కి నువ్వు ఎక్కౌంట్ చూపించా కదా- టూర్ కెళ్ళి కవర్ చెయ్- అంటాడు విస్సర్. మార్టీకి ఎటూ తోచక,  కారు దిగి పక్క కెళ్తాడు. . కాసేపటికి వచ్చి తెరచి వున్న డోర్ లోంచి చూస్తూ, సరే నంటాడు. డెడ్ బాడీస్ ని మాయం చేయాలని చెప్పి, బార్ వెనకాల ఫర్నేస్ వుందని గుర్తు చేసి వెళ్ళిపోతాడు. 

          తీవ్రాలోచనలోపడ్డ విస్సర్ క్లోజప్ మీద సీను ముగుస్తుంది.
          ఇదీ  ప్లాట్ పాయింట్ - 1 సీను.

-సికిందర్