ఈ కథ అవసరమా?

నిర్మాత - దర్శకుడు :పి.రామ్మోహన్ 

తారాగణం  :  సంతోష్ శోభన్, అవికా గోర్, రవిబాబు తదితరులు 

కథ - స్క్రీన్‌ప్లే - మాటలు: సాయి సుకుమార్, పి. రామ్మోహన్

సంగీతం: సన్నీ ఎం.ఆర్

విడుదల : నవంబర్ 27, 2015

తక్కువ బడ్జెట్ తో ఏదైనా సినిమా తలపెట్టగానే వెంటనే తట్టేది ఏదో ఒక లవ్ స్టోరీ! అదికూడా ఏ వెరైటీ వుండని అరిగిపోయిన రొటీన్ లవ్ స్టోరీ. ఈ సినిమాలు సోదిలోకి లేకుండా పోతున్నాయని వారం వారం ఒపెనింగ్సూ, రిటర్న్సూ వుండని నిదర్శనాలు కనబడుతూనే వున్నా, కాస్తాగి అందరి దారిలో పడి  మనమేం చేస్తున్నామని ఆలోచించే ఓపిక వుండడంలేదు.  ఇలా ఈ లవ్ స్టోరీల మీద డబ్బులూ పోగొట్టుకుని, పేరూ రాక మిగిలిపోయేకన్నా, ఈ పోగొట్టుకునేదేదో కాస్త ఓ అర్ధమంతమైన రియలిస్టిక్ స్వభావమున్న సినిమా తీసి పోగొట్టుకున్నా, కనీసం గుర్తింపైనా దక్కుతుంది.

          తాజాగా గతంలో అష్టా చమ్మా, గోల్కొండ్ హై స్కూల్, ఉయ్యాలా జంపాలా లాంటి హిట్స్ తీసిన నిర్మాత పి. రామ్మోహన్ ఈసారి తనే దర్శకుడుగా మారి ‘తను- నేను’ అనే టైటిల్ తో రోమాంటిక్ కామెడీకి సమకట్టారు. డబ్బు మీదా. విదేశాల్లో జీవితం మీదా కలలతో అమెరికా తరలి వెళ్ళిపోతున్న యూత్ మనస్తత్వాలూ, వాళ్ళని ప్రోత్సహించే పెద్దల కోరికలూ ఎత్తి చూపాలనుకున్నారు. ఈ క్రమంలో ఆచరణలో కొచ్చేటప్పటికి ఈ కాన్సెప్ట్ ఎంత కమిటెడ్ గా సాగిందో ఈ కింద చూద్దాం...

కథేమిటి

     కిరణ్ ( సంతోష్ శోభన్ ) ఓ కాల్ సెంటర్ ఉద్యోగి. అతడికి ఎన్నారై లన్నా, వాళ్ళ మాటలన్నా తెగ కోపం. కాల్ చేసే ఎన్నారైలని చెడామడా తిట్టేస్తూంటాడు. స్వదేశం లో ఏం లేదని మీరెళ్ళిపోయారంటూ, అమెరికాలో వాళ్ళు గడుపుతున్న జీవితాల్ని కించ పరుస్తూంటాడు. ఇది హద్దులు మీరి ఉద్యోగం పోగొట్టుకుని రోడ్డున పడతాడు. ఈలోగా ఇంకో సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ అయిన కీర్తి ( అవికా గోర్) ప్రేమలో పడతాడు. తన కొచ్చే పదిహేడున్నర వేల జీతం కూడా లేకపోవడంతో ఆమే ఖర్చులు పెట్టుకుంటూ వుంటుంది. 

        ఇలా వుండగా ఆమెకి అమెరికా వెళ్ళే అవకాశం వస్తుంది. దీంతో కిరణ్ ఠారెత్తి పోతాడు. తన అమెరికా ఎలర్జీ ని బయట పెట్టుకుంటూ, ఆమె అమెరికా వెళ్ళకుండా నచ్చ జెప్పే ప్రయత్నం చేస్తాడు. ఆమె కూడా వెళ్లి తను అక్కడ సెటిల్ అవలేనంటాడు. ఆమె మాత్రం వెళ్లి తీరాలి. ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు తన తండ్రి బండ్రెడ్డి సర్వేశ్వర్రావు ( రవి బాబు ) కి మాటిచ్చింది- అమెరికా వెళ్లి బోల్డు సంపాదించి పంపిస్తానని. కూతురి సంపాదన మీద పడి బతికే సర్వేశ్వర్రావుకి అమెరికా కలలుంటాయి. ఈ  కలల్ని కొడుకుతో తీర్చుకోవాలని అనుకుంటే అతను లవ్ మ్యారేజీ  చేసుకుని బెంగుళూరు చెక్కేశాడు. కనుక ఇక కూతురి మీదే  ఆశలన్నీ పెట్టుకున్నాడు. కూతుర్ని అమెరికా పంపి ఎన్నారై  కిచ్చి పెళ్లి చేయాలని వుంటుంది. ఆమె పంపే బోల్డు డబ్బుతో బంగాళా కారూ కొనుక్కుని దర్జాగా బతికెయ్యాలని కలలు గంటూ ఉంటాడు. 

        ఈ కలలకి కిరణ్ పీడలా దాపురించాడు. వీడు అమ్మాయి వెళ్ళకుండా ఆపితే, తన కొంప కొల్లేరవుతుంది. అందుకని ఒకప్పుడు కూతురికి ఐ లవ్యూ చెప్పి రిజెక్ట్ అయిన ప్రశాంత్ అనే ఎన్నారై కుర్రాడి  మీద ఆశలన్నీ పెట్టుకుంటాడు. కూతుర్ని వీడు పెళ్లి చేసుకుని అమెరికా తీసికెళ్ళి పోయేలా  ప్లానేస్తాడు. ఈ ప్లాను పారిందా, కిరణ్ ఏం చేశాడు, అసలు కీర్తి ప్రేమిస్తున్నది ఎవర్ని- కిరణ్ నా? ప్రశాంత్ నా? మొదలైన సందేశాలకి జవాబులు దొరకాలంటే వెండి తెరని ఆశ్రయించాల్సిందే. 

ఎలావుంది కథ

     ముందే చెప్పుకున్నట్టు చాలా సాధారణ రొటీన్ ముక్కోణ ప్రేమ కథ. పేరుకే ఎన్నారైల కాన్సెప్ట్ ఉందిగానీ ఆచరణలో ప్రేమ కథ చట్రంలోనే ఇరుక్కుంది. రామానాయుడు ఫిలిం స్కూల్ విద్యార్థి సాయి సుకుమార్ దీనికి కథ, మాటలు, స్క్రీన్ ప్లే అందించాడు. ఇతడికి సినిమా అవకాశం వచ్చినందుకు అభినందించాల్సిందే. కానీ రామానాయుడు  ఫిలిం స్కూల్లో తను నేర్చుకుంది వచ్చిన తెలుగు సినిమా కథలనే రీ సైక్లింగ్ చేయడం గురించే అయితే, అక్కడ స్టడీ చేసింది పాత మూస సినిమాల్నే అయితే, ఈ పని ఏ శిక్షణా లేని ఛోటామోటా రచయితలు చేస్తూనే వున్నారు. తనూ వాళ్ళల్లో ఒకడై పోవాల్సిన అవసరం లేదు. అయినా ప్రేమ కథే రాయాలని పట్టుబడితే - గత నెల హిందీలో వచ్చిన ‘తిత్లీ’ ( సీతాకోక చిలుక)  లాంటి వెరైటీ -రియలిస్టిక్ ప్రేమకథని ఊహించ గలగాలి. ఈ లో- బడ్జెట్ కమర్షియల్ మూవీ అంతర్జాతీయ  ఫెస్టివల్ సర్క్యూట్స్ లో 22 చోట్ల ప్రదర్శనకి నోచుకుని,  పది అవార్డులూ పొంది దేశంలో విడుదలై సొమ్ములు చేసుకుంది. ఇలాటి కథ తెలుగు ప్రేక్షకులు నోచుకోకూడదా? వాస్తవ మేమిటంటే, తెలుగు మూస  ప్రేమ సినిమాలు ఎప్పుడో సోదిలోకి లేకుండా పోయాయి. ప్రేమ కథలతోనే  షార్ట్ ఫిలిమ్స్ లో యూత్ ఇంకా ముందుకు పోయి,  తమ తమ టేస్టులేమిటో ప్రపంచానికి చాటుతున్నారు. ప్రేమల్ని తామెలా చూస్తున్నారో చెప్తున్నారు. ఈ షార్ట్ ఫిలిమ్స్ ని  చూసి కనీసం యూత్ నాడిని పట్టుకోగల్గినా ‘తను నేను’ లాంటి సినిమాలు తీయడానికి మనసొప్పదు. యూత్ ఏం కోరుకుంటున్నారో- ఫీడ్ బ్యాక్, స్టడీ అనేవి సినిమా ఫీల్డు కి లేకపోవడంతో, యూత్ తో మానసిక దూరాలు  పెంచుకుని ఇలాటి మాసికల సినిమాలు తీస్తూ పోతున్నారు.

ఎవరెలా చేశారు
     దివంగత దర్శకుడు, మహేష్ బాబుతో ‘బాబీ’ తీసిన శోభన్ కుమారుడు, సంతోష్ శోభన్ ఈ సినిమాతో హీరోగా పరిచయమయ్యాడు. పరిచయమవుతూనే ఒక స్టాంప్ వేశాడు. ఏమాత్రం తొణక్కుండా, బెణక్కుండా ఎలాటి సన్నివేశంలోనైనా నటించేశాడు. వాయిస్ కూడా బావుంది. ఎక్స్ ప్రెషన్స్ బావున్నాయి. ఈ సినిమాలో చెప్పుకోదగ్గ ఆకర్షణ ఏదైనా వుందంటే ఇతని నటనే. సినిమాల్ని జాగ్రత్తగా ఎంపిక చేసుకుంటే మంచి భవిష్యత్తు గల యంగ్ గ్ యాక్టర్ ఇతను. 
        అవికాగోర్ గ్లామర్ పెద్దగా లేకపోయినా నటించే టాలెంట్ తో ఆకట్టుకునే ప్రయత్నం చేస్తుంది. అయితే పాత్రలో పెద్దగా డెప్త్ లేకపోవడం టాలెంట్ కి అడ్డుకట్టలా తయారయ్యింది. రవి బాబు ది ఇల్లు కదలని, కూర్చుని డైలాగులు కొట్టే పాత్ర. ఇతర సహాయ పాత్రల్లో నటించిన వాళ్ళందరూ ఓ మాదిరిగా కన్పిస్తారు.

        సినిమాకి సంగీతం, ఛాయాగ్రహణం మైనస్ గా మారాయి. ఈ లో- బడ్జెట్ సినిమాకి రవీందర్ కళా దర్శకత్వం, మార్తాండ్ వెంకటేష్ కూర్పు వల్ల సినిమాకేం ప్లస్ కాలేదు. 
ఈ  రొమాంటిక్ కామెడీకి పి. రామ్మోహన్ దర్శకత్వం ఏ చమత్క్రుతులూ లేని సాధారణ ధోరణిలో వుంది. పాటల చిత్రీ కరణలో ఇది బాగా బయటపడింది. కథా కథనాలు ఎలావున్నా పిక్చరైజేషన్ నేటి యువప్రేక్షకుల్లో క్రేజ్ సృష్టించగల ట్రెండీ లుక్ తో కూడా లేకపోవడం పెద్ద లోపం.

చివరికేమిటి 

     ఈ రొటీన్ ముక్కోణ ప్రేమ కూడా ఫస్టాఫ్ లో వున్న స్ట్రక్చర్ తో సెకండాఫ్ కూడా వుండాల్సింది. ఫస్టాఫ్ లో ఒక స్ట్రక్చర్ తో ఇంటర్వెల్లో హీరో హీరోయిన్లు విడిపోయే వరకూ సాగి, సెకండాఫ్ మొదలయ్యే సరికి వరసమారిపోయి- పాయింటు మీద ఫోకస్ చెదిరిపోయి- అయోమయంలో, జరక్కూడని సంఘటనల్ని జరిపిస్తూ సాగిపోయారు. అసలు ఇద్దర్నీ విడదీసే పాత్రగా వున్న హీరోయిన్ తండ్రి అకస్మాత్తుగా చనిపోవడం, దీని కొనసాగింపు దృశ్యాలతో కాలక్షేపం చేయడం, ఇంకోసారి ఆ ఇద్దరూ యాక్సిడెంట్ కి గురికావడం,  మళ్ళీ దీని కొనసాగింపు దృశ్యాలతో కాలక్షేపం చేయడం...ఇలా స్పేస్ ని నింపేసుకుంటూ పోయారు. ప్రత్యర్ధి పాత్ర అయిన తండ్రిని చంపేస్తే కథే మవుతుందో ఆలోచించలేదు. సెకండాఫ్ ఒక దిక్కూ దిశా లేకుండా సహనాన్ని పరీక్షించేలా తయారయ్యింది. 

        క్యారక్టరైజేషన్ విషయానికొస్తే, మళ్ళీ హీరో ఇక్కడ కూడా మూస మాస్ సినిమాలో వుండే హీరోలాగా బ్యాడ్ లుక్ తో ఉంటాడు,  తన కెవరూ వుండరు, మాస్ హీరోలాగే ఆవారాగా తిరగాలి కాబట్టి ఉన్న ఉద్యోగాన్ని కూడా పోగొట్టుకుని బేవార్సుగా లవ్ అంటూ తిరుగుతూంటాడు.  ఇష్టమొచ్చినట్టు మందు కొడతాడు- దీంతో తను చెప్తున్న మాటలకే విరుద్ధంగా ఉంటాడు. ఎన్నారైలని తిట్టేవాడు తను ఇండియాలో ఎంత బాధ్యతగా వుండాలి? ఇక్కడ తను బాగు పడుతున్న దేమిటి? ఆ ఉద్యోగం చేసే తీరేమిటి? ఉద్యోగం పోతే తొక్కలో ఉద్యోగం  అనడమేమిటి? స్నానం కూడా చేయకుండా కంపు కొడుతూ తిరగడ మేమిటి? ...ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే చాలా వున్నాయి. ఆఖరికి కాంప్రమైజ్ అయి అదే అమెరికాకి వెళ్లేందుకు సిద్ధ పడతాడు...

        తీసేది రొటీన్ పాత ప్రేమే అయినా కూడా దానికీ అర్ధం పర్ధం లేకపోతే ఎలా? చూసే ప్రేక్షకులు తెలివి తక్కువ వాళ్ళేం కాదు. ఎన్నారైలని తిట్టడం ఒక కాన్సెప్టేనా? ఓవర్సీస్ లో మళ్ళీ ఆ ఎన్నారైల కోసమే ఈ సినిమా విడుదల చేయాల్సి రావచ్చు.

        చిన్న సినిమాలని ఇటు క్లాస్ కీ- అటు మాస్ కీ కాకుండా ఇలా ఎన్నాళ్ళు తీస్తారో!
         

-సికిందర్
         

కాపీ తయారీ కుమారి!

‘మా కాలేజీలో  ఒకమ్మాయి కొందరు అబ్బాయిలతో కలిసి పిక్నిక్ కి వెళ్ళింది. ఒకమ్మాయి అబ్బాయిలతో గడపడ మంటే ఆ రోజుల్లో ఊహించలేనిది. అలాటిది ఆ పిక్నిక్ లో ఏం జరిగిందో ఎవరికీ తెలీదు. కానీ ఆమె ‘లూజ్’ అంటూ పుకార్లు బయల్దేరాయి. ఇది నా జ్ఞాపకాల్లో బలంగా ఉండిపోయింది..’   ఆదివారం ‘టైమ్స్ ఆఫ్ ఇండియాకి’ దర్శకుడు, నిర్మాత, ‘కుమారి 21 ఎఫ్’ కథారచయిత సుకుమార్  చెప్పిన మాట ఇది. ఆ తర్వాత కొద్ది గంటల్లోనే  ఆన్ లైన్ లో  మీడియా, సోషల్ మీడియా అంతటా గగ్గోలు పుట్టింది. సుమార్ ని బాగా ఇబ్బందిలో పడేసే కామెంట్స్ తో హల్ చల్ చేశాయి. తను తీసిన ‘కుమారి 21 ఎఫ్’  కి ఇన్స్ పిరేషన్  పైన పేర్కొన్న సంఘటన అని చెప్పుకున్న సుకుమార్ మాటలు ఒట్టి అబద్ధాలని తేలిపోయింది. ఆన్ లైన్ మీడియా, సోషల్ మీడియాల సాక్షిగా ఆయన విశ్వసనీయత దెబ్బతినే పరిస్థితి. సుకుమార్ కి ఏ ఇన్స్ పిరేషనూ లేదని, ఆయన నేరుగా రెండు ఫారిన్  సినిమాలని కాపీ కొట్టాడనీ  నెటిజన్ లైన తెలుగు ప్రేక్షకులు గగ్గోలు పుట్టించారు!

        ఈ నెట్ యుగం లో ఎవరు ఎక్కడినుంచి కాపీ కొడుతున్నారో తెలియడం  దాదాపు అసాధ్యమే కావచ్చు. ఈ ధైర్యమే సినిమాల్ని కాపీ చేయడానికి పురిగొల్పు తూండవచ్చు. ‘కుమారి 21 ఎఫ్’  కాపీ అని వందలాది మంది ప్రింట్, ఆన్ లైన్ మీడియా రివ్యూ కర్త లెవరూ పసిగట్ట లేకపోవడాన్ని బట్టి ఇది స్పష్ట మవుతోంది.  అయినా ఇదే నెట్ యుగంలో  ఎక్కడో ఎవరో ఒక్క ప్రేక్షకుడికి ఆ కాపీని  పట్టించేసే సంభావ్యత కూడా అంతే వుంటుంది. ఇదివరకు  హాలీవుడ్ సినిమాల్ని కాపీ కొట్టే వాళ్ళు. అది ఈజీగా తెలిసిపోయేది. విరివిగా కొరియన్ సినిమాల్నీ కాపీ కొడతారు. అది కూడా తెలిసిపోతోంది. అయినా  వాటిని కాపీ కొట్టడం మానుకోలేదు. హాలీవుడ్ సినిమాలని కాపీ కొట్టడం మానెయ్యడ మంటూ జరిగితే అది మెడకి చుట్టుకునే పరిస్థితి వచ్చినందు వల్లే. సాక్షాత్తూ కొన్ని హాలీవుడ్ కంపెనీలు  ఇండియాలో మకాం పెట్టి సినిమాలు తీస్తూ ఇక్కడి మార్కెట్ ని సొమ్ము చేసుకుంటున్న తరుణంలో- వాళ్ళు కాపీ మాస్టర్ల మీద కూడా కన్నేసి ఉంచారు. ముంబాయి కేంద్రం గా ఆ కంపెనీలకి ఏ  భారతీయ సినిమా ఏ హాలీవుడ్ లోంచి కాపీ కొట్టారో సులభంగా తెలిసిపోవడమే గాక, కోట్లాది రూపాయల నష్ట పరిహారాలకి కేసులూ  వేసే తతంగం కూడా మొదలయ్యింది. దీంతో  బాలీవుడ్ సహా టాలీవుడ్, కోలీవుడ్ అన్ని భాషా చిత్రాల ఫీల్డులూ  హాలీవుడ్ సినిమాల్ని కాపీ కొట్టే పుణ్య కార్యానికి కాస్తా ఫుల్ స్టాప్ పెట్టేసుకున్నాయి. అలా అప్పనంగా కాపీ కొట్టి  తీరా కోట్లాది రూపాయలు నష్ట పరిహారం చెల్లించుకునే బదులు,  ఆ రైట్స్ ఏవో మర్యాదగా కొనుక్కుని తీయడం బెటర్ అన్న మంచి నిర్ణయానికి వచ్చారు. ఈ క్రమంలోనే  మిక్స్డ్ మార్షల్ ఆర్ట్స్ హాలీవుడ్ మూవీ ‘వారియర్’  రైట్స్ కొనుక్కుని ‘బదర్స్’ గా ఇటీవలే  హిందీ లో రీమేక్ చేశారు. అలాగే తాజాగా కమల్ హాసన్ తీసిన ‘చీకటి రాజ్యం’ అనే థ్రిల్లర్ ‘స్లీప్ లెస్ నైట్’ అనే ఫ్రెంచి సినిమాకి  అధికారిక రీమేక్ అని ప్రకటించుకున్నారు. ఈ రీమేక్ లకి కథా రచయితలుగా వాళ్ళ పేర్లే వేయడం గమనార్హం.

     కమల్ హాసన్ ఎక్కడిదో ఎవరూ చూడని ఫ్రెంచి సినిమాకే హక్కులు కొని తీశారు. కొనక పోయినా పోయేదేమీ వుండదు. ఫ్రెంచి జర్మన్, అర్జెంటీనా, స్కాండేనేవియా మొదలైన  యూరప్ దేశాల సినిమాల్ని  వరల్డ్ మూవీస్ అంటారు. ఇవి హాలీ వుడ్ అంత  అట్టహాసంగా వుండవు. చిన్న బడ్జెట్ లో బాలీవుడ్ తీసే క్రాసోవర్ సినిమా ల్లాంటివి. ఇవి హాలీవుడ్ సినిమాల్లాగా ప్రపంచమంతా కూడా ఆడవు. కాబట్టి చాలా మంది ప్రేక్షకుల దృష్టిలో పడవు. అందుకని హాలీవుడ్ తో ఏర్పడ్డ  ఇబ్బంది దృష్ట్యా ఇక వరల్డ్ మూవీస్ ని కాపీ కొట్టుకుంటే ఈ ఇబ్బందీ ఉండదని వాటి మీద పడుతున్నారు. ‘బ్రూస్ లీ’ లో    విలన్ ట్రాక్ కి ఫ్రెంచి హిట్ కామెడీ ‘ది వాలెట్’ ని కాపీ కొట్టి పెట్టేశారు. అలాగే అంతకి ముందు ‘దూకుడు’ లో జర్మన్ సినిమా ‘గుడ్ బై లెనిన్’ ని తెచ్చి ప్రకాష్ రాజ్ కోమా కథకి పెట్టేసుకున్నారు. ఫ్రెంచి, జర్మన్, సినిమాల్లోంచి కథల్ని ఎత్తేస్తే ఎవరికీ తెలీదనుకోవడం కూడా అవివేకమే. ఎక్కడో ఎవరో ఒక్కరికి తెలుస్తుంది. అలా తెలిసిందే ‘కుమారి 21 ఎఫ్’ కాపీ వ్యవహారం. ఒకటి కాదు, రెండు విదేశీ సినిమాల్ని కాపీ కొట్టి ఈ సినిమా తీశారని  ఆదివారమంతా సంచలనం.

      ఒకటి - 2004 లో విడుదలైన ఫ్రెంచి మూవీ ‘లైలా సేస్’, రెండు- 2015 లోనే విడుదలైన స్పానిష్ మూవీ ‘ సీక్రేట్ ఇన్ దెయిర్ ఐస్’ -ఈ రెండూ సుకుమార్ కథరాయడానికి ఆధారంయ్యాయి.

        ‘లైలా సేస్’  లో హీరో 19 ఏళ్లబస్తీ కుర్రాడు. తల్లితో ఉంటాడు. పనీ పాట్లుండవు. కథలు రాసే ఆసక్తి వుంటుంది. పారిస్ లో రచయితగా శిక్షణ పొందేందుకు అవకాశం వచ్చినా  డబ్బు లేక వెళ్ళడు. బస్తీలోనే ఫ్రెండ్స్ వుంటారు. వీళ్ళు షాపుల్లో దొంగతనాలు చేసే క్రిమినల్స్. వీళ్ళతో తిరుగు తూంటాడు. అప్పుడు బస్తీలోకి ఓ పదహారేళ్ళ హీరోయిన్  ఆంటీ తో వచ్చి సెటిలవుతుంది. ఈ ఆంటీతో  సెక్సువల్ హెరాస్ మెంట్ ని ఎదుర్కొంటూ వుంటుంది. ఈమె హీరోని చూసీ చూడగానే ప్రేమలో పడుతుంది. చాలా కేర్ ఫ్రీగా, ఫాస్ట్ గా వుండే ఈమె సెక్సీ టాక్ హీరోని కంగారు పెట్టేస్తుంటుంది. ఈమె మీద ఫ్రెండ్స్ లో ఒకడు కన్నేసి హెరాస్ చేస్తూంటాడు. హీరోయిన్ ప్రవర్తనకి ఈమె అసలు కన్నె పిల్లనా కాదా అని అనుమానిస్తాడు హీరో. హీరో ఫ్రెండ్ ఆమెని రేప్  చేసేసరికి- అదే ఆమెకి తొలి అనుభవమని తెలుసుకున్న  హీరో గిల్టీ ఫీలవుతాడు. అంతలో ఆమె ఆంటీ ఆమెని తీసుకుని పోలాండ్ వెళ్ళిపోతుంది. ఆమె సెక్స్ ఫాంటసీలకి  ఆధారంగా ఒక బుక్ దొరుకుతుంది హీరోకి. ఆమె క్యారక్టర్ పూర్తిగా అర్ధమవుతుంది. ఫోన్ చేసి ఐ లవ్యూ చెప్తాడు. ఆ సంగతి తనకి తెలుసనీ ఆమే  అంటుంది. హీరో ఆమె జ్ఞాపకాల్ని అక్షర రూపంలో పెడతాడు. ఆ కథ అతణ్ణి  పారిస్ లో అదే రైటింగ్ శిక్షణా  కేంద్రంలో స్కాలర్ షిప్ ని సంపాదించి  పెడుతుంది. దాంతో ఇక్కడి పేదరికం నుంచి బయట పడి  పారిస్  వెళ్ళిపోయి అక్కడ మంచి సర్కిల్ లో రచయితగా శిక్షణ పొందుతూంటాడు. అలా అతడి జీవితాన్ని హీరోయిన్ మార్చేసింది...

      ఈ కథకి రెండో సినిమా ‘సీక్రెట్ ఇన్ దెయిర్ ఐస్’  లోని క్రైం ఎలిమెంట్ ని తీసుకుని సినిమా ప్రారంభంలో, ముగింపులో అతికించారు  సుకుమార్. హీరోయిన్ ని గ్యాంగ్ రేప్  చేసిన ముగ్గురు ఫ్రెండ్స్ నీ మూడేళ్ళుగా బంధించి వుంచి వాళ్లకి ఇంత బిర్యాని పడేసి చావబాదుతూ వుండే ముగింపు అది. హీరోయిన్ని పెళ్లి చేసుకుంటాడు, పెద్ద ఫుడ్ సెంటర్ నడుపుతూంటాడు..

        ఇదీ విషయం. ఒరిజినల్ మూవీలో మెచ్యూరిటీ అనే కథకి అవసరం లేని సిల్లీ పాయింట్ లేదు. సుకుమార్ తను  ఇంటలెక్చువల్ కాబట్టి  కథనంలో  కావాలని హీరోయిన్ హీరోకి మెచ్యూరిటీ లేదని దూరం పెడుతున్నట్టు 'రైటింగ్స్' రాసుకున్నారు. చివర్లో రేప్ కి గురవుతుంది. అయినా అప్పుడామెని హీరో  పెళ్లి చేసుకోవడం మెచ్యూరిటీ  అవుతుందా? అవకాశ వాదం అవుతుందా? ఆమె మీద జాలి అవుతుందా? ఆమె నిస్సహాయతని సొమ్ము చేసుకోవడం అవుతుందా? మొదట్నించీ అంత స్ట్రాంగ్ పర్సనాలిటీతో వుండే హీరోయిన్  ఆ పరిస్థితుల్లో తనని స్వీకరించడం హీరో మెచ్యూరిటీ అని ఎలా భావిస్తుంది? వెంటనే తిప్పి కొట్టి తన బ్రతుకు తను బ్రతకాలి. ఒరిజినల్ మూవీలో హీరోయిన్ ప్రవర్తనకి ఆమె ఆంటీ సెక్సువల్ హెరాస్ మెంటో, ఆమె చదివే సెక్స్ ఫాంటసీ లో కారణమని ఒక జస్టిఫికేషన్ లాంటిది వుంది. సుకుమార్ ఈ జస్టిఫికేషన్ ఇవ్వలేదు. దీంతో హీరోయిన్ క్యారక్టర్ హిస్ట్రీయానిక్స్ పర్సనాలిటీ డిజార్డర్ తో బాధపడుతున్న అమ్మాయిగా మాత్రమే ఎస్టాబ్లిష్ అవుతోంది. ఇందుకే ఈమె మెచ్యూరిటీ గురించి మాట్లాడ్డం ఏమిటని అన్పిస్తుంది- తన ప్రవర్తనతో తనే ఇమ్మెచ్యూర్డ్ గా కన్పిస్తూంటే! 

       ఏదేమైనా ప్రేక్షకుల నుంచి  ఈ సినిమా పై మిశ్రమ స్పందనే వస్తోంది. నచ్చే వాళ్లకి నచ్చు తోంది- నచ్చని వాళ్ళు సుకుమార్ మీద తీవ్రంగా విరుచుకు పడుతున్నారు. ఇలాటి బి గ్రేడ్ సెక్స్  కథ తను రాయడమేమిటని విమర్శిస్తున్నారు. చాలామంది కాపీ కొడితే తప్పేమిటని ప్రశ్నిస్తున్నారు. కాపీ కొడితే తప్పే నని హాలీవుడ్ నోటీసు లందుకుని అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకుంది బాలీవుడ్. సుకుమార్ చేసింది తప్పో ఒప్పో తేల్చాల్సింది ఆ రెండు విదేశీ సినిమాల దర్శకులే!  

        (దీనికి స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు అవసరం లేదని భావించడంతో రాయడం లేదు)

-సికిందర్ 

స్ట్రక్చర్-7

స్క్రీన్ ప్లేలో మిడిల్ విభాగం విలువని గుర్తించకపోతే చాలా నష్టం కథకి. నూటికి 90 శాతం మంది ఇది తెలుసుకోకుండానే రాసేస్తున్నారు. స్క్రీన్ ప్లేకి బిగినింగ్ ముఖ చిత్రమైతే మిడిల్ దేహం. దేహం లేకుండా, ఒకవేళ వున్నా సగానికి కుదించి, ఇంకా  ఆ సగంలో సగానికి కూడా  కుదించి రాసే స్క్రీన్ ప్లేలు నిజానికి స్క్రీన్ ప్లేలు కావు. స్క్రీన్ ప్లేలో సగ భాగం అంటే 50 శాతం నిడివితో  మిడిల్ విభాగం వుంటే అది ఉత్తమ స్ట్రక్చర్. 25 శాతం వుంటే బలహీన స్ట్రక్చర్, 25 శాతం కన్నా తక్కువ వుంటే అది స్క్రీన్ ప్లేనే కాదు. మిడిల్ విభాగం బిజినెస్ లోకి వెళ్ళే ముందు మిడిల్ భౌతిక స్వరూపం గురించి లోతుగా తెలుసుకోవడం అవసరం.  ఓ రెండు గంటల స్క్రీన్ ప్లే వుందంటే అందులో అరగంట సేపు బిగినింగ్, ఓ  గంటసేపు  మిడిల్, ఇంకో అరగంట సేపూ ఎండ్ విభాగాలుండాలన్న మాట - శాతాల్లో చూస్తే  స్ట్రక్చర్   25%- 50%- 25% గా ఉండాలన్న మాట. అంటే 1 : 2 : 3 నిష్పత్తులన్న మాట. ఎటొచ్చీ మిడిల్ అనేది బిగినింగ్, ఎండ్ విభాగాల కంటే రెట్టింపు సైజులో ఉండాలన్న మాట.

        ఎందుకు రెట్టింపు సైజులో వుండాలి? అసలు కథంతా ఇక్కడే వుంటుంది కాబట్టి. బిగింగ్ అనేది కథకాదు. అది కథని పరిచయం చేసే ప్రవేశ ద్వారం మాత్రమే.  అలాగే ఎండ్ కూడా కథ కాదు. అది కథకి ముగింపు పలికే నిష్క్రమణ మార్గం మాత్రమే. మిడిల్ లో వున్న కథని పరిచయం చేసేది బిగినింగ్ అయితే, మిడిల్లో  లో నడిచిన కథకి ముగింపుకి  తెచ్చేది ఎండ్. ఎక్కడైతే కథా పరిచయ విభాగం ‘బిగినింగ్’ అనేది ముగింపు కొస్తూ  సమస్యని ఏర్పాటు చేస్తుందో,  ఆ బిందువుని ప్లాట్ పాయింట్ -1 అంటున్నాం. ఈ ప్లాట్ పాయింట్ - 1 దగ్గర నుంచీ ప్రారంభమయ్యేది మిడిల్. ఇది ఇంటర్వెల్ మీదుగా కొనసాగి అవతల ప్లాట్ పాయిట్ -2 అనే మరో బిందువు దగ్గర అంతమవుతుంది. ఈ బిందువు ప్లాట్ పాయిట్ - 1 దగ్గర ఏర్పాటు చేసే సమస్యకి పరిష్కార మార్గాన్ని సూచించే బిందువు. అంటే బిగినింగ్ అందించే  సమస్యని తీసుకుని మిడిల్  తనదైన బిజినెస్ తో సాధించి ఓ పరిష్కారమార్గాన్ని కనుగొని ఎండ్ కి అందిస్తుందన్న మాట. బిగినింగ్  అందించే సమస్యని పరిష్కరిస్తూ ఎండ్ కి అందించడం మిడిల్ నిర్వర్తించే కార్యకలాపమన్న మాట. పిండి మర నోటి దగ్గర గోధుమలు పోస్తే,  ఆ మర గోధుమల్ని ఆడించి పిండిగా మార్చి బయటికి ఎలా పంపుతుందో,   స్క్రీన్ ప్లేలో మిడిల్ చేసే పని కూడా ఇలాటిదే :  తన నోటికి బిగినింగ్ అందించే  సమస్యని మరాడించి, పరిష్కార మార్గాన్ని ఎండ్ కి అందించడం.

       మరలో గోధుమలు ఎంత సేపు పోస్తారు?  అది క్షణాల్లో పని. ఆ గోధుమలు పిండిగా మారడానికి నిమిషాలు పడుతుంది. చివరికి బయటికి రావడం మళ్ళీ క్షణాల్లో పనే. అలాగే  స్క్రీన్ ప్లే ప్రారంభంలో బిగినింగ్ విభాగం  మిడిల్ విభాగానికి సమస్యని అందించడం అంత చప్పున జరగాలి. ఆ సమస్యని మిడిల్ మరాడించడానికి ఎంత సమయమైనా తీసుకోవచ్చు. సమస్యని అందించడానికే బిగినింగ్ చాలా సమయం తీసుకుంటే, మరాడించడానికి మిడిల్ కి చాలినంత సమయం దొరకదు. ఎందుకంటే దాని టైము ప్రకారం అది అవతల ఎండ్ కి పరిష్కారం అందించాలి. 

ఎండ్ సమయాన్ని తను తినేయ్యడానికి లేదు. ఎంత మిడిల్ సమయాన్ని బిగినింగ్ తినేసి పంక్చువాలిటీ లేకుండా ప్రవర్తించినా, మిడిల్ మాత్రం ఎండ్ తో పంక్చువాలిటీ తోనే వుంటుంది.  మిడిల్ మరాదించే సమయాన్ని బిగినింగ్ సమస్యని అందించడానికి తాత్సారం చేస్తూ  ఎంత తినేస్తే అంత మిడిల్ సమయం తగ్గి- ఆ మేరకు కథ కూడా తగ్గిపోతుంది...

contd..

కథంటే మిడిలే!

ఈ కింది పటం చూడండి : 

     ఇందులో  బిగినింగే  ఇంటర్వెల్ వరకూ సాగుతోంది. భారతీయ సినిమాల్లో సర్వసాధారణంగా వుండే స్ట్రక్చర్ ఇది. రెండు గంటల సినిమా వుందంటే సమస్యని స్థాపించడానికి ఇంటర్వెల్ వరకూ గంట సేపు సమయం తీసుకోవడం వల్ల ఇలా జరుగుతుంది. సమస్య స్థాపించే వరకూ కథ ప్రారంభమేకావడం జరగదని ప్రధానంగా గమనించాలి. రెండు గంటల సినిమాలో సగభాగం సమయం, అంటే స్క్రీన్ ప్లే లో 50% నిడివి అంతా ఇలా 25 % ఉండాల్సిన బిగినింగే తీసుకుంటే అంకాలు స్థానభ్రంశం చెందినట్టే. మొదటి అంకం అంటే బిగినింగ్ వెళ్లి- రెండో అంకం మిడిల్ లోకి జొరబడి ఇంటర్వెల్ వరకూ చోటుని ఆక్రమిస్తే, మిడిల్ వెళ్లి ఇంటర్వెల్ తర్వాత సర్దుకుంటోంది పై పటంలో.  దీంతో ఫస్టాఫ్ లో ప్రారంభమై ఇంటర్వెల్ మీదుగా సెకండాఫ్ కొచ్చి 50% ఉండాల్సిన మిడిల్ సైజు,  ఇంటర్వెల్ తర్వాత మాత్రమే సగానికి, అంటే 25 % కుంచించుకు పోతోంది. ఐదవ తరగతి చదివే  కుర్రాడు  ఐదవ తరగతి లోనే కూర్చోవాలి. వాడు వెళ్లి ఆరో తరగతిలో జొరబడితే అక్కడ కలకలం రేగుతుంది. వాడు ఇరికిరికి కూర్చునే సరికి ఆరో తరగతి కుర్రాళ్ళు కూడా వాడికి చోటు వదిలి తామూ ఇరికిరికి  కూర్చోవాల్సి వస్తుంది. తిక్కరేగితే వాణ్ణి తన్ని వెళ్ళ  గొట్ట వచ్చు. కానీ మిడిల్ చోటుని దర్జాగా కబ్జా చేసే బిగినింగ్ ని  మెడబట్టి  గెంటేసేందుకు మనసొప్పదు భారతీయ  స్క్రీన్ ప్లే కళాకారులకి. తమ సొమ్మేం పోయింది- కొంప లంటుకునేది నిర్మాతలకే కదా.  వెరసి మెజారిటీ భారతీయ సినిమాల స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్= 50% బిగినింగ్, 25% మిడిల్, 25% ఎండ్ = 2 : 1 : 1 = బిగినింగ్ గంట + మిడిల్ అరగంట + ఎండ్ అరగంట = ఫస్టాఫ్/సెకండాఫ్ స్క్రీన్ ప్లే మోడల్ అన్నమాట!

         బిగినింగ్ కే ఎక్కువ ఇంపార్టెన్సు. ఆ బిగినింగ్ సాగే ఇంటర్వెల్ వరకూ కథ వుండదు మళ్ళీ.  కామెడీ ట్రాక్, లవ్ ట్రాక్, పాటల కార్యక్రమం వీటితోనే గడిచిపోయి- ఇంటర్వెల్ వచ్చేసరికి అక్కడో పాయింటు తో సమస్యా స్థాపన. ఇంటర్వెల్ తర్వాత సెకండాఫ్ లోనే మిడిల్ ప్రారంభం. అంటే ఇక్కడే కథ ప్రారంభమవుతుంది ఇంటర్వెల్లో  ఏర్పాటు చేసిన ఆ సమస్యని పట్టుకుని. సెకండాఫ్ లో వుండే ఆ గంట సమయంలోనే మిడిల్ నీ, ఎండ్ నీ సర్దాలి కాబట్టి- మిడిల్ కోఅరగంట, ఎండ్ కో అరగంటా దక్కుతాయి. ఎండ్ కి ఇబ్బంది లేదు. దాని సైజు మారదు.  ఇలా మొత్తం రెండు గంటల నిడివిగల సినిమాలో కథ ( మిడిల్) నడిచేది అరగంట సేపే నన్న మాట. అరగంట కథ కోసం గంటన్నర సినిమా భరించాలి ప్రేక్షకులు. ఇదొక శ్రమ తప్పించుకునే స్కామ్  కాకపోతే ఏమిటి?

      ఇంతేనా? ఇంకో పెద్ద స్కామ్ కూడా వుంది. స్క్రీన్ ప్లే రైటింగ్ పేరుతో జరుగుతున్న అతి పెద్ద స్కామ్ లో అసలు శ్రమించడమే వుండదు. పై రెండో పటం చూస్తే ఇదేమిటో తెలుస్తుంది. ఈ స్కామ్  దెబ్బకి ఏ సినిమా కూడా ఒక్క పూట ఆడే ప్రసక్తే లేదు. ‘అఖిల్’ అయినా సరే,  ‘కిక్-2’  అయినా సరే. మిడిల్ ని గౌరవించక పోతే ఆ మిడిల్ నిర్మాతల్ని లెక్క చెయ్యదు. ఈ పటంలో మిడిల్ ని కూడా మింగేస్తూ బిగినింగే ఎండ్ దాకా సాగుతోంది.. ఎప్పుడో ఫస్టాఫ్ లోనే ప్రారంభమై ఇంటర్వెల్ మీదుగా సెకండాఫ్ లోకి ఎంటరై 50% ఉండాల్సిన మిడిల్, ఇక్కడ 12.5% శాతానికి చిక్కిశల్యమై,  వెళ్ళేసి ఎండ్ విభాగపు చోటులో ఇరుక్కుంటోంది. ఎండ్ కూడా 12.5% శాతానికి చిక్కిపోతోంది. అంటే ఇలా క్లైమాక్స్ దగ్గర మాత్రమే  ప్రారంభమయ్యే కథ,  అప్పుడే మొదలై అప్పుడే ముగిసిపోయే అగత్య మన్నమాట. ఈ కింది పటంలో కూడా చూడండి మిడిల్ పరిస్థితి. అందుకే మిడిలే ( కథే) వుండని  ఈ స్క్రీన్ ప్లే మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే! 

ఇలా జరగడానికి సినిమా మొత్తంగా  నడిచేది కథే అనే దురభిప్రాయంతో ఉండడమే కారణం.  సినిమా మొత్తం నడిచేది కథే కాదు, మిడిల్ లో వుండేది మాత్రమే  అసలు కథ, ప్రాణం, బలిమి, సింహాసనం, కథాపాలనా వగైరా. బిగినింగ్ లో వుండేది కేవలం ఉపోద్ఘాతమే ననీ, అలాగే ఎండ్ లో వుండేది కూడా కేవలం ఉపసంహారమే ననీ సాంకేతిక దృక్కోణంలో స్క్రీన్  ప్లే ని చూడకపోతే మిగిలేది రోదనే. 

        ప్రేక్షకుల సమయం విలువైనది.  ఆ విలువైన  సమయాన్ని సమాదరిస్తే వాళ్ళుకూడా సినిమాని ఆదరించే అవకాశం వుంటుంది. కథ చెప్పాలనుకుంటే చప్పున ఫస్టాఫ్ లోనే ప్రారంభించాలి మిడిల్ ని. ఉపోద్ఘాతాల చాపల్యం, ఉపసంహారాల ప్రకోపం అదుపులో వుంచుకోవాలి. కింద చూపిన పటాల్లో విధంగా కథని సకాలంలో ప్రారంభిస్తే స్ట్రక్చర్ అర్ధవంతంగా వుంటుంది : 

      ఈ సార్వజనీన, ప్రామాణిక త్రీ యాక్ట్ స్ట్రక్చర్ వున్న ‘దేవదాసు’ ని చూస్తారా, ‘పాండురంగ మహాత్మ్యం’ ని చూస్తారా, ‘అల్లూరి సీతారామ రాజు’ ని చూస్తారా- ఇంకా వందల్లోవున్న-

      ఆనాటి ఎన్నో సినిమాల్ని చూస్తారా మీ ఇష్టం. ఏమైపోయింది ఆనాటి నమ్మక మైన స్ట్రక్చర్? ఏమైపోయింది మిడిల్ కి అంతటి గౌరవం? ఫస్టాఫ్/సెకండాఫ్ స్ట్రక్చర్ తో మిడిల్ విలువని తగ్గించింది గాక, అసలు మిడిలే వుండని మిడిల్ మటాష్ స్ట్రక్చర్ అనే కొత్త వైకల్యాన్ని ఎందుకు  సంతరించుకుని భారీ సినిమాల్ని సైతం మట్టి కరిపించుకునే దాకా వచ్చింది?

contd.. 

         

   

       

    

రీమేక్ @ నేటివిటీ

దర్శకత్వం : రాజేష్ ఎం. సెల్వ 

తారాగణం :  కమల్ హాసన్, త్రిష, ప్రకాష్ రాజ్, సంపత్ కుమార్, కిషోర్, మధుశాలిని, అమన్ అబ్దుల్లా, ఆశా శరత్, సంతాన భారతి తదితరులు
కథ : ఫ్రెడరిక్ జార్డిన్, నికోలస్ సాదా,  స్క్రీన్ ప్లే : కమల్ హాసన్, మాటలు : అబ్బూరి రవి 
సంగీతం ; జిబ్రాన్, ఛాయాగ్రహణం : సానూ జాన్ వర్గీస్ 
బ్యానర్ : రాజ్ కమల్ ఫిలిమ్స్ ఇంటర్ నేషనల్
నిర్మాతలు : కమల్ హాసన్, ఎస్. చంద్రహాసన్, గోకులం గోపాలన్, విసి ప్రవీణ్, బిజు గోపాలన్ 

విడుదల : 20 నవంబర్ 2015 

 ***

       కమల్ హాసన్ నటించాలంటే ఏ భేషజాలూ వుండవు. సాధారణ క్రైం  థ్రిల్లర్స్ కూడా అవి ఇంటరెస్టింగ్ గా వుంటే నటించేస్తారు. 2011 లో విడుదలైన ఫ్రెంచి థ్రిల్లర్ ‘స్లీప్ లెస్ నైట్’ ని రీమేక్ చేస్తూ తను నటించిన ‘చీకటి రాజ్యం’ ఈ కోవలోనిదే. తెలుగు తమిళ ద్విభాషా చిత్రం గా నిర్మించిన దీన్ని తమిళంలో ‘తూంగవనం’ గా మొన్న దీపావళికి విడుదల చేశారు. తెలుగులో ఈ వారం విడుదల చేశారు. ఇదొక సాధారణ థ్రిల్లరే  అయినా పకడ్బందీగా ఉండడానికి తారాగణ బలం కూడా సమకూర్చుకున్నారు. త్రిష, మధుశాలిని, ప్రకాష్ రాజ్, సంపత్ రాజ్ ల వంటి పాపులర్ నటీనటుల్ని తీసుకుని, కొత్త దర్శకుడు రాజేష్ ఎం. సెల్వ దర్శకత్వంలో విజయవంతంగా నిర్మించిన ఈ సినిమాలో అసలేముందో చూద్దాం..

ఒక రాత్రి - ఓ సంఘర్షణ 
        దివాకర్ ( కమల్ హాసన్ ) నార్కోటిక్ (మాదక ద్రవ్యాల) కంట్రోల్ బ్యూరో అధికారి.  ఓ తెల్లారి పొద్దున్నే తన అసిస్టెంట్ మణి (యుగి సేతు) తో కలిసి నగరంలో జరుగుతున్న డ్రగ్స్ స్మగ్లింగ్ ని విచ్చిన్నం చేస్తాడు. ఈ సందర్భంగా జరిగిన కాల్పుల్లో గాయపడతాడు.  విఠల్ రావ్ ( ప్రకాష్ రాజ్ ) అనే నైట్ క్లబ్ బాస్ డ్రగ్స్  రాకెట్ నడుపుతూంటాడు. దివాకర్ పట్టుకున్న పది కోట్ల విలువ జేసే డ్రగ్స్ విఠల్  రావ్ కి చెందినవే. దీంతో అతను కొడుకు వాసూ ( అమన్ అబ్దుల్లా) ని కిడ్నాప్ చేసి ఆ డ్రగ్స్ తెచ్చివ్వ మని బెదిరిస్తాడు. దివాకర్ కి డాక్టర్ అయిన భార్య ( ఆశా శరత్) తో విడాకులై వుంటాయి. కానీ అనునిత్యం ఆమె దివాకర్ దగ్గర వుండి  చదువుకుంటున్న కొడుకు యోగ క్షేమాల గురించే దివాకర్ కి ఫోన్లు ప్రాణం తీస్తూంటుంది.  కొడుకు కిడ్నాప్ అయ్యేసరికి భార్యతో ఇరకాటంలో పడ్డ దివాకర్ విధిలేక ఆ డ్రగ్స్ ని విఠల్ రావ్ కి అందించడానికి బయల్దేరతాడు. ఆ నైట్ క్లబ్ లోనే వుంటుంది మల్లికా ( త్రిష) అనే ఇంకో నార్కోటిక్స్ ఉద్యోగి. ఈమె దివాకర్ అక్కడికి బ్యాగుతో రావడాన్ని చూసి, విఠల్ రావ్ తో ఇతను కుమ్మక్కయ్యాడనుకుని ఆ బ్యాగు కొట్టేసి తన అధికారి ( కిషోర్) ని పిలుస్తుంది. ఇద్దరూ కలిసి దివాకర్ చర్యల మీద కన్నేస్తారు. కొడుకుని విడిపించుకోవడానికి వచ్చిన దివాకర్ తన బ్యాగు పోయినట్టు గుర్తించి ఇరకాటంలో పడతాడు. ఇంకోవైపు ఆ డ్రగ్స్ కోసం పెదబాబు ( సంపత్ రాజ్)  అనే ఇంకో స్మగ్లర్ వచ్చి విఠల్ రావ్ దగ్గర కూర్చుంటాడు. దివాకర్ తెలివిగా ఆలోచించి మైదా పిండిని తీసికెళ్ళి డ్రగ్స్ గా వాళ్లకి అంట గట్టడంతో అది బయటపడి మొత్తం అభాసవుతుంది- దివాకర్ ని పట్టుకోవడానికి గ్యాన్స్  వెంట పడతారు. కొడుకుని కాపాడు కోవడానికి నైట్ క్లబ్ లోనే దివాకర్ దాగుడు మూతలాడతాడు. ఇక నైట్ క్లబ్ లోనే ఎక్కడో బందీగా వున్న కొడుకుని దివాకర్ ఎలా విడిపించుకున్నాడన్నది మిగతా కథ.

ఎలా వుంది కథ 
        థ్రిల్లర్ జానర్ కి తగ్గట్టే ఉంది. ఒరిజినల్ ఫ్రెంచి సినిమాకి పూర్తి అనుసరణ కాకపోయినా కమల్ హసన్ తన స్క్రీన్ ప్లే నేర్పుతో నేటివిటీ ని దృష్టిలో పెట్టుకుని పకడ్బందే కథనం చేశారు. కేవలం ఒక రాత్రి నైట్ క్లబ్ లో జరిగే యాక్షన్ కథ ఇది. చప్పున ముగిసిపోయే రెండుగంటల పది నిమిషాల నిడివితో, అక్కడక్కడా ఫన్నీ డైలాగులతో టైం  పాస్ గ్యారంటీ  థ్రిల్లర్ ఇది. ఎలాటి పాటలూ, ప్రత్యేకంగా కామెడీ ట్రాకులూ వంటి పక్క చూపులు చూడకుండా ఏక సూత్ర కార్యక్రమం అన్నట్టు ఈ థ్రిల్లర్ని రక్తి కట్టించారు.

ఎవరెలా చేశారు
        కమల్ హాసన్ చాలా రియలిస్టిక్ గా వున్న ఫైటింగ్  సీన్లలో ఈ వయసులోనూ చాలా సాహసించి నటించారు. కొడుకు కోసం ఫిజుకల్ యాక్షన్, భార్య కారణంగా ఎమోషనల్ యాక్షన్ - ఈ రెండిటి మధ్య నలిగే పాత్రగా నటించడమెలాగో ఆయనకి వేరే నేర్పక్కర్లేదు. బయట యాక్షన్ లో వుండే హీరోకి ఇంటి దగ్గర భార్య తోనో, ప్రియురాలితోనో ఒక సమస్య వుండడమనే  హాలీవుడ్ సినిమాల్లో కన్పించే  ఫార్ములా ని ఇక్కడా వర్కౌట్ చేశారు. త్రిష తో కమల్ చేసిన ఫైట్ ఇంకో ఎత్తు. ఈ రియలిస్టిక్ ఫైట్ లో త్రిష  కొత్త కోణాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది.  కమల్ ని అపార్ధం జేసుకున్న పాత్రగా త్రిష ని నెగెటివ్ షేడ్స లో బాగా చూపించారు. ఆమె కెరీర్ లో ఇదొక విభిన్న పాత్ర. ఇక ప్రకాష్ రాజ్,  సంపత్ రాజ్ ల విలనీ సున్నిత హాస్యంతో ఎంటర్ టైన్ చేస్తుంది. మొత్తం నైట్ క్లబ్ లో డ్రగ్స్ కోసం జరుగుతున్న ముసుగులో గుద్దులాట స్టాఫ్ కి అర్ధం గాక- ‘మైదా పిండి కోసం కొట్టేసుకుంటున్నారు’ - అనుకోవడం పెద్ద కామెడీ.  ఇలాటి ఫన్నీ డైలాగ్స్ చాలా వున్నాయి ఎంటర్ టైన్ మెంట్ పార్టు మిస్సవ్వకుండా.

        జిబ్రాన్ బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ ఈ  సినిమాకి పెద్ద ప్లస్ పాయింట్. అలాగే సౌండ్ ఎఫెక్ట్స్ కూడా అంతర్జాతీయ  స్థాయిలో వున్నాయి. ఇక  సానూ జాన్ వర్గీస్ కెమెరా పనితనం క్లాస్ గా వుంది. ఎంత సేపూ నైట్ క్లబ్ లోనే  జరిగే కథ బోరు కొట్టకుండా, ఎప్పటికప్పుడు బ్లాకులు మార్చేస్తూ కొత్త ఫీల్ కలిగేట్టు చిత్రీకరణని ప్లాన్ చేయడం గొప్ప విషయం. అబ్బూరి రవి మాటలు తమిళ డైలాగులకి అనుసరణే  అయినా వాటిని కూర్చడంలో మంచి ఈజ్ చూపించారు.

చివరికేమిటి
        మంచు విష్ణు నటించిన తమిళ రీమేక్ ‘డైన మైట్’  అనే థ్రిల్లర్ కంటే చాలా బెటరే ‘చీకటి రాజ్యం’. నసపెట్ట కుండా థ్రిల్లర్ ని కూడా సరదాగా తీసే విధానం తో ఇది సక్సెస్ అయింది. లాజికల్ గా, ఎమోషనల్ గా పకడ్బందీగా వున్న దీన్ని ఓసారి చూసేసి ఎంజాయ్ చేయవచ్చు. 

-సికిందర్

సు'కుమారీయం' !

దర్శకత్వం :  పల్నాటి  సూర్య ప్రతాప్ 

కథ-  స్క్రీన్ ప్లే : సుకుమార్ 
తారాగణం : రాజ్ తరుణ్, హెబ్బా పటేల్, హేమ తదితరులు 
మాటలు : పొట్లూరి వెంకటేశ్వర రావు, 
సంగీతం : దేవీశ్రీ ప్రసాద్, ఛాయాగ్రహణం : ఆర్ రత్నవేలు 
బ్యానర్ : పి ఎ మోషన్ పిక్చర్స్ 
నిర్మాతలు :  విజయ్ ప్రసాద్ బండ్రెడ్డి, థామస్ రెడ్డి

విడుదల :  20 నవంబర్ 2015 

                     ***

         ప్రేమ కథల్ని సైకలాజికల్ గా ఏదో మలుపు తిప్పి కొత్తగా చెప్పాలన్న తపన గల దర్శకుడు సుకుమార్ ఈసారి నిర్మాతగా మారి కొత్త దర్శకుడు పల్నాటి సూర్య ప్రతాప్ కి దర్శకత్వ బాధ్యతలు అప్పగించారు. తను ఒక న్యూ ఏజ్ - మెట్రో లవ్ స్టోరీ లాంటి దాన్ని స్క్రీన్ ప్లే చేసి అందించారు. ఓ రెండు సినిమాలు- ‘ఉయ్యాల జంపాల’, ‘సినిమా చూపిస్తా మావా’ లతో యూత్ లో పాపులరైన హీరో రాజ్ తరుణ్ - తమిళ నటి హెబ్బా పటేల్ ల కాంబినేషన్ లో మొహమాట పడకుండా అడల్ట్ కంటెంట్ ని దట్టిస్తూ రియలిస్టిక్ ప్రేమకథ కోసం ప్రయత్నించారు. ఈ ప్రయత్నం  దర్శకుడు మారుతీ తీసిన ఓ రెండు మూడు అడల్ట్  కామెడీలకీ, లేదా మొన్న వచ్చిన తమిళ ‘త్రిష లేదా నయనతార’ అనే  అల్ట్రా అడల్ట్ కామెడీకీ తేడాగా ఏమైనా ఉందా- లేక ఏదో డేరింగ్ ప్రయత్నం  పేరుతో పర్వెర్టెడ్ సెక్స్ గా తయారయ్యిందా ఈ కింద చూద్దాం..

        సిద్దూ (రాజ్ తరుణ్) కేటరింగ్ కోర్సు చదివి ఆవారాగా తిరుగుతూ,  సింగపూర్ లో ఉద్యోగం కోసం ప్రయత్నిస్తూంటాడు. అతడి తల్లి (హేమ) ఓ నర్సు. భర్త వేరే సంబంధం పెట్టుకున్నాడని ఇరవై ఏళ్ళ క్రితం అతణ్ణి వదిలేసి ఆమె కొడుకుతో ఉంటోంది. సిద్దూ కి ముగ్గురు ప్రెండ్స్ వుంటారు. చిల్లర దొంగ తనాలు చేసి బతికేస్తూంటారు. తాగుళ్ళు తిరుగుళ్ళూ అన్నీ జరిగిపోతూంటాయి. వాళ్ళు నేరాలు చసి అండర్ గ్రౌండ్ కి వెళ్లి పోయినప్పుడల్లా తను అన్నం తీసికెళ్ళి అందిస్తూ సాయంగా ఉంటాడు. 

        ఇలా వుండగా ఈ కాలనీలోకి ముంబాయి నుంచి కుమారి (హెబ్బా పటేల్) అనే ఒక బి గ్రేడ్ ఛోటా మోడల్ వచ్చి తాత తో కలిసి సెటిలవుతుంది. సిద్దూని చూడగానే క్లోజ్ అవుతుంది. లవ్యూ చెప్పేస్తుంది. ఆమె విపరీత ప్రవర్తన, హద్దులు మీరిన మాటలూ అతణ్ణి తికమక పెట్టేస్తాయి. చొరవ చేసి ఆమె కిస్ కూడా చేసేసరికి, తన ముందు ఎక్స్ పోజ్ కూడా చేసేసరికి - సిద్దూ ఫ్రెండ్స్ హెచ్చరిస్తారు. ఆమెకి చాలా మంది బాయ్ ఫ్రెండ్ వుండి  ఉంటారనీ, క్యారక్టర్ మంచిది కాదనీ నూరి పోస్తూంటారు. ఇతర అబ్బాయిల్ని జస్ట్ ఫ్రెండ్స్ అని ఆమె తెగ తిరిగేస్తూంటుంది. ఆమె ఎలా కన్పించినా, ఎవరేం చెప్పినా సిద్దూ ఆమెని ప్రేమించేస్తాడు. కానీ అనుమానం తీరక ఆమె క్యారక్టర్ ని పరీక్షించబోయి దొరికిపోతాడు. దీంతో ఆమె ఛీ కొడుతుంది. నన్ను ప్రేమించే మెట్యూరిటీ నీకు లేదని గుడ్ బై కొట్టేస్తుంది. 

        హర్టయిన  సిద్దూ ఆమెకో చాలెంజి విసిరి, ఆ మేరకు వేరే అమ్మాయితో తిరగడం మొదలెడతాడు. మనం ప్రేమించే మనిషి వేరొకరితో తిరిగితే ఎలా వుంటుందో ఆమె తెలుసుకోవాలని ఇలా చేస్తూంటాడు. ఈ పంతాలు పట్టింపులూ రకరకాల మలుపులకి దారితీస్తాయి. పరిస్థితి విషమంగా మారుతుంది. అప్పుడు ఆమె గతం గురించి తెలుసుకున్న సిద్దూ మనసుమార్చుకుంటాడు. ఇంతలో ఒక అనూహ్య సంఘటన జరుగుతుంది. చివరికి వీళ్ళిద్దరూ ఎలా ఒకటయ్యారనేది మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ 
        యూత్ కి కనెక్ట్ చేయాలని తపన పడ్డ కథ. మారుతీ సినిమాలతో ద్వంద్వార్థ, ఏకార్ధ రోమాంటిక్ కామెడీలు యూత్ లో చెడ్డ పేరు తెచ్చుకుని అంతరించిపోయిన నేపధ్యంలో, మొన్నే ‘త్రిష లేదా నయనతార’ అనే మరో అడల్ట్ మూవీనీ మట్టి కరిపించిన పూర్వరంగంలో, సుకుమార్ అనే బ్రాండింగ్ తో వచ్చినందుకు కొంతవరకూ ప్రేక్షకులు ఔదార్యం చూపించగల బోల్డ్- సెక్స్- కండోమ్స్ సహిత అడల్ట్ కథ. ఆధునికత అంటే అవధుల్లేని విశృంఖలత్వమనే ధోరణికి ఎక్కువగా లోబడి సాగే కథ. ఇంటలెక్చువల్ గా దర్శకుడి నుంచి పైస్థాయి వ్యక్తీకరణల్ని డిమాండ్ చేసే కథ. ఎప్పుడైతే మెచ్యూరిటీ అనే పాయింటు హీరో హీరోయిన్లని విడదీసిందో, అది కథకుడి/ దర్శకుడి మెచ్యూరిటీని కూడా సవాలు చేయడంతో, చేతులెత్తేసి ఈజీ సొల్యూషన్ కోసం  రొటీన్ ఫార్ములా బాట పట్టే గాయపడ్డ రియలిస్టిక్  కథ. సమస్యని పరిష్కరించడానికి విధి లేనట్టు అరిగిపోయిన ఫాల్స్ డ్రామాతో- ఒకింత మెల్ షావెనిజంతో-  అకారణంగా హీరోయిన్ని శిక్షించి సంతృప్తి పడే కథ.  హిందీలో క్రేజ్ సంపాదించుకున్న  ‘ప్యార్ కా పంచనామా’ లాంటి రియలిస్టిక్ రిలేషన్ షిప్స్ తో ఉండాల్సిన కథ మరోవైపు సీరియెస్ నెస్ ఎక్కువైపోయి- రోమాంటిక్ కథలాగాక, డార్క్ మూవీగా  మారిపోయిన హెవీ, స్లో నేరేషన్ కథ. ఇలాటి డార్క్ మూడ్ తో పవన్ కళ్యాణ్ నటించిన ఫ్లాప్ మూవీ ‘పంజా’ ఈ సందర్భంగా గుర్తుకు రాకమానదు.

ఎవరెలా చేశారు.

        రాజ్ తరణ్ కిది భిన్నమైన పాత్రే.. మొదటి రెండు సినిమాలకంటే అర్బన్ ఫ్లేవర్ వున్న పాత్ర పోషించాడు. పాత్రకి తగ్గట్టే నటనని డౌన్ ప్లే చేసినా, సెకండాఫ్ కొచ్చేసరికి మారిపోయిన ఫార్ములా సరళికి తగ్గట్టే తనూ ఫార్ములా హీరో పాత్రగా మారిపోవాల్సి వచ్చింది. కొన్ని ఫీల్, సెంటిమెంట్స్ వున్న సీన్స్ లో ఓవరాక్టింగ్ కి దూరంగా వున్నాడు. రెండు మాస్ పాటలతో ప్రేక్షకులకి హుషారెక్కించాడు. తనకంటే హీరోయినే ఎక్కువ ఫన్నీగా ఉంటూ, తను ప్రేక్షక మాత్రుడిగా వుండి పోవడంతో కామెడీ ఏదైనా వుంటే అది హీరోయిన్ ఖాతాలోనే పడిపోయింది. 

        హీరోయిన్ హెబ్బా పటేల్ టైటిల్ రోల్ కి సరీగ్గా సరిపోయేఫిజిక్ నీ, మేనరిజమ్స్ నీ  సంతరించుకుని- కుమారి అనే క్యారక్టర్  గుర్తుండి పోయేలా చేసింది. ఓ పట్టాన అర్ధంగాని సంక్లిష్ట అమ్మాయి పాత్ర  ఇది. ఈ పాత్ర డిమాండ్ చేసే భిన్న మూడ్స్ నీ, విభిన్న షేడ్స్ నీ చాలా అనుభవమున్న నటిలా నటించేసింది.  మంచిదో చెడ్డదో, ఈ రకంగానైనా  తెలుగు సినిమాల్లో కరువైపోయిన బలమైన హీరోయిన్ పాత్ర కొరత తీరిపోయింది. దీనికి సుకుమార్ నీ, ఇందుకు ఒప్పుకున్నా హీరో రాజ్ తరుణ్ నీ అభినందించాలి. 

        దేవీశ్రీ ప్రసాద్ సంగీతం, రత్నవేలు ఛాయాగ్రహణం ఈ సినిమా కథ డిమాండ్ చేసే డార్క్ మూడ్ నే  క్రియేట్ చేశాయి. కొత్త దర్శకుడి  విషయానికొస్తే, ఈయన వెనుక అన్నిటా సుకుమార్ చేయి వున్నట్టన్పిస్తుంది. సుకుమార్ ముద్రతోనే మూవీ కన్పిస్తుంది. దీంతో కొత్త దర్శకుడు పల్నాటి సూర్య ప్రతాప్ పాత్ర ఎంతో తెలిసే అవకాశం లేకుండా పోయింది.

(స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రేపు!)

-సికిందర్