రివ్యూ..

పాత్రతో పరాభవం!

రచన – దర్శకత్వం :  రాం గోపాల్ వర్మ

తారాగణం : విష్ణు, రేవతి, సూర్య, మధుశాలిని, తేజస్వి, కోట శ్రీనివాస రావు, బ్రహ్మానందం, నవదీప్, సుప్రీత్ తదితరులు
ఛాయాగ్రహణం : నాని,  సంగీతం : శేషు
బ్యానర్ : ట్వెంటీ ఫోర్ ఫ్రేమ్స్ ఫ్యాక్టరీ
నిర్మాత : మంచు విష్ణు
సెన్సార్ : ‘A’   విడుదల 13 సెప్టెంబర్, 2014
***

          ఇవ్వాళ దేశం రేపులు కాదు, ఏకంగా గ్యాంగ్ రేపులతో అట్టుడికి పోతోంది. హైదరాబాద్ లో సైతం  సీరియల్ గ్యాంగ్ రేపులు చేసే స్నేక్ గ్యాంగ్ అనే ముఠాని ఈ మధ్యే పట్టుకున్నారు. నిర్భయ కేసు తర్వాత రేప్ చట్టాన్ని అంత కఠినతరం చేశాక కూడా రేపిస్టులు ఏమాత్రం జంకు గొంకు లేకుండా ఎందుకు తెగబడుతున్నారనేది పెద్ద సవాలుగా మారింది. వాళ్లకి చట్టాల్లో ఏముందో తెలియడం లేదా? దీన్ని ప్రజల్లోకి – నిరక్షరాస్యుల్లోకి  తీసుకెళ్ళి ప్రభుత్వం విస్తృత ప్రచారం కల్పించకపోవడం వల్లా? అసలు శరవేగంగా మారిపోతున్న దేశ సామాజికార్ధిక వాతావరణ పరిస్థితుల్లో రేపిస్టుల మానసిక స్థితి ఏఏ ప్రభావాలకి లోనవుతోందో మళ్ళీ కొత్తగా మదింపు చేయాల్సిన అవసరముందా? అన్నవి అర్జెంటు రీసెర్చి పాయింట్లయ్యాయి.

          ఆ అయితే దర్శకుడు రాం గోపాల్ వర్మ ఈ సామాజిక అర్జెన్సీ కి దూరంగా, కాల్పనిక – పలాయనవాద జగత్తులో ఆడియెన్స్ కనెక్ట్ కాలేని -దేశంలో చాలా అరుదుగా ఎక్కడో తప్ప జరగని విదేశీ జాడ్యం సీరియల్ కిల్లింగ్స్ మీద సినిమాతీసి, సీరియల్ కిల్లర్ మానసికి స్థితిని రీసెర్చి చేసేందుకు తీరిగ్గా పూనుకున్నారు. సినిమాకొచ్చే ప్రేక్షకులు ఫీలయ్యే బయటి ప్రపంచపు సమస్య ఒకటైతే, అది పట్టని కథాకమామిషు వెండి తెర మీద  చూడాల్సి రావడం ఒక విధంగా ‘రసభంగం’ కల్గించే వ్యవహారమే. ఆయనకి ఎప్పుడో గతం తాలూకు రాయల సీమ ఫ్యాక్షన్ సమస్య పట్టినంతగా, ఇప్పుడు కళ్ళ ముందున్న గ్యాంగ్ రేపుల సమస్య పట్టలేదు.

contd..

ఆనాటి ఇంటర్వూ / సాంకేతికం

          గ్రాఫిక్స్ తో మూవ్ మెంట్స్ ని వివరంగా చూపిస్తున్నాం!

రామ్-లక్ష్మణ్, యాక్షన్ కోరియోగ్రాఫర్స్

          చాలా అన్యాయమైన దృశ్యం...
          ఒక పెద్ద మనిషి రోడ్డు మీద వెళ్తూంటాడు. ఎదురుగా వచ్చిన ఓ యువకుడు కాలోచెయ్యో తగిలిందని ఆ పెద్ద మనిషిని పట్టుకుని కొట్టేస్తూంటాడు. ఇది చూసి బస్టాపు దగ్గర నిల్చున్న ఇంకో వ్యక్తికి పట్టరాని కోపం వచ్చేస్తుంది. పెద్దాయన అని కూడా చూడకుండా ఇంత నీచంగా ప్రవర్తిస్తున్న వీణ్ణి పట్టుకు తన్నెయ్యాలన్పించింది. కానీ అప్పుడే బస్సు వచ్చేస్తోంది. తను వెళ్లిపోవాలి. కళ్ళ ముందు జరుగుతున్న ఆ అన్యాయాన్ని చూస్తూ కూడా ఏమీ చేయలేని పరిస్థితి. ఇంతలో ఇంకెవరో వచ్చి ఆ యువకుణ్ణి పట్టుకు తన్నేస్తున్నాడు. ఇది చూసి అప్పుడు నెమ్మదించాడు బస్టాపు దగ్గర వ్యక్తి. చెత్త యువకుడు చిత్తుగా తన్నులు తింటూంటే కసి అంతా తీరి, ఆ పెద్ద మనిషికి జరిగిన అవమానానికి తగిన న్యాయం జరిగిందన్న సంతృప్తితో ప్రశాంతంగా బస్సెక్కి వెళ్ళిపోయాడు.
          “ సినిమాచూస్తున్న ప్రేక్షకుల మానసిక స్థితి కూడా ఇదే. ఆ బస్టాపు దగ్గరున్న వ్యక్తికి లాంటి స్థితి” - అంటారు ప్రఖ్యాత స్టంట్ మాస్టర్లు రామ్ – లక్ష్మణ్ లు.
          “ సరీగ్గా ఈ టెక్నిక్కే మాదీ. ఒక అన్యాయాన్ని చూపిస్తూ ప్రేక్షకుల్లో కసి పుట్టించి, ఆ కసిని తీర్చడమే మా పని. అన్యాయం...ఆ అన్యాయం లోంచి ఎమోషన్...ఆ ఎమోషన్ లోంచి న్యాయం! అన్యాయం జరుగుతున్నప్పుడు మనకి తెలీకుండా మనలో ఎనర్జీ పుడుతుంది. దీన్నిలక్ష్యం వైపు మళ్ళించాలి” అని వివరించారు.
          మీ యాక్షన్ సీన్స్ కి బేసిక్స్ ఏమిటనే మొట్ట మొదటి ప్రశ్నకి ఈ జంట మాస్టర్ల ప్రతిస్పందన ఇది. ఈ మధ్య ఖలేజా, బృందావనం, సింహా, ప్రేమ కావాలి, మిరపకాయ్, వీర –వంటి బిగ్ స్టార్ల భారీ సినిమాల్లో తమదైన యాక్షన్ కోరియోగ్రఫీతో దుమ్మురేపిన స్టార్ యాక్షన్ డైరెక్టర్లు వీళ్ళు. ఎప్పుడు చూసినా అదే చిరునవ్వుతో, ఎక్కడ చూసినా ఒకే డ్రెస్సులో కన్పించే కవల సోదరులు. ఇప్పుడీ సమయంలోనూ ఇంట్లో కూడా నైట్ డ్రెస్ లో డిటోనే!

          “ఫైట్ మాస్టర్లు రఫ్ గా, యమ సీరియస్ గా ఉంటారని సాధారణంగా అనుకుంటాం. ఇందుకు వ్యతిరేకంగా మీరు చిరునవ్వులు చిందిస్తూ ఇంత సున్నితంగా వుంటారే-“ అని అంటే, సమాధానం చెప్పడానికి ఇబ్బంది పడ్డారు. సమాధానాన్ని దాటవేశారు. కానీ ఇంతర్వూ పూర్తయ్యకగానీ అర్ధంగాలేదు, ఈ సున్నితత్వానికి వీరిలో బయటిప్రపంచానికి తెలియకుండా దాగి వున్న  తాత్విక- ఆధ్యాత్మిక కోణమే కారణమని. (ఈ వివరాలు ఇక్కడ ఇవ్వడం లేదు).
          సినిమాల్లోని ఇతర దృశ్యాల్లోలాగే ఫైట్స్ లోకూడా ఇప్పుడు మెలోడ్రామా తగ్గిందంటారు రామ్ – లక్ష్మణ్ లు. ముందుగా హీరో బాగా దెబ్బలు తిని పడిపోవడం అప్పుడు లేచి తిరగబడి కొట్టడం ఎప్పుడూ ఉండేదే. గతంలో హీరో దెబ్బలు తింటున్నప్పుడు బాగా రక్త స్రావం చూపించే వాళ్ళు. ఇప్పుడది నామ మాత్రం చేశారు.
          ‘ఇట్లు శ్రావణి సుబ్రహ్మణ్యం’, ‘అమ్మా- నాన్నా- ఓ తమిళ అమ్మాయి’, సినిమాలతో పూరీ జగన్నాథ్ తమని వెలుగులోకి తెచ్చినప్పుడు, ఆ ఫైట్స్ లో మెరుపు వేగంతో పిడి గుద్దులు కురిపించి క్షణాల్లో ప్రత్యర్థిని నేలకూల్చే పద్ధతిని అవలంబించామనీ, రాన్రాను గ్రాఫిక్స్ వల్ల యాక్షన్ టైముని పెంచి, మూవ్ మెంట్స్ ని సవివరంగా చూపించడం ప్రారంభించామనీ చెప్పుకొచ్చారు.
          కానీ ‘వీరా’ లో  విశ్రాంతి ముందు ఫైటింగ్ ని అంత భారీ ఎత్తున చూపించేస్తే, అదే క్లైమాక్స్ అన్న ఫీల్ వచ్చింది కదా, కథనం టెన్షన్ గ్రాఫ్ ని బట్టే యాక్షన్ తీవ్రత పెరగాలి కదా –అంటే, దర్శకుడు కోరింది ఇవ్వడం మాత్రమే తమ బాధ్యతన్నారు. కథలోవిషయం లేకపోతే  తామేమీ చేయలేమనీ, ‘వీర’ లో జరిగిందిదేనని స్పష్టం చేశారు. పాటలు కథలోంచి కాకుండా అకస్మాత్తుగా వచ్చేస్తే ఎలా వుంటుందో, తగిన నేపధ్య బలం లేకపోతే ఫైట్స్ కి కూడా ఎమోష నూ, అర్థమూ ఉండవన్నారు.
          రామ్ – లక్ష్మణ్  పేరు తెలీని ప్రేక్షకు లుండరు. మరి ఇది ఫలానా రామ్ – లక్ష్మణ్ మార్కు ఫైట్ అని ప్రేక్షకులెలా గుర్తించాలని ఆడిగితే, ఇక్కడ అలాంటి బ్రాండింగ్ ఏదీ కుదరదన్నారు. ఐతే ఏ స్టార్ కా స్టార్ ఫిజిక్ నిబట్టి ఫైట్స్ ని సృష్టిస్తామనీ, బాగా ప్రాక్టీసు చేసి, మొత్తం ఆ కోరియోగ్రఫీ నంతా షూటింగు కి వెళ్ళే ముందే షాట్లవారీగా మైండ్ లో ముద్రించుకుంటామనీ తమ విధానం గురించి వివరించారు.
          ఇంట్లోనే ఏర్పాటు చేసుకున్న మినీ థియేటర్ గురించి అడిగితే, హాలీవుడ్ సినిమాలేసుకుని ఫైట్స్ చూస్తామని దాచుకోకుండా చెప్పేశారు. ఐతే వాటిలోంచి సీన్లు ఎత్తేస్తారా అనంటే, ఎత్తేసి తమకు తగ్గట్టుగా పాలీష్ చేసుకుంటామన్నారు. అయితే అన్ని సందర్భాల్లో ఇలా జరగదని చెప్పారు.
          ఈ పదేళ్ళలో 160 సినిమాలు పూర్తి చేసిన వీళ్ళిద్దరూ ఐదు సార్లు నంది అవార్డు గ్రహీతలయ్యారు. ఆర్య, ఆంధ్రుడు, ఢీ, నేనింతే, రైడ్ సినిమాలల్లో తాము సృష్టించిన యాక్షన్ సీన్స్ కి గాను ఈ అవార్డులు లభించాయి. ఇప్పుడీ స్థాయికి చేరిన ఈ జంట యోధులు ఒకప్పుడు మాస్టర్స్ అయ్యేందుకు జంకి, హీరోలై పోదామని ప్రయత్నించారు. తాము మాస్టర్స్ గా మారి, తోటి ఫైటర్స్ ని రకరకాల రిస్కులకి గురి చేయడం ఇష్టం లేకే మాస్టర్స్ అయ్యే ఆలోచనకి చాలా కాలం దూరం వుండిపోయారు.
          ప్రస్తుతం ఎన్టీఆర్ ‘ఊసరవెల్లి’, ఎన్టీఆర్ తోనే బోయపాటి శ్రీను కొత్త సినిమా, వెంకటేష్ ‘బాడీ గార్డ్’, ప్రభాస్  ‘రెబల్’  సినిమాలకు ప్పనిచేస్తున్న రామ్ - లక్ష్మణ్ లు తమ ఈ ఉన్నతికి హీరోలు, దర్శకులు, నిర్మాతలు, ఛాయాగ్రాహకులూ అందరూ కారకులని వినమ్రంగా చెప్పారు.

-సికిందర్
(జులై, 2011 ‘ఆంధ్రజ్యోతి’కోసం.)

ఆర్టికల్

దారులు తారుమారు!

సీనియర్లు హిట్ – జూనియర్లు ఫట్!

స్టార్ సినిమాలు సింగిల్ స్టార్ రేటింగ్ సినిమాలుగా దిగజారి స్టార్ల ఇమేజి తాపత్రయాల్ని మట్టి కరిపిస్తున్న క్రమం యమజోరుగా ఇంకా కొనసాగుతోంది.  మిగతా దేశంలో స్టార్లు ఇమేజి ఎండమావుల వెంట పరుగులాపి పాత్రలతో ప్రయోగాలు చేస్తూ అభిమానుల్ని పెంచుకుంటూ పోతూంటే, తెలుగు యువ స్టార్లు ప్రపంచం ఎటుపోయినా మా ఇమేజుల్ని మేం వదులుకోంగాక వదులుకోమంటూ భీష్మించుకుని, భారీ ఎత్తున పుట్టెడు ఫ్యాన్స్ కి తప్ప మరెవరికీ అక్కరలేని పాత మూస సినిమాల తిరునాళ్ళకి తెరలేపుతున్నారు.
          ఈ ట్రెండ్, ఈ రేసు యువ స్టార్లకి పాపం చాలా అర్జెంటు వినాశక పథకంలా తోస్తోంది.  ప్రతియువ స్టారూ అమాంతం ఈ హోమంలోకి దూకేస్తున్నాడు.  తెలుగులో చిన్న సినిమాలే వదిలేసిన మూసఫార్ములా కథల్ని పట్టుకుని అదే నవలోకంగా భ్రమిస్తున్నారు. చిన్న సినిమాలే కాదు, దేశంలో ఇంకే భాషలోనూ కానరాని అరిగిపోయిన పాతచింతకాయ కథల్లో మునిగి తేలుతూ ఇదే నేటికాలం సినిమా అనేసి తమకి తామే చక్కిలిగింతలు పెట్టుకుని ఆనందిస్తున్నారు. యువ స్టార్ అంటే ‘అనాధ పాత్ర’ గా హాస్యాస్పదంగా మార్చుకున్న పేరుని (ఇమేజిని) కాస్తా, అప్పుడే ఇరవైలో అరవై నిండిన ‘విశ్రాంత స్టార్’ గా సవరించుకుని వెలవెల బోతున్నారు.
          ఆనాడు సీనియర్ స్టార్లు స్థిరీకరించిన మాస్ సినిమాల ఫార్ములానే ఎప్పటికీ శ్రీరామ రక్ష అనుకుంటూ, ఆ సేఫ్టీ జోన్ లో  సినిమా నిర్మాణాన్నీ నటననీ తమాషాగా తీసుకుని విలువలకి పాతరేయడంలో పోటీలు పడుతున్న యువస్టార్లు,  అన్ని వనరులు వుండీ తెలుగు సినిమాల్ని తిరుగులేకుండా తిరోగమన బాట పట్టిస్తున్నారు. సీనియర్ స్టార్లే మూసఫార్ములాలు ఇక పనికిరావని, ఒక ‘మనం’ తో, ఒక ‘దృశ్యం’ తో, ఇంకో ‘లెజెండ్’ తో సూపర్ హిట్లిచ్చి కొత్త బాటపడుతోంటే, యువస్టార్లు ఇంకా తమ సీనియర్లే వదిలిపారేసిన పాతచింతకాయ పచ్చడినే చప్పరిస్తూ ‘రభస’ తో అహా అని ఒకరు, ‘పవర్’ తో ఒహో మరొకరు, ’ఆగడు’ తో యమహా అంటూ ఇంకొకరు, ‘అల్లుడు శీను’ తో ఎహే అని ఇంకో నవ హీరో లేనిపోని బిల్డప్పులతో వరుసగా సత్తెకాలపు సత్తెయ్య లవుతున్నారు!
          ఈ పతనావస్థ  ‘ఆగడు’ తో పరాకాష్టకి చేరింది. ‘జడివాన వెలసిన వెనుకా జరిగింది తెలియునులేరా..’ అని పాత పాట ఒకటుంది. ‘దూకుడు’ ఘన విజయం సాధించడంతో ఆ కలెక్షన్ల జడివాన జోరులో ముందూ వెనుకా చూసుకోకుండా మహేష్ బాబూ- దర్శకుడు శ్రీను వైట్ల వెనువెంటనే  ‘ఆగడు’ అనే మరో సినిమా ప్రారంబించేసి ఇక ఏం చేసినా చెల్లిపోతుందనే ధోరణిలో చెలరేగిపోయారు. తీరా సినిమా విడుదలయ్యాక చూసుకుంటే, శిథిలాలే కన్పిస్తున్నాయి! ఒక్క ప్రచండ గాలులకి సర్వం నేలమట్ట మైనట్టు- ఉదయం షో నడుస్తూండగానే ఎనిమిదిన్నరకి  అట్టర్ ఫ్లాప్ టాక్ వచ్చేసింది!
          ఆ తర్వాత ప్రతి షోలోనూ ఎంతో కొంత మంది ఇంటర్వెల్లో లేచిపోయే దృశ్యాలే! చరిత్ర మొత్తంలో సినిమా చూస్తున్నామన్న ఫీలింగ్ కాకుండా స్టేజి నాటకం చూస్తున్నట్టు అన్పించే అరవై కోట్ల భారీ బడ్జెట్ స్టార్ సినిమా ఏదైనా వుందంటే అది ఇదే! ఈ సినిమాని నిలువునా పాతరేసింది ఈ ‘సి’ గ్రేడ్ దర్శకత్వ ప్రతిభే. కామెడీ పేరుతో ప్రేక్షకులు బుర్ర కెక్కించుకోలేని స్పీడుతో ఏవేవో డైలాగులు- ప్రతిపాత్రా నిలబడి నిమిషాల కొద్దీ గొంతెత్తి అరవడం దీన్నో వీధి భాగోతంలా మార్చేసింది. వీధి భాగోతాల్ని చిన్నబుచ్చడం కాదు, ప్రాచీనకళ వీధిభాగోతం వీధి భాగోతమే. అది సినిమా కళ కాదు. ఏ కళకాకళ దాని లక్షణాల్ని ప్రదర్శిస్తేనే అదో కళ అన్పించుకుంటుంది. ఈ సినిమాకి ఈ విచక్షణ లేదు. ఒకప్పుడు గుంటూరు జిల్లాలో బాషా నాటకాలని ఆడేవారు. అవి కూడా ఆసాంతం సినిమా సీన్లతో, పాటలతో వినోదాత్మకంగా ఉండేవి. ఈ  సినిమా మాత్రం తలాతోకా లేని దృశ్యాలతో కామెడీని పండి స్తున్నామనుకుని తలపోటు తెప్పించే శబ్ద కాలుష్యంగా తయారయ్యింది. మహేష్ బాబు లాంటి  సూపర్ స్టార్ తన స్థాయిని మరచి ఇంత చవకబారు వ్యవహారంలోకి ఎలా తల దూర్చాడబ్బా అని ఇప్పుడు ఫిలిం నగర్ లో తలలు బాదుకుంటున్నారు.

జడ్జిమెంట్! కేవలం జడ్జిమెంట్ లేకే యువస్టార్లు ఇలాటి బీభత్సాలకి శ్రీకారాలు చుడుతున్నారు.
వాళ్లకి కథలంటే ఒకటే తెలుసు, పాత్రలంటే ఒకటే తెలుసు. కథలంటే అట్టడుగు స్థాయి ఫ్యాన్స్ కీ, మాస్ కీ మాత్రమే  అర్ధమయ్యే భాషలో వుండాలి. పాత్రలంటే వాళ్లకి మాత్రమే పట్టే దిక్కూ దివాణం లేని, అడుక్కుతినే అనాథ అయి వుండాలి. వాడి ఏడ్పుల్ని చిన్నప్పట్నించీ చూపించాలి. ఇదీ వరస. ఈ వరసపాత సినిమాల్లో తమ సీనియర్ల సినిమాల్లో ఉన్నదే కదా. మాస్ సినిమాలకి వాళ్ళే మార్గ నిర్దేశకులు కదా? అటు హిందీలో చూసినా అలనాడు మన్మోహన్ దేశాయ్ రకరకాల సూపర్ స్టార్లతో తీసిన కమర్షియల్ సిన్మాల్లో హీరో చిన్నప్పుడు అడుక్కుతినే అనాధే కదా? అనాధ ఎప్పటికీ తమ స్టార్ డమ్కి అన్నం పెట్టేవాడే కదా? వీడ్ని ఎలావదులుకోవడం? కాబట్టి దత్తత తీసుకుని సినిమాల్ని ఉద్ధరించే కార్యక్రమం పెట్టుకున్నారు.
          మరి కథలు? కథలు కూడా ఆనాటి సీనియర్ స్టార్లు నటించిన బాపతువే అయి వుండాలి. అదే మసాలా, అదే కామెడీ, అదే లవ్, అవే విరామాలతో పాటలూ ఫైట్లూ.
          ‘రభస’ నే చూద్దాం. ఇందులో కథేమిటంటే, ఎన్టీఆర్‌ తన తల్లి జయసుధకి మరదల్నే పెళ్లి చేసుకుంటానని మాట ఇస్తాడు. అయితే ఎప్పుడో తన చిన్నప్పుడే ఆ మామయ్య తన తండ్రి తో దెబ్బలాడి కూతురితో నగరానికి వెళ్ళిపోయాడు. దీంతో ఎన్టీఆర్ ఇప్పుడు ఆ మరదల్ని  వెతుక్కుంటూ సిటీకి వస్తాడు. ఇక్కడికి వచ్చాక ప్రణీత ని చూసి ఈమే మరదలనుకుని వెంటబడతాడు. తర్వాత మరదలు ఈమె కాదు, ఎప్పుడూ తనతో గొడవపడే సమంతే అని తెలుసుకుంటాడు. ఇక ఈమెని లైన్ లో పెడదామనుకుంటే ఈమె వేరొకడ్ని ప్రేమిస్తూంటుంది. ఈ పరిస్థితుల్లో ఎన్టీఆర్ తల్లికిచ్చిన మాట ఎ లా నిలబెట్టుకున్నాడు, సమంతని ఎలా పెళ్లి చేసుకున్నాడు, మామయ్యతో ఎలాటి గేములు ఆడాడన్నది మిగతా కథ.
          ఇందులో ఏమైనా కొత్తదనం ఉందా? తల్లి కిచ్చిన మాట- మరదలు- మొండి మామయ్యా –ఏనాటి కథ ఇది? ఎన్నేసి సార్లు చూసేసిన వ్యవహారమిది? ఇప్పుడు ప్రేక్షక సమాజం ఏ ట్రెండ్ లో వుంది? కంపెనీలు మార్కెట్ సర్వేలు చేస్తూంటాయి. సినిమాల వాళ్ళు ఎప్పుడైనా చేస్తారా? ఈ కథని మొదటి ఆటకే ఎందుకు తిప్పికొట్టారు ఎన్టీఆర్ అంతగా నమ్ముకున్న ఫ్యాన్సూ మాస్ ప్రేక్షకులూ సైతం? ఎవళ్ళ (పవరు దిగిన పాత చింతకాయ) పచ్చడి వాళ్ళ కిష్టమైతే కావొచ్చును..అదే అందరికీ వడ్డిస్తామంటే ఎలా? ఎన్టీఆర్ వరుసగా నటించిన ఇలాటి ఆరు పాత మూస సినిమాల్లో ఇది నాల్గో ప్లాపు. ఎంతవరకు నిజమో గానీ, ఇప్పడు ఎన్టీఆర్ డిప్రెషన్ లో వున్నట్టు, ఇకపైన పారితోషికమూ నిర్మాణ ఖర్చులూ తగ్గించి నిర్మాతకి లాభాలు మిగల్చాలని యోచిస్తున్నట్టు వినికిడి. ఇది మంచి నిర్ణయమే. అదే సమయంలో ఇంతటి డిప్రెషన్ కి దారి తీయించిన మరో పాత  చింతకాయ జోలికి వెళ్ళకుండా వుంటేనే మంచిది.
          ‘పవర్’ కథ చూద్దాం...ఓ కారణంతో పోలీసాఫీసర్ రవితేజ అవినీతి పరుడిగా మారతాడు. బాంబు పేలుడు కేసులో ఉరి శిక్ష పడ్డ హోంమంత్రి ముఖేష్‌ రుషి తమ్ముడ్ని పోలీసులనుంచి తప్పించే ప్రయత్నంలో చనిపోతాడు. అప్పుడు ఈ రవితేజ స్థానంలో ఇంకో రవితేజని ప్రవేశపెడతాడు ముఖేష్ రుషి. చచ్చిపోయిన రవితేజ బృందం ఆధీనంలో వున్న తన తమ్ముడ్ని విడిపించమంటాడు. ఈ ఎత్తుగడని కొత్త రవితేజ సక్సెస్ చేశాడా లేదా అన్నది మిగతా కథ.
           ఇదేమైనా కొత్తకథా? అరిగిపోయిన పాత మూస ఫార్ములాయే గా? పైగా ఇదే రవితేజ నటించిన
‘విక్రమార్కుడు’ తిరగమోతేగా? ఇంకెన్ని సార్లు చూడాలి? వసూళ్ళలో నష్టాల అంచునున్నఈ పెద్ద బడ్జెట్ సినిమా, వారం తేడాతో విడుదలైన ‘ఆగడు’ ఫ్లాప్ అవడంతో బతికిపోయింది గానీ లేకపోతేరవితేజ కి అంత శోభ నిచ్చేది కాదు. ఐదు వరస మూస ఫ్లాపుల తర్వాత తీవ్రాలోచనలో పడ్డ రవితేజకి తర్వాత మరో మూస ‘బలుపు’ ఎలాగో హిట్టన్పించుకుంది. అయినా అదే బాటలో నడుస్తున్నట్టు ‘పవర్’ ఫలితాలు తెలియజేస్తున్నాయి.
          ఇక తాజా ‘ఆగడు’ సంగతి చూస్తే, ఇందులో మహేష్ బాబు ఒక అనాధ. ఇతడ్ని పోలీసు  అధికారి రాజేంద్రప్రసాద్ చేరదీస్తాడు. అనుకోని పరిస్ధితుల్లో రాజేంద్రప్రసాద్  ఓ కేసులో మహేష్ బాబుని జైలుకి పంపిస్తాడు. మహేష్ బాబు అక్కడే పెరిగి పెద్దవాడయ్యి ఎనకౌంటర్లు చేసే ఇన్స్పెక్టర్ గా తయారై బయిటికొ స్తాడు. స్వీట్లు తయారు చేసి అమ్ముకునే  తమన్నాని ప్రేమిస్తాడు. బుక్కపట్నం లో అరాచకాలు చేస్తున్న విలన్ సోనూసూద్ ని అడ్డుకోవడానికి చెలరేగిపోతాడు. ఆవిలన్ కట్టబోతున్న పవర్ ఫ్లాంట్ ని ఆపుచేయిస్తాడు. ఈ లోగా విలన్ గురించి ఇంకో నిజం తెలుస్తుంది. అదేమిటి, దాంతో మహేష్ బాబు కేం సంబంధం అన్నవి మిగతా కథలో తెలుసుకోదగ్గ విశేషాలు.

          ఇందులో ఏమైనా ఆసక్తి రేపే అంశముందా? ఎన్ని వందల సార్లు ఇలాటి సినిమాలొచ్చాయి? ఈ సినిమా తీసి చూపించకపోతే ప్రేక్షకులు ఏదో అదృష్టం మిస్సయిపోతారా? ఉదయాన్నే అడ్డంగా అట్టర్ ఫ్లాపైన ఈ భారీ ప్రతిష్టాత్మక చిత్రరాజం ప్రేక్షకులనుంచి ఎదుర్కొంటున్న అభిశంసనల తాకిడి మరే సినిమాకూ లేదు. ఇప్పుడు తీరిగ్గా ప్రిన్స్ మహేష్ బాబు ఇంతభారీ పరాభవ కారణాల్ని విశ్లేషించు కుంటున్నట్టు చెప్పుకుంటున్నారు. ఈ ఏడాది నటించిన ‘నేనొక్కడినే’ అనే అర్ధం కాని ఇంటలెక్చువల్ సినిమా, ‘ఆగడు’ అనే అసలే భరించలేని సినిమా రెండూ రెండూ మహేష్ ని ఆత్మరక్షణలో పడేసిన అసలు కారణాలేంటో తెలుసుకుని సమూలంగా పాత చింతని భూస్థాపితం చేస్తే మంచిది!

          వరుసగా  నాల్గు వారాల్లో ఈ మూడు సినిమాలే కాదు, మునుపు రిలీజైన ప్రతీ యువ స్టార్ సినిమా ఇంతే. ఇవే కథలు, ఇవే నటనలు, ఇవే కృతక ప్రేమలు, డాన్సులు- పాటలు, మొక్కుబడి ఫైట్లు, కామెడీలు, సెకండాఫ్ మొదలవగానే అదే బ్రహ్మానందం అదే ఎంట్రీ. పూర్వం సర్కస్ లలో మనం చూసేవాళ్ళం -  కొంత ఉత్కంఠ రేపే కళాకారుల ప్రదర్శన తర్వాత, ఓ జోకర్ బుడుంగున బరిలోకి దూకి  ప్రదర్శనతో సంబంధం లేకుండా తన హాస్య చేష్టలతో నవ్వించి పోయేవాడు. అలా తయారయ్యింది సెకండాఫ్ బ్రాహ్మీ సార్ ఎంట్రీల ప్రహసనం. ముందు నుంచీ కథతో పాటు కలిసి సాగితే అది వేరు. సెకండాఫ్ లో కథ నడపడానికి ‘విషయం’ లేదుగాబట్టే బ్రహ్మానందం రప్పించి ఆ గ్యాప్ ని నింపుతున్నారన్న రహస్యం ఇప్పుడు సామాన్య ప్రేక్షకులకీ తెలిసిపోయింది.

          ఇంతే, ఇలా సెట్ చేసిన స్కీముతో, ఒకేపోతలో పోసినట్టుండే వైవిధ్యంలేని సినిమాలు చూసి చూసి ఇహ ఎంతమాత్రం సహించలేని స్థితి కొచ్చేసింది ప్రేక్షక లోకం. నాల్గు వారాల్లో వరుసగా మూడు సార్లు ప్రమాద ఘంటికలు మోగించేశారు. ఇంకా ఇలాగే ఎప్పటిదో సీనియర్లు అనుసరించిన ఫార్ములా దారిలోనే పోతామంటే, ఆ సీనియర్లే దారులు మార్చుకుని కొత్తబాట పడుతున్నారు. ఆమాట కొస్తే జూనియర్లు నటించాల్సిన కొత్త తరహా సినిమాల్ని తామే నటిస్తూ చెప్పకనే చెబుతున్నారు...నేటి కాలం సినిమా ఇదిరా బాబూ అనేసి!

          నేటి కాలం సినిమా- దాని కుండాల్సిన సృజనాత్మతే  కాకపొతే సీనియర్ స్టార్ అక్కినేని నాగార్జున తన తండ్రీ కుమారుడులతో కలిసి నటించిన ‘మనం’ అంత పెద్ద హిట్ ఎందుకవుతుంది? అందులో ఏ హీరోయిజాలు, బిల్డప్పులు, పంచ్ డైలాగులూ వున్నాయి? అలాగే మరో సీనియర్ స్టార్ వెంకటేష్ నటించిన ‘దృశ్యం’ మాత్రం? ఇంకో సీనియర్ స్టార్ బాలకృష్ణ నటించిన ‘లెజెండ్’ లో హీరోయిజాలు, బిల్డప్పులు, పంచ్ డైలాగులూ వున్నా, దానికో కథంటూ వుంది, ఆ కథకి బాలకృష్ణ పండించిన సీరియస్ నటనా వుంది. ఏ బ్రహ్మానందం కామెడీ మీదా సెకండాఫ్ ఆధార పడలేదు. లోలోపల బాధ అనుభవిస్తూ, పైన రోషంగా వుండే బాలకృష్ణ కట్టిపడేసే నటనకి ఏ యువ స్టార్ సరితూగ గలడు? ఎప్పుడైనా ఈ కోవలో
సినిమాని ఆలోచించారా?

          కాకతాళీయంగా ఈ సంవత్సరం సూపర్ హిట్టయిన పై మూడు సినిమాలూ కుటుంబ నేపథ్య కథలు గలవే. కుటుంబం ఎదుర్కొనే సమస్యలతో కూడుకున్నవే. ప్రేక్షకులు వీటికి పట్టం గట్టారంటే, యువ స్టార్లు వండి వడ్డిస్తున్న కాలం చెల్లిన పగా ప్రతీకారాల కథలతో ఎంత విసిగిపోయారో అర్ధం జేసుకోవచ్చు. ఈ సినిమాల్ని కేవలం ఫ్యాన్సూ మాస్ ప్రేక్షకులు మాత్రమే కలిసి హిట్ చేశారా? కుటుంబాలకి కుటుంబాలే  కదిలి వచ్చాయి.

          దీంతో అయిపోలేదు. నాగార్జున, వెంకటేష్ లు ఇదే బాటలో మరో రెండు కొత్త సినిమాల్లోనూ నటించబోతున్నారు. నాగార్జున తాతా మనవళ్ళు గా ద్విపాత్రాభినయంలో ‘సోగ్గాడే చిన్న నారాయణ’ అనే సినిమాలో నటించబోతోంటే, వెంకటేష్ ‘సలీం’ అనే తమిళ హిట్ రీమేక్ లో తిరగబడిన డాక్టర్ పాత్ర పోషించబోతున్నారు.  ఈ పాత్ర తమిళంలో విజయ్ ఆంథోనీ అనే యువ హీరో నటించాడు. రొటీన్ మసాలాకి  భిన్నంగా ఒక సీరియస్ సమస్యని చర్చించే ఇలాటి కథలో అతనే నటించి హిట్ చేసుకున్నప్పుడు మన యువస్టార్ లకి అంత భయమెందుకు? దిక్కూ దివాణం లేని అనాధ పాత్ర ఇమేజి సృష్టించుకుని ఇంకెన్నాళ్ళు? ఇంకెన్ని ఫ్లాపులు?

-సికిందర్ 

రివ్యూ..

నిర్లక్ష్యానికి పరాకాష్ఠ !

స్టార్ సినిమాలు సింగిల్ స్టార్ రేటింగ్ సినిమాలుగా దిగజారి స్టార్ల అమోఘ ఇమేజి తాపత్రయాల్ని వెక్కిరించే క్రమం యమజోరుగా ఇంకా కొనసాగుతోంది.  మిగతా దేశంలో స్టార్లు ఇమేజి ఎండమావుల వెంట పరుగులాపి పాత్రలతో ప్రయోగాలు చేస్తూ అభిమానుల్ని పెంచుకుంటూ పోతూంటే, తెలుగు యువ స్టార్లు ప్రపంచం ఎటుపోయినా మా ఇమేజుల్ని మేం వదులుకోంగాక వదులుకోమంటూ భీష్మించుకుని , భారీ ఎత్తున పుట్టెడు ఫ్యాన్స్ కి తప్ప మరెవరికీ అక్కరలేని పాత మూస సినిమాల తిరునాళ్ళకి తెరలేపుతున్నారు. 

          ఈ ట్రెండ్, ఈ రేసు యువ స్టార్లకి పాపం చాలా అర్జెంటు వినాశక పథకంలా తోస్తోంది.  ప్రతియువ స్టారూ అమాంతం ఈ హోమంలోకి దూకేస్తున్నాడు.  తెలుగులో చిన్న సినిమాలే వదిలేసిన మూసఫార్ములా కథల్ని పట్టుకుని అదే నవలోకంగా భ్రమిస్తున్నారు. చిన్న సినిమాలే కాదు, దేశంలో ఇంకే భాషలోనూ కానరాని అరిగిపోయిన పాతచింతకాయ కథల్లో మునిగి తేలుతూ ఇదే నేటికాలం సినిమా అంటూ తమకి తామే చక్కిలిగింతలు పెట్టుకుని ఆనందిస్తున్నారు. యువ స్టార్ అంటే ‘అనాధ పాత్ర’ గా హాస్యాస్పదంగా మార్చుకున్న పేరుని కాస్తా, అప్పుడే ఇరవైలో అరవై నిండిన ‘విశ్రాంత స్టార్’ గా సవరించుకుని వెలవెల బోతున్నారు.

          ఆనాడు సీనియర్ స్టార్లు స్థిరీకరించిన మాస్ సినిమాల ఫార్ములానే ఎప్పటికీ శ్రీరామ రక్ష అనుకుంటూ, ఆ సేఫ్టీ జోన్ లో  సినిమా నిర్మాణాన్నీ నటననీ తమాషాగా తీసుకుని విలువలకి పాతరేయడంలో పోటీలు పడుతున్నయువస్టార్లు,  తెలుగు సినిమాల్ని తిరుగులేకుండా తిరోగమన  బాట పట్టిస్తున్నారు. సీనియర్ స్టార్లే మూసఫార్ములాలు ఇక పనికిరావని, ఒక ‘మనం’ తో, ఒక ‘దృశ్యం’ తో, ఇంకో ‘లెజెండ్’ తో సూపర్ హిట్లిచ్చి కొత్త బాటపడుతోంటే, యువస్టార్లు ఇంకా తమ సీనియర్లే వదిలిపారేసిన పాతచింతకాయ పచ్చడినే చప్పరిస్తూ ‘రభస’ అని ఒకరు, ‘పవర్’ అని మరొకరు, ’ఆగడు’ అంటూ ఇంకొకరు, ‘అల్లుడు శీను’ అంటూ ఇంకో నవహీరో లేనిపోని బిల్డప్పులతో వరుసగా సత్తెకాలపు సత్తెయ్య లవుతున్నారు!

          ఈ పతనావస్థ  ‘ఆగడు’ తో పరాకాష్టకి చేరింది. వీధి నాటకం వేస్తున్నట్టే, దృశ్యాలు ఎక్కడికక్కడ కుదేలై, పాత్రలు చతికిలబడి, నిమిషాలపాటు కామెడీ పేరుతో పూనకం పూనినట్టు దండకాలు చదివే డైలాగుల మోత నరాల మీద ఎత్తి కొట్టిన సమ్మెటపోట్లు. ఆగడు అనే వాడు ఎక్కడికక్కడ ఆగిపోతూ దర్శకుడి పూర్వ సహచరులమీద, తోటి స్టార్లమీద, టీవీ షోల మీదా వెటకారాలతో చేసే వ్యర్థ ప్రేలాపనలు మెదళ్ల మీద మోదిన సుత్తి పోట్లు. ‘స్మోకింగ్ వార్నింగు’ లకంటే ప్రమాదకరంగా శబ్ద దృశ్య కాలుష్యాలతో వొంటి మీద కొరడా చరుపుళ్ళు!

          ఆరుపదుల కోట్లు ధారబోసి, విలువైన ప్రతినిమిష కాలాన్నీ వాగుడుకాయ పాత్రలతో నింపేసి సినిమా కళని తీవ్రాతి తీవ్రంగా అవమానించడం. ఎప్పుడో 1971 లో సత్యజిత్ రే జీవిత చరిత్ర రాసిన మేరీ సెటన్ భారతీయ సినిమాలు ఇంకా వీధి భాగోతాల స్థాయిలోనే వున్నాయని ఎత్తిపొడిచిన వైనాన్ని ఈ  రోజుల్లో కూడా నిజం చేస్తూ నిర్లక్ష్యంగా, నీచంగా స్క్రిప్టు పేజీలు నింపెయ్యడం!

The characters talk and talk, and this only leads into a story that is not
screen writing, that’s stage writing… the evolution of science and art is creating
a new language of film, a more visual way of telling stories for the screen. The
language of film is becoming more visual; scripts filled with pages and pages
of great dialogue are now considered “too talky.” Two people talking in an
restaurant, explaining things to each together, rarely works anymore.” అని

   ఏనాడో 1998 లో సిడ్ ఫీల్డ్ చేసిన హెచ్చరికనీ పాతరేసి ప్రేక్షకులకి నరకాతి నరకం చూపించడం!  

       ఆస్థాన రచయితల్ని కోల్పోయిన దర్శకుడికి (సలీం – జావేద్ ల కెరీర్ ప్లానింగ్ ని అనుసరించని జంట ఆస్థాన రచయితలపాట్లు వేరే కథ) దిక్కుతోచనట్టు తన గత సినిమానే ఇంకో పవర్ స్టార్ హిట్ సినిమాతో కలిపి రాని వంటకం ఏదో వండేసి అదే సినిమా అనుకోవడం. పవర్ స్టార్ పోలీసు పాత్ర అంత హిట్ ఎందుకయ్యిందో అంతఃస్సూత్రం తెలుసుకోకపోవడం. స్టార్ సినిమాలంటే కేవలం ఫ్యాక్షన్ అనో, మాఫియా అనో, యాక్షన్ కామెడీ లనో నమ్మేసి, వైవిధ్యంలేకుండా అవే తీస్తూపోయిన పాపానికి, ఏర్పడ్డ ప్రతిష్టంభనని బద్దలు కొట్టిన పవర్ స్టార్ పోలీసు పాత్ర ముసుగులో వున్న ‘కౌబాయ్ పాత్ర’ అనే క్రియేటివిటీని గ్రహించక గుడ్డిగా దాన్నే అనుకరించి బోల్తా పడ్డం!

          బ్యాడ్ రైటింగ్ కీ, పరమ బ్యాడ్ టేకింగ్ కీ ఫిలిం స్కూళ్ళల్లో హెచ్చరిక పాఠాల్లా ఉండాల్సిన  ఈ తలతిక్క బిగ్ బడ్జెట్ విశృంఖలత్వం ప్రేక్షకుల మధ్యకి రావడం క్షమించరాని నేరం. ఇంతకంటే దీని గురించి చెప్పుకోవడం శుద్ధ అనవసరం!

-సికిందర్

సాంకేతికం/ఆనాటి ఇంటర్వ్యూ

ఆకాశమూ హద్దుకాదు!

ఎస్. బాలచంద్ర - 'జెమిని విఎఫ్ఎక్స్'  హైదరాబాద్ హెడ్ 

సినిమా ఫీల్డులో నిర్మాతల్ని దోచేస్తారన్న పాపులర్ టాక్‌కి వీళ్లు భిన్నం. తక్కువ ఖర్చుతో ఎక్కువ నాణ్యతని అందించడానికి ప్రయత్నిస్తూంటారు వీళ్లు. అంతేకాదు, బ్రహ్మాస్త్రంలా అందివచ్చిన గ్రాఫిక్స్ నుపయోగించుకుని, షూటింగ్స్ లో కొన్ని ప్రయోగాలూ చేసి చిన్న నిర్మాతలకి పొదుపు చేస్తుంటారు. తర్వాత ఆ సినిమాల్ని ప్రేక్షకుల మధ్యకి తీసుకెళ్లి సక్సెస్ చేసుకోవడం ఆ ప్రయోజనాలు పొందిన చిన్న నిర్మాతల బాధ్యతే. నిర్లక్ష్యం చేస్తే ఆ గ్రాఫిక్స్ నిపుణులు చూపిన ఔదార్యమంతా వృధాపోయినట్టే.

***

'బ్రహ్మలోకం టు యమలోకం వయా భూలోకం' ఇటీవల విడుదలైన సోషియో ఫాంటసీ. వెబ్‌సైట్ల రివ్యూల్లో ఈ సినిమాకు కూర్చిన గ్రాఫిక్స్ అద్భుతాల గురించే ఎక్కువ రాసి హైలైట్ చేశారు- "కానీ నిర్మాత అస్సలు పబ్లిసిటీ ఇవ్వకపోవడం వల్ల రెండు వారాల్లో ఆ సినిమా కనుమరుగైంది'' అని బాధపడ్డారు ఎస్. బాలచంద్ర. ఈయన ఆ సినిమా గ్రాఫిక్స్ టీముకి సారథ్యం వహించిన వీఎఫ్ఎక్స్ నిపుణుడు. ‘జెమినీ ల్యాబ్స్’ గ్రాఫిక్స్ విభాగం హైదరాబాద్ హెడ్‌గా ఉంటున్న ఈయన వినూత్నంగా ఆలోచించి నిర్మాతల ఖర్చు తగ్గిస్తూంటారు.

ఉదాహరణకి పై సినిమాలో చతుర్ముఖాలు గల బ్రహ్మ పాత్రలో రాజేంద్రప్రసాద్‌ని చూపేందుకు అసలుకైతే ఖరీదైన వ్యవహారం గల మోషన్ క్యాప్చర్ కెమెరా వాడాలి. కానీ బాలచంద్ర దీనికి చవకైన ప్రత్యామ్నాయాన్ని ఆలోచించారు. ఒక మామూలు రౌండ్ ట్రాలీ, మరింకో మామూలు 435 ఆరీ కెమెరా, అంతే. కాకపోతే నటుడు కాస్త కష్టాన్ని ఓర్చుకోవాలి. రాజేంద్రప్రసాద్ నాలుగు గంటల పాటు సెట్‌లో నిలబడే ఉండే కష్టానోర్చుకున్నారు. కెమెరామాన్ వాసు రంగంలోకి దిగారు. ఒక దిక్కుకేసి తిరిగి నిలబడ్డ రాజేంద్రప్రసాద్ చుట్టూ 360 డిగ్రీలు వర్తులాకారంలో రౌండ్ ట్రాలీ మీద కెమెరాని ఆపరేట్ చేసి, సరిగ్గా బయలుదేరిన చోటుకి మిల్లీమీటర్ తేడా రాకుండా తెచ్చి ఆపారు. 

తర్వాత రాజేంద్రప్రసాద్ ఇంకో దిక్కుకి తిరిగినప్పుడు మరో రౌండ్ కెమెరా తిప్పారు. మిగతా రెండు దిక్కుల్లో కూడా ఇదే రిపీట్ చేశారు. ఈ మొత్తం నాలుగు దిక్కుల తలకాయల్నీ తీసుకుని గ్రాఫిక్స్ కి పని చెప్పారు. ఏక కాలంలో బ్రహ్మ దేవుడి  ఏ ముఖానికా ముఖం దానికైన భావ ప్రకటనలతో జీవకళ ఉట్టిపడుతూండేసరికి ప్రేక్షకుల నుంచి ఒకటే చప్పట్లు. ఈ సీనుకి ట్రాలీబాయ్స్ అందించిన సహకారం మరువలేనిదన్నారు బాలచంద్ర. ఇది చూసి దర్శకుడు కోడి రామకృష్ణ నిర్మాణంలో ఉన్న తన కొత్త సినిమా గ్రాఫిక్స్ బాధ్యతని తనకొప్పజెప్పారన్నారు.

కడప జిల్లా మైదుకూరుకు చెందిన బాలచంద్ర సినిమాల మీద ఆసక్తితో చెన్నయ్ వెళ్లిపోయి, ప్రముఖ దర్శకుడు సాగర్ దగ్గర సహాయకుడిగా చేరారు. సినిమాలకి పనిచేస్తూనే 1999లో లయోలా కాలేజీలో వీఎఫ్ఎక్స్ కోర్సు పూర్తి చేశారు. ఆ వెంటనే అక్కడి ‘ప్రసాద్ ల్యాబ్స్’ గ్రాఫిక్స్ విభాగంలో చేరిపోయారు. కానీ బయట సినిమాలు మానుకోలేదు. 'స్టాలిన్'కి మురుగదాస్ దగ్గర అసిస్టెంట్‌గా చేశారు. 2005లో 'జెమిని ఈఎక్స్' హైదరాబాద్ హెడ్‌గా చేరాక- స్టాలిన్, శంకర్‌దాదా ఎంబీబీఎస్, అరుంధతి మొదలైన 70 వరకూ సినిమాలకి గ్రాఫిక్స్ సారథ్యం వహించారు. "కథలోంచి తన్నుకొస్తూ గ్రాఫిక్స్ కళ కన్పించకూడదు. కథలో కలిసిపోయి అదృశ్యంగా ఉంటేనే అది సక్సెస్ అవుతుంది'' అనేది ఈయన థియరీ కూడా.

 శ్రీకాంత్ నటించిన యాక్షన్ మూవీ 'నగరం' లో ఒక వినూత్న ప్రయోగం చేసి నిర్మాతకి ఆదా చేశారు. ఇదివరకు సినిమా రచయిత 'ఎగిసిపడ్డ నీళ్లు జగ్-జగ్-జగ్ మని మల్టిపుల్ యాంగిల్స్ లో ఫ్రీజయ్యాయి' అని సౌండ్ ఎఫెక్ట్సుతో సహా స్క్రిప్టులో కవిత్వీకరిస్తే - 'నువ్విలా ఇష్టమొచ్చినట్టు కవిత్వాలు రాస్తే ఎలా తియ్యాల్రా?' అని కొట్టినంత పని చేసేవారు. ఇప్పుడా బాధలేదు. రచయిత ఏం రాసేసినా అదంతా చక్కగా వెండితెర మీదికి తీసుకురావచ్చు. (కర్టెసీ: ది ఎవర్ ఇన్నోవేటింగ్ గ్రాఫిక్స్ టెక్నాలజీ.)

ఎగిసిపడ్డ నీళ్లలాంటి దృశ్యాల్ని వివిధ కోణాల్లో ఫ్రీజ్ చేసి చూపేందుకు ‘ఫ్రీజ్ ఫ్రేం టెక్నాలజీ’ అని ఉంది. దీనికి అక్షరాలా వంద కెమెరాలు అవసరం. దృశ్యం చుట్టూ అడుగుకో కెమెరా అమర్చి, అన్నిటినీ ఒకేసారి ఎక్స్ పోజ్ చేస్తారు. అప్పుడా వంద కెమెరాల్లో ఒక్కో కోణం లోంచి వచ్చే ఎక్స్ పోజర్స్ లోంచి ఒక్కొక్కటి చొప్పున వంద స్టిల్స్ తీసుకుని, వాటిని జోడిస్తూ పోతే అనుకున్న ఎఫెక్ట్ వచ్చేస్తుంది. దీనికి 18-20 లక్షల రూపాయల వరకూ ఖర్చవుతుంది. 

'నగరం'లో ఒక యాక్షన్ సీనుకి ( పై ఫోటోలు చూడండి) ఈ ఫలితాన్ని రాబట్టేందుకు చవకలో చురుకైన ఆలోచన చేశారు బాలచంద్ర. ఒక రౌండ్ ట్రాలీ, ఒక నార్మల్ కెమెరా అంతే. ట్రాక్ మీద కెమెరామాన్ శరత్ యాక్షన్ చుట్టూ తిరిగి ఫ్రీజ్ షాట్స్ తీశాక రివర్స్ యాంగిల్‌లో అదే యాక్షన్ కొనసాగుతున్న సెట్‌ని తిప్పితే, అనుకున్న ఎఫెక్ట్ కి దగ్గరైనట్టే. ఇక గ్రాఫిక్స్ తో ఫినిషింగ్ టచ్చే మిగిలింది.

ఇలాటి ఐడియాలు మీకెలా వస్తాయంటే-  'జస్ట్ థాట్' అనేశారాయన. కాబట్టి గ్రాఫిక్స్ కేవలం కంప్యూటర్ ఉత్పాదన అనుకుంటే చాలదు. కంప్యూటర్లు, ఎసీ గదుల బయట ఇంకా  విశాలమైన రంగస్థలముంది. అక్కడ కెమెరాలతో కొత్త కొత్త భంగిమల్లో కుస్తీపట్లు పడితే గానీ- ఈ కళాసృష్టి సాగదు!

-సికిందర్

(ఏప్రెల్ 2011 ‘ఆంధ్రజ్యోతి’ కోసం)

ఆనాటి సినిమా!

క్లాస్ విలనీకి కేరాఫ్!

గుమ్మడి వెంకటేశ్వరరావు ఉరఫ్ జడ్జి విశ్వనాథ్ 

కొన్ని పాత్రలు ఫలానా ఆ ఒక్కరి కోసమే అన్నట్టుగా పుడతాయి. ఆ చెప్పుల్లోకి వేరొకళ్ళు కాళ్ళు పెడితే పుళ్ళే పడతాయి. గుమ్మడి ఎందులో కాలెట్టినా పూలే పూస్తాయి. అయినా ఎందుకో గుండె పోటుకి పర్యాయపదంగా ఆయన్నిచేసి ఓ చట్రంలో బిగించేశారు. చూసి చూసి ఆ గుమ్మడి ఓ వాటమైన గుండె దిట వుగల పాత్రతో గుండెదడే  పుట్టించి వదిలాడు. పోయెటిక్ జస్టిస్ అన్నమాట అది. కాబట్టి బివేర్ ఆఫ్ గుమ్మడి వెంకటేశ్వర రావు ఉరఫ్ జడ్జి విశ్వనాథ్ క్యారక్టర్!

నేనూ విలన్నే..అని చాటుకోవడం గుమ్మడికి కొత్తేం గాదు. 1956 లోనే ‘ఏదినిజం’ తో అది పూర్తయ్యింది. నవీన యుగంలో ‘మొండిఘటం’ లో చిరంజీవితోనూ ఆ దుష్టత్వం పండింది. ఇక పూర్తిస్థాయిలో, అదికూడా టైటిల్ రోల్ లో, తన విలనీ విశ్వరూపాన్ని దిగ్విజయంగా చూపించిన చలనచిత్రం మాత్రం –‘నేనూ మనిషినే!’

సినిమా రచయితలు నాటకాలు రాయాలని, నటులు సైకాలజీ చదవాలనీ ఎవరో అన్నారు. కానీ  చదివీ రాసీ అభివృద్ధి చెందాలనుకోవడం బొత్తిగా లో- క్లాస్ యాక్టివిటీ గా, పరమ నామోషీగా ఫీలైపోయే వాళ్లకి,  ‘నేనూ మనిషినే’ ఖామోషీగా, శ్రమ లేకుండా ఒక లై షోయే చూపించేస్తుంది! ఏమిటా లైవ్ షో? సినిమా రచనంటే ఏమిటో, నటనంటే ఏమిటో కూడా చిత్తగించ డానికి క్రైం పిక్చర్ ఎప్పుడూ ఒక ఛాన్సే. క్రైం సినిమాల్ని ఉత్త టైంపాస్ బఠానీలుగా తీసి పారెయ్యొచ్చు ఎవరైనా. ఐతే వాటిలో వుండే మేధకి కాస్త హృదయ బాధని కూడా జోడిస్తే కలకాలం గుర్తుండి పోనూవచ్చు. ఈ సినిమా తీసిన నిర్మాత దీన్నే ఆచరణలో పెట్టి చూపించాడు!

రామప్ప సుందరం 

తమిళనాడు సేలంలోని మోడరన్ థియేటర్స్ లిమిటెడ్ పేరు  తెలియని వాళ్ళుండరు. దీని అధినేత రామప్ప సుందరం తండ్రి ప్రవేశ పెట్టిన  లో-బడ్జెట్ సినిమాల మేకింగ్ ని తు. చ. తప్పక పాటించిన వాడు.  సీనియర్ సుందరం (1907-63) రచయితల్ని సంస్థకి గొప్ప ఎస్సెట్స్ గా పరిగణించి, ఉద్యోగ ప్రాతిపదికన నియమించుకుని, రాయించుకునే వాడు. ఆ రచయితల్లో  కరుణానిధితో మొదలుకొని భారతీ దాసన్, ఆశై తంబీల వరకూ ఎందరో  వున్నారు. అతను తన చిన్న తరహా సినిమాలకంటూ కొన్ని నిర్దిష్ట ప్రమాణాల్ని స్థిరీకరించాడు. సూటిగా స్పష్టంగా ఉండే కథ, పరుగులెత్తే కథనం, షార్ప్ టేకింగ్, సూపర్ ఫాస్ట్ యాక్షన్ సీన్స్, క్యాచీ సంగీతం, నృత్యాలూ హాస్యం వగైరా. ఇలా తండ్రి సాంప్రదాయాన్నే తుదివరకూ కొనసాగించిన జూనియర్  సుందరం కూడా, తనెలా సక్సెసయ్యాడో చెప్పడానికి ఎస్వీ రంగారావుని రౌడీగా చూపిస్తూ ‘మొనగాళ్ళకి మొనగాడు’, గుమ్మడి ని విలన్ గా  చేసి ‘నేనూ మనిషినే’ ...రెండు విజయవంతమైన ప్రయోగాలూ  చాలు!

గుమ్మడిదసలే  గ్రెగరీ పెక్ ని మరపించే నటన, ప్రాణ్ ని తలపించే ఉచ్ఛారణ...

ఇవన్నీ ఒకెత్తు- ‘నేనూ మనిషినే’ లోని జడ్జి క్యారెక్ట రొక్కటీ ఒకెత్తు. ఆ దర్జా, దర్పం, ఫుల్ సూటులో టక్ చేసి, 

నెత్తిన హేటుతో, కళ్ళకి బ్లాక్ స్పెక్ట్స్ తో, , నోట సిగరెట్ పట్టించి పొగ మేఘాలు వదుల్తూ, చేత రివాల్వర్ పట్టి, ఎవర్నీ లెక్క చెయ్యని తనంతో, ఇలా ఫెళఫెళ లాడే గుమ్మడిని ఇంకే సినిమాలోనూ చూడం! చేసుకోక చేసుకోక పెళ్లి చేసుకుంటే ...ఎడారిలో ఒయాసిస్సు లా దక్కిన భార్యని కడదేర్చిన వాణ్ణి స్వయంగా అంతమొందించ కుండా ఎలా ఉంటాడు ఎంత జడ్జి అయినా...అనే మనసులోని చీకటి కోణంతో రగిలిపోతాడు జడ్జి పాత్రలో గుమ్మడి! నేరం గిట్టుబాటు కాదని తెలిసీ మనిషి ప్రతీకారేచ్ఛతో తనలోని రెండో మనిషి వైపే మొగ్గు చూపుతాడు...

ఇక్కడ డా. సి. నారాయణ రెడ్డి జోక్యం చేసుకుని తన పదునైన కలానికి పని చెప్తారు- సినిమా ప్రారంభాన్ని ఏకాగ్రతతో చూసే వాళ్ళకి సినారె రాసిన పాట గుండెల్లో గుబులెత్తిస్తుంది. ఇది ముందు జరగబోయే కథకి సూచనప్రాయంగా  స్క్రీన్ ప్లేలో వాడిన ఫోర్ షాడోవింగ్ అనే టెక్నిక్. గుమ్మడి హత్య చేయడానికి బయల్దేరి పోతూంటే, నేపధ్యంలో దాని పర్యవసానాల్ని హెచ్చరించే పాట .. ‘ఏది కలలోన అసలైన న్యాయం, తెల్చగల్గేది కనరాని దైవం, మనిషి పగబూని చేసేటి నేరం, ఎపుడు దిగిపోని పెనుపాప భారం..’

ఇంత భావోద్వేగంతో ఈ పాట వస్తూంటే గుమ్మడిని అలా వెళ్ళకుండా ఆపెయ్యాలన్పిస్తుంది... ‘మనసు పోరలోన పెరిగే కళంకం, కడిగినా మాసిపోని పంతం, అచట లేదోయీ ఏ కాలిబాట, కానరాదోయీ ఏ పూల తోటా, అచట కరిసేను రాకాసి ముళ్ళూ, అపుడు కురిసేను కన్నీటి జల్లూ..’

పాథెటిక్!

సాగిపోతున్న ట్రైన్ లో గుమ్మడి చేసే హత్యకి ప్రత్యక్ష సాక్షి అవుతుంది కాంచన! ఐరనీ ఏమిటంటే, ఈవిడ తెలీక అదే గుమ్మడి కూతురికి పాఠాలు చెప్పే టీచరుగా వచ్చేస్తుంది. సాలెగూడులో సాక్షి అన్నమాట. ఇక ఆడుకోవడమే గుమ్మడి పని! బ్యూటిఫుల్ డైనమిక్స్.

ఈయన తమ్ముడి గా ఎస్పీ పాత్రలో హీరో కృష్ణ ఉంటాడు. కాంచనని  ప్రేమిస్తున్న ఇతను హంతకుణ్ణి గుర్తించడానికి పోలీస్ స్టేషన్ కి రమ్మంటాడు. అప్పుడు కాంచన నోర్మూయించడానికి గుమ్మడి ఆమె చిన్నారి చెల్లెల్నే ఎత్తుకొచ్చేసి ఇంట్లో పెడతాడు. కాంచన నోరు విప్పితే ఈ పిల్ల ఫినిష్ అవుతుందన్న మాట. ఎత్తుకు పై ఎత్తుల కథాపథకం! కాంచనకి పెద్ద డైలమా. పైగా పదవికి రాజీనామా చేసిన గుమ్మడిని  ఇంకా అదే జడ్జి హోదాలో అవే  దానధర్మాలు చేస్తున్న  దైవంగా కొలుస్తూ జనాలు! దీన్ని కూడా ఎలా ఛేదించాలి  కాంచన?

ఇలాటి అంతర్మథనంతో ఈమె వుంటే, ఓ ప్రమాదం జరిగి సాక్షాత్తూ అదే గుమ్మడి ఆమెకి రక్తదానమిచ్చే పరిస్థితి దాపురిస్తుంది! మోరల్ గా కూడానూ ఇలా బందీ అయిపోయాక ఇంకేం చేస్తుంది? పాజిటివ్ గా, నెగెటివ్ గా ఇలా ప్రతిబంధకాలు పెరిగిపోతున్నాయి- దోషిగా గుమ్మడిని పట్టివ్వడం ఎప్పటికీ సాధ్యం కాదా?

ఇక పూర్తిగా గుమ్మడికే వత్తాసు పలకాల్సిన ఘట్టమూ వస్తుంది..గుమ్మడి అసలు తనెందుకు హత్య చేయాల్సి వచ్చిందీ  చనిపోయిన భార్య రాసిన లేఖ చూపించేసరికి భోరు మంటుంది కాంచన! జడ్జియే  విలన్ అయిపోతే ఇక సాక్షికి సాగుతుందా?

కాంచనతో సమస్య సమసిపోయాక మరొకరితో ముంచుకొచ్చే ప్రమాదాన్ని ఓపెన్ చేయడం...కథనంలో ఎప్పటికప్పుడు ఫ్రెష్ నెస్ కోసం టైమింగ్ తో పాత్రల్ని రప్పించడం!

సత్యనారాయణకి ఈ జరుగుతున్న పరిణామాలేవీ నచ్చవు. . కాంచన గుమ్మడికి వ్యతిరేకంగానే సాక్ష్యం చెప్తుందని నమ్మాడు.  అది జరక్కపోవడంతో ఆ గుమ్మడినే రివాల్వర్ పెట్టి  షూట్ చేసి పారేస్తాడు. వెళ్లి కోర్టు బోనులో నిలబడతాడు. అయితే దీనికి ముందు అసలా హంతకుడు తన అన్నే అని తెలుసుకున్న కృష్ణ ఠారెత్తిపోతాడు. ఏం చేయాలో పాలుపోదు. రక్తసంబంధంతో అన్నని కాపాడాలా, ఉద్యోగ ధర్మంతో పట్టివ్వాలా?

సత్యనారాయణ చేసుకున్న ఖర్మ మేమిటంటే, గుమ్మడి హత్య చేశాడని భావిస్తున్న సంఘటనలో, గుమ్మడి మీద సత్యనారాయణ హత్యాయత్నం జరిపిన ఘటనలోనూ ఫాటల్ బుల్లెట్స్ ఒకటేనని ఫోరెన్సిక్ రిపోర్టు వచ్చింది! అంటే గుమ్మడి చంపి పడేసిన రివాల్వర్ ని తెచ్చుకుని గుమ్మడినే చంపబోయాడన్న మాట. దీంతో సీను రివర్సై, గుమ్మడి చేసిన హత్యలో తనే హంతకుడిగా ఇరుక్కుంటాడు!

గుమ్మడికి ఎంతో రిలీఫ్, సత్యనారాయణకి లైఫ్ తో కటీఫ్!

మరి కృష్ణకి?

ఒకానొక ఎర్ల్ స్టాన్లీ గార్డెనర్ నవల్లో  ప్రఖ్యాత క్రిమినల్ లాయర్ పాత్ర పెర్రీ మేసన్ అంటాడు సెక్రెటరీ డెల్లా స్ట్రీట్ తో- “నా దృష్టిలో లాయరనేవాడు వాస్తవాలతో పేకాడేవాడు. సాక్షి విశ్వసనీయత ఏపాటిదో తెలుసుకోవాలంటే  వాస్తవాల్ని పేకముక్కల్లా కలిపేస్తూ తికమక పెట్టేయాల్సిందే. ఆ వాస్తవాల్ని తను తొ క్కిపట్టనంతవరకూ, వక్రీకరణలతో కేసుని తారుమారు చేయనంత వరకూ, సాక్షితో ఏం చేసినా లీగల్ గా అతను తన హక్కుల పరిధిలో తాను ఉంటూ కేసు వాదిస్తున్నట్టే లెక్క”-అని!

ఒక ఉన్నత పోలీసు అధికారిగా కృష్ణ తన అన్నకి అనుకూలంగా ఈ వాస్తవాల వక్రీకరణలకే  పాల్పడబో తాడు! రక్తసంబంధానికే లొంగి పోయాడతను. హోదావల్ల అవకాశం దక్కితే స్వార్ధాలు, నైతికపతనాలు, అధికార దుర్వినియోగాలూ సమస్త రుగ్మతలూ ఎలా వెల్లువెత్తుతాయో ఇక్కడ చూస్తాం మనం. వీటన్నిటికీ కేంద్రబిందువులా ఉంటూ తమాషా చూసే గుమ్మడి!

కథనంలో గాఢత పెరుగుతూ కథాత్మ ఆవిష్కారమౌతోంది!

మనిషి దేవుడిలా కన్పిస్తే ఇంతేనా? ఎలాటి శిక్షకీ అతను అతీతుడైపోతాడా?

హాలీవుడ్ స్టార్ సిల్వెస్టర్ స్టాలోన్ నటించిన ‘జడ్జి డ్రెడ్’ (1995) లో అతడిది జడ్జి పాత్ర. అతడిమీద హత్యానేరం రుజువయ్యాక, చీఫ్ జస్టిస్ మరణశిక్ష విధిస్తున్నట్టు ఎంతో గంభీరంగా తీర్పు చెప్పేసి, పక్కనున్న జ్యూరీ వైపు చూసి- “మనోడే! ఎప్పట్నించో వున్నాడు-కాస్త చూసుకోండి!”- అని మెత్తగా అనేసి వెళ్ళిపోతాడు.

అప్పుడా జ్యూరీ గుసగుసలాడుకుని, బోలెడు సెంటిమెంటుతో తోటి జడ్జీ అయిన స్టాలోన్ కి యావజ్జీవానికి ఆ శిక్షని కుదిస్తూ పైకి మాత్రం- “మన జేవితాల్లోంచీ, జ్ఞాపకాల్లోంచీ వీడి గుర్తుల్ని చెరిపి పారేద్దాం!” –అని కటువుగా లోకానికి ప్రకటించి,  ‘నిజాయితీ’ ని చాటుకుంటారు!

ఇదన్న మాట ‘మనోడు’ అనుకున్న వాడితో జరిగే యూనివర్సల్ ప్రహసనం. కాబట్టి గుమ్మడి తోనూ ఇంతే!

1960లో బీఆర్ చోప్రా తీసిన ‘కానూన్’ (చట్టం) అనే హిందీ ఆఫ్ బీట్ సినిమాలో జడ్జి పాత్రధారి అశోక్ కుమార్ ఇలాగే హత్య కేసులో ఇరుక్కుంటాడు. ఈయన ఉబుసుపోక చేసిన ప్రయోగం ఏమిటంటే,  నేరం చేసి తప్పించుకోవచ్చని పందెం కాయడం! ఐతే దర్శకుడు చోప్రా ఈ జడ్జి ముద్దాయిని ఫార్ములా ముగింపుతో ఒడ్డున పడేస్తాడు. ఆఫ్ బీట్ సినిమాకి ఫార్ములా ముగింపులు బావుంటాయా?

గుమ్మడి కిచ్చిన ముగింపు అలా కాదు- ‘అచట లేదోయీ ఏ కాలిబాట, కానరాదోయీ ఏ పూల తోటా’- అనే జ్ఞానోదయమైంది చివరికి... ఇందర్ని బాధపెడుతూ పొందే సుఖం ఓ సుఖమా? అమాయకుడు ఉరికంబ మెక్కడం న్యాయమా? – “లోకం లోని న్యాయ స్థానాలు కేవలం తీర్పులు మాత్రమే చెప్పగలవు-కానీ  సరైన న్యాయాన్ని చేకూర్చగల న్యాయస్థాన మేమిటో తెలుసా? మానవుడి అంతరాత్మ!”- అంటూ గుండెలు విప్పుకుని ఉద్ఘోషిస్తాడు గుమ్మడి!

ముగింపులో ఈ కోర్టు రూమ్ హై డ్రామా చాలా ఉద్వేగభరితంగా వుంటుంది. నేనూ మనిషినే, నాకూ సగటు మనిషి భావోద్రేకాలుంటాయి - అనే అర్ధంలో గుమ్మడి గుండె చెరువు చేసుకునే దృశ్యం చూసి కదిలిపోని ప్రేక్షకులెవరూ వుండరు!

అసలు నేనూ మనిషినే అని స్టేట్ మెంట్ ఇవ్వడంలోనే ఎన్నో అర్ధాలున్నాయి. ఆశ ఆడిస్తే వాస్తవం నిలేస్తుంది. నీతిగల అధికారికి హోదా అనేది మనసు విచలితం కాకుండా కాపాడే రక్షక కవచమే. ఈ కవచాన్ని కాపాడుకోవడం దగ్గరే వస్తోంది సమస్య!

జి.వి.ఆర్.శేషగిరిరావు దర్శకత్వంలో ఈ సినిమా ఆద్యంతమూ ఎంత ఉత్కంఠభరితమో అంత గుండెల్ని బరువెక్కిస్తుంది. ముందే చెప్పుకున్నట్టు- మేధకి కాస్త హృదయ బాధకూడా జతపడ్డ  క్రైం సినిమా ఇది- సక్సెస్ ఫుల్ క్రైం సినిమా! సినిమా రచయితలకి ఓ డిక్షనరీ లాంటి లైవ్  షో. సాత్విక ఇమేజి వున్న నటుడ్ని ప్రతినాయక పాత్రలో, సంస్కారయుతంగా వుంచుతూనే, పవర్ఫుల్ గా ఎలా చూపించ వచ్చన్న దానికి క్యారక్టర్ స్టడీ!

ఈ థ్రిల్లర్ పాటల పందిరి కూడా. సినారే కాక కొసరాజూ ఓ పాట రాశారిందులో. సంగీత దర్శకుడు వేదా. ఇతడి మీద హిందీ ప్రభావ మెక్కువ. తబలా శైలి ఓపీ నయ్యర్ ది. ఇందులో ‘చూసెనులె నా కనులే’ యుగళగీతం ‘చోరీ చోరీ’ (1956, శంకర్-జైకిషన్) లోని  ‘పంచీ బనూ ఉడ్తీ ఫిరూ’ (పక్షినై ఎగరాలనుంది) డ్యూయెట్ కి పక్కా అనుసరణే.  పోతే, ఈ సినిమాలో గుమ్మడి కూతురిగా ఎనిమిదేళ్ళ శ్రీదేవిని చూడొచ్చు!

1971 లో విడుదలైన మోడరన్ థియేటర్స్ వారి ఈ 110 వ (!) సినిమా క్లాస్ విలనీ కి చెరగని చిరునామా. ఈ సినిమాతో  గుమ్మడి మనకి ఇలా స్వాగతం పలుకుతున్నట్టు వుంటుంది -‘రండి బ్రదర్!జడ్జి విశ్వనాథ్ లా ఓ మర్డర్ చేసి చూద్దాం. పెద్ద వయసు పాత్రలు వేసి వేసి తెగ బోరు కొట్టేస్తోంది బాబు నాకూ!”  అని ఊరిస్తూ. సీడీ వేసుకుని ఈ సినిమాని ఆమూలాగ్రం అవధరించండి!

-సికిందర్

(అక్టోబర్ 2009 ‘సాక్షి’ కోసం)