రీసైక్లింగ్ మసాలా !

రివ్యూ

 ‘ఎవడు’

తారాగణం : రాం చరణ్, అల్లు అర్జున్, కాజల్ అగర్వాల్, శృతీ హాసన్, అమీ జాక్సన్, జయసుధ,కోట శ్రీనివాసరావు, సాయికుమార్, రాహుల్ దేవ్, వెన్నెల కిషోర్, బ్రహ్మానందం,

సుబ్బరాజు, అజయ్ తదితరులు 

కథ : వక్కంతం వంశీ, వంశీ పైడిపల్లి,  మాటలు : అబ్బూరి రవి

సంగీతం : దేవీశ్రీ ప్రసాద్   గీతాలు : సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రి, రామజోగయ్య శాస్త్రి, చంద్రబోసు, కృష్ణ చైతన్య, శ్రీమణి

చాయాగ్రహణం : రాం ప్రసాద్   నృత్యాలు :       కళ : ఆనంద్ సాయి  కూర్పు : మార్తాండ్ కే వెంకటేష్

బ్యానర్ : శ్రీ వెంకటేశ్వరా క్రియేషన్స్     నిర్మాత : దిల్ రాజు

స్క్రీన్ ప్లే – దర్శకత్వం : వంశీ పైడిపల్లి

నిడివి : 166 నిమిషాలు, సెన్సార్ : A   విడుదల : జనవరి 12 , 2014

***

గత ఆర్నెల్లుగా అనేక సార్లు వాయిదా పడుతూ రామ్ చరణ్ అభిమానుల్ని తీవ్ర అసహనానికి గురిచేస్తున్న  తాజా కానుక ‘ఎవడు’ ఎట్టకేలకు సంక్రాంతికి దిగివచ్చింది. రంగంలో వున్న మహేష్ బాబు ‘1- నేనొక్కడినే’ ని బలంగా ఢీ కొట్టింది. ఈ పందెం కోళ్ళల్లో మొదటిది ఆపాటికే డీలాపడివున్న పరిస్థితిని సొమ్ముచేసుకుంటూ బాక్సా ఫీసు ని కొల్లగొట్టుకుంది. అలాగని పూర్తిగా గెలిచానన్న సంతోషం కూడా లేదు. సంక్రాంతి కోడి పందాలంతటి థ్రిల్లింగ్ గా  ఈ రెండు కోళ్ళ మధ్య నువ్వా నేనా ? అన్నట్టు పోటీ లేకపోవడంతో- ఈయేటి సంక్రాంతి హీరో బ్యాడ్జీ దాని గ్లామర్ ని కోల్పోవాల్సి వచ్చింది.

ఈ సినిమా బాక్సాఫీసు ముఖం పట్టేందుకు ఏంతో  ఓపికపట్టి ఉన్న నిర్మాత దిల్ రాజు కి దీని సక్సెస్ చాలా అవసరం. గత నిర్మాణం ‘రామయ్యా వస్తావయ్యా’ తో అయిన అనుభవం దృష్ట్యా ‘ఎవడు’ ప్రతిష్ట నిలబెట్టాలి. అయితే సుదీర్ఘకాలం నిర్మాణంలో వున్న కారణంగా కొన్ని నష్టనివారణా చర్యలు తీసుకోవడానికి వీలు పడి ఉండక పోవచ్చు. ఫలితంగా ఇది ఒకవర్గం ప్రేక్షక కటాక్షానికే లోబడాల్సి వచ్చింది- పండక్కి కుటుంబాలు వినోదించే మసాలాదినుసులకన్నా,  పక్కా మాస్ ఎలిమెంట్స్ శృతిమించి పోవడంవల్ల!

హీరో రామ్ చరణ్ తన తండ్రిలాగే ఆయన నిర్దేశకత్వంలో మూస ఫార్ములా బరి ఏమాత్రం దాటకుండా,  సేఫ్ గేమ్ ఆడేందుకు కృతనిశ్చయు డయ్యాడని అతడి ట్రాకుని బట్టి తెలిసిపోతోంది. ఏ ముహూర్తాన అయితే 2010 లో ‘ఆరెంజ్’ అనే జెనెక్స్ అర్బన్ క్లాస్ ప్రేమకథ దారుణ పరాజయం పాలయ్యిందో-ఇక అప్పట్నుంచీ చిరంజీవి మార్గదర్శకత్వంలో ఆయనకి కలిసివచ్చిన బాటలో వరుసగా ‘రచ్చ’, ‘నాయక్’, ఇప్పుడు  ‘ఎవడు’ అనే మాస్ లక్ష్యిత మూస ఫార్ములా కథల వైపు మొగ్గడం ప్రారంభించాడు. మధ్యలో ‘జంజీర్’ – ‘తూఫాన్’ హిందీ /తెలుగు రీమేకుల ప్రయోగం మరో దెబ్బ తీసింది. ఒకేతరహా సినిమాలతో మాస్ మహారాజా రవితేజకి  తలపట్టుకునే పరిస్థితి వచ్చిందన్నది కన్పిస్తున్న చరిత్ర. రామ్ చరణ్ కి ఇలాంటి ఇబ్బంది ఎదురవకూడదని ప్రార్ధిద్దాం.

మూస ధోరణిలో ‘ఎవడు’ కొన్ని ఆంగ్ల-తెలుగు సినిమాల రీసైక్లింగ్ తిరగమోత. విద్యాధికుడైన దర్శకుడు వంశీ పైడిపల్లి నుంచి ఇలాటి వంటకం రావడంలో ఆశ్చర్యమేమీ లేదు. హీరోని బట్టి దర్శకుడు కూడా మారాల్సిందే. కాకతాళీయమే కావొచ్చు, ఈ కొత్త సంవత్సరాన్ని ప్రారంభిస్తూ విడుదలైన సినిమాలు   ‘క్షత్రియ’,  ‘1-నేనొక్కడినే’, ’ఎవడు’- మూడూ కొత్త కథల్నే ప్రయత్నిచాయి. మొదటి రెండూ సైకాలజికల్ థ్రిల్లర్స్ గానూ, చివరిది ముఖమార్పిడి యాక్షన్ మూవీగానూ ప్రేక్షకుల ముందుకొచ్చాయి. అయితే కథా నిర్వహణలో కొత్తదనాన్ని ప్రదర్శించలేకపోయాయి. ‘ఎవడు’ కథని నడిపించడానికి మరీ ఇంత పాత మూస అవసరమా అన్పించేట్టుంది-మాస్ కి హృదయస్పందనలే  వుండ వన్నట్టు ఇంత సుత్తిమోత అవసరమా?

ఫేసులూ – కౌంటర్ ఫేసులూ

వైజాగ్ లో సత్య( అల్లు అర్జున్), దీప్తి (కాజల్ అగర్వాల్) ప్రేమించుకుంటారు. లోకల్ డాన్ వీరూభాయ్ (రాహుల్ దేవ్) దీప్తిని వశపర్చుకోవాలని చూస్తూంటాడు. సత్య కీ, వీరూకీ ఈ కారణంగా ఘర్షణలు పెరిగి, దీప్తీ తో పారిపోయి హైదరాబాద్ లో పెళ్ళిచేసుకోవాలనుకుంటాడు సత్య. వీరూ మనుషులు ఆ బస్సుని అటకాయించి ఇద్దర్నీ చంపేసి బస్సుని తగులబెట్టేస్తారు. సగం ముఖం కాలిపోయి కొనప్రాణంతో వున్న సత్యని హైదరాబాద్ లో డాక్టర్ శైలజ  (జయసుధ) చికిత్స చేస్తుంది. పదిరోజుల తర్వాత కోలుకున్న సత్య ముఖం చూసుకుంటే అది తన ముఖం కాదు. సర్జరీలో ఏకంగా ఫేస్ ట్రాన్స్ ప్లాంటేషనే జరిగిపోయింది...మారిపోయిన ముఖంతో (రామ్ చరణ్ ముఖం) ఇదే అదును అనుకుని సత్య వైజాగ్ పారిపోయి వీరూ మనుషుల్ని చంపడం మొదలెడతాడు. ఈ క్రమంలో వీరూ కన్ను పడిన మరో అమ్మాయి శృతి (అమీ జాక్సన్ ) ని కాపాడి ఆమెద్వారానే గ్యాంగ్ ని ట్రాప్ చేసి చంపుతుంటాడు. చివరికి వీరూని చంపేసి పగ తీర్చుకోవడం పూర్తయ్యేసరికి – ఇంకో ముఠా అనుచరుడు- సత్యని చూసి చరణ్ (రామ్ చరణ్) అనుకుని- ఇంకా బతికే ఉన్నాడని  గగ్గోలు లేపుతాడు. ఇక సత్య మీద ఈ  ముఠా దాడులు మొదలెడుతుంది.

చిక్కుల్లో పడతాడు సత్యా. చచ్చిపోయిన చరణ్ ఫేసు తన కెందుకొచ్చింది? ఈ అనుమానంతో డాక్టర్ శైలజ  ని కలిస్తే- ఆమె తన కొడుకు చరణ్ కథ చెప్పుకొస్తుంది. అందరి బాగు కోరే కొడుకు దుష్ట రాజకీయనాయకుడు ధర్మా (సాయికుమార్) కుట్రలకి  ఎలా బలైపోయాడో తెలుసుకున్న సత్య – చరణ్ గా ఎంటరై ధర్మాని బోల్డు తికమక పెట్టేస్తూ ఆడుకోవడం మొదలెడతాడు...

ఓకే ఫేసుతో సత్యగా, చరణ్ గా నటించిన రామ్ చరణ్ అభిమానుల మెప్పు తప్పకుండా పొందుతాడు. ఈ ద్విపాత్రాభినయాలు ఇంకో విధంగా వుండి వుంటే నటనల్లో  ఇంకా చాలా వైవిధ్యం వచ్చేది. అదెలాగో తర్వాత చూద్దాం. ప్రారంభంలో అతిధి పాత్రలో వచ్చే అల్లు అర్జున్ ది  ‘లో- ప్రొఫైల్ ‘ మెయింటైన్ చేసే క్యారక్టర్ కావడంతో సినిమా ప్రారంభ దృశ్యాలు అంత ప్రభావశీలంగా ఏమీ లేవు.  అతడి ప్రేయసిగా కాజల్ బాగా లావెక్కి కన్పిస్తుంది. శృతి పాత్రలో బ్రిటిష్ నటి అమీ జాక్సన్ తెలుగులోకి ఎంటరవుతూ పాత్ర సరిగ్గా లేక కృతకంగా నటించి వెళ్ళిపోయింది. ‘1947- ఏ లవ్ స్టోరీ (తమిళ మాతృక ‘మదరాస పట్టినం’- 2010 విడుదల) లో కడు హృద్యంగా అభినయించిన ఆమె ఇలా తేలిపోవడం ఒక విషాదం. 

చరణ్ పాత్ర ప్రేయసిగా శృతీ హాసన్ దీ కురచ పాత్రే. విలన్ గా  నటించిన సాయికుమార్ పెడబొబ్బలు పెట్టడంతోనే సరిపోయింది. డాక్టర్ గా జయసుధ నటన హుందాతనం ఉట్టిపడేలా వుంది. వెన్నెల కిషోర్ ది పాత్రే కాకపోయాక, బ్రహ్మానందం నవ్వించడానికి అంతంత మాత్రమే  స్క్రీన్ టైం దక్కింది.

సినిమాలో కామెడీ మిస్సయి ఒకటే సీరియస్ గా అదేదో ప్రపంచం కొట్టుకు పోతున్న చందంగా పాత్ర చిత్రణ లున్నాయి. దీనికి తోడూ దేవీశ్రీ ప్రసాద్ పాటల పారవశ్యం మాటేమో గానీ, నేపధ్య సంగీతం మాత్రం చాలా నాటుగా, డీటీఎస్ మిక్సింగ్ మరీ ఘోరంగా చెవులుపగిలే మోతతో నరకం చూపిస్తాయి. మాస్ కి ఈ క్రియేటివిటీ తోనే ఆకట్టుకోవచ్చను కున్నారేమో తెలీదు - ‘సి’ గ్రేడ్ సినిమా వ్యవహారంలా వుంది. ఛాయాగ్రహణం, ఫైట్స్ షరామామూలే. పండక్కి పెద్దలకుమాత్రమే ‘A’ సర్టిఫికేట్ తో వచ్చిన ఈ హింసాత్మక మసాలా మాస్ కోసమే అనడం కూడా వాళ్ళని అవమానించడమే అవుతుందేమో!

స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు 

దర్శకుడు వంశీ పైడిపల్లి, వక్కంతం వంశీ కలిసి రాసిన కథకి వంశీ పైడిపల్లి  స్క్రీన్ ప్లే రాసినట్టు టైటిల్స్ లో పడుతుంది. ప్రారంభంలో ఇరవై  నిమిషాలూ అల్లు అర్జున్ పాత్ర ప్రమాదానికి గురికావడం, సర్జరీ చేసి రామ్ చరణ్ ముఖం గా మార్చడమూ జరుగుతాయి. అక్కడ్నించీ వైజాగ్ వచ్చి హత్యలు చేయడం మొదలెడతాడు రామ్ చరణ్. ముఖ మార్పిడి అనే వినూత్న కాన్సెప్ట్ తో ప్రారభమైన సినిమా- ఇక్కడ్నించే స్క్రీన్ ప్లే పట్టు తప్పిపోయి ఆసక్తిని కోల్పోతుంది. ప్రసిద్ధ స్క్రీన్ ప్లే ట్యూటర్ జాన్ ట్రూబీ చెప్పే పొరపాట్లలో మొదటిది ఇదే- స్టోరీ ఐడియా ఒరిజినల్ ది  కాకపోవడం, ఆ ఐడియాని తమ వంతుగా డెవలప్ చేసుకోవడానికి రాంగ్ జెనర్ ని ఎంపిక చేసుకోవడం, లేదా ముందే నిర్ణయించుకున్న ఫలానా ఫలానా సినిమాల్లోని కథనాలని ఆ అయిడియాలోకి జోప్పించడమూ చేస్తారు తప్ప,  అరువుదెచ్చుకున్నఆ  స్టోరీ ఐడియాకి తగిన తమదైన ఒరిజినల్ కథనాన్ని సృష్టించే పాపానే పోరు.

హిట్ సినిమా స్క్రిప్ట్ అంటే  హై కాన్సెప్ట్ నేపధ్యంతో భారీ బిల్డప్ ఇవ్వడమే అనుకుంటారు. మరి ఆ బిల్డప్ కి తగ్గ కథనాన్ని జోడించడం ఓ రెండు మూడు సీన్లవరకే చేసి చేతులేత్తేస్తారని కూడా అంటాడు ట్రూబీ.

సరిగ్గా ఇదే జరిగింది. మొదట్లోనే వైజాగ్ వచ్చి హత్యలు చేయడం మొదలెట్టగానే టెన్షన్ గ్రాఫ్ ఒక్కసారి పడిపోయింది. కారణం  ఎన్నుకున్న హై కాన్సెప్ట్ ఐడియా తిరుగు ముఖం పట్టడం. అతను అంతలోనే వెనక్కి వైజాగ్ కి రావడమే కథని వెనక్కి తిప్పేసింది. కొత్త ముఖంతో  హైదరాబాద్ లో కొత్త శత్రువులతో అప్పుడే  కొత్త కథ మొదలై పోయి వుంటే,  టైం అండ్  టెన్షన్ గ్రాఫ్ అమాంతం పైకి లేచి కథ ముందుకు పరుగులెత్తేది! 

తనకు సంబంధం లేని ఆ కొత్త శత్రుత్వం కూడా పేలవమైన పాతచింతకాయ - కాలంచెల్లిన  రాజకీయ గూండాయిజం తో కాకుండా, ముఖమార్పిడి అంతటి సంచలన ఎత్తుగడకి మించిన స్థాయిలో ఉన్నప్పుడే హై కాన్సెప్ట్ కి న్యాయం చేసినట్టు. 

ఇలా లేకపోవడం వల్ల ఫస్టాఫ్ లో అల్లు అర్జున్ పాత్ర వైజాగ్ లో గూండాయిజం తో తలపడినట్టే, సెకండాఫ్ లోనూ  రామ్ చరణ్  కథకి ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో సృజనాత్మకత లోపించి, అలాటి గూండాయిజం తోనే కథ నడిఛి- రిపీటీషన్ బారినపడి  ఆ సెకండాఫ్ కూడా  మరీ డల్ అయిపో యింది. 

సినిమాలో టెన్షన్ ఫ్యాక్టర్ లేదా థ్రిల్ మిస్సవడానికి ప్రథమార్ధంలో, ద్వితీయార్ధంలో ఓకే తరహా కాలం చెల్లిన కథలు కొనసాగడం ఒక కారణమైతే,  ఈ కథలు కూడా స్ట్రక్చర్ లో లేకపోవడం అసలు కారణం. ప్రథమార్ధంలో సత్య, చరణ్ లా  వైజాగ్ కి తిరిగివచ్చి ప్రతీకారం తీర్చుకున్నాక,  ధర్మా గ్యాంగ్ మనిషి అతన్ని చూసి గుర్తుపట్టడం అనే మొదటి మలుపు (ప్లాట్ పాయింట్ -1 ) దాదాపు గంట సేపటికి వస్తుంది. ఆ తర్వాత పదిహేను నిమిషాల్లోనే ఇంటర్వెల్ పడిపోతుంది. ఒకసారి సారి ఈ క్రింది పటాన్ని గమనిస్తే... మలుపు యాక్ట్ -1 విభాగంలో, ప్లాట్ పాయింట్ -1 (రెండవ ఎరుపు రేఖ) దగ్గర రావాల్సింది. ఇది ముందుకు జరిగిపోయి, పించ్ పాయింట్ -1 (మూడో ఎరుపు రేఖ ) దగ్గర వచ్చింది. అంటే యాక్ట్ -2 విభాగంలోకి అతిక్రమించి వచ్చింది. తర్వాత పదిహేను నిమిషాల్లో యాక్ట్ -2 మిడ్ పాయింట్ (నలుపు రేఖ) దగ్గర విశ్రాంతి పడింది.

పించ్ పాయింట్ -1 అనేది ఇంటర్వెల్ కి దారితీసే ఉత్ప్రేరక ఘటనగా రావాలే తప్ప మరోలా కాదు. కానీ ఇక్కడ ప్లాట్ పాయింట్ -1 గా వచ్చింది. పించ్ పాయింట్-1 అసల్లే కుండా పోయింది! ఇలా అంకాలు భంగపడి, వాటి బిజినెస్ సాంతం మూతపడి- స్క్రీన్ ప్లేకి అర్ధమే  లేకుండా పోయింది. స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్ లో లేనప్పుడు ఏదీ ఆసక్తికరంగా వుండే అవకాశం ఏమాత్రం లేదు.

ప్రేక్షకులనుంచి ఇంకో కామెంట్ వినిపిస్తోంది. ఫస్టాఫ్ లో ఓ సినిమా, సెకండాఫ్ లో మరో  సినిమా చూపించారని! ఇది రసభంగం కల్గించే ఏకసూత్రత లోపించిన రచనా సంవిధానం. ఫస్టాఫ్ లో వీరూ గ్యాంగ్ మీద పగదీర్చుకుని, ఆ కథ ముగించేసి,  సెకండాఫ్ లో వేరేగా ధర్మా గ్యాంగ్ తో మరో కథ మొదలు పెట్టినట్టు అన్పించడమే ప్రేక్షకుల కి

ఆ  ఫీలింగ్ కలగడానికి కారణం.  ప్రధాన కథలో ప్రారంభ కథ కలగలిసి పోక పోవడం వల్లే ఇలా జరిగింది. ఏ సినిమాకైనా  ఓకే ఒక్క ప్రధాన కథ కథ వుంటుంది. ఇంకేవైనా కథలుంటే అవి ఉప కథలే అవుతాయి. ఈ సినిమాలో వీరూ మీద పగదీర్చుకోవడం, ధర్మా గ్యాంగ్ ని మట్టు  బెట్టడం –ఈ రెండిట్లో ఏది ప్రధాన, ఏది ఉప కథ ఆవుతాయంటే- ధర్మా గ్యాంగ్ తో జరిగేదే ప్రధాన కథ! వీరూ  ముఠాతో జరగాల్సిందంతా  ఉప కథే!

అలాంటప్పుడు ధర్మా గ్యాంగ్ తో జరిగే ప్రధాన కథతో వీరూ గ్యాంగ్ తో కథ అంతర్వాహినిలా వుండాలి. వేరే ముగించేసిన ఎపిసోడ్ లా వుండకూడదు. అంటే, చరణ్ లా సత్య వైజాగ్ లో  వీరూ గ్యాంగ్ ని అంతమొందించడానికి వస్తే, కథ అడ్డం తిరిగి, ధర్మా గ్యాంగ్ కంట పడి అసలు కథ ( ప్రధాన కథ ) మొదలైపోతే- అప్పుడు చరణ్ పాత్రకి పెండింగ్ లో పడ్డ వీరూ మీద ప్రతీకార లక్ష్యంతో కూడిన ఎమోషనల్ యాక్షన్ ఒకవైపు, మరోవైపు తనని చూసి పొరబడ్డ ధర్మా గ్యాంగ్ తో ఫిజికల్ యాక్షన్ అనే ద్వందాలేర్పడి, అది సజీవ పాత్రగా రాణించేది. చివరంటా ఎక్కడా బోరు కొట్టకుండా- రెండు సినిమాలు చూపిస్తున్నారన్న ఫీలింగ్ ఏర్పడకుండా- ఏకకాలంలో ఈ ద్విముఖ కార్యాచరణతో, క్యారక్టర్ అనుక్షణం సంఘటనలు సృష్టిస్తూ- తద్వారా వేడిపుట్టిస్తూ వుండేది. ఆఫ్టరాల్ పంతొమ్మిదో శతాబ్దపు ప్రసిద్ధ నవలా రచయిత జేమ్స్ విలియమ్స్ ఏమన్నాడు? –‘What is character but the determination of incident ? And what is incident but the illumination of character?- అని కాదూ?

క్యారక్టర్ బయోగ్రఫీ బలాదూర్!

రామ్ చరణ్ పాత్ర యాక్టివ్ పాత్రే, పాసివ్ కాదు. కాకపొతే దానికి  ఇన్నర్ (ఎమోషనల్) స్ట్రగుల్, ఔటర్ (ఫిజికల్ ) స్ట్రగుల్స్ తో కూడిన డైమన్షన్స్ పైన చెప్పుకున్న కారణాల వల్ల ఏర్పడలేదు. పూర్వం మహేష్ బాబు నటించిన ‘బాబీ’ అనే సినిమాలోనూ ఈ డైమన్షన్స్ కన్పించవు. బ్యాక్ డ్రాప్ లో బద్ధ శత్రువులైన హీరో హీరోయిన్ల తండ్రుల ఆగడాలతో నగరం అట్టుడికిపోతున్నా- ఈ బ్యాక్ డ్రాప్ తో సంపర్కం లేకుండా హీరో పాత్ర హీరౌయిన్ తో ప్రేమాయణం సాగించడంతో నే సరిపెట్టుకుంటుంది. మొత్తం కథా ప్రపంచంలో ఎక్కడెక్కడ ఏం జరుగుతోందో అంతా హీరో కి తెలిసి వుండడ మన్నది  కథనంలో పాటించాల్సిన ప్రాథమిక  సూత్రమే. ఇదిలోపిస్తే పాత్ర ఒట్టి  కటౌట్ లా మిగిలిపోయే ప్రమాదముంది.

అల్లు అర్జున్ ముఖానికి రామ్ చరణ్ ముఖాన్ని అతికించినంత మాత్రాన  శరీరాకృతి, గొంతు, కళ్ళూ వగైరా రామ్ చరణ్ వి వచ్చేస్తాయా?ఇలాటి మాస్ కమర్షియల్ కథలకి కాసేపు లాజిక్ ని పక్కన బెట్టి, సినిమాటిక్ లిబర్టీ( సృజనాత్మక స్వేచ్చ)అనే లైసెన్సు తీసుకుని వాస్తవ దూర కల్పనలకి దర్శకుడు పాల్పడే హక్కు ఎప్పుడూ వుంటుంది. దీన్నే స్క్రీన్ ప్లే పరిభాషలో ‘suspension of disbelief’  అంటారు. అంటే మన అపనమ్మకాల్ని కాసేపు సస్పెండ్ చేసుకుని సినిమాని బేషరతుగా ఎంజాయ్ చేయడమన్నమాట. అలాగనీ ఈ లైసెన్సుని దుర్వినియోగం చేసి ప్రేక్షకుల ఔదార్యంతో అతిగా ప్రవర్తించే అధికారం దర్శకుడికి వుండదు. ‘ఫేస్ ఆఫ్’ అనే హాలీవుడ్ సినిమాలో ముఖ మార్పిడి అదొక గూఢచార సీక్రెట్ ఆపరేషన్ లో భాగంగా గుట్టుగా జరిగే వ్యవహారం. లాజిక్ కి సంబంధించిన ఎలాంటి ప్రశ్నలూ తలెత్తవు. ‘ఎవడు’ సినిమాలోలా ప్రైవేట్ డాక్టర్ పేషంట్ అనుమతిలేకుండా ఇష్టానుసారం ముఖాన్ని మార్చేస్తే చట్టపరమైన, సామాజిక పరమైన, వ్యక్తిగతమైన సమస్యలెన్నో వస్తాయి. కాబట్టి అరిస్టాటిల్ మహాశయుడు చెప్పినట్టు - ముందు సన్నివేశానికి పునాది నమ్మశక్యంగా ఏర్పాటు చేస్తే , ఆపైన దాన్నాధారంగా ఎలాంటి అసంబద్ధ కామెడీతో నైనా ఒప్పించవచ్చన్నది ‘ఎవడు’ వంటి సీరియస్ కథాంశానికి  కూడా వర్తిస్తుంది.

ఇక్కడ ఒక గొప్ప ఆశయం కోసం మరణించిన పాత్ర ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోని చరణ్ పాత్రే తప్ప, చావుతప్పిన సత్య కాదు. కానీ ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో చరణ్ పాత్ర తీరుతెన్నుల్ని పరిచయం కాడ్నించీ రొటీన్ గా చిత్రించి సరిపెట్టేశారు. మిత్రుడ్ని చంపినందుకు విలన్ని ఢీకొన్నాడు తప్పితే, అసలు మొదట్నించీ  ఆ పాత్ర అంతరంగం, వ్యక్తిత్వం, ప్రపంచం పట్ల, వ్యవస్థ పట్ల దాని దృక్పథం ఏమిటో నిండుతనంతో, సజీవపాత్రలా చూపడంలో విఫలమయ్యారు. ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఓపెన్ చేస్తే, నడుస్తున్న కథకంటే విభిన్నమైన విషయమేదో ప్రేక్షకులు ఫీలవ్వాలి. ఆ ఫ్లాష్ బ్యాక్ గుర్తుండి పోవాలి. అలాటిదేమీ ఇక్కడ జరక్క- ఫ్లాస్ష్ బ్యాక్ ఓపెన్ కాగానే- సినిమా ఫస్టాఫ్ లో ఫస్ట్ యాక్ట్ బిజినెస్స నే (సన్నివేశాల్నే) మళ్ళీ చూపిస్తున్నట్టు  తయారయ్యింది.

ఇదిలా  వుంటే, గమ్మత్తుగా కొన్ని పాత్రలు అర్ధాంతరంగా అంతర్ధానమై పోతాయి. రెండో హీరోయిన్ అమీ జాక్సన్, పోలీసు అధికారి పాత్ర  పోషించిన మురళీ శర్మ, బ్రహ్మానందం, వెన్నెల కిషోర్ వగైరా పాత్రల్ని కొనసాగించలేక మాయం చేశారు కాబోలు!

సమగ్రమైన కథా కథనాలతో భారీ బడ్జెట్ సినిమాలు కూడా తీయలేకపోవడం దేనికి నిదర్శన మనాలో ఎవరికి  వాళ్ళే నిర్ణయించుకోవాలిక!

-సికిందర్

బాక్సాఫీసు వాస్తవాలు వేరు!

రివ్యూ

1 – నేనొక్కడినే !

తారాగణం : మహేష్ బాబు, కృతీ సానన్, గౌతమ్, పోసాని కృష్ణ మురళి, సాయాజీ షిండే, శ్రీనివాసరెడ్డి, సూర్య, నాసర్, ప్రదీప్ రావత్, , కెల్లీ దోర్జీ తదితరులు

కథ : చక్కా హరిప్రసాద్, స్క్రీన్ ప్లే : అర్జున్ వై కే, తోట శ్రీను

సంగీతం : దేవీ శ్రీ ప్రసాద్, గీతాలు : చంద్ర బోస్

ఛాయాగ్రహణం : ఆర్ రత్నవేలు, కూర్పు: కార్తీక శ్రీనివాస్, కళ : రాజీవన్, నృత్యాలు : ప్రేమ్ రక్షిత్ , యాక్షన్ : పీటర్ హెయిన్స్

బ్యానర్ : 14  రీల్స్ ఎంటర్ టైన్మెంట్ – ఇరోస్ ఇంటర్నేషనల్

నిర్మాతలు : రామ్ ఆచంట, గోపీచంద్ ఆచంట, అనిల్ సుంకర

సెన్సార్ : u/a

విడుదల : జనవరి 10, 2014

సంక్రాంతి సినిమాలంటే ప్రేక్షకులకి పండగ ఆనందాన్ని మించిన ఆనందం. పండగపూట కడుపునిండా వినోదాన్ని ఆరగించాలని ఉవ్వీళ్ళూరుతారు. ఎప్పుడెప్పుడా అని ఎదురుచూస్తారు. ఎదురుచూసిన అభిమాన స్టార్ సినిమా అట్టహాసంగా విడుదలవగానే థియేటర్ల కి పరుగులు పెడతారు. అంతవరకే వాళ్ళ చేతుల్లో వుండేది. ఆతర్వాత

నొసట రాత అంతా ఆ సినిమా దర్శకుడు, స్టార్ లతో బాటూ నిర్మాతల చేతుల్లో వుంటుంది. వాళ్ళు ప్రాప్తకాలజ్ఞు లయ్యరా, ప్రేక్షకులు చిరుదరహాసాలతో బయటపడతారు, వాళ్ళు ప్రేక్షకాభిరుచులమీద ప్రయోగాలు చేశారా- పండగ మూడ్ చెడగొట్టుకుని చెల్లాచెదురై పో తారు. ప్రిన్స్ మహేష్ బాబు ‘ 1- నేనొక్కడినే’ తో ఈ రెండోదే జరుగుతుందని  సాక్షాత్తూ ఆయన ఫ్యాన్స్ కూడా ఊహించివుండరు. సరిగ్గా 2011 లో పవర్ స్టార్ పవన్ కళ్యాణ్  కూడా ఇలాటి ఆందోళనకర పరిస్థితుల్నే సృష్టించాడు. కాకపోతే ఆ సినిమా ‘పంజా’ సంక్రాంతికి ఓ నెల ముందే  విడుదలై ప్రేక్షకుల్ని రక్షించింది!

 ‘పంజా’ లాంటి అపజయాన్ని చూసికూడా ఆ దారిలోనే  ‘నేనొక్కడినే’ అనే మరో డార్క్ మూవీ తీయడం సాహసమే. అదీ ‘దూకుడు’ లాంటి పూర్తి వినోదాద్మక సూపర్ హిట్ తీసిన నిర్మాతలు- అలాంటి వినోదానికి దూరంగా సీరియస్ సినిమాతో ముందుకురావడం మింగుడు పడని వ్యవహారమే. వరస హిట్ల మీదున్న మహేష్ బాబు ఇలా తెలుగు సినిమాతో, తెలుగు సినిమా పాత్రతో ప్రయోగం చేయాలనుకోవడం, అందుకు దర్శకుడు సుకుమార్ ని ప్రోత్సహించడం అలావుంచితే, స్టార్ సినిమాకి సకుటుంబ సమేత ప్రేక్షక సమూహాలుంటాయి- అలాంటిది ఇన్నాళ్ళూ పక్కా ప్రేమసినిమాలుతో కుటుంబ ప్రేక్షకుల్ని కూడా అలరిస్తూ వచ్చిన సుకుమార్, ఆ  కుటుంబ ప్రేక్షకులే ఎలా చూస్తారనుకుని  ఏకంగా బిగ్ స్టార్ మహేష్ తో యాక్షన్ జెనర్ లో ఈ ప్రయోగం చేశాడన్నది పెద్ద క్వశ్చన్ మార్కే! ...పోతే ఈ డెబ్బై కోట్ల మెగా బడ్జెట్ మూవీలో అసలేముందో ఇప్పుడు చూద్దాం...

ఏది నిజం? ఏది అబద్ధం ?

పరిస్థితుల ప్రభావంతో మార్పు చెందేది ఎప్పుడూ అసలైన సత్యం కాదని వేదాల్లో చెబుతారు. గౌతమ్ (మహేష్ బాబు) అనే రాక్ స్టార్ తన గురించిన సత్యం తెలుసుకోవడానికి గతంలోకి ప్రయాణిస్తాడు. అప్పటికే ఆ గతంతో సంబంధమున్న ఇద్దర్ని విదేశాల్లో చంపేశాడు. హైదరాబాద్ లో ఓ  రాక్  షో ఇస్తున్నప్పుడు మూడో వాడు తనని చంపడానికి వస్తే  వాణ్ని చంపేసి అరెస్టవుతాడు. ఆ హత్యా దృశ్యాల్ని సమీరా (కృతీ సానన్) అనే టీవీ జర్నలిస్టు చిత్రీకరిస్తుంది. తీరా  ఆ వీడియోలో చూస్తే, అక్కడ లేని  శత్రువుని ఊహించుకుంటూ గాలిలో  విన్యాసాలు చేశాడు తప్పితే చంపలేదని తెలుస్తుంది. సైకియాట్రిస్టు (సూర్య)కి చూపిస్తారు. ఆ సైకియాట్రిస్టు ఇతను  చిత్తభ్రాంతులకి లోనయ్యే మనోవ్యాధితో బాధపడుతున్నాడని తేలుస్తాడు. గౌతమ్ తను చూసిందీ చంపిందీ అబద్ధం కాదనీ, అది పూర్తిగా నిజమనీ వాదిస్తాడు. చిన్నప్పుడు తన తల్లిదండ్రుల్ని హతమార్చిన వాళ్ళే తనని చంపడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారని అంటాడు. కానీ నిజానికి  తను విదేశాల్లో కూడా ఎవర్నీ చంపలేదన్న విషయం అతడికి తెలీదు.

ఇలా వుండగా అతడి మీద మళ్ళీ హత్యా ప్రయత్నాలు జరుగుతూంటాయి. పోలీసు అధికారి (సాయాజీ షిండే) వచ్చి చూస్తే, ఘటనా స్థలం అలావుండదు. అంతా గౌతమ్ స్వైరకల్పనలేనని హేళన చేస్తాడు. దీంతో గౌతమ్ అసలు తానెవరో తెలుసుకోవాలన్న పట్టుదలతో గోవా వెళ్తాడు. సమీరా అనుసరించి వస్తుంది. అక్కడామెకి అతడిమీద ప్రేమలాంటిది పుడుతుంది. అతడి మానసిక స్థితితో ఆ ప్రేమకి సరిపడదు. ఇక్కడా అవే చిత్తభ్రాంతులు. ఇక్కడ కూడా దాడులు జరుగుతాయి. ఈ దాడులు సమీర మీదే జరుగుతున్నాయని పసిగడతాడు. అది నిజమే అయినా తనమీద ఎందుకు దాడులు జరుగుతున్నాయో ఆమె దాస్తుంది. 

ఇక ఇక్కడ దాడులు చేస్తున్న శత్రువు (కెల్లీ దోర్జీ) ని చంపేసి లండన్ బయల్దేరతాడు గౌతమ్...లండన్ లో అతను తెలుసుకున్న రహస్యాలేమిటి, అక్కడింకా ఎవరు శత్రువులున్నారు, అసలు తన తల్లిదండ్రుల్ని ఎందుకు చంపారు, ఆ గుట్టు ఏమిటి, తన తల్లి దండ్రులు అసలెలా వుంటారు- అదెలా తెలుస్తుంది- వగైరా ప్రశ్నల పరంపరకి  ఈ ద్వితీయార్ధంలో సమాధానాలు దొరుకుతాయి.  

ప్యాకేజీ- పాత్రలూ పరిమితం 

చాలాతక్కువ పాత్రలతో, అతితక్కువ వినోదాత్మక విలువలతో రొటీన్ కి భిన్నమైన కథా కథనాలతో చేసిన ఈ ప్రయోగంలో నటనవరకూ మహేష్ బాబు ఓకే, కానీ నటనే సినిమాని నిలబెట్టదు. కాసేపైనా తననుంచి ప్రేక్షకులాశించే అల్లరిచేయకుండా, నవ్వించకుండా , ఆద్యంతం సీరియస్ గా కన్పిస్తూ, హీరోయిన్ తో ప్రేమ సన్నివేశాల్లో సైతం రొమాంటిక్ మూడ్ ని ప్రదర్శించక- తన జీవితం, తన సమస్యే తప్ప ప్రేక్షకులు పట్టని  ఆత్మాశ్రయ ధోరణిలో సాగే ఈ  పాత్ర ఆశించిన ఫలితాల్నిచ్చిందా అంటే అదేమీ లేదు- అలాంటప్పుడు ఈ ప్రయోగం విఫలమైనట్టే.

మానసిక సమస్యని పక్కన బెడితే, పాత్రకి చిన్నపుడు జరిగిన అన్యాయానికి సంబంధించి సానుభూతిని పొందడానికి తగిన నేపధ్యం కూడా లేకపోవడం పాత్ర బాగా బోరు కొట్టడానికీ, సహన పరీక్ష పెట్టడానికీ కారణం. దీనికి మరమ్మత్తు చేయాలంటే, 'ధూమ్ -3 ' లో అమీర్ ఖాన్ పాత్రచిత్రణ చూడాలి. ఇది తర్వాత చూద్దాం. సీరియస్ నటన తర్వాత, మహేష్ బాబు మూడు పాటలకి డాన్సులేశాడు. అవేమీ ధియేటర్లో కేరింతలు పెట్టించలేదు. దేవిశ్రీప్రసాద్ సంగీతం ఎందుకనో పేలవంగా వుంది. ఐటెం సాంగ్ తప్పనిసరిగా పెట్టుకునే అలవాటున్న సుకుమార్,   ఈసారి ఐటెం సాంగ్ ని కూడా నీరుగార్చేశాడు. నేపధ్య సంగీతం కూడా శోక రసంతో థీమ్  ట్రాకుగా రిపీటవడం  సినిమా నడకని పెను భారం గా మార్చేసింది. పాటల తర్వాత యాక్షన్ దృశ్యాల్లో మహేష్  ని వంక పెట్టడా నికేం లేదు. యాక్షన్ దర్శకుడు పీటర్ హెయిన్స్ సముద్రం మీదా, లండన్ లోనూ కంపోజ్ చేసిన పోరాట దృశ్యాలు హైలైట్. అలాగే 'రోబో' ఫేమ్ ఛాయాగ్రాహకుడు ఆర్ రత్నవేలు ఎంచుకున్న లైటింగ్ స్కీమ్ చివరంటా డార్క్ మూడ్ నే క్రియేట్ చేయడానికి  పనికొచ్చింది తప్ప,  ప్రేక్షకులకి మానసికంగా కాస్తైనా పంచరంగులతో  అలరించలేకపోయింది. ఈ తరహా చిత్రాకరణ చిన్నాచితకా నటులతో తీసే సైకలాజికల్ థ్రిల్లర్స్ కి నప్పుతుంది- బిగ్ స్టార్స్ కి కన్నులపండువగా వుండాలి- అవుట్ డోర్ లోకేషన్స్ ప్రకాశాన్ని కూడా డీ ఐ తో డీలా పడేట్టు చేశారు. 

హీరోయిన్ కృతీ సానన్ వృత్తి గతంగా మోడలూ కథక్ కళాకారిణీ అయినా,  వెండితెరమీద ఈ సినిమాతో అరంగేట్రం చేసి నటనలోనూ ది బెస్ట్ అన్పించుకుంది. పోసానీ కామెడీ పాత్ర చిన్నదే, విలన్లు నాసర్, ప్రదీప్ రావత్, కెల్లీ దోర్జీలవి అంత శక్తిమంతమైన విలన్ పాత్రలు మాత్రం  కావు. మహేష్ తనయుడు గౌతమ్ నటన ఎలాంటి బెరుకు లేకుండా మంచి ఈజ్ తో వుండడం విశేషం.

స్క్రీన్ ప్లే  సంగతులు 

ఈ సినిమాకి హరిప్రసాద్ కథ నందిస్తే, అర్జున్, తోట శ్రీనులు స్క్రీన్ ప్లే రాసినట్టు టైటిల్స్ లో వేశారు. సరిగ్గా ఇలాటిదే కథ -మానసిక సమస్యలేకుండా, తననెవరో చంపడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారన్న పీడకలలతో- ఒక అసోసియేట్ దర్శకుడు రాసుకుని ఈ సమీక్షకుణ్ణి కలిశాడు. దాన్ని సరిదిద్ది స్క్రీన్ ప్లే రాశాక, ఒక ప్రముఖ హీరోకి విన్పించాడు. ఆ ప్రముఖ హీరో ఇలాటి కథ తమిళంలో అయితే తీస్తారేమోగానీ, తెలుగులో వర్కౌట్ కాదని తేల్చేశారు. 2005  నాటి సంగతి ఇది. ఆ తర్వాత ఆ అసోసియేట్ ఓ తమిళ హీరోకి విన్పించాలని విఫలయత్నం చేశాడు. కొన్నేళ్ళ తర్వాత అందులో పీడకలల యాంగిల్ కూడా తీసేసి పూర్తి స్థాయి కమర్షియల్ యాక్షన్ గా మార్చేశాం. దాంతో మరో అగ్రనటుడి కటాక్షం కోసం ప్రయత్నిస్తున్నాడు ప్రస్తుతం ఆ అసోసియేట్.

ఇప్పుడు 'నేనొక్కడినే' కథేమిటో చూశాక  పైన పేర్కొన్న  ఆ ప్రముఖ నటుడు- ఇలాటి కథ తెలుగులో  వర్కౌట్ కాదని చెప్పడం ఎంత కరెక్టో అర్ధమౌతోంది ! ఆయనకి  ఇలాటి సైకలాజికల్ కథలతో   ఎలాటి 'చిత్తభ్రాంతులూ'  'అనుమానాలూ' లేవేమో-  

కొత్తదనం పేరుతో  ఇలా  బాక్సాఫీసు వ్యతిరేక సినిమాలు తీస్తూ పోతే, అసలే భారీ ఫ్లాపులు మూట గట్టుకుంటున్నఫీల్డు ఇంకా లోతుగా ఊబిలో కూరుకు పోకతప్పదు . కొత్తదనం పేరుతో  జరిగేదేమంటే, నేటివిటీ లేని క్రియేటివిటీని అంట గట్టడమే. స్టయిలిష్ నెస్ పేరుచెప్పుకుని హాలీవుడ్ కథా కథనాలతో తీస్తూపోతే, ప్రేక్షకులు హాలీవుడ్ సినిమాలనే చూడొచ్చు - తెలుగులో వాటి అనుకణలతో పనేముంది!

హాలీవుడ్ దర్శకుడు డాన్ లివింగ్ స్టన్ తన పుస్తకంలో ఒక చోట పేర్కొన్నట్టు- - As the camera rolls and the director watches the scene unfold, the director’s taste must serve as the representative of all the audiences who will ever  see the film – అనేది అదేదో మేధావితనం గా అన్పించుకోవడం కోసం కాదు- సింపుల్ గా సింపుల్ కామర్సే అది- అంతే! బాక్సాఫీసు కాసుల ఘోష...కమర్షియల్ సినిమాకి బాక్సాఫీసే లక్ష్యం కావాలి తప్ప- మేధావులుగా పేరు తెచ్చుకునే ఎలాటి యావా  కాదు. పై దర్శకుడే మరోచోట అన్నట్టు- ‘భావోద్వేగాల్ని ప్రభావితంజేసే  సృజనాత్మక ప్రక్రియే ఆర్టు...ఆ సృజనాత్మక ప్రక్రియకి ప్రేక్షకులు ఉద్వేగభరితులవు తారు, నవ్వుతారు, కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటారు, బాగా ఎక్సైటై పోతారు..దర్శకుడనేవాడు తన అభిరుచుల్ని ప్రేక్షకులమీద రుద్దకుండా, ప్రేక్షకులకుండే  సవాలక్ష కోరికలకి తను ప్రతినిధిగా వున్నప్పుడు  చాలావరకూ విజయం సాధిస్తాడు....’

మన స్టైలిష్ మూవీ మేకింగ్ లో ఏం జరుగుతోందంటే, అలాటి ప్రాతినిధ్యమే మాయమై, పై కొటేషన్ లోని ...as the director watches the scene unfold..పదాలు గల్లంతయిపోయి-seen unfold –అవడాన్ని పట్టించుకోడు. దృష్టంతా ఆ scene చుట్టూ భౌతికపరమైన కెమెరా, లైటింగ్, ఆర్ట్  డైరెక్షన్ హంగుల పైనే వుంటుంది. ఇలా తీసి స్టైలిష్ గా తీశామని చెప్పుకుంటారు.

‘నేనొక్కడినే’ స్క్రీన్ ప్లే చెప్పుకోవడానికైతే సార్వజనీన మూడంకాల (3-act) స్క్రీన్ ప్లే నే అయినా, నిర్వహణ లో బాగా దెబ్బతింది. ప్రారంభించడమే ప్రధాన కథలో కెళ్ళి పోయి పాయింట్ ఎస్టాబ్లిష్ చేసేవరకూ సాగే మొదటి అంకం ముప్ఫై నిమిషాలే తీసుకోవడం అభినందించదగ్గదే. ఈ క్రింది పటం చూడండి-

act -1, act-2, act-3 అనే మూడంకాల స్క్రీన్ ప్లే నిర్మాణంలో కథేమిటో తెలియజేసే act-1 లోని సెటప్ ప్రకారం గౌతమ్ ఎవరు, అతడి సమస్యేమిటి, అతనేం చేయబోతున్నాడనేది చెప్పుకొచ్చారు. హాయిగా అరగంటలో ముగించేసిన ఈ ప్లాట్ పాయింట్ -1 దగ్గర కథ  మలుపు తిరిగి act-2లోకి ప్రవేశించాలి. ఆ మలుపు ఏమిటంటే, మూడోసారి కూడా గౌతమ్ జరగని దాడిని ఊహించుకున్న సందర్భంలో,  పోలీసుల హేళనకి గురై అసలు తానెవరో తెలుసుకోవడానికి గోవా ప్రయాణం కట్టడం.

ఇక్కడ్నించీ act-2 లోకి ప్రవేశించిన  కథా లోకంలో జరిగే బిజినెస్ ఏమిటంటే, పాత్ర తన సమస్య తో లేదా ప్రత్యర్ధితో సంఘర్షించడం- దీన్నే confrontation అంటారు. ఈ సంఘర్షణలో ఎదురు దెబ్బ లుంటాయి-ఎదురుదాడి చేయడం వుంటుంది. ఇంటర్వెల్ దగ్గర కొచ్చేసరికి, సమస్య తీవ్రత పెరిగి మరింత ఇరకాటంలో పెడడమో, లేదా తిరుగులేని సవాలు విసరడమో జరుగుతుంది. ఈ ప్రకారం గౌతమ్ తనని పీడిస్తున్న సమస్యకి కారకుడైన ఒక విలన్ని ఇంటర్వెల్ దగ్గర కాల్చి చంపడం కూడా ఓకే.

విశ్రాంతి తర్వాత act- 2 సెకండ్ పార్ట్ కొచ్చేసరికి కొత్తసమాచారంతో లండన్ వెళ్ళడం, తండ్రి లాకర్ తెరచి ఒక ఫార్ములా స్వాధీనం చేసుకోవడం, ఆ ఫార్ములాకోసం మిగిలిన ప్రత్యర్ధులు వెంటపడ్డంతో ప్రారంభమై ప్రధాన విలన్ (నాసర్)ని కనుగొనడంతో act-2 ముగుస్తుంది. ఇక act -3 లో క్లైమాక్స్ ప్రారంభమౌతుంది...ఇక్కడ ప్రధాన విలన్ తో తన తల్లి దండ్రుల గురించిన సమాచారంకోసం బేరసారాలు కుదరక అతన్ని చంపేయడంతో ముగుస్తుంది. ఇక తల్లిదండ్రులు ఎవరనే అన్వేషణతో కొనసాగి శుభం కార్డు పడే వరకూ సుదీర్ఘంగా జరిగేదంతా  ఉపసంహారమే!

అదే అంకం అదే బిజినెస్సూ!

సమస్య ఎక్కడొచ్చిం దంటే, మొదటి అంకంలో గౌతమ్ మానసిక సమస్య చెప్పేసి  పరిష్కారానికి గోవా దారి పట్టించాక,  రెండో అంకంలో పదేపదే ఆ సమస్యనే ( చిత్తభ్రాంతులు - hallucination) రిపీట్ చేసి, ఏ సంఘటన నిజమో ఏ సంఘటన అబద్ధమో తెలీని కన్ప్యూజన్లో ఆడియెన్స్ ని పడేస్తూ- గౌతమ్ క్యారక్టర్ ని అపహాస్యం పాల్జేశారు. రెండో అంకంలో జరగాల్సిన బిజినెస్ అది కాదు. ఇక్కడ జరగాల్సిన బిజినెస్ సమస్యతో పోరాటం- రెండో అంకంలో గౌతమ్ గోల్ మొదటి అంకం ముగింపులో ఎష్టాబ్లిష్ చేసినట్టు- తానెవరో, తన గతం ఏమిటో తెలుసుకునేందుకు జరపబోయే అన్వేషణ ! రెండో అంకంలో తను సంఘర్షిస్తే ఈ గోల్ కోసం సంఘర్షించాలే తప్ప, ఇంకా తన మొదటి అంకంలో చెప్పేసిన తన మానసికసమస్యతో కాదు. ఈ విధంగా కథ మీద ఫోకస్ కోల్పోయి, మొదటి అంకం బిజినెస్ ని రెండో అంకంలో కూడా చొరబెట్టి దాన్నే  క్లైమాక్స్ వరకూ లాగుతూ పోవడం వల్ల, సువిశాలమైన రెండో అంకం ఏరియా అంతా  కథన భంగం కలిగి గందరగోళం ఏర్పడింది. కథ బుర్ర కెక్కడం కష్టసాధ్య మైపోయింది.

పోనీ ప్రధాన విలన్ తో క్లైమాక్స్ అయినా ఎందుకు బలంగా లేదంటే -  కారణం, మొదటి అంకం ముగింపులో గౌతమ్ సమస్యని బలంగా ఎస్టా బ్లిష్  చేయకపోవడం వల్లే! ఎప్పుడైతే మొదటి అంకం ముగింపులో సమస్యని (పాయింటుని) దృశ్య రూపంలో ప్రభావవంతంగా ఎష్టాబ్లిష్ చేయ్యమో, అప్పుడు క్లైమాక్స్ కూడా బలహీనంగా, పేలవంగా  వస్తుంది. మొదటి అంకం ముగింపులో గోవా ప్రయాణం కట్టడానికి చిత్తభ్రాంతుల కారణమే చెప్పినా, అప్పుడు జరిగిన సంఘటన అంతకు మునుపు జరిగిన వాటికి భిన్నంగా ఏమీ లేదు. మార్పేమీ లేదు. ఇంకేదో అఘాయిత్యం లాంటి బలమైన సంఘటన జరిగి- చట్టానికి దొరక్కుండా పారిపోయే పరిస్థితి లాంటిది ఏర్పడితేనే బలమైన మలుపు అన్పించు కుంటుంది. ఏ స్క్రీన్ ప్లే కైనా ప్లాట్ పాయింట్-1, ఇంటర్వెల్, ప్లాట్ పాయింట్-2 లు మూలస్తంభాల్లాంటివి. వీటిని ప్రత్యేకంగా ప్లాన్ చేసుకుంటే తప్ప కథకి న్యాయం జరగదు.

ఈ లోపాలన్నీ టైం అండ్ టెన్షన్ థియరీని కూడా నాశనం చేశాయి. ఈ క్రింది పటం కూడా చూడండి...

 సినిమారీలు తిరిగే టైము గడుస్తున్న కొద్దీ కథలో టెన్షన్ పెంచుకుంటూ పోవాలి. అప్పుడే ప్రేక్షకులు సీట్లకి అతుక్కుపోతారు. ఆద్యంతం అన్ని అంకాల్లో అదే మొదటి అంకం బిజినెస్సే  నడుస్తూ కథనం మన్నుతిన్న పాములా పడుంటే  ఇంకా టెన్షన్ అనే మాట ఎక్కడ్నుంచి వస్తుంది?

పైగా ఎడాపెడా మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులతో, చిన్ననాటి మాంటేజెస్ తో, జరుగుతున్న కథ ఫలానా ఈ ఈ  విధంగా జరిగిందంటూ ఎక్స్ పొజిషన్ లతో- వర్తమాన కథకి టెన్షన్ అనే కాన్సెప్ట్ లేకుండా చేశారు. కథకుడికి కథమీద స్పష్టత లేనప్పుడే మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులకి పాల్పడతారని స్క్రీన్ ప్లే పండితుల నిర్ధారణ. మల్టిపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాకులవల్ల చెప్పాలనుకుంటున్న అసలుకథ ఎక్కడేసిన గొంగళిలా పడుంటుంది.

పాత్ర చిత్రణ వైచిత్రి

మహేష్ బాబు ప్రతిష్టాత్మకంగా తీసుకుని నటించిన గౌతమ్ పాత్ర వాస్తవానికి చేష్టలుడిగిన ప్యాసివ్ పాత్ర. అది గొప్ప హీరోయిజం తో కూడిన యాక్టివ్ పాత్ర కావాలంటే, ఆ మూడంకాల్లో ఏ అంకం బిజినెస్ ఆ అంకంలో స్పష్టంగా జరగాలి. అప్పుడు మానసిక సమస్య అనే మొదటి అంకపు అంతర్గత ఎమోషనల్ స్ట్రగుల్ పదేపదే కథకి అడ్డు పడకుండా (పాత్ర ప్యాసివ్ గా అపహాస్యం గాకుండా) అసలు గోల్ కోసం పోరాడాల్సిన బహిర్గత ఫిజికల్ స్ట్రగుల్ తో యాక్షన్ లో కొచ్చి, పరిస్థితిని తన ఆధీనంలోకి తెచ్చుకుంటూ జైత్రయాత్ర కొనసాగించే వీలుంటుంది. హీరోయిజం ఉట్టిపడుతుంది. ఎంతసేపూ ఊహాలోకంలో తనమీద దాడుల్ని పదేపదే తిప్పికొట్టడం హీరోయిజం అన్పించుకోదు. అది యాక్టివ్ గా వుండడం కాదు, రియాక్టివ్ గా నిస్సహాయంగా ఉండిపోవడం. జ్యూనియర్ ఎన్టీఆర్ నటించిన ‘అశోక్’ లో ఇలాగే ఆ పాత్ర విలన్ జరిపే దాడుల్ని తిప్పి కొట్టడమే ( రియాక్టివ్ గా) నిగా పెట్టుకుంటుంది తప్ప, ఆ విలన్ ని ట్రాప్ చేసి తనే దాడులు ప్రారంభించే  ప్రారంభించే యాక్టివ్ పాత్రగా ఎప్పటికీ మారదు!

మహేష్ బాబు పాత్ర తన తల్లి దండ్రులు హత్యకి గురయారన్న బాధతో చివరంటా ఎంతో ఎమోషన్ పండించాడని అనుకోవడం కూడా భావ్యం కాదు. అసలా తల్లిదండ్రులు ఎలా, ఎందుకు చనిపోయారో ముందే చెప్పేసి వుంటే పాత్ర మీద నిజమైన సానుభూతి ఏర్పడే అవకాశం వుండేది. ఆ తల్లి దండ్రులకీ, మహేష్ బాబు పాత్రకీ జరిగిన అన్యాయమేంటో మనకు తెలియకపోతే ఎలా మనసులోతుల్లోంచి సానుభూతి ఫీలవుతాం?

 అమీర్ ఖాన్ నటించిన ‘ధూమ్-3’ లో, మొదటి పది నిమిషాల్లో అతడి చిన్నప్పుడు బ్యాంకు వాళ్ళ దురుసుతనం వల్ల  సర్కస్ కంపెనీ మూతపడే పరిస్థితేర్పడి, తండ్రి ఆత్మహత్య చేసుకోవడం కళ్ళారాచూసిన తను, ఆ బ్యాంకు మీద పగ దీర్చుకోవాలన్న దయనీయ బ్యాక్ డ్రాప్ ఏర్పడి,  ఆసాంతం ఎనలేని సానుభూతి పొందుతూ వుంటాడు.

మహేష్ బాబు పాత్ర పేరెంట్స్ ఎందుకు హత్యకి గురయ్యారో క్లైమాక్స్ వరకూ దాచిపెట్టడంవల్ల పాత్ర పడుతున్న బాధలకి  అర్ధం లేకుండా పోయింది.

ఇంకా లాజిక్కొస్తే, తన పేరెంట్స్ ఐడెంటిటీ కోసం గోల్ తప్ప,  దాని దారీ తెన్నూ తెలీని ఈ అడ్డగోలు ప్రయాణమంతా ఎందుకు? ఒక పేరుపొందిన రాక్  సింగర్ గా తను ఆనాటి పోలీస్ రికార్డులన్నీ పరిశీలించడానికి అవకాశం ఎప్పుడూ వుంటుంది. ఆ ఫైళ్ళతో తల్లి దండ్రులెలా ఉంటారన్న జిజ్ఞాసతో బాటు, కేసు వివరాలన్నీ తెలిసిపోతాయి కదా? ఇంత  సింపుల్ గా తేలిపోయే కథకి ఈ కన్ఫూజనంతా ఎందుకు?

ముగింపు- ఉపసంహారం విషయానికొస్తే- గతించిన తల్లిదండ్రుల ఉనికిని కనుగొనడం, ఆ ఫోటోలు చూసుకుని దుఖించడం వంటి సుదీర్ఘ సన్నివేశాలన్నీ ముగింపులో వచ్చి వుండకూడదు. విలన్ని చంపే ముందే వచ్చి వుంటే సింపతీ కోషేంట్ బాగా వర్కౌటయ్యేది. ఈ ఎపిసోడ్లు తారుమారు చేయడంవల్ల కథ ముగిశాక కూడా ఈ బోరేమిటనే ఫీలింగ్ ఏర్పడేది కాదు.

చివరగా- నిడివి ఇరవై నిమిషాలు కత్తిరించారని తాజా వార్త. ఇది టాక్ వెళ్ళిపోయాక విజయావకాశాల్ని పెంచుతుందా? ఏమో!

-సికిందర్

ఐదు బడా రెండు చిన్న హిట్లతో బేజారే !

టాలీవుడ్ @ 2013 

\

                           

2013 తెలుగు సినిమాల చిత్రమాలని  చూస్తే ఎన్నో ఆకర్షణీయమైన పుష్ప గుచ్ఛాలు కన్పిస్తాయి. ఏంతో ఊరడించే తారాతోరణాలు కనువిందు చేస్తాయి. మరెంతో గర్వించే కనకవర్షాలు గోచరిస్తాయి. భారీ సంఖ్యలో విడుదలలూ మురిపిస్తాయి. జోరుగా నిర్మాణాలూ అలరిస్తాయి. వేలంవెర్రిగా ప్రేక్షక దర్శనాలూ దృశ్యంకడతాయి...

బాద్షా, అత్తారింటికి దారేది, బలుపు, సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు, మిర్చీ, రామయ్యా వస్తావయ్యా, నాయక్, గుండె జారి గల్లంతయ్యిందే, మసాలా, భాయ్, దూసుకె ళ్తా, స్వామిరారా, పోటుగాడు, ఇద్దరమ్మాయిలతో, గ్రీకువీరుడు, ప్రేమకథా చిత్రం, వెంకటాద్రి ఎక్స్ ప్రెస్...ఇలా ఎన్నో ఆసక్తికరమైన విడుదలలు...వాటిలో మహేష్ బాబు, రవితేజ, ప్రభాస్, నాగార్జున, వెంకటేష్, పవన్ కళ్యాన్, ఎన్టీఆర్, అల్లు అర్జున్, నితిన్, రాం చరణ్, రామ్, మంచు విష్ణు, నిఖిల్, మంచు మనోజ్, సుధీర్ బాబు, సందీప్ కిషన్ లాంటి సూపర్ స్టార్లు, సాధారణ హీరోలూ కాక ...నయనతార, సమంతా, కాజల్, శృతీ హాసన్, అమలా పాల్, అంజలి, అనుష్కా, కలర్స్ స్వాతి, నిత్యా మీనన్, నందిత లాంటి క్రీజీ స్టారిణులు, హీరోయిన్లూ మరోసారి రంగప్రవేశం చేసి ఉత్కంఠ రేపారు...

శ్రీను వైట్ల, హరీష్ శంకర్, శ్రీకాంత్ అడ్డాల, త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాస్, వివి వినాయక్, పూరీ జగన్నాథ్, గోపీచంద్ మలినేని, వీరు పోట్ల, విజయ భాస్కర్ , దశరథ్ మొదలైన రంగంలో వున్న దర్శకులేకాక, కొరటాల శివ, విజయకుమార్ కొండా, సుదీర్ వర్మ, మేర్ల పాక గాంధీ, ఆర్ రవికుమార్ లాంటి కొత్త దర్శకులూ అరంగేట్రం చేశారు.

దిల్ రాజు, బండ్ల గణేష్, జెమిని కిరణ్, భోగవల్లి ప్రసాద్, శివప్రసాద రెడ్డి, దానయ్య డివివి, మారుతి, శ్రీధర్ లగడపాటి, నిఖితా రెడ్డి, చక్రి చిగురుపాటి, వంశీ కృష్ణా రెడ్డి, ప్రసాద్ ఉప్పలపాటి లాంటి నిర్మాతలూ ఈ సంవత్సరం తమ తమ అదృష్టాల్ని పరీక్షించు కున్నారు!

సక్సెస్ తో సిగపట్లు!

పైకి ఇంత వైభవోపేతంగా, అద్భుతంగా  కన్పిస్తున్న ఈ 2013 వెండి తెర శోభ వెనుక తొంగి చూస్తే, ఎందరెందరో మహానుభావులు...అందరూ దాగుడు మూతలాడే సక్సెస్ తో  సిగపట్లకి సిద్ధపడ్డారు. కొందరే లొంగ దీసుకో గలిగారు. మరికొందరు సక్సెస్ అన్పించుకునీ కుదేలయ్యారు. ఎన్టీఆర్ వజ్రాల జాకెట్ కే  (బాద్షా) ఏకంగా పదిలక్షలు ధార బోసి బడ్జెట్ కి గేట్లు బార్లా తెరిచేస్తే  ఏమౌతుంది మరి? టాక్ చూస్తే హిట్టే, కాసులు లెక్కేస్తే లోటే. బలుపు కూడా హిట్ టాక్  వచ్చినా బడ్జెట్ ఎక్కువై ఎనిమిది కోట్లు నష్టపోయింది. సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు కూడా సుదీర్ఘ కాలం నిర్మాణంలో వుండి పోయి, బడ్జెట్ దాటేసింది. బొటాబొటీ లాభాలతో బయటపడింది. అత్తారింటికి దారేది ఒక్కటే ధాటిగా ఎనభై  ఐదు కోట్లు వసూలు చేసి రికార్డు సృష్టించింది. 2012 లో గబ్బర్ సింగ్ తో ఇలాటి రికార్డే సృష్టించి, ఆ వెంటనే కెమరామాన్ గంగ తో రాం బాబు తో అట్టర్ ఫ్లాప్ నమోదు చేసుకున్న పవన్ కళ్యాణ్,  తిరిగి అత్తారింటికి దారేది తో దారిలో పడ్డారు.

మొత్తం వంద సినిమాలు ఈ సంవత్సరం  విడుదలైతే, వీటిలో పెద్దసినిమాలు పదిహేను. ఈ పదిహేనులోనూ  ఐదు  మాత్రమే ఆర్ధికంగా హిట్టన్పించు కున్నాయి. అత్తారింటికి దారేది, సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు, నాయక్,  మిర్చి, గుండె జారి గల్లంతయ్యిందే...ఈ ఐదూ తప్ప, మిగతా పది బడా చిత్రాలూ దారుణ పరాజయం పాలయ్యాయి. ఎన్టీఆర్ నటించి హరీష్ శంకర్ దర్శకత్వం వహించిన ‘రామయ్యా వస్తావయ్యా’ 35 కోట్ల బడ్జెట్లో 19 కోట్లు, అల్లు అర్జున్ నటించి పూరీ జగన్నాథ్ దర్శకత్వం వహించిన ‘ఇద్దరమ్మాయిలతో’ 33 కోట్లలో 22 కోట్లు, దశరథ్ దర్శకత్వం వహించి నాగార్జున నటించిన ‘గ్రీకు వీరుడు’ 22 లో 10, వీర భద్రం చౌదరి దర్శకత్వంలో నాగార్జున నటించిన’ భాయ్’ కూడా 25 లో 10,  మెహర్ రమేష్ దర్శకత్వంలో వెంకటేష్ నటించిన ‘షాడో’ 30 లో 10, విజయభాస్కర్ దర్శకత్వంలోవచ్చిన వెంకటేష్- రాం ల మల్టీ స్టారర్ ‘మసాలా’ 24 లో 10, ఏలేటి చంద్ర శేఖర్ దర్శకత్వంలో గోపీచంద్ నటించిన ‘సాహసం’ పదకొండు కోట్ల పెట్టుబడిలో 5  కోట్లూ నష్టపోయాయి. బడ్జెట్ మించిపోయిన మంచు మనోజ్ ‘పోటుగాడు’ కూడా ఆరేడు కోట్లు నష్ట పోయింది.

హిట్టయిన అత్తారింటికి దారేది 85 కోట్లు రాబట్టగా,  సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు, నాయక్ , మిర్చీ తలా 40 కోట్లు దాటి వసూలు చేశాయి. నితిన్ నటించిన గుండె జారి గల్లంతయ్యిందే 22 కోట్లు వసూలు చేసి అతడికి  మరో సక్సెస్ నిచ్చింది.  ఇక చిన్న సినిమాలు 85 విడుదలైతే రెండు మాత్రమే హిట్టయ్యాయి. స్వామిరారా 7 కోట్లు వసూలు చేస్తే, ప్రేమకథా చిత్రం 15 కోట్లు వసూలు చేసింది. వెంకటాద్రి ఎక్స్ ప్రెస్ ఎంత బావుందని టాక్ వచ్చినా వసూళ్లు లేవు. పబ్లిసిటీకి సరిగ్గా ఖర్చు పెట్టడంలేదని పుకారు.

ఈ వంద తెలుగు సినిమాలతో బాటు మరో డెబ్బై డబ్బింగ్ సినిమాలూ  రిలీజయ్యాయి. ఇవన్నీ కూడా భారీ నష్టాలనే మూటగట్టుకున్నాయి. మొత్తంగా 170 సినిమాల్లో ఏడు మాత్రమే డబ్బు కళ్ళ జూసి, మిగిలిన నూట అరవై ఏడూ పరిశ్రమకి దారుణంగా 300 కోట్ల రూపాయలు నష్టం తెచ్చి పెట్టాయని అంచనా. ఓ డెబ్బై మంది నిర్మాతలు పూర్తిగా దివాలా తీశారని సమాచారం. ఇలా ప్రతి ఏటా క్రమం తప్పకుండా  భారీ నష్టాలు మూట గట్టుకునే రంగం  ఏదైనా వుందంటే అది సినిమా రంగమే అని చెప్పాలి. ఎందరో నటులకి, టెక్నీషియన్ లకీ, ఇతర మౌలిక సదుపాయాలకీ బాగా లాభాలు చేసిపెట్టి నిండా మునిగిపోయేది ఎవరంటే నిర్మాతలే ! ఈ నిర్మాతల మీద పిడుగుపాటులా మరో ఆర్ధిక భారం- టెక్నీషియన్లు తమ జీత భత్యాలు మరోసారి పెంచాలని తాజా డిమాండ్!

ఇప్పుడు ఫిలిం ఛాంబర్ పరిసరాల్లో ఏ నిర్మతనడిగినా చెప్పేదొక్కటే – సినిమాలు తీసే పరిస్థితులు ఇంకే మాత్రం లేవని. ఎవరైనా ఇదే మాటంటారు. మరో పక్క చూస్తే రోజూ ప్రారంభోత్సవాలు జరుగుతూనే ఉం టాయి. రోజుకి ఇద్దరేసి కొత్త నిర్మాతలు డాబుగా రంగ ప్రవేశం చేస్తూనే వుంటారు. మరుసటి సంవత్సరం చూస్తే వీళ్ళు కనపడరు. చాలా జ్ఞానవంతులై  సినిమాలు తీసే పరిస్థితులు ఇంకెంత మాత్రం లేవని చెప్పుకునే జాబితాలో చేరిపోతుంటారు. ఇంతకీ విజయవంతమైన సినిమాలు తీయలేక పోవడానికి కారణం కూడా వీళ్ళే...వీళ్ళ వ్యర్ధ వ్యూహాల కారణంగానే టోకున సినిమాలు ఫ్లాపవుతున్నాయి. అదెలాగో  ఈ క్రింద  చూద్దాం.

ఉద్యమాల సెగ- శాటిలైట్ల దగా!

ఈ సంవత్సరం కోస్తా, సీడెడ్ ఏరియాల్లో సమైక్య రాష్ట్ర ఉద్యమాలు ఎగసి పెద్ద సినిమాల విడుదలలకి బ్రేకు పడింది. బాద్షా, తూఫాన్, కెమెరా మాన్ గంగతో రాం బాబు మొదలైన పెద్ద సినిమాల విడుదలలు వాయిదా పడ్డంతో చిన్న సినిమాలకి పండగయ్యింది. థియేటర్లు విరివిగా దొరికే పరిస్థితులేర్పడి వారానికి నాలుగైదు చొప్పున జోరుగా విడుదలయ్యాయి. కానీ ఏం లాభం? వాటిలో నాణ్యత ఉంటేగా ఆ అవకాశాన్ని సద్వినియోగం చేసుకుని సొమ్ము చేసుకోవడానికి? అవన్నీ చిరునామా లేకుండా పోయాయి. దీంతో చిన్న సినిమాలని తొక్కేస్తున్నారని ఘోష పెట్టే నిర్మాతల ఆరోపణల్లో పసలేదని రుజువయ్యింది. పెద్ద సినిమాల్ని పక్కనపెట్టి, పెద్ద థియేటర్లు సైతం అద్దెలకిస్తూ రూటు క్లియర్ చేసినా,  చిన్న సినిమాలు నాలుగు రాళ్ళు వెనకేసుకోలేని నాసిరకంగా తేలిపోవడంతో- అరిచే నోళ్ళకి తాళాలు పడ్డాయి. ఆ నోళ్ళే తీరా సినిమాలు తీసే పరిస్థితు ల్లేవని వాపోతున్నాయి. ఆ మధ్య కొందరు నిర్మాతలు వచ్చే జనవరిలో ప్రభుత్వం ఒక జీవో తేబోతోందనీ, దాని ప్రకారం తిరిగి రోజుకి ఐదాటల పధ్ధతి మొదలెట్టి, మార్నింగ్ షో కి అన్ని చిన్నా పెద్దా సెంటర్లలో చిన్న సినిమాలకే  కేటాయిస్తారనీ, అంతే గాకుండా, రెంటల్ గాకుండా పర్సంటేజీ పద్ధతిన అనుమతిస్తారనీ,  వినోదపు పన్ను కూడా మినహాయిస్తారనీ, నిర్మాతలమండలి లో పెద్దల నుటంకిస్తూ చెప్పుకోవడం మొదలెట్టారు. కానీ ఇన్నిచేసినా చిన్న సినిమాలు అదే చెత్త పద్ధతిలో తీస్తూ పోతే ఏమిటి ప్రయోజనం? మండలిలో ఒక కొత్త నిర్మాతకి రిజిస్ట్రేషన్ ఇవ్వాలంటే చాలా ప్రశ్నలు వేస్తారు. ఇలాటి ప్రశ్నలు వేసి యోగ్యులకే సభ్యత్వమిచ్చే సాంప్రదాయం ఇంకా దర్శకుల సంఘం లో గానీ, రచయితల సంఘం లో గానీ లేదు. ఉంటే చాలావరకూ చెత్త సినిమాలు తగ్గిపోతాయి. కొందరు నిర్మాతలు చెప్పుకుంటున్నట్టు ప్రభుత్వం ఒక వేళ నిజంగానే అలాటి జీవోతో దయాదాక్షిణ్యాలు చూపినా, చిన్నసినిమాలకి మరో గండం వచ్చిపడింది. గత కొన్ని నెలలుగా చిన్న సినిమాలకి శాటిలైట్ హక్కులు కొనడం లేదు. టీవీ చానెళ్ళు చేవలేని చిన్న సినిమాలన్నిటినీ పక్కకు తోసేశాయి. ఇక మేం కొనం పొమ్మంటున్నాయి.

నిజం చెప్పాలంటే, ఓ డజను భారీ సినిమాలు తీసే నిర్మాతలు తప్పించి మిగతా పదుల సంఖ్యలో చిన్నాచితకా సినిమాలు తీసే నిర్మాతలందరి దృష్టి థియేటర్ల పైన కాదు, ప్రేక్షకుల పైన అసలే కాదు, శాటిలైట్ హక్కులపైనే గురి! దీంతో ఏమాత్రం భయభక్తులు లేకుండా సినిమాలు చుట్టిపారేస్తున్నారు. ప్రేక్షకులు తిప్పికొట్టినా ఫర్వాలేదు, ఒక్కరోజే ఆడినా పోయేదేమీ లేదు- శాటిలైట్ సొమ్ములొస్తాయిగా! ఇదొక ఇన్సూరెన్స్ లా ఆదుకునే అండలా వుంది.  పంట నష్టపోయిన రైతుకీ ఇన్సూరెన్స్ వస్తుంది. అయితే అతను ఇన్సూరెన్స్ డబ్బులకోసం పంటవేయడు ! నిర్మాతలు మాత్రం ఇన్సూరెన్స్ ( శాటిలైట్) హక్కులకోసమే సినిమాలు తీయడం మరిగారు. ఇందుకే ఇన్నేసి ఫ్లాపులు కన్పిస్తూం టాయి- వీటిని చూసి అయ్యో అనుకోనక్కరలేదు. ఇవి వ్యర్ధ వ్యూహాత్మకంగా కోరుకున్న ఫ్లాపులే. ఈ లోగుట్టు ఇక చానెల్స్ కూడా పసిగట్టేసి నట్టున్నాయి –చెత్త సినిమాలు తమకి అంటగట్టి కోట్లు సొమ్ము చేసుకుంటున్నట్టు ఆలస్యంగా నైనా గుర్తించారు- చిన్న సినిమాలన్నిటి మీదా నిషేధం విధించేశారు! ఇందుకే ఇలాటి నిర్మాతలకి ఇప్పుడు  ‘సినిమాలు తీసే పరిస్థితులు ఏమాత్రం లేవు’ . డాబుగా వచ్చి మీడియాలో కనపడే చాన్సు కొట్టేసి, మాది మంచి సినిమా, కథాబలం దండిగా వున్న సినిమా, కామెడీ యాక్షన్ సెంటిమెంట్లతో మహిళల్ని కూడా ఆకట్టుకునే సినిమా, మూడేళ్ళు కష్టపడి స్క్రిప్ట్ వర్క్ చేసిన అద్భుత  సినిమా – అని పబ్లిసిటీ ఇచ్చుకుంటూ, అలాటి కళాఖండం తీస్తున్నట్టు నటిస్తూ,  హనీమూన్ ఎంజాయ్ చేసే పరిస్థితులకి శాటిలైట్ల వ్యవహారం ఇలా గండి కొట్టేసిందన్న మాట పాపం! భక్తి ప్రేక్షకుల మీద లేకపోతే,  ఇంకే వ్యూహాలూ స్కాం కింద వ్యర్ధంగానే పోగుపడి  చాలా మూల్యమే  చెల్లించు కునేలా చేస్తాయి మరి!

ఎందరో దర్శకులు- ఇంతే సంగతులు!

కేవలం అగ్రస్థానానికి చేరి సూపర్ స్టార్లతో సినిమాలు చేసే దర్శకులే ప్రతియేటా, లేదా రెండేళ్లకోసారి మరో సినిమాతో వచ్చే అవకాశాలు కన్పిస్తూం టాయి. మిగతా తొంభై శాతం చిన్నా చితకా సినిమాలకి ఇలా రిపీటయ్యే దర్శకులు ఒకరో ఇద్దరో వుంటారు. మిగిలిన వాళ్ళంతా ఆ ఏటికి ఒక సినిమా చేశామనిపించుకుని వెళ్ళిపోయే వాళ్ళే. ఈ సంవత్సరం విడుదలైన 85 చిన్న సినిమాల వైపు చూస్తే ఈ సంగతే బయట పడుతుంది. నందినీ రెడ్డి , నీలకంఠ, మోహన కృష్ణ ఇంద్రగంటి లాంటి ముగ్గురు నల్గురు తప్పితే మిగిలిన వాళ్ళంతా యధావిధిగా ఈ సంవత్సరం కూడా ఎంట్రీ ఇచ్చిన కొత్త దర్శకులే. కొత్త నిర్మాతలు వచ్చి వెళ్లి నట్టే, ప్రతీ ఏటా అంతమంది కొత్త కొత్త దర్శకులు ముఖం చూపించి వెళ్లి పోతూంటారు. అయితే ఈ సంవత్సరం కాస్త తేడా చూపించి పెద్దహీరోల దృష్టిలో పడ్డ కొత్త దర్శకులు ముగ్గురున్నారు. ‘స్వామిరారా’ తో సుధీర్ వర్మ, ‘గుండెజారి గల్లంతయ్యిందే’ తో విజయకుమార్ కొండా, ‘వెంకటాద్రి ఎక్స్ ప్రెస్ ‘ తో మేర్లపాక గాంధీ...ఈ ముగ్గురూ టాప్ రేంజిలోకి వెళ్ళిపోయారు.

అదే ‘జబర్దస్త్’ తో మళ్ళీ వచ్చిన హిట్ దర్శకురాలు నందినీ రెడ్డి గానీ, ‘చెమ్మక్ చల్లో’ తో వచ్చిన సీనియర్ దర్శకుడు నీలకంఠ గానీ ప్రేక్షకుల్ని మెప్పించలేక పోయారు. ‘అంతకుముందు ఆ తర్వాత’ తీసిన మోహనకృష్ణ ఇంద్రగంటి మాత్రం యావరేజి టాక్ తో బయటపడ్డారు. సుప్రసిద్ధ దర్శకుడు సింగీతం శ్రీనివాసరావు కూడా ‘వెల్కం ఒబామా’ తోవచ్చి ఫ్లాపయ్యారు. ఇక ‘ప్రేమకథా చిత్రం’ అనే హిట్ తీసిన ఛా యాగ్రాహకుడు  జే.ప్రభాకర రెడ్డికి హిట్ దర్శకుడిగా చెప్పుకునే అవకాశమే లేకపోయింది. దాని ఘోస్ట్ డైరెక్షన్ అంతా ‘ఈ రోజుల్లో’ ఫేం మారుతి చేశారని చెప్పుకుంటారు. అలాగే మరో ప్రముఖ దర్శకుడు తేజ మరో యూత్ సినిమా ‘వెయ్యి అబద్ధాలు’ తో వచ్చి అట్టర్ ఫ్లాపయ్యారు. ఏడాది చివర్లో ( డిసెంబర్లో) విడుదలైన ‘సెకండ్ హేండ్’ దర్శకుడు ప్రతిభాగలవాడే అన్పించుకున్నా, ఎన్నుకున్న ప్రేమ కథ ఆఫ్ బీట్ కావడంతో మిశ్రమ స్పందనతో త్రిశంకుస్వర్గంలో వుండి పోవాల్సివచ్చింది.

అతితక్కువగా విజయాలు సాధిస్తున్న చిన్న సినిమాలు ఒకటే చెబుతున్నాయి- తారాగణ బలం వుండ ని ఈ సినిమాలకి కథాబలంతో బాటు, పక్కా ప్లానింగే ప్రాణమని. అప్పుడు వాటి అఖండ విజయాలతో శాటిలైట్ హక్కులు ఊహించ లేనంత బోనస్ గా వచ్చి పడతాయని!

త్రీడీ- లేడీ జాంతానై!

ఈ సంవత్సరం రెండు త్రీడీ, నాలుగు లేడీ ఓరియెంటెడ్ సినిమాలు వచ్చాయి. ఎంత పాపులర్ హీరోలతో, హీరోయిన్లతో ఇలాటి ప్రయోగాలుచేసినా, బేసిగ్గా కథలేకపోతే గంగపాలే నని ఇవి నిరూపించాయి. అల్లరినరేష్ తో ‘యాక్షన్’ అనే త్రీడీ, కళ్యాన్ రాం తో ‘ఓం’ అనే మరో త్రీడీ కథ నాస్తి టెక్నికల్ హంగామా జాస్తి అన్నచందంగా తయారై నవ్వులపాలయ్యాయి. ‘ఓం’ త్రీడీ కి వ్యయం చేసిన పాతికకోట్లూ చేతికిరాలేదు. అదే విధంగా అనుష్కా, ఛార్మీ, ప్రియమణి, ఉదయభాను లతో వచ్చిన నాల్గు లేడీ ఓరియెంటెడ్ సినిమాలు బోల్తా కొట్టాయి. ఎంత క్రేజీ హీరోయిన్లయినా అర్ధంపర్ధం లేని కథలతో తీస్తే ఎవరుమాత్రం తట్టుకోగలరని? కావట్టి అనుష్కా ‘వర్ణ’, ఛార్మీ ‘ప్రేమ ఒక మైకం’, ప్రియమణి ‘చండీ’, ఉదయభాను ‘మధుమతి’ మతులుపోగొట్టి మట్టిలో కలిసిపోయాయి.

తాజాగా వచ్చే సంవత్సరం నయనతారతో శేఖర్ కమ్ముల తీస్తున్న ‘అనామిక’ ఏమాత్రం అలరిస్తుందో చూడాలి.

టాప్ స్టార్లు సగం సగం

ఈ ఏడు పదమూడుమంది టాప్ స్టార్లు తెరపైకి వచ్చారు. మహేష్ బాబు సోలోగా కాకుండా వెంకటేష్ తో కలిసి నటించిన సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు హిట్టయ్యింది. కానీ ఆతర్వాత వెంకటేష్ సోలోగా నటించిన షాడో, రాం తో కలిసి నటించిన మసాలా రెండూ ఫ్లాపయ్యాయి. రాం కూడా సోలోగా నటించిన ఒంగోలు గిత్త పరాజయం పాలయ్యింది. నాగార్జున నటించిన గ్రీకువీరుడు, భాయ్ రెండూ ఫ్లాపయ్యి ఆయన్ని డోలాయమానంలో పడేశాయి వెంకటేష్ కి లాగే. మరో సీనియర్ స్టార్ బాలకృష్ణ సినిమా ఈ ఏడు రిలీజ్ కాలేదు. మహేష్ బాబు తర్వాత ఎన్టీఆర్ ఏంతో ప్రతిష్టాత్మకంగా తీసుకున్న బాద్షా, రామయ్యా వస్తావయ్యా రెండూ తీవ్ర నిరాశ పర్చాయి. దీంతో కింకర్తవ్యం తోచడం లేదు. అరడజను వరస ఫ్లాపుల తర్వాత బలుపు తో బయట పడ్డా నన్పించుకున్న రవితేజ సైతం నిర్మాత దొరక్క, దొరికిన వాళ్ళు మారుతూ వచ్చి ఎలాగో తాజా సినిమా ప్రారంభించుకున్నారు. అల్లుఅర్జున్ ఇద్దరమ్మాయిలతో ఫ్లాపయ్యాడు. రాం చరణ్ తూఫాన్ తో ఘోరంగా తెలుగు, హిందీల్లో దెబ్బతిని, నాయక తో ఫర్వాలేదన్పించుకున్నాడు. నితిన్ మరోసారి హిట్టయ్యాడు. మంచు విష్ణు దూసుకె ళ్తా ఓకే అన్పించుకున్నా, సోదరుడు మనోజ్ పోటు గాడు తో బోల్తా పడ్డాడు. మిర్చీ అనే ఓకే  సినిమాతో వచ్చిన ప్రభాస్ హిట్టయ్యాడు. అందరికంటే పెద్దహిట్టిచ్చి (అత్తారింటికి దారేది)టాప్ చెయిర్ ని అలంకరిచిన స్టార్ గా పవన్ కళ్యాణ్ నిలిచిపోయారు!

వచ్చే సంవత్సరమైనా ఈ తప్పొప్పుల మూల్యాంకన చేసుకుని విజయాల్ని మరింతగా సొంతం చేసుకుంటారా? ఏమో!                                                                     

   -సికిందర్

-