714 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

      భైరవగీత’ 80 లొకేషన్స్ లో తీశామని చెప్పారు. మేకింగ్ అద్భుతమే కాదనలేం. మేకింగ్ హేండివ్వదు. థింకింగ్ బాగోకపోతే  రైటింగే హేండిచ్చేస్తుంది. యథా రాత తథా తీత. రైటింగ్ రహస్యాలు అలాంటివి. మేకింగ్ రహస్యాలన్నీ రైటింగ్ రహస్యాల్లోనే దాగి వుంటాయి. ఓ షాట్ తీయాలన్నా సరే, ఆ రహస్యం రైటింగ్ లోనే వుంటుంది. తామే రాసుకుంటూ తీసే కొత్త దర్శకులెంత అదృష్టవంతులంటే, షూటింగ్ స్క్రిప్టు వాళ్ళే రాసుకోగలరు. విడిగా ఒక రైటర్ రాయలేడు, రాసివ్వలేడు. అతను లెఫ్ట్ రియాక్షన్స్, రైట్ డైలాగ్స్ రాసి సెల్యూట్ కొట్టి వెళ్లిపోవాలి - ఇంతకి మించి ఇంకేం రాసే అధికారం లేదు. ఒక్క కెమెరా యాంగిల్ రాసినా, కొత్త దర్శకుడైనా విసిరికొట్టేస్తాడు. అతడికా అధికారముంది. యాంగిల్స్ గానీ, ఇతర టెక్నికల్ డేటా గానీ సూచించడం రైటర్ జాబ్ కాదు. అది దర్శకుడు చూసుకునే పని. అయితే ఎందరు తామే రాసుకుని తామే తీసే కొత్త దర్శకులు సెట్ లో ఏం తీస్తారో స్క్రిప్టులో ఏం రాసుకుంటున్నారు?  స్క్రీన్ మీద ఏది ఎలా ప్లే అవుతుందో రాసుకునే స్వేచ్ఛ వుండీ స్క్రిప్టులో ఎంత రాసుకుంటున్నారు? దీనికి సమాధానం జీరో. మళ్ళీ రైటర్ రాసినట్టే అదే లెఫ్ట్ రియాక్షన్లూ, అదే రైట్ డైలాగులూ.
          ఒకసారి ఈ కింది స్క్రిప్టు చూద్దాం...

అర్ధరాత్రి వేళ  వివిధ సిటీ లొకేషన్స్ చూపిస్తూ –

( ఆర్ ఆర్ లో ట్రాఫిక్ సౌండ్స్ మాత్రమే, స్క్రీన్ మీద ‘2013,
హైదరాబాద్’ అని పోస్టవుతూ,  ref: u tube clippings-
uptown areas )

- ఒక వీధి లోకొస్తూంటే...                             
ఒక పాత బిల్డింగ్ పాటతో రివీలవు తుంటుంది.

                                                                          పాట :   బాబూజీ ధీరే చల్నా..ప్యార్ మే జరా సంభల్కే..          

ఓ. .. బడే ధోకే హై..బడే ధోకే   హై..ఇస్ రాహ్ మే...

( ‘ఆర్ పార్’ -1954, గీతా దత్ )
బయట ఎక్కడో సెల్ ఫోన్ లోంచి వస్తున్నట్టు సన్నగా,
లో వాల్యూంలో వస్తూంటుంది పాట. బిల్డింగ్ పై అంతస్తు
లో ఒక కిటికీ సగం తెర్చివుంటుంది. ఆ సందులోంచి...

          ఇలా పై విధంగా విజువల్స్ ఏమిటో, సౌండ్ ఏమిటో, ఎఫెక్స్ట్ ఏమిటో సీను కనుగుణంగా ఎందరు విజువల్ రైటింగ్ తో ప్రిపేరవుతున్నారు. పేపరు మీద స్వయంగా సంపూర్ణంగా అనుభవించనిది తెర మీద అనుభవం కాదు. శ్రద్ధగా, ఏకాగ్రతతో సినిమా తయారయ్యేది రెండే చోట్ల- ఒకటి ఆరంభిస్తూ రైటింగ్ టేబుల్ మీద, ఇంకొకటి ముగిస్తూ ఎడిటింగ్ టేబుల్ మీద. మధ్యలో జరిగే మేకింగ్ తతంగమంతా గందరగోళం, డిస్టర్ బెన్స్, టెన్షన్. అతను టేకులు తింటాడు, ఇతను డబ్బులు రావాలంటాడు, ఇంకొకామె మాకు భోజనాలులేవా అంటుంది, ఇంకో అసిస్టెంట్ డుమ్మా కొడతాడు... అంతుండదు. సినిమా అంటే 90% రైటింగ్, 10% మేకింగురా బాబూ అని హిచ్ కాక్ మొత్తుకున్నా, 10% రైటింగ్, 90% మేకింగే చేస్తున్నారు. 90% ఫ్లాపులు వస్తున్నాయి. ఇక ఆ 10% రైటింగ్ వర్క్ జరుగుతున్నప్పుడు నేరకపోయి ప్రొడక్షన్ పనులు పెట్టుకున్నారా, ఇంతే సంగతులు. ఏకాగ్రత అనే పదార్థాన్నిఇక  వెతికి పట్టుకోవాలి.

        ఆల్ ఫ్రెడ్ హిచ్ కాక్ రైటర్స్ తో కలిసి రాసుకుంటున్నంత కాలం ఎలాటి ప్రొడక్షన్ వ్యవహారాలూ ఆలోచించే వాడు కాదు, ఎవర్నీ డిస్టర్బ్ చేయనిచ్చే వాడు కాదు. ఒక కథా రచయితో, నవలా రచయితో ఎలా ఏకాంతంలో కూర్చుని తన రాత తను ప్రశాంతంగా రాసుకుంటాడో, అలా హిచ్ కాక్ స్క్రిప్ట్ మొత్తం రైటర్స్ తో కలిసి రాసుకునేవాడు. ఇలాటి ప్రశాంతత రైటర్స్ ఏకాగ్రతకి కూడా చాలా అవసరం. దీన్ని ప్రొవైడ్ చేసే వాడు హిచ్ కాక్. ఒక సీను తయారు చేయడానికి ఎన్ని రోజులు  ఆలోచించే వాడో గానీ, అది టెక్నికల్ గా ఇలా వచ్చేది. ఇక నేరుగా వెళ్లి షాట్లు తీసేయడమే.

FADE IN:
            INT. JEFFERIES' APARTMENT - DAY - LONG SHOT
            Although we do not see the foreground window frame, we see
            the whole background of a Greenwich Village street.

We can see the rear of a number of assorted houses and small
            apartment buildings whose fronts face on the next cross-town
            street, sharply etched by the morning sun.

Some are two stories high; others three; some have peaked
            roofs, others are flat. There is a mixture of brick and wood
            and wrought iron in the construction.

The apartment buildings have fire escapes, the others do not.  
            The neighborhood is not a prosperous one, but neither is it poor.

             It is a practical, conventional dwelling place for
            people living on marginal incomes, luck -- or hope and careful
           planning.

The summer air is motionless and heavy with humid heat.

It has opened windows wide, pushed back curtains, lifted
            blinds and generally brought the neighborhood life into a
            sweltering intimacy. Yet, people born and bred to life within
            earshot and eye glance of a score of neighbors have learned
            to preserve their own private worlds by uniformly ignoring
            each other, except on direct invitation.

THE CAMERA PULLS BACK until a large sleeping profile of a
            man fills the screen. It is so large that we do not see any
           features, but merely the temple and side of the cheek down
            which a stream of sweat is running.

THE CAMERA PANS OFF this to the right hand side of the window,
            and MOVES TO a thermometer which is hanging on the wall just
             outside the window. It registers 84.

THE CAMERA MOVES ON into the open, and brings nearer to us a
 `          room with a large studio window.

To the right of him is a battered upright piano. On top of
            the piano is a radio. The music selection coming from the
           radio stops, and the announcer is heard.

ANNOUNCER

The time -- 7:15 A.M., WOR, New York.
           The temperature, outside, 84 --
            Friends -- is your life worth one dollar?

             కనుక ఎన్ని లొకేషన్స్ లో తీశామని కాదు పబ్లిసిటీ, కంటెంట్ ఏమిటన్నది డిమాండ్. ఐదు లొకేషన్స్ లో, ఆరుగురు ఆర్టిస్టులతో, డెబ్బై లక్షలతో కంటెంట్ ఆధారిత కమర్షియల్ పాతిక రోజుల్లో తీసి కూడా కమ్మగా కోటి రూపాయలు జేబులో వేసుకుని నిద్రపోవచ్చు. కంటెంట్ ఏమిటన్నది, అది కాగితం మీద ఎలా వున్నదీ బాక్సాఫీసు చేసే తనిఖీ. తేడాగా వుందా చించి అవతల పారేస్తుంది. 

          ‘భైరవగీత’ ని మహానగరంలో విడుదలైన మెయిన్ సెంటర్ లోంచి మర్నాడే తీసేసి, పోయిన వారం విడుదలైన సినిమా మళ్ళీ వేసుకున్నారంటే ఎందుకని? ఇంకా దీని స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రాస్తే ఎవరికి ఆసక్తి వుంటుంది? ఒక స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రాయడమంటే ఒక స్క్రిప్టు రాసినంత పని. కానీ, తన ఫెయిల్యూర్స్ కూడా సొమ్ము చేసుకుంటాయనీ, ఏడాది తర్వాత క్లాసిక్స్ గా మారతాయనీ, సాక్షాత్తూ అల్ ఫ్రెడ్ హిచ్ కాకే చెప్పుకున్నాక...ఏమో రేపు ‘భైరవ గీత’ గుర్రం ఎగరా వచ్చు...కాబట్టి మిడిల్ విభాగం స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రేపు!

―సికిందర్

713 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

          చాలా కామన్ సెన్స్ – ఐడియాని ప్లాన్ చేసుకోకపోతే సినిమా ఫ్లాపే. ఈ బేసిక్స్ ని ఎవ్వరూ ఛాలెంజి చేయలేరు. ఐడియాని ప్లాన్ చేసుకోక పోతే సినిమా అట్టర్ ఫ్లాపే. ఇంకో మాటే లేదు. క్రియేటివ్ స్కూల్లోంచి  స్ట్రక్చర్ స్కూల్లోకి వచ్చినప్పుడే హిట్ ఫ్లాపులు అర్ధమవుతాయి. అంతవరకూ చీకట్లో బాణాలేయడమే. సొంత వైద్యంలాంటి క్రియేటివ్ స్కూళ్ళే  సినిమాల్ని చూడలేకుండా చేస్తున్నాయి. క్రియేటివ్ స్కూలు గుండు గుత్త ధోరణిలో వుంటుంది. స్ట్రక్చర్ స్కూల్లో స్టెప్ బై స్టెప్ అప్రోచ్ వుంటుంది. ముందు ఐడియా మూల్యాంకన వుంటుంది. ఈ ఐడియాకి మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ వుందా? ఇందులో యూత్ అప్పీల్ ననుసరించి రోమాంటిక్స్ లేదా ఎకనమిక్స్, లేదా రెండూ ప్లే అవుతున్నాయా? ఇప్పటి యూత్ కి సినిమాల మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఇదే. ‘హుషారు’ లో ఎకనమిక్స్ చక్కగా ప్లే అయింది. జేబునిండా డబ్బు, చేతినిండా అమ్మాయీ, వీటికోసం పాట్లు - ఇవే తెర మీద చూడాలని కోరుకుంటారు ఈ కాలం కుర్రకారు.  తర్వాత ఐడియాకి స్ట్రక్చర్ వుందా? ఇది పనికొచ్చే కథేనా, లేక పనికిరాని గాథా? ఇందులో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కి యూత్ అప్పీల్ వుందా? ...ఇలా స్టెప్ బై స్టెప్ బేరీజు వేసినప్పుడు ఐడియా దశలోనే సినిమా భవితవ్యం తేలిపోతుంది. సినిమా మొత్తం తీసి, విడుదల చేసి, అది ఫ్లాపయ్యాక గానీ తీసింది ఫ్లాప్ కథ అని తెలియకపోవడం అంతా ఏదో సామెత చెప్పినట్టు వుంటుంది. 

          స్ట్రక్చర్ గ్యారంటీగా సక్సెస్ నిస్తుందా అంటే, స్ట్రక్చర్ ని ఫాలో అయ్యే హాలీవుడ్ లోనే 50 శాతానికి మించి సక్సెస్ లేదు. కానీ 50 శాతం సక్సెస్ అంటే గ్రేటే. స్ట్రక్చర్ ని ఫాలో అవని టాలీవుడ్ లో పది శాతం కూడా సక్సెస్ లేదుగా? ముందు స్ట్రక్చర్ కథకి ఓ అర్ధం పర్ధం సమకూరుస్తుంది. దీంతో ఎంత సక్సెస్ అవుతుందనేది ఆ  స్ట్రక్చర్ తో వుండే కథతో చూపెట్టే క్రియేటివ్ యాస్పెక్టే నిర్ణయిస్తుంది.  మళ్ళీ ఈ క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్  స్ట్రక్చర్ లాగా శిలాసదృశం కాదు, అప్పుడున్న మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ని బట్టి కథకథకీ వేర్వేరు కళా ప్రదర్శన చేస్తుంది. స్ట్రక్చర్ పెద్ద వాళ్ళు ఇచ్చింది, దాంతో కళా ప్రదర్శన చిన్న వాళ్ళు చేసుకోవాలి. స్ట్రక్చర్ లేని కళా ప్రదర్శన ఫ్లాపే. స్ట్రక్చర్ వున్నా దాంతో కళా ప్రదర్శన చేసుకుంటూ హాలీవుడ్ 50 సక్సెస్ ని తాక గల్గుతోంది. క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ లేదా కళా ప్రదర్శనేది ఏ దర్శకుడికా దర్శకుడు, ఏ రచయితకా రచయిత సొంత శక్తి యుక్తులతో తమలోంచి వెలికి తీయాల్సిన సృజనాత్మక పార్శ్వమే. కాబట్టి హాలీవుడ్ లోనైనా 100 శాతం సక్సెస్ కి గ్యారంటీ ఇవ్వలేరు. ఇక స్ట్రక్చరే లేకపోతే ఉత్త క్రియేటివిటీతో   ఒక్క శాతం సక్సెస్ కూడా ఇవ్వలేరు.  ఇందుకే వారంవారం తెలుగు సినిమాలు పేక మేడల్లా టపటపా కూలిపోతున్నాయి. ఉత్త క్రియేటివిటీతో పేకమేడలే లేస్తాయి. స్ట్రక్చర్ వుంటే పునాదులూ సిమెంట్ గోడలూ నిలుస్తాయి. 

        స్ట్రక్చర్ దృష్టికోణంలో ఐడియా ఆలోచిస్తే ప్రధాన కథ ఉపకథ అయిపోదు. స్ట్రక్చర్ = కామన్ సెన్స్, అంతే. చింతపండు తెమ్మని  బజారుకి పంపిన పనిపిల్ల చింత పండే తెస్తుంది. చీపురు కట్టతో వస్తే ఇల్లు గలావిడకి నచ్చదు, డిస్సపాయింటవుతుంది. చీపురు కట్టని చింత పండుగా మార్చమని రివ్యూ రాసిస్తుంది. రివ్యూ పని పిల్లకేం అర్ధమవుతుంది, పని పిల్లకదా – అందుకని చీపురు కట్ట తిరగేసి చెప్పాల్సిన పద్ధతిలో చెప్పాల్సి వస్తుందేమో. పనిపిల్ల కిది వుండాల్సిన కామన్ సెన్స్. ఒక స్ట్రక్చర్ లో పని చేసుకుపోవడం. అలాగే మాంచి లిప్ లాక్స్ తో కూడిన హాట్ హట్ ఎరోటిక్ లవ్ స్టోరీ జమాయించి చూపిస్తామని పిల్చి, బానిసల తిరుగుబాటు చూపిస్తే ప్రేక్షకులకీ నచ్చదు. యూత్ ఆడియెన్స్ కేం పనీపాటా లేదా? ఒకప్పుడు నిరుద్యోగం వల్ల కమ్యూనిజం, నక్సలిజం ఆకర్షించి అలాటి ఎర్ర డప్పు విప్లవ సినిమాలు చూసేవాళ్ళు. ఇప్పుడూ? మూలమూలనా గ్లోబలైజేషన్ ఫలాలనుభవిస్తూ, వాటి ఆకర్షణలో పడి పరవళ్ళు తొక్కుతున్నారు. ఎక్కడెక్కడి ఆకలిదప్పుల ప్రాంతీయ ఆర్టు సినిమాలూ మూలనబడ్డాయి. దేశంలో 18 ప్రాంతీయ భాషల్లో ఆర్టు సినిమాలుంటే అవన్నీ కమర్షియల్ సినిమాలుగా మారిపోయాయి. ఇదివరకు లేని ఛత్తీస్ ఘర్, ఉత్తారఖండ్ వంటి ప్రాంతాల్లో కూడా మల్టీ ప్లెక్సులు వెలిశాయి. కర్ణాటకలోని ప్రాంతీయ తుళు భాషా సినిమాలు, తమిళనాడులోని  ప్రాంతీయ బడుగ భాషా సినిమాలూ కమర్షియల్ ఫీల్డులో కొచ్చేశాయి. ఇలా వుంటే, తెలంగాణాలో ఇంకా ఆర్టు సినిమాలు తీయాలన్నఆలోచనలున్నాయి. ఇదిక  కుదిరేపని కాదు. 

          ఇదంతా మార్కెట్ యాస్పెక్ట్.  దీన్ని కాదని బానిస బాధల కథ ఎలా చూపిస్తారు. మార్కెట్ కి ఇప్పుడేం కావాలో అదివ్వాలా వద్దా? ఇలాటి విప్లవ సినిమాలు ఒక సెక్షన్ గా ఆర్. నారాయణ మూర్తి తీస్తూంటారు, ఆయనకి వదిలేయాలి. ఆయనకదే పని కాబట్టి.  ‘భైరవ గీత’ బానిసల కథ 1991 లో నిజంగా జరిగిందన్నారు. దీన్ని ఒప్పుకున్నా, ఈ చెప్పిన ప్రకారమే బానిసల తిరుగు బాటుకి ఓ ప్రేమకథ ప్రేరణ అయినప్పుడు, బాక్సాఫీలు అప్పీల్ కి కొమ్ముకాసే ఆ ప్రేమ కథని మధ్యలో వదిలేసి, ఎలా బానిసల కథని ప్రధానంగా చేసి చూపిస్తారు, దానికే ముగింపు నెలా ఇస్తారు. ‘లగాన్’ కూడా బానిసల కథే. దాన్ని క్రికెట్ తో వినోదాత్మకంగా ఎందుకు చూపించారు? ‘గోల్డ్’ కూడా అండర్ డాగ్స్ కథే. దాన్ని హాకీతో కలిపి ఎందుకు వినోద పర్చారు? సామాజిక సమస్యల్ని ఉన్నదున్నట్టు సామజిక సమస్యలుగానే  చూపిస్తే ఆర్ట్ సినిమా అవుతుంది. సామాజిక సమస్యలకి షుగర్ కోటింగ్ వేసి ఎంటర్ టైన్ చేస్తే కమర్షియల్ సినిమా అవుతుంది కదా? ఇందులో తప్పేమైనా వుందా? 

          ‘భైరవ గీత’ ని ఆర్ట్ సినిమాగా తీయాలనుకుని వుండరు. తెలుగులో ఎవ్వరూ ఆర్ట్ సినిమాలు తీయాలనుకోరు. కానీ తీస్తున్న ఎన్నో స్టార్ సినిమాలు కూడా కమర్షియల్ ముసుగేసుకున్న ఆర్ట్ సినిమాలే. ఇది ఎన్నో సార్లు చెప్పుకున్నాం. ఇది బుద్ధిపూర్వకంగా చేస్తున్నారని కాదు, కమర్షియల్ సినిమా తీస్తున్నామనుకుని ఆర్ట్ సినిమాలు తీసేస్తున్నారు. అంటే ఈ సమస్యకి మూలం క్రియేటివ్ స్కూల్లో వుంది. స్ట్రక్చర్ స్కూల్లో ఇలా కమర్షియల్ సినిమాలు ఆర్టు సినిమాలుగా తయారు కావు. ఎందుకంటే ఐడియా దగ్గరే పట్టేస్తుంది స్ట్రక్చర్. క్రియేటివ్ స్కూలు చలి మంటేసుకుని తలా ఓ కట్టె పుల్ల వేయడం లాంటిది. మిగిలేది బూడిదే. క్రియేటివ్ స్కూలు ఇంకో కుటీర పరిశ్రమే టెంప్లెట్ స్కూలు. ఇది వేరే టాపిక్.

***

ప్రధాన కథ – ఉప కథ

     భైరవ రాయలసీమ భూస్వామి సుబ్బారెడ్డి దగ్గర బానిసలా పని చేస్తూంటాడు. ఇది తాతలు తండ్రుల నుంచీ సంక్రమించిన బానిసత్వం. భైరవకి పేదరికంలో మగ్గుతున్న తల్లి వుంటుంది. ఇంతలో సిటీలో చదువుకుంటున్న సుబ్బారెడ్డి కూతురు గీత వూళ్ళోకి వస్తుంది. ఆమెని చూడగానే ప్రేమలో పడిపోతాడు. కానీ బయటపడకుండా జాగ్రత్త పడతాడు. ప్రత్యర్థులతో ఒక ప్రమాదకర పరిస్థితి నుంచి ఆమెని కాపాడతాడు. ఆమె ప్రేమలో పడుతుంది. కానీ వ్యక్తం చేయదు. ఇంతలో కట్టారెడ్డి అనే ఎదుటి ఫ్యాక్షనిస్టు కొడుకుతో గీతకి సంబంధం కుదుర్చుకుంటాడు సుబ్బారెడ్డి. ఈ శుభాకార్యంలో భైరవ ఏదో తేడాగా ప్రవర్తించాడని కొడతాడు కట్టారెడ్డి. ఇది తాళలేక కట్టారెడ్డిని కొట్టేస్తుంది గీత. ఇక భైరవనే చేసుకుంటానని తెగేసి చెప్పేస్తుంది. దీంతో భైరవని చంపెయ్యమని ముఠాని పురమాయిస్తాడు ఆమె తండ్రి. గీత భైరవతో పారిపోతుంది. ఇదీ స్థూలంగా ఫస్టాఫ్ కథ. 

      ఈ ఫస్టాఫ్ సీన్లు ఎలా పడ్డాయో చూద్దాం :    

 బిగినింగ్ విభాగం
          *ప్రపంచంలో యుద్ధాలకి కులం కాదు, మతం కాదు కారణమని, ఉన్నోడికీ  లేనోడికీ మధ్యే యుద్ధాలనీ వాయిసోవర్ తో ప్రారంభం.
          *బానిసగా భైరవ జీవితం పరిచయం, అతడికో తల్లి.
          *భైరవ యజమానిగా సుబ్బారెడ్డి పరిచయం, కింది కులాలంటే అతడికున్న అక్కసు.
          *ప్రత్యర్థి కేశవరెడ్డితో సుబ్బారెడ్డి కోడి పందాల్లో ఓడిపోవడం, అతడి కొడుకు కట్టారెడ్డిని తన కూతురికి అడగడం.
          *ఒక బానిసని క్రూరంగా చంపి కట్టా రెడ్డి పరిచయం.
          *సిటీలో చదువుకుంటున్న సుబ్బారెడ్డి కూతురు గీత రావడం, ఆమెని చూసి భైరవ ప్రేమలో పడడం.
          *భైరవతో, మరికొందరు బానిసలతో, గీత వూరి పరిసరాల విహారానికి బయల్దేరడం, పాట.
          *పాట పూర్తవగానే,  గీత మీద ఆమె తండ్రి అజ్ఞాత శత్రువుదాడి, భైరవ ఆమెని కాపాడడం, ఆమె ప్రేమలో పడడం.
          *కూతురు మీద దాడిని ప్రతిష్టాత్మకంగా తీసుకున్న సుబ్బారెడ్డి, అజ్ఞాత శత్రువెవరో  తెలీక, తన దగ్గరున్న బానిసని నిప్పంటించి చంపడం, వీడి హస్తముందని ప్రకటించుకోవడం.
          *గీతమీద దాడి సంగతి భైరవ తల్లికి చెప్తే, ఆమె ఆందోళన చెందడం.
          *ప్రేమలో తియ్యటి కలల్లో వున్న గీతకి, తల్లి ఎంగేజ్ మెంట్ సంగతి చెప్తే, గీత ఆందోళన చెంది నో అనడం.
ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీను :
          *ఎంగేజి మెంట్ కి కట్టారెడ్డి అట్టహాసంగా మందీ మార్బలంతో రావడం. గతి లేక గీత తలవంచడం. అప్పుడేదో పొరపాటు జరిగిందని భైరవని కట్టారెడ్డి కొట్టడం, దీంతో గీత కట్టారెడ్డి చెంప మీద కొట్టడం. ఆవేశపడ్డ కట్టారెడ్డిని సుబ్బారెడ్డి శాంతపర్చి పంపడం.  
మిడిల్ విభాగం : 
          *గీత ఈ పెళ్లి చేసుకోనని, భైరవనే చేసుకుంటానని తండ్రి సుబ్బారెడ్డికి చెప్పేయడం, ఎక్కడున్నా భైరవని వెతికి చంపెయ్యమని సుబ్బారెడ్డి ఆదేశాలివ్వడం.
          *సుబ్బారెడ్డి అనుచరులు భైరవని వెతకడం.
          *గీత పారిపోయి వచ్చి భైరవని కలుసుకోవడం. పెళ్లి చేసుకోమంటే భైరవ నిరాకరించడం.
          *ముఠా బారి నుంచి భైరవ, గీత తప్పించుకుని పారిపోవడం, వరస ఛేజింగులు.
          *ఇదంతా సుబ్బారెడ్డి మానిటరింగ్ చేయడం.
          *తనని కొట్టినందుకు గీత మీద పగతో వున్న కట్టారెడ్డితో కలిసి వాళ్ళని పట్టుకుందామని సుబ్బారెడ్డి అనడం, కట్టారెడ్డి  సుబ్బారెడ్డితో చేతులు కలపడం.
          *భైరవ, గీతల ఎరోటిక్ పాట.  
          *పాటయ్యాక ఇంకో ఎటాక్, ఇంకోసారి పారిపోవడం.
          *పారిపోతున్న గీత భైరవకి కిస్ పెట్టి, తన ప్రేమని ఎస్టాబ్లిష్ చేసేయడం ముఠాకి. ఇంటర్వెల్.

***

           పై ఆర్డర్ సినిమా చూస్తూ రఫ్ గా నోట్ చేసుకున్నవి ఫోన్లో, ప్రధానాంశాలు మిస్ కాకుండా. ప్రధానాంశాల్లో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని ఏర్పాటు చేసే  బిగినింగ్ బిజినెస్ ముఖ్యమైనది. పై సీన్లలో ఎంగేజ్ మెంలో గీత కట్టారెడ్డిని కొట్టడం ప్లాట్ పాయింట్ వన్ అని చూశాం. ఇక్కడితో బిగినింగ్ విభాగపు సీన్లు ముగిశాయి. ఈ సీన్లలో 1. కథానేపధ్యం, లేదా జానర్ ఏర్పాటు, 2. పాత్రల పరిచయం, 3. సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన, 4. సమస్య (ప్లాట్ పాయింట్ వన్) ఏర్పాటు ఎలా జరిగాయో చూద్దాం: 

         ఇది ఉన్నోడికీ  లేనోడికీ మధ్య యుద్ధమని వాయిసోవర్ తో జానర్ ఎస్టాబ్లిష్ చేశారు. ఫ్యాక్షన్ నేపధ్య వాతావరణం చూపించారు. తర్వాత ప్రధాన పాత్ర భైరవని, అతడి తల్లినీ, వాళ్ళ బానిసత్వాన్నీ పరిచయం చేశారు. దీని తర్వాత ఆలస్యం చేయకుండా భైరవ కాబోయే ప్రత్యర్ధి సుబ్బారెడ్డిని పరిచయం చేశారు. కానీ అతను తన కోసం ప్రాణాలర్పించిన కింది కులస్థుల ఫోటోల్ని  అసహ్యంతో తన్నేస్తూ, కులవివక్షని ప్రదర్శిస్తాడు. వాయిసోవర్ లో చెప్పినట్టు ఉన్నోడికీ లేనోడికీ వర్గపోరాటంలా అన్పించదు. ఈ కులప్రస్తావన అనవసరం. ఇలా ప్రధాన పాత్ర భైరవని, ప్రత్యర్ధి పాత్ర సుబ్బారెడ్డినీ పక్కపక్కన పరిచయం చేసిన తర్వాత, ఇంకేం చేయాలి? వీళ్ళిద్దరి మధ్య సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పన మొదలెట్టాలి. అదే చేశారు. సుబ్బారెడ్డి తన ప్రత్యర్థి కేశవరెడ్డితో కోడి పందాల్లో ఓడిపోవడం, అతడి కొడుకు కట్టారెడ్డిని తన కూతురికి అడగడం. ఇలా చేయడం ద్వారా ఇంకా ప్రేమలోనే పడని  హీరోకి ముందే లాక్ వేసి ప్రేక్షకుల్లో ఉత్కంఠ పెంచారు. ఇది మంచి డైనమిజం. దీని వెంటనే సుబ్బారెడ్డి కూతుర్ని చేసుకోబోయే కట్టారెడ్డి అనేవాడు ఎంత క్రూరుడో ఓ దారుణ హత్య ద్వారా పరిచయం చేశారు. ఇప్పుడు ప్రేక్షకులకి తెలిసి, భైరవకి తెలీక ఇద్దరు ప్రత్యర్థులు వెంటనే ఏర్పాటయ్యారు. ఇలా టైం వేస్ట్ చేయకుండా ప్రతీ సీనునీ బిగినింగ్ బిజినెస్ కి కాజ్ అండ్ ఎఫెక్ట్ డైనమిక్స్ తో వాడుకుంటూ, పకడ్బందీగా కథ ఏర్పాటు చేసుకొచ్చారు. 

        ఇలా ఒక పరిస్థితిని ఏర్పాటు చేశాక, దీనికి  కేంద్ర బిందువుగా హీరోయిన్ గీత పాత్రని ఈ పరిస్థితిలోకి ప్రవేశపెట్టారు. దర్శకుడి ధర్మం ప్రేక్షకులకి 2 + 2 = అని సజెస్ట్ చేసి జవాబు ప్రేక్షకులే ఆలోచించుకునేందుకు వదిలెయ్యడమని, హాలీవుడ్ స్టైలిష్ డైరెక్టర్ ఎర్నెస్ట్ లూబిస్చ్ (1892 – 1947) అంటాడు. అంతేగానీ స్పూన్ ఫీడింగ్ చేయడం కాదు. పై సీన్ల క్రమాన్ని కలుపుకుని చూస్తూ పోతూంటే వాటి అర్ధం ప్రేక్షకుల ఆలోచనలకి అందుతూనే వుంటుంది. ఒకదాని తర్వాత ఒకటి కీలక పాత్రలు పరిచయమవుతున్న క్రమాన్ని చూస్తూంటే. ఈ పరిచయక్రమాన్ని ఆశ్రయించే దానికదే కథ పుడుతూ, అది ముందు కెళ్తూ వుంది. కథని పాత్రలు పుట్టిస్తూంటాయి, కథకుడు కాదు. ఇక్కడ పాత్రల పరిచయ క్రమం మారిస్తే కథ ముందు కెళ్తున్నట్టు వుండదు. సర్వసాధారణంగా ఏం చేస్తూంటారంటే, కథని చకచకా ముందుకు తీసికెళ్ళడం వదిలేసి, పాత్రల పరిచయ క్రమాన్ని పట్టించుకోకుండా, అడ్డదిడ్డంగా పాత్రల్ని ప్రవేశపెడుతూ, అవసరం లేని సహాయ పాత్రల్ని కూడా ప్రవేశపెడుతూ, కామెడీలతో పాటలతో ఇంటర్వెల్ వరకూ కాలక్షేపం చేస్తారు. ఇందుకే అరగంటకి కథ ఏర్పాటయి ప్లాట్  పాయింట్ వన్ రావాల్సిన స్ట్రక్చర్ చెదిరి కకావికలమవుతూ వుంటుంది. ఫస్టాఫ్ లో ఏమీ లేదన్న ఫీలింగ్ కల్గిస్తుంది.

          ఇందుకే అన్ని అంశాలనూ దృష్టిలో పెట్టుకుని సకాలంలో బిగినింగ్ విభాగాన్ని సెటప్ చేయడం ఒక ఆర్టు అన్నారు. ఇందులోని మజా ఇలా సెటప్ చేస్తే గానీ అనుభవమవదు. ఈ వ్యాసకర్త అనుభవంలో ది బెస్ట్ సెటప్ ఓ కామెడీ హీరో కోసం రాసిన కథ బిగినింగ్ విభాగం. అయితే ఆ హీరో ఆ దర్శకుణ్ణి పిలిపించుకోవడం, ఉత్సాహపడడం; మళ్ళీ పిలిపించుకోవడం, ఉత్సాహపడ్డమే తప్ప, ఈ సీరియల్ కి ఒక అంతే లేకపోవడంతో ఆ దర్శకుడు ఏటో పోయాడు, అందమైన సెటప్ చూసుకుని మురిసిపోయిన ఈ వ్యాసకర్త ఇంకెటో పోయాడు రెండేళ్ళ క్రితం. దాంతో ది ఎండ్ దానికి.

ఫోర్ షాడోయింగ్ సీను 

       సిటీ నుంచి వచ్చిన గీతని భైరవ ఇంట్లోచూస్తాడు పక్క సర్దుతూ. అవతలి గదిలో ఆమె తల్లితో మాట్లాడుతూంటే, ఇవతల బెడ్ రూమ్ లో ఆమె పక్క సర్దుతూ కన్నార్పకుండా చూస్తూంటాడు. ఇక్కడొక ప్రశ్నేమిటంటే, ఈ ఇంట్లోవారసత్వ బానిసగా పనిచేస్తున్న భైరవకి,  గీత చిన్నప్పట్నుంచీ తెలిసే వుండాలి. కానీ ఎవరో కొత్తమ్మాయిని ఇప్పుడే చూస్తున్నట్టు చూసి, లవ్ ఎట్ ఫస్ట్ సైట్ సీను సృష్టించడమేమిటి? ‘చంటి’ లో పనివాడు వెంకటేష్ పాత్ర ఇలా వుందా?  పైన చెప్పుకున్న ఒక సమస్యకి దారితీసే పరిస్థితుల కల్పన చేసుకొస్తూ, దీనికి కేంద్ర బిందువుగా గీతని ప్రవేశపెట్టినప్పుడు- చిన్నప్పట్నించీ తెలిసిన భైరవ తో ఆమె ఎంత యాక్టివ్ గా వుంటూ, ఆ పరిస్థితుల్ని ఇంకోమలుపు తిప్పే విధంగా వుండి ఎక్సైట్ చేయాలి? తండ్రి ఈమె పెళ్లి ఆలోచనలు చేస్తోంటే, దీనికి యాంటీగా ఈమె స్వభావం వుందని 2 + 2 = బేరీజు వేసుకుని, కథనంలో ఈ డైనమిక్స్ కి  ప్రేక్షకులెంత అప్రమత్తమవుతారు...ఎందుకని కమర్షియల్ సినిమాల్లో ఇలా చప్పగా పాసివ్ క్యారెక్టర్లుంటాయి పనిలేక? 

          భైరవ, గీత ఇద్దరూ అపరిచితులవడానికి వీల్లేదు చెబుతున్న కథ ప్రకారం. ఈ పాత్రోచితానుచితాలు లేని వీళ్ళిద్దరూ ఇక ముందుకూడా కొత్తమ్మాయి - కొత్తబ్బాయి ఫీల్ నే కల్గిస్తూ అన్ని సీన్లలో బిహేవ్ చేస్తూంటారు. సరే, భైరవ ఆ పక్క సర్దే సీను- దాసరి
నారాయణరావు ‘జీవితమే ఒక నాటకం’ లో నారాయణ మూర్తి ఎప్పుడూ బోరు పంపు కొడుతూ అమ్మాయి కేసే చూసే ఐకానిక్ సీను లాంటిది ఈ భైరవ పక్క సర్దే సీను. ఇది కాకతాళీయంగా జరిగిందో, కావాలని చేశారో తెలీదు. కానీ ఈ ఒక్క సీనులో ప్రేమ కథకి ముగింపు పరోక్షంగా వుంది. గీతని చూసిన ఈ మొదటి సీనులోనే భైరవ ఆమె పక్క సర్దుతూ ఆమెకేసే చూస్తున్నాడంటే – వీళ్ళ రాబోయే ప్రేమ కథ ఎన్ని అడ్డంకులెదురైనా, పెళ్ళితో పడక మీద సుఖాంతమవుతుందని ఖాయం చేసేయడమే. ఫోర్ షాడోయింగ్ – అంటే జరగబోయేది ముందే పరోక్షంగా చూపించడం. అయితే ఇందులో ప్రేక్షకులకి ఆందోళన కల్గించే కోణం కూడా వుండాలి, అదే లేదు. కానీ చూపిస్తున్న కథలోనే వుంది ఆ కోణం – అదేమిటంటే, బానిసగా భైరవ స్టేటస్. గీత తండ్రి సుబ్బారెడ్డి తో ఈ బానిసత్వం తాలూకు వివక్షాపూరిత సీన్లు, హింసా భైరవకి లేవు. వుంటే ఈ నేపధ్యం ఇప్పుడు పక్క సర్డుతున్నప్పుడు ప్రేక్షకులకి ఆందోళన పర్చేది. కుక్కలా బతుకుతున్న ఈ ఇంట్లో పక్కమీదికి నిచ్చెన లేస్తున్నాడే అని...

          పాత్రలే కథ పుట్టిస్తున్నా, వాటిలో పరకాయప్రవేశం చేసి వాటి మైండ్ సెట్ పూర్తిగా తెలుసుకోవడం లేదు కథకుడు. ఆ సంపూర్ణ, సమగ్ర మైండ్ సెట్ తో అవి ఇంకింత అర్థవంతమైన కథని పుట్టించేలా చేయడం లేదు కథకుడు. ముఖ్యంగా క్యారక్టర్ బయోగ్రఫీలు రాసుకోలేదు. 

          దీని తర్వాత గీతకి భైరవతో ప్రేమని ఎస్టాబ్లిష్ చేసే సీన్లు వేశారు. ఆమె పెళ్లి గురించి ఆమె తండ్రి చేస్తున్న ఆలోచనల నేపధ్యంలో, యాంటీగా ఈ సీన్లు వేయాలన్న ఆలోచన మంచిదే కథనంలో డైనమిక్స్ కోసం, కథ ముందు కెళ్ళడం కోసమూ. కానీ...గీత భైరవకే కొత్తని కాకుండా,  పుట్టి పెరిగిన వూరికి కూడా కొత్త అన్నట్టు రాంగ్ సీన్లు వేశారు. వూరు తిరిగి వస్తానని ఆమె తండ్రి అనుమతి కోరడం కూడా రాంగ్ సీనే. వొంటరిగా వెళ్లొద్దు, శత్రువులున్నారంటాడు తండ్రి సుబ్బారెడ్డి. శత్రువు లెవరున్నారు, ఉన్న ప్రత్యర్ధి కేశవ రెడ్డితో వియ్యమొందుతున్నాక? సిటీ లో వొంటరిగా వుంటున్నాను కదాని ఆమె అంటే కూడా, సిటీలో కంటే ఇక్కడే ఎక్కువ ప్రమాదమంటాడు తండ్రి. నిజంగా శత్రువులే వుంటే సిటీలో కూడా ఆమెకి ప్రమాదమే. ఇక ఈ నేపధ్యంలో ఓ అజ్ఞాత శత్రువు వుంటాడు. ఈ అజ్ఞాత శత్రువు గురించి సుబ్బారెడ్డికి తెలీదు. కాబట్టి అతడి దృష్టిలో ఇప్పుడు శత్రువులు లేనట్టే. ఇలా లేని డేంజర్ ని గీతకి నూరిపోస్తూ, ఆడియెన్స్ కి టెన్షన్ పుట్టించాలన్న కథకుడి ప్రయత్నం విఫలమైంది. ఈ సీను తొలగించేయవచ్చు. 

       భైరవతో, మరికొందరు అనుచరులతో (బానిసలతో) కారులో షికారుకి బయల్దేరుతుంది గీత. కారులో భైరవకీ, గీతకీ ఇది మొదటి సీను. ఈ సీన్లో ఇద్దరూ అపరిచితుల్లాగే వుంటారు. ఇక వూరి పరిసరాల్లో ప్రకృతిని చూసి ఆశ్చర్యపోతూంటుంది గీత-  కొత్తమ్మాయి కొత్తగా పరిసరాలు చూస్తున్నట్టూ. నిజానికి వూళ్లోనే పుట్టి పెరిగిన ఈమెకి ఇవన్నీకొట్టిన పిండే అన్నట్టుండాలి. కొండ మీద చిన్న గుడి వున్న సంగతి కూడా ఆమెకి తెలీదు. దాని గురించి చెప్తూంటే కూడా ఆమెకి థ్రిల్!!
          ఇదంతా కాకుండా, వూళ్ళో పుట్టి పెరిగిన అమ్మాయిగా, ఈ వూరి అడ్రసుతో ఆధార్ కార్డు వుండే అవకాశమున్న చట్టబద్ధ పౌరురాలిగా, ‘నాన్నా – ఇప్పుడు నేను నా ఫేవరేట్ స్పాట్ కొండ మీద గుడికెళ్ళి పిక్నిక్ చేసుకొస్తా, బీ హేపీ అండ్ రిలాక్స్డ్’ అని తండ్రికి చెప్పిపారేసి, బానిసల్ని లీడ్ చేస్తూ తనే అడ్వెంచరస్ గా వెళ్తే అర్ధంపర్ధం వుండేది. ఈ డైనమిక్స్ తో సీన్లు మరింత హుషారెక్కేవి. స్వగ్రామానికొచ్చిన అమ్మాయి వింతలు చూడ్డమేమిటి. 

          ఆ వింతలు చూస్తున్న షికారులో ఓ పాట పాడుతుంది. పాటకాగానే అజ్ఞాత శత్రువు దాడి. దాడిలో ప్రాణాలకు తెగించి భైరవ కాపాడ్డంతో ప్రేమలో పడుతుంది. ఇవన్నీ టెంప్లెట్ సీన్లే. వూళ్ళోకి వచ్చిన హీరోయిన్ ప్రకృతి విహారం చేయడం, పాట పాడుకోవడం ఎన్ని సినిమాల్లో చూడలేదు. శత్రువుల బారి నుంచి కాపాడిన హీరోతో ప్రేమలో పడ్డం ఎన్ని సినిమాల్లో చూడలేదు. ఇవి కృత్రిమ టెంప్లెట్ సీన్లే. ఫ్రెష్ గా ఆలోచించిందేమీ లేదు. 

          ఇద్దరి క్యారక్టర్ బయోగ్రఫీలో కెళ్తే, ఇన్నేళ్ళ జీవితంలో అతడామెని గతంలో ఎన్నోసార్లు కాపాడి వుండాలి. సుబ్బారెడ్డికి కంటే ఎక్కువ ఈమెకి బానిసలా వుండాలి. ఈ మూలాల్నుంచీ ప్రేమకి బీజాలు పడుతూ రావాలి. ఎందుకు నాకోసం ఇంత ప్రాణాలకు తెగిస్తావని ఆమె అంటే - ఆడపడుచులు సాఫ్ట్ టార్గెట్స్, ఆడపడుచుల క్షేమం యజమాని క్షేమమని డైలాగులేవో అతను చెప్పి వుండాలి. చాలా ఇంటరాక్షన్ వుండాలి ఇన్నేళ్ళ జీవితంలో. ఈ ఎమోషనల్ బాండింగ్ నేపధ్యంలో ఇప్పుడు ఇంకో దాడి జరిగితే, ఇప్పుడు కూడా ఆమె ప్రేమలో పడ్డానికి ఇంకా బలమైన కారణం ఈ దాడి సందర్భంగా పుట్టాలి. 

          ఈ దాడీ, ప్రేమా తర్వాత సుబ్బారెడ్డి ఒక బానిసని కాల్చి చంపే సీను వస్తుంది. కూతురి మీద దాడిచేసిన అజ్ఞాత శత్రువెవరో తెలీక, వూళ్ళో ప్రతిష్ట కోసం ఈ బానిసని బాధ్యుడ్ని చేసి చంపడం. ఇది గీత భైరవతో ప్రేమలో పడ్డ సీనుకి యాంటీగా, ఆమె ప్రేమకి ఇలాటి తండ్రితో ఎలాటి థ్రెట్ వుంటుందో ప్రేక్షకులకి తెలియజేయడం. కూతురు ప్రేమలో పడ్డాకే  తండ్రి క్రూరత్వం చూపించడంతో కథకూడా ముందు కెళ్తోంది. సర్వసాధారణంగా ఏం చేస్తారంటే - విలన్ ని చూపిస్తే, అతడు చేసే ఒక దారుణంతో ఎంట్రీ ఇచ్చేస్తారు. కేవలం అది పాత్ర ఎలాటిదో చెప్పడానికే ఉపయోగపడుతుంది తప్ప కథ కెలాటి ఉపయోగమూ వుండదు. సుబ్బారెడ్డిని ప్రారంభంలో మూడో సీన్లోనే పరిచయం చేసినప్పటికీ అతడి చేత ఏ దారుణమూ చేయించి పరిచయం చేయలేదు. కేవలం నిమ్నకులాల శత్రువనే డైలాగుల్లో తెలియజేశారు. అతడి దారుణం కథకి ఉపయోగ పడాలంటే, కథని ముందుకు నడిపించాలంటే, కూతురు ప్రేమలో పడ్డాకే వుండాలి. ఇలా ఇప్పుడు కూతురు ప్రేమలో పడ్డాక, బానిసతో అతడి పైశాచికత్వం చూపించడంతో ఉభయప్రయోజనాలూ నెరవేరాయి- పాత్ర స్వభావంతో పాటు, ఆ స్వభావం టెర్రిఫిక్ గా కథని ముందుకు నడిపించడం. డైనమిక్స్ అంటే ఇదే. 

        తండ్రి దగ్గర బానిసలతో ఎడ్యుకేటెడ్ కూతురు గీత దృక్పథమేమిటో చిత్రించలేదు. బానిసల కథకూడా చెప్తున్నప్పుడు ఇది కూడా అవసరమే. ఫార్ములా హీరోయిన్ లాగా వుండడం కుదరదు గీతకి.  
          ఇక గీత మీద దాడి గురించి భైరవ తల్లికి చెప్పే సీను. ఈ సీను వీళ్ళిద్దరి మధ్య కేవలం సమాచార వినిమయం కోసమే వుంది. తర్వాత గీత పడగ్గదిలో ప్రేమ కలల్లో విహరించడం. ఒక్క రోజు విహారంలోనే భైరవతో ప్రేమలో పడిపోవడం. ఆ విహారంలో అతడితో ఆనందించిన తాలూకు మాంటేజెస్. ఈ మాంటేజెస్ చిన్నప్పట్నించీ కూడా వుండవా? వీళ్ళు ఈ రోజే ఒకరికొకరు పరిచయయ్యారని వీళ్ళ నేపధ్యాలు దాచి ఎలా చూపిస్తారు. టెంప్లెట్ లో పడి ముఖ్యమైన లాజిక్ ని మర్చిపోయినట్టున్నారు. ఇందుకే సినిమా సాంతం వీళ్ళ ఎరోటిక్ లిప్ లాక్స్ ప్రేమకథ బోలుగా వుంది. ఇలా గీత ప్రేమ కలల్లో వున్నప్పుడు దీనికి యాంటీగా ఆమె తల్లి వచ్చి ఎంగేజి మెంట్ గురించి చెప్పడం మంచి డైనమిక్సే. కథని ముందుకు నడిపిస్తోంది. గీత నో చెప్పడంతో సమస్యకి దారి తీసే పరిస్థితుల కల్పన అనే బిగినింగ్ బిజినెస్ టూల్,  షోడవున్ కేసి – అంటే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కేసి దారి తీయిస్తోంది. 

          ఇప్పుడు ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఎంగేజి మెంట్ సీను. ఈ సీను ఇంతవరకూ జరిగిన బిగింగ్ బిజినెస్ ని సమప్ చేస్తుంది. చేసి కథని ప్రారంభిస్తూ ఒక నిర్దిష్ట దిశని సూచిస్తుంది. ఈ కథకి ప్రధాన పాత్ర బానిస భైరవే. అంటే ఈ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీను అతణ్ణి ప్రభావితం చేసి – ఇక్కడ పుట్టే సమస్యకి పరిష్కారం కోసం అతణ్ణి ఉద్యుక్తుణ్ణి చేస్తుంది. అంటే అతడికో గోల్ ని అందిస్తుంది. ఈ వివరణతో ఎవరికీ ఎలాటి అభ్యంతరముండదు కదా? క్రియేటివ్ స్కూలు వాళ్ళు కూడా కొట్టి పారెయ్యలేరు కదా? ఇప్పుడు కథంతా భైరవ మీద కేంద్రీకృతమవుతుంది. అతనే ఈ కథకి బాణం, అతనే ఈ కథకి శక్తి. 

       అయితే కథ నడిపే కథానాయకుడిగా ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీనుకి ముందు బిగినింగ్ బిజినెస్ మొత్తంలో అతను సంపాదించుకున్న ‘ఆస్తి’ ఎంత?
          1. ఈ మొత్తం బిగినింగ్ బిజినెస్ అతను కోరుకుంటున్న దేమిటి? ఏమీ లేదు.  
          2. ఈ మొత్తం బిగినింగ్ బిజినెస్ లో బానిసగా అతను అనుభవించిన బాధలేమిటి, పొందిన అవమానా లేమిటి? ఏమీ లేవు.
          3. ఈ మొత్తం బిగినింగ్ బిజినెస్ లో అతడికి తల్లితో వున్న సీన్లలో ఏమైనా కథ కుపయోగపడే అంశముందా? ఏమీ లేదు, సమాచార వినిమయం తప్ప.
          4. ఈ మొత్తం బిగినింగ్ బిజినెస్ లో అతడికి సుబ్బారెడ్డితో ఏమైనా థ్రెట్ ఏర్పడే సీన్లున్నాయా? ఏమీ లేవు.
          ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో హీరోకి గోల్ ఏర్పడాలంటే, ఆ గోల్ అంతర్నిర్మాణం కూడా  జరుగుతూ రావాలి బిగినింగ్ బిజినెస్ సీన్లలోనే.
          గోల్ అంతర్నిర్మాణం ఈ నాల్గు గోల్ ఎలిమెంట్స్ తో జరుగుతుంది  : 1. కోరిక, 2. పణం, 3. పరిణామాల హెచ్చరిక, 4. ఎమోషన్.       
          1. కోరిక : ఏం కోరికపుట్టింది? ఈ కథకి పుట్టాల్సిన ప్రధాన కోరిక లవ్ ఎట్ ఫస్ట్ సైట్ అయింది. దాంతో ఏం చేయాలో తెలీక పాసివ్ గా వుంటున్నాడు. కోరిక లేనట్టే. మొదటి ఎలిమెంట్ మిస్.
           2. పణం: కోరికే లేదు, ఇక పణంగా దేన్ని పెడతాడు. మాట వరసకి కోరిక వుం దనే అనుకుందాం. ఆ కోరిక సాధించుకోవడానికి దేన్ని పణంగా పెడుతున్నాడు? దేన్నీ లేదు. కానీ ఈ ఎలిమెంట్ తల్లి పాత్రకి సంబంధించింది, ‘శివ’ లో అన్న కూతురి పాత్రలాగా. శివ భవానీని నిర్మూలించే గోల్ పెట్టుకుంటూ, అన్నకూతురి ప్రాణాల్ని పణంగా పెడుతున్నాడని ఆమెతో బిగినింగ్ బిజినెస్ సీన్లు హెచ్చరిస్తూనే వుంటాయి. భైరవకి తల్లితో ఇలాటి సీన్లు లేవు. కాబట్టి రెండో ఎలిమెంట్ పణం మిస్. ఐతే ఈ పణం అనే రెండో ఎలిమెంట్ ని సెకండాఫ్ లో రైజ్ చేశారు, భైరవ తల్లికి ప్రమాదముందని చెప్పించి. దాక్కున్న చోటికి ఆమెని తెచ్చుకుందామని అనిపించి. అప్పుడు భైరవ సిల్లీగా అంటాడు –వూళ్ళో ముఠా తిరుగుతోంది, ఆమెని తెచ్చుకోవడం కష్టమని. ఆమె ఇంట్లో వుంటే క్షేమంగా వుంటుందా? ముఠా ఇంటి మీద దాడి చేసి చంపెయ్యదేమిటి? జరిగింది ఇదేగా? తల్లిని వదిలేసి భైరవ ప్రాణభయంతో ఎక్కడో దాక్కుంటే, అతణ్ణి కన్నందుకు ఆమెకి సన్మానం చేస్తారా చంపక?           

         ఇక్కడ కాస్తాగి సిగరెట్ దమ్ముకొడదాం బుర్ర జామ్ అయిపోతోంది...

         ఓకే, పణం అనే రెండో గోల్ ఎలిమెంటుని గోల్ ఏర్పడే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ కి జోడించకుండా, ఎక్కడో సెకండాఫ్ లో రైజ్ చేసి, తర్వాత ఆ తల్లిని చంపే సీనుని ప్లాట్ పాయింట్ టూ చేశారు! దీంతో కథే గల్లంతై పోయి ఉపకథ ముందు కొచ్చేసి మొత్తం ముంచేసింది. దీని వివరాలు మిడిల్ విభాగంలో చూద్దాం. 

          3. పరిణామాల హెచ్చరిక : సుబ్బారెడ్డి కాఠిన్యాన్ని భైరవ రుచి చూసే సీన్లు లేవు, కాబట్టి ప్రేమ కోసం అతడితో పెట్టుకుంటే పరిణామాలెలా వుంటాయో హెచ్చరిక లేదు. మూడో ఎలిమెంట్ కూడా మిస్.
          4. ఎమోషన్ : బానిసగా అతను అనుభవించిన బాధలూ అవమానాలూ ఏవీ లేకపోవడంతో దీన్నుంచి విముక్తి పొందాలన్న ఎమోషనేదీ లేదు. పైగా కోరిక అనే మొదటి ఎలిమేంటే లేనప్పుడు ఆ కోరిక సాధించుకునే ఎమోషన్ సహజంగానే లేదు. 

       ఇలా బిగినింగ్ బిజినెస్ లో కథానాయకుడు సమకూర్చుకున్న ‘ఆస్తి’ అంటూ ఏమీ లేకపోయాక, ఆస్తి పోవడం ఏముంటుంది? ఇందుకే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో డొల్ల అయాడు. అంటే పాసివ్ అయ్యాడు. ఇందుకు ఈ సీనుకూడా ఇతను కేంద్రంగా లేదు. ప్రేక్షక మాత్రంగా వుండిపోయాడు. 

          ఈ ఎంగేజ్ మెంట్ సీనులో కట్టారెడ్డి ఏదో చెయ్యి తగిలిందని భైరవని కొడతాడు. దీంతో గీత కట్టారెడ్డిని కొడుతుంది. ఎంగేజ్ మెంట్ స్మాష్ అవుతుంది. ఇలాగైనా గీత కట్టారెడ్డి కట్టు బానిసగా మారకుండా తప్పించుకుందని ఆడియెన్స్ సంతోషించవచ్చు. కానీ బిగినింగ్ బిజినెస్ ని మలుపు తిప్పే ఈ కీలక ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దృశ్యంలో, అసలు కథా నాయకుడైన, కథని నడపవలసిన, భైరవ పాయింటాఫ్ వ్యూ ఏమిటి? ఇదీ ముఖ్యం! 

          అతనేం చేయాలనుకున్నాడు? గీతని లోలోన ప్రేమిస్తున్నాడు, ఇప్పుడు ఆమెకి ఎంగేజ్ మెంట్ జరిగిపోతోంటే ఏం చేయాలనుకుంటున్నాడు? ఇది చెడగొట్టాలని వచ్చాడా? ఇందుకే కట్టారెడ్డిని రెచ్చగొట్టాడా? ఇలాగేం అన్పించదు. పొరపాటున చేయితగిలి కట్టారెడ్డి కొడితే, ఆ కట్టారెడ్డిని ఆమె కొట్టింది. ఆమే  హీరో. కట్టారెడ్డితో పెళ్లి  ట్రాప్ లో పడకుండా ఈ అవకాశాన్ని ఆమె ఉపయోగించుకుని బయటపడింది. భైరవ వల్ల ఏమీ కాలేదు. ఈ క్రెడిట్ ఆమెని ప్రేమించే భైరవకి పోదు. తర్వాతెప్పుడైనా ఆమెకి తన ప్రేమని వెల్లడిస్తే, ‘ప్రేమించిన వాడివి నా ఎంగేజ్ మెంట్ ఆపడానికి నువ్వేం చేశావ్?’ అని ఆమె ఛీకొట్టే అవకాశముంది. దీనికి నిష్కృతి వుండదు భైరవకి. చచ్చినట్టూ సుబ్బారెడ్డికి మళ్ళీ బానిస భజనే బతుకంతా. 

          ఒకవేళ తన ప్రేమ కోసం ఎంగేజ్ మెంట్ చెడగొట్టాలన్న ఉద్దేశంతోనే భైరవ వచ్చి వుంటే, అలా కట్టారెడ్డిని రెచ్చగొట్టి వుంటే, అప్పుడు గీత కట్టారెడ్డిని కొట్టి ఎంగేజ్ మెంట్ ని అభాసు చేస్తుందని ఎలా వూహించగలడు? 

          కాబట్టి ప్రేక్షకులు అడ్జెస్ట్ అయ్యే ఏ పాయింటాఫ్ వ్యూలేదు భైరవకి. పాయింటాఫ్ వ్యూ లేకుండా సీనులో ఎలా పాల్గొంటాడు? ఇలా పైపైన రాసేసి తీసేస్తే బాక్సాఫీసులోకి పోతుందా? పోస్ట్ బాక్సు కాదుకదా? పాత్రలు మనసులో ఏమనుకుంటున్నాయో తెర మీద ప్రత్యక్షం కావాలి. మీరూహించుకు చావండని ప్రేక్షకులకి వదిలేస్తే, వూహించుకు చావడానికి ప్రేక్షకులు సిద్ధంగా వుండరు. వాళ్ళు త్యాగాలు చచ్చినా చేయరు.

          ఈ గోల్ ఏర్పడే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సీనులో, భైరవ అన్నిటికీ సిద్ధపడి (పై నాల్గు గోల్ ఎలిమెంట్స్ సమేతంగా), ఎంగేజి మెంట్ చెడగొట్టాలన్న సీక్రెట్ ఎజెండా పెట్టుకుని వచ్చుంటే, గీతని టెస్ట్ చేస్తాడు, ఆమెకీ తన పట్ల ప్రేమ వుందా అని. ముందు ఆమె చూపుల్ని తన వైపు తిప్పుకుంటాడు. ఆ చూపుల్లో ఎంగేజ్ మెంట్ పట్ల ఇష్టాయిష్టాలు పసిగడతాడు. ఆమె కిష్టం లేదనే ముందు సమాచారం సేకరించుకుంటాడు ఇంట్లో తోటి బానిసల ద్వారా. చిరునవ్వుతో చూస్తాడు. ఆమె రెస్పాండ్ అవుతుంది, తనూ ప్రేమలో వుంది కాబట్టి. ఏదో సైగ చేస్తాడు. అర్ధంగాక చూస్తుంది. ఇప్పుడామె ప్రేమని కన్ఫం చేసుకోవాలనుకుంటాడు. ఇది రిస్కు తీసుకోవడమే. రిస్కు తీసుకోవడమే హీరో లక్షణం. తను కట్టారెడ్డిని గిల్లుకుంటే, కట్టారెడ్డి తనని పీకితే, ఆమె వచ్చేసి పటపటా కట్టారెడ్డిని నాల్గు పీకి పారేసి, బ్రేకింగ్ న్యూస్ డిక్లేర్ చేసే యాలి. చేస్తుందో లేదో తెలీదు, కానీ రిస్కు తీసుకోక తప్పదు. ఆడియెన్స్ కి టెన్షన్. రిస్కు తీసుకుని ట్రిక్ ప్లే చేసేస్తాడు. ఆమె సరీగ్గా అలాగే రియాక్ట్ అయి రక్తి కట్టిస్తుంది. అందరి ముందూ లవ్ డిక్లేర్ అయిపోయాక ఆమెని తీసుకుని అక్కడ్నించే ఫాస్టుగా ఎగిరిపోతాడు భైరవ స్క్రీన్ ప్లే మిడిల్ విభాగం లోకి. ఇలా ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో యూత్ అప్పీల్ వుంది. హీరోయిన్ని హీరో ఎగరేసుకుపోవడం యూత్ అప్పేలే! 

          స్క్రీన్ ప్లే కొటేషన్స్ అన్నీ ఇంగ్లీషు వాళ్ళవే వుంటాయి :
         “What is character but the determination of incident. And what is incident but the illumination of character." ― Henry James ( from Syd Field’s book)

          మిడిల్ విభాగం రేపు!

―సికిందర్

712 : స్క్రీన్ ప్లే అంగతులు

          “Genres are different kinds of stories, like action, love or thriller… But, genre writing can kill you if you approach it as hack or commercial writing.”
―John Truby

            మొన్న శుక్రవారం స్పై జానర్ కథ గురించి ఒక భేటీలో లవ్ ఇంట్రెస్ట్ ప్రస్తావన వచ్చింది. స్పై థ్రిల్లర్ జానర్ లో లవ్ ఇంటరెస్ట్, అంటే హీరోయిన్ పాత్ర,  రెగ్యులర్ యాక్షన్ కథల్లోని పాత్రలా వుండకూడదా? రెగ్యులర్ యాక్షన్ కథల్లో, మాఫియా కథల్లో, ఫ్యాక్షన్ కథల్లో, మూస టెంప్లెట్ కథల్లో, హీరోయిన్ పాత్ర ఏదైనా వుండొచ్చు - డాక్టర్, సాఫ్ట్ వేర్, సేల్స్ గర్ల్, స్టూడెంట్, ఆఖరికి పనిమనిషి  - ఎవరైనా వుండొచ్చు. ఇలాటి హీరోయిన్ పాత్రని స్పై కథల్లో  కల్పిస్తే అది స్పై సినిమాలా వుంటుందా? వుండదు. హాలీవుడ్ జేమ్స్ బాండ్ సినిమాల్లోనైనా, వీటికి అనుసరణగా కృష్ణ నటించిన నాటి తెలుగు జేమ్స్ బాండ్  సినిమాల్లోనైనా, హీరోయిన్ పాత్ర ఈ వర్గాలకి చెంది వుండదు. ఆ గూఢచార ప్రపంచంలోని ఇమిడిపోయే ‘జానర్ స్పెసిఫిక్’  పాత్రే అయివుంటుంది. అప్పుడే స్పై సినిమా చూస్తున్నట్టు వుంటుంది. అంటే హీరోతో పాటు అడ్వెంచర్ చేసే సహ గూఢచారిణియో, ఇంకేదో సంబంధిత శాఖ ఉద్యోగినియో, ఆఖరికి శత్రుదేశ స్పైనో అయివుంటుంది. ఒకవేళ డాక్టర్, సాఫ్ట్ వేర్, సేల్స్ గర్ల్, స్టూడెంట్, ఆఖరికి పనిమనిషి అయ్యుంటే,  అలా ఆ వేషంలో నటిస్తున్న గూఢచారిణియే అయ్యుంటుంది ఆ స్పై ప్రపంచంలో – దాని తాలూకు బిజినెస్ కి పాల్పడుతూ. స్పై సినిమాల్లో ఇతర కమర్షియల్ సినిమాల్లోలాగా, వూరికే అలా గ్లామర్ కోసం, రోమాన్స్ కోసం, పాటల కోసం వచ్చి పోతూ వుండే అనామక పాత్రయి కూడా వుండదు హీరోయిన్. హీరోయిన్ పాత్ర అనే  కాదు, మొత్తం స్పై సినిమాని రెగ్యులర్ యాక్షన్ మూస ఫార్ములా పాత్రలతో, దృశ్యాలతో నింపేస్తే కూడా బావుండదు. Conventions and codes of spy thrillers అనో, Spy film conventions అనో, హాలీవుడ్ సైతం ఎందుకు ప్రత్యేకించి జానర్ శుభ్రత కోసం రీసెర్చి చేస్తూ తలబద్దలు కొట్టుకోవాల్సి వస్తోందో ఒకసారాలోచించాల్సిన అవసరముంది.

          ఇలాగే ‘కవచం’ లో చూపించిన సస్పెన్స్  థ్రిల్లర్ జానర్ కథా కథనాల సంగతి. సమస్య ఎక్కడొచ్చిందంటే, కొత్త శతాబ్దానికి శ్రీకారం చుడుతూ దివ్యమైన 2000 ప్రారంభం కాగానే, దాన్ని ఆర్పేస్తూ తెలుగు సినిమాల స్క్రీన్ ప్లేలకి ఇక వదలని కొత్త జాడ్యాలు మొదలై పోయాయి. వాటిని దృష్టికి తెస్తూ అప్పట్నించీ పదేపదే వ్యాసాలు రాస్తూనే వున్నాం. పెన్నులతో మొదలెట్టి కీబోర్డు కొచ్చి రాస్తూనే వున్నాం. పెన్నులూ కీబోర్డులూ అరిగిపోయాయి. రేపు ఇంకేం అరిగిపోతాయో తెలీదు. అప్పట్లో పెన్నులతో రాసిరాసి పత్రికల పేజీలు, ఇప్పట్లో కీబోర్డు మీద కొట్టి కొట్టి ఈ బ్లాగూ నిండిపోయాయి. ఏం నిండినా, ఇంకేం ఎండినా పట్టించుకునే నాథుల్లేరు ఫ్లాపులు తీయడంలో బిజీ బిజీ అయిపోయి. మనకెందుకని వూరుకుందామంటే చేతులూరుకోవు. స్క్రీన్ ప్లే సబ్జెక్టే  అలాంటింది. రుచి మరిగామంటే జీవితాంతం వదలదు.ఇదొక వ్యసనం. మొన్న ఆదివారం అనుకోకుండా యూట్యూబ్ లో బాలీవుడ్ గీత రచయిత సమీర్ ఇంటర్వ్యూ చూస్తే, అందులో కొన్ని గొప్ప వాక్యాలు చెప్పాడు ఆయన తండ్రి, ప్రసిద్ధ గీత రచయిత అంజాన్ చెప్పినవి : ఈ ఇండస్ట్రీ ఏదైతే వుందో ఇదొక ప్రియురాలు వంటిది. ఇది కౌగిట చేర్చుకోనూ వచ్చు, వెన్నులో పొడవనూ వచ్చు. అయితే దీని ప్రేమలోపడ్డ వాడు నిజమైన ప్రేమికుడే అయితే - కౌగిట చేర్చుకున్నా, వెన్నులో పొడిచినా లెక్కచెయ్యడు – అని. కాబట్టి పనికొచ్చినా, రాకపోయినా లెక్కచేయకుండా ఇలా రాయడమే. 

       ఈ జాడ్యాల్లో బాగా రిపీటవుతున్నవి పాసివ్ హీరో పాత్రలు, మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లేలు, ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనాలే. ఈ మూడిట్లో మొదటి రెండూ 2000 తో యూత్ సినిమాలంటూ ప్రారంభమైన కొత్త ట్రెండ్ లో, లైటర్ వీన్ రోమాంటిక్ కామెడీలుగా వచ్చిన చిల్లరమల్లర సినిమాల్లో తాండవమాడినవే. ఈ ట్రెండ్ లో ప్రసిద్ధ దర్శకుడు సింగీతం శ్రీనివాసరావు కూడా తానో చేయివేసి, 2003లో ‘విజయం’ అనే రోమాంటిక్ కామెడీ తీసి ఫ్లాపయ్యారు. ఇక ఇవి చూస్తూ పెరిగిన నయా మేకర్లు, ఇంకా ఇలాటి రోమాంటిక్ కామెడీలనే పాసివ్ పాత్రలతో, మిడిల్ మటాష్ కథనాలతో చేసేసే మోజులోనే వుంటున్నారు.        ఈ పసలేని రోమాంటిక్ కామెడీలతో పాటూ, మూస టెంప్లెట్ ఫార్ములా సినిమాలూ తప్ప, తెలుగులో ఇంకో జానర్ తో పరిచయమే లేకపోవడంతో - నవతరం  మేకర్లు - ఒకవేళ సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్స్ తీయాల్సి వస్తే - వాటిని కూడా మూస టెంప్లెట్ లోనే బిగించి, పై మూడు జాడ్యాలూ జతచేసి సినిమాలు తీసేస్తున్నారు. అన్ని నదులూ వెళ్లి సముద్రంలో కలిసినట్టు, అన్ని జానర్లనీ తీసికెళ్ళి మూస టెంప్లెట్ లో ముంచేస్తున్నారు. ఏ కూరయినా సాంబార్ లో వేసేసి ఇది చిక్కుడుకాయ కూర, ఇది బెండకాయ వేపుడు, ఇది తోటకూర ఫ్రై అంటున్నారు. సాంబార్ అనే మూస టెంప్లెట్ ఒకటి పట్టుకున్నారు. దాంట్లోకి  ఏ కూర పడితే ఆ కూర పడేసి ఆ కూరల పేర్లతో సాంబార్ అమ్ముతున్నారు. ఇంతకన్నా లేబర్ భాషలో చెప్పడానికి ఉపమానం లేదు. చేస్తున్న పని ఇంత ఘోరంగా చేస్తున్నామా అని ఫీలయ్యే మాటే లేదు ఇప్పటికీ కూడా. రెండు ఫ్లాపులు ప్రసాదించిన ఒక నయా మేకర్ మళ్ళీ అదే వేడివేడి రెడీ మేడ్ సాంబార్ తో మూకుడు (టెంప్లెట్) పట్టుకొచ్చాడు. కుక్కపిల్ల అగ్గిపుల్ల శ్రీశ్రీ జాబితాలో మూకుడు లేదని, దాన్ని అతడికే అంకితమిచ్చి పంపించాం. 

          ఇంతేకాదు, ఐతే లైటర్ వీన్ రోమాంటిక్ కామెడీలు, కాకపోతే మూస టెంప్లెట్ ఫార్ములాలు తప్ప, ఇంకో తెలుగు సినిమా ప్రపంచం తెలియని నయా మేకర్లు కింది స్థాయిలో వున్న పాపులర్ హీరోలనీ, పై స్థాయిలో వున్న స్టార్లనీ కూడా దెబ్బ తీస్తున్నారు – ఇప్పుడిలా బెల్లంకొండ శ్రీనివాస్ వరకూ. ఈ సినిమాలు తీయాలంటే కూడా నమ్ముకుంటున్నది సీనియర్ స్టార్ల ఒకప్పటి సినిమాలనే.  ఇప్పటి యంగ్ స్టార్స్ కోసం వీటినే తిప్పి తిప్పి రీసైక్లింగ్ చేస్తున్నారు. యంగ్ స్టార్స్ సినిమాలు పూర్వం చిరంజీవి, బాలకృష్ణ, నాగార్జున, వెంకటేష్, రాజశేఖర్ మొదలైన సీనియర్ స్టార్లు నటించేసిన కమర్షియల్ సినిమాలకి నకళ్ళే. ఐతే ఈ నకళ్ళు తీయడంలో కూడా ఏం జరుగుతోందంటే, తమకి తెలిసిన – ఈ ఇరవై ఏళ్ళల్లో టీనేజీ వయసు నుంచీ తాము చూస్తూ పెరిగిన – తెలుగు లైటర్ వీన్ రోమాంటిక్ కామెడీల కథనాలే  చేసేస్తున్నారు. తెలుగు లైటర్ వీన్ రోమాంటిక్ కామెడీల్లో వుండేవి బలహీన గోల్స్, వాటితో పాసివ్ పాత్రలే. ఎక్కడో ఒకటీ అరా తప్ప, యంగ్ స్టార్స్ తో పాటు ఇతర పాపులర్ హీరోలూ నటిస్తున్న సినిమాలు అట్టర్ ఫ్లాప్స్ అవడానికి కారణమిదే.  

***

బయోడేటాలు – చిట్టాలు 

       దాసరి నారాయణరావు, కె. రాఘవేంద్రరావు, ఏ. కోదండ రామిరెడ్డి, కోడి రామకృష్ణ, బి. గోపాల్ మొదలైన సీనియర్ దర్శకులు, పరుచూరి బ్రదర్స్, సత్యానంద్, జంధ్యాల వంటి సీనియర్ రచయితలూ చిరంజీవి, బాలకృష్ణ, నాగార్జున, వెంకటేష్, రాజశేఖర్ మొదలైన సీనియర్ స్టార్ల సినిమాలకి పనిచేసినప్పుడు, అవన్నీ పవర్ఫుల్ గోల్స్ తోనే, యాక్టివ్ పాత్ర చిత్రణలతోనే వుండేవి.

          2000 నుంచి తెలుగులో లైటర్ వీన్ రోమాంటిక్ కామెడీలు వెల్లువెత్తడంతో, ప్రేక్షకులుగా ఆ లోకంలోనే  విహరించడం నేర్చుకున్న నయా మేకర్లు -  తెలుగు సినిమాలకి కొత్తగా బలహీన గోల్స్ తో వుండే  పాసివ్ హీరో పాత్రల బెడద తెచ్చి పెట్టారు. రెండేళ్ళ క్రితం ఒక నయా మేకర్ అసలు స్టార్ కి గోల్ వుండద్దు అంటాడు, ఆ స్టార్ ఏమీ చేయకుండా అలా అలా ఎంటర్ టైన్ చేస్తూ సాగిపోవాలంటాడు. ఇలా కాదని  స్టార్ కి కథలోనే వున్న గోల్ నిచ్చి, యాక్టివ్ పాత్రగా చేస్తే – నచ్చక, తాను అనుకున్నట్టే  చేశాడు. పైగా ఇలాటి వాళ్ళని ఎంకరేజి చేయకూడదని ఈ వ్యాసకర్త నుద్దేశించి చెప్పుకున్నాడు. ఇతను ఎంకరేజి చేయడమేమిటి, ఎంకరేజి చేయడమే పనిగా ఈ వ్యాసకర్త పెట్టుకుంటే? అలా రాసుకున్న ఆ కథని ఒక పెద్ద కాంపౌండులో విన్పించడానికి పెద్ద రికమెండేషన్ తోనే వెళ్లి,  గోడకి కొట్టిన బంతిలా వెనక్కొచ్చాడు అక్షింతలేయించుకుని. మళ్ళీ అవకాశాలు రాలేదు. ఆ కాంపౌండు పెద్దలు అది కాకమ్మ కథ అని ఎలాగో గుర్తించి, అక్షింతలతో షాకిచ్చారు. చాలా చోట్ల ఇలాటి కథలకి ఫిదా అయిపోయే దృశ్యాలే వుంటాయి.  

          ఆ మధ్య ఇంకో పాపులర్ హీరోకి జీవితమంతా ధారబోసి ఓ కథ చేశాడు ఇంకో నయా  మేకర్. చూస్తే అదే పాసివ్ క్యారెక్టర్ తో అదే బలహీన కథ. ఏం చేయాలి? దీన్ని యాక్టివ్ పాత్రగా మారిస్తే కథ మారుతుంది. మార్చకుండా ఇలాగే  చెప్పేస్తే హీరోని మోసం చేసినట్టవుతుంది. హీరోని మోసం చేయలేక, కథని మార్చలేకా ఆగిపోయాడు. ఇది నయం. హీరోలు  కథలు వింటున్నప్పుడు యాక్టివ్ - పాసివ్ క్యారెక్టర్ తేడాలు తెలీక మోసపోతున్నారనేది పచ్చి వాస్తవం. మోసం చేస్తున్నామని నయా మేకర్లకీ తెలీదు. ఎందుకంటే, అది పాసివ్ క్యారెక్టర్ అని వాళ్ళకే తెలీనంతగా  ‘లైవీరోకా’ ల కాలం కాని కాలం జోష్ లో పెరిగారు. ఎన్ని ఫ్లాప్స్ తీస్తున్నా ఈ జోష్ వదలదు. 

          ఇదీ పరిస్థితి. ఎవరి చేతిలో చూసినా పాసివ్ క్యారెక్టర్లతో అవే బలహీన కథల బండిల్సు. ఏం చేస్తున్నావయ్యా అంటే, ‘రోమ్ కామ్’ (రోమాంటిక్ కామెడీకి స్టయిలిష్ నేమ్) అని తలెగరేసి చెప్పడం. రోమకామ పురాణాలతో కథా కాలక్షేపం. వాటిలో ఏమీ వుండదు. లైటర్ వీన్ రోమాంటిక్ కామెడీలనే వీణ సినిమాల ట్రెండ్ వల్ల చాలా సృజనాత్మక అలసత్వం వచ్చేసింది. సృజించే అవసరం లేకుండా చూస్తూ పెరిగిన రోమకామాలు స్పృశించడమే. వాటిలో కథా మకరందాన్ని గ్రోలడమే. పూర్వం అన్ని రకాల - అన్ని జానర్స్ తో - తెలుగు సినిమాలు చూస్తూ పెరిగిన బయోడేటా జేబు నిండా వుండేది. 2000 నుంచీ  ‘లైవీరోకా’ లూ, సీనియర్ స్టార్ల రీసైక్లింగ్ మూస టెంప్లెట్ నకళ్ళూ చూస్తూ పెరిగిన నకిలీ చిట్టా మాత్రమే మకిలి పట్టి వుంటోంది. దీంతో అసలీ సినిమా టికెట్లకి నకిలీ సినిమాలు తీసి చూపిస్తున్నారు. దీంతో యూత్ అంతా యూట్యూబ్ వైపు పరుగులు తీసి పాత సినిమాలు తెగ చూస్తూ ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు. లక్షలకి లక్షలు వ్యూవ్స్ ఇచ్చేస్తున్నారు. తెలుగు సినిమాలకి పైరసీ పెద్ద భూతంలా వుందని ఇంకా వాపోతూ వుండడం కాదు, యూట్యూబ్ లో యూత్ ని ఆకట్టుకుంటున్న పాత సినిమాలే వున్నాయని కళ్ళు తెరవక పోతే ఇంతే సంగతులు. డిజిటల్ ప్లాట్ ఫామ్స్ పెరుగుతున్న కొద్దీ తెలుగు సినిమాలకి కొత్త సవాళ్లు తప్పవు. ఈ సవాళ్ళని మరచి సినిమాలు తీస్తూపోతే ఎన్నటికీ అపజయాల శాతాన్ని90 నుంచి కిందికి లాక్కురాలేరు. ఇంత పనీ చేస్తున్నాడు ‘లైవీరోకా’ లకి పుట్టిన పాసివ్ క్యారెక్టర్ వీరుడు. కొత్తగా వచ్చే చిన్నా చితకా హీరోలనుంచీ మహేష్ బాబు దాకా కాటేస్తున్నాడు పాసివ్ క్యారెక్టరే! ‘లైవీరోకా’ లు ఒక క్యాన్సర్ లా  తెలుగు సినిమా ఈ మలి వ్యాపారయుగాన్ని పట్టి తినేస్తున్నాయి.

***

స్మాల్ స్కేల్ స్టార్లు         ‘కవచం’ ఇలాటి పాసివ్ క్యారెక్టర్ తో బాటు, మూస టెంప్లెట్ లో ఇరుక్కున్న   సస్పెన్స్ థ్రిల్లరే. ఇందులో పాసివ్ హీరో క్యారెక్టర్ ‘లైవీరోకా’ ల్లోంచి వస్తే, మూస టెంప్లెట్ కథనం సీనియర్ స్టార్ సినిమాల రీసైక్లింగ్ లోంచి పుట్టింది. తెలిసిన విద్య ఈ రెండే కాబట్టి – ఈ రెండూ కలిపి ఈ సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ తీసేయడం. టెంప్లెట్ స్కూలు వదిలి స్ట్రక్చర్ స్కూల్లోకి మేకర్లు రానంత వరకూ ఇంతే. అయితే స్ట్రక్చర్ స్కూల్లోకి రావాలంటే హలీవుడ్డంత కష్టపడాలి. అంత కష్టం ఎందుకు పడాలి, హాయిగా కడుపులో చల్ల కదలకుండా టెంప్లెట్ తో పనై పోతూంటే? అవే పాత్రలు, అవే సీన్లు, అవే ప్రేమలు, అవే కామెడీలు, అవే డైలాగులు, అవే నటనలు, అవే పాటలు, అవే ఫైట్లు, అవే షాట్లు, అదే మేకింగ్ అనుకుని – టెంప్లెట్ లో వుండే ఆయా అరల్లో ఒకటొకటిగా వాటిని పడేసుకుంటూ పోతే తెలుగు సినిమా తయార్ కదా! 30 కోట్ల సినిమాకైనా ఇంత సులువైన పనే కదా? 

          కానీ వస్తున్న ఎంత టెంప్లెట్ మాస్ యాక్షన్ సినిమాలకైనా ప్లాట్ పాయింట్ అనేది ఎక్కడో ఇంటర్వెల్లో పడ్డా దానికో  అర్ధంపర్ధం వుంటోంది. ఈసారి ప్లాట్ పాయింట్ ని కూడా ఉత్తిదే అని చెప్పే అమాయకత్వమో, అతి తెలివో ‘కవచం’ లో బయటపడి బుర్ర తిరిగినంత పనైంది. బహుశా ప్రపంచంలోనే ఇది మొదటిది - ఇలా ఫేక్ విలన్ తో, ఫేక్ ప్లాట్ పాయింట్ పెట్టి  సినిమా తీసేయడం!

          అసలు విషయమేమిటంటే, ఓ సినిమా తీయడానికి ప్రాధాన్యాల్లో మొట్ట మొదటి స్థానంలో వుండేది మార్కెట్ యాస్పెక్ట్. ఓ హీరోతో ఓ కథ అనుకుంటే, మొట్ట మొదట చూడాల్సింది ఆ కథ మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ నే, ఆ తర్వాతే మిగతా క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ సంగతి. ఇది తెలుసుకోవడం లేదు. స్ట్రక్చర్ స్కూల్లోకి వస్తేనే తెలిసేది. టెంప్లెట్ స్కూల్లో పగటికలల రాతలే, తీతలే వుంటాయి- వాస్తవాలతో పనుండదు. ఇక్కడ మొదటి సినిమా నుంచీ తనని ఒక స్టార్ గానే ప్రమోట్ చేసుకుంటూ బిగ్ బడ్జెట్ సినిమాలతో మాత్రమే వస్తున్న బెల్లంకొండ శ్రీనివాస్, అలాటి స్వయం ప్రకటిత స్టార్ గా మాస్ యాక్షన్ సినిమాలే చేయవచ్చు. కానీ ఇలా సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ చేయడానికి  – ఇది తెలుగులో 30 కోట్ల బిగ్ బడ్జెట్ తో తీయదగ్గ స్టార్ రేంజి కథ కాదు. మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఇక్కడే అడ్డు పడుతుంది. ఇలా సైకో థ్రిల్లర్, రోమాంటిక్ థ్రిల్లర్, హార్రర్ థ్రిల్లర్, మర్డర్ మిస్టరీ వంటివి కూడా తెలుగులో స్టార్ రేంజికి, ఇమేజికీ సరిపడే బిగ్ బడ్జెట్ స్కేలు గల కథలు కావు, స్మాల్ స్కేలు కథలు. మహేష్ బాబుతో సైకో థ్రిల్లర్ ‘స్పైడర్’  తీస్తే కూడా ఏమయిందో తెలిసిందే. 

          విజయ్ దేవరకొండ తననో స్టార్ గా ప్రమోట్ చేసుకోకుండా, చిన్న బడ్జెట్స్ తోనే విభిన్న కథలతో ఒక్కో మెట్టూ ఎక్కుతూ వచ్చాడు. ఇప్పుడతను స్టార్ అయ్యాడంటే వెరైటీ కథలతోనే తప్ప మూస టెంప్లెట్ కథలు చేసి కాదు. అందుకని  ‘టాక్సీవాలా’ లో హార్రర్ థ్రిల్లర్ అనే స్మాల్ స్కేల్ కథలో నటించినా ఇమేజికి అడ్డురాలేదు. ఇది టెంప్లెట్ కాకపోయినా, ఏ రెగ్యులర్ మూస మసాలాలూ లేకపోయినా, మాస్ కూడా చూసి హిట్ చేశారు. మాస్ ప్రేక్షకుల్లో వచ్చిన మార్పుని ఇది తేటతెల్లం చేసింది.

***

కోయిల తల కాకి

         కాబట్టే  ‘కవచం’ ని అంత మూస మసాలా టెంప్లెట్ యాక్షన్ గా తీసినా, మాస్ ప్రేక్షకులు కూడా చూడడం లేదని ఆంధ్రా ఏరియా నుంచి కూడా రిపోర్ట్స్ వస్తున్నాయి.  ఇదేదో హఠాత్పరిణామం కాదు. ఒకటొకటే చాలా మూస మాస్ టెంప్లెట్ సినిమాల్ని మాస్ ప్రేక్షకులే కొంత కాలంగా చూడ్డం మానేస్తూ వచ్చారు. ఈ తిరస్కారాన్నే ‘కవచం’ విషయం లోనూ చూపెట్టారు. కాబట్టి బెల్లంకొండకి ఇక ఇలాటి పాత మూస రీసైక్లింగ్ కథలు కూడా ప్రమాదమే. ఈ ప్రమాదమే వుండగా, ఇంకా పెనం మీంచి పొయ్యిలో పడ్డట్టు - తన ‘స్టార్ రేంజి’  కాని సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ స్మాల్ స్కేల్ కథని, దీనికి అతికించు కోవడం!  

          మూస టెంప్లెట్ కథనానికి కి సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ కథని అతికించడం! కోయిల తల తెచ్చి కాకికి తగిలించినట్టు. జానర్ మర్యాద లేకుండా జానర్ జంప్. సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ కి సీన్- టు- సీన్ సస్పెన్స్ కథనం చేయక ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనం చేయడం. ప్రతీనెలా కనీసం ఒక ఎండ్ సస్పెన్స్ తో కూడిన సినిమా వచ్చి ఫ్లాపవుతోంది. ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనమంటే ఏమిటో, అది కమర్షియల్ సినిమాలకి ఎందుకు పనికిరాదో తెలియాలంటే స్ట్రక్చర్ స్కూలు తెలియాలి. ‘కవచం’ దేనికి కవచమైందో గానీ, ఈ రక్షక కవచంలోకి  జానర్ జంప్, ఫేక్ విలన్ తో ఫేక్ ప్లాట్ పాయింట్, పాసివ్ హీరో, ఎండ్ సస్పెన్స్ తో బాటు మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే కూడా దూరిపోయి క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ కి గండి కొట్టాయి. మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ లేక, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ లేకా ఇంకేం సినిమా వుంటుంది. టెంప్లెట్ తో స్క్రీన్ ప్లే వస్తుందా, లేక స్ట్రక్చర్ తో స్క్రీన్ ప్లే వస్తుందా? స్క్రీన్ మీద ఎలా పడితే అలా ప్లే చేస్తే స్క్రీన్ ప్లే అయిపోతుందా??

***

జానర్ జంప్ కథ        ప్రారంభమే ఒకమ్మాయితో యాక్షన్ సీను. ఆమె తొడుక్కున్నవి రబ్బర్ సోల్ షూస్ అయితే, లెదర్ సోల్ షూస్ అడుగుల చప్పుడు ఎడాపెడా డిటిఎస్ లో మార్మోగుతుంది!  ఈమెతో యాక్షన్ సీన్ తర్వాత ఎస్సై విజయ్ గా బెల్లంకొండ ఎంట్రీ. ఒక యాక్షన్ సీను, తర్వాత గ్రూప్ సాంగూ వచ్చేసి టెంప్లెట్ కథనం మొదలయినట్టు గంట మోగుతుంది. తర్వాత ఎంత సిన్సియర్ పోలీసాఫీసరో చూపించి, ఇంట్లో మదర్ సెంటిమెంటు పూర్తి చేస్తారు. హీరోయిన్ మెహ్రీన్ ని దుండగుల బారినుంచి కాపాడతాడు. ఆమెకి తన ప్రేమ కథ ఫ్లాష్ బ్యాక్ చెప్తాడు. ఆ ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో కాజల్ తో లవ్ ట్రాక్, ఒక లవ్  సాంగ్. ఇది పూర్తయ్యాక, ఉన్నట్టుండి మదర్ కి యాక్సిడెంట్. వైద్యానికి 50 లక్షలు కావాలి. మెహ్రీన్ తనని కిడ్నాప్ చేసినట్టు నాటకమాడి మేనమామ నుంచి డబ్బు లాగమంటుంది. అలాగే చేసి తల్లిని బతికించుకుంటాడు. మెహ్రీన్ ని ఒకచోట డ్రాప్ చేసి బై చెప్తాడు. కిడ్నాపర్ డబ్బు తీసుకుని తన మేనకోడల్ని వదల్లేదని మేనమామ అనడంతో బెల్లంకొండ ప్రమాదంలో పడతాడు. ఆ మేనకోడలు మెహ్రీన్ కాదనీ, కాజల్ అనీ కూడా తెలుసుకుని షాక్ తింటాడు. మెహ్రీన్ ఎందుకిలా చేసింది?  కాజల్ ఏమైంది? ఇంతలో విలన్ గా అజయ్ ఫోన్ చేసి బెల్లంకొండని బెదిరిస్తాడు. కిడ్నాప్ కేసులో ఇరుక్కున్నావని చెప్తాడు. విజయ్ కన్ఫ్యూజై పోతాడు. కాజల్ ని వదలమని వార్నింగ్ ఇస్తాడు...మెహ్రీన్, కాజల్, విజయ్, అజయ్, కాజల్  బావ నీల్ నితిన్ ముఖేష్ ల ఫోటోలు వరసగా తెర మీద పడతాయి- హఠాత్తుగా ప్లేటు ఫిరాయించి, ఒక సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ భావాన్ని – జానర్ ని ప్రకటిస్తూ ఇంటర్వెల్.

***

మిడిల్ ని మింగేసి మటాష్ 

       ఈ ఫస్టాఫ్ లో చెప్పుకుంటూ వచ్చిన రొటీన్ టెంప్లెట్ కథనానికీ ఇంటర్వెల్లో సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ జానర్ మలుపు. మూస ఫార్ములా కథగా సాగుతున్నది కాస్తా సడెన్ గా సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ జానర్ వేషం తొడుగుతుంది. పైన చెప్పుకున్నట్టు, ఇంటర్వెల్ సీను చూస్తూంటే కాకికి కోయిల తల తగిలించినట్టు ఎబ్బెట్టుగా అన్పిస్తుంది. ఫస్టాఫ్ ని కూడా సస్పన్స్ థ్రిల్లర్ జానర్ లక్షణాలతో నడిపితే  ఈ వికృతి వుండేది కాదు. 

          ఫస్టాఫ్ టెంప్లెట్ లో దేనికీ లాజిక్ వుండదు. హీరో ప్రాబ్లంలో పడాలి కాబట్టి కావాలని మదర్ యాక్సిడెంట్ సీను వస్తుంది. ఎస్సై మదర్ కి యాక్సిడెంట్ అయితే ప్రభుత్వం చూసుకోనట్టు, ఆ డబ్బుకోసం కిడ్నాప్ కి పాల్పడి ఇరుక్కోవడమంతా ఎస్సై గా చేస్తున్నట్టు వుండదు- నిరుద్యోగి పాట్లుగా వుంటుంది. టెంప్లెట్ కథల్లో ఇష్టానుసారం ఈ లొసుగులన్నీ మామూలే. ఇది కాదు ఈ సినిమాతో వచ్చిన సమస్య- కథని మలుపుతిప్పే ప్లాట్ పాయింటుగా పెట్టుకున్న ఇంటర్వెల్ సీను తోపాటు, అక్కడ చూపించిన ప్రత్యర్ధి పాత్రే సమస్య! 

          సెకండాఫ్ లో వెంటనే ఈ రెండూ బోగస్ అని తేలిపోతుంది. ఇంటర్వెల్లో విలన్ గా  చూపించిన అజయ్ ని హీరో పట్టుకుంటే, అతను పాత కోపంతో ఉత్తినే అలా బెదిరించాననేస్తాడు  అంటే విలన్ ఇతను కాదన్న మాట. కనుక చూపించిన ఇంటర్వెల్ మలుపు, అంటే ప్లాట్ పాయింట్ కూడా ఉత్తదేనన్న మాట. ఇలాటి ఇంటర్వెల్ తో ప్రేక్షకుల్ని  ఫూల్స్ చేయడమన్న మాట. 

          అంటే ఇంటర్వెల్లో కూడా కథ ప్రారంభం కాలేదన్నమాట. అంటే కథనంలో బిగినింగ్ విభాగం ఇంకా ముగియలేదన్న మాట. అంటే బిగినింగ్ విభాగం ఇంటర్వెల్ మీదుగా కూడా అక్రమంగా సాగి, సెకండాఫ్ ని దురాక్రమిస్తూ ఎక్కడో ఎప్పుడో ముగుస్తుందన్న మాట. అంటే అప్పుడు అక్కడ మిడిల్ విభాగం ప్రారంభమవుతుందన్న మాట. అంటే అప్పుడు ప్లాట్ పాయింట్ ఏర్పడి, అక్కడ కథ ప్రారంభమవుతుందన్న మాట. అంటే  హీరోకి అప్పుడు సమస్య తెలిసి, అప్పుడు గోల్ ఏర్పడుతుందన్న మాట. అంటే ఫస్టాఫ్ బిగినింగ్ బిజినెస్ అంతా సెకండాఫ్ లో కూడా సాగుతోందన్న మాట. అంటే మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే అయిపోయిందన్న మాట!

***

పాసివ్ పురాణం        సెకండాఫ్ లో ప్రారంభమయ్యే సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ కథనం విశ్లేషించలేనంత గజిబిజిగా వుంది. దీని జోలికి పోకుండా ఈ కథనంలో ప్లే అయిన  స్క్రిప్టింగ్ టూల్స్  గురించి చెప్పుకుంటే, అజయ్ విలన్ కాదని వెంటనే తేలిపోతుంది. ఇంటర్వెల్లో ఇతనే విలన్ అని చూపించి ప్రేక్షకుల్ని ఫూల్స్ చేశాడన్న మాట కథకుడు. చాలా వేళాకోళం కథ. విలన్ కాజల్ బావ నీల్ నితిన్ ముఖేష్ అని ఫస్టాఫ్ లో అతను కన్పించగానే తెలిసిపోతూనే వుంటే,  సస్పెన్స్ కోసం దాచి పెడుతున్నట్టు, వేరే అజయ్ ని బూచిగా చూపించి సెకండాఫ్ సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ కథనానికి తీవ్ర హాని చేశాడు. 

          విలన్ నీల్ నితిన్ ముఖేష్ అని హీరోకి తెలియనవసరం లేదు, ప్రేక్షకులకి చూపించెయ్యవచ్చు ఈ కథనంలో. అప్పుడదొక సస్పెన్స్ ఏర్పడుతుంది. అయితే ఇలా సెకండాఫ్ లో చేశారు. విలన్ అజయ్ కాదని వేళాకోళమాడేక, ఇక నితినే అని ప్రేక్షకులకి తెలిసిపోయింది, హీరోకే  తెలీదు. మంచిదే. అయితే ఈ ప్లే సెకండాఫ్ లో మొదలెట్టారు. దీంతో ఏమైందంటే, విలన్ ఎవరో హీరోకి చివరిదాకా తెలియకపోవడం ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనానికి దారి తీసింది. ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనాలు రెండు రకాలుగా వుంటాయి – చివరిదాకా  హీరోతో బాటు ప్రేక్షకులకీ తెలియకపోవడం, చివరిదాకా హీరోకి మాత్రమే తెలియక ప్రేక్షకులకి ముందే తెలియడం. ఇక్కడ బెల్లంకొండతో మొదటిదే  అమలైంది. విలనెవరో ప్రేక్షకులకి తెలిసిపోయి  బెల్లంకొండకి తెలియకపోవడం. ఇప్పుడేమవుతోందంటే, తనతో జరుగుతున్న తతంగం దేనికి ఎవరు జరిపిస్తున్నారో తెలీక బెల్లంకొండ పాసివ్ గా తిరుగాడడం. ఫస్టాఫ్ లో యాక్టివ్ పాత్రగా వున్న తను,  సెకండాఫ్ లో కొచ్చేసరికి అయోమయపు పాసివ్ పాత్ర ఐపోవడం. ఇలా వెళ్లివెళ్లి విలన్ నితిన్ అని తెలుసుకునేప్పటికి అప్పుడతను ఏం కుట్ర చేశాడో తెలిసి - అప్పుడు తనకి కథ అర్ధమవడం! అంటే ఇక్కడ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ రావడం! ఎక్కడో ఫస్టాఫ్ లో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ వచ్చి హీరోకి అర్ధమవాల్సిన కథ, లేదా విషయం – దీంతో మొదలవాల్సిన సంఘర్షణ- ఇప్పుడు ఇక్కడ క్లయిమాక్స్ ప్రారంభమయ్యే చోట క్లయిమాక్స్ లో కలిసిపోయి- మిడిల్నే మింగేసింది! ఈ  మిడిల్ లేని స్క్రీన్ ప్లే(?) మిడిల్  మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే అయిపోయింది!

***

ఇరువైపులా మరణమృదంగం 

        ఎలా జరిగిందీ అనర్ధం? కుడి ఎడమైతే పొరపాటు లేదోయ్ అనుకోవడం వల్ల జరిగింది. ఫస్టాఫ్ లో వుండాల్సిన ఈ కథనం సెకండాఫ్ లో పెట్టేయడం వల్ల జరిగింది. టెంప్లెట్ కి కుడి ఎడమ లేముంటాయి. ఇరువైపులా మరణమృదంగం వాయించడమే బాక్సాఫీసుకి వినిపించేలా. కథ డిమాండ్ చేస్తే హీరో పాసివ్ గా వుండొచ్చు. ఎక్కడ ఎంతవరకూ వుండొచ్చు? ఫస్టాఫ్ లో ఇంటర్వెల్ వరకూ వుండొచ్చు. సెకండాఫ్ లో పాసివ్ గా వుండే అనుమతి లేదు. సెకండాఫ్ అనేది సమస్యతో ముఖాముఖీ సంఘర్షణా ప్రాంగణం. ఈ ప్రాంగణంలో ఇంకా కథ, దాని పాత్రా వామప్ (warm – up)  చేసుకుంటూ కూర్చుంటామంటే కుదరదు. బరిలో బాహాబాహాకి దిగిపోవడమే. సెకండాఫ్ లో ఇంకా ఫస్టాఫ్ బిగినింగ్ బిజినెస్ వుండదు. వామప్ ప్రక్రియ ఫస్టాఫ్ లోనే జరిగిపోవాలి. హీరోకి జరుగుతున్న దేమిటో తెలీక, ఆ తెలుసుకునే ప్రయత్నంలో ఢక్కా మొక్కీలు తింటూ బేలగా, పాసివ్ గా ఇంటర్వెల్ వరకూ వుండొచ్చు. ఇంటర్వెల్లో విషయం తెలిసిపోయిందంటే ఇక దాంతో యాక్టివ్ పాత్రగా ఐపోవాల్సిందే. ఈ డైనమిక్స్ పాత్రకి ఎంతో అవసరమైన క్యారెక్టర్ ఆర్క్ ని సృష్టిస్తాయి. ఇక సెకండాఫ్ లో ముఖాముఖీ సంఘర్షణ జరపాల్సిందే. ప్రేక్షకులకి తెలిసి, హీరోకి తెలియని సస్పెన్స్ కథనమైనా ఇంతే. 

          ఫస్టాఫ్ లో విలన్ ఎవరో ప్రేక్షకులకి చూపించేసి, హీరోకి చూపించకుండా అతను తెలుసుకునే ప్రయత్నంలో – ఎలా తెలుసుకుంటాడా అని సీను తర్వాత సీను ప్రేక్షకులకి సస్పెన్స్ సృష్టిస్తూ – సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ కథనం చేసినప్పుడు - ఈ కథనానికి ఇంటర్వెల్ వరకే అనుమతి వుంటుంది. ఆ తర్వాత ప్రేక్షకులు భరించలేరు. ఇంటర్వెల్లో హీరోకి ఓపెన్ చేసి ముఖాముఖీ యాక్షన్ మొదలెట్టాల్సిందే. 

          దీన్ని బెల్లంకొండతో సెకండాఫ్ లో ప్లే చేయడంతో  అది ఎండ్ సస్పెన్స్ కి దారి తీసి బోరు కొట్టింది. చివరిదాకా విలన్ ఎవరో కనుక్కునే పనిమీదే హీరో వుంటే అది ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనం బారిన పడుతుంది. ఎండ్ సస్పెన్స్ దృశ్యమాధ్యమమైన వెండి తెర మీద చూడ్డానికి పనికి రాదు, థ్రిల్ చేయదు. అచ్చులో కథగా, నవలగా చదువుకోవడానికి థ్రిల్లింగా వుంటుంది. ఎండ్ సస్పెన్స్ అంటే రహస్యం ఎక్కడా ఓపెన్ చేయకుండా చిట్ట చివర్లో ఓపెన్ చేయడం. ఒక హత్యో ఇంకేదో నేరమో జరిగితే ఆ హంతకుడో నేరస్థుడో ఎవరనేది సస్పెన్స్ లో పెట్టి – నల్గురైదుగురు అనుమానితుల్ని చూపిస్తూ, చివర్లో త్రాష్టుడెవడో రివీల్ చేయడం. ఇలాటి సినిమాలు పాత రోజుల్లో వచ్చేవి. దీంట్లో మజా లేదని ప్రేక్షకులకీ, హాలీవుడ్ కీ తెలిసిపోయి మానేశారు. ఈ ఎండ్ సస్పెన్స్ సినిమాల్లో సస్పెన్స్ వుండేది మొదటి షో ప్రేక్షకుల వరకే. వాళ్ళు సినిమా చూసొచ్చి – ఓరే,  ఆ మల్లిగాడు లేడూ, ఆడేరా విలన్!– అని బయట కూశారంటే అయిపోతుంది సస్పెన్స్ పని, సినిమా పనీ. తర్వాతి ఆటనుంచి త్రాష్టుడు మల్లిగాడని తెలిసిపోయిన ప్రేక్షకులు అనుభవించే సస్పెన్స్ ఏమీ వుండదు. బాక్సాఫీలో రూపాయలు కనపడవు, గుక్కపట్టి ఏడుస్తున్న ఫ్లాప్ కి పుట్టిన పాపాయిలే  కన్పిస్తూంటాయి. 

          సస్పెన్స్ అనే నాణేనికి రెండు ముఖాలుంటే, ఒక ముఖం ఎవరు? అని వుంటే, రెండో ముఖం ఎందుకు? అని వుంటుంది. ఈ రెండు ముఖాలూ మూసి నడిపిస్తే అది సస్పెన్స్ సినిమా కథ అవదు, సహన పరీక్ష అవుతుంది. తెలుసుకోవడానికి హీరోతో బాటు ప్రేక్షకులూ చివరి వరకూ సస్పెన్స్ తో వుండాల్సిందే. ఆ సస్పెన్స్ తెలిశాక మలి ఆటకి సస్పెన్స్ వుండదు. బుకింగ్ క్లర్క్  సస్పెన్స్ తో వుంటాడు బాక్సాఫీసులో కూర్చుని. 

          అందుకని సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ కథనాలు చేయడం మొదలెట్టారు హాలీవుడ్ లో. మనమింకా ఎక్కడో వుండి పనికిరాని ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనాలు చేసుకుంటున్నాం. సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ కథనంలో నాణేనికి ఒక ముఖాన్ని చూపించేస్తారు. అంటే ఎవరు? అనే పాయింట్ ఓపెనై పోతుంది హీరోకీ, ప్రేక్షకులకీ. ఇక ఎందుకు? అనే పాయింట్ చివరి వరకూ బ్యాలెన్స్ పెడతారు. ఆ ఎవరు? అనే వాడు దొరికితే, ఎందుకు చేశాడో తెలుస్తుంది. ఎందుకు చేశాడో తెలుసుకోవడం ప్రేక్షకులకి అత్యవసరం కాదు. హీరో వాణ్ణి ఎలా పట్టుకుంటాడన్నదే ప్రధానం. ఆ పట్టుకునే ప్రయత్నంలో పుట్టేదే వాడితో ఎత్తుకు పైఎత్తుల సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ తో కూడిన ఓపెన్ గేమ్. దీంతో హీరో యాక్టివ్ గా వుంటాడు. కథనమూ లైవ్ గా ఉజ్వలంగా వుంటుంది. ప్రేక్షకులూ థ్రిల్ తట్టుకోలేక బుట్టల మీద బుట్టలు పాప్ కార్న్ లేపేస్తూంటారు. క్యాంటీన్ వాడికి ఆదాయం.

***

ఇదిగో  ఎగ్జాంపుల్ 

        బెల్లంకొండ తను ఇందులో పోలీసు పాత్ర పోషించడానికి,  అమితాబ్ బచ్చన్ పోలీసు పాత్రలు నటించిన సినిమాలు పరిశీలించినట్టు చెప్పాడు. ఆ నటనల్లో ఏం తెలుసుకుని నటించాడో గానీ, తల్లిపాత్రకి యాక్సిడెంట్ అయి 50 లక్షలు కావాల్సి వచ్చిన పేలవమైన సీన్లు చూస్తున్నప్పుడు – అమితాబ్ బచ్చన్ నటించిన ‘మజ్బూర్’ గుర్తుకు వచ్చింది. హీరోని ఒక తెగింపుకి పురిగోల్పే మలుపు ‘మజ్బూర్’ లోలాగా బాధాకరంగా, భావోద్వేగాలతో, హీరోని పాతాళంలోకి నెట్టేసేలా వుండాలికదా అన్పించింది. అమితాబ్ ఇంకా స్టార్ కాకముందు, రవీ టాండన్ దర్శకత్వంలో 1974 లో ‘మజ్బూర్’ అనే సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ హిట్ విడుదలైంది. సలీం – జావేద్ లు రచయితలు. 1976 లో దీన్ని శోభన్ బాబుతో రాఘవేంద్ర రావు దర్శకత్వంలో తెలుగులో ‘రాజా’ గా రీమేక్ చేశారు. 

          ఆమితాబ్ ఏర్ వేస్ లో ట్రావెల్ ఏజెంట్. తల్లీ చెల్లీ వుంటారు. ఒకనాడు తనకి బ్రెయిన్ ట్యూమర్ వుందని తెలుస్తుంది. ఆరునెలలే బతుకుతాడు. తల్లీచెల్లీ ఏమైపోతారని ఆందోళన పడతాడు. ఒకడు ఒక ఆఫరిస్తాడు. అమితాబ్ గనుక ఒక హత్య మీదేసుకుని జైలుకిపోతే ఐదు లక్షలిస్తానని. ఇదేదో బావుందన్పిస్తుంది. ఎలాగూ ఆర్నెలల్లో చనిపోయే వాడు  జైలుకిపోతేమిటి, ఎక్కడికిపోతే ఏమిటి- ఈ డబ్బుతో తల్లికీ చెల్లికీ ఆర్ధిక భద్రత వుంటుందనుకుని ఒప్పుకుంటాడు. శిక్షపడి జైలుకెళ్ళి పోతాడు. జైలు అధికారులు బ్రెయిన్ ట్యూమర్ కి ఆపరేషన్ చేయించి పారేస్తారు. ఆరోగ్యం బాగుపడ్డాక ఉరికంబం ఎక్కడంలో అర్ధం లేదని పారిపోతాడు. హత్య కేసులోంచి ఎలాగైనా బయట పడాలని, తనకి ఆఫర్ ఇచ్చిన వాణ్ణి పట్టుకునే వేట మొదలెడతాడు... సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ కథనానికి ఇంతకంటే తార్కాణం ఏం కావాలి. 

          సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్ జానర్ ని టెంప్లెట్ లో వేసి తమాషా చేయడానికి వుండదు. దీని జానర్ మర్యాదలు వేరే వుంటాయి. అయినా రోమాంటిక్ కామెడీల బాధిత జనరేషన్ మేకర్లు, ఇతర జానర్లతో మూస టెంప్లెట్ చేయడమే తెలిసినప్పుడు, మరిన్ని కవచాలు తీసుకుంటూ పోవచ్చు, ఎవరికీ అభ్యంతరం లేదు. టెంప్లెట్ లోంచీ, రోమాంటిక్ కామెడీల కథనాల్లోంచీ బయటికి రావడం కష్టం. మనసొప్పదు కూడా.  

―సికిందర్