645 : సందేహాలు -సమాధానాలు

Q :    తెలంగాణా సినిమాపై అనేక వ్యాసాలు చదువుతున్నాను. ఏది కరెక్టో అర్ధం గావడం లేదు. కన్ఫ్యూజన్లో వున్నాను. అసలు తెలంగాణా సినిమా అంటే ఏమిటి?
―పిఎన్ రాజేందర్, నిజామాబాద్ 

 A :    ఏదీ కరెక్ట్ అనుకోనవసరం లేదు. మీ ప్రశ్నకి ఇస్తున్న ఈ జవాబు కూడా కరెక్ట్ అనుకోనవసరం లేదు. ఇప్పుడున్న పరుగుపందెపు కాలంలో ఎవరి నమ్మకం వాళ్ళు కరెక్ట్  అనుకుని దూసుకెళ్ళి పోవడమే. ఐతే నమ్మకాలు వేరు, సృజనాత్మక నైపుణ్యం వేరు. రెండోది సందేహాస్పదమైనప్పుడు, మొదటిది చర్చనీయాంశమే కాదు. 

          తెలంగాణా సినిమా అంటే ఏమిటో తెలుసుకోవాలంటే, తెలంగాణా జీవితాన్ని తెలంగాణా అద్దంలో చూసుకుంటే కాదు. ప్రపంచీకరణ అద్దంలో చూడాలి. సినిమాలు  రాష్ట్రావతరణాన్ని బట్టి వుండవు, కాలాన్ని బట్టి వుంటాయి. మాభూమి, దాసిల వంటి సినిమాల కాలంలో రాష్ట్రావతరణ జరిగివుంటే అలాటి అస్తిత్వాలకి, వాస్తవికతలకీ అద్దంపట్టే సినిమాలని,  స్వతంత్ర రాష్ట్రంలో  మరింత స్వేచ్ఛగా తీసుకోవడానికి  ప్రభుత్వం నుంచి ప్రోత్సాహకాలు లభించేవేమో.

          అది కూడా ప్రపంచీకరణ వరకే. కాలం ప్రపంచీకరణలోకి ప్రవహించాక, ఇక అందరితో బాటూ తెలంగాణా సినిమాకూడా కమర్షియల్ బాట పట్టాల్సిందే తప్ప, ఇంకా అదే తెలంగాణా జీవితం, సంస్కృతీ అంటూ కూర్చుంటే అంతరించిపోవడమే. దేశంలో ప్రతీ ప్రాంతీయ సినిమా ఇలా అంతరించిపోయి, తర్వాత ప్రపంచీకరణకి లొంగి కమర్షియల్ గా పునర్జన్మెత్తిందే. శ్యాం బెనెగళ్, గోవింద్ నిహలానీల వంటి ప్రాంతీయ సినిమా దర్శకులు కూడా దీన్ని తప్పించుకోలేదు. 

   రాష్ట్రావతరణతో కాలం అక్కడే ఆగిపోయి వుండదు. రాష్ట్రమే ఇంకో కాలంలోకి ప్రయాణిస్తుంది. రాష్ట్రావతరణ ప్రపంచీకరణ కాలంలో జరిగింది. ఈ కాలంలో దేశంలో ఎక్కడెక్కడి ప్రాంతీయ సినిమాలూ ఫక్తు కమర్షియల్ సినిమాలుగా మారిపోయాయి. మరాఠీ, అస్సామీ, ఒరియా, చత్తీస్ ఘరీ, తుళు, హర్యాన్వీ ... ఇలా ఎక్కడెక్కడి ప్రాంతీయ సినిమాలూ కమర్షియల్ బాటే పట్టాయి. వీటిలో హర్వాన్వీ సినిమా  ప్రపంచీకరణ నేపధ్యంలో 2000లో అవతరిచడంతో,  ఇవి మిగతా వాటిలాగా ప్రాంతీయ అస్తిత్వాలతో,  వాస్తవిక కథా (ఆర్టు) చిత్రాల కనీస కాలాన్ని కూడా చవి చూడలేదు. దేశం మొత్తం మీద భూస్వామ్య వ్యవస్థతో బాటు ఆర్టు సినిమాలూ 1980 లలోనే అంతరించి పోయాయి. అప్పట్నుంచీ 2000 వరకూ ప్రాంతీయ సినిమా లనేవి మూతబడ్డాయి. 2000 నుంచి ప్రపంచీకరణ హంగూ ఆర్భాటాల మధ్య ప్రాంతీయ సినిమాలు కమర్షియల్ సినిమాలుగా మారాకే మూతబడిన తలుపులు తెర్చుకున్నాయి. ఛత్తీస్ ఘరీ భాషలో 1971 ల తర్వాత ప్రాంతీయ సినిమా లేదు. 2000 లో ఓ పక్కా కమర్షియల్ తీసినా ప్రేక్షకులు పట్టించుకోలేదు. విడుదలైన మూడో రోజున ఛత్తీస్ ఘర్ ప్రత్యేక రాష్ట్రాన్ని ప్రకటించడంతో - మన రాష్ట్రం, మన సినిమా అంటూ  సూపర్ హిట్ చేశారు. అలా ఛత్తీస్ ఘర్ రాష్ట్ర ఆవిర్భావమే కమర్షియల్ సినిమాతో జరిగింది. ఆ తర్వాత అంతా కమర్షియల్ చరిత్రే. అంతేగానీ మన చరిత్ర చెప్పుకుందామని వెనక్కి పోయే అత్యుత్సాహాన్ని కనబర్చలేదు. 

          ఉత్తరాది ప్రాంతీయ సినిమాల సమస్యే ఏమిటంటే,  అవి బాలీవుడ్ హిందీ సినిమాలతో పోటీ పడాల్సి రావడం. అప్పుడు ఖచ్చితంగా అవి కూడా స్థానిక భాషల్లో హిందీ సినిమాల నకళ్ళుగా తయారవుతున్నాయి. ఇంకా మనదేదో జీవితం, మన దేదో సంస్కృతీ అని భీష్మించుకోలేదు. హిందీ సినిమాలకి నకళ్ళయిన ఆ కమర్షియల్  సినిమాల్లో వుండేవి కేవలం అక్కడి స్థానిక భాష, అక్కడి నటులూ మాత్రమే. 

          తెలంగాణా సినిమాకి బాలీవుడ్ తో పోటీ లేకపోవచ్చు గానీ, ఉమ్మడి రాష్ట్ర బ్రాండ్ తెలుగు కమర్షియల్ సినిమాలతో పోటీ వుండనే వుంటుంది.  ఉమ్మడి రాష్ట్ర బ్రాండ్ తెలుగు సినిమాలు ఫక్తు కమర్షియల్ ఎంటర్ టైనర్లు హిందీ సినిమాలకి లాగే. ఉమ్మడి రాష్ట్ర బ్రాండ్ తెలుగు సినిమాలకి అలవాటుపడ్డ తెలంగాణా వాసులు, ఇంకే తమ జీవితాల ఆర్ట్ సినిమాలూ చూడలేరు ప్రపంచీకరణ నేపధ్యంలో ఇతర రాష్ట్రాల ప్రేక్షకులకి లాగే. 

          భాషా సమస్య కూడా వుంది. తెలంగాణా మొత్తం ఒకే భాషతో, ఒకే పదాలతో లేదు.   జిల్లాల వారీ పదాలున్నాయి. ఒక జిల్లా పదాలు ఇంకో జిల్లాలో అర్ధంగాని పరిస్థితి వుంది. మనుషుల పేర్లు కూడా అంతే. కరీంనగర్ లో రాజయ్య  పేరు నల్లగొండలో వుండదు. నల్లగొండ సైదులు పేరు కరీంనగర్లో వుండదు. నిజామాబాద్ గంగారామ్ వరంగల్లో వుండడు. తెలంగాణా సినిమాలు తీయాలనుకున్నప్పుడు ఏ జిల్లా మేకర్ ఆ జిల్లా పదాలు వాడితే ఇతర జిల్లాల్లో సినిమా పరిస్థితి ఏమంత బావుండదు. అప్పుడవి తెలంగాణా సినిమాలన్పించుకోవు – నిజామాబాద్ సినిమా, వరంగల్ సినిమా, నల్లగొండ సినిమా, ఖమ్మం సినిమా అన్పించుకుంటాయి. 

       పక్కనున్న కర్ణాటకలో  రెండున్నర జిల్లాల భాష తుళులో ఆ రెండున్నర జిల్లాలకీ కలిపి ఒకే భాషా, పదాలూ వున్నాయి. ఇందువల్ల తుళు భాషలో తీస్తున్న కమర్షియల్ సినిమాలు ఆ రెండున్నర జిల్లాల్లోనే కోట్ల రూపాయలు ఆర్జిస్తున్నాయి. ఒక సినిమా మల్టీప్లెక్స్ లో 570 రోజులాడింది. ఇక్కడ కన్నడతో బాటు హిందీ  ఇంగ్లీషు సినిమాల పోటీని ఇవిలా కమర్షియలైజ్ అయి తట్టుకుంటున్నాయి. అన్నీ పిచ్చ కామెడీలే. 

          దేశంలో ఎక్కడా లేని భాషా స్పృహ తెలంగాణా సినిమాలకి సంబంధించే వుంది. ఇది పనికిరాని స్పృహ. పెళ్లి చూపులు, అర్జున్ రెడ్డి లాంటి సినిమాల్లో భూతద్దాలు పెట్టి  మరీ భాషని పరీక్షించడం, ఇది మన భాష కాదు, యాస కూడా కాదూ అంటూ వ్యతిరేకించడం హాస్యాస్పదంగా వుంటుంది. తెలంగాణా సినిమాకి అన్ని జిల్లాలకీ కలిపి ఓ ఉమ్మడి భాష అవసరం. ఆ అవసరాన్ని ఈ రెండు సినిమాలూ తీరుస్తూ ఆంధ్రప్రదేశ్ లో కూడా విజయవంతమయ్యాయి.  

          కనుక తెలంగాణా సినిమా అంటే ఒక ఉమ్మడి తెలంగాణా భాషతో కూడిన, ఉమ్మడి రాష్ట్ర బ్రాండ్ తెలుగు కమర్షియల్ సినిమానే. ఉమ్మడి రాష్ట్ర బ్రాండ్ తెలుగు కమర్షియల్ సినిమాల శైలుల్లోనే ఉమ్మడి తెలంగాణా భాషా సినిమా తీయడమే. మిగతా తెలంగాణా సమస్యలు, పేదరికం, కష్టాలూ కన్నీళ్ళూ సాహిత్యంలో వరకూ రాసుకోవచ్చు. వీటికి సాహిత్యంలో విలువ వుంటుంది.

Q : ‘మహానటి’ గురించి కూడా మీరు రాయరా?
―నగేష్ సి, టాలీవుడ్
 A :    ఇంకా చూడలేదు. చూశాక ఖచ్చితంగా రాయం. రివ్యూలు వుండవని చెప్పాక రాయడం ఎలా జరుగుతుంది. అయినా చాలా రివ్యూలు వచ్చేశాయిగా, అవి సరిపోతాయి మీకు. 

 Q :   పూరీ జగన్నాథ్ ‘మెహబూబా’ ని మళ్ళీ టెంప్లెట్ లోనే పెట్టి స్క్రీన్ ప్లే చేశారా లేదా తెలియడం లేదు. ఆయన తీస్తున్న టెంప్లెట్స్ ఫ్లాప్ అవుతున్నాయి కదా? ఇది కూడా అందుకే ఫ్లాపయ్యిందా?
―ఎం. సత్యం, టాలీవుడ్
 A :    ఇంకా ఈ సినిమా చూడలేదు. బ్లాగులో అన్ని రివ్యూలు చదువుతూ వున్నాక కూడా,  టెంప్లెట్ అవునో  కాదో తెలుసుకోలేక పోయారంటే, ఇప్పుడు మీకు చెప్పినా ఏమర్ధమవుతుంది. ముందు టెంప్లెట్ అంటే ఏం తెలుసుకున్నారో మీరే వొక మెసెంజర్ కొట్టండి. దాన్నిబట్టి చూద్దాం. 

Q :    మాదో ప్రశ్న. మేము కొంత మందిమి గత నెల ఓ స్క్రీన్ ప్లే వర్క్ షాప్ కి వెళ్లాం. ఫ్యాకల్టీ గా వచ్చిన ఓ తెలుగు రచయిత, ‘చాలా  మంది కొత్త రచయితలు తమ వ్యక్తిగత సమస్యల్ని , బాధల్ని, కోరికల్ని హీరో పాత్రలకు ఆపాదించి కథలు రాస్తున్నారు. ఇది కరెక్ట్ కాదు. పర్సనల్ లైఫ్ ఎప్పుడూ  సినిమా కథ కాదు. డ్రీమ్ బిగ్’  అని చెప్పారు. తర్వాత ఎఫ్ టీ ఐ నుంచి వచ్చిన ఫ్యాకల్టీ క్లాస్ తీసుకుని, ‘మీకు కథ కావాల్సి  వచ్చినప్పుడు ఒక్కసారి మీ జీవితం లోకి చూసుకోండి. మీకు ఎన్నో గొప్ప కథలు దొరుకుతాయి. ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో సినిమాకు సరిపడా కథ వుంటుంది. most personal feeling is universal’ అని చెప్పారు. పరస్పర విరుద్ధంగా వున్న ఈ రెండు స్టేట్ మెంట్స్ లో ఏది కరెక్ట్? వీలైనంత వివరంగా చెప్పండి.
―అసోషియేట్ల బృందం, టాలీవుడ్

 A :   విరుద్ధంగా ఏమీ లేవు, అవి రెండు వేర్వేరు సందర్భాలు. అయినా ఈ వైరుధ్యాల్ని ఆ గురువు గార్లనే అడిగి తెలుసుకోవాల్సింది. వాళ్ళ స్టేట్ మెంట్స్ అన్వయింపుల్ని బట్టి కరెక్టే. మొదటి స్టేట్ మెంట్ పెద్ద సినిమాలకి అన్వయిస్తే కరెక్టు. రెండో స్టేట్ మెంట్ చిన్న సినిమాలకి అన్వయిస్తే కరెక్టు. ఏ రచయిత  తన జీవితంలో ‘భరత్ అనే నేను’ మహేష్ బాబు అయి వుంటాడు? వుంటే రాజకీయాల్లోకి వెళ్తాడు, కథలెందుకు రాస్తూ కూర్చుంటాడు?  అందుకని తన సొంత జీవితంలోంచి తీసి స్టార్ సినిమాలకి కథ రాయబోతే బోర్లా పడతాడు. కథకుడిలో డీఫాల్టుగా జర్నలిస్టు వుంటాడు. లేడంటే నెల తక్కువ కథకుడన్నట్టే.  అప్పుడు తన జీవితానికే బందీ అయిపోయి అందులోంచే కథలు తీసే బావిలో కప్పయిపోతాడు.

      తనలో జర్నలిస్టు అంశ వుంటే,  ఆ పాయింటాఫ్ వ్యూతో ప్రపంచాన్ని చూసి కథల్ని తవ్వుతాడు. కల్పిత పాత్రలతో ఆబ్జెక్టివ్ గా కథలు చెప్తాడు. సినిమాలనే కోట్ల రూపాయల వ్యాపారానికి కావాల్సింది బయట కనుగొని ఆబ్జెక్టివ్ గా చెప్పే కథలే తప్ప, కథకుడి  వ్యక్తిగత జీవితంలోంచి పుట్టే సబ్జెక్టివ్ కథలు కాదు.

          ఇక రెండో స్టేట్ మెంట్ : చిన్న సినిమాలకి కథకుడు తన జీవితంలోంచి తీసి రాసుకుంటే రాసుకోవచ్చు. చిన్న సినిమాల కథల పరిధికి – కాన్వాస్ కి – అవి సరిపోతాయి. తన జీవితంలోంచి తీస్తున్నాడు కాబట్టి అవి సబ్జెక్టివ్ గా వుంటాయి. అయినా ఫర్వాలేదు. ఇండిపెండెంట్ మూవీస్ కూడా ఈ కోవకే చెందుతాయి. అయితే చిన్న మూవీస్ కథకైనా, పెద్ద మూవీస్ కథకైనా మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ కన్పించడం ముఖ్యం – కమర్షియల్ విజయం కావాలనుకుంటే. 

          ఈ రెండూ కాకుండా మూడో స్టేట్ మెంట్ కూడా వుంటుంది. ఇదే ఎక్కువ అమలవుతూ వుంటుంది. వేరే సినిమాల్లోంచి కాపీ కొట్టి రాయడం. అప్పుడు సొంత జీవితమూ లేదు, బయటి ప్రపంచమూ లేదు. డౌన్ లోడ్లే కథలు. కాబట్టి డౌన్ లోడ్స్ లోంచి కూడా కథలు పుడతాయని మూడో స్టేట్ మెంట్ ఇచ్చుకోవాలి.

―సికిందర్ 

644 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు!

 సీన్ :

            కాలేజీలో డ్రామా హాలు. సీట్లో జీహై పక్కన కూర్చున్న ఫ్రెండ్ సూక్యుంగ్ బోకే తో లేచి స్టేజి మీదికి వెళ్ళిపోతుంది. స్టేజి మీద సాంగ్ మిన్ నాటకంలో హీరోయిన్ తో సీన్లో వుంటాడు. ఆమె బుక్ అందివ్వ బోతూంటే సూక్యుంగ్ వచ్చేసి బోకే అందిస్తుంది. నాటక భంగమై ఆమె కేసి అదోలా చూస్తాడు సాంగ్ మిన్. అవతల ఇది చూస్తున్న జీహై కలవర పడుతుంది – ‘సాంగ్ మిన్, ఏ రోజూ తప్పకుండా నీకు ఉత్తరాలు రాస్తున్నాను...’ అని వాయిసోవర్. 

          ఇటు బోకే అందించిన  సూక్యుంగ్ కూడా,  ‘సాంగ్ మిన్, ఏ రోజూ తప్పకుండా నీకు ఉత్తరాలు రాస్తున్నాను...’ అని చెప్పేసి పరుగెత్తుకుని వెళ్ళిపోతుంది. 

పాయింట్ :

            ఇది ప్రారంభ సీనుకి మాంటేజీ. ప్రారంభ సీను రెండో మాంటేజిలో జీహై లెటర్ టైప్ చేయడం చూస్తాం. దాని కొనసాగింపుగా సూక్యుంగ్ ఎఫైర్ ని విజువల్ గా ఈ మాంటేజీతో ఎస్టాబ్లిష్ చేశాడు దర్శకుడు. సాంగ్ మిన్ తో సూ క్యుంగ్ చాలా చొరవ చేసి ప్రవర్తిస్తోంది అతన్నాకార్షించాలని. కానీ జీహై అలాకాదు. లోలోపల మధనపడుతోంది. నోరు విడిచి చెప్పుకుని,  సూక్యుంగ్ తో పోటీపడి సాంగ్ మిన్ ని తనవైపు తిప్పుకోవాలన్న  ఆలోచన ఆమెకి లేదు. లేకపోవడానికి ప్రధాన కారణం సూక్యుంగ్ తో వున్న స్నేహమే. స్నేహితురాలు కూడా హీరోనే కోరుకుంటున్నప్పుడు హీరోయిన్ సంయమనం పాటించడమనేది,  నేరుగా ప్రేక్షకుల్ని హీరోయిన్ ఉదాత్త విలువల పరంగా మానసిక లోకంతో కనెక్ట్ చేసే ఆలోచనాత్మక పాత్ర చిత్రణే. 

          సెకెండ్ హీరోయిన్ సూక్యుంగ్ ఎంత పట్టుదలతో వుందంటే, నాటకంలో సాంగ్ మిన్ ప్రేమ సన్నివేశంలో నటిస్తూంటే ఆగలేక, బోకే ఇస్తూ అడ్డుపడింది. అంటే మున్ముందు ఈమెతో జీహైకి చాలా తీవ్ర పోటీయే  వుంటుందన్నమాట. ఈమెని గెలవడం కష్టమేనేమో. కానీ ఫ్రెండ్ మీద గెలుపు గురించి ఆలోచించే చిన్న మనిషి కాదు  జీహై.

సీన్ : 

     సూక్యుంగ్ ఫోన్ చేసి రమ్మన్న ప్రకారం డ్రామా హాలుకొస్తుంది జీహై. హాలు ఖాళీగా వుంటుంది. స్టేజి మీద రిహార్సల్ జరుగుతూంటుంది. జీహై వచ్చి ఎక్కడో వెనుక కూర్చుంటుంది. ముందు వరసలో కూర్చున్న సాంగ్ మిన్ లేచి స్టేజి మీద సూచనలిస్తూంటాడు. స్టేజి మీదే వున్న సూక్యుంగ్ చెయ్యూపి జీహైని విష్ చేస్తుంది. సాంగ్ మిన్ వెనకాల అలాగే బిక్కుబిక్కుమంటూ కూర్చున్న జీహై అనుకుంటుంది – ‘అతణ్ణి చూసినప్పుడల్లా నాకు వూపిరాడనట్టవుతుంది. నావైపు ఎప్పుడూ చూడలేదు....ఆగు, మంత్రం వేస్తా...చూడు!  వెనక్కి చూడు! వెనక్కి చూడు!! వెనక్కి చూడూ!!!...’  అని మంత్రం వేస్తున్నట్టు అంటూంటే, వెనక్కి తిరిగి చూస్తాడతను. వెంటనే తలతిప్పుకుని అమాయకంగా ఏటో చూస్తుంది. అతను మళ్ళీ స్క్రిప్టు చూడడంలో పడిపోతాడు. మెల్లిగా తలతిప్పి ఇటు చూస్తుంది. అతను చిటికే వేసి రిహార్సల్  మొదలెడతాడు. ఆశగా చూస్తుంది జీహై – ‘నిన్ను మొదటిసారి చూసినప్పటికే నా హృదయాన్ని దొంగిలించేశావు...ఇప్పుడు నా ఎదుట కొచ్చావు... ఇప్పుడు మనిద్దరం శాశ్వతంగా కలిసుంటామని నాకన్పిస్తోంది. నా హృదయం ఎప్పటికీ నీదే!’ అనుకుంటుంది. 

          సూక్యుంగ్ వచ్చేసి పక్కన కూర్చుని, ‘పని చేసుకునే అబ్బాయిలంటే నాకెంత ఇష్టమో, అతన్ని చూశావా?’ అని సాంగ్ మిన్ ని పిలుస్తుంది. అతనొచ్చి సూక్యుంగ్ పక్కన కూర్చుంటాడు. కబుర్లాడుతుంది. అతను జీహై వైపు చూసి, ‘ఓ... చాలా కాలమైంది నిన్ను చూసి’ అంటాడు. ‘ఎస్,  హలో...’  అని మాటలు మింగుతుంటుంది జీహై. అప్పుడు వాయిసోవర్ వస్తుంది ఆమె స్వగతంతో- సాంగ్ మిన్ అంటే చాలా మంది అమ్మాయిలు ఇష్టపడతార్లే అని...

పాయింట్ :  

      ప్రారంభ సీనులోనే  మొదలెట్టిన బిగినింగ్ బిజినెస్ లో ‘సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పన’ స్క్రిప్టింగ్ టూల్ ని కొనసాగించడం ఈ సీను ఉద్దేశం. బిగినింగ్ విభాగపు గమ్యం ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కాబట్టి, అక్కడికొచ్చేసి ఈ విభాగం కథనం కొలిక్కొచ్చేస్తుంది. అంటే, ముగ్గురి మధ్య ఇప్పుడున్న ముసుగులో గుద్దులాట బాహాటమై,  ప్రేమ విషయంలో ప్రధాన పాత్రయిన హీరోయిన్ జీహైకి ఒక గోల్ ఏర్పడుతుందన్నమాట. దాని కోసమే సీన్లు వేస్తున్నాడు. 

          సూక్యుంగ్ ప్రేమని భౌతిక చర్యల ద్వారా చూపిస్తూంటే, జీహై ప్రేమని మానసిక సంఘర్షణగా చూపిస్తున్నాడు. స్వగతంలో జీహై భావాలు బలీయమైన ప్రేమని చాటుతూంటే, సూక్యుంగ్ ప్రేమ గాలివాటంగా వుంది. ఇక సాంగ్  మిన్ ఏమిటో మనకి తెలియడం లేదు. ఇద్దరు హీరోయిన్లకీ తెలియడం లేదు. తెలిసిపోతే కాన్షస్ – సబ్ కాన్షస్ ఇంటర్ ప్లే ఎక్కడుంటుంది? అతను హీరోయిన్ మధించాల్సిన సబ్ కాషన్ వరల్డ్. కాబట్టి సస్పన్స్ తో గుంభనంగానే  వుంటాడు. 

          ఈ సీను ఆది మధ్యంతాల్ని జాగ్రత్తగా గమనిస్తే, ఇందులో బిగినింగ్, మిడిల్, ఎండ్ విభాగాలు కన్పిస్తాయి. మొదట డ్రామా హాల్లోకి జీహై రావడం, అక్కడ రిహార్సల్స్ వగైరా జరగడం ఈ సీనుకి బిగినింగ్ ఇంట్రడక్షన్. 

          తర్వాత సాంగ్ మిన్ తో ఆమె మనోభావాల స్వగతాలు మిడిల్ సంఘర్షణ, చివర్లో – సాంగ్ మిన్ ని చాలామంది అమ్మాయిలు ఇష్టపతార్లే అని ఆమె తనకి తనే సర్ది చెప్పుకోవడంతో సుఖాంతమైన సీను ఎండింగ్.  

       అంటే జీహైకి సాంగ్ మిన్ ని చాలా మంది అమ్మాయిలు ఇష్టపడుతున్న విషయం ముందే తెలుసన్న మాట. విషయం తెలుసు గానీ ఎవేర్నెస్ ఇప్పుడే అయింది. సాంగ్ మిన్  ని ఎందరో అమ్మాయిలు ఇష్ట పడుతున్నప్పుడు,  ఒక్క సూక్యుంగ్ గురించి భయపడడం అవసరం లేదన్న ఎవేర్నెస్ అది. 

          ఇప్పుడు ఈ సీనులో ఈ మలుపు ఎందుకు పెట్టాడో చూద్దాం. ఏ సీను ఉద్దేశమైనా ఏదో ఒకటి జరగడంగా వుంటుంది. ఆ సీను కథని ముందుకు నడిపించే విషయాన్నైనా ప్రొజెక్టు చేయాలి, లేదా పాత్ర గురించి కొత్త విషయమేదైనా  తెలియజేయాలి. లేదా రెండూ చేయవచ్చు. ఏదీ లేకుండా లొట్టపీసు సీన్లు వేస్తే నిర్మాత డబ్బుతో పేకాడుకోవడమే. పై సీనులో రెండోదే జరిగింది. ఒక ఎవేర్నెస్ తో హీరోయిన్ గురించి కొత్త విషయం తెలిసింది. అది తానున్న డోలాయమాన స్థితి నుంచి – ఎందరో  అమ్మాయిలు ఇష్ట పడుతోంటే ఈ బోడి గుండు ఎంత - అనుకోవడంలో ఆమె ఎదుగుదల. క్యారక్టర్ గ్రోత్. 

          ప్రారంభ సీను చూస్తే, అందులో హీరోయిన్ గురించి తెలిపే సమాచారముంది, ముగింపులో సూక్యుంగ్ కాల్ చేసి రమ్మనడంతో కథ ముందుకు నడవడమూ వుంది.

 సీన్ : 

      కాలేజీలోని  స్టూడెంట్ హాల్లో ఒంటరిగా కూర్చుని ఫుడ్ తీసుకుంటున్న సాంగ్ మిన్ కేసే ఓర చూపులు చూస్తూంటుంది జీహై. వెనక సీను కట్ అవుతున్నప్పుడు వచ్చే  వాయిసోవర్ ఈ రెండు సీన్లకీ బ్రిడ్జి లా వుంటుంది. అదేమిటంటే, సాంగ్ మిన్ అంటే చాలా మంది అమ్మాయిలు ఇష్టపడతారని వెనుక సీను ముగింపులో జీహై అనుకునే మాటలు,  ఈ తర్వాతి సీన్లోకి కంటిన్యూ అవుతాయి...ఈ స్టూడెంట్ హాలు నిర్వాహకురాలు కూడా సాంగ్ మిన్ ని ఇష్టపడుతుందనీ...

          సాంగ్ మిన్ తినడం పూర్తి చేసి లేచి వెళ్ళిపోతాడు. వెళ్తూ గుమ్మం దగ్గరున్న గొడుగు వేసుకుని,  బయట తొలకరిలోకి అడుగెడతాడు. జీహై నిరాశగా చూస్తూంటుంది.

పాయింట్ :
          టీనేజీ అమ్మాయిలు ఇష్టపడుతున్నారని మాత్రమే  చెప్పేసి వూరుకోలేదు దర్శకుడు. పెద్దావిడని  కూడా జోడించి ఈ ఇష్టాలకి అంత ప్రత్యేకత ఏమీ లేదని హామీ పడేట్టు హీరోయిన్ అంతరంగాన్ని చిత్రించాడు. కేవలం రెండు సీన్లలో చెప్పీ చెప్పకుండా ఇంత ప్రేమ కథ చెప్పాడు. ఇదే తెలుగాలోచనకి,  తామరతంపరలా సీన్లకి సీన్లు లొట్టపీసు సీన్లేసుకుంటూ గునపాలతో నిర్మాత డబ్బు తనివిదీరా కొల్లగొట్టడమే!

          ఈ సీన్లో ఆ గొడుగు ఎందుకుండాలి, బయట తొలకరి ఎందుకు పడాలీ  అన్నవి చాలా ప్రశ్నార్ధకంగా వుంటాయి మనకి. ఏ మాటా, ఏ చేతా ఏదో అర్ధం లేకుండా వేయడంలేదు దర్శకుడు. ఆ గొడుగుకీ, బయట జల్లుకీ జరగబోయే కథతో ఏదో సంబంధముంది. గొడుగు, జల్లు జరగబోయేదానికి ఫోర్ షాడోయింగ్ టూల్స్ గా ఉపయోగపడ్డాయి. 

          వీటికి అర్ధమేమిటో ఇక్కడే  చెప్పుకుందామా స్పాయిలర్ అయినా సరే?  ఈ కథని ప్రేక్షకులకోసం విశ్లేషించడం లేదని ఈ పాటికి అర్ధమయ్యే వుంటుంది. మనబోటి కథకుల కోసం తీరుబడిగా విశ్లేషించుకుంటున్నాం. కాబట్టి ఏదైనా ముందే  చెప్పేస్తే సస్పెన్స్ పోతుందని కథకులు అనుకోరు. కథకులు సస్పన్స్ కోసం విశ్లేషణలు చదవరు – సస్పెన్స్ బీజాల కోసం, వాటి అంచెలంచెల కథాక్రమం ఎలా కుదిరిందో తెలుసుకోవడం కోసం చదువుతారు. 

          ఆ గొడుగు, ఆ వర్షం హీరోయిన్ కథకి సుఖంతాన్ని సూచించే సంకేతాలు. జరగబోయే యదార్ధం. ముందు ముందు సీన్లలో మనం చూడబోతాం - హీరోయిన్ జీహై ప్రేమ కథ,  వర్షంలోనే సాంగ్ మిన్ తో సుఖాంతమవుతుంది - ఆ వర్షంలో కావాలనే అతను గొడుగు తీసుకురాకుండా, ఆమెకి తన కోటు కప్పి తిప్పడం ద్వారా.  రోడ్ల మీద ఆగుతూ సాగుతూ వుండే ఆ వర్షం ఎపిసోడ్ ఒక అద్భుతమైన అనుభవం మనకి. 

          ప్రారంభ సీనులో ప్రేమ గురించి హీరోయిన్ నిరాశ, తర్వాతి సీన్లో ఒక భరోసా, ఆ తర్వాత ఈ సీన్లో ఆమె ప్రేమ కన్ఫం. సైకలాజికల్ గా ఈ మజిలీలు చాలా కన్విన్సింగ్ గా కన్పిస్తాయి.

సీన్ :

    తిరిగి ఇంట్లో బెడ్ రూమ్ లో కొస్తుంది జీహై. అక్కడి దృశ్యం చూసి స్థాణువవుతుంది.  ఉత్తరాలన్నీ చెల్లా చెదురుగా కింద పడుంటాయి. పావురం ఎగిరి మీది కొస్తుంది. మూడు పావురాలూ లోపలే వుంటాయి. డస్టర్ తీసుకుని వాటిని తరిమి తరిమి కొడుతుంది. రెండు పావురాలు కిటికీ లోంచి బయటికి వెళ్ళిపోతాయి. మూడో పావురం గదిలోనే వుంటుంది. దాన్ని ఎడాపెడా కొట్టి తరిమేస్తుంది. అది కిటికీ లో కూర్చుంటుంది. చెత్తో నెట్టేస్తుంది. అది మళ్ళీ లోపలి రాబోతుంది. మళ్ళీ కొట్టి తరిమేసి కిటికీ అద్దం దించేస్తుంది.  

        ఉత్తరాలన్నీ ఏరి పెట్టెలో పెట్టి కూర్చుంటుంది. ఒక ఉత్తరమున్న కవర్ తీస్తుంది. దాని మీద పేరు చూస్తుంది. సుంగ్ హూ జీ అని వుంటుంది. తిప్పి చూస్తుంది. టీసూ అని పేరుంటుంది. ఆలోచనలోపడి, ‘జూన్ హా?’ అనుకుంటుంది మనసులో. లోపల ఉత్తరానికీ కవర్ మీద రెండు పేర్లకీ  పొంతన కన్పించదు. చదువుతుంది... ‘ఈ ఉదయం కిటికీ తెరచి నప్పుడు వీచిన రోమాంటిక్ గాలితో  శరదృతువు వస్తోందని అర్ధమవుతోంది...ఆ గాలిని ఈ ఉత్తరంలో పోగేసి నీకు పంపిస్తున్నా...’ 

       ‘రోమాంటిక్ గాలా?’  అనుకుని ముఖం చిట్లిస్తుంది – ‘పాత సుత్తిలా వుందే ...’ అనుకుంటుంది – ‘దీన్ని క్లాసిక్ గా తీసుకుందాంలే’ అని మళ్ళీ అనుకుని నవ్వుకుంటుంది. దాన్ని పక్కన పెట్టి డైరీ తీస్తుంది. పేజీలు  తిప్పుతూంటే ఓ చోట ఫోటో కనపడుతుంది. తీసి చూస్తుంది. బ్లాక్ అండ్ వైట్ ఫోటోలో ఒక యూత్ కిటికీలో కూర్చుని బుక్ చదువుతూంటాడు. ఆ ఫోటోని  టీపాయ్ మీద పెడుతుంది. ఆ ఫోటో క్లోజప్ లో జీవం పోసుకుని,  అదే స్థితిలో కూర్చుని బుక్ చదువుతున్న జూన్ హా తో ఫ్లాష్ బ్యాక్ మొదలవుతుంది...

పాయింట్ :
          ప్రారంభ సీనుకే తిరిగొచ్చిన కథనమిది. ప్రారంభ  సీన్లో  ఉత్తరాలు తీసి చదవబోతూంటే సూక్యుంగ్ నుంచి ఫోన్ రావడం, జీహై డ్రామా హాలుకి వెళ్ళిపోవడం చూశాం. ఇది సీనస్ ఇంటరప్టస్. మొదలెట్టిన సీను పూర్తి కాకుండానే ఆపి ఇంకో సీను ఎత్తుకోవడం. ఆపడం ద్వారా సాధించిన ప్రయోజనం : అక్కడ్నించీ ప్రారంభంలోనే తల్లి ప్రేమ కథ ఫ్లాష్ బ్యాక్ ని ప్రారంభించే ఒక అవకరాన్ని తప్పించుకుంటూ, ముందు కూతురి ప్రేమ కథనే కొంతమేర కంటిన్యూ చేయడం. ప్రారంభ సీన్లో హీరోయిన్ జీహై తల్లి ఉత్తరాలు చదవడం ఆపి, డ్రామా హాలు కెళ్ళింది, అక్కడ్నించీ స్టూడెంట్ హాలు కెళ్ళింది. ఈ రెండు చోట్లా  ఆమె ప్రేమ కథ ఎలా విస్తరించిందో చూశాం. వర్షం, గొడుగు ప్లాట్ డివైసులతో ఆమె ప్రేమ సార్ధకమవుతుందని కూడా తెలుసుకున్నాం. సార్ధకమవుతుందని ముందే సూచించడంలో పోయేదేమీ లేదు. సస్పెన్స్ దీనికి అవసరం లేదు. చివరికి హీరోయిన్ ప్రేమే సార్ధకమవుతుందని బెంచి క్లాసువాడికి కూడా తెలుసు. తెలిసిందాన్ని మసిపూసి మారేడు కాయ చేస్తేనే వాడు కేకలేస్తాడు. 

          ఇలా బయట కూతురి కథని ఒక పాయింటుకి తెచ్చి ఆపి, తిరిగి ఆమెని ఇంటికి రప్పించి, ఆపిన తల్లి కథని ఎత్తుకున్నాడు దర్శకుడు. సీన్ల ఈ నేపధ్యం తెలుసుకున్న తర్వాత, ప్రస్తుత సీను బిజినెస్ చూద్దాం. 

     ముందుగా ఆమె బెడ్ రూమ్ లోకి ఎంటరవుతూ కన్పించే తీరు. ఫ్రీబర్డ్ లా టకటకా కెమెరాలో రైట్ ఎంట్రీ ఇస్తుంది. ఇప్పుడెందుకు ఫ్రీబర్డ్ లా వుందంటే, బయటి సీన్లలో స్వాంతన చిక్కింది. ఇప్పుడు క్యారక్టర్ గ్రోత్ తో వుంది. ఇంట్లోంచి వెళ్లినప్పటి  హృదయభారంతో ఇప్పుడు లేదు. అలా వెళ్ళిన తను ఇలా హాయిగా తిరిగి వచ్చింది. కాంట్రాస్ట్ తో ఈ డైనమిక్స్ ఆలోచించకపోతే సీన్లు తెగబోరు కొడతాయి. ఒక సీను ఇంజనీ రింగ్ కి చాలా అంశాలు దృష్టిలో పెట్టుకోవాల్సి వుంటుంది. లొ.పీ. సీన్లు తీయడానికి కాదు కోట్ల రూపాయల బడ్జెట్లు. కాకి రెట్ట లేసినట్టు వుంటాయవి. 

          అసలు తెలుగు చిల్లరాలోచనకి ఆ ప్రారంభ సీనే  ఎలా వుంటుందంటే, తల్లి ఉత్తరాల పెట్టె ముందు కూర్చున్న హీరోయిను,  అలా అలా తల్లి ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోకి వెళ్ళిపోతుందప్పుడే. తెలుగు చిల్లరాలోచనకి మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ తెలీదు, ఆడియెన్స్ సెన్సూ  తెలీదు, యూత్ అప్పీల్ అంటే ఏంటో తెలీదు. ప్రారంభమే ముసలివాళ్ళ ఫ్లాష్ బ్యాక్ ప్రేమ వేసి పారేస్తాడు. అలా ఒకాయన వేసి రాశాడు కూడా. తీసి సెకండాఫ్ లో పారేశాం. ఇదే ఇక్కడా జరిగింది :  ప్రారంభంలోనే తల్లి ప్రేమ కథ ఫ్లాష్ బ్యాక్ ని ప్రారంభించే ఒక అవకరాన్ని తప్పించుకుంటూ, ముందు కూతురి ప్రేమ కథనే కొంతమేర కంటిన్యూ చేశాడు దర్శకుడు. దిసీజ్ యూత్ అప్పీల్, మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఎట్సెట్రా ఎట్సెట్రా. 

          గదిలో కింద పడున్న ఉత్తరాలు, పావురాల విహారం ఇదంతా చూసి ఆమె పా వురాల్ని తరమడంలో కాంట్రాస్ట్ అర్ధమయ్యే వుంటుంది. జీహై పాత్రలో ద్వంద్వాల పోషణ ఎలా వుందంటే, మనకి తెలుస్తూ ఆమెకి తెలీని చర్యలకి ఆమె పాల్పడుతోంది. ఆమెకి తన తల్లి ప్రేమ కథని  తెలుసుకోవాలన్నకుతూహలం నిండా నూరు శాతమూ వుంది. కానీ అదే సమయంలో ఆ ప్రేమ కథకి ప్రతీకలైన మూడు పావురాల్ని తరిమి తరిమి కొడుతోంది. జీవితంలో అన్ కాన్షస్ గా మనం కొన్ని చేసేస్తూంటాం. అదే ఇది. ముందుగా  అవతలకి తరిమి కొట్టిన రెండు పావురాలులూ ఆమె తల్లి లవర్స్ కాబోలు. మూడో పావురం గదిలోనే తచ్చాడుతోంది. ఆదామె తల్లే  కాబోలు. దాన్నీ కొట్టి తరిమి పారేసింది. అది బయటికెళ్ళి మళ్ళీ రాబోయింది. దానికి ఇంట్లో స్థానం లేదంతే. కానీ ఆమె తల్లి ఫ్లాష్ బ్యాక్ చూస్తే, చివరికామె  పెద్దలు కుదిర్చిన సంబంధమే చేసుకుని ఇంటికే  రావాల్సి వచ్చింది. ఇక్కడ చూస్తే  కూతురేమో ఇంట్లోకి రానివ్వట్లేదు తల్లి రూపంలో వున్నపావురాన్ని. క్వయిట్ కాంట్రాస్ట్. కథ వెనకాల ఈ నిశ్శబ్ద కథ అర్ధమైతే ఈ మూవీ వీక్షణానందం ఇంతా అంతా కాదు.

          ఇక ఉత్తరాల సంగతి. ఆమె కింద పడ్డ ఉత్తరాలు ఏరుతున్నప్పుడు, ఎందుకు టాప్ యాంగిల్ వైడ్ షాట్  వేశాడా  అని పాజ్ చేసి ఆలోచిస్తూంటే, సరీగ్గా ఈ షాట్ లో ఆమె ఉత్తరాలనే కొలనులో ఈత కొడుతున్నట్టు వుంటుంది. అంటే తన తల్లి ప్రేమ కథలో నిండా మునిగి ఈద బోతోందన్న మాట. 

      ఉత్తరమున్న ఒక కవర్ తీసి ఆమె చూస్తున్నప్పుడు,  అటూ ఇటూ రెండు పేర్ల కథ ఏమిటంటే, ఆ ఉత్తరం రాసిన లవర్ ఒరిజినల్ రైటర్ కాదు, వాడు రాయించుకున్నాడు. వాడి పేరు టీసూ. ఒరిజినల్ రైటర్ ఎందుకో వెనక తన పేరు రాశాడు. సుంగ్ హూ జీ అనే ఈ పేరే ఆమెకి మింగుడు పడలేదు. అందుకే ‘జూన్ హా?’ అనుకుంది. ఇతనే  తన మదర్ లవర్, టీసూ రెండో లవర్. సుంగ్ హూ జీ అనే వాడెవడూ లేడు . మరి ఈ పేరెందుకుంది? 

          ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోకి లాక్కెళ్ళడానికి ప్రేక్షకులకి ఒక హుక్ లాంటిదన్న మాట ఈ పేరు మిస్టరీ. ఇక్కడ మళ్ళీ ఒక కీలక ఉద్ఘాటన వుంది. ఉత్తరంలో ‘ఈ ఉదయం కిటికీ తెరచి నప్పుడు వీచిన రోమాంటిక్ గాలితో  శరదృతువు వస్తోందని అర్ధమవుతోంది...ఆ గాలిని ఈ ఉత్తరంలో పోగేసి నీకు పంపిస్తున్నా...’ ఆన్న మాటలు. 

          ఇవి హీరోయిన్ జీహై కే వర్తిస్తున్నాయి. ఉదయం ఆమె కిటికీ అద్దం ఎత్తినప్పుడు ఇంద్రధనుస్సు చూసిందే గానీ, అక్కడున్న పావురాల్ని తరిమేసిందే గానీ, అదే సమయంలో కిటికీ లోంచి ధారాళంగా వీస్తున్న రోమాంటిక్ గాలిని తెలుసుకోలేదు. ఆ గాలిని ఇప్పుడామె చేతిలో వున్న ఉత్తరంలో పోగేసి వుందని కూడా ఆమె లేత మనసుకి అర్ధం గావడం లేదు. 

         ఇక డైరీలో దొరికిన ఫోటోలో వున్నది జూన్ హా – ఆమె తల్లిని ప్రేమిస్తున్న వాడు. దీంతో ఫ్లాష్ బ్యాక్ అనే చాప్టర్ ప్రారంభమవుతుంది...

(ఇంకా వుంది)

―సికిందర్

643 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

          విదేశీ సంస్కృతా అనుకుంటాం గానీ, ఆ విదేశీ సంస్కృతుల్లోనూ మనం ఫీలయ్యే విలువలు కన్పిస్తాయి. ముఖ్యంగా విలువలతో కూడిన కళలు, సినిమా. జీవితంలోంచి పుట్టించే కళలు, సినిమాలు. జీవితంలో అనుభవమైన  ప్రవర్తనలు, ప్రేమలు, భావోద్వేగాలు, సంబంధాలు వగైరా. కొరియన్ దర్శకుడు క్వాక్ జే యంగ్ 1989 లోనే ‘వాటర్ కలర్ పెయింటింగ్ ఇన్ ఏ రేనీ డే’ తో దర్శకుడుగా రంగప్రవేశం చేసి విజయం సాధించినా, ఆ  తర్వాత తీసిన రెండు సినిమాలూ అపజయాల పాలవడంతో ఎనిమిదేళ్ళూ తెరమరుగైపోయాడు. 2001 లో అతడికి 42 ఏళ్ళు. అప్పుడు తీసిన ‘మై సాసీ గర్ల్’ అనే క్రేజీ రోమాంటిక్ కామెడీతో సంచలన దర్శకుడైపోయాడు. దక్షిణ కొరియాలో ఇది ఆ సంవత్సరం రెండో టాప్ మూవీగా రికార్డు సాధించింది.  దీంతో ఇతర దేశాల్లో దీని రేమేకుల, ఫ్రీ మేకుల పరంపర మొదలయింది. హాలీవుడ్ లో ఇదే పేరుతో 2008 లో రీమేక్ చేస్తే హిట్టయ్యింది. అదే సంవత్సరం బాలీవుడ్ లో  ‘అగ్లీ ఔర్ పగ్లీ’ అని రీమేక్ చేస్తే హిట్టయ్యింది. చైనా, జపాన్, రష్యా, హంగేరీల లోనూ రీమేకులు హిట్టయ్యాయి. నేపాల్ లోనూ ‘సానో సంసార్’ గా హిట్టయ్యింది. ఇక టాలీవుడ్ లో ఎంత ఫ్రీమేకులు చేసినా హిట్టయ్యే మాటే వుండదు కాబట్టి, 2006 లోనే  ‘మా ఇద్దరి మధ్య’  అని తీస్తే ఫ్లాపయి కూర్చుంది ఆనవాయితీ  ప్రకారం. ‘మై సాసీ గర్ల్’ ని 2016 లో ‘మై న్యూ సాసీ గర్ల్’ గా వేరే కొరియన్ దర్శకుడు రీమేక్ చేస్తే ఫ్లాపయ్యింది. 

          2003 లో దర్శకుడు క్వాక్ ‘ది క్లాసిక్’ తీశాడు. క్రిందటిది రోమాంటిక్ కామెడీ అయితే, ఇది జానర్ మార్చి  పూర్తిగా రోమాంటిక్ డ్రామా. ఈ సంవత్సరం జనవరిలో అతనిచ్చిన తాజా  ఇంటర్వూలో ఇలా చెప్పాడు – మెలోడ్రామా అంతరిస్తున్న జానర్ గా  స్ట్రగుల్ చేస్తోంది. ఒకప్పుడు హాలీవుడ్ ప్రేమ సినిమాలు తెగ చూసే వాణ్ణి.  నా యూత్ లో అవి నన్నుకట్టి పడేసేవి. ఇప్పుడా మెలోడ్రామాలు లేవు.  మెలోడ్రామాల మీద పెట్టు బడులు పెట్టే నిర్మాతలు లేరు.  అందరూ సైన్స్ ఫిక్షన్ ఆర్భాటాలు, హత్యలు, కుట్రలతో కూడిన యాక్షన్ థ్రిల్లర్లూ తీసే నిర్మాతలే వస్తున్నారు. కానీ అమెరికా ఇవతల చూస్తే ఇంకో దృశ్యం కన్పిస్తుంది. మా తూర్పు  ఆసియా వాసులం ఇంకా మెలోడ్రామాలూ, కంట తడిపెట్టించే ఎమోషన్లూ అంటే పడిచస్తాం. నన్ను ఓల్డ్ ఫ్యాషన్డ్ వ్యక్తి ననుకున్నా ఫర్వాలేదు. కానీ మెలో డ్రామాలు మన పాత సంస్కృతుల, సాంప్రదాయాల చిహ్నాలవల్ల , స్మరణల వల్ల చాలా లాభపడతాయి. అవి ఇంకో కాలపు జ్ఞాపకాలని తట్టి లేపుతాయి. ఆ జ్ఞాపకాల్ని ప్రేక్షకులు షేర్ చేసుకున్నా చేసుకోకపోయినా, అవి మనందరిలో భాగమే కాబట్టి సామూహికానుభవానికి లోనవుతాం... 

         ‘ది క్లాసిక్’ ఈ అనుభవాన్నే ఇస్తుంది. కొరియన్ ప్రేక్షకులు తమ నిజమైన సాంస్కృతిక, సంప్రదాయ విలువల్ని ఉటంకించిన ‘క్లాసిక్’ కి  దాసోహులైపోయారు. దక్షిణ కొరియా ప్రజలు విద్యాధికులు. చిల్లర సినిమాలు తీస్తే తిప్పి కొడతారు. ఈ సినిమా తట్టిలేపిన పాత స్మృతుల మజా ఎంతంటే, తమ జీవితాల్లోని జ్ఞాపకాలే ప్రత్యక్షంగా కళ్ళముందు పురులు విప్పుకున్నంత.  

          మరొకటేమిటంటే, పేసింగ్ విషయంలో పన్నిన వ్యూహం. సీన్లు వేగంగా కదుల్తూనే, కొన్ని కీలక సన్నివేశాలు వస్తున్నప్పుడు మందకొడివైపోతాయి. మనల్ని ఆపి ఆలోచింపచేసేందుకు. సారాన్నంతా మొదలంటా జుర్రుకునేందుకు. ఒక్కోసారి ఈ సీన్లలో నేపధ్య సంగీతం కూడా వుండదు. విలువలు తెలియడమే కాదు, విలువల్ని ప్రెజెంట్ చేయడంలో కూడా దర్శకుడు ఒక అవగాహనతో కన్పిస్తాడు. 

          దీని ఘనవిజయం తర్వాత నుంచి 2018 వరకూ ఇంకో ఏడూ దర్శకత్వం వహించాడు, మరో నాల్గింటికి కథలందించాడు. వీటిలో రోమాంటిక్ డ్రామాలు, కామెడీలు, థ్రిల్లర్లు, సైన్స్ ఫిక్షన్లు వున్నాయి. తాజాగా ఈ సంవత్సరం  జనవరి 18 న ‘కలర్స్ ఆఫ్ ది విండ్’ రోమాంటిక్ డ్రామా విడుదలైంది. ఇందులో గర్ల్ ఫ్రెండ్ చనిపోతూ, తనలాగే వున్న అమ్మాయి ఫలానా వూళ్ళో వుందని, అన్వేషించమని బాయ్ ఫ్రెండ్ ని పురిగొల్పుతుంది. ఇది కూడా సున్నిత డ్రామా. ఈ డ్రామా ‘ది క్లాసిక్’ లో కూడా ఎలా వర్కౌట్ అయ్యిందో ఇప్పుడు చూద్దాం...

సీన్ :

   తోటలో పాత పుస్తకాలు  సర్దుతూంటుంది టీనేజీ జీ హై. వాటిని ఎత్తుగా పేర్చుకుని ఇంట్లోకి వస్తుంది. రూంలోకి రాగానే కిటికీ మీద దృష్టి పడుతుంది. కిటికీ అద్దాలవతల మూడు పావురాలు కూర్చుని వుంటాయి. అలా చూస్తూంటే చేతిలో పట్టుకున్న పుస్తకాలు జారి పడి పోతాయి. వాటిని పట్టించుకోకుండా ఆసక్తిగా కిటికీ వైపే చూస్తూ కదుల్తుంది... ‘నా చిన్నప్పుడు  పేద్ద ఇంద్రధనుస్సు చూసింది గుర్తుంది నాకు నదీ తీరాన...’ అని వాయిసోవర్ వస్తూంటే, వచ్చి కిటికీ అద్దాలు పైకి లేపుతుంది. అక్కడున్న పావురాల్ని తరిమి కొడుతుంది. ఆకాశంలోకే అలా చూస్తుంది. పెద్ద ఇంద్రధనుస్సు కనబడుతుంది.... ‘అప్పుడు మా మదర్ చెప్పింది...ఇంద్రధనుస్సు స్వర్గానికి ద్వారమని...మరణించిన వారు ఆ ద్వారంలోంచి స్వర్గానికి పోతారనీ...’ అంటూ  మళ్ళీ వాయిసోవర్ వస్తుంది. 

         వచ్చి పుస్తకాలు  తీస్తూంటుంది. పావురాలు వచ్చి మళ్ళీ కిటికీ లో కూర్చుంటాయి... ‘నా చిన్నప్పుడే నాన్న పోయాడు. అమ్మ విదేశాల కెళ్ళింది. మళ్ళీ పెళ్లి చేసుకోమని చాలా చెప్పాను, విన్పించుకోలేదు...’  వాయిసోవర్ మీద  పుస్తకాలన్నీ పేర్చుకుని లేస్తూంటే మళ్ళీ కింద పడిపోతాయి. చిరు కోపంతో చూస్తుంది.

         ‘నా పేరు జీహై, నా బ్లడ్ గ్రూపు ‘ఓ’... నా ఏడేళ్లప్పుడే టెక్వాండో నేర్చుకోవడం మొదలెట్టా...’ వాయిసోవర్ కి దృశ్యం పడుతుంది- టెక్వాండోలో ఒకణ్ణి కొడితే ముక్కులోంచి రక్తం కారుతుంది.

          దృశ్యం పూర్తికాగానే,  పుస్తకాలు సర్దడం మొదలెడుతుంది. వాటిని అలమారలో పెట్టి మూస్తుంది. మళ్ళీ ఏదో గుర్తొచ్చినట్టు అలమార తెరుస్తుంది. అక్కడొక పెట్టె వుంటుంది... ‘దీంట్లో నా పేరెంట్స్ ఉత్తరాలూ డైరీలూ వున్నాయి...ఇవి చదివినప్పుడల్లా అమ్మ ఏడ్చేది...’ వాయిసోవర్ కంటిన్యూ అవుతూంటే పెట్టెని అందుకుంటుంది. దాన్ని వొళ్ళో పెట్టుకుని కూర్చుని, వూదగానే గుప్పుమని  దుమ్ములేవడంతో దగ్గొచ్చి దగ్గుతుంది.

          పెట్టెని టీపాయ్ మీద పెట్టి తెరుస్తూంటే, ‘మా అమ్మ తొలి ప్రేమ ఇందులో వుంది...’ అని వాయిసోవర్. ఒక కవరు లోంచి ఉత్తరం తీసి చదువుతూంటే ఫోన్ మోగుతుంది. రిసీవ్ చేసుకోవడానికి అవతలి గదిలోకి వెళ్తే కిటికీ లోంచి గాలి వీచి, పెట్టెలోని ఉత్తరాలన్నీ ఎగిరిపోతాయి. వాటి కిందున్న ఒక డైరీ పేజీలు  రెప రెప లాడుతూంటాయి.

      అవతల ఫోన్లో ఫ్రెండ్ మాటలు వింటుంది జీహై – ‘సాంగ్ మిన్ తో ఆర్ట్ మ్యూజియంకి వస్తావా?’ అని. జీహై ముఖకవళికలు మారిపోతాయి, ‘నన్నెందుకు ట్యాగ్ చేస్తున్నావ్?’ అంటుంది సీరియస్ గా.  సాంగ్ మిన్నే రమ్మన్నాడని చెప్తుంది ఫ్రెండ్. విచారంగా చూస్తుంది జీహై.... ‘సాంగ్ మిన్  కి ఈమెయిల్ లెటర్స్ రాయమని ఒక రోజు నన్నడిగింది  సూ క్యుంగ్....’ అనే వాయిసోవార్ తో  దృశ్యం పడుతుంది – కంప్యూటర్ లో జీహై  లెటర్ టైపు చేస్తూంటే వాయిసోవర్ – ‘రెండు నెలలు సూ క్యుంగ్ కోసం లెటర్లు రాశా...’  అని.

          అక్కడే సూక్యుంగ్ వుంటుంది సూచనలిస్తూ...
          (సమాప్తం)

పాయింట్ :         మొత్తం ఐదున్నర నిమిషాల ఒకే సీను ఇది. ఇందులోనే రెండు మాంటేజీలు. ఇది ప్రధాన కథ. ఇందులో జీహై ప్రధాన పాత్ర, ఈ ప్రధాన కథలో ఈ సీను బిగినింగ్ విభాగంలో భాగం. బిగినింగ్ విభాగపు  బిజినెస్ ప్రకారం, ఈ ఒక్క సీనులోనే ప్రధాన పాత్ర  జీహై పరిచయమైపోయింది. ఆమె తండ్రి చిన్నప్పుడే పోయాడు. తల్లి విదేశాల కెళ్ళింది ప్రస్తుతం. తను ఏడేళ్ళప్పుడే  టెక్వాండో నేర్చుకుంది. తన బ్లడ్ గ్రూప్ ‘ఓ’ – అంటే తనది మంచి ఆత్మ విశ్వాసంగల పర్సనాలిటీ. స్వయం నిర్ణయాధికారం గలది. సిక్స్త్ సెన్స్ కూడా ఎక్కువ. ఇదంతా టెక్వాండో లో ఆమె ఇచ్చుకునే మాంటేజ్ షాట్ లో బయటపడుతుంది. అంటే, ఆమె ఫలానా ఇలాటిదని చెప్పి వదిలెయ్యకుండా, సీను వేసి చూపించాడు దర్శకుడు. ‘రంగస్థలం’ లో ఒక పాటలో, ‘వినపడేట్లు కాదురా, కనబడేట్టు కొట్టండెహె’ అని అరుస్తాడు. అలాగే  సినిమా అంటే వినపడేట్లు చేయడం కాదు, కనబడేట్టు సీనెయ్యడం!  

          హీరోయిన్ కి  సూక్యుంగ్ అనే ఫ్రెండ్ వుంది. ఆమెకి సాంగ్ మిన్ అనే బాయ్ ఫ్రెండ్ వున్నాడు. ఇలా హీరోయిన్ జీహైతో  బాటు ముక్కోణ ప్రేమలో సాంగ్ మిన్ అనే హీరో, సూక్యుంగ్ అనే సెకండ్ హీరోయినూ పరోక్షంగా పరిచయమై పోయారు. 

     ఇక బిగినింగ్ విభాగపు బిజినెస్ లో భాగంగా వచ్చే సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన కూడా ఈ మొదటి సీనులోనే ప్రారంభమైపోవడం గొప్ప క్రియేటివిటీ. క్రియేటివిటీ అంటే బ్రెవిటీయే. సీన్లకి సీన్లు లొట్టపీసు సీన్లు వేయకుండా సంక్షిప్తతని సాధించే వాడే ప్రేక్షకుల పాలిట పుణ్యాత్ముడు. ఫ్రెండ్ సూక్యుంగ్ తో కాల్ మాట్లాడుతున్నప్పుడు, జీహై ముఖభావలు గమనించినప్పుడు తను సాంగ్ మిన్ ని ప్రేమిస్తున్నట్టు అర్ధమైపోతుంది. కానీ ఫ్రెండ్ ప్రేమిస్తున్నాక డైలమాలో పడింది. ఇక్కడ మాంటేజీ కూడా వేసి ఫ్రెండ్ కోసం ఉత్తరాలు రాస్తున్న పరీక్షని కూడా ఎదుర్కొంటున్నట్టు చూపించాడు దర్శకుడు. 

          ఇలా మొదటి సీనుతోనే ప్రధాన కథ పాయింటులోకి తీసి కెళ్ళిపోయాడు దర్శకుడు. ఇక ఈ విభాగం మరో బిజినెస్ అయిన కథా  నేపధ్యంకూడా చూపించేశాడు. ఇది తల్లి ప్రేమ కథ బ్యాక్ డ్రాప్ లో కూతురి ప్రేమ కథ అని. దీంతో ఈ ప్రేమ కథ జానర్ ని కూడా ఎస్టాబ్లిష్ చేశాడు ఇది రోమాంటిక్ డ్రామా అనే విధంగా. ఈ జానర్ మర్యాదని పాటిస్తూ, ఈ సీనంతా ఒక పవిత్ర భావం ద్యోతకమయ్యేలా చిత్రీకరణ చేశాడు. పింక్ కలర్ టింట్ లో ఇంటీరియర్ సెట్టింగ్,  కిటికీ బయట ఆహ్లాదకర వాతావరణం. మంద్రంగా మీటుతూ సంగీతం. హీరోయిన్ ప్రతి కదలికా, చేతా, ముఖభావాలూ సున్నితత్వం, సౌకుమార్యం, అమాయకత్వమూ ఉట్టిపడేలా మంద్రంగా.  మందాకినిలా అనుకుందాం. మాంటేజీలు వేసినప్పుడు కూడా స్మూత్ ట్రాన్సిషన్ కి వాయిసోవర్ నే వేసుకున్నాడు. దీంతో నడుస్తున్న సీనులో వున్న పవిత్రభావం  డిస్టర్బ్ అయినట్టే కన్పించదు. ఇదే రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్ అయితే చిత్రీకరణ ఇలా వుండదు. స్పీడుగా అల్లరల్లరిగా వుంటుంది. ఈ అల్లరిలో ఒక్క సీనులో పొందికగా, ఒద్దికగా ఇన్ని సంగతులు చెప్పడం కుదరదు. సీన్లకి సీన్లు లొట్టపీసు సీన్లు వేసుకుంటూ వుండడమే.  

      ఇప్పుడు ఈ మొదటి సీనులో చెప్పుకొస్తున్న ప్రధాన కథలోనే దాచి పెట్టి,  ఫ్లాష్ బ్యాక్ కథకి హింట్స్ కూడా ఇస్తున్నాడు దర్శకుడు. ఈ లేయర్, ఈ డెప్త్ కూడా గమనించాలి.

ఇంట్లోపాత పుస్తకాలు  గడచిన కాలానికి గుర్తులు. అంటే హీరోయిన్ తల్లి తాలూకు గతం అన్న మాట. ఆ గతాన్ని భారమైన పుస్తకాలుగా లేత చేతుల మీద మోసుకుంటూ ఇంట్లోకొచ్చింది. చిందర వందరైన తల్లి గతాన్ని పేర్చి,  ఇంట్లోకి తెచ్చి  స్థానం కల్పిస్తున్న అర్ధంలో. ఇంట్లోకొచ్చి ఆ పుస్తకాలన్నీ జారవిడిచేసింది. కిటికీలో మూడు పావురాల్ని చూసింది. ఆ పావురాలు సింబాలిజమ్స్. దేనికి సింబలిజమ్స్? గతంలో తన అమ్మకీ, ఆమెతో ఇద్దరబ్బాయిలకీ సింబాలిజమ్స్. అదే సమయంలో ఆమె కిటికీ లోంచి కన్పిస్తున్న ఇంద్రధనుస్సుని చూసింది. అటు వైపు కదిలింది. కిటికీ అద్దాలు ఎత్తింది. అక్కడున్న పావురాల్ని తరిమేసింది. పావురాల్ని చీదరగా తరిమేయడమేమిటి? అంటే ఆ పావురాలు  డిస్టర్బ్ అయిన పాత ప్రేమలకి గుర్తులని హింట్ ఇస్తున్నాడు దర్శకుడు. ఆమె ఇంద్రధనుస్సుని చూడడం, చనిపోయిన వారు ఇంద్రధనుస్సు గుండా స్వర్గానికి వెళతారని తల్లి చెప్పింది గుర్తు చేసుకోవడం...వూరికే కాదు. ఇదంతా ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో మనం చూడబోయే  ముగింపే.  హీరోయిన్ తండ్రి మరణించినట్టు ఎలాగూ మనకిప్పుడు  తెలిసింది, ఇక ఆ రెండో అబ్బాయి కూడా చనిపోయాడా? వాళ్ళిద్దరూ స్వర్గానికి వెళ్లిపోయరా? లేకపోతే, చనిపోయిన వాళ్ళు ఇంద్రధనుస్సు గుండా ... అని అంత ప్రత్యేకంగా తల్లి చెప్పడమెందుకు? 

          ఈ ఇంద్రధనుస్సే ఫ్లాష్ బ్యాక్  ముగింపులోనూ వస్తుంది! ప్రధాన కథ ప్రారంభంలో ఈ ఇంద్ర ధనుస్సు, ఫ్లాష్ బ్యాక్ ముగింపులో ఇంద్ర ధనుస్సు-  తల్లికథ, కూతురు కథలకి ఇంద్రధనుస్సులతో ఒక ముడి. 

          అలాగే రెండవ మాంటేజిలో,  సెకెండ్ హీరోయిన్ కోసం హీరోయిన్ లవ్ లెటర్ టైపు చేస్తున్నప్పుడు, సెకెండ్ హీరోయిన్ చికెన్ పీస్ ని కసాపిసా నమిలి తింటుంది. అంటే న్యాయంగా హీరోయిన్ కి దక్కాల్సిన ప్రేమని అలా నమిలేస్తోందన్న మాట! 

      ఆమె పెట్టె లోంచి ఉత్తరం తీసి చదవబోయింది. ఫ్రెండ్ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది. ఫోన్ రాకపోతే ఆ ఉత్తరాలన్నీ చదువుకుంటూ కూర్చునేదేమో... ఫోన్ రావడంతో వెళ్ళడంతో, ఇక్కడ గాలికి ఉత్తరాలన్నీ కొట్టుకుని పోయాయి. అడుగున డైరీ బయట పడింది...ఆమె చదవాల్సింది ఇదీ అని గాలికి పేజీలు రెపరెప కొట్టుకుంటున్నాయి... 

          ఇలా ఏకకాలంలో రెండు కాలాల ప్రేమ కథలకి అంకురార్పణ చేసిన సీన్ క్రియేషన్ ని ప్రేక్షకుల మనోఫలకాల మీద ముద్రించేస్తాడు. ఆ మత్తు వీడి పోలేరు ఇక ప్రేక్షకులు.

(ఇంకా వుంది)

―సికిందర్

          (నోట్ : నియోనోయర్ థ్రిల్లర్ ‘బ్రిక్’, సర్క్యులర్ థ్రిల్లర్ ‘ట్రయాంగిల్’ ల గురించి రాయడం తలపెట్టి ఆపేయాల్సి వచ్చింది. కారణం, థ్రిల్లర్స్ పట్ల తెలుగులో ఆదరణ కన్పించకపోవడమే. ప్రేక్షకుల్లో కాదు, మేకర్స్ లో. ప్రేక్షకులకి కాస్త వెరైటీ నివ్వాలని మర్చిపోయినట్టున్నారు. దగ్గర దగ్గర రెండు దశాబ్దాలుగా స్టార్ మూవీస్ కైతే యాక్షన్ కామెడీలు, స్మాల్ మూవీస్ కైతే రోమాంటిక్ కామెడీల కాలాన్ని ఇంకా సాగదీస్తున్నారు.  కాబట్టి థ్రిల్లర్స్ గురించి రాయడాన్ని పక్కన పెట్టేశాం. అప్పుడప్పుడు ఒకరిద్దరు గుర్తు చేస్తూంటారు. గత సంవంత్సరం నియోనోయర్ ‘బ్లడ్ సింపుల్’ గురించి రాస్తే కూడా ఒకరిద్దరే ఆసక్తి చూపారు. కనీసం ఆ ఒకటి పక్కన సున్నా పడ్డా రాయవచ్చు. ఆ సున్నా కోసం ఎదురుచూద్దాం. ఒకటి పక్కన సున్నా = 10 మంది).