రివ్యూలు, సాంకేతికాలు, స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు...

టికెట్లు దొరకడం యోగం, సినిమాలు చూడడం భోగం, రివ్యూలు రాయడం రోగం!

Friday, March 17, 2017

రివ్యూ!



రచన - దర్శత్వం : సుదర్శన్ సలేంద్ర
తారాగణం : రామ్ శంకర్, త్కుమార్, రేష్మీమీనన్, ఆదిత్యమీనన్, ఎం.ఎస్. నారాయణ, పృథ్వీ,  హర్ష దితరులు
సంగీతంః హిత్ నారాయణ్, ఛాయాగ్రహణం : సిద్ధార్థ్ రామస్వామి
బ్యానర్ :
వైబా క్రియేషన్స్
నిర్మాతః దేపా శ్రీకాంత్
విడుదల : మార్చి 17, 2017
***

        పూరీ జగన్నాథ్ సోదరుడు హీరో సాయి రామ్ శంకర్ మార్చి పరీక్షలన్నీ  పనికి రాకుండా పోయాక, రామ్  శంకర్ గా పేరు మార్చుకుని సెప్టెంబర్ పరీక్షకి సిద్ధమయ్యాడు. ఇది కూడా పరీక్ష జరగడమే బాగా ఆలస్యమైపోయి సస్పెన్సులో పడ్డాడు. ఇందులో నటించిన ఎంఎస్ నారాయణే పరమపదించింది 2015 జనవరిలో అయితే, ఈ  సినిమా ఎప్పుడు ప్రారంభమై వుంటుందో వూహించవచ్చు. కాబట్టి అప్పటి మేకింగ్ కి తగ్గట్టే వుంది. పేరు మార్చుకున్నంత మాత్రాన అన్నీ మారిపోతాయని లేదు. ఈ సినిమాలో ఏదీ మారలేదు. అసలు తనే మారలేదు, తనకో తోడు అన్నట్టు తమిళ సీనియర్ హీరో శరత్ కుమార్ కాంబినేషన్ తో వూరించి తనే సైడ్ అయిపోయాడు. ఈ సినిమా శరత్ కుమార్ ది, ఈ కథ శరత్ కుమార్ ది, ఈ ఆట శరత్ కుమార్ ది, ఇదంతా శరత్ కుమార్ దే... ఇది కూడా తెలుసుకోకుండా హీరోని పెట్టి సినిమా తీస్తారా అంటే, ఇలా తీస్తేనే తృప్తిగా వుంటుంది!

         
రత్ కుమార్ క్యారక్టర్ బావుంది. ప్రేమల్లో పెరిగిపోతున్న  మోసాలకి దర్శకుడు కొత్త సినిమాటిక్ పరిష్కారం కనిపెట్టి దాన్ని శరత్ కుమార్ భుజాన వేయడం మాత్రం బావుంది. రెండు వారాల క్రితం ‘చిత్రాంగద’ కథ కూడా బావున్నా, దాన్ని చెప్పడంలో విఫలమైనట్టు, శరత్ కుమార్ తో కూడా బావున్న పాయింటు చెప్పడం కుదరలేదు. కారణం? ఏ పాయింటు నైనా, ఏ కథనైనా ఈజీగా వుండే ఒకే టెంప్లెట్ లో పడేసి రుబ్బడం, అట్టు వేసెయ్యడం. 

          అనాధ హీరో అప్సరస కావాలనుకోవడం, అలాటిది కనపడగానే వెంటపడి టీజ్ చేయడం- చేసి చేసి ఇంటర్వెల్ కి దాన్ని లవ్ లో పడేసుకోవడం, అప్పుడు హీరోకీ- హీరోయిన్ కీ మధ్య ఎక్కడ్నించో విలన్ ఎంటర్ అయి విడదీయడం, ఇంటర్వెల్ తర్వాత హీరోయిన్ కోసం హీరో ఎమోషనల్ గా, ఎనర్జిటిక్ గా, డైనమిక్ గా, కాన్ఫిడెంట్ గా, డేరింగ్ గా, యాక్షన్ ఓరియెంటెడ్ గా, హైపర్ స్టామినాతో, సూపర్ బాడీలాంగ్వేజ్ తో ఫైట్ చేసి గెలవడం...లాంటి అద్భుత టెంప్లెట్ లో ఈ డిఫరెంట్ కథకూడా పడేసుకుని సారమంతా పిప్పి చేశాడు దర్శకుడు.

          రామ్ శంకర్ అనాధ (తెలుగు రాష్ట్రాల్లో యూత్ అనాధ లెందుకై పోతారో అర్ధంగాదు- చంద్రబాబు, కేసీఆర్ లు దీని మీద దృష్టి పెట్టి బడ్జెట్లో కేటాయింపులు చేయడం లేదు). రొటీన్ గా ఇతను ఫైనాన్స్  కంపెనీ రికవరీ ఏజెంటుగా వుంటాడు, ఇలా వుంటేనే ఫైట్లు చెయ్యొచ్చు కాబట్టి. బాకీ వసూలుకి పోతే ఒకింట్లో భర్త లేడనుకుని బాకీ కింద భార్యని వాడుకుందామనుకునే ‘చిలిపితనం’ ఇతడిది. ఇది కామెడీ అనుకోవాలి. మరి తనకి  ‘జాతి అమ్మాయి’ ని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకోవాలని వుంటుంది. ఆ జాతి అమ్మాయి ఎలా వుంటుందో వర్ణనలుంటాయి. వర్ణిస్తూండగానే సినిమా హాలు దగ్గర కనపడుతుంది జాతి అమ్మాయి రేష్మీ మీనన్. వెంటనే ఆమెని డిసైడ్ చేసుకుని మాయమాటలతో పడెయ్యాలని చూస్తూంటాడు. బోటనీ చదివిన జాతిఅమ్మాయి నర్సరీ నడుపుకుంటూ పూల మొక్కల్ని మితిమీరిన సెంటిమెంట్లతో   పెంచుతూ, పూలకీ మనసుంటుందని లెక్చర్లిస్తూ జాతీయంగా వుంటుంది.

       ఈమె వెంట కామెడీ హర్ష కూడా పడతాడు. హర్ష తండ్రి ఎమ్మెస్ నారాయణతో ఏదో కన్ఫ్యూజన్ ఏర్పడి సంబంధం మాట్లాడడానికి రేష్మీ మీనన్ ఇంటికి వెళ్తాడు. అది కాస్తా బెడిసికొడుతుంది. కన్ఫ్యూజన్ తీరి జాతిఅమ్మాయి రామ్ శంకర్ వైపు మొగ్గుతుంది. తనకి అబద్ధాలు చెప్పి నమ్మించాడని అతడ్నీ తిరస్కరిస్తుంది. ఎందుకు అబద్ధాలు చెప్పాల్సి వచ్చిందో బుల్లెట్ షాట్స్ లాంటి డైలాగ్స్  చెప్తాడు. ఆమె బుట్టలో పడిపోయి వచ్చేస్తూంటే, ఎక్కడ్నించో ఒక వ్యాను దూసుకొచ్చి ఎత్తుకెళ్ళి పోతుంది. ఇంటర్వెల్.

          రేష్మీ మీనన్ ని బందీగా పెట్టుకున్న శరత్ కుమార్, రామ్ శంకర్ ని బెదిరించి పనులు చేయించుకుంటూంటాడు. ఏమిటా పనులు? ఎందుకు చేయించుకుంటున్నాడు? అతడి కథేమిటి? ఆ కథ ఎలా ముగిసింది?...ఇవన్నీ తెలుసుకోవాలంటే ‘నేనోరకం’ చూడాల్సిందే.

          చూశాక కలిగే అనుమానమేమిటంటే ‘నేనోరకం’ అనే టైటిల్ రామ్ శంకర్ మీదే  వుందా, లేక శరత్ కుమార్ మీద వుందా? - అని! ఎందుకంటే,  రామ్  శంకర్ నేనోరకం అన్పించుకోవడానికి అలాటి క్యారక్టరైజేషన్ ఏమీ లేదు. శరత్ కుమార్ కే వుంది- అతను అదోరకంగా రివీల్ అయి, అదోరకం పనులు చేయిస్తూంటే. మరి రామ్ శంకర్ ఏం చేసినట్టు? పది నిమిషాల్లో ఈ పనిచెయ్యకపోతే నీ హీరోయిన్ని లేపేస్తా అని శరత్ కుమార్ అనగానే, ఆ పని చెయ్యడానికి పరుగులు తీయడం; చేశాక మళ్ళీ శరత్ కుమార్- ఈ పని చెయ్యకపోతే నీ హీరోయిన్ చస్తుంది అనగానే మళ్ళీ పరిగెత్తడం, ఇంతే! 

          ఆట శరత్ కుమార్ ది, అడే  వాడు రామ్ శంకర్. టోటల్లీ పాసివ్ క్యారక్టర్ అన్నమాట. కథ- కథనం- డైలాగులు- గోల్ -ఆర్డర్లు -అన్నీ శరత్ కుమార్ వే. రామ్ శంకర్ కి కనీసం తిరగబడి హీరోయిన్ని విడిపించుకోవాలన్న ఆలోచనగానీ, గోల్ గానీ వుండవు. ఏమంటే హీరోయిన్ ప్రాణాలతో వుండాలని పరుగులు తీస్తున్నాననుకోవడం. దాంతో తన లవ్ చాలా బలమైనదని అన్పించుకునే ప్రయత్నం చెయ్యడం. ఇదంతా ఎమోషనే కదా అనుకోవడం. ఈ ఎమోషన్ తో ప్రేక్షకుల సానుభూతి పొందుతున్నాను కదా అనుకోవడం. 

        ఎక్కడైనా ప్రేమించినమ్మాయి వాడెవడో చెయ్యమన్న పనులన్నీ చేస్తూ  తనని కాపాడుకోవాలనుకుంటుందా? తెలివితో వాణ్ణి ఎదిరించి పైచేయి సాధించేవాడు తన నిజమైన ప్రియుడనుకుంటుందా? ఎవరిక్కావాలి బానిసల ఎమోషన్? ఎక్కడికి పోతున్నాయి తెలుగు హీరోల పాత్రచిత్రణలు? ఏది ఎమోషన్? ఏది ఫీలింగ్?  అసలేమైనా తెలుస్తోందా?

        అసలీ శరత్ కుమార్ కథ అయినా ఏంటో ఎంతకీ  తెలీక – సినిమాలో ఏది ఎందుకు జరుగుతోందో అర్ధంగాక- మనం పాసివ్ గా చూస్తూంటే, చివరి పది  నిమిషాల్లో కథ చెప్తాడు దర్శకుడు. శరత్ కుమార్ ఇలా చేయడానికి కారణం ఇప్పుడు ఈ ఆఖరి నిమిషాల్లో మనకి తెలిసి హుషారు తెచ్చుకుంటాం. ఎందుకంటే, కారణం అంత బావుంటుంది. ఈ కారణాన్ని కథలో సకాలంలో ఎప్పుడు ఎలా ఓపెన్ చేసి, దీన్నొక  ఆకట్టుకునే బలమైన సినిమాగా తీర్చి దిద్దవచ్చో దర్శకుడు తెలుసుకోలేకపోయాడు. ఈ కథ డిమాండ్ చేసే స్ట్రక్చర్ ని తెలుసుకోకుండా, మూస టెంప్లెట్ ని   నమ్ముకోవడం ఒకటి, ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనం చెయ్యడం ఒకటీ- ఈ రెండూ కలిసి ఒక మంచి బర్నింగ్ పాయింటుని మంటగలిపాయి. 

          ఈ టెంప్లెట్ లో ఫస్టాఫ్ తిరగమోత లవ్ ట్రాక్ అంతా వేస్ట్. ఫస్టాఫ్ లేకపోయినా సరిపోతుంది. ఈ టెంప్లెట్ కుంపట్ల వల్ల ఎంత నష్టం జరుగుతోంటే తెలుసుకోకపోతే ఎవరేం చేయగలరు. ఎక్కడైనా హీరోకి కథ లేకుండా కమర్షియల్ సినిమా వుంటుందా? చేసిన కథలో ఇది కూడా చూసుకోకుండా చేస్తే ఎవరేం చేయగలరు. 

          ఫస్టాఫ్ లోనే అంతోటి ప్రేమకథకి నాల్గు పాటలు. దాదాపు ఫస్టాఫ్ అంతా ప్రేక్షకులు స్మార్ట్ ఫోన్లు చూసుకుంటూ బిజీగా వుంటున్నారు. అయితే ఒకటి- ఏనాడో మొదలెట్టిన సినిమా ఈనాడు విడుదలైంది కాబట్టి దీన్ని ఆనాటి ప్రమాణాలతోనే చూడాలి. కానీ ఆనాటి  ప్రమాణాల మధ్య ఇంత మంచి యూత్ బర్నింగ్ పాయింటు నాశనమయ్యిందే అన్నదే బాధ!

-సికిందర్



Wednesday, March 15, 2017

రివ్యూ!



రచన – దర్శకత్వం : కార్తీక్ నరేన్
తారాగణం : రెహమాన్, ప్రకాష్ విజయరాఘవన్, అశ్విన్ కుమార్, అంజనా జయప్రకాష్, యషికా ఆనంద్, శరత్ కుమార్, వినోద్ వర్మ, కునాల్ కౌశిక్ తదితరులు
మాటలు : శ్రీరాం ప్రసాద్ గోగినేని,  సంగీతం : జేక్స్ బిజోయ్, ఛాయాగ్రహణం : సుజిత్ సరంగ్, కూర్పు : శ్రీజిత్ సరంగ్
బ్యానర్ :
శ్రీ తిరుమ తిరుపతి వెంకటేశ్వ ఫిలింస్
నిర్మాత : చదలవాడ పద్మావతి
విడుదల : మార్చి 10, 2017

***


        ప్పుడు కొత్తగా వస్తున్న దర్శకుల్లో అనేకులు  అరిగిపోయిన రోమాంటిక్ కామెడీలతో,  హార్రర్ కామెడీలతో టైం పాస్ చేస్తూంటే, కొందరు తెలివైన షార్ట్ ఫిలిం మేకర్లు ఈ చాదస్తాలు మానుకుని,  రియలిస్టిక్ క్రైమ్ తో కొత్త పుంతలు తొక్కుతూ యువప్రేక్షకుల్ని తమ వైపు
తిప్పేసుకుంటున్నారు. రోమాంటిక్  కామెడీలతో, హార్రర్ కామెడీలతో విసిగిన ప్రేక్షకులు వీళ్ళ సినిమాలపైపు తరలిపోతున్నారు. మంచి ఓపెనింగ్స్ తో, మౌత్ టాక్ తో, సంచలనాలతో, 
చిన్న - మధ్య తరహా సినిమాల మార్కెట్ ని షార్ట్ ఫిలిం మేకర్లు తన్నుకు పోతున్నారు. మీనింగ్ ఫుల్ సినిమాలకి వీళ్ళు కొత్త అడ్రెస్ అవుతున్నారు, బిజినెస్ అడ్డాగా మారుతున్నారు. 
       
       కార్తీక్ సుబ్బరాజ్, అశ్విన్ శరవణన్, సుజిత్, సంకల్ప్ రెడ్డి, లోకేష్ కనక రాజ్, ఆల్ఫోన్స్ పుతరేన్, కార్తీక్ నరేన్...లాంటి షార్ట్ ఫిలిం మేకర్లు క్రైమ్ జానర్ తో కొత్త ప్రయోగాలు చేస్తూ దేశ దృష్టిని ఆకర్షిస్తున్నారు.  ఇప్పుడు వచ్చేసి కార్తీక్ నరేన్ తమిళంలో ‘ధురువంగళ్ పతినారు’ – (తీవ్రతలు పదహారు)- ని ఇంకో మెట్టు పైకి తీసికెళ్ళి యూరప్ కి చెందిన నియో నోయర్ క్రైం మిస్టరీ జానర్ తో  తన ప్రయోగం చేసి చూపించాడు. యూరోపియన్ జానర్స్ తో దేశీయంగా ప్రయోగాలు చేయాలంటే క్రైంజానర్ లో మాత్రమే సురక్షితంగా చేసి బయటపడగలమని సంకేతం పంపాడు. 2015 లో  తమిళంలో ‘మాయ’ (‘మయూరి’) అనే హార్రర్ తో అపూర్వంగా యూరోపియన్ జానర్ ని ఇండియనైజ్ చేయగల్గిన అశ్విన్ శరవణన్ తర్వాత, కార్తీక్ నరేన్ సక్సెస్ అయ్యాడు. తెలుగులో ‘16- ఎవ్విరీ డిటెయిల్ కౌంట్స్’  ( ప్రతీ ఆధారం కీలకమే) గా డబ్బింగ్ చేసిన ఈ క్రైం మిస్టరీ- తెలుగులో అపరాధపరిశోధక కథలతో సినిమాల్ని నోచుకోని ప్రేక్షకులకి ఇదొక అవకాశం. మరుగున పడిపోయిన జానర్స్ ని అలాగే తొక్కి వుంచి, అరటితొక్క సినిమాలతో ప్రేక్షకుల్ని మభ్య పెట్టే కాలం అంతరించిపోతోంది... లోపలినుంచి మార్పు రాకపోతే బయటి నుంచి షార్ట్ ఫిలిం మేకర్లనే దూతల్ని  పంపి కచ్చితంగా మార్పు తీసుకొస్తుంది కాలం...

కథ 
      ఒక రిటైర్డ్ పోలీస్ ఇన్స్ పెక్టర్,  పోలీస్ శాఖలో చేరాలనుకుంటున్న ఇంకో యువకుడికి చెప్పుకొచ్చే ఒక పెండింగ్ కేసు వివరాల కథ ఇది. ఐదేళ్ళ క్రితం ఈ కేసులో నిందితుల్ని  పట్టుకునే ప్రయత్నంలో కాలు పోగొట్టుకుని ఉద్యోగానికి దూరమైన ఇన్స్ పెక్టర్ దీపక్ (రెహమాన్), ఐపీఎస్ అవాలనుకుంటున్న అశ్విన్ (అశ్విన్ కుమార్) అవగాహన కోసం చెప్పుకొచ్చే ఈ కేస్ డిటెయిల్స్ ప్రకారం - ఓ వర్షపు రాత్రి ఒక అపార్ట్ మెంట్ లో మాస్కు ధరించిన వ్యక్తి ఇద్దర్ని షూట్ చేస్తాడు. వాళ్ళు  శృతి (యషికా ఆనంద్), రాజీవ్  (కునాల్ కౌషిక్ )అనే లవర్స్. అదే రాత్రి వర్షంలో ప్రవీణ్, మనో, ప్రేమ్ అనే ముగ్గురు ఎంబీఏ స్టూడెంట్స్  తాగి కారులో వస్తూ ఒకణ్ణి గుద్దేస్తారు. వాడు చచ్చిపోతే డిక్కీలో వేసుకెళ్ళిపోతారు. దారిలో ట్రాఫిక్ పోలీసులు ఆపితే ఆ ట్రాఫిక్ ఇన్స్ పెక్టర్ మీద దాడి చేసి తప్పించుకుంటారు. యాక్సిడెంట్ స్పాట్ లోనే అక్కడే ఇంకొకడు రివాల్వర్ తో కాల్చుకుని చచ్చిపోయాడని పేపర్ బాయ్ వెళ్లి పోలీసులకి చెప్తాడు.  అదే  పేపర్ బాయ్ యాక్సిడెంట్ దృశ్యం కూడా చూశానని చెప్తాడు. ఉదయానికల్లా ఈ కాల్పులు, యాక్సిడెంట్ సంఘటన ఇన్స్ పెక్టర్ దీపక్ కి రిపోర్టయి దర్యాప్తు మొదలెడతాడు. అపార్ట్ మెంట్ లో రక్తం వుంటుంది గానీ శృతి కన్పించదు. శృతి ఫ్రెండ్ వైష్ణవి (అంజనా జయప్రకాష్) తను ఉదయమే వూర్నుంచి వచ్చానంటుంది. బయట కాల్చుకుని ఆత్మ హత్య చేసుకున్నట్టు వున్న శవం క్రిష్ దని తేల్తుంది. 

          ఇలా ఇన్స్ పెక్టర్ దీపక్ కి ఇప్పుడు ఒక యాక్సిడెంట్, సూసైడ్ కేసులతోబాటు, శృతి అదృశ్యం అనే మూడు సంఘటనలూ అంతుచిక్కని  మిస్టరీగా మారతాయి. ఈ మూడింటికీ వున్న పరస్పరసంబంధం తేల్చడానికి దర్యాప్తు తీవ్రతరం చేస్తాడు. ఇందుకు కొత్తగా చేరిన కానిస్టేబుల్ గౌతమ్ (ప్రకాష్ విజయరాఘవన్) తోడ్పాటుగా వుంటాడు. ముగ్గురు స్టూడెంట్స్ పాత్ర, డిక్కీలో మాయమైన శవం, క్రిష్ ఆత్మహత్య, ఎవడో సైకో కిల్లర్ వున్నాడన్న అనుమానం, ఆఖరికి వైష్ణవి ప్రవర్తన కూడా అనుమానాస్పదంగా మారి,  చిక్కుముళ్ళు పెరుగుతూ పోతూంటాయి.

          ఈ మిస్టరీని దీపక్ ఎక్కడిదాకా ఛేదించ గల్గాడు? ఎందువల్ల అతడి కాలు విరిగింది? అతడి  అర్ధాంతర రిటైర్ మెంట్ తర్వాత  కేసు ఏమైంది?...ఇవన్నీ దీపక్ చెప్పుకొచ్చే ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో తెలుస్తాయి. 

 
ఎలావుంది కథ 
      ప్రధానంగా ఏమిటంటే, ఇప్పుడు సమాజంలో ఇంకో ప్రపంచముంది. అది బాగా డబ్బున్న వాళ్ళ చీకటి ప్రపంచం. గ్లోబలైజేషన్ ఫలాలు విరివిగా  వచ్చి పడుతూ దేశ చరిత్రలో ఎన్నడూ లేనివిధంగా వందల, వేలకోట్లు సునాయాసంగా గడిస్తూ ఆ సంపదని ప్రదర్శించుకుంటున్న నయా సంపన్నుల జీవన శైలి నేరమయమవుతోంది. నైట్ లైఫ్ అని ఏర్పాటు చేసుకుని పాల్పడే  కార్యకలాపాలు తెలియకుండానే క్రైంకి దారి తీస్తున్నాయి. ఇలా కేసుల్లో  ఇరుక్కుని పడే పాట్లు ఇప్పుడు ఈ జానర్ లో సినిమాలకి కొత్త కథలవుతున్నాయి. గతసంవత్సరం ముంబాయిలో షీనా బోరా మర్డర్ కేసు ఇలాటి హై  ప్రొఫైల్ కేసే. షైతాన్, కహానీ- 2, పింక్ ఇలాటి హై ప్రొఫైల్ కేసులతో కథలే.  తెలియని ఇంకో ప్రపంచాన్ని తెరచి చూపిస్తూ ఇవి ప్రేక్షకాదరణ పొందుతున్నాయి.  కాలంతో సంబంధం లేకుండా రొటీన్ గా మధ్యతరగతి అప్పారావో, ఇంకో బస్తీ శీనో క్రిమినల్స్  అవడం కొత్తదనం లేని, నేత్రానందం కల్గించని  పాత మూస ఫార్ములా లేజీ కథలు. నియో రిచ్ క్రిమినాలిటీ నేత్రానందం కల్గించే ఇంటలిజెంట్  కథలు, పోలీస్ ప్రొసీజురల్ కథలు. క్రైం ఇన్వెస్టిగేషన్ ఆధారిత అపరాధ పరిశోధక కథలు. ఇలాటిది ‘తని ఒరువన్’ వచ్చింది. కానీ అది రియలిస్టిక్ కాదు- ఇన్వెస్టిగేషన్ లో లాజిక్ ని ఎగేసి స్టార్ ని ఎలివేట్ చేసే ఫార్ములా మూస. 

          ప్రస్తుత కథ ఉన్న స్టార్ ని కాదు కదా, అతడి ఇన్స్ పెక్టర్ పాత్రని సైతం బిల్డప్పులతో కృతకంగా మార్చని సహజ కథ. నిజజీవితంలో పోలీసులు, నిందితులు, ఇతర్లు ఎలా వుంటారో అలాగే చూపించే వాస్తవిక కథ.

         దీన్ని నియో నోయర్ క్రైం మిస్టరీ జానర్ లోకి కూర్చారు. నియో  నోయర్ జానర్ ఈమధ్యకాలంలో పరిచయమైంది గానీ, దీని పూర్వ రూపం ఫిలిం నోయర్ గా వుండేది. 1940-50 లలో ఒక ఊపు వూపిన బ్లాక్ అండ్ వైట్ ఫిలిం నోయర్  సినిమాలు క్రైం జానర్ ని కొత్తమలుపు తిప్పాయి. యూరప్ లోని ఫ్రాన్స్ లో ప్రారంభమైన ఈ ఉద్యమం జర్మన్ విజువల్ టెక్నిక్ ని కలుపుకుంది. ఆ  విజువల్ స్టయిల్ వచ్చేసి జర్మన్  ఎక్స్ ప్రెషనిస్ట్ సినిమాటోగ్రఫీ నుంచి వచ్చింది. తెలుపు నలుపు నీడలతో నేరమయ వాతావరణాన్ని, నేరగాళ్ళనీ  ఒకలాంటి ఏవగింపుతో  చూపించే వాళ్ళు. దీన్ని హాలీవుడ్ అందిపుచ్చుకుని దున్నుకుంది. 1960-70 లలో మారిన కాలమాన పరిస్థితుల ననుసరించి నియో నోయర్ గా నవీకరణ చెందింది ఈ జానర్. ఈ కథలు  నేరాన్ని పరిశోధించే ఒక పోలీసు అధికారి కేంద్రంగా వుంటాయి. మంచి పౌరుడే, కానీ బాగా డబ్బుండడం వల్ల వెధవ పన్లు చేసి నేరంలో ఇరుక్కుంటాడు- ఇలాటి పాత్ర ఒకటి, ఇంకా నీతిలేని ఆడా మగా పాత్రలు కొన్ని, చట్టాన్ని కిందామీదా చేసే వాళ్ళు కొందరు, అనుమానితులు మరికొందరు...ఇలా చుట్టూ వుండే సామాన్య ప్రపంచానికి భిన్నంగా  కరుడుగట్టిన, ఏవగింపు కల్గించే  నీతీ రీతీ లేని పాత్రలతో నిండి వుంటాయి. 

         1944 లో బిల్లీ వైల్డర్ దర్శకత్వం వహించిన ఫిలిం నోయర్ క్లాసిక్ ‘డబుల్ ఇండెమ్నిటీ’ ఆధారంగా మహేష్ భట్ రాసిన ‘జిస్మ్’ (బిపాషా బసు, జాన్ అబ్రహాం) నియో నోయర్ కి ఉదాహరణ. ఇంకా హిందీలో మక్బూల్, కమీనే, జానీ గద్దర్, మనోరమ సిక్స్ ఫీట్ అండర్,  మలయాళంలో అరణ్య కాండం, కన్నడలో అపరిచిత...లాంటివి వచ్చాయి. 

          మనుషులు బతికే హడావిడిలో జీవించడం మానేస్తారు, జీవించాల్సి వచ్చేటప్పటికి చెడిపోతారు. ‘భజగోవిందం’ లో ఆది శంకరాచార్య చెప్పినట్టు – దుఃఖ నివృత్తికోసం సంపాదిస్తారు, సుఖప్రాప్తి కోసం సంపదని అనుభవిస్తారు. కానీ సుఖ సంతోషాలనేవి తమలోనే వుంటాయని మర్చిపోతారు- నువ్వు స్పిరిచ్యువల్ జర్నీ కోసం ఈ భూమ్మీదికి రాలేదు, ఆ ఆత్మే మానవ అనుభవం కోసం నీ శరీరంలో చేరింది- దానికి మంచి అనుభవాన్నిచ్చి మోక్షమార్గం పట్టించు- ఇలా డెప్త్ లో ఈ స్పిరిచ్యువల్ మేసేజే  వుంటోంది ఇలాటి కథల్లో. 

          ప్రస్తుత కథ ఈ చట్రంలో ఈ జానర్ లోనే వుంది. దర్శకుడు ఉద్దేశపూర్వకంగా ఈ జానర్ ని దృష్టిలో పెట్టుకునే చిత్రీకరణ జరిపి, సౌండ్ డిజైనింగ్ కూడా చేశాడని తెలిసిపోతూంటుంది. హై ప్రొఫైల్ ఎంబీఏ స్టూడెంట్ల జీవనశైలి, దాంతో అరిష్టాలు; హైప్రొఫైల్ బాయ్ ఫ్రెండ్- గర్ల్ ప్రెండ్ ల మల్టిపుల్ రిలేషన్ షిప్స్,  వాటి  పర్యవసానాలు...కప్పిపుచ్చుకునేందుకు అబద్ధాలు, తప్పించుకునేందుకు ఎత్తుగడలు...వీటన్నిటినీ జానర్ మర్యాద చెడకుండా చిత్రించారు.

ఎవరెలా చేశారు 
       దీపక్ పాత్రలో రెహమాన్ కూల్ గా నటిస్తాడు. ఎప్పుడూ గట్టిగా కూడా మాట్లాడడు. ఒక ఇన్స్ పెక్టర్ గా దురుసుగా కూడా ప్రవర్తించడు. ఇంగ్లీషు ఎక్కువ మాట్లాడతాడు. కాస్త మతిమరుపు కూడా వుంటుంది. ఇందుకే తోడుగా కానిస్టేబుల్ ని పెట్టుకుంటాడు. ఈ మతిమరుపు అనే లక్షణం కథని ఏ మలుపూ తిప్పకుండా  వృధా అయింది. దర్యాప్తు సందర్భంగా ఎక్కడో ఏదో చూసి మర్చిపోయి వుంటే- అదే కీలకం అయివుంటే- ఈ క్రైం డ్రామా ఇంకా రక్తి కట్టేది. ఇలాంటిది లేకపోగా, ఎప్పుడో  ఐదేళ్ళ తర్వాత ఈ కేసుగురించి అంత పూస గుచ్చినట్టు ఎలా చెప్తాడా అన్న సందేహం  కల్గిస్తుంది ఈ మతిమరుపు లక్షణం. పాత్ర చిత్రణ దెబ్బతింది. 

          రెండో ముఖ్యపాత్రలో కానిస్టేబుల్ గా నటించిన  ప్రకాష్ విజయరాఘవన్ ది షార్ప్ బ్రెయిన్. దీన్ని దర్యాప్తుని ముందుకు తీసుకుపోవడానికి వాడుతూంటాడు. చివర్లో కథని ముగిస్తూ ట్విస్టు ఇచి,  అప్పుడు రిటైరైన ఇన్స్ పెక్టర్ నే కంగు తినిపిస్తాడు. స్టూడెంట్లుగా నటించిన ముగ్గురూ కూడా సహజ పాత్రల్లా వుంటారు. వాళ్ళ పదజాలం కూడా వాళ్ళ జీవితాలకి తగ్గట్టే వుంటుంది. సినిమా డైలాగులు అన్ని జానర్లకీ  ఒకే రొడ్డ కొట్టుడుగా, రసవిహీనంగా, కృత్రిమంగా వుంటున్నాయనేది తెలిసిందే. ఏ సినిమాలో చూసినా ఫ్రెండ్స్ – బావా, మామా అని పిల్చుకునే రోత ఒకటి కంటిన్యూ అవుతోంది. ఇక్కడ ఫ్రెండ్స్ క్యారక్టర్స్ తో ఈ ఊచకోత మనకి వుండదు. ఫ్రెష్ గా, ఆసక్తికరంగా వుంటుంది. ఈ కథ ఉన్నతవర్గాల చీకటి లోకాల్ని వాస్తవిక దృష్టితో ఆవిష్కరిస్తోందనుకుంటే- ఆ వాస్తవికతని ఆ లైఫ్ స్టయిల్ తోనే ఓపెన్ చేసి థ్రిల్ చేయాలి- అంతేగానీ ఇక్కడా రొటీన్ మూస ఫార్ములా రాతలు రాసుకుంటే నియో రిచ్ క్యారక్టర్స్ గురించి ఏం చెప్తున్నట్టు? తెలియనిది ఏం వెల్లడిస్తున్నట్టు? 

          ఇతర పాత్రల్లో నటించిన వాళ్ళందరూ ఓకే. టెక్నికల్ కెమెరా వర్క్ సరే, ఇదొక  విజువల్ డిజైన్ తో వుంది- పాత్ర కదుల్తోంటే కెమెరా కూడా కదలడం. అలాగే సౌండ్ ఎఫెక్ట్స్, బిజిఎం షాక్ వేల్యూతో వున్నాయి. ఇక ఎడిటింగ్ అయితే అత్యంత షార్ప్ గా వుంది. ఎక్కడా గిమ్మిక్కులు చేయలేదు. దృశ్య కాలుష్యాన్ని సృష్టించ లేదు. 

         22 ఏళ్ల ఇంజనీర్ కం షార్ట్ ఫిలిం దర్శకుడు కార్తీక్ నరేన్ తొలి సినిమాతోనే  ఇంత  పరిణతి చూపించడం ఒక వండర్. ఆర్టిస్టుల చేత నటనని తీసుకోవడంలోగానీ, మాట్లాడించడంలో గానీ చాలా మెచ్యూరిటీని కనబర్చాడు. పోలీస్ ఇన్వెస్టిగేషన్ ని రియలిస్టిక్ గా చూపిస్తూ, ఏ ఘట్టాన్ని ఎలా చిత్రీకరించాలో అనుభవజ్ఞుడుగా నిర్ణయించుకుంటూ ప్రొఫెషనల్ లా ఒక క్వాలిటీ మూవీని ఇచ్చాడు. తనని నమ్మి నిర్మాతలు ఎవరూ ముందుకు రాక పోయినా తనే తిప్పలుపడి నిర్మాతగా మారాడు.

  చివరికేమిటి 
        దర్శకుడు ఇంటలిజెంట్ గా వుండాలని కోరుకుంటారు ప్రేక్షకులు, లేజీ రైటింగ్ తో నేలబారుగా, సగటు జీవిలా వుండాలనుకోరు. లేకపోతే రోమాంటిక్ కామెడీలకీ, హార్రర్ కామెడీలకీ ఈ గతే పట్టించరు ప్రేక్షకులు.  దర్శకుడు కార్తీక్ ఇంటలిజెంట్ గా రాత పని పూర్తిచేశాడు. 28 రోజుల్లో తీత పని ముగించేశాడు. అపరాధపరిశోధక కథని పాటలు, కామెడీ, ఫైట్లు అనే ఆకర్షణలకి లోనవ కుండా పోలీస్ ప్రొసీజురల్ కథా లక్షణానికి కట్టుబడి, వీలైనంత ప్రొఫెషనలిజం కనబర్చాడు. ఇన్వెస్టిగేషనే ప్రధానంగా నడిచే ఈ కథాక్రమంలో అంచెలంచెలుగా లభిస్తున్న సాక్ష్యాధారాల్ని జానర్ రీత్యా ప్రేక్షకుల మీద ప్లే చేస్తూ-  అసలేం జరిగింది? అన్న ప్రశ్న చుట్టూ పజిల్ నీ, మెదడుకి మేతనీ ప్రేక్షకులకి పంచుతూ,  ప్రేక్షకులు యాక్టివ్ గా, బిజీగా  సినిమా చూసేట్టు చేయాలనీ విశ్వప్రయత్నం చేశాడు. ఇందులో సందేహం లేదు. (అరటితొక్క, ఇడ్లీ మూస సినిమాలు చూసి చూసి వున్నవే  కాబట్టి,  వాటిని పాసివ్ గా, బోరుకొట్టించుకుంటూ లేజీగా, బద్ధకంగా,  సీట్లలో పడుకుని వుండిపోయి ప్రేక్షకులు చూసే దౌర్భాగ్య దృశ్యాలు మనకి కన్పిస్తూంటాయి). అడుగడుగునా దృష్టి మరల్చలేని సస్పెన్సు ని  పోషిస్తూ,  చివరిదాకా ఒకే టెంపోతో తీసికెళ్లే ప్రయత్నం చేశాడు ఈ గంటా ఐదునిమిషాల సేపూ. 

          అయితే పోలీస్ ఇన్వెస్టిగేషనే  కథ అయినప్పుడు అందులో లొసుగులు కన్పించకూడదు. ప్రేక్షకులు పసిగట్టేసే ఆ లొసుగులతో విచారణాధికారి సిల్లీగా కన్పిస్తాడు. ఒకవేళ అతను  కేసుని తిమ్మినిబొమ్మిని చేయడానికే  లొసుగుల్ని పట్టించుకోవడం లేదనే అర్ధంలో వుంటే అదివేరు. అయినా వాటన్నిటికీ చివర సమాధానం చెప్పాల్సిందే. లేకపోతే సమగ్ర కథవదు. 

          ఎవ్విరీ డిటెయిల్ కౌంట్స్ అన్నప్పుడు ప్రేక్షకులకి కళ్ళ ముందు కన్పించే ఏ డిటెయిల్ నీ వదలకూడదు- అధికారి రికార్డు చేయాల్సిందే. రికార్డు చెయ్యక, చివర్లో ఎక్స్ ప్లనేషన్ ఇవ్వకా  వదిలేస్తే, అది  కథ చేయలేక దర్శకుడు తప్పించుకున్నట్టే అవుతుంది. ఇంత చిన్నవయసులో ఇంత సినిమా తీసినందుకు తప్పకుండా దర్శకుడు అభినందనీయుడే. కొన్ని తప్పులు చూపి అతణ్ణి డీగ్రేడ్ చేయలేం. ఈ జానర్ లో అతను మాస్టర్. చిన్న చిన్న లాజిక్కులు పెద్దగా లెక్కలోకి తీసుకోవాల్సిన అవసరం లేదు- ఈ జానర్ లో కథాకథనాలు తప్పనిసరిగా లాజికల్ గా పటిష్టంగా వుండాలన్న నియమం వున్నప్పటికీ. కానీ ఆ లొసుగులు భూతాల్లా కన్పిస్తూ మొత్తం కథనే క్యాన్సిల్ చేస్తున్నవైతే, తప్పకుండా వాటి గురించి చెప్పుకోవాలి.

          1. షాట్స్, 2. ఎటాక్, 3. సెటప్. వీటి లోపాలు స్పష్టంగా ప్రేక్షకులకి తెలిసిపోతూంటాయి. షాట్స్ - అపార్ట్ మెంట్ లో సైకో కిల్లర్   రివాల్వర్ పేల్చినప్పుడు ఆ షాట్స్ థియేటర్ దద్దరిల్లేలా మాంచి సౌండ్ ఎఫెక్ట్ తో ప్రేక్షకుల్ని అదరగొడతాయి. మరి అవే  షాట్స్ అపార్ట్ మెంట్లో ఎవరికీ విన్పించవా? పక్క ఫ్లాట్లో వాళ్ళకీ? తెల్లారి ఇన్స్ పెక్టర్ వచ్చి చూసినప్పుడు ఈ షాట్స్ గురించి ఎవర్నీ అడగడా? మతిమర్పుపు కాబట్టి మర్చిపోయాడా? అలా అన్పించదు. 

          ఎటాక్ – స్టూడెంట్స్ యాక్సిడెంట్ చేసి, చచ్చిన వాణ్ణి డిక్కీలో వేసుకు పారిపోతూ ట్రాఫిక్ ఇన్స్ పెక్టర్ కి దొరికినప్పుడు, అతడి మీద ఎటాక్ చేసి పారిపోతారు. ట్రాఫిక్ పోలీసుని కొడితే పెద్ద కేసవదనీ, ఈ కారు ఆంధ్రా రిజిస్ట్రేషన్ అనీ, వాళ్ళు కనుక్కుని వచ్చేటప్పటికి మూడ్రోజులు పడుతుందనీ, ఈ లోగా శవాన్ని వదిలించుకోవచ్చనీ వూపిరి పీల్చుకుంటారు.

          ట్రాఫిక్ పోలీసుని కొట్టినా పెద్ద కేసవదని డైలాగు వుండడం అభ్యంతరకరమే. ఇది నిజమే కాబోలనుకుని సినిమా  చూసిన వాళ్ళు  అడ్డగోలు డ్రైవింగ్  చేసి ట్రాఫిక్ పోలీసుల్ని కొడుతూపోతే? ఇంకా ఈ సీనులో కొట్టిన తీరు అటెంప్ట్ టు మర్డర్ కిందికొస్తుంది. రెండోది, కారుని  కనుక్కోవడానికి మూడ్రోజులు పట్టదు. నంబర్  కూడా నోట్  చేసుకున్న  ఆ ఇన్స్ పెక్టర్ వెంటనే నైట్ పెట్రోలింగ్స్ ని ఎలర్ట్ చేస్తే, ఏ రూట్లోనో  అప్పుడే దొరికిపోతారు. 

          ఈ ఎటాక్ కూడా ఈ కథకి కీలక ఘట్టమే. కానీ ప్రోమోస్ లో, సినాప్సిస్ లో –ఒక సూసైడ్, ఒక యాక్సిడెంట్ ఇంకో కిడ్నాప్ – ఈ మూడు వేర్వేరు సంఘటనల పజిల్ అంటూ ప్రచారం చేస్తూ వచ్చారు. ట్రాఫిక్ ఇన్స్ పెక్టర్ మీద ఎటాక్ ని వదిలేశారు. ఇది కూడా కలుపుకుంటే నాల్గు సంఘటనలవుతాయి. నిజానికిది నాల్గు సంఘటనల క్రైం స్టోరీ. అప్పుడు గాయపడ్డ ఆ ట్రాఫిక్ ఇన్స్ పెక్టర్ తప్పకుండా తన మీద ఎటాక్ ని కంప్లెయింట్ చేస్తాడు- అప్పుడు ఇన్స్ పెక్టర్ దీపక్ ముందు మొత్తం నాల్గు సంఘటన లుంటాయి. ఈ ఎటాక్ ని దర్శకుడు కథకోసం కావాలని ఉపేక్షించినట్టు కనపడుతోంది. ఈ ఎటాక్ ని పరిగణనలోకి తీసుకుంటే తెల్లారే స్టూడెంట్లు దొరికిపోయి కథ ఇంకెటో  పోతుంది. 

        సెటప్- ఈ సంఘటనలు రాత్రిపూట  భారీ వర్షంలో జరుగుతాయి. యాక్సిడెంట్ సంఘటనని తెల్లవారుజాము రెండున్నరకి చూశానని అంటాడు పేపర్ బాయ్ కూడా. అంటే  అప్పుడు కూడా భారీ వర్షం కురుస్తూనే వుంది. ఉదయం ఇన్స్ పెక్టర్ దీపక్  దర్యాప్తు కొచ్చినప్పుడు మాత్రం మచ్చుకి కూడా చుక్క వర్షం పడ్డట్టు లొకేషన్ వుండదు. ఇక్కడ్నించీ పదే పదే చూపించే ఈ లొకేషన్ తో బాటు,  పక్కనే అపార్ట్ మెంట్ వున్న లొకేషన్ కొద్ది గంటల క్రితంవరకూ భారీ వర్షం కురిసిన ఆనవాళ్ళే లేకుండా వుంటాయి. 

          ఒకసారి ఏదో పొరపాటున లొకేషన్స్ కంటిన్యుటీ మర్చిపోయారే అనుకుందాం- రాం గోపాల్ వర్మ ‘వంగవీటి’ లో వర్షం పడ్డ మరుసటి షాట్ కరువుకాటకంతో తల్లడిల్లుతున్న పొడినేలగా వున్నట్టు. కానీ పదే పదే  వర్షం జాడలేని ఆ లొకేషన్లే  చూపిస్తూ కంటిన్యుటీ ఎలా మర్చిపోతారు- ఇది ప్రేక్షకుల పుండు మీద పదే పదే కారం జల్లడమే  అవుతుంది.

          ఈ ప్రధాన లోపాలు మొత్తం కథనే క్యాన్సిల్ చేస్తున్నాయి. కథే వుండేందుకు అవకాశం లేదు. లేని కథని చూపించినట్టయ్యింది. ఎప్పుడైతే రివాల్వర్ షాట్స్ పేల్తాయో అప్పుడే అపార్ట్ మెంట్ లో కలకలం లేస్తుంది. జనం లేచి వచ్చారంటే, బయట సంఘటనలేవీ  జరగవు.  యాక్సిడెంట్ జరగదు, బాయ్ ఫ్రెండ్ క్రిష్ సూసైడ్  సీన్ కూడా క్రియేట్ అవదు. కథే వుండదు. 

          రివాల్వర్ షాట్స్ ఎవరికీ విన్పించకుండా చేసి, అనుకున్న కథ అనుకున్నట్టు వుండే ట్టు చేయాలంటే, ఆ రివాల్వర్ కి సైకో కిల్లర్ సైలెన్సర్ అమర్చుకు రావాలి. అప్పుడు గుట్టు చప్పుడు కాకుండా పనిపూర్తి చేయగల్గుతాడు. కానీ సైలెన్స ర్ రివాల్వర్ ఉపయోగిస్తే ఆడియెన్స్  పక్కలో బాంబులు పడ్డట్టు ట్రెమండస్  సౌండ్స్ ఎఫెక్ట్స్ వుండవు కాబట్టి, దర్శకుడు కథ కంటే కూడా ఈ సౌండ్  ఎఫెక్టే ఇంపార్టెంట్ అనుకున్నట్టుంది.

         యాక్సిడెంట్ ఎపిసోడ్ లో ఆ ఎటాక్ సీన్ అవసరమే లేదు. అది కథకి ఉపయోగపడక పోగా అడ్డుపడుతోంది. ఇక వర్షం కురిపించి  ఒకేసారి దగ్గరదగ్గర ఇన్ని నేరాలు జరుగుతున్నట్టు చూపడమెందుకు? వర్షంతో ఏం పని? ఇందాక సౌండ్ ఎఫెక్ట్స్ గురించి కథని వదిలేసినట్టు, వర్షం మీద కూడా అలాటి ప్రేమని పెంచుకున్నట్టుంది విజువల్స్ బ్రహ్మాండంగా వుంటాయని. తెల్లారి ఆ వర్ష ఛాయలే  లేకుండా చేశారు.  బట్ ఎవ్విరీ డిటెయిల్ కౌంట్స్ అన్నాక, ఘటనా స్థలాల్లో  రాత్రి పడ్డ వర్షం కూడా లెక్కకొస్తుంది. సైకో కిల్లర్ వర్షంలో వచ్చి నేరం చేసినప్పుడు ఆ బురద కీలక సాక్ష్యమవుతుంది. ఫ్లాట్ లో సైకో కిల్లర్ నేరం చేసింది వర్షం పడుతున్నప్పుడు సుమారు అర్ధరాత్రి సమయం. అది శృతి బర్త్ డే సందర్భం. బాయ్ ఫ్రెండ్ రాజీవ్ వచ్చి రింగ్ కూడా తొడిగాడు. అప్పుడే వూర్నించి శృతి ఫ్రెండ్ వైష్ణవి కూడా వచ్చి వుంది. కిల్లర్ ఎటాక్ చేశాడు. అప్పుడు ఇంకేం జరిగిందో సస్పెన్స్ కోసం ఇక్కడాపుతున్నాం. కానీ బాయ్ ఫ్రెండ్ రాజీవ్, వైష్ణవీ, సైకో కిల్లర్ ముగ్గురూ వర్షంలోనే  వచ్చి వుంటే, ఫ్లాట్ లో ఘటనా స్థలం మామూలుగా వుండదు.

          పైగా  ఫోరెన్సిక్ డిపార్ట్ మెంట్ ని కూడా చూపించారు. వాళ్ళూ వర్షాన్ని పట్టించుకోరు. కానీ ఫ్లాట్ గోడ మీద రక్తపు మరకలు బయట కాల్చుకుని ఆత్మహత్య చేసుకున్న క్రిష్ వి అని తేలుస్తారు. ఆత్మహత్య చేసుకున్న రివాల్వర్ మీద అతడి వేలిముద్రలున్నాయంటారు. వర్షంలో వేలిముద్రలు పడతాయా? 

          ఇక శృతి కిడ్నాప్ అయిందని భావించిన ఇన్స్ పెక్టర్ ఆమెని వెతికే ప్రయత్నమే చెయ్యడు.
          ఇదే సమయంలో అపార్ట్ మెంట్ పక్కనే ఇంకో బుల్లి సంఘటన జరుగుతుంది. ఆ వర్షంలో అంత రాత్రి వేరే స్టూడెంట్స్  షార్ట్ ఫిలిం తీస్తూంటారు. ఉదయం మళ్ళీ వచ్చి తీస్తూ ఇన్స్ పెక్టర్ కి దొరికిపోతారు. ఆ కెమెరాలో ముఖ్యమైన విషయం వాళ్లకి తెలీకుండా రికార్డయివుంటుంది, అదివేరే విషయం. కానీ రాత్రి అన్ని ఘోరాలు జరిగిన స్పాట్ కి మళ్ళీ తెల్లారి వచ్చి షార్ట్ ఫిలిం తీస్తారా వాళ్ళూ?

          ఇక అపార్ట్ మెంట్ లో సీసీ కెమెరాలే వుండవు, సెక్యూరిటీ అతను  కూడా రాత్రి డుమ్మా కొట్టానంటాడు. ఇన్స్ పెక్టర్ తేలిగ్గా తీసుకుంటాడు. ఇలా దర్శకుడే ఈ సాక్షులకీ, అనుమానితులకీ, కుట్ర దారులకీ సహకరిస్తూ అసలు సూత్రధారిగా వున్నాడనే పెడర్ధం వచ్చేలా సీన్లు రాశాడు. 

          సమస్య ఎక్కడ వచ్చిందంటే, ఎవ్విరీ డిటెయిల్ కౌంట్స్ అంటూ ఎన్నో డిటెయిల్స్ ఇస్తూ పోయాడు. కొంతసమయానికి ఇక  కథని ఫాలో కాలేనంత  సంక్లిష్టం చేశాడు ఎన్నో  డిటెయిల్స్ తో.  ఫస్టాఫ్ అంతా ఆ క్లూ ఈ క్లూ అంటూ, ఆ సాక్ష్యం ఈ సాక్ష్యం అంటూ ఎంతో ఇన్ఫర్మేషన్ పడేస్తూ పోయాడు. ఇంటర్వెల్ కీ  ఏదీ కొలిక్కి రాదు. మళ్ళీ సెకండాఫ్ లో ఇదే ధోరణి. రిటైర్డ్ ఇన్స్ పెక్టర్ ఈ ఫ్లాష్ బ్యాక్ ముగించే టప్పటికి  ఇన్ని డిటెయిల్స్ తో  కేసు ఎటూ తేలకుండానే వుంటుంది. ఫ్లాష్ బ్యాక్ పూర్తయ్యాక ఈ పెండింగ్ కేసు ఇప్పుడు ఒక ట్విస్టుతో కొలిక్కి వస్తుంది. కానీ దీనికి ముందంతా ఏదీ తేల్చని ఇన్ఫర్మేషన్ హంగామానే. ఎందుకిలా జరిగిందంటే,  దీన్ని ఎండ్ సస్పెన్స్ కథ చేయడం వల్ల. 

          మరి ఈ ముగింపులోనైనా  సందేహాలన్నీ తీర్చాడా అంటే చాలా సందేహాలు తీర్చకుండానే వదిలేశాడు. ఒక ఆంగ్ల పత్రికకి రివ్యూ రాసిన క్రిటిక్ ఇలాటి  సందేహాల గురించి అడిగితే, ఇంకోసారి సినిమా చూస్తే  అర్ధమవుతుందని చెప్పాడు దర్శకుడు. 

          ఇన్వెస్టిగేషన్ లో పోలీసులకి ఎన్నో డిటెయిల్స్ లభించవచ్చు. అవన్నీ కీలకమే అయివుండవు. వాటితో ఎప్పటికప్పుడు అనుమానితుల్ని, సాక్షుల్నీ  ఫిల్టర్ చేసి వదిలించుకుంటూ,  ఒకటో రెండో అంశాలమీద దృష్టిని  కేంద్రీకరించి, కేసుని ఛేదిస్తారు. ఎక్కడైనా ఇంతే జరుగుతుంది. దర్శకుడు కార్తీక్ ఇలా చేసి వుంటే, ఇంత ఇన్ఫర్మేషన్ తో తలబొప్పి కట్టించి వుండే వాడు కాదు. 

         అయితే ముగింపులో సందేహాలు మిగిలే వున్నా- రిటైర్డ్ ఇన్స్ పెక్టర్, ఐపీఎస్ అవాలనుకున్న క్యాండిడేట్-  ఈ ఇద్దరి నిజస్వరూపాలు బయటపడే క్యారక్టర్స్ ట్విస్ట్ మాత్రం భలే వుంది.

-సికిందర్






         
         


         


Tuesday, March 14, 2017

రైటర్స్ కార్నర్ :









        ఏడడుగుల సంబంధం...ఎన్నో జన్మల అనుబంధం...అన్నాడు ఆనాడు సినిమా కవి. మరి కవులకీ ఇది వర్తిస్తుందేమో?  కవులు కాకపోతే  నేటి సినిమా రైటర్స్ కీ??....అంటే వాళ్ళ సంసారం గురించి కాదు, వ్యాపారం గురించి. పైకి ఎన్ని చెప్పుకున్నా సినిమా రైటర్స్ పక్కా వ్యాపారులే. వ్యాపారం కోసమే వున్నారు. వ్యాపారం లేకపోతే ఎవరైనా వున్నారా? కానీ వ్యాపారి అన్నాక నేను వాడికి అమ్మను, వీడికి అమ్మను అని కూర్చుంటాడా? కూర్చుంటే వ్యాపారం సాగుతుందా? కానీ సినిమా రైటర్ అనే వ్యాపారి లేనిపోని ఇగోలతో ఇలాగే చేసి వ్యాపారం పోగొట్టుకుంటాడు. అందుకే వ్యాపారంతో ఏడడుగులు ఎలా వేయాలో, వేసుకుని ఎలా ఎన్నో జన్మల బంధంగా ఆ వ్యాపారంతో చెలిమి చేయవచ్చో తెలుసుకోవడానికే  ‘ఇలా రాయడానికి ఏడడుగులు’ అనే ఈ సెవెన్ సీటర్ షేర్ ఆటోలో క్రిక్కిరిసిన మార్కెట్లో జర్నీ!!

     ఎసైన్ మెంట్ కి రాయడమంటే కొందరు రైటర్స్ కి  కష్ట సాధ్యంగా వుంటుంది. మీరొక రైటర్ అయివుండి, మీరు స్వతంత్రంగా రాసుకునే వాళ్ళయితే మీ కథ, మీ ఆలోచనలు, మీ రాత పని మీ వొక్కరివే. పూర్తి చేసిన స్క్రిప్టు కి క్రెడిట్ అంతా మీకే చెందుతుంది. కానీ మీరొక ఎసైన్ మెంట్ మీద పనిచేయాల్సి వస్తే, సీనుపూర్తిగా మారిపోతుంది. అప్పుడు మీరెంత మాత్రం మీ సొంత ఒరిజినల్ కథల్నీ, పాత్రల్నీ రాయలేరు. ముందే నిర్ణయమైపోయిన  కాన్సెప్ట్ లు, క్యారక్టర్లు మొదలైన వాటితో మీరు తలపడాల్సి వస్తుంది. ఈ నిర్ణేతలు నిర్మాతలు కావొచ్చు, లేదా దర్శకులు కావొచ్చు. వాళ్ళ  దగ్గర సోర్స్ మెటీరియల్ గా సొంత ఐడియాలు వుండొచ్చు, లేదంటే పూర్వపు స్క్రిప్టులు, రిమేక్ చేద్దామనుకున్న సినిమాలు, కాపీ కొడదామనుకున్న సినిమాలు, హక్కులు కొనుక్కున్న నవలలు, కథానికలు, కామిక్స్; ఇంకా వార్తా కథనాలు, వీడియో గేములు ...ఇలా ఏవైనా వుండొచ్చు. ఇలా మరొకరి ‘మేధో సంపత్తి’ ని మీరు డెవలప్ చేయాల్సి వచ్చినప్పుడు మీకు స్వేచ్ఛ అనేది వుండదు- ఆ ‘మేధోసంపత్తి’ పరిధిదాటకుండా బందీలైపోయి,  మీ ఆలోచనల్ని  పేపర్ మీద పెట్టాల్సి వుంటుంది. 

          స్క్రిప్టు ఎసైన్ మెంట్ తో అనుభవం కొన్నిసార్లు బురదనేలలా వుంటుంది, అడుగులు జారిపోతూంటాయి. ఒకవైపు రాయించుకుంటున్న వాళ్ళ మెప్పుదల, వాళ్ళిచ్చే నగదు మొత్తాలూ ఎంత సంతృప్తి నిస్తాయో; మరోవైపు ఫ్రస్టేషన్, నిరాశా నిస్పృహలూ  అంతే పీడిస్తాయి. అయినా ఇందులోంచి బయటపడలేరు. మీ కలులు, ఆశలు స్వతంత్ర రైటర్ గా స్థిరపడాలని వుంటే, మీరొక విషయం  అర్ధం జేసుకోవాలి : 99 శాతానికి పైగా స్క్రిప్టు వర్క్స్ అన్నీ ఎసైన్ మెంట్స్ తోనే ముడిపడి వుంటాయి. మీరు స్వతంత్ర రైటర్ గా మీ  సొంత స్క్రిప్టు తో ప్రయత్నాలు ప్రారంభిస్తే, ఆ ప్రయత్నాల్లోనే వుండిపోయే అవకాశాలే ఎక్కువ. ఎవరు మీ స్క్రిప్టు నచ్చి ఓకే చేస్తారో, అందుకెంత కాలం  పడుతుందో ఎవరూ చెప్పలేరు. కానీ మీరు మాత్రం ఫ్రస్ట్రేషన్ తో గడుపుతారు, ఒంటరి వాళ్ళయి పోయి ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కోల్పోతారు. టాప్ రైటర్లు ఏం చేస్తారో తెల్సా? చాలామంది ఇతరుల ఐడియాలనే, కాన్సెప్ట్స్ నే డెవలప్  చేస్తూ వుంటారు. 

          కనుక ఒక ఎసైన్ మెంటుకి రాయాలంటే మీరేం చేయాలి? ఎసైన్ మెంటుని టీం వర్కుగా చూడకూడదు. టీం వర్క్ అని చెప్పుకుంటారు గానీ, నిజానికి అది టీం వర్క్ కాదు- అందులో చాలా లుకలుకలుంటాయి. అందరూ కలిసి ఏ రాగద్వేషాలూ లేని ప్రవర్తనలతో- ఒకే ఉమ్మడి కార్యక్రమం కోసం అంకితభావంతో పనిచేస్తున్న బృందంలా స్నేహపూర్వక వాతావరణం అక్కడ వుండడకపోవచ్చు. ఒకరు బాగా ఆలోచిస్తూంటే ఇంకొకరికి పడక పోవచ్చు, టీము స్ఫూర్తి కి విరుద్ధంగా ఒకరు ఇంకొకరి మీద ఆ నిర్మాతకో, దర్శకుడికో గాసిప్స్ చెప్పి వాళ్లకి క్లోజ్ అవ్వాలని ప్రయత్నించ వచ్చు- ఆ నిర్మాత గానీ దర్శకుడు గానీ  దీన్ని ప్రోత్సహించ వచ్చు. కాబట్టి మా టీం అనీ, మేం టీం వర్క్ చేస్తున్నామనీ అంటున్నారంటే అది శుద్ధ అబద్ధం. ఏ ఆఫీసులోనైనా వుండే పాలిటిక్సు ఇక్కడ కూడా  టీం వర్క్స్ లో  జొరబడిపోతాయి. టీములోనే పాలిటిక్సు చేసుకుని ఒక సబబైన కనీస కళా సృష్టి చేయడం సాధ్యం కాదు. 

          ఎసైన్ మెంటుకి ఇదంతా వుండదు. ఎసైన్ మెంటుని మీరెక్కడో పూర్తి చేసి ఇవ్వచ్చు. ఇచ్చాక ఇతరులు ఇచ్చిన వాటితో మీ వర్కుని మూల్యాంకన చేసి- నచ్చింది తీసుకోవచ్చు, ఏదీ నచ్చకపోతే మొత్తం తిరస్కరించవచ్చు. ఈ నేపధ్యంలో మీకు బాగా మైనస్ మార్కులు పడిపోయి, ఇతర చోట్ల నుంచి మీకు ఆహ్వానాలు అందని  పరిస్థితి ఏర్పడకుండా వుండాలంటే ఏం చేయాలో,  ఇతరుల ఐడియాల్ని డెవలప్ చేస్తూ కూడా అది  మీలోని రైటర్ పురోభివృద్ధికి తోడ్పడేలా ఎలా మల్చుకోవచ్చో ఇక చూద్దాం...

          1.
కాన్సెప్ట్ పట్ల పాషన్ పెంచుకోండి 
       ముందుగా మీరు మొనగాడు అని భావించుకోవడం మానెయ్యాలి. ఇక్కడ మొనగాళ్లెవరూ వుండరు, అందరూ నేర్చుకునే పోరగాళ్ళే.  ఎంత నేర్చుకున్నా వచ్చేవి ఫ్లాపులే. కాబట్టి ఒక నిర్మాతో మరెవరో చెప్పిన కాన్సెప్ట్ విని వచ్చి- వాడి మొహం, వాడి కేమైనా తెల్సా? అని బయట కామెంట్లు చేయకండి. మనసులో కూడా ఇలాటి ఆలోచనా ధోరణి ప్రబలకుండా జాగ్రత్త తీసుకోండి. మీ కాన్సెప్టు లే గొప్పవీ, మీరే  పెద్ద గొప్పా అన్న  అహాన్ని తగ్గించుకోకపోతే-  ఎసైన్ మెంటు కి కాదుకదా,  సొంతంగా రాసుకోవడానికి కూడా మీరు పనికి రాకుండా పోతారు.

          మీకు ఇలా ఒక ఎసైన్ మెంటు వచ్చిందనుకుందాం : అన్ని ఆటంకాల్నీ ఎదుర్కొని వరల్డ్ కప్ గెల్చిన ఫుట్ బాల్  టీం గురించి స్క్రిప్టు రాయాలి ... అప్పుడు మీకు ఫుట్ బాల్ అంటే పడక-  క్రికెట్ పెట్టండి సార్, అద్భుతంగా  రాస్తా- అన్నారనుకోండి, మీరు ఇంటికెళ్ళిపోతారు. మీకు ఫుట్ బాల్ అంటే ఇష్టం లేకపోతే మొదటే  మీకు మైనస్ మార్కు పడిపోతుంది. మీ ముఖభావాలే మిమ్మల్ని పట్టిచ్చేస్తాయి. మీరు రాయాలనుకున్న దాని పట్ల మీకు పాషన్ వుండి  తీరాలి. మీరు  సొంతంగా రాసుకుంటే ఎంత పాషన్ తో  రాస్తాతో, అంతే పాషన్ ఇతరుల కాన్సెప్ట్స్ పట్ల వుండాలి. వినగానే కాన్సెప్ట్ విలువని మీరు డిసైడ్ చేయలేరు. మీరొక పాషన్ తో దాన్ని చేపట్టి ఎలా డెవలప్ చేస్తారో, ఏ తీరాలకి చేరుస్తారో దాన్ని బట్టి విలువ వస్తుంది. కాన్సెప్ట్ మీ చేతి చలవే, మీ చేవ కొద్దీ దాని విలువ. 

          పాషన్ లేకపోతే ఏ నిర్మాతా ఎసైన్ మెంట్ ఇవ్వరు. కాన్సెప్ట్ చెప్తున్నప్పుడే మీ రియాక్షన్స్ గమనిస్తూంటారు. కాబట్టి మీరు ముఖాముఖీ గోష్టీ మర్యాద అని ఒకటుంటుందని తెలుసుకుని దాన్ని పాటించాలి. చెబుతున్నది సంతోషంగా  వినాలి. లేకపోతే  ఎసైన్ మెంటుకి రావడమెందుకు? చెబుతున్నది సంతోషంగా విని ఎంజాయ్ చేయాలి. ఎంజాయ్  చేయకపోతే మీకు పాషన్ అనేది పుట్టదు. కాన్సెప్ట్ చెబుతూండగానే  ఏ ఏ విధాలుగా  దాన్ని ఆసక్తికరంగా మల్చవచ్చో మీ మనసులో రేఖా చిత్రం  ఏర్పడిపోతూండాలి. ప్రొఫెషనల్ రైటర్ అన్పించుకోవాలంటే ఇలాటి వృత్తితత్త్వం వుండాలి. ప్రొఫెషనల్ రైటర్ ఎలాటి దానికి ఏం కావాలో అది తనలోంచి తీసివ్వాలి. వింటున్నది ఇష్టం లేనట్టు  ముఖం పెట్టి కూర్చోవాలనుకుంటే ఇక్కడికి రానవసరం లేదు, బయటే స్వతంత్ర రైటర్ గా పాట్లు పడవచ్చు. 

          కాబట్టి ఎసైన్ మెంటుకి పాషన్ అవసరం. కాన్సెప్టు, సబ్జెక్టు శ్రద్ధగా వినండి. పాయింట్స్ ఏమైనా తడితే రాసుకోండి, వాళ్ళిచ్చే మెటీరియల్ ని  పరిశీలించండి, దీన్ని చేసితీరాలన్న పాషన్, పట్టుదలా  పెంచుకోండి. ప్రతీ ఎసైన్ మెంట్ నీ  మీ సామర్ద్యానికి ఛాలెంజిగా తీసుకోండి. అహంతో ఇది చెత్త అనుకుని మానేస్తే ప్రతీ చోటా చెత్తే కన్పిస్తుంది. మీరు రాసేదెప్పుడు? మీరేమిటో లోకానికి తెలిసేదెప్పుడు?  మీ ఉన్నతభావాలు మనసులో పెట్టుకు తిరగడం, మీ సిద్ధాంతాలేవో వల్లిస్తూ నల్గురిలో గొప్ప అన్పించుకోవడం- ఈ కార్యక్రమాల  వల్ల ఏమీ లాభం వుండదు.  కార్యరూపంలో ఏదీ లేకుండా మీరలాగే వుండిపోతారు. కూసే వాడు రాయడు, రాసే వాడు కూయడు. ఇది గుర్తుంచుకోండి. లెక్చర్లు ఇచ్చేవాడు పాఠాలు చెప్తాడుగానీ, ప్రాక్టికల్ గా చేయలేడనే అపహాస్యానికి  గురయ్యే స్థితికి చేరుకోకండి. 

          మీకు ఫుట్ బాల్ అంటే ఇష్టం లేకపోతే, ఇలాటి కథల్లో మీరిష్ట పడే ఎలిమెంట్స్ ఏవైనా ఆలోచించి ప్రవేశ పెట్టొచ్చేమో చూడండి. అండర్ డాగ్స్ థీమ్స్ మీద మీ ఆలోచనల్ని ఫోకస్ చేయండి. బ్రదర్ హుడ్ కాన్సెప్ట్స్  పట్ల మీకు పాషన్ వుండివుంటే,  అలాటి కథ ఫుట్ బాల్ కాన్సెప్ట్  కి కలప వచ్చేమో చూడండి. ప్రొఫెషనల్ రైటర్స్ ఇలాగే చేస్తారు. వాళ్ళు ఇచ్చిన కాన్సెప్ట్స్ లోనే  తమ సొంత ఇష్టాల్ని  వెతుక్కుని  పాషన్ ని పెంచుకుంటారు. పాషన్ పుడితే అది మీకు ఎసైన్ మెంటుని ఓకే  చేయించడమే కాదు; ఆ నిర్మాతలనుంచి, ఇతరులనుంచీ  మీకుసహాయసహకారాలు పెరిగేట్టు కూడా చేస్తుంది. పైగా కొత్త చోట్ల నుంచి ఆఫర్స్  తెచ్చి పెడుతుంది. 

         2. ఏం కోరుకుంటున్నారో  తెలుసుకోండి

         ఎసైన్ మెంట్ అంటే నిర్మాత కాన్సెప్ట్ చెప్పగానే, ఓకే అనేసి జామ్మంటూ ఎగిరిపోయి మీ సొంత వెర్షన్ రాసుకు వచ్చెయ్యడం కాదు. దెబ్బతినిపోతారు. వృత్తి తెలిసిన నిర్మాత దీన్ని  అంగీకరించడు కూడా. చాలా మంది కొత్త  రైటర్లకి పధ్ధతి తెలీక, తెలిసినా అడిగే ధైర్యం లేక, చివరికి దెబ్బతిని పోతూంటారు. పత్రికా రిపోర్టర్ కి అధైర్యమనేది వుండదు, ఎంతటి వారినైనా ప్రశ్నలు అడుగుతాడు. లేకపోతే  అది వృత్తి ధర్మమే కాదు, వృత్తికి పనికి రాడు. రైటర్ కూడా అధైర్యంతో ప్రశ్నలు అడగడం మానేస్తే అతనొక రైటరే కాదు. నిర్మాత  ఆ కాన్సెప్ట్ ని ఎంచుకోవడానికి ఏవో కారణాలుంటాయి. ఆ కారణాలతో ఎటాచ్ అవగల రైటర్ అన్వేషణలో  వుండివుంటారు. ఎంతో రీసెర్చి కూడా చేసి వుంటారు. ఎన్నో మీటింగులు కూడా జరిపివుంటారు. దీన్ని ఎందుకు తెరకెక్కించాలో బాగా వర్కౌట్ చేసి వుంటారు. ఎవరి కోసం తెరకెక్కించాలో, మార్కెట్ ఎలా చేయాలో స్టడీ చేసే వుంటారు. డిస్ట్రిబ్యూటర్లు ఏదెలా వుండాలని కోరుకుంటున్నారో కూడా తెలుసుకుని వుంటారు.  

          కాబట్టి మీరు కొన్ని ప్రశ్నలు అడక్క తప్పదు. నిర్మాత కేం  అవసరమో, ఏం కోరుకుంటున్నారో తెలుసుకోవడం మీకవసరం. మీరేం రాయాలో, ఏది రాయకూడదో తెలుసుకోవడానికి కూడా ప్రశ్నించడం అవసరం : దీని టోన్, అట్మాస్ ఫియర్ ఎలా వుండాలి?  స్క్రిప్టు ఎంత వైవిధ్యంగా వుండాలి? జనరల్ బడ్జెట్ ఏమిటి? భారీ బడ్జెట్టా, లిమిటెడ్ బడ్జెట్లో పెట్టి రాయాలా? ...ఇలా మీరొక్క అక్షరం రాయడానికి ముందుగా ఇలాటి ప్రాజెక్టు సంబంధ సందేహాలు తీర్చుకోవడం అవసరం.  మీ మనసులో ఇంకా కథ రూపొందే ముందే ఇది  అవసరం. ఈ ప్రశ్నలు, ఇంకా ఇలాటివి ఇంకొన్ని  ప్రశ్నల వల్లా  మీరు ఏ శైలిలో రాయాల్సి వుంటుందో, సెక్సువల్ గా ఎంత ఎక్స్ పోజ్ తో రాయాలో, వయొలెన్స్ ఏ మేరకు వుండాలో, అసలుండ కూడదో, లుక్ ఫీల్ ఎలా వుండాలో, కాస్టింగ్ ఏమిటో, ఎన్ని లొకేషన్స్ అవసరమో, ఎంత భారీతనం వుండాలో, వుండకూడదో...ఈ సమాచారమంతా మీరు రాయడానికి సేకరించుకున్న వాళ్ళవుతారు. 

          అసలు ఆల్రెడీ లొకేషన్స్  నిర్ణయమైపోయి   వుండొచ్చు, కొన్ని సెట్స్ కూడా ప్లాన్ చేస్తూండవచ్చు, కొందరు నటీ నటులతో సంప్రదింపులు కూడా  జరుపుతూండొచ్చు. కనుక నిర్మాత ఏమనుకుంటున్నదీ స్పష్టంగా తెలుసుకోండి. వాటిని ఖండించకండి. ఎదురు సలహాలివ్వకండి. దేంట్లోనూ జోక్యం చేసుకుని మాటాడకండి. అది మీ పనికాదు. ఒక వడ్రంగి ఇచ్చిన కలప తీసుకుని చెప్పిన కుర్చీనో బల్లనో తన పనితనంతో తయారు చేసి ఇస్తాడు. అలాగే  ప్రొఫెషనల్ ఎసైన్ మెంట్ రైటర్ కూడా కాన్సెప్ట్ తీసుకుని, పైన చెప్పిన సమాచారం కూడా తీసుకుని, వాటితో తంటాలు పడాలే తప్ప- తంపులు పెట్టకూడదు. ఆల్రెడీ అన్నీ ఫిక్స్ అయిపోయివుంటాయి, కాబట్టి నోరు మెదపకుండా స్క్రిప్టు రాసుకోవాలి. సమాచారం కూడా తెలుసుకుని రాయడం వల్ల, చాలా సమయం కలిసివచ్చి, ఏ ఇబ్బందులూ పడకుండా ఫస్ట్ డ్రాఫ్ట్ అందించే అవకాశం వుంటుంది. 

          3. మీ మ్యాజిక్ మీరే ప్రదర్శించండి 

     
టేక్ కేర్...రైటర్ గా ప్రశ్నలు అడగొచ్చు కదాని, సబ్జెక్టు గురించి కూడా అడక్కండి. ఇంటికి పోతారు. రైటర్లు రాయడానికి తగిన స్వేచ్ఛా, స్పేస్ అవసరమని నిర్మాతలకీ తెలుసు. గొంతు మీద కూర్చుంటే క్రియేటివిటీ రాదనీ  తెలుసు. క్రియేటివిటీని జుర్రుకోవడం కోసం సబ్జెక్టుని పూర్తిగా  వెల్లడించరు. సబ్జెక్టు గురించి మీరడిగిందానికల్లా చెప్పరు. ఒక ప్రొఫెషనల్ ఎథిక్స్ తో వున్న నిర్మాత మిమ్మల్ని నియమించుకోవడానికి కారణమేమై వుంటుందంటే – ఎక్కడో ఎప్పుడో ఎలాగో మీ సమర్ధత తన దృష్టిలో పడివుంటుంది. కథ రాయడంలో మీ నేర్పూ  శైలీ తెలిసే వుంటుంది. మీ గురించి అన్నీ తెలుసుకున్నాకే పిలిచి వుంటారని మరవకండి.  మీలో ఎంతో కొంత టాలెంట్ వుందని పిలిచాక, తీరా ఆ  కాన్సెప్ట్ పట్ల మీరు పాషన్ కనబర్చకపోతే, అక్కడితో మీ పని కట్ అయిపోతుందనుకోండి, అదివేరే విషయం – కానీ పాషన్ పరీక్షలో  మీరు నెగ్గాక, మీ టాలెంట్ ని రాబట్టాలనుకుంటారు. సబ్జెక్టులో మీ సొంత కథనంతో, ఎలిమెంట్స్ తో, మీ విజువలైజేషన్ ఏమిటో చూడాలనుకుంటారు. మీమీద గౌరవంతో ఇలా కోరుకుంటారు. అంతేగానీ  పరీక్షపెట్టి టార్చర్ చేయడానికి కాదు. మీరు కాన్సెప్ట్ పట్ల అంత  ‘పాషనిస్టు’ అయివుండి కూడా, ఇది టార్చర్ అని అపార్ధం చేసుకుని పారిపోతే, దావానలంలా  ఈ వార్త ప్రాకిపోయి మీ వృత్తికి గోరీ కట్టేస్తుంది. సెలబ్రిటీలే న్యూస్ మేకర్లు అనుకోకండి- ఇలా చేస్తే బచ్చా రైటర్లు కూడా న్యూస్ మేకర్లు అవుతారు మూవీ లాండ్ లో. 

          సబ్జెక్టు గురించి మీరెక్కువ ప్రశ్నలు అడిగేస్తూంటే, మీ గురించి మీరు రెండు ప్రమాద ఘంటికలు మోగించుకున్నట్టే  : ఒకటవ ప్రమాద ఘంటిక -ఎసైంట్ మెంట్ కి తగ్గ సత్తా మీదగ్గర  శూన్యమని మీరే తెలుపుకుంటారు. అన్నీ నిర్మాతే చెప్పాల్సి వస్తే నిర్మాతే రాసుకోగలడు కదా, మిమ్మల్నెందుకు పిలవడం దండగ? 

          రెండో ప్రమాద ఘంటిక - రాయడానికి కూర్చుంటే ఇది మీ మెడకే ఉచ్చులా బిగుసుకుంటుంది. సబ్జెక్టు గురించి మీరన్ని ప్రశ్నలు అడుగుతూంటే, సరే అనుకుని నిర్మాత అన్నిటికీ సమాధానాలు చెప్పేయ వచ్చు. సబ్జెక్టు గురించి మనసులో అనుకుంటున్న ప్రతీదీ మీకు రివీల్ చేసెయ్యొచ్చు. దీంతో వీటి ఆధారంగా మీరు సంతోషంగా స్క్రిప్టు రాసుకుంటూ పోవచ్చు. అప్పుడు ఒకానొక క్షణంలో మీకే అన్పిస్తుంది- సబ్జెక్టు గురించి అన్నీ అడిగేసి మీరే గొయ్యిలో పడ్డారని. మీరు ఫాలో అవడానికి నిర్మాత అన్ని డైరెక్షన్లూ చెప్పేశాక ఇక సొంతంగా మీరు రాయడానికి మీకేం స్వేచ్ఛ  వుంటుంది? మీకంటూ మీకేం  స్పేస్ వుంటుంది?  మీరేం క్రియేటివిటీ చూపించగల్గుతారు? రైటర్ల నుంచి  క్రియేటివిటీ పెల్లుబకడానికే   ఈ స్వేచ్ఛా, స్పేస్ లు అవసరం కాబట్టే  నిర్మాతలు సబ్జెక్టుని పూర్తిగా వెల్లడించరు. దీన్ని అపార్ధం చేసుకుంటే ప్రొఫెషనల్ రైటర్ కాలేరు- కోపంతో ఇంట్లో కూర్చోవాల్సిన ఎమోషనల్ రైటర్ అవుతారు. ఎమోషనల్ రైటర్ కి ఇతరుల కాన్సెప్ట్స్ పట్ల పాషన్ కూడా పుట్టదు. 

          కాబట్టి  పై రెండు తప్పులూ చేయకండి. వీటి వల్ల మీరు రైటర్ అవ్వాలన్న కోరికతో  ఎప్పటికీ స్ట్రగుల్ చేస్తూనే వుండిపోతారు. 

          4. అతి రాతలు రాయకండి 

       ఇతరుల కాన్సెప్ట్ ని రాస్తున్నప్పుడు సర్వసాధారణంగా నిర్లక్ష్యంగా రాసేస్తూంటారు. అంటే పాషన్ లేక కాదు, వుంటుంది. కానీ దాన్ని మీరొక్కరే  అనుభవిస్తూ రాసేస్తారు. పాషన్ ని అనుభవించడం ఎంత అవసరమో, ప్రకటించడం కూడా అంతే అవసరం. పాషన్ ని ప్రకటించడం కూడా చేసినప్పుడు అందులో నిర్మాత మనోగతం కూడా ప్రతిబింబిస్తుంది. లేకపోతే ఎమౌతుందంటే, ఇచ్చిన సబ్జెక్టునీ, పాత్రల్నీ అత్యుత్సాహంతో అవసరానికి మించి విస్తరించేసి వీర విహారం చేస్తారు. మీరు వీర విహారానికి అర్హులని నిర్మాత భావిస్తే, వేరే లగ్జరీ కారు ఏర్పాటు చేస్తారు. గోవా దాకా యువరాజులా జాయ్ రైడ్ వెళ్లి రావొచ్చు. అంతే గానీ స్క్రిప్టులో ఇష్టానుసారం  వీర విహారాలు చేసే అనుమతి మీకు లేదు. నిర్మాత మీ క్రియేటివిటీకి అంత  స్వేచ్ఛా స్పేసూ ఇచ్చారంటే ఎందుకు? మీదైన స్టయిల్ ని, స్పార్క్ ని, బిలియెన్స్ నీ రంగరించి, సబ్జెక్టులో తనకే తెలీని డెప్త్ నీ, రహస్యాల్నీ బహిర్గతం చేసి, తను కోరుకుంటున్నదీ, తనకి అవసరమైనదీ వూహించని తీరులో మీరు ఇవ్వాలనే కదా? కాబట్టి ఇచ్చిన స్వేచ్ఛనీ  స్పేసునీ దుర్వినియోగం చేసుకోకండి. 

          చెత్తగా రాయకండి. ఫుట్ బాల్ ఆట మీద ఎన్ని సినిమాలు వచ్చి వున్నా, వాటిలో చెత్తకి ఫిదా అయిపోయి అలాగే రాసెయ్యకండి. చెత్తకి అవకాశం లేకుండా, ఫుట్ బాల్ మీద ఇదివరకు ఎవ్వరూ రాయని విధంగా రాసి నిరూపించుకోండి. 

          5. కొత్తతో పాతని కలుపుకు పోండి 
      నిర్మాతగానీ, సంబంధీకులు గానీ తమకేం కావాలో ఓవరాల్ పిక్చర్ మాత్రమే చెప్తారు. కాన్సెప్ట్ కి  కి లోబడి ఆ ఓవరాల్ పిక్చర్ కి న్యాయం చేసే విధంగా మీరు రాయాలి. అయితే చెత్త జొరబడకుండా రాయాలనుకున్నప్పుడు సూక్ష్మాంశాల పైన దృష్టి పెట్టాలి. క్యారక్టర్ షేడ్స్, స్కిల్స్; సబ్ ప్లాట్స్, కొన్ని రొటీన్ సన్నివేశాలు, ఫార్ములా పాత్రలు;  ట్విస్టులు, టర్నింగులు, క్యారక్టర్ బలహీనతలు, సంఘర్షణ, అంతర్గత భయాలు, కొత్తదనం గల సస్పెన్స్ సీక్వెన్సులు... మీరు దృష్టి పెట్టాల్సిన సూక్ష్మాంశాలలో ఇవి కొన్ని. వీటివల్ల మీ స్క్రిప్టుకి బలం వస్తుంది. ఏకపక్షంగా మీరేదో కొత్తగా చెప్పేస్తూ రుద్దకుండా, నిర్మాత ఇష్టపడే ఈ కమర్షియల్  ఎలిమెంట్స్ ని కూడా కలిపి రాసినట్టయితే మీరొక పక్కా ప్రొఫెషనల్ రైటర్ అన్పించుకుంటారు. 

          6.  విజ్ఞతతో వ్యూహ ముండాలి  

       మీరు రాయడానికి ముందు డెవలప్ మెంట్ చర్చల్లోగానీ, లేదా మీరు ఫస్ట్ డ్రాఫ్ట్ పూర్తి చేసి అందించాక గానీ,  మీ పోరాట వ్యూహం ఎలా వుండాలో మీరు నిర్ణయించుకోవాలి. ప్రొఫెషనల్ రైటర్స్ కి అభిప్రాయాలుంటాయని నిర్మాతలూ నమ్ముతారు. వాళ్ళు రోబోలనీ, చెప్పినట్టల్లా ఆడాలనీ వాళ్ళూ ఆశించరు. సినిమా నిర్మాణమంటేనే  కొలాబరేషన్. ఎందరినో కూడేసి రూపొందించే వినోద సాధనం. నిర్మాతలు నిర్మాణం చేయాలి, దర్శకులు దర్శకత్వం వహించాలి, నటీ నటులు నటించాలి. ఇక రైటర్లు రాయాలి. కాబట్టి కథ పట్లా, పాత్రల పట్లా మీకుండే  విశ్వాసాల కోసం మీరు నిలబడక తప్పదు,  ఆ హక్కు మీకుంది. అయినప్పటికీ పోరాట వ్యూహం విజ్ఞతతో వుండాలి. కొలాబరేషన్ అంటేనే కాంప్రమైజ్ అని గుర్తుంచుకోవాలి.   అంతిమ తీర్పు నిర్మాతదే అని కూడా మర్చిపోకూడదు. దీన్ని దాటుకుని వెళ్ళలేరు.

          అయినా మీలోని రైటర్ కాంప్రమైజ్ అవడానికి  స్ట్రగుల్ చేస్తూంటే, క్షణికావేశానికి  లోను కాకూడదు. ఎసైన్ మెంట్ ప్రాసెస్ అంటేనే ఇచ్చి  పుచ్చుకునేది. మీరే ఎక్కువ ఇచ్చుకునేది. ఎందుకంటే ఇచ్చుకునేందుకే మిమ్మల్ని పెట్టుకున్నారు. పెట్టుకున్నందుకు మీకు కొంత ఇచ్చుకున్నారు. కాబట్టి కాంప్రమైజ్ అవ్వాల్సిన ఖర్మ మీకే పడుతుంది. ఈ కళని మీరు ప్రాక్టీసు చేయాలి. సినిమా ఆడకపోతే మీకేం నష్టం రాదు, ఈ రైటర్ నాశనం చేశాడని ఎవరూ అనరు. ఎసైన్ మెంట్ రైటర్ గా  కాన్సెప్ట్ మీది కానప్పుడు, ఇంకేదీ మీది కానపుడు మిమ్మల్నిదోషిగా చూడరు. ఆ వినాశ కారకులు వేరే కళ్ళెదుట కన్పిస్తూంటారు. వాళ్ళ కేరీర్స్ కే ఎసరు రావొచ్చు, రైటర్ గా ఇంకో చోట మీరు చక్కగా రాసుకుంటూ వుంటారు.  

          ఈ స్ట్రగుల్  లో ఒక్కటే మీ ఆయుధం : మీరు పాషన్ తో మీ విశ్వాసాల కోసం నిలబడ్డారే తప్ప,  ఇగోతో కాదని స్పష్టమవుతుంది. ఈ వ్యూహం మీకు అవకాశాలకి దూరం చెయ్యదు, మరింత దగ్గర చేస్తుంది. 

          7. వేటుకు సిద్ధంగా వుండండి 

      సినిమాలు కొలాబరేషన్ మీడియా గనుక అనుకున్నది అనుకున్నట్టుగా జరగక పోవచ్చు. మంచే జరగొచ్చు, చెడైనా దాపురించ వచ్చు. దీనికి మొట్టమొదట దెబ్బ పడేది మీరు అపురూపంగా రాసిన మీ స్క్రిప్టు అనే పవిత్ర గ్రంధం మీదే. మీదే. మీరు ఎసైన్ మెంట్ రైటర్ గా వున్నారంటే, ఎప్పుడైనా మీ స్థానంలో మరొకరు రావొచ్చనీ, లేదా మీరు రాసింది ఎప్పుడైనా పూర్తిగా మారిపోవచ్చనీ తెలిసే మీరు వచ్చారని గుర్తు పెట్టుకోండి. స్క్రిప్టు మారిపోవడమనేది ప్రొడక్షన్  సమయంలో ఒక అనివార్య తంతు. మాటిమాటికీ మీరు ఎన్నో ప్రొడక్షన్ స్క్రిప్టులూ  రాయాల్సి రావొచ్చు. ప్రొడక్షన్ పూర్తయ్యే నాటికి మీరు ఒరిజినల్ గా రాసిన స్క్రిప్టు మీకే కన్పించకపోవచ్చు. 

          ప్రొడక్షన్లో మీరే కాదు, మీతో ఎంతో ఇష్టపడి రాయించుకున్న పాపం ఆ నిర్మాతే ఏమీ చేయలేక చేతులెత్తేస్తారు. ఎవరైనా సరే ప్రొడక్షన్ లో అప్పటి డిమాండ్స్ ని బట్టి తమ డిమాండ్స్ ని వదులుకోవాల్సిందే. ఇంతా చేసి ఇలా ఆత్మహత్య చేసుకోవడానికా నేను రాశానూ అని మొహం పెట్టి కూర్చోకండి. మీ ఆత్మహత్యతో జీవించి వున్న రైటర్స్ పరిస్థితులేమీ బాగు పడిపోవు. మీకు విగ్రహం పెట్టి జయంత్యుత్స వాలు జరుపుకోరు. ఇగోతో మీరిక్కడ ఒక్క క్షణం కూడా మనశ్శాంతితో వుండలేరు, పైగా ఇతరులకి దూరమైపోతారు. పాషన్ తో మీరు ప్రశాంతంగా వుండగల్గుతారు, నల్గురికీ దగ్గరవుతారు. 

          ఈ పై ఏడడుగుల్నీ  ఆచి తూచి వేస్తూ మీ నడక సాగించినట్టయితే, మీ కెరీర్ కే ఢోకా వుండదు. నిజానికి రైటర్ గా మీకు అవకాశం రావడమే గొప్ప. అవకాశాల కోసం ఏళ్లతరబడి ప్రయత్నించే ఎందరో  రైటర్లకి కాకుండా ఈ అవకాశం మీకు దక్కింది. మీరెంతో అదృష్టవంతులు. ఇంత గొప్ప సినిమా అవకాశంతో మీ స్నేహితుల్లో, మీ బంధువర్గంలో మీరు సగటు మనిషి నుంచి ప్రత్యేక వ్యక్తి స్థాయికి ఎదిగారు. అందుకని అవకాశాన్ని ప్రేమించండి, పరిస్థితుల్ని ద్వేషించకండి.


-ఏజెన్సీస్
http://www.cinemabazaar.in