579 : సందేహాలు - సమాధానాలు

            Q :  సినిమాల్లో హీరో హీరోయిన్ల చిన్నప్పటి కథలు చూపించడం అవసరమా? వాళ్ళు పెద్దయ్యాక ప్రేమికులే ఎందుకు  కావాలి? ‘దేవదాసు’  దగ్గర్నుంచీ ఇదే చూస్తున్నాం. ఈ పరిస్థితి మారదా? అసలు చిన్నప్పటి నుంచి కథ ప్రారంభించడం ఎంతవరకు అవసరం?

- కె. విధీర్, సహకార దర్శకుడు

          A : దీనికి సమాధానం చెప్పుకోవాలంటే చాలా తవ్వుకోవాలి. సినిమాల్లో చిన్ననాటి హీరో హీరోయిన్ల సంగతులు ప్రధానంగా రెండు విభాగాలుగా వుంటున్నాయి : 1. జాయింటు కథలు, 2. సోలో కథలు. జాయింటు కథలు మూడు ఉప విభాగాలుగా వుంటున్నాయి : 1. తోబుట్టువుల కథలు, 2. స్నేహితుల కథలు, 3. బాలిక- బాలుడు కథలు. సోలో కథలు మూడు ఉప విభాగాలుగా వుంటున్నాయి : 1. మనస్తత్వాలు, 2. అనుభవాలు, 3. తీవ్రానుభవాలు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 1. తోబుట్టువుల కథలే తీసుకుంటే - చిన్నప్పుడు తలోదారి పట్టిపోతారు. పెద్దయ్యాక చిన్నప్పుడు పాడుకున్న పాటేదో వాళ్ళల్లో ఎవరో ఒకరు పాడుకుంటే,  పరస్పరం గుర్తుపట్టుకుని ఒకటవుతారు. ఈ సినిమాలేవో చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 2. స్నేహితుల కథలే తీసుకుంటే- చిన్నప్పుడు విడిపోవచ్చు, విడిపోక పోవచ్చు. కానీ ఇద్దరి మనస్తత్వాల తేడాలు చూపించడానికి చిత్రిస్తూంటారు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 3. బాలిక - బాలుడు కథలే తీసుకుంటే – ఇవి అన్నా చెల్లెళ్ళు, లేదా అక్కా తమ్ముళ్ళ కథలు కావొచ్చు. సిస్టర్ సెంటిమెంటు, బ్రదర్ సెంటి మెంటు సినిమాల కోసం ఇవి. ప్రేమ కథలకైతే ఈ బాలిక, బాలుడు పెద్దయ్యాక హీరోహీరోయిన్ లవుతారు. కాబట్టి చిన్నప్పుడు వీళ్ళ మధ్య ఆకర్షణో, వికర్షణో, ఎడబాటోచూపించి, పెద్దయ్యాక వీటిని తీరుస్తారు. 

          ఇక సోలో ఉప విభాగం 1. మనస్తత్వాలే తీసుకుంటే, హీరో లేదా హీరోయిన్ ఒక్కరి గురించి ఈ చిన్నప్పటి కథ లేదా ఫ్లాష్ బ్యాక్ వుంటుంది. ఇందులో పెద్దవాళ్ళయి ఇప్పుడిలా జీవిస్తున్నం
దుకు కారణాలేమిటో ఆ చిన్నప్పటి కథలో లేదా ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో ఎస్టాబ్లిష్ చేస్తారు. ఇది కామెడీకైనా కావొచ్చు, ఇంకెందుకైనా కావొచ్చు. 

          సోలో ఉప విభాగం 2. అనుభవాలే తీసుకుంటే – చిన్నప్పటి ఒక అనుభవం పెద్దయ్యాక ఎలా బాధిస్తోందో, పాత్రని సమూలంగా ఎలా మార్చేసిందో  చూపించడానికి ఉపయోగిస్తారు. 

          సోలో ఉపవిభాగం 3. తీవ్రానుభవాలే తీసుకుంటే - ఇవి హింసాత్మకమైనవి. యాక్షన్ – రివెంజి సినిమాలకి పనికొచ్చేవి.

***

        ఇప్పుడు వీటిలో ఏవి ఇప్పటికీ పనికొస్తాయో, ఏవి పనికిరావో  చూద్దాం : జాయింటు ఉపవిభాగం 1. తోబుట్టువులు చిన్నప్పుడు విడిపోయి పెద్దయ్యాక కలుసుకునే కథలు ఒకప్పుడు అలరించిన నవరసాల – నాటకీయతల - మెలో డ్రామాల సినిమాల్లో భాగం. ఇవి ఇప్పుడెందుకు పనికి రావో వేరే  చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 2. స్నేహితుల చిన్ననాటి కథల్లో మనస్తత్వాల తేడాలు చూపించడం కూడా పై చెల్లిపోయిన ఫార్ములా లాంటిదే. అల్లుఅర్జున్ – రాం చరణ్ లు ఫ్రెండ్స్ గా వుంటే,  వాళ్ళ మనస్తత్వాల్లో తేడాలు చెప్పడానికి వాళ్ళనీ,  వెండితెరకి చైతన్యం తీసుకొచ్చే వాళ్ళ స్టార్ డమ్ నీ పక్కన బెట్టి – ఎవరో ఇద్దరు బాలనటులతో సినిమా ప్రారంభించడం, లేదా మధ్యలో ఫ్లాష్ బ్యాక్ వేయడం ఖచ్చితంగా బాక్సాఫీసు అప్పీల్ కి ఇప్పుడు పూర్తిగా వ్యతిరేక చర్యే. బాలనటులతో స్క్రీన్ టైం వేస్ట్ చేయడం, అంతసేపూ  అర్జున్ - చరణ్ లని తెర మీద కన్పించకుండా చేయడం ప్రేక్షకుల ఆశల మీద నీళ్ళు జల్లడమే. ప్రతీ క్షణం అర్జున్ –చరణ్ లేం చేస్తారో చూద్దామని డబ్బులు పెట్టుకుని వస్తారు గానీ, ఎవరో బాలనటులేం  చేస్తారో చూడాలనుకోరు. ఆ రోజులు పోయాయి. ప్రేక్షకుల మనీ, టైం – వీటికి విలువ ఇవ్వని చిత్రణలు బాక్సాఫీసు వ్యతిరేకమైనవి. 

          కానీ ఇటీవల ‘జవాన్’  లో ఇదే జరిగింది. సాయి ధరమ్ తేజ్, ప్రసన్న ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరి తేడాలు చెప్పడానికి బాల నటులతో చిన్నప్పట్నుంచీ కథ నెత్తుకుంటూ సినిమా ప్రారంభించారు. ఇలా ప్రారంభమే బోరు కొట్టించారు. మనస్తత్వాలేమిటోచెప్పడానికి ప్రేక్షకులకి ఇంత స్పూన్ ఫీడింగ్ తో ట్యూషన్ చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. సాయి ధరమ్ తేజ్ – ప్రసన్నల మంచి బుద్ధి - దొంగ బుద్ధి చెప్పడానికి  ఓ అదిరిపోయే సంఘటనతో వీళ్లిద్దరితో ప్రారంభ సీనే వేసి,  తేడాలు చూపించెయ్య వచ్చు. ఇదెంతో లైవ్ గా, ఎఫెక్టివ్ గా ఈనాటి సినిమాలా వుంటే, చిన్నప్పటి సీన్లు నిన్నటి వార్తలా చప్పగా వుంటాయి. సినిమాలైనా, సాహిత్యమైనా నేడు విజువల్ రైటింగ్ ని, లైవ్ రైటింగ్ ని డిమాండ్ చేస్తున్నాయి. చిన్నప్పటి నుంచీ కథ చెప్పుకు రావడం విజువల్ రైటింగ్ / టేకింగ్, లైవ్ రైటింగ్ / టేకింగ్, క్రియేటివ్ రైటింగు / టేకింగులు కానే కావు – లేజీ రైటింగ్ / టేకింగ్, టైం వేస్ట్ చేసే పూర్ రైటింగ్ / టేకింగ్ లన్నమాట . 

          ఒక్క విషయం  చెప్పడానికి పది సీన్ల కథ చెప్తున్నారు. ఒక్క సంఘటనతో – ఒక్క సీనుతో - ఆ విషయం చెప్పెయ్యొచ్చు. విషయం చెప్పడానికి సీన్లకి సీన్లు తీస్తూ పోతున్నారే గానీ, అన్ని సీన్లకి బదులు ఒక్క ముఖచిత్రం లాంటి సీను కనిపెట్టలేకపోతున్నారు. సీన్లు కాదు కావాల్సింది - ఆ ఒక్క ముఖచిత్ర సీనేమిటో, ఆ ఒక్క సంఘటనేమిటోకనిపెట్టడం కావాలి. ఇదే జరగడం లేదు. ప్రేక్షకుల్ని వెంటనే కట్టిపడేసే విజువల్ రైటింగ్ / టేకింగ్ అంటే, లైవ్ రైటింగ్ / టేకింగ్ అంటే ఇదీ నిజానికి. సీన్లు రాసేవాళ్ళు ఇవ్వాళ్ళ అవసరం లేదు – విషయానికి ఒక్క ముఖచిత్ర సీను కనిపెట్టేవాళ్ళు కావాలి. కాబట్టి ఈ మనస్తత్వాల ఉప విభాగానికి కూడా చిన్నప్పటి చిత్రీకరణలు ఇప్పుడు కాలం చెల్లినవని అర్ధంజేసుకుని జాగ్రత్తపడాలి.

***

                ఇక జాయింటు ఉపవిభాగం 3. బాలిక - బాలుడు కథలే తీసుకుంటే – వీటికి కూడా చిన్నప్పటి చిత్రీకరణలు పనిచెయ్యవు.  అన్నా చెల్లెళ్ళ కథలతో,  అక్కా తమ్ముళ్ళ కథలతో ఇప్పుడు సినిమాలు తీయవచ్చు, కానీ పై మనస్తత్వాల ఉపవిభాగంలో చెప్పిన షరతులతోనే అయితే బావుంటుంది. అన్నగా అల్లు అర్జున్ - చెల్లెలుగా అంజలి వుంటే, బాక్సాఫీసు అప్పీల్ కోసం వీళ్ళిద్దరి సీన్లతో అనుబంధాన్ని స్థాపించాలే గానీ, వీళ్ళని పక్కన బెట్టి  ఏనాటిదో నవరసాల కాలంనాటి  చైల్డ్ సెంటిమెంటు తెచ్చిపెట్టుకుని,  చాదస్తంగా బాల నటుల్ని పెట్టి తీస్తూపోతే మొత్తం పోతుంది. అల్లుఅర్జున్  తమ్ముడుగా,  నయనతార అక్కగా వున్నాఇంతే. వీళ్ళతో ఇప్పటి లైవ్ టెలికాస్ట్ అవసరం గానీ, బాల నటులతో ఎప్పటివో పాత న్యూస్ పేపరు తాలూకు రద్దీ వార్తలు కాదు. ఈ రెండిటి మధ్య తేడా తెలుసుకోకపోతే సినిమాలు తీయడం చీకట్లో బాణాలేయడం లాంటిది. 

          ప్రేమ కథలకైతే ఈ బాలిక, బాలుడు పెద్దయ్యాక హీరోహీరోయిన్ లవుతారు. కాబట్టి చిన్నప్పుడు వీళ్ళ మధ్య ఆకర్షణో, వికర్షణో, ఎడబాటోచూపించి, పెద్దయ్యాక వీటిని తీరుస్తారు. ఇది ఒకప్పటి నవరసాల మసాలాలో భాగం. ఇప్పుడు మూడే మసాలాలున్నాయి  : లవ్, కామెడీ, యాక్షన్. లవ్ కి హీరో హీరోయిన్ల నడుస్తున్న కథే ప్రాణం. చిన్నప్పటి కథలు కాదు. ఇక్కడ కూడా అల్లు అర్జున్ – రకుల్ ప్రీత్ సింగ్ లు చిన్నప్పటి ఫ్రెండ్స్ అని చెప్పడానికి డిటోపధ్ధతి  : లైవ్ గానే అర్జున్నీ – రకుల్నీ చూపిస్తూ వాళ్ళ మాటల్లో, చర్యల్లో వీళ్ళు చిన్నప్పటి ఖాతా అని తేల్చేస్తే సరిపోతుంది. ఫిలిం ఈజ్ బిహేవియర్ అన్నారు. ఇప్పుడు ఫిలిం లేదని ఈ సూత్రం లేదనుకోకూడదు. డిజిటల్ లో నైనా బిహేవియర్ తోనే విషయం చెప్పాలి. ఎటొచ్చీ లైవ్ సంఘటనలతోనే  దృశ్య మాధ్యమమైన సినిమా అని ఈ సూత్రం కూడా చెబుతోంది. ఇలా కాక సినిమాకి మాంచి యూత్ అప్పీల్ – రోమాంటిక్ అప్పీల్ - బాక్సాఫీసు అప్పీళ్ళని సరఫరా చేసే అర్జున్ – రకుల్ లని పక్కన పెట్టేసి,  ఎవరో చైల్డ్ ఆర్టిస్టులతో ఎప్పటివో వాళ్ళ చిన్నప్పటి కథలు  చెప్తే – 1. ‘మళ్ళీ రావా’ లాగా వుంటుంది, 2. ‘హలో’ లాగా కూడా వుంటుంది. 

          ఈ రెండు సినిమాల్లో రోమాంటిక్ జంటలైన సుమంత్ - ఆకాంక్షా సింగ్ లని, అఖిల్ – కళ్యాణీ ప్రియదర్శన్ లనీ  పక్కన పెట్టేసి, బాలనటుల కథే ప్రాణమైనట్టు వాళ్లకి విలువైన స్క్రీన్ టైంని ఉదారంగా కేటాయించారు. చిన్నప్పటి అచ్చిబుచ్చి ముచ్చట్లు చెప్పాలన్న చాపల్యాన్ని తెలుగు సినిమాల చరిత్రలోనే పతాక స్థాయికి తీసికెళ్ళారు. ‘హలో’ లో ఏకబిగిన అరగంట దాకా సాగదీస్తే, ‘మళ్ళీ రావా’ లో చివరి దాకా సాగదీస్తూనే పోయారు. 

          పోనీ ఈ చూపించే చిన్నప్పటి కథలకి ఆకర్షితులై పిల్లలేమైనా  సినిమాలకి వస్తున్నారా? అదేం లేదు. మరెవవరి కోసమిప్పుడు చిన్నప్పటి కథలు? యూత్ కోసమే అనుకుంటే, యూత్ తమ అభిమాన తారల ప్రేమాయణాలు చూసి ఎంజాయ్ చేయాడానికొస్తారా, లేక  ఏక్ తారా  వాయించుకునే చిన్న పిల్లల స్నేహాల్ని స్టడీ చేయడానికొస్తారా?  సినిమాల్ని చూసేది ఎక్కువగా యూతే అయినప్పుడు,  ఆ యూత్ కి అడ్డంకులు సృష్టించే కళా సృష్టులు సుష్టుగా చేసుకుపోతే  సినిమాలెలా ఆడతాయి? భుక్తాయాసంతో నిద్రపోతాయి.

***

ఇప్పుడు కూడా సినిమాల్లో  పిల్లలని చూపించ వచ్చు, చూపించి పిల్లల్ని కూడా ఆకర్షించ వచ్చు – ఎప్పుడు? ఒక ‘జగదేకవీరుడు – అతిలోక సుందరి’, ఒక ‘పసివాడి ప్రాణం’ లాంటివి తీసినప్పుడు. ‘జగదేకవీరుడు – అతిలోక సుందరి’ లో బేబీ షామిలి లాంటి, ‘పసివాడి ప్రాణం’ లో బేబీ సుజిత లాంటి పూర్తి నిడివి హీరోతో సమాన ప్రాతినిధ్యంగల,  హీరో వెంట వుండే, అద్భుతరస ప్రధాన పాత్రలైనప్పుడు. ఇప్పుడు పిల్లలు బాగా ఎంజాయ్ చేస్తారు. వాళ్ళ టికెట్లు కూడా తెగుతాయి. బాల పాత్రల్ని హీరో హీరోయిన్ల చిన్న నాటి వెర్షన్లుగా చిన్నప్పటి స్నేహాలు, ప్రేమలు, ఎడబాట్లు చూపిస్తే పిల్లలకేం అర్ధంగావు. పిల్లలకి అర్ధమై ఎంజాయ్ చేసే భాష – రసం – ఒక్కటే, అద్భుతరసం. పూర్తి నిడివి పాత్రలుగా అవి ప్రమాదంలో పడితేనో, అడ్వెంచర్లు చేస్తేనో, విలన్ని ముప్పుతిప్పలు పెడితేనో పిల్లలకి బాగా కనెక్ట్ అయి ఆ స్టార్ సినిమాలు  పిల్లల సినిమాలు  కూడా అవుతాయి. పైన చెప్పుకున్న  రెండు సినిమాలు ఆనాడు ఇదే సాధించాయి. ఏడాది పిల్లవాడితో ‘సిసింద్రీ’  కూడా  ఇదే సాధించింది. 

          కాబట్టి హీరోహీరోయిన్ల ప్రేమకథని బాల నటులతో చిన్నప్పట్నుంచీ చెప్పుకురావడం స్టార్ల స్క్రీన్ స్పేస్ ని దురాక్రమించడం అవడమే గాక, అలా చిన్నప్పట్నుంచీ - చందమామ రావె, జాబిల్లి రావె అని జోల పాడుతున్నట్టు సినిమా ప్రారంభించడం ఇప్పుడు పరమ వెనకబాటు తనం కూడా. అనాగరికం కూడా. ఇది అర్ధం జేసుకుని ప్రాప్తకాలజ్ఞాతని ప్రదర్శించుకోవాలి. గత యేడాది ఊ అంటే ఇలాటి సినిమాలు వచ్చి పడ్డాయి. చూడలేక, రివ్యూలు రాయలేక చచ్చాం. 

          ఇక సోలోల విషయానికొద్దాం. సోలో ఉప విభాగం 1. మనస్తత్వాల విషయానికొస్తే – దీని చిన్నప్పటి చిత్రణ హీరో లేదా హీరోయిన్ ఒక్కరికే వుంటుంది. మానసికంగా ఒకరకంగా వుండే హీరో లేదా హీరోయిన్ పాత్రని ఇక్కడ కూడా చిన్నప్పటి కథతో ఆ మానసికావస్థ అంతా  చూపించుకొస్తారు. ప్రయోజనం? శూన్యం. ఈ సందర్భంలో కూడా ఆ హీరో లేదా హీరోయిన్ స్క్రీన్ స్పేస్ ని బాల నటులు తినేస్తారు. ఇది కూడా బాక్సాఫీసు అప్పీల్ కి వ్యతిరేకమే. నేరుగా ఆ హీరో లేదా హీరోయిన్నే చూపిస్తూ సంఘటనలతో లైవ్ గా చూపించడంలో వుండే వూపు పిల్లలతో రాదు. ‘మెంటల్ మదిలో’ లో వచ్చిందా? హీరో ఏదీ ఎంపిక చేసుకోలేని బలహీనత గలవాడని ఎస్టాబ్లిష్ చేసందుకు,  బడి దగ్గర్నుంచీ వాడి కథ నెత్తుకుని చెప్పుకొచ్చారు. అవసరమా? ‘భలే భలే మగాడివోయ్’ లో నాని మతిమరుపు గలవాడని చెప్పడానికి  చిన్నప్పట్నుంచీ కథ నెత్తుకున్నారా? లేదే? అది లైవ్ టెలికాస్ట్ లాంటి చిత్రణ.  ‘మెంటల్ మదిలో’ లో  పాత న్యూస్ పేపరు వడ్డన. 

          సోలో ఉప విభాగం 2. అనుభవాల చిత్రణ కొస్తే, చిన్నప్పటి ఒక అనుభవం పెద్దయ్యాక కూడా ఎలా బాధిస్తోందో, పాత్రని సమూలంగా ఎలా మార్చేసిందో  చూపించడానికి ఉపయోగిస్తారు. ఈ చిన్నప్పటి చిత్రణ చాలా అవసరం. బాక్సాఫీసుకి బలం కూడా.  ‘దీవార్’ లో అమితాబ్ బచ్చన్ చిన్నప్పటి దుర్భర అనుభవాల చిత్రణ లేకపోతే  స్మగ్లర్ గా పాత్రతో ఎమోషనల్  ఎటాచ్ మెంట్ వుండదు ప్రేక్షకులకి. ‘ఛత్రపతి’ లో ప్రభాస్ పాత్రకికూడా. పాత్రతో ప్రేక్షకులకి ఎమోషనల్ ఎటాచ్ మెంట్ కోసం వాటి చిన్నప్పటి జీవితం చూపించడం చాలా అవసరం. కాకపోతే దీన్నిప్పుడు ఇన్నోవేట్ చేసుకోవచ్చు. ఎలాగంటే, ఇక్కడ కూడా బాల నటుడు, లేదా హీరోయిన్ విషయంలోనైతే బాల నటిని పెట్టి స్క్రీన్ స్పేస్ ని తిననివ్వకుండా ఒక పనిచెయ్యవచ్చు. ‘ఫ్యాన్’ ఫార్ములా : అంటే అల్లు అర్జున్ ని ఓ పద్దెనిమిది - ఇరవై ఏళ్ల టీనేజర్ గా సీజీ చేసి చూపించడం. షారుఖ్ ఖాన్ నటించిన ‘ఫ్యాన్’ లో సూపర్ స్టార్ గా నటించే మిడిలేజి పాత్ర అతనే, అతణ్ణి అభిమానించే టీనేజి ఫ్యాన్ పాత్రలోనూ అతనే. షారుఖ్ ఖాన్ ని సీజీ ద్వారా ఇరవై ఏళ్ల వాడిగా చూపించారు. ఇది అపూర్వ ప్రయోగం.

***

                   ఆ మధ్య ఒక రివెంజి కథ చర్చ కొచ్చినప్పుడు ఈ వ్యాసకర్త ఈ సూచనే చేశాడు. మరీ చిన్నప్పటి హీరో కథ కాకుండా, ఓ టీనేజర్ గా వున్నప్పుడు జరిగిన అన్యాయం చూపిస్తే చాలని - దీనికి ‘ఫ్యాన్’ ఫార్ములా వాడవచ్చనీ. అప్పుడు అల్లు అర్జున్ అయితే ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో టీనేజర్ గానూ అల్లు అర్జునే కన్పిస్తాడు. రెండు కాలాల్లో స్క్రీన్ స్పేస్ అంతా అతడిదే. అలా బాల నటుడితో స్క్రీన్ టైం తినేసే ముప్పుతప్పుతుందని. 

          ఇలా చేసినప్పుడు ఇంకో లాభం ఏమిటంటే, ఈ టీనేజర్ ఫ్లాష్ బ్యాక్ తో యూత్ వెంటనే కనెక్ట్ అవుతారు. బాల్యం నాటి బాధలతో అవరు. సుదూరపు బాల్యం నాటి  చిత్రణ కంటే, సమీప టీనేజీ జీవితం ఎక్కువ ఆకర్షిస్తుంది. పైగా ఇక్కడ 18 - 20 ఏళ్ల టీనేజర్ గా అల్లు అర్జునే కన్పిస్తాడు. చిన్నప్పటి కథల బాధకి విరుగుడు ఇదొక్కటే. వున్న వాటినే కాలానుగుణంగా ఇన్నోవేట్ (నూతన కల్పన) చేసినవాడే సక్సెస్ లో వుంటాడు. కానీ ఈ సూచన పనికి రాలేదు, పాత మూసకే ఓటు పడింది.

          సుదూర బాల్య జీవితం, సమీప టీనేజి జీవితం – దీని గురించి చెప్పుకోవాలి. హాలీవుడ్ సినిమాల్లో మరీ చిన్నప్పటి కథలతో ప్రారంభించకుండా, లేదా అప్పటి ఫ్లాష్ బ్యాకులు వేయకుండా, టీనేజి జీవితంనుంచీ చూపించే ‘కమింగ్ ఆఫ్ ఏజ్’ అనే  సబ్ జానర్ ఎప్పట్నుంచో వుంది. సుదూర బాల్యం నుంచి తీసుకోకుండా, సమీప టీనేజి జీవితంలో అనుభవాలు  మాత్రమే హీరో పాత్రని ఎలా తీర్చిదిద్దాయో చూపే చిత్రణ. ఇది లైవ్ గా అన్పిస్తుంది. ప్రపంచంలో ఇన్ని జరుగుతూండగా ఇంకా పాతనే పట్టుకుని ఎందుకు దెబ్బతినాలి? 

          పోతే చివరిగా,  సోలో చివరి ఉపవిభాగం తీవ్రానుభవాలే తీసుకుంటే - ఇవి హింసాత్మకమైనవని,  యాక్షన్ – రివెంజి సినిమాలకి పనికొచ్చేవని చెప్పుకున్నాం. వీటిక్కూడా ఇప్పుడు అదే చిన్న పిల్లల వేషాలవసరమా? చిన్నప్పట్నుంచీ కథలు  చెప్పుకురావడం నవరసాలతో కూడిన ఆనాటి  సినిమాల్లో వుండేది. అప్పటి యాక్షన్ సినిమాలు నాటకీయతే  ప్రధానంగా కూడా వుండేవి. హీరో ఒకడి చేతికి ఉంగరమేదో చూస్తాడు. వెంటనే ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో తన చిన్నప్పటి సంఘటన కెళ్ళిపోతాడు. ఆ సంఘటనలో  ఇలాటిదే ఉంగరమున్న హంతకుడు తన తల్లిదండ్రుల్ని చంపివుంటాడు. అంతే, ఇక ఇప్పుడు పగ రగుల్కొంటుంది. అప్పుడీ ఉంగరంతో వున్న విలన్ పనిబడతాడు. ఇది నాటకీయత. అంటే ఇన్నాళ్ళూ హీరో తన తల్లిదండ్రుల సంగతే  మర్చిపోయి ఎంజాయ్ చేస్తున్నాడా? ఇప్పుడు ఉంగరం చూస్తేనే తల్లిదండ్రుల హత్యలు గుర్తొచ్చాయా? ఇప్పటికి పగ రగిలిందా?  లేకపోతే  లేదా? ఇంకో యాభై ఏళ్ళు టపోరీ క్యారక్టర్ లా ఆటా పాటలతో ఎంజాయ్ చేస్తూనే వుండేవాడా?... అన్న ప్రశ్నలకి తావులేదు. నాటకీయతని ప్రేక్షకులు ఎంజాయ్ చేయాల్సిందే. ఎందుకంటే అప్పట్లో ఇది నవరసాల్లో ఒక భాగం. కానీ ఇటీవల ‘కేశవ’ లో ఇదే ఎదురయ్యేసరికి ప్రశ్నలు తలెత్తాయి. చాలా ఓల్డ్ ఫార్ములా అనుకున్నారు ప్రేక్షకులు. ఈ దర్శకుడు ఎక్కడ్నించి పట్టుకొచ్చాడీ కథని అనుకున్నారు. ఈ నాటకీయతని ఒప్పుకోలేదు. కాబట్టి ఇలాటి చిన్నప్పటి తీవ్రానుభవాల చిత్రణలకి ఇప్పుడు తావులేదు. 

          ఇవీ మొత్తం చిన్నప్పటి కథల సంగతులు. కథకి కూర్చుంటే మనసు వెనకటి సంగతులకే లాగుతూంటుంది. గతకాలమే దానికి ఇష్టకాలం. ఎందుకంటే అదో పెద్ద సోమరి కాబట్టి. దీన్ని కాచుకోవాలి. లొంగ కూడదు. వర్తమానంలోకి లాగి - ఎప్పటి కెయ్యది ప్రస్తుతమో....తప్పించుకు తిరుగువాడే ధన్యుడు సుమతీ...అన్న పద్దతిలో ఎక్కడా ప్రేక్షకులకి దొరికిపోకుండా, కామన్ సెన్స్ తో, సిక్స్త్ సెన్స్ తో దాని నడుం విరగ్గొట్టి – చిన్ననాటి చిత్రణలకి పై జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి. 

          మీ ప్రశ్నలో చిన్నప్పటి ఫ్రెండ్స్ పెద్దయ్యాక లవర్సే ఎందుక్కావాలనే దాని గురించి : మరి హీరో హీరోయిన్లు లవర్స్ కాక ఫ్రెండ్స్ గానే వుండిపోతే ఎలా? అప్పుడు హీరోకి చిన్ననాటి ఫ్రెండ్ గా హీరోయిన్ ని పెట్టకూడదు, సెకెండ్ హీరోయిన్ ని పెట్టాలి. ఈమె అయితే జీవితాంతం ఫ్రెండ్ గా పడున్నా, చచ్చిపోయినా, సన్యాసినుల్లో కలిసిపోయినా,  గొడవ చెయ్యరు ప్రేక్షకులు.

-సికిందర్

954 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

             సస్పెన్సుకి తల వుండి తోక లేకపోతే తెనాలి రామకృష్ణుడి మేక తోక పద్యంలా తికమకగా వుంటుంది. మేకని తలతో మొదలు పెట్టి మెడ, కడుపు, కాళ్ళు అంటూ తోక కొస్తాం. అంటే తల స్టార్టింగ్ పాయింట్, తోక ఎండ్ పార్టు. మేకని చూసే నార్మల్ పధ్ధతి ఇది. ఇలా తల నుంచి కాక, తోక నుంచి మొదలు పెడితే మొత్తం మేక శరీర భాగాలు తోకకి ఎండ్ పార్టులవుతాయి. అంటే తోకకి తోకలవుతాయి. తోకే లేకపోతే తల ఏమవుతుంది? సస్పెన్సు కీ అదే అవుతుంది. ఇక సస్పెన్సుకి ఇద్దరు విడి విడి విలన్లుంటే తలా తోకా రెండూ వుండవు!

        మురుగ దాస్ కూడా రజనీ కాంత్ తో తలాతోకా లేని పనే చేశాడు. ‘దర్బార్’ లో ఇద్దరు విడి విడి విలన్స్ ని పెట్టాడు. రజనీ కాంత్ డ్రగ్ దందా మూలాలు వెతుకుతున్నప్పుడు, ఇతనే విలన్ అని మనం సెటిలై ఫాలో అయ్యే ఒక విలన్ తెరపైకొస్తాడు. రజనీ అతడి కొడుకు దొరికితే వాణ్ణి చంపేసి ఆ విలన్ కి షాకిస్తాడు. అప్పుడు రజనీకి తెలియని ఇంకో విలన్ వచ్చి ఉన్న విలన్ని చంపేస్తాడు. చంపడమేగాక, రజనీ మీద దాడి చేసి అతడి కూతుర్నీ చంపేస్తాడు. సెకండాఫ్ లో ఈ కొత్త విలనెవరో తెలియక రజనీ ఇన్వెస్టిగేషన్ ప్రారంభిస్తాడు. ఇలా హీరోగా రజనీ ముగించాల్సిన కథలో విలన్ పాత్రని రెండో విలన్ చంపి ముగించి, సూపర్ స్టార్ గా రజనీ పాత్రకి దక్కాల్సిన క్రెడిట్, బాక్సాఫీసు అప్పీల్, ఫ్యాన్స్ చప్పట్లూ వగైరా మార్కెట్ యాస్పెక్ట్స్ ని అప్పనంగా తను కొట్టేసి సినిమాకి నష్టం చేశాడు. రజనీ పాసివ్ క్యారక్టర్ గా వెలవెల బోయాడు. ఇలా కథని రెండో విలన్ ముగించాక అతడితో ఇంకో కథ ప్రారంభమవడంతో, అసలు కథ తెగిపోతూ స్క్రీన్ ప్లే నిట్టని లువునా ఫ్రాక్చర్ అయి - సెకండాఫ్ సిండ్రోం, మిడిల్ మటాష్ వంటి అనారోగ్యాలు సినిమాకి పట్టుకున్నాయి.

       ఇద్దరు విలన్లతో ఇలావుంటే, ఇక ‘సాహో’ లో లెక్కలేనంత మంది విలన్లు. వాళ్ళ లెక్కలేనన్ని విలనిజాలు. వాళ్ళందరూ ఒకే కథగా, ఒకే ఎజెండాతో వుంటే, హీరో ప్రభాస్ కి ఓ ఏకీకృత గోల్ ఏర్పడి, ఉమ్మడి శత్రువుల్ని మూకుమ్మడిగా చంపుతూ కథకో అర్థాన్నీ, బలాన్నీ సమకూర్చి పెట్టేవాడు. హాలీవుడ్ ఫాంటసీ -సైన్స్ ఫిక్షన్ సినిమాల్లో మల్టిపుల్ విలన్సే వుంటారు. ఇవి ఎక్కువగా కామిక్ బుక్స్ సిరీస్ ఆధారంగా తీసినవై వుంటాయి కాబట్టి. ఈ మల్టిపుల్ విలన్స్ ఒక సిండికేట్ గా ఏర్పడి వుంటారు. లేదా ఒక మెయిన్ విలన్ వుంటూ మిగిలిన వాళ్ళు ఆ విలన్ కి ఏజెంట్లుగా వుంటారు. వీళ్ళందరికీ హీరోతో ఒకే సమస్యతో సంబంధం - పోరాటం వుంటుంది.

        ఇప్పుడు ‘పెంగ్విన్’ తో వచ్చిన సమస్య కూడా ఇలా మల్టిపుల్ విలన్ సిండ్రోమే:ఇద్దరు విలన్లు వుండడం. ఇద్దరు విలన్లతో కథలు నిలబడవని కాదు, ఇద్దరూ ఒకటవ కృష్ణుడు, రెండో కృష్ణుడు బాపతుగా ఒకరు పోయాక ఇంకొకరు వస్తేనే సమస్యంతా. ఇద్దరూ ఒకే గోల్ తో ఒకే సమయంలో ఒకే గ్యాంగ్ గా, సిండికేట్ గా ఆపరేట్ చేస్తే సమస్య రాదు. వాళ్ళు ఒకే కథతో ఉమ్మడి శత్రువులుగా ఒకే టార్గెట్ గా హీరోకి వుంటారు కాబట్టి. ఇలాకాక ‘పెంగ్విన్’ లోలాగా హీరోయిన్ కీర్తీ సురేష్ ని ఒక ఇబ్బంది పెట్టి తను కాదని ఒక విలన్ వెళ్ళిపోతే, ‘దర్బార్’ లో రజనీ కాంత్ లా ఆమె ఇంకో విలన్ని వెతుక్కోవడంతో -  ఈ విడివిడి విలన్ల రాక పోకలు విడివిడి కథలయ్యాయి. దీంతో ఆమూలాగ్రం ఎడతెగని ఒకే ధారగా ప్రవహించాల్సిన ఒకే కథ, మధ్యలో ఒక పాయగా విడిపోయి సస్పెన్సు, సినిమా అన్నీ వీగిపోయాయి.

2

   నెట్ లో ఒక విషయం గురించి సెర్చి చేస్తూంటే ‘జస్ట్ వాట్ కైండ్ ఆఫ్ మదర్ ఆర్యూ?’ అన్న నవల తగిలింది. బ్రిటిష్ రచయిత్రి పౌలా డాలీ తొలి థ్రిల్లర్ నవల. 2014 లో అచ్చయింది. బాగా పేరు తెచ్చి పెట్టింది. ఏమిటా అని సినాప్సిస్ చదివితే, ‘పెంగ్విన్’ పోలికలే కన్పించాయి. లీసాకి ముగ్గురు పిల్లలు. లేక్ డిస్ట్రిక్ట్ లో వుంటుంది. తన పిల్లలతో బాటు పొరిగింటి పిల్ల లుసిండాని తీసుకుని షికారు వెళ్తుంది. లుసిండా తప్పిపోతుంది. దీంతో ‘నువ్వెలాంటి తల్లివి?’ అని అందరూ నిందిస్తారు. ఆమెని బాధ్యురాల్ని చేసి వెలి వేస్తారు. ఇంతలో తన రెండో కూతురు కూడా అదృశ్య మవుతుంది. దీంతో మరింత కలకలం లేస్తుంది. ఇంతలో దయనీయ స్థితిలో లుసిండా తిరిగి వస్తుంది. ఈ స్థితికి మళ్ళీ నిందలు మోస్తుంది లీసా. ఇక అసలేం జరిగిందో తెలుసుకుని తన వల్ల జరిగిన తప్పుని సరిదిద్దడానికీ, కూతుర్ని వెతకడానికీ సమకడ్తుంది. ఈ క్రమంలో తెలుసుకుంటున్న నిజాలతో షాకింగ్ డొమెస్టిక్ డ్రామాలు, మనుషుల అసలు స్వరూపాలూ భయంకరంగా వెల్లడై, ఎడతెగని సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ కి దారితీస్తాయి...

        కీర్తి సురేష్ పాత్ర రిథమ్ కథ కూడా దీనికి దగ్గరగా వుంటుంది. కాకపోతే ఫస్టాఫ్ వరకే. నీలగిరి ఘాట్స్ లో వుండే రిథమ్ రెండేళ్ళ కొడుకు అజయ్ (ఉమర్) ని పోగొట్టుకుంటుంది. దీనికి భర్త రఘు (లింగా) ఆమెని నిందించి విడాకులు తీసుకుంటాడు. మూడేళ్ళ తర్వాత ఆమె గౌతం (రంగరాజ్) ని పెళ్లి చేసుకుని ఇప్పుడు ఏడు నెలల గర్భవతిగా వుంటుంది. కానీ ఆరేళ్ళ క్రితం అదృశ్యమైన కొడుకు అజయ్ కోసమే తల్లడిల్లుతూ వుంటుంది. పోలీసులు ఇక చనిపోయినట్టే నని చేతులెత్తేస్తారు. ఇంతలో అనుకోకుండా ఎనిమిదేళ్ళ అజయ్ (అద్వైత్) తిరిగొస్తాడు. కానీ మానసికంగా దెబ్బ తిని వుంటాడు. ఏం జరిగిందో, తనని ఎవరు తీసికెళ్లారో డాక్టర్ డేవిడ్ (మాథి) ఎంత  ప్రయత్నించినా చెప్పడు. కొడుకుని ఇలా ఎవరు చేశారో తెలుసుకోవాలని పూనుకుంటుంది రిథమ్. ఇంతలో అంజన (ఐశ్వర్య) అనే ఇంకో అమ్మాయి అదృశ్యమవుతుంది. ఈమె జాడ కూడా దొరకదు. ఇంతేగాక ఇంటికి తిరిగొచ్చిన అజయ్ కోసం కిడ్నాపర్ మళ్ళీ ప్రయత్నిస్తూంటాడు. ఇతను చార్లీ చాప్లిన్ మాస్కులో వుంటాడు. ఎవరితను? ఎందుకు చిన్న పిల్లల్ని అపహరిస్తున్నాడు? మళ్ళీ ఇప్పుడు రిథమ్ కొడుకుని కాపాడుకుంటూ కిడ్నాపర్ ని పట్టుకో గల్గిందా? అంజన ఏమైంది? రిథమ్ తెలుసుకున్న అసలు నిజమేంటి? ఇదీ మిగతా కథ.

3

     రాట్ససన్, అంజాం పాథిరా, ఫోరెన్సిక్, సైకో, పొన్మంగళ్ వందాళ్, ఇప్పుడు పెంగ్విన్ ...ఇలా వరుసగా సీరియల్ కిల్లర్ సినిమాలు తమిళ మలయాళాల నుంచి వస్తున్నాయి.  వీటిలో రాట్ససన్, పొన్మంగళ్ వందాళ్, పెంగ్విన్ మూడూ చిన్న పిల్లల కిల్లర్స్ కథలతో వచ్చాయి. అయితే ‘పెంగ్విన్’ తో సమస్య ఏమిటంటే, దీన్ని ఒక విలన్ తో సీరియల్ కిల్లర్ కథలా నడిపించి చీట్ చేయడం. ఒక విలన్ తో సీరియల్ కిల్లర్ కథలా నడిపిస్తూ దాన్ని క్యాన్సిల్ చేసి, ఇంకో విలన్ తో రిథమ్ చిన్నప్పటి వేరే కథగా కొత్త ఖాతా తెరవడం. ఇటీవల తెలుగులో వచ్చిన ‘హిట్’ లో చిన్నప్పుడు ఇద్దరు స్నేహితురాండ్ర మధ్య జరిగే పరిణామాలతో ఎండ్ సస్పెన్స్ ఎలా వుందో చూశాం కదా? అలాటి ఎండ్ సస్పెన్స్ అన్నమాట. ఈ కాలంలో ఇంకా వద్దన్నా సినిమా కథకి ఎండ్ సస్పెన్స్ చేస్తే చేశారు, దోషి (విలన్) ఎవరో తేల్చడానికి రెండున్నర గంటలూ ఓపికని పరీక్షించి, చివరికా విలనెవరో విప్పి చెప్పే ఎండ్ సస్పెన్సేదో కథని నెక్స్ట్ లెవెల్ కి తీసికెళ్తూ హై రేంజిలో బ్లాస్ట్ అయ్యేలా చూడాలిగా? ఇలా చేయడం ఎవరికైనా దాదాపూ అసాధ్యమే. అందుకే ఎండ్ సస్పెన్స్  క్లయిమాక్సులు మెట్టు దిగి నేలబారు విషయాలతో తేలిపోతున్నాయి.  

        ఇక సెకండాఫ్ లో రిథమ్ కి సీరియల్ కిల్లర్ దొరుకుతాడు. అతను డాక్టర్ డేవిడ్. చిన్న పిల్లల అవయవాల కోసం అపహరిస్తూంటాడు. ఆ శవాల మధ్య అంజన వుంటుంది. అంజనని కాపాడి డాక్టర్ ని పోలీసులకి అప్పగిస్తుంది రిథమ్. అయితే ఆమె కొడుకుని తను అపహరించ లేదంటాడు. అదెవరో నువ్వే తెలుసుకొమ్మని పరీక్ష పెడతాడు. ఇంకో అరగంటలో సెకండాఫ్ ముగుస్తుందనగా, కొలిక్కొచ్చిందనుకుంటున్న కథ కాస్తా క్యాన్సిల్ అయి, ఇంకో కథ ముందుకొస్తుంది. స్క్రీన్ ప్లే ఇలా ఫ్రాక్చర్ అయి, సెకండాఫ్ సిండ్రోంలో పడుతుంది. ఈ మొదలయ్యే రెండో కథ రిథమ్ చిన్నప్పటి కథ.

        ఐతే ఫస్టాఫ్ అంతా తెలియని విలన్ తో, ఇది మేకర్లకి ప్రియమైన పనికిరాని ఎండ్ సస్పెన్స్ కథ అని తెలిసిపోతూనే వుంటుంది. కానీ సెకండాఫ్ చివరి వరకూ ఆగకుండా, సగంలోనే ఆ విలన్ డాక్టరని తేలడంతో - హమ్మయ్యా ఎండ్ సస్పెన్స్ ప్రమాదం తప్పిందనుకుంటాం. ఇక్కడే ఈ సైకో డాక్టర్  ఫేక్ విలన్ అని తెలియడంతో, మళ్ళీ ఎండ్ సస్పెన్స్ కథే మొదలు!

        డాక్టర్ పాత్రతో ట్రాక్ ఆడియెన్స్ ని చీట్ చేయడమే. సైకో డాక్టర్ పాత్రని ఇన్వెస్టిగేషన్ లో తగిలిన ఒక తప్పుడు లీడ్ గా చూపించి వదిలెయ్యకుండా, అతడికో బ్యాక్ డ్రాప్, కథా, సుదీర్ఘ ఇంటరాగేషన్, హీరోయిన్ తో డ్రామా, బిల్డప్పులతో ఇతనే విలన్ అన్పించేలా చేశారు. ఇతను కాదంటూ డ్రామామీద నీళ్ళు చల్లారు. 

        ‘ప్రిజనర్స్’ లో ఆడపిల్లల కిడ్నాపర్ ని పట్టుకునే ప్రయత్నం చేసే పోలీసు అధికారి ఒకడ్ని ఫాలో అయి, వాడి ఇంట్లో శవాల గుట్టని చూస్తాడు. రెండు మాటల్లో వీడు కిడ్నాపర్ కాదని, వేరే సైకో అని సిబ్బందికి అప్పజెప్పేస్తాడు. ఇది ఫస్టాఫ్ ఇంటర్వెల్ ముందు వస్తుంది. ఇంకా పాకాన పడని ఇన్వెస్టిగేషన్ ప్రారంభదశలో, ఇదింకో తప్పుడు లీడ్ గా కన్విన్స్ చేస్తుంది. కానీ ‘పెంగ్విన్’ సెకండాఫ్ లో పాకాన పడ్డాక, తప్పుడు లీడే నిజమైన లీడ్ అన్పించేలా ఇంత డ్రామా చేశారు. దీంతో కథ తెగిపోయి ఇద్దరు విడి విడి విలన్లు ఏర్పడ్డారు కథా నియమాలకి విరుద్ధంగా. ఇప్పుడు సైకో డాక్టర్, చివర్లో ఫ్రెండ్ భావన. 

        దీన్ని నివారించాలంటే ఏం చేసి వుండాలి? ఒకే కన్పించని విలన్ తో ఎండ్ సస్పెన్స్ కథ ఎండ్ సస్పెన్స్ కథలా అన్పించకుండా చేసే టెక్నిక్స్ ‘టు ఛేజ్ ఏ క్రూకెడ్ షాడో’ నుంచీ ‘ధువా’ వరకూ వున్నాయి. ‘రాట్ససన్’ (తెలుగులో బెల్లంకొండ శ్రీనివాస్ ‘రాక్షసుడు’) కూడా వుంది. చిన్నచిన్న ఆడపిల్లల్ని చంపే ఈ సైకో కిల్లర్ కథ. పూర్తిగా చూస్తేగానీ ఇది ఎండ్ సస్పెన్స్ మిస్టరీ అని తెలీకుండా గుట్టుగా వుంటుంది. ఇందులో ఫస్టాఫ్ మధ్యలోనే మధ్యలో టీచర్ పాత్ర మీదికి దృష్టి మళ్ళించి అతనే కిల్లర్ అన్నట్టుగా కథ నడుపుతారు. దీంతో విలన్ రూపంలో అతనే కన్పించి ఎలా దొరుకుతాడా అనే సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ ఏర్పడుతుంది. ఇంటర్వెల్లో ఇతను కాదని తేల్చేస్తారు. మళ్ళీ కొత్త లీడ్స్ తో కొత్త ఇన్వెస్టిగేషన్. ఈ ఇన్వెస్టిగేషన్ తో చివర్లో అసలు సీరియల్ కిల్లర్ని వెల్లడి చేస్తారు. ఇప్పుడు మాత్రమే చూసిందంతా ఎండ్ సస్పెన్స్ మిస్టరీ అని తేల్చి, ఫ్లాప్ కి దొరక్కుండా బయటపడేలా చేశారు. అంటే టీచర్ రూపంలో బిల్డప్ లేని కరివేపాకు పాత్రతో ఫస్టాఫ్ ని భర్తీ చేస్తూ, కవరింగ్ లెటర్ కథనం చేశారన్న మాట. ‘పెంగ్విన్’ లో ఈ టెక్నిక్ వాడుకోక పెంగ్విన్ లని చిన్నబుచ్చారు.

4

      ఇక రెండో కథగా  మొదలయ్యే రిథమ్ చిన్నప్పటి కథ. రిథమ్ తన ఫ్రెండ్ భావన (నిత్య కృప) మీద అనుమానం వచ్చి పట్టుకుంటే, ఆమె చెప్పుకొస్తుంది చిన్నప్పటి కథ. రిథమ్ చదువులో ఫస్ట్. ఆమెతో పోలుస్తూ తనని వేధించారు పేరెంట్స్. ఆమెలా తను చదవాలి, ఆమెలా తను ఎదగాలి... ఈ టార్చర్ భరించలేక రిథమ్ మీద పగ పెంచుకుంది. తన అర్హతలతో తనకి సొంత ఐడెంటిటీ లేకుండా చేసిన రిథంకి బుద్ధి చెప్పాలనుకుని కొడుకుని కిడ్నాప్ చేసి బంధించింది. ఇలా ఈ ఆరేళ్ళూ రిథమ్ కడుపుకోత చూస్తూ ఆనందం అనుభవించింది తను. 

        ‘హిట్’ లో కూడా చిన్నప్పుడు అనాధాశ్రయంలో తన చెల్లెలి అవకాశం హీరోయిన్ కి పోవడంతో, పెద్దయ్యాక హీరోయిన్ని కిడ్నాప్ చేసి చంపుతుంది హీరోయిన్ ఫ్రెండ్. చిన్నప్పుడు విలన్ తో ఏదైనా జరిగితే, పెద్దయాక అతణ్ణి గుర్తు పట్టి రివెంజి తీర్చుకోవడం జనం మెచ్చిన ఒక బాక్సాఫీసు ఫార్ములా. చిన్నప్పుడు తోటి చిన్నపిల్ల వల్ల ఆమెకి తెలీకుండా ఏదో జరిగిపోతే, దానికి పెద్దయ్యాక పగదీర్చుకోవడం జనం మెచ్చని ఫార్ములా కాని ఫార్ములా. పిల్లలు తోటి పిల్లలతో ఇంకా అగరు. అప్పటి కప్పుడు జుట్లు పట్టుకుని కొట్టుకుంటారు. జాకెట్లు చింపేసుకుంటారు. అయిపోతుంది ఆరణాల పగ. ఆరణాల పగతో ఐదుకోట్ల మెగా సినిమా తీయనవసరం లేదు. చిన్నప్పుడు పిల్లలకి ప్రేమలు గుర్తుంటాయి గానీ, పగలు గుర్తుండవు.   

5

      అసలు రిథమ్ పాత్ర గోల్ ఏమిటి? తన కొడుకుని ఇలా ఎవరు తయారు చేశారో తెలుసుకోవాలని గోల్ పెట్టుకుంటుంది. ఇది అవసరం లేదు. ఆరేళ్లుగా పోలీసులు సహా ఎవరూ తెలుసుకోలేని విషయం ఇప్పుడనవసరం. కొడుకు తిరిగి వచ్చిందే చాలు. రెండో భర్తతో ఏడు నెలల గర్భంతో వుంది. కడుపులో బిడ్డ, దొరికిన బిడ్డ ఇద్దరూ చాలు. ముందు కొడుకు ఆరోగ్యం బాగు చేసుకుంటే అతనే తర్వాత ఎప్పుడో చెప్తాడు ఎవరు కిడ్నాప్ చేశారో. ఈ తెలుసుకునే బాధ్యత ఈ పెండింగ్ కేసులో పోలీసులకే ఎక్కువ. 

        అయితే ఇప్పుడు పారిపోయి వచ్చిన కొడుకు కోసం అదే చాప్లిన్ మాస్కు కిడ్నాపర్ ప్రయత్నిస్తూంటాడు. ఇది రిథంకి గోల్ కావాలి. ఒక ప్రెగ్నెంట్ వుమన్ గా కొడుకుని కాపాడుకుంటూ కిడ్నాపర్ ని తెగించి పట్టుకునే గోల్ - ఈ గోల్ లో ఆపరేటివ్ ఎమోషన్ వుంటుంది. అంతేగానీ తాననుకున్నట్టు కొడుకుని ఇలా ఎవరు తయారు చేశారో తెలుసుకోవడంలో ఏ ఎమోషనూ లేదు, పైన చెప్పుకున్న కారణాల వల్ల. 

        ఇలావుంటే, అంజన అనే ఇంకో అమ్మాయి కిడ్నాప్ తో రిథంకి కనెక్షన్ లేదు. ఆమె గురించి ఫీల్ కాదు కూడా. డాక్టర్ని పట్టుకున్నాక అక్కడ కాకతాళీయంగా కన్పించిన అంజనని కాపాడుతుందంతే. ఈ కథలో అంజన పాత్ర అవసరం లేదు. 

        పైన చెప్పిన నవలలో, కథానాయిక లీసా వల్ల పొరుగింటి లుసిండా కన్పించకుండా పోతే, అందరి సూటిపోటి మాటలతో లీసా గిల్టీ ఫీలవుతుంది. ఇంతలో సొంత కూతురు కూడా కిడ్నాపై లుసిండా తిరిగొస్తుంది. ఇప్పుడు తన కూతురు మాయమవడంతో ఇక తనేం చేయాలో డిసైడ్ చేసుకుంటుంది. ఈ కిడ్నాపుల గుట్టు రట్టు చేసి, మొదటి అమ్మాయితో  తన మీద పడ్డ నింద తొలగించుకునే బలమైన ఎమోషనల్ గోల్, కూతుర్ని కనుగొనే ఫిజికల్ గోల్ రెండూ ఏర్పడ్డాయి. ఇలా ముందు పొరుగింటి అమ్మాయి కిడ్నాపై తర్వాత కూతురు కిడ్నాపవడంతో, కథ ఏకత్రాటి పైనే వుంది. ‘పెంగ్విన్’ లో సొంత కొడుకు కిడ్నాపై వచ్చాక, పొరుగు అమ్మాయి కిడ్నాప్ అవడంతో, ఈ అమ్మాయితో రిథం కేలాటి ఎమోషనల్ కనెక్షన్ లేకుండా పోయింది. ఎందుకంటే దీనికి తను బాధ్యురాలు కాదు, తననెవరూ నిందించడం లేదు కూడా. 

        ఆఫ్ కోర్స్, మొదటి భర్త నిందించాడు. ఆమె అజాగ్రత్త వల్లే కొడుకు కిడ్నాపయ్యాడని నిందించి, విడాకులు తీసుకుని వెళ్ళిపోయాడు. ఈ నింద ఆరేళ్ళ పాటూ కొడుకు తనకి తాను తిరిగి వచ్చేవరకూ మోసిందే తప్ప, ఏమీ చేయలేక పోయింది. కొడుకు రావడంతో నిందా తొలగిపోయింది, మొదటి భర్తా క్షమించమన్నాడు.

6

    ఈ కథలో ‘హిడెన్ ట్రూత్’ రిథమ్ ఫ్రెండ్ భావన చిన్నప్పటి పగ. చిన్నప్పుడు భావన తన మీద పగ ఫీలయిందని రిథంకి తెలీదు. అయితే వర్తమాన కథలో కొడుకు తిరిగొచ్చాక, కొడుకుని ఇలా ఎవరు తయారు చేశారో తెలుకోవాలన్న తపన రిథమ్ కి ఆమె సబ్ కాన్షస్ పరంగా కరెక్టే. అయితే కొత్త దర్శకుడు ఇలా పలుకుతున్న ఆమె సబ్ కాన్షస్ ని పట్టుకుని, ఓపెనింగ్ ఇమేజిని కరెక్టు చేసుకోవాలని తెలుసుకోలేదు.   సినిమా ఓపెనింగ్ ఇమేజి ఎలా వుంటుందంటే, పొగమంచు... సరస్సు... ఎల్లో హుడ్ వేసుకున్న రెండేళ్ళ పిల్లాడు... వెంట కుక్క పిల్ల... ఇంతలో ఎల్లో గొడుగుతో చాప్లిన్ మాస్కు వేసుకున్న కిల్లర్... పిల్లాడి గొంతు కసక్ మని కోసి సరస్సులోకి అలా అలా మాయం...   

 
        థ్రిల్లర్ కి చాలా క్వాలిటీతో వున్న పొయెటిక్ సీన్. దర్శకుడి ఉత్తమాభిరుచి. కానీ విజువల్సే సినిమా కాదు. విజువల్స్ కి కథాత్మ జతపడాలి. ‘ఇట్’ అనే హాలీవుడ్ మూవీలో పిల్లల అపహర్త ఇలాటి ఒక మాస్కులోనే వుంటాడు. ఇది ఇన్స్ పిరేషనేమో. కానీ ఈ ఓపెనింగ్ ఇమేజికి కథతో, కాన్సెప్ట్ తో సంబంధంలేదు. పైగా ఇది రిథమ్ కనే ఓ పీడ కల మాత్రంగానే వుంటుంది. కానీ దర్శకుడు స్క్రిప్టులో సరైన దృష్టి పెడితే, ఆమె సబ్ కాన్షస్ విలువ లేని ఈ కలని ప్రసారం చేయడం కాదు, తనకే తెలియని విలువైన ఒక సమాచారం అందించడానికి ప్రయత్నిస్తూంటుంది. ఇందుకే దర్శకుడు, ఆమె కొడుకుని ఇలా ఎవరు తయారు చేశారో తెలుసుకోవాలనే గోల్ ని స్క్రిప్టులో అప్రయత్నంగా అక్షరీకరించాడు. దీనికి ఓపెనింగ్ ఇమేజి కూడా తోడైతే, ఈ గోలే బలమైన ఎమోషన్ గల ఆపరేటింగ్ గోల్ అయ్యేది. కొడుకుని ఇలా ఎవరు తయారు చేశారు? - అన్న ప్రశ్నలోనే కథాత్మతో కూడిన ఓపెనింగ్ ఇమేజి దాగి వుంది. ఆ కథాత్మ లేదా మిస్టరీ - చిన్నప్పుడు ఫ్రెండ్ భావనతో కూడిన పగ. హిడెన్ ట్రూత్. తనకి తెలీని సమాచారం. ఈ హిడెన్ ట్రూత్ ని అందించాలని ఆమె సబ్ కాన్షస్ ప్రయత్నిస్తున్నట్టయితే, అప్పుడు తదనుగుణ మైన ఓపెనింగ్ ఇమేజి వెండి తెరనలంకరించేది.

        మాస్కు కిల్లర్ తన రెండేళ్ళ కొడుకుని చంపినట్టు కల రావడం అయిపోయిన కథ. మాస్కు కిల్లర్ భావనకి సంబంధించిన అస్పష్ట మయా దృశ్యాలని ఏర్పర్చడం అవ్వాల్సిన కథ. ఓపెనింగ్ ఇమేజికి అవ్వాల్సిన కథ కావాలి, అయిపోయిన కథ కాదు. వెంటాడుతున్న ఈ అస్పష్ట ఓపెనింగ్ ఇమేజికి అర్ధమేమిటాని హిడెన్ ట్రూత్ కి దారి తీసే ఆమె అన్వేషణ కావాలి. 

        2003 లో అనురాగ్ బసు దర్శకత్వంలో మహేష్ భట్ నిర్మించిన ఫాంటసీ థ్రిల్లర్ ‘సాయా’ (నీడ) లో, హీరో జాన్ అబ్రహాం కి నీళ్ళే నీళ్ళు ఎదురవుతూంటాయి. సీలింగ్ కూడా కారిపోతూ  నీళ్ళు నిండి పోతూంటాయి. ఎందుకిలా జరుగుతోందో అర్ధం గాదు. చనిపోయిన భార్య (తారా శర్మ) ఏదో చెప్పాలని ప్రయత్నిస్తున్నట్టు తెలుసుకుంటాడు. డాక్టర్ గా ఆమె ఈశాన్య రాష్ట్రంలో వైద్య బృందంలో వెళ్లినప్పుడు వరదల్లో కొట్టుకు పోయింది. మృత దేహం కూడా లభించలేదు. గర్భవతిగానే తనువు చాలించింది. ఇప్పుడు నీళ్ళు కురిపిస్తూ భార్య తనకి చెప్పాలని ప్రయత్నిస్తోందేమిటో తెలుకోవాలని ఈశాన్య రాష్ట్రానికి వెళ్తాడు. తెలుసుకుంటే ఆమె సజీవంగానే గిరిజనులకి దొరికింది. పురుడు పోయగానే చనిపోయింది. వాళ్ళే దహన సంస్కారాలు చేసి బిడ్డని పోషించుకుంటున్నారు. ఆ బిడ్డని చూసుకుంటాడు జాన్ అబ్రహాం. ఇలా బిడ్డ దగ్గరికి తనని చేరేసేందుకు సింబాలిక్ గా వరదల్ని గుర్తుచేసే జల ధారలతో తనతో సంభాషించిందన్న మాట భార్య. ఇది సింబాలిజంతో కూడిన వెంటాడే హిడెన్ ట్రూత్.

7

     దర్శకుడు కార్తీక్ సుబ్బరాజ్ కొత్త దర్శకుడు ఈశ్వర్ కార్తీక్ కి అవకాశ మిచ్చి ‘పెంగ్విన్’ నిర్మించాడు. ఈశ్వర్ కార్తీక్ ఎక్కడా సినిమాలకి పని చేయలేదు. సీరియల్స్, వెబ్ సిరీస్, షార్ట్ నూవీస్ ఏవీ తీసిన అనుభవం లేదు. నాటకరంగంలో వుంటూ సినిమా కథ రాసుకొచ్చేసి ‘పెంగ్విన్’ తీసేశాడు. మేకర్ గా మంచి ప్రతిభ కనబర్చాడు. రైటర్ గా ఎందరో లాగా తప్పకుండా విఫల మవ్వాలని డిసైడ్ అయ్యాడు. ఎంతగానంటే సెకండాఫ్ భరించలేనంత. పైన చెప్పుకున్న లోపాలతో సెకండాఫ్ నీలగిరి లోయల్లోకి వెళ్ళిపోయింది. మనమే ఎలాగో విరిగే కొమ్మ అంచు పట్టుకుని కొన ప్రాణాలతో వేలాడుతూంటాం. ఈ సాహసానికి ఇస్తే అవార్డు మనకే ఇవ్వాలి. ఫస్టాఫ్ కథా కథనాలు వాటి దృశ్యీకరణతో  క్లాస్ గా వున్నాయి. అరగంటలో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వచ్చే వరకూ, రిథమ్ ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ మధ్య ప్రస్తుత జీవితం చూపిస్తూ, కొడుకు తిరిగి రావడంతో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వేసి, ఆమెకి గోల్ నిచ్చాడు. అదే సమయంలో మాస్క్ కిల్లర్ ని యాక్టివేట్ చేసి మిడిల్ కెళ్ళి పోయాడు. 

        అలాగే సెకండాఫ్ లో డాక్టర్ తో ఫేక్ డ్రామా ముగించి, కొత్త అన్వేషనతో ప్లాట్ పాయింట్ టూ నిచ్చాడు. కానీ ఇంటర్వెల్లో కొడుకు మీద వయోలెంట్ షాట్ వేశాక, ఇక సెకండాఫ్ అంతా షాట్స్ మిస్సవుతున్న ఫైరింగే చేసుకుంటూ వెళ్లి అమెజాన్ కప్పగించాడు. తమిళనాడులో బయ్యర్లు హేపీగానే వున్నారు, లాక్ డౌన్ పుణ్యమాని దీన్నుంచి తాము తప్పించుకున్నందుకు. 

        విజువల్ క్వాలిటీకి కెమెరా మాన్ కార్తీక్ పళని దోహదం చేశాడు. సాంప్రదాయ షాట్స్ వల్ల టేస్ట్ ఏమిటో తెలిసింది. ఎడిటింగ్ కూడా స్మూత్ ఎడిటింగే. ఎక్కడా పాప్ కార్న్ ఎడిటింగ్ చేయలేదు. స్వరాలతో సంతోష్ నారాయణ్ కూడా కథానాయిక పేరు రిథమ్ లాగే, ఒకే రిథమ్ ని మెయింటైన్ చేస్తూ క్లాస్ టచ్ నిచ్చాడు. 

        ఇక హీరోయిన్ కీర్తీ సురేష్. పూర్తి విషాద పాత్రలో, తనకున్న స్క్రీన్ ప్రెజెన్స్ తో అవార్డుకి అర్హమైనట్టు నటించింది...

―సికిందర్ 

792 : సందేహాలు - సమాధానాలు

  

Q : నేను కొత్తగా దర్శకత్వం చేపట్టాను. ఐతే డైలాగ్ వెర్షన్ నల్గురితో రాయిస్తున్నాను. రాయించవచ్చా? 

―కెఎల్ ఆర్, కొత్త దర్శకుడు
A : రాయించ వచ్చు. ఒక్కరే రాసుకున్నా, పది మందితో రాయించుకున్నా సినిమాలు సక్సెస్ అయ్యేది ఆ 10 శాతమే. కాకపోతే పది మందికి పని దొరికినట్టవుతుంది. సామ్యవాదం అమలవుతుంది. 

Q : ఒక ప్రొడ్యూసర్ నేను చెప్పిన కథ కాదని తను చెప్పిన కథే తీయాలంటారు. ఆ కథ బాగాలేదు. తప్పుకుందామంటే ఎంతో స్ట్రగుల్ చేస్తే వచ్చిన అవకాశం ఇది. ఒప్పుకుందామంటే ఆ కథతో మనస్కరించడం లేదు.  
―పి ఎస్, కొత్త దర్శకుడు
A : ఎప్పుడూ వుండే సమస్యే. అయినా మీ కథ బావుందని ఏమిటి నమ్మకం. పది శాతమే హిట్టవుతున్న సినిమాల్లో అదొకటి కాగలదా? ఎలాగూ 90 శాతం స్క్రిప్టులు ఫ్లాపయ్యేవే, కథలు కాదు. కథలతో చేస్తున్న స్క్రిప్టులు ఫ్లాపవుతున్నాయి. కాబట్టి వచ్చిన అవకాశం వదులుకోకుండా ప్రొడ్యూసర్ కథ చేసేయడమే. బాగా లేని కథల్ని బాగు చేసే మార్గాలుంటాయి. మళ్ళీ ఇంకో అవకాశం కోసం స్ట్రగుల్ చేసేకన్నా, ప్రొడ్యూసర్ కథనే బాగు చేయడానికి స్ట్రగుల్ చేస్తే అదొక ఆనందం. చేతిలో డబ్బులు ఆడతాయి. జీవితం హేపీగా వుంటుంది.

Q : అక్టోబర్ 8, 2018 స్క్రీన్ ప్లే సంగతులులో  ‘దొంగరాముడు’ గురించి వివరిస్తూ ముగింపులో మీరిలా రాశారు : “ఇలా దొంగరాముడి స్క్రీన్ ప్లే  ఏకంగా చిన్ననాటి కథతోనే బిగినింగ్ విభాగంగా మొదలయ్యింది. ఇది విషాదంగా ముగిసి, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఏర్పడిపోయింది ఒక గోల్ తో. ఇక పెద్దవాడుగా ఎంటరయ్యే దొంగరాముడికి, కథ నడపడానికి ఆల్రెడీ ఏర్పాటైన ఈ చిన్ననాటి గోలే అంది వచ్చింది. కనుక, అతడి ఎంట్రీతో ఇక మిడిల్ విభాగం ప్రారంభమైపోతుందన్న మాట! ఎంత సమయం ఆదా, ఎంత బడ్జెట్ ఆదా! అసలు హీరో ఎంట్రీతో ఏకంగా మిడిల్ విభాగం ప్రారంభమైపోయే సినిమా ఇంకేదైనా వుందా? ఇకముందు వుండడానికి ఇదేమైనా  స్ఫూర్తి అవుతుందా?”

       ఈ ప్రయత్నం నేను చేస్తున్నాను. అయితే ఇక్కడ వివరించడం కష్టం. అవసరమైతే మీకు ఫోన్లో వివరిస్తాను. అయితే ఒక సందేహం. ఇలా చేయాలంటే తప్పని సరిగా చిన్నప్పటి కథ వుండాలి కదా? కథల్ని చిన్నప్పట్నుంచీ మొదలు పెట్టడాన్ని మీరు వ్యతిరేకిస్తారు కదా? చిన్నప్పటి కథతో కాకుండా ఇంకో స్కీము ఏదైనా వుందంటారా?

―కేఎన్నార్, దర్శకుడు 

A : పైన దొంగరాముడు స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు స్ట్రక్చర్ లో బిగినింగ్ విభాగపు క్రియేటివిటీ. ఆ కాలంలో చిన్నప్పటి నుంచీ కథ చెప్పడం వుండేది కాబట్టి దానికీ కొత్త క్రియేటివిటీ. ఈ రోజుల్లో  ఏ క్రియేటివిటీ లేకుండా ఒకే మూసలో చిన్నప్పటి కథలు చూపిస్తున్నారు. ఏమిటా చిన్నప్పటి కథలంటే, చిన్నప్పటి కథల పేరుతో చిన్నప్పుడు హీరో పాత్ర చిత్రణే. హీరో పాత్ర చిత్రణ చేయడానికి చిన్నప్పట్నుంచీ చూపించుకురావాలా? హీరో తెలివైన వాడని చెప్పడానికి ఎలా తెలివైన వాడయ్యాడో చిన్నప్పట్నుంచీ చూపించుకొస్తే తప్ప అర్దమవని ప్రేక్షకులున్నారా? హీరో ఎలా తెలివైన వాడయ్యాడో ఎక్కడా ఎవరికీ అవసరం లేని ప్రశ్న. అతనొక తెలివైన వాడు, అంతే. ఒక్క మాటతో, ఒక్క చర్యతో చెప్పేస్తే  సరిపోతుంది. చిన్నప్పటి కథల పేరుతో అరగంట నిడివికి అయ్యే బడ్జెట్ ని తగలేసే దురాచారం తప్పుతుంది.  పైగా శుభమా అంటూ సినిమా ప్రారంభించి పావు గంటో, అరగంటో ఎవరో చైల్డ్ ఆర్టిస్టుల చేష్టలు చూస్తూ కూర్చునే యువ ప్రేక్షకుల్లేరు. వాళ్ళకి వెంటనే తమ అభిమాన స్టార్ తెర మీదికి రావాలి. ఇలా మార్కెట్ యాస్పెక్ట్, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ రెండూ లేని చిన్నప్పటి కథలెందుకు?

        కాబట్టి చిన్ననాటి కథల పేరుతో పాత్ర చిత్రణలు  చూపించే బదులు ‘దొంగరాముడు’ లోలాగా కథే చెప్పేస్తే, ఆ బిగినింగ్ విభాగపు కథానానికే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కూడా ఏర్పరిస్తే, ఇంకాతర్వాత మిడిల్ లో హీరో ఎంట్రీ తర్వాత గోల్ కోసం ఇంకా బిగినింగ్ చూపించే వృధా తప్పుతుంది. చిన్ననాటి కథకి ఏర్పర్చిన గోలే హీరో గోల్ అయిపోతుంది. అయితే ఈ గోల్ చిన్నప్పుడు సైంటిస్టు అవ్వాలని గోల్ ఏర్పడిందనో, క్రికెటర్ అవ్వాలని గోల్ ఏర్పడిందనో కలల రూపంలో కాకుండా, ‘దొంగరాముడు’ లో లాగా జీవితం ప్రశ్నార్ధకమైన గోల్ గా వుండాలి. 

         అయితే క్రియేటివిటీ దొరికింది కదాని ఇదే వరసలో సినిమాలు తీస్తూపోతే లాభం లేదు. ఒకటి రెండు సినిమాలతోనే  ఈ వెరైటీ, నావెల్టీ అంతా పోతుంది. మళ్ళీ ఇంకో మూసగా తయారవుతుంది. అప్పుడు చిన్నప్పటి కథకి ప్రత్యాన్మాయం ఆలోచించడమే. హీరో గతంలో ఎక్కడో చిన్ననాటి సుదూర జీవితం దాకా ఎందుకు పోవాలి? సమీప జీవితాన్నే తీసుకోవచ్చు. అంటే పదిహేడు దాటిన టీనేజిని కూడా తీసుకోవచ్చు. అప్పుడు జరిగిన కథగా చూపించవచ్చు. ఇప్పుడూ వేరే టీనేజి ఆర్టిస్టుతో అదే సమస్య వుంటుంది – చైల్డ్ ఆర్టిస్టులతో యువ ప్రేక్షకులకి వుండే ఎవర్షన్ సమస్య. అందుకని ‘ఫ్యాన్’ లో షారుఖ్ ఖాన్ ని త్రీడీ స్కాన్ తో ఇరవై ఏళ్ల కుర్రాడిగా చూపించి సంచలనం సృష్టించినట్టు, తెలుగు స్టార్ తో ఈ వెరైటీ ప్రయోగం చేయొచ్చు. స్టార్ టీనేజిలో ఎలా వుండే వాడో చూపించేకన్నా క్రేజీ మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఏముంటుంది. యువప్రేక్షకులతో కనెక్ట్ అయ్యే టీనేజీ జీవితం చూపించడం కన్నా క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్  ఏముంటుంది.

 ―సికిందర్