580 : సందేహాలు - సమాధానాలు

Q :  మీ బ్లాగు రెగ్యులర్ గా చదువుతూంటాను. ఎంతో ఆసక్తి కరంగా, విజ్ఞాన దాయకంగా వుంటాయి మీ రచనలు. నాకు సినీ పరిభాషలో ట్రీట్ మెంట్ అంటే ఏమిటో అర్థం కాదు. ఎప్పుడో మీరు చెప్పే వుంటారు కానీ మిస్ అయ్యాను. వీలైతే తెలియబర్చగలరు.
― డా. డి.వి.జి. శంకరరావు, విజయనగరం

A :  ఒక కథ అనుకుని ఆ కథలో ఏ సీను తర్వాత ఏ సీను రావాలో ఒక వరస క్రమంలో ఒకటి రెండు లైన్లలో 60, 70 సీన్లకి రాసుకుంటూ పోతారు. దీన్ని లైన్ ఆర్డర్ అంటారు. ఇలా అనుకుందాం :
          1. గెస్ట్ హౌస్ లో సమావేశం : తనకు కంపెనీలో 40శాతం వాటా, ప్రజలకు ఉద్యోగాల్లో 10 శాతం వాటా డిమాండ్ చేస్తాడు ఎమ్మెల్యే. ఇదెక్కడి  గొడవని కెవిపికి ఫోన్ చేస్తారు ప్రమోటర్లు.
          2. పాడుబడ్డ స్కూల్లో పిల్లలమధ్య, పిల్లల యూనిఫాంలో చిన్న పిల్లాడిలా వున్న హీరోని చూసి షాక్ అవుతాడు హెడ్ మాస్టర్. స్కూలు రిపేరు నిధులు మింగినందుకు రేపటి నుంచి పిల్లలు నీ ఇంటికే వచ్చి చదువు కుంటారని ఆర్డరేస్తాడు హీరో. 

          ఇలా నెంబర్లు వేసుకుంటూ ప్రతీ సీనూ రాసుకున్నాక, ఒక్కో సీను తీసుకుని ఆ సీనులో జరిగే బిజినెస్ అంతా వివరంగా రాయడం మొదలెడతారు. ఈ రాసేటప్పుడు సీను ప్రారంభం (బిగినింగ్) మధ్యమం (మిడిల్ ), ముగింపు (ఎండ్) వుండేట్టు చూసుకుంటారు.  ఒక్కో సీనుకి ఎన్ని పేజీలైనా రాసుకోవచ్చు. తెర మీద ఎలా రన్ అవ్వాలో అలాగే రాసుకుంటారు. పేజీ పైన సీను నెంబర్ వేసి, ఎక్కడ తీయాలో,  ఏ సమయం తీయాలో రాస్తారు. ఈ కింద ఒక సీను చూద్దాం:

సీన్ : 60
ఎక్స్/ రోడ్స్ / నైట్

ఖాళీగా వున్న రోడ్ల మీద JP వెంట నడుస్తున్నారు అమిత్, సూరి, సత్తి, జ్యూనియర్లు దుడ్డు కర్రలు పట్టుకుని - ‘ఇలా మీతో నడుస్తూంటే ఎంత హాయిగా వుంది. మీరు కనపడరు గానీ గొప్పోళ్ళురా! నన్ను భలేగా కాపాడేశారు. కానీ డేంజర్రోయ్ మీరూ...  ఏకుమేకై పోతున్నారు. పార్టీ  ఫండ్స్ అంటూ  జోక్యం చేసుకుని వేలం పాటేస్తున్నారు.  పైగా పార్టీ టికెట్లకి డబ్బులొస్తున్నాయా అని అడిగేదాకా వెళ్ళిపోయారు.  ఒవరై పోతున్నార్రా. ఇందాకా ఏమన్నావు రా? పార్టీని సొంతం చేసుకుంటారా? ఎంత యాక్టింగ్ అయినా ఆ మాటలెందుకు వచ్చాయిరా? మనసులో కుట్ర లేకపోతే? ఏంటి? కాబట్టి మీ గురించి ఇప్పుడు నిర్ణయం తీసుకోవాలి. రాజకీయాల్లో ఎవర్నీ నమ్మకూడదు. మీలాంటి కుర్ర నాయాల్ని అస్సలు నమ్మ కూడదు. మీ జనరేషను మా ఓల్డ్ జనరేషన్ని తోసిపారేసి అధికారం చేజిక్కుంచుకోవాలని చూస్తున్నారు. నా సీక్రెట్స్ ని కూడా సీక్రెట్స్ గా వుంచి చావలేదుగా మీరూ...అగండ్రా ఆగండి, మిమ్మల్నీ...’ అంటూ రివాల్వర్ తీసి టపటప కాల్చిపడేశాడు. చెల్లాచెదురుగా పడిపోయారు నల్గురూ.

      JP ఆగిపోయి తన చేతిలోని రివాల్వర్నే ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నాడు- ‘వండర్ గా వుందే... ఈ సమయంలో నా రివాల్వర్ పేలిందేంటి?  నీ రివాల్వర్ నా చేతిలో వుందేంటి?’ అంటున్నాడు. కింద అలాగే పడిపోయి  తన చేతిలో రివాల్వర్ని నొక్కినొక్కి  చూస్తున్నాడు అమిత్. పేలడమే  లేదు.  ఫకాలున నవ్వాడు JP-‘ఒరే, నాది అడిగితే నీది నా కిచ్చేశావ్ రా! గుడ్ లక్ ఎవరి వైపు వుండాలో వాళ్ళ వైపు వుండక ఛస్తుందా, ఏంటి?’ అని పగలబడి నవ్వసాగాడు. 

 షాకింగ్ గా చూస్తున్నారు  నల్గురూ.

          ఇలా రాసుకుంటే సీనులో  బిజినెస్ మొత్తం కళ్ళకి కట్టినట్టు విజువలైజ్ అవుతుంది. దీన్ని  ట్రీట్ మెంట్  అంటారు. ఒక సీను ఎలా రన్ అవ్వాలో ట్రీట్ చేయడమే ట్రీట్ మెంట్. ఇదంతా స్క్రీన్ ప్లే పనే.  మొదట అంకెలు వేసుకుని వన్ లైన్ ఆర్డర్ రాయడం దగ్గర మొదలు పెట్టేదే స్క్రీన్ ప్లే పని.   దీన్ని పూర్తి చేశాక దీన్ని బట్టి ఫైనల్ గా డైలాగ్ వెర్షన్ రాయడంతో మొత్తం స్క్రిప్టు వర్క్ పూర్తవుతుంది. ఇంతే, ఇంత కంటే మరేమీ లేదు.

Q :  ఒకప్పటి సినిమాల్లాగా ఇప్పుడెందుకు రావడం లేదంటారు ?
 ―కె. వనజా రావు, హైదరాబాద్ 

A :   ఎందుకంటే, తీసుకునే ఆహారాన్నిబట్టి సినిమాలుంటాయి. అప్పట్లో అలాటి ఆహారం తీసుకునే వాళ్ళు  కాబట్టి అలాటి సినిమా లొచ్చాయి. ఇప్పుడు కరివేపాకులో కూడా పస లేదు. నలిపి చూసినా వాసనా రాదు, రుచీ వుండదు. ఈ పిచ్చి ఆకుల్ని మానిపారేసి చారు తింటున్నాం. ఇప్పటి తిండిని బట్టే ఇప్పటి సినిమాలు, అంతే.

―సికిందర్

      q

579 : సందేహాలు - సమాధానాలు

            Q :  సినిమాల్లో హీరో హీరోయిన్ల చిన్నప్పటి కథలు చూపించడం అవసరమా? వాళ్ళు పెద్దయ్యాక ప్రేమికులే ఎందుకు  కావాలి? ‘దేవదాసు’  దగ్గర్నుంచీ ఇదే చూస్తున్నాం. ఈ పరిస్థితి మారదా? అసలు చిన్నప్పటి నుంచి కథ ప్రారంభించడం ఎంతవరకు అవసరం?

- కె. విధీర్, సహకార దర్శకుడు

          A : దీనికి సమాధానం చెప్పుకోవాలంటే చాలా తవ్వుకోవాలి. సినిమాల్లో చిన్ననాటి హీరో హీరోయిన్ల సంగతులు ప్రధానంగా రెండు విభాగాలుగా వుంటున్నాయి : 1. జాయింటు కథలు, 2. సోలో కథలు. జాయింటు కథలు మూడు ఉప విభాగాలుగా వుంటున్నాయి : 1. తోబుట్టువుల కథలు, 2. స్నేహితుల కథలు, 3. బాలిక- బాలుడు కథలు. సోలో కథలు మూడు ఉప విభాగాలుగా వుంటున్నాయి : 1. మనస్తత్వాలు, 2. అనుభవాలు, 3. తీవ్రానుభవాలు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 1. తోబుట్టువుల కథలే తీసుకుంటే - చిన్నప్పుడు తలోదారి పట్టిపోతారు. పెద్దయ్యాక చిన్నప్పుడు పాడుకున్న పాటేదో వాళ్ళల్లో ఎవరో ఒకరు పాడుకుంటే,  పరస్పరం గుర్తుపట్టుకుని ఒకటవుతారు. ఈ సినిమాలేవో చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 2. స్నేహితుల కథలే తీసుకుంటే- చిన్నప్పుడు విడిపోవచ్చు, విడిపోక పోవచ్చు. కానీ ఇద్దరి మనస్తత్వాల తేడాలు చూపించడానికి చిత్రిస్తూంటారు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 3. బాలిక - బాలుడు కథలే తీసుకుంటే – ఇవి అన్నా చెల్లెళ్ళు, లేదా అక్కా తమ్ముళ్ళ కథలు కావొచ్చు. సిస్టర్ సెంటిమెంటు, బ్రదర్ సెంటి మెంటు సినిమాల కోసం ఇవి. ప్రేమ కథలకైతే ఈ బాలిక, బాలుడు పెద్దయ్యాక హీరోహీరోయిన్ లవుతారు. కాబట్టి చిన్నప్పుడు వీళ్ళ మధ్య ఆకర్షణో, వికర్షణో, ఎడబాటోచూపించి, పెద్దయ్యాక వీటిని తీరుస్తారు. 

          ఇక సోలో ఉప విభాగం 1. మనస్తత్వాలే తీసుకుంటే, హీరో లేదా హీరోయిన్ ఒక్కరి గురించి ఈ చిన్నప్పటి కథ లేదా ఫ్లాష్ బ్యాక్ వుంటుంది. ఇందులో పెద్దవాళ్ళయి ఇప్పుడిలా జీవిస్తున్నం
దుకు కారణాలేమిటో ఆ చిన్నప్పటి కథలో లేదా ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో ఎస్టాబ్లిష్ చేస్తారు. ఇది కామెడీకైనా కావొచ్చు, ఇంకెందుకైనా కావొచ్చు. 

          సోలో ఉప విభాగం 2. అనుభవాలే తీసుకుంటే – చిన్నప్పటి ఒక అనుభవం పెద్దయ్యాక ఎలా బాధిస్తోందో, పాత్రని సమూలంగా ఎలా మార్చేసిందో  చూపించడానికి ఉపయోగిస్తారు. 

          సోలో ఉపవిభాగం 3. తీవ్రానుభవాలే తీసుకుంటే - ఇవి హింసాత్మకమైనవి. యాక్షన్ – రివెంజి సినిమాలకి పనికొచ్చేవి.

***

        ఇప్పుడు వీటిలో ఏవి ఇప్పటికీ పనికొస్తాయో, ఏవి పనికిరావో  చూద్దాం : జాయింటు ఉపవిభాగం 1. తోబుట్టువులు చిన్నప్పుడు విడిపోయి పెద్దయ్యాక కలుసుకునే కథలు ఒకప్పుడు అలరించిన నవరసాల – నాటకీయతల - మెలో డ్రామాల సినిమాల్లో భాగం. ఇవి ఇప్పుడెందుకు పనికి రావో వేరే  చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. 

          జాయింటు ఉపవిభాగం 2. స్నేహితుల చిన్ననాటి కథల్లో మనస్తత్వాల తేడాలు చూపించడం కూడా పై చెల్లిపోయిన ఫార్ములా లాంటిదే. అల్లుఅర్జున్ – రాం చరణ్ లు ఫ్రెండ్స్ గా వుంటే,  వాళ్ళ మనస్తత్వాల్లో తేడాలు చెప్పడానికి వాళ్ళనీ,  వెండితెరకి చైతన్యం తీసుకొచ్చే వాళ్ళ స్టార్ డమ్ నీ పక్కన బెట్టి – ఎవరో ఇద్దరు బాలనటులతో సినిమా ప్రారంభించడం, లేదా మధ్యలో ఫ్లాష్ బ్యాక్ వేయడం ఖచ్చితంగా బాక్సాఫీసు అప్పీల్ కి ఇప్పుడు పూర్తిగా వ్యతిరేక చర్యే. బాలనటులతో స్క్రీన్ టైం వేస్ట్ చేయడం, అంతసేపూ  అర్జున్ - చరణ్ లని తెర మీద కన్పించకుండా చేయడం ప్రేక్షకుల ఆశల మీద నీళ్ళు జల్లడమే. ప్రతీ క్షణం అర్జున్ –చరణ్ లేం చేస్తారో చూద్దామని డబ్బులు పెట్టుకుని వస్తారు గానీ, ఎవరో బాలనటులేం  చేస్తారో చూడాలనుకోరు. ఆ రోజులు పోయాయి. ప్రేక్షకుల మనీ, టైం – వీటికి విలువ ఇవ్వని చిత్రణలు బాక్సాఫీసు వ్యతిరేకమైనవి. 

          కానీ ఇటీవల ‘జవాన్’  లో ఇదే జరిగింది. సాయి ధరమ్ తేజ్, ప్రసన్న ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరి తేడాలు చెప్పడానికి బాల నటులతో చిన్నప్పట్నుంచీ కథ నెత్తుకుంటూ సినిమా ప్రారంభించారు. ఇలా ప్రారంభమే బోరు కొట్టించారు. మనస్తత్వాలేమిటోచెప్పడానికి ప్రేక్షకులకి ఇంత స్పూన్ ఫీడింగ్ తో ట్యూషన్ చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. సాయి ధరమ్ తేజ్ – ప్రసన్నల మంచి బుద్ధి - దొంగ బుద్ధి చెప్పడానికి  ఓ అదిరిపోయే సంఘటనతో వీళ్లిద్దరితో ప్రారంభ సీనే వేసి,  తేడాలు చూపించెయ్య వచ్చు. ఇదెంతో లైవ్ గా, ఎఫెక్టివ్ గా ఈనాటి సినిమాలా వుంటే, చిన్నప్పటి సీన్లు నిన్నటి వార్తలా చప్పగా వుంటాయి. సినిమాలైనా, సాహిత్యమైనా నేడు విజువల్ రైటింగ్ ని, లైవ్ రైటింగ్ ని డిమాండ్ చేస్తున్నాయి. చిన్నప్పటి నుంచీ కథ చెప్పుకు రావడం విజువల్ రైటింగ్ / టేకింగ్, లైవ్ రైటింగ్ / టేకింగ్, క్రియేటివ్ రైటింగు / టేకింగులు కానే కావు – లేజీ రైటింగ్ / టేకింగ్, టైం వేస్ట్ చేసే పూర్ రైటింగ్ / టేకింగ్ లన్నమాట . 

          ఒక్క విషయం  చెప్పడానికి పది సీన్ల కథ చెప్తున్నారు. ఒక్క సంఘటనతో – ఒక్క సీనుతో - ఆ విషయం చెప్పెయ్యొచ్చు. విషయం చెప్పడానికి సీన్లకి సీన్లు తీస్తూ పోతున్నారే గానీ, అన్ని సీన్లకి బదులు ఒక్క ముఖచిత్రం లాంటి సీను కనిపెట్టలేకపోతున్నారు. సీన్లు కాదు కావాల్సింది - ఆ ఒక్క ముఖచిత్ర సీనేమిటో, ఆ ఒక్క సంఘటనేమిటోకనిపెట్టడం కావాలి. ఇదే జరగడం లేదు. ప్రేక్షకుల్ని వెంటనే కట్టిపడేసే విజువల్ రైటింగ్ / టేకింగ్ అంటే, లైవ్ రైటింగ్ / టేకింగ్ అంటే ఇదీ నిజానికి. సీన్లు రాసేవాళ్ళు ఇవ్వాళ్ళ అవసరం లేదు – విషయానికి ఒక్క ముఖచిత్ర సీను కనిపెట్టేవాళ్ళు కావాలి. కాబట్టి ఈ మనస్తత్వాల ఉప విభాగానికి కూడా చిన్నప్పటి చిత్రీకరణలు ఇప్పుడు కాలం చెల్లినవని అర్ధంజేసుకుని జాగ్రత్తపడాలి.

***

                ఇక జాయింటు ఉపవిభాగం 3. బాలిక - బాలుడు కథలే తీసుకుంటే – వీటికి కూడా చిన్నప్పటి చిత్రీకరణలు పనిచెయ్యవు.  అన్నా చెల్లెళ్ళ కథలతో,  అక్కా తమ్ముళ్ళ కథలతో ఇప్పుడు సినిమాలు తీయవచ్చు, కానీ పై మనస్తత్వాల ఉపవిభాగంలో చెప్పిన షరతులతోనే అయితే బావుంటుంది. అన్నగా అల్లు అర్జున్ - చెల్లెలుగా అంజలి వుంటే, బాక్సాఫీసు అప్పీల్ కోసం వీళ్ళిద్దరి సీన్లతో అనుబంధాన్ని స్థాపించాలే గానీ, వీళ్ళని పక్కన బెట్టి  ఏనాటిదో నవరసాల కాలంనాటి  చైల్డ్ సెంటిమెంటు తెచ్చిపెట్టుకుని,  చాదస్తంగా బాల నటుల్ని పెట్టి తీస్తూపోతే మొత్తం పోతుంది. అల్లుఅర్జున్  తమ్ముడుగా,  నయనతార అక్కగా వున్నాఇంతే. వీళ్ళతో ఇప్పటి లైవ్ టెలికాస్ట్ అవసరం గానీ, బాల నటులతో ఎప్పటివో పాత న్యూస్ పేపరు తాలూకు రద్దీ వార్తలు కాదు. ఈ రెండిటి మధ్య తేడా తెలుసుకోకపోతే సినిమాలు తీయడం చీకట్లో బాణాలేయడం లాంటిది. 

          ప్రేమ కథలకైతే ఈ బాలిక, బాలుడు పెద్దయ్యాక హీరోహీరోయిన్ లవుతారు. కాబట్టి చిన్నప్పుడు వీళ్ళ మధ్య ఆకర్షణో, వికర్షణో, ఎడబాటోచూపించి, పెద్దయ్యాక వీటిని తీరుస్తారు. ఇది ఒకప్పటి నవరసాల మసాలాలో భాగం. ఇప్పుడు మూడే మసాలాలున్నాయి  : లవ్, కామెడీ, యాక్షన్. లవ్ కి హీరో హీరోయిన్ల నడుస్తున్న కథే ప్రాణం. చిన్నప్పటి కథలు కాదు. ఇక్కడ కూడా అల్లు అర్జున్ – రకుల్ ప్రీత్ సింగ్ లు చిన్నప్పటి ఫ్రెండ్స్ అని చెప్పడానికి డిటోపధ్ధతి  : లైవ్ గానే అర్జున్నీ – రకుల్నీ చూపిస్తూ వాళ్ళ మాటల్లో, చర్యల్లో వీళ్ళు చిన్నప్పటి ఖాతా అని తేల్చేస్తే సరిపోతుంది. ఫిలిం ఈజ్ బిహేవియర్ అన్నారు. ఇప్పుడు ఫిలిం లేదని ఈ సూత్రం లేదనుకోకూడదు. డిజిటల్ లో నైనా బిహేవియర్ తోనే విషయం చెప్పాలి. ఎటొచ్చీ లైవ్ సంఘటనలతోనే  దృశ్య మాధ్యమమైన సినిమా అని ఈ సూత్రం కూడా చెబుతోంది. ఇలా కాక సినిమాకి మాంచి యూత్ అప్పీల్ – రోమాంటిక్ అప్పీల్ - బాక్సాఫీసు అప్పీళ్ళని సరఫరా చేసే అర్జున్ – రకుల్ లని పక్కన పెట్టేసి,  ఎవరో చైల్డ్ ఆర్టిస్టులతో ఎప్పటివో వాళ్ళ చిన్నప్పటి కథలు  చెప్తే – 1. ‘మళ్ళీ రావా’ లాగా వుంటుంది, 2. ‘హలో’ లాగా కూడా వుంటుంది. 

          ఈ రెండు సినిమాల్లో రోమాంటిక్ జంటలైన సుమంత్ - ఆకాంక్షా సింగ్ లని, అఖిల్ – కళ్యాణీ ప్రియదర్శన్ లనీ  పక్కన పెట్టేసి, బాలనటుల కథే ప్రాణమైనట్టు వాళ్లకి విలువైన స్క్రీన్ టైంని ఉదారంగా కేటాయించారు. చిన్నప్పటి అచ్చిబుచ్చి ముచ్చట్లు చెప్పాలన్న చాపల్యాన్ని తెలుగు సినిమాల చరిత్రలోనే పతాక స్థాయికి తీసికెళ్ళారు. ‘హలో’ లో ఏకబిగిన అరగంట దాకా సాగదీస్తే, ‘మళ్ళీ రావా’ లో చివరి దాకా సాగదీస్తూనే పోయారు. 

          పోనీ ఈ చూపించే చిన్నప్పటి కథలకి ఆకర్షితులై పిల్లలేమైనా  సినిమాలకి వస్తున్నారా? అదేం లేదు. మరెవవరి కోసమిప్పుడు చిన్నప్పటి కథలు? యూత్ కోసమే అనుకుంటే, యూత్ తమ అభిమాన తారల ప్రేమాయణాలు చూసి ఎంజాయ్ చేయాడానికొస్తారా, లేక  ఏక్ తారా  వాయించుకునే చిన్న పిల్లల స్నేహాల్ని స్టడీ చేయడానికొస్తారా?  సినిమాల్ని చూసేది ఎక్కువగా యూతే అయినప్పుడు,  ఆ యూత్ కి అడ్డంకులు సృష్టించే కళా సృష్టులు సుష్టుగా చేసుకుపోతే  సినిమాలెలా ఆడతాయి? భుక్తాయాసంతో నిద్రపోతాయి.

***

ఇప్పుడు కూడా సినిమాల్లో  పిల్లలని చూపించ వచ్చు, చూపించి పిల్లల్ని కూడా ఆకర్షించ వచ్చు – ఎప్పుడు? ఒక ‘జగదేకవీరుడు – అతిలోక సుందరి’, ఒక ‘పసివాడి ప్రాణం’ లాంటివి తీసినప్పుడు. ‘జగదేకవీరుడు – అతిలోక సుందరి’ లో బేబీ షామిలి లాంటి, ‘పసివాడి ప్రాణం’ లో బేబీ సుజిత లాంటి పూర్తి నిడివి హీరోతో సమాన ప్రాతినిధ్యంగల,  హీరో వెంట వుండే, అద్భుతరస ప్రధాన పాత్రలైనప్పుడు. ఇప్పుడు పిల్లలు బాగా ఎంజాయ్ చేస్తారు. వాళ్ళ టికెట్లు కూడా తెగుతాయి. బాల పాత్రల్ని హీరో హీరోయిన్ల చిన్న నాటి వెర్షన్లుగా చిన్నప్పటి స్నేహాలు, ప్రేమలు, ఎడబాట్లు చూపిస్తే పిల్లలకేం అర్ధంగావు. పిల్లలకి అర్ధమై ఎంజాయ్ చేసే భాష – రసం – ఒక్కటే, అద్భుతరసం. పూర్తి నిడివి పాత్రలుగా అవి ప్రమాదంలో పడితేనో, అడ్వెంచర్లు చేస్తేనో, విలన్ని ముప్పుతిప్పలు పెడితేనో పిల్లలకి బాగా కనెక్ట్ అయి ఆ స్టార్ సినిమాలు  పిల్లల సినిమాలు  కూడా అవుతాయి. పైన చెప్పుకున్న  రెండు సినిమాలు ఆనాడు ఇదే సాధించాయి. ఏడాది పిల్లవాడితో ‘సిసింద్రీ’  కూడా  ఇదే సాధించింది. 

          కాబట్టి హీరోహీరోయిన్ల ప్రేమకథని బాల నటులతో చిన్నప్పట్నుంచీ చెప్పుకురావడం స్టార్ల స్క్రీన్ స్పేస్ ని దురాక్రమించడం అవడమే గాక, అలా చిన్నప్పట్నుంచీ - చందమామ రావె, జాబిల్లి రావె అని జోల పాడుతున్నట్టు సినిమా ప్రారంభించడం ఇప్పుడు పరమ వెనకబాటు తనం కూడా. అనాగరికం కూడా. ఇది అర్ధం జేసుకుని ప్రాప్తకాలజ్ఞాతని ప్రదర్శించుకోవాలి. గత యేడాది ఊ అంటే ఇలాటి సినిమాలు వచ్చి పడ్డాయి. చూడలేక, రివ్యూలు రాయలేక చచ్చాం. 

          ఇక సోలోల విషయానికొద్దాం. సోలో ఉప విభాగం 1. మనస్తత్వాల విషయానికొస్తే – దీని చిన్నప్పటి చిత్రణ హీరో లేదా హీరోయిన్ ఒక్కరికే వుంటుంది. మానసికంగా ఒకరకంగా వుండే హీరో లేదా హీరోయిన్ పాత్రని ఇక్కడ కూడా చిన్నప్పటి కథతో ఆ మానసికావస్థ అంతా  చూపించుకొస్తారు. ప్రయోజనం? శూన్యం. ఈ సందర్భంలో కూడా ఆ హీరో లేదా హీరోయిన్ స్క్రీన్ స్పేస్ ని బాల నటులు తినేస్తారు. ఇది కూడా బాక్సాఫీసు అప్పీల్ కి వ్యతిరేకమే. నేరుగా ఆ హీరో లేదా హీరోయిన్నే చూపిస్తూ సంఘటనలతో లైవ్ గా చూపించడంలో వుండే వూపు పిల్లలతో రాదు. ‘మెంటల్ మదిలో’ లో వచ్చిందా? హీరో ఏదీ ఎంపిక చేసుకోలేని బలహీనత గలవాడని ఎస్టాబ్లిష్ చేసందుకు,  బడి దగ్గర్నుంచీ వాడి కథ నెత్తుకుని చెప్పుకొచ్చారు. అవసరమా? ‘భలే భలే మగాడివోయ్’ లో నాని మతిమరుపు గలవాడని చెప్పడానికి  చిన్నప్పట్నుంచీ కథ నెత్తుకున్నారా? లేదే? అది లైవ్ టెలికాస్ట్ లాంటి చిత్రణ.  ‘మెంటల్ మదిలో’ లో  పాత న్యూస్ పేపరు వడ్డన. 

          సోలో ఉప విభాగం 2. అనుభవాల చిత్రణ కొస్తే, చిన్నప్పటి ఒక అనుభవం పెద్దయ్యాక కూడా ఎలా బాధిస్తోందో, పాత్రని సమూలంగా ఎలా మార్చేసిందో  చూపించడానికి ఉపయోగిస్తారు. ఈ చిన్నప్పటి చిత్రణ చాలా అవసరం. బాక్సాఫీసుకి బలం కూడా.  ‘దీవార్’ లో అమితాబ్ బచ్చన్ చిన్నప్పటి దుర్భర అనుభవాల చిత్రణ లేకపోతే  స్మగ్లర్ గా పాత్రతో ఎమోషనల్  ఎటాచ్ మెంట్ వుండదు ప్రేక్షకులకి. ‘ఛత్రపతి’ లో ప్రభాస్ పాత్రకికూడా. పాత్రతో ప్రేక్షకులకి ఎమోషనల్ ఎటాచ్ మెంట్ కోసం వాటి చిన్నప్పటి జీవితం చూపించడం చాలా అవసరం. కాకపోతే దీన్నిప్పుడు ఇన్నోవేట్ చేసుకోవచ్చు. ఎలాగంటే, ఇక్కడ కూడా బాల నటుడు, లేదా హీరోయిన్ విషయంలోనైతే బాల నటిని పెట్టి స్క్రీన్ స్పేస్ ని తిననివ్వకుండా ఒక పనిచెయ్యవచ్చు. ‘ఫ్యాన్’ ఫార్ములా : అంటే అల్లు అర్జున్ ని ఓ పద్దెనిమిది - ఇరవై ఏళ్ల టీనేజర్ గా సీజీ చేసి చూపించడం. షారుఖ్ ఖాన్ నటించిన ‘ఫ్యాన్’ లో సూపర్ స్టార్ గా నటించే మిడిలేజి పాత్ర అతనే, అతణ్ణి అభిమానించే టీనేజి ఫ్యాన్ పాత్రలోనూ అతనే. షారుఖ్ ఖాన్ ని సీజీ ద్వారా ఇరవై ఏళ్ల వాడిగా చూపించారు. ఇది అపూర్వ ప్రయోగం.

***

                   ఆ మధ్య ఒక రివెంజి కథ చర్చ కొచ్చినప్పుడు ఈ వ్యాసకర్త ఈ సూచనే చేశాడు. మరీ చిన్నప్పటి హీరో కథ కాకుండా, ఓ టీనేజర్ గా వున్నప్పుడు జరిగిన అన్యాయం చూపిస్తే చాలని - దీనికి ‘ఫ్యాన్’ ఫార్ములా వాడవచ్చనీ. అప్పుడు అల్లు అర్జున్ అయితే ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో టీనేజర్ గానూ అల్లు అర్జునే కన్పిస్తాడు. రెండు కాలాల్లో స్క్రీన్ స్పేస్ అంతా అతడిదే. అలా బాల నటుడితో స్క్రీన్ టైం తినేసే ముప్పుతప్పుతుందని. 

          ఇలా చేసినప్పుడు ఇంకో లాభం ఏమిటంటే, ఈ టీనేజర్ ఫ్లాష్ బ్యాక్ తో యూత్ వెంటనే కనెక్ట్ అవుతారు. బాల్యం నాటి బాధలతో అవరు. సుదూరపు బాల్యం నాటి  చిత్రణ కంటే, సమీప టీనేజీ జీవితం ఎక్కువ ఆకర్షిస్తుంది. పైగా ఇక్కడ 18 - 20 ఏళ్ల టీనేజర్ గా అల్లు అర్జునే కన్పిస్తాడు. చిన్నప్పటి కథల బాధకి విరుగుడు ఇదొక్కటే. వున్న వాటినే కాలానుగుణంగా ఇన్నోవేట్ (నూతన కల్పన) చేసినవాడే సక్సెస్ లో వుంటాడు. కానీ ఈ సూచన పనికి రాలేదు, పాత మూసకే ఓటు పడింది.

          సుదూర బాల్య జీవితం, సమీప టీనేజి జీవితం – దీని గురించి చెప్పుకోవాలి. హాలీవుడ్ సినిమాల్లో మరీ చిన్నప్పటి కథలతో ప్రారంభించకుండా, లేదా అప్పటి ఫ్లాష్ బ్యాకులు వేయకుండా, టీనేజి జీవితంనుంచీ చూపించే ‘కమింగ్ ఆఫ్ ఏజ్’ అనే  సబ్ జానర్ ఎప్పట్నుంచో వుంది. సుదూర బాల్యం నుంచి తీసుకోకుండా, సమీప టీనేజి జీవితంలో అనుభవాలు  మాత్రమే హీరో పాత్రని ఎలా తీర్చిదిద్దాయో చూపే చిత్రణ. ఇది లైవ్ గా అన్పిస్తుంది. ప్రపంచంలో ఇన్ని జరుగుతూండగా ఇంకా పాతనే పట్టుకుని ఎందుకు దెబ్బతినాలి? 

          పోతే చివరిగా,  సోలో చివరి ఉపవిభాగం తీవ్రానుభవాలే తీసుకుంటే - ఇవి హింసాత్మకమైనవని,  యాక్షన్ – రివెంజి సినిమాలకి పనికొచ్చేవని చెప్పుకున్నాం. వీటిక్కూడా ఇప్పుడు అదే చిన్న పిల్లల వేషాలవసరమా? చిన్నప్పట్నుంచీ కథలు  చెప్పుకురావడం నవరసాలతో కూడిన ఆనాటి  సినిమాల్లో వుండేది. అప్పటి యాక్షన్ సినిమాలు నాటకీయతే  ప్రధానంగా కూడా వుండేవి. హీరో ఒకడి చేతికి ఉంగరమేదో చూస్తాడు. వెంటనే ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో తన చిన్నప్పటి సంఘటన కెళ్ళిపోతాడు. ఆ సంఘటనలో  ఇలాటిదే ఉంగరమున్న హంతకుడు తన తల్లిదండ్రుల్ని చంపివుంటాడు. అంతే, ఇక ఇప్పుడు పగ రగుల్కొంటుంది. అప్పుడీ ఉంగరంతో వున్న విలన్ పనిబడతాడు. ఇది నాటకీయత. అంటే ఇన్నాళ్ళూ హీరో తన తల్లిదండ్రుల సంగతే  మర్చిపోయి ఎంజాయ్ చేస్తున్నాడా? ఇప్పుడు ఉంగరం చూస్తేనే తల్లిదండ్రుల హత్యలు గుర్తొచ్చాయా? ఇప్పటికి పగ రగిలిందా?  లేకపోతే  లేదా? ఇంకో యాభై ఏళ్ళు టపోరీ క్యారక్టర్ లా ఆటా పాటలతో ఎంజాయ్ చేస్తూనే వుండేవాడా?... అన్న ప్రశ్నలకి తావులేదు. నాటకీయతని ప్రేక్షకులు ఎంజాయ్ చేయాల్సిందే. ఎందుకంటే అప్పట్లో ఇది నవరసాల్లో ఒక భాగం. కానీ ఇటీవల ‘కేశవ’ లో ఇదే ఎదురయ్యేసరికి ప్రశ్నలు తలెత్తాయి. చాలా ఓల్డ్ ఫార్ములా అనుకున్నారు ప్రేక్షకులు. ఈ దర్శకుడు ఎక్కడ్నించి పట్టుకొచ్చాడీ కథని అనుకున్నారు. ఈ నాటకీయతని ఒప్పుకోలేదు. కాబట్టి ఇలాటి చిన్నప్పటి తీవ్రానుభవాల చిత్రణలకి ఇప్పుడు తావులేదు. 

          ఇవీ మొత్తం చిన్నప్పటి కథల సంగతులు. కథకి కూర్చుంటే మనసు వెనకటి సంగతులకే లాగుతూంటుంది. గతకాలమే దానికి ఇష్టకాలం. ఎందుకంటే అదో పెద్ద సోమరి కాబట్టి. దీన్ని కాచుకోవాలి. లొంగ కూడదు. వర్తమానంలోకి లాగి - ఎప్పటి కెయ్యది ప్రస్తుతమో....తప్పించుకు తిరుగువాడే ధన్యుడు సుమతీ...అన్న పద్దతిలో ఎక్కడా ప్రేక్షకులకి దొరికిపోకుండా, కామన్ సెన్స్ తో, సిక్స్త్ సెన్స్ తో దాని నడుం విరగ్గొట్టి – చిన్ననాటి చిత్రణలకి పై జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి. 

          మీ ప్రశ్నలో చిన్నప్పటి ఫ్రెండ్స్ పెద్దయ్యాక లవర్సే ఎందుక్కావాలనే దాని గురించి : మరి హీరో హీరోయిన్లు లవర్స్ కాక ఫ్రెండ్స్ గానే వుండిపోతే ఎలా? అప్పుడు హీరోకి చిన్ననాటి ఫ్రెండ్ గా హీరోయిన్ ని పెట్టకూడదు, సెకెండ్ హీరోయిన్ ని పెట్టాలి. ఈమె అయితే జీవితాంతం ఫ్రెండ్ గా పడున్నా, చచ్చిపోయినా, సన్యాసినుల్లో కలిసిపోయినా,  గొడవ చెయ్యరు ప్రేక్షకులు.

-సికిందర్

578 : స్పెషల్ ఆర్టికల్

2017 లో వైవిధ్యం మూస మయమైన తెలుగు సినిమాలని కొత్త పుంతలు తొక్కించింది. కనీసం  పదిశాతం పెద్ద సినిమాలు నాన్ రెగ్యులర్ జానర్ కొకటి చొప్పున హిట్టయ్యాయంటే ప్రేక్షకులు మార్పుని ఆహ్వానిస్తున్నారనడానికి సంకేతం. జానపద ఫాంటసీ, చారిత్రాత్మకం, యుద్ధం, రాజకీయం, క్రీడలు, రోమాంటిక్ కామెడీ  మొదలైన ఆరు విభిన్న జానర్స్ తో వచ్చిన బిగ్ కమర్షియల్స్ ని హిట్ చేశారు ప్రేక్షకులు. 2017 ఇంకో ప్రత్యేకాకర్షణేమిటంటే, ఎనిమిదేళ్ళ తర్వాత చిరంజీవి మెగాస్టార్ గా మళ్ళీ తన  స్థానాన్ని కైవసం చేసుకోవడం, చాలా కాలం తర్వాత తిరిగి రాజశేఖర్ హీరోగా విజయం సాధించడం. అలాగే అగ్రనిర్మాత దిల్ రాజు రికార్డు స్థాయిలో ఆరు బిగ్ కమర్షియల్స్ నిర్మించి ఐదు విజయాలు సాధించడం. స్టార్లు పవన్ కళ్యాణ్, మహేష్ బాబులు ఈ సంవత్సరంకూడా ఫ్లాపుల బాధనుంచి కోలుకోలేకపోవడం  ఇంకో ఆకర్షణ. అలాగే చిరంజీవితో బాటు బాలకృష్ణ, నాగార్జున, వెంకటేష్ సీనియర్ స్టార్లు నల్గురూ తమ హవా కొనసాగించుకోవడం, తాజా స్టార్ అక్కినేని అఖిల్ రీ రన్ కోసం రావడంలాంటి చమత్కారాలు కూడా జరిగాయి. అయితే ఫ్లాపుల మాటేమిటి? మొత్తం 43 మంది స్టార్లు, హీరోలు కలిసి ఎన్ని హిట్లు ఇచ్చారు? ఎన్ని ఫ్లాపులిచ్చారు?  అసలే హిట్టివ్వలేని వాళ్ళెందరు? అన్నీ హిట్లిచ్చిన వాళ్ళెవరు? ... ఒకసారి వివరాల్లోకి వెళ్లి చూద్దాం...

స్టార్లు / హీరోలు  : హిట్లు ఫ్లాపులు
          1. చిరంజీవి:  ఖైదీ నెం -150 (హిట్), 2. బాలకృష్ణ : గౌతమీ పుత్ర శాతకర్ణి (హిట్), పైసా వసూల్ (ఫ్లాప్), 3. నాగార్జున : ఓం నమో వెంకటేశాయ (ఫ్లాప్),  రాజు గారి గది -2 (ఏవరేజ్), 4. వెంకటేష్ : గురు (హిట్), 5. రాజశేఖర్ : గరుడవేగ, (ఏవరేజ్),6. జగపతి బాబు : పటేల్ సర్ (ఫ్లాప్), 7. పవన్ కళ్యాణ్ : కాటమరాజు (ఫ్లాప్), 8. మహేష్ బాబు :  స్పైడర్ (ఫ్లాప్), 9. ఎన్టీఆర్ :  జై లవకుశ (హిట్), 10. రవితేజ :  రాజా ది  గ్రేట్ (హిట్), 11. ప్రభాస్ : బాహుబలి -2  (హిట్), 12. అల్లు అర్జున్ :  దువ్వాడ జగన్నాధం (హిట్), 

        13. గోపీచంద్ : గౌతమ్ నందా (ఫ్లాప్), ఆక్సిజన్(ఫ్లాప్), 14. నితిన్ : లై (ఫ్లాప్), 15. నరేష్ : మేడ మీద అబ్బాయి (ఫ్లాప్),  16. నాని : నేను లోకల్ (హిట్), నిన్న కోరి (హిట్), ఎం సి ఏ (హిట్), 17. శర్వానంద్ : రాధ (ఫ్లాప్), శతమానం భవతి (హిట్), మహానుభావుడు (హిట్), 18. రానా : ఘాజీ (హిట్ ),  నేనే రాజు నేనే మంత్రి, (హిట్),  19. సాయి ధరమ్ తేజ్ :  విన్నర్ (ఫ్లాప్), జవాన్ (ఫ్లాప్),  20. నాగ చైతన్య : రారండోయ్ వేడుక చూద్దాం (హిట్),  యుద్ధం శరణం (ఫ్లాప్), 21. అఖిల్ :  హలో (ఏవరేజ్),  22. రామ్ : ఉన్నది ఒకటే జీవితం (ఏవరేజ్), 12. విజయ్ దేవరకొండ : ద్వారక (ఫ్లాప్), అర్జున్ రెడ్డి (హిట్), 24. సందీప్ కిషన్ : కేరాఫ్ సూర్య (ఫ్లాప్),  25. రాజ్ తరుణ్ : అంధగాడు (ఏవరేజ్), కిట్టు ఉన్నాడు జాగ్రత్త (ఏవరేజ్), 

         26. అవసరాల శ్రీనివాస్ : బాబు బాగా బిజీ (ఫ్లాప్), అమీతుమీ (హిట్), 27. నారా రోహిత్ : కథలో రాజకుమారి (ఫ్లాప్) బాలకృష్ణుడు (ఫ్లాప్),  28. విష్ణు : మా అబ్బాయి (ఫ్లాప్) , మెంటల్ మదిలో(ఫ్లాప్), 29. మంచు విష్ణు : లక్కున్నోడు (ఫ్లాప్),  30. మంచు మనోజ్ : గుంటూరోడు (ఫ్లాప్), ఒక్కడు మిగిలాడు (ఫ్లాప్), 31. వరుణ్ తేజ్ : మిస్టర్ (ఫ్లాప్),  ఫిదా (హిట్), 32. ఆది : నెక్స్ట్ నువ్వే (ఫ్లాప్), 33. బెల్లంకొండ శ్రీనివాస్ : జయజానకీ నాయక (ఏవరేజ్), 34. సుమంత్ :  మళ్ళీరావా (ఏవరేజ్), 35. సుమంత్ అశ్విన్ : ఫ్యాషన్ డిజైనర్ (ఫ్లాప్), 36. సాయి రాం శంకర్ : నేనోరకం (ఫ్లాప్),  37. నందమూరి తారక రత్న : రాజా మీరు కేక (ఫ్లాప్), 38. సునీల్ : ఉంగరాల రాంబాబు (ఫ్లాప్)  2 కంట్రీస్ (ఫ్లాప్),  39. సప్తగిరి : సప్తగిరి ఎల్ఎల్బీ (ఫ్లాప్), 40. నిఖిల్ : కేశవ (ఎవరేజ్). 41. నారాయణమూర్తి :  హెడ్ కానిస్టేబుల్ వెంకట్రామయ్య (ఫ్లాప్) 

          1. సాయి ధరమ్ తేజ్, సందీప్ కిషన్ : నక్షత్రం (ఫ్లాప్), 2. సందీప్ కిషన్ : నారా రోహిత్, సుధీర్ బాబు, ఆది : శమంతక మణి (ఫ్లాప్) , 3. అల్లు శిరీష్, అవసరాల శ్రీనివాస్ : ఒక్క క్షణం (ఏవరేజ్)

          మొత్తం 43 మంది స్టార్లు / గుర్తింపు వున్న హీరోలు  62 సినిమాలు నటించారు. వీటిలో 17  హిట్టయ్యాయి, 9 ఎవరేజిగా , 36 ఫ్లాపులుగా తేలాయి. అంటే 27 శాతం హిట్టయ్యాయి. ఎవరేజిల శాతం 15 వుంటే, అపజయాల శాతం 58 వుంది. అంటే సగానికి పైగా ఫ్లాపయ్యాయి. ఇతర చిన్నా చితకా లోబడ్జెట్ సినిమాలు 94 వరకూ విడుదలయ్యాయి. ఇవి నూటికి నూరు శాతమూ అట్టర్ ఫ్లాపయ్యాయి. ఈ ఫ్లాపులు కాక పూరీ జగన్నాథ్, జయంత్ సి. పరాన్జీ, బి. జయ, సునీల్ కుమార్ రెడ్డి, విజయేంద్ర ప్రసాద్ లు ఇతరులతో తీసిన ఇంకో ఐదు సినిమాలున్నాయి. మొత్తం అందరి సినిమాలూ  కలుపుకుంటే, 161 విడుదలయ్యాయి. ఈ మొత్తంలో 17 మాత్రమే హిట్స్ అంటే 10. 5 శాతం మాత్రమే విజయం. ప్రతీ ఏటా మొత్తం నిర్మించిన సినిమాల్లో విజయాల శాతం 10 కి  అటు ఇటుగా వుంటున్నది తెలిసిందే.  ఈ యేడూ ఇదే కొనసాగింది తప్ప మార్పులేదు.  హిట్స్ అయినా, ఎవరేజీలైనా స్టార్లు / గుర్తింపు వున్న హీరోలు నటించిన సినిమాలకే దక్కాయి. ఈ కేటగిరీలో చిన్న సినిమలెక్కడాలేవు. 

          చిరంజీవి, వెంకటేష్, ఎన్టీఆర్, రవితేజ, ప్రభాస్, అల్లు అర్జున్ లు ఒక్కొక్కరు ఒక్కో  సినిమా నటిస్తే ఆ ఒక్కటీ హిట్టయింది. నాని మూడు నటిస్తే మూడూ హిట్టయ్యాయి. శర్వానంద్ మూడు నటిస్తే రెండు హిట్స్, ఒక ఫ్లాప్ వచ్చాయి. నటించిన ఒకటి హిట్టయి, ఒకటి ఫ్లాపయిన వాళ్ళల్లో బాలకృష్ణ, నాగచైతన్య, వరుణ్ తేజ్, విజయ్ దేవరకొండ, అవసరాల శ్రీనివాస్ వున్నారు. రాజశేఖర్, రామ్, నిఖిల్, అఖిల్, సుమంత్  లు ఒక్కటి నటిస్తే ఎవరేజి అయ్యాయి. నటించిన రెండూ ఎవరేజి అయిన హీరో రాజ్ తరుణ్. నటించిన ఒక్కటీ ఫ్లాపయిన వాళ్ళల్లో పవన్ కళ్యాణ్, మహేష్ బాబు, నితిన్, జగపతి బాబు, నరేష్, సందీప్ కిషన్, ఆది, సప్తగిరి, సుమంత్ అశ్విన్, సాయి రాం శంకర్, తారక రత్న, నారాయణ మూర్తి వున్నారు.  

          రెండు నటించి రెండూ హిట్టయిన ఏకైక హీరో రానా వుంటే, రెండు నటించి రెండూ ఫ్లాపయిన హీరోల్లో  గోపీచంద్, సాయి ధరమ్ తేజ్, నారా రోహిత్, సునీల్ వున్నారు. ఇక సాయి ధరమ్ తేజ్, సందీప్ కిషన్, నారా రోహిత్, ఆది, సుధీర్ బాబులు నటించిన ‘మల్టీ స్టారర్స్’ రెండూ ఫ్లాపయ్యాయి. ఇంకో అల్లు శిరీష్, అవసరాల శ్రీనివాస్ ల  ‘మల్టీ స్టారర్’ –‘ఒక్క క్షణం’ ఎవరేజి అన్పించుకుంది.

***

          హిట్టయిన 17 లో ఐదు రెగ్యులర్ కమర్షియల్స్ ని ఆదరించారు ప్రేక్షకులు (ఖైదీ నెం -150, జై లవకుశ, రాజా ది గ్రేట్, దువ్వాడ జగన్నాథం, నేను లోకల్, ఎంసీఏ). ఒక జానపద ఫాంటసీ (బాహుబలి -2), ఒక చారిత్రాత్మకం (గౌతమీపుత్ర శాతకర్ణి), ఒక రాజకీయం (నేనే రాజు నేనే మంత్రి), ఒక యుద్ధం (ఘాజీ), ఒక క్రీడలు (గురు), రెండు ఫ్యామిలీలు (శతమానం భవతి, రారండోయ్ వేడుక చూద్దాం), మూడు రోమాంటిక్ డ్రామాలు (నిన్నుకోరి, ఫిదా, అర్జున్ రెడ్డి, మహానుభావుడు), ఒక రోమాంటిక్ కామెడీ (అమీతుమీ) వగైరాలని కూడా ఇష్టపడ్డారు. 

          ఫ్లాపయిన 36 లో 13  రెగ్యులర్ కమర్షియల్స్ వున్నాయి : పైసా వసూల్, కాటమ రాయుడు, మిస్టర్, గౌతమ్ నందా, ఆక్సిజన్, రాధ, జవాన్, విన్నర్, యుద్ధం, బాల కృష్ణుడు, మా అబ్బాయి, లక్కున్నోడు, గుంటూరోడు మొదలైనవి. మరి ఇలాటివే టెంప్లెట్స్ అయిన ఐదింటినీ  (ఖైదీ నెం -150, జై లవకుశ, రాజా ది గ్రేట్, దువ్వాడ జగన్నాథం, నేను లోకల్, ఎంసీఏ) హిట్ చేశారు ప్రేక్షకులు. మొత్తం 18 టెంప్లెట్స్  విడుదలైతే వాటిలో ఐదింటినే ఇష్టపడ్డారు ప్రేక్షకులు ఎంత హంగామా చేసినా. ఇవి ఆగుతాయా? ఆగవు, 2018 లో ఇంకా జూలు విదిలిస్తూనే వుంటాయి. 

          హిట్టయిన 17 లో జానపద ఫాంటసీ, చారిత్రాత్మకం,  రాజకీయం, యుద్ధం, క్రీడలు, రోమాంటిక్ కామెడీ – ఇవి జానర్ కొకటి చొప్పున ఆరు వచ్చినా ఆరింటినీ  హిట్ చేశారు ప్రేక్షకులు. ఇంకో రెండు కుటుంబాలు, మూడు రోమాంటిక్ డ్రామాలు ప్రేక్షకులకి నచ్చాయి. ఇలా 6 వైవిధ్య భరిత జానర్స్,  5  రెగ్యులర్ కమర్షియల్ టెంప్లెట్స్, 3 మూడు రోమాంటిక్ డ్రామాలు, 2 కుటుంబాలు.... ఇంతే  2017 లో ప్రేక్షకులు సెలెక్టు చేసుకున్నా మని చెప్తున్న ఎంటర్ టైన్మెంట్ ప్యాకేజీ. 

          ఏవరేజిగా స్కోర్ చేసిన తొమ్మిదిలో మూడు యాక్షన్లు (గరుడ వేగ,  కిట్టు ఉన్నాడు జాగ్రత్త, అంధగాడు, కేశవ),  మూడు  రోమాంటిక్ డ్రామాలు (హలో, ఉన్నది ఒకటే జీవితం, మళ్ళీ రావా), ఒక రెగ్యులర్ కమర్షియల్ టెంప్లెట్ (జయజానకీ నాయక),  ఒక హార్రర్ డ్రామా (రాజుగారి గది -2) వున్నాయి. టెంప్లెట్ ని వదిలేస్తే, మిగిలిన వాటిని జానర్ మర్యాదలో పెట్టి హిట్ చేసుకుని వుండొచ్చు. జానర్ మర్యాద లోపించడం వీటిని ఎవరేజీ దగ్గరాపేసింది. హలో, మళ్ళీ రావాల్లో పిల్లల కథ ఎక్కువైపోయింది. 

          36 ఫ్లాపుల్లో పైసా వసూల్, కాటమ రాయుడు, మిస్టర్, గౌతమ్ నందా, ఆక్సిజన్, రాధ, జవాన్, విన్నర్, యుద్ధం, బాల కృష్ణుడు, మా అబ్బాయి, లక్కున్నోడు, గుంటూరోడు మొదలైన 13 రెగ్యులర్ కమర్షియల్ టెంప్లెట్సే గాకుండా, ఒక భక్తి  (ఓం నమో వెంకటేశాయ), ఒక సైకో (స్పైడర్), ఒక స్పై (లై), ఒక హార్రర్ కామెడీ (నెక్స్ట్ నువ్వే), మూడు యాక్షన్లు ( పటేల్ సర్, నేనోరకం, రాజా మీరు కేక), మూడు రోమాంటిక్ కామెడీ / డ్రామాలు (ద్వారక, కేరాఫ్ సూర్య, కథలో రాజకుమారి, మెంటల్ మదిలో), ఆరు కామెడీలు (ఫ్యాషన్ డిజైనర్, మేడమీద అబ్బాయి, ఉంగరాల రాంబాబు, 2 కంట్రీస్, సప్తగిరి ఎల్ఎల్బీ), రెండు ‘మల్టీ స్టారర్’ లు (నక్షత్రం, శమంతకమణి), ఒక సామాజికం( హెడ్ కానిస్టేబుల్ వెంకట్రామయ్య) వున్నాయి. 

          మొత్తం 62 లో 9 రీమేకులున్నాయి : ఖైదీ నెం -150 (తమిళం), కాటమరాయుడు (తమిళం), గురు (తమిళం), రాజుగారి గది -2 (తమిళం),  ఒక్కడు మిగిలాడు (తమిళం), నెక్స్ట్ నువ్వే (తమిళం), మేడమీద అబ్బాయి (మలయాళం),  2 కంట్రీస్ (మలయాళం), బాబు బాగా బిజీ (హిందీ), సప్తగిరి ఎల్ ఎల్బీ (హిందీ). వీటిలో చిరంజీవి, వెంకటేష్ ల ఖైదీ నెం -150, గురు మాత్రమే హిట్టయి, నాగార్జున  నటించిన రాజుగారి గది -2 మాత్రమే ఎవరేజ్ అయింది. మిగిలిన ఆరూ అట్టర్ ఫ్లాపయ్యాయి. తెలుగులో టాలెంట్ లేదనుకుని పక్క భాషల కేసి చూడ్డం, తెచ్చుకుని ఫ్లాప్ చేసుకోవడం. డిఫరెన్స్ ఏమిటి? తెలుగులో వున్న టాలెంటునే వాడుకుంటే రీమేక్ హక్కుల డబ్బులు మిగిలి చవకలో నష్టపోవచ్చుగా? 2017 నుంచి కూడా ఇది తెలుసుకోకపోతే 2018 దండగ!

          ద్విభాషా చిత్రంగా కేరాఫ్ సూర్య ఒకటే వచ్చి, అది ఆడకపోతే ఆ దర్శకుడు మార్పుచేర్పులు చేసి,  అయినా  ఆడకపోతే మళ్ళీ మార్పుచేర్పులు చేసి, మళ్ళీ విడుదల చేస్తానని ప్రకటించాడు. ఇలాటి దర్శకుణ్ణి ఎక్కడా చూడలేదు. యంగ్  స్టార్స్ తో మూడు ‘మల్టీ స్టారర్లు’ వస్తే ఒకటే ఎవరేజి అన్పించుకుంది, రెండు ఫ్లాపయ్యాయి. 

          అన్నిరకాల సినిమాలూ తీశారు. అయితే ఆరు నాన్ రెగ్యులర్  జానర్స్ లో తీసినవే ఫ్లాప్ కాలేదు. నాన్ రెగ్యులర్ జానర్స్ లో రెగ్యులర్ జానర్ అయిన రోమాంటిక్ కామెడీని చేర్చడమెందుకంటే, ఎన్నడూ లేనివిధంగా – దాదాపు ‘ఆహనాపెళ్ళంట’  నాటినుంచీ - ఎరుగని అచ్చమైన జానర్ మర్యాదతో కూడిన రోమాంటిక్ కామెడీగా  ‘అమీతుమీ’ మాత్రమే వచ్చింది కాబట్టి. మిగిలిన వాటిలో  రెగ్యులర్ టెంప్లెట్స్ , రోమాంటిక్ కామెడీలు / డ్రామాలు, యాక్షన్లూ  మొదలైన ఎప్పుడూ వచ్చి పడుతూ వుండే కమర్షియల్స్ లోనే హిట్లు తక్కువ, ఫ్లాపులెక్కువగా వున్నాయి. వీటికి దూరంగా నాన్ రెగ్యులర్ జానర్స్  తీస్తే ఢోకా వుండదని తేలుతోంది.  

(రేపు స్టార్ల సంగతులు)

-సికిందర్  

         
         
         
         

         

577 ; రివ్యూ!

ద‌ర్శ‌క‌త్వం : ఎన్‌.శంక‌ర్‌

తారాగణం : సునీల్‌, మ‌నీషా రాజ్, షాయాజీ షిండే శ్రీనివాస‌రెడ్డి, సితార‌, ఝాన్సీ, చంద్ర‌మోహ‌న్‌, కృష్ణ‌భ‌గ‌వాన్‌, న‌రేష్ త‌దిత‌రులు
సంగీతం: గోపీ సుంద‌ర్‌, ఛాయాగ్ర‌హ‌ణం:  సి.రాంప్ర‌సాద్, మాట‌లు: శ్రీధ‌ర్ సీపాన‌
బ్యానర్ :  మ‌హాల‌క్ష్మి ఆర్ట్స్‌
నిర్మాత : ఎన్. శంకర్
విడుదల : డిసెంబర్ 29, 2017
***

          కమర్షియల్ హీరో కలతో కామెడీని పరిత్యాగం చేసిన సునీల్ పరుగు ఇంకా కొనసాగుతూనే వుంది ఒక హిట్ కోసం.  హిట్ ఆయనకి  కొట్టలేని ఉట్టి  అవుతూనే వుంది. ఎందరో  నిర్మాతలు, దర్శకులు ఆయన్ని పిరమిడ్లు వేసుకుని భుజాన మోసినా హిట్టు అనే ఉట్టి  కామెడీగా గట్టి పోటీ ఇస్తూనే వుంది. ఇదంతా అనవసరమని,  తాజాగా దర్శకుడు ఎన్. శంకర్ తనే నిర్మాత అయి,  సునీల్ కోసం కాదుగానీ అవకాశాలు తగ్గిన తనకోసం రంగులరాట్నం ఎక్కారు. అమ్మా చూడాలీ... నిన్నూ నాన్నను చూడాలీ... నాన్నకు ముద్దు ఇవ్వాలి ... నీ వొడిలో నిద్దుర పోవాలీ ... అంటూ సినిమా ప్రారంభంలోనే పాట పెట్టి విజయాన్ని వేడుకున్నారు. మరి విజయం వరించిందా? ప్రేక్షకులు తరించారా? సునీల్ పరిస్థితేంటి? ఇవి ఒకసారి పరిశీలిద్దాం...

కథ 

     వెంకటాపురంలో ఉల్లాస్ (సునీల్) డబ్బుకోసం మోసాలు చేస్తూంటాడు. సులభంగా ధనవంతుడైపోవాలని  కలలు గంటాడు. వూళ్లోనే డబ్బు  పిచ్చిగల పటేల్ (సాయాజీ షిండే) అనే వడ్డీ వ్యాపారికి ఉల్లాస్ నచ్చి చెల్లెల్ని ఇవ్వాలనుకుంటాడు. అలాగేనని మాటిచ్చిన ఉల్లాస్ కి అమెరికా సంబంధం వస్తుంది. ఆ అమ్మాయి లయ (మనీషా రాజ్) చిన్నప్పటి ఫ్రెండే కావడంతో ఆమెని చేసుకుని పటేల్ కి పగ పెంచుతాడు. తీరా పెళ్లి చేసుకున్న తర్వాత  లయ తాగుబోతు అని తెలిసేసరికి,  ఏమీ చేయలేక ఆమెతో అమెరికా వెళ్లి కష్టాలు పడతాడు. ఆమెని మార్చడానికి  ప్రయత్నిస్తాడు. ఇంతలో మొదట ఉల్లాస్ డబ్బుకోసం వేరే సంబంధం చూశాడని, డబ్బు కోసమే తనని చేసుకున్నాడనీ లయకి తెలిసి విడాకుల కేస్తుంది. ఇప్పుడు ఉల్లాస్ ఏం చేశాడు? తాగుడు వల్ల ఆరోగ్యం చెడిన లయ ఏమయ్యింది? చివరికి వీళ్ళిద్దరి కాపురం నిలబడిందా?... ఇవీ మిగతా కథలో తేలే అంశాలు.

ఎలావుంది కథ 

    
      ఇదే పేరుతో రఫీ రాసి, షఫీ తీసిన మలయాళ కథ ఇది. రఫీ షఫీల రాతతీతలు ఫ్రెష్ గా వుంటాయి. 50 కోట్లు వసూలు చేసిన ఈ కామెడీని తెలుగులో రీమేక్ కి తీసుకున్నారు. తెలుగు మర్యాదలన్నీ చేసి ఐదు కోట్లకి కూడా కొరగాకుండా చేశారు. 2015 లో తీసిన మలయాళం ని 1995 నాటి తెలుగులో తీశారు. సునీల్ ని ఆ కాలంలోకి పంపి చేతులు దులుపుకున్నారు.  మళ్ళీ సునీల్ 22 ఏళ్ళు  ప్రయాణించి రావాలి. అమ్మా చూడాలీ... అని ఈ కథకి శ్రీకారం చుడుతూ సినిమా మొదట్లోనే పాడుకున్న సునీల్ పాపం పసివాడు. శంకర్ ఎక్కించిన విమానం కూలి ఎడారిలో తప్పిపోయేలా చేసింది ఈ కథతో చేసిన ప్రయత్నం. శంకర్ ఎక్కిన రంగులరాట్నం కూడా రాంలీలా మైదానంలో అదేదోలాగా మారింది. 

ఎవరెలా చేశారు?

      ప్రాస డైలాగులతో సునీల్ నవ్వించాలనుకోవడం అత్యాశ. ప్రాసల పస తీరింది. రాసిన రచయిత ఈ కాలంలో లేడు. మలయాళంలోని సున్నిత హాస్యం సునీల్ వల్ల కాదేమో. యాక్షన్ హీరోగా మారేక నటనలో అభివృద్ధి చెందడం మానేసినట్టు కన్పిస్తోంది. పాత్రలోకి ప్రవేశించకుండా,  పైపైన పేలవమైన ఎక్స్ ప్రెషన్స్ తో సరిపెట్టాడు. తన కామెడీ పాత్రకి ఎక్కడా ఒక్క ప్రేక్షకుడూ నవ్వక పోవడమన్నది - కనీసం కింది తరగతుల మాస్ సోదరులు కూడా ఔదార్యం చూపకపోవడమన్నది - తన కమర్షియల్ హీరో లక్ష్యాలని పునరాలోచించుకోవాల్సిన  అవసరాన్ని గుర్తు చేస్తున్నాయి. ఈసారి సునీల్ గట్టిగా సెల్ఫ్ గోల్ కొట్టుకున్నాడు. మలయాళంలో దిలీప్ నిలబెట్టిన ఒక్క సీనూ నటించ లేకపోయాడు. 

       హీరోయిన్ మనీషా రాజ్ మలయాళంలో మమతా మోహన్ దాస్ లోని టాలెంట్ లో సగం కూడా ప్రదర్శించ లేకపోయింది. అంతా  ప్లాస్టిక్ నటనే. ఇక ఇతర నటుల గురించి చెప్పుకోవాల్సిన పనే లేదు. 

          సాంకేతిక విలువల కోసం బాగా ఖర్చుపెట్టారు. మలయాళంలో  ఇంత ఖర్చు పెట్టలేదు. కేరళ నేటివిటీ ఉట్టి పడేలా,  ఒద్దికగా తక్కువ బడ్జెట్లోనే అందంగా ట్రెండీ కామెడీ తీశారు. రెండిటి సంగీత దర్శకుడు గోపీ సుందరే. కానీ ఒరిజినల్ కిచ్చిన క్వాలిటీలో సగం కూడా  తెలుగుకివ్వలేదు. ఇవ్వాలంటే పిల్ల తెమ్మెర లాంటి ఆ ఫీల్, తాజాదనం  కన్పించాలిగా . నాటు కామెడీ తీస్తే ఏమిస్తాడు. ఆర్ ఆర్ చాలా హారిబుల్ గా వుంది. ఇక రాంప్రసాద్ కెమెరా కూడా పాత ఫ్యాషన్ గా చిత్రీకరించుకొచ్చింది. రెండు మూడు ఇండోర్స్ లో తప్పితే ఎక్కడా కష్టపడినట్టు కన్పించదు. 

          మేకింగ్ చాలా  అవుట్ డేటెడ్ గా  వుండడమే గాక, చెవులు పగిలేలా నటులందరూ గట్టిగా అరిచి మాట్లాడుతూ ఎన్నికల ప్రచార సభలా తయారు చేసిపెట్టారు. మొదటి షాట్ నుంచీ చివరి వరకూ సినిమా అంతటా అరుచుకుంటూ మాట్లాడుకోవడమే వుంటుంది. దీన్ని విజువల్ మీడియా అంటారా? 

          దర్శకుడు శంకర్ తిరిగి మేకింగ్ గురించి కొత్త పాఠాలు  నేర్చుకుని అప్డేట్ అయితే తప్ప ఇక ముందు  కష్టమే. ముందుగా తన బ్యాడ్ రైటింగ్, బ్యాడ్ డైరెక్టింగ్ గుర్తించ గలిగితే మంచిది.

―సికిందర్