792 : సందేహాలు - సమాధానాలు

  

Q : నేను కొత్తగా దర్శకత్వం చేపట్టాను. ఐతే డైలాగ్ వెర్షన్ నల్గురితో రాయిస్తున్నాను. రాయించవచ్చా? 

―కెఎల్ ఆర్, కొత్త దర్శకుడు
A : రాయించ వచ్చు. ఒక్కరే రాసుకున్నా, పది మందితో రాయించుకున్నా సినిమాలు సక్సెస్ అయ్యేది ఆ 10 శాతమే. కాకపోతే పది మందికి పని దొరికినట్టవుతుంది. సామ్యవాదం అమలవుతుంది. 

Q : ఒక ప్రొడ్యూసర్ నేను చెప్పిన కథ కాదని తను చెప్పిన కథే తీయాలంటారు. ఆ కథ బాగాలేదు. తప్పుకుందామంటే ఎంతో స్ట్రగుల్ చేస్తే వచ్చిన అవకాశం ఇది. ఒప్పుకుందామంటే ఆ కథతో మనస్కరించడం లేదు.  
―పి ఎస్, కొత్త దర్శకుడు
A : ఎప్పుడూ వుండే సమస్యే. అయినా మీ కథ బావుందని ఏమిటి నమ్మకం. పది శాతమే హిట్టవుతున్న సినిమాల్లో అదొకటి కాగలదా? ఎలాగూ 90 శాతం స్క్రిప్టులు ఫ్లాపయ్యేవే, కథలు కాదు. కథలతో చేస్తున్న స్క్రిప్టులు ఫ్లాపవుతున్నాయి. కాబట్టి వచ్చిన అవకాశం వదులుకోకుండా ప్రొడ్యూసర్ కథ చేసేయడమే. బాగా లేని కథల్ని బాగు చేసే మార్గాలుంటాయి. మళ్ళీ ఇంకో అవకాశం కోసం స్ట్రగుల్ చేసేకన్నా, ప్రొడ్యూసర్ కథనే బాగు చేయడానికి స్ట్రగుల్ చేస్తే అదొక ఆనందం. చేతిలో డబ్బులు ఆడతాయి. జీవితం హేపీగా వుంటుంది.

Q : అక్టోబర్ 8, 2018 స్క్రీన్ ప్లే సంగతులులో  ‘దొంగరాముడు’ గురించి వివరిస్తూ ముగింపులో మీరిలా రాశారు : “ఇలా దొంగరాముడి స్క్రీన్ ప్లే  ఏకంగా చిన్ననాటి కథతోనే బిగినింగ్ విభాగంగా మొదలయ్యింది. ఇది విషాదంగా ముగిసి, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఏర్పడిపోయింది ఒక గోల్ తో. ఇక పెద్దవాడుగా ఎంటరయ్యే దొంగరాముడికి, కథ నడపడానికి ఆల్రెడీ ఏర్పాటైన ఈ చిన్ననాటి గోలే అంది వచ్చింది. కనుక, అతడి ఎంట్రీతో ఇక మిడిల్ విభాగం ప్రారంభమైపోతుందన్న మాట! ఎంత సమయం ఆదా, ఎంత బడ్జెట్ ఆదా! అసలు హీరో ఎంట్రీతో ఏకంగా మిడిల్ విభాగం ప్రారంభమైపోయే సినిమా ఇంకేదైనా వుందా? ఇకముందు వుండడానికి ఇదేమైనా  స్ఫూర్తి అవుతుందా?”

       ఈ ప్రయత్నం నేను చేస్తున్నాను. అయితే ఇక్కడ వివరించడం కష్టం. అవసరమైతే మీకు ఫోన్లో వివరిస్తాను. అయితే ఒక సందేహం. ఇలా చేయాలంటే తప్పని సరిగా చిన్నప్పటి కథ వుండాలి కదా? కథల్ని చిన్నప్పట్నుంచీ మొదలు పెట్టడాన్ని మీరు వ్యతిరేకిస్తారు కదా? చిన్నప్పటి కథతో కాకుండా ఇంకో స్కీము ఏదైనా వుందంటారా?

―కేఎన్నార్, దర్శకుడు 

A : పైన దొంగరాముడు స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు స్ట్రక్చర్ లో బిగినింగ్ విభాగపు క్రియేటివిటీ. ఆ కాలంలో చిన్నప్పటి నుంచీ కథ చెప్పడం వుండేది కాబట్టి దానికీ కొత్త క్రియేటివిటీ. ఈ రోజుల్లో  ఏ క్రియేటివిటీ లేకుండా ఒకే మూసలో చిన్నప్పటి కథలు చూపిస్తున్నారు. ఏమిటా చిన్నప్పటి కథలంటే, చిన్నప్పటి కథల పేరుతో చిన్నప్పుడు హీరో పాత్ర చిత్రణే. హీరో పాత్ర చిత్రణ చేయడానికి చిన్నప్పట్నుంచీ చూపించుకురావాలా? హీరో తెలివైన వాడని చెప్పడానికి ఎలా తెలివైన వాడయ్యాడో చిన్నప్పట్నుంచీ చూపించుకొస్తే తప్ప అర్దమవని ప్రేక్షకులున్నారా? హీరో ఎలా తెలివైన వాడయ్యాడో ఎక్కడా ఎవరికీ అవసరం లేని ప్రశ్న. అతనొక తెలివైన వాడు, అంతే. ఒక్క మాటతో, ఒక్క చర్యతో చెప్పేస్తే  సరిపోతుంది. చిన్నప్పటి కథల పేరుతో అరగంట నిడివికి అయ్యే బడ్జెట్ ని తగలేసే దురాచారం తప్పుతుంది.  పైగా శుభమా అంటూ సినిమా ప్రారంభించి పావు గంటో, అరగంటో ఎవరో చైల్డ్ ఆర్టిస్టుల చేష్టలు చూస్తూ కూర్చునే యువ ప్రేక్షకుల్లేరు. వాళ్ళకి వెంటనే తమ అభిమాన స్టార్ తెర మీదికి రావాలి. ఇలా మార్కెట్ యాస్పెక్ట్, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ రెండూ లేని చిన్నప్పటి కథలెందుకు?

        కాబట్టి చిన్ననాటి కథల పేరుతో పాత్ర చిత్రణలు  చూపించే బదులు ‘దొంగరాముడు’ లోలాగా కథే చెప్పేస్తే, ఆ బిగినింగ్ విభాగపు కథానానికే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కూడా ఏర్పరిస్తే, ఇంకాతర్వాత మిడిల్ లో హీరో ఎంట్రీ తర్వాత గోల్ కోసం ఇంకా బిగినింగ్ చూపించే వృధా తప్పుతుంది. చిన్ననాటి కథకి ఏర్పర్చిన గోలే హీరో గోల్ అయిపోతుంది. అయితే ఈ గోల్ చిన్నప్పుడు సైంటిస్టు అవ్వాలని గోల్ ఏర్పడిందనో, క్రికెటర్ అవ్వాలని గోల్ ఏర్పడిందనో కలల రూపంలో కాకుండా, ‘దొంగరాముడు’ లో లాగా జీవితం ప్రశ్నార్ధకమైన గోల్ గా వుండాలి. 

         అయితే క్రియేటివిటీ దొరికింది కదాని ఇదే వరసలో సినిమాలు తీస్తూపోతే లాభం లేదు. ఒకటి రెండు సినిమాలతోనే  ఈ వెరైటీ, నావెల్టీ అంతా పోతుంది. మళ్ళీ ఇంకో మూసగా తయారవుతుంది. అప్పుడు చిన్నప్పటి కథకి ప్రత్యాన్మాయం ఆలోచించడమే. హీరో గతంలో ఎక్కడో చిన్ననాటి సుదూర జీవితం దాకా ఎందుకు పోవాలి? సమీప జీవితాన్నే తీసుకోవచ్చు. అంటే పదిహేడు దాటిన టీనేజిని కూడా తీసుకోవచ్చు. అప్పుడు జరిగిన కథగా చూపించవచ్చు. ఇప్పుడూ వేరే టీనేజి ఆర్టిస్టుతో అదే సమస్య వుంటుంది – చైల్డ్ ఆర్టిస్టులతో యువ ప్రేక్షకులకి వుండే ఎవర్షన్ సమస్య. అందుకని ‘ఫ్యాన్’ లో షారుఖ్ ఖాన్ ని త్రీడీ స్కాన్ తో ఇరవై ఏళ్ల కుర్రాడిగా చూపించి సంచలనం సృష్టించినట్టు, తెలుగు స్టార్ తో ఈ వెరైటీ ప్రయోగం చేయొచ్చు. స్టార్ టీనేజిలో ఎలా వుండే వాడో చూపించేకన్నా క్రేజీ మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఏముంటుంది. యువప్రేక్షకులతో కనెక్ట్ అయ్యే టీనేజీ జీవితం చూపించడం కన్నా క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్  ఏముంటుంది.

 ―సికిందర్ 

791 : శ్రద్ధాంజలి!

 ప్రముఖ దర్శకుడు కోడి రామకృష్ణ ఇక లేరు!

       తీవ్ర అస్వస్థతకు గురై హాస్పటల్ లో చికిత్స పొందుతున్న ప్రముఖ తెలుగు దర్శకుడు కోడి రామకృష్ణ మృతి చెందారు.కొంతకాలం క్రితం పక్షవాతంతో బాధపడ్డ ఆయన కొంతకాలానికి కోలుకొని ఇతరుల సహాయంతో నడవడం మొదలుపెట్టారు. అయితే గురువారం ఉదయం ఆయన అనారోగ్యానికి గురికావడంతో కుటుంబ సభ్యులు హుటాహుటీన గచ్చిబౌలిలోని ఓ ఆస్పత్రికి తరలించారు శుక్రవారం ఆయన ఆరోగ్య పరిస్థితి విషమించడంతో తుదిశ్వాస విడిచారు.

తెలుగు తెరపై కుటుంబ కథా చిత్రాలను అద్బుతంగా తీర్చిదిద్దిన దర్శకులలో కోడి రామకృష్ణ ఒకరు. తన గురువు దాసరిలా ఫ్యామిలీ సినిమాలకే ఆయన ఓటు వేసేవారు. విభిన్నమైన క్యారక్టరైజేషన్స్ తో ఆయన సినిమాలు అందరినీ అలరించేవి.

‘ఇంట్లో రామయ్య వీధిలో కృష్ణయ్య’ సినిమాతో దర్శకుడిగా ఆయన పరిచయం జరిగింది. మధ్యతరగతి జీవితాలను .. అందులోని ఒడిదుడుకులను కథా వస్తువుగా ఎంచుకుని, ఆయన ప్రేక్షకులను మెప్పించారు. ఫాంటసీ చిత్రాలను సైతం తనదైన శైలిలో తెరకెక్కించి మంత్రముగ్ధులను చేసిన ఘనత ఆయన సొంతం. ‘అమ్మోరు’ .. ‘అరుంధతి’ సినిమాలు అందుకు నిదర్శనంగా నిలుస్తాయి.

తెలుగులో ఎన్నో విజయవంతమైన చిత్రాలకు దర్శకత్వం వహించిన ఆయన పలు, తమిళ, మలయాళ, హిందీ సినిమాలనూ తెరకెక్కించారు. తెలుగు చిత్ర పరిశ్రమలోని అగ్ర కథానాయకులందరితోనూ కోడి రామకృష్ణ సినిమాలు రూపొందించారు. 2016లో కన్నడ చిత్రం ‘నాగహారవు’ తర్వాత ఆయన మరో చిత్రానికి దర్శకత్వం వహించలేదు.
తెలుగురాజ్యం.కాం

    అంకుశం’ నిరంకుశంగా ఫార్ములా మీద ఖడ్గ మెత్తితే ఏమవుతుంది? ‘భారత్ బంద్’ అవుతుంది!

          ‘ఈ సృష్టిలో ఏదైనా మనం సృష్టించామా? ఆకు మనది కాదు, పోక మనది కాదు, సున్నం మనది కాదు... ఈ మూడూ కలిపికట్టి నోరు పండించడమే మన పని!’ అని  కాస్టూమ్స్ కృష్ణ విసిరే  డైలాగుని  –
          ‘పాట మనది కాదు, ఫైటు మనది కాదు, ఆట మనది కాదు...ఈ మూడూ కలిపికొట్టి తెలుగు సినిమాని బాగా మట్టి కరిపించవచ్చు!’  గా మార్చుకుంటే  డైనమిక్ కొటేషన్ అవుతుంది.
        స్టామినా అనేది టాలీవుడ్ ప్రింట్ మీడియాకి చాలా ఇష్టమైన పదం. తెలుగు సినిమా దాని వైఖరి మార్చుకుంటే నిజమైన ‘స్టామినా’ ఏమిటో  బయటపడుతుందేమో. వాపు ‘స్టామినా’ అన్పించుకోదు. విటమిన్ బిళ్ళలు పౌష్టికాహారం లోపం తలెత్తాక అవసరపడే సప్లిమెంట్స్. బిళ్ళలతో బలుపు రాదు. తెలుగు సినిమాల సాంప్రదాయ కథా కథనాల పౌష్టికాహారాన్ని వదిలేసుకుని, బిల్డప్పుడు, డాన్సులు, మాస్ ఫైట్లు, టెక్నికల్ హంగులూ, తాటాకు బ్యాంగులూ వగైరా ఫార్ములా విటమిన్లు వాడినంత కాలం, తెలుగు సినిమా  బాక్సాఫీసు బలిమికి బలుసాకు లేదు.

        మొదట కోడి రామకృష్ణ అనే హైడ్రామా హాలికుడు తీసిన అంకుశమే అన్ని ఫార్ములా నమ్మకాల్నీ బద్దలు కొట్టింది. పచ్చి కథే తప్ప ఇంకే కృత్రిమ హంగుల్నీ ఖాతరు చేయని ఒక బలమైన, ఆరోగ్యవంతమైన అచ్చ తెలుగు సినిమాగా బాక్సాఫీసుని బద్దలు కొట్టాక, తిరిగి దాని కొనసాగింపుగా అన్నట్టు, ‘భారత్ బంద్’ మరో అడుగు ముందు కేసిన  డేరింగ్ కమర్షియల్ ప్రయోగాత్మకం అయింది. 

            డైలాగ్ నంబర్ టూ- ‘పార్టీని బట్టి సున్నం రాస్తే, అదే సర్దుకుంటుంది’  అంటూ, మూస ఫార్ములా ప్రేమికులైన  ప్రేక్షకులకి ‘భారత్ బంద్’ ఓ మాంచి విరుగుడు డోసే ఇచ్చింది. ఈ సినిమా తీసి కోడి రామకృష్ణ  ‘ఆకులో సున్నం ఎక్కువ రాశానంటా డేమిటీ...మన చేతిలో తేడా రాదే?’  అన్న డైలాగ్ నంబర్ త్రీ ప్రకారం, ఈ ప్రయోగాత్మక సృష్టితో తనే డైలమాలో పడిన పరిస్థితీ లేదు.

        ఆకు లాంటి సినిమాలో సున్నం లాంటి కథ ..ఎంతో కథ.. రాసి రాసి, కథలోంచి కథానికలు, సన్నివేశాల్లోంచి సన్నివేశాలు, డైలాగుల్లోంచి సన్నివేశాలు, చర్యల్లోంచి ప్రతి చర్యలూ... ఒకే  టెంపో, స్పీడ్, థ్రిల్... ఎన్నెన్నో పాత్రలు, వాటన్నిటి మీదా అతిసూక్ష్మ దృష్టితో వాటి వాటి ప్రణాళికా బద్ధమైన ఆశయ సిద్ధికి ప్రయాణాలూ, అవి పడిపోకుండా, డీలా పడిపోకుండా, అనుక్షణం వేడిని పుట్టించడం, సినిమా ‘స్టామినా’ సంగతి ని మరువకూడదని , దాని అతి ముఖ్యమైన కథాంగమైన టైం అండ్ టెన్షన్ థియరీని  పక్కాగా అమలుపర్చడం!

        నేటి ఒక సినీ – టీవీ రచయిత అంటాడు : ప్రకృతిలో వుండే ఎలిమెంట్సే, వాటి నిష్పత్తుల్లో కథల్లోనూ  వుంటాయని. మరైతే  ప్రకృతిలో ఆ పంచభూతాలనే ఎలిమెంట్స్  కల్లోలం కూడా సృష్టిస్తాయి కదా అంటే, ఆ కల్లోలం సర్దుబాటు కోసమే నంటాడు. దట్సిట్! కాబట్టి ఇక్కడ కల్లోలం గురించే! భూమ్మీద డెబ్బై  శాతంగా చలనశీలంగా వున్న జలమే, సినిమాల్లో కన్పించే కథనమైతే, దీంతో ఏం చేస్తున్నామన్నదే బర్నింగ్ టాపిక్ అవ్వాలి! దీంతో కోడి రామకృష్ణ సృష్టించే కల్లోలం, తదనంతరం చేసే సర్దుబాటూ, చిట్ట చివరికి చేకూర్చే యథా పూర్వ స్థితీ, అతడి అందెవేసిన సృజనాత్మక కళావ్యక్తికి  నిదర్శనాలవుతాయి! ఎక్కడా ఈ ప్రకృతి విలయంలో ఆటవిడుపుగానైనా ఓ ఈల పాట సత్కాలక్షేపమే వుండదు. ఈ సినిమాలో ఎంటర్ టైన్మెంట్ ఏదీ అన్న వాడు నవ్వులపాలవుతాడు. పంచదారలో కూడా తీపిని వెతకడమేనా! ఈ కోడి క్రియేషన్ లో ఎలాటి ప్రేమాయణాలు, డ్యూయెట్లు, స్టెప్పులూ, విలన్లతో వ్యాంప్ డాన్సులూ, ఇంకే కామెడీ ట్రాకులూ, ప్రేక్షకజనం చీప్ టేస్టుని సంతృప్తపర్చే  ద్వంద్వార్ధాల డైలాగులూ కనపడవు. ఇలా వున్నాక ఇదొక  ‘ప్రయోగాత్మక కమర్షియల్’ కాకపోతే ఇంకేమిటి? దీని ఫలితాలు బ్రహ్మరధం పట్టి అందించారు ప్రేక్షకులే!

        తెర వెనుక పనిచేసుకునే ప్రొడక్షన్ సిబ్బంది విలక్షణ నటనలతో ఆర్టిస్టులుగా తెర మీద మెరవడం 1990 లో ఒకసారి, 1991 లో మరింకో సారీ సంచలనాత్మకంగా జరిగాయి. ఆ ఇద్దరు పుణ్యజీవులు నిర్మాత ఎ. పుండరీ కాక్షయ్య, కాస్ట్యూమ్స్ కృష్ణ.  ‘నీ జీవితం మీద నా కసహ్యమేస్తోంది!’ అంటూ మర్డర్లు చేసి పారేసే పచ్చి రాజకీయ విలన్ గా ‘కర్తవ్యం’ లో పుండరీ కాక్షయ్య టెర్రిబుల్ గా వూపేస్తే, ‘ఆకు- పోక- సున్నం’ ఛలోక్తులతో కాస్ట్యూమ్స్ కృష్ణ  ‘భారత్ బంద్’ లో కరుడు గట్టిన క్రిమినల్ గా ఇంకా టెర్రిఫిక్ గా వూపేశాడు. అప్పటికింకా తెలుగు ఫీల్డులో విలన్స్ కి కరువు లేని కాలం. ‘భారత్ బంద్’ కి కాస్ట్యూమ్స్  కృష్ణ వన్నె తరగని ఎస్సెట్ అయ్యాడు. 

     ఈ మెగా పొలిటికల్ యాక్షన్ థ్రిల్లర్ లో కోడి రామకృష్ణ సమకాలీన రాజకీయ వ్యవస్థని బరిబత్తెలుగా చూపించేశాడు!

     రాజకీయ సినిమా అన్నాక, అది సమకాలీన పరిస్థితుల్ని ఎత్తి చూపాలంటాడీయన. అంతే గాకుండా, ‘భవిష్యవాణి’  విన్పించాలనీ ( ఈ ‘భవిష్యవాణి’ ఏంటో అర్ధంజేసుకోలేక, కథల్ని మరింత  పై స్థాయికి తీసికెళ్ళగల బంగారు అవకాశాల్ని చేజార్చుకునే  వాళ్ళే ఎక్కువ మంది వున్నారు ఫీల్డులో),  మరికొన్నేళ్ళ తర్వాత చూసిన ప్రేక్షకులకి అప్పటి పరిస్థితులకి అద్దం పట్టి అబ్బురపర్చేదిగా వుండాలనీ విశ్లేషిస్తాడు కోడి. ఈ లక్షణాలన్నీ ‘భారత్ బంద్’ లో  పుష్కలంగా ఉన్నాయి. అసమ్మతి- వెన్నుపోటు రాజకీయాలు 1983-84 ల కాలం నుంచీ  బాగా పాపులర్ అయ్యాకే, సినిమాల్లో కథల్లో అవి చొరబడ్డం మొదలెట్టాయి. వీటిలో ఒకటి 1989లో కోడిరామకృష్ణే తీసిన ‘అంకుశం’ లో  ఓ నీతిగల సీఎం తో ఈ సమస్యని చర్చకి పెడితే, 1991 కి వచ్చేసరికి,  ‘భారత్ బంద్’ లో ఒక నీతిలేని సీఎంతో రచ్చ చేశాడు రామకృష్ణ! నిత్య చలనశీలమైన కథ ఎప్పుడూ అవుట్ డేటెడ్ గా వుండ కూడదు, పాత్రలూ మారిపోతాయి కాలంతో బాటు. కోడి రామకృష్ణలా ఇది గ్రహించకపోతే  అన్ టచబుల్ బాస్టర్డ్స్అన్పించు కుంటాయి సినిమాలు...

           సామాజిక న్యాయం గురించి మాట్లాడాల్సి వస్తే, సమాజంలో బడుగు వర్గాలకి చెందిన వ్యక్తులు రాజకీయ పార్టీలకి లంపెన్ శక్తులుగా ఉన్నంత కాలం, ఎలాటి సామాజిక న్యాయమూ సాధ్యం కాదనేది గమనించాలి. వాళ్ళొక వేళ పాలకుల స్థానాన్ని అధిష్టించినా, తిరిగి ఆ ఎలీట్ వర్గాలకే  జీ హుజూర్ తొత్తులుగా ఉండిపోతారు. ఈ పరిస్థితి కళ్ళకి కట్టినట్టు ‘భారత్ బంద్’  లో పోరంబోకు మంత్రి వర్గం దృశ్యాల్లో గమనించవచ్చు.  ఈ కుప్పతొట్టి మంత్రి వర్గానికి నాయకుడు సీఎం పదవిని ఎంజాయ్ చేస్తున్న – తన పూర్వపు వృత్తి ద్వారా సంక్రమింప
జేసుకున్న, కొబ్బరిబోండాలు నరికే కత్తిని వెంట బెట్టుకు తిరిగే – కిరాయి కిల్లర్ కాస్ట్యూమ్స్ కృష్ణ! 

        ఇతను తనని పెంచి పోషించిన పెద్దాయన్నే పడదోసి సీఎం  అయిపోయాడు. నిత్యం తన బాగోగుల గురించే ఆలోచిస్తూ వాటి సాధన కోసం శరవేగంగా నిర్ణయాలు తీసుకుంటాడు.  ఆ నిర్ణయాల్ని తక్షణం అమలు చేసేస్తాడు. చాలాటక్కరి. గుంటనక్క. ఎవరికీ చిక్కడు, ఇంకెవరికీ దొరకడు. తన సీఎం గిరీకి ఎసరు రాకూడదని, ఏకంగా ఒక  ‘పావురాయి పేట’ సంఘటన (వై.ఎస్. రాజశేఖర రెడ్డి ప్రయాణిస్తున్న  హెలికాప్టర్ కూలింది ‘పావురాయి గుట్ట’ లో కదూ) సృష్టించడమే కాదు, ఇంకాఇంకా ఎదిగిపోయి దేశ ప్రధాని కూడా అయిపోవాలన్న దుగ్ధతో  దేశంలో మరో జలియావాలా బాగ్ ఉదంతాన్నీ రీ - క్రియేట్ చేయగలడు. నోర్మూసుకుని యావద్భారత్ ‘బంద్’ పాటించేలా చేయగల  శక్తి సంపన్నుడూ కాగలడు. ఎంత నిజాయితీ అంటే ఇతడికి, చచ్చినా దొంగ నిరాహార దీక్ష మాత్రం చెయ్యడు. ఆకలితో చచ్చే అచ్చమైన నిరాహార దీక్షే చేస్తాడు తన సొంత లాభం కోసం కాబట్టి, ప్రజల కోసం కానే  కాదు కాబట్టి. తన సొంత లాభం కోసమే బజారుకుక్కలా వీధిన పడి పచ్చి కోడిగుడ్లు విసిరేయించి, పార్టీ కూడా పెట్టించేస్తాడు నార్త్ ఇండియన్ సేటు  బాబూ మోహన్ చేత. ఇక మిగతా చిల్లర పనులు చూసుకోవడానికి బామ్మర్ది ( అశోక్ కుమార్ ) ఎలాగూ వుండనే వున్నాడు.

   ఈ అరచాకాల్ని ఎదుర్కోవడానికి ఎస్సై గా హీరో వినోద్ కుమార్ తీవ్ర పోరాటం చేస్తూంటే, అతడి భార్య పాత్రలో అర్చన లెక్చరర్ గా విద్యార్ధి బృందంతో ఇంకో వైపు నుంచి నరుక్కొస్తూంటుంది.  ఈ బృందానికి నాయకుడుగా మరో హీరో రఘు ( రెహ్మాన్ అని అసలు పేరు) వుంటాడు. ఇలా బలాబలాల సమీకరణ.

        ఇక ఆట మొదలు. ఊపిరి సలపనివ్వని ఈ ఏకబిగిన సాగే రాజకీయపు ఆటలో అడుగడుగునా పవర్ఫుల్ సన్నివేశాలతో మాటల తూటాలు పేల్చుతూ. పైన చెప్పుకున్న మూడు సంఘటనలే గాక, ఇంకా ప్రారంభంలో గిరిజనుడితో బూటకపు రాజకీయం, న్యాయ విచారణ జరిపే జడ్జి సఫా, రేషన్ కార్డుల బాగోతం, కొనవూపిరితో వున్న రఘుకి బతికుండగానే పోస్ట్ మార్టం చేసేసే  కుతంత్రం, అతణ్ణి కాపాడుకునేందుకు తను అరెస్టై పోయే అర్చన, ఆమె గర్భావతని తెలిసినప్పటి మెలోడ్రామా, సీఎం మీద  విద్యార్థి బృందపు అడ్డంగా విఫలమయ్యే ‘డే ఆఫ్ ది  జాకాల్’ టైపు హత్యా యత్న ఘట్టం, సీఎం కుప్పతొట్టి మంత్రివర్గం మెక్కిందరక్క   బట్టలు చింపేసుకుంటూ కొట్టుకునే ‘ముత్యాల ముగ్గు’ ఫేం ది గ్రేట్ క్లయిమాక్స్ సీను టైపు సన్నివేశం,  దేశమంతటా ఉద్విగ్న భరిత – హింసాత్మక ‘భారత్ బంద్’ దృశ్యాలు, చిట్ట చివరికి...ఆ నీచ సీఎం మీద... గంగి గోవుకి కూడా...ఏవగింపు కలిగి....

     చెప్పుకుంటే పోతే క్షణక్షణం రగిలించే సంభ్రమాశ్చర్యకర దృశ్యాలే... ఇదంతా చూస్తూంటే ఒకటి అర్ధమవుతుంది...టైమింగ్ అనేది కేవలం కామెడీ ఒక్కదానికే వాడే మాట కాదనీ, కథనానికి కూడా వాడాల్సిన మాటేననీ...టైమింగ్ స్పృహ తో చేసిన కథనం ఆకాశాన్నంటుతుందనీ...

        మంచి స్క్రిప్టు రాస్తున్నప్పుడే సినిమా జయాపజయాల సంగతి  తెలిసిపోతుందని, కోడి రామకృష్ణ ఇంకో కొటేషన్. అలాంటప్పుడు ఇది కన్నడ, తమిళ, హిందీ భాషల్లో తీస్తే అక్కడా హిట్టే.

        ఈ సక్సెస్ ఫుల్ ప్రయోగాత్మకానికి నిర్మాతగా అల్లూరి సుభాష్ వుంటే, కోడి రామకృష్ణ సోదరుడు కోడి లక్ష్మణ్ ఛాయాగ్రాహకుడిగా, విజయ్ శేఖర్ కొత్త సంగీత దర్శకుడిగా, జొన్నవిత్తుల రామలింగేశ్వర రావు మాటలూ- పాటల రచయితగా వున్నారు. చాలా పవర్ఫుల్ గా మాటలు పేలిన ఈ హైడ్రామా ప్రధానమైన రాజకీయ సినిమాకి, దర్శకుడే గాక కోడి రామకృష్ణ స్క్రీన్ ప్లే రచయిత కూడా.

         నేటి ఆసక్తి వున్న రచయితలూ దర్శకులూ బలమైన కథా, పాత్రల సృష్టీ, వాటి నిర్వహణా  ఎలాఎలా జరుగుతాయో బేసిక్స్ తెలుసుకోవాలంటే ‘భారత్ బంద్’  ని ఒక గైడ్ గా లైబ్రరీలో దాచుకోవాల్సిందే.

డైలాగ్ డిస్క్ 

కాస్ట్యూమ్స్ కృష్ణ : ^*‘రాజకీయ నాయకుల మచ్చను తుడిచి వెయ్యడానికి, తప్పుడు నినాదాలుగా మార్చడానికీ, రాజకీయ సముద్రాన్ని నాలాంటి వాడు చిలికితే పుట్టిన కల్పవృక్షమేరా ఈ భారత్ బంద్!’ 
^*ఈ గుడ్డు మీద నీ పేరు రాసి ఆడి మొహాన కొట్టి నేను సీఎం నయ్యా!’
^*‘ఉత్తరాలిస్తూ వూరంతటికీ తెలుసుకదాని పోస్ట్ మాన్ ఎలక్షన్లో నిలబడితే గెలుస్తాడా ఏమిటి?’
^*‘ఎవరికీ తృప్తి కల్గించని వాడు ముఖ్యమంత్రేమిటి...ముష్టి మనిషిగా కూడా పనికిరాడు’
వినోద్ కుమార్ :
^*‘హిట్లర్ లా హీనం గా చావకుండా కనీసం ఒక ఖైదీగా బతుకుతావ్’
రఘు :
^*‘ఒక రాజకీయ నాయకుడి కనుసైగతో రంగు మారిపోయే చట్టం మాకెందుకు?’
బాబూ మోహన్ :   ^*‘ఏమిటండీ ఈ రాజీనామా బాగోతం? మీరు నిజంగా రాజీనామా చేయదల్చుకుంటే గవర్నర్ కివ్వాల. మీ పార్టీ ప్రెసిడెంటు కివ్వడం గొడవలు రెచ్చ గొట్టడానికేగా? అవతల ఛస్తున్నారండీ జనం!’

-సికిందర్

(సాక్షి –ఫిబ్రవరి 2010)

790 : రైటర్స్ కార్నర్

789 : సందేహాలు - సమాధానాలు

Q : ఒక టెక్నికల్ క్వశ్చన్. ఎండ్ సస్పెన్స్ తో కథలు ఫ్లాపే అవుతాయంటారా? సరైన విధానంలో చేస్తే సక్సెస్ అయ్యే అవకాశం లేదంటారా? జానర్ వచ్చేసి క్రైం  డ్రామా అయినప్పుడు అందులో వుండే సస్పెన్స్ ఎలిమెంట్ ని  ఏం చేయాలి?
―డి ఎస్ ఎం, దర్శకుడు 

        A : ఎండ్ సస్పెన్స్ గురించి ఎన్నో సార్లు ఈ బ్లాగులోనే చెప్పుకుంటూ వచ్చాం. ఎండ్ సస్పెన్స్  కథతో వున్న సినిమాలు తప్పకుండా ఫ్లాపే అవుతూ వచ్చాయి. ఇటీవలే  బెల్లంకొండ శ్రీనివాస్ ‘కవచం’ తో బాటు, ‘సాక్ష్యం’ ఫ్లాపయ్యాయి. రాజ్ తరుణ్ ‘లవర్’ ఫ్లాప్ అయింది.  నాగచైతన్య ‘సవ్య సాచి’ తో బాటు, గతంలో ‘సాహసమే ఊపిరిగా’ ఫ్లాపయింది.  విశాల్ ‘ఒక్కడొచ్చాడు’ ఫ్లాపయింది. వెనక్కి పోతూంటే ఇలా పెద్ద లిస్టుంది. ఇవన్నీ ఎండ్ సస్పెన్స్ అంటే ఏమిటో తెలిసే చేయడం లేదు. కేవలం సస్పెన్స్ అనుకుని చేస్తున్నారు. సస్పెన్స్ లో ఎండ్ సస్పెన్స్, సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్, అనే రెండు రకాలుంటాయని తెలిస్తే ఇలా చేయరు. ఎలా తెలుసుకుంటారు? తెలుసుకునే అవకాశం లేదు. పదుల కోట్ల రూపాయలు పెట్టి సినిమాలు తీస్తున్న తమకి  ఎలా తీయాలో తెలీదా అన్న ధోరణిలో నడిచిపోతూంటుంది. కానీ స్క్రీన్  రైటింగ్ అనేది చాలా మిస్టరీ. ఎక్కడేముందో, ఎందుకుందో, ఇంకెన్నున్నాయో నిత్యం వెతుక్కుంటూ వుంటే తప్ప ఓ పట్టాన అర్ధంగాని మిస్టరీ. ఎన్ని కోట్లతో చైర్లో కూర్చున్నామన్నది కాదు ప్రశ్న, ఈ మిస్టరీ ఆటలో టేబుల్ మీద మ్యాటరెంతున్నది పాయింటు. 

          సరైన విధానంలో చేస్తే సక్సెస్ అయ్యే అవకాశం లేదా అంటే వుంది. జానర్ క్రైం డ్రామా అయితే ఎలాటి క్రైం డ్రామా? మిస్టరీయా, లేక సస్పెన్స్ థ్రిల్లరా? మిస్టరీ అయితే,       ఉదాహరణకి ఒక హత్య జరిగిందనుకుందాం. అప్పుడా హత్య కథా ప్రారంభంలోనే జరిగిపోతుంది. ఆ తర్వాత కథంతా హంతకుణ్ణి కనుగొనే దర్యాప్తుతో సాగుతుంది. రకరకాల అనుమానితుల్ని చూపిస్తూంటారు. చివర్లో వాళ్ళలో ఒకర్ని ఆధారాలతో హంతకుడిగా పట్టుకుంటారు.  చివరివరకూ హంతకుడెవరనేది సీక్రెట్ గా వుంటుంది కాబట్టి ఇది మిస్టరీ. ఈ సర్ప్రైజ్ ఎలిమెంట్ ఒక్క ఆట వరకే – అంటే మార్నింగ్ షో వరకే వుంటుంది. హంతకుడెవరో  టాక్ బయటి కెళ్ళి పోయాక మ్యాట్నీ షో నుంచీ ప్రేక్షకులు ఇక వూపిరి బిగబట్టి చూసేందుకు  సస్పెన్స్ ఏమీ వుండదు. ఇదే ఎండ్ సస్పెన్స్. చిట్ట చివర్లో రివీలయ్యే మిస్టరీతో వుండేదే ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనం. మార్నింగ్ షోలో రట్టయ్యాక మిగతా షోలు రక్తి కట్టే మాటే లేదు.  

click here

          ఇదే  సస్పెన్స్ థ్రిల్లరైతే కథని బట్టి రెండుంటాయి :  హత్యకి కుట్ర జరుగుతోందని హీరోకో పోలీసులకో సమాచారం అందుతుంది. కుట్రదారుల్ని ప్రేక్షకులకి అప్పుడే చూపించేస్తారు. హీరోకి లేదా పోలీసులకి కథాక్రమంలో తెలుస్తుంది. ఆ హత్యని ఆపేందుకు  ఇటు పక్షం, హత్య చేసేందుకు అటు పక్షం ఆడే ఓపెన్ గేమ్ గా కథనం వుంటుంది. అందుకే ఇది సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్. ఇది ప్రేక్షకులకి అంతా తెలిసి, ఎవరు గెలుస్తారనే సస్పెన్స్ క్రియేట్ చేస్తూ, సీను సీను కీ ఉత్కంఠ రేపుతుంది కాబట్టి సీన్ టు సీన్ సస్పన్స్ కథనం. దీనికి  మార్నింగ్ షోయే కాకుండా ఎన్ని షోలకైనా షెల్ఫ్ లైఫ్ వుంటుంది. ఛానెల్స్ లో కూడా రిపీట్ రన్ వుంటుంది.

          రెండో పద్దతి : హత్య జరిగింది. హంతకుడెవరో ప్రేక్షకులకి చూపించేసి హీరోకి చూపించలేదు. హీరో హంతకుడి అన్వేషణలో పడతాడు. సగం కథ దగ్గర అతడికి తెలిసిపోతుంది. మిగతా సగం కథ వాణ్ని పట్టుకోవడానికి యాక్షన్ మొదలెడతాడు. ఇది కూడా ఎండ్ సస్పెన్స్ బారిన పడని సీన్ టు సీన్ సస్పన్స్ కథనమే.

          ఇవన్నీ అలా వుంచి, మిస్టరీ కథ మిస్టరీలా అన్పించకుండా, ఎండ్ సస్పెన్స్ ఎండ్ కథనం ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనంలా దొరికిపోకుండా – ప్రేక్షకుల్నీ ఏమార్చే గారడీ ఒకటుంది.         ఉదాహరణకి ఒక ఇంటరెస్టింగ్ కథ నడుస్తూంటుంది. అది రోమాన్స్ కావచ్చు, ఫ్యామిలీ కావచ్చు, కామెడీ కావొచ్చు - ప్లాట్ పాయింట్స్ అన్నీ ఈ కథతోనే వుంటాయి. వెళ్లి వెళ్లి ఈ కథ చివర్లో కొత్త ద్వారాలు తెరుస్తుంది. అక్కడ ఇంకో దృశ్యం కన్పిస్తుంది. ఆ దృశ్యంలో అసలు కథ వుంటుంది. అది అప్పుడు రివీలవుతుంది. అక్కడున్న తెలిసిన క్యారెక్టరే  అప్పుడు దొరికిపోతుంది. అప్పటికి గానీ ప్రేక్షకులు వూహించలేరు – మనమింత సేపూ చూస్తూ వచ్చిన రోమాన్స్, ఫ్యామిలీ, కామెడీ ఏదైతే అది - అసలు కథ కాదా... అసలు కథ వేరే ఇదా....ఈ అసలు కథని రివీల్ చేయడానికే  ప్లానింగ్ తో క్యారెక్టర్లు నడిపిన డ్రామానా... ఈ అసలు కథలో దొరికిపోయిన ఈ క్యారెక్టర్ పూర్వం ఇంత పనిచేశాడా... ఇలా థ్రిల్లవుతారు. 

          ఈ టెక్నిక్ పేరేమిటో గానీ, జేమ్స్ బానెట్ మంచి కథల్లో హిడెన్ సీక్రెట్ వుంటుందని అంటాడు. అలా ఈ టెక్నిక్ కి ‘హిడెన్ సీక్రెట్’ టెక్నిక్ అని పేరు పెట్టు కోవచ్చు. Truth, however bitter, can be accepted, and woven into a design for living―అని  క్రైం రచయిత్రి ఆగథా క్రిస్టీ అంటుంది. నిజాన్ని దాటిపెట్టి అనిజ కథని నడపడమే ఈ టెక్నిక్. అనిజ కథని ఎంజాయ్ చేసే బిజీలో పడిపోయిన ప్రేక్షకులు నిజ కథ తెలుసుకుని – ఇది మిస్టరీ జానర్, ఎండ్ సస్పెన్స్ కథ అని చప్పరించేయడానికి వీలే కాదు. ఎండ్ సస్పెన్స్ కి ఈ విరుగుడుగా 1958 లో బ్రిటన్ నుంచి ‘To Chase a Crooked Shadow’ వచ్చింది. దీనాధారంగా 1981 లో హిందీలో  ‘ధువాఁ’ వచ్చింది. బెంగాలీ, తమిళ, మలయాళంలలో కూడా వచ్చాయి. ఎండ్ సస్పెన్స్ సినిమాతో మీకెలాగూ అనుభవమైంది కాబట్టి, ఈ ఐదు సినిమాలతో పోల్చుకుంటే తేడా తెలిసిపోతుంది. పక్కనున్న ఇమేజి దగ్గర  క్లిక్ చేసి  ఆర్టికల్ ని కూడా చూడొచ్చు. 

          ఇకపోతే ఎండ్ సస్పెన్స్ కి ఎప్పుడో 90  ఏళ్ల క్రితం అగథా క్రిస్టీ ఇచ్చిన పాత్ బ్రేకింగ్ ట్విస్టు కోసం ఈ  లింకు ని క్లిక్ చేయండి. మీరు క్రైం జానర్ ని ఇష్టపడతారు కాబట్టి వీలయినంత అప్డేట్ అవుతూ వుంటే సక్సెస్ ఎటూ పోదు.

          Q : ఇంటెన్స్ యాక్షన్ మూవీకీ, సీరియస్ యాక్షన్ మూవీకీ తేడా ఏమిటి? ఇంటెన్స్ క్యారక్టర్ అంటే ఎలా వుండాలో డిఫైన్ చేయగలరా? వీలయితే ఎగ్జాంపుల్స్ తో సమాధానం బ్లాగులో ఇచ్చినా ఫర్వాలేదు. కొంచెం డిటైల్డ్ గా చెప్పండి. 
―అశోక్ పి, సహకార దర్శకుడు 

            A : ఇంటెన్స్ కీ, సీరియస్ కీ మాటల్లోనే తేడా తెలిసిపోతోంది. ఇంటెన్స్ అంటే తీవ్రమైనది, సీరియస్ అంటే గంభీరమైనది. మళ్ళీ ఇలా తెలుగులో చెప్పుకుంటే తప్ప తేడా అర్ధం గాదు, స్పష్టత వుండదు. మొదటిది యాక్షన్ తో తీవ్రంగా వుంటుంది, రెండోది విషయంతో గంభీరంగా వుంటుంది. మొదటిది ‘ఖైదీ’ అనుకుంటే, రెండోది ‘శివ’ అనుకోవచ్చు. మొదటిది ఉరుకులుబెడుతుంది, రెండోది ఆలోచింపజేస్తుంది. ఆలోచింప జేస్తూ సాగే సీరియస్  (గంభీర) యాక్షన్ మూవీస్ గా ఇంకా నాయకుడు, రోజా, అంకుశం, భారత్ బంద్, సర్ఫరోష్, సత్య, గాడ్ ఫాదర్, జాస్, మ్యాడ్ మాక్స్ -2 లాంటివి చెప్పుకోవచ్చు. 

          ఉరుకులుబెడుతూ థ్రిల్ చేసే ఇంటెన్స్ (తీవ్ర స్వభావంగల) యాక్షన్ మూవీస్ గా  క్రిమినల్, ఒరు ఖైదీయన్ డైరీ, కంపెనీ, రైడర్స్ ఆఫ్ ది  లాస్ట్ ఆర్క్, టర్మినేటర్, డై హార్డ్, జేమ్స్ బాండ్ సినిమాలు  మొదలైనవి చెప్పుకోవచ్చు. 

          ఐతే ఈ రెండు తరహాల సినిమాలు తెలుగులో రావడం ఎప్పుడో మానేశాయి. స్టార్లే  కామెడీ చేయడమనే ఒక ట్రెండ్ గత దశాబ్దంన్నర కాలంగా వేళ్ళూనుకోవడం వల్ల సీరియస్ యాక్షన్, ఇంటెన్స్ యాక్షన్ లనేవి ఇకలేవు. యాక్షన్ ఎంటర్ టైనర్లు, లేకపోతే యాక్షన్ కామెడీలు అనే ఫటాఫట్ సినిమాలే చూడ్డానికి దొరుకుతున్నాయి. 

      ఆ మధ్య వచ్చిన  గరుడవేగ,  వివేకం లాంటివి  సీరియస్ యాక్షన్ లు గానే కన్పిస్తాయి. కానీ అందుకు తగ్గ విషయ గాంభీర్యం లేక గందరగోళంగా అన్పిస్తాయి. సింగం త్రీ లాంటి ఇంటెన్స్ యాక్షన్ తీసినా,  దాన్ని ఆ స్టార్ పాత్రకి  కి మించిన టెక్నికల్ హంగులతో నరాల మీద సమ్మెట పోట్లుగా తయారు చేస్తున్నారు. లేదా స్పైడర్ లాంటి ఇంటెన్స్ యాక్షన్ థ్రిల్లర్ తీసినా, హీరోకి ఆ ఇంటెన్సిటీ వుండక, విలన్ కుండేలా చేస్తున్నారు. 

          పూర్వపు సృజనాత్మకతకీ, ఇప్పటికీ ఇదీ తేడా. పూర్వపు సృజనాత్మకతకి జానర్ మర్యాదలు తెలుసు. ఇప్పడు జానర్లే కొన్ని తెలుసు, ఆ కొన్నిటి మర్యాదలు తెలీవు. అంతా కిచిడీ కుకింగే. అందువల్ల పూర్వంలాగా సీరియస్, ఇంటెన్స్ యాక్షన్ మూవీస్ తీయలేకపోతున్నారు. రెండోది, ఈ ప్రయత్నం చేసే వాళ్ళు కూడా తక్కువ – ఎంటర్ టైనర్ల హోరులో. 

          ఇక ఇంటెన్స్ క్యారెక్టర్ గురించి. ఒక మానసికావస్థతో వుండే ఏ పాత్ర రాయాలన్నా ముందు సైకాలజీ తెలుసుకోవాలి. లేకపోతే అబ్సెసివ్ కంపల్సివ్ దిజార్డర్ (ఓసిడి)పాత్రంటూ ప్రచారం చేసి, ఒట్టి పరిసరాల పట్ల ఎలర్జీగల పాత్రని చూపించినట్టు వుంటుంది (మహానుభావుడు). ఇంటెన్స్ (తీవ్రస్వభావంగల) క్యారెక్టర్ ని సైకాలజీ ఇలా వివరిస్తుంది : మనసులో ఏదీ దాచుకోకుండా పైకి చెప్పేసే, ఏదైనా పొందాలనుకుంటే దాని గురించి తీవ్రంగా తపించే, అవసరం లేదనుకుంటే అస్సలు పట్టించుకోకుండా  వుండే, వాదోపవాదాల్లో గెల్చి తీరాలన్న పట్టుదలతో  వుండే, మాట్లాడితే చిత్తశుద్ధితో మాట్లాడే,  ఇతరులతో సంబంధాల్లో నిజాయితీగా వుండే, గొప్పలు చెప్పుకునే వాళ్ళని దూరంగా పెట్టే, ఇంటలెక్చువల్ గా వుండాలని ప్రయత్నించే, వివిధ రంగాల గురించి అవగాహనతో మాట్లాడే, కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ సంభాషించే, ఒకరితో ఎక్కువ సేపు గడిపి అదే మరోరోజు చప్పున వదిలించుకుని వెళ్ళిపోయే, ప్రేమల విషయానికొస్తే పాత క్లాసిక్స్ లా వుండాలని ఆశపడే, పుస్తకాల్లో సినిమాల్లో ఏదైనా ఇష్టపడిన పాత్ర ట్రాజడీగా ముగిస్తే, రోజులతరబడి దాని గురించే  బాధపడే లక్షణాలుంటే, అది ఇంటెన్సివ్ క్యారెక్టర్ అవుతుందనొచ్చు. 

          ఇలా పాజిటివ్ గా కన్పిస్తున్న ఇంటెన్సివ్ స్వభావాన్ని హీరోకీ విలన్ కీ ఎవరి కైనా వాడుకోవచ్చు. కాకపోతే విలన్ నెగెటివ్ గోల్ కోసం చేస్తాడు. పైన చెప్పుకున్న స్వాభావిక లక్షణాలు జత చేసి, సన్నివేశాలు సృష్టించి  యాక్షన్ పాత్రలు రాస్తే సజీవంగా అన్పిస్తాయి. ఈ కథాక్రమంలో కామెడీ వుండాలనీ, మసాలా వుండాలని ప్రయత్నిస్తే పాత్ర స్వభావం మారిపోతుంది. ఇందుకు ఇటీవలి ఉదాహరణ సప్తగిరి ఎల్ ఎల్ బి. దీని మాతృకైన హిందీ జాలీ ఎల్ ఎల్ బి పాత్ర విషయం పట్ల నిబద్ధతతో వుండే ఇంటెన్సివ్ పాత్ర. తెలుగులో దీన్ని పిచ్చ కామెడీ మాస్ యాక్షన్ హీరోగా, డాన్సర్ గా, లవర్ గా తయారు చేశారు. విషయం వదిలేసి విన్యాసాలు చేశారు.

          ఇంటెన్సివ్ పాత్రలు యాక్టివ్ పాత్రలు. అంటే కథని అవే సృష్టించి అవే నడుపుతాయి. వాటిని కథకుడు సృష్టించి నడిపే కథల్లో  పావులుగా వాడుకోరాదు. అప్పుడవి పాసివ్ గా మారిపోయి తేలిపోతాయి. పాసివ్ గా వుండడం ఇంటెన్సివ్ స్వభావానికి విరుద్ధం. 

―సికిందర్

(వచ్చేవారం మరికొన్ని)