506 : రివ్యూ

               దర్శకత్వం  :  అశ్వినీ అయ్యర్ తివారీ
తారాగణం : ఆయుష్మాన్ ఖురానా, కృతీ సానన్, రాజ్ కుమార్ రావ్, పంకజ్ త్రిపాఠీ, సీమా పహ్వా, స్వాతీ సెమ్వాల్, రోహిత్ చౌదరి తదితరులు
రచన : నీతేష్ తివారీ - శ్రేయాస్ జైన్ - రజత్ నోనియా, సంగీతం : తనిష్క్ బాగ్చీ తదితరులు, ఛాయాగ్రహణం : గవెమిక్ యూ ఆరే
బ్యానర్ : బీఆర్ స్టూడియోస్, జంగ్లీ పిక్చర్స్
నిర్మాతలు : రేణూ రవిచోప్రా, వినీత్ జైన్, రజత్ నోనియా
విడుదల : ఆగస్టు 18, 2017
                            ***
      హిందీ రోమాంటిక్ కామెడీలు మధ్యతరగతి  పాత్రల గురించి వున్నప్పుడు ఎప్పుడూ హిట్టవుతున్నాయి : క్వీన్, టోటల్ సియపా, బ్యాండ్ బాజా బరాత్,  తను వెడ్స్ మను, టూ స్టేట్స్ మొదలైనవి. పాత్రలు నిజ జీవితాలకి దగ్గరగా వుంటూ సున్నిత హాస్యాన్ని ఆశ్రయించడంతో చక్కిలిగింతలు పెడుతూంటాయి. పైగా ఈ రోమాంటిక్ కామెడీలు తెలుగులో లాగా సగం నుంచి ఏడ్పించే రోమాంటిక్ డ్రామాలుగా మారకుండా, జానర్ మర్యాదనెరిగి జాయ్ ఫుల్ గా హిట్టయినవే వుంటాయి. ప్రస్తుతం ఇలాటిది మరొకటి చేరింది. ‘బరేలీకీ బర్ఫీ’ స్వీట్ రోమాంటిక్ కామెడీ ఇప్పటికే స్లీపర్ హిట్ గా నిల్చి రిలీజైన పెద్ద సినిమాల్ని వెనక్కి నెట్టేసింది.  స్లీపర్ హిట్ అంటే ఓ చిన్న సినిమా చాపకింద నీరులా తనపని తాను చేసుకుపోయి ఇతర సినిమాల కొంప ముంచడం. ఇలాటి స్లీపర్ హిట్  ‘బీబీ’ ఇతర బెర్తులన్నీ ఖాళీ చేయించి మొత్తం తనే ఎలా పాగా వేసిందో ఒకసారి కింద చూసుకుంటూ వెళదాం...

కథ

      బిట్టీ మిశ్రా (కృతీ సానన్) బరేలీలో విద్యుత్ శాఖలో పనిచేస్తూంటుంది. ఒక్కతే కూతురవడంవల్ల ఏం చేసినా తల్లిదండ్రులు  (పంకజ్ త్రిపాఠీ, సీమా పహ్వా) చూసీ చూడనట్టుంటారు. మందూ సిగరెట్లు నాన్ వెజ్ లాగిస్తుంది. బ్రేక్ డాన్స్ చేస్తుంది, ఇంగ్లీషు సినిమాలు చూస్తుంది. పెళ్లి చేద్దామంటే ఒక్కరికీ ఈమె నచ్చదు.  ఒక నచ్చినవాడు ఓవరాక్షన్ చేస్తే తను వర్జిన్ కాదు పొమ్మంటుంది. పారిపోతాడు. తనని తనలాగా అంగీకరించేవాడు దొరకడు. తల్లిదండ్రులకి దిగులు పట్టుకుంటుంది. వాళ్ళ బాధ చూడలేక ఒకరోజు బిట్టీ ఇంట్లోంచి పారిపోతుంది. ఒక నవల కొనుక్కుని ట్రైన్ లో చదువుకుంటూ పోతుంది. ట్రైను దిగి ఇంటి కొచ్చేస్తుంది. ఫ్రెండ్ రమ (స్వాతీ సెమ్వాల్) తో చర్చిస్తుంది. ‘బరేలీకీ బర్ఫీ’ అని ప్రీతమ్ విద్రోహి అనేవాడు రాసిన గొప్ప నవల్లో హీరోయిన్ పాత్ర అచ్చం తనలాగే వుందని చెప్తుంది. తన భావాలే వున్నాయనీ,  అంటే ఈ రచయిత విద్రోహి అంత  అభ్యుదయభావాలు గల వాడనీ, ఇతణ్ణి ఓసారి కలుసుకోవాలనీ  అంటుంది. ఇద్దరూ ఆ నవల ప్రచురణకర్త చిరాగ్ దుబే (ఆయుష్మాన్ ఖురానా) దగ్గరికెళ్ళి,  రచయిత ప్రీతమ్ విద్రోహి అడ్రసు అడుగుతారు.

          ప్రచురణకర్త చిరాగ్ దుబే ప్రేయసి ఇంకొకణ్ణి  పెళ్లి చేసుకుని చెక్కేసింది ఐదేళ్ళ క్రితం. దీంతో బాగా పిచ్చెక్కి  ‘బరేలీకీ  బర్ఫీ’ అని ప్రేమ నవల తనే రాసి పారేశాడు. కానీ దీన్ని తన పేరుతో ఫోటో వేసుకుని ప్రచురిస్తే పెళ్ళయిన  ప్రేయసి ఇబ్బంది పడుతుందని,  ఒక బకరా కోసం చూశాడు. పిరికి పిరికిగా, బెదురు బెదురుగా మాట్లాడే ఫ్రెండ్ ప్రీతమ్ విద్రోహి (రాజ్ కుమార్ రావ్) రూపంలో బకరా  దొరికాడు. అతణ్ణి ఫోటో తీయించి అతడి పేరుతో నవల వేసేశాడు. దీని పరిణామాలు వూహించుకుని  బకరా విద్రోహి వూరొదిలి పారిపోయాడు.

          ఇప్పుడు బిట్టీ వచ్చి నవల రాసింది  విద్రోహియే   అనుకుని అడ్రసు అడిగేసరికి ఇరుకున పడతాడు చిరాగ్. బిట్టీ స్పష్టంగా చెప్పేస్తుంది, విద్రోహి భావాలు తనకి నచ్చాయనీ,  అతణ్ణి ప్రేమిస్తున్నాననీ. కానీ నవల రాసింది తను. అంటే ఈమె తనతోనే  ప్రేమలో పడిందని రూఢీ అయి తనూ ప్రేమలో పడతాడు చిరాగ్. విద్రోహితో కలిపితే చిరాగ్ ని మంచి ఫ్రెండ్ లా  చూస్తానంటుంది బిట్టీ. ఇక తప్పక – చిరాగ్ ఫ్రెండ్ మున్నా (రోహిత్ చౌదరి) తో కలిసి వెతికి వేరే వూళ్ళో  చీరల షోరూంలో జోరుగా పనిచేస్తున్న విద్రోహిని పట్టేసుకుంటాడు.  విషయం  చెప్పి, బిట్టీ తో గల్లీ గూండాలా ప్రవర్తించాలనీ, ఆమె మనసు అడ్డంగా విరిచేసి, ఇంప్రెషన్ ని చెడగొట్టి,  డిప్రెషన్ లో పడెయ్యాలనీ విద్రోహిని బ్లాక్ మెయిల్ చేస్తాడు చిరాగ్. ఇదీ విషయం.

ఎలావుంది కథ

         ‘ది ఇంగ్రెడియెంట్స్ ఆఫ్ లవ్’ (2012) అనే ఫ్రెంచి నవల కాధారం. రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్. పాత హృషికేష్ ముఖర్జీ, బాసూ భట్టాచార్యల  మధ్యతరగతి రోమాంటిక్ కామెడీల శైలిలో వుంది. అదే సమయంలో సల్మాన్ ఖాన్ - మాధురీ దీక్షిత్ -  సంజయ్ దత్ లు నటించిన  ‘సాజన్’ (1991) ని గుర్తుకు తెచ్చే కథతో కూడా వుంది. ఒకరి  పేరుతో ఇంకొకరు నవలో కవిత్వమో రాస్తే ఏర్పడే మిస్టేకెన్ ఐడెంటిటీ లాంటి అనేక సార్లు అనేక భాషల్లో వచ్చిన  పాయింటుతోనే వుంది. సున్నిత హాస్యంతో సహజత్వానికి దగ్గరగా వుంది. సోషల్ మీడియాలో చూసుకుని పెళ్ళిళ్ళు చేసుకుంటున్న ఈ రోజుల్లో ఓపిగ్గా నవలంతా చదివి ప్రేమించడం పాత చాదస్తంలా  వున్నా, ఫ్రెంచి నవల రాసిన నికోలస్ బరో కథాకాలాన్ని ఈ  నెట్ యుగంలో -  2012 లోనే పారిస్ నేపధ్యంగా ఏర్పాటు చేశాడు. నవల పాపులరైంది. పాత అభిరుచుల పట్ల క్రేజ్ ఇంకా తగ్గలేదనీ, తగ్గబోదనీ  తెలియజేయడం ఇలా రాసే ఉద్దేశం కావొచ్చు. ఇది కనెక్ట్ అయింది. 

ఎవరెలా చేశారు

       ‘నేనొక్కడినే’, ‘దోచేయ్’ లలో నటించిన కృతీ సానన్ హిందీలో పాపులరవుతోంది. స్లీపర్ హిట్ గా నిల్చిన ‘బీబీ’ లో ఆమెది హీరోల పక్కన డాన్సులేసే రొటీన్ గ్లామర్ డాల్ పాత్ర కాదు, ప్రధాన పాత్ర. ఈ పాత్రలో బరేలీ గాళ్ గా జీన్సు కుర్తాల ఆహార్యంతో అతి సాధారణంగా వుంటుంది, కానీ మానసికంగా బలమైన దృక్పథంతో  వుంటుంది. తన మాటే నెగ్గాలని ఎవర్నీ హర్ట్ చెయ్యదు, పేరెంట్స్ ని కూడా ఇబ్బంది పెట్టదు. పరిమితంగా తాగుడూ తిండి విషయాల్లో  తండ్రి కూడా అభ్యంతర పెట్టడు. తండ్రినే సిగరెట్ అడుగుతుంది. ఒక్కతే  కూతురని మూస ఫార్ములా సినిమాల్లోలాగా అలరల్లరి చెయ్యదు. ఇలాటి పాత్ర అందర్నీ నవ్వించాలనీ, చిలిపి పనులు చేయాలనీ  మూస ఫార్ములా రూలుండే పాత్రచిత్రణ కాదు. ‘మిలి’ లో జయబాధురి ఒకటే అల్లరల్లరి చేస్తుంది. అందర్నీ నవ్విస్తూ ఆడిస్తూ పాడిస్తూ ఓవర్ గా తిరుగుతుంది. ‘మైనే కహా ఫూలోసే’  అని పూల చెట్లతో పాట కూడా వేసుకుంటుంది. కృతీ సానన్ పాత్ర నేటి తరహా మధ్యతరగతి యువతుల భావాలని ప్రతిబింబించే, నియంత్రించే, ఆకాశానికి నిచ్చెనలెయ్యని, కోరికలే గుర్రాలు కాని, వ్యసనాల్ని దుర్య్వసనాలుగా చేసుకోని, ఒక సెన్సిబుల్ పట్టణ ప్రాంతపు హాస్య పాత్ర. 

          రోమాంటిక్ కామెడీలు జానర్ మర్యాదతో వుంటే పాత్రలెంత డైనమిక్ గా వుంటాయంటే – రొటీన్ అపార్థాలుండవు, రొటీన్ విడిపోవడాలుండవు, రొటీన్ మానసిక సంఘర్షణలూ, ప్రేమల్లో ఫీల్ కోసం ప్రయత్నాలూ, గజిబిజి పాత్రచిత్రణలూ – నస అంతా వుండదు. నిజానికివన్నీ రోమాంటిక్ డ్రామాల కుండాల్సిన లక్షణాలు.   తెలీక రోమాంటిక్ కామెడీల్లోఇరికించేసి జానర్ మర్యాదని దెబ్బ తీస్తూంటారు. సినిమాలంత అడ్డగోలు కళ మరొకటి కన్పించదు. గుడ్డెద్దు చేలో పడ్డట్టు ఎవరిష్టం వచ్చినట్టు  వాళ్ళు చేసుకుంటూ పోయే స్వేచ్ఛ వున్నా  ‘ఖళ!’ ఇదొక్కటే (ఈ శతాబ్దంలో తెలుగులో జానర్ మర్యాదని దెబ్బ తీయని ఒకే ఒక్క రోమాంటిక్ కామెడీ  ‘అమీతుమీ’. మిగిలినవన్నీ  రోమాంటిక్ కామెడీలని పొరబడి తీసిన సోకాల్డ్ రోమాంటిక్ డ్రామాలే). 

          రోమాంటిక్ కామెడీల్లో ప్రేమలకోసం పోటాపోటీలుంటాయి. ఎత్తుకు పై ఎత్తులుం
టాయి, చేతగాక ఏడ్పు లుండవు. రోమాంటిక్ కామెడీలు జీవితంలో గెలవడం గురించి  చెప్తాయి. అందుకే పాశ్చాత్య దేశాల్లో సైకాలజీ స్టూడెంట్స్ కి ఎన్నో హాలీవుడ్ రోమాంటిక్ కామెడీలు పాఠ్యాంశాలుగా వున్నాయి. రోమాంటిక్ కామెడీలు ఆరోగ్యకర మానసిక స్థితికి సూచికలుగా వుంటాయి.  ప్రేమికులిద్దరూ ఒకరు ఎక్కువా ఇంకొకరు తక్కువా అన్నట్టు వుండరు. సమ వుజ్జీలుగా వుంటారు. పరస్పరం ఐయాం ఓకే – యూఆర్ ఓకే అన్న సమానస్థాయి ఆరోగ్యకర ‘అడల్ట్’ మెంటాలిటీతో వుంటారు. ఐయాం ఓకే - యూఆర్ నాట్ ఓకే అన్న  ఒకరు పెత్తనం చెలాయించే ‘పేరెంట్’ మెంటాలిటీతో వుండరు.  అలాగే యూఆర్ ఓకే – అయాం నాట్ ఓకే అన్న ఆత్మవిశ్వాసం లేని ‘చైల్డ్’ మెంటాలిటీతో అసలుండరు. 

          రోమాంటిక్ కామెడీల్లో  అసలు ప్రేమల గురించి కథ నడపకుండా, ప్రేమల కోసం ప్రయత్నాల గురించి, ఎత్తుగడల గురించీ  వీలైనంత హాస్యంగా కథ నడపడం వుంటుంది. ఎత్తుగడలు ప్రేమికుల మధ్య వుండవచ్చు, లేదా ప్రేమికులిద్దరూ కలిసి ఇతర పాత్రలతో  తలపడొచ్చు. రోమాంటిక్ కామెడీల్లో యాక్టివ్ పాత్రలే వుంటాయి. చిట్ట చివర్లో - చిట్ట చివర్లో మాత్రమే – చిట్ట చివర్లో మాత్రమే – ఈ యాక్టివ్ పాత్రలు కాస్త ఫీలవడం, డ్రామా పండించడం  వుంటాయి, అంతే. దీంతో అపార్థాలు, విడిపోవడాలు, మానసిక సంఘర్షణలూ, ప్రేమ ఫీలింగులు,  బలహీన పాత్రచిత్రణలూ, ఏడ్పులు, ప్రేక్షకుల కళ్ళల్లో గిరగిరా కన్నీళ్ళూ  అంతా  కొట్టుకుపోయి – మళ్ళీ కొత్తగా నీరొచ్చిన హుసేన్ సాగర్ లా చైతన్యంగా వుంటాయి రోమాంటిక్ కామెడీలు. హృషికేష్ ముఖర్జీ, బాసు భట్టాచార్య, జంధ్యాల, ఈవీవీ సత్యనారాయణ, ఇటీవల మోహనకృష్ణ ఇంద్రగంటి ఇలాగే  తీశారు జానర్ మర్యాద చెడకుండా. 

          ఈ కోవలో కృతి పోషించిన బిట్టీ పాత్ర లక్ష్య సాధనకి  - ఇంకా జానర్ ప్రకారం -  హాస్య
రస పోషణకీ అడ్డుపడే ఎలాటి ఫీలింగ్స్, బరువైన సన్నివేశాలకీ  తావివ్వదు. ప్రేమలో పడి ఫీలవుతూ, బాధపడుతూ, విరహగీతాలు పాడుతూ కూర్చుంటే, రోమాంటిక్ కామెడీలో ఫన్నీ ఎత్తుగడలతో ప్రేమ అనే లక్ష్యాన్ని సాధించడం కుదరదు. ఒక ఎత్తుగడ ఫెయిలయితే ఇంకేం చేయాలా అని ఫన్నీ గా ఆలోచించి అది చేసేస్తుంది. 

      మధ్యతరగతి తల్లి పాత్రలో సీమా పహ్వా ఒక ప్రత్యేకాకర్షణ. తన హాస్య పాత్రని కన్న బిడ్డలా ముద్దు చేసుకుంటూ పోషించింది. చాలా స్వీట్ ఛార్మ్ వున్న లేడీ. ఇంటికెవరైనా కుర్రాడొస్తే ముందు పెళ్లయిందా అనడుగుతుంది. అయిందంటే వెంటనే వెళ్లిపొమ్మంటుంది. కాలేదంటే కూర్చో బెట్టి షర్బత్ ఇచ్చి కబుర్లాడుతుంది, కూతురికి ఏ కోణంలో  సరిపోతాడా అని.

          తండ్రి పాత్రలో పంకజ్ త్రిపాఠీ తిరుగుతున్న ఫ్యానుతో మాట్లాడి కూతురి పెళ్లి బెంగ తీర్చుకుంటూ వుంటాడు. హీరో ఫ్రెండ్ పాత్రలో రోహిత్ చౌదరి ఇంకో మంచి హాస్యపాత్ర. ఇక సామాన్యంగా కన్పించే  హీరో పాత్రలో ఆయుష్మాన్ ఖురానా టాలెంటెడ్ నటుడు. ఒక ప్రేమకి పెళ్ళయిపోయి, రెండో ప్రేమ ఇలా వచ్చీ తనదిగా చెప్పుకోలేని ఇరకాటాన్ని డీసెంట్ గా పోషించాడు. పెళ్ళయిపోయిన ప్రేయసిని గుర్తు చేసుకుంటూ అంతటి నవల రాసినా, ఈ అయిదేళ్ళల్లో చదివి ఫిదా అయిపోయింది హీరోయిన్ ఒక్కతే. మిగిలిన కాపీలన్నీ చాట్ బళ్ల దగ్గర పొట్లాలు చుట్టడానికీ, ఇళ్ళల్లో ఆడవాళ్ళు రద్దీలో విసిరి పారెయ్యడానికీ పనికొచ్చాయి.  తన ప్రేమ కథ అంత చెత్తగా వుందన్న మాట. ఇప్పుడు హీరోయిన్ తో విద్రోహి గాడు తన ఫ్రెష్ ప్రేమని కూడా కొల్లగొట్టేయకుండా పడే పాట్లు అన్నీఇన్నీ కావు. పిరికి విద్రోహిని గల్లీ గూండాలాగా ట్రైనింగ్ ఇచ్చి తయారు చేసి, అతడి మీద హీరోయిన్ ప్రేమని చెడగొట్టించే ప్రయత్నాలు చేత్సే, ఆవి తన మెడకే చుట్టుకుని, విద్రోహిగాడు  నిజంగానే విద్రోహిగా మారిపోయే ప్రమాదం ఏర్పడుతుంది. తట్టుకోలేక తన్నుకు చస్తాడు. 

       ఐతే ఆయుష్మాన్ ది కుట్రలు చేసే యాంటీ హీరోగా మారిపోయే పాత్ర. పిరికి రాజ్ కుమార్ రావ్ జాలీగా హీరోయిన్ ని ప్రేమలో పడేసుకుని హీరోగా మారిపోయే పాత్రగా కొనసాగుతుంది. కథ ఎలా ముగుస్తుందో అంతుపట్టకుండా వుంటుంది. ఈ సస్పెన్స్ కాస్తా చివర ఆయుష్మాన్ మీద శాడ్ సాంగ్ పెట్టి, ఫీల్ కల్గించడంతో చెడిపోయి, హీరోయిన్ ఇతడికే  దక్కుతుందని స్పష్టమైపోతుంది. ఇతడి మీద శాడ్ సాంగ్ బదులు, రాజ్ కుమార్ మీద హీరోయిన్ తో రోమాంటిక్ సాంగ్ వుండి వుంటే,  అతడి విజయయాత్రకి పెప్ వచ్చి, సస్పెన్స్ మరింత పెరిగేది- ముగింపు తెలిసిపోకుండా. 

         అసలు రాజ్ కుమార్ రావ్ దే కామెడీ అంతా. పిరికి వాడైన తనకి గూండాలాగా ట్రైనింగ్ ఇప్పించిన హీరో ముందు నంగినంగి గా పిల్లిలా మాట్లాడి, హీరోయిన్ దగ్గరికి వెళ్ళే సరికి మాంచి  బేస్ వాయిస్ తో పులిలా మాట్లాడే డబుల్ యాక్షన్ కామెడీ ఆయువుపట్టు సినిమాకి. నిజానికి అతడి ఫేసుకి ఏ అమ్మాయీ ప్రేమలో పడదు – మొహం చూసి అమ్మాయిలు పెళ్లి చేసుకుంటే ఈ దేశంలో సగం మంది కుర్రాళ్ళు సన్నాసులుగా మిలిపోతారని అంటాడు - బాగా ధైర్యవంతుడిగా గ్లామర్ పెరిగాక. హీరోయిన్ తండ్రి దగ్గరికి రిచ్ మాన్ లా వచ్చి- నేనెంత  రిచ్ అంటే,  ధన్తేరాస్ కి మీ స్వీట్ షాపు కొనేసి మీకే గిఫ్టుగా ఇచ్చేంతగా – అని కోతలు కోస్తాడు. తను రచయిత అనుకుని ప్రేమిస్తున్న హీరోయిన్ని హీరో కోసం దూరం చేయడానికి గూండాలా షాకింగ్ దృశ్యాలు చూపిస్తాడామెకి. ట్రాఫిక్ లో అడ్డంగా బైక్ ఆపేసి, పాన్ షాపు దగ్గర దర్జాగా సిగరెట్ కాలుస్తూ - గోలెడుతున్న వాహనదారుల్ని గూండాగిరీతో - అరేవో - అనే ఒక్క గంభీరమైన డైలాగుతో అవాక్కయ్యేలా చేసే సీను  -  ఇవన్నీ, ఇలాటి వింకెన్నో సిట్యుయేషన్స్ హైలైట్ గా వుంటాయి.  నవల్లో అంత శృంగార రసం ఒలకబోసి,  ఇలా గంభీరరసం పలికిస్తున్నావేంటని  హీరోయిన్ ఒకటే ఆందోళన. 

          దర్శకురాలు అశ్వినీ అయ్యర్ తివారీ ‘దంగల్’  దర్శకుడు నీతేష్ తివారీ భార్య. మొదటిసారిగా 2012 లో ‘వాట్స్ ఫర్ బ్రేక్ ఫాస్ట్’ అని తీసిన షార్ట్ ఫిలిం కి దాదా సాహెబ్ ఫాల్కే అవార్డు వచ్చింది. తర్వాత ‘నిల్ బటే సన్నాటా’ (సున్నాని సున్నాతో భాగిస్తే సున్నా) అనే హిట్ మూవీ తీశారు. దీన్నే తమిళంలో అమలా పౌల్ – సముద్రకని లతో  ‘అమ్మా కణుక్కు’ గా ధనుష్ నిర్మాతగా రీమేక్ చేశారు. ప్రస్తుత కామెడీకి నీతేష్ తివారీ రచన చేశారు మరో ఇద్దరితో కలిసి. టైటిల్ లాగే తన దర్శకత్వం బర్ఫీ తిన్నంత స్వీట్ గా వుంది. మధ్యతరగతి మందహాసాన్ని మనోహరంగా తెరకెక్కించారు.

           ‘జిగార్తండా’ ఫేమ్ గవెమిక్ యూ ఆరే ఛాయాగ్రహణంలో యూపీలోని బరేలీ పట్టణం చాలా కనువిందుగా  దృశ్యం కట్టింది. తనిష్క్ బాగ్చీ సహా ఇంకో ముగ్గురు సంగీతదర్శకుల పాటలు ఫర్వాలేదు. హాస్యంగా జావేద్ అఖ్తర్ వాయిసోవర్ అప్పుడప్పుడు వస్తూ కథకి ఇంకింత కిక్ నిస్తూంటుంది. 

చివరికేమిటి 

     జానర్ మర్యాద! జానర్ మర్యాదో రక్షితి రక్షితః - అంతే. జానర్ మర్యాద తప్ప ప్రేక్షకుల నాడిని ఇంకేదీ పట్టేసుకోదు. ఇడ్లీ ఇడ్లీ లాగే వుండాలిగానీ, సగం తిన్నాక పిండిలా వుండకూడదు. ఇది కుకింగ్ మర్యాద.  సినిమా కథలకి వాటి జానర్ మర్యాద ఎందుకు వుండకుండా పోతోందంటే, కుకింగ్ తెలీని కింగులు గరిటెలూ కత్తిపీటలూ పట్టుకు తిరగడంవల్ల. ఇంటి దగ్గర కూరేదో దాని జానర్ మర్యాదతో కుకింగ్ చేయలేదని విసిరి కొట్టే తామే, సినిమాల్ని అజానరీయంగా కుకింగ్ చేసి, అనాగరికంగా తీసి ప్రేక్షకుల మెప్పు పొందగలమనుకోవడం వల్ల.

          ఈ పరిస్థితుల్లో  ‘బరేలీకీ బర్ఫీ’ రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్ లో ఏం నేర్పుతుందో పైన తెలుసుకున్నాం. ఇక స్క్రీన్ ప్లే సంగతుల విషయానికొస్తే, విద్యుత్ శాఖలో ఉద్యోగినిగా హీరోయిన్ పాత్ర, ఆమె స్వభావం, పెళ్లి సమస్యా పరిచయమయ్యాక, ఆమె నవల చదివి రచయితతో ప్రేమలో పడి హీరోని కలుసుకునే ఘట్టంతో ప్లాట్ పాయింట్ వన్  వస్తుంది. ఇక్కడామె తన లక్ష్య సాధన కోసం రచయితతో కలపమని హీరోని కోరుతుంది. 

          ఇక్కడొక తేడా వుంది. సమస్య హీరోయిన్ ది, ప్రధాన పాత్ర తనూ, సమస్యని సాధించుకునే లక్ష్యం ప్రత్యక్షంగా తనకే వుండాలి, ఇలా కాకుండా ఇంకో పాత్రకి అప్పజేప్పేస్తే ప్రధాన పాత్రగా తనేమైపోవాలి? 

          ‘మనుషులు మారాలి’ లో ఫ్యాక్టరీ యాజమాన్యంతో లక్ష్యం కోసం పోరాడే శోభన్ బాబు ప్రధాన పాత్ర సగంలో చనిపోతుంది. అప్పుడిది హేండాఫ్ పాత్రయింది. అంటే, కథలో తన లక్ష్య సాధన దిశగా ఓ మజిలీ చేరుకుని, మరో పాత్రకి బాధ్యతని అప్పగిస్తూ నిష్క్రమించడమన్న మాట. శోభన్ పాత్ర చనిపోయాక భార్య పాత్రలో శారద ఆ లక్ష్యాన్ని అందిపుచ్చుకుని పోరాడుతుంది. 

          ఇలా ‘బర్ఫీ’ లో హీరోయిన్ ది కూడా హేండాఫ్ పాత్రయింది. ఆమె కథ నడిపిస్తే ఈ కథ రాణించదు. ఆమే వెళ్లి నవల రాశాడనుకుంటున్న సెకెండ్  హీరోని కలుసుకుంటే అప్పుడే కథ ముగిసిపోతుంది, అతను కాదని తెలిసి. ఇందులో కథెక్కడుంది? హేండాఫ్ పాత్రగా మారితేనే హీరో ఉనికిలో కొచ్చి, అతడి టక్కుటమరాలతో నాటకీయతా, కథా, కామెడీ అన్నీ పుట్టుకొస్తాయి. 

          ఇక్కడ ఇంకో గమ్మత్తేమిటంటే, ‘బ్లడ్ సింపుల్’ లాంటి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ట్విస్టు ఏర్పడడం. హీరోయిన్ నవల అచ్చేసిన హీరో దగ్గరికి వచ్చింది. నవల రాసిన వాణ్ణి కలపమంది. హీరో కలపడు.  ఎందుకంటే, నవల తనే రాసి వాడి పేర అచ్చేశాడు ఖర్మ కొద్దీ. ‘బ్లడ్ సింపుల్’ లో మార్టీ, విస్సర్ ని కలుసుకుని తనభార్యనీ, ఆమె ప్రియుణ్ణీ చంపమన్నాడు. విస్సర్ చంపడు. వాళ్ళని చంపితే ఏమొస్తుంది, మార్టీనే చంపితే చాలు. మార్టీ వల్ల ఏర్పడిన ఈ ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లోంచి  విస్సర్ తనదైన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని లాగాడు. పైకి వాళ్ళని చంపుతానని చెప్పి, మార్టీ నే చంపే రహస్య ఎజెండాతో వెళ్ళాడు.

         ఇలాగే  ‘బర్ఫీ’ లో హీరోయిన్ వల్ల ఏర్పడిన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లోంచి హీరో తనదైన ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ని లాగాడు. సెకండ్ హీరోని నేరుగా హీరోయిన్ తో కలపకుండా, ఆమె మనసు విరిచేసే టాస్క్ సెకెండ్ హీరోకి  ఇస్తూ, సీక్రెట్ ఎజెండా పెట్టుకుని ముందుకు కొనసాగాడు. కాకపోతే ఇది ముందే మనకి తెలుస్తుంది, విస్సర్ మనకి తెలియనివ్వడు. 

          ఇలా  హేండాఫ్ పాత్ర అయిన హీరోయిన్  నుంచి కథని తను తీసుకుని, వర్కింగ్ కథా నాయకుడయ్యాడు హీరో. రానురానూ ఈ వర్కింగ్ హీరో యాంటీ హీరోగా మారిపోతాడు. ఇది క్యారక్టర్ గ్రోత్. 

          ప్లాట్ పాయింట్ వన్ తర్వాత ప్రారంభమయ్యే మిడిల్ లో అతడి యాక్షన్ ప్లాన్ ఇలా వుంటుంది : మొదట విద్రోహి అడ్రసు, ఫోన్ నెంబరు, ఈమెయిల్ ఐడీ, సోషల్ మీడియాలో సొల్లు రాయడం  ఏవీ లేవని బుకాయించి, లెటర్స్ రాయడం ఒక్కటే మార్గమని - తను మెసెంజర్ లా వుంటాననీ  ఆమెతో అంటాడు. ఆమె రాసే ఉత్తరాలు తీసుకుని, తనే విద్రోహి పేర అందమైన కవిత్వంతో జవాబులు రాసి అందిస్తూంటాడు. చీర కట్టి దిగిన ఆమె ఫోటో ఒకటి అడిగి తీసుకుని, ముందు పెట్టుకుని వర్ణనలు రాస్తాడు. 

          ఇదంతా ఈమెకి బోరు కొట్టి అతణ్ణి కలిపి తీరాల్సిందే నని పట్టుబడుతుంది. అప్పుడు  రెండో సీక్వెన్స్ మొదలవుతుంది. ఫ్రెండ్ తో కలిసి విద్రోహి ఇంటికి వెళ్తే,  సిటీలో హై - ఫై జాబ్ చేస్తున్నాడని మదర్ అంటుంది. ఒక చిన్న టీవీ, ఒక ఫ్యానూ హై - ఫై జాబ్ చేస్తూ పంపినవే నని గర్వంగా  చూపిస్తుంది. కంపెనీ అడ్రసు అడిగితే  విజిటింగ్ కార్డు చూపించి చటుక్కున దాచేసుకుంటుంది. ఆ కంపెనీకి వెళ్తే హై - ఫై జాబ్ చెస్తూన్న విద్రోహి వుండడు. ఇంకా వెతికి
తే చీరల షోరూంలో వుంటాడు.

      ఇదంతా ఫస్టాఫ్ కథ. ఇక సెకండాఫ్ మిడిల్ టూలో విద్రోహిని బ్లాక్ మెయిల్ చేస్తాడు. తనకి సహకరించకపోతే జాబ్ సంగతి మదర్ కి చెప్పేస్తానని బెదిరించి, అమాయక ప్రాణిని గల్లీగూండాలాగా తయారు చేసి హీరోయిన్  మీదికి ఎగదోస్తాడు. ఇదొక సీక్వెన్స్. తర్వాతి సీక్వెన్స్ లో అటు హీరోయిన్ తో, ఇటు వర్కింగ్ హీరోతో నలిగిపోయి ఇక తిరగబడతాడు విద్రోహి. గుట్టు విప్పేస్తానని వర్కింగ్ హీరోనే బ్లాక్ మెయిల్ చేసి తనని ప్రేమిస్తున్న హీరోయిన్ ని సెట్ చేసుకుని సవాలు విసురుతాడు. ఇదంతా మిడిల్ విభాగం బిజినెస్ ప్రకారం వర్కింగ్ హీరోగా వున్న హీరోకి ప్రత్యర్ధితో సహజంగా జరిగే – జరిగి తీరాల్సిన యాక్షన్ రియాక్షన్ ల ఇంటర్ ప్లేనే (సంఘర్షణ). మిడిల్ వన్ లో హీరోయిన్ తో ప్లే, మిడిల్ టూ లో విద్రోహితో ప్లే. 

          ఇలా యాంటీ హీరోగా మారిన వర్కింగ్ హీరోకి చివరికేం జరగాలో అదే జరుగుతుంది. ఓడిపోతాడు. అప్పుడు హీరోగా మారిన  సపోర్టింగ్ క్యారక్టర్ విద్రోహి ఏం నిర్ణయం తీసుకుని సమస్యని కొలిక్కి తెచ్చాడనేది ఎండ్ విభాగం. కథల్లో గేమ్ ప్రారంభించే యాంటీ  హీరో చేతుల్లో ముగింపు  వుండదు. ఇంకో పాత్ర చేతిలోనో, చట్టం చేతుల్లోనో వుంటుంది. అలా వర్కింగ్ హీరో అయినప్పటికీ యాంటీ హీరోగా మారడం వల్ల ముగింపు అతడి చేతిలో లేకుండా పోయింది. ఇక్కడ హీరో చివరికి పాసివ్ అయ్యాడని కన్ఫ్యూజవకూడదు. ఇతను హీరోయే (ప్రధాన పాత్రే)  కాదనీ, కేవలం వర్కింగ్ హీరోయేననీ, అందులోనూ యాంటీ హీరోగా మారేడనీ గుర్తిస్తే కన్ఫ్యూజనుండదు. 

          ప్రధాన పాత్ర (హీరోయిన్) హేండాఫ్ పాత్రగా మారి,  తన లక్ష్యాన్ని వర్కింగ్ హీరోకి అప్పగిస్తే,  ఆ వర్కింగ్ హీరో మానిప్యులేట్ చేస్తూ యాంటీ హీరోగా మారిపోయి, లక్ష్యాన్ని దెబ్బతీసే కథలు తక్కువ వుంటాయి. ఇలాటి  అరుదైన పాత్రచిత్రణని పట్టుకోవడంతో ఈ రోమాంటిక్ కామెడీ మోస్టు డైనమిక్ గా తయారయ్యింది.

-సికిందర్
cinemabazaar.in

         

 

505 : రివ్యూ

రచన -  ద‌ర్శ‌క‌త్వం: పూరీ జ‌గ‌న్నాథ్‌

తారాగణం :  నంద‌మూరి బాల‌కృష్ణ‌, శ్రియాశ‌ర‌న్‌, ముస్కాన్‌, కైరా ద‌త్‌, పృథ్వీరాజ్‌, క‌బీర్ బేడీ, విక్ర‌మ్ జీత్‌, అలీ త‌దిత‌రులు
సంగీతం : అనూప్ రూబెన్స్‌, ఛాయాగ్రహణం  ముఖేష్‌. జి
బ్యాన‌ర్ : భ‌వ్య క్రియేష‌న్స్‌, నిర్మాత : వి.ఆనంద ప్ర‌సాద్‌
విడుదల : సెప్టెంబర్ 1, 2017
***
          బాలకృష్ణ @ 101 వ సినిమా, పూరీజగన్నాథ్ @  4 వరస ఫ్లాపులూ కలిసి  ‘పైసా వసూల్’ అనే మేన్షన్ హౌస్ మేనియా క్రియేట్ చేయబూనుకున్నారు. రోష పౌరుషాలతో సింహా, లెజెండ్, శాతకర్ణిలతో  సీరియస్ బాలకృష్ణనే చూస్తూ వచ్చిన ప్రేక్షకులకి, అభిమానులకి,  ఈ సారి ‘బుడ్డా హోగా తేరా బాప్’ బాలయ్యగా చూపించాలనుకుని పూరీ జగన్నాథ్ అలవాటుగా తన బ్యాంకాక్  బీచి కథల సంపుటిని ఆశ్రయించారు. బాలయ్య చేత ‘నాకు మేన్షన్ హౌస్ తప్ప ఏమీ తెలీదు’ అని బ్రహ్మాండంగా అన్పించారు. బాక్సాఫీసు మేనియా సృష్టించడానికి బాలయ్యని తేడాసింగ్ గా చూపించారు. మరి తను ఎంత తేడాగల విషయం అందించారు పూరీ? విషయం లేకుండా బాలయ్య మాత్రమే తేడాగా వుంటే సరిపోతుందా? ఒకసారి చూద్దాం...

కథ 

        పోర్చుగల్ లో వుండే బాబ్ మార్లే అనే మాఫియా, తన తమ్ముణ్ణి ఇండియన్ పోలీసులు చంపారని ఇండియాలో పోలీసుల్ని చంపించడం మొదలెడతాడు. ఇతణ్ణి పట్టుకోవడానికి ఇండియన్ గూఢచార సంస్థ ‘రా’ కి రాజకీయాలు అడ్డుపడుతూంటాయి. అందుకని చట్టానికి వెలుపల కిరాయి నేరస్థుల చేత బాబ్ మార్లేని చంపించాలని  నిర్ణయిస్తాడు  ‘రా’ చీఫ్ (కబీర్ బేడీ).

          తేడా సింగ్ (బాలకృష్ణ)  అనే రఫ్ క్యారక్టర్ కి  నిహారిక (ముస్కాన్) అనే అమ్మాయి నచ్చి ఆమె వెంట పడుతూంటాడు. ఆమె పోర్చుగల్ లో కన్పించకుండా పోయిన తన అక్క సారిక గురించి ప్రయత్నాలు చేస్తూంటుంది. ఆమెకో తల్లి కూడా వుంటుంది. ఆమెని కూడా చంపడానికి బాబ్ మార్లో ప్రయత్నిస్తూంటాడు. తేడా సింగ్ కాపాడుతూంటాడు. ఒకపోలీస్ ఆఫీసర్ (కైరా దత్) తేడా సింగ్ ని ట్రాక్ చేస్తూంటుంది. బాబ్ మార్లే ని అంతం చేయడానికి ఇతనే కరెక్ట్ అని ‘రా’ చీఫ్ కి చెప్పి, తేడా సింగ్ ని లోకల్ మార్లే గ్యాంగులో కోవర్టుగా చేరేలా చేస్తుంది. ఇంతలో తన అక్కని చంపింది తేడా సింగేనని హారికకి తెలిసి అతణ్ణి షూట్ చేస్తుంది. తేడా సింగ్ పోలీస్ కస్టడీలోకి వెళ్ళిపోతాడు సారిక హత్యానేరం మీద పడి.  అప్పుడసలేం జరిగిందో గతం చెప్పుకొస్తాడు తేడా సింగ్.

          సారిక ఎవరు? పోర్చుగల్ కి ఎందుకెళ్ళింది? అక్కడెలా చనిపోయింది?  పోర్చుగల్ లో తేడా సింగ్ తో ఆమెకి సంబంధమేమిటి? మధ్యలో బాబ్ మార్లే ఎలా వచ్చాడు? ...మొదలైన సందేహాలకి సమాధానం కోసం సెకండాఫ్ చూడాలి.

ఎలావుంది కథ?

         అదే పూరీ మార్కు బ్యాంకాక్ బీచి కథ. అవే మాఫియా పాత్రలు, అదే కోవర్టు హీరో, మాఫియాలతో ప్రమాదంలో పడే అదే హీరోయిన్ వగైరా. ఆయనకి  ఇలాటి అవాస్తవిక మాఫియా కథలు తప్ప ఇంకోటి సాధ్యం కాదేమో. కథలో పాయింటు కాని  దేశభక్తి డైలాగులు కొన్ని రాస్తే తేడాగల కథ అయిపోతుందేమో? కథే లేకుండా స్టార్లతో సినిమాలు తీసే అదృష్టం తనకే దక్కింది. ముంబాయిలో మాఫియాల పని ఎప్పుడో అయిపోయిందని హిందీ దర్శకులు యూపీ, బీహార్ ల మీద పడి అక్కడి ముఠాల కథలు తీస్తున్నారు. పూరీ ఇంకా మాఫియాల దగ్గరే వున్నారు. ఇంకా వుంటారు, ఇలాగే  వుండిపోతారు. 

ఎవరెలా చేశారు

      తేడా సింగ్ గా బాలకృష్ణ చాలా జోష్ తో నటించారు. వయసుని  మర్చిపోయి వూగిపోయారు. తెరని  ఎక్కడికక్కడ చించేశారు. సీరియస్ గా వుంటూనే తెగ కామెడీ చేశారు. ఎడా పెడా డైలాగులు కొట్టి, ఫన్నీగా ఫేసు పెట్టి  ఘోల్లున నవ్వించారు. పాటలతో హుషారెక్కించారు, పోరాటాలతో ఉర్రూతలూగించారు. తన ఈ హంగామా అంతా  చూసి యంగ్ హీరోలు పారిపోయేలా చేశారు. తన ఫ్యాన్స్ కీ, మాస్ కీ కడుపు నిండా విందు భోజనం పెట్టారు – ‘పది మందికి పెట్టినా, నల్గురిని కొట్టినా నేనే’  డైలాగుతో కలుపుకుని. 

            అయితే పాత్ర, దానికి తగ్గ యాక్షన్ వుంటే సరిపోతుందా? కథ? కథ సంగతేమిటి? కథ లేకపోతే  పాత్రతో మాన్షన్ హౌస్ కిక్కు వస్తుందా?  పూరీ మార్కు ఈడియాటిక్ హీరో పాత్ర తనకి నచ్చి వుండొచ్చు. కానీ ఇతర దర్శకుల సినిమాల్లో నటించడం వేరు, పూరీ సినిమాలో నటించడం వేరు. పూరీ సినిమాలకి మహిళా ప్రేక్షకులు వుండరు. అలాటిది మహిళాలోకం మద్దతుగల తను బాలయ్య పూరీ సినిమాలో నటించడం రిస్కే అయినప్పుడు – దాంట్లో కాస్త కథ వుండేలా చూసుకుని, అది హోమ్లీగా వుండేట్టు జాగ్రత్తపడి వుండాల్సింది. పూరీ దర్శకత్వంలో అమితాబ్ బచ్చన్ నటించిన ‘బుడ్డా హోగా తేరా బాప్’ నయం. అందులో కథ వుంది, హోమ్లీగా వుంది. హిట్టయింది. ఇప్పుడు పూరీతో బాలయ్య ఫ్యాన్స్ కీ, మాస్ కీ ఎంత కడుపు నిండినా,  చివరికి వాళ్ళు కూడా వెలితి ఫీలవక తప్పదు. 

          ఇతర నటీనటుల విషయాని కొస్తే శ్రియ సహా ముస్కాన్, కైరా దత్, కబీర్ బేడీ, విక్రం జిత్ వగైరా యంత్రికంగానే కన్పిస్తారు. ఈ ఫార్ములా నటనలు చూసి  చూసి వున్నవే. అలీ రెండు సీన్లలో ఎందుకున్నాడో తెలీదు. కాస్సేపు కన్పించే విలన్ లాయర్ గా పృథ్వీది  సీరియస్ పాత్ర. 

          అనూప్ సంగీతంలో గోలిసోడా, జీవిత చక్రం రీమిక్స్ పాట, మామా యేక్ పెగ్ లావో, పద మరీ పాటలు నాల్గూ బావున్నా,  కథే లేని విపరీత యాక్షన్ గందరగోళంలో గల్లంతైపోయాయి. కొన్ని చోట్ల అనూప్ బ్యాక్ గ్రౌండ్ స్కోరు బావుంది. ముఖేష్ ఛా యాగ్రహణం మరీ అద్భుతంగా ఏమీ లేదు. గత పూరీ ‘రోగ్’  లో వున్న క్వాలిటీ లేదు. పోర్చుగల్ లో తీసిన ఛేజింగ్ ఎపిసోడ్ బావుంది. 

చివరికేమిటి 

      పూరీ తను మారకుండా స్టార్స్ ని ఎంత తేడాగా చూపించీ ప్రయోజనంలేదు. తేడా గల పూరీ వుంటే స్టార్లు తేడాగానూ నటించనవసరం లేదు. అవే మాఫియా కథల్ని తేడా లేకుండా అదే టెంప్లెట్  స్క్రీన్ ప్లేతో అలాగే  చూపించే అలసత్వం తనకిక ఎంత మాత్రమూ తగదు. అడ్డగోలు పాత్ర చిత్రణల్ని యాక్షన్ హంగామాతో కప్పిపుచ్చలేరు. తేడా సింగ్ ‘రా’ ఏజెంట్ అయినప్పుడు టాక్సీ డ్రైవరుగా పోర్చుగల్ లో వుంటూ ఏం చేస్తున్నట్టు? మాఫియాని ఎక్స్ పోజ్ చేయడానికి వచ్చేజర్నలిస్టు సారిక పాత్రకి వున్న లక్ష్యం తేడా సింగ్ కి ఎందుకు లేదు? జర్నలిస్టు ఏదో వీడియో తీస్తూ దొరికిపోవడం, ఆమెని  చంపడానికి విలన్లు వెంట పడ్డం పూరీ ఇంకా కొత్త అనుకుంటున్నారా ప్రేక్షకులకి? తేడా సింగ్ ని ప్రేమించిన జర్నలిస్టు సారిక, తేడా సింగ్ ని కాపాడుతూ తను చచ్చి పోతే, తేడా సింగ్ అలియాస్ బాలా,  ఆమె చెల్లెలికి లైనేస్తూ వెంట పడ్డం కరెక్టేనా? పైగా ఇదంతా కూడా ఫ్లాష్ బ్యాకులతో అర్ధంజేసుకోవడానికి కష్టంగా లేదా? కథే లేనప్పుడు తడవకో ఫ్లాష్ బ్యాకుతో గందరగోళం చేయడమెందుకు? ఏం చేసినా అది తన రొటీన్ టెంప్లెట్టేగా?

          మొత్తం సినిమాలో మెచ్చుతునక అనుకోవాల్సింది ఒకే ఒక్కటి. క్లయిమాక్స్ ఫైట్ లేకుండా, అదంతా ముందే ముగిసిపోయి విలన్ చచ్చిపోయాడని ఫ్లాష్ బ్యాక్ గా చూపించడం. దీంతో హీరో - విలన్ కొట్టుకునే రొటీన్ ముగింపు బాధ తప్పింది. ఇలాటి చమత్కారాలు  చేయవచ్చు పూరీ. కానీ ఎంత సేపూ మాఫియా సినిమాలతో కాదు.

-సికిందర్
cinemabazaar.in
         
            

         

504 : డార్క్ మూవీస్ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు - 14

     సీన్ అంటే బిగినింగ్ - మిడిల్ - ఎండ్ అని తెలిసిందే. కథంటే బిగినింగ్ - మిడిల్ - ఎండ్ అని కూడా తెలిసిందే. కథకి స్ట్రక్చర్ అంటే బిగినింగ్ - మిడిల్ - ఎండ్ అనీ, ఆ స్ట్రక్చర్ లో బిగినింగ్ అంటే బిగినింగ్ - మిడిల్ - ఎండ్ అనీ, మిడిల్ అంటే బిగినింగ్ - మిడిల్ – ఎండ్ అనీ, మళ్ళీ ఎండ్ అంటే కూడా బిగినింగ్ - మిడిల్ – ఎండ్ అనీ తెలిసిందే. అలాగే సీక్వెన్స్ అన్నా బిగినింగ్ - మిడిల్ – ఎండే. పాత్ర అన్నాకూడా బిగినింగ్ - మిడిల్ – ఎండే. ఇలా సీను కూడా బిగినింగ్ - మిడిల్ – ఎండ్ అయిందని తెలుసు. అన్నిటా ఈ నిర్మాణమే వుంటుంది. ఐడియా తీసుకున్నా, సినాప్సిస్  తీసుకున్నా కూడా. సృష్టికి సూక్ష్మ రూపం కథా ప్రపంచం, కథా ప్రపంచంలోని ప్రతీ ఒక్కటీ.  ప్రతీ సీనూ బిగినింగ్ తో ప్రారంభమై, మిడిల్ తో విషయం నలిగి, ఎండ్ తో ఆ విషయాన్ని కొలిక్కి తెస్తుంది. ఉదాహరణకి గత వ్యాసంలో చెప్పుకున్న ‘బ్లడ్ సింపుల్’  మిడిల్ - 2 మొదటి సీనులో- అందమైన ఇల్లు కన్పిస్తుంది, రే ఆలోచిస్తూ వుంటాడు. ఇది బిగినింగ్. ఈ బిగినింగ్ లో అతడి భవిష్యత్తు ఎంత అందంగా, అద్భుతంగా  కనపడుతోందో ఎస్టాబ్లిష్ అయింది (ఇది వివరంగా గత వ్యాసంలో చూడండి). తర్వాత అతను కారు స్టార్ట్ చేస్తాడు. కొంత సేపు కారు స్టార్ట్ కాదు.  ఇది మిడిల్.  ఇందులో మిడిల్ బిజినెస్ ప్రకారం కారు స్టార్ట్ కాకపోవడమనే సంఘర్షణ.  ఈ సంఘర్షణకి బిగినింగ్ విషయంతో సంబంధం వుంటుంది. బిగినింగ్ విషయంతోనే సంఘర్షిస్తున్నాడు. చివరికి స్టార్ట్ అయి సమాధి మీంచి వెళ్ళిపోయాడు. సంఘర్షణ కొలిక్కి రావడంతో ఎండ్ పూర్తయ్యింది.

సెట్ లో కోయెన్ బ్రదర్స్ 

     దీంతో సీను పని పూర్తయ్యింది. అంటే ఈ సీనుతో ఇక పనిలేదా?  సీన్లు ఎక్కడికక్కడ పని ముగించుకుని వెళ్లి పోయే స్వయం ప్రతిపత్తితో వుంటాయా? ఉండవు. రాష్ట్రాలన్నీ కలిస్తే దేశమైనట్టు, సీన్లన్నీ కలిసి కథవుతాయి.  రాష్ట్రాలు పరస్పరం సహకరించుకున్నట్టు, సీన్లు పరస్పరం ఇచ్చిపుచ్చుకోవడాలు చేస్తాయి. అందుకే ప్రతీ సీను ముగింపూ ఇంకో సీనుకి ప్రారంభం కావాలన్నది. లేకపోతే ఇచ్చిపుచ్చుకోవడాలుండవు. ఇచ్చిపుచ్చుకోవడాలుండకపోతే సీన్లు పుచ్చిపోతాయి. సీన్లు పుచ్చిపోయాక కథని అడ్డంగా కుప్పకూలుస్తాయి. 

            కనుక ఇచ్చి పుచ్చుకోవడాల కోసం ప్రతీ సీనూ ఈ రెండిట్లో ఒకటి చేస్తుంది, లేదా రెండూ చేస్తుంది  :  పాత్ర గురించి కొత్త సంగతి చెప్పడం, కథని ముందుకు నడిపించే ముగింపు  నివ్వడం. సందర్భాన్నిబట్టి  ఈ రెండిట్లో ఒకటే చెయ్యొచ్చు, లేదా రెండూ చెయ్యొచ్చు. పై సీనులో చూస్తే, రే భవిష్యత్తుని వూహిస్తున్నవిధంతో అతడి గురించి కొత్త సంగతి బయట పెట్టింది సీను. సమాధి మీంచి వెళ్ళే ముగింపుతో కథని ముందుకి నడిపించింది- ఒక ఆందోళనకర ప్రశ్న లేవనెత్తుతూ( గత వ్యాసం చూడండి).

స్టోరీ బోర్డుతో మ్యాచింగ్ షాట్ 

       ప్రతీ సీనుకీ ఈ స్ట్రక్చర్ ని గమనించవచ్చు.  కోయెన్ బ్రదర్స్ సీన్లకి స్టోరీ బోర్డ్ వేసుకున్నారు. సీన్లు ఎంత సూక్ష్మ దృష్టితో రాశారో  షాట్లూ అలాగే తీసినట్టు, స్టోరీ బోర్డ్ ఎలా తయారు చేశారో షాట్లూ ఆవిధంగానే తీశారు. దీనికోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేసిఇక్కడ క్లిక్ చేసి వీడియోని చూడండి.

            ఇక మిడిల్ టూ ఒరిజినల్ స్క్రీన్ ప్లే కాపీ కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

 25. ఎడారిలా వున్న రోడ్డు మీద డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్ళడం

            ఇలా రాశారు : సూర్యోదయపు ఎండలో ఖాళీ  హైవే మీద రే డ్రైవ్ చేసుకుంటూ పోతూంటాడు.
            రే క్లోజ్ షాట్ : పాలిపోయిన మొహంతో రెప్ప వేయకుండా చూస్తూంటాడు.
            రే పాయింటాఫ్ వ్యూ : హైవే. దూరంగా తెల్లరంగులో ఒక పాత  స్టేషన్ వ్యాగన్ దగ్గరవుతూ వుంటుంది. దాని హెడ్ లైట్స్ ఒకసారి వెలిగి ఆరిపోతాయి.  

            రే మీదికి ఫోకస్ : దగ్గరవుతున్న ఆ కారు కేసే కళ్ళు విప్పార్చుకుని చూస్తాడు.

               రే పాయింటాఫ్ వ్యూ : కారు మరింత దగ్గరవుతుంది. హెడ్ లైట్స్ మళ్ళీ ఆన్ ఆఫ్ అవుతాయి.
            రే మీదికి ఫోకస్ : రే దవడ ఎముక బిగుసుకుంటుంది. కారుకేసి తదేకంగా చూస్తాడు. సడెన్ గా చూపులు తిప్పుకుని డాష్ బోర్డుని  చూస్తాడు.

            క్లోజ్ షాట్ లో కారు హెడ్ లైట్ స్విచ్.
            స్విచ్ ఆన్ లో వుంటుంది. రే చెయ్యి ఫ్రేములోకొచ్చి ఆఫ్ చేసేస్తుంది.
             సైడ్ యాంగిల్ లో రే : దగ్గరవుతున్న కారునే చూస్తాడు. దాటి పోతున్న ఆ కారులో  వున్నతను నవ్వుతూ  బొటన వేలు చూపిస్తాడు. 

      ఈ సీను అర్ధం :  కారు పోతున్నప్పుడు రే పాయింటఫ్ వ్యూలో నిర్జన హైవే చూపించిన విధానం చూస్తే, రోడ్డు తారు రోడ్డే అయినా నల్లగా నిగనిగ లాడుతూ వుండదు. మాసిపోయి వుంటుంది మట్టితో. మలుపులు తిరిగి వుండదు. సూటిగా వుంటుంది. రేపటి జీవితంలోకి అతడి సూటి ప్రయాణం.  ఎడారి ప్రయాణం. దూరంనుంచి తెల్ల రంగు కారు రావడం ఇంకో  రూపకాలంకారం : తెలుపు స్వచ్ఛతకి, పవిత్రతకి, భద్రతకి గుర్తు. కానీ ఇవి పాతబడిన కారు రూపంలో వున్నాయి. అంటే ఆ స్వచ్ఛత, పవిత్రత, భద్రత ఇవన్నీ మసకబారాయి. ఇది రే ఎబ్బీలు అంగీకరించాల్సిన వాస్తవం. ఈ వస్తున్న పాత కారు హెడ్ లైట్స్ ఆన్- ఆఫ్ కావడమంటే, ఆ మసకబారిన స్వచ్ఛత, పవిత్రత, భద్రత -  జాగ్రత్తా  అని హెచ్చరించడం. ఆ హెడ్ లైట్స్ ని  చూసి రే తన కారు హెడ్ లైట్స్  ఆఫ్ చేయడమంటే, ఆ మసకబారిన స్వచ్ఛత, పవిత్రత, భద్రత చేస్తున్న హెచ్చరికకి - తెలియకుండానే  లొంగుబాటు ప్రకటించడం. ఆ కారులో అతను  నవ్వుతూ బొటన వేలు చూపించడమంటే, అదీ నువ్వలా వుండాలి - అని వెన్నుతట్టడం. 

            ఇక్కడ కూడా సబ్ కాన్షస్ కథ చెప్తోంది. ఈ రూపకాలంకారాలు, ఈ గుర్తులు, ఈ చర్యలూ ఇవన్నీ సబ్ కాన్షస్ కథనమే. మన చుట్టూ ఇలాటివే జరుగుతూంటాయి మనకి సంబంధమున్నవీ, లేనివీ; అప్పుడే అర్ధమయ్యేవీ, తదుపరి కాలంలో అర్ధమయ్యేవీ. దీన్ని సబ్ కాన్షస్ – లేదా దేవుడు – లేదా విధి లీలలని పిలవ్వొచ్చు. ఒక సీనులో పాత్రలు కాన్షస్ కథ చెప్పొచ్చు. నేపధ్యంలో ఎలిమెంట్స్ సబ్ కాన్షస్ కథ చెప్తూంటాయి. ఇలా కాన్షస్ – సబ్ కాన్షస్ ల కలయికతో అంతర్ – బాహిర్ కథనాల వల్ల  మొత్తం కథ ఓటి కుండలా మిగిలిపోక, నిండు కుండలా తొణికిసలాడుతూంటుంది. ఇలాటి చిత్రణే నీలకంఠ తీసిన ‘షో’ లో కూడా కన్పిస్తుంది.  

     ఈరోజు (ఆగస్టు 30) జేనీనా గోమ్స్ ఆసక్తికర వ్యాసం రాశారు.  సుఖ సంతోషాలు బాహ్యంగా మనం సృష్టించుకునే పరిస్థితుల్లో లేవని, అంతర్గతంగా మూడో కంటికి తెలిసేవాటిని స్వీకరించడంలో వున్నాయని. రే మార్టీ ని చంపి తప్పించుకుందామనే బాహ్య పరిస్థితిని సృష్టించుకున్నాడు. ఇందులో సుఖముందా? ఎంత కాలం తప్పించుకుంటాడు? అన్నాళ్ళూ భయం భయంగా గడపాల్సిందేగా? ఇలాకాకుండా, ఎదురొచ్చిన  కారు రూపంలో ప్రకృతి అందిస్తున్న సందేశాన్ని, చేస్తున్న హెచ్చరికని అర్ధంజేసుకుంటే, చట్టానికి లొంగిపోయి ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకుని,  తిరుగులేని మానసిక శాంతిని పొందుతాడుగా?

26. ఫోన్ బూత్ నుంచి ఎబ్బీకి కాల్ చేసి కుశలమడగడం
            ఇలా రాశారు : హై యాంగిల్. పెట్రోల్ బంకు మూసి వుంటుంది. ఓ పక్క రే కారు ఆపి వుంటుంది. కారులో రే వుండడు. చెట్లు గుట్టలు లేని విశాలమైన  పచ్చగడ్డి మైదానం దిగంతాల్ని తాకుతూ వుంటుంది. ఫ్రేములో ఎలాంటి కదలికా వుండదు. 

            హై యాంగిల్లో క్రేన్ షాట్ టిల్ట్ డౌన్ అవుతూంటే, గొంతుకలు విన్పిస్తూంటాయి. ఎబ్బీ, నువ్వు ఓకేనా? - అని రే గొంతు. ఇలా టిల్ట్ డౌన్ కంటిన్యూ అయి  ఫోన్ బూత్ లో రే రివీలవుతాడు. ఫోన్ లో మాట్లాడుతూంటాడు. ఇప్పుడు టైమెంత – అని  ఎబ్బీ అడుగుతుంది.  తెలీదనీ, కానీ తెల్లారిందనీ చెప్పి,  ఐలవ్యూ అంటాడు. నువ్వు ఓకేనా -  అంటుంది.  తెలీదంటాడు. ఇప్పుడు తను  జంప్ అయితే బెటర్ – అంటాడు. ఓకే సీయూ, థాంక్స్ - అని చెప్పి కట్ చేసేస్తుంది. సీను ముగుస్తుంది.

            సీను ప్రారంభ దృశ్యం ఎలా తోస్తుందంటే, రే జంప్ అయ్యాడన్నట్టే వుంటుంది. కోయెన్ బ్రదర్స్ చాలా మ్యాజిక్ లు చేస్తున్నారు పైకి అతి సాధారణంగా కన్పించే, అనవసరమన్పించే  సీన్లతో. ఏముంది, బంకు దగ్గర కారాపాడు, ఎబ్బీ తో కాల్ మాటాడాడు, జంప్ అయితే బెటరన్నాడు – ఇంతేగా అన్పించవచ్చు. ఈ కాస్త దానికి ఇంత ఖర్చుతో ఒక సీనా? ఎలాగూ  తర్వాతి సీన్లో ఎబ్బీ దగ్గరే వుంటాడు, అప్పుడు చెప్పొచ్చుగా ఈ మాట? - అని మనం ఈ సీను లేపి అవతల పారేసి డోనాల్డ్ ట్రంప్ లా చూస్తాం.

            మన అలవాటు డైలాగ్ టు డైలాగ్ కథలు  చెప్పడమే కదా? ఫీల్ కోసం సబ్ టెక్స్ట్ ని ఉంచం కదా? జంప్ అయ్యే విషయం సీరియస్ గా పరిగణించాల్సిన అంశం, నిర్ణయం. దీని పరిణామాల పట్ల మన మనసు ఉరకలు వేస్తుంది. ఇదే నేరుగా వెళ్లి ఆమెకి చెప్పేస్తే ఉరకలు వేయదు. మనల్ని ఆలోచించుకో నివ్వదు, ఫీలవ నివ్వదు. ఆమె సమాధానం మీద ఆధారపడిపోయి లేజీగా, బానిసలుగా  చూస్తాం సీన్ని. మనల్ని బానిసలుగా తయారుజేయడం కోయెన్ బ్రదర్స్ కిష్టం లేదు. 

      అందుకని ఈ సీన్లో సబ్ కాన్షస్ కథ చెపుతూ ఆలోచింపజేశారు. కించిత్ ఆందోళన పుట్టించారు. ఎలాగంటే – కారాపేసి వుంటుంది. అందులో అతనుండడు.  ఎదురుగా దిగంతాల్ని తాకే పెద్ద పచ్చగడ్డి మైదానం. కార్లో లేకుండా ఎక్కడికి పోయాడు? పచ్చగడ్డి మైదానంలో దసరాబుల్లోడిలా జంపై,  దిగంతాల్లోకి  అంతర్ధానమయ్యాడా  చట్టాన్నుంచి తప్పించుకోవాలని? పచ్చ గడ్డి మైదానం కూడా ప్రతీకే. వెనక సీన్లో ఎడారి లాంటి రహదారి. ఇప్పుడు పచ్చగడ్డి మైదానం. డెవలప్ మెంట్ కన్పిస్తోంది పరిస్థితిలో. అంటే అర్ధం సీన్లు కథని ముందుకి నడిపిస్తున్నాయి. ఇలా జంప్ ఎపిసోడ్ గురించి సబ్ కాన్షస్ కథనం ముందే చెప్పేసింది. ఇదే సీను  చివర అతడి నోట్లోంచి వచ్చింది. ఎవ్విరీ థింగ్ ఈజ్ రిలేటివ్. 

            సీన్లో సంభాషణ గమనిద్దాం : ఎబ్బీ,  నువ్వు ఓకేనా – అంటాడు. దీనికి సమాధానం చెప్పకుండా - టైమెంత? – అని అడుగుతుంది. ఎందుకిలా అడగాలి? ఎందుకీ డైలాగు రాయాలి? ఎందుకంటే పోలిక కోసం. అటుపక్క ఆమె సుఖంగా వుంటే, ఇటు పక్క ఇతను సుఖంగా లేడని తెలియజేసి, సీనులో ఆర్తిని ఎలివేట్ చేయడం కోసం. ఆమె టైమెంత అని అడుగుతోందంటే, రాత్రంతా వొళ్ళు తెలీని నిద్రపోయిందన్నమాట, ఇక్కడ ఇతను నిద్రలేక నరకయాతన పడుతున్నాడు. ప్రేమలో ఇదొక పరిస్థితి. మూడ్ సృష్టించే పరిస్థితి.  కొన్ని సార్లు ప్రేమలో ఎదుటి ప్రేమిక / ప్రేమికుడి మూడ్ ఉద్రిక్తతల్ని సృష్టిస్తుంది. ఎబ్బీ మూడ్  ఇంకా దేనికి దారితీస్తుందో చూద్దాం.  

            ఆమె అడిగిన ప్రశ్నకి టైమెంతో తెలీదన్నాడు. అంటే ఈ లోకంలో లేడు తను పరిస్థితుల నేపథ్యంలో. తెల్లారిందన్నాడు - అంటే ఈ లోకంలో కొచ్చి తెల్లవారి వెలుగు చూస్తున్నట్టా? కాదు.  మొదటి మాట – టైమెంతో తెలీదు - కాన్షస్ మాట. రెండో మాట - తెల్లారిందని – సబ్ కాన్షస్ మాట.  తెల్లారిందీ  అంటే ఇక్కడ అర్ధం – తను తెప్పరిల్లాడని.  వెనకసీన్లో తీవ్రమైన ఆలోచనలతో చేసిన ప్రయాణం, ఈ సీన్లోకి వచ్చేటప్పటికి ఒక నిర్ణయానికొచ్చి తెప్పరిల్లాడన్న మాట. సీన్లు భౌతికంగా ముందుకి కదలడమే గాక,  మానసికంగానూ పాత్రలో పురోగతిని సాధిస్తున్నాయి. 

            ఇక ఐలవ్యూ అంటాడు. ఇలాటి పరిస్థితిలో కూడా, ఆమె పూర్తి చేయలేకపో
యిందని అనుకుంటున్న హత్య తను చేసినా కూడా, ఈ విషయంగా ఒక్క ముక్కా అడగకుండా, కమిటైన ప్రేమకి కట్టుబడ్డాడు. ఇది పాత్రని ప్రేక్షకులతో మరింత కనెక్ట్ చేసే బలమైన డైలాగు. నేపధ్య బలముంటే  మామూలు రొటీన్ ఐలవ్యూ అనే డైలాగు కూడా ఎంత కదిలిస్తుందో, ఆలోచింపజేస్తుందో ఇక్కడ గమనించవచ్చు. నేపధ్య బలమున్నప్పుడు సాధారణ మాటలే  వండర్స్ చేస్తాయని ఇందులోంచి నేర్చుకోవచ్చు. 

            నువ్వు ఓకేనా అంటుంది. తెలీదంటాడు. ఇక జంప్ అయితే బెటర్ అంటాడు. దృశ్య ప్రారంభంలో సబ్ కాన్షస్ కథనంలోని జోస్యం ఇతడి నోట్లో నిజమైంది. ఎవ్విరీ థింగ్ ఈజ్ రిలేటివ్ జీవితంలో. సృష్టిలో ప్రతీదీ శక్తి తరంగాలతో ఒకదాన్నొకటి  పట్టుకుని వెళ్ళాడుతు న్నాయి.  ఎవ్విరీ థింగ్ ఈజ్ ఇంటర్ కనెక్టెడ్.  భౌతికమైనా, మానసికమైనా. 

      ఓకే సీయూ, థాంక్స్ – అని కట్ చేసేస్తుంది. అతడి పరిస్థితినీ, మాటల్లో మర్మాన్నీ, తీవ్రతనీ ఏమీ పట్టించుకోవడం లేదు. రాత్రంతా ఎక్కడున్నాడో, ఏం చేశాడో కూడా తెలుసుకోవాలన్పించలేదు. డిటాచ్డ్ గా వుంది. అతను ఆమెని రక్షించడానికి ఇంతా చేస్తే పట్టనట్టే వుంది. వేరే ఉద్దేశం లేకపోవచ్చు, ఒక్కోసారి మూడ్ బావుండదంతే. 

         కానీ ఆమె కట్ చేయడంతో అతడి ఫీలింగ్స్ చూస్తే, తను బకరా అవుతున్నాడా అన్నట్టే వుంటుంది. మొదట్నించీ ఆమె మాట్లాడిన పధ్ధతి దృష్ట్యా, తనని వదిలించుకుని ఇంకొకర్ని చూసుకుంటోందా అన్న శంక అతడి మొహంలో ద్యోతకమవుతుంది. రేలో అనుమానం మొదలైంది. ఫస్టాఫ్ లో ఎబ్బీ కూడా ఇలాగే ఇతణ్ణి  అనుమానించి,  సూటి పోటి మాటలని రిలేషన్ షిప్ కి ఎసరు పెట్టింది. తను అతడికి చేసింది, ఇప్పుడతను తనకి చేసే పరిస్థితిని కల్పించుకుంది కర్మ సిద్ధాంత రీత్యా తెలియకుండా మూడాఫ్ అయిన ధోరణితో.తను విసిరింది తిరిగి తనకి తగలాలిగా? 

            స్క్రిప్టులో రాయలేదుగానీ, ఇంకో రెండు విశేషాలు చిత్రీకరణలో వున్నాయి. ఫోన్ బూత్ లో నిలబడ్డ రే కుడి అరచెయ్యి చివర్లో రివీలవుతుంది అద్దానికి ఆన్చి. ఆ అరచేతికంతా మట్టి మురికి అంటుకుని వుంటుందింకా నల్లగా. ఆమె కట్ చేసినప్పుడు రివీలయ్యే ఈ చెయ్యితో, నేరమనే మరక తనకి అంటుకుని, ఆమె ఎస్కేప్ అవుతోందన్న భావం.

            ఇంకో విశేషం, ప్రారంభంలో క్రేన్  టిల్ట్ డౌన్ అవుతున్నప్పుడు ఫోన్ బూత్ పైన రంగురంగుల జెండాలు రెప రెపలాడుతూ వుంటాయి. ఇది దిగంతాల్లోకి గడ్డి మైదానం షాట్ తర్వాత. ఈ జెండాలు విజయ కేతనాలు. రే కృతనిశ్చయుడై వున్నాడిక జంప్ అవ్వాలని. ఆమెతోనే జంప్ అవ్వాలని- మెక్సికోకి. మేక్సికోకి ఎందుకు? వెనక సీన్లో ఎదురొచ్చిన కారులో అతను ప్రొసీడ్ అన్నట్టు బొటన వేలు చూపించాడు. అతను మెక్సికన్ కాబట్టి మెక్సికో ఇన్స్ పిరేషన్ రే కి.అదంతా మాయ అని తెలీదు. 

           19 వ శతాబ్దపు విఖ్యాత నవలా రచయిత హెన్రీ జేమ్స్ ఒక సైంటిస్టులా కూర్చుని పాత్రల్ని మల్చే వాడట. కోయెన్  బ్రదర్స్  సీన్లని కూడా సైంటిస్టుల్లా మలుస్తున్నారు.

(సశేషం)
-సికిందర్
       
       
       
           

             

           
           

           

           

503 : రివ్యూ!

దర్శకత్వం : కుషాన్ నంది

తారాగణం : నవాజుద్దీన్ సిద్దిఖీ, బిదితా బాగ్, దివ్యా దత్తా, జతిన్ గోస్వామి, మురళీ శర్మ, అనిల్ జార్జి తదితరులు
రచన : గాలిబ్ అసద్ భోపాలీ – కుషాన్ నంది, సంగీతం : గౌరవ్ దగావోంకర్, ఛాయాగ్రహణం : విశాల్  విఠల్, బ్యానర్ : మూవీస్ బై ది  మాబ్
నిర్మాతలు : కిరణ్ శ్యాం ష్రాఫ్, అస్మిత్ కుందర్, కుషాన్ నంది
విడుదల : ఆగస్టు 25, 2017
***
          విజయవంతమైన ‘గ్యాంగ్స్ ఆఫ్ వసేపూర్’ -  1, 2 భాగాల తర్వాత మూడో భాగం కూడా రాబోతున్న సమయంలో, మధ్యలో కలగజేసుకుని అందినంత  సొమ్ము లాగేసు కునేందుకా అన్నట్టు ‘బాబూ మోషాయ్ బందూక్ బాజ్’  (తుపాకీ వీరుడు బాబూ మోషాయ్) వచ్చి వాలింది. ఇందులో కూడా ‘వసేపూర్’  ఫేమ్ నవాజుద్దీన్ నటించాడు. ఈ గ్యాప్ లో  మాకో  చిన్న వసేపూర్ లాంటిది చేసి పెడుదూ రావయ్యా అని నిర్మాతలు  బతిలాడేరో  ఏమో,  పేదవాడి ఆపిల్ లాగా పేదవాడి  చిన్న వసేపూర్ లో నటించేశాడు నవాజ్ ఐదుకోట్ల బడ్జెట్ కి కుదించి. 

        కొత్త దర్శకుడు కుషాన్ నంది తన వసేపూర్ ని రియలిస్టిక్ గానే తీసే ప్రయత్నంలో ఉత్తరప్రదేశ్ లో లొకేషన్స్ పరంగా అనేక అడ్డంకుల్ని ఎదుర్కొని ఎలాగో పూర్తి చేశాక, విడుదల వాయిదాలు పడుతూ, మరో పక్క ఏకంగా 48 కట్స్ తో సెన్సార్ తో గొడవపడుతూ,  తనకి తాను ఇంకో  వసేపూర్ నే సృష్టించుకున్నాడు. రియలిస్టిక్ అనగానే పచ్చి బూతులు ఫ్యాషన్ అయిపోయాక – రియలిస్టిక్  సినిమాలు సువాసనలు వెదజల్లుతున్నాయి. ప్రేక్షకులు థియేటర్ కి వెళ్లినట్టుగాక, బ్రోతల్ కెళ్ళి నట్టు చక్కగా. ‘హోమ్లీ’ గా వుంటోంది. ఆడామగా అని లేకుండా నటులు కెలికి కెలికి ఎన్ని  పచ్చి బూతులు మాట్లాడితే అంత బ్రోతలీయంగా, ‘హోమ్లీ’ గా  వాస్తవిక సినిమా తయారవుతుందన్న క్రేజ్ వచ్చింది. ప్రాణసమానమైన బూతుల కోసం సెన్సార్ తో పోరాడితే రోల్ మోడల్స్  కూడా అయ్యే ఛాన్సు వచ్చింది.  పాపం పహ్లాజ్ నిహ్లానీ – రోల్ మోడల్స్ కి దారిచ్చి తప్పుకోవాల్సి వచ్చింది. 

      ఉత్తరప్రదేశ్  గ్రామాలు పాత హిందీ సినిమాల్లో కూడా కన్పించేవి. బందిపోట్ల కథలతో తీసిన సినిమాల్లో కూడా గ్రామాలు పచ్చటి పొలాలూ చెరువులతో, పాడిపశువులతో,  పరిశుభ్రమైన ఇళ్ళతో కన్పించేవి. వసేపూర్ సిరీస్ కొచ్చేసరికి దారిద్ర్యం జీరాడుతూ, పాడుబడ్డ గ్రామాల్లో మురికి వాడల్ని చూపించే పరిస్థితి వచ్చింది. అప్పటికీ ఇప్పటికీ యూపీ ‘అభివృద్ది’ కి నిదర్శన మిదేనేమో  తెలీదుగానీ, ‘దంగల్’ లో కూడా ఇలాగే చూపించారు. ఇప్పుడు ‘బాబూ మోషాయ్’ లో కూడా.  ‘స్లమ్ డాగ్ మిలియనీర్’  లో డానీ బాయల్  ఇలాగే పచ్చి మురికి వాడల్ని చూపిస్తే, ఇండియా పరువు తీశాడని ధ్వజమెత్తారు. ఇప్పుడు స్వయంగా పరువు తీసుకునే క్రతువు మొదలెట్టారు తామే.

     ఇలాటి ఒక యూపీ చెత్తకుప్పలాంటి  ప్రాంతంలో సుపారీకిల్లర్ బాబు బిహారీ (నవాజుద్దీన్ సిద్దిఖీ – టైటిల్ ప్రకారం బాబు మోషాయ్ పేరు సినిమాలో పలకరు. మోషాయ్ అంటే బెంగాలీలో శ్రీయుత అని అర్ధమట) వుంటాడు. ఇతను రాజకీయనాయకుల కోసం, వ్యాపారస్తుల కోసం డబ్బు తీసుకుని హత్యలు చేస్తూంటాడు.  చెప్పులు కుట్టే ఫుల్వా (బిదితా బాగ్) ని చూసి ప్రేమిస్తాడు. ఈమె కళ్ళ ముందే ఒక సుపారీ కిల్లింగ్ చేస్తాడు. ఇంకో ఇద్దరున్నారనీ, వాళ్ళని కూడా చంపితే జీవితాంతం ఉంపుడుగత్తెగా వుంటాననీ షరతు పెడుతుంది. ఈ ముగ్గురూ కలిసి తనని రేప్ చేశారంటుంది. ఆ ఇద్దర్నీ కూడా బాబు చంపేసి ఆమెని ఉంచుకుంటాడు. 

         హత్యలు చేయడంలో బాబు దగ్గర శిష్యరికం చేసిన  బంకే బీహారీ (జతిన్ గోస్వామి- బంకే అంటే బీహారీలో కృష్ణుడట) అని వుంటాడు. ఇతను వొక కిల్లింగ్ కి వచ్చి బాబు కిల్లింగ్ ని డిస్టర్బ్ చేస్తాడు. దరిమిలా బాబు మంచితనంతో వచ్చి బాబు ఇంట్లో చేరతాడు. బాబుకి తెలియకుండా ఫుల్వాతో సరసం మొదలెడతాడు.

          సుమిత్ర (దివ్యాదత్తా), దుబే (అనిల్ జార్జి) అనే రాజకీయ ప్రత్యర్ధులుంటారు. సుమిత్ర కోసం దుబే అనుచరుల్నీ,  దుబే కోసం సుమిత్ర అనుచరుల్నీ చంపుతూంటాడు బాబు. ఒకసారి సుమిత్ర అనుచరులు ముగ్గుర్నీ చంపాల్సి వచ్చి ఆ సంగతి ఆమెకి చెప్తాడు. ఆ ముగ్గుర్లో ఆమె ముఖ్య అనుచరుడు (మురళీ శర్మ ) కూడా వుంటాడు. ఇక్కడ ఆమెతో తేడా వస్తుంది. ఈ తేడాలో బంకేబాబు దూరి గురువుగారైన బాబు  బీహారీని కాల్చేస్తాడు. బాబు బీహారీ ఎనిమిదేళ్ళు కోమాలోకి వెళ్ళిపోతాడు. బంకేబాబు ఫుల్వాని పెళ్లి చేసుకుని కొడుకుని కంటాడు. అప్పుడు  కోమాలోంచి లేచి చూస్తాడు బాబు... కొమాలోంచి లేచిన బాబు ఈ మొత్తం అందరి మీదా ఎలా పగ తీర్చుకున్నాడన్నదే మిగతా కథ. 

ఎలావుంది కథ 

        నీతీరీతీ లేని నీచ పాత్రలతో డార్క్ మూవీలా అన్పించవచ్చు. కానీ ఇది  డార్క్ మూవీ కాదు. డార్క్ మూవీస్ నగరాల్లో ఉన్నత వర్గాల్లో నీతిలేని వాళ్ళ నేరకథల్ని డిమాండ్ చేస్తాయి. పైగా స్టయిలిష్ గా, రిచ్ గా వుంటాయి. ప్రస్తుత కథ గ్యాంగ్ స్టర్ జానర్. గ్యాంగ్ స్టర్ జానర్ ప్రేక్షకుల మీద చూపని ప్రభావం డార్క్ మూవీస్ ఎలా చూపిస్తాయంటే, ఇవి ఉన్నతవర్గాల స్వయంకృతాపరాధాల్ని, శిక్షల్ని చూపిస్తూ అందరికీ కనెక్ట్ అవుతాయి. గ్యాంగ్ స్టర్ మూవీస్ అథోఃజగత్ నేరగాళ్ళ చావుల్ని చూపించడం వల్ల ఎవరూ ఫీల్ కారు. ఫీలవ్వాలంటే హీరో మంచివాడై వుండాలి, మంచి వాడు నేరగాడై అనుభవించాలి (‘సత్య’ లో లాగా).
          

     నువ్వు చేసిన దారుణాలు ఒకరోజు వూహించని విధంగా నీకే ఎదురవుతాయన్న నీతితో  ఈ కథ చెప్పారు. నేరగాళ్ళ మీద పెట్టి ఈ నీతి చెప్తే నేరగాళ్ళు నేర్చుకోవడానికేమోగానీ, మనకి కాదని ప్రేక్షకులు డుమ్మా కొట్టే పరిస్థితి వచ్చింది. కాబట్టి దీని మార్కెట్ యాస్పెక్ట్  నేరగాళ్ళు  చూసేందు

కన్నట్టే  వుంది. నేరగాళ్ళ గురించి తీసే సినిమాలు నేరగాళ్ళు చూస్తే,  రిక్షావాడి మీద రాసే కవిత్వం రిక్షావాళ్ళు చదివితే ఈ దేశమెప్పుడో బాగుపడేది. 

         కిల్లర్ గా పాత్రకి గ్లామర్ కోసం ఎంత నవాజుద్దీన్ ని వాడుకున్నా, ఇది వ్యవస్థ బాధిత పాత్ర అన్పించే పూర్వ కథ లేకపోవడంతో, అంతా నీచంగానే వుండి – కథలో ఎంత డ్రామా వున్నా- నవాజ్ గ్లామర్ కాపాడే ప్రసక్తే లేకుండా పోయింది. క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ కూడా ఇలా లోపించింది. 

        మంచివాడన్పించే పూర్వ కథ లేకపోయినా, శిష్యుడి హత్యాప్రయత్నంతో కోమాలోకెళ్ళి  ఎనిమిదేళ్ళకి లేచి పగబట్టినా -  అది బాధితుడి పగలా కూడా అన్పించదు. హంతకుడి పాత్ర తనకి తాను బాధితుడిగా ఫీలవ్వచ్చు, కానీ ఎంత శిష్యుడు ద్రోహం చేసినా,  హంతక పాత్ర  పట్ల ప్రేక్షకులకి సానుభూతి వుంటుందా?  గ్యాంగ్ స్టర్  సినిమాకి ముందుగా ముఖ్యమైన ఈ క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ నీ, మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ నీ సరిచూసుకోక పోవడంతో కథ తూటాల్లేని తుపాకీ గొట్టంలా తయారైంది. 

ఎవరెలా చేశారు   
     నవాజుద్దీన్ వృధా చేశాడు. నవాజ్ షరీఫ్ పనామా పేపర్స్ కి దొరికిపోయినట్టు, నవాజుద్దీన్ ఈసారి ఫ్లాప్ కి దొరికిపోయాడు. రొటీన్ గా నీచ పాత్రల్ని రిపీట్ చేస్తున్నాడు. రియలిస్టిక్ సినిమా పాత్రలు పశుప్రవృత్తితోనే వుండాలన్న నియమం పెట్టుకున్నట్టుంది. దీనికి నటీమణులిద్దరూ కూడా తోడయ్యారు. బిదితా బాగ్ పాత్ర ఏం మాట్లాడుతుందో, ఏం చేస్తుందో దానికే తెలీదు. పైగా తను రేప్ బాధితురాలంటుంది. రేపిస్టుల్ని చంపితే ఉంపుడుగత్తెగా వుంటానంటుంది. ఉంపుడుగత్తెగా వుంటాననడమేమిటి – ఒక ఆడది ఇలా అంటుందా - రేప్ కి ముందు అలాటి తిరుగుబోతా ఈమె?  నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలంటే రేపిస్టుల్ని చంపాలనొచ్చుగా? శీలమంటే లెక్కలేని ఈమె దృష్టిలో జరిగింది రేప్ ఎందుకవుతుంది? పైగా చెప్పులు కుట్టించుకునే మగాళ్ళ దగ్గర ఇంకో ఇరవై రూపాయలు ఎక్కువ అడుగుతుంది. ఎందుకంటే తన ముందు లొట్టలేస్తూ కూర్చున్నందుకట. ఇరవై రూపాయలిచ్చి లొట్టలేస్తూ కూర్చోవడానికి చాలామందే వస్తారు హీరో సహా. ఇలా వుంది ఈమె పాత్రచిత్రణ. ఇలా ధోరణితో వున్న ఈమెకి  రేప్ జరిగిందని హీరో ఎలా నమ్మి వాళ్ళని చంపాడో అర్ధంగాదు.

          ఇక హీరోకి ఉంపుడుగత్తెగా వుంటూనే అతడి శిష్యుడితో సరసాలాడుతుంది. ఇదింకో ఘోరం. సరే, ఈమె శిష్యుడితో లేచిపోయిందని పగబడతాడు హీరో కోమాలోంచి వచ్చి. తను చనిపోయాడని తెలుసుకునే శిష్యుణ్ణి పెళ్లి చేసుకుందని గ్రహించవచ్చు. దీనికామె మీద ఎందుకు పగబట్టి చంపాలి? 

          కథ అంటేనే ఆర్గ్యుమెంట్. మంచీ చెడుల మధ్య ఆర్గ్యుమెంట్. పాత్రలన్నీ చెడ్డవే అయితే ఇక ఆర్గ్యుమెంట్ ఎక్కడుంటుంది? ఆర్గ్యుమెంట్ లేక సినిమా ఎలా అవుతుంది? అందుకే ఇది సినిమాకి పనికి రాని గాథ అయింది. గాథకి  స్టేట్ మెంటే వుంటుంది, ఆర్గ్యుమెంట్ వుండదు. 

          మొన్నటి వరకూ హీరోయిన్ గా నటిస్తూ వున్న దివ్యాదత్తాది  కూడా,  రాజకీయ నాయకురాలి చెడ్డ పాత్ర. ‘బేగం జాన్’ లో పురుషద్వేషి అయిన విద్యాబాలన్ పాత్ర ఎలా ఆడవాళ్లకే తగిలే తిట్లు తిడుతుందో, అలాటి తిట్లు ఈమే తిడుతుంది. రహస్యాంగాలు మగాళ్ళకి కూడా వుంటాయి కదా – మగాళ్ళని తిట్టడానికి వాటినే  వాడుకునే ఆడపాత్రల రియాలిజాన్ని ఇంకా ప్రయత్నించాల్సి వుంది సోకాల్డ్ రియలిస్టిక్ మేకర్లు. ఆడపాత్రలు వాటి రహస్యాంగాల్నే తిట్లకి వాడుకుని ఎందుకు పరువు తీసుకుంటున్నాయి. హిందీ సినిమాల్లో మొట్టమొదటి సారి 2000 లో ‘బిచ్చూ’ అనే థ్రిల్లర్ లో  ఇలాటి తిట్టు వినపడి షాకయ్యారు. తిట్టింది హీరోయిన్ రాణీ ముఖర్జీ. ఆ తర్వాత మరే సినిమాలోనూ లేదు, ఈ మధ్య రియలిస్టిక్ సినిమాల్లోనే చూస్తున్నాం. 

          ఇక సెకండ్  హీరో జతిన్ గోస్వామితో కూడా హీరోయిన్ తో సెక్స్ సీన్లు – పెదవుల్ని ఆమె రహస్యాంగాలతో పోల్చి చేసే పోర్న్ కామెంట్లూ దివ్యంగా వున్నాయి. విజువల్ పోర్న్ కంటే వెర్బల్ పోర్న్ ఎంత ఘోరమో ఈ వొక్క ఉదాహరణ చాలు. వెర్బల్ పోర్నే ప్రమాదకరమైనది. రేపుల దేశంగా మారిన ఉత్తర దేశంలో ఇలాటి సినిమాలు, సెన్సార్ తో పోరాటాలూ. పాపం పహ్లాజ్ నిహ్లానీ బలి! 

          చివరికి ఇద్దరు హీరోల మధ్య మెక్సికన్ స్టాండాఫ్ లాంటి సీనుంటుంది.  పరస్పరం గన్స్ గురిపెట్టుకుని కాల్చుకోబోయే ఇలాటి సీన్లు తగినంత టైం అండ్ టెన్షన్ తో వుంటాయి. ఎవరు ముందు పేలిస్తే వాళ్ళు బతికిపోతారు. కానీ ఇక్కడ ఈ టైం అండ్ టెన్షన్ ధ్యాసే వుండదు. పైగా హీరో బతికిపోతాడని మనకి తెలుసు. హీరో బతకడు - అన్న నేపధ్యాన్ని ముందు సీన్లలో కల్పించి వుంటే - ఈ సీను హీరో బతుకుతాడా - సెకండ్ హీరో బతుకుతాడా అన్న సందిగ్ధాన్ని క్రియేట్ చేసేది. నేపధ్యబలం కూడా లేకపోవడంతో పేలవంగా ముగుస్తుంది ఈ సీను. 

          పాటల గురించి, ఇతర సాంకేతికాల గురించీ చెప్పుకోవడానికేమీ లేదు. చూపించిన మురికి, దుర్గంధ పరిసరాలు ఎలాటి విజువల్ అప్పీల్ని ఇవ్వవు. 

చివరికేమిటి 

      హీరో కోమా లోంచి లేచే మంచి మలుపు వున్నా కథ ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ తో లేదు, లీనియర్ గానే చెప్పు కొచ్చారు. ఈ లీనియర్ కథనమే కోమా మలుపుకి బలాన్నిచ్చింది. ఫస్టాఫ్ లో కిరాయి హంతకుడిగాహీరో పరిచయం, హీరోయిన్నిఉంచుకోవడం,శిష్యుడు రావడం, ఒక కాంట్రాక్ట్ కిల్లింగ్ లో అడ్డుపడి  హీరోని ‘చంపడం’, దీంతో ఇంటర్వెల్. ఇంతవరకూ కథనంలో విషయం కనపడదు. కథనంలో విషయం  పాత్రలో విషయముంటేనే కనపడుతుంది. అంటే పాత్రకి పూర్వ  జీవితంతో కూడిన సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ వుండాలి. ఇది లేక ఫస్టాఫ్ డొల్లగా తయారైంది. 

          ఇంటర్వెల్ తర్వాత హీరో హాస్పిటల్లో ఆపరేషన్లూ  అవీ జరిగి కోలుకున్నట్టు – పేలవంగా రొటీన్ గా చూపించకుండా, టైం లాప్స్ తో ఎనిమిదేళ్ళు  కోమాలోకి వెళ్లపోయినట్టు చూపడం ఆసక్తి కల్గించే క్రియేటివిటీయే. ఇప్పుడతను కోమాలోంచి లేస్తే, సెకండాఫ్ లోనైనా డెప్త్ కోసం, ఇప్పటి క్యారక్టర్ కి ఫస్టాఫ్ కథంతా పూర్వ కథలా సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ ని ఏర్పరుస్తున్నట్టు కనిపించవచ్చు. కానీ ఏర్పర్చదు. కారణం, ఫస్టాఫ్ కథలో అతడి మీద జాలిపడాల్సిన విషయమేమీ లేదు. హంతకుడుగానే మనకి తెలుసుగానీ ఎందుకు హంతకుడయ్యాడో తెలీదు. 

          కానీ కోమా లోంచి లేచిన హీరోకి మాత్రం ఫస్టాఫ్ లో జరిగింది తన పూర్వకథ - సర్కిల్  ఆఫ్ బీయింగ్ - ఇప్పుడు పగ దీర్చుకోవడానికి ప్రేరణా  అనీ తెలుసు. ఇలా క్యారక్టర్ కి తెలిసిం దొకటైతే, మనకి తెలియాల్సింది ఇంకొకటి వుంది. అది ఫస్టాఫ్ కథ కంటే ముందు జీవితం. అసిలతను ఎవరు, ఎక్కడ్నించి వచ్చాడు, ఎందుకు కిల్లర్ అయ్యాడనేది. ఇది లేకనే కదా వర్మ తీయించిన  ‘జేమ్స్’ జామ్ అయింది. 

          కాబట్టి అతను కోమా లోంచి  లేచాక ఫస్టాఫ్ కథ గుర్తు చేసుకోకుండా - అదసలు గుర్తుకే రాకుండా - ఫస్టాఫ్ కథకంటే తనపూర్వ జీవితమే గుర్తు కొచ్చి – ఫస్టాఫ్ కథే పూర్తిగా మర్చిపోతే, తనని ఎవరు చంపబోయారో, ఎందుకు చంపబోయారో అస్సలు తెలీక పోతే – సెకండాఫ్ కథ పెద్ద దుమారం లేపి ప్రకంపనాలు సృష్టించేది. ఇలా పూర్వ జీవితంతో కూడిన సర్కిల్ ఆఫ్ బీయింగ్ భర్తీ అయి, ఆతర్వాత  - ఇంకో టర్నింగ్ తో అతడికి ఫస్టాఫ్ జీవితం గుర్తుకొచ్చినప్పుడు పగా ప్రతీకారాలనే యాక్షన్ ని ఎత్తుకుంటే,  సమగ్రంగా వుండేది కథ. పాత్ర కథ చెప్పకుండా కథ చెప్పడం సాధ్యంకాదు. ఈ బేసిక్సే మర్చిపోతే పేదవాడి వసీపూర్ కాస్తా ఆకలి చావుతో శ్రద్ధాంజలి ఘటించుకునే పరిస్థితి వుంటుంది.

- సికిందర్
cinemabazaar.in