1399 : రివ్యూ

 

రచన- దర్శకత్వం: త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాస్

తారాగణం: మహేష్ బాబు, శ్రీలీల, మీనాక్షీ చౌదరి, రమ్య కృష్ణ, ఈశ్వరీ రావు, ప్రకాష్ రాజ్, జగపతి బాబు, రావురమేష్, మురళీశర్మ,జయరాం, సునీల్, వెన్నెల కిషోర్ తదితరులు

సంగీతం : ఎస్. తమన్, చాయాగ్రహణం: మనోజ్ పరమహంస, పిఎస్ వినోద్

బ్యానర్ : హారిక & హాసిని క్రియేషన్స్, నిర్మాత : ఎస్. రాధా కృష్ణ

విడుదల : జనవరి 12, 2024

***

        దాదాపు ప‌ద‌మూడేళ్ళ త‌ర్వాత మ‌ళ్ళీ మ‌హేష్‌బాబు- త్రివిక్ర‌మ్ కాంబినేష‌న్‌లో సినిమా సంక్రాంతిని టార్గెట్ చేస్తూ భారీ స్థాయిలో విడుదలైంది. చాలా కాలంగా రకరకాలుగా వార్తల్లో వుంటూ వచ్చిన ‘గుంటూరు కారం’ పానిండియాగా మాత్రం విడుదల కాలేదు. 2022 లో ‘సర్కారువారి పాట’ తర్వాత మహేష్ బాబు నటించిన కొత్త సినిమా ఎలా వుంది? గుంటూరు కారం లాంటి పాత్రలో తను ఘాటుగా వున్నాడా, చప్పగా వున్నాడా, ఎలా వున్నాడు? ఇది తెలుసుకుందాం.

కథ

ర‌మ‌ణ (మ‌హేష్‌బాబు) ని చిన్న‌ప్పుడు త‌ల్లి వసుంధర (రమ్యకృష్ణ) వ‌దిలిపెట్టి వెళ్ళిపోతుంది. తండ్రి స‌త్యం (జ‌య‌రామ్‌) ఓ కేసులో జైలు కెళ్తాడు. మేనత్త (ఈశ్వరీబాయి) రమణని పెంచుతుంది. అటు తల్లి ఇంకో పెళ్ళి చేసుకుంటుంది. హైదరాబాదులో సీనియర్ రాజకీయనాయకుడైన తండ్రి వెంకటస్వామి (ప్రకాష్ రాజ్) అండదండలతో వసుంధర మంత్రిగా ఎదుగుతుంది. ఈ నేపథ్యంలో మంత్రి పదవిపై కన్నేసిన కాటా మధు (రవిశంకర్) అనే ఇంకో నాయకుడు వసుంధర గతాన్ని బయట పెట్టి ఆమె రాజకీయ జీవితాన్ని అంతం చేయాలనుకుంటాడు. దీన్ని అడ్డుకునేందుకు వెంకటస్వామి గుంటూరులో వున్న మనవడు రమణని పిలిపించి, త‌ల్లితో త‌న‌కెలాంటి సంబంధం లేద‌ని సంతకం పెట్టించుకోవాలను

కుంటాడు.  

       
ఈ ప్రయత్నం ఫలించిందా? రమణ సంతకం పెట్టాడా? తండ్రి స‌త్యం ఎందుకు జైలు కెళ్ళాడు? వసుంధర కొడుకు రమణని దూరం పెట్టడానికి అసలు కారణం ఏమిటి? ఆమె తండ్రి వెంకటస్వామి చేసిన కుట్ర లేమిటి? తల్లికి దూరమై బాధపడుతున్న రమణ తల్లి మనసు మార్చడానికి ఏం చేశాడు? చివరికి తల్లీకొడుకులు ఒకటయ్యారా? ఇందులో ఆముక్త (శ్రీలీల‌), రాజీ( మీనాక్షి చౌద‌రి) ల పాత్ర లేమిటి? ... ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలా వుంది కథ

ఇది సంక్రాంతికి కొత్త పంటేం కాదు. పాత పంటల్నే అదేపనిగా కోస్తూ ఇంకా అందిస్తున్నాడు దర్శకుడు త్రివిక్రమ్. చిన్న‌త‌నంలోనే త‌ల్లికి కొడుకు దూరం కావ‌డం, పాతికేళ్ళ త‌ర్వాత క‌ల‌వ‌డం అనే ఒకే కథతో అల్లు అర్జున్ తో ‘అల వైకుంఠ‌పుర‌ములో’, పవన్ కల్యాణ్ తో ‘అత్తారింటికి దారేది’, పవన్ కళ్యాణ్ తోనే మళ్ళీ ‘అజ్ఞాత‌వాసి’ సినిమాలు తీశాడు. ఇదే పురాతన కథని ఈసారి రాజకీయ రంగాన్ని జోడించి మహేష్ బాబుతో కొత్త కథగా అందించే ప్రయత్నం చేశాడు. అయితే కావచ్చు కానీ, ఈ తల్లీ కొడుకుల కథకి ప్రధానంగా తీసుకున్న- తల్లితో సంబంధం లేదని మహేష్ బాబు సంతకం పెట్టాలనే పాయింటు నమ్మశక్యంగా లేక, లీగల్ గానూ చెల్లక, సినిమా ఫస్టాఫ్ లోనే తేలిపోయే ప్రమాదంలో పడింది.

       
కేవలం సంతకం పెట్టాలనే స్టోరీ పవర్ లేని సినిమాని మహేష్ బాబు స్టార్ పవర్ తో కమర్షియల్ గిమ్మిక్కులు చేసి నిలబెట్టేందుకు విఫలయత్నం చేశాడు. గుంటూరు- హైదరాబాద్ ల మధ్యే మహేష్ బాబు కారేసుకుని సంతకం పెట్టే పాయింటుతో పదేపదే తిరిగే సీన్లే రిపీటవుతూంటాయి. మధ్యలో లాయర్ కూతురుగా శ్రీలీల మహేష్ బాబు ఇంట్లో మకాం వేసి సంతకం కోసం చేసే కామెడీ ప్రయత్నాలతో ఒక ట్రాకు వుంటుంది. ఈ ట్రాకులో రోమాన్సు పాటలూ వగైరా వుంటాయి. మిర్చీ వ్యాపారం చేసే మహేష్ బాబు ప్రత్యర్ధి పాత్ర జగపతిబాబుతో ఫైట్లు వగైరా వుంటాయి. సంతకం పెట్టక పోతే మహేష్ బాబుని కేసుల్లో ఇరికించే కుట్రలూ రిపీట్ అవుతూ వుంటాయి. ఇదంతా బలహీన కథగా సాగుతూ, ఇంటర్వెల్లో తల్లితో ముఖా ముఖీ అయ్యే సీనుతో బలం పుంజుకుంటుంది సినిమా.

       
సెకండాఫ్ మళ్ళీ సంతకం గురించి మామూలే. తాత పాత్రలో ప్రకాష్ రాజ్ తో రిపీటయ్యే కొట్లాటలే. ఒక దశకొచ్చేటప్పటికి సెకండాఫ్ విషయం లేక శూన్యమై పోతుంది. చివరికి భారంగా తెలిసిన అన్ని విషయాలూ తేలి, తల్లీ కొడుకులు ఏకమయ్యే పవర్ఫుల్ ఎమోషనల్ సీనుతో ముగుస్తుంది.

       
తాత చేతిలో పాతికేళ్ళుగా కీలుగా బొమ్మగా మారిన తల్లి సమస్యని గుర్తించి, ఆమెకి  విముక్తి కలిగించి సుఖాంతం చేయాల్సిన కథలో మహేష్ బాబు అసలేమీ చేయకపోవడంతో, తను కూడా తాత ఆడించినట్టూ ఆడే పాసివ్ పాత్ర కావడంతో, సినిమా చాలా రిస్కులో పడే ప్రమాదంలో పడింది.

ఎవరెలా చేశారు

ఇది పూర్తిగా మహేష్ బాబు ఒన్ మాన్ షో. తన యాక్టింగ్ స్కిల్స్ తో సినిమాకి మంచి గ్లామర్ తీసుకొచ్చాడు. ఇంటర్వెల్ సీనులో, ముగింపులో హృదయాల్ని బరువెక్కించే నటన కనబర్చాడు. మిగతా అంతటా విషయం లేని కథలో  ఏం చేస్తున్నాడో తెలియక రకరకాల కామెడీ, యాక్షన్ సీన్లు చేసుకుంటూ పోయాడు. శ్రీలీలతో హత్తుకునే రోమాన్సూ చేయక డాన్సులతో సరిపెట్టాడు. ఎంత సేపూ తల్లి లేని కొడుకుగా ఫీలవ్వడమే తప్ప,అవతల కొడుకులేని తల్లి ఫీలింగ్స్ ని గుర్తించే పని పెట్టుకోలేదు. గుర్తించి వుంటే తగిన హీరోయిజం వచ్చేది. యాక్టివ్ క్యారక్టర్ గా పంజరంలో వున్న తల్లి కోసం ఒక లక్ష్యంతో యాక్షన్ లోకి దిగే వాడు. ఇది సాంతం నవ్విస్తూ పోయే యాక్షన్ కామెడీ అయితే సినిమాని ఇంకో స్థాయికి తీసికెళ్ళి సక్సెస్ చేసేవాడు. కథలో ప్రధాన పాత్రగా లక్ష్యమే లేక పోతే కధేం వుంటుంది. కథ లేకపోతే తనెందుకు.

       
శ్రీలీలకి ఈ సినిమాలో కూడా పాత్రే లేదు. మరోసారి పాటల్లో డాన్సింగ్ డాల్ గా సరిపెట్టుకుంది. మహేష్ మరదలి పాత్రలో మీనాక్షీ చౌదరిది కొన్ని సీన్లకి పరిమితమైన పాత్ర. ఇక రమ్య కృష్ణ, ఈశ్వరీ రావు, జగపతి బాబు, రావురమేష్, మురళీ శర్మ,జయరాం వెన్నెల కిషోర్ అందరి పాత్రలూ తక్కువే- ఒక్క విలనీతో  ప్రకాష్  రాజ్ తప్ప. సునీల్ ప్రారంభంలో ఒక సీనులో కనిపించి, విగ్రహంగా, ఆ తర్వాత విగ్రహం తలగా మారతాడు. చాలా అన్యాయం.

       
గుంటూరు, హైదరాబాద్ లొకేషన్లు, మిర్చీ గోడౌన్ సెట్, ఇతర ఔట్ డోర్ లొకేషన్స్ కి  విజువల్స్ బావున్నాయి. యాక్షన్ సీన్స్ సహా సాంకేతికంగా ఉన్నతంగా వుంది. తమన్ సంగీతంలో పాటలు, వాటి కొరియోగ్రఫీ  కూడా బావున్నాయి. బావుండాల్సింది మళ్ళీ తల్లీ కొడుకుల కథతో త్రివిక్రమ్ రాతపని, తీతపని. దీనికి మహేష్ బాబు (అగ్రిమెంట్ మీద) సంతకం పెట్టే పని. ఇక ప్రేక్షకుల నుంచి సంతకాల సేకరణే మిగిలింది.

—సికిందర్

 

1398 : స్క్రీన్ ప్లే టిప్స్

స్క్రిప్టు రచనలో తోడ్పడే స్క్రీన్ ప్లే చెక్ లిస్ట్ ఇదివరకు ఇచ్చాం. స్క్రీన్ ప్లే వుండే సీను లో ఏఏ అంశాలుండాలో హాలీవుడ్ చెక్ లిస్ట్ ఇప్పుడు చూద్దాం...

1. సీన్ ఉద్దేశం :

1. పాత్ర గోల్ లో పురోగతి లేదా మార్పు వుందా?

2. సీను కథని ముందుకు కదిలిస్తోందా?

3. పాత్రల మధ్య సంఘర్షణ సృష్టిస్తోందా?

4. కొత్త పాత్రని పరిచయం చేస్తోందా?

5. పాత్రల్ని డెవలప్ చేస్తోందా?

6. రాబోయే పరిణామాల్ని పరోక్షంగా సూచిస్తోందా?

7. పాత్ర తీసుకునే రిస్కుని పెంచుతోందా?

2. స్ట్రక్చర్ :

1.  సీనుకి స్పష్టమైన బిగినింగ్-మిడిల్- ఎండ్ లున్నాయా?

2. సీనుకి ఓపెనింగ్ హుక్ వుందా?

3. సీను హాఫ్ వేలో యాక్షన్ తో ప్రారంభమవుతోందా?

4. యాక్షన్ సీనుకి గోల్- కాన్ఫ్లిక్ట్- డిజాస్టర్ లున్నాయా?

5.  యాక్షన్ సీనులో రెస్పాన్స్- డైలెమా- డెసిషన్ లున్నాయా?

6. పాత్ర ఒక పాయింటాఫ్ వ్యూతో  కొనసాగుతోందా?  

7.  కథ తగినంత వేగంతో సాగేందుకు సీను తోడ్పడుతోందా?

8. మూడ్, టోన్ సీను స్వభావంతో మ్యాచ్ అవుతున్నాయా?

9. పాత్ర గోల్ ని చేరుకోవడానికి వ్యక్తులు, సంఘటనలు, భావోద్వేగాలు, రహస్యాలు అవరోధంగా నిలుస్తున్నాయా?

10. క్లయిమాక్స్ కథకి, పాత్ర చిత్రణకి లోబడి వుందా?

11. క్లయిమాక్స్ లో తగినంత సస్పెన్స్, సర్ప్రైజ్, ట్విస్టు వున్నాయా?

12. సింబాలిజాలు, ప్రతీకాలంకారాలు వున్నాయా?

3. హీరో/హీరోయిన్ :

1. సీనులో ఏం కోరుకుంటున్నారో స్పష్టత, భౌతిక చర్యల వెనుక భావోద్వేగాలతో కూడిన  ఆలోచనలు, డైలాగులు వున్నాయా?

2. నెగెటివ్ గా ఫీలైతే వెనక్కి, పాజిటివ్ గా ఫీలైతే ముందుకూ కదులుతున్నారా?

3. ఇద్దరి మధ్య విలువల వైరుధ్యాలున్నాయా?

4. ప్రేక్షకులు ఎవరిపట్ల సానుభూతితో వుండాలో స్పష్టత వుందా?

5. అనుబంధ పాత్రలు సీనులో ఉండడం  కోసం స్పష్టమైన ప్రయోజనముందా?

4.  డైలాగులు:

1. ప్రతి పదం తప్పనిసరి అవసరంతో డైలాగులు పటిష్టంగా వున్నాయా?

2. డైలాగులు ఆసక్తికరంగా, సీనుని ముందుకు కదిలించే విధంగా వున్నాయా?

3. డైలాగులు బోరు కొట్టకుండా సహజంగా వున్నాయా?

4. పాత్రల స్వభావం డైలాగుల్లో ప్రతిఫలిస్తున్నాయా?

5.  పాత్ర ఎంపిక చేసుకునే పదాలు ప్రత్యేకతతో వున్నాయా?  

6. డైలాగులు పాత్ర చిత్రణని, కథని, సంఘర్షణని, సమాచారాన్ని వెల్లడిస్తున్నాయా?

***

1397 : రివ్యూ

 

రచన- దర్శకత్వం : సెల్విన్ రాజ్ జేవియర్

తారాగణం : సతీష్, రేజీనా, శరణ్య, నాజర్, ఆనంద్ రాజ్, విటివి గణేష్, రెడిన్ కింగ్ స్లే తదితరులు  

సంగీతం : యువన్ శంకర్ రాజా, ఛాయాగ్రహణం : యువ

బ్యానర్ : ఏజీఎస్ ఎంటర్ టైన్మెంట్, నిర్మాతలు: కలపతి ఎస్. అఘోరమ్, కలపతి ఎస్. గణేష్

విడుదల : 5.1.24 ( ఓటీటీ- నెట్ ఫ్లిక్స్)

***

        తమిళంలో హార్రర్ కామెడీ ‘కన్జూరింగ్ కన్నప్ప’ (మాయాజాలంలో  కన్నప్ప) డిసెంబర్ 8 న విడుదలై యావరేజి రిజల్టు పొందింది. ఈ వారం నెట్ ఫ్లిక్స్ లో విడుదలైంది. తెలుగు వెర్షన్ అందుబాటులో వుంది. కొత్త దర్శకుడు సెల్విన్ రాజ్ జేవియర్ హార్రర్ కామెడీలో కొత్త ఐడియాతో దీన్ని తీశాడు. కమెడియన్ సతీష్ హీరోగా నటించాడు. దర్శకుడు అందించిన కొత్త ఐడియా ఏమిటి?  దాంతో ఎంతవరకు ఒప్పించాడు? ఒక ఆత్మ- దాంతో భయపడి కామెడీ పుట్టించడం బ్రాకెట్లోనే హార్రర్ కామెడీలుంటాయి. అయితే ఈ ఫార్ములాని కొత్త ఐడియాతో ఏ రకంగా విభిన్నం చేశాడు? ఇది తెలుసుకుందాం...

కథ

కన్నప్పన్ (సతీష్) గేమ్ డిజైనర్ గా ఉద్యోగ ప్రయత్నాల్లో వుంటాడు. తండ్రి ఆంజనేయన్ (విటివి గణేష్) పెన్షన్ తో ఇల్లు గడుస్తూంటుంది. తల్లి లక్ష్మి (శరణ్య) యూట్యూబ్ వీడియోలు తీస్తూంటుంది. పెళ్ళి కాని మామ శేఖర్ (నమో నారాయణ్) ఇంట్లో పడి తింటూ వుంటాడు. ఒకరోజు ఇంట్లో నీళ్ళు రాకపోతే పక్కన పాడుబడి మూసిపెట్టిన బావి మీద రేకులు తీసి నీళ్ళు తోడుతాడు కన్నప్పన్. ఆ బకెట్టుకి చిక్కుకుని ఒక శిథిలావస్థలో వున్న డ్రీమ్ క్యాచర్ వస్తుంది. పీడ కలలు రాకుండా పడగ్గదిలో పెట్టుకునే దిష్టి బొమ్మ లాంటిది అది. దానికి ఈకలుంటే ఒక ఈక పీకుతాడు. అంతే, పీకల్లోతు ప్రమాదంలో ఇరుక్కుపోతాడు. రాత్రి నిద్రపోతే కలలో ఒక కోట కనిపిస్తుంది. ఆ కోటలో తనపాటు ఒక ఆడ దెయ్యం వుంటుంది. తప్పించుకుని బయటపడతాడు. మెలకువొఛ్చేస్తుంది. ఇలా ప్రతీరాత్రీ జరుగుతుంది. కలలో ఆడ దెయ్యం కొడితే ఆ దెబ్బ తెల్లారి వొంటి మీద కన్పిస్తుంది.

       
ఇలా వుండగా, డెవిల్ ఆర్మ్ స్ట్రాంగ్ (ఆనంద్ రాజ్) అనే రౌడీకి డబ్బులు బాకీ పడతాడు కన్నప్పన్. ఆ రౌడీ వేధిస్తూంటాడు. కన్నప్పన్ పీడకలలకి సంబంధించి ఎళుమలై (నాజర్) అనే భూత వైద్యుణ్ణి సంప్రదిస్తాడు. డ్రీమ్ క్యాచర్ వల్ల పీడకలలొస్తున్నాయంటే ఈ కోటలో ‘డ్రీమ్ కీ’ వెతికి పట్టుకోవడం ఒక్కటే మార్గమని చెప్తాడు ఎళుమలై. పీడకలలో ఆ కోట 1930లలో బ్రిటిష్ కాలపు నాటిదని, అందులో రాబర్ట్- మెక్డలీన్ అనే ప్రేమికులు హత్యకి గురయ్యారనీ, ఆ ఆడ దెయ్యం మెక్డలీన్ దేననీ చెప్తాడు.

       
ఇప్పుడు కన్నప్పన్ ఏం చేశాడు? పీడకలల్ని వదిలించుకోవడానికి కోటలో ‘డ్రీమ్ కీ’ ని వెతికి పట్టుకున్నాడా? ఆ ప్రయత్నంలో ఆడ దెయ్యంతో ఎన్ని ప్రమాదాలెదుర్కొన్నాడు? డెవిల్ ఆర్మ్ స్ట్రాంగ్ పీడ ఎలా వదిలించుకున్నాడు? డాక్టర్ జానీ (రెడిన్ కింగ్ స్లే) అనే సైకియాట్రిస్టు కూడా దిష్టి బొమ్మ ఈక పీకితే అతడికే జరిగింది? కన్నప్పన్ ఇంట్లో కూడా తెలియక అందరూ ఈకలు పీకితే వాళ్ళకేం జరిగింది? అంతా కలిసి పీడకలలో కోటలో దెయ్యం పాలబడ్డారా? ఈ కేసులో భూతవైద్యుడు ఎళుమలైకి పారానార్మల్ ఇన్వెస్టిగేటర్ డార్క్ డేవ్స్ (రెజీనా) ఎలా తోడ్పడింది? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

ఇది ఫాంటసీని మేళవించిన హార్రర్ కామెడీ కథ. పీడకలలు, పీడ కలల్లో కోట, కోటలో ఆడ దెయ్యం, పీడకలలకి విరుగుడుగా ‘డ్రీమ్ కీ’ ని సాధించడం ఇదంతా సబ్ కాన్షస్ మైండ్ లో చేసే సైకలాజికల్ జర్నీ. అరేబియన్ నైట్స్ కథ లాంటిది. విష్ణుపురాణంలో అమృతం పొందడానికి క్షీరసాగర మథనం జరపడం లాంటిది. అయితే ఈ సెన్స్ తో సినిమా తీయలేదు. నిగూఢార్ధాన్ని వదిలేసి కామెడీ కోసం కామెడీ అన్నట్టు పని కానిచ్చేశారు. దీంతో ఇది హార్రర్ కామెడీ షుగర్ కోటింగుతో ఆత్మిక దహాన్ని తీర్చే స్పిరిచ్యువల్ థ్రిల్లర్ అయ్యే గొప్ప అవకాశాన్ని పోగొట్టుకుంది. హార్రర్ సినిమాల్లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో న్యాయం కోసం ఆక్రందించే రొటీన్ దెయ్యం కథగా మాత్రమే ఇది రూపొందింది.

       
పీడకలల్లో వచ్చే హార్రర్ సీన్లు కాసేపటికే తేలిపోతాయి. భయపెట్టే హర్రర్ కంటే కామెడీలు ఎక్కువుంటాయి. ఈ కామెడీలు భయం చుట్టే రొటీన్ గా వుంటాయి. రౌడీతో, సైకియాట్రిస్టుతో కామెడీలు కొన్ని నవ్వించినా- అసలు పాయింటు ‘డ్రీమ్ కీ’ రహస్యం గురించి కథ సాగదు. ఆ ‘డ్రీమ్ కీ’ కోసం పోటాపోటీలతో ఆడ దెయ్యంతో తలపడే కథగా వుంటే పాత్రలు నేర్చుకునే పాఠాలుగా వుండేది. రొటీన్ గా ఆడ దెయ్యానికి జరిగిన అన్యాయం గురించే  కథ చేయడంతో- కొత్త ఐడియా కాస్తా పాత పచ్చడియే అయింది.

నటనలు- సాంకేతికాలు

కమెడియన్ సతీష్ కామెడీ అతిగా వుండదు. మొహంలో అమాయకత్వంతో ఫ్రెష్ నెష్ తీసుకొస్తాడు నటనకి. కమర్షియల్ హంగులు పెద్దగా వుండవు. ఈ సినిమా కంటే అతనే ఎక్కువ గుర్తుంటాడు. ఇక శరణ్య, గణేష్, నమో నారాయణ్ కుటుంబ కామెడీని రక్తి కట్టిస్తారు ఆయా సన్నివేశాల్లో. నాజర్, రెజీనా కసాండ్రా భూతవైద్యులుగా అదోలాంటి మ్యానరిజమ్స్ తో ఫారినర్స్ లా వుంటారు. రౌడీగా, సైకియాట్రిస్టుగా ఆనంద్ రాజ్, రెడిన్ కింగ్ స్లేలు మాత్రం పాత స్టయిల్ కామెడీకి కట్టుబడి వుంటారు.

       
ఈ మూవీ సౌండ్ డిజైన్, యువన్ శంకర్ రాజా సంగీతం, యువ సమకూర్చిన ఛాయాగ్రహణం హార్రర్ వాతావారణాన్ని సమృద్ధిగా సృష్టిస్తాయి. అయితే చూసి భయపడేంత కాదు. కొత్త దర్శకుడు జేవియర్ కొత్త ఐడియాలో వున్న నిగూఢార్ధాన్ని పట్టుకోగలిగివుంటే ఎప్పటికీ గుర్తుండిపోయే సినిమాగా వుండేది. దీన్ని కొంచెం తేడాగా పీడ కలల్లో జరిగే కథగా రొటీన్ హార్రర్ కామెడీ అనుకుని పైపైన చూసేస్తే ఏ బాధా వుండదు.

—సికిందర్

1396 : సందేహాలు- సమాధానాలు

 Q : ‘దొరసాని’ రివ్యూలో మీరు తెలంగాణా సినిమా అంటే ఇంకా ఆర్ట్ సినిమా కాదన్నారు. మరెలా వుండాలి? వివరించగలరు.
―మకరందం, AD
A : ముందు తెలుగు సినిమా దర్శకుడో రచయితో కావాలనుకుంటే 1910 నుంచీ కనీసం తెలుగు సినిమా చరిత్ర విధిగా చదువుకుని రావాలి. సినిమా చరిత్రలో నిర్మాణాల పరంగా ఎక్కడెక్కడ  ఏమేం జరిగాయి,  పరిణామాలూ పర్యవసానాలూ వాటి పరిష్కారాలూ ఏమేం చోటు చేసుకున్నాయో తెలుసుకుని వుండాలి. ఇండియాలో వుంటూ ఇండియా చరిత్ర తెలియక పోవడం ఎలాటిదో, సినిమాల్లో వుంటూ సినిమా చరిత్ర తెలియక పోవడం అలాటిది. కనీసం మనం ఓ కంపెనీలో చేరాలన్నా దాని పుట్టు పూర్వోత్తరాలు తెలుసుకుని గానీ చేరం. సినిమాల్లో చేరాలంటే మాత్రం ఏమీ తెలుసుకోకుండా రెక్కలు కట్టుకుని వాలిపోవడమే.   

ఆర్ట్ సినిమాల చరిత్ర గురించి ‘దొరసాని’ రివ్యూలోనే రాసి ఇలా ఇప్పుడెందుకు తీయకూడదో చెప్పాం. ఇంకా వివరాలు కావాలంటే  ప్రాంతీయ సినిమాల గురించిన వ్యాసాలున్నాయి : ఈలింక్ క్లిక్ చేసి సంచిక డాట్ కాం లో ‘సినీ విశ్లేషణ’ శీర్షిక లోకి వెళ్ళండి. ఇతర రాష్ట్రాల్లో ప్రాంతీయ సినిమాలు ఎలా మార్పు చెందాయో తెలుస్తుంది. తెలుసుకున్నాక తెలంగాణా ప్రాంతీయ సినిమా ఎలా వుండాలో మీకో అవగాహన ఏర్పడుతుంది. ఆర్ట్ సినిమాలు దేశవ్యాప్తంగా 1980 లలోనే భూస్వామ్య వ్యవస్థతో బాటే అంతరించిపోయి, ఒక దశాబ్దం తర్వాత దాని కొత్త రూపాలు వచ్చాయి, వస్తున్నాయి. కానీ తెలంగాణా సినిమా అంటే ఈ తరం మేకర్లు కూడా ఇంకా కాలగర్భంలో కలిసిపోయిన ఆర్ట్ సినిమాలనే దగ్గరే ఇరుక్కుపోయి దెబ్బ తింటున్నారు - చరిత్ర పుటలు తిరగేయక!

Q : నాదొక కఠిన సమస్య. జవాబు దొరకడం లేదు. కథలో నేను చెప్పాలనుకుంటున్న పాయింటు ఎప్పుడు స్పష్టం చేయాలి? ఇంటర్వెల్ ముందా, ఇంటర్వెల్ తర్వాతా? ముందు చెప్తే ఏం జరుగుతుంది? తర్వాత చెప్తే ఏం జరుగుతుంది? ఈ సమస్యని తీర్చగలరు.

 ―ఒక రచయిత

 A : స్క్రీన్ ప్లే చలన ప్రక్రియలో స్టోరీ పాయింటు (ప్లాట్ పాయింట్ వన్) ఏ టైంలో చెప్తే ఆ టైముకి కథ ప్రారంభమవుతుంది. ఫస్టాఫ్ లో ఏదో టైంలో కాకుండా ఇంటర్వెల్ తర్వాత చెప్పి కథ ప్రారంభిస్తే, ఇంటర్వెల్లో కూడా కథేమిటో అర్ధంగాదు. ఇంటర్వెల్లో కూడా కథేమిటో అర్ధంగాకపోతే మంచిదా కాదా ఆలోచించుకోండి. దాన్నిబట్టి కథ చేయండి. మీరు స్ట్రక్చర్ లో కథ ఆలోచిస్తే, సినిమా శ్రేయస్సు దృష్ట్యా ఇంటర్వెల్ లోపే కథ ప్రారంభిస్తారు. అసలు కథ ఎప్పుడు ప్రారంభించాలో నిర్ణయించడానికి కథకుడెవరు? కథ అతడి సొత్తు కాదు, ప్రధాన పాత్ర సొత్తు, డైరీ. దాని డైరీ అది రాసుకోకుండా ఇంకెవరు రాస్తారు? కాబట్టి కథని పట్టుకుని ప్రధాన పాత్రని నడపడంగా గాకుండా, ప్రధాన పాత్రని పట్టుకుని అది నడిపే కథతో సాగిపోవాలి. ఎప్పుడేం చేయాలో ప్రధాన పాత్రకి తెలిసినంతగా కథకుడికి తెలియదు. ప్రధానపాత్ర ఆటోమేటిగ్గా స్ట్రక్చర్లో ప్రయాణిస్తుంది. కథకుడు స్ట్రక్చర్ వదిలేసి కథతో క్రియేటివిటీలు చేసుకుంటూ, కథ ప్రారంభించకుండా మీన మేషాలు లెక్కిస్తూ కూర్చుంటాడు. కథ ప్రారంభించాలంటే ఫస్టాఫ్ అరగంట టైమ్ మంచి ముహూర్తం.

Q :   నేనొక ఇనిస్టిట్యూట్ లో యాక్టింగ్ నేర్చుకుంటున్నాను. అయితే మీరు తరచూ యాక్టివ్ క్యారక్టర్, పాసివ్ క్యారక్టర్ అని రాస్తుంటారు. యాక్టింగ్ కోర్సులో వీటి గురించి చెప్పడం లేదు. రేపు నాలాంటి నటులు పాత్రల్ని ఎలా సెలెక్ట్ చేసుకోవాలి. మీరు పాసివ్ క్యారక్టర్స్ తో సినిమాలు ఫ్లాప్ అవుతున్నాయని అంటారు. నాకు భయంగా వుంది. రేపు నేను నటిస్తే నా సినిమాలు కూడా ఫ్లాపవుతాయా? లేకపోతే నటుడిగా ఇదంతా నాకవసరం లేదంటారా? డైరెక్టర్ చెప్పినట్టు చేయాలంటారా? దయచేసి నా సందేహాలు తీర్చగలరు.

—ఆర్ జె పి, యాక్టింగ్ విద్యార్థి

A :    ఇనిస్టిట్యూట్స్ లో యాక్టివ్, పాసివ్ పాత్రలు నేర్పుతారు. పాసివ్ పాత్రలెందుకంటే ట్రాజడీల కవసరం కాబట్టి. రియలిస్టిక్- అన్ రియలిస్టిక్ పాత్రల నటన కూడా నేర్పుతారు. అయితే థియరీ నేర్చుకోవడం వేరు, ప్రాక్టికల్ గా కథ వినేప్పుడు అది యాక్టివా పాసివా గుర్తించడం వేరు. ఏ ఏ లక్షణాలు యాక్టివ్ కుంటాయి, ఏ ఏ లక్షణాలు పాసివ్ కుంటాయి అదనంగా స్క్రీన్ ప్లే పుస్తకాలు చదివి తెలుసుకోండి. విరివిగా సినిమాలు చూసి గుర్తించండి. సినిమాల్లో ప్రధాన పాత్రల్నే కాదు, ఇతర పాత్రల్ని కూడా పరిశీలించండి. సహాయ పాత్రలు పాసివ్ గా కూడా వుండొచ్చు. నష్టం లేదు. సినిమా ప్రధాన పాత్రదే అవుతుంది కాబట్టి అది యాక్టివ్ గానే వుందా తెలుసుకోండి. కథ ట్రాజడీ అయితే పాసివ్ గా వుండడాన్ని గమనించండి. కమర్షియల్ సినిమా అన్నాక హీరోయిన్, విలన్ పాత్రలు కూడా యాక్టివ్ గానే వుండాల్సి వుంటుంది.

        

మీరు భవిష్యత్తులో హీరో అయితే, కథ వినేప్పుడు ఆ కథ ట్రాజడీ కాకపోతే, పాత్ర యాక్టివ్ పాత్రేనా తెలియడం అవసరం. ‘గీత గోవిందం’ లో హీరో పాసివ్ క్యారక్టరే కానీ స్క్రీన్ ప్లే వల్ల అది హిట్టయిందని ఒక ప్రముఖ ఇనిస్టిట్యూట్ సీనియర్ ప్రిన్సిపాల్ చెప్తూంటారు. ఇలా అన్నిసార్లూ జరగక పోవచ్చు. రిస్కు తీసుకోవాలనుకుంటే మీ ఇష్టం. అయితే ఇనిస్టిట్యూట్స్ లో ఏ పాత్ర ఎలా నటించాలో నేర్పుతారే తప్ప, ఏ పాత్ర ఒప్పుకుని సినిమాలో నటించాలో అది నటుల ఛాయిస్సే.

        

మీరు సహాయ పాత్రలు చేయాల్సి వస్తే యాక్టివా పాసివా ప్రశ్న వుండదు. హీరోనే అవాలనుకుంటే యాక్టివ్ పాత్ర చిత్రణల్ని బాగా స్టడీ చేసుకోండి. రియలిస్టిక్ సినిమాలు ఆర్ట్ సినిమాలకి దగ్గరగా వుంటాయి. ఆర్ట్ సినిమాల్లో హీరో సర్వసాధారణంగా పాసివే. కానీ ఈ రోజుల్లో కమర్షియల్ గా తీయాల్సిన రియలిస్టిక్ సినిమాల్లో యాక్టివ్ గా వుండాల్సిందే. మీరు యాక్టింగ్ కోర్సు చేస్తూనే, బయట కథలు వింటూండే ఏర్పాటు చేసుకుంటే ఇప్పట్నుంచే ప్రాక్టీసు అవుతుంది. కథలు వింటూ, కొత్తాపాతా సినిమాలు చూస్తూ అనుభవం సంపాదించుకోండి. ఈ సందర్భంగా ప్రసిద్ధ యాక్టింగ్ టీచర్ ఉటా హేగెన్ రాసిన ‘9 క్వశ్చన్స్’ అన్న పుస్తకం మీకు పనికి రావచ్చు. కొని చదవండి. పీడీఎఫ్ కూడా అందుబాటులో వుంది. ఆల్ ది బెస్ట్.

Q : మీ‌ బ్లాగు మొదటి సారి నిన్ననే చూసాను. నాదొక సందేహం. కథ చేస్తున్నపుడు కథలో లోటు పాట్లు అనేవి ఎలా తెలుస్తాయి? వివరించ గలరు. మంచి పుస్తకం సజెస్ట్ చేయగలరు.

―మణి కుమార్, రచయిత

A :  రైటర్ అవాలనుకుప్పుడు ముందు రైటింగ్ నేర్చుకోవడం మీద మాత్రమే పూర్తి దృష్టి పెట్టాలి. కథలు తర్వాత ఆలోచించ వచ్చు. కథలే ఆలోచిస్తే వాటినెలా రాయాలో తెలియదు. ఎలా రాయాలో నేర్చుకుంటే కథ ఎలా ఆలోచించాలో తెలుస్తుంది. సిడ్ ఫీల్డ్ పుస్తకం కొనుక్కున్నానన్నారు. బేసిక్స్ నేర్చుకోవడానికి అదొక్కటి చాలు. జోసఫ్ క్యాంప్ బెల్ భారీ గ్రంథం ఎందుకు కొన్నారు. అది హయ్యర్ స్టడీస్. బేసిక్సే నేర్చుకోకుండా హయ్యర్ స్టడీస్ దేనికి. ఏమర్ధమవుతుందని. ఏది పడితే అది కొనకండి. హాయిగా సిడ్ ఫీల్డ్ పుస్తకం ముందు పెట్టుకుని, 'శివ' సినిమా చూస్తూ స్ట్రక్చర్ ని స్టడీ చేయండి చాలు. ఒక ఆర్నెల్ల పాటు దీని మీదే వుండండి. కథలు ఆలోచించకండి. స్ట్రక్చర్ నేర్చుకున్న తర్వాత కథలు రాయడం నేర్చుకోవచ్చు. పుస్తకాలు ఇంకేమీ చదవక్కర్లేదు, ఉన్నమతి పోతుంది. ఆర్ట్ ఫీల్డ్ అలాటిది. నాలెడ్జి ఎక్కువైపోతే ఎవరికీ అర్ధంగాని మేధావులై పోయి ఎవరికీ అర్ధం గాని కథలు చెప్తారు. ఎంత చదివి నేర్చుకున్నా ఎవరైనా దర్శకుడు/రచయిత దగ్గర పనిచేస్తేనే ప్రాక్టికల్ నాలెడ్జి అబ్బుతుంది. కాన్ఫిడెన్స్ పెరుగుతుంది.

Q :   ఒక ఐడియా అనుకొని దాన్ని కథగా మలచాలి అనుకున్నప్పుడు అందుకోసం ఏమైనా మినిమం టైం పీరియడ్ పెట్టుకోవాలా? లేక ఐడియా మీద ఎక్కువ రోజులు పని చేయాలా? ఎందుకంటే ఒక్కోసారి ఎన్నిరోజులు ఆలోచించినా కథ రెడీ అవదు. అప్పుడు అరే ఈ ఐడియా మిస్ అవుతున్నామే అనుకుంటాం. ఒక్కోసారి ఐడియా బాగున్నా ఆ సమయానికి మనం కథ చేయలేకపోతాం. ఇలాంటి సందర్భాల్లో ఏం చేయాలి? దీని గురించి వివరించగలరు.

―వీడియార్, అసోసియేట్

A : పైవొక ప్రశ్నకి చెప్పిన విధంగా, ఐడియా (స్టోరీ పాయింటు) నిర్దుష్టంగా కుదిరే వరకూ ఎన్ని రోజులు వీలైతే అన్ని రోజులు కుస్తీ పట్టాల్సిందే. ఐడియాగా కుదరనిది కథగా కుదరదు. బిందువుగా తెలియనిది సింధువుగా తెలియదు. ఎన్ని రోజులాలోచించినా కథ రెడీ అవడం లేదంటే ముందుగా ఐడియాని క్షుణ్ణంగా ఆలోచించక పోవడం వల్లే. ఐడియా ఆధారంగా బిగినింగ్ మిడిల్ ఎండ్ లతో సుస్పష్టమైన 20 పేజీల ( రైటింగ్ లో 50 పేజీలు) సినాప్సిస్ సిధ్ధం చేసుకోక పోవడం వల్లే. చేసే పని సిస్టమాటికల్ గా చేస్తే అయోమయం వుండదు.

Q :  నాకు ఒకచోట అవకాశముంది. కానీ కథ చేస్తూంటే మనసులో చూసిన రకరకాల సినిమాలన్నీ మెదులుతున్నాయి. ఆ సీన్లు, యాక్షన్, కామెడీలు గుర్తుకు వస్తోంటే రాయలేక పోతున్నాను. అలా నేను రాయగలనా? వాటిని బట్టి నా కథ మారిపోతుందా? అన్న సందేహాలు వస్తున్నాయి. నా సమస్యకి పరిష్కారం సూచించగలరు. నా సమస్య నా అవుట్ పుట్ ని దెబ్బతీస్తోంది.

―విఎల్ ఏ, అసోసియేట్ 

A :    చూసిన సినిమాలు మీరు రాయాల్సిన సినిమాలకి ఇన్పుట్స్ గా మీ మస్తిష్కంలో మెదులుతూంటే, మీ అవుట్ పుట్ దెబ్బతినక ఏమవుతుంది. ఈ సమస్య చాలా మందితో వుంటుంది. కథ రాస్తూంటే చూసిన సినిమాలన్నీ గుర్తుకు రావడం. మైండ్ రెండు భాగాలుగా వుంటుంది- హేపీ మైండ్, నాటీ మైండ్. రోజంతా మైండ్ లో 60 వేల పై చిలుకు థాట్స్ వస్తూంటాయి. వీటిలో 80 శాతం నెగటివ్ థాట్స్ అయితే, 20 శాతమే పాజిటివ్ థాట్స్ వుంటాయి. ఈ పాజిటివ్ థాట్స్ తో వుండేది హేపీ మైండ్ అయితే, నెగటివ్ థాట్స్ తో వుండేది నాటీ మైండ్. నెగెటివ్ థాట్స్ తో కోతి లాంటి నాటీ మైండ్, హేపీ మైండ్ పనులు చెడగొడ్తుంది.

        

కనుక నాటీ మైండ్ ని న్యూట్రల్ చేయాలంటే, హేపీ మైండ్ లో పాజిటివ్ థాట్స్ ని నాటాలి. నాటీ మైండ్ జరిగిన నష్టం గుర్తుచేస్తూంటే, లేదు రేపు లాభం వస్తుందని హేపీ మైండ్ లో పాజిటివ్ థాట్స్ ని నాటాలి. ఇలా ప్రతీ నెగెటివ్ థాట్ కి ఒక పాజిటివ్ థాట్ నాటుతూ వుంటే, నాటీ మైండ్ ఖాళీ అయిపోతుంది. ఇక రమ్మన్నా నెగిగెటివ్ థాట్స్, ఫీలింగ్స్ రావు. అలా శిక్షణ పొందుతుంది మనస్సు. జీవితం హాయిగా వుంటుంది. మనసు మీద అదుపు లేకపోతే రచయిత కాలేరు. పాత్రల్ని పాలించ లేరు.

        

ఇలాగే మీరు చూసిన సినిమాలు మీ రైటింగ్ వర్క్ ని దెబ్బతీస్తున్న నాటీ మైండ్ లో పేరుకు పోయిన థాట్స్ అనుకోండి. అప్పుడు ఆ సినిమాలు గుర్తుకు రాకుండా వుండాలంటే ఏవేవో కథలు వూహించి హేపీ మైండ్ లో నింపండి. నాటీ మైండ్ లోంచి చూసిన సినిమాలు వెళ్ళిపోతాయి. 80-20 ని రివర్స్ చేయండి. హేపీ మైండ్ ని వూహించిన కథలతో 80 శాతం నింపెయ్యండి.

        

ఈ వూహలు కూడా పద్ధతిగా వుండాల్సిన అవసరం లేదు. కథ రాస్తున్నప్పుడు ముందుకు కదలకపోతే ఫ్రీ విల్ రైటింగ్ అని వుంటుంది. అంటే మనసులో ఏ ఆలోచన వస్తే అది పేపరుమీద పెట్టడం. ఈ ఆలోచనలన్నీ చదివితే ఎక్కడో కథకి అవసరమైన ఆలోచన వుంటుంది. ఈ ఫ్రీ విల్ రైటింగ్ లాగా అడ్డదిడ్డంగా కథలు వూహిస్తూ హేపీ మైండ్ ని 80 శాతం నింపెయ్యండి. అప్పుడు 20 శాతానికి పడిపోయిన నాటీ మైండ్ ఇక ఏమీ చేయలేదు. ఇంకప్పుడు రాస్తున్న కథ సీన్లు ఆలోచించండి, చూసిన సినిమాల సీన్లు గుర్తుకు రమ్మన్నా రావు.  కథ చేస్తున్నప్పుడు సినిమాలు చూడడం మానెయ్యండి.

—సికిందర్

 

1395 : 2023 రౌండప్

 

2023 లో కూడా తెలుగు చలన చిత్ర సీమ టాలీవుడ్ పానిండియా కలలతోప్రయాణించింది. కానీ ప్రయాణపు బడలిక స్పష్టంగా కనిపించింది. ‘ఏ స్టార్లు’, ‘బీ స్టార్లు’ కలిసికట్టుగా పానిండియా మీద దండయాత్ర చేశారు. కానీ పల్లెకు పోదాం పారును చూద్దాం ఛలో ఛలో అని తిరిగొచ్చేశారు, ఒకరు తప్ప. మిగిలిన 8 మందీ బయల్దేరిన చోటుకే తిరిగొచ్చి, టౌను పక్కకెళ్ళొద్దురా  డింగరీ డాంబికాలు పోవద్దురా అని లోకల్ గా సెటిలై పనులు చూసుకోసాగారు. రవితేజ, నాని, విజయ్ దేవరకొండ, కళ్యాణ్ రామ్, రామ్ పోతినేని, నిఖిల్ సిద్ధార్థ, సమంతా ... నటించిన తెలుగు, హిందీ, తమిళ, మలయాళ, కన్నడ భాషల్లో పానిండియా సినిమాలు తెలుగులోనే సక్సెస్ కి దూరంగా వుండిపోయాయి- ఒక్క నాని ‘దసరా’ తప్ప. తెలుగులో అదే పాత మూసని ఉత్పత్తిచేస్తూ దాన్ని పానిండియాలో విక్రయించాలనుకోవడం అత్యాశే అయింది. ఈ ప్రయాణంలో ఒక్క ప్రభాస్ కే ‘సాలార్’ తో పానిండియా పతకం దక్కింది.

        రవితేజ ‘టైగర్ నాగేశ్వరరావు’, నాని ‘దసరా’, విజయ్ దేవరకొండ ‘ఖుషీ’, కళ్యాణ్ రామ్ ‘డెవిల్’, రామ్ పోతినేని ‘స్కంద’, నిఖిల్ సిద్ధార్థ ‘స్పై’, సమంత ‘శాకుంతలం’ పానిండియా సినిమా స్థాయిని అందుకోలేక పోయాయి. పానిండియాకి ‘బాహుబలి’, ‘ట్రిపులార్’, ‘కేజీఎఫ్’, ‘విక్రమ్’, ‘పుష్ప’, ‘సాలార్’, ‘కల్కి 2898 ఏడీ’ లాంటి బిగ్ కాన్వాస్ మీద హై కాన్సెప్ట్ మాస్ యాక్షన్ కథలు కావాలి. హాలీవుడ్ లో హై కాన్సెప్ట్ సినిమాలు ఎలా తీస్తారో ఆ తీరుతెన్నుల్లో వుండాలి. లేదా తక్కువ రేంజిలో జనసామాన్యం సామూహిక చైతన్యాన్ని పట్టుకునే ‘కాంతారా’, ‘విరూపాక్ష’ లాంటి తాంత్రిక- జానపద కథాంశాలు కావాలి. 2022లో  ‘కాంతారా’, 2023 లో ‘విరూపాక్ష’ అనే మీడియం బడ్జెట్లు పానిండియా స్థాయిలో ఇందుకే నిలబడ్డాయి.

       
ఇక పానిండియా + లోకల్ సినిమాలన్నీ కలిపి చూస్తే 2023 లో మొత్తం ‘ఏ స్టార్లు’ నటించినవి 17 పెద్ద సినిమాలు విడుదలయ్యాయి. వీటిలో ఏడే హిట్టయ్యాయి. చిరంజీవి ‘వాల్తేరు వీరయ్య’, బాలకృష్ణ ‘వీర సింహా రెడ్డి’, ‘భగవంత్ కేసరి’, నాని ‘హాయ్ నాన్నా’, ‘దసరా’, ధనుష్ ‘సార్’, ప్రభాస్ ‘సాలార్’ 7 మాత్రమే హిట్టయి- చిరంజీవి నటించిన మరొకటి  ‘భోళాశంకర్’, పవన్ కళ్యాణ్ ‘బ్రో’ ఒకటి నటిస్తే ఈ ఒకటీ, రవితేజ నటించిన ‘రావణాసుర’, ‘టైగర్ నాగేశ్వరరావు’ రెండూ, విజయ్ దేవరకొండ ‘ఖుషీ’ ఒకటి నటిస్తే ఆ ఒకటీ, రామ్ పోతినేని ‘స్కంద’ ఒకటి నటిస్తే ఇదీ, కళ్యాణ్ రామ్ ‘అమిగోస్’, ‘డెవిల్’ రెండు నటిస్తే రెండూ, నితిన్ ‘ఎక్స్ ట్రా ఆర్డినరీ’ ఒకటి నటిస్తే ఈ ఒకటీ, సమంత ‘శాకుంతలం’ ఒకటి నటిస్తే ఇదీ, మొత్తం కలిపి 10 ఫ్లాపయ్యాయి. అంటే ఈ సంవత్సరం పవన్ కళ్యాణ్, రవితేజ, విజయ్ దేవరకొండ, రామ్ పోతినేని, కళ్యాణ్ రామ్, నితిన్, సమంతా ‘ఏ స్టార్లు’ ఏడు గురూ సక్సెస్ ని పట్టుకోలేకపోయారు. 7 హిట్లు, 10 ఫ్లాపులతో ‘ఏస్టార్లు’ 41 శాతం సక్సెస్ నిచ్చారు.

బీ స్టార్లు 40/6  

        ఇక ‘బీ స్టార్లు’ పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు అంటూ 40 సినిమాలూ నటించి, 6 దాటి పైకి పోలేక 34 సినిమాల్నీ ఢామ్మనిపించారు. వీళ్ళల్లో ఈ సంవత్సరం కూడా మోస్ట్ వాంటెడ్ ఫ్లాప్ హీరోగా సంతోష్ శోభన్ నమోదయ్యాడు. నటించిన నాలుగూ (కళ్యాణం కమనీయం, శ్రీదేవీ శోభన్ బాబు, అన్నీ మంచి శకునములే, ప్రేమ్ కుమార్) ఫ్లాపయ్యాయి. రెండో స్థానాన్ని కిరణ్ అబ్బవరమే ఆక్రమించాడు. నటించిన మూడూ (వినరో భాగ్యము విష్ణు కథ, మీటర్, రూల్స్ రంజన్) ఫ్లాప్స్ తో.

       
మెగా క్యాంపు స్టార్లు సాయి ధరమ్ తేజ్ (పవన్ తో కలిసి ‘బ్రో’), వైష్ణవ్ తేజ్ (ఆది కేశవ) వరుణ్ తేజ్ (గాండీవ ధారి అర్జున) లు మూడు నటిస్తే మూడూ ఫ్లాపయ్యాయి. నాగార్జున వారసులు నాగచైతన్య (కస్టడీ), అఖిల్ (ఏజెంట్) రెండు నటిస్తే రెండూ ఫ్లాపయ్యాయి. సుధీర్ బాబు నటించిన (హంట్, మామా మశ్చీంద్ర) రెండూ ఫ్లాపయ్యాయి. విశ్వక్ సేన్ నటించిన (దాస్ కా ధమ్కీ, బూ) రెండూ ప్లాపయ్యాయి. శ్రీసింహా కోడూరి రెండు నటిస్తే (భాగ్ సాలే, ఉస్తాద్ ) రెండూ ఫ్లాపయ్యాయి.

       
ఇక ఒక్కొక్కటి నటిస్తే  ఫ్లాపయిన హీరోలు : నాగశౌర్య (రంగబలి), జగపతిబాబు (రుద్రాంగి), కార్తికేయ (బెదుర్లంక), నిఖిల్ సిద్ధార్ధ (స్పై), సందీప్ కిషన్ (మైకేల్), గోపీచంద్ (రామబాణం), అల్లరి నరేష్ (ఉగ్రం), సునీల్ (భువన విజయం), నరేష్ (మళ్ళీ పెళ్ళి), ఆది (సి ఎస్ ఐ సనాతన్), అజయ్ (చక్రవ్యూహం), బెల్లంకొండ గణేష్ (నేను స్టూడెంట్ ని సార్), తిరువీర్ (పారేషాన్), రాహుల్ రామకృష్ణ (ఇంటింటి రామాయణం), నవీన్ చంద్ర (మంత్ ఆఫ్ మధు), హన్సిక (మై నేమ్ ఈజ్ శృతి).

       
ఇలా 26 మంది ‘బీ స్టార్లు’ 34 ఫ్లాపులిస్తే, ఒకటి నటించి ఆ ఒకటి హిట్టిచ్చిన ‘బీ స్టార్లు’ ఆరుగురు - శ్రీవిష్ణు (సామజవర గమన), నవీన్ పోలిశెట్టి -అనూష్కా శెట్టి (మిస్ శెట్టి- మిస్టర్ పోలిశెట్టి), సాయి ధరమ్ తేజ్ (విరూపాక్ష), శ్రీకాంత్ (కోట బొమ్మాళి),  తరుణ్ భాస్కర్ (కీడా కోలా), పాయల్ రాజ్పుత్ (మంగళవారం). అంటే 6 హిట్లు, 34  ఫ్లాపులతో 32 మంది ‘బీ స్టార్లు’ 15 శాతం సక్సెస్ నిచ్చారు.

       
ఇక చిన్న సినిమాలు 113 విదుదలయ్యాయి.  వీటిలో 95 శాతం కొత్త వాళ్ళతో వూరూ పేరూ లేనివే. మొత్తం 113 చిన్న సినిమాల్లో  ‘బలగం’, బేబీ’, ‘మ్యాడ్’, ‘మావూరి పొలిమేర 2’ అనే 4 మాత్రమే హిట్టయ్యాయి. సక్సెస్  రేటు 3.5 శాతమే.  మొత్తం అన్ని సినిమాలూ కలిపి 160  విడుదలైతే, 7 ‘ఏ స్టార్’ హిట్లు, 6 ‘బీ స్టార్’ హిట్లు, 4 చిన్న హిట్లు తేలాయి. మొత్తం 17. సక్సెస్ రేటు 10 శాతం.

       
ఈ పది శాతం సక్సెస్ దశాబ్దాలుగా మెయింటైన్ అవుతున్నదే టాలీవుడ్ లో. ఇంతకి  మించి ఎదగడానికి ప్రయత్నించడం లేదు. అనూహ్యంగా అందివచ్చిన పానిండియా అవకాశాలతో కూడా. ‘ఏ సినిమాలు’ పానిండియా’ వైపు చూస్తూంటే, ‘బీ సినిమాలు’ ఆ ఖాళీలో ‘ఏ సినిమాలు’ గా ఎదగాలి. ‘బీ సినిమాల’ ఖాళీలోకి ‘సి సినిమాలు’ చేరుకోవాలి. ఈ అభివృద్ధి ప్రణాళిక ఎవరి దగ్గరా లేదు. ఎందుకు లేదో ఆగి ఆలోచించుకోవాలి.

-సికిందర్