534 : రివ్యూ

రచన – దర్శకత్వం : పి.  సునీల్ కుమార్ రెడ్డి
తారాగణం : చేతన్ మద్దినేని, డింపుల్ చోపడే, సంతోష్ పవన్, అనిల్ కళ్యాణ్, పూజిత, పోసాని, నాగినీడు, జీవా, వేణు, ప్రభాస్ శ్రీను, తనికెళ్ళ భరణి, తోటపల్లి మధు, సనా తదితరులు
మాటలు : పులగం చిననారాయణ, సంగీతం: ప్రవీణ్ ఇమ్మడి, ఛాయాగ్రహణం : ఎస్ వి శివరాం
నిర్మాతలు : రవీంద్ర బాబు, రమణీ కుమార్
విడుదల : అక్టోబర్ 13, 2017
***

సామాజిక సినిమాల సునీల్ కుమార్ రెడ్డి గల్ఫ్ వలస కార్మికుల సమస్యతో తెలుగులో తొలి ప్రయత్నం చేశారు. గల్ఫ్ కి వలస వెళ్ళే తెలుగు కార్మికులు అక్కడ పడే బాధలు, చేసుకునే ఆత్మహత్యలు చూపిస్తూ సమస్యకి పరిష్కారం కోసం అన్వేషించారు. ప్రత్యక్షంగా అక్కడి పరిస్థితుల్ని పరిశీలించి, సుదీర్ఘకాలం నిర్మాణం చేసి ప్రేక్షకుల ముందుకు తెచ్చారు. ప్రేక్షకులు ఇలాటి సీరియస్ సినిమాకి సిద్ధంగా వున్నారా? సామాజిక సినిమాని ఇంకెలా తీస్తే ఈ కాలం ప్రేక్షకులు చూస్తారు? ఇందులో వున్నదేమిటి, లేనిదేమిటి, వుండీ లేనిదేమిటి, వుండకుండా పోయిందేమిటి...ఒకసారి  పరిశీలిద్దాం.

కథ 

        సిరిసిల్లలో చేనేత కార్మికుడి (నాగినీడు) కొడుకు శివ (చేతన్). ఇతడికి మగ్గం పని ఇష్టం వుండదు. రోజంతా కష్టపడినా రెండొందలు రావని మొండి కేస్తాడు. దుబాయి నుంచి అట్టహాసంగా మిత్రుడు వస్తాడు. అతడి సంపాదనా ఠీవీ చూసి శివ దుబాయ్ కెళ్ళిపోయి బాగా సంపాదించాలని తల్లిదండ్రుల్ని బలవంత పెట్టి  వెళ్ళిపోతాడు. ప్రయాణంలో గోదావరిజిల్లా అమ్మాయి లక్ష్మి (డింపుల్ ) పరిచయమవుతుంది. ఈమె తల్లికి క్యాన్సర్. వైద్యం కోసం మేనమామ దుబాయిలో ఒక షేక్ ఇంట్లో పనిమనిషి ఉద్యోగం ఇప్పించాడు. దుబాయిలో ఇద్దరూ దిగి తమతమ పనుల్లోకి వెళ్ళిపోతారు. 

          తీరా చూస్తే సిరిసిల్లా వచ్చి ఫోర్మన్ ఉద్యోగమని చెప్పుకున్న మిత్రుడు కూలీపని చేస్తూంటాడు. సరైన చదువులేని వాళ్ళంతా అక్కడ భవన నిర్మాణ కార్మికులే. శివ కూడా అదే పనిచేస్తాడు. తోటి పనివాళ్ళయిన ఇంకో నల్గురితో కలిసి  ఇరుకు గదిలో వుంటాడు. అటు షేక్ ఇంట్లో పనికి కుదిరిన లక్ష్మి మీద  మొదటి చూపులోనే కన్నేస్తాడు షేక్. ఆమెని లైంగికంగా వేధించడం, లొంగకపోతే కొట్టడం చేస్తూంటాడు.

          శివకి గల్ఫ్ జీవితమేమిటో అర్ధమవుతూంటుంది. జీతం డబ్బులు అంత తేలిగ్గా చేతికి రావు. అందరివీ ఈతి బాధలే. ఒంటరితనమే. మరో పక్క శివకి లక్ష్మి గురించి ఆందోళన. ఆమెని రహస్యంగా కలుసుకుంటూ వుంటాడు. ఇద్దరూ ప్రేమలో పడతారు. ఆ ఇంట్లో లక్ష్మికి చిత్ర హింసలు మాత్రం తప్పవు. ఇంతలో శివ మిత్రుడొకడు చెల్లెలి  పెళ్ళికి డబ్బు అడిగితే చిత్తుగా తంతాడు షేక్. స్నేహితుడు ఆత్మహత్య చేసుకుంటాడు. దీంతో  శివ ఇక తిరగబడాలని నిశ్చయించుకుంటాడు. మిత్రులతో కలిసి షేక్  ఇంట్లో డబ్బులూ పాస్ పోర్టులు దోపిడీ చేసి, లక్ష్మిని కూడా తీసుకుని పారిపోతాడు. షేక్ పోలీసుల్ని ఉసిగొల్పుతాడు. 

           ఇప్పుడు శివ బృందం ఏం చేసింది? తప్పించుకుని స్వదేశం వచ్చేశారా? అక్కడి అనుభవాలతో ఇంకేం  నేర్చుకున్నారు?... అనేది మిగతా కథ. 

ఎలావుంది కథ 

       ఇతివృత్తం కొత్తదే. ఇంతవరకూ తెలుగుతెరమీద రాలేదు. అయితే గల్ఫ్ వలస కార్మికుల కష్టాలు చూపిస్తూ పాక్షిక ప్రయోజనాన్ని మాత్రమే  సాధించింది ఈ కథ. అక్కడి నరకకూప జీవితాలు చూస్తే ఇంకే తల్లిదండ్రులూ తమ పిల్లల్ని గల్ఫ్ కి వెళ్ళనివ్వరు బహుశా. ఆ మాత్రం కూలీ ఇక్కడే దొరుకుతుంది. ఎక్కువ సంపాదన విషయానికొస్తే,   అదంతా మళ్ళీ గల్ఫ్ కి వెళ్ళడానికి చేసిన అప్పులు తీర్చడానికే చాలదు. ఇంతవరకు మాత్రం ఓ హెచ్చరిక చేస్తూ ఈ కథకి ప్రయోజనం చేకూరింది.  ఆ తర్వాత అక్కడి సమస్యలకి పరిష్కారం మాత్రం చెప్పదు ఈ కథ. తిరిగి వెళ్ళలేక అక్కడే వుండిపోయే కార్మికులకి వాళ్ళ హక్కుల గురించిన అవగాహన కల్పించదు. హీరో దీని మీదే పోరాడతాడని మనమాశిస్తే అది జరగదు. ప్రభుత్వ పార్శ్వాన్ని పూర్తిగా పక్కన పెట్టారు. ఒక్క ట్వీట్ చేస్తే ప్రభుత్వం మీముందు వుంటుందన్నసుష్మా స్వరాజ్ మాటలకి స్థానం లేదిక్కడ. 

          ఇలాగే సినిమాకోసం వాస్తవాల్ని బలిపెడుతూ అక్షయ్ కుమార్ తో చారిత్రక ఘట్టమైన గల్ఫ్ సంక్షోభం మీద ‘ఏర్ లిఫ్ట్’  తీస్తే బాగా విమర్శలు వచ్చాయి ప్రభుత్వ వర్గాల నుంచే. కువైట్ సంక్షోభంలో వేలాది మంది  కార్మికుల్ని విమానాల్లో ప్రభుత్వం స్వదేశానికి తరలిస్తే, ఆ ప్రభుత్వ వూసే లేకుండా, అదంతా హీరోగారే చేసినట్టు చూపించడం చరిత్రని వక్రీకరించడమే అయ్యింది. ఒక ఛానెల్లో ఆ దర్శకుణ్ణి కూర్చోబెట్టి, అప్పటి గల్ఫ్ సంక్షోభంలో పనిచేసిన అధికారులు, పైలట్లూ నిలదీస్తే,  తన తప్పు ఒప్పుకున్నాడు కూడా  ఆ దర్శకుడు.

          ప్రస్తుత కథ అన్ని కోణాల నుంచీ సమగ్రం కాలేదు సరికదా, ముగింపు అసలు ఈ కథనే ప్రశ్నార్ధకం చేసింది. ఇదెలాగో కింద స్క్రీన్ ప్లే సంగతులులో చూద్దాం. ఇది నేరస్థుల కథా, బాధితులా కథా అన్న సందేహంతో బయటికొస్తాం. 

          గల్ఫ్ లో వలస కార్మికులొక్కరే లేరు. వైట్ కాలర్ ఉద్యోగులు కూడా లెక్కలేనంత మంది వున్నారు. వాళ్ళ ఉనికే ఈ కథలో కన్పించదు. తోటి స్వదేశీయులైన వలస కార్మికుల ఇక్కట్లు వాళ్ళేమీ పట్టించుకోరా? అక్కడ పని చేస్తున్న ఎన్జీఓ లేమయ్యాయి. అసలు వైట్ కాలర్ ఉద్యోగుల జీవితాలెలా వున్నాయి. ‘ఏర్ లిఫ్ట్’ లో అన్ని వర్గాలనీ చూపించారు. 

          గల్ఫ్ జీవితాల మీద మలయాళంలో ఎక్కువ సినిమాలొచ్చాయి. సూపర్ స్టార్లు మమ్ముట్టి, మోహన్ లాల్ లు కలిసి నటించింది కూడా ఒకటి వుంది. వాటి క్వాలిటీ వేరు. తెలుగులో గల్ఫ్ కార్మికుల మీద తొలి సినిమా కథగా నమోదవుతున్న దీనికి ఆ స్థానానికి తగ్గ ఘనత మాత్రం లేకపోవడం విచారకరం.  పబ్లిసిటీ లో ‘ఎమోషనల్ స్టోరీస్ ఆఫ్ అన్ సంగ్ హీరోస్’ అనీ, ‘సరిహద్దులు దాటిన ప్రేమకథ’  అనీ అన్నారు. రెండూ తప్పుదోవ పట్టించేవే. జీవితాలకి సంబంధించిన ఒక క్లిష్ట సమస్య కి ‘సరిహద్దులు దాటిన ప్రేమకథ’  అంటూ ప్రేక్షకులని ఆకర్షించాలనుకోవడంలోనే  కాన్సెప్టు పట్ల నిబద్ధత తెలిసిపోతోంది. అన్ సంగ్ హీరోస్ అని ఎవర్ని అంటారు? ఒక సంస్థకో, రాజకీయ పార్టీకో, ఇంకేదో వ్యవస్థకో కింది స్థాయిలో పనిచేసే వాళ్ళు పాటుపడి మంచి పేరు తెస్తారు. కానీ ఆ క్రెడిట్ మాత్రం పని చేయించుకున్న లీడర్ కే పోతుంది. అప్పుడు ఆ పాటుబడ్డ వాళ్ళని అన్ సంగ్ హీరోస్ అంటారు. ‘గల్ఫ్’ కథలో ఈ పరిస్థితి ఎక్కడుంది?  ఇలా కాన్సెప్ట్ పట్ల నిబద్ధత బాటు,  స్పష్టత కూడా కన్పించదు. ఏ అంశం తీసుకున్నా  పరస్పర విరుద్ధంగా కన్పిస్తాయి.

ఎవరెలా చేశారు

       ఒక సామాజిక సమస్య తీస్తున్నప్పుడు ప్రేక్షకుల్లో గుర్తింపు లేని నటీనటులతో తీస్తే, ముందు ప్రేక్షకులు కరువవుతారు, తర్వాత ఆ కొత్త నటీనటులు ఆ సామాజిక సమస్య పట్టుకుని ఎంత మొత్తుకున్నా బాక్సాఫీసు అప్పీల్  జీరోనే అవుతుంది.  సామాజిక సమస్యల మీద ఒక ఇమేజి వున్న హీరో పోరాడినా, సందేశాలిచ్చినా వుండే ప్రభావం వేరు, కొత్త ముఖాలు చేస్తే వుండే పస వేరు. ఇలా ఇక్కడ చిన్నచిన్న నటులే ఈ సినిమాకి పెద్ద మైనస్ అయ్యారు. మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ గురించి ఆలోచించకుడా, గల్ఫ్ కార్మికుల సమస్య లాంటి బిగ్ ఇష్యూని,  లో- బడ్జెట్ లో చిన్నా కొత్తా  నటులతో ముగించేద్దామన్న ప్లానింగ్ పనిచెయ్యలేదు.

          చేతన్, డింపుల్, సంతోష్ పవన్, అనిల్ కళ్యాణ్, పూజితలు ఎంత కష్టపడి నటించినా వీళ్ళందరికీ కలిపి ఒక ఇమేజి వున్న హీరో సారధిగా వున్నప్పుడే  వీళ్ళ పాత్రలకి, నటనలకి గుర్తింపు వచ్చేది. సీనియర్లు పోసాని బ్రోకర్ గా నటిస్తే, తనికెళ్ళ ఒక ఖవ్వాలీ పాడి వెళ్ళిపోతారు. జీవా రెండు మూడు సీన్లలో ఒకడి మేనమామగా కన్పిస్తారు. సీనియర్ మాటల రచయిత తోటపల్లి మధుది కూడా ఒక చిన్న  సహాయ పాత్రే.  ఈయన చెప్పుకునే డైలాగు ఒకటి  : బయట కులాలనీ మతాలనీ చాలా  నాన్సెన్స్ వుంటుంది, ఈ గదిలోనే వసుధైక కుటుంబం కన్పిస్తుందని... వాస్తవిక కథా చిత్రంలో ఇలాటి డైలాగులు బావుండవేమో. రాజ్యాంగంలో వుండే విలువలు  ప్రజాజీవితంలో తొంగిచూడవు. భూమ్మీద మనుషులున్నంత  వరకూ కుల మత ప్రాంతీయ తత్త్వాలతో బాటు, బంధుప్రీతీ ఎక్కడికీ పోవు.  వసుధైక కుటుంబాలు చిన్న గదిలో కూడా సాధ్యమయ్యే  అవకాశం ఎక్కడుందో గానీ, సాధ్యమైంది రెండే– ప్రపంచం ఓ కుగ్రామవవడం ఇంటర్నెట్ తో, దాంతో  చేతికో సెల్ ఫోన్ వచ్చి తలా ఓ మూల కూర్చోవడం. 

          ఇక నాగినీడు పాత్ర తీరువల్ల మధ్య మధ్యలో వచ్చే ఆయన సీన్లు చాలా పాత సినిమాల ధోరణిలో వుంటాయి. దుబాయిలో వేశ్యా గృహం నిర్వాహకురాలిగా సనా సడెన్ గా మారిపోయి, వేశ్యలతో షేక్ మీద తిరుగుబాటు చేసేస్తుంది. షేక్స్ గా నటించిన నటులు నార్త్ కి చెందిన ఫిలిం ఇనిస్టిట్యూట్ నటులు. వీళ్ళున్న సీన్లే బలంగా వున్నాయి. 

          సాంకేతికంగా బడ్జెట్ కి తగ్గట్టే వుంది. పులగం చిన్నారాయణ రాసిన తెలుగు మాటలు బలహీన కథ వల్ల దెబ్బ తిన్నాయి. ‘హీరో’ చేతన్ పాత్ర తిరగబడ్డాక కూడా కొన్నిసార్లు నిరాశగా పలికే డైలాగులు సీన్లని దిగలాగాయి. తెలంగాణా భాష డబ్బింగ్ పలికిన తీరు అంతంత మాత్రమే.  తెలంగాణా ఆర్టిస్టులతో డబ్బింగ్ చేయించారో లేదో. హీరోయిన్ డింపుల్ ప్రారంభంలో పలికే తూర్పు గోదావరి యాస చాలా అతిగా వుంది. మళ్ళీ తర్వాత్తర్వాత అదే అతి యాస కన్పించదు.  షేక్ పాత్రలకి అరబిక్, హిందీ కలిపి వాడేశారు. వీటికి సబ్ టైటిల్స్ వేయకపోవడం వల్ల ఏం మాట్లాడుతున్నారో అర్ధం గాదు. హిందీ తెలిసిన వాళ్ళకి హిందీ ముక్కలు అర్ధమవుతాయి. దుబాయిలో నాల్గు మాండలికాల్లో అరబిక్ మాట్లాడతారు. హిందీ తీసేసి, ఒక మాండలికం అరబిక్ వాడుతూ తెలుగులో సబ్ టైటిల్స్ వేయాల్సింది. ఈ గల్ఫ్ సినిమా పట్ల ఆసక్తి వున్న రూరల్  ప్రేక్షకులైనా, అర్బన్ ప్రేక్షకులైనా - చూడాలనుకున్నా,  చూసి జాగ్రత్తపడాలనుకున్నా,  అక్కడి సమస్యలకి మూలకారకులైన  షేకులు అసలేం  మాట్లాడుతున్నారో అర్ధమవాలిగా. 

స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు 

       కాన్సెప్ట్ పరమైన లోపాలు పైన చెప్పకున్నవైతే, ఇక దాని విస్తరణలో చోటుచేసుకున్న లోపాలు ప్రధానంగా రెండున్నాయి :

ఈ రెండూ బేసిక్స్ కి సంబంధించినవే. ఒకటి, ఈ కథకి కథానాయకుడు లేకపోవడం; రెండు, కథనం కలగాపులగమవడం.  బేసిక్సే సరిగా లేనప్పుడు ఇంకేం వుంటుంది. కథకి జీరో మార్కులు పడతాయి. 

          శివ అనే పాత్రని కథానాయకుడిగా పరిచయం చేస్తూ,  బిగినింగ్ లో ఇంట్లో మగ్గం పనంటే ఇష్టం లేని అతణ్ణి, తల్లిదండ్రులతో విభేదాల్ని, దుబాయినుంచి ఫ్రెండ్ రావడంతో శివకి తనూ దుబాయి వెళ్లి సంపాదించాలన్న కోరికని, అందుకోసం తల్లిదండ్రుల్ని బలవంతగా ఒప్పించడాన్నీ చూపించి విమానం ఎక్కించారు. ఇక్కడ దుబాయి నుంచి వచ్చిన ఫ్రెండ్ కూడా దుబాయిలో పరిస్థితులు తెలిసీ శివని ఆపకుండా, ప్రోత్సహిస్తాడు. ఇదేం ఫ్రెండ్ షిప్? ఇక దీంతో బిగినింగ్ ముగిసి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఏర్పడింది. ఇది అరగంటలోగా పూర్తయింది. చాలా బావుంది ఈ కాలావధి. 

          ప్లాట్ పాయింట్ వన్ అంటే ఏమిటి? అది మిడిల్ కి దారితీసే కీలక ఘట్టం, లేదా మొదటి మలుపు. అక్కడేం జరుగుతుంది? హీరోకి గోల్ ఏర్పడుతుంది. ఆ గోల్ లో ఏమేం వుంటాయి?  కోరిక, పణం, పరిణామాల హెచ్చరిక, ఎమోషన్ అనే నాల్గు ఎలిమెంట్స్ వుంటాయి. ఈ హీరో గోల్ లో ఏమున్నాయి? ఒకటే వుంది- డబ్బు సంపాదించాలన్న కోరిక – కేవలం కోరిక ఒకటే వుండడం వల్ల వీగిపోయింది గోల్. కోరిక వుంటే  రెండోదైన పణం కూడా పెట్టాలి. There's no such thing as a free lunch   – అవునా? కానీ మన వాడు కోరిక ఒకటి మాత్రమే పెట్టుకుని  ఫ్రీ లంచ్ వచ్చేస్తుందని విమాన మెక్కేశాడు. పూర్తిగా స్వార్ధపరుడు. పేరెంట్స్ ని వదిలేసి తనదారి తను చూసుకున్నాడు. బిగినింగ్ లో ఏనాడూ మీరింత  కష్ట పడకూడదనీ,  తనని దుబాయి పంపిస్తే కష్టాలన్నీ తీరిపోతాయనీ ఇంక్లూజివ్ గా మాట్లాడడు. ఎక్స్లూజివ్ గా తనొక్కడి సుఖమే అన్నట్టు గొడవపడి, పేరెంట్స్ ని వాళ్ళ ఖర్మానికి వదిలేసి వెళ్లిపోతాడు. ఇది పాత్ర స్వభావం కాదు. పాపం పాత్ర మంచిదే. దీని చిత్రణే ఇలా బ్యాడ్ ఐపోయింది.  దుబాయి వెళ్లి సంపాదిస్తున్నాక,  నేస్తాలు ఇళ్ళకి డబ్బులు పంపిస్తూంటే మన వాడు ఒక్క దినార్ కూడా పంపిన పాపాన పోడు. ఇది కూడా పాత్ర స్వభావం కాదు. శివ మంచోడే. పాత్ర చిత్రణలో చిత్తయిపోయాడు. ఇతను ఇంటర్వెల్లో దుబాయి షేకు మీద తిరగబడ్డాడు గానీ, ముందే ప్లాట్ పాయింట్ వన్ దగ్గర కథకుడి మీద తిరగబడి కరెక్షన్స్ చేయించుకోవాల్సింది.

          పేరంట్స్ పట్టకుండా వెళ్ళిపోతే గోల్ కోసం దేన్ని పణంగా పెడతాడు. నేత పనిలో అప్పులపాలై వున్నట్టు చూపించి వుంటే, దీన్నుంచి కుటుంబాన్ని బయట పడెయ్యడానికి దుబాయి ప్రయాణం కడితే, కుటుంబం కోసం తన జీవితాన్నే పణంగా పెడుతున్నట్టు వుండేది. చూసే  ప్రేక్షకులందరికీ తెలుసు- కార్మికులుగా గల్ఫ్ వెళ్ళడమంటే యూఎస్ వెళ్ళడం కాదని, సరాసరి నరకానికే వెళ్ళడమని. ఇలా జీవితాన్నే పణంగా పెడుతున్నప్పుడు ఇందులోంచి మూడో ఎలిమెంట్ అయిన పరిణామాల హెచ్చరికని ప్రేక్షకులు ఆటోమేటిగ్గా ఫీలవుతారు. ఏఏ పరిణామాలు ఇతణ్ణి చుట్టుముట్టి కాటేస్తాయో, కుటుంబాన్నెలా ఉద్ధరిస్తాడోనని. దీంతో ఎమోషన్స్ కి సరైన బీజం పడుతుంది.  అప్పుడు గోల్ సజీవంగా,  బలంగా వుంటుంది.  

          గోల్ కి కుటుంబం అనే పునాది లేకుండా, ఆవారాగా డబ్బు సంపాదించుకోవాలని ఎగిరిపోతే, అతనెలా పోయినా డోంట్ కేర్ ప్రేక్షకులకి. వాడిదొక గోలే కాదు, వాడొక మనిషే కాదని. ఇంత మృతప్రాయమైన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తో కథ  ఏం సాధిస్తుంది. కథ పుట్టేదే ఇక్కడ. పురిట్లోనే సంధికొట్టింది. సినిమా ఇక్కడే ప్లాపయ్యింది.

***

     ఇక  కథానాయకుడు కథానాయకుడే కాకుండా      పోయాడు. ప్లాట్ పాయింట్ వన్దగ్గర్నుంచి మిడిల్లో  కథానాయకుడిలా వుండడు. ఇతరపాత్రల మధ్య గుంపులో ఒకడిగా వుంటాడు. గోల్ సరిగా లేకపోతే ఇంతే. గోల్ సరిగా వుంటే ఈ మిడిల్లో గోల్ కోసం సంఘర్షించే వాడు. మిడిల్ అంటేనే గోల్ కోసం సంఘర్షణ. అడ్డంకుల్ని అధిగమించడం. ఇతను పక్కకెళ్ళి పోయి, ఇక నేస్తాల కష్టాలూ ఫ్లాష్ బ్యాకులూ మొదలవుతాయి. పక్కకెళ్ళిన తన పని హీరోయిన్ ని ప్రేమించడమే. ఒక నేస్తానికి చెల్లెలి పెళ్ళికి డబ్బు కావాలి. దీనికి నేస్తాలందరూ ఓటీ చేసి సంపాదించి ఇవ్వాలనుకుంటారు. మన శివకి తల్లిదండ్రులు గుర్తుకు రారుగానీ, నేస్తం కోసం కష్టపడాలనుకుంటాడు. ఇది ఇంటర్వెల్ కి దారి తీసే పించ్ – 1 సీను.  

          మధ్యలో ఇంకేదో జరిగి ఆ నేస్తం షేకుని డబ్బులు అడిగి, దెబ్బలు తిని ఆత్మహత్య చేసుకుంటాడు. దీంతో శివ  షేక్ ఇంట్లో దోపిడీ పథక మేస్తాడు- నేస్తం చెల్లెలి పెళ్లి డబ్బుకి!

          ఇది చాలా బ్యాడ్ ఇంటర్వెల్ మలుపు. ఇది ఇక పూర్తిగా కాన్సెప్ట్ ని చెడగొట్టింది. కాన్సెప్ట్ బాధితులుగా పోరాడి జయించమనే  కోరుతుంది గానీ, నేరస్థులుగా మారిపోయి చచ్చిపొమ్మని కాదు. అంటే గల్ఫ్ కి వెళ్ళేవాళ్ళు  డబ్బుకోసం నేరస్థులుగా మారాలని  కాన్సెప్ట్ చెప్పదు.  శివకి కుటుంబ పునాదిగా గోల్ లేకపోవడం వల్ల ఈ పరిస్థితి. ఠికానా లేని పాత్రకి  ఠికానా లేని ఆలోచనలు. ఇది కూడా శివ మౌలిక స్వభావం కాదు. అతను బుద్ధిమంతుడే. పాత్ర చిత్రణ అనే కోరలకి చిక్కి అడుగడుగునా స్వభావం కరాళ నృత్యం చేస్తోంది.

                                             ***

    ఇంటర్వెల్ తర్వాత సెకండాఫ్ లో మిడిలే కొనసాగుతుందని సహజంగా అనుకుంటాం. కానీ కొనసాగదు. ఇక్కడ్నించే కథనం చెడిపోతుంది. ఫస్టాఫ్ లో ప్లాట్ పాయింట్ వన్ నుంచీ ఇంటర్వెల్ వరకూ మిడిల్ వన్, ఇంటర్వెల్ తర్వాత నుంచీ ప్లాట్ పాయింట్ టూ వరకూ మిడిల్ టూ వుంటాయని కదా అనేక సార్లు చెప్పుకునీ చెప్పుకునీ అలసిపోయాం. అయినా ఇక్కడ మిడిల్ టూ ప్రారంభమే కాదు. మళ్ళీ బిగినింగ్ కే వస్తుంది కథ. జరగాల్సిన మిడిల్ టూ బిజినెస్ జరక్క, మళ్ళీ అయిపోయిన బిగినింగ్ బిజినెస్సే  మొదలవుతుంది. ఆ మధ్య  ‘బ్రదర్స్’ అనే హిందీ సినిమాలో ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఇలాగే  బిగినింగ్ బిజినెస్ వచ్చిపడి అయోమయం సృష్టించింది. అందుకే దీన్ని శాండ్ విచ్ స్క్రీన్ ప్లే అన్నాం. రెండు మిడిల్స్ మధ్య  బిగినింగ్ ని పెట్టి సర్వ్ చేయడం. ఐతే శాండ్ విచ్ లో తాజా వెజిటబుల్సేవో వుంటాయి. ఇక్కడ పాచిపోయిన బిగినింగ్ బిజినెస్. ఇది అత్యంత  స్వల్ప నిడివితో వుండడం వల్ల బ్రతికిపోయాం. 

          ‘గల్ఫ్’ లో స్వల్ప నిడివి కాదు,  ప్లాట్ పాయింట్ టూ వరకూ బిగినింగ్ బిజినెస్సే. ఎప్పుడో ఒకసారి  మిడిల్ టూ సీన్లు వచ్చిపోతూంటాయి. సెకండాఫ్ డాక్యుమెంటరీలా ఉందనీ,  బోరు కొట్టిందని రివ్యూలు రాశారు. కారణం ఇదే, మళ్ళీ బిగినింగ్ బిజినెస్ మొదలవడమే.  ఏమిటా బిగినింగ్ బిజినెస్?  మళ్ళీ కష్టాలు. ఈసారి వేశ్యాగృహాల్లో, గే సెక్స్ లో, సహజీవనాల్లో కష్టాలు కావవి, జల్సాలు – కామెడీలు. మరి అక్కడ ఇంత ఎంజాయ్ చేస్తున్నప్పుడు గల్ఫ్ తో వచ్చిన సమస్యే మిటి? అంతా హేపీ హేపీయే కదా, ఇంకా కాన్సెప్ట్ ఎక్కడిది?

          దోపిడీ పథకమేసి, దోపిడీ చేశాక ఇంటర్వెల్ తర్వాత దీని కొనసాగింపు కథనం చేయకుండా- మళ్ళీ మొదటికొచ్చి, బిగినింగ్ లో వుండాల్సిన సీన్లు చొరబెట్టడంతో సెకండాఫ్ నాశనమైంది. ఇక ఎండ్ విభాగంలో పోలీసులు పట్టుకోబోతే పారిపోయి అక్రమమార్గంలో  ఏజెంట్ ద్వారా ఆ దేశం వదిలి పారిపోవడానికి ప్రయత్నించి- దాక్కున్న సిమెంట్ మిక్సర్ మెషీన్ లో క్రషింగ్ అయిపోయి చచ్చిపోతారు, ఎర్రటి రక్తాలు పారిస్తూ.

                                                 ***

ఇంతే !

  ఈ ముగింపుతో ఏం చెప్పదల్చుకున్నారు? నేరగాళ్లుగా మారితే ఇలాటి శిక్ష తప్పదని చెప్పాలనుకుంటే కరెక్టే కావొచ్చు. కానీ వీళ్ళు నేరగాళ్లుగా  మారడమేమిటి? పైగా వాళ్ళు బుద్ధి తక్కువై గల్ఫ్ కొచ్చామనీ, తిరిగి వూళ్ళకి వెళ్ళిపోయి ఏదో  చేసుకుని బతుకుదామనీ అనుకుంటారు. ఇలా పరివర్తన చెందిన పాత్రల్ని చంపేస్తారా? చంపకపోతే ఏం చేయాలి? చట్టానికి అప్పగించి శిక్షించాలి, ఆ తర్వాత స్వదేశానికి పంపించెయ్యాలి. బతుకు జీవుడా అని వెళ్లి వేరే పనులు చేసుకుంటారు. అయితే ఈ కథ గల్ఫ్ లో  జరిగే తప్పుల్ని ప్రశించడానికి ఉద్దేశించిందా, లేక పాత్రల చేతే తప్పు చేయించి,  గల్ఫ్ ఈజ్ ఆల్వేస్ రైట్ అని సమర్దించడానికా?

          అసలేమిటీ కథ. సామాజిక కథా, లేక క్రైం థ్రిల్లరా?  దుబాయిలో ఒకప్పుడు సిమెంట్ మిక్సర్ లో నలిగి కార్మికులు భయంకర మరణం పొందిన సంఘటన బావుందని తెచ్చి ఇక్కడ ముగింపుగా అతికించేస్తే సరిపోయిందా? 

          చివరికి రోలింగ్ టైటిల్స్ లో సంవత్సరాలవారీగా మరణాల సంఖ్య చూపిస్తూ పోతే ఏమనుకోవాలి – ఈ కథ మరణాల గురించా?  చాలా గందరగోళంగా వుంది. చాలా  వృథా పోయింది ఈ సినిమాకోసం పడిన కష్టం – మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ పరంగానూ, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ పరంగానూ.

―సికిందర్ 

533 : రివ్యూ

రచన –దర్శకత్వం : అనిల్ రావిపూడి
తారాగ‌ణం:  ర‌వితేజ‌, మెహ‌రీన్‌, ప్ర‌కాష్ రాజ్‌, రాధిక‌, వివన్ బాట్నే, రాజేంద్ర‌ప్ర‌సాద్‌, సంప‌త్‌రాజ్, శ్రీనివాస‌రెడ్డి, జయప్రకాష్ రెడ్డి తదితరులు.
సంగీతం: సాయికార్తీక్‌ , ఛాయాగ్ర‌హ‌ణంః మోహ‌న‌కృష్ణ‌
నిర్మాణ సంస్థ:  శ్రీ వెంక‌టేశ్వ‌ర క్రియేష‌న్స్‌
నిర్మాత :  శిరీష్‌, స‌మ‌ర్పణః దిల్‌రాజు
విడుదల : అక్టోబర్ 18, 2017
***
      మాస్ మహారాజా రవితేజ రెండేళ్ళు బ్రేక్ తీసుకుని, ఇక అంధుడిగా ప్రయోగం చేస్తే బెటరనుకుని దీపావళికి విచ్చేశారు. కుటుంబ  సినిమాలు తీసే దిల్ రాజు ఈసారి రవితేజతో మాస్ తీస్తూ తనుకూడా ఓ ప్రయోగం చేశారు. రెండు సినిమాల అనుభవమున్న దర్శకుడు అనిల్  రావిపూడి, ఇంకోసారి పూర్వ దర్శకుల ప్రెజెంటేషన్ మీద ఆధారపడి అదృష్టాన్ని పరీక్షించుకోవాలనుకున్నాడు. ఈ ముగ్గురు ప్రముఖుల ప్రయత్నం చివరికి ఆశించిన  ఫలితాల్ని చ్చిందా లేదా  చూద్దాం...

కథ 

      ఒక పోలీసు అధికారి (ప్రకాష్ రాజ్),  దేవరాజ్ (వివన్ బాట్నే)  అనే ఓ గూండా నాయకుడి తమ్ముణ్ణి  ఎన్ కౌంటర్ చేస్తాడు. దీంతో దేవరాజ్ ఆ పోలీసు అధికారిని చంపేసి  అతడి కూతురు లక్కీ (మెహరీన్) ని కూడా చంపాలని వెంటపడతాడు. ఆమె డార్జిలింగ్ పారిపోతుంది. పోలీసు ఐజీ (సంపత్) ముగ్గురు పోలీసుల్నిచ్చి ఆమెకి రక్షణ ఏర్పాట్లు చేస్తాడు. అనంత లక్ష్మి (రాధిక) అనే కానిస్టేబుల్ కి రాజా (రవితేజ) అనే కొడుకు వుంటాడు. ఇతను అంధుడు. ఇతణ్ణి  పోలీసుద్యోగంలో చేర్పించాలని పోరాటాల్లో ప్రత్యేక శిక్షణ ఇప్పిస్తుందామె.  లక్కీ రక్షణకి సంబంధించిన సీక్రెట్ ఆపరేషన్లో రాజా కూడా వుండేలా చూస్తుంది. రాజా డార్జిలింగ్ వెళ్లి లక్కీకి రక్షణగా వుంటాడు. ఈమెని  కనిపెట్టి వచ్చి దాడులు చేస్తూంటాడు దేవరాజ్. ఆ దాడుల్ని తిప్పికొడుతూ లక్కీని కాపాడుతూంటాడు రాజా...

ఎలావుంది కథ 

      దిల్ రాజు క్వాలిటీ ఏకోశానా కన్పించని  విషయంలేని - టెంప్లెట్ కథ. కుటుంబ కథల్లో అయితే ఆయన ఇన్వాల్వ్ అయి తన మార్క్ వుండేలా చూసుకుంటా రేమో గానీ, తనకి అలవాటులేని మాస్ కథకి చేతులు కట్టుకుని దూరంగా వుండిపోతారు. కనీసం రవితేజని ప్రయోగాత్మకంగా అంధుడి పాత్రలో చూపిస్తున్నప్పుడైనా కథలో కాస్త కొత్తదనం వుండా లన్న ఆలోచన చేయలేదు. విషయంలేని అరిగిపోయిన పాత మూస కథకీ, కొత్త తరహా పాత్రకీ బలవంతపు పెళ్లి చేశారు. సినిమాలో చూపించిన నల్గురు పెళ్ళాల్ని నల్గురు మొగుళ్ళు పదేపదే చాచి లెంపకాయలు కొట్టినట్టు -  రవితేజ పాత్రా కథా ఎడాపెడా  లెంపకాయలు కొట్టేసుకున్నాయి.

ఎవరెలా చేశారు

      రవితేజ పాత్ర చూస్తే ‘బర్ఫీ’ లో మూగవాడిగా రణబీర్ కపూర్ హీరోయిన్ ని కిడ్నాప్ చేసి  చేసే సూపర్ కామెడీ గుర్తుకొస్తుంది. అది కొత్త పుంతలు తొక్కే క్రియేటివ్ కామెడీ. రవితేజ పాత్రకి ఎప్పుడూ కమర్షియల్ హీరోల పాత్రలకుండే అదే  రొటీన్, టెంప్లెట్ మూస కామెడీయే పెట్టారు తప్ప, అంధపాత్రకి క్రియేటివ్ గా ఆలోచించలేదు. ఆఫ్ కోర్స్, టాలీవుడ్ ప్రమాణాలిలాగే వుంటాయి. రవితేజ చేసే అదే తన బ్రాండ్  కామెడికీ, డైలాగులకీ కింది తరగతుల ప్రేక్షకులు మాత్రం సంతృప్తి చెంది అడుగడుగునా కేరింతలు కొట్టారు. రవితేజ అంధుడిగా గొప్పగా నటించలేదని కాదు, ఆయన చాలా కష్టపడి నటించాడు. కథే ఆయనకి సహకరించలేదు. ఏ దృశ్యానికా దృశ్యం కామెడీ మీద -  అది కూడా సిల్లీ కామెడీ మీద పెట్టిన శ్రద్ధ కథ మీద పెట్టలేదు. సినిమా సాంతం లెక్కలేనన్ని పాత్రల డైలాగుల మోతతో లౌడ్ గా వుండడం వల్ల- రవితేజ అంధ పాత్రతో పోరాటదృశ్యాలు కూడా ఆ వెల్లువలో నిలబడకుండా కొట్టుకు పోయాయి. విషయం లేని ఈ కథలో అంధపాత్రతో ఆయన గుర్తుండిపోయేలా చేయడానికి మిగిలిందొక్కట్టే - పోరాట దృశ్యాలు. అంధత్వంతో వీటికి వుండాల్సిన ఫీల్ ని కూడా  మిగతా లౌడ్ దృశ్యాలు మింగెయ్యడంతో ఇవి ఏ ప్రత్యేకతనీ  చాటుకోలేకపోయాయి. 

          హీరోయిన్ తో ఎప్పుడో చివర్లో తప్ప రోమాన్సులోకి రాదు రవితేజ పాత్ర. హీరోయిన్ ది చాలావరకూ తండ్రిని కోల్పోయిన బాధతో వుండే పాత్ర కావడంవల్ల రోమాన్సు కుదరలేదు. ‘కటీ పతంగ్’ లో ఆశా పరేఖ్ విడోగా ఎంత విషాద పాత్రయినా,  ఒక కవిహృదయుడైన రోమియోగా  రాజేష్ ఖన్నా  ఆమెని నవ్వించకుండా వదలడు. రవితేజ పాత్రకి ఈ రోమాంటిక్ యాంగిల్ కొరవడ్డం పెద్ద లోపం. 

          హీరోయిన్ మెహరీన్ నటించడానికి పాత్రే సరిగ్గా లేదు. హీరోచాటు పాత్రగా వుండిపోయింది. హీరో ఆమెకేవో ఆశయాలు గుర్తుచేసినట్టు చూపించారు.  ఆ ఆశయాలు అసలేమిటో, వాటితో  ఆమె ఏం చేసిందో చూపించిన పాపాన పోలేదు. ఆమెవి లాలిత్యం పలికే ముఖకవళికలు కావు. గత మూవీ ‘మహానుభావుడు’ లోలాగే పైపై నటనతో సరిపెట్టేసింది.  ఇంకో హీరోయిన్ రాశీఖన్నా ఓ పాటలో కన్పిస్తుంది- కానీ ఎందుకో ప్రేక్షకులు సైలెంట్ గా వుండిపోయారు ఆ ఒక్క పాటలో మెరిసిన ఆమెని చూసి. మిగిలిన పాత్రధారుల సంగతేమోగానీ, రవితేజ తల్లిగా  రాధిక హాస్య పాత్ర బాగా ఎంటర్ టైన్ చేస్తుంది. పోలీస్ స్టేషన్ లో గుండె నొప్పి నటిస్తూ ఆమె చూపించే హొయలు ఏ కమెడియన్ కీ తీసిపోవు. చివర్లో విలన్ మీద కొట్టే  డైలాగులు కూడా దంచి కొట్టి వదుల్తుంది. ఈనాటి హీరోయిన్లు నేర్చుకోవాల్సింది చాలా వుంది సీనియర్లని చూసి. 

          విలన్ గా వివన్ బాట్నే ఇతర పరభాషా విలన్ పాత్ర ధారుల చట్రంలోనే ఏ ప్రత్యేకతా లేకుండా రొటీన్ గా అదే మూసలో- అదే వేష భాషల్లో కన్పిస్తాడు. ఇక ప్రకాష్ రాజ్, రాజేంద్ర‌ప్ర‌సాద్‌, సంప‌త్‌రాజ్, శ్రీనివాస‌రెడ్డి, జయప్రకాష్ రెడ్డి, పోసానీ మొదలయిన వాళ్ళంతా వాళ్ళ మూసలోనే కన్పిస్తారు.

          ఓ రెండు పాటలకి తప్ప మిగతావాటికి ప్రేక్షకులు గమ్మున వుండిపోయారు. ఆ రెండు పాటలకి మాత్రం  మాస్ మహనీయులు వూగిపోయారు. మల్టీ ప్లెక్సుల్లో వూగడానికి ఇలాటి మహనీయులు వుండరు. ఛాయాగ్రహణం ఏవరేజిగా కన్పించడానికి కారణం దృశ్యాలు, దర్శకత్వం రొడ్దకొట్టుడుగా వుండడం. ఎడిటింగ్ లో కూడా ఏదైనా చూపించడానికి దర్శకత్వ విలువలు సహకరిస్తేగా. మూడు సార్లు క్లయిమాక్స్ వస్తే ఎడిటర్ ఏం చేయగలడు. ఒకటి చాలని మిగతా రెండూ లేపేస్తే,  నిడివి చాలక సెన్సార్ వాళ్ళు పొమ్మంటారు. ఇంకోసారి దిల్ రాజు మాస్ సినిమాలతో పెట్టుకోకుండా వుంటే మంచిది.

చివరికేమిటి 

    పటాస్ , సుప్రీమ్  అనే సినిమాలతో కొత్త దర్శకుడైన అనిల్ రావిపూడి తన కొత్తదన
మేంటో చూపించకుండా,  పూర్తిగా పాత దర్శకుల మేకింగ్ మీద ఆధారపడుతున్నాడు. వాళ్ళ కాలంలో తీసిన సినిమాలు వాళ్ళు తీసినట్టుగానే తీసి రెండు సార్లు సక్సెస్ అవగల్గాడేమోగానీ, ఇది ఎల్లకాలం పనిచెయ్యదు. ఇలాటి లౌడ్ సినిమాలతో తనకి తానే హాని చేసుకుంటాడు. వచ్చిన సినిమాల్లోని కథలు,  సీన్లు, డైలాగులు సమస్తం టెంప్లెట్ గా పెట్టుకుని తీయడానికి నవదర్శకులే  అవసరం లేదు. నవదర్శకులు వచ్చే నవదర్శకులకి స్ఫూర్తి నివ్వకపోతే అంతా కలిసి పరమ చాదస్తులుగా కన్పిస్తారు. అనిల్ రావిపూడి లాంటి టాలెంట్ తో చిన్నచిన్న సినిమాలతో స్ట్రగుల్ చేస్తున్న నవదర్శలుకు చాలామందే వున్నారు. వాళ్లకి స్టార్ లతో ఛాన్సు రావడం లేదు, వాళ్ళ టాలెంట్ గల తనకి వస్తున్నాయి, అంతే తేడా. 

          కొత్త కథలు చేయలేకపోతే,  అనిల్ రావిపూడి ఒకసారి రోహిత్ శెట్టిని చూస్తే సరిపోతుంది. రోహిత్ శెట్టి పాత కథల్నే కొత్తగా,  ట్రెండీ గా, యూత్ ఫ్రెండ్లీగా తీసి మినిమం వంద కోట్లు ప్రేక్షకుల జేబులు కొట్టేసి వెళ్ళిపోతాడు. అంధుడి పాత్రతో అదే అరిగిపోయిన కథలో అదే హీరోయిజం, అదే కామెడీ, పాటలు, హీరోయిన్ కి ప్రాబ్లం, విలన్ ఎంట్రీ తర్వాత ఇంటర్వెల్ లాంటి టెంప్లెట్ తో,  రెండేళ్ళ తర్వాత రవితేజ సినిమాకి కొత్తదనం వచ్చేస్తుందా? 

          ఇక సెకండాఫ్ లో కూడా చెప్పడానికి విషయమే లేక, రవితేజనీ హీరోయిన్ నీ ఆమె బాబాయిల ఇంటికి చేర్చి శ్రీనువైట్ల టెంప్లెట్ పెట్టుకో లేదా? ఉన్న కథేదో దాన్ని దారి మళ్ళించి ఇంకో పాత సినిమా చూపించలేదా? ఆ బాబాయిలు  పెళ్ళాల్నికొట్టే కామెడీ, వాళ్ళని రవితేజ రిపేరు చేసే సీన్లు ఏనాటివి? అర్ధరాత్రి  నిద్రపోతున్న రవితేజ మీద బాబాయిలు కామెడీగా దాడి చేసే సీను,  ఏ ‘పరమానందయ్య శిష్యుల కథ’ కాలం నాటిది! దీనికి ప్రేక్షకులు నవ్వారా? 

          విలన్ ఎన్ని సార్లు వచ్చి తన్నులు తినిపోతాడు? అన్నిసార్లు క్లయిమాక్సే గా?  శ్రీను వైట్ల టెంప్లెట్ ఒకటి, విలన్ తో మూడుసార్లు క్లయిమాక్సులూ పెట్టేస్తే సెకండాఫ్ అయిపో
తుందా? ఇంత సులభంగానా?  సినిమా అంటే ఇంతేనా? దర్శకుడేం కష్టపడనవసరం లేకుండా, రవితేజ లాంటి స్టార్ల  భుజాల మీదేసేస్తే,  వాళ్ల పాపులారిటీ కొద్దీ వాళ్ళే చచ్చీ చెడీ నటించి ఒడ్డుకు చేర్చేస్తారా? రేపు కూడా రావిపూడి స్టార్ల మీద ఇదే ‘టాలీవుడ్ మూవీస్ మేడీజీ’ మంత్రం ప్రయోగిస్తూ  పోతాడా?

―సికిందర్
www.cinemabazaar.in

(ps : ఈ సినిమాలో కూడా కొత్తగా
తెలుసుకోవడాని కేమీ లేదు గనుక
దీనికి 'స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు' వుండదు.
టెంప్లెట్ మూవీస్ కి విశ్లేషణ
అవసరం లేదు)
         

532 : డార్క్ మూవీస్ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

          కథల్లో సమస్యకి పరిష్కార మార్గాన్ని కనుగొనాల్సింది  ప్రధాన పాత్రే. ప్రధాన  పాత్ర విలన్ అయినా సరే ఆ విలనే పరిష్కార మార్గాన్ని కనుగొనాలి. ఎందుకంటే ఒక ప్రధాన పాత్రగా తనే కథని ప్రారంభిస్తాడు గనుక. ఎవరు కథని ప్రారంభిస్తే వాళ్లే తలెత్తిన సమస్యకి పరిష్కార మార్గాన్ని కనుగొనాలి. అయితే విలన్ ప్రధాన పాత్రగా వున్నప్పుడు,  ఆ విలనే పరిష్కార మార్గాన్ని కనుగొనాల్సి వచ్చినప్పుడు,  ఫలితం వ్యతిరేకంగా వచ్చి అతడికి విషాదాంత మవుతుంది కథ.  అదే ప్రధాన పాత్రగా హీరో కథ నడిపిస్తూ పరిష్కారమార్గాన్ని కనుగొన్నప్పుడు,  సుఖాంత మవుతుంది కథ. పరిష్కార మార్గమంటే ముగింపు కాదు, ముగింపుకి తెర్చుకున్న ద్వారం. ఇది ప్లాట్ పాయింట్ టూ దగ్గర లభిస్తుంది. దీంతో మిడిల్ పూర్తయి ఎండ్ విభాగంలో పడుతుంది స్క్రీన్ ప్లే.
          

          ‘బ్లడ్ సింపుల్’ లో విస్సర్ అనే విలన్ ప్రధాన పాత్ర. ఇతనే మార్టీని ‘చంపి’ కథ ప్రారంభించాడు.  కథని ముగించాలంటే అతడికో పరిష్కార మార్గం దొరకాలి. ఈ పరిష్కార మార్గాన్ని ఎవరు సరఫరా చేయాలి?  విస్సర్ రహస్యం తెలుసుకున్న వాడు సరఫరా చేయాలి. ఈ రహస్యం తెలుసుకోబోతున్నవాడు రే. కాబట్టి రే నే విస్సర్ కి పరిష్కారం అందించి కథ ముగించడానికి తోడ్పడాలి.

            ప్రధాన పాత్రగా గుమ్మడి విలన్ గా వేసిన ‘నేనూ మనిషినే’ లో ఒక జడ్జిగా గుమ్మడి హత్య చేసి దొరక్కుండా ఎత్తులేస్తూంటాడు.  సత్యనారాయణ బాధిత పాత్ర. గుమ్మడిని ఇక చంపెయ్యాలనుకుని రివాల్వర్ తో హత్యాప్రయత్నం చేసి దొరికిపోతాడు. తీరా చూస్తే తను  గుమ్మడి మీద హత్యాయత్నం చేస్తూ వాడిన  రివాల్వర్,  గుమ్మడి హత్య చేయడానికి వాడిన రివాల్వర్ ఒకటే. ఇది తెలీక దాన్ని తెచ్చుకుని గుమ్మడి మీద హత్యాయత్నం చేయడంతో, గుమ్మడి చేసిన హత్య కూడా తనే చేశాడని ఇరుక్కుంటాడు. 

            ‘బ్లడ్ సింపుల్’ లో విస్సర్ మార్టీని షూట్ చేసి చంపేశాననుకుని వెళ్ళిపోతాడు. రే వచ్చి చూస్తే మార్టీ బతికే వుండడంతో,  అతణ్ణి సజీవ సమాధి చేసేసి పూర్తిగా చంపేస్తాడు. ఫలితంగా తనే హంతకుడవుతాడు. ఇదే పరిస్థితి సత్యనారాయణది. అక్కడ గుమ్మడి ఎస్కేప్, ఇక్కడ విస్సర్ ఎస్కేప్.

            కానీ ఆ కథని ఒక ప్రధాన పాత్రగా గుమ్మడి ముగించాల్సిందే.  ఎలా ముగిస్తాడు? తను చేసిన హత్యలో సత్యనారాయణ బాగా ఇరుక్కున్నాడని టాటా చెప్పేసి హేపీగా వెళ్లి పోవడమా? ఇది కథా ప్రయోజనమన్పించుకోదు. కథా ప్రయోజనం నేరానికి తగిన శిక్ష!  మరి గుమ్మడి కి ఏ పరిష్కారమార్గం దొరికి కథా ప్రయోజనం ప్రకారం కథని ముగించాడు?

            కోర్టులో సత్యనారాయణ పరిస్థితి చూసి గుమ్మడిలో అంతర్మధనం మొదల
వుతుంది. నేరం ఒప్పుకుని లొంగిపోతాడు.  ఈ కథలో గుమ్మడి కథ ముగించడానికీ,  అందుకో పరిష్కార మార్గం దొరకడానికీ సత్యనారాయణ పరిస్థితి దోహదం చేసింది. అలాగే విస్సర్ కి కూడా రే ఆ పరిష్కార మార్గాన్ని అందించబోతున్నాడు. ఇదెలాగో చూద్దాం. గత సీన్లో ఎబ్బీ పీడకల వ్యవహారం చూశాం. దీంతో ఆమె ఏం చేసిందో ఇప్పుడు చూద్దాం...

33. మార్టీ హత్య గురించి ఎబ్బీ రేలు మాటామాటా అనుకోవడం

            ఇలా రాశారు –

            రే ఇంటి ముందు ఎబ్బీ కారు దిగి ఫోర్ గ్రౌండ్ లో నడుచుకుంటూ పోతుంది. కిటికీ దగ్గర నిలబడి లోపలికి  చూస్తుంది. గోడ కేసి చూస్తూ బెడ్ మీద కూర్చుని వుంటాడు రే. పిలుస్తుంది. తిరిగి చూస్తాడు. 

            లివింగ్ రూమ్ వైడ్ షాట్ – స్క్రీన్ డోర్ తీసుకుని  ఎబ్బీ వస్తూంటుంది. గది ఖాళీగా వుంటుంది ఫర్నిచర్ తప్ప. కింద అట్టపెట్టె లుంటాయి. అర్ధంగాక చూస్తూ - ‘సామానేమైంది?’ అంటుంది.  

            అతను ముందుకు అడుగులేస్తాడు.  నేలమీద కత్తి, చుట్ట చుట్టిన తాడూ వుంటాయి. తాడు మీద అతడి కాలు పడుతుంది. వంగి కత్తి ని అందుకుంటాడు. ‘డిక్కీలో’ – అంటాడు ఆమె ప్రశ్నకి సమాధానంగా. ‘వెళ్ళిపోతున్నావా?’ అంటుంది. అతను అట్టపెట్టెకి తాడు కట్టి కసిక్కున కోస్తాడు కత్తితో -  ‘అదేగా నువ్వు కోరుకునేది’  అంటాడు. తల అడ్డంగా వూపుతుంది. ‘వస్తావా నాతో?’ అంటాడు. ముందు అసలేం జరిగిందో తెలియాలంటుంది.

            ‘నువ్వు జీతం డబ్బుల కోసం బార్ కి వెళ్ళావ్. మార్టీ తో ఘర్షణ పడ్డావ్. అప్పుడేదో జరిగిపోయింది...’  అని ఆమె అంటూంటే, తలూపుతూ చిర్నవ్వుతో చూస్తాడు. మళ్ళీ అంటుంది ఎబ్బీ- ‘అది నువ్వు కాదంటావా? మరి  దొంగోడెమో ...నువ్వెళ్ళే సరికీ...’

            ‘నీ రివాల్వర్ తో దొంగోడా?’ అంటాడు. 

            కత్తిని జేబులో పడేసుకుని,  ఆమె వున్న డోర్ వైపు అడుగులేస్తాడు, ‘ఇంకెవరూ రాలేదు, ఎబ్బీ. నీకు నిజం చెప్తాను’ అంటాడు -  ‘నిజం ఏమిటంటే, రెండ్రోజులుగా నావొంట్లో బాగోలేదు. తినలేక పోతున్నాను, కళ్ళు మూయలేక పోతున్నాను. ఏం చెయ్యాలో తెలియడం లేదు. సరే, ఎబ్బీ...’

            ఆమెకి అభిముఖంగా నిలబడి చేతులు ప్యాంట్ జేబుల్లో పెట్టుకుని, ఇబ్బందిపడుతూ  – ‘ నిజమేమిటంటే, నేను పాతి పెట్టినప్పుడు అతను బతికున్నాడు’  అంటాడు. అతణ్ణి తీక్షణంగా చూస్తుంది. 

            వెనక వారగా ఆకాశంలో ఒక వస్తువు తిరుగుతూ తిరుగుతూ వచ్చి,  పెద్ద శబ్దంతో స్క్రీన్ డోర్ కి ఠపీ మని కొట్టుకుంటుంది. ఇద్దరూ ఉలిక్కిపడి అటుకేసి చూస్తారు. ఎబ్బీ చటుక్కున డోర్ తీసుకుని బయటికి వెళ్ళిపోతుంది. రే ఆమెని ఆపకుండా వుండిపోతాడు.  

            బయట – ఇందాక స్క్రీన్ డోర్ కి కొట్టుకుని కింద పడ్డ న్యూస్ పేపర్ని దాటుకుని -  ముందు కెళ్ళి పోతుంది ఎబ్బీ.
            ఎబ్బీతో ట్రాకింగ్ షాట్ – తన కారు వైపు వెళ్ళిపోతూ రే కారు వైపు చూస్తుంది.

            ఎబ్బీ పాయింటాఫ్ వ్యూ- ట్రాకింగ్ ఫార్వర్డ్ – రే కారు వెనుక సీట్లో కప్పిన వస్త్రం రక్తం తో అంతకంతకూ  ఎర్రబారి వుంటుంది...

***

            పై సీను పరస్పరం నిజాలు తెలుసుకునే ట్రాక్ లో భాగంగా వచ్చింది. అంచెలంచెలుగా పరస్పరం నిజాలు తెలుసుకుంటున్నారు.  ఇక కథ క్లయిమాక్స్ కి వెళ్ళాలి కాబట్టి మిగిలున్న ఈ ప్రక్రియ. ఈ సీనుకి సబ్ కాన్షస్ డ్రైవ్  29 వ సీన్లో వుంది. ఆ సీన్లో ఎబ్బీ మరొకర్ని చూసుకుందన్న అనుమానంతో రే ప్రవర్తనలో వచ్చే మార్పు. అస్థిమితంగా తిరుగుతూ అక్కడున్న అట్టపెట్టెని అందుకోవడం, పడెయ్యడం గమనించాం. ఆ సబ్ కాన్షస్ చర్య ముందే అతడికి జరగబోయేదాని గురించి చెప్పేసింది. ఇప్పుడు అదే జరుగుతోంది-

            ఎబ్బీ వచ్చేసరికి సామాను సర్దుకుంటున్నాడు. ఆమె ‘సామానేమైంది?’ అన్నప్పుడు అతడి కాలు తాడు మీద పడుతుంది. తామిద్దరి మధ్య బంధానికి  అతడి సమాధానమది. ఆమె ‘వెళ్ళిపోతున్నావా?’ అన్నపుడు, అట్టపెట్టెకి తాడు కట్టి కసిక్కున కోస్తాడు కత్తితో. తెగిపోయింది బంధం. ఆ తర్వాత బార్ లో జరిగిందాని పైకి సంభాషణ మళ్ళుతుంది. ఆమె మార్టీ ని షూట్ చేసిందనే అతడి అపార్ధం మాత్రం తొలగడం లేదు. అతను అడిగితేగా? తనని వాడుకుని మరొకరితో సెటిలవుతోందన్న అనుమానంతో వున్నాడు పైగా. అతడలా అనుకోవడానికి ఆమె మాటలే తోడ్పడ్డాయి. 

            అందుకే వూరొదిలి వెళ్ళిపోతున్నాడు. ఆమె రాత్రి వచ్చిన కలలో మార్టీ మాటలకి కలత చెంది ఇక్కడి కొచ్చింది. రే నిన్ను కూడా చంపేస్తాడని మార్టీ పలికాడు. మరొకర్ని చూసుకోమని కూడా అన్నాడు. ఆమె ఇవేమీ పట్టించుకునే స్థితిలో లేదు. ఆమెకి బార్ కి వెళ్లి చూసినప్పుడు మార్టీ చనిపోయాడనీ, రే చంపాడనీ అనుకుంది. ఇది మార్టీ మాటల్లో బయటపడ్డంతో ఆమెకి నిర్ధారణ అయిపోయింది.  ఇప్పుడు రేని ఈ విషయంగా నిలదీయాలని వస్తే,  ఎదురు చూడనివిధంగా అతను ప్రయాణం కడుతూ షాకిచ్చాడు. 

            ఇప్పుడు కూడా రే - నువ్వు షూట్ చేశావనీ, అతను చావలేదనీ, బతికుంటే నీకు మంచిదికాదని పాతి పెట్టాననీ   క్లియర్ గా చెప్పలేక పోతున్నాడు. నువ్వు షూట్ చేశావనే మాట వాడకుండా, కేవలం కొనవూపిరితో వున్న మార్టీని సమాధి చేసేశానని చెప్పాడు. కథలో ఎప్పుడూ  కూడా అతను ఆమెని హర్ట్ చేయాలన్న ఉద్దేశంతో లేడు. తనని తాను శిక్షించుకునే ధోరణిలోనే వుంటున్నాడు. అతను మార్టీని చంపి సుఖంగా ఏమీ లేడు. లోలోపల చేసిన తప్పుకి కుంగిపోతున్నాడు. అందుకే ఇప్పుడు ఫైనల్ గా స్క్రీన్ డోర్ దగ్గర ఆమెకి అభిముఖంగా చేతులు ప్యాంటు జేబులో పెట్టుకుని మాట్లాడుతున్నాడు. సెల్ఫ్ ఇమేజి బాగా లేదని అన్పించినప్పుడే ఇలాటి బాడీ లాంగ్వేజీ ప్రదర్శిస్తారు మనుషులు. తను పాతి పెట్టినప్పుడు మార్టీ బతికున్నాడని చెప్పేశాడు. 

            ఇప్పుడు ఒకటి జరుగుతుంది. ఈ షాకింగ్ వార్తకి ఆమె అతణ్ణి తీక్షణంగా చూస్తూండగానే - స్క్రీన్ డోర్ అద్దంలోంచి బయట ఏదో వస్తువు ఎగురుతూ రావడం మనకి కన్పిస్తుంది. అది పెద్ద చప్పుడుతో అద్దానికి కొట్టుకుని అవతల పడిపోతుంది. అదేమిటో మనకి తెలీదుగానీ, ఎవరో విసిరితే వచ్చి తగిలిందని మనకి అర్ధమవుతుంది. ఎవరు? ఏం విసిరారు? ఎందుకు విసిరారు? విస్సర్ కాక వీళ్ళ గురించితెలిసిన మరో వ్యక్తి ఎవరు?...ఇలా రకరకాల ప్రశ్నలు వేధిస్తాయి.

            వాళ్ళిద్దరూ అది డోర్ కి తగలగానే ఉలిక్కి పడి అటు చూస్తారు. ఆమె వెంటనే డోర్ తీసుకుని వెళ్ళిపోతుంది. అప్పుడు మనకి కన్పిస్తుంది బయట పడున్న న్యూస్ పేపర్. 

            ఆమె పిడుగు లాంటి వార్త విన్నది. అందుకే న్యూస్ పేపర్ తో ఈ ఎఫెక్ట్. దీన్ని ఇంకోలా చేయవచ్చు. న్యూస్ పేపర్ లేకుండా - రే అన్న మాటకి సంగీత దర్శకుడు ధనా ధనామని ఏదో వాయించి బ్రహ్మాండమైన ఎఫెక్ట్ ఇవ్వొచ్చు. అది కృత్రిమంగానే వుంటుంది తప్ప యాక్షన్ తో డ్రమటైజ్ చేసినంత ఎఫెక్టివ్ గా వుండదు. మనం ఉలిక్కి పడ్డానికి ఏమీ వుండదు. అది పేపర్ బాయ్ పేపర్ వేసే సమయం. అప్పుడు సరీగ్గా ఆ డోర్ దగ్గరే నిలబడ్డారు. ఈ డోర్ దగ్గర నిలబడ్డం కావాలని నిలబెట్టినట్టు వుండచ్చు న్యూస్ పేపర్ ఎఫెక్ట్ కోసం. ఇక్కడ లోపలికి ఎంటరవగానే ఎబ్బీ చూసిన పరిస్థితికి ఆమె ఇంకా లోపలికి వచ్చే అవకాశం లేదు. అతను సామాను సర్డుకుంటూంటే విస్తుపోయి డోర్ దగ్గరే నిలబడిపోయింది. ఇందులో దర్శకులు కావాలని అక్కడ నిలబెట్టిందేమీ  లేదు. అలాగే ఆమెకి దూరంగా అట్టపెట్టెలు కడుతున్న రే, నిజం చెప్తానని యాదృచ్ఛికంగా ఆమె దగ్గరికే వస్తాడు. అతను  కావాలని డోర్ దగ్గరికి వచ్చిందేమీ లేదు. సీను కేవలం డైలాగులతో నడిచిపోకుండా ఏదైనా సంఘటన కూడా జరిగితేనే చలనశీలంగా వుంటుంది. ఎక్కువ ఆకట్టుకుంటుంది. 

            ఇక ఆమె కారు దగ్గరికి వెళ్ళిపోతూ, రే కార్లోకి చూసినప్పుడు,  సీటు మీద కప్పిన వస్త్రం రక్తసిక్తంగా కన్పించడం ఆమెకి పూర్తి సమాచారం ఇవ్వడం కోసమే. లేకపోతే రే పాతి పెట్టానని అంటే ఆమె నమ్మాలని లేదు. ఐతే ఇద్దరి మధ్యా  విస్సర్ వున్నాడని ఇప్పటికీ వాళ్లకి తెలీదు. ఇది బాకీ వుంది కథలో. ఒకటొకటే ఎలా క్లియర్ చేసుకుంటూ పోతున్నారో గమనించాలి. రాబోయే ప్లాట్ పాయింట్ టూ కల్లా ఇవన్నీ క్లియర్ అయితేనే పరిష్కార మార్గం (విస్సర్) కి దొరుకుతుంది.

34. ఎబ్బీ వెళ్లి మారిస్ కి ఫిర్యాదు చేయడం

        ఈ సీనుని ఎడిటింగ్ లో తగ్గించేశారు. ఎబ్బీ బార్ టెండర్ మారీస్ ఇంటి కెళ్ళి,  రే తనతో ఏం చెప్పాడో,  మార్టీ ఎలా చనిపోయాడో చెప్పే సీను ఇది. మార్టీ బతికే వున్నాడనీ, అన్సర్ మిషన్ లో అతడి మెసేజి వుందనీ, రే డబ్బు దొంగిలించినట్టు చెప్పాడనీ అంటాడు మారీస్. ఐతే బతికుంటే ఎక్కడున్నాడో తెలుసుకోవాలంటుంది ఎబ్బీ. 

            ఇదంతా కట్ చేశారు ప్రేక్షకులకి తెలిసిన సమాచారమే కాబట్టి. ఇందులో మార్టీ బతికున్నాడన్న అపోహ ఇద్దరికీ కలగడం ఒక్కటే కొత్త విషయం. మార్టీ ఎక్కడున్నాడో తెలుసుకోవాలంటుంది ఎబ్బీ. ఇదంతా కృత్రిమంగా, అనవసరంగా వుంది. వెనుక సీన్లో చూసిన దృశ్యాలతో మార్టీ చనిపోయాడని ఆమె నమ్మిందని ప్రేక్షకులు నమ్మాక (లేకపోతే  న్యూస్ పేపరుతో పిడుగు లాంటి వార్త ఎఫెక్ట్ కి అర్ధమే వుండదు), మళ్ళీ ఆమె ఇప్పుడు మారీస్ ఏదో చెప్పాడని, మార్టీ బతికుంటే ఎక్కడున్నాడో తెలుసుకోవాలని అనడం అర్ధరహితమై పోతుంది. 

            దీని తర్వాత రెండో సీనులో మారీస్ మార్టీ ఇంటికెళ్ళి పరిశీలిస్తూంటాడు. స్క్రిప్టులో రాసిన ఈ సీను కూడా అర్ధరహితమే. దీన్ని పూర్తిగా తొలగించారు. పకడ్బందీగా రాసుకొస్తున్న కోయెన్ బ్రదర్స్, నమ్మశక్యంగాని ఈ రెండు సీన్ల దగ్గర ఎందుకు పొరబడ్డారో. అలాగే మార్టీ ఇంట్లో పెంపుడు కుక్క ఏమైందో కన్పించదు. యజమాని కన్పించకపోతే దాని పరిస్థితేమిటి?  అది కథకి అడ్డుపడు
తుందని వదిలేసినట్టున్నారు గానీ, పెంపుడు కుక్క కూడా వుండి వుంటే  ప్రేక్షకుల వెంట్రుకలు నిక్కబొడిచేలా దృశ్యాలుండేవి. యజమానిని వెతుక్కుంటూ వచ్చి, రే పాతి పెడుతూంటే అడ్డుకునే దృశ్యం వుండివుంటే,  హార్రర్ ఎఫెక్ట్ తో వొళ్ళు జలదరించే దృశ్యం వెంటాడేది మనల్ని. అది రే మీద పగబట్టి వెంటాడుతూంటే కథనానికి మంచి వూపు వచ్చేది.

            ప్రస్తుత ఎడిట్ చేసిన సీనులో,  ఎబ్బీ మారీస్ ఇంటికెళ్ళి  తలుపుకొట్టి, అతను  తీయగానే  ‘నీతో అర్జెంటుగా మాటాడాలి’ అని లోపలి కెళ్ళి పోవడంతో కట్ అవుతుంది.ఐతే దీంతో కూడా ఈ సీను ప్రయోజనం నెరవేరలేదు. కథలో వున్న పాత్రలకి కథలో ఏం జరుగుతోందో తెలియాలి కాబట్టి - ఆ జరిగింది (మార్టీ చావు) మారిస్ కి తెలిపే ఉద్దేశంతో ఇలా ఎబ్బీ ని పంపించి సీను కట్ చేస్తే సరిపోయిందనుకున్నా, అసలు మార్టీ ని చంపానన్న రే పట్ల ఆమె దృక్పథ మేమిటిప్పుడు? ఇది పాత్రకి అవసరం. ఆమె ఇప్పుడు తీసుకోవాల్సింది రే చెప్పిన మాటల పైన నిర్ణయం. ఇదే కన్పించదు. దీంతో పాత్ర చిత్రణ దెబ్బతింది.

***

35. రే వెళ్లి బార్ లో సేఫ్ తెరిస్తే ఫేక్ ఫోటో బయట పడడం      

        ఈ సీను కూడా ఎడిట్ అయ్యింది. స్క్రిప్టులో ఈ సీను ప్రారంభం రాత్రిపూట కారులో వెళ్తున్న రే,  ఎవరో అనుసరిస్తున్నట్టన్పించి ఆపేస్తాడు. వెనుక వస్తున్న కారు కూడా ఆగిపోతుంది. చాలా సేపూ రెండు కార్లూ ఆగే వుంటాయి. ముందు కెళ్ళి పొమ్మని రే చెయ్యూపితే,  వెనుక కారు క్రాస్ చేసి వెళ్ళిపోతుంది. అది విస్సర్ కారు. అతను రే ని కనిపెడుతున్నాడన్న మాట. ఇది కట్ చేశారు. లేకపోతే జరగబోయేది మనకి ముందే తెలిసిపోతుంది. 

            ఇంతవరకూ కట్ చేస్తే, మిగతా సీను ఈ కిందివిధంగా రాశారు:

            బార్లో ఆఫ్ స్క్రీన్ లో లైటు స్విచ్ వేసిన చప్పుడు. మార్టీ టేబుల్ మీద చచ్చిన చేపల షాట్. షాట్ కట్ చేసినప్పుడు ఈగ చేసే రొద  తీవ్రమవుతుంది.

            రే మీద క్లోజ్ షాట్.

            డోర్ దగ్గర నిలబడి చేపల్ని చూస్తూంటాడు రే.

            ఆఫీసు వైడ్ షాట్ - చుట్టూ చూస్తాడు రే. కింద  అడ్డం ముక్కలు అలాగే పడుంటాయి. చూపు  సేఫ్ వైపు మళ్ళుతుంది. అక్కడున్న సుత్తిని చూస్తాడు. సేఫ్ దగ్గరికి వెళ్లి గొంతుక్కూర్చుంటాడు.

            రే క్లోజ్ షాట్ -  దెబ్బతిన్న సేఫ్ డయల్ ని ప్రయత్నించి ఓపెన్ చేసేస్తాడు. లోపలున్న వస్తువుల్ని కదిలిస్తూంటే, మడత పెట్టి వున్న ఫోటో తగుల్తుంది.
            రే పాయింటాఫ్ వ్యూ – తనూ ఎబ్బీ శవాలై వున్న ఫోటో.

            రే మీద ఫోకస్ – మార్టీ టేబుల్ సజెషన్ లో.
            నెమ్మదిగా లేస్తాడు. టేబుల్ మీద చేపల కిందున్న విస్సర్ లైటర్ అంచు మెరుస్తూంటుంది.

              ఫోర్ గ్రౌండ్ లో టేబుల్ దగ్గరి కొస్తాడు. ఫోటోని టేబుల్ మీద పరుస్తాడు. ఒక్క క్షణం దానికేసే చూసి,  సడెన్ గా  ఫ్రేములోంచి తప్పుకుంటాడు.

            బయట కొచ్చి కారెక్కి పోనిస్తూ ఆపేస్తాడు. దూరంగా చీకట్లో ఓ కారాగి వుంటుంది. దాన్నే చూస్తూంటాడు. అది విస్సర్ కారు. ఆ కారు దాటుకుని వెళ్ళిపోతాడు.

***

   ఇది ప్లాట్ పాయింట్ టూ సీను.   

  దీన్ని ప్రేరేపించింది 31 వ సీను. అంటే ఆ ప్లాట్ పాయింట్ టూ కి దారి తీయించే పించ్ టూ అన్నమాట. ఫస్టాఫ్ లో ఇంటర్వెల్ ని ప్రేరేపించే పించ్ వన్ సీను ఎలా వుంటుందో, సెకండాఫ్ లో ప్లాట్ పాయింట్ టూ ని ప్రేరేపించే పించ్ టూ సీను అలా వుంటుంది. ఆ పించ్ వన్  సీన్లో మారీస్ వచ్చి, రే మీద డబ్బు దొంగతనం ఆరోపణ చేసి వెళ్ళాడం తెలిసిందే. 

          దీంతో రే మనసుని ఒకటి దోలుస్తూండాలి సహజంగానే. ఆ ఆరోపణ అబద్ధమని.  ఆరోపణ  డబ్బు సేఫ్ లోనే వుండాలి.  ఇదేదో తేల్చుకోవడానికే ఇలా బార్ కొచ్చాడు. వచ్చి చూస్తే, సేఫ్ లో ఫేక్ ఫోటో బయట పడింది. దీంతో ఈ గేమ్ లో తనూ - ఎబ్బీ – మార్టీయే గాక, మరొకడున్నాడని అర్ధమైంది. వాణ్ణి మార్టీ తామిద్దర్నీ  చంపడానికి నియమిస్తే, వాడు చంపకుండా ఫేక్ ఫోటో సృష్టించి మార్టీని నమ్మించాడనీ, ఏదో తేడా వచ్చి మార్టీ ని షూట్ చేసి వెళ్లి పోయాడనీ,  అసలు మిస్టరీ అంతా ఇప్పుడు రే కి వెల్లడైపోయింది.

          ఇది చాలా షాకింగ్ సంగతి రేకి. ముందు తమని చంపడానికే మార్టీ కుట్ర పన్నాడన్న భయంకర నిజంతో, ఇప్పుడు తను మార్టీ ని అలా చంపేసి వుండడం పక్కగా న్యాయమే అన్పించ వచ్చు రేకి. ఇది  పోయెటిక్ జస్టిస్, మార్టీ ఎలా చేసుకుంటే అలా అనుభవించక తప్పదన్న నీతితో. కానీ చట్టం దృష్టిలో తాను దోషియే రే.

          ఎవడా నాల్గో వాడు?  వాడే సేఫ్ లో ఫోటో తొలగించడానికి వచ్చి వుంటాడు. అందుకే ఆఫీసు ఇలా ధ్వంసమైంది. సేఫ్ తెరవలేక వెళ్లి పోయుంటాడు. ఇప్పుడు రే ఏం చేయాలి?
          రే ఏం చేయడానికీ సమయంలేదు. మార్టీ నియమించిన హంతకుడు ఎప్పుడైనా దాడి చేయవచ్చు ఫోటో కోసం. రే కారెక్కి  వెళ్లిపోతూంటే ఎదురుగా  కాపేసి వున్నది వాడే. ఇక్కడ రే ఏం నిర్ణయం తీసుకున్నాడో, వాడి పక్కనుంచే వెళ్ళిపోయాడు. 

          విస్సర్ విషయానికొస్తే, ఎబ్బీ బార్ కొచ్చినప్పుడు సేఫ్ పగుల గొడుతున్నాడు. ఆమె వెళ్ళిపోయాక తిరిగి  ఆ ప్రయత్నం చేసి ఫోటో దక్కించుకో వచ్చు. అప్పటికీ అది తెరచుకుని వుండి వుండదు. వెళ్ళిపోయిన ఎబ్బీ విషయం చెప్తే,  రే బార్ కొస్తాడని వూహించాడు. రే బార్ కొచ్చి  సేఫ్ తెరిచాడు. ఫోటో తీసి చూసేశాడు. ఇప్పుడు వాళ్ళిద్దర్నీచంపడం మినహా మార్గం లేదు విస్సర్ కి. ఈ ప్లాట్ పాయింట్ టూ సీన్ లో,  ప్రధాన పాత్ర విస్సర్ ముందున్న సవాలు ఇది. దీనికి వాళ్ళిద్దర్నీ చంపడమే పరిష్కారం!

          చనిపోక ముందు మార్టీ రే మీద కసితో డబ్బు దొంగతనం ఆరోపణ చేసింది వూరికే పోలేదు. ఈ ఆరోపణ గురించే రే బార్ కొచ్చి ఇలా విస్సర్ కి చిక్కాడు. మార్టీ ప్రతీకారం ఇలా తీరుతోంది. 31 వ సీన్లో మారీస్ వచ్చి డబ్బు దొంగతనం ఆరోపణ చేసి వెళ్ళాక, రే కారులో వస్త్రం కప్పిన సీట్లోంచి రక్తం ఉబికి రావడం గమనించాం. అంటే సమాధిలోంచి మార్టీ వెంటాడుతున్నట్టు అర్ధం జేసుకున్నాం. ఆ ఆరోపణతో  రే ని బార్ కి పరుగెత్తిస్తే, రే వచ్చి ఫోటో తీసి విస్సర్ కి చిక్కాడు. ఇంకేం, మార్టీ ప్రతీకారం తీరిపోయింది. 

          మరి మార్టీ తనని షూట్ చేసిన విస్సర్ మీద కూడా ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలిగా? అది చట్టం చూసుకుంటుంది. చేపల కింద వున్నవిస్సర్ లైటర్ తో. విస్సర్ ఫోటో గురించి ఎంత ఆందోళనతో వున్నాడంటే , లైటర్ సంగతే మర్చిపోయాడు. 

          ఇలా మార్టీ ప్రతీకారం తేర్చుకునే ట్రాక్ లోంచే రే కి నిజాలు తెలియాలన్న కథనం సాగింది. ప్లాట్ పాయింట్ టూ కి చేరవేసింది. ఈ సీనులో ఒక సింబాలిజముంది.  రే సేఫ్ దగ్గర వంగినప్పుడు టిల్ట్ అప్ యాంగిల్లో పైన సీలింగు ఎల్లో కలర్ లో మెరుస్తూంటుంది. మార్టీని విస్సర్ షూట్ చేసే సీన్లో ఇలాగే  మార్టీ సేఫ్ దగ్గరున్నప్పుడు,  టిల్ట్ అప్ షాట్ లో  పైన సీలింగ్ ఎరుపు - నలుపు గడులుగా ప్రకాశించడాన్ని గమనించి, అది అతడి మరణం ఎలా  వుండబోతోందో తెలియజేప్తోందని చెప్పుకున్నాం.

          ఇప్పుడు రే మరణానికి కూడా ఈ సింబాలిజంతో అర్ధం తీస్తే, ఇతను మార్టీలా అంత యాతన పడకుండా మెరుపు వేగంతో మార్టీ దగ్గరికి చేరుకుంటాడని తెలుస్తోంది.

(సశేషం)

-సికిందర్