డార్క్ మూవీ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు!

కథ

          టెక్సాస్ లో బార్ యజమాని మార్టీ, భార్య దెబ్రా, వర్కర్ రే, ఓ ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ విస్సర్ లమధ్య జరిగే నేర కథ ఇది. నైతిక విలువలు లేని, స్వార్ధాలూ విశ్వాస ఘతాలు, వెన్ను పోట్లూ పొటమరించిన చీకటి మనుషుల ఎత్తుగడలివి. ఎప్పుడూ మూడీగా వుండే భర్త మార్టీ తో విసిగి,  రే తో శారీరక సంబంధం పెట్టుకుంటుంది దెబ్రా. మార్టీ అనుమానించి ఆధారాలు సేకరించమని విస్సర్ ని కోరతాడు.  విస్సర్ ఒక మోటెల్ లో వాళ్ళ పడగ్గది దృశ్యాలు ఫోటోలు తీసి మార్టీకి చూపించి జోకులేస్తాడు. మార్టీ అహం దెబ్బ తిని, డబ్బు మొహాన కొట్టి మళ్ళీ రావద్దంటాడు.
          అటు దెబ్రాని తీసుకుని  తన ఇంటికెళ్ళి పోతాడు రే. వెళ్ళిపోతూ మ్యారేజ్ డేకి మార్టీ  గిఫ్టుగా ఇచ్చిన రివాల్వర్ని  తీసుకుని వెళ్ళిపోతుంది దెబ్రా.

          ఆతర్వాత జీతం డబ్బుల కోసం మార్టీ దగ్గరికొస్తాడు రే. కుతకుత లాడిపోతున్న మార్టీ,  ఎప్పుడో  డిస్మిస్ చేశాను పొమ్మంటాడు. దెబ్రా తో దెబ్బ తిని ఛస్తావని హెచ్చరిస్తాడు. మళ్ళీ ఈ ఛాయల కొస్తే చంపేస్తానంటాడు.

          దెబ్రా రే ఇంట్లో వుందని ఫోన్ చేసి తెలుసుకున్న మార్టీ, రే ఇంటికి  వెళ్లి   దెబ్రా మీద దాడి  చేసి గాయపడి వెళ్ళిపోతాడు. ఇక లాభం లేదని డిటెక్టివ్ ని విస్సర్ ని ఆశ్రయిస్తాడు. వాళ్ళిద్దర్నీ చంపెయ్యమని కోరతాడు.

            ఇలా ఒప్పుకున్న పని ప్రకారం డిటెక్టివ్ విస్సర్ వాళ్ళిద్దర్నీ చంపాడా లేదా? ఆ మృతదేహాల ఫోటోలు చూసిన మార్టీన్ ఏమయ్యాడు? హంతకుడైన విస్సర్ ఏ శిక్ష అనుభవించాడు? ఇందులో దెబ్రా రివాల్వర్ ఏ పాత్ర వహించింది? దొరికిపోవడానికి విస్సర్ ఏఏ ఆధారాలు వదిలాడు?...ఇవన్నీ ఒక పథకం ప్రకారం సాగే కథనంలో వెల్లడవుతాయి.

          ముందుగా ఈ కథ ఎలా స్క్రీన్ గా రూపొందిందో, స్క్రీన్ ప్లేలో  మూడు విభాగాలుగా వుండే బిగినింగ్ - మిడిల్ - ఎండ్ లు ఎలా నిర్మాణమయ్యాయో చూద్దాం. బిగినింగ్ విభాగాన్ని వన్ లైన్ ఆర్డర్ గా చూస్తే  13 సీన్లున్నాయి. అవి : 

          1. డిటెక్టివ్ విస్సర్ వాయిసోవర్ తో ప్రారంభం. టెక్సాస్ పరిసర ప్రాంతాల నిస్సార భూభాగాలని చూపిస్తూ విస్సర్ స్వగతం.
          2. రాత్రివేళ  వర్షంలో ప్రయాణిస్తూ ఎబ్బీ , రే లు ఒక మోటెల్ కి చేరుకోవడం.
            3. మోటెల్ లో ఎబ్బీ , రే లు శృంగారంలో పాల్గోవడం.
          4. డిటెక్టివ్ విస్సర్ ఆ ఫోటోలని మార్టీకి చూపించి డబ్బు తీసుకుని పోవడం.
          5. బార్ లో మార్టీ బార్ టెండర్ గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో విచిత్రంగా ప్రవర్తించడం.          

           6. ఎబ్బీ  రివాల్వర్ తీసుకుని మార్టీ ఇంటినుంచి రే తో వెళ్ళిపోవడం.
          7. రే బార్ కెళ్ళి జీతం డబ్బులు అడిగి మార్టీ ని రెచ్చ గొట్టడం.
          8. మార్టీ ఇంటి కెళ్ళకుండా బార్లోనే వుండిపోవడం, రే ని రానివ్వద్దని బార్ టెండర్ కి చెప్పడం.
          9. రే తో వుంటున్న ఎబ్బీ  అతను మూడీగా వుండడం చూసి వేరే పడుకోవడం.
          10. బార్ లో మార్టీ దీర్ఘాలోచనలో వుండడం.
          11. మధ్యరాత్రి తన దగ్గరికి వచ్చిన దెబ్రాని చూసి రే మెత్త బడడం.
          12. ఉదయం మార్టీ వచ్చి ఎబ్బీ  మీద దాడికి విఫలయత్నం చేయడం.
          13. దెబ్రా-రేలని  చంపెయ్యమని మార్టీ విస్సర్ ని కోరడం.

***

          పై ఆర్డర్ ని ఈ లింక్ ని ఇక్కడ క్లిక్ చేసి ఒరిజినల్ స్క్రీన్ ప్లే కాపీలో సరిచూసుకోవచ్చు. స్క్రీన్ ప్లేలో ఈ బిగినింగ్ విభాగాన్ని డౌన్ లోడ్ చేసుకుని దగ్గర వుంచుకుని, సినిమాకూడా చూసి, అప్పుడు స్టడీ కెళ్తే బావుంటుంది. హాలీవుడ్ స్క్రీన్ ప్లేలని పైపైన చదివెయ్యకుండా, మనసు పెట్టి  స్టడీ చేయాలి. అలా స్టడీ చేసినప్పుడు, ఈ స్క్రీన్ ప్లే కాపీలో హైలైట్ చేసిన అంశాలు కథనంలో నిగూఢ అర్థాలని ఇస్తున్నట్టు అర్ధమవుతుంది. సాధారణంగా తెలుగు స్క్రిప్టుల్లో (డైలాగ్ వెర్షన్స్ లో) పేజీలో ఎడమ వైపు వివరం, వర్ణన, యాక్షన్లు, రియాక్షన్లు, పాత్రల పేర్లు రాసి, కుడి  వైపు ఆ పాత్రల పేర్ల కెదురుగా డైలాగులు రాస్తారు. మద్రాసులో వున్నప్పుడు ఒకానొక దర్శకుడు ఇలా రాసిచ్చిన సీన్ పేపర్ని నిలువునా మధ్యకి చించి, డైలాగులతో కూడిన కుడి భాగం వుంచుకుని;  వివరం, వర్ణన, యాక్షన్లు, రియాక్షన్లు వగైరా వుండే కుడి భాగాన్ని అవతలకి విసిరేవాడట. అంటే రచయిత ఏం రాస్తాడో డైలాగులు రాసుకోవాలేగానీ, ఎడం పక్క డైరెక్షన్ నేర్పుతూ రాస్తే మాత్రం  మర్యాద దక్కదని చెప్పడమన్నమాట. రెగ్యులర్ కమర్షియల్ సినిమాల స్క్రిప్టుల్లో లెఫ్ట్ లో ఏమీ రాయకున్నా డైలాగులు పట్టుకుని తీసేయొచ్చు నిజానికి. ఎందుకంటే లెఫ్ట్ లో రాసే వివరం, వర్ణన, యాక్షన్, రియాక్షన్లు రోటీన్ గానే వుంటాయి :

          నవ్వుతూ-  రాధ :  నన్ను ప్రేమిస్తున్నావేంటీ గోపీ?
          ఏడుస్తూ –  గోపి :  అవును కదా రాధా,  ప్రేమించ కూడదా?
          రాధ ఒక్కటి పీకింది.
          గోపి పరుగెత్తాడు. 

          ...ఇలా రెగ్యులర్ కమర్షియల్ సినిమాలకి మొక్కుబడిగా  లెఫ్ట్ రాస్తే సరిపోతుంది. కానీ నోయర్ జానరైన డార్క్ మూవీస్ కి ఇలా రాస్తే తేలిపోతుంది. డార్క్ మూవీస్ దృశ్యాల్లో నిగూఢార్ధాలుంటాయి. అవికూడా కథ చెపుతూంటాయి, పాత్రల్ని చెపుతూంటాయి.  అందుకే డార్క్ మూవీస్ కళాత్మకమైనవి- నిజమైన వ్యాపారాత్మక కళ. ఈ నిగూఢార్ధాలు ఏఏ ఎలిమెంట్స్ ద్వారా వ్యక్తమవుతాయో గత ‘డార్క్ మూవీ ఎలిమెంట్స్ ఒక ఆర్టు’ అన్న వ్యాసంలో తెలుసుకున్నాం : 

          1. చారుస్కూరో లైటింగ్, 2. హై కాంట్రాస్ట్ , లాంగ్ షాడోస్, 3. డీప్ ఫోకస్, 4. ఎక్స్ ట్రీం హై, ఎక్స్ ట్రీం లో- యాంగిల్స్, 5. టైట్ క్లోజప్స్, 6. కాంప్లెక్స్ షాట్స్, 7. కాంప్లెక్స్ మీసాన్సెన్ షాట్స్, 8. ఎసెమెట్రికల్ కంపోజిషన్, 9. బార్స్, డయాగోనల్, ఫ్రేమ్స్ వితిన్ ఫ్రేమ్స్, 10. లాంగ్ ట్రాక్ షాట్స్, 11. అబ్ స్క్యూర్ సీన్స్, 12. డచ్ యాంగిల్స్, ఇన్వర్టెడ్ ఫ్రేమ్స్, 13. వాటర్ అండ్ రిఫ్లెక్షన్స్, 14. మిర్రర్స్, 15. మోటిఫ్స్ మొదలైనవి.

        కోయెన్ బ్రదర్స్ స్క్రీన్ ప్లే రాస్తున్నప్పుడే పై ఎలిమెంట్స్ లో చాలా వాటితో నిగూఢార్ధాలు సూచిస్తూ-  మన భాషలో చెప్పుకోవాలంటే ‘లెఫ్ట్’ రాశారు.  కొన్ని నిగూఢార్ధాల్ని స్క్రీన్ ప్లేలో  రాయకపోయినా, చిత్రీకరణలో కనబర్చారు. సినిమాలో వీటిని చూడొచ్చు. కాబట్టి డార్క్ మూవీస్ కి లెఫ్ట్ రాయడమంటే వివరం, వర్ణన, యాక్షన్, రియక్షన్లే, కాదు- విధిగా నిగూఢార్ధాలు కూడా రాసుకుని చిత్రీకరించడమన్నమాట. ఈ శతాబ్దం ప్రారంభం నుంచీ తెలుగు సినిమాలకి రచయితల్లేరు. దర్శకులే రచయితలయ్యారు. ఒకవేళ డార్క్ మూవీస్ అంటూ తీస్తే, వాటికి  కథ,  మాటలు అందించే రచయితలే వుంటే, ఆ రచయితా దర్శకుడూ కొట్టుకుని ఎవరి దారిని వాళ్ళు వెళ్ళిపోతారు. ఎందుకంటే రచయిత రాసిన నిగూఢార్ధాలకి బుర్ర తిరిగిపోతుంది దర్శకుడికి. అదృష్టవశాత్తూ డార్క్ మూవీస్ కథ, మాటలు, స్క్రీన్ ప్లే వగైరా వగైరా రాసే రచయితల్లేరు, వుండబోరు కాబట్టి- ఈ పరిస్థితి తలెత్తదు. దర్శకుడే రాసుకుంటున్నప్పుడు నిగూఢార్ధాల భారం తలెత్తుకోక తప్పదు. అప్పుడే దర్శకుడు ఎంత సత్తా గల రచయితో బయటపడతాడు. దర్శకుడు మొదట నిరంతర పాఠకుడు, చేయితిరిగిన రచయితా  అయినప్పుడే సత్తాగల దర్శకుడవగలడు. 

          దర్శకుడు నీలకంఠ తీసిన ‘షో’ డార్క్ మూవీ కాదు. అయినా అందులో చాలా నిగూఢార్ధాలుంటాయి. ఇవి నడుస్తున్న కథనే పరోక్షంగా చెపుతూంటాయి. ఒకసారి ఇదే విషయం ఆయన దృష్టికి తెస్తే నమ్మలేకపోయారు. నిగూఢార్ధాలున్నాయన్న సంగతే ఆయనకి తెలీదు. తెలియని స్పిరిచ్యువల్ ఫోర్స్  ఏదో అలా చేయించి నట్టుంది. జాతీయ స్థాయిలో ఉత్తమ స్క్రీ ప్లే అవార్డునందుకున్నారు. 

      కాబట్టి కోయెన్ బ్రదర్స్ సీనులో - The car behind them waiting, patiently. Rain drifts down past its headlights- అని రాశారంటే దీనికి అర్ధాలున్నాయి. వెనక ఆగిన కారు ఓపిగ్గా ఎదురు చూస్తోందంటే, అది కథని లేదా పాత్రని చెప్పే సింబాలిజం. హెడ్ లైట్ మీదుగా వర్షం నీళ్ళు ధారాపాతంగా పారుతున్నాయంటే అర్ధం- అలా  చూస్తున్న వ్యక్తి  కళ్ళకి భ్రమాజనిత జగత్తు తెరలు కట్టేస్తోందన్నమాట. ఎదర తన భవిష్యత్తు అస్పష్టంగా వున్నప్పటికీ తెలుసుకోకుండా ప్రయాణిస్తున్నాడన్న మాట. కథకి, పాత్రలకి అర్ధాన్నందించకుండా దేన్నీ వృధాగా చూపించరు డార్క్ మూవీస్ దర్శకులు. ఫ్రేముల్లో ఏది కన్పించినా ఉద్దేశపూర్వకంగానే వుంటాయి. ఇందుకే ప్రఖ్యాత విమర్శకుడు రోజర్ ఎబర్ట్,  The genius of "Blood Simple" is that everything that happens seems necessary― అని ప్రస్తుతించాడు.
          ఇప్పుడు ఈ దృష్టితో పై లైన్ ఆర్డర్ లో బిగినింగ్ విభాగపు సీన్లు ఎలా విస్తరించుకున్నాయో (ట్రీట్ మెంట్) ఒక్కొక్కటీ తీసుకుని చూద్దాం...

                                              ***

     బిగినింగ్ విభాగం బిజినెస్ ప్రకారం ఇక్కడి సీన్లలో జానర్ వ్యక్తమయ్యే నేపధ్య వాతావరణాన్ని ఎస్టాబ్లిష్ చేస్తూ, దాని కనుగుణమైన పాత్రల్ని పరిచయం చేస్తూ, సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పన చేసుకొస్తూ,  ఆఖర్న సమస్యని ఏర్పాటు చేయడం (ప్లాట్ పాయింట్ 1) అని తెలిసిందే. ఈ నాల్గు స్క్రిప్టింగ్ టూల్స్ ఎలా వర్కౌట్ అయ్యాయో చూద్దాం...

          1. ఒక వాయిసోవర్ తో ప్రారంభం. టెక్సాస్ పరిసర ప్రాంతాల నిస్సార భూభాగాలని చూపిస్తూ విస్సర్ స్వగతం.

          డార్క్ మూవీస్ ని  వాయిసోవర్ తో ప్రారంభించడం ఒక తప్పనిసరి తంతులా వుంది హాలీవుడ్ కని గతంలో చెప్పుకున్నాం. అంటే డార్క్ మూవీస్ ని  కవితాత్మకంగా కూడా చూపించడమన్నమాట. తెలుగుకి ఇది లేకపోయినా డార్క్ మూవీ జానర్ మర్యాద దెబ్బతినదని చెప్పుకున్నాం.         

          టెక్సాస్ పరిసర ప్రాంతాల నిస్సార భూభాగాలని చూపిస్తూ వేసిన ఈ స్వగతంలో అతను- ఈ ప్రపంచమంతా ఫిర్యాదుదార్లతో నిండి వుందంటున్నాడు. ఏదీ ఒక గ్యారంటీతో రాదని గుర్తించాలంటున్నాడు. పోప్ అయినా, అమెరికా అధ్యక్షుడైనా, ఇంకెవరో మాన్ ఆఫ్ ది ఇయర్ అయినా కూడా వాళ్లకి ఏదో ఒకటి బెడిసి కొడుతుందని అంటున్నాడు. పోనీ పక్కింటి వాడితో నీ గోడేమిటో చెప్పుకో,  వాడు జంప్ అవకపోతే చూడమంటున్నాడు. రష్యాలో పరస్పరం సహకరించుకునేట్టు చట్రంలో బిగించారనీ, అది వాళ్ళ సిద్ధాంతమనీ, కానీ టెక్సాస్ గురించి తనకి తెలిసింది వేరనీ అర్ధోక్తిలో ఆపుతున్నాడు...

          ఈ స్వగతం ఇంకా మనకి వెల్లడి కాని పాత్ర పలుకుతోంది.  సాధారణంగా స్వగతం ప్రధాన పాత్రదే అయివుంటుంది. ఈ ప్రధాన పాత్రని కోయెన్ బ్రదర్స్ అప్పుడే వెల్లడి చేయకుండా దాచిపెట్టి, మొదట స్వగతం ద్వారా కాన్సెప్ట్ ని ఏర్పాటు చేస్తున్నారు. ఈ కాన్సెప్ట్ మీద దృష్టి కేంద్రీకరించేలా, ఆలోచింపజేసేలా చేస్తున్నారు. ఏమిటా కాన్సెప్ట్? నీ దగ్గరికి అవసరం కొద్దీ వచ్చిన వాణ్ణి నీ అవసరాలకి వాడుకుని విసిరేయ్- లాభపడు అని. పోప్ అయినా, అమెరికన్  ప్రెసిడెంట్ అయినా, ఇంకెవరైనా ఇలా నమ్మి దెబ్బతినే వారేననీ. ఎవడూ ఎవడి గోడూ ఆలకించడనీ, ఫిర్యాదులు చేసే వాళ్ళంతా ఒఠ్ఠి ఫూల్స్ అనీ. 

          ప్రధాన పాత్ర ఇలాటి మనస్తత్వంతో వుందంటే ఎంత కన్నింగ్ అయుంటుందో అర్ధమవుతోంది. అంటే ఈ కన్నింగ్ పాత్రతో కథ చూడ బోతున్నామన్నమాట- ఎవరా కన్నినింగ్ పాత్ర?  ఇతడికి గోడు చెప్పుకోవడానికి ఎవరు రాబోతున్నారు? ఆ ఫిర్యాదిని తన అవసరాలకి వాడుకుని ఇతనెలా లాభపడ బోతున్నాడు? టెక్సాస్ గురించి తనకింకేదో  తెలుసనీ పాయింటు కొస్తున్నాడు- ఏమిటది? ఈ ప్రశ్నలన్నిటినీ సంధిస్తూ స్వగతంతోనే  కథలోకి వెళ్ళిపోయారు కోయెన్ బ్రదర్స్. 

          కోర్టులో న్యాయమూర్తి వుంటాడు. ఆయన ఛాంబర్ లోంచి బెంచి మీదికి రాగానే క్షణం ఆలస్యం చేయకుండా, బెంచి క్లర్కు కేసు ఫైలు అందించి కక్షి దార్లని పిలుస్తాడు.న్యాయమూర్తి  వెంటనే విచారణ చేపడతాడు. అంతే గానీ, న్యాయమూర్తి బెంచి మీదికి వచ్చి కూర్చుని, తీరిగ్గా బెంచి క్లర్కుతోనో, టైపిస్టుతోనో కబుర్లాడుతూ వుండడు. ఐదో పదో నిముషాలు అలా రిలాక్సయి అప్పుడు కేసు పిలవమనడు. సరీగ్గా ఇలా కోయెన్ బ్రదర్స్ సినిమా ఓపెన్ కాగానే క్షణం వృధా చేయకుండా కథని చేపట్టారు స్వగతంతో.

***

       2. రాత్రివేళ  వర్షంలో ప్రయాణిస్తూ ఎబ్బీ,  రే లు ఒకమోటెల్ కి చేరుకోవడం..

          స్వగతం చివర్లో టెక్సాస్ ని ప్రస్తావించి లీడ్ ఇచ్చారు. దాని ప్రకారం టెక్సాస్ శివారు రోడ్ల మీద వర్షపు రాత్రి సీను ఓపెనైంది. వర్షపు జల్లు చేస్తున్న సవ్వడి, ఆ నీటిని వాహనాల టైర్లు గిలక్కొడుతున్నట్టు శబ్దం...ఈ ఓపెనింగ్ తో వర్షాన్నీ, వాహనాలనీ ప్రతీకాలంకారాలు (మెటఫర్స్) గా చూపిస్తున్నారు. వర్షం ఇక్కడ అస్పష్టతకి నిదర్శనం. ఎదర ఏముందో కన్పించని ప్రపంచాల్లోకి ఆ అస్పష్టతని గిలక్కొట్టేస్తూ దూసుకుపోవాలని ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఎవరు? అదీ చూద్దాం. 

          మొదట పై వాతావరణ పరిస్థితుల నేపధ్యంలో అదే స్వగతం చివరి భాగం పూర్తవుతుంది...ఇక్కడ (టెక్సాస్ లో) నీ బతుకు నువ్వే బతకాలని అంటున్నాడు ఇంకా వెల్లడి కాని కన్నింగ్ ఫెలో. ఇదీ టెక్సాస్ గురించి అతడి డిఫరెంట్ నిర్వచనం.

          ఈ స్వగతం ఈ సీనులోకి పారిందంటే అతనిక్కడే వున్నాడా? కారులో ఇద్దరు పోతూంటారు. వాళ్ళ  వెనుక భాగమే చీకట్లో నీడలా కన్పిస్తూంటుంది. డ్రైవింగ్ సీట్లో పురుషుడు, పక్క సీట్లో స్త్రీ అన్నట్టు వుంటారు. వాళ్ళ మాటలు సాగే విధానాన్ని ఎస్టాబ్లిష్ చేశారు (స్క్రిప్టులో హైలైట్ చూడండి).  వాళ్ళ సంభాషణకి అప్పుడప్పుడు ఎదరొచ్చే వాహనాల హెడ్ లైట్లు, పక్క నుంచి దూసుకెళ్ళే  ఆ వాహనాల చప్పుడూ విఘాతం కల్గిస్తూంటాయి. మంచి  విషయాలు మాట్లాడుకుంటే ఇలా జరగదేమో, చెడు సంగతులు చెప్పుకుంటున్నందుకు ఇలా ప్రకృతి డిస్టర్బ్ చేస్తోంది కాబోలు. దీనికి కాంట్రాస్ట్ గా,  వీండ్ షీల్డ్ మీద వర్షపు జల్లుని పారద్రోలుతున్న వైపర్స్ నుంచి వస్తున్న శబ్దం జోకొట్టి నిద్ర పుచ్చేట్టు వుందట! చెత్త ఆలోచనలు మాని నిద్రపొండని!

          అంత చెత్తగా ఎలా వున్నాయి మాటలు? హాల్ఫ్ వేలో ఆమె మొదలెడుతూ చెప్పే మొటది మాట- మా ఆయన మా ఫస్ట్ మ్యారేజ్ డేకి రివాల్వర్ గిఫ్టిచ్చాడని!

          వెంటనే కట్టి పడేసే సీను ఇది ఈ డైలాగుతో. ప్రేక్షకుల బద్ధకం మీద గురి చూసి కొట్టారు. మా ఆయన రివాల్వర్ గిఫ్టిచ్చాడనే ఓపెనింగ్ డైలాగు చాలా  తీవ్రమైన విషయం  కథకి సంబంధించి. ‘ఏం గోపీ, మాట్లాడవే? నా మీద కోపమా?’ అని  టెంప్లెట్  చొప్పున చాదస్తంగా బద్ధకంగా మొదలెడితే, బాధిత ప్రేక్షకుడు స్మార్ట్ ఫోన్ తీసి షార్ట్ ఫిల్మ్ చూడ్డం  మొదలెడతాడు- అలా లేదిక్కడ.   

          పైగా ఆమె పలికే  ఆ ఒక్క డైలాగుతో వీళ్ళిద్దరూ భార్యా భర్తలు కాదనీ, పెళ్లి కాని జంట కూడా కాదనీ, వీళ్ళది ఎఫైర్ అనీ నస పెట్టకుండా, టైం వెస్ట్ చేయకుండా తేలిపోతోంది.  

          మా ఆయన నా  మీద రివాల్వర్ని వాడక ముందే నేను వెళ్లి పోవాలనుకుం
టున్నాను-  నువ్వెలా భరిస్తున్నావో ఆయన్ని- అంటుంది.

          ఈ మాటల్లో అర్జెన్సీ వుంది. ఇంకాలస్యం చేయకుండా జంప్ అవుదామంటోంది. కథనం ఎక్కడేసిన గొంగళిలా వుండక, చకచకా కథని ముందుకి నడిపిస్తోంది ఇలాటి డైలాగులతో. ఇక – నువ్వెలా భరిస్తున్నావో ఆయన్ని అనడం,  మనం బద్ధకంతో నిద్రపోకుండా తొడపాశం పెడుతోంది. ఆమె భర్తని ఇతనెందుకు భరిస్తున్నాడు?- అన్న ప్రశ్న మనల్ని దిగ్గున లేచి చూసేలా చేస్తోంది.

          అప్పుడతను అంటాడు-  నేను వాడి పెళ్ళాన్ని కాదు, ఉద్యోగిని - అని.
          ఈ మాటతో కథ ఇంకాస్త రివీల్ అయింది. భర్త దగ్గర పని చేస్తున్న ఇతను భార్యతో ఎఫైర్ పెట్టుకున్నాడన్న మాట. ఏ జాతి పాత్రలో తెలిసిపోతోంది. ఇక ఈ నేపధ్యానికి తగిన సమాచారమిచ్చే వాళ్ళ సంభాషణ మరింత సాగుతున్నప్పుడు, ఈ సీనులో మార్పుని తెస్తూ ఒక సందడి మొదలవుతుంది. స్క్రిప్టులో 2, 3 పేజీల్లో హైలైట్స్ చేసిన అంశాల్ని గమనిస్తే, ఒక కారు దూసుకెళ్తుంది, ఇంకోసారి ఇంకో కారు దూసుకెళ్తుంది. మాటల  మధ్యలో ఇంకోకారూ దూసుకెళ్తుంది. ఎందుకో ఆమె కారాపెయ్య మంటుంది. సడెన్ బ్రేకేసి ఆపేస్తాడు. వెనక వస్తున్న ఓ కారు దగ్గరగా వచ్చేసి సడెన్ బ్రేకుతో ఆగిపోతుంది. 

          ఇప్పుడు ఆ ముందు వెళ్ళిన మూడు  కార్ల అంతరార్ధమేమిటి?  వెనుక ఆగిపోయిన నాల్గో  కారు నిగూఢార్ధమేమిటి? 

          ఎవరైనా చెప్పగలరా?  ఇదీ డార్క్ మూవీస్ స్క్రీన్ ప్లేస్ తో వుండే ఎంజాయ్ మెంటు. బుద్ధి వికాసానికి డార్క్ మూవీస్, జంతు విన్యాసాలకి మాస్ మూవీస్. 

          గత సీనులోంచి ఈ సీను మొదట్లోకి స్వగతం చెప్పుకుంటూ ఒకడొచ్చాడు గుర్తుందిగా?  ఈ వర్షంలో ఈ రోడ్ల మీద వాడి వాయిస్ విన్పించి వాడెక్కడికి వెళ్ళాడు కన్నింగ్ ఫెలో? ఎక్కడికీ వెళ్ళకూడదు- వాయిస్ విన్పించిందంటే ఇక్కడికే వస్తూండాలి.  ఆ రాకకి నాందీ ప్రస్తావనగానే  మొదటి మూడు కార్లు దూసుకెళ్లే హడావిడి అన్న మాట. ఈ సింబాలిజంతో  ప్రమాదమేదో ముంచు కొస్తోందని ( ఫోర్ షాడోయింగ్) ఆ సీక్రెట్ లవర్స్ కి సూచించడమన్నమాట. వాళ్లింకా తెలుసుకునే స్థితిలో లేరు. కానీ ప్రేక్షకులకి గుబులు మొదలైంది.

          వెనక నాల్గో కారు అలాగే ఆగివుంది. అప్పుడు ముందు కార్లో వున్నతను వెనక్కి చూస్తాడు. వెనక కారు హెడ్ లైటు అతడి మొహం మీద పడి, ఇప్పుడతను  మొట్ట మొదటి సారిగా మనకి రివీలవుతాడు. ఇంకో విధంగా అతడి ముఖం మనకి కనపడే వీలుందా? లేదు, అంత  సేపూ ముందు నుంచి అప్పుడప్పుడు హెడ్ లైట్లు పడుతున్నా రివీల్ చేసే అవకాశం లేదు దర్శకులకి. ప్రయాణిస్తున్న కారు ఫ్రంట్ షాట్లు తీసి వాళ్ళ మొహలని చూపించేసే చవకబారు తనానికి పాల్పడలేదు. ఇల్లాజికల్ గా షాట్లు తీయలేదు. 

          దర్శకులు  మనల్ని కారు వెనుక సీటులో కూర్చోబెట్టి సీన్లో ఇన్వాల్వ్ చేస్తూ, ఆ పాయింటాఫ్ వ్యూలో చీకట్లో వాళ్ళని వెనకనుంచి చూపిస్తూ వచ్చారు. మనం కారు దిగి పోయి ఫ్రంట్ కెళ్ళి వాళ్ళెవరో చూసేసే అవకాశం లేదు కదా? అతని ఫేస్ ఎలావుందో వెనక నుంచి ఇంకో కారు హెడ్ లైటు పడితేనే, అతను వెనక్కి చూస్తేనే అతడి మొహాన్ని ఆ వెలుగులో మనం స్పష్టంగా చూడగలం - కదూ? ఇదే జరిగిందిక్కడ. ఈ స్క్రీన్ ప్లేలో ఏది జరిగినా అదింకో దాన్ని పుట్టిస్తుంది. దర్శకత్వమంటే ప్రధానంగా రచనే. రచనే దర్శకత్వాన్ని పట్టిస్తుంది. రాయడం రాలేదంటే ఆలోచించడం రానట్టే. ఆలోచించడం రానప్పుడు దర్శకత్వమెలా వస్తుంది? కాబట్టి అంతా రాయడం దగ్గరే దర్శకత్వం చేసేశారు కోయెన్ బ్రదర్స్. ఒక రెండొందల పేజీల తెలుగు సినిమా స్క్రిప్టుని రెండు గంటల్లో చదివేసి అభిప్రాయం చెప్పేయవచ్చు. తొంభై పేజీల కోయెన్ బ్రదర్స్ స్క్రీన్ ప్లే చదవడానికే పది రోజులు పట్టింది. ఓ రెండు పేజీలు  చేదివితే ఆ రెండు పేజీలు  వెంటాడుతూ మూడో పేజీకి వెళ్ళలేకపోతున్నాం.

          కారు డ్రైవ్ చేస్తున్నతను ఇలా మనకి తెలిశాక, అతను పక్క సీట్లో వున్నామెతో ‘ఎబ్బీ?’ అంటాడు. 

          ఇతనెవరో ముఖాన్ని రివీల్ చేశారు, కానీ పేరు చెప్పలేదు; ఆమె పేరు ఇతని చేత చెప్పించారు, కానీ ఆమె ముఖాన్ని రివీల్ చేయలేదు దర్శకులు. ఇంటరెస్టింగ్ ప్లే ప్రేక్షకుల మైండ్ తో. 

          ఇప్పుడు వెనుక కారుని చూస్తే,  అదలాగే ఆగి వుంటుంది హెడ్ లైట్లతో. ఓపిగ్గా వేచివుందనీ,  హెడ్ లైట్ మీదుగా వర్షపు నీళ్ళు పారుతూంటాయనీ రాశారు దర్శకులు. ఈ రెండూ కారులో కనిపించకుండా వున్న వ్యక్తి గురించిన విషయాలే.  దీని నిగూఢార్ధం ఇతను మనం ఎదురుచూస్తున్న కన్నింగ్ ఫెలో అయితే ఇతడికి ఓపిగ్గా వేచి చూసే లక్షణమెందుకు? ఎవరితను? ఇకపోతే, హెడ్ లైట్ మీద వర్షపు నీళ్ళు పారడమన్నది ఎదర ఇతడి భావిజీవితం అస్పష్టంగా వుందని చెప్పడమే. ఆల్రెడీ ముందు కారులో ప్రయాణిస్తున్న వాళ్ళిద్దరి జీవిత ప్రయాణం అస్పష్ట గమ్యంతోనే  వుందని,  ఇంత సేపూ చూపిస్తూ వచ్చిన ఎదురద్దం మీద వర్షపు జల్లు చెప్తూనే వుంది. 

      అప్పుడతను అడుగుతాడు, ఆ కారు నీకు తెలుసాని. తెలీదంటుంది. మరెందుకాపావంటే, తెలీదు- నేను పొరపాటు చేస్తున్నానేమో అన్పిస్తోందని అంటుంది...

          సిక్స్త్ సెన్స్ ఇది. ఆమె మనసు ఈ సంబంధం పట్ల క్షణకాలం కీడు శంకించి వుండొచ్చు. పక్క నుంచి కార్లు ఎడాపెడా పోతూంటే కారాపెయ్యమంది. చూస్తే వెనకాల వస్తున్న కారుని ఆపేసినట్టయ్యింది. ఈ వెనకే దురదృష్టం వెన్నాడుతోందని ఆమెకీ అతడికీ తెలీదు!

          ఈ దురదృష్టాన్ని గమనించకుండా, ఆ వెనక ఏమిటది?-  అంటుంది. అతను చూసి – మోటెల్ అంటాడు. వెనకాలే  వెన్నాడుతున్న దురదృష్టం వేచి వుంది. తనేమో ఆ వెనకాలే వున్న మోటెల్ కి పోదామని సూచిస్తోంది. ఎంత ఐరనీ ఇది. భర్త కన్నుగప్పి ఎఫైర్ నడిపిస్తున్న ఈమె,  సాక్షాత్తూ  వెనకే వున్న దురదృష్టాన్ని చూసుకోకుండా, పడక మీదికి ఆహ్వానిస్తోంతడ్ని!

          ఇప్పుడే మొదటిసారి అతణ్ణి పేరు పెట్టి పిలవడంతో అతడి పేరు ‘రే’  అని తెలుస్తుంది. రే ఫేస్ ని ఇందాక మనకి హెడ్ లైట్లో రివీల్ చేసిన దర్శకులు,  ఇక వెనకనుంచి పడుతున్న అదే  హెడ్ లైట్లో, ఆమె ఫేస్ ని పాక్షికంగా ఎడం వైపే చూపిస్తూంటారు (ఆమె ఎడం వైపు తిరిగి మాట్లాడు తున్నప్పుడు ఎడమ చెంప మీదే ఫోకస్ పడుతుంది). ఇదామె పైకి ప్రియుడితో ఇలా ప్రకాశిస్తోందనీ, లోపల భర్తని అటు చీకట్లో వుంచిందనీ అర్ధంతో వుంది. 

          ఒక్క సీనులో ఈ రెండు పాత్రల పరిచయాన్ని పరిపూర్ణంగా చేసేస్తూ, ఇక యేం జరగబోతోందన్న  సస్పెన్సుని క్రియేట్ చేశారు. డిటెక్టివ్ రచయిత డషెల్ హేమెట్ కంటే జేమ్స్ ఎం కెయిన్ కి దగ్గరగా సినిమా తీశామని చెప్పుకున్నారు కోయెన్ బ్రదర్స్.

(ఇంకా వుంది)

-సికిందర్
         
         

         

స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు!

          The genius of "Blood Simple" is that everything that happens seems necessary ―Roger Ebert

          డార్క్ మూవీస్ వ్యాసాల్లో భాగంగా నియో నోయర్  మూవీస్ అయిన ‘టాక్సీ డ్రై వర్’, ‘చైనా టౌన్’ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు  పరిశీలిద్దామనుకున్నాం మొదట.  అయితే ఈ పాత క్లాసిక్స్  కంటే,  మరింత  కాలీన స్పృహతో  ట్రెండీగా వుండే మూవీస్ ని విశ్లేషిస్తే ఉపయోగకరంగా వుండ వచ్చని భావించడం వల్ల, ప్రస్తుతానికి పై రెండు నియో నోయర్స్ ని పక్కన పెట్టాం. మరింత ఆధునికంగా వుంటూ, ఇప్పుడు మనమున్న డిజిటల్ యుగంతో పోటీపడే  సబ్జెక్టులు, సాంకేతికాలూ వుండే నియో నోయర్స్ ని తీసుకోవడం వల్ల ఇప్పుడు వీటిని  ఎలా రాయాలో, ఎలా తీయాలో సులభంగా అర్ధం జేసుకోవడానికి వీలవుతుంది. ఫిలిం నోయర్ అయినా, నియో నోయర్ అయినా హాలీవుడ్ లో అవి  బిగ్ స్టార్స్, బిగ్ డైరెక్టర్స్ కూడా పట్టించుకుంటున్న జానర్  అని గతంలో చెప్పుకున్నాం. కనుక వాటి కథలు, బడ్జెట్లు కూడా ఆ స్థాయిలోనే వుంటాయి. కాబట్టి ‘బ్లేడ్ రన్నర్’, ‘షటర్  ఐలాండ్’ వంటి స్టార్ మూవీస్ కాకుండా, తెలుగు వాతావరణ పరిస్థితులకి తగ్గట్టు లో- బడ్జెట్స్ తీయడానికి హాలీవుడ్ లోనే తీసిన లో- బడ్జెట్స్ ని పరిశీలనకి తీసుకోవడం ఉత్తమం.

          ఈ రీత్యా మొట్ట మొదట గుర్తుకొచ్చేవి రెండు మూవీస్ – 1984 లో కోయెన్ బ్రదర్స్ తీసిన ‘బ్లడ్ సింపుల్’, 2005 లో రియాన్ జాన్సన్ తీసిన ‘బ్రిక్’. మొదటిది అడల్ట్ సబ్జెక్టు అయితే, రెండోది యూత్ సబ్జెక్టు. తెలుగులో కావాల్సింది కూడా ఇవే. పిచ్చి పిచ్చి ప్రేమలు, పిశాచాలూ తీసేకన్నా వీటిని తీయడంవల్ల కొంత మార్పు కనపడి, ఇప్పుడు పెరిగిన –ప్రస్తుతానికి తెలంగాణాలో- టికెట్ల ధరలకి ప్రేక్షకులు మొహం చాటేయకుండా వుంటారు. 

       ముందుగా ‘బ్లడ్ సింపుల్’ నేపధ్యం, కథ, ఆ తర్వాత స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు చూద్దాం. ఈ లో- బడ్జెట్ ని తీసుకోవడానికి ఇంకో కారణ మేమిటంటే కోయెన్ బ్రదర్స్ కిది మొదటి సినిమా, నిర్మాతల్లేరు, పెట్టుబడి కోసం కొత్త ప్లాన్ వేశారు, జానర్ కి కట్టుబడి రైటింగ్, టేకింగ్ ల మీద కసరత్తు చేశారు, ఇంకా జానర్ ని స్టడీ చేశారు...ఇవన్నీ తెలుగులో చిన్న సినిమాలు తీసే కొత్తదర్శకులకి మార్గ దర్శకాలవ్వొచ్చు. ఈ కారణం చేత కూడా దీన్ని తీసుకున్నాం. 

          అసలు 1930 లలో మనమింకా భక్త ప్రహ్లాదలు, సతీ సావిత్రులు తీస్తున్న కాలంలో హాలీవుడ్ ఎత్తుకున్న ఫిలిం నోయర్ సినిమాలకి స్ఫూర్తీ, ఆధారం ముగ్గురు రచయితల  డిటెక్టివ్  నవలలే. నోయర్ మూవీస్ అంటే డిటెక్టివ్ మూవీసే వాస్తవానికి. ఆ  ముగ్గురు రచయితలు- జేమ్స్ ఎమ్. కెయిన్ (1892-1977), డషెల్ హేమెట్ (1894-1961), రేమండ్ చాండ్లర్ (1888-1959) లు రాసిన హార్డ్ కోర్ డిటెక్టివ్ నవలలు నోయర్ జానర్ కి ప్రామాణికమయ్యాయి.

        కాబట్టి కోయెన్ బ్రదర్స్ వీటిని చదవడం మొదలెట్టి, డషెల్  హేమెట్ రాసిన నవల్లోంచి స్ఫూర్తి పొంది టైటిల్ అనుకున్నారు. ఆ నవల ‘రెడ్ హార్వెస్ట్’. ఇందులో బ్లడ్ సింపుల్ అన్న పదాన్ని వాడేడు హేమెట్. దీనర్ధం ఉద్రిక్త పరిస్థితుల్ని ఎదుర్కొనే నేరస్థుడి మానసిక స్థితి. ఇదంతా భయంతో కూడుకుని వుంటుంది.  కోయెన్ బ్రదర్స్ కథలో హీరోది కూడా ఈ మానసిక స్థితే. అందుకే దాన్ని టైటిల్ గా పెట్టారు. జోయెల్ కోయెన్, ఎథాన్ కోయెన్ సోదరులిద్దరూ కలిసి స్క్రిప్టు రాశారు డార్క్ మూవీస్ శైలిని దృష్టిలో పెట్టుకుని. కానీ ఈ స్క్రిప్టు నిర్మాత లెవరికీ నచ్చలేదు. తెలుగులో, తమిళంలో ఇప్పుడున్న ట్రెండ్ ఏమిటంటే, షార్ట్ ఫిలిమ్స్ తీసి నిర్మాతలకి చూపించడం, ఆ నిర్మాత దాన్నిబట్టి టాలెంట్ అంచనా కట్టి అవకాశాలివ్వడం, లేదా ఇవ్వకపోవడం. 

       అప్పట్లో కోయెన్ బ్రదర్స్ ఇలా చేయలేదు. సాక్షాత్తూ తీయాలనుకుంటున్న  సినిమా స్క్రిప్టులోనే వున్న హత్యా దృశ్యాన్ని ఫేక్ టీజర్ గా షూట్ చేశారు. కేవలం ఐదు నిమిషాల నిడివి. దీన్ని మూడ్రోజులు  షూట్ చేసి, ఒక ప్రొజెక్టర్ అద్దెకి తీసుకుని ప్రజల ఇళ్ళకి, ఆఫీసులకీ వెళ్లి ప్రదర్శించడం మొదలెట్టారు. వేరే షార్ట్ ఫిల్ములో, డాక్యుమెంటరీలో చూపించికన్విన్స్ చేసే యకుండా- తీయాలనుకుంటున్న స్క్రిప్టులో దృశ్యమే ఎలా తీస్తామో తీసి శాంపిల్ చూపించేసరికి- టకటకా డబ్బులొచ్చి పడ్డాయి. బడ్జెట్ పదిహేను లక్షల డాలర్లు అయితే, ఏడున్నర లక్షల డాలర్లే వచ్చాయి. మిగిలిన మొత్తం చేతి నుంచి పెట్టుకున్నారు. ఆస్టిన్, హుటో, టెక్సాస్ మూడు నగారాల్లో,  ఎనిమిది వారాల్లో షూటింగు పూర్తిచేశారు. మొత్తం కలిపి ఏడు పాత్రలే. పోస్ట్ ప్రొడక్షన్ కి ఏడాదంతా పట్టింది చేతి నుంచి పెట్టాల్సి  వచ్చేసరికి. అప్పుడు అన్నదమ్ముల వయస్సు 27, 24.

          1984లో విడుదలై 39 లక్షల డాలర్లు వసూలు చేసింది. పెట్టుబడి 15 లక్షల డాలర్లు. తెలుగులో చిన్న సినిమాలకి పెట్టిందే రాదుగా? దీంతో కోయెన్ బ్రదర్స్  ప్రఖ్యాత దర్శకులైపోయారు. భారీ బాక్సాఫీసు విజయం సాధించకపోయినా విమర్శకుల మెప్పుపొంది వార్తల కెక్కారు. అమెరికన్ ఫిలిం ఇనిస్టిట్యూట్ వంద ఉత్తమ థ్రిల్లర్స్ జాబితాలో ‘బ్లడ్ సింపుల్’ కి స్థానం దక్కింది. ఆతర్వాత నుంచి క్రైం వేవ్, ఫార్గో, నో కంట్రీ ఫర్ ఓల్డ్ మెన్, అన్ బ్రోకెన్ మొదలైన 27 సినిమాలూ తీశారు. కోయెన్ బ్రదర్స్ ఒక బ్రాండ్ నేమ్ గా మారింది. ‘బ్లడ్ సింపుల్’ మీద ఎందరో మేధావులు పరిశోధనాత్మక వ్యాసాలూ రాశారు. కోయెన్ బ్రదర్స్సినిమాల్లో నటించిన ఇద్దరికి ఉత్తమ నటనకి ఆస్కార్ అవార్డులు వచ్చాయి. 

      ప్రేమలూ పిశాచాలూ తీస్తే ఏమీ రాదు. పైగా థియేటర్లలో పార్కింగ్ వాళ్ళ, కేంటీన్ వాళ్ళ పొట్ట కొట్టడమే. వాళ్ళెలా తిట్టుకుంటూ వుంటారో వింటే తెలుస్తుంది. చిన్న సినిమాలు ఫీల్డు నిండా అందరికీ పనులిస్తున్నాయని సంబరపడితే కాదు, అవతల ప్రదర్శనా రంగంలో అందరి పొట్టలూ కొడుతున్నాయి. మల్టీప్లెక్సుల్లో వేరే సినిమాలు కవర్ చేయొచ్చు. సింగిల్ స్క్రీన్ థియేటర్లలో ఆ ఒక్క అరిగిపోయిన ప్రేమే, ఆ ఒక్క అరిచే పిశాచమే ప్రేక్షకుల్ని రాబట్టాలి. దారితప్పి ఇద్దరో ముగ్గురో ప్రేక్షకులు వస్తున్నారు. నల్లగొండ జిల్లాలోని ఒక ముఖ్య పట్టణంలో ఎడింట్లో నాల్గు థియేటర్లు మూత బడ్డాయి. రెండు ప్రధాన థియేటర్లని కూల్చి మల్టీ స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్, షాపింగ్ మాల్ నిర్మిస్తున్నారు. నూట పది పారా బాయిల్డ్  రైస్ మిల్లులతో పట్టణం కళకళ లాడుతున్నా,  సినిమా బిజినెస్ నిల్. పిశాచాలు ప్రేమలూ వూరూరా ఇదే పరిస్థితి తెచ్చిపెడతాయి.

-సికిందర్
      

రివ్యూ!

దర్శకత్వం : కబీర్ ఖాన్
తారాగణం : సల్మాన్ ఖాన్, సొహైల్ ఖాన్, ఝూ ఝూ, మతిన్ రే టంగూ, ఇషా తల్వార్, ఓం పురి, యశ్పాల్ శర్మ, జీషాన్ ఆయూబ్ తదితరులు
కథ : ‘లిటిల్ బాయ్’ ఆధారం, స్క్రీన్ ప్లే : కబీర్ ఖాన్, పర్వేజ్ షేక్; మాటలు : మనూ రిషీ చద్దా, సంగీతం : ప్రీతమ్, జూలియస్ పకియమ్; ఛాయాగ్రహణం : అసీమ్  మిశ్రా
బ్యానర్ :  సల్మాన్ ఖాన్ ఫిలిమ్స్, కబీర్ ఖాన్ ఫిలిమ్స్
విడుదల : జూన్ 23, 2017
***

        భజరంగీలు సల్మాన్- కబీర్ ఖాన్లు బిగ్ యాక్షన్ వదిలేసి క్యూట్ సెంటిమెంటుతో ‘ట్యూబ్ లైట్’ ని వెలిగించి, వెలుగులు నింపుకుందామనుకున్నారు ఈద్ కి. 1962 లో ట్యూబ్ లైట్ ఒక విలాస వస్తువు. ఇళ్లలోనే వుండేది కాదేమో, స్కూళ్ళల్లో వుండేందుకు వీల్లేదు. గ్రామాల్లో కరెంటే లేదు. అలాంటిది పట్టపగలు స్కూల్లో ట్యూబ్ లైటు వెలిగించబోయారంటే, ఎలాటి హాలీవుడ్ కథని ఎలా తయారుచేశారో అర్ధంజేసుకోవచ్చు. ఎవరికైనా  మంద బుద్ధి వుంటే ట్యూబ్ లైట్ అంటారు. ఇలా అనడం 1960 ల నుంచే మొదలైందా అనేది కూడా ఒక సందేహం. 

          ‘ట్యూబ్ లైట్’  ఎన్నిసార్లు టపటప కొట్టుకున్నా వెలగకపోవడానికి కారణ మేమిటి? సమస్య స్టార్టర్ దా, ఫిలమెంటుదా, చోక్ దా? అసలు 1962 లో లెడ్ బల్బే వెలిగించివుంటే పోయేదా? తెలుగు హీరోలు సంక్రాంతికి వచ్చినట్టు, ప్రతీ రంజాన్ కీ వచ్చే ‘ఈద్’ హీరో సల్మాన్ ఖాన్ సంగతులేమిటో కథలోకి వెళ్లి చూద్దాం...

కథ 

     పర్వతాల మధ్య కుగ్రామం జగత్ పూర్. అక్కడ తల్లిదండ్రులు లేని అన్నదమ్ములు లక్ష్మణ్ (సల్మాన్), సోహైల్ (భరత్) లు. అనాధాశ్రయం నిర్వాహకుడు బన్నే చాచా (ఓంపురి) చేరదీసి పెంచుతాడు. కానీ లక్షణ్ కి వయస్సొచ్చినా మనసికంగా బాలుడిగానే వుండిపోయాడు. ఏ విషయాలూ అర్ధం కావు. చిన్న పిల్లాడి ప్రవర్తన. దీంతో స్కూల్లోనే తోటి పిల్లలు ట్యూబ్ లైట్ అని పేరు పెట్టేశారు. అదే స్థిరపడింది. 

          అప్పుడు చైనాతో యుద్ధం  వస్తుంది. సైన్యంలో చేరడానికి పిలుపు వస్తుంది. తమ్ముడు భరత్ సెలెక్ట్ అవుతాడు. తను సెలెక్ట్ కానందుకు హర్ట్ అవుతాడు లక్ష్మణ్. తనని వదిలి భరత్ యుద్ధరంగానికి వెళ్లిపోతూంటే కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటాడు. తనని ఆటలు పట్టించే వాళ్ళనుంచి కాపాడే భరత్ ఇక తనతో లేనందుకు కుంగిపోతాడు. 

          ఊళ్ళోకి ఒక మెజీషియన్ (షారుఖ్ ఖాన్) వస్తాడు. అతను లక్ష్మణ్ చేత ఒక ఐటెం ప్రదర్శిస్తాడు. తదేక ధ్యానం,  ఆత్మ విశ్వాసం వుంటే కొండలైనా కదిలి దగ్గరికి వస్తాయని - కంటి చూపుతో (టెలికినెసిస్?)  సీసాని కదిలింపజేసి నిరూపిస్తాడు. దీంతో లక్ష్మణ్ ఆత్మబలంతో తమ్ముడు భరత్ ని రప్పించుకోగలనని నమ్ముతాడు. 

          ఒక చైనీస్ మూలాలున్న లీ (ఝూ ఝూ), ఆమె కొడుకు గువా (మతిన్ రే టంగు) కోలకత నుంచి వచ్చి వూళ్ళో స్థిరపడతారు. చైనాతో జరుగుతున్న యుద్ధ్హాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని వాళ్ళని ద్వేషిస్తాడు లక్ష్మణ్. కానీ శత్రువుతో నైనా స్నేహం చేయాలనీ గాంధీజీ సూక్తి చెప్తాడు బన్నే చాచా. దీంతో ఆ తల్లీ కొడుకులతో స్నేహం మొదలెడతాడు లక్ష్మణ్....ఇలా కథ సాగుతూనే వుంటుంది...సాగుతూనే వుంటుంది... ఎందుకంటే ఇది కథ కాదు, గాధ కాబట్టి.

ఎలావుంది కథ 

       2015 లో వచ్చిన ‘లిటిల్ బాయ్’ ని అధికారికంగానే రీమేక్ చేసిన కథ ఇది. మెక్సికన్ దర్శకుడు అలెజాండ్రో గోమేజ్ దీన్ని రెండో ప్రపంచయుద్ధ నేపధ్యపు కథగా తీశాడు.  ఇది తండ్రీ కొడుకుల మధ్య కథ. యుద్దానికెళ్ళి పోయిన తండ్రిని ఎలాగైనా ఆ యుద్ధాన్ని ఆపించి వెనక్కి రప్పించుకోవాలన్న ఎనిమిదేళ్ళ కుర్రాడి తపన ఇది. ఆత్మవిశ్వాసముంటే కొండలైనా కదిలివస్తాయన్న బైబిల్ సూక్తి కుర్రాడి  తపనకి ఆధారం. బైబిల్ సూక్తితో సాక్షాత్తూ కొండలే కదిలి వచ్చినట్టు చూపించడంతో కన్విన్స్ కాలేదు ప్రేక్షకులు. ఆత్మవిశ్వాసం వల్ల వ్యక్తిత్వ వికాసమో, మానసిక ప్రశాంతతో పిల్లలకి నేర్పేలా వుండాలిగానీ, కొండల్ని కదిలించే- యుద్దాల్ని ఆపించే మ్యాజిక్కులు కాదని ఈ సినిమాని తిప్పికొట్టారు. ఒక సీన్లో కుర్రాడు చేతులు జాపి, నోటితో భీకర శబ్దాలు చేస్తే నిజంగా భూకంపమే వస్తుంది!!  ఆవెంటనే కొండల్ని కూడా కదిలించాడని పేపర్లో వార్తలొస్తాయి!!

          దీన్ని సల్మాన్ తో రీమేక్ చేశారు. బాల పాత్రని బలిష్ట సల్మాన్ వేశాడు.  కథని 1962 లో చైనాతో యుద్ధం దగ్గర  స్థాపించారు. కానీ పుట్టడం మాత్రం స్వాతంత్ర్య పూర్వమే పుడతాడు.. దేశవిభజన, గాంధీజీ మరణం ఇవన్నీ చూసిన పాత్ర, 1962 నాటికీ ఎదిగి, చైనాతో యుద్ధాని కెళ్ళిన తమ్ముణ్ణి వెనక్కి రప్పించుకునే కథగా మారింది. ఆత్మవిశ్వాసంతో యుద్ధాన్నిఆపే పాయింటు లేదు. కాకపోతే నిడివి కోసమన్నట్టు  చైనీస్ తల్లీ కొడుకుల  ట్రాకు కల్పించి పెట్టారు.  ఈ కథలో హీరోయిన్ లేదు, ప్రేమలు లేవు, డ్యూయెట్లు లేవు, విలన్ కూడా లేడు.

ఎవరెలా చేశారు 

        టైటిల్ రోల్ వేసిన సల్మాన్ వొరిజినల్ లోని ఎనిమిదేళ్ళ లిటిల్ బాయ్ పాత్ర నటించాడు. ఒక బాల పాత్రని యుక్త వయసులోనో, నడి వయసులోనో వున్న నటుడు నటించడానికి సాహసం చేయడం  ఇదే ప్రథమం కావొచ్చు. ఇదెంత పొరపాటు నిర్ణయమో తెలుస్తోంది. ఎంత సేపూ  సల్మాన్ మానసికంగా ఎనిమిదేళ్ళ వయసు దగ్గరే ఆగిపోయిన పాత్రగా నటించాల్సి వచ్చి, ఒరిజినల్లోని బాల నటుడు జాకబ్ సల్వటిని వూహించుకుని వాడితో పోటీ పడ్డంతోనే సరిపోయినట్టు అన్పిస్తాడు. ఇక్కడే ఆత్మవిశ్వాసమంతా అవసర పడేసరికి, తమ్ముణ్ణి రప్పించడానికి ఏమీ మిగలక, చైనీస్ తల్లీ కొడుకులతో కాలక్షేపం చేస్తు నట్టు కన్పిస్తాడు. ఇదొక ట్యూబ్ లైటు. 

          చుట్టూ పాత్రలు సల్మాన్,  అంటే లక్ష్మణ్ పట్ల సానుభూతి చూపిస్తూంటాయి. ఈ సానుభూతి ప్రేక్షకులకి కలగదు. ఇక పాత్ర ప్రయాణానికి బ్రేకులు చాలా వున్నాయి- పెద్ద బ్రేకు చైనీస్ తల్లీ కొడుకులైతే, ఇంకోబ్రేకు బన్నే చాచా తీసుకునే పాత క్లాసులు. సల్మాన్ బాల పాత్రకి ఇంకో పోటీ ఏమిటంటే,  చైనీస్ బాలుడిగా నటించిన మతిన్ రే టంగూ. వంద కోట్లు పెట్టి తీశామంటున్న సినిమాలో పాత్రల పొందిక మాత్రం ఆత్మహత్యా సదృశంగా వుంది. ఒకవైపు సల్మాన్ ఇమేజికి వ్యతిరేకంగా ఇంత రిస్కు తీసుకుని, ప్రయోగాత్మకంగా బాల పాత్ర నటింపజేస్తూనే - ఈ వైవిధ్యాన్ని హైలైట్ గా నిలిపే ప్రయత్నం చేస్తూనే - ఇంకో వైపు దీన్ని దెబ్బతీసుకునే సృష్టి చేసి,  పోటీకి ఇంకో బాలనటుణ్ణి దింపవచ్చా? 

          దీంతో ఏమయ్యింది- సల్మాన్ కృత్రిమ బాల వేషాలకంటే, ప్రకృతి సిద్ధంగా రెడీగా తాజాగా వున్న వొరిజినల్ బాలుడే ప్రేక్షకుల్ని ఆకర్షించేట్టు తయారయ్యాడు. సల్మాన్ వీడితో నటించి తేలిపోయాడు. ఒకవైపు ఒరిజినల్ మూవీలోని బాల నటుడికి తీసిపోకుండా నటించే విషమ పరిస్థితి వుండగా, ఇంకోవైపు ఎదురుగానే వున్న టంగూ గాడితో కాంపిటేషన్ ప్రాణాల మీదికొచ్చింది సల్మాన్ కి.  జోడు మద్దెలతో వాచిపోయింది. ఇది మరో ట్యూబు లైటు. 

         టంగూ గాడు బెటర్ ఆప్షన్ సల్మాన్ పాత్రకి. ఇలా ఒక కథని ఎవర్ని పెడితే ఎవరికి దెబ్బ పడుతుందో చూసుకోకుండా ఎలా రాశారో  ‘వందకోట్ల’ సినిమాకి అనేది ప్రశ్న. ఇలా ఒక ట్యూబ్ లైటు కాదు, చాలా ట్యూబ్ లైట్లు వున్నాయి. 

          ఒరిజినల్ లిటిల్ బాయ్ వాడి అమాయకత్వంతో రెండో ప్రపంచ యుద్దాన్ని ఆపి తండ్రిని రప్పించుకోవాలనుకుంటాడు. ఇందులో వాడి విశాల హృదయం కన్పిస్తుంది. కానీ సల్మాన్ పాత్ర యుద్ధం ఎటైనా పోనీ, యుద్ధం చేయకుండా తమ్ముడు వెనక్కి రావాలని సంకుచితంగా ఆలోచిస్తుంది. చైనీస్ తల్లీ కొడుకులతో మాత్రం దేశభక్తి గురించి మాట్లాడుతుంది. ఈ దేశభక్తి షరతులతో వుంటుంది. నువ్వు భారత మాతాకీ జై అనకపోతే భారతీయుడివే కావు, చైనీయుడివే -  అని టంగూతో  అని థర్డ్ క్లాస్ దేశభక్తిని ప్రదర్శిస్తాడు. ఇది ఇప్పుడు కనిపిస్తున్న పరిణామంలాగే వుంటుంది తప్ప- 1962 ఇలాంటి దబాయింపు దేశభక్తి  లేదు. ఇదొక ట్యూబ్ లైటు. 

          ‘లిటిల్ బాయ్’ అని టైటిల్ పెట్టడంలో ఒక అర్ధముంది. రెండో ప్రపంచ యుద్ధంలో హిరోషిమా మీద వేసిన అణుబాంబు సంకేత  నామం లిటిల్ బాయ్. ఇది స్ఫురించేలా ఈ వార్ డ్రామాకి ఈ టైటిల్ పెట్టారు. టైటిల్ తో లిటిల్ బాయ్ ఆ బాలపాత్ర కూడా కావొచ్చు. ఆ పాత్రని ‘పెప్పర్’ అని ఇంకో పేరుతో పిలుస్తూ ఆట పట్టిస్తూంటారు. ఎందుకంటే వాడు ఎనిమిదేళ్ళ వయస్సుకి తగ్గ ఎత్తు పెరగలేదు. 

          ఆ బాల పాత్ర శారీరకంగా పెరక్క పోతే, సల్మాన్ పాత్రని మానసికంగా ఎదగకుండా నిర్బంధానికి గురి చేశారు.  పైగా ‘ట్యూబ్ లైట్’ టైటిల్ కి జస్టిఫికేషన్ లేదు. ఆ కాలంలో ట్యూబ్ లైట్ల లభ్యత గురించి రివ్యూ ప్రారంభంలోనే చెప్పుకున్నాం. అదలా వుండగా, సల్మాన్ బాలావస్థ  పాత్ర ట్యూబ్ లైట్ ఎలా అవుతుంది? మానసికంగా ఎదుగుల ఆగిపోయిన వాణ్ణి ట్యూబ్ లైట్ అనరు కదా? మానసిక ఎదుగుల వుండి  బుర్ర పనిచెయ్యక పోతే ట్యూబ్ లైట్ అంటారేమో!  ఇలా టైటిల్ని కూడా  సరీగ్గా ఆలోచించ లేకపోయారు. ఇది మరో  ట్యూబ్ లైటు. 

          సల్మాన్ సోదరుడు సొహైల్ సైనికుడుగా నటించాడు. ఒక యుద్ధ సన్నివేశం తర్వాత సైన్యంలో చేరినందుకు బాధ పడుతున్నట్టు వుంటాడు. చైనీస్ నటి ఝూ ఝూ సింపుల్ గా నటించుకుపోయింది. ఇక బన్నే చాచాగా ఒంపురి నటించిన చివరి మూవీ ఇది. పాత్ర గాంధీజీ సూక్తుల్ని వల్లిస్తూంటుంది. అయితే,  ఒకవైపు ద్వేషం నింపుకుని ఇంకోవైపు ఆత్మ విశ్వాసంతో వుండలేవనే డైలాగు  ఒరిజినల్ లోదే. ఇక శత్రువుతోనైనా స్నేహం చేయాల్సిందే నని గాంధీజీ సూక్తి చెప్పినప్పుడు- దీన్ని గాంధీజీ ఎలా నిజం చేశారో వివరిస్తాడు : శత్రువులైన బ్రిటిష్ వాళ్లతో సంఘర్షించకుండా గాంధీజీ స్నేహపూర్వకంగా మెలగడం వల్లే వాళ్ళు స్వాతంత్ర్యం  ఇచ్చేసి వెళ్లిపోయారని. 

          ఇదివేరు. దేశం శత్రువు చేతిలో వున్నప్పుడు శత్రువుతో స్నేహంగా వుంటూ పని జరుపుకోవాలనుకోవడం విజ్ఞతే. కానీ, పొరుగు దేశం యుద్ధానికి దిగినప్పుడు స్నేహం చేయాలనడం అవివేకం. గాంధీజీ  ఈ నేపధ్యంలో చెప్పి వుండరు. ఇప్పుడు కాశ్మీర్ లో సంభవిస్తున్న పరిణామాలకి ఈ డైలాగుతో తెలివిగా బ్రెయిన్ వాష్ చేస్తున్నట్టు కన్పిస్తుంది. కాశ్మీర్ లో పాక్ మూకలు కరాళనృత్యం చేస్తూంటే- పాకిస్తాన్తో చర్చలు ప్రారంభించాలని దేశీయ శక్తులే చేస్తున్న ప్రచారానికి ఈ డైలాగుతో  మద్దతు ఇస్తున్నట్టుంది. చైనా మనతో యుద్ధానికి దిగితే మనం స్నేహం ఎలా చేస్తామని సల్మాన్ నిలదీసినా, చేయాల్సిందే నని దబాయిస్తాడు ఓంపురి! దీనికి మాయ చేస్తూ గాంధీజీ సూక్తి అన్వయింపు! ఇది మళ్ళీ మరొక ట్యూబ్ లైటు...

          సినిమా ప్రమోషనల్ కార్యక్రమంలో సల్మాన్ ఇలాగే  పాక్ తో చర్చలు జరపాలని కామెంట్ చేసి ఇరుక్కున్నాడు. సినిమా నిర్మాణంలో వుండగానే, దివంగత ఓంపురి కూడా ఈ భావజాలాన్నే ప్రదర్శించి విమర్శల పాలయ్యారు. సినిమాలో మాత్రం ఇంకో రూపంలో వున్న వీళ్ళిద్దరి సన్నివేశం సెన్సార్ కత్తెరని తప్పించుకున్నట్టుంది. చైనీస్ తల్లీ కొడుకుల పాత్రల్ని ఈ భావజాల వ్యాప్తికే అడ్డు పెట్టుకున్నారన్నట్టుంది. సినిమా పాకిస్తాన్ లో ఆడాలిగా!  చైనాలో కూడా ఆడించుకో వచ్చు, అమీర్ ఖాన్ వేసిన బాటలో.

          లొకేషన్స్ అద్భుతంగా  వున్నాయి. దీనికి తగ్గట్టు మరోసారి ‘భజరంగీ  భాయిజాన్’ ఫేం అసీం మిశ్రా ఛాయాగ్రహణం క్లాస్ గా వుంది. ప్రీతమ్ పాటల విషయానికొస్తే మాత్రం- హిందీ పాటలకి ఇంకా పంజాబీ బాణీల జ్వరం ఇప్పట్లో వదిలేలా లేదు. హిందీ సినిమాల్లో మెయిన్ స్ట్రీమ్  సంగీతాన్ని వదిలేసి అందరికీ పట్టని  ఈ ప్రాంతీయ సంగీతాన్ని రుద్దుతున్నారు. 

చివరికేమిటి 

      ఇది కథకాదు, గాథ. ఒరిజినల్లో పిల్లాడి సినిమాకి గాథ అయినా సరిపోయింది- చిల్ద్రెన్ ఫిలిమ్స్ ఎక్కువగా  గాథలుగానే వుంటాయి. కానీ ఆ పిల్లాడిగా సల్మాన్ అనే సూపర్ స్టార్ నటిస్తున్నప్పుడు  గాథ సపోర్టు చేయడం కష్టం. అది కమర్షియల్ కథగా మారాల్సిందే. మారలేదు కాబట్టి ఇదొక ట్యూబ్ లైటు. ఫస్టాఫ్ – దీనికి మించి సెకండాఫ్ చాలా బోరుగా, బక్వాస్ గా తయారయ్యాయి. ఈ రీమేక్ తో అన్నిటా తప్పటడుగులే వేశారు. కబీర్ ఖాన్ రచనా బలం కూడా సన్నగిల్లిపోయింది. దర్శకత్వానికి ఈ రచన దన్ను కాలేకపోయింది. వెలగని ఎన్నో ట్యూబ్ లైట్లని వెలిగించేందుకు విఫలయత్నం చేసి అంధకారంలో వుండిపోయారు. ప్రారంభ దృశ్యాల్లో స్కూల్లో వెలగని ట్యూబ్ లైటు వెలిగించే ప్రయత్నం చేసినప్పుడే సినిమా సౌరభం తెలిసిపోయింది. ఇలాటి ఆత్మవిశ్వాసంతో ఇంత  సినిమా తీశాక కొండల్ని కదిలించగలరని పిల్లలకేం చెప్తారు...

-సికిందర్

 http://www.cinemabazaar.in 

         

         

.

రివ్యూ!

రచన - ద‌ర్శ‌క‌త్వం: హ‌రీష్  శంక‌ర్‌

తారాగణం :  అల్లు అర్జున్‌, పూజా హెగ్డే, రావు ర‌మేష్, తనికెళ్ళ భరణి, పోసాని కృష్ణ మురళి. మురళీ శర్మ, సుబ్బరాజు, చంద్ర మోహన్, వెన్నెల కిషోర్, సనా త‌దిత‌రులు
స్క్రీన్ ప్లే: ర‌మేశ్ రెడ్డి, దీప‌క్ రాజ్‌;  సంగీతం: దేవిశ్రీ ప్ర‌సాద్‌, ఛాయాగ్రహణం : ఐనాక బోస్‌
బ్యానర్ : శ్రీ వెంక‌టేశ్వ‌రా  క్రియేష‌న్స్
నిర్మాత‌లు: దిల్‌రాజు - శిరీష్‌
విడుదల : జూన్ 23, 2017
***
          ‘దువ్వాడ జగన్నాథం’ తో అల్లు అర్జున్- హరీష్ శంకర్ లు కొత్త కాంబినేషన్ గా ఏర్పడి అభిమానులకి ‘ఫాంటాస్టిక్ - ఎక్స్ ట్రార్డినరీ- మైండ్ బ్లోయింగ్’ గా కన్పించారు. బ్రాహ్మణ వెరైటీ పాత్రతో ఒక అద్భుతాన్ని ఇస్తున్నట్టు ఫ్యాన్స్  ఆనందించారు. దిల్ రాజు నిర్మాణంలో 25 వ చలన చిత్రంగా ఆయనా ప్రతిష్టాత్మకంగా తీసుకున్నారు.  ఇవన్నీ కలిసి ఏం బొమ్మ చూపించాయి? తేడాగల బొమ్మేనా, తేడా కొట్టిన బొమ్మా? ఈ కింద చూద్దాం...

కథ 

     దువ్వాడ జగన్నాథం (అల్లు అర్జున్) బ్రాహ్మణ వంట వాడిగా వుంటూ, మరోవైపు డిజే పేరుతో అన్యాయాలు  చేసే వాళ్ళని చంపుతూంటాడు. ధర్మాన్ని నిలబెడితేనే ధర్మం మనల్ని కాపాడుతుందని నమ్ముతాడు. చిన్నప్పుడే పిస్తోలు పట్టి చంపడం చేసి ఒక పోలీసు అధికారి ( మురళీ శర్మ ) ని కాపాడతాడు. చెడుని నిర్మూలించడానికి మనం చేతులు  కలుపుదామని ఆ పోలీసు అధికారి పదేళ్ళు లేని డిజే ని చేరదీస్తాడు. అప్పట్నుంచీ ఇద్దరూ దుష్టుల్ని చంపుతూంటారు. డిజే తండ్రి (తనికెళ్ళ భరణి) ఇతడి ఆవేశాన్ని గమనించి ఒక రుద్రాక్ష మాల మెళ్ళో వేసి, హింసకి పాల్పడనని  ఒట్టేయించుకుంటాడు. చంపుతున్నప్పుడు డిజే ఆ మాల తీసేసి చంపుతూంటాడు.

          మిత్రుడు విఘ్నేశ్వర శాస్త్రి (వెన్నెల కిషోర్) పెళ్ళిలో వంట కెళ్ళి నప్పుడు అక్కడ పూజా ( పూజా హెగ్డే) ని చూసి ప్రేమలో పడతాడు డిజే. వంట వాణ్ణి చేసుకోనని పూజా వెళ్ళిపోతుంది. ఇలా వుండగా డిజే మావయ్య (చంద్రమోహన్ ) ఆత్మహత్య చేసుకుంటాడు. అగ్రి డైమండ్ అనే సంస్థ చేసిన మోసానికి ఇంకా చాలా మంది బలై పోతారు. దీంతో డిజే ప్రతీకారం తీర్చుకోవడానికి సిద్ధమవుతాడు.

          అగ్రి డైమండ్ కుట్రదారు రొయ్యల నాయుడు (రావు రమేష్). ఇతను ఈ కేసు లోంచి బయట పడడానికి హోం  మంత్రి పుష్పం ( పోసాని) ని కలుపుకుంటాడు. పుష్పం తనకి ప్రమాదం తల పెట్టకుండా అతడి కూతుర్ని తన కివ్వాలని షరతు పెడతాడు. పుష్పం కూతురే డిజే ప్రేమించిన పూజా.
          ఇదీ విషయం. ఇప్పుడు ఈ కుట్రదారుల్ని డిజే  ఎలా నిర్మూలించాడనేది మిగతా కథ. 

 ఎలా వుంది కథ : 

      ఇది టెంప్లెట్ కథ. దిల్ రాజు స్టార్స్ తో తీస్తున్నప్పుడు అనివార్యంగా ఆయనకి టెంప్లెట్ కథలు తప్పవు.  స్టార్స్ తో ఆయన ఇలాగే  సినిమాలు తీస్తూ వుండక తప్పదు. ఒకప్పుడు సీనియర్ స్టార్లు వున్నప్పుడు వాళ్ళ రోటీన్లు చూసి ఇమేజి చట్రంలోఇరుక్కున్నారని కామెంట్స్ వెలువడేవి. ఇప్పుడు స్టార్లు టెంప్లెట్ చట్రంలో ఇరుక్కుని అందులోంచి బయట పడలేక పోతున్నారు. అర్జున్ – హరీష్ ల కొత్త కాంబినేషన్ ఈ చట్రంలోనే ఇరుక్కుని దాని ఫలితం అనుభవించదానికి సిద్ధపడింది.  ఈ సంవత్సరం ఇప్పటి వరకూ పెద్ద సినిమాలు ఎనిమిది విడుదలైతే – డిజే  తో కలుపుకుని ఆరూ టెంప్లెట్ సినిమాలే. వీటిలో విన్నర్, కాటమ రాయుడు, రాధ, రోగ్, మిస్టర్ ఐదూ అట్టర్ ఫ్లాపయ్యాయి. డిజే దీన్నుంచి తప్పించుకుంటుందా? కొత్త వాళ్ళు  తీస్తే  అవే ప్రేమలు, దెయ్యం కామెడీలు, టాప్ స్టార్లు- డైరెక్టర్ లు నిర్మాణ సంస్థలూ తీస్తే అవే టెంప్లెట్ సినిమాలు ఎంతకాలం? టెంప్లెట్ లు ఫ్లాపవుతున్నాయని తెలిసే తీస్తున్నారా, తెలియక తీస్తున్నారా? 

ఎవరెలా చేశారు 

       అల్లు అర్జున్ వెరైటీగా వేసిన బ్రాహ్మణ పాత్ర, అదే రొటీన్ యాక్షన్ పాత్రలా కాకుండా, యాక్షన్ తో టచింగ్ క్యారెక్టర్ గా తీర్చి దిద్దమని దర్శకుణ్ణి అడగవచ్చు. కానీ టెంప్లెట్ చట్రంలో కుదరలేదేమో. టెంప్లెట్ చట్రాల్లో పాత్రలు పేరుకే వెరైటీ గానీ, పాత్ర చిత్రణల  దగ్గర కాదు.  ‘జంటిల్ మేన్’ లో అర్జున్, ‘అపరిచితుడు’ లో విక్రమ్, ‘విశ్వరూపం’ లో కమల్ హాసన్ లు పోషించిన బ్రాహ్మణ పాత్రలు ఎందుకు గుర్తుండి పోతాయో ఆలోచించాలి. 

          నటన విషయానికొస్తే, ‘అదుర్స్’ లో ముద్దుముద్దుగా, రిథమిక్ గా డైలాగులు పలకడంలో ఈజ్ చూపించడం వల్ల ఎన్టీఆర్ బ్రాహ్మణ పాత్ర ఫన్నీగా వుంటే, అర్జున్ కొచ్చేసరికి, అంత ఈజ్ లేకపోయినా బ్యాడ్ గా మాత్రం లేదు. ఇక కామెడీ, ఫైట్లు, డాన్సుల్లో సిద్దహస్తుడే. కథకి ఎత్తుకున్న పాయింటుని టెంప్లెట్ పాలుచేయకుండా వుండుంటే,  పాత్ర చిత్రణ వేరేగా వుండేది. 

          హీరోయిన్ పూజా హెగ్డే రోటీన్ గ్లామర్ తారే. రావు రమేష్  ఏదో వొక వేషం మార్చి విలన్ వేషాలేస్తారు. ఈసారి తన తండ్రి రావు గోపాల రావులా నిక్కరు వేసుకుని విలనిజం చేశారు. క్లయిమాక్స్ లో ఈ విలనిజం బావుంది. చనిపోయిన తల్లితో మాట్లాడే కొడుకుగా కామిక్ క్యారక్టర్ గా సుబ్బరాజు క్లయిమాక్స్ ని నిలబెట్టాడు. మురళీ శర్మా ఇంకా ఇతర నటులూ పాత్రలకి తగ్గట్టే నటించారు. ‘అమీతుమీ’ హేంగోవర్ లోవున్న ప్రేక్షకులకి  వెన్నెల కిషోర్ ని చూడగానే హుషారు!
          పాటలు ఓ రెండు బావున్నాయి. ఇక మిగతా సాంకేతికాలు బ్యానర్ కి తగ్గట్టే వున్నాయి. 

చివరికేమిటి   

      హింసే పరిష్కారమనుకునే విజిలాంటీ హీరో పాత్ర, సహకరించే పోలీసుపాత్రల మీద ఆధారపడి ఈ సినిమాకి పూనుకున్నారు. కానీ దీనికి కట్టుబడి వుండలేకపోయారు. ముందుగా ఫస్టాఫ్ లో వంటవాడైన హీరోతో ఒక్క గుర్తుండి పోయే మేజర్ సీనుకూడా లేకపోవడం డెప్త్ పరంగా పెద్ద లోపం. ‘క్రిష్ణవేణి’ లో వంటవాడుగా రాజబాబు గుర్తొస్తే ఇప్పటికీ నవ్వొస్తుంది. డిజే లో వంటలతో హీరో చేసే కామెడీ ఏమీలేదు. ఫోటో- ఆప్ కోసం అన్నట్టు గరిటె తిప్పుతూ ఇతర విషయాలు మాట్లాడడం తప్పితే. 

          యాక్షన్ విషయానికి వస్తే, మావయ్య చనిపోవడంతో కుట్ర దార్ల మీద పగదీర్చుకోవాలని హీరో నిర్ణయం తీసుకోవడం కథకి మొదటి మలుపు. ఇది గంట సేపటి కొస్తుంది (సినిమా నిడివి మొత్తం రెండు గంటలా 40 నిమిషాలు). ఐతే దీనికి ముందు హీరో అన్యాయాలు చేసే వాళ్ళని చంపుతూ వుండడంతో, ఈ మొదటి మలుపు దగ్గర తీసుకున్న నిర్ణయం బలంగా అన్పించదు. ఎందుకంటే మొదటి మలుపు నుంచి హీరో కొత్తగా ఏదోచేయాలి. కానీ ముందు నుంచీ ఏదైతే చంపడాలు చేస్తున్నాడో, మావయ్య చనిపోయిన కీలక ఘట్టం దగ్గర్నుంచీ మళ్ళీ అదే చేస్తున్నాడు. దీంతో కథనంలో మొనాటనీ ఒకటి, డైనమిక్స్ లేకపోవడం వొకటీ, పాత్ర ఎదుగుదల లేకపోవడం ఒకటీ జరిగి చప్పగా సాగుతూంటుంది కథ. 

          హీరోని చిన్నప్పుడే కిల్లర్ గా చూపించాక, దాన్నే పెద్దయ్యేవరకూ కంటిన్యూ చేస్తూ అదే కొనసాగించడం వల్ల వచ్చిన సమస్య ఇది. తనని కాపాడి నంత మాత్రాన,  పోలీసు అధికారి ఆ చిన్నపిల్లాణ్ణి పెట్టుకుని, తెర వెనుక తను వుంటూ,  చంపడాలు చేయించడమే కన్విన్సింగ్ గా లేదు. చిన్న పిల్లాడితో ఒప్పందాలేమిటి చెడ గొట్టడానికి కాకపొతే. ఆ తండ్రి అడ్డుపడి దూరం పెట్టి వుండాల్సింది. పెద్దయ్యాక హీరో వంట వాడిగానే వుండేవాడు. మావయ్య  చనిపోయాక పగ రగిలినప్పుడు- అసంఖ్యాక  ప్రజల్ని బాధితులుగా చూసినప్పుడు- చిన్న తనం గుర్తుకు వస్తే, అప్పుడు నిర్ణయం తీసుకుని వెతుక్కుంటూ వెళ్లి ఆ పోలీసు అధికారికి సై  అనివుంటే అది రియల్ డ్రామాగా వుండేది. మొదటి మలుపు బలంగా వుండేది. పాత్ర ఎదుగుదల, ఎవేర్ నెస్ కన్పించేవి.

          కథనానికీ పాత్రకీ ఏ నియమాలూ అవసరంలేదన్నట్టు ఏదో స్క్రీన్ ప్లే రాసేశారు. ఇకపోతే, ఏది ప్రధాన కథ అనే దానికి కూడా స్పష్టత తెచ్చుకోలేదు.  ముప్పావు భాగం కథ హీరోకి హీరోయిన్ తో రోమాన్సులూ పాటలే. మావయ్య చావుతో అంత నిర్ణయం తీసుకున్న హీరో అది వదిలేసి (కథ వదిలేసి) హీరోయిన్ తో ఎంజాయ్ చేస్తూంటాడు.  ఇక్కడ చాలా విచారకర విషయమేమిటంటే, హీరోయిన్ తో విలన్ కుట్ర చేస్తున్నాడని కూడా హీరోకి సెకండాఫ్ లో ఎవరో చెప్పే వరకూ తెలీదు. ఫస్టాఫ్ లో హీరోయిన్ ని తన కొడుక్కు చేసుకోవాలని డిసైడ్ ఐపోయి హీరోమీద దాడులు జరిపిస్తూంటాడు విలన్. కానీ హీరో తెలుసుకోడు. ఇలా పాసివ్  పాత్రగా కూడా తయారయ్యింది.

          కథలో వున్న మెలికని తెలుసుకుని ఆ ప్రకారం నడపకపోవడంతో ప్రధాన కథకంటే ఉప కథే ఎక్కువై మింగేసింది. విలన్ అగ్రి డైమండ్ కుట్ర వొకటే చేయలేదు, అందులోంచి బయట పడేందుకు మంత్రి కూతురైన హీరోయిన్ ని కోడల్ని చేసుకోవాలని కూడా కుట్ర చేస్తున్నాడు. అంటే కథా ఉపకథా కలిసి పోవాలన్న మాట. వ్యక్తిగతంగానూ విలన్ హీరోని దెబ్బ తీస్తున్నప్పుడు, ఇది హీరో తెలుసుకోక హీరోయిన్ తో ఎంజాయ్ చేయడం వల్ల, ఈ ఉపకథ ఉప కథ లాగే వుంటూ- అసలు రివెంజి కథ కన్పించకుండా పోయింది. ఎప్పుడో సెకండాఫ్ లో దుండగులు హీరో చెల్లెల్ని తగుల బెట్టబోయినప్పుడు, హీరో ఫ్రెండ్ ని వురి తీసినప్పుడు- ఇంకా జనాలకి బెదిరింపు కాల్స్ చేసినప్పుడు గానీ- హీరోకి  హీరోయిన్ తో చేస్తున్న మజా అంతా  ఎగిరిపోయి దారికి రాడు! ఎంతకీ కథలోకి రాని హీరో గార్ని ఇలా  కథలోకి లాగినట్టయ్యింది విలన్!  మావయ్య చావుకి హీరో బాధ్యుడు కాదు, కానీ తను చేయాల్సింది  వదిలేసి,  హీరోయిన్ తో మజా  చేసుకోవడం వల్లే చెల్లికీ ఫ్రెండ్ కీ ప్రాణాల మీది కొచ్చినట్టు కథనమూ,  పాత్రచిత్రణా తయారయ్యాయి. 

          ఇప్పుడు మళ్ళీ భీకర ప్రతిజ్ఞలు చేస్తాడు. ఇదెప్పుడో ఫస్టాఫ్ లోనే చేశాడు. సెకండాఫ్ మరీ దిగదుడుపుగా తయారయ్యింది. విషయంలేదు. విషయమంతా క్లయిమాక్స్ లో టెంప్లెట్ ప్రకారం ఫోక్ సాంగ్ తర్వాత విలన్ తో అమీ తుమీ తేల్చుకోవడమేనని తెలుసు. ఎందుకోసం ప్రేక్షకులు కూర్చోవాలో అర్ధంగాని సెకండాఫ్ ఇది. క్లయిమాక్స్ లో విలన్ కొడుకుగా సుబ్బరాజు మదర్ ప్రేమ క్యారక్టరైజేషన్ వల్ల ఫన్నీగా మారింది. ఈ మొత్తం బిగ్ కమర్షియల్ లో అనూహ్యంగా ఏదైనా వుందంటే అది ఈ క్లయిమాక్స్ ఒక్కటే.

          హరీష్ శంకర్ కీ ఇలా టెంప్లెట్ సినిమాలు తప్పేలా లేవు. దీని వల్ల అతడి దర్శకత్వ  ప్రతిభ ఏమిటో బయట పడ్డం లేదు. దృశ్యాల చిత్రీకరణలో వైవిధ్యం లేదు. ఐదు టెంప్లెట్ సినిమాల పరాజయాల తర్వాత డిజే పరిస్థితేమితో ప్రేక్షకులే నిర్ణయించాలి.

-సికిందర్
http://www.cinemabazaar.in