914 : సందేహాలు - సమాధానాలు

Q : వివిధ టెక్నీషియన్స్ ని మీరు చేసిన ఇంటర్వ్యూలు చదివాను. వివిధ శాఖల టెక్నికల్ విషయాలు చాలా తెలుసుకో గలిగాను. అయితే ఇప్పుడు టెక్నాలజీ బాగా అప్డేట్ అయింది. మీరు చేసిన ఇంటర్వ్యూల కాలానికీ నేటికీ ఈ గ్యాపు వుంది. ఇప్పుడు తాజాగా  మళ్ళీ ఇంటర్వ్యూలు చేయలేరా?
―పేరు రాయని టెక్నీషియన్
A : మళ్ళీ ఇంటర్వ్యూలు కష్టం. అప్పట్లోనే వివిధ శాఖల నుంచి 45 మంది నిపుణుల్ని ఇంటర్వ్యూ చేశాం. క్రాఫ్టులు ఇరవై నాల్గే లేవు, ఇంకా చాలా పెరిగాయి. అవి కూడా కవర్ చేశాం. పాత తరం నిపుణులతో బాటు కొత్త తరం నిపుణుల్నీ ఇంటర్వ్యూ చేశాం. ఇప్పుడు అప్డేట్స్ అంటే సాధనాలు మారి వుంటాయి తప్ప, పని అదే. ఎడిటింగ్ లో కొత్త ఎడిటింగ్ పద్ధతులు రాలేదు, డీటీఎస్ లో కొత్త ఎఫెక్ట్స్ రాలేదు. డీఐ లోనూ డిటో. పైగా టెక్నాలజీ ఎంత మారినా ఎడిటింగ్ సాంప్రదాయ పద్ధతికే మారుతున్నట్టు ‘అరవింద సమేత వీర రాఘవ’ ని ఉదహరిస్తూ ఒక ఎడిటర్ చెప్పారు. ప్రేక్షకులు సాంప్రదాయాన్నే కోరుకుంటున్నారన్నారు. కనుక అప్డేట్ అవడం సాధనాల పరంగానే తప్ప, విషయపరంగా ఏమీ వుండదు. ఇప్పుడు ఇంటర్వ్యూలు చేస్తే కొత్త కెమెరాలు ఎమోచ్చాయి, కొత్త డోల్బీ సిస్టం ఎమోచ్చిందీ  అని మార్కెట్ ఉత్పత్తుల గురించి మాట్లాడుకోవాలి, అంతే. ఇది పాఠకులకి / ప్రేక్షకులకి ఆసక్తి కల్గించక పోవచ్చు.   
Q :  తెలుగు సినిమాల్లో మామూలుగా కథ ఇంటర్వల్ దగ్గర మొదలవుతుంది. పెద్ద సినిమా నుంచి చిన్న సినిమా వరకు దాదాపు అన్ని సినిమాల్లో ఇదే పరిస్థితి.అసలు ఎందుకు ఇలాంటి పరిస్థితులు వస్తున్నాయంటారు? కథలో దమ్ము లేకపోవడం వలన? లేదంటే మొదటి అరగంటలోనే కథలోకి వెళ్ళిపోతే మిగతా గంటన్నర కథను చెప్పే సత్తా దర్శకులు, రచయితల దగ్గర లేకపోవడం వలన? మొదటి అరగంటలోనే కథలోకి వెళ్ళి అద్భుతంగా కథ చెప్పిన సినిమాల ఉదాహరణలు ఇవ్వగలరు.
        మరొక సందేహం. విలన్ కోసం హీరో వెతుకుతుంటే అతను ఖచ్చితంగా యాక్టివ్ క్యారెక్టర్. కానీ విలన్ నుంచి తప్పించుకుంటూ హీరో వెళ్లడం అన్నది యాక్టివ్ క్యారెక్టరేనా? అలాంటి కథలు కరెక్టే నంటారా?
―రవి, సహకార దర్శకుడు
A : అన్ని సినిమాల్లో అలా జరగదు. ఫస్టాఫ్ అరగంటా ముప్పావు గంటలోనే కథ ప్రారంభమవుతుంది. పెద్ద సినిమాల్లో టెంప్లెట్ సినిమాల్లోనే ఇంటర్వెల్ దగ్గర కథ ప్రారంభమవుతుంది. మొదటి అరగంటలో కథ ప్రారంభం కావడం పధ్ధతి. ఫస్టాఫ్ లో మూడు పాటలుంటాయి కాబట్టి పెద్ద హీరోల సినిమాలు 45 నిమిషాలు తీసుకుంటే ఫర్వాలేదు. గంటం పావు కొచ్చే ఇంటర్వెల్ వరకూ అంటే టైం వేస్టే. ‘శివ’, ‘ఒక్కడు’ లాంటి భారీ సినిమాల్లో అన్ని పాటలతో కూడా అరగంటలోనే కథా ప్రారంభముంటుంది. చిన్న హీరోల సినిమాల్లో పాటలకి పెద్దగా ప్రాధాన్యమివ్వడం లేదు. ఇచ్చినా మాంటేజెస్ తో మూడో నాల్గో సినిమా మొత్తానికీ వుంటున్నాయి. ఈ సినిమాల్లో కూడా ఫస్టాఫ్ 45 నిమిషాలకి, లేదా ఇంటర్వెల్ కి సాగ లాగి కథ ప్రారంభించడం సహన పరీక్షే అవుతుంది ప్రేక్షకులకి. 30 నిమిషాలకే కథ ప్రారంభించాలంటే కాన్ఫ్లిక్ట్ ని మొదట మేకర్లు ఎదుర్కోవాలి, పాత్రల సంగత్తర్వాత. కథా ప్రారంభమంటే కాన్ఫ్లిక్ట్ లేదా సంఘర్షణ ప్రారంభమే కాబట్టి, ఈ సంఘర్షణని ఫస్టాఫ్, సెకండాఫ్ కలిపి గంటకి పైగా నిర్వహిస్తే ప్రేక్షకులు చూడలేరన్న నమ్మకంతో, చిన్న హీరోల సినిమాల కథల్ని కూడా ఇంటర్వెల్ వరకూ తెగ లాగి అప్పుడు ప్రారంభిస్తున్నారు.
        స్ట్రక్చర్ ప్రకారం రెండు గంటల సినిమా వుందనుకుంటే, ఫస్టాఫ్ లో వచ్చే బిగినింగ్ విభాగం 30 నిముషాలు, ఆ తర్వాత ప్రారంభమయ్యే మిడిల్ - 1 విభాగం ఇంటర్వెల్ వరకూ 30 నిమిషాలు, ఇంటర్వెల్ తర్వాత సెకండాఫ్ లో వచ్చే మిడిల్ - 2 విభాగం ఇంకో 30 నిమిషాలూ వుండి, చివరి 30 నిమిషాలు ఎండ్ విభాగం వుంటుంది. అంటే బిగినింగ్, ఎండ్ విభాగాలు 30 నిమిషాల చొప్పున వుంటే, మధ్యలో మిడిల్ రెండు విభాగాలూ కలిపి 60 నిమిషాలు వుంటుంది. ఈ 60 నిమిషాలు లేదా గంట పాటూ వుండేదే సంఘర్షణతో కూడిన, పాయింట్ తో కూడిన కథ. ఈ గంట సేపు కథ నడిపే దగ్గరే వస్తోంది సమస్య. రెండున్నర గంటల సినిమాకైతే గంటన్నర నడపాలి! గంటన్నర అంటే 50 సీన్లు!
        బిగినింగ్ విభాగంలో గంట సేపు వృధాగా సాగే కామెడీ సీన్ల మీద, ఎండ్ లో అరగంట సాగే క్లయిమాక్స్ సీన్ల మీదా కాలక్షేపంగా రోజుల తరబడి డజనుమంది డిస్కషన్ల మీద డిస్కషన్లు, సిగరెట్ల మీద సిగరెట్లు పీకి - ఆ సీన్లని ముస్తాబు చేసే కాలాన్నీ, శ్రమనీ ఓ గంట పాటు సాగే మిడిల్ కథ మీద వెచ్చించడానికి ఒప్పుకుంటే సినిమా లెప్పుడో బాగుపడేవి.
        అప్పట్లో కోడి రామకృష్ణ తీసిన ఏ సినిమా అయినా, స్టార్లతో తీసిన సినిమాలైనా కొలిచి తీసినట్టు రెండు గంటలా 10 నిమిషాలే వుండేవి. ఎలా సాధ్యమైంది? పరిశీలిస్తే తెలుస్తుంది. మొన్న స్ట్రక్చర్ అవగాహన వున్న ఒకరు పది నిమిషాలకే కథ ప్రా రంభిస్తానన్నారు. ప్రారంభించవచ్చు. అది ‘చక్కిలిగింత’ లాగా ఇంటర్వెల్ కే కథ అయిపోకుండా వుంటే చాలు. ‘అన్ ఫెయిత్ ఫుల్’ లో ఐదు నిమిషాలకే కథ ప్రారంభమవుతుంది. కథా బలం కోరుకుంటే ఇవన్నీ స్టడీ చేయాలి. తేజ తీసిన సినిమాల్లో కథ అరగంటకే ప్రారంభమవుతుంది. మూడు గంటల బ్లాక్ అండ్ వైట్ కాలపు పాత సినిమాలు చూసినా అర్ధమవుతుంది. సకాలంలో,  అంటే 30, 45 నిమిషాల్లోనే కాదు, ఇంకా ఆ లోపు కథ ప్రారంభమైనా ఇప్పుడు ప్రేక్షకులు చూస్తున్నారు. ఇంకా ఫస్టాఫ్ లో కథలోకి వెళ్ళని కామెడీలూ, ప్రేమలూ, పాటలూ కోరుకోవడం లేదు. ‘బ్రోచేవారెవరురా’ లో హీరోయినున్నా రోమాన్స్ లేదు, ‘మత్తువదలరా’ లో అసలు హీరోయినే లేదు.
        మిడిల్ నిడివిని బట్టే కథా బలం వుంటుంది. ఫస్టాఫ్ కామెడీ సీన్ల రైటర్లు / డైరెక్టర్లు మిడిల్ ‘స్టోరీ సీన్ల’ ఎక్స్ పర్ట్స్ గా మారితే తప్ప మార్పురాదు.
        ఇక రెండో సందేహానికి జవాబు : ఇది విలన్ ఎవరనే దాని మీద ఆధారపడుంటుంది. హీరోకి ప్రత్యర్ధి పాత్రలన్నీ విలన్ అనే బ్యాడ్ క్యారక్టర్స్ గా వుండవు. రోమాంటిక్ కామెడీల్లో  హీరోకి ప్రత్యర్ధి పాత్ర హీరోయిన్. ఈమె బ్యాడ్ క్యారక్టర్ కాదు. ఫ్యామిలీ సినిమాల్లో తండ్రీ కొడుకుల మధ్య ఘర్షణ వుంటే ఆ తండ్రి ప్రత్యర్ధి పాత్ర కావచ్చు, బ్యాడ్ క్యారక్టర్ కాదు. యాక్షన్ సినిమాల్లో హీరోకి ప్రత్యర్ధిగా చట్టాన్ని పరిరక్షించే పోలీసు అధికారి వుంటే అతను విలన్ కాదు. ఇతన్నుంచి తప్పుడు కేసులో ఇరుక్కున్న హీరో పారిపోవచ్చు. ఎంతదాకా? ఇంటర్వెల్ దాకే. ఇంటర్వెల్ దాకా పాసివ్ గానే వుంటాడు. ఎందుకంటే పరిస్థితిని ఆకళింపు చేసుకోవాలి కాబట్టి. ఇంటర్వెల్లో పరిస్థితిని ఆకళింపు చేసుకుని యాక్టివ్ గా మారిపోతాడు. అంటే ప్రతివ్యూహాలు పన్ని ఆ పోలీసు అధికారిని తను ముప్పు తిప్పలు పెట్టడం ప్రారంభిస్తాడు. ఇది సర్వసాధారణంగా వుండే యాక్షన్ హీరో క్యారక్టర్ ఆర్క్.
        హీరో తప్పు చేసిన యాంటీ హీరో అయితే, ముగింపు ముందే రాసి పెట్టేసి వుంటుంది. చట్టానికి లొంగి పోవడమో, ప్రాణాలు తీసుకోవడమో, చట్టం చేతిలో చావడమో జరుగుతుంది. ఏది జరిగినా, ఓటమిలో కూడా పోరాటమే వుంటుంది. ఓటమిలో కూడా పోరాటం లేకపోతే పాసివ్ పాత్ర అవుతాడు హీరో. పోరాడి గెలిచినా, ఓడినా యాక్టివ్ పా త్రే అవుతాడు.
        ఇక ప్రత్యర్ధిగా మఫియాగానీ, మాఫియా టైపు పాత్ర గానీ వుంటే, అతను పచ్చి విలనే. అతన్నుంచి హీరో కథని బట్టి కొంత మేర పాసివ్ గా పారిపొయినా, ఆ తర్వాత యాక్టివ్ గా మారి ఎదురు దాడులు చేయాల్సిందే. సెకండాఫ్ లో కూడా ఎప్పుడు చూసినా హీరో మీద విలనే  దాడులు చేస్తూ, ఆ దాడుల్ని హీరో తిప్పి కొట్టేవరకే చేస్తూంటే, పాసివ్ అయిపోతాడు. చూస్తే గొప్ప యాక్షన్ సీన్స్ లో పాలుపంచుకుంటున్నట్టే ప్రేక్షకుల చేత కేరింతలు పెట్టిస్తాడు గానీ, నిజానికి అది చేతకాని తనం. అంటే పాసివ్ రియాక్టివ్ పాత్ర లక్షణం. ‘అశోక్’ లో ఎన్టీఆర్ పాత్ర ఇలాటిదే. ఎంతసేపూ ఆత్మ రక్షణ చేసుకుంటూ విలన్ దాడుల్ని ఎదుర్కోవడం గాక, విలన్ని ఆత్మ రక్షణలో పడేసి తను దాడులు జరిపినప్పుడే యాక్టివ్ క్యారక్టర్ అవుతాడు.
        బ్యాక్ డ్రాప్ తో అంటుకట్టని స్టార్ సినిమాలుంటాయి - మహేష్ బాబు నటించిన ‘బాబీ’ లాంటివి. ఇందులో మహేష్ బాబు, ఆరతీ ఆగర్వాల్ పాత్రల తండ్రులు కరుడుగట్టిన మాఫియాలు. దాడులు చేసుకుంటూ నగరాన్ని అట్టుడికిస్తూంటారు. అయినా నగరమిలా ఎందుకు తగలబడుతోందన్న ఆలోచనే లేకుండా హీరో పాత్రగా మహేష్ పాత్ర ఆరతీ పాత్రతో ఎంతసేపూ ప్రేమాయణమే సాగిస్తూంటుంది. ఎంతకీ మహేష్ పాత్ర బ్యాక్ డ్రాప్ లో తండ్రులతో జరుగుతున్న నేరాలు ఘోరాలతో కనెక్ట్ అవనే అవదు. ఇలా బ్యాక్ డ్రాప్ ని స్పర్శించని హీరో బలహీన పాసివ్ పాత్రే అవుతాడు. కథలో ఏం జరుగుతోందో కథానాయకుడికి తెలియకపోతే ఆ పాత్ర కథానాయక పాత్రేకాదు. యాక్టివ్ పాత్ర వ్యక్తిత్వ వికాసం, పాసివ్ పాత్ర వ్యక్తిత్వ వినాశం. ఎందుకు కథా నాయక పాత్ర యాక్టివ్ పాత్రే అయివుండాలో శాస్త్రీయంగా చెప్పాలంటే, అది సినిమా చూస్తున్న ప్రేక్షకుల కాన్షస్ - సబ్ కాన్షస్ మైండ్స్ ని మధించే సైకలాజికల్ అంశం. ఇది వివరిస్తే ఓ పట్టాన ఎవరికీ అర్ధంగాదు, వదిలేద్దాం.

Q : ‘బ్యాలెన్స్’ అనే ఒక షార్ట్ ఫిల్మ్ మస్తిష్కపు అంతరాల్లోకి వెళ్లి స్వార్ధానికి, స్వార్దానికి - నిస్వార్థపు స్వార్దానికి మధ్య అంతరాలని మెలిపెట్టే ఒక మెలిక ఉందని ఒక ఒపీనియన్ వ్యక్తపరిచినట్లుగా కనిపిస్తుంది. దయచేసి మీ యొక్క అభిప్రాయం తెలుపగలరు.
―పేరు రాయలేదు
A : ఈ జర్మన్ షార్ట్ ప్రపంచ దేశాల గురించి. ప్రపంచ దేశాలు ప్రపంచాన్ని బ్యాలెన్స్ చేయడం గురించి. ఒక దేశం ఒక పక్కకు వెళ్ళిపోతే ఆ బ్యాలెన్స్ తప్పకుండా మిగతా దేశాలు ప్రయత్నించడం గురించి. పరస్పరం మాటా మంతీ లేని దేశాలు, పైచేయి కోరుకునే దేశాలు, స్వార్ధాలతో పోరాడుకునే దేశాలు. వీటి మధ్యకి వచ్చే మ్యూజిక్ బాక్స్ వనరులకి అర్ధం. వనరులు హస్తగతం చేసుకోవడానికి ఘర్షించుకుని ప్రపంచాన్ని బ్యాలెన్సు తప్పించడం, తామూ పతనమై పోవడం. చివరికి మిగిలిన ఆ ఒక్క దేశం వనరులు హస్తగతం చేసుకోలేక, చేసుకోబోతే బ్యాలెన్సు తప్పే పరిస్థితుల్లో అచేతనమై పోవడం. ఇది జర్మన్ ఎక్స్ ప్రెషనిస్టు సర్రియలిస్టిక్ (అధివాస్తవికత) కథా ప్రక్రియ. ఫిలిం నోయర్ జానర్ జర్మన్ ఎక్స్ ప్రెషనిస్టు నించి వచ్చిందే. దీన్ని హాలీవుడ్ అంది పుచ్చుకుని కాలక్రమంలో ఫిలిం నోయర్, నియో నోయర్, టీన్ నోయర్ థ్రిల్లర్స్ గా కమర్షియలైజ్ చేసి సొమ్ములు చేసుకుంది. ‘బ్యాలెన్స్’ 1989 లో ఆస్కార్ అవార్డు పొందిన ఏడు నిమిషాల యానిమేటెడ్ షార్ట్. ఇంతే మనకి బోధపడింది. 

―సికిందర్

913 : సందేహాలు - సమాధానాలు

Q : ‘షెర్లాక్ హోమ్స్’  సినిమాల యొక్క స్ట్రక్చర్, జానర్, క్యారెక్టర్ వీటి గురించి తెలియచేయండి.
 ―రామ్, సహకార దర్శకుడు
A : ఏ కథకైనా స్ట్రక్చర్ ఒకటే. అది త్రీ యాక్ట్ స్ట్రక్చర్. స్ట్రక్చర్ అన్నప్పుడు ఒకటి గుర్తు పెట్టుకోవాలి. స్ట్రక్చర్ అంటే లీనియర్ కథకి వుండే బిగినింగ్, మిడిల్, ఎండ్ విభాగాలు లేదా యాక్ట్స్, లేదా అంకాలు. వీటి మధ్య ప్లాట్ పాయింట్ వన్, ప్లాట్ పాయింట్ టూ, మిడ్ పాయింట్ వుంటాయి. దీన్నే స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్ అంటారు. అంతే గానీ, ఫ్లాష్ బ్యాక్ లేదా మల్టీపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ తో కథ ముందుకూ వెనక్కీ కదిలే కథనాలు స్ట్రక్చర్ కాదు. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తో బిగినింగ్ ప్రారంభించి, అదే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తో బిగినింగ్ ముగించే లాటి కథనాలు కూడా స్ట్రక్చర్ కాదు. ఇవి స్ట్రక్చర్ లోపల చేసుకునే క్రియేటివిటీ మాత్రమే. సినిమాలెంత మారినా స్ట్రక్చర్ మారేది కాదు, అది శాశ్వతం. ఒక ఛాసిస్, నాల్గు చాక్రాలు వాహన స్ట్రక్చర్. ఇది మారేది కాదు. దీని మీద బస్సు డిజైన్ చేసుకుంటారో, కారు డిజైన్ చేసుకుంటారో అది క్రియేటివిటీ. కనుక క్రియేటివిటీని స్ట్రక్చర్ అనుకుని కన్ఫ్యూజ్ అవకూడదు. చాలా మంది చేసేపని ఇదే. ఇందుకే మళ్ళీ మళ్ళీ ఈ వివరణ. పదాలకి అర్ధమే తెలీనప్పుడు ఏమర్ధం జేసుకుని స్క్రీన్ ప్లేలు రాస్తారు. ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ తో వచ్చిన సినిమాలు చూసి ‘స్ట్రక్చర్’ బావుందనుకుని, ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ ఆధారంగా అడ్డదిడ్డంగా స్క్రీన్ ప్లేలు నిర్మించేస్తున్నారు. బండి చక్రాలే వూహలో లేనప్పుడు రధం నిర్మించేసి వూరేగిస్తారా ? లాగే వాళ్ళు దాన్ని లాగడానికి వస్తారా? అందుకని ముందు లీనియర్ గా కథని స్ట్రక్చర్ లో పెట్టుకుని, అప్పుడు ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ గా విభజించుకుని అదే స్ట్రక్చర్ లో కూర్చాలి. ఇది క్రియేటివిటీ. స్ట్రక్చర్ కీ క్రియేటివిటీ కి ఇదీ తేడా. స్ట్రక్చర్ లేకుండా ఏ క్రియేటివిటీ లేదు. ఇందుకే స్ట్రక్చర్ గురించి ఈ 

బ్లాగులో ఇంతగా మొత్తుకునేది.
        ఇక విషయాని కొద్దాం. షెర్లాక్ హోమ్స్ కథలు క్రైం జానర్లో క్రైం డిటెక్షన్ సబ్ జానర్ కింది కొస్తాయి. షెర్లాక్ హోమ్స్  డిటెక్టివ్ పాత్ర. తెలుగులో నేర పరిశోధనలు చేసే డిటెక్టివ్ పాత్రలు ఏనాడో అంతరించాయి. యాక్షన్ తో సాగే మధుబాబు ‘షాడో’ అనే పాత్ర రావడంతో డిటెక్టివ్ పాత్రలు పాఠకాదరణ కోల్పోయాయి. నవలల్లో పరిశోధన చేసే డిటెక్టివ్ పాత్రలు ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ పాత్రలు. ఈ ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ పాత్రల్ని పోలీసు అధికారులు హత్యా నేరాన్ని పరిశోధించమని ఆహ్వానించే కథలుగా ఇవి వుంటాయి. నిజీవితంలో ఇలా జరగదు. హత్యానేర దర్యాప్తు లనేవి ప్రభుత్వ పరిధిలో వుండే ప్రక్రియ. మనం వెళ్లి ప్రైవేట్ డిటెక్టివులమని లైసెన్సు చూపించి హత్యా స్థలంలో జొరబడితే నెట్టి పారేస్తారు. ప్రైవేట్ డిటెక్టివ్ ఏజెన్సీలు లేవని కాదు, వున్నాయి.

      ఇవి హత్యలు, సైబర్ నేరాలు వంటి కేసులు కాకుండా నిఘా, అవినీతి, మోసాలు, వ్యక్తిత్వ ధృవీకరణ వంటి నిత్య జీవితవ్యహరాల్లో వ్యక్తులు, సంస్థలు కోరుకునే కేసులు చేపడతాయి. పోలీసు శాఖలో క్రైం బ్రాంచ్ విభాగముంటుంది. ఇందులో పోలీస్ డిటెక్టివ్ లుంటారు. డిటెక్టివ్ ఇన్స్ పెక్టర్, డిటెక్టివ్ సబిన్స్ పెక్టర్...ఇలా. అమెరికన్ సాహిత్యంలో వూహల్లో విహరించే పోలీసు డిటెక్టివ్ పాత్రలకి కాలం చెల్లిపోయాక, పోలీస్ డిటెక్టివ్ లనే వాస్తవిక పాత్రలొచ్చాయి. ప్రస్తుతం వీటిదే హవా. హాలీవుడ్ సినిమాలు కూడా ఇవే వస్తున్నాయి. 
        తెలుగు సినిమాల్లో అరుదుగానే వచ్చిన డిటెక్టివ్ పాత్రలకి ప్రేక్షకాదరణ లేదు. డిటెక్టివ్ పాత్రలతో పరిచయమున్న ఒక తరం పాఠకులకి తప్ప జన సామాన్యానికి ఈ పాత్రలు తెలీవు. వీటి బదులు సీఐడీలంటే బాగా అర్ధమై ఆదరించారు. సీఐడీలు కూడా ప్రభుత్వ పత్తేదార్లు. కనుక ఇప్పుడు తెలుగులో డిటెక్టివులతో ఇంకా సినిమాలు తీయాలనుకుంటే, ఈ డేటానంతా దృష్టిలో పెట్టుకుని, అప్పుడు కూడా వాస్తవికతని, మాస్ అప్పీల్నీ త్యాగం చేయాలనుకుంటే తప్పకుండా రాసి తీసుకోవచ్చు. బెస్ట్ ఆప్షన్ ఏమిటంటే పోలీస్ డిటెక్టివ్ పాత్ర.

      దర్యాప్తుల్లో ఫోరెన్సిక్ సైన్స్ పోలీస్ డిటెక్టివ్ లకే అందుబాటులో వుంటుంది. పోలీస్ డిటెక్టివులుండాల్సిన చాలా సినిమాల్లో లా అండ్ ఆర్డర్ ఎస్సై పాత్రని పెట్టి వృధా చేసుకున్నారు. తెలుగు సినిమాల్లో దేనైకనా ఎస్సై పాత్రే. ఇది హాస్యాస్పదంగా వుంటుంది. ఇంకోటేమిటంటే, పోలీసు శాఖలో ఎవరి కింద / పైన ఎవరుంటారో సోపానక్రమం కూడా తెలియకుండా ఎస్సైని పెట్టి స్క్రిప్టులు రాసి పారేస్తున్నారు. జిల్లా ఎస్పీ ఎక్కడుంటాడు, కమీషనర్ ఎక్కడుంటాడో కూడా తెలీదు. ఆఖరికి పోలీస్ స్టేషన్లో ఎవరెవరుంటారో కూడా తెలీదు. ఒక్క ఎస్సై మాత్రమే తెల్సు. జిల్లాల్లో ఎస్సైల పైన ఇన్స్ పెక్టర్లుంటారనీ, ఒక్కో  ఇన్స్ పెక్టర్ కింద నాల్గైదు పోలీస్ స్టేషన్లుంటాయనీ, సర్కిల్లో ఇన్స్ పెక్టర్ లందరి మీదా డీఎస్పీ వుంటాడనీ, డీఎస్పీలందరి మీదా జిల్లా ఎస్పీ వుంటాడనీ తెలీదు.  

        నగరాల్లో ఇన్స్ పెక్టర్ల పైన ఏసీపీ, ఏసీపీల పైన డీసీపీ లుంటారనీ, డీసీపీల పైన నగర పోలీస్ కమీషనర్ వుంటాడనీ కూడా తెలీదు. ఎస్సై ఒక్కడే తెలిసినట్టు ఏసీపీ ఒక్కడే తెలుసు. ఈయనకి పైనా కింద ఎవరుంటారో తెలీదు. ఇక ఐజీ, డీఐజీలు సరేసరి. ఇంకొక పెద్ద షాకింగ్ న్యూస్ ఏమిటంటే,  డీజీపీ కూడా తెలియని వాళ్ళు మర్డర్ కథలు రాసిపా రేస్తున్నారు. అజ్ఞానం అంతులేని ధైర్యాన్నిస్తుంది.

      ఇదంతా చెప్పడమెందుకంటే, జానర్ మర్యాద కోసం. వ్యవస్థ తెలియకుండా వ్యవస్థాగత కథలు రాసే తెగువ ఒక్క తెలుగు సినిమా కర్తలకే వుంది బహుశా. వ్యవస్థని తెలుసుకున్నాక జానర్ మర్యాదల్లో భాగమైన ఇతర రైటింగ్, మేకింగ్ ఎలిమెంట్స్ కోసం ‘హీట్’, ‘మిస్టిక్ రివర్’, ‘డర్టీ హేరీ’ వంటి హాలీవుడ్ సినిమాలు అనేకం వున్నాయి. ఇతర జానర్స్ లో లేని ఎలిమెంట్స్ వీటిలో ప్రత్యేకంగా ఏమున్నాయో, ఏవి లేవో తేడాలు గమనించి నోట్ చేసుకోవచ్చు. పోలీస్ డిటెక్టివ్ పాత్రలతో సినిమాలు తీయాలనుకుంటే ఈ స్టడీ చేపట్టాలి. పోలీస్ డిటెక్టివ్ జానర్ మర్యాదలని తెలిపే డేటా ఇంటర్నెట్ లో బోలెడు వుంది. జానర్ మర్యాద మాన మర్యాదలు లేని చవకబారు సినిమాల సంఖ్య తగ్గిస్తుంది.

Q : Your analysis of ‘Matthuvadalara’ is 100% true sir. End suspense concept in movies is a bygone era. Makers shouldn't underestimate today's audience, especially urban sector.Thank you for your analysis sir. Cinema needs you, not the makers (sic). If they follow your approach towards cinema, there will be a tremendous success rate. Thank you sir.
―పేరు రాయలేదు.
A : థాంక్స్. ఈ శతాబ్దపు తెలుగు సినిమాలంటే అవే ఎండ్ సస్పెన్సులు, మిడిల్ మటాషులు, సెకండాఫ్ సిండ్రోములు, పాసివ్ పాత్రలు, విజాతి జానర్ల సంకరం ఎట్సెట్రా ఎట్సెట్రా. వీటిని సరిదిద్దుకోవడానికి ఎవరూ సిద్ధంగా లేరు. లేకపోతే విజాతి జానర్ల సంకరంతో ‘డిస్కో రాజా’ ఎందుకు ఫ్లాపవుతుంది. అసలు మార్కెట్ యాస్పెక్ట్, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ లంటే ఏమిటో తెలుసుకోవాలని మనస్కరించనంత కాలం ఇంతే.

(మరికొన్ని రేపు)

―సికిందర్  

912 : స్క్రీన్ ప్లే అప్డేట్స్

        స్క్రీన్ ప్లేల్లో ఒకటి కంటే ఎక్కువ ప్రధాన పాత్రలుండ కూడదని చట్టాలైమైనా చెప్తున్నాయా, లేదు కదా? నిజానికి ప్రేక్షకులు ఒకటి కంటే ఎక్కువ ప్రధాన పాత్రలతో సమాంతర కథా ప్రయాణాలని ఇష్టపడతారు కూడా. మరి మీకెందుకు సందేహం? ఒకవేళ ఇలాటి స్క్రీన్ ప్లేలకి కావాల్సిన స్కిల్స్ మీకు లేకపోవడం వల్ల కావొచ్చు. నిజమే, కొత్త రచయితలు చాలామంది ఒక ప్రధాన పాత్రతోనే కథ నడపడంలో ఇబ్బంది పడతారు. అలాటిది బహుళ ప్రధాన పాత్రలు సమస్యే. ప్రధాన పాత్రలు రెండున్నాయనుకుందాం, వీటి నిర్వహణలో వచ్చే సమస్య లేమిటి? రెండిటికీ సమాన స్క్రీన్ టైం ఇచ్చేస్తే సమస్యలుండవని  మీరనుకుంటున్నారా? అది పొరపాటు. ఆ రెండు ప్రధాన పాత్రల కథలూ పెనవేసుకుపోవాలి- కథనపరంగానూ, కాన్సెప్ట్ పరంగానూ. కావాలంటే మీరే చూడండి - విజయవంతమైన రెండు ప్రధాన పాత్రలతో వచ్చిన సినిమాలు దీన్నే సాధించాయి. ‘టాయ్ స్టోరీ’ తీసుకోండి. ఇందులో వుడీ పాత్ర కథా ప్రయాణానికి ఉత్ప్రేరక పాత్ర బజ్ హేతువు. ఆస్కార్ స్క్రీన్ ప్లే ‘థెల్మా అండ్ లూయిస్’ తీసుకోండి. ఇందులో థెల్మాకి లూయిస్ గైడ్. సాంకేతికంగా ఈ రెండూ జంట పాత్రలు కావు. కానీ ఇది జంట హీరోయిన్ల సినిమానే. కనుక మీ స్క్రీన్ ప్లేల్లో జంట ప్రధాన పాత్రల ప్రయాణంలో కథని బలి చేసే ప్రమాదం తప్పాలంటే ఈ కింది పొరపాట్లు చేయకండి.

1. ఒకే ప్రధాన పాత్రకి స్పష్టమైన గోల్

        రెండు ప్రధాన పాత్రలకి సమాన స్క్రీన్ టైం వుండి ఒక ప్రధాన పాత్రకే డ్రామా వుంటే, అంటే స్పష్టమైన గోల్ వుంటే, ఆ రెండో ప్రధాన పాత్ర ఇట్టే ప్రాధాన్యం కోల్పోవడమే గాక, విసుగు కూడా పుట్టిస్తుంది. తప్పనిసరిగా ఒక ప్రధాన పాత్రకే స్పష్టమైన గోల్ వుండాలనీ, రెండో ప్రధాన పాత్రకి అంత అవసరం లేదనీ అనుకుంటే, ఇలా చెయ్యొచ్చు : మొదటి ప్రధాన పాత్ర పగ్గాలు రెండో ప్రధాన పాత్ర చేతిలో వుంచవచ్చు. “మిడ్ నైట్ రన్”, “రెయిన్ మాన్” లలో చార్లెస్ గ్రోడిన్, డస్టిన్ హాఫ్ మన్ ల పాత్రలు ఇలాటివే. గోల్ కోసం ప్రయత్నిస్తున్న మొదటి ప్రధాన పాత్రని వెనక్కి లాగుతూ, ఆ పాత్ర గమ్యాన్ని ఆలస్యం చేసే యాక్షన్ (కార్యరూపంలో) లో వుండే పాత్రలివి.
        ఇంకో ప్రత్యామ్నాయం ఏమిటంటే, మొదటి ప్రధాన పాత్రకి ఔటర్ గోల్ జర్నీ ఇచ్చి, రెండో ప్రధాన పాత్రకి దాని తాలూకు ఇన్నర్ గోల్ తాలూకు జర్నీని ఇవ్వడం. ‘ది షాషంక్ రిడెంప్షన్’ టిం రాబిన్స్ కి జైల్లోంచి బయటపడలన్న ఔటర్ గోల్ వుంటుంది, మోర్గాన్ ఫ్రీమాన్ కి జైల్లోంచి బయటపడ్డాక ప్రపంచాన్నిఎలా ఎదుర్కోవాలన్న ఇన్నర్ గోల్ వుంటుంది. ఔటర్ గోల్ భౌతిక మైనది, ఇన్నర్ గోల్ మానసికమైనది.

2. ప్రధాన పాత్రలు రెండిటి గోల్స్ ఒకటే

      ప్రధాన పాత్రలు రెండూ ఒకే గోల్ కోసం కలిసి పనిచేసే కథల ఆలోచన కూడా మీకొచ్చి రాసేసి వుండొచ్చు. ఒకే గోల్ కోసం రెండు ప్రధాన పాత్రల కలిసి పనిచేయడమెందుకు? ఆ పనేదో ఒక ప్రధాన పాత్రే చేయొచ్చుగా? అయినా రెండు ప్రధాన పాత్రలూ తప్పవనుకుంటే దీన్ని అర్ధవంతంగా ఇలా చేయొచ్చు : ఇలాటి సందర్భంలో రెండు ప్రధాన పాత్రలున్నా, అవి ఒకే పోతలో పోసినట్టుగాక, వేర్వేరుగా అన్పించాలి. ‘థెల్మా అండ్ లూయిస్’ లో దీన్ని గమనించ వచ్చు. ఇందులో ఇద్దరి గోల్ మెక్సికోకి చేరుకోవడమే. చేరుకుంటారు, అయితే వాళ్ళ లక్ష్యాలే వేర్వేరు. థెల్మా లక్ష్యం మెక్సికో చేరుకోవడమైతే, ఆ ప్రయాణంలో ఆమె వెర్రి పన్లు చేయకుండా క్షేమంగా చేరవేయడం లూయిస్ లక్ష్యం. థెల్మా నేర్చుకునే ప్రధాన పాత్రయితే, లూయిస్ నేర్పే ప్రధాన పాత్ర.
        ఇంకో తరహా ఇలా వుంటుంది: ‘హీరో టీమ్’ లో హీరోలందరూ కలిసి ఒకే గోల్ తో వున్నా, వాళ్ళ స్కిల్స్ వేర్వేరు. దీంతో విలక్షంగా వుంటారు. ‘లెథల్ వెపన్’, ‘ది మెన్ హూ వుడ్ బి కింగ్’, ‘బుచ్ కాసిడీ అండ్ ది సన్ డాన్స్ కిడ్’...  ఇలా ఉదాహరణలు చెప్పుకోవచ్చు.       
3. రెండిట్లో ఒక ప్రధాన పాత్రకి ఆసక్తి నశించడం

         కొన్నిసార్లు నా పరిశీలనకి వచ్చే జంట పాత్రల స్క్రిప్టుల్లో, ప్రధాన పాత్రలు రెండూ పోటాపోటీగా ప్రారంభమవుతూ బాగానే కన్పిస్తాయి. కానీ సగానికొచ్చేసరికి ఒక ప్రధాన పాత్రకి ఆసక్తి నశించి, డీలా పడిపోవడం కన్పిస్తూంటుంది. దానికి గోల్ పట్ల ఏమాత్రం ఇష్టముండదు. అక్కడ్నించీ అది గోల్ కోసం ప్రయత్నిస్తున్న రెండో ప్రధాన పాత్రతో కథగా మారిపోతుంది. ఈ పరిస్థితి అనేక కారణాల వల్ల ఉత్పన్న మవుతుంది : జంట పాత్రల మధ్య తగినంత సంఘర్షణ లేకపోవడం, గోల్ కోసం ప్రయత్నిస్తున్న ప్రధాన పాత్రకి పణం ఎలిమెంట్ - అంటే రిస్కు తీసుకునే అవసరం బాగా హెచ్చు స్థాయిలో వుండడం, లేదా రెండో ప్రధాన పాత్రని తీర్చిదిద్దడానికి చాలినంత స్క్రీన్ టైం లేదనుకోవడం...ఇలా అనేక కారణాలుంటాయి. 4. ప్రారంభం ఒకరిది, సారధ్యం మరొకరిది

       రెండు బలమైన ప్రధాన పాత్రల్ని వాటి అప్పీల్ చెడకుండా నిర్వహించడం కష్టమైన పనే. ఒక్కోసారి రైటర్ రాస్తున్న కథా భాగానికి ఏ పాత్రతో సౌలభ్యంగా వుంటుందో దాంతో రాసుకుపోవడం జరుగుతూంటుంది. చాలా అరుదైన సందర్భాల్లో ఇది చెల్లిపోవచ్చు. మైకేల్ మన్ తీసిన ‘ది ఇస్ సైడర్’ చూడండి : ఇందులో రసెల్ క్రో పాత్ర కథ ప్రారంభిస్తే, అల్ పచినో పాత్ర కథ ముగిస్తుంది. అనుభవజ్ఞులైన రచయితలైతే దీన్నిదిగ్విజయం చేయగలరు. ‘షిండ్లర్స్ లిస్ట్’ లో ఐజాక్ స్టెన్ కథగా ప్రారంభమవుతుంది, అంతలోనే షిండ్లర్ పాత్ర ఆ కథనందుకుని ముగించే దిశకి తీసికెళ్ళి పోతుంది. 

5. సమాంతరంలో సమన్వయ లోపం జంట పాత్రలు రెండూ సమాంతరంగానే కొనసాగుతాయి, కానీ ఆ సమాంతర యానంలో వాటి మధ్య సంబంధంగానీ, సమన్వయంగానీ కన్పించదు. మొగుడూ పెళ్ళాలు ఎవరి జీవితం వాళ్ళదే అన్నట్టు రోజంతా గడిపి, రాత్రెప్పుడో బెడ్రూంలో చూసుకోవడం లాంటిదన్న మాట. ఇలా జంట పాత్రలు రెండూ ఒకరి కథలో ఇంకొకరు ఇన్వాల్వ్ అవకపోతే, అది ఒక కథ అన్పించదు, రెండు కథలతో రెండు సినిమాల లన్పించుకుంటాయి.  

మరేం చేయాలి?

       చేయలేకపోవడమంటూ లేదు. కథా కథనాలతో, పాత్రల ప్రయాణాలతో కాలక్రమంలో మీరు సంపాదించుకునే అనుభవమే జంట పాత్రల కథలకి, లేదా ఇంకా ఎక్కువ పాత్రల కథలకి ప్రావీణ్యాన్ని సమకూర్చి పెడుతుంది.  ఇదొక్కటి దృష్టిలో పెట్టుకోండి : సర్వసాధారణంగా జంట పాత్రలు వేర్వేరు విధులు, లేదా కార్య కలాపాలు నిర్వహిస్తాయి. ‘ది షాషంక్ రిడెంప్షన్’ లో లాగా, ఒక ప్రధాన పాత్ర ఆపరేషనల్ ప్రధాన పాత్రయితే, రెండోది పాయింటాఫ్ వ్యూ ప్రధాన పాత్రవుతుంది. జేమ్స్ కేమేరాన్ తీసిన ‘ది అబెస్’ రెండిటి విముక్తి గురించిన కథగా వుంటుంది. ఔటర్ జర్నీలో బడ్, లిండ్సే ని కాపాడతాడు, ఇన్నర్ జర్నీలో లిండ్సే బడ్ ని స్వీకరిస్తుంది. జంట పాత్రల సినిమాల్లో పరస్పరం విరోధులైన పాత్రలతో వున్నవి బాగా మెప్పించాయి. హీట్, హౌస్ ఆఫ్ శాండ్, ఫాగ్ ఉదాహరణలు. అనేక రోమాంటిక్ కామెడీలు కూడా ఇలాగే మెప్పించాయి. 

***

        సూచన : బయట కొన్ని స్క్రిప్టు కార్యకలాపల వల్ల బ్లాగ్ పోస్టులు ఆలస్యమవుతున్నాయి. ఇంకో రెండు మూడు వారాలు పోతే వెసులుబాటు లభించవచ్చు.అప్పుడు పోస్టులు వూపందుకుంటాయి. అంతవరకూ ఓపిక పట్టగలరు. ఆదివారం ‘సందేహాలు- సమాధానాలు’ తో కలుద్దాం.
―సికిందర్

.

911 : సందేహాలు -సమాధానాలు

Q: సినిమా కథలకి స్ట్రక్చర్ ఎంతవరకు అవసరం? స్ట్రక్చర్ లేకుండా కథలు చేయలేమా? ―శ్రీనివాస్ ఆర్, సహ దర్శకుడు
A: చేసుకోవచ్చు. సినిమా కథకి కొలమానాలేవీ లేవు. ఇలా అనుకుంటేనే నిర్భీతిగా తోచినట్టూ రాసుకోవచ్చు. ఫిలిం ఇనిస్టిట్యూట్స్ లో స్క్రీన్ ప్లే కోర్సులూ, బయట స్క్రీన్ ప్లే వర్క్ షాపులూ ఇదంతా దండగ వ్యవహారం. కెమెరాతో చిత్రీకరించాలంటే, ఎడిటింగ్ చేయాలంటే, గ్రాఫిక్స్ చేయాలంటే, పాటలు కూర్చాలంటే దేనికీ కొలమానా లవసరం లేదు, శాస్త్రం లేకుండానే అన్నీ చేసుకో వచ్చు. ఆఫీసు కూడా వాస్తు శాస్త్రం లేకుండా పెట్టుకోవచ్చు.  వీళ్ళెవరైనా ఇలా కాదని శాస్త్ర ప్రకారం చెప్తూంటే హేళన చేసి పంపొచ్చు.   

Q: గోల్ హీరోది కాకుండా ఎవరి బలవంతం మీదో, బ్లాక్ మెయిల్ వల్లో ఆ పని చేయాల్సి వచ్చినప్పుడు ప్లాట్ పాయింట్ - 1 దగ్గర ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి? లక్ష్యం హీరోది కాదు కాబట్టి ఎమోషన్ జెనరేట్ అవ్వదు కదా? ఇలాంటి కథలకు స్క్రీన్ ప్లే లు చేసేప్పుడు ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలో వివరించగలరు. అలాగే దీనికి రిఫరెన్స్ గా తీసుకోదగిన సినిమాలు కూడా తెలుపగలరు.
―పీ.ఏ, సహకార దర్శకుడు
 A: మీరనే దాన్ని బట్టి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గరే హీరో బ్లాక్ మెయిల్ వల్లో, బలవంతం వల్లో తత్సంబంధ గోల్, అంటే తనది కాని, తన మీదపడ్డ గోల్ ని తీసుకునే సమస్య ఏర్పాటవుతుంది. అప్పుడా బ్లాక్ మెయిల్ లేదా బలవంతపు పట్టులోంచి ఎలా బయట పడాలన్నదే యాక్టివ్ హీరో ప్రయత్నంగా కథ నడుస్తుంది. అంతే తప్ప మీదపడ్డ గోల్ గురించి కాదు. పాసివ్ హీరో అయితే ఆ వొత్తిళ్ళకి (బ్లాక్ మెయిల్, బలవంతం) లొంగి, ఈసురోమని ఏడుస్తూ మీద పడ్డ గోల్ పూర్తి చేసి దండం పెడతాడు. ఈ తేడా గమనించండి. సమస్య ఏర్పాటయింది తన మీద పడ్డ గోల్ గురించి కాదు, తను ఇరుక్కున్న పరిస్థితి (బ్లాక్ మెయిల్, బలవంతం) గురించి. అందువల్ల ఎమోషన్స్ వీటి చుట్టే వుంటాయి. ఈమధ్య ఒక కథలో రోడ్డు పక్క వెయిట్ చేస్తున్న ఎవరో అమ్మాయిని కారొచ్చి గుద్దేస్తే, అక్కడున్న లేత హీరో భయపడి పారిపోతాడు. ఈ కేసులో తను ఇరుక్కుంటాడేమోనని భయపడుతూ వుంటాడు. సాక్ష్యాధారాలూ తనకి వ్యతిరేకంగా వుంటాయి. దీన్నుంచి తను బయటపడాలంటే, యాక్సిడెంట్ చేసి ఆ అమ్మాయిని చంపిందెవరో పట్టుకోవడానికి వయసు చాలని లేత హీరో చచ్చినట్టూ బయల్దేరాలి. అయితే ఈ కథలో ఆ అమ్మాయితో హీరోకి కనెక్షన్ లేనప్పుడు ఎమోషన్ లేదుకదా అనే ప్రశ్న వచ్చింది. ఎమోషన్, కథా ఎవరో తెలియని అమ్మాయి చనిపోవడం గురించి కాదని ఈ లైను చెప్తేనే తెలిసిపోతోంది. ఇది ఫార్ములా కథైతే ఆ అమ్మాయి హీరోకి తెలిసిన అమ్మాయే అయివుండి, అయ్యో చనిపోయింది కదా అనే ఫార్ములా ఎమోషన్ కనెక్ట్ అయి, ఆ చంపిన వాణ్ణి పట్టుకుని శిక్షించే పస లేని, ప్రేక్షకులకి ఇంకా అవసరం లేని, రొటీన్ ఫార్ములా రివెంజి కథయి పోతుంది. ఇది రియలిస్టిక్ కథ. జీవితంలో ఒక్కోసారి మనకి సంబంధం లేని సంఘటనల్లో ఇరుక్కునే అనుభవా లెదురవుతూంటాయి. ఇందులోంచి ఎలా బయట పడాలన్న ప్రయత్నమే హీరో వాస్తవిక కథ. ఇది బయటపడడం  గురించి కథ, పగదీర్చుకోవడం గురించి కాదు.

        ‘మజ్బూర్’ లో, అమితాబ్ బచ్చన్ తను బ్రెయిన్ ట్యూమర్ తో చనిపోతానని తెలిసి, కుటుంబం కోసం హంతకుడి డీల్ ఒప్పుకుంటాడు. ఐదు లక్షలు తీసుకుని, హంతకుడు చేసిన హత్యని తన మీదేసుకుని, ఉరికంబం ఎక్కబోతాడు. ఇంతలో జైల్లో బ్రెయిన్ ట్యూమర్ కి చికిత్స జరిగిపోవడంలో చావాల్సిన వాడు బతికి, ఇక ఉరి కంబం ఎక్కడం ఇష్టం లేక, జైల్లోంచి పారిపోయి హంతకుణ్ణి పట్టుకుంటాడు. ఇందులో అమితాబ్ మొదటి ఎమోషన్ కుటుంబ సంక్షేమం, తర్వాతి ఎమోషన్ హత్యలోంచి బయటపడ్డం. మొదటి ఎమోషన్ తో వున్న గోల్ హంతకుడి డీల్ ఒప్పుకుని అది పూర్తిచేయడం, రెండో ఎమోషన్ తో వున్న గోల్ హంతకుడి మీద తిరగబడ్డం.
        కాబట్టి బ్లాక్ మెయిల్, బలవంతం అన్నవి అన్యాయాలే గనుక, వీటితో మొదలయ్యే గోల్స్ తిరుగుబాటుతోనే ముగుస్తాయి. గోల్ ఎలిమెంట్స్ నాల్గు వుంటాయని తెలిసిందే : 1. కోరిక, 2. పణం,3. పరిణామాల హెచ్చరిక, 4. ఎమోషన్. ప్లాట్ పాయింట్ వన్లో సమస్యని ఏర్పాటు చేసినప్పుడు, అక్కడున్న గోల్ లో ఈ నాల్గూ సమకూరాయా లేదా సరి చూసుకుంటే సరిపోతుంది.

Q: 1. కొత్త జానర్ సినిమాలు ప్రయత్నించ వచ్చంటూ ఒక కమింగ్ ఆఫ్ ఏజ్ టీనేజి లవ్ స్టోరీ గురించి ఏదో ఒక ఆర్టికల్ రాశారు. ఇంకా వేరే జానర్స్ ఏం ప్రయత్నించవచ్చో వివరించండి. సినిమాలు వివరించ నవసరం లేదు, ఉదాహరణ లివ్వండి చాలు. 
       2. కొత్త దర్శకులు వెబ్ సిరీస్ కూడా ప్రయత్నించ వచ్చంటారా, లేక సినిమాలకే పరిమితం కావాలంటారా? ఈ మధ్య బాగా పేరున్న దర్శకులు కూడా వెబ్ సిరీస్ ఎక్కువ చేస్తున్నారు కదా?
       3. మీరు ఎప్పుడో బ్లాగులోనే అన్నట్టు గుర్తు. దర్శకుడు అవాలంటే రెండు మూడు కథలు తయారు చేసుకుని తిరగ వద్దని, ఒకే కథతో గట్టిగా ప్రయత్నించాలని. దీని మీద ఇంకోసారి వివరణ ఇవ్వండి. ఎందుకంటే, బయట ప్రాక్టికల్ గా నిర్మాతలు లేదా హీరోలు ఇది కాదు, ఇంకెక్కడైనా చెప్పండని అంటున్నారు. ఇది నా ఫ్రెండ్స్ కే జరిగింది.

        4. ప్రతి ఆదివారం సందేహాలు - సమాధానాలు కొనసాగించమని ఇదివరకే కోరితే మీరు పట్టించుకోలేదు. ఏదైనా అలవాటు చేయాలి. వరుసగా రెండు వారాలు ఇచ్చి చూడండి, అందరూ ప్రిపేర్ అయి ప్రశ్నలు పంపుతారు. ఒక ఆరోగ్యకరమైన చర్చ జరుగుతుంది. పది మందికి మంచే జరుగుతుంది కదా? ఆలోచించండి. ప్రతి ఆదివారం ఈ శీర్షికలో ఫలానా జానర్ మూవీస్ చూడండని మీరు మూవీస్ చెప్పడమో, లేదా ప్రశ్నలు అడిగిన వారు ఎవరైనా ఈ భాషలో సినిమాలు బావున్నాయి చూడమనో, షేర్ చేసుకోవడమో జరిగితే బాగుంటుంది కదాని చిన్న ఆలోచన.  
          నోట్ : ఏదో ఒక ఫ్రెండ్ తో రెగ్యులర్ గా మాట్లాడడం అన్న థాటే తప్ప, మేమింకా నేర్చుకోలేదు మీరింకా నేర్పండని అనడం లేదు. ఇది గమనించండి. థాంక్యూ. 

― రవి, సహకార దర్శకుడు 

A: 1. ‘హీరోయిక్ బ్లడ్ షెడ్’ అనేది హాంగ్ కాంగ్ కొత్త యాక్షన్ జానర్ కి పెట్టిన పేరు. జాన్ వూ దర్శకత్వంలో “ఏ బెటర్ టుమారో” తో బాటు మరికొన్ని వచ్చాయి. హాంగ్ కాంగ్ లో తీసే రెగ్యులర్ మార్షల్ ఆర్ట్స్ సినిమాలని కాసేపు పక్కన పెట్టి, ఈ కొత్త జానర్ ని ప్రయతించి సక్సెస్ అయ్యారు. ఈ జానర్ లో వచ్చిన సినిమాలు చూసి, వీటి కథా కథనాలతో, పాత్ర చిత్రణలతో, మేకింగ్ తో ఈ జానర్ కి సమకూర్చిన ప్రత్యేక జానర్ మర్యాదలేమిటో స్టడీ చేయండి. ఈ జానర్ మర్యాదలు తీసేసి రొటీన్ తెలుగు మాడిన మసాలా చేయాలనుకుంటే దీని జోలికి పోనవసరం లేదు. దీని రిఫరెన్స్ లేకుండానే ఇప్పుడు తీస్తున్నలాటి తెలుగు మాడిన మసాలాలు యధా విధిగా తీసుకోవచ్చు.

        ఫ్యామిలీ ఓరియెంటెడ్ అడ్వెంచర్ జానర్ : తెలుగులో వచ్చే స్టార్ సినిమాలేమిటి? ఫ్యామిలీల కోసమని అవే కథలు, అవే పాత్రలు, అవే కామెడీలు, టెంప్లెట్ లో అటు మార్చి ఇటు మార్చి అవే దర్శకత్వాలతో అలాగే తీయడమేగా? వీటికి మళ్ళీ రివ్యూలు. పాపం ఫ్యామిలీ ప్రేక్షకులు! చూసిందే చూసి చూసి చూస్తూనే... వుంటారు యుగాంతం దాకా. హాలీవుడ్ లో “ఫ్యామిలీ ఓరియెంటెడ్ అడ్వెంచర్” జానర్ సినిమాలతో దీనికి చెక్ పెట్టొచ్చు. కల్ట్ క్లాసిక్ “ది ప్రిన్సెస్ బ్రైడ్” లాంటివి చూసి, ఫీల్ తో సహా వీటి జానర్ మర్యాదలేమిటో గుర్తించండి. వీటిని పట్టుకొచ్చి మళ్ళీ అదే మసాలా ఫ్యామిలీ స్టార్ సినిమాలుగా మార్చేస్తే లాభం లేదు. 
          కామెడీలో కొన్ని సబ్ జానర్స్ వున్నాయి గానీ అవి తెలుగులో పనికి రావు. అలాగే రోమాన్స్ లో ‘చిక్ ఫ్లిక్’ అనే గర్ల్స్ కామెడీలున్నాయి. ఇవి కూడా తెలుగుకి కుదరకపోవచ్చు. కానీ ‘గై ఫిలిమ్స్’ అనే హాలీవుడ్ జానర్ వుంది. యాక్షన్ లో ఈ జానర్ విభిన్నంగా వుంటుంది కొన్ని ప్రత్యేక జానర్ మర్యాదలతో. దీన్ని ప్రయత్నించ వచ్చు. తెలుగు కమర్షియల్ సినిమాలకి హాలీవుడ్, హాంకాంగ్, కొరియన్ జానర్సే ఇమిడిపోతాయి. వరల్డ్ మూవీ జానర్స్ పనికిరావు. కొంపలు ముంచుతాయి.

           2. ఏదో ఒక రంగాన్ని ఎంచుకుని అందులో కృషి చేస్తే మంచిది. సినిమా అనుకుంటే సినిమాల వైపే వుండాలి. సినిమా దర్శకత్వ అవకాశం ఇక రాదని ఫైనల్ గా సినిమాలకి గుడ్ బై చెప్పేస్తే, అప్పుడు వెబ్ సిరీస్ దర్శకత్వం వైపు వెళ్తే వెళ్ళొచ్చు గానీ, అక్కడా స్ట్రగుల్ చేయాల్సిందే. సినిమాల్లో అసిస్టెంట్ గా పని చేస్తూ దర్శకత్వం కోసం ప్రయత్నిస్తున్నప్పుడు, అసిస్టెంట్ గా కూడా గ్యాపులు వస్తూంటాయి. ఆ గ్యాపులో వెబ్ సిరీస్ కి అసిస్టెంట్ గా అవకాశం లభిస్తే వెళ్ళొచ్చు. ఇటు యధావిధిగా సినిమా దర్శకత్వ  ప్రయత్నాలు చేసుకోవడానికి వీలుంటుంది. లక్ష్యం చెదరదు. గ్యాప్ అనేది ఆర్ధిక సమస్యల్ని సృష్టించవచ్చు. అందుకని స్థిరపడే వరకూ ఏదో ఒక ఆదాయ మార్గాన్ని ఏర్పాటు చేసుకోవాలి. ఆన్ లైన్లో ఎన్నో జాబ్స్ వుంటాయి. రోజుకో గంట కేటాయిస్తే సరిపోతుంది. అప్పులు మాత్రం చస్తే చెయ్యకూడదు. అప్పుల బాధలు క్రియేటివిటీని దెబ్బ తీస్తాయి. ఇక పేరున్న దర్శకులు వెబ్ సిరీస్ చేస్తున్నారంటే పేరుంది కాబట్టి చేస్తున్నారు. 

           3. కథ విన్నాక ఇది కాదు, ఇంకెక్కడైనా చెప్పండని అంటున్నారంటే ఇంకో కథ వుంటే చెప్పమని కాదు. అలా ఎన్నటికీ  జరగదు. ఒక అభ్యర్ధికి ఒక్క అవకాశమే ఇస్తారు. అది నచ్చకపోతే ఇంకోటి చెప్తామంటే అవకాశమివ్వరు. కనుక ఒకటి కాకపోతే ఇంకొకటి విన్పించవచ్చన్న ఆప్షన్స్  పెట్టుకుని రెండు మూడు కథలతో వెళ్ళడం అవివేకం. రెండు మూడు చోట్ల ప్రయత్నిస్తూంటే, ఎక్కడ ఏ కథ చెప్పవచ్చో నిర్ణయించుకుని, అక్కడ ఆ కథ మాత్రమే చెప్పడానికైతే, రెండు మూడు కథలు తయారు చేసుకోవచ్చు. అరుదుగా ఒకే చోట రెండు మూడు సార్లు అవకాశ మివ్వచ్చు. ఒక స్టార్ కి రెండు సార్లూ రెండు కథలు చెప్పి విఫలమయ్యాడు పేరున్న దర్శకుడే. అయినా ఆ స్టార్ మూడో అవకాశమిస్తున్నాడు. వ్యక్తిగత సంబంధాల్నిబట్టి వుంటుంది. అసలు వైఫల్య కారణాల్లో ముందు మొదటి దాని మీద దృష్టి పెట్టాలి. రాంగ్ హీరోకి, లేదా రాంగ్ నిర్మాతకి విన్పిస్తున్నారా? ఎవరు ఏం కోరుకుంటున్నారో తెలుసుకోకుండా విన్పించి లాభంలేదు. బ్యాక్ గ్రౌండ్ వర్క్ చేసుకుంటే ఈ సమస్య వుండదు. ఎవరు ఏ టైపు కథలు వింటున్నారు, ఏ టైపు కథలు కాదంటున్నారు, ఈ సమాచారం ఒక పక్క సేకరించుకుంటూ వుంటే టైం వేస్ట్ కాదు.
         4. దీని గురించి చెప్పడానికేమీ లేదు, అంతా తెలిసిందే. ప్రశ్నలు వస్తే ప్రతీ ఆదివారం శీర్షిక నిర్వహించడానికి అభ్యంతర మేదీ లేదు.

―సికిందర్