1163 : టిప్స్

 

    కథా నడక (పేసింగ్) గురించి మాట్లాడేప్పుడు తెలుగు సినిమాల్లో వుంటున్న స్పీడుగా కదిలే సీన్ల పేసింగ్ దేనికి పనికొస్తోంది? గంటన్నరకి ఇంటర్వెల్ వరకూ కథలోకే వెళ్ళదు బిగినింగ్ ఉపోద్ఘాతపు పేసింగ్. బిగినింగ్ తో అంతసేపూ కాలహరణ చేయడం పేసింగ్ అన్పించుకుంటుందా? తెలుగు సినిమాలు ఆడే థియేటర్లలో ప్రేక్షకుల మొహాలు లైటింగ్ తో వెలిగిపోతూంటాయి. ఏమిటా అంటే స్మార్ట్ ఫోన్ల లైటింగ్. తెరమీద ఓపికని పరీక్షించే ఫస్టాఫ్ ని కట్ చేసి, సెకండాఫ్ చూసుకునే రిమోట్ లేదు కాబట్టి, స్మార్ట్ ఫోన్లు చూసుకుంటూ కాలక్షేపం చేస్తూంటారు. మేకర్లకి ఈ మేకింగ్ ఫాల్టు పట్టదు. ఫస్టాఫ్ చకచకా రన్ చేసి బ్రహ్మాండంగా మెప్పించామనుకుంటారు. రన్ చేసింది ఉపోద్ఘాతమే తప్ప కథ కాదని తెలుసుకోరు. ఈ రన్ చూసి  థియేటర్లలో  ప్రేక్షకుల  పరిస్థితేమిటో తొంగి చూసి తెలుసుకోవడం వుండదు.

        2. కమర్షియల్ సినిమా అనే పదార్ధం- ఇంటలెక్చువల్ అనే పదం రెండూ ఒక  ఒరలో ఇముడుతాయా? ఇంటలెక్చువల్స్  కమర్షియల్ సినిమాలు తీసెంత కింది స్థాయిలో వుండరు. వాళ్ళ సినిమాలు పై స్థాయికి చెందినవి. తలపండిన మేధావులు చూసేవి. కమర్షియల్ సినిమా అర్ధవంతంగా వుండాలంటే కేవలం అది ఇంటలిజెంట్ రైటింగ్ ని డిమాండ్ చేస్తుంది. ఇంటలిజెంట్ రైటింగ్ కి ఇంటలెక్చువల్  అయి తీరాల్సిన పని లేదు. ఏవేవో సినిమా పుస్తకాలు చదివేసి మెదడుని బాధ పెట్టుకోనవసరం లేదు. ఉన్న కమర్షియల్ సినిమా క్రాఫ్ట్ నీ, క్రియేటివిటీనీ కంటెంట్ పరంగా అర్ధవంతంగా ఇంకో మెట్టు పైకి తీసికెళ్ళి స్థాపించగల సామర్ధ్యం వుంటే సరిపోతుంది.  ‘మయూరి’,  ‘కంచె’ ఇలాటి ఇంటలిజెంట్ రైటింగ్స్ తో విజయవంతమైన కమర్షియల్ సినిమాలు. ఇంటలిజెంట్ అయివుంటే చాలు, ఇంటలెక్చువల్ అవనవసరంలేదు కమర్షియల్ సినిమాలకి. 

        3. కాలపరీక్షకి తట్టుకు నిలబడింది ఎనిమిది సీక్వెన్సుల కథనమే. ఈ సీక్వెన్సుల పధ్ధతి రీళ్ళ నుంచి వచ్చింది. పూర్వకాలంలో హాలీవుడ్ లో ఫిలిం రీళ్ళతో కొన్ని సాంకేతిక పరమైన సమస్యల కారణంగా సినిమా రచయితలు కథనాన్ని రీళ్ళుగా విడగొట్టి రాయాల్సి వచ్చేది. ఒక రీలు నిడివి పది నిమిషాలు. ఆ పది నిమిషాల్లో కథనంలో ఒక ఎపిసోడ్ ముగిసేట్టు చూసుకునే వాళ్ళు. సినిమా ఎన్ని రీళ్ళుంటే అన్ని ఎపిసోడ్లు. ఈ రీళ్ళే, ఎపిసోడ్లే తర్వాత సీక్వెన్సులుగా మారాయి. రీళ్ళ నిడివితో నిమిత్తం లేకుండా ఒక్కో సీక్వెన్స్ పది నుంచి పదిహేను నిమిషాలు చొప్పున ఎనిమిది సీక్వెన్సుల కథనాన్ని అమల్లోకి తెచ్చారు. ఇదీ కాలపరీక్షకు తట్టుకుంది. మన సినిమాల్ని విశ్లేషించి చూసినా ఇదే క్రమం కనపడుతుంది- ఎనిమిది సీక్వెన్సులతో కథ! ఒక్కో సీక్వెన్సు ఒక్కో మినీ మూవీ లా వుంటుంది. అంటే ప్రతీ సీక్వెన్సులోనూ మళ్ళీ బిగినింగ్- మిడిల్- ఎండ్ అనే విభాగాలు తప్పని సరిగా వుంటాయి, అది సరయిన స్క్రీన్ ప్లే అయితే!

        4. స్క్రీన్ ప్లేలో వుండే ఎనిమిది సీక్వెన్సుల్లో ప్రతీ సీక్వెన్స్ ముగింపూ తర్వాతి సీక్వెన్స్ ప్రారంభానికి నాందిగా వుంటుంది. ఇలా సీక్వెన్సులన్నీ కలిసి ఒక గొలుసు కట్టులా తయారవుతాయి. బిగినింగ్ లో రెండు సీక్వెన్సుల్లో పాత్రల పరిచయాలు, కథా నేపధ్యం, సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పనా, సమస్యా స్థాపనా జరిగిపోతే, చప్పున అరగంట- ముప్పావు గంట లోపు కథ పాయింటు కొచ్చేసే అవకాశం వుంటుంది. అక్కడ్నుంచీ ఆ సమస్యతో పోరాటంగా  మిడిల్ ప్రారంభమై, అది నాల్గు సీక్వెన్సుల్ని కలుపుకుని సంఘర్షణాత్మకంగా ముందుకు దౌడు తీస్తే, వెళ్ళివెళ్ళి  ఎండ్ విభాగపు చివరి రెండు సీక్వెన్సుల్లో పడి -  క్లయిమాక్స్ కొచ్చేస్తుంది కథ!  

        5. నిజంగా మిడిల్ అనేది ఓ కీకారణ్యం. ఎటు వైపు ప్రయాణించాలో తెలీదు. ఎప్పుడు? రూట్ మ్యాప్ లేనప్పుడు. దాంతో కంపార్ట్ మెంటలైజ్ చేసుకోనప్పుడు. ప్లాట్  పాయింట్- 1 విలువని గుర్తించకపోతే, లేదా ప్లాట్ పాయింట్ -1 ముందే ఏర్పడిపోయిందన్న స్పృహే  లేకపోతే, మిడిల్ నిజంగా కీకారణ్యంలాగే కన్పించి ఎటు వైపు వెళ్ళాలో తెలియకుండా చేస్తుంది. ‘బెంగాల్ టైగర్’ లో సినిమా ప్రారంభమైన పదినిమిషాల్లోనే చక్కగా బిగినింగ్ ముగుస్తూ ప్లాట్ పాయింట్ -1 ఏర్పాటయితే, పెళ్ళి చూపులప్పుడు ఆ అమ్మాయి నువ్వు ఫేమస్ కాదని హీరోని తిరస్కరించడంతో హీరోకి గోల్ ఏర్పడి మిడిల్ సంఘర్షణ ప్రారంభమైతే, ఇది గుర్తించకుండా ఇంటర్వెల్లో వచ్చిన టర్నింగే  కథకి మలుపు అనుకుని, వేరే పగాప్రతీకారాల కథ ఎత్తుకున్నారు. ‘సైజ్ జీరో’ ఇంటర్వెల్ దగ్గర ఆలస్యంగా ప్లాట్ పాయింట్ -1 ఏర్పడి బరువు తగ్గాలని నిశ్చయించుకున్న హీరోయిన్ ని, ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఆ సమస్యతో సంఘర్షించక, బోగస్ హెల్త్ సెంటర్ మీద పోరాటానికి ఒడిగట్టే హీరోయిన్ గా మార్చేశారు. మిడిల్ తో ఇంత కన్ఫ్యూజన్ అన్నమాట! అదీ పెద్ద బడ్జెట్ సినిమాలకి!

          6. సినాప్సిస్ అంటే కథా సంగ్రహం లేదా క్లుప్తంగా కథ.  దీని రచనకి హాలీవుడ్ లో కొన్ని మార్గదర్శకాలున్నాయి. సినాప్సిస్ ఏ -4 సైజు పేజీల్లో వుండాలి. ఒక పేజీకి మించి వుంటే డబుల్ స్పేస్ లో, ఒక పేజీ మాత్రమే  వుంటే సింగిల్ స్పేస్ లో టైపు చేయాల్సి వుంటుంది. లెఫ్ట్ ఎలైన్ మెంట్  వుండాలి. వర్డ్ డీ ఫాల్ట్ మార్జిన్స్ ని మార్చకూడదు. పేరాలో మొదటి లైను అర ఇంచు ఇండెంట్ వుండాలి. ఫాంట్  టైమ్స్ న్యూ రోమన్ 12 పాయింట్ వుండాలి. పాత్రల పేర్లు మొదటిసారి  ప్రస్తావించినప్పుడు వాటిని కేపిటల్ లెటర్స్ లో వుంచాలి. పేజీ నంబర్లు హెడర్ కుడి వైపు వేయాలి. సినాప్సిస్ అని టైటిల్ కింద డబుల్ స్పేస్ ఇచ్చి టైప్ చేయాలి. దీనికింద నాల్గు స్పేస్ లిచ్చి సినాప్సిస్ ని టైప్ చేయాలి. ఇలా ఇంకా చాలా నిర్దుష్ట  సాంకేతికాంశాలతో ముడిపడి వుంటుంది వ్యవహారం. స్క్రీన్ ప్లే స్క్రిప్టుకి కూడా ఇలాటి మార్గదర్శకాలు అనేకం వుంటాయి. వీటిలో ఏ ఒక్కటి తప్పినా ఆ స్క్రీన్ ప్లేని, లేదా సినాప్సిస్ నీ అవెంత బాగున్నా, మొదటే తిప్పికొట్టేస్తారు. వాటి సృష్టి కర్తని హీనంగా చూస్తారు. ఇది మనకి వర్తించేది కాదు.

        7. తెలుగు సిన్మాప్సిస్ - టైపింగ్ లో సినాప్సిస్ బదులు సిన్మాప్సిస్  అని పడిపోయింది! ఇదేదో బాగానే వున్నట్టుంది. కొన్ని పదాలు ముద్రారాక్షసాల వల్ల కాయిన్ అయిపోతాయి. ఇక నుంచి తెలుగు సినిమాలకి సిన్మాప్సిస్ అనే అందాం. దీనిపై మీ అభిప్రాయం కామెంట్ బాక్సులో తెలియజేయండి. రెండు లైకులు కొట్టి, సబ్ స్క్రైబ్ చేయండి. బెల్ బటన్ నొక్కండి. షేర్ చేయండి.

        8. తెలుగు సిన్మాప్సిస్ లు హాలీవుడ్ టైపులో వున్నట్టు రెండు మూడు పేజీల్లో సంక్షిప్తంగా వుంటే పనికిరావు. హాలీవుడ్ లో నిర్మాతలో,  ఏజెంట్లో ముందు సంక్షిప్త సిన్మాప్సిస్ లు చదివి నిర్ణయం తీసుకుంటారు. మన దగ్గర ఈ మధ్య నిర్మాతలు, హీరోల మేనేజర్లు ముందు సిన్మాప్సిస్ లు పంపమనడం ఎక్కువైంది. అలా మేకర్లు సినాప్సిస్ లు పంపిస్తే ఎటుపోతున్నాయో తెలీదు. రెస్పాన్స్ వుండదు. చదివారో లేదో కూడా తెలీదు. తెలుగులో కథ వినడానికి కొంత టైమిచ్చే సాంప్రదాయం పోయి, సిన్మాప్సిస్ లు అడుగుతున్నారు. కొందరు ఇంగ్లీషులో అడుగుతారు. మేకర్ల కోసం ఇవి రాసి పెడితే వృధా అవుతున్నాయి. తెలుగుకి ఈ హాలీవుడ్ లో పంపే సిన్మాప్సిస్ లాంటివి పనికి రావని తేలుతోంది.

        9. తెలుగులో నిర్మాతలకో, హీరోలకో మౌఖికంగా కథ చెప్పడమే పనికొచ్చే పద్ధతి. అందుకని మేకర్స్ కథ చెప్పడానికి తమ కోసం తాము సిన్మాప్సిస్ లు తయారు చేసుకోవడం ముఖ్యమవుతోంది. ఈ సిన్మాప్సిస్ రెండు మూడు పేజీల్లో వుంటే సరిపోదు. గంట పాటు కథ చెప్పగల్గే నన్ని పేజీల్లో వుండాలి. ఈ పేజీలు డిటిపిలో 30 పైనే  వుండొచ్చు. ఏడు వేల పదాలు. మేకర్స్ వాళ్ళ కథతో సంప్రదించినప్పుడు ముందు ఐడియాని నిర్మించి, సిన్మాప్సిస్  రాయాలంటే 30 రోజుల పైనే పడుతోంది. స్టోరీ సిట్టింగ్స్ సంగతి తర్వాత, ముందు సిన్మాప్సిస్ సిట్టింగ్స్ తప్పదు.

        10. ఇక్కడ సిన్మాప్సిస్ అంటే టూకీగా కథ అనుకుని రాసుకుంటే సరిపోదు. మొత్తం రెండు- రెండున్నర గంటల పాటూ సాగే కథ వివరంగా అనుకోవాలి. ఎక్కడెక్కడైతే ఆ వివరం రీసెర్చి కోరుతుందో ఆ రీసెర్చినంతా చేయాలి. ఇలా ఆ సవివరమైన కథని స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్ లో కూర్చోబెడుతూ, బిగినింగ్ మిడిల్ ఎండ్ విడివిడి విభాగాలతో ఒక పెద్ద కథ లాగా సిన్మాప్సిస్ రాయాలి. అంటే సిన్మాప్సిస్ అంటే మొత్తం ఆ కథకి స్క్రీన్ ప్లే అన్నట్టే. ఇదే రిజిస్ట్రేషన్ కూడా అవుతుంది.

        11. అన్నీ చోట్లా గంట టైమివ్వక పోవచ్చు నిర్మాతలు, హీరోలు. అరగంటలో చెప్పమనొచ్చు, 10 నిమిషాలే అనొచ్చు. కాబట్టి అదే పెద్ద కథని గంట- అరగంట- 10 నిమిషాల్లో చెప్పే పద్ధతిని కూడా ఈ బ్లాగులోనే వివరించాం (ఇంతకీ కథెలా చెప్పాలి?). కాబట్టి గంట సిన్మాప్సిస్ ఆధారంగా అరగంట, 10 నిమిషాలు వుండే మినీ సిన్మాప్సిస్ లు కూడా తయారు చేసుకోవచ్చు.

        12. సమస్య ఎక్కడొచ్చిందంటే, హీరో లెవరూ ఖాళీగా లేరు. నిన్న మొన్నొచ్చిన కొత్త హీరోలు కూడా ఖాళీగా లేరు. కథలు వినే మాటే లేదు. మేకర్స్ అందరికీ పేరున్న హీరోలే కావాలి. మేకర్స్ సంఖ్య హీరోల సంఖ్యకి పది రెట్లుంది. ఒక హీరో చుట్టూ పది మంది కథ చెప్పడం కోసం కాళ్ళరిగేలా తిరుగుతున్నారు. ఆ హీరోలకి రెండేళ్ళూ ఖాళీ లేదు. తమ నంబర్ ఎప్పుడొస్తుందో తెలీదు. వదిలెయ్యండి, కొత్త వాళ్ళతో చిన్న సినిమాలు తీసుకోండంటే- చిన్నతనం ఫీలవడం. దాసరి నారాయణ రావు, రాఘవేంద్ర రావు, కోడి రామకృష్ణ లాంటి దర్శకులు కెరీర్ ప్రారంభంలో చిన్న చిన్న సినిమాలే తీశారు- వాళ్ళకి లేని చిన్నతనం ఇప్పటి మేకర్స్ కెందుకు? చిన్నవి తీసి సక్సెస్ చేసుకుంటే పెద్ద హీరోలనుంచి ఫోన్లు అవే వస్తాయి. ఏడాదికి రెండు మూడు చిన్నవి తీసుకుంటూ వుంటే ప్రేక్షకుల్లో, మార్కెట్లో  పేరు నలుగుతూ వుంటుంది కనీసం. పేరు నలగడం, సర్క్యులేషన్ లో వుండడం చాలా ముఖ్యం- పేరున్న హీరోల కోసం ప్రయత్నిస్తూ ఐపు లేకుండా పోవడం కంటే.

       

 సరే, ఇక నెక్స్ట్ ‘స్క్రీన్ ప్లే టిప్స్ విత్ పుచ్చకాయ జ్యూస్’ తో మళ్ళీ కలుద్దాం!

—సికిందర్

 

సీన్ టెక్నిక్

 

సీనుకి కూడా స్ట్రక్చ వుంటుంది. మొత్తం కథ స్క్రీన్ ప్లేకి బిగినింగ్, మిడిల్, ఎండ్ లెలా వుంటాయో, అలా కథ లోపల సీన్లకీ బిగినింగ్, మిడిల్, ఎండ్ లతో స్ట్రక్చర్ వుంటుంది. ఈ స్ట్రక్చర్ ని ‘జస్టిస్ చౌదరి’ లో ఎన్టీఆర్ - సత్యనారాయణలు నటించిన ఒక సీన్లో ఎలా వుందో చూద్దాం. సీను ఇలా ప్రారంభమవుతుంది...

        బిగినింగ్ విభాగం:

        చౌదరి : ఎవరు మీరు? ఎందుకు వచ్చారు? (1)

        పాపారావు : మా అమ్మ ముగ్గురు బిడ్డల్ని కన్నది. పెద్దవాడు ఇప్పుడు మీముందున్న నేను. రెండో వాడు రెండేళ్ళ  క్రితం మీరు లాయర్ గా వున్నప్పుడు మీ చలవ వల్ల ఉరికంబం ఎక్కాడు. మూడవ వాడు నా ముద్దుల తమ్ముణ్ణి  మీ అబ్బాయి ఇన్స్ పెక్టర్ రాజా ఖూనీ కేసులో అరెస్టు చేశాడు. అంతే కాదు, రేపోమాపో ఆ కేసు విచారణకు రాబోతోంది. ఆ శుభ సందర్భంలోనే మీతో మాట్లాడడానికి వచ్చాను. (2)

          చౌదరి : మిస్టర్ పాపారావ్, నువ్వెందుకొచ్చావో చెప్పు. కమాన్ టెల్మీ! (3)

          పాపారావు : నాకు మిగిలింది ఆ మూడో తమ్ముడు. చేసింది నేరమే అయినా, మీరు నిర్దోషియని తీర్పు చెప్పి...(4)

          చౌదరి :  గెటవుట్! ఐ సే గెటవుట్!! (5) - (ప్లాట్ పాయింట్ వన్, బిగినింగ్ విభాగం సమాప్తం) 

         మిడిల్ విభాగం :

        మళ్ళీ చౌదరి :  నా సంగతి తెలుసుకోకుండా నా ఇంటికి వచ్చావ్. జస్టిస్ అనే పదానికి విలువ తెలియకుండానే ఇంతవరకూ మాట్లాడావ్. ఈసారికి మన్నిస్తున్నాను. నౌ గెటవుట్!! (6)

          పాపారావు :  మిస్టర్ చౌదరీ, తొందరపడకండి. నేనడిగింది మీ చేతిలో వున్న పని. వాడు నిర్దోషి అని మీరు ఒక్క మాటంటే...(7 )

          చౌదరి : ఆపరా! న్యాయం అనేది ఎవరి చేతిలో కీలుబొమ్మ కాదు ఇష్టమొచ్చినట్టు వాడుకోవడానికి. న్యాయమనేది ఏ ఒక్కరి స్వార్జితం కాదు ఇష్టమొచినట్టు అమ్ము కోవడానికి. న్యాయమనేది మార్కెట్టులో అమ్మజూపే సరుకు కాదు ఖరీదిచ్చి కొనుక్కోవడానికి. న్యాయమనేది నీ అమ్మ కన్న బిడ్డ కాదు నువ్వు చెప్పినట్టు వినడానికి! (8)

          పాపారావు : చూడు మిస్టర్ చౌదరీ, త్వరలోనే ఒక మనిషి వచ్చి నిన్ను అడగడం జరుగుతుంది. ఖచ్చితంగా మీలో మార్పు వస్తుంది. నాకనుకూలంగా తీర్పు ఇచ్చి తీర్తారు! (9) (ప్లాట్ పాయింట్ టూ, మిడిల్ విభాగం సమాప్తం)

      ఎండ్ విభాగం:

        చౌదరి : మిస్టర్ పాపారావ్, నొసట రాత రాసే ఆ భగవంతుడు ఏ భక్తుడి ప్రార్ధనకో లొంగిపోయి తను రాసిన రాత మార్చుకుంటే మార్చుకోవచ్చు. కానీ...ఈ జస్టిస్ చౌదరి తను న్యాయం అనుకున్న తీర్పును ఎవరి కోసంగానీ మార్చి రాయడు. ఆ భగవంతుడే దిగి వచ్చినా సరే. అండర్ స్టాండ్? నౌ గెటవుట్!! (10 )

          పాపారావు : ఆల్ రైట్. (11 )

       ఈ పై సీనుని విశ్లేషిస్తే, ఇందులో మొదటి 5 సంభాషణలు బిగినింగ్, తర్వాతి 4 సంభాషణలు మిడిల్, మిగిలిన 2 సంభాషణలు ఎండ్ లుగా వున్నాయి.  బిగినింగ్ బిజినెస్ అంటే పాత్రల పరిచయం, నేపధ్య వాతావరణం, సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన, సమస్య ఏర్పాటూ (ప్లాట్ పాయింట్ వన్) అని కదా? 

        బిగినింగ్ లో ఈ  5 సంభాషణలతో ఇవెలా జరిగాయో చూద్దాం. ఈ సీనుకొచ్చేసరికి జస్టిస్ చౌదరి పాత్ర మనకూ పాపారావుకీ తెలిసిందే. పాపారావు తనని చౌదరికి పరిచయం చేసుకున్నాడు రెండో సంభాషణతో. పాత్రల పరిచయాలు ముగిశాయి. నేపధ్య వాతవరణం తెలుస్తూనే వుంది- పాపారావు న్యాయాన్ని కొనడానికొచ్చిన వాతావరణం. ఇక సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన చూస్తే - పాపారావు పరిచయ డైలాగులోనే – ‘మూడవ వాడు నా ముద్దుల తమ్ముణ్ణి  మీ అబ్బాయి ఇన్స్ పెక్టర్ రాజా ఖూనీ కేసులో అరెస్టు చేశాడు. అంతే కాదు, రేపోమాపో ఆ కేసు విచారణకు రాబోతోంది. ఆ శుభ సందర్భంలోనే మీతో మాట్లాడడానికి వచ్చాను’ అనడంతో ప్రారంభమైంది.

        ఈ ప్రారంభం ఇలా కొనసాగింది -  3 వ డైలాగుతో చౌదరి : ‘మిస్టర్ పాపారావ్, నువ్వెందుకొచ్చావో చెప్పు. కమాన్ టెల్మీ!’ అని గద్దించడంతో,  4 వ డైలాగుతో పాపారావు -‘నాకు మిగిలింది ఆ మూడో తమ్ముడు. చేసింది నేరమే అయినా, మీరు నిర్దోషియని తీర్పు చెప్పి...’  అనడంతో పరిస్థితి తీవ్రమైంది. కేసు విషయంలో పాపారావు ప్రలోభ పెట్టడానికి వచ్చాడని స్పష్టమైంది. ఇలా చౌదరికీ, పాపారావుకీ మధ్య సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పన 2 వ డైలాగుతో మొదలై, 4 వ డైలాగుతో ముగిసింది. 

        దీనికి మండిపోయి చౌదరి- ‘గెటవుట్, ఐ సే గెటవుట్’  అని 5వ డైలాగు పేల్చడంతో సమస్య ఏర్పాటై పోయి, బిగినింగ్ ముగుస్తూ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఏర్పడింది. ఇక ఈ సమస్యని ఎలా డీల్ చేయాలన్న గోల్ ఏర్పడింది ప్రధాన పాత్రయిన చౌదరికి.

        ఇప్పుడు మిడిల్ చూద్దాం- మిడిల్ అంటే తలెత్తిన సమస్యతో రెండు పాత్రల యాక్షన్ రియాక్షన్లే కాబట్టి, ఇక్కడ సమస్యేమిటో చెప్పి గోల్ ఏర్పాటు చేసిన నేపధ్యంలో మిడిల్ ఇలా నడిచింది – 6 వ సీనుతో చౌదరి సమస్యని డీల్ చేసే గోల్ తో అన్నాడు - ‘నా సంగతి తెలుసుకోకుండా నా ఇంటికి వచ్చావ్. జస్టిస్ అనే పదానికి విలువ తెలియకుండానే ఇంతవరకూ మాట్లాడావ్. ఈసారికి మన్నిస్తున్నాను. నౌ గెటవుట్’  అని. ఇది యాక్షన్ తీసుకోవడం.  

        దీనికి  7 వ డైలాగులో  పాపారావు - ‘మిస్టర్ చౌదరీ, తొందరపడకండి. నేనడిగింది మీ చేతిలో వున్న పని. వాడు నిర్దోషి అని మీరు ఒక్క మాటంటే...’  అనడం రియాక్షన్ చూపడం.  

        దీనికి 8 వ డైలాగులో  చౌదరి - ‘ఆపరా! న్యాయం అనేది ఎవరి చేతిలో కీలుబొమ్మ కాదు ఇష్టమొచ్చినట్టు వాడుకోవడానికి. న్యాయమనేది ఏ ఒక్కరి స్వార్జితం కాదు ఇష్టమొచినట్టు అమ్ము కోవడానికి. న్యాయమనేది మార్కెట్టులో అమ్మజూపే సరుకు కాదు ఖరీదిచ్చి కొనుక్కోవడానికి. న్యాయమనేది నీ అమ్మ కన్న బిడ్డ కాదు నువ్వు చెప్పినట్టు వినడానికి’  అనడం మరో యాక్షన్ తీసుకోవడం. 

        దీనికి 9 వ డైలాగుతో పాపారావు  - ‘చూడు మిస్టర్ చౌదరీ, త్వరలోనే ఒక మనిషి వచ్చి నిన్ను అడగడం జరుగుతుంది. ఖచ్చితంగా మీలో మార్పు వస్తుంది. నాకనుకూలంగా తీర్పు ఇచ్చి తీర్తారు’  అనడం మరో రియాక్షన్ చూపడం. 

         మిడిల్లో యాక్షన్ రియాక్షన్లు - పోనుపోను సీరియస్ అయి మిడిల్ బిజినెస్ ని కొలిక్కి తెస్తాయి కదా? అలా ఇక్కడ పాపారావు మాటలతో కొలిక్కి వచ్చింది. రావడమే కాకుండా ‘చూడు మిస్టర్ చౌదరీ’ అంటూ అతను ఏకవచన సంబోధనకి మారడం పరిస్థితిని తీవ్రతరం చేస్తున్నాడని తెలుపుతోంది. తగ్గివున్న ప్రత్యర్ధి కోరలు చూపిస్తున్నాడు. మొత్తం కథకి స్క్రీన్ ప్లేలో మిడిల్ చివరి సీను ప్రత్యర్ధి చేతిలో వుండాలని రూలు కదా? ఇదే ఇక్కడ సీనుకీ వర్తిస్తోంది. 

        ప్రధాన పాత్ర చౌదరి వైపు నుంచి చూస్తే, అతను పతనా వస్థకి చేరాడు పాపారావు రియాక్షన్ తో. ‘చూడు మిస్టర్ చౌదరీ’ అని జస్టిస్ అయిన తనని అనడం ముమ్మాటికీ తలవొంపే. పైగా ‘త్వరలోనే ఒక మనిషి వచ్చి నిన్ను అడగడం జరుగుతుంది’ అని తన షరతులు విధిస్తున్నాడు. ‘ఖచ్చితంగా మీలో మార్పు వస్తుంది. నాకనుకూలంగా తీర్పు ఇచ్చి తీర్తారు’  అని పరోక్షంగా అల్టిమేటం ఇస్తున్నాడు. 

        ఇంతకంటే దీనావస్థ లేదు చౌదరికి. స్క్రీన్ ప్లే మిడిల్ ముగింపు సీనుతో ప్లాట్ పాయింట్ టూ ఏర్పడినప్పుడు, అది ప్రధాన పాత్రని పతనావస్థకి చేర్చే సీనుగా వుండాలని రూలు కదా?  ప్లాట్ పాయింట్ వన్, ప్లాట్ పాయింట్ టూలు ఎదురెదురు అద్దాలుగానే వుంటాయిగా? ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో గోల్ ఏర్పడితే, ప్లాట్ పాయింట్ టూ దగ్గర ఆ గోల్ గల్లంతై కన్పిస్తుంది కదా? ఇదే కదా పాయింట్ వన్ కీ, ప్లాట్ పాయింట్ టూకీ మధ్య వుండే మిడిల్లో జరిగే యాక్షన్ రియాక్షన్ల బిజినెస్? ఇదే ఇక్కడ సీనులో ప్లాట్ పాయింట్ టూకీ వర్తిస్తోంది. ఈ మిడిల్ బిజినెస్ లో జస్టిస్ చౌదరి గోల్, ప్లాంట్ టూ దగ్గర గల్లంతైంది. ప్రత్యర్ధి పాపారావుది పై చేయి అయింది నియమాల ప్రకారం.  

        ఇక ఎండ్ - ఎండ్ అంటే స్క్రీన్ ప్లేలో ప్లాట్ పాయింటూలో కుంగి పోయిన స్థితి నుంచి ప్రధాన పాత్ర పైకి లేవడం కదా? లేచి దెబ్బ కొట్టడం కదా పట్టు వదలని గోల్ కోసం? ఎండ్ విభాగంలో ఇక యాక్షన్ రియాక్షన్ల కథనం వుండదు. పైచేయి ప్రధాన పాత్రదే, పారిపోవడం ప్రత్యర్ధి పనే. 

        ఈ విధంగా ఇప్పుడు 10 వ డైలాగుతో చౌదరి -  ‘మిస్టర్ పాపారావ్, నొసట రాత రాసే ఆ భగవంతుడు ఏ భక్తుడి ప్రార్ధనకో లొంగిపోయి తను రాసిన రాత మార్చుకుంటే మార్చుకోవచ్చు. కానీ...ఈ జస్టిస్ చౌదరి తను న్యాయం అనుకున్న తీర్పును ఎవరి కోసంగానీ మార్చి రాయడు. ఆ భగవంతుడే దిగి వచ్చినా సరే. అండర్ స్టాండ్? నౌ గెటవుట్’ అని పై చేయి సాధించాడు. 

        పాపారావు నోర్మూసుకుని ‘ఆల్ రైట్’ అని గెటవుటై పోయాడు.

        ఇదీ సీను స్ట్రక్చర్. మరి సీను ధర్మం పాత్ర గురించి కొత్త విషయాన్ని తెలియజెప్పడమో, లేదా కథని ముందుకి నడిపించే సమాచారమివ్వడమో  అయివుండాలని  కదా? మరి పై సీనులో ఏది జరిగింది?  మిడిల్ 9 వ డైలాగులో పాపారావు - ‘త్వరలోనే ఒక మనిషి వచ్చి నిన్ను అడగడం జరుగుతుంది’  అనడం ద్వారా కథని ముందుకి నడిపించే సమాచారమిచ్చారు. చౌదరిని ఎవరో కలుస్తారన్న మాట? ఎవరు? ఆ వచ్చే వ్యక్తి అడిగితే చౌదరి నిర్ణయం మార్చుకుంటాడన్న ఆత్మవిశ్వాసం వ్యక్తం చేశాడు కూడా పాపారావు. ఇలా రాబోయే సీన్లలో ఏం జరగబోతోందన్న సస్పన్స్ ని సృష్టిస్తూ, కథని ముందుకు నడిపించే సమాచార మిచ్చారు. 

        సీనుకి ఇలా స్ట్రక్చర్ వల్ల అర్ధవంతమైన డ్రామా పుడుతుంది. సీనుకి స్ట్రక్చర్ వల్ల పాత్ర చిత్రణలు సవ్యంగా కూడా వుంటాయి. సీనుకి స్ట్రక్చర్ వల్ల సీక్వెన్సు స్ట్రక్చర్ లో వుంటుంది. సీక్వెన్సులకి స్ట్రక్చర్ వల్ల యాక్ట్స్ స్ట్రక్చర్ లో వుంటాయి. యాక్ట్స్ కి స్ట్రక్చర్ వల్ల మొత్తం స్క్రీన్ ప్లేకి బలంగా చేకూరుతుంది. 

        ఇంకో సూక్షం కూడా తెలుసుకోవాలి. అసలు మొట్టమొదట స్క్రీన్ ప్లేకి స్ట్రక్చర్ ఎక్కడ పుడుతుంది? కథకి అనుకున్నప్పుడు ఆ అయిడియా దగ్గర పుడుతుంది. ఆ కథ తాలూకు రెండు మూడు వాక్యాల ఐడియాలో బిగినింగ్ మిడిల్ ఎండ్ స్ట్రక్చర్ లేకపోతే, ఇక దేనికీ స్ట్రక్చర్ వుండదు. ఆ కథకి సంబంధించిన అయిడియాలో ఎలా బిగినింగ్, మిడిల్, ఎండ్ విభాగాలుగా కథ కుదురుకుంటుందో, అదే కూర్పు తర్వాత సినాప్సిస్ లో, ఆ తర్వాత వన్ లైన్ ఆర్డర్లో, ఇంకా తర్వాత వరసగా సీక్వెన్స్ , ట్రీట్ మెంట్, చివరికి డైలాగ్ వెర్షన్లలో - ఈ ఐదంచెల ప్రక్రియలో ప్రస్ఫుట మవ్వాలి. డైలాగ్ వెర్షన్ అంటే సీన్లు క్రియేట్ చేయడమే. ఈ సీన్లు ఐడియా స్ట్రక్చర్ కి లోబడి అదే స్ట్రక్చర్ లో వున్నప్పుడే తెరమీద స్క్రీన్ ప్లేకి చైతన్యం వస్తుంది. ‘జస్టిస్ చౌదరి’ సీను రహస్యమిదే.

        కె. రాఘవేంద్రరావు దర్శకత్వంలో 1982 లో విడుదలైన ‘జస్టిస్ చౌదరి’ తారాగణం ఎన్టీఆర్, శ్రీదేవి, శారద, జయంతి, రావుగోపాలరావు, సత్య నారాయణ, అల్లురామలింగయ్య తదితరులు. కథ- సంభాషణలు సత్యానంద్, సంగీతం చక్రవర్తి, ఛాయగ్రాహణం కె. ఎస్. ప్రకాష్, నిర్మాత టి. త్రివిక్రమరావు.  

―సికిందర్

(వీడియో ఎడిటింగ్ : విజయ్ కృష్ణ)

        

1162 : రైటర్స్ కార్నర్

 

మాట్ చార్మన్ 2015 ఆస్కార్స్ కి నామినేట్ అయిన స్క్రీన్ రైటర్. మౌలికంగా ఒక అవార్డు గెలుచుకున్న బ్రిటీష్ నాటక రచయిత. 2015 లో స్టీవెన్ స్పీల్‌బర్గ్ దర్శకత్వం వహించిన ‘బ్రిడ్జ్ ఆఫ్ స్పైస్’  అనే కోల్డ్ వార్ థ్రిల్లర్ కి రచయితగా పనిచేశాడు. ఈ స్క్రీన్ ప్లేని కోయెన్ బ్రదర్స్ తో కలిసి రాశాడు. మదర్ షిప్, పాట్రియాట్స్ డే, సూట్ ఫ్రాంకైజ్ తను రాసిన ఇతర సినిమాలు. ఈ సందర్భంగా రైటర్ గా తన అనుభవాల గురించి, విజయాల గురించీ తెలుసుకుందాం...

***

మీరు స్క్రీన్ రైటింగ్ ఎలా నేర్చుకున్నారు?

        మాట్ చార్మన్: నేను లండన్‌లోని యూనివర్శిటీలో వున్నప్పుడు వెస్ట్ ఎండ్ నాటకాల్లోని సెకండ్ యాక్ట్స్ చూడడానికి దూరిపోయేవాణ్ణి. నాకు టిక్కెట్లు కొనే స్థోమత లేదు కాబట్టి ఇంటర్వెల్ తర్వాత, పొగ త్రాగుతూ బయట వున్న వ్యక్తుల వెనకాల  నక్కినక్కి హాల్లోకి దూరిపోయే  వాణ్ణి. లైట్లు డౌన్ అయ్యే వరకు వేచి వుండి ఖాళీ సీటు వెతుక్కునే వాణ్ణి. ఇది సిగ్గు పడాల్సినంత చెడ్డ అలవాటే అయినా నాకు తప్పలేదు ఆర్ధిక పరిస్థితుల వల్ల.

        ఇలా ఇంటర్వెల్ తర్వాత థియేటర్స్ లో దూరి సెకెండ్ యాక్ట్స్ చూడడం వల్ల, ఇంటికొచ్చాక ఫస్ట్ యాక్ట్ కథ ఏం జరిగివుంటుందాని రాత్రంతా ఆలోచించే వాణ్ణి. ఇది అద్భుతమైన ఎడ్యుకేషన్ లా వుండేది. ఎలాగంటే, సెకండ్ యాక్ట్ చూడడం వల్ల ఫస్ట్ యాక్ట్ ని రాత్రంతా వూహించుకుని, తెల్లారి  యూనివర్శిటీ లైబ్రరీలో ఆ నాటక పుస్తకంలో నా వూహ ఎంతవరకు సరైందో చెక్ చేసుకోవడం అంతా ఎడ్యుకేషన్ కాకపోతే ఏమిటి?  అప్పు డు నాకు తెలీదు గానీ, అప్పట్లో అలా చేసిందంతా తర్వాత రచయితగా నాకు పనికొచ్చింది. అదే నాకు స్క్రిప్టులు రాయడంలో పునాదిని ఏర్పాటు చేసింది.

కథా రచన మొదటి నియమం ఏమిటి?

        డ్రామా ఎక్కడ వేడెక్కిందో అక్కడ దాన్ని పట్టుకుని వుండడం. ప్రేక్షకుల్ని అక్కడికి లాగి నిలకడగా వుంచడం. యాక్షన్ వున్న చోటు వదిలేసి పక్క సీన్లోకి వెళ్ళి పోకూడదు. యాక్షన్ తోనే వుండాలి. అంటే దీనర్ధం బలమైన డ్రామా ప్రశాంతంగా, నిశ్చలంగా వుండదని కాదు. డ్రామాలో మనమేం చూస్తున్నామో, వింటున్నామో అదే ఆ సమయానికి థ్రిల్లింగ్ పార్టు కావాలి.

స్టీవెన్ స్పీల్‌బర్గ్ మీకు రైటింగ్ గురించి, మేకింగ్ గురించి ఏం నేర్పించారు?

        స్టీవెన్ స్పీల్ బర్గ్ మన స్క్రిప్టులో పేజీల్ని తిరగేస్తూ, ప్రతి సీను గురించీ చెప్తూ వుంటే, ఆయనెదురుగా కూర్చుని ఆ వినడమే బెస్ట్ ఫిలిమ్ స్కూల్ ఎడ్యుకేషన్ నా వరకూ. ఆయన దగ్గర చాలా నేర్చు కున్నాను. ముఖ్యంగా పాత్రల షేడ్స్ ని, సంకీర్ణత్వాన్నీ వదలకూడదనే వారు. ఇది రైటర్స్ కి ఆయన గిఫ్టుగా అందించే నోట్. ఇదెంత మంచి గిఫ్టో మీకు తెలీదు. నటీనటులు ఇటువంటి షేడ్స్ వున్న సంకీర్ణ పాత్రల్ని చేయడానికే ఇష్టపడతారు. పాత్రలో మంచి వుండాలి, చెడూ వుండాలి. అప్పుడే అవి కట్టి పడేస్తాయి. ప్రేక్షకులు కూడా ఇలా కట్టి పడేసే పాత్రల్ని చూడ్డానికే ఇష్టపడతారు. స్పీల్ బర్గ్ ఇలాటి పాత్రల్ని సృష్టించే వైపుకే నన్ను పుష్ చేశారు.

బ్రిడ్జ్ ఆఫ్ స్పైస్ చిత్రీకరణలో మీరు ఎంతవరకు పాల్గొన్నారు?

        స్టీవెన్ స్పీల్‌బర్గ్ తో  పని చేస్తున్నప్పుడు నేను న్యూయార్క్ లో, బెర్లిన్‌లో సెట్స్ లో ఆయన  పక్కనే  కూర్చున్నాను. ఇది నా జీవితంలో అతి పెద్ద థ్రిల్. ఆయన టామ్ హాంక్స్ ని నటింప జేయడం, మార్క్ రైలాన్స్ తో సీన్ని షూట్ చేయడం, లైటింగ్ కరెక్షన్స్ చూసుకోవడం వంటి వాటిని చూడడం నా మనస్సుని కదిలించిందనే చెప్పాలి. ఈ డిటైల్స్ జీవితమంతా గుర్తించుకోవాలని మనసులోనే పదేపదే చెప్పుకున్నాను.

బ్రిడ్జ్ ఆఫ్ స్పైస్ మీకెలా సాధ్యమైంది?

ఇది నా జీవితంలో ఒక అద్భుతం అని నేను భావిస్తున్నాను. నాకు చరిత్ర అంటే బాగా ఇష్టం. ప్రత్యేకించి కోల్డ్ వార్ (ప్రచ్ఛన్న యుద్ధం) గురించీ, కెన్నెడీ పరిపాలన గురించీ. నేనప్పుడు రాబర్ట్ డలెక్క్ రాసిన అద్భుత పుస్తకం ‘ఏన్ అన్ ఫినిష్డ్ లైఫ్’ చదువుతున్నాను. అది కెన్నెడీ అధికారంలో వున్న మొదటి 1000 రోజుల గురించి.

        1960 లో బే ఆఫ్ పిగ్స్ దాడి ఘటనలో పట్టుబడిన అమెరికన్ వైమానిక దళ పైలట్ ని విడిపించుకోవడానికి ఫిడెల్ కాస్ట్రోతో చర్చలు జరపడానికి వెళ్ళిన జేమ్స్ డోనోవన్ అనే వ్యక్తి గురించి క్యూబా విభాగంలోని పేజీలో ఫుట్‌నోట్ వుంది. కాస్ట్రోతో చర్చలు జరపడానికి ఈ అమెరికన్ న్యాయవాదిని ఎందుకు పంపించారు, దౌత్య వేత్తని పంపించకుండా?- అన్న సందేహం నాకొచ్చింది. ‘ఏన్ అన్ ఫినిష్డ్ లైఫ్’ పుస్తకంలో డోనోవన్ ఫుట్ నోట్ కేపరిమితమయ్యాడు తప్ప అతడిగురించి పుస్తకంలో ఇంకేమీ లేదు.

        ఈ నేపథ్యంలో దౌత్యవేత్తని పంపకుండా న్యాయవాదిని పంపడంలో నాకు పనికొచ్చే కథేమైనా వుందాని తవ్వడం మొదలెట్టాను. తవ్విన  కొద్దీ  అతను కాస్ట్రోతో చర్చలు జరపడంలో నాకు పనికొచ్చే కథ లేనే లేదనీ తేలింది. నా రీసెర్చిలో తేలిందేమంటే, 1960 లో  సోవియెట్ యూనియన్ భూభాగం మీద రష్యన్లు కూల్చేసిన అమెరికన్ వైమానిక దళం గూఢచార విమానంలో పైలట్ గేరీ పవర్స్ రష్యన్లకి చిక్కాడు.

        ఆ సమయంలో రష్యన్ స్పై రుడాల్ఫ్ ఎబెల్ అమెరికాకి చిక్కి బందీగా వున్నాడు. ఇప్పుడీ గూఢచారుల మార్పిడి ఒప్పంద ప్రతిపాదనతో న్యాయవాది డోనోవన్ వెళ్ళాడు. ఇదంతా నాటకీయంగా జరిగింది. న్యాయవాదిగా అతను బెర్లిన్ లో ఓ రష్యన్ గూఢచారిని వెనకేసుకొచ్చి రష్యన్ల దృష్టిలో పడ్డాడు. ఆ రష్యన్ గూఢచారిని మరణ శిక్ష నుంచి తప్పించి రష్యన్లకి చేరువయ్యాడు.

        రష్యన్లు అతణ్ణి చేరుకుని సంప్రదింపులు జరిపారు. గూఢచారుల పరస్పర మార్పిడి ప్రతిపాదనని అంగీకరించారు. అయితే ఇది అమెరికన్ ప్రభుత్వానికి తెలియకుండా వ్యక్తిగతంగా చేయాలని కోరారు. అతను అంగీకరించాడు. ఏ మాత్రం తేడా వచ్చినా ఇరుక్కునేది అతనే. రష్యన్లు తమకేం తెలీదని చేతులు దులుపుకోగలరు... అతణ్ణి చంపేసినా ఆశ్చర్యం లేదు. ఇలా ఈ వ్యక్తి గురించి నేను రీసెర్చి చేయడం మొదలెట్టాను. ఈ వ్యక్తి చరిత్ర ప్రపంచానికి తెలియకుండా మరుగున వుండడం ఆశ్చర్య పర్చింది...

నిజమే, మీరు చెప్పే వ్యక్తి గురించి మేమెప్పుడూ వినలేదు. అకస్మాత్తుగా అతడి  గురించి ఏకంగా సినిమానే చూసేశాం...

జేమ్స్ డోనోవన్

మామూలు సినిమా కాదు, టామ్ హాంక్స్ తో స్టీవెన్ స్పీల్‌బర్గ్ సినిమా! నేను పరిశోధిస్తున్నప్పుడు ఆ వ్యక్తి కుటుంబాన్ని కలుసుకున్నప్పుడు, చాలా తెలిశాయి. అతడి కొడుకు, కూతురు అతడ్ని అమితంగా ప్రేమిస్తారు, అతను ఎంత దేశభక్తుడో వాళ్ళకి తెలుసు. అయినా అతని గురించి ప్రపంచానికి తెలియదు. నేను వాళ్ళ  కళ్ళలోకి చూస్తూ, మీ నాన్న చేసిన పనిని లోకానికి తెలియ జెసేందుకు నేను చేయగలిగినంతా చేయబోతున్నానని చెప్పాను. నేనెంత కఠోర నిజాన్ని బయటికి  తీయబోతున్నానో, జేమ్స్ డోనోవన్ ని ఎంత రక్త పిపాసిగా చూపించబోతున్నానో నాకు తెలుసు. వాళ్ళు,  ‘ఎస్ ప్లీజ్, మా నాన్న కథ చెప్పండి’ అన్నారు.

వాళ్ళు సినిమా చూశారా?

        చూశారు. న్యూయార్క్  ప్రీమియర్‌లో చూశారు. చాలా భావోద్వేగపు సన్నివేశమది. వాళ్ళు నా ముందు వరసలో కూర్చున్నారు. సినిమా పూర్తయిన తర్వాత  నిజంగా అందమైన స్టాండింగ్ ఒవేషన్. వాళ్ళు నన్ను చూసి బిగ్గెస్ట్ హగ్ ఇచ్చారు. ధన్యవాదాలు చెప్పారు. ఇప్పుడంతా గుర్తు చేసుకుంటే తట్టుకోలేను. అప్పటికి ఆ అన్నా చెల్లెళ్ళ వయస్సు 60 కి పైనే, 70 కి దగ్గర్లో. ఆ చెల్లెలు తల్లి కూడా సినిమా చూసేందుకు వీలుగా తల్లి ఫోటో తీసుకొచ్చింది.

అది గొప్ప నివాళి!

        అంతే.  స్పీల్ బెర్గ్ వంటి మహనీయుడి చేతిలో కథ పెట్టినప్పుడు అంతకంటే ఎక్కువే. కథలో ఆయన డోనోవన్ నే చూశారు. కథలో తను చూసిన డోనోవన్ నే ప్రేక్షకులు చూడాలనుకున్నారు. ఇది నేను నేర్చుకున్న ఇంకో గొప్ప విషయం. దర్శకుడు/రచయిత పాత్రలో తానేం చూస్తున్నాడో తెలుసుకోకపోతే ప్రేక్షకులెలా చూస్తారు. ఆయన పాత్రల రెక్కల్ని కత్తిరించరు. ఎంతవరకు ఎగురుతాయో అంతవరకు ఎగరనిస్తారు. పాత్రలకి ఏదీ సులభంగా జరగనివ్వరు. పరిస్థితుల్ని కూడా క్లిష్టంగా సృష్టిస్తారు. ఆ పరిస్థితుల్లోంచి పాత్రని సులభంగా బయటపడనివ్వరు.

మీ స్క్రిప్టు స్పీల్‌ బర్గ్ దగ్గరికెలా చేరింది?

        నేను చేయాల్సినంతా రీసెర్చీ చేసి కథకో సమగ్ర రూపాన్నిచ్చుకున్నాను. అప్పుడు లాస్ ఏంజిలిస్ వెళ్ళి పిచింగ్ చేయడం మొదలెట్టాను. ఆ రోజు ఎనిమిది మీటింగుల్లో ఇరవై నిమిషాలు చొప్పున కథ చెప్పాను. కథలో మొదటి నుంచి  చివరి వరకూ అన్ని ట్విస్టులూ కలిపి చెప్పాను. మొదటి రోజు పిచింగ్ ముగిసే సమయానికి, నా ఏజెంట్ చాలా మంది వ్యక్తులతో కాల్స్ మాట్లాడాడు. వాళ్ళందరూ కథని ఇష్టపడ్డారు. ఈ చారిత్రక కథ ఇంతవరకూ ఇంకెవరూ చెప్పలేదేమని విస్మయం చెందారు. వారం చివర్లో డ్రీమ్‌వర్క్స్ ఎగ్జిక్యూటివ్ ఒకరు  కేఫ్‌లో కథ విని అద్భుతంగా వుందని చెప్పారు. ఆనందంగా ఓ నవ్వు నవ్వి- ఈ కథ స్టీవెన్ కి చెప్తానన్నారు.

        నేను లండన్‌ తిరిగి వెళ్ళిపోయాను. వెళ్ళి పోయాక స్టీవెన్ స్పీల్‌బర్గ్ మీ కథని మీనుంచి నేరుగా వినాలనుకుంటున్నారు- అని మెసేజ్ వచ్చింది. నేను చాలా భయపడ్డాను.  నా శరీరం నుంచి వేడి వేడి ఆవిర్లు బయటికొచ్చాయి. మూవీ గాడ్ తో నేను మాట్లాడడమా! ‘టెల్ మీ ది స్టోరీ’ అని ఆయన వాయిస్ ఫోన్లో విన్పించింది. నేను సగం చెప్పానో లేదో కథ ఆయన సైలెంట్ అయిపోయారు. అయిపోయింది- ఆయన కాల్ కట్ చేసేశారని బెంబేలెత్తిపోయాను. ‘సర్, ఆర్యూ స్టిల్ దేర్?’ ధైర్యం చేసి అడిగేశాను. ‘ఐయాం ఆబ్సల్యూట్లీ రాప్ట్, జస్ట్ కీప్ గోయింగ్’ అన్నారు. హమ్మయ్య అనుకుని మిగిలిన కథ చెప్పేశాను. ఆయన ‘ఎప్పుడు రాసిస్తారు మరి?’ అనడిగేశారు.  

        నేను డూ ఆర్ డై అన్నట్టు ఐదు వారాల్లో రాసేశాను. నేను పంపిన ఫస్ట్ డ్రాఫ్ట్ ఆయన చదివి నాకు ఫ్లయిట్ టికెట్స్ బుక్ చేసేశారు. గేటు దగ్గర గోల్ఫ్ బగ్గీ నన్ను పికప్ చేసుకుని యూనివర్సల్ స్టూడియో దాకా తీసికెళ్ళింది. రిసెప్షన్లో కూర్చున్నాను. స్వయంగా స్పెల్ బర్గే వచ్చి రాయల్ స్మైలిచ్చి, షెకాండిచ్చారు. తన ఆఫీసులోకి తీసికెళ్ళారు. అలా ప్రపంచంలో బిగ్గెస్ట్ డైరెక్టర్ తో నా డ్రీమ్ - నా జర్నీ ప్రారంభమైంది...

మీరూహించ లేదేమో అంత పెద్ద గురువు లభిస్తాడని.

          నిజం. ఆయన నాకు పంపిన ప్రతీ ఒక్క నోటూ నాకొక పాఠం అయింది. ఇంప్రూవ్ మెంట్ కి టూల్ అయింది. ఆయన నోట్స్ కథని తేలిక చేయడం గురించి వుండవు, క్లిష్టంగా  మార్చడం గురించి వుంటాయి. చాలా టెక్నిక్స్ నేను ఆయన దగ్గర నేర్చుకున్నవే.

సరే, నా దగ్గర ఒక కథకి ఐడియా వుందనుకోండి. దాన్ని పేపర్ మీద పెట్టాలంటే కష్టంగా వుందనుకోండి. మీరైతే ఏం చేస్తారు?

        ఆ కథని స్నేహితుడికి చెప్పండి. అది మీకు జరిగినట్టుగా, లేదా మీరు ఇప్పుడిప్పుడే విన్నట్టుగా. తర్వాత దాని గురించి మర్చిపోయి ఒక వారం తర్వాత మరో స్నేహితుడికి చెప్పండి. ఆపై ఒక వారం వేచి వుండి, మరొక స్నేహితుడికి చెప్పండి. స్వాభావికంగా మనమందరం ఎంతో కొంత కథలు చెప్పే నేర్పున్న వాళ్ళమే గాబట్టి, మీరలా చెబుతూ చెబుతూ వుంటే దానికదే కథ సాఫీ అయిపోతుంది. అనవసర విషయాలు ఎడిట్ అయిపోతాయి. మీరనుకున్న ఐడియాకి ఒక వరస క్రమంలో కథా రూపం మీ మనసులో ఏర్పడుతుంది.

సినిమా రైటర్ గా నేను స్థిరపడాలంటే ఏం చేయాలి?

        పని చేసుకు పోతూ వుండాలి. దీనికి మించిన మార్గం లేదు. ఎవరైనా రైటర్ ని అడిగి చూడండి- వాళ్ళ హార్డ్ డ్రైవ్ లోనో అలమారలోనో కుప్పలుగా నోట్ బుక్స్, రాసిన స్క్రిప్ట్స్ పడుంటాయి.  అవి నాటకాలైనా కావచ్చు, సినిమాలైనా కావచ్చు, టీవీ పైలట్స్ కావచ్చు- ఎన్నో ఏళ్ళుగా వాళ్ళు చేస్తూ వచ్చిన శ్రమకి గుర్తులవి. అవేవీ తెరకెక్కి వుండవు. లేదా స్టేజికి వెళ్ళి వుండవు. మీరీ వృత్తిలో స్థిరపడాలంటే ముందు మీరెంతో అనుత్పాదక శ్రమ చేయక తప్పదు. అప్పుడే అవకాశాలు తలుపు తడతాయి.

ఔత్సాహిక రచయితలకి మీరేం చెప్తారు?

        బస్సులోనో మెట్రోలోనో క ఒక మంచి డైలాగు వినబడితే రాసి పెట్టుకోవాలి. క్యారక్టర్ కి మంచి పేరు తట్టిందా రాసుకోవాలి. మంచి ఓపెనింగ్ ఇమేజి తట్టిందా నోట్ చేసుకోవాలి. చాలా మంది రైటర్లు ఇలా రాసుకుంటూ ఖజానా నిపుకుంటారు. తర్వాతెప్పుడైనా అవి ఉపయోగపడతాయని.

—ఏజెన్సీస్