రచన - దర్శకత్వం: శశాంక్ ఖైతాన్
తారాగణం : జాహ్నవీ కపూర్, ఇషాన్‌ ఖట్టర్‌, అశుతోష్‌ రాణా, అంకిత్‌ బిష్ట్‌, ఆదిత్య కుమార్‌, తదితరులు
సంగీతం: అజయ్‌-అతుల్‌, ఛాయాగ్రహణం : విష్ణూ రావ్
బ్యానర్స్ : జీ స్టూడియోస్‌, ధర్మ ప్రొడక్షన్స్‌
నిర్మాతలు: కరణ్ జోహార్, అపూర్వ మెహతా
విడుదల తేదీ: జులై 20, 2018
***
వెలుగు జిలుగుల అట్టహాసపు
బాలీవుడ్ ప్రాంతీయ సినిమాల్ని ఎందుకు రీమేక్
చేస్తుందో అర్ధంగాని పరిస్థితి. ప్రాంతీయ సినిమాల్లో ఏంతో కొంత అస్తిత్వాల్ని నిలుపుకుంటున్నవి
మరాఠీ నుంచి వస్తున్నవే. ఇతర ప్రాంతీయ సినిమాలు వాటి అస్తిత్వాల్ని ఏనాడో వదులుకుని,
బాలీవుడ్ కి నకళ్ళుగా, ఫక్తు కాలక్షేప సినిమాలుగా మారిపోయాయి. మరాఠీ నుంచి ఆస్కార్
అవార్డులకి నామినేట్ అయిన ‘ది కోర్ట్’ ని బాలీవుడ్ గనుక రీమేక్ చేస్తే ఎలా
వుండేది? అలాగే తయారైంది మరాఠీ ‘సైరాట్’ ని ఇప్పుడు ‘ధడక్’ (గుండె లయ) గా రీమేక్
చేస్తే కూడా. అణగారిన వర్గాల కథలతో సినిమాలు తీసే జోలికి బాలీవుడ్ ఎప్పుడు పోయింది
గనుక? అలాటి రికార్డే లేదు. ఒకవేళ వామపక్ష భావాల ప్రకాష్ ఝా అంతటి వాడు, రిజర్వేషన్ల సమస్య మీద ‘ఆరక్షణ్’ తీస్తే కూడా,
సగం నుంచి ప్లేటు ఫిరాయించి కార్పొరేట్ కాలేజీల వేరే కథగా మార్చేసుకుని రక్షణ
పొందాడు. ఇందులో దళితుడి వేషం వేసిన నవాబు
స్టార్ సైఫలీ ఖాన్, ఆ పాత్రలో ఎబ్బెట్టుగా
కన్పించి నవ్వులపాలయ్యాడు.
ఇప్పుడు దళిత – ఉన్నత కుల సంఘర్షణాత్మక ప్రేమ కథలో శ్రీదేవి వారసురాలిగా, గ్లామర్ తారగా రంగప్రవేశం చేస్తున్న జాహ్నవీ కపూర్ ది కూడా డిటో సైఫలీ ఖాన్ పరిస్థితే- కాకపోతే దళిత పాత్ర పోషించలేదు. అయినా ఈకథలో తనలాటి రూపవతికి, లావణ్యవతికి స్థానంలేదు. వేరే తియ్యటి స్వప్నలోకాల, అభూతకల్పనల రోమాంటిక్ కథ తీసుకుని, రాకుమారిలా యూత్ ని గిలిగింతలు పెట్టాల్సిన పని. తన మార్కెట్ అక్కడుంది, ఇక్కడ కాదు.
2015
లో గ్లామర్ తార అనూష్కా శర్మ నిర్మించి నటించిన, సంచలన ‘ఎన్ హెచ్ – 10’, హర్యానాలో ఆనర్ కిల్లింగ్స్ కి సంబంధించిన కథ. దీంట్లో కులాల ప్రసక్తి రాలేదు. కానీ ‘సైరాట్’
అనే స్పష్టమైన కులవివక్షా కథాసంవిధానంలో బాలీవుడ్ హీరోహీరోయిన్లు కుదరరు గాక
కుదరరు. దర్శకుడు శశాంక్ ఖైతాన్ కూడా న్యాయం చేయలేడు గాక చేయలేడు. సైరాట్ దర్శకుడు
నాగరాజ్ పోపట్ రావ్ మంజులే దళితుడు. కాబట్టి ఆ జీవితాలు, పరిస్థితులు అనుభవ
పూర్వకంగా అతడికి తెలుసు. కనుక పరిపూర్ణంగా ఆ నేపధ్యంలో మహారాష్ట్ర గ్రామీణ
వాతావరణాన్ని సృష్టించగలిగాడు. అక్కడి మనుషుల్ని అచ్చంగా అలాగే చూపించాడు. మత్స్య
కారుడి కొడుకుగా గ్లామర్ లేని కొత్త హీరోని చూపించాడు. స్థానిక రాజకీయ నాయకుడి
కుమార్తెగా అంతగా గ్లామర్ లేని కొత్త హీరోయిన్ ని చూపించాడు. పల్లెటూరి మనుషులు
ఎలావుంటారో అలాగే ఏ షోకులు చేయకుండా చిత్రించాడు. అదొక వాస్తవిక కథాచిత్రం. ఇదే
బాలీవుడ్ లో రాజ్ కపూర్ ‘బాబీ’ తీస్తే, మత్స్య
కారుడుగా క్రిస్టియన్ పాత్రని చూపించి, అందులో ప్రేమ్ నాథ్ ని నటింప జేశాడు. హీరోయిన్
గా పరిచయమైన, బికినీలో కవ్వించిన డింపుల్ కపాడియా అతడి కూతురు. అదంతా బాలీవుడ్
గ్లామరస్ రిచ్ రోమాంటిక్ డ్రామా వ్యవహారం. ఇక్కడ కుల ప్రసక్తి వుండదు. రెగ్యులర్
బాలీవుడ్ ధనిక పేదా తేడాలే వుంటాయి.
ఇలాటి వ్యవహారమే ‘ధడక్’ ది కూడా. జైపూర్ లో రిచ్ రాజవంశ కుటుంబం, అందులో ఖరీదైన హీరోయిన్, ఇంకో పక్క హోటల్ నడుపుకునే వాడి సాధారణ కొడుకు హీరో. కులాల ప్రస్తావనని కన్వీనియెంట్ గా దాటవేస్తూ- ధనిక - పేద అలవాటయిన, బాక్సాఫీసుకి సేఫ్ గా ఫీలయ్యే, రెగ్యులర్ బాలీవుడ్ ఫార్ములా ప్రేమ కథగా ముస్తాబు చేశారు. ‘సైరాట్’ లో కన్పించే పచ్చి రాజకీయ, సాంఘిక పెత్తనాల విత్తనాలు నాటడానికి బాగా భయపడ్డారు.
పార్థవి (జాహ్నవి) జైపూర్ రాజరికపు వంశంలో గారాల కూతురు. జైపూర్లోనే హోటల్ నడుపుకునే వాడి కొడుకు మధుకర్ (ఇషాన్‌ ఖట్టర్‌). ఇద్దరూ ప్రేమలో పడతారు. ఇది పార్థవి తండ్రికి తెలిసిపోయి ఇద్దర్నీ విడదీసి, మధుకర్ ని పోలీసుల చేత కొట్టిస్తాడు. తప్పించుకుని ఇద్దరూ కోల్ కత పారిపోతారు. అక్కడ చిన్న చిన్న ఉద్యోగాలు చేస్తూ వుంటారు. చీటికీ మాటికీ గొడవలు కూడా మొదలవుతాయి. పార్థవి ఇంటికి వెళ్లి పోడానికి కూడా సిద్ధపడుతుంది. తర్వాత మనసు మార్చుకుంటుంది. పెళ్ళిచేసుకుంటారు. కొడుకుని కంటారు. అప్పుడు జరుగుతుంది అనుకోని సంఘటన...
ఇలా
ఈ కథలో ఒరిజినల్లో వున్న చాలా సీన్లు తొలగించారు. ఒరిజినల్ రెండు గంటల 45 నిమిషాలుంటే,
రీమేక్ ని రెండు గంటలకి కుదించారు. ఒరిజినల్ కి ప్రాణమైన కుల నేపధ్య వాతావరణం, దాని
తాలూకు సమస్యలూ పూర్తిగా తొలగించేశారు. దీంతో సరైన రెగ్యులర్ ప్రేమ కథైనా కాలేక, సామాజిక
రుగ్మతల్ని కడిగేసే వాస్తవిక కథా కాలేక రెంటికి చెడ్డ రేవడి అయింది.
మరొక పెద్ద తప్పిద మేమిటంటే, ముగింపుని మార్చెయ్యడం! జాహ్నవి పాత్రని అంత ట్రాజడీతో ముగించలేక, మొదటి సినిమా కాబట్టి ఆమెకి మినహాయింపు నిచ్చి, ప్రేక్షకుల్ని సంతోష పెట్టాలనుకున్నట్టుంది- దీంతో మొత్తం ‘సైరాటే’ నే తీసి అవతలకి గిరవాటేసినట్టయింది. ‘సైరాట్’ ముగింపు కోపం తెప్పిస్తూ ప్రచండ బలంగా వుంటే, ‘ధడక్’ అయ్యో పాపమని తేలిపోతుంది.
స్టార్లతో అట్టహాసపు గ్లామర్ ప్రేమ సినిమాలతో హంగామా చేసే నిర్మాత కరణ్ జోహార్, తనవి కాని చెప్పుల్లో కాళ్ళు దూర్చి, ఛీఛీ అని బూట్లు వెతుక్కున్నట్టుంది. ప్రాంతీయ చెప్పుల కథలు ఏమర్ధమవుతాయి బాలీవుడ్ కి...
―సికిందర్
