639 : దృష్టి

        ఔత్సాహికులు సినిమాల్లో  దర్శకత్వ అవకాశాల కోసం షార్ట్ మూవీసే తీయక్కర్లేదు. షార్ట్ మూవీస్ ఖర్చుతో  సిన్మా తీసేయొచ్చు. సినిమా రంగంలో  సహాయ దర్శకులు  దర్శకత్వ అవకాశాల కోసం కథలు పట్టుకుని తిరిగితిరిగి అలసిపోనవసరం లేదు. తామే సినిమా తీసేయొచ్చు. డిజిటల్ టెక్నాలజీతో  అరచేతిలోకి  సినిమా వచ్చిందే అనుకుంటున్నారు గానీ, అవకాశాలు కూడా అరచేతిలోనే వున్నాయని తెలుసుకోవడం లేదు. బడ్జెట్టే అరచేతిలోకి వచ్చేశాక ఇంకా నిర్మాతల వేటేమిటి? ఈ ఔత్సాహికులు, సహాయ దర్శకులూ వాళ్ళ కథల విషయంలో తప్ప,  మరి దేని గురించీ సృజనాత్మకంగా ఆలోచించరని ఒక డీఐ కలరిస్టు తీవ్ర అసంతృప్తిని  వ్యక్తం చేశారు. నిజమే, నూతి లోంచి బయటికొచ్చి కాస్త సృజనాత్మకంగా ఆలోచిస్తే ద్వారాలన్నీ తెర్చుకునే వున్నాయి...అప్పట్లో  దర్శకుడు మారుతీ ఫైవ్ డీ కెమెరా  లెన్సులతో ప్రయోగాలూ అవీ చేస్తూ, లక్షలు ఖర్చుపెట్టి, సుదీర్ఘకాలం ‘ఈ రోజుల్లో’  తీస్తున్న కాలంలో,  అటు అస్సాం లో ఒక ఐఐటీ డ్రాపవుట్,  95 వేలతో నెలరోజుల్లో సినిమాయే తీసేశాడు. దాన్ని అస్సాం లోనే గాక, సబ్ టైటిల్స్ వేసి ఢిల్లీ, ముంబాయి, పుణే, కోలకతా, అహ్మదాబాద్, చెన్నై,బెంగుళూరు నగరాల్లోనూ  విడుదల చేసింది పివిఆర్ మల్టీ ప్లెక్స్ నెట్వర్క్ సంస్థ. ఆ సినిమా పేరు ‘లోకల్ కుంగ్ ఫూ’. దీని ఘన విజయం తర్వాత,  ఆ కొత్త దర్శకుడు 30 లక్షలతో ‘లోకల్ కుంగ్ ఫూ –2’ కూడా తీసి మరోసారి వార్తల్లో కెక్కాడు. నాకు రెండుకోట్లు కావాలి, మూడు కోట్లు కావాలి అనడమిక అమాయకత్వం! ఆర్ధిక వనరుల దుర్వినియోగం!

          కెన్నీ బాసుమటారీ ఈ విజయ గాథకి నాయకుడయ్యాడు. తను ప్రేమించే కుంగ్ ఫూ కామెడీ తీయడానికి కోట్లు పెట్టే నిర్మాతల కోసం అస్సలు ప్రయత్నించలేదు. తను అసలే కొత్త ముఖం. తనకి సినిమాల్లో అనుభవం కాదుకదా, పెద్దగా పరిచయాలు కూడా లేవు. అలాటిది తనని నమ్మి ఎవరో కోట్లు పెడతారనుకోవడం  భ్రమ అనుకున్నాడు. అలాగని తన దగ్గరున్న కొద్ది పాటి డబ్బులు పెట్టుకుని కుంగ్ ఫూ కామెడీని  షార్ట్ మూవీగా  కూడా తీయాలనుకోలేదు. చిన్నప్నట్నుంచీ కుంగ్ ఫూ మీద వీడియోలు తీసి తీసి చూసుకుని ఆనందిస్తూనే వున్నాడు. ఇక షార్ట్ మూవీస్ జోలికి వెళ్ళకూడదనుకున్నాడు. ఆ లోకమే వేరు,  అందులో పడితే  టైం వేస్టనుకున్నాడు. తీస్తే సినిమానే తీయాలని సంకల్పించుకున్నాడు. కానీ తగిన డబ్బులేకుండా ఎలా? 

          చిన్నప్పట్నించీ చదువు మీద కన్నా కామిక్ పుస్తకాలు చదవడం మీదే ఆసక్తి. అందుకని బుద్ధి కూడా ఆ స్థాయి దాటి ఎదగలేదు. ఢిల్లీ ఐఐటీ లో చేరినప్పుడు ఆ ఇంజనీరింగ్ విద్య అస్సలు అబ్బలేదు. అక్కడ మెడ బట్టుకుని గెంటేసే లోగా తనే జంప్ అయిపోయాడు. జంప్ అయిపోయి ఒక రోమాంటిక్ నవల రాశాడు. ‘చాకొలెట్ – గిటార్ – మోమోస్’ అని రాసిన నవలకి రివ్యూలు బాగానే వచ్చాయి. ఇక సినిమా నిర్మాత లెవరో వచ్చి  తలుపు తడతారని ఎదురు చూశాడు. ఎవరూ వచ్చి తలుపు తట్టలేదు.

చేతిలో కెమెరా ఒక్కటే 

       ఇక పెట్టే బేడా సర్దుకుని  స్వరాష్ట్రం అస్సాం వచ్చేశాడు. అక్కడ గౌహతీలో ఒక లోకల్ ఛానెల్లో  న్యూస్ యాంకర్ గా చేరాడు. ఆ ఉద్యోగంలోనే మూడేళ్ళూ గడిపేశాడు. అప్పుడు మేన మామ అన్నాడు – ఇదే నేనైతే ఇలా సుఖంగా కూర్చుండి పోను, బయల్దేరి నా కలలేమిటో తీర్చుకుంటానని. అప్పుడు కెన్నీకి బల్బు వెలిగి ముంబాయి వెళ్లిపోయి  బాలీవుడ్ లో వాలిపోయాడు. నటుడిగా, రచయితగా పని చేయాలనుకున్నాడు. ఓ  మూడేళ్ళూ బాలీవుడ్ లో నటుడు, రచయిత అవడానికి బదులు ఆరు టీవీ యాడ్స్ లో నటించాడు. చానెల్ వీ కామెడీ షో ‘బాలీవుడ్ నాన్ సెన్సెక్స్’  లో నటించాడు. తర్వాత బాలీవుడ్లో నటుడిగా రెండు అవకాశాలొచ్చాయి. ‘షాంఘై’, ‘ఫటా పోస్టర్ నిక్లా హీరో’  లలో రెప్పపాటు కాలం కన్పించే  పాత్రల్లో నటించాడు. స్క్రిప్టు రైటింగ్ నేర్చుకుందామని ఇనిస్టిట్యూట్ లో చేరాడు. అక్కడ సినిమాల కోసమే స్క్రిప్టులు డెవలప్ చేద్దామని వాడుకున్నారు. నాల్గు స్క్రిప్టులు వాళ్ళ కోసం డెవలప్ చేశాడు. వాటిలో ఒకటి సినిమాగానే మొదలవలేదు. రెండు దాదాపు మొదలవబోయాయి. ఒకటి మొదలై మూలన బడింది. ఇక ఎడిటింగ్ వైపుకి వెళ్లిపోయి డాక్యుమెంటరీ ఎడిటింగ్  చేశాడు. అన్న టోనీ సంగీత రంగంలో వున్నాడు. అన్నతో కలిసి మ్యూజిక్ ఆల్బం చేశాడు. ఇలా ఒక గోల్ అంటూ లేకుండా ఏది పడితే అది చేయసాగాడు.

          చిట్ట చివరికి ఇక కుంగ్ ఫూ కామెడీ తీయడానికి డిసైడ్ అయిపోయాడు. నిర్మాత ఎవరూ వద్దు, తనే నిర్మాత. తనే దర్శకుడు, హీరో, రచయిత, మ్యూజిక్ డైరెక్టర్, ఫైట్ కంపోజర్, అప్పుడపుడు మేకప్ మాన్, అప్పుడప్పుడు కెమెరా మాన్, అప్పుడప్పుడు ఎలక్ట్రీషియన్, కుక్, డ్రైవర్!

        అన్న ఆడియో స్టూడియో వుండనే వుంది, ఒక చిన్న కానన్ ఎసెల్లార్ కెమెరా కొనుక్కుంటే సరిపోతుంది. కుంగ్ ఫూ కామెడీయే  ఎందుకు తీయాలంటే,  అస్సాంలో కుంగ్ ఫూ నేర్చుకోని మగ పిల్లలు, ఆడ పిల్లలు అంటూ ఎవరూ లేరు. వాళ్ళందరూ చూస్తారు. తను చిన్నప్పట్నుంచీ కుంగ్ ఫూలో ఆరితేరిన వాడే. ఇరవై ఏళ్లుగా కుంగ్ ఫూ మాస్టర్ గా వుంటున్న మేనమామ నేర్పాడు. ఒక ఆరు కుంగ్ ఫూ ఫైట్లు పెట్టుకుని, వాటి మధ్య లవ్ స్టోరీ పెట్టుకుని,  కామెడీగా తీస్తే వర్కౌట్ అవుతుంది. దేశం లోనే ఇంత వరకూ కుంగ్ ఫూ కామెడీ ఎవరూ తీయలేదు. కాబట్టి అందరి దృష్టిలో పడుతుంది.

          అమ్మదగ్గర అరవై వేలు అడుక్కున్నాడు, తన దగ్గర ముఫై ఐదు వేలున్నాయి. ఇంతకి  మించి ఒక రూపాయీ పెట్టదల్చు కోలేదు వెంచర్ కి. 95 వేల అల్ట్రా లో- బడ్జెట్ మూవీ, అంతే. 44 వేలు పెట్టి కానన్ కెమెరా కొన్నాడు. 55 - 250 ఎంఎం లెన్సులకి 11 వేలు అయింది. 5 వేలు పెట్టి వీడియో మిక్సర్ కొన్నాడు. మెమరీ కార్డులు, బ్యాటరీ, ఫిల్టర్లు మొదలైన వాటికి మరో 7 వేలు ఖర్చయ్యాయి. చేతిలో 28  వేలు మిగిలాయి. ఇవి నటీనటులకి, ప్రాపర్టీస్ కి, చిలరమల్లర వాటికీ వుంచుకోవాలి.

ప్రొఫెషనల్ గా ఫైట్స్ 

      నటీనటులందరూ బంధువులూ స్నేహితులే. లొకేషన్స్ వాళ్ళ ఇళ్లే. నయాపైసా ఖర్చు లేదు. వాళ్ళ ఇళ్ళ దగ్గర వాళ్ళే  తిని వాళ్ళ బట్టలే వాళ్ళు వేసుకుని వస్తారు.  ఒక్క హీరోయిన్ గా ఒప్పుకున్న లోకల్  మలయాళీ యాంకర్ సంగీతా నాయర్ కే పారితోషికమివ్వాలి. ఆమె ఒక్కతే  అత్యధిక పారితోషికం పొందింది. ఆమె మూడు వేలు తీసుకుంది. ఉదయం పూట టిఫిన్ బదులు రెండు గుడ్లు పెడుతూంటే తింటూ పోయింది. ఇంతోటి సినిమాకి పెద్ద బ్రేకింగ్ న్యూస్ ఈవెంట్ కూడా! ఈమే, తన అన్న టోనీ కలిసి ఎఫైర్ నడిపి పెళ్ళికూడా చేసేసుకోవడం ఇంతోటి సినిమాకి అంతోటి న్యూస్ ఐటెం!

          గౌహతి లోనే షూటింగ్ చేస్తున్నప్పుడు స్క్రిప్టులో వాడొచ్చి ఆ కామెడీ పెట్ట మంటాడు, వీడొచ్చి ఈ  జోకు పెట్టమంటాడు. బావుంటే పెట్టుకోక తప్పుతుందా? ఫ్రెండ్ బొంజో గాడు తన పాట పెట్టమన్నాడు. వాడు పాట గాడు. ఒక పాట రాసి ట్యూన్ కట్టాడు. ‘నెంబర్ వన్ అండర్ 18 డాన్’ అనే పాట. ఈ పాట విని పడీపడీ నవ్వాల్సి వచ్చింది. వాడి మీదే ఆ పాట పెట్టేసి షూట్ చేసేస్తే పీడా వదిలింది.

          ఒక్కడికీ నటన రాదు. కథ మొత్తం కామెడీయే. కాబట్టి కామిక్ టైమింగ్ నేర్పడం కోసం  రిహార్సల్స్ పెట్టాల్సి వచ్చింది. ఇది కొన్ని రోజులు సాగింది. ఎక్స్ ప్రెషన్లు ఇవ్వడం, పంచులివ్వడం విరగబడి  నేర్చుకున్నారు. సినిమాలో వీళ్ళని చూస్తే  కొత్త వాళ్ళని ఎవరూ అనుకోరు. ఒక్కరూ డబ్బులు అడగలేదు. నూడుల్స్ పెడితే చాలన్నారు.

       ఇక ఫైట్స్ విషయం. ఇది చాలా కీలకం. దీనికోసం మాత్రం డిటైల్డ్ గా  స్టోరీ బోర్డు వేసుకోవాల్సి వచ్చింది. ప్రతీ పంచ్, ప్రతీ కిక్ కనెక్ట్ అయ్యేట్టు, టైట్ గా వుండేట్టు,  కష్టపడి షాట్స్ లిస్టు తయారు చేసుకోవాల్సి వచ్చింది. కుంగ్ ఫూ మాస్టర్ మేనమామ ఫైట్స్ కంపోజ్ చేస్తే, ఆయన స్టూడెంట్స్ కొందరు ఫైటర్స్ గా  పనిచేశారు. మేనమామ ‘ది మాస్టర్’ అనే పాత్ర కూడా వేశాడు. ఫైట్ సీన్స్ కి వైర్ వర్క్, స్పెషల్ ఎఫెక్ట్స్ వంటి వాటికి బడ్జెట్ లేదు. గాలిలోకి ఎగిరి కిక్ లిచ్చుకునే షాట్స్ గాల్లోకే ఎగిరి కిక్ లిచ్చుకున్నారు. హీరోగా తను కుంగ్ ఫూ నేర్చుకున్న ఫైటరే అయినా,  గాల్లోకి ఎగిరి నప్పుడు మాత్రం కిక్ మిస్ అయ్యింది. తనూ విలన్ ఫేస్ టు ఫేస్ పైకి గాల్లోకి జంప్ చేసినప్పుడు, తన ఛాతీ మీద విలన్ కిక్కివ్వాలి. ఆ మొదటి టేకులోనే ఆ కిక్ మిస్ అయ్యి, తన తొడకి ఫెడీమని తగిలింది. రెండు వారాలు హాస్పిటల్లో పడ్డాడు. 

          తర్వాత 28 టేకులు తీస్తే,  పర్ఫెక్టుగా అనుకున్న విధంగా షాటు వచ్చింది. ఈ షాట్ నే పోస్టర్ మీద లీడ్ విజువల్ గా వాడుకోవడం జరిగిందన్నమాట. ఫైట్ సీన్లు కన్విన్సింగ్  గా, ప్రొఫెషనల్ గా అన్పించడానికి, ఒక్కో షాట్  కోసం మూడ్రోజులు ఉదయానే మూడేసి గంటలు ప్రాక్టీసు చేయాల్సి వచ్చింది. ఎక్కువ లెంత్ వుండే కాంప్లికేటెడ్ షాట్స్ కి ఇంకా ఎక్కువ రోజులు ప్రాక్టీసు చేయాల్సి వచ్చేది. రెండు వేల రూపాయలు ప్యాడ్స్ కీ, ఇతర ప్రొటెక్షన్ గేర్స్ కీ ఖర్చయ్యాయి. 

          ఇలా కెన్నీ కన్నీ సవాళ్ళే. ఇక నటీనట వర్గం చూస్తే, బయట ఫ్రెండ్స్ తో బాటు, యాంకర్ సంగీతాతో బాటు, తన కుటుంబం అంతా తారాతోరణమై కదలివచ్చింది. ఒక్క అమ్మ తప్ప, నల్గురు కజిన్లు, ఇద్దరు అంకుల్సు, ఇద్దరు ఆంటీలు, తన అన్న, ఓ ఎనభై ఏళ్ల తాతగారూ! ఇలా మూడుతరాల కుటంబ వారసత్వాన్ని ఒకేసారి  ఎస్టాబ్లిష్ చేసినట్టయింది.

విడుదల విజయం 

     అతి పెద్ద సవాలు టెక్నికల్ సైడు వుంది. ఇంతకి ముందు కెమెరాలతో పనిచేసిన అనుభవం లేదు. ఎండ దంచుతున్నప్పుడు బర్నవుట్స్ ని ఎలా హేండిల్ చేయాలో తెలీలే దు. ఫ్రేములో ఒకవైపు తెల్లగా వస్తే,  ఇంకో వైపు నల్లగా వస్తోంది. ఇంటర్నెట్ లో చదివి తెలుసుకున్నాడు పరిష్కారం. కొందరు ఫోటోగ్రాఫర్  ఫ్రెండ్స్ ని కూడా అడిగాడు. దాంతో వాళ్ళ సలహా మీద న్యూట్రల్ డెన్సిటీ ఫిల్టర్లు వాడడడం మొదలెట్టాడు. మెరుపు వేగపు యాక్షన్ సీన్స్ కి తనే ప్రయోగాలూ అవీ చేసి చేసి, హై షటర్ స్పీడ్స్ వాడాలని మర్మం తెలుసుకున్నాడు. ఇక ఇండోర్ లైటింగ్ విషయా

నికొస్తే, గదుల్లో 200 వాట్స్ బల్బులు మూడువేసి షూట్ చేసేశాడు. 

          నటిస్తున్న వాళ్ళల్లో ఎక్కువ మంది స్టూడెంట్లూ, ఏవో ఉద్యోగాలు చేసుకుంటున్న వాళ్ళే. దీంతో షెడ్యూల్స్ ని సమన్వయం చేయడానికి చాలా కష్టపడాల్సి వచ్చింది. డైరీ పెట్టుకుని ఒక్కొక్కరి షెడ్యూల్స్ రాసుకోవడం మొదలెట్టాడు. కొందరికి స్కూల్స్ లో క్లాసులున్నాయి, కొందరికి గిటార్ క్లాసులున్నాయి, మరికొందరికి ఉద్యోగాలున్నాయి. వీళ్ళతో షెడ్యూల్స్ ని ఎలా మేనేజ్ చేయాలో అదంతా పెద్ద తలనొప్పే అయిపోయింది.

          మొత్తానికి నెలరోజుల్లో షూటింగ్ అంతా పూర్తయ్యింది. ఎడిటింగ్ తనే ఇంటి దగ్గర చేసుకున్నాడు. సౌండ్ కోసం, మ్యూజిక్ కోసం ముంబాయిలో అన్న స్టూడియో కెళ్ళాడు. స్క్రీనింగ్ చేసి చూసుకుని సంతృప్తి చెంది, ట్రైలర్ తయారు చేసి యూ ట్యూబ్ లో పెట్టాడు. ఆ ట్రైలర్ చూసిన పివిఆర్ ఎగ్జిక్యూటివ్ దర్లోవ్ బారువా, దీనికి కమర్షియల్ సినిమా విలువలున్నాయని గుర్తించి,  కెన్నీని పిలిపించుకున్నాడు. అస్సాంతో బాటు ఇతర నగరాల్లో విడుదల చేద్దామని, ఒక వెర్షన్  హిందీ డబ్బింగ్ చేయమని కోరాడు. హిందీ డబ్బింగ్ కి  డబ్బులే లేవని చెప్పేశాడు కెన్నీ. దాంతో  సబ్ టైటిల్స్ వేసి విడుదల చేశారు. ఈ జరిగిందంతా 2013 లో. ఈ 83 నిమిషాల తొలి కుంగ్ ఫూ కామెడీకి అన్ని చోట్ల నుంచీ పాజిటివ్ రిపోర్ట్స్ వచ్చాయి.  కెన్నీ పెట్టింది 95 వేలే అయినా, పబ్లిసిటీకి మరో ఆరులక్షలు పీవీఆరే భరించింది. మొత్తం కలిపి 30 లక్షల వరకూ వసూలు చేసింది. ఇందులో సుమారు యాభై శాతం కెన్నీకి వస్తే, యూనిట్ లో అందరికీ తలా కొంత పంచాడు. 

          అస్సాం లో వున్నవే 45 థియేటర్లు. వీటిలో 12 థియేటర్లే దొరికాయి. దీంతో అన్ని ప్రాంతాల వాళ్ళూ చూడలేకపోయారు. చూసిన వాళ్ళు మాత్రం విపరీతంగా అభిమానించారు. కొన్నేళ్లుగా హిట్లే లేక నష్టాల్లో వున్నా అస్సాం సినిమా పరిశ్రమ ఒక్కసారిగా పులకించింది ఈ విజయంతో. నటులు కానికొత్త నటీనటులందరికీ ప్రజల్లో మంచి క్రేజ్ వచ్చింది. వాళ్ళు బయట తిరగలేని పరిస్థితి ఏర్పడింది. గుర్తుండి  పోయే పాత్రలతో యూత్ కల్ట్ మూవీగా పేరు తెచ్చుకుంది ఈ మూవీ. దీని తర్వాత ‘లోకల్ కుంగ్ ఫూ 2’ అని సీక్వెల్ తీసినా విజయమే లభించింది. అయితే అదే సమయంలో (ఏప్రెల్ 2017) ‘బాహుబలి-2’ విడుదల కావడంతో ‘కుంగ్ ఫూ 2’ ని అర్ధాంతరంగా థియేటర్ల నుంచి ఎత్తేసి అన్యాయమే  చేశారు. ‘కుంగ్ ఫూ 2’  తీయడానికి 30  లక్షలు మాత్రమే ఖర్చయ్యింది. షేక్స్ పియర్ నాటకం ‘కామెడీ ఆఫ్ ఎర్రర్స్’ ఆధారంగా దీన్ని తీశాడు.

***

        టోటల్ జీరో నుంచి మొదలైన ఈ  విజయ గాథ చూసినప్పుడు ఇందులో ప్రధానంగా ఐదు కన్పిస్తాయి – షార్ట్ మూవీస్ డబ్బులతో షార్ట్ మూవీస్ కాదు, సినిమా తీయవచ్చని. ఒక నిర్మాత దొరికి సినిమా తీయాలనుకుంటే,  ఎక్కువలో ఎక్కువ 30 లక్షల్లో తీయవచ్చని. ఈ సెగ్మెంట్ ని రెగ్యులర్ సినిమాల మేకింగ్ అద్దాలతో చూడవద్దని. తమకు తామే అవకాశాలు సృష్టించుకోవచ్చని.  ఈ నాల్గూ  చేయడానికి ఏ నామోషీ ఫీలవనవసరం లేదని. 

          షార్ట్ మూవీ తీయడానికి మూడు నాల్గు లక్షలా? సినిమా స్థాయిలో రెడ్ కెమెరాలా? క్రేన్లా? ఈ దుబారా ఆపి, సినిమాలకి ఏం ఆదా చేసి చూపిస్తారో ఆలోచించాలి. కుప్ప తెప్పలుగా తీస్తున్న షార్ట్ మూవీస్ తో డిజిటల్ ప్లాట్ ఫామ్స్ లో చెత్త బాగా  పేరుకుపోయింది. ఇదొక ఆన్ లైన్ పర్యావరణ సమస్య. ఇదొక డంపింగ్ యార్డుగా తయారైంది. 

          షార్ట్ మూవీ తీయాలి, అది చూపించి నిర్మాతల దగ్గర దర్శకత్వ అవకాశాలు పొందాలి- ఇవి కాలం తీరిన ఆలోచనలు. కథలు రాసుకోవాలి, ఆ కాగితాలు  పట్టుకుని నిర్మాతల చుట్టూ తిరుగుతూనే వుండిపోవాలి  - ఇవి ఓల్డు మద్రాసు ఆలోచనలు. 

          మళ్ళీ క్రౌడ్ ఫండింగ్ అంటూ ఒకటి. సినిమాల్ని చందాలేసుకుని తీసే స్థాయికి  దిగజార్చనవసరం లేదు. ఇదెప్పుడూ వర్కౌట్ కాలేదు. కమర్షియల్ గా ఏమాత్రం పనికి రాలేదు కూడా. పైగా మేకర్ చందాదారుల్లో విశ్వసనీయతని కోల్పోతాడు. ఈ క్రౌడ్ ఫండింగ్ ప్రయత్నాలు కూడా సినిమాల్లోకి ఎంట్రీ కోసమే. తీరా అదొక షార్ట్ మూవీలా వుంటుంది. ముక్కు ఎక్కడ వుందంటే చుట్టూ తిప్పి చూపించినట్టు – సినిమాల్లోకి ఎంట్రీ షార్ట్ మూవీస్ కాదు, క్రౌండ్ ఫండింగ్ కాదు- సినిమాల్లోకి ఎంట్రీ ఇన్నోవేటివ్ ఆలోచనలతో సూటిగా సినిమాయే! 

          అలాటి ఇన్నోవేటివ్ ఆలోచనలతో కెన్నీ సినిమాల్లోకి ఎంట్రీ సంపాదించాడు. కేవలం ఒక్క కెమెరా, దాని సంబంధిత పరికరాలు పట్టుకుని! అతను షార్ట్ మూవీస్ వైపు వెళ్ళే చాపల్యాన్ని ప్రదర్శించి వుంటే,  చచ్చినా అలాటి కమర్షియల్ సినిమా తీయగల్గి వుండేవాడు కాదు. మెదడులో మెట వేసిన షార్ట్ మూవీస్ బాపతు ఆలోచనలకి కుంచించుకుపోయి దెబ్బ తినిపోయే వాడు. 

          షార్ట్ మూవీస్ ని ఒక విధానానికి వాడుకుంటే మంచిదే. డిజిటల్ కానప్పుడు షార్ట్ ఫిలిమ్స్ కి ఒక హోదా వుండేది. జాతీయ అంతర్జాతీయ ఫెస్టివల్స్ ని దృష్టిలో పెట్టుకుని అద్భుతమైన షార్ట్ ఫిలిమ్స్ తీసేవాళ్ళు. అదే వృత్తిగా దేశావిదేశాలు పట్టుకుని తిరిగే వాళ్ళు. డిజిటల్ అయ్యాక గల్లీల్లో తీస్తున్న షార్ట్ మూవీస్ గల్లీల్లోనే వుండిపోతున్నాయి. ఎక్కడో ఒకరో ఇద్దరో తప్ప జాతీయ అంతర్జాతీయ లక్ష్యాలతో షార్ట్ మూవీస్ తీస్తున్న వాళ్ళు లేరు. అవే రవితేజ మార్కు డైలాగులు, అవే పవన్ కళ్యాణ్ టైపు యాక్టింగులు – మొత్తంగా ఒక రొట్ట లవ్ స్టోరీ! ఇదే షార్ట్ మూవీస్ డైరీ.  

          అయితే షార్ట్ మూవీస్ ట్రెండ్ ఒకందుకు మంచికోసమే మొదలైంది. ఒకప్పుడు డిటెక్టివ్ సాహిత్యం వచ్చేసి అలగాజనంలో పఠనాసక్తి రేకెత్తించినట్టు- తర్వాతి తరంలో కథలతో, సాహిత్యంతో సంబంధాల్ని తెగతెంపులు చేసుకున్న జెనెక్స్ – లేదా జెన్ వై జనరేషన్ కి - షార్ట్ మూవీస్ వచ్చేసి ఏకంగా కథలు రాసుకునే వైపు మళ్ళించేశాయి. లేకపోతే జీవితంలో ఎప్పుడు కథలు రాస్తారని! ఆనాడు డిటెక్టివ్ సాహిత్యం చదవడం అలవాటు చేస్తే, ఈనాడు షార్ట్ మూవీస్ కథలు రాయడం అలవాటు చేశాయి.

        అయితే కోతికి కూడా అప్రయత్నంగా కొబ్బరి చిప్ప దొరుకుతుంది. దాన్ని అటు పెట్టి ఇటు పెట్టి కొడుతూ వుంటుంది. అలాగే కొబ్బరి చిప్పలా  దొరికిన షార్ట్ మూవీస్ తో అందులోనే కొట్టుకు చస్తున్నారు. షార్ట్ మూవీని పెంచితే సినిమా అవుతుందన్న ఆలోచన రావడానికి – ప్రపంచం వైపు చూస్తేగా? ప్రపంచంలో మూవీ మేకింగ్ లో సంభవిస్తున్న పరిణామాలు కనీసం అరచేతిలోనే వున్న ఇంటర్నెట్ లో తెలుసుకోవాలన్న ఆసక్తిగానీ,  పరిజ్ఞానం గానీ లేవని చాలామంది అంటున్నారు. చాలా  వెనుకబడిన వర్గంగా  సాధ్యంకాని   కలలు గంటూ గడిపేస్తున్నారని అంటున్నారు. 

          అందుకే మార్కెట్ లో అందుబాటు ధరల్లో కొత్త కెమెరాలొచ్చాయన్నా,  తమ విలువేదో తగ్గించి మాట్లాడుతున్నట్టు  ఫీలైపోవడం.  తమది బిగ్ వైపర్ స్థాయికి తగ్గని లెవెల్ అని పోజు కొట్టడం. ఈ పోజులు కొట్టడంలోనే జీవితం గడిచిపోతుంది, ఏమీ జరగదు. కళ్ళ ముందు ప్రపంచం తెర్చుకుంటే కదా జ్ఞానోదయమై కింకర్తవ్యం బోధపడేది.

          పోనీ కంటెంట్ పరంగా ఏం సాధిస్తారంటే, అవే బజారు కుక్కలు కూడా తిరిగి చూడని  రొట్ట ప్రేమకథలు. కెన్నీకూడా ప్రేమ కథే అనుకుని వుంటే ఇవ్వాళ్ళ ఈ వ్యాసం రాయడానికి వుండేది కాదు. అతను ఇంకో ఉద్యోగం చేసుకునే వాడు, మనమింకో వ్యాసం రాసుకునే వాళ్ళం. అతను తమ అస్సాం సంస్కృతిలో భాగమైనపోయిన కుంగ్ ఫూ మీద కన్నేశాడు. అస్సామీయుల జీవితం అస్సామీయులకి చూపించాడు.

      అలాగే ఇటు కోస్తాలో ఇప్పుడేం సంస్కృతులున్నా, ఒకప్పుడు ఎడ్ల బండి పందాలుండేవి. సినిమాల్లో ఒక కమర్షియల్ ఎలిమెంటుగా వుండేవి. వీటి మీద తీయొచ్చు. హీరో విలన్లు ఒక పాత తెలుగు సినిమాలో  ఈ పందాలు చూసి, హీరోయిన్ కోసం ఎడ్ల పందాలకి దిగితే వినోదానికి వినోదమూ, మరుగున పడ్డ పందాలకి ప్రమోషనూ అన్నట్టు వుంటుంది. తెలంగాణాలో మర్చిపోయిన గిల్లీ దండా, ఖోఖో వున్నాయి.

          వీటిని జానర్ స్పృహ లేకుండా అడ్డగోలుగా తీయకూడదు. బూడిదలో పోసిన పన్నీరవుతుంది. వీటిని అచ్చమైన కామిక్ థ్రిల్లర్స్ గా తీస్తేనే  మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ వుంటుంది. అప్పట్లో 95 వేలతో కేన్నీ తీస్తే,   ఇప్పుడు ఓ ఐదు లక్షల్లో ముగించ వచ్చు – అతను అనుసరించిన వ్యూహాన్ని తుచ తప్పకుండా అనుసరించి. అతను సినిమా టెక్నీషియన్లు ఎవరినీ వాడుకోలేదు. ఇది గుర్తుంచుకోవాలి. 

          ఇక రెండో సెటప్, అతను 30 లక్షల్లో తీసిన సీక్వెల్. ఇది తాజాగా గత సంవత్సరమే తీశాడు. ఎలా తీశాడో అధ్యయనం చేస్తే నిర్మాతల మీద చాలా భారం తప్పించినట్టవుతుంది.ఈ రెండు సినిమాలూ కెన్నీ యూ ట్యూబులో ఫ్రీగా పెట్టాడు, చూడొచ్చు.

―సికిందర్

936 : జానర్ ఎగ్జాంపుల్స్

        జానర్లు ఎన్నో. తెలుగులో కొన్నే. ఆ కొన్నిట్లో ప్రధానంగా రోమాన్స్. ఈ రోమాన్స్ తో తెలుగులో రోమాంటిక్ కామెడీలు. ఈ రోమాంటిక్ కామెడీలు రోమాంటిక్ డ్రామాలే. ప్యూర్ రోమాంటిక్ డ్రామాలు గానీ, ప్యూర్ రోమాంటిక్ కామెడీలు గానీ తీయలేక. ఫస్టాఫ్ కామెడీలతో కడుపుబ్బ నవ్వించాలనుకుని రోమాంటిక్ కామెడీ, సెకండాఫ్ లో గుండెలుబ్బ ఏడ్పించాలనుకుని రోమాంటిక్ డ్రామా. ఫస్టాఫ్ నవ్వులతో గిటార్ సినిమా, సెకండాఫ్ ఏడ్పులతో వీణ సినిమా. వెరసి జానర్ అమర్యాదల జమిలిగా గిటార్వీణ వాయింపులు. ఈ టెంప్లెట్ పట్టుకుని ప్రతీ వొక్కరూ ఇవే వాయింపుల మీద వాయింపులు. తెలుగు బాక్సాఫీసు నేల ఇసుక వేస్తే పారిపోయే ప్రేక్షకులు. ప్రతీ యంగ్ హీరో, సినిమాకో కొత్త హీరోయినూ ఇవే నటించి వెళ్ళిపోవడం. దీనికే రోమాంటిక్ కామెడీలని పేరు. టీనేజర్లుగా ఇలాటి సినిమాలే చూసి పెరిగిన దర్శకులు ఇలాగే తీయాలి కాబోలనుకుని అలాగే తీయడం. అవే రాత తీతలు. అవే తల రాతలు. ఈ రాత తీతల్లో రెండు వాటమైన లీలలు. ఒక లీల ఏవో అపార్ధాలతో అవే విడిపోవడాలు, రెండో లీల ఆ ప్రేమేదో చెప్పుకోలేక అవే  మూగ బాధలు. ఈ రెండే పాయింట్లు పట్టుకుని రెండు దశాబ్దాలుగా వేలకొద్దీ అవే గిటార్వీణ యూత్ సినిమాలు. ఒక రోమాంటిక్ డ్రామా, విడిగా ఒక రోమాంటిక్ కామెడీ అంటూ చూడలేని దుస్థితికి ప్రేక్షకుల్ని నెట్టేశారు. మొత్తంగా ఇప్పుడు ఈ సోకాల్డ్ రోమాంటిక్ కామెడీల వ్యాపారం కాని వ్యాపారం బంద్ అయింది. 

        ఇక మూలాల్లోకి వెళ్లి కొత్తగా ప్రారంభమవచ్చా? అసలు రోమాంటిక్ డ్రామాలంటే ఏమిటో, రోమాంటిక్ కామెడీ లంటే ఏమిటో తెలుసుకునే ఓపికుండచ్చా? గిటార్ సపరేట్ గా, వీణ సపరేట్ గా వాయించాలన్నఆసక్తి వుండొచ్చా? వుంటే ముందు రోమాంటిక్ డ్రామాలతో మొదలెడదాం. దీని జానర్ మర్యాదలేమిటో క్లుప్తంగా తెలుసుకుందాం. రోమాంటిక్ డ్రామాలు మూడు ఏజి గ్రూపులుగా వుంటాయి. టీనేజి గ్రూపు, టీనేజి దాటిన గ్రూపు, మిడిలేజి గ్రూపు. ఏజి గ్రూపుని బట్టి పాత్రలుంటాయి. టీనేజీ గ్రూపు అమాయకంగా, టీనేజీ దాటిన గ్రూపు మెచ్యూర్డ్ గా, మిడిలేజి గ్రూపు ఫిలాసఫికల్ గా వుంటాయి. మొదటిది కొరియన్ ‘ది క్లాసిక్’ లో, రెండోది ‘బాజీరావ్ మస్తానీ’ లో, మూడోది ‘ఖరీబ్ ఖరీబ్ సింగిల్’ లో చూడొచ్చు. లొకేషన్ గ్రామం, పట్టణం, నగరం ఏదైనా కావచ్చు. కథ మాత్రం ఒకే జానర్ మర్యాదలతో వుంటుంది. హీరో హీరోయిన్లు పరస్పరం పరిచయమవుతారు. పరిచయాన్ని ప్రేమగా మార్చుకుంటారు. ప్రేమలో ఆటంకాన్ని ఎదుర్కొంటారు. వియోగ బాధ అనుభవిస్తారు. మూడో పాత్ర వాళ్ళ ఆటంకాన్ని తొలగిస్తుంది. వాళ్ళు ఏకమవుతారు. ఈ ఆరు దశలుగా వుంటుంది కథ. డ్రామా జానర్ లో రోమాంటిక్ డ్రామా సబ్ జానర్. కాబట్టి డ్రామా ప్రధానంగా సాగే ఈ కథల్లో పాత్రలు పాసివ్ గా వుంటాయి. డ్రామాయే కథ నడిపిస్తుంది. చంటి, గీత్ గాతా చల్, జీవిత చక్రం లలో చూడొచ్చు. కథాబలం, బలమైన భావోద్వేగాలు ఈ డ్రామాని నిలబెడతాయి. 

        ప్రేమలో ఆటంకం ఈ కాలంలో అపార్ధాలతోనే వుండదు, మూగ ప్రేమలతోనే వుండదు. పెద్దల అభ్యంతరాలు, అంతస్తుల తారతమ్యాలు, జాతి కుల మత భాషా ప్రాంతీయ విభేదాలు, హీరో లేదా హీరోయిన్ కి మానసిక నిషేధాలు (‘గీత్ గాతా చల్’ లో గాయకుడూ డాన్సర్ అయిన సచిన్, పెళ్లి చేసుకుంటే పంజరంలో ఇరుక్కుంటానని - పాట కోసం, నృత్యం కోసం - సారికని వదిలి పారిపోతాడు), ప్రమాదం, వ్యాధి, రెండో హీరో లేదా రెండో హీరోయిన్ పాత్ర అసూయ, ఇలా విడదీయడానికి ఎన్నైనా వుంటాయి. రోమాంటిక్ డ్రామా అంటేనే విడిపోయి కలుకోవడం. రోమాంటిక్ కామెడీలంటే విడిపోకుండా అవతలి వాళ్ళ పనిబట్టడం. ఇంకా ఈ అంతస్తుల తారతమ్యాలు, జాతి కుల మత భాషా ప్రాంతీయ విభేదాలేంటి - అనుకోవచ్చు. మనుషులున్నంత కాలం ఈ అనువంశిక జాడ్యం వుంటుంది. కాలాన్ని బట్టి ఇన్నోవేట్ చేసి తీయాలి. ‘టూ స్టేట్స్’ లో (హిందీ) బాగా తీశాడు. 

        ఇతర పాత్రల్లో ఫ్రెండ్స్, కుటుంబ సభ్యులు, ఒక ప్రతినాయక పాత్రా వుంటాయి. ప్రతినాయక పాత్ర అంటే మాఫియా విలన్ కాదు. పాత సినిమాల్లో నాగేశ్వర రావు ప్రేమకి జగ్గయ్య అనే టెంప్లెట్ వున్నట్టు. తెలుగులో స్టార్స్ తో హృదయాల్ని మీటే ప్యూర్ రోమాంటిక్ డ్రామాలు తీయడం ఎందుకు సాధ్యం కాదంటే, వాళ్ళకో మాఫియా విలన్ వుండాలి, లేదా ఫ్యాక్షన్ విలనుండాలి. అవయవాలు తెగిపడి, రక్తాలు పారాలి. స్టార్స్ తో ఏ జానర్ సినిమా అయినా ఒకేలా వుంటుంది. ‘డియర్ జాన్’, ‘నోట్ బుక్’ లాంటి కల్తీలేని అద్భుత రోమాంటిక్ డ్రామాలకి వాళ్ళు నోచుకోలేరు. చిన్న హీరోలతోనే సృజనాత్మకంగా తీయడానికి స్వేచ్ఛ వుంటుంది. ఈ అవకాశాన్ని ఇకనైనా వదులుకోకూడదు. 

        రోమాంటిక్ డ్రామాల చిత్రీకరణ క్లాస్ గా వుంటుంది. యశ్ చోప్రా తీసేలాంటి కలర్ఫుల్ గా, పీచు మిఠాయిలా తియ్యగా వుంటాయి. అందమైన లొకేషన్స్ లో, భవనాల్లో ఆర్గానిక్ చిత్రీకరణ వుంటుంది. సూరజ్ బర్జాత్యా ‘మై ప్రేంకీ దీవానీ హూ’ తీశాడు. అదంతా గ్రాఫిక్స్ తో డిజైనర్ ప్రేమలా కృత్రిమంగా అన్పించేట్టు తీశాడు. నితిన్ నటించిన ‘అ ఆ’ లో పంటపొలాల దృశ్యాల్ని అతిగా డీఐ చేసి కళ్ళు చేదిరేట్టు చేశారు గానీ, ఆ వరిపొలాల సహజ సౌందర్యాన్ని అనుభవించనీయలేదు. 

        ప్యూరిటీ ముఖ్యం. హీరో హీరోయిన్లని ఎంత ప్యూరిటీతో చూపిస్తారో నిర్మాణ విలువలు అంత ప్యూరిటీతో వుండాలి. లొకేషన్స్ గానీ, సెట్ ప్రాపర్టీస్ గానీ, కథా కథానాలుగానీ, అన్ని పాత్రల తీరుతెన్నులు గానీ, మాటలు గానీ, ఆహార్యంగానీ ప్రతీదీ...  అలాగని ప్యూరిటీ పేరుతో సుత్తిలా, చాదస్తంలా తీయకూడదు. 

        హాలీవుడ్ రోమాంటిక్ డ్రామాల్లో సంగీతానికి పియానో ఎక్కువ వాడతారు. తెలుగు రోమాంటిక్ డ్రామాలకి ‘ఆనంద్’ లోలాంటి సెమీ క్లాసికల్ సాంగ్స్ వుంటే ఎలా వుంటుందో ఆలోచించవచ్చు. సెమీ క్లాసికల్ మాస్ ని కూడా కట్టి పడేస్తుంది. 

        హీరోహేరోయిన్లకి క్లోజప్స్ ఎక్కువ వేస్తారు. ఇక్కడ క్లోజప్స్ కి అర్ధం ప్రేమ. ఇతర పాత్రలకి క్లోజప్స్ వేయరు. వాళ్ళది ప్రేమ కాదు, వాళ్ళు ప్రేమికులూ కాదు. ప్రతినాయక పాత్ర ఎంత కళ్లురిమినా వాడికి మిడ్ షాటే గతి. ప్రేమని హైలైట్ చేసే క్లోజప్స్ హీరోహీరోయిన్లకే సొంతం. హీరో హీరోయిన్ల మధ్య అందమైన బొకేలు, గిఫ్టులు చేతులు మారే దృశ్యాలుంటాయి. స్మూత్ ఎడిటింగ్ తో మాంటేజెస్, ఫేడిన్ ఫేడవుట్స్ వుంటాయి. ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ కూడా వుండొచ్చు.

         ప్రేమ కథలకి ఎప్పుడూ మార్కెట్ వుంటుంది. లొట్టపీసు ప్రేమలకి వుండదు. ఈ వివిధ జానర్ మర్యాదల్ని పట్టుకోవడం కోసం హాలీవుడ్ రోమాంటిక్ డ్రామాలెన్నో వున్నాయి. నెట్ లో కొడితే లిస్టులకి లిస్టులు వస్తాయి, సెలెక్టు చేసుకుని చూడొచ్చు. వీలయితే వీటి స్క్రీన్ ప్లేల్ని డౌన్ లోడ్ చేసుకుని చదవచ్చు, అన్ని జానర్లకి మూలం డ్రామా జానర్. కనుక ముందుగా రో    మాంటిక్ డ్రామా గురించి. దీని తర్వాత రోమాంటిక్ కామెడీల గురించి...

        సినిమాలు చూసేప్పుడు జానర్ కన్వెన్షన్స్ కూడా చూడాలి. హాలీవుడ్ గుండుగుత్తగా సినిమాలు తీయదు. ఏ జానర్ సినిమాకా జానర్ మర్యాదని పాటిస్తుంది. జానర్ మర్యాదల మీద యూనివర్సిటీ అధ్యయనాలున్నాయి. కాబట్టి రోమాంటిక్ డ్రామాలు చూస్తున్నప్పుడు ఏఏ జానర్ మర్యాదల పాటింపు వాటిలో కామన్ గా వున్నాయో పసిగట్టి దృష్టితో చూస్తేనే సినిమాలు చూడాలి, సరదాగా చూస్తే కాదు.

―సికిందర్                  

805 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

     
     చాలా కాలం తర్వాత తెలుగు రోమాంటిక్ కామెడీకి / డ్రామాకి  స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రాయబోతే అదే పరిస్థితి. అదే సినిమా. అవే సంగతులు. అదే వదలని అనారోగ్యం. ఏ మాత్రం మార్పు లేదు, రాదు కూడా. ప్రేమ సినిమా అనగానే ఇంకా ఇరవై ఏళ్ళనాటి ‘నువ్వే కావాలి’ మార్కు ప్రేమ తీసేయడం. దీనికి మానసిక కారణాలున్నాయి. ఇప్పటి నయా మేకర్లు వాళ్ళ టేనేజిలో ఏవైతే చూస్తూ పెరిగారో ఆ టీనేజీ ప్రేమ సినిమాలు తప్ప వేరే వూహించలేని క్రియేటివ్ బానిసత్వానికి లోనయ్యారు. ఖర్మకాలి తమ కింది తరానికి చెందిన మేకర్ల లాగా అన్ని జానర్ల సినిమాలు చూస్తూ పెరగలేదు. అప్పట్లో భక్తి నుంచి చరిత్ర దాకా, కుటుంబం నుంచి సామాజికం దాకా, హాస్యం నుంచీ హార్రర్ దాకా, లవ్ నుంచీ ట్రాజడీ దాకా, క్రైం నుంచీ కౌబాయ్ దాకా అన్ని రకాల  సినిమాలూ తీసేవాళ్ళు. అవి చూస్తూ పెరిగిన అప్పటి మేకర్లు అటువంటి వైవిధ్యాన్ని ప్రదర్శించే వాళ్ళు. కొత్తతరం వచ్చేసరికి ఈ వైవిధ్యమంతా ఎగిరిపోయి సినిమా అంటే కేవలం టీనేజి ప్రేమ సినిమాలొక్కటే అన్నట్టు తయారయ్యింది. ఇవే చూస్తూ పెరిగి ఇవే తీయాలి కాబోలని నయా మేకర్లు వారం వారం  ఇప్పటికీ అవే రోమాంటిక్ కామెడీలు, డ్రామాలూ తీసి మీద పడేస్తున్నారు.

          తీస్తే అపార్ధాలతో ప్రేమికులు విడిపోవడం, లేదంటే ప్రేమని వెల్లడించలేక పోవడం, ఇంకా లేదంటే  ముక్కోణ ప్రేమ! ఈ మూడు మూస ఫార్ములాలే ప్రేమ సినిమాలు ఈ ఇంటర్నెట్ రోజుల్లో కూడా. ప్రేక్షకులు ఉత్త దద్దమ్మలనుకుంటున్నారు. ఇవే తీసే నిర్మాతలు కూడా ఇలాగే తయారయ్యారు. వారంవారం రెండు చేతులూ వాటంగా కాల్చుకుని హాహాకారాలు చేస్తూ వెళ్ళిపోవడం. ఇవే తీసే నయా మేకర్లు - ఇలాగే చేతులు కాల్చుకునే నిర్మాతలు... ఇదే ఇప్పటికి కూడా హిట్ కాంబినేషన్. వీళ్ళూ వీళ్ళూ ఏం చేసుకుంటే మనకెందుకని ప్రేక్షకులు కూడా వీళ్ళ సినిమాలకి డుమ్మాకొట్టి ఇంట్లో కూర్చుంటున్నారు. ప్రేమ సినిమాలు థియేటర్లలో, ప్రేక్షకులు వాళ్ళ వాళ్ళ ఇళ్ళల్లో. 

          ఈ నయా మేకర్లు వాళ్ళ టీనేజీ దగ్గరే ఆగిపోయి అవే ప్రేమ సినిమాలు అలాగే తీస్తూంటే, వీళ్ళతో పాటే పెరిగిన టీనేజీ ప్రేక్షకులు, ఆ తర్వాత టీనేజీ ప్రేక్షకులు, ఇంకా తర్వాత టీనేజీ ప్రేక్షకులూ వాళ్ళవాళ్ళ సాధనాలు మార్చుకుంటూ కాలంలో చాలా చాలా ముందుకెళ్ళి పోయారు. సినిమా స్క్రీన్ల నుంచి టీవీ స్క్రీన్ లకి, టీవీ స్క్రీన్ ల నుంచి కంప్యూటర్ స్క్రీన్లకి, కంప్యూటర్ స్క్రీన్ ల నుంచి స్మార్ట్ ఫోన్ల స్క్రీన్ ల కొచ్చి -  ఎడా పెడా ఎలా మారుతున్న ప్రపంచాన్ని అలా మారుతున్నట్టే హాట్ హాట్ గా చూసి పారేస్తున్నారు. గ్లోబల్  ప్రేక్షకులై పోతున్నారు. నయా మేకర్లు మాత్రం నడుం వంగిపోయిన ముసలమ్మల్లా ముక్కిపోయిన భావాలతో గల్లీ సినిమాలు తీస్తూ అలాగే నవ్వుల పాలవుతున్నారు. గ్లోబల్ ప్రేక్షకుడు - గల్లీ దర్శకుడు. వీళ్ళిద్దరికీ ఎలా పొసగుతుంది? 

          ఇలా ‘సూర్యకాంతం’ అనే ముక్కోణ ప్రేమకి ఇప్పటి మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ లేదు, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ అసలే లేదు. ప్రేమ సినిమాలతో నేటి మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఏమిటి? వీణ సినిమాలైన ఏడ్పుల ప్రేమ డ్రామాలు కాదు, యూత్ అప్పీల్ తో గిటార్ సినిమాలైన రియలిస్టిక్ రోమాంటిక్స్. నేటి యూత్ సినిమా గిటార్ వాయించాలి, వీణ వాయిస్తూ కూర్చోవడం కాదు. నేటి యువ ప్రేక్షకులు అంటున్న వాళ్ళల్లో చిన్నా చితకా ప్రేమ సినిమాలకి గర్ల్స్ లేరు, కొందరు బాయ్సే వుంటారు. బాయ్స్ ని దృష్టిలో పెట్టుకునే తీయాలి. నేటి యూత్ అప్పీల్ తో వుండే టేస్టులు రెండే రెండు -  ఎకనామిక్స్, రోమాంటిక్స్. ఈ రెండూ కూడా బాయ్స్ ని దృష్టిలో పెట్టుకునే. ‘హుషారు’ అనే కొత్త వాళ్లతో యూత్ సినిమా, బాయ్స్ ని దృష్టిలో పెట్టుకునే ఎకనమిక్స్ చుట్టూ తీశారు. పెద్ద స్లీపర్ హిట్టయ్యింది. నయా మేకరనే వాడు బకరా అవకూడదంటే ముందు కామర్స్ తెలిసిన వాడై వుండాలి. అప్పుడే సగం సక్సెస్ అయినట్టు. మిగతా సగం క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్. దీని గురించిన స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు రేపు చూద్దాం...

―సికిందర్
రివ్యూ కోసం : తెలుగు రాజ్యం డాట్ కాం.

1311 : రివ్యూ!

 రచన- దర్శకత్వం : లవ్ రంజన్

తారాగణం : రణబీర్ కపూర్, శ్రద్ధా కపూర్, అనుభవ్ సింగ్ బస్సీ, డింపుల్  కపాడియా, బోనీ  కపూర్ తదితరులు

సంగీతం : ప్రీతమ్, ఛాయాగ్రహణం : ఎస్ కె రవిచంద్రన్

బ్యానర్స్ : లవ్ రంజన్ ఫిలిమ్స్, టీ సిరీస్ ఫిలిమ్స్

నిర్మాతలు : లవ్ రంజన్, అంకుర్ గార్గ్, భూషణ్ కుమార్, కృషన్ కుమార్,

విడుదల : మార్చి 8, 2023

***

        రణబీర్ కపూర్ ఒక రోమాంటిక్ కామెడీ (?) టైటిల్ తో శ్రద్ధాకపూర్ తో కలిసి నటిస్తూ ప్రేక్షకుల ముందుకొచ్చాడు. 2013 లో ‘యే జవానీ హై దీవానీ’ తర్వాత 2022 లో ‘బ్రహ్మాస్త్ర’ తప్ప వరుసగా 11 ఫ్లాపులెదుర్కొన్న రణబీర్, ఈసారి చిన్న సినిమాల దర్శకుడితో ప్రయత్నించాడు. ‘ప్యార్ కా పంచనామా’ దర్శకుడు లవ్ రంజన్ ఈసారి స్టార్స్ తో సినిమా తీసే హోదా పొంది తన మార్కెట్ ని విస్తరింప జేసుకోవాలనుకున్నాడు. ‘సాహో’ తో తెలుగులో పరిచయమైన శ్రద్ధాకపూర్ హిందీలో చిన్న హీరోలతో ప్రయాణం చాలించి పెద్ద హీరోతో నటించే అవకాశం పొందింది. ఇలా పెద్ద హీరో చిన్నవాళ్ళతో, చిన్నవాళ్ళు పెద్ద హీరోతో కాంబినేషన్లు మార్చుకుని లబ్ది పొందాలని ‘తూ ఝూటీ మై మక్కార్’ ని బాక్సాఫీసుకి అందించారు. ఈ టైటిల్ తో ఆమె ఎంత అబద్ధాల కోరు- అతనెంత జిత్తులమారి అనేది తెలుసుకునే ఆసక్తి ప్రేక్షకులకుంటే, తేలిందేమిటో చూద్దాం...  

కథ

ఢిల్లీలో మిక్కీ (రణబీర్ కపూర్) బాగా డబ్బున్న రమేష్ అరోరా (బోనీ కపూర్) కొడుకు. తల్లి, చెల్లెలు, బావ, చెల్లెలి కూతురు, నానమ్మ అనే కుటుంబ బృందం వుంటుంది. ఇంకో మను (అనుభవ్ సింగ్ బస్సీ) అనే ఫ్రెండ్ వుంటాడు. మనుతో కలిసి మిక్కీ, విడిపోవాలనుకుంటున్న జంటలకి బ్రేకప్ గురుగా సేవ లందిస్తూంటాడు. ఒక రోజు మనుకి కించి (మోనికా చౌదరి) తో పెళ్ళి కుదిరి బ్యాచిలర్ పార్టీకి స్పెయిన్ వెళ్తారు. వెంట మిక్కీ పోతాడు. అక్కడ కించి ఫ్రెండ్ టిన్నీ (శ్రద్దా కపూర్) కలుస్తుంది. చూడగానే టిన్నీని ప్రేమిస్తాడు మిక్కీ. కొన్ని ప్రయత్నాల తర్వాత టిన్నీ ప్రేమలో పడుతుంది. ఢిల్లీకి తిరిగి వచ్చాక టిన్నీని కుటుంబానికి పరిచయం చేస్తాడు మిక్కీ. అందరూ టిన్నీతో మిక్కీ పెళ్ళికి అంగీకరిస్తారు. కానీ టిన్నీకి కుటుంబంతో కలిసి వుండడానికిష్టముండదు. వేరు కాపురం పెట్టాలని వుంటుంది. మిక్కీ కుటుంబాన్ని వదిలి వుండలేడు. దీంతో ఇద్దరికీ కుదరక విడిపోతారు. ఇదీ కథ.

ఎలావుంది కథ

ఇది టైటిల్ కి తగ్గట్టు రోమాంటిక్ కామెడీ కాదు, రోటీన్ పాత ఫార్ములా ప్రేమ డ్రామా. ఏడ్పులతో విషాద డ్రామా అదనపు దరువు. ఆమె అబద్ధాలకోరూ కాదు, అతను జిత్తులమారీ కాదు. పాత్రలకి, పాత్ర చిత్రణలకి అర్ధం పర్ధం లేదు. రాడికల్ ప్రేమలతో కొన్ని చిన్న సినిమాలు తీసిన దర్శకుడు, స్టార్ సినిమాకొచ్చేసరికి మూస ప్రేమకి పాల్పడ్డాడు. వేరు కాపురం పెట్టాలన్న అరిగిపోయిన పాసివ్ పాయింటుతో ఈ చాదస్తపు కథ చేశాడు. ఇద్దరూ పాసివ్ క్యారక్టర్లే. వీళ్ళ గొడవకి పెద్దలు కల్పించుకుని పరిష్కరిస్తే తప్ప ప్రేమ ఫలించి ఒడ్డున పడని పాపాయిలు. ఇలా ఈ జానర్ లక్షణాలతో ఈ విషాద కథ వీణ సినిమా అయింది, టైటిల్ కి తగ్గట్టు ఈ కాలపు హుషారైన గిటార్ సినిమా కాలేదు. వీణలు వాయించుకునే చాదస్తపు డైరెక్టర్లు ఇంకా మిగిలుండడం మన అదృష్టం. కనీసం చేస్తున్నది కథ కాదు, గాథ అని తెలుసుకోక పోవడం భావి జన్మలకి సరిపడా పుణ్యం. లవ్ రంజనం అమృతాంజనం.

నటనలు- సాంకేతికాలు

జిత్తులమారి మిక్కీ- అబద్ధాలకోరు టిన్నీ పాత్రలు అద్భుతంగా వున్నాయి. ఈ పాత్రల్లో రణబీర్ కపూర్, శ్రద్ధా కపూర్ లు ఒదిగిపోయారు, రాణించారు, మెరిశారు, ఆకట్టుకున్నారు, పాత్రల పరిధి మేరకు నటించారు, నవ్వులు పూయించారు... ఈ చాదస్తపు విశ్లేషణలున్నంత కాలం సినిమాలిలాగే వుంటాయి.

        

యాక్టివ్ గా వుండాల్సిన పాత్రలు పాసివ్ గా వుంటే చూడడానికి, ఎంజాయ్ చేయడానికి నటనలేముంటాయి. పాసివ్ గా తాను పాత్రని ‘మెరిపించే’ సంఘనలేం సృష్టిస్తాడు (What is character but the determination of incident? What is incident but the illustration of character? —Henry James).

            

అసలు రణబీర్ బ్రేకప్ గురూగానే యాక్టివ్ గా లేడు. బ్రేకప్ గురూగా  విడిపోవాలనుకుంటున్న జంటల్ని విడదీయడమే చేస్తే యాక్టివ్ క్యారక్టరెలా అవుతాడు. ఏదో ట్రిక్ చేసి కలిపేస్తూంటే యాక్టివ్ క్యారక్టరవుతాడు. అశాంతి వున్న చోట శాంతిని నెలకొల్పుతూంటే పాత్రగా మెరుపులు మెరిపిస్తాడు. కలర్ఫుల్ క్యారక్టర్ అన్పించుకుంటాడు. విడిపోవాలనుకుంటున్న జంటల్ని విడదీయడమే చేయడం నిద్రపుచ్చే కథనం. దొంగ దొరగా, దొర దొంగగా వుంటే డైనమిక్స్. బ్రేకప్ గురు జంటల్ని కలిపితే (యాక్టివ్) కథ, లవ్ గురు జంటల్ని విడదీస్తే (యాక్టివ్) కథ. కథ ఆలోచిస్తే కథ రాదు, కథనం ఆలోచిస్తే కథ వస్తుంది.

        

ఈ బ్రేకప్ గురూకో ట్విస్టుంది. శ్రద్దా రణబీర్ కుటుంబాన్ని చూశాక, ఈ కుటుంబంలో స్వేచ్ఛ వుండదని, ఈ పెళ్ళిని కాదనుకుని, ఈ విషయం రణబీర్ కి చెప్పలేక బ్రేకప్ గురూని ఆశ్రయిస్తుంది. ఫోన్లో రణబీరే బ్రేకప్ గురూ అని తెలీక, రణబీర్ తో తనకి బ్రేకప్ చేయమని కోరుతుంది.

        

ఇది రణబీర్ కి షాక్. దీంతో ఫోన్లోనే ఆమెకి ఫెయిలయ్యే చిట్కాలు చెప్తాడు. ఇద్దరి జాతకాలు చూడమంటాడు, కలవక పోతే పెళ్ళి క్యాన్సిల్ చేసుకోమంటాడు. ఆ జాతకాలు కలవడంతో ఆమె డిసప్పాయింటవుతుంది. జెలసీ టెస్ట్ పెట్టమంటాడు. శ్రద్ధా ఒక ఫ్రెండ్ తో రణబీర్ ని రెచ్చగొట్టేలా డాన్స్ చేస్తుంది. అతను పట్టించుకోక పోవడంతో ఈ చిట్కా కూడా ఫెయిలవుతుంది. ఇంకో చిట్కా చెప్తాడు- విశ్వాస పరీక్ష. శ్రద్ధా ఒకమ్మాయిని రణబీర్ మీదికి ప్రయోగించి చూస్తుంది. రణబీర్ ఆ అమ్మాయికి లొంగడు. ఈ బ్రేకప్ ప్రయత్నం కూడా ఫెయిలవుతుంది.

        

క్రియేటివిటీ ఏమాత్రం లేని ఈ మూస చిట్కాలతో రణబీర్ మరింత పాసివ్ అయిపోయాడు. మొదట బ్రేకప్ గురూగా జంటల్ని కలుపుతూ యాక్టివ్ గా వుండి వుంటే, తనకే శ్రద్ధా బ్రేకప్ చెప్పే ట్విస్టు ఎదురైతే, ఇప్పుడు నిజంగానే బ్రేకప్ గురూగా మారి వుంటే క్యారక్టరైజేషన్ అవుతుంది. పాజిటివ్ నుంచి నెగెటివ్ గా మారే క్యారక్టర్ ఆర్క్. ఛేంజోవర్, డైనమిక్స్, షేడ్ వగైరా వగైరా. దీంతో రోమాంటిక్ సస్పెన్స్, థ్రిల్, టెన్షన్ వగైరా. కథనానికి రీఫ్రెష్ బటన్ నొక్కినట్టు తాజాదనం, నెక్స్ట్ లెవెల్. ఇది జరగలేదు.

        

నిజమైన బ్రేకప్ చిట్కాలతో ఆమెకి భరించలేని టార్చర్ పెడుతూంటే ఇందులోంచి పుట్టే కథకి విలువలుంటాయి, మోరల్ లెసన్ వుంటుంది, మెసేజ్ వుంటుంది. ఇదంతా సీరియస్ రోమాంటిక్ డ్రామా పాలబడకుండా, రోమాంటిక్ కామెడీకి తగ్గ ఫన్నీ సిట్యుయేషన్స్ తో వుంటేనే. కానీ రణబీర్ పాసివ్ నెస్ తో ఆమె బ్రేకప్ చేసుకుని  తన గ్రిప్ లోంచి వెళ్ళి పోవడంతో, పెద్దల చేతిలో పడిపోయింది కథ- కాదు గాథ.

        

శ్రద్ధా పాత్రకీ అర్ధం లేదు. తల్లిదండ్రులతో కుటుంబంలోనే వుంటున్న తను, రణబీర్ తల్లిదండ్రులతో కుటుంబంలో వుండలేననడం కథకి సృష్టించిన కాన్ఫ్లిక్ట్ కాని కాన్ఫ్లిక్ట్. అలాంటప్పుడు ఆమె మొదట్నుంచీ ఇండిపెండెంట్ గర్ల్ గానే వుండాలి. తను ఇండిపెండెంట్ గర్ల్ కాబట్టి ఫ్యామిలీలో ఇమడలేనంటే అది పాత్ర అవచ్చు. కాన్ఫ్లిక్ట్ అవచ్చు. అయినా ఈ రోజుల్లో ఇదేం కాన్లిక్ట్ కి దారితీయదు. కెరీర్ ని వెతుక్కుంటూ ఎక్కడెక్కడికో వెళ్ళిపోవడం సహజం. రణబీర్ పాత్ర లాంటి వాళ్ళు నాన్న, అమ్మ, నానమ్మ, చెల్లెలు, ఇల్లరికపు బావ, చెల్లెలి పిల్లాపీచూ, పెంపుడు కుక్క, పిల్లి, ఎలుక, బీరువా, పట్టె మంచం, మర చెంబూ సమేత కుటుంబ బృందంతో కలిసి వుంటేనే - అతనన్నట్టు ప్రేమ కాదు- కుటుంబానికి దూరంగా వుంటూ కూడా ఎంత కనిపెట్టుకుని వుంటున్నామన్నది ప్రేమ. ప్రేమల్ని దూరాలు నిర్ణయిస్తాయి.

        

ఇలాటి చాదస్తపు పాత్రలతో యువ ప్రేక్షకుల్ని ఇంకా పాతాళంలోకి తోసేస్తున్నారు. ఇలా శ్రద్ధా రణబీర్ తో విడిపోయాక ఎందుకో ఒకటే ఏడుస్తూ వుంటుంది. సెకండాఫ్ ఏడ్పే ఏడ్పు. దీనికి ఒక పూర్తి విషాద గీతం కూడా. ఏడ్చి ఏడ్చి లండన్ వెళ్ళిపోతానంటుంది. మనకి హాయి అనిపిస్తుంది. ఈమె లండన్ కాదు, లఖిం పూర్ వెళ్ళిపోయినా ఏడ్పుల బాధ  తప్పుతుంది.

        

ఇతర పాత్రల్లో డింపుల్ కపాడియా (రణబీర్ తల్లి), జతీందర్ కౌర్ (నానమ్మ), హస్లీన్ కౌర్ (చెల్లెలు), ఇనాయత్ వర్మ (చెల్లెలి కూతురు)… ఇంట్లో ఇంతమంది ఆడవాళ్ళతో శ్రద్ధా కపూర్ ని భయపెట్టిస్తే ఎలా ... బోనీ కపూర్ (తండ్రి), అంబర్ రాణా (బావ) అందరూ బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో పండుగలు పబ్బాలు చేసుకుంటూ వుంటారు. రణబీర్ బ్రేకప్ న్యూస్ వీళ్ళకి క్లయిమాక్స్ లో తెలుస్తుంది.

        

కెమెరా వర్క్, కాస్ట్యూమ్స్, సెటింగ్స్ రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్ కి తగ్గట్టు పింక్ టింట్ తో కలర్ఫుల్ గా వున్నాయి. కానీ ఇది శాడ్ మూడ్ రోమాంటిక్ డ్రామా. దీనికి రోమాంటిక్ కామెడీ విజువల్స్, ప్రొడక్షన్ డిజైన్ మ్యాచ్ కాలేదు. అసలేం తీస్తున్నారో తెలిస్తేగా. ప్రీతమ్ ఆరు పాటలు సినిమా నిడివి పెరగడానికే పనికొచ్చాయి. నిడివి రెండు గంటల 36 నిమిషాలు.

చివరికేమిటి

ప్రేమికుల మధ్య కాలం చెల్లిన సమస్యతో కథ ఎలా వుందో, దాని కథనమూ అలా వుంది. స్క్రీన్ ప్లే, దానికో స్ట్రక్చర్ అన్న ధ్యాసే లేదు. ఎలా పడితే అలా చేసుకుపోతూ వుంటే ఎక్కడో సెకండాఫ్ లో గంటా 40 వ నిమిషంలో కాన్ఫ్లిక్ట్ తగిలింది వాళ్ళకి!

        

అంత వరకూ ఫస్టాఫ్ లో కథే ప్రారంభం కాక, రణబీర్ బ్రేకప్ గురూ సీన్లు, కుటుంబ సీన్లు, మధ్యలో ఫ్రెండ్ ఎంగేజ్ మెంట్ సీన్లూ సాగి, 40 నిమిషాల తర్వాత స్పెయిన్ బ్యాచిలర్ పార్టీలో శ్రద్ధా ఎంట్రీతో అప్పుడు రణబీర్ లవ్ ట్రాక్. ఈ లవ్ ట్రాక్ చాలా నిస్తేజంగా, ఔట్ డేటెడ్ గా వుంటుంది. ప్రేమలో పడ్డాక ఇంట్లో పరిచయాలు, పెళ్ళికి ఓకే అనడం జారిగాక, ఇప్పుడు శ్రద్ధాకి వేరు కాపురం పెట్టాలన్పిస్తుంది. ఇలాటి మైండ్ సెట్ వుంటే, ముందే అతడి కుటుంబం గురించి తెలుసుకుని స్పష్టం చేయాలిగా. వూరికే ప్రేమలో పడిపోతుందా.

        

ఇప్పుడైనా విషయం చెప్పదు. బ్రేకప్ చేసుకోవాలని బ్రేకప్ గురూ రణబీరే అని తెలీక రణబీర్నే ఫోన్లో సంప్రదిస్తుంది. అయినా ఫోన్లో అతడి గొంతు గుర్తు పట్టదు. తను బయటపడకుండా ఆమెతో గేమ్ ఆడాలనుకున్న అతడికీ గొంతు మార్చాలన్న ఆలోచన రాదు. ఇంత శ్రద్ధగా స్క్రిప్టు చేసుకున్నారు.

        

ఇక పైన చెప్పుకున్నట్టు ఈ బ్రేకప్ చిట్కాలు సెకండాఫ్ లో బోరుగా సాగేక, బ్రేకప్ గురూ రణబీరే అని ఆమెకి తెలుస్తుంది. అప్పుడు బ్రేకప్ చేసుకోవడానికి కారణం ఏమిటని అడుగుతాడు. తను బ్రేకప్ గురూయే అయితే కారణం ముందే అడగాలి. అడిగి వుంటే ఆమె సపరేట్ కాపురం సంగతితో అప్పుడే ఇద్దరూ విడిపోయి, ఇంటర్వెల్లో కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడి ఓ స్ట్రక్చర్ వుండేది. కథేమిటో అర్ధమయ్యేది.

        

కానీ లాజిక్ లేకుండా సెకండాఫ్ లో వరకూ గేమ్ ని సాగదీశాడు. సెకండాఫ్ లో గంటా 40 వ నిమిషంలో ఇప్పుడు కారణం అడిగి, తనకి కుటుంబమే ప్రాణమని, వేరు కాపురం కుదరదని దూరమయ్యాడు. ఇప్పుడు కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడింది. ఇది కాన్ఫ్లిక్ట్ కూడా కాదు, సిల్లీ కారణంతో. అంటే ఇప్పుడు కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడిందంటే, కథేమిటో ఇప్పుడు అర్ధమవుతోంది. ఇప్పుడు కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడిందంటే, ఫస్ట్ యాక్ట్ ఇక్కడిదాకా సాగిందంటే,  మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే అవుతోంది. ఇప్పుడు స్వల్ప కారణానికి కాన్ఫ్లిక్ట్ ఏర్పడిందంటే, కథ గాక గాథ కూడా అవుతోంది.

        

శ్రద్ధా ఏడ్పుల మధ్యే కొన్ని చైల్డిష్ సీన్లు. కుటుంబంలో వున్న పండుగలు పబ్బాలు చాలనట్టు, రణబీర్, ఫ్రెండ్ మగాళ్ళిద్దరూ దీపాలు వెలిగించింది పాటలు పాడింది చాలనట్టు, (పండుగ పాటలు రెండు సార్లు వుంటాయి), ఆ ఫ్రెండ్ కి కొడుకు పుట్టి బారసాల సీనొకటి! ఈ బారసాల సీన్లో శ్రద్ధా కాలికి గాయం అయ్యేసరికి, రణబీర్ కుటుంబమంతా ట్రీట్ మెంట్ చేసేసరికి - శ్రద్ధాకి కుటుంబం విలువ తెలిసిరావడం!

        

అయినా కూడా ఆమె లండన్లో జాబ్ కే వెళ్ళి పోతూంటే ఏమీ చేయలేక ఇంటికొచ్చిన రణబీర్ ని కుటుంబం అడిగి తెలుసుకుని, దీన్ని మేం సాల్వ్ చేస్తామని పొలోమని కారెక్కి ఏర్ పోర్టుకి బయల్దేరడం. ఏర్ పోర్ట్ లో, రైల్వే స్టేషన్లో ముగిసే ప్రేమ సినిమాలెన్ని చూడలేదు. మనం ఇక్కడితో వదిలేసి నార్త్ పోల్ కి వెళ్ళిపోతే, ఇలాటి లవ్ రంజనాలు అంజనం వేసుకుని ప్రేక్షకుల్ని వెతుక్కుంటాయి.

—సికిందర్   

1078 : సందేహాలు- సమాధానాలు

Q :   నేనొక ఇనిస్టిట్యూట్ లో యాక్టింగ్ నేర్చుకుంటున్నాను. అయితే మీరు తరచూ యాక్టివ్ క్యారక్టర్, పాసివ్ క్యారక్టర్ అని రాస్తుంటారు. యాక్టింగ్ కోర్సులో వీటి గురించి చెప్పడం లేదు. రేపు నాలాంటి నటులు పాత్రల్ని ఎలా సెలెక్ట్ చేసుకోవాలి. మీరు పాసివ్ క్యారక్టర్స్ తో సినిమాలు ఫ్లాప్ అవుతున్నాయని అంటారు. నాకు భయంగా వుంది. రేపు నేను నటిస్తే నా సినిమాలు కూడా ఫ్లాపవుతాయా? లేకపోతే నటుడిగా ఇదంతా నాకవసరం లేదంటారా? డైరెక్టర్ చెప్పినట్టు చేయాలంటారా? దయచేసి నా సందేహాలు తీర్చగలరు.
—ఆర్ జె పి, యాక్టింగ్ విద్యార్థి
A :    ఇనిస్టిట్యూట్స్ లో యాక్టివ్, పాసివ్ పాత్రలు నేర్పుతారు. నేర్పకపోతే అడగండి. పాసివ్ పాత్రలెందుకంటే ట్రాజడీల కవసరం కాబట్టి. రియలిస్టిక్- అన్ రియలిస్టిక్ పాత్రల నటన కూడా నేర్పుతారు. అయితే థియరీ నేర్చుకోవడం వేరు, ప్రాక్టికల్ గా కథ వినేప్పుడు అది యాక్టివా పాసివా గుర్తించడం వేరు. ఏ ఏ లక్షణాలు యాక్టివ్ కుంటాయి, ఏ ఏ లక్షణాలు పాసివ్ కుంటాయి అదనంగా స్క్రీన్ ప్లే పుస్తకాలు చదివి తెలుసుకోండి. విరివిగా సినిమాలు చూసి గుర్తించండి. సినిమాల్లో ప్రధాన పాత్రల్నే కాదు, ఇతర పాత్రల్ని కూడా పరిశీలించండి. సహాయ పాత్రలు పాసివ్ గా కూడా వుండొచ్చు. నష్టం లేదు. సినిమా ప్రధాన పాత్రదే అవుతుంది కాబట్టి అది యాక్టివ్ గానే వుందా తెలుసుకోండి. కథ ట్రాజడీ అయితే పాసివ్ గా వుండడాన్ని గమనించండి. కమర్షియల్ సినిమా అన్నాక హీరోయిన్, విలన్ పాత్రలు కూడా యాక్టివ్ గానే వుండాల్సి వుంటుంది.

        మీరు భవిష్యత్తులో హీరో అయితే, కథ వినేప్పుడు ట్రాజడీ కాకపోతే, యాక్టివ్ పాత్రేనా తెలియడం అవసరం. ‘గీత గోవిందం’ లో హీరో పాసివ్ క్యారక్టరే కానీ స్క్రీన్ ప్లే వల్ల అది హిట్టయిందని ఒక ప్రముఖ ఇనిస్టిట్యూట్ సీనియర్ ప్రిన్సిపాల్ చెప్తూంటారు. ఇలా అన్నిసార్లూ జరగక పోవచ్చు. రిస్కు తీసుకోవాలనుకుంటే మీ ఇష్టం. అయితే ఇనిస్టిట్యూట్స్ లో ఏ పాత్ర ఎలా నటించాలో నేర్పుతారే తప్ప, ఏ పాత్ర ఒప్పుకుని సినిమాలో నటించాలో అది నటుల ఛాయిస్సే. పాసివ్ పాత్రల్ని తిరస్కరించమని ఇనిస్టిట్యూట్స్ లో చెప్పరు. అది మీ విచక్షణ.

    మీరు సహాయ పాత్రలు చేయాల్సి వస్తే యాక్టివా పాసివా ప్రశ్న వుండదు. హీరోనే అవాలనుకుంటే యాక్టివ్ పాత్ర చిత్రణల్ని బాగా స్టడీ చేసుకోండి. రియలిస్టిక్ సినిమాలు ఆర్ట్ సినిమాలకి దగ్గరగా వుంటాయి. ఆర్ట్ సినిమాల్లో హీరో సర్వసాధారణంగా పాసివే. కానీ ఈ రోజుల్లో కమర్షియల్ గా తీయాల్సిన రియలిస్టిక్ సినిమాల్లో యాక్టివ్ గా వుండాల్సిందే. మీరు యాక్టింగ్ కోర్సు చేస్తూనే, బయట కథలు వింటూండే ఏర్పాటు చేసుకుంటే ఇప్పట్నుంచే ప్రాక్టీసు అవుతుంది. కథలు వింటూ, కొత్తాపాతా సినిమాలు చూస్తూ అనుభవం సంపాదించుకోండి. ఈ సందర్భంగా ప్రసిద్ధ యాక్టింగ్ టీచర్ ఉటా హేగెన్ రాసిన ‘9 క్వశ్చన్స్’ అన్న పుస్తకం మీకు పనికి రావచ్చు. కొని చదవండి. పీడీఎఫ్ కూడా అందుబాటులో వుంది. ఆల్ ది బెస్ట్.

Q :   రోమాంటిక్ కామెడీలు బలంగా వుండాలంటే ఏం చేయాలి? లవర్స్ విడిపోయి కలుసుకుంటే బలంగా వుండదా? రోమాంటిక్ కామెడీలు ఇప్పుడు వర్కౌట్ కావని మాత్రం నిరాశపర్చకండి. రోమాంటిక్ కామెడీలు బలంగా వుండాలంటే ఇంకేం చేయాలో చెప్పండి.
—ఏ టూ జెడ్, దర్శకుడు.
A :   పేరు వద్దన్నారు కాబట్టి ఏ టూ జెడ్ గా మార్చాం. ఇక  ‘వరుడు కావలెను’ సహా నిరాశ పరుస్తూనే వస్తున్నారుగా మీలాంటి వాళ్ళు. అపార్ధాలతో విడిపోవడాలు, లేకపోతే ప్రేమిస్తున్నట్టు పైకి చెప్పలేక పోవడాలు - ఈ చాదస్తాల చుట్టేగా రెండు దశాబ్దాలుగా చుట్టిందే చుట్టి చుట్ట చేసి చూపిస్తున్నారు. అసలు రోమాంటిక్ కామెడీ కర్ధం తెలుసుకోవాలి ముందు. జంధ్యాల తీసిన ‘అహ నా పెళ్ళంట’ చూడండి. ఇందులో ప్రేమికులు విడిపోతారా? హాలీవుడ్ రోమాంటిక్ కామెడీల్లో విడిపోతారా? విడిపోవడాల్నీ, ప్రేమిస్తున్నట్టు పైకి చెప్పలేక పోవడాల్నీ రోమాంటిక్ డ్రామా లంటారు. ఇన్నేళ్ళుగా రోమాంటిక్ డ్రామాలు తీస్తూ, రోమాంటిక్ కామెడీలనుకుంటున్నారు. దీంతో రెండూ కాకుండా పోతున్నాయి.

        తీస్తున్నది రోమాంటిక్ కామెడీలు కాదూ డ్రామాలని ముందు ఒప్పుకోవాలి. ఒప్పుకుంటే అప్పుడు రోమాంటిక్ డ్రామాలైనా ‘మరోచరిత్ర’ లా అర్ధవంతంగా తీస్తారు. రోమాంటిక్ డ్రామా జానర్ మర్యాదలు వేరు, రోమాంటిక్ కామెడీల జానర్ మర్యాదలు వేరు. రోమాంటిక్ డ్రామాలు వీణ సినిమాలు, రోమాంటిక్ కామెడీలు గిటార్ సినిమాలు. యూత్ కి వీణ కావాలా, గిటార్ కావాలా? ఈ బ్లాగులోనే దీని గురించి వివరంగా వ్యాసం రాశాక మళ్ళీ  ఇక్కడ వివరించనవసరం లేదు. ఇక్కడ క్లిక్ చేసివ్యాసం చూడండి.

        ఇంకేం జరుగుతోందంటే, తీస్తున్న రోమాంటిక్ కామెడీలనే, డ్రామాలనే లైటర్ వీన్ గా తీయడం. ఈ లైటర్ వీన్ అనే ఫ్యాషన్ కూడా ఇరవై ఏళ్ళ క్రితం అలవాటు చేసుకున్నదే. హాలీవుడ్ మార్కెటింగ్ వ్యూహమెలా వుంటుందంటే, లైట్ గా వుండే కథలకి కథనాన్నికాంప్లికేట్ చేసి తీస్తారు. అప్పుడు బాక్సాఫీసు దగ్గర స్ట్రాంగ్ గా నిలబడుతుంది. బిగ్ యాక్షన్ మూవీస్ లో కథని, కథనాన్నీ లైట్ గానే వుంచి, హెవీ యాక్షన్ సీన్స్ ని క్రియేట్ చేస్తారు. అప్పుడే బాక్సాఫీసు బద్ధలవుతుంది.  ఇలాటివి తెలుసుకోక పోతే ఇంకో ఇరవయ్యేళ్ళూ రోమాంటిక్ కామెడీలతో ఇంతే.

     ఈ మధ్య చూసిన ఒక హాలీవుడ్ ఉదాహరణ చూద్దాం : రోమాంటిక్ కామెడీలో కేవలం హీరోయిన్ల మధ్య కాన్ఫ్లిక్ట్ నిలబెట్టలేదని ఏం చేశారో చూద్దాం. సినిమా పేరు ‘క్రేజీ, స్టుపిడ్, లవ్’ (2011). ఇందులో హీరో హీరోయిన్ల మధ్య కాన్ఫ్లిక్ట్ తో బాటు, కథనంలో తల్లిదండ్రుల మధ్య, ఇంకా తండ్రికీ కొడుక్కీ మధ్య, మరింకా తండ్రికీ కూతురికీ మధ్య, మరీమరీ ఇంకా బేబీ సిట్టర్ కీ తల్లికీ మధ్యా కాన్ఫ్లిక్ట్స్ పెట్టేసి, లైట్ కథని పైన చెప్పుకున్న హాలీవుడ్ మార్కెటింగ్ వ్యూహంతో, కాంప్లికేట్ చేశారు. 50 మిలియన్ డాలర్ల బడ్జెట్ కి, 145 మిలియన్ డాలర్లు బాక్సాఫీసు వచ్చింది.
Q :  వంశీ గారి ‘అన్వేషణ’ కధ కూడా ఎండ్ సస్పెన్స్ కాదా ? ‘అన్వేషణ’ సూపర్ సక్సెస్. మరి ‘అనుమానాస్పదం’ కథ కూడా ఇంచుమించుగా అలాగే వుంటుంది కానీ ఈ సినిమా ప్లాప్. వివరించగలరు.

—ఫణి కుమార్, దర్శకత్వ శాఖ

A :  ఎండ్ సస్పెన్స్ ప్రక్రియ పరిణామ క్రమం సందర్భాను సారం బ్లాగులో ఇస్తూనే వచ్చాం కదా? ‘అన్వేషణ’ 1985 నాటికి హాలీవుడ్ లో ఎండ్ సస్పెన్స్ ప్రక్రియకి తెర పడుతూ వచ్చింది. హంతకుడెవరో ముగింపు వరకూ వెల్లడి కాని సస్పెన్స్ కథలకి సినిమాల్లో ప్రేక్షకాదరణ తగ్గిపోయింది. ఒక్కో తరహా కథలకి ఒక్కో కాలం వుంటుంది. మారుతున్న కాలానికి అభిరుచులు కూడా మారి, ఇక ఓపిగ్గా కూర్చుని నిదానంగా సాగే కథల్ని సినిమాలుగా చూసే తరం ప్రేక్షలులు తగ్గిపోతూ వచ్చారు. దీంతో హంతకుడెవరో ముందే తెలిసిపోయి, వాణ్ణి పట్టుకునే సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ కథల్ని సినిమాల్లో ప్రవేశపెట్టింది హాలీవుడ్. ఇది మన దేశంలో వెంటనే అందుకోక పోయినా కొంత కాలం పట్టింది. అప్పట్నుంచీ ఎండ్ సస్పెన్స్ కథలతో వుండే సినిమాలు ఫ్లాపవుతూ వచ్చాయి. 2007 లో వంశీయే తీసిన ‘అనుమానాస్పదం’ సహా. ఈ లింక్ క్లిక్ చేసి పూర్తి వివరాలుచూడండి.

—సికిందర్