1153 : రివ్యూ & స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

 

రచన- దర్శకత్వం : లక్ష్య రాజ్ ఆనంద్

తారాగణం : జాన్ అబ్రహాం, రకుల్ ప్రీత్ సింగ్, జాక్విలిన్ పెర్నాండెజ్, ప్రకాష్ రాజ్, రంజిత్ కపూర్, కిరణ్ కుమార్, ఎల్హమ్ ఎహ్సాస్ తదితరులు

కథ : జాన్ అబ్రహాం, రచన : లక్ష్య రాజ్ ఆనంద్, సుమీత్ భతీజా, విశాల్ కపూర్; సంగీతం : శాశ్వత్ సచ్ దేవ్, ఛాయాగ్రహణం : విల్ హమ్ప్రిస్, పిఎస్ వినోద్, సౌమిక్ ముఖర్జీ

బ్యానర్స్ : ఏకే ప్రొడక్షన్స్, పెన్ ఇండియా లిమిటెడ్

నిర్మాతలు : జయంతీ లాల్ గడా, అజయ్ కపూర్, భౌమిక్ గొండాలియా

విడుదల : ఏప్రెల్ 1, 2022

***

        జాన్ అబ్రహాం యాక్షన్ సినిమాల శ్రేణిలో  ‘ఎటాక్, పార్ట్- 1’ కాన్సెప్ట్ పరంగా ఇంకో ముందడుగేస్తూ ప్రేక్షకుల ముందుకొచ్చింది. కొత్త దర్శకుడు లక్ష్య రాజ్ ఆనంద్, జాన్ అబ్రహాం అందించిన ఈ కొత్త కాన్సెప్ట్ ని తెరానువాదం చేసి సగర్వంగా జాన్ అబ్రహాంకి సమర్పించాడు. ‘మనం ఇన్‌స్టాగ్రామ్ ప్రపంచంలో నివసిస్తున్నాం. ఇక్కడ ప్రతీదీ తక్షణం జరిగిపోవాలి. కాబట్టి ప్రేక్షకుల సమయం వృధా చేయకుండా డైలాగులని క్లుప్తంగా వుంచాం, దృశ్యాల్ని వేగవంతమైన కట్స్ తో తీర్చిదిద్దాం, ఇవి కథని  వేగంగా చెప్పగలిగేలా చేశాయి. కథని సాధ్యమైనంత ఉత్తమంగా చెప్పడానికి, ప్రేక్షకుల్ని నిమగ్నమయ్యేలా చేయడానికీ  ఈ ప్రయత్నం. నేను ప్రేక్షకుల సమయానికి చాలా విలువిస్తాను. కాబట్టి సినిమా నిడివిని గంటా 45 నిమిషాలకి పరిమితం చేశాం’ అంటూ ఆశాజనకంగా చెప్పుకొచ్చిన కొత్త దర్శకుడు, ఎంతవరకూ ఈ కొత్త కాన్సెప్ట్ కి న్యాయం చేశాడు? అసలు ఏమిటీ ఈ కొత్త కాన్సెప్ట్? జాన్ అబ్రహాంకి ఇది మరో హిట్టేనా? ఈ ప్రశ్నలకి సమాధానాలు వెతికే ప్రయత్నం చేద్దాం...

కథ

ఆర్మీ మేజర్ అర్జున్ షేర్గిల్ (జాన్ అబ్రహాం) తన బృందంతో సరిహద్దులో టెర్రరిస్టుల శిబిరంలోకి చొరబడి, రెహమాన్ గుల్ అనే టెర్రరిస్టుని పట్టుకుంటాడు. అతని టీనేజీ కొడుకు హమీద్ గుల్ ఆత్మాహుతి బాంబు పేల్చుకోబోతే, అర్జున్ ఆ బాంబుని నిర్వీర్యం చేసి, అతడ్ని వెళ్ళి పొమ్మంటాడు. ఇది 2010 లో జరుగుతుంది. ప్రస్తుత కాలానికొస్తే, ఐషా (జాక్విలిన్ ఫెర్నాండెజ్) అనే ఏర్ హోస్టెస్ ని అర్జున్ ప్రేమిస్తాడు. ఈమె టెర్రరిస్టులు ఏర్ పోర్టు మీద చేసిన దాడిలో చనిపోతుంది. ఇదే దాడిలో అర్జున్ తీవ్రంగా గాయపడి పక్షవాతానికి లోనవుతాడు. శరీరంలో చలనం లేక వీల్ చైర్ కి పరిమితమై పోతాడు.

        ఇప్పుడు పెరిగి పెద్దవాడైన హమీద్ గుల్ (ఎల్హామ్ ఎహ్సాస్) తీవ్రవాద దాడులకి పాల్పడుతున్నాడని అర్జున్ గ్రహిస్తాడు. ఈ తీవ్రవాద ముప్పుని ఎదుర్కోవడానికి రక్షణ శాఖ ఉన్నతాధికారి సుబ్రహ్మణ్యం (ప్రకాష్ రాజ్) సూపర్ సోల్జర్ అనే వినూత్న ప్రోగ్రాంని ప్రవేశపెట్టాలని హోమ్ మంత్రి (రంజిత్ కపూర్) ని కోరుతాడు. ఈ ప్రోగ్రాం ప్రకారం, సైనికుడి శరీరంలో ఏఐ (ఆర్టిఫిషియల్ ఇంటెలిజెన్స్) చిప్ అమరుస్తారు. ఆ చిప్ అతడ్ని అజేయ శక్తిగానూ, ఏకవ్యక్తి సైన్యంగానూ మార్చేస్తుంది. ఈ ప్రోగ్రాం రూపకర్త రక్షణ పరిశోధనాభివృద్ది సంస్థలో పని చేసే డాక్టర్ సబా ఖురేషి (రకుల్ ప్రీత్ సింగ్). ఈమె ప్రయోగ దశలో వున్న ఈ ప్రోగ్రాంని పరీక్షించాలంటే, పక్షవాతానికి గురైన సైనికుడి శరీరం అవసరమని చెప్తుంది.

  ఇక సుబ్రమణ్యం అర్జున్‌ని సంప్రదిస్తే, అర్జున్ అంగీకరిస్తాడు. అతడి శరీరంలో చిప్ అమరిక సక్సెస్ అయి తిరిగి మామూలు మనిషవుతాడు. దొంగల్ని పట్టుకోవాల్సి వచ్చి పోరాటానికి దిగితే, ఆ పోరాటంలో తానెంత శక్తిమంతుడో తెలుస్తుంది.

     ఇంతలో 2010 లో పట్టుబడి జైల్లో మగ్గుతున్న టెర్రరిస్టు రెహమాన్ గుల్ ని విడిపించుకోవడానికి, అతడి కొడుకు హమీద్ గుల్ పార్లమెంటుని ముట్టడించి ప్రధాని సహా, 300 మంది ఎంపీ లని బంధించేసి బేరం పెడతాడు. ఇక తక్షణం హమీద్ గుల్ ఆట కట్టించడానికి సూపర్ సోల్జర్ గా అర్జున్ రంగంలోకి దూకి ఏం చేశాడన్నది మిగతా కథ...

ఎలావుంది కథ

భారతీయ వెండి తెర మీద సూపర్ సోల్జర్ కాన్సెప్ట్ సరి కొత్తదే. హాలీవుడ్ తెర మీద పాతది. అయినా ఆలస్యంగా నైనా దేశవాళీ తెరపైకి తెచ్చినందుకు కొత్త దర్శకుడు అభినందనీయుడే. హాలీవుడ్ లో సూపర్ సోల్జర్ మూవీస్ తీయడం సర్వసాధారణమై పోయింది. వీటిలో ప్రముఖమైనది మార్వెల్ స్టూడియోస్ ‘కెప్టెన్ అమెరికా’ (2011).

        సైన్స్ ఫిక్షన్ జానర్ కి చెందిన సూపర్ సోల్జర్ కాన్సెప్ట్ నవలలకి, సినిమాలకి పరిమితమైన కాల్పనిక సాహిత్యం. ఇది వాస్తవ రూపం ధరించలేదు. శాస్త్రవేత్తలు ఆచరణలోకి తెచ్చేందుకు కృషి చేస్తున్నట్టు వార్తలు. ‘ఎటాక్’ కథకి స్టోరీ ఐడియా జాన్ అబ్రహాం. ఈ సూపర్ సోల్జర్ ఐడియా బాక్సాఫీసుకి కొత్త బిజినెస్ సోర్సే. ఐతే దీనికి చేసిన కథతోనే సమస్య. కాశ్మీర్ లో తప్ప దేశంలో ఇప్పుడు టెర్రరిజం లేదనేది తెలిసిందే. టెర్రరిజంతో సినిమాలు తీయడం కూడా మానేశారు. ఇప్పుడు  ‘ఎటాక్’ తీసినప్పుడు కాశ్మీర్నే తీసుకుని అక్కడెందుకు సూపర్ సోల్జర్ తో ప్రక్షాళనా కార్యక్రమం చేపట్టకూడదన్నది వెంటనే తట్టే ప్రశ్న.

మూడు స్తంభాలాట
ఇక కథకి ఏవైతే మూడు మూల స్తంభాలుగా వున్నాయో అవే అసందర్భంగా వున్నాయి. 1. 2010 లో అర్జున్ టెర్రరిస్టు రెహమాన్ గుల్ ని పట్టుకుని, అక్కడే ఆత్మాహుతి దాడికి సిద్ధపడ్డ కొడుకు హమీద్ గుల్ బాంబుని నిర్వీర్యం చేసి, వెళ్ళిపొమ్మంటూ వాణ్ని వదిలేశాడు. ఎందుకలా? వాడు టీనేజరైనా సరే వాణ్ని కూడా పట్టుకుని తండ్రితో బాటే జైల్లో వేయాలి కదా? ఇలా చేయలేదు. ఇలా చేస్తే కథ వుండదు. పెద్దవాడై హమీద్ గుల్ తిరిగి వచ్చి దాడులు చేసే అవకాశం వుండదు. దాడిలో అర్జున్ ప్రేయసిని చంపి, అర్జున్ ని ఇన్ వాలిడ్ చేసే అవకాశముండదు. తర్వాత పార్లమెంట్ మీద దాడి కూడా చేయలేడు. ఇవన్నీ జరగడానికి ఆనాడు టీనేజర్ హమీద్ గుల్ ని అర్జున్ వదిలేసేలా చేశాడు దర్శకుడు. దర్శకుడు ధర్మకర్త అయితే ఇలాటివెన్నో చేయవచ్చు కథ కోసం ఉదారంగా. దర్శకుడు కార్యకర్త అయితేనే కథ కోసం కాక పాత్ర కోసం చేస్తాడు నిర్ధాక్షిణ్యంగా. పాత్ర కోసం చేస్తే కథ కోసం చేసినట్టే.

అర్జున్ పాత్రతో ఇలా చేయించడం వల్ల ఎలాటి అర్ధం కూడా వస్తోందంటే- హమీద్ గుల్ తిరిగి వచ్చి అర్జున్ ప్రేయసినీ చంపడానికీ, అర్జున్ ఇన్ వాలిడ్ అవడానికీ, చివరికి పార్లమెంట్ మీద దాడి చేయడానికీ అర్జునే కారణమన్న అర్ధం వస్తోంది. ఈ అలసత్వానికి అర్జున్ ని కోర్ట్ మార్షల్ చేసి శిక్షించాల్సిన పరిస్థితి! ఇదంతా ప్రేక్షకులేం ఆలోచిస్తారులే అనుకుంటే ఏమీ అనలేం.

        2. కొడుకు హమీద్ గుల్ కేవలం తండ్రిని విడిపించడానికి పార్లమెంటు మీద దాడి చేసి, ప్రధాని సహా 300 మంది ఎంపీల్ని బందీలుగా పట్టుకుంటాడు. అవసరమా? దేశం నడిబొడ్డున ఇంత పనికి పాల్పడి పద్మవ్యూహంలో ఇరుక్కుని చావడం అవసరమా? ఓ విమానాన్ని హైజాక్ చేసుకుని తీసికెళ్ళి తమ భూభాగంలో కూర్చుని సురక్షిత బేరసారాలు చేసుకోవచ్చు. ఇలా చేస్తే దర్శకుడి కథలో పార్లమెంట్ వుండదు. అందుకని పార్లమెంట్ తో బిగ్ ఈవెంట్ కోసం హమీద్ గుల్ పాత్రని కూడా కిల్ చేశాడు. 1999 లో కాందహార్ హైజాక్ జరిగిందే కదా, మళ్ళీ అలాటిదే చూపించడ మెందుకంటే, 2001 లో పార్లమెంటు మీద దాడి కూడా జరిగిందే కదా, మళ్ళీ చూపించడ మెందుకు? అందుకని కాశ్మీర్ కి పరిమితమైన టెర్రరిజం మీద తాజా కథ చేసుకోకుండా, పాత సంఘటనల టెంప్లెట్ కథ చేసుకోవడంతో ఈ హై కాన్సెప్ట్ మూవీకి ‘లో- కాన్సెప్ట్’ డీలా కథగా తేలింది.

        3. పార్లమెంటు మీద దాడి చేసిన కేవలం ఓ పదిమంది టెర్రరిస్టుల్ని చంపడానికి సూపర్ సోల్జర్ అంత భారీ బిల్డప్ అవసరమా? సాధారణ పాత్రగానే జాన్ అబ్రహాం తన ఉక్కు దిమ్మెల్లాంటి హస్తాలతో నాల్గు బాదుళ్ళు బాది  హరీ మన్పించగలడు. పరిస్థితి డిమాండ్ చేయని, అవసరానికి మించి సూపర్ సోల్జర్ హంగామా అంతా అవసరమా? ఇలా కథకి మూలస్తంభాలుగా వున్న మూడు అసందర్భాలు దేశంలో ప్రప్రథమ సూపర్ సోల్జర్ హై కాన్సెప్ట్ కథని హాస్యాస్పదం చేశాయి.

        ఇక ఈ టెర్రరిజం సమస్యని తెరపైకి తెచ్చి చేకూర్చిన కథా ప్రయోజనం కూడా ఏమీ లేదు. ఎందుకంటే దేశంలో వివిధ నగరాల్లో 2013 తర్వాత నుంచి పాక్ ప్రేరేపిత టెర్రర్ దాడుల్లేవు, కాశ్మీర్లో తప్ప.

ఇదేం ఈక్వెషన్

        పోతే ఆధునిక సైన్స్ తో సూపర్ సోల్జర్ లాంటి సైబోర్గ్ ని సృష్టించినప్పుడు దీనికి యాంటీగా, విలన్ గా మామూలు టెర్రరిస్టు క్యారక్టర్ ని వాడేస్తే ఈక్వెషన్ కుదరదు. విలన్ గా టెర్రరిస్టు పాత్రలో బ్రిటన్ - ఆఫ్ఘన్ నటుడు ఎల్హమ్ ఎహ్సాస్ సైజు సరిపోని పొట్టి నటుడు. రాంగ్ సెలెక్షన్. ఈ పొట్టి వాణ్ణి చంపడానికి మహా సైబోర్గ్ లాంటి సూపర్ సోల్జర్ అవసరం లేదు. ఎలాటి హీరోకి అలాటి విలన్ వుండాల్సిందే. టెర్రరిజం ప్రజల్ని భయపెట్టే ఒక భూతం అనుకుంటే- ఆ భూతాన్ని తలపించే వికృత అసుర మహాకాయుడ్ని చూపించాల్సిందే. ఆల్ డ్రామా ఈజ్ ఆర్ట్. ఇక్కడ ఆధునిక సైన్సు కాన్సెప్ట్. ఆధునిక సైన్సుకీ, రాతి యుగంనాటి టెర్రరిజపు మైండ్ సెట్ కీ పోరాటమనేలా, విస్తృతార్ధంలో సూపర్ సోల్జర్ వర్సెస్ వికృత అసుర మహాకాయుడు అన్పించేలా, పాత్రల్ని తీర్చిదిద్దితేనే కాన్సెప్ట్ ప్రకాశిస్తుంది. బాక్సాఫీసు వైబ్రేషన్స్ హై ఫ్రీక్వెన్సీలో వుంటాయి. హై కాన్సెప్ట్ కథకి  హై రేంజిలో ఆలోచించాల్సి వుంటుంది, లో - కేటగిరీ ఆలోచనలు పని చెయ్యవు.

నటనలు - సాంకేతికాలు

గత దేశభక్తి మూవీ ‘సత్యమేవ జయతే’ లోలాంటి లౌడ్ మాస్ క్యారక్టర్ మళ్ళీ జాన్ అబ్రహాం చేయక పోవడం ఊరట. జనాలకి దేశం గురించి లేదు, ధరల గురించీ లేదు. మతం వుంటే చాలు. ఇంకా దేశం కోసం మాస్ సినిమా అరుపులు, పెడ బొబ్బలు లేకుండా, సైన్స్ ఫిక్షన్ కుండే జానర్ మర్యాదలని మన్నిస్తూ ప్రొఫెషనల్ సైనికుడి పాత్ర అన్పించాడు. దేనికీ వ్యతిరేకంగా నినాదాలు లేవు, టెర్రరిజం మీద కూడా డైలాగుల్లేవు. ఒక్క చోట మాత్రం, ‘మొహం పగిలేలా జవాబు చెప్పడం కాదు, మొహమే పగుల గొట్టేస్తాం’ అన్న పంచ్ లైన్ వుంది.  ఒక ఫిలాసఫికల్ డైలాగు - ‘జీవితంలో రెండే  రోజులు చాలా ముఖ్యమైన రోజులు. మనం పుట్టిన రోజు, మనం ఎందుకు పుట్టామో తెలుసుకున్న రోజు’ అని.

        ఐతే జాన్ అబ్రహాం పాత్ర తానెందుకు పుట్టిందో తెలుసుకోవడానికి ఎప్పటికప్పుడు బద్దకిస్తూ వుంటుంది. ఇంత లేజీ పాత్ర సినిమాల్లో చూడలేదు. 1999 లో అక్షయ్ కుమార్ నటించిన ‘జాన్వర్’ (పశువు) విడుదలైంది. ఇందులో అక్షయ్ కుమార్ పాత్ర ఏమీ చేయని పశువులా, పరమ లేజీ పాత్రగా ఏడుస్తూ వుంటుంది. ఇది గుర్తొచ్చేలా జాన్ అబ్రహాం పాత్ర వుంది.

చిప్ గప్ చుప్

        ఎందుకో పుట్టాంలే బద్దకంగా, ఐతే ఏంటట- అన్నట్టు ప్రవరిస్తుంది. కనీసం తాను సూపర్ సోల్జర్ అని కూడా ఫీలవదు. వొంట్లో వున్న చిప్ గుర్తుకు రాదు. జాన్ అబ్రహాం ఒక పక్క పార్లమెంట్ మీద ఎటాక్ జరుగుతూంటే, అంత సూపర్ సోల్జర్ హోదాకి వెహికిల్ లేనట్టు, హెలీకాప్టర్ దొరకనట్టు, మైళ్ళకి మైళ్ళు పరుగెత్తుకుంటూ వస్తూంటాడు. అంతసేపు అతను పరుగెత్తుకు రావడం దర్శకుడికి చాలా అవసరం. ఎందుకంటే ఇక్కడ పార్లమెంటులో టెర్రరిస్టు దాడి సీన్లు పూర్తి చేయాలి, ఎంపీల్ని నిర్బంధించాలి, ప్రధానిని కూడా పట్టుకుని బంధించాలి... ఇన్ని కార్యక్రమాలున్నాయి.

        అందుకని జాన్ అబ్రహాం రోడ్డు మీద పోతున్న ఏ వెహికిల్ నీ ఆపి లాక్కోకుండా (ఏ సినిమాలోనైనా ఇలాంటప్పుడు చిప్ లేని హీరో కూడా ఈ పనే చేస్తాడు), దర్శకుడి ఆర్డర్స్ తుచ తప్పకుండా బద్దకిస్టుగా పాటిస్తూ పరుగెత్తుకుంటూ పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి, దాడి జరుగుతున్న పార్లమెంట్ భవనం ముందు ప్రకాష్ రాజ్ తో కలిసి నిలబడిపోయి, చూస్తూ వుంటాడు. ఏమిటి ఇంకా చూసేదీ? లోపలింకా దర్శకుడు పూర్తి చేయాల్సిన సీన్లు పూర్తి కాలేదు. లోపలే కాదు, బయటకూడా భద్రతా దళాల్ని టెర్రరిస్టులు చంపుతున్నా నిలబడి చూస్తూనే వుంటాడు. ఎందుకు పుట్టాడో ఇంకా తెలుసుకోడు. తను ఏఐ సహిత సూపర్ సోల్జర్ అన్న స్పృహే లేదు. చిప్ ఏమైందో తెలీదు.

బద్దకంగా పాసివ్ ఇంటర్వెల్

        ‘టర్మినేటర్’ లో ఆర్నాల్డ్ ష్వార్జ్ నెగ్గర్ లా, కిల్లింగ్ మెషీన్ లా మారిపోయి ఎదురొచ్చిన ప్రతి ఒక్కర్నీ నేలమట్టం చేసేస్తూ తక్షణం, భారీ యాక్షన్ సీన్ని బ్లాస్ట్ చేయకుండా, ఈ ఇంటర్వెల్ సీనుని నీరు గార్చేశాడు. తను ఇంకా బయటే నిలబడి చూస్తూ వుంటాడు, ఇక లోపల ప్రధానిని ఓ గదిలోకి నెట్టేయడంతో ఇంటర్వెల్! ఇది పసలేని పాసివ్ ఇంటర్వెల్.

ఫస్టాఫ్ ఓపెనింగ్ లో టెర్రరిస్టుల శిబిరం మీద ఎటాక్ తర్వాత, సూపర్ సోల్జర్ గా మారేక ఎప్పుడు యాక్షన్లోకి దిగుతాడా అని ఎదురు చూస్తూంటే, ఇంటర్వెల్లో కూడా నిమ్మకు నీరెత్తినట్టు వుంటే ఏమనాలి. ఈ దర్శకుడికి బోయపాటి సినిమాలు చూపించాల్సిన అవసరముందేమో. జాన్ అబ్రహాం బోయపాటితో తీసి వుంటే బాక్సాఫీసు బద్దలయ్యేది. అబ్రహాం సూపర్ సోల్జర్ పాత్ర సెకండాఫ్ లో కూడా క్లయిమాక్స్ మొదలయ్యేవరకూ యాక్షన్లోకి దిగదు! మరెందుకీ సూపర్ సోల్జర్ అంటూ ‘జాన్వర్’ సినిమా తీశారో తెలీదు.

        సూపర్ సోల్జర్ ని రూపకల్పన చేసి, అమలుపర్చే డాక్టర్ సబాగా రకుల్ ప్రీత్ సింగ్ గ్రేస్ ఫుల్ గా నటించింది. అబ్రహాం కంటే తను ఎక్కువ యాక్టివ్ గా వుంటుంది. అబ్రహాం ప్రేయసిగా జాక్విలిన్ ఫెర్నాండెజ్ వెంటనే చనిపోయే పాత్ర. మెట్ల మీద తూలి పడిపోతూంటే, జాన్ అబ్రహాం ముందుకు లాగి పట్టుకోవడంతో, లిప్ లాక్ అయిపోయి లవ్ ట్రాక్ స్టార్ట్ చేసుకుంటుంది. ‘రాధేశ్యామ్’ లో ప్రభాస్- పూజా హెగ్డే అంతసేపు రైలుకి వేలాడినా అధరాలు మధువుని గ్రోలలేదు.

        రక్షణ శాఖ అధికారిగా ప్రకాష్ రాజ్, హోమ్ మంత్రి గా రంజిత్ కపూర్ పకడ్బందీగానే నటించారు, అయితే పార్లమెంటు మీద దాడి నేపథ్యంలో వీళ్ళ అభిప్రాయబేధాలతో కూడిన డ్రామా మెయిన్ యాక్షన్ కి అడ్డుపడుతూంటుంది. ఈ డ్రామా బదులు పార్లమెంటులో వుండాల్సిన అసలు డ్రామా వుంటే యాక్షన్ కి తోడయ్యేది. ఇదేమిటో తర్వాత చూద్దాం. ఇక విలన్ గా టెర్రరిస్టు పాత్రలో ఎల్హమ్ ఎహ్సాస్ గురించి పైన చెప్పుకున్నాం.

        ముగ్గురు ఛాయాగ్రాహకుల ఛాయాగ్రహణం, ఇతర సాంకేతిక నిపుణుల సీజీ, సెటింగ్స్, లొకేషన్స్, సంగీతం వగైరా క్వాలిటీతోనే వున్నా, యాక్షన్ కొరియో గ్రఫీ జాన్ అబ్రహాంతో ఒక చిప్ వున్న సూపర్ సోల్జర్ అన్పించేలా లేదు. కథలో అవసరం లేని సూపర్ సోల్జర్ ఎలా వుందో, అలా యాక్షన్లో సూపర్ సోల్జర్ అన్పించని విధంగా వున్నాడు అబ్రహాం.

స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

'ఎటాక్, పార్ట్ -1' 55 కోట్ల బడ్జెట్ కి వారాంతపు మూడు రోజులు ఓవర్సీస్ కలుపుకుని అన్ని ఏరియాల్లో 7 కోట్ల వసూళ్ళ దగ్గరే వుందని ఇండియా టుడే కథనం. ఇందుకు సూపర్ సోల్జర్ గా జాన్ అబ్రహాం పాసివ్ పాత్రే కారణం. ఇక పార్ట్ టూ ఎలా వుంటుందో, తీస్తారో లేదో ఇప్పుడు తాజా పరిస్థితి. ఈ స్క్రీన్ ప్లే బిగినింగ్ విభాగంలో, సాధారణ  సోల్జర్ గా మూవీ ఓపెనింగ్ లో యాక్షన్ ఎపిసోడ్  చేసిన తర్వాత, జాక్విలిన్ తో లవ్, పాట, పాట తర్వాత టెర్రరిస్టు దాడి, దాడిలో జాక్విలిన్ చనిపోయి, తను పక్షవాతంతో వీల్ ఛైర్లో. ఇలా 30 నిమిషాలూ గడిచిపోతాయి.  

        ఇప్పుడు 30 వ నిమిషంలో బిగినింగ్ విభాగం ముగిసి ప్లాట్ పాయింట్ వన్ గా, ప్రకాష్ రాజ్ సూపర్ సోల్జర్ ప్రోగ్రాంని హోమ్ మంత్రికి ప్రతిపాదించడంతో,  మిడిల్-1 విభాగం ప్రారంభమవుతుంది. ఇందులో జాన్ అబ్రహాం ప్రకాష్ రాజ్ ప్రతిపాదన ఒప్పుకోవడం, అతడి మీద ప్రయోగాలూ వగైరాలతో పక్షవాతం నుంచి కోలుకుని, దొంగలతో ఫైట్ చేసి తిరిగి యాక్షన్లోకి వచ్చేసరికి ఇంకో 15 నిమిషాలు కూడా  గడిచిపోయి- మొత్తం ఈ 45 నిమిషాల వరకూ కథలోకే వెళ్ళదు దర్శకుడు చెప్పిన గంటా 45 నిమిషాల సినిమా.

        సూపర్ సోల్జర్ ప్రోగ్రాంని తీసుకొచ్చిందే ఏర్ పోర్టులో జాన్ - జాక్విలిన్ ల మీద దాడి నేపథ్యంలో, ఇంకా దేశంలో నెలకొన్న పరిస్థితి దృష్ట్యా టెర్రరిజానికి వ్యతిరేకంగా, అత్యవసరంగా. మరో వైపు జైల్లో బందీగా వున్న తండ్రిని విడిపించుకోవడానికి కొడుకు హమీద్ గుల్ దేశంలో ప్రవేశించాడనీ తెలుసు. ఇలాంటప్పుడు ప్లాట్ పాయింట్ వన్ లో జాన్ ని సూపర్ సోల్జర్ గా మార్చి, వెళ్ళు- వెళ్ళి హమీద్ గుల్ ని ఖతం చెయ్ అని రెచ్చగొట్టి కథ ప్రారంభించాల్సింది ఆ పని చేయలేదు. ప్లాట్ పాయింట్ వన్ అంటేనే కథా ప్రారంభం. ఇక్కడ క్రియేటైన ఈ సిట్యుయేషన్లో కథ ప్రారంభం కాలేదంటే ఇక అంతటా కుంటి నడకే వుంటుంది.

        జాన్ అబ్రహాం కూడా తన ప్రేయసిని చంపి, తనని ఇన్ వాలిడ్ చేసిన హమీద్ గుల్ మీద ప్రతీకార భావంతో రగిలిపోతూ, సూపర్ సోల్జర్ గా విశ్వరూపం చూపిస్తూ యాక్టివేట్ అవకపోతే  కథ ఏం పైకి లేస్తుంది, చప్పట్లు ఏం పడతాయి. పడుకున్న హీరో, పడుకోబెట్టిన కథ, కునుకు దీస్తున్న కలెక్షన్లు.

ఇంటర్వెల్ సన్నాహం సున్నా

        30 వ నిమిషం నుంచీ 45 వ నిమిషం వరకూ సూపర్ సోల్జర్ గా తయారవడానికే 15 నిమిషాలూ వృధా చేసి, అప్పుడు ఎవరో దొంగలతో ఫైట్! స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్లో ఇక్కడ  45 వ నిమిషమన్నది ఇంటర్వెల్ కి దారితీసే/ప్రేరేపించే పించ్ వన్ పాయింటు అవుతుంది. ఈ పాయింటులో ఎవరో దొంగలతో ఫైటునే అనుమతించదు స్ట్రక్చర్. ఈ పించ్ -1 పాయింటు అనేది ప్రధాన కథని ఇంటర్వెల్ కి చేరేసే కూడలిగా వుంటుంది. అంటే ఇక్కడ్నించే ఇంటర్వెల్ కి సన్నాహం మొదలవుతుంది. ఇదేమీ లేకుండా, ఒక కార్యకారణ (కాజ్ అండ్ ఎఫెక్ట్) సంబంధంతో సీన్లు పడకుండా, ఏ ముక్కకా ముక్కగా సీన్లు పడిపోతూంటాయి. ఇలా 60 వ నిమిషంలో సడెన్ గా పార్లమెంటు మీద ఎటాక్ సీను వచ్చి పడుతుంది.

        ఇలా కాకుండా, ఉదాహరణకి- ఈ పించ్ -1 పాయింటులో హమీద్ గుల్ ఒక డ్రామా క్రియేట్ చేస్తూ, '2001 లో మనవాళ్ళు పార్లమెంట్ మీద ఎటాక్ చేసి లోపలికి వెళ్ళ లేకపోయారు. బయటే అంతమైపోయారు. ఈసారి మనం గ్రాండ్ ప్లానింగ్ తో లోపలికి వెళ్ళబోతున్నాం' అంటే విలనిజం ఓ రేంజిలో ఎస్టాబ్లిష్ అవుతుంది. ప్రమాద తీవ్రత మనం అనుభవిస్తాం. ఇప్పుడేం జరుగుతుందా అని ఉత్కంఠ పెరుగుతుంది. చరిత్రని గుర్తు చేయడంతో కథకి డెప్త్ ఫీలవుతాం. ఆఖరిగా, ‘There is no terror in the bang, only in the anticipation of it’ అన్న ఆల్ ఫ్రెడ్ హిచ్ కాక్ కొటేషన్ మెదిలి- హిచ్ కాక్ ని ఫాలో అవుతున్నాడ్రా ఈడూ అని మనం సంతృప్తి చెందుతాం. సడెన్ గా పార్లమెంట్ మీద ఎటాక్ జరిగితే ఆ బ్యాంగ్ లో టెర్రర్ వుండదు, ఎటాక్ జరగ బోతోందని ముందస్తు సంకేతాలి

వ్వడంలో నిజమైన టెర్రర్ ఫీలింగ్ వుంటుంది హిచ్ కాక్ ప్రకారం. పిడుగు కూడా నేరుగా ఒక బ్యాంగుతో పడదు. ముందు కళ్ళు చెదిరే మెరుపు మెరుస్తుంది.

ఇదే సమయంలో ఇంకో డ్రామా కూడా క్రియేట్ అవచ్చు. ఉదాహరణకి- ఆ సమయంలో పార్లమెంటులో అవిశ్వాస తీర్మానంతోనో, లేదా ఒక బిల్లు పాస్ కాకపోతేనో ప్రభుత్వం పడిపోయే పరిస్థితితో కూడిన హై డ్రామా వుండొచ్చు. ప్రభుత్వాన్ని పడగొట్టాలని  ప్రతిపక్షాలు, నిలబెట్టుకోవాలని అధికారపక్షం. ఈ హోరాహోరీ చర్చోప చర్చలు జరుగుతున్న ఉద్రిక్త పరిస్థితి. హమీద్ గుల్ డ్రామాకి, పార్లమెంటులో యాంటీ డ్రామా. కథనమంటే పరస్పర విరుద్ధ పరిస్థితుల డైనమిక్సే, సయ్యాటే. ఇప్పుడా ఎటాక్ ఏమవుతుంది, ఇక్కడ ప్రభుత్వమేమౌతుంది- అన్న డబుల్ డైలమా. ఒకటి కొంటే ఒకటి ఫ్రీ అన్నట్టు, ముందు కొనుక్కున్న హమీద్ గుల్ డ్రామాకి, పార్లమెంటు యాంటీ డ్రామా ఫ్రీగా లభించి ఆడియెన్స్ ఫుల్ ఖుష్. ఈడు మామూలు డైరెక్టరు కాదురా అని ఆనందం. ఏ సీనుకా సీనుగా ఆనందపర్చడమే కమర్షియల్ సినిమా కర్తవ్యం. ఐతే ముందు హీరో ఆనందంగా వుండాలి.   

        సడెన్ గా వచ్చే ఈ ఇంటర్వెల్ పార్లమెంటు మీద దాడి సీన్లో, జాన్ అబ్రహాం పాత్రేమిటో ఇంతకి ముందే చూశాం. పరుగుల రాజు ఉసైన్ బోల్ట్ ఇలా పరుగుదీస్తూ వస్తూంటే ఈలలూ చప్పట్లు పడతాయి గానీ, చిప్ వుంచుకుని కూడా మామూలు సోల్జర్ లా, ఆమ్ ఆద్మీలా జాన్ అబ్రహాం పరుగెత్తు కొస్తూంటే పడతాయా? పార్లమెంట్ లోపలా బయటా హమీద్ గుల్ హంగామా చేస్తూంటే, జాన్ అబ్రహాం ప్రేక్షక పాత్ర వహించి నిలబడి చూస్తూంటే, ఈ బిగినింగ్ -1 విభాగం ఇంటర్వెల్ తో చప్పగా ముగుస్తుంది.

నిజానికి 2001 నాటి సంఘటనలో 100 మంది ఎంపీలు సహా హోమ్ మంత్రి ఎల్ కె అద్వానీ పార్లమెంటు భవనం లోపలున్నప్పుడు ఎటాక్ జరిగింది. టెర్రరిస్టులు లోపలికి జొరబడకుండా భద్రతా దళాలు బయటే కాల్చి చంపి పార్లమెంట్ గౌరవాన్ని కాపాడారు. అమరులయ్యారు. దీనికి విరుద్ధంగా, ‘ఎటాక్’ లో టెర్రరిస్టుల్ని లోపలికి జొరబడనిచ్చి అధ్వాన్నం చేశారు. ఇది ఆ నాడు పార్లమెంటుని కాపాడుతూ ప్రాణాలు కోల్పోయిన అమర భద్రతా దళాలకే అవమానం. టెర్రరిస్టులతో ఇలాటిది జరగనిచ్చి, దానిమీద విజయం  సాధించి, సినిమా చివర జాతీయ జెండా ఎగరేసి పాట పాడితే దేశభక్తి అయిపోదు. ఇలాటి సినిమాలు తీయాలంటే పరిపక్వత అవసరం.

మిడిల్ -2 మటాష్

        మిడిల్ -2 విభాగం ఇంకా దారుణం. ఇంటర్వెల్లో బయట చూస్తూ నిలబడ్డ అబ్రహాం, ఇంటర్వెల్ తర్వాతైనా యాక్షన్ లోకి దిగడు. ఇంటర్వెల్ తర్వాత మిడిల్ -2 ప్రారంభం టీవీ ఛానెళ్ళ హోరు. ఈ ఛానెళ్ళలో ప్రసారమవుతున్న బయటి పరిస్థితిని పార్లమెంటులో జొరబడ్డ హమీద్ గుల్ సెల్ ఫోన్లో చూసేస్తూంటాడు. 2008 తాజ్ మహల్ హోటల్ ఎటాక్ అప్పుడు ఇలాగే ఛానెళ్ళు  బయటి పరిస్థితిని ప్రసారం చేస్తూంటే, లోపల టెర్రరిస్టులు టీవీల్లో అప్డేట్స్ తెలుసుకుంటూ ఆపరేషన్ చేసుకుంటూ పోయారు. దీంతో ఇలాంటప్పుడు ఛానెళ్ళు ఇలాటి ప్రసారాలు చేయకుండా ఆంక్షలు పెట్టింది కేంద్ర ప్రభుత్వం. ‘ఎటాక్’ కథకులకి ఈ ప్రోటోకాల్ వున్నట్టే తెలీదులా వుంది!

        సరే, సెకండాఫ్ మొదలై 10 నిమిషాలకి గానీ యాక్షన్లోకి దిగడు అబ్రహాం. అతడేమిటో పార్లమెంట్ కారిడార్లోకి వచ్చి కూడా ఆలోచిస్తూ నిలబడతాడు. ఈ ఆలోచనలేమిటో మనకర్ధం గాక తల బాదుకోవడమే. ఆ చిప్ మనకే గనుక వుంటే, తెర మీద పడి ఒక్కో టెర్రరిస్టుని ఇవతలికి లాగి, సినిమా హాల్లోనే ఖతం చేసే వాళ్ళం. రివర్స్ లో ఫోర్త్ వాల్ బ్రేకింగ్ అన్నమాట. ‘Story telling is about two things; it's about character and plot.’ - George Lucas.

        ఈ సెకండాఫ్ 45 నిమిషాల్లో ముగుస్తుంది. ఈ 45 నిమిషాలూ డల్ మూమెంట్స్ తో సహన పరీక్ష పెట్టేస్తుంది. కొన్నిసార్లు మనం ఆంటోన్ ఫుఖ్వా దర్శకత్వంలో డెంజిల్ వాషింగ్టన్ నటించిన ‘ఈక్వలైజర్ -2’ (2018) సెకండాఫ్ మేకింగ్ గురించి చెప్పుకున్నాం. దీని గురించి ఎన్నిసార్లు మన తెలుగు మేకర్లకి చెప్పినా ఏదో భయం, వర్కౌట్ అవదని. ఆంటోన్ ఫుఖ్వా ఏం చేశాడంటే, ఇంటర్వెల్ తర్వాత మిడిల్ -2 లో పది నిమిషాల్లో డెంజిల్ వాషింగ్టన్ మాఫియాలకి విషయం చెప్పేస్తాడు- ఇక చావడానికి సిద్ధపడమని.

దీంతో మిడిల్ 2 ముగిసి, ఇక్కడే ఈ పదవ నిమిషంలో ప్లాట్ పాయింట్ -2 తో వెంటనే క్లయిమాక్స్ మొదలైపోతుంది. మొత్తం స్క్రీన్ ప్లేలో మిడిల్ – 2 విభాగం 10 నిమిషాలే వుంటుంది. ఎందుకంటే, ఇంటర్వెల్ లో తన కొలీగ్ ని చంపింది ఫలానా మాఫియాలని తెలిసిపోతుంది వాషింగ్టన్ కి. ఇక ఇంటర్వెల్ తర్వాత 10 నిమిషాల్లో వాళ్ళని ట్రాప్ చేసి రప్పించి, చావు ప్రకటన చేస్తాడు. ఇంతకంటే కథ లేదు ఇంకో అరగంట మిడిల్ -2 నడపడానికి. దీంతో సెకండాఫ్ 10 నిమిషాల్లోనే మిడిల్ - 2 ముగించేసి క్లయిమాక్స్ కెళ్ళి పోయాడు. ఈ 45 నిమిషాల నాన్ స్టాప్ క్లయిమాక్స్ యాక్షన్ అదిరిపోతుంది, చినిగిపోతుంది, వెండి తెరని చించి పారేస్తుంది. సెకండాఫ్ మొదలైన పది నిమిషాలకి క్లయిమాక్సే! ఇది వినూత్న ప్రయోగం. ఇలాటిది ఎక్కడా చూడలేదు. ‘You gotta be  open-minded. Explore things. Feed your artist. 'Cause movies are human drama, that's it.’ - Antoine Fuqua

        ఈ సెకండాఫ్ 45 నిమిషాలూ సూపర్ సోల్జర్ గా ప్రజ్వలించే విశ్వ రూపంతో విరుచుకుపడి ఉపద్రవాన్ని ఊడబీకి పారెయ్యకుండా, పరమ పాసివ్ పాత్రగా వ్యవహరిస్తాడు. అతడి ఏఐ చిప్, అమెజాన్ అలెక్సా లాంటి ఇన్ఫర్మేషన్ అందించే డిజిటల్ అసిస్టెంట్ కి కనెక్ట్ అయి వుంటుంది. ఈ ఇంటలిజెంట్ రోబోటిక్ అసిస్టెంట్ (ఐఆర్ఏ) ని అవసరమున్నప్పుడల్లా సమాచారం అడుగుతాడు. అది ఎక్కడెక్కడ ఏం జరుగుతోందో ఆ విజువల్స్ చూపిస్తుంది. అయితే ఇది ఆటవస్తువుగా మారిపోయింది. ఈ ఐఆర్ఏ తో సూపర్ టెక్ సోల్జర్ అన్పించాలన్నట్టు సమాచారం మీద సమాచారం అడుగుతూ, ఆ విజువల్స్ మనకి చూపిస్తూ- కురుక్షేత్రంలో శ్రీకృష్ణుడు అర్జునుడికి గీతోపదేశం చేస్తున్నట్టు- ఐఆర్ఏ విజువల్ వాణితో ఒకటే ఆడుకోవడం. యాక్షన్లోకి దిగేది లేదు, ఏమీ లేదు. 

    హమ్మయ్యా అని మొత్తానికి ఇంకో పది నిమిషాలకి, పార్లమెంటులో హమీద్ గుల్ ఎక్కడున్నాడో ఐఆర్ఏ ‘ప్రియదర్శిని పెట్టె’ లో చూసి, యాక్షన్ కి తెర తీస్తూ చంపుకుంటూ వెళ్ళి హమీద్ గుల్ ని పట్టుకుంటాడు. ‘ఆనాడు నేను నిన్ను కాపాడాను’ అంటాడు. ఎవరు కాపాడమన్నారు? టెర్రరిస్టుల్ని పాక్ పెరట్లో పెంచుకుంటున్న పాములు అని అంది కదా హిల్లరీ క్లింటన్. పాముని ఎవరు కాపాడమన్నారు? ఇలా ఈ హమీద్ గుల్ ని పట్టుకోవడంతో బిగినింగ్ -2 విభాగం ముగుస్తూ, ప్లాట్ పాయింట్ -2 తో క్లయిమాక్స్ ప్రారంభమవుతుంది.

ఇంతే క్లయిమాక్స్

        ఈ లోగా హమీద్ గుల్ జైల్లో తండ్రిని విడిపించుకుని, పారిపోయేందుకు విమానం కూడా డిమాండ్ చేసి, ఏర్ స్ట్రిప్ కి ఉడాయించేందుకు సిద్ధమై వుంటాడు. ఇక పారిపోతున్న హమీద్ గుల్ కోసం ఛేజ్. విమానం ఎక్కేసి టేకాఫ్ తీసుకుంటూ వుంటే బైక్ మీద ఛేజ్. ఇది చాలా సినిమాల్లో వచ్చేసిన టెంప్లెట్ క్లయిమాక్సే. ఈ క్లయిమాక్స్ ఐదు నిమిషాల్లో ముగిసిపోతుంది. హమీద్ గుల్ పార్లమెంటులో బాంబులు కూడా పెట్టాడు. ఆ రిమోట్ లాక్కుని ఒక్క దెబ్బతో చంపేస్తాడు అబ్రహాం. విలన్ తో ఈ క్లయిమాక్స్ లో సరైన షో డౌన్ కూడా లేదు. చచ్చి పోతున్న విలన్ హమీద్ గుల్ కి అబ్రహాం సూపర్ సోల్జర్ అని కూడా తెలీదు. ఇలా వుంది కథనం! ఇతడికే కాదు, మీడియాకీ, మరెవరికీ, ప్రపంచానికే తెలీదు సూపర్ సోల్జర్ గురించి. ఇలా వుంది సూపర్ సోల్జర్ అనే ప్రతిష్టాత్మక సంపద కిచ్చిన గుర్తింపు.

ఈ 45 నిమిషాల సెకండాఫ్ లో సూపర్ సోల్జర్ పాసివ్ నేచర్ కి తోడు, హోమ్ మంత్రి- ప్రకాష్ రాజ్ ల మధ్య నిర్ణయాల గురించి వాదోపవాదాలు పదే పదే అడ్డుపడుతూంటాయి. ఉన్న 45 నిమిషాల్లో సూపర్ సోల్జర్ తో సూపర్ ఫాస్ట్ యాక్షన్ తో కథని పరుగులు పెట్టించకుండా తీరుబడిగా, బోరు కొట్టే స్పీడ్ బ్రేకర్స్ వేశాడు. ఏ సీనుతోనూ సస్పెన్స్ లేదు, థ్రిల్ లేదు. క్యారక్టర్ ని దాని కథని అది నడుపుకో నివ్వకుండా, క్యారక్టర్ ఆర్క్ ని క్రియేట్ చేసుకో నివ్వకుండా, సూపర్ సోల్జర్ గా దాని గొప్ప అది చూపించుకో నివ్వకుండా, దర్శకుడు తానుగా కథ నడిపే పొరపాటు చేశాడు. కథని క్యారక్టర్ థాట్సే, ఫీలింగ్సే, వాటితో సమయానుకూల నిర్ణయాలే నడిపిస్తాయని తెలుసుకోక, క్యారక్టర్ ని కీలు బొమ్మని చేసి తన థాట్స్ తో నడిపాడు దర్శకుడు. కథకి దర్శకుడి/కథకుడి థాట్స్ అస్సలు పనికి రావు. వాళ్ళ థాట్స్ కి మించిన స్థాయిలో క్యారక్టర్స్ వుంటాయి. ఏం చేసినా దర్శకుడు/ కథకులు సూపర్ సోల్జర్స్ కాలేరు. అలాంటప్పుడు సూపర్ సోల్జర్ ఆలోచనలెలా వుంటాయో వాళ్ళకేం తెలుసు? ఆ క్యారక్టర్స్ మనో కామనల కోశంలో గర్భస్థ శిశువులా ఒదిగి, హృదయ స్పందనలని వినడమే చేయాల్సిన పని.

విలన్ 

        మనం ఇన్‌స్టాగ్రామ్ ప్రపంచంలో వున్నామనీ, ఇక్కడ ప్రతీదీ తక్షణం జరిగిపోవాలనీ, ప్రేక్షకుల సమయం వృధా చేయకుండా డైలాగులని క్లుప్తంగా వుంచామనీ, ఇంకేదో ననీ, కథని సాధ్యమైనంత ఉత్తమంగా చెప్పడానికి, ప్రేక్షకుల్ని నిమగ్నమయ్యేలా చేయడానికీ  ప్రయత్నం చేశామనీ చెప్పుకొచ్చిన దర్శకుడి మాటలు, సినిమాలో ఎక్కడా ప్రూవ్ కావు. పేపర్ మీద చేసిన వర్క్ ఏంటో అదే చెప్తుంది సినిమా ఏంటో. కాబట్టి - ‘Read, read, read, read, read, read, read, read, read, read, read, read, read. If you don’t read, you will never be a filmmaker.’ - Werner Herzog

—సికిందర్

869 : స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు

       

        ఆఖరికి 350 కోట్ల అతి ఖరీదైన నాలుగు భాషల పాన్ ఇండియా యాక్షన్ థ్రిల్లర్ ని కూడా, అదే లోకల్ తెలుగు లైటర్ వీన్ ప్రేమ కథల ఫార్ములా (ఎల్పీ ఎఫ్) చట్రంలో పెట్టేశారు!  పాన్ ఇండియా అన్నాక గ్లోబల్ స్క్రిప్టు వుండాలని ఆలోచించలేదు. గత ఇరవై ఏళ్లుగా ఈ ఎల్పీఎఫ్ చట్రమే తెలుగు సినిమాలకి  ఎన్నోసార్లు చుక్కలు చూపించింది...ఏ తెలుగు సినిమా తలపెట్టినా దాని జానర్ ని పట్టించుకోకుండా ఏనాటిదో లైటర్ వీన్ ప్రేమ కథల ఫార్ములా చట్రంలో చుట్టేయడమే. అప్పట్లో ఏ కథ చేస్తున్నారంటే, ‘లైటర్ వీన్’ అనడం ఫ్యాషన్ గా మారింది. ఈ ఎల్పీ ఎఫ్ సినిమాలే  చూస్తూ పెరిగిన తరం కూడా అవే తీస్తూ, ఏ కథ చేస్తున్నారంటే, ‘రోమ్ కాం’ అని మరింత ఫ్యాషనబుల్ గా అనడం మొదలెట్టారు. ఏవి చూస్తూ పెరిగితే అవే తీస్తారు. ఇంకాస్తా పోయాక వరల్డ్ మూవీస్ మీద మోజు కూడా పెంచుకున్నారు కాబట్టి, వాటినీ ఎల్పీఎఫ్ తో కలిపి తీసేస్తారు. ఇవి తప్ప ఇంకో ప్రపంచం, సొంత ప్రతిభ లేనట్టే వుంటుంది. 2000 - 2005 మధ్యకాలంలో వేలం వెర్రిగా వచ్చిపడ్డ  ఎల్పీ ఎఫ్ సినిమాల ప్రభావంతో  ఇంకా అదే చట్రంలో స్టార్ సినిమాలు కూడా తీస్తూ, ఇంకా చిన్నా చితకా రోమాంటిక్ కామెడీలూ తీస్తూ, ఇప్పటికీ 90 శాతం అట్టర్ ఫ్లాపుల జాబితాని విజయవంతంగా నిలబెట్టుకుంటున్నారు. 

          ‘సాహో’ – ‘లార్గో వించ్’ కాపీ అంటూ హల్చల్ చేయడం అనవసరం. గాడ్ ఫాదర్ ని బైబిల్ లా పెట్టుకుని 100 సినిమాలు తీశారు. హమ్ ఆప్కే హై కౌన్ ని రాజ్యాంగంలా పెట్టుకుని 200 సినిమాలు తీశారు. సమరసింహా రెడ్డిని భగవద్గీతలా కళ్ళకద్దుకుని 300 సినిమాలు తీశారు. అంతర్జాతీయ మీడియా 1.5 రేటింగులిచ్చిన లార్గో వించ్ అనే వరల్డ్ మూవీని తీసుకుని, తెలుగులో ఓ రెండు తీస్తే కొంపలేం మునిగిపోవు.
    
          కొంపలు మునిగింది తీసిన విధానంతో. ఇది లేజర్ స్కానింగ్ లో బయటపడే విషయం. ఆఖరికి ఈ ఎల్పీ ఎఫ్ చట్రంలో ప్రసిద్ధ సురేష్ ప్రొడక్షన్స్ బ్యానర్లో, సింగీతం శ్రీనివాసరావు లాంటి సీనియర్ దర్శకుడు కూడా ‘విజయం’ (2003) అనే  రోమాంటిక్ కామెడీ తీసి దెబ్బతిన్నారు. ఎల్పీ ఎఫ్ చట్రంలో కథనేది వుండదు, కాలక్షేపమే వుంటుంది. కాలక్షేపం సాగి సాగి, సినిమా చివర ఎక్కడో పిసరంత కథ వుండి చప్పున ముగిసిపోతుంది. దీన్నే మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే అంటాం. స్ట్రక్చర్ అంటే గిట్టని వాళ్లకి ఈ సాంకేతికం తెలిసే అవకాశం లేదు. దీంతో పరాకాష్టకి పోయి షాకింగ్ గా ఇప్పుడు చేసిందేమిటంటే, ‘సాహో’ లాంటి భారీ మాఫియా పోరాటాల కథకి కూడా దీంతోనే పాల్పడ్డం! పిట్ట ప్రాణాన్ని గరుత్మంతుడులో పోయాలనుకోవడం!

          ఈ పిట్ట ప్రాణం ఎక్కడిది? 2014 లో దర్శకుడి తొలిప్రయత్నం ‘రన్ రాజా రన్’ లోనిదే. ఇందులో వాడిన ఎల్పీ ఎఫ్ చట్రంలోనే ‘లార్గో వించ్’ ని దింపితే,  అదికాస్తా ‘సాహో’ అనే శాండ్ విచ్ గా తయారయ్యింది - స్టఫ్ లేని మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లేతో.

          ‘సాహో’ కేవలం భారీ యాక్షన్ థ్రిల్లరేనా? కాదు, ఇంత భారీ స్థాయిలో యాక్షన్ థ్రిల్లర్ తలపెడితే  హై కాన్సెప్ట్ మూవీస్ వర్గంలో చేరుతుంది. హై కాన్సెప్ట్ జానర్ మర్యాదలు ఒనగూడుతాయి. దీన్ని కూడా దృష్టిలో పెట్టుకోలేదు. మురగదాస్ సాధారణ సైకో థ్రిల్లర్ ‘స్పైడర్’ కథకి, క్లయిమాక్స్ లో హై కాన్సెప్ట్ జానర్ దృశ్యాలు అతికించినట్టు, సుజీత్ హై కాన్సెప్ట్ యాక్షన్ థ్రిల్లర్ కి లో- కాన్సెప్ట్ కథనం చేశాడు, అదీ మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లేతో. ‘రన్ రాజా రన్’ మిడిల్ మటాష్ తో ఆడిందంటే తెలిసో తెలీకో సీన్ రివర్సల్ టెక్నిక్ తో కథనం చేయడం వల్ల. ‘సాహో’ లో మిడిల్ మటాష్ కి ఈ టెక్నిక్ బదులు, ట్విస్టుల మీద ట్విస్టులతో కథనం చేశాడు. ఇది బెడిసి కొట్టింది. 

బిగినింగ్ కథనం ?

      వాజీ ఆనే కాల్పనిక నగరంలో పృథ్వీ రాజ్ అనే అతను అండర్ వరల్డ్ సామ్రాజ్యాధిపతి. ఇతను కొడుకు దేవరాజ్ ని వారసుడుగా చేయాలనుకుంటాడు. అయితే పృథ్వీ రాజ్ కి పోటీగా పృథ్వీ రాజ్ చేరదీసిన నరాంతక్ రాయ్, ఇంకో క్రైం సిండికేట్ నడుపుతూంటాడు. దీంతో పృథ్వీరాజ్ కొడుకు దేవరాజ్, రాయ్ మీద పగ పెంచుకుంటాడు. రాయ్ ముంబాయి వెళ్లి రోడ్డు ప్రమాదంలో చనిపోతాడు. ఇంకోచోట రెండు లక్షల కోట్లతో వస్తున్న నౌక సముద్రంలో పేలిపోతుంది. ఇప్పుడు రాయ్ కొడుకు విశ్వాంక్ క్రైం సిండికేట్ ని చేపట్టి, పోయిన రెండు లక్షల కోట్లని రెండు వారాల్లో తెస్తానని, అలాగే తండ్రిని చంపిన వాళ్ళని పట్టుకుని శిక్షిస్తాననీ శపథం చేస్తాడు. 

          ఇంతలో ముంబాయిలో వేరే రెండు వేల కోట్ల రూపాయల దోపిడీ జరుగుతుంది. ఈ కేసుని ఛేదించడానికి అండర్ కవర్ పోలీసుగా అశోక్ చక్రవర్తి (హీరో) వస్తాడు. ఇతడికి సాయంగా క్రైం బ్రాంచ్ పోలీసు అమృత (హీరోయిన్) వస్తుంది. చక్రవర్తి ఈమెతో  ప్రేమలో పడి ఈమె ప్రేమ పొందేందుకు వెంటబడుతూంటాడు. వీళ్ళ దర్యాప్తులో ఒక వ్యక్తి అనుమానితుడిగా దృష్టికొస్తాడు. అతడి దగ్గర కూపీ లాగితే, ఒక బ్లాక్ బాక్స్ వుందనీ, అది చిక్కితే రెండు లక్షల కోట్లు సొంతమవుతాయనీ తెలుస్తుంది.

          ఈ బ్లాక్ బాక్స్ కోసం విశ్వాంక్ దగ్గర పని చేసే లీగల్ అడ్వైజర్ కల్కి వెళ్తున్నప్పుడు ఆమె మీద దాడి జరుగుతుంది. ఇంతలో అశోక్ చక్రవర్తి పోలీస్ అండర్ కవర్ కాదనీ, అతను దొంగ అనీ, రెండు వేల కోట్లు అతనే కొట్టేశాడనీ, అసలు అశోక్ చక్రవర్తి ఆ అనుమానిత వ్యక్తే ననీ, అతను పోలీసు అనీ, పోలీసులకి తెలుస్తుంది.
          ఇప్పుడు అశోక్ చక్రవర్తిగా నటిస్తున్న హీరో, ఆ బ్లాక్ బాక్స్ ని చేజిక్కించుకుని తన పేరు సాహో అని చెప్పి పారిపోతాడు. విశ్రాంతి.

బిగినింగ్ కథనం కంటిన్యూ

         పైన చెప్పుకున్న ఫస్టాఫ్ 50 వ నిమిషంలో, బ్లాక్ బాక్స్ అనే క్లూతో, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఏర్పడి, బిగినింగ్ ముగిశాక, సెకండాఫ్ లో ఇంకా బిగినింగ్ కథనం కంటిన్యూ ఏమిటి? ఇక ఆ బ్లాక్ బాక్స్ ని చేజిక్కించుకునే సంఘర్షణతో కథపుట్టి, ప్రారంభమయ్యాక, మిడిల్లో పడ్డాక, మిడిల్ మలుపుగా విశ్రాంతిలో హీరో తను సాహో అంటూ రివీల్ చేశాక, ఇంకా బిగినింగ్ కథనం కంటిన్యూ అనడమేమిటి? 

          సాధారణంగా మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే అయితే ఆ సంగతి ఇంటర్వెల్ కల్లా తెలిసిపోతుంది, ప్లాట్ పాయింట్ వన్ ఏర్పడక పోతే. ఇక ప్లాట్ పాయింట్ వన్ సెకండాఫ్ లో ఎక్కడో ప్లాట్ పాయింట్ టూ దగ్గర ఏర్పడి, అక్కడి ప్లాట్ పాయింట్ టూని ఎండ్ లోకి జరిపేస్తుందని, అక్కడే కథ ప్రారంభమవుతుందని తెలిసిపోతుంది. అంటే ఇంత సేపూ బిగినింగే కథలేకుండా, ఉపోద్ఘాతం రూపంలో హద్దులు దాటి సాగుతుందన్న మాట ముప్పావు వంతు సినిమా వరకూ.

          అప్పుడు చివరి పావు వంతులో బిగినింగ్ ముగిసి, ప్లాట్ పాయింట్ తో కథ ప్రారంభమైతే, అంటే మిడిల్ ప్రారంభమైతే, ఆ మిగిలిన పావు వంతు సినిమాని అది ఎండ్ విభాగంతో, అంటే క్లయిమాక్స్ తో కలిసి పంచుకోవాలన్న మాట. ఇది పదో, పదిహేనో  నిమిషాలు మాత్రమే వుంటుంది. అంటే ఓ రెండు గంటల సినిమాలో దాదాపు సగం, అంటే  గంట పాటు వుండాల్సిన మిడిల్ -  అంటే కథ అనే పదార్ధం - ఇలా కొన్నినిమిషాలకి కుదించుకుపోవడంతో, మిడిల్  అనగా కథ అనే అమృతకలశం మటాష్ అయినట్టు అర్ధం.  

          పావుగంట అత్తెసరు కథ కోసం గంటన్నర పిప్పి చూస్తూ కూర్చోవాలన్నమాట. ఇదే ఎల్పీ ఎఫ్ తడాఖా అంటే. లీనియర్ కథలతో పాల్పడే అనౌచిత్యం. అప్పట్లో తేజ ఒక్కరే ప్రేమకథల్ని త్రీ యాక్ట్ స్ట్రక్చర్లో చేసే వారు. అంటే ఫస్టాఫ్ సగంలో కథ ప్రారంభమై పోయేది. ఆ సినిమాలు బలంగా వుండేవి. ఇతరులంతా మిడిల్ మటాషులే. కథంటే భయపడిపోయే వాళ్ళు. అమ్మో అంత కథా...సరదా సరదాగా అలా అలా నడిపి, క్లయిమాక్స్ లో లవర్స్ కి లైట్ ప్రాబ్లం పెట్టి తీర్చేస్తే చాలనే వాళ్ళే.  ఇదే తర్వాత వివిధ రూపాల్లో స్టార్ సినిమాలకీ  అంటించారు. ఒక సీనియర్ వ్యక్తి  స్టార్ కథ చేస్తూ, అందులో స్టార్ అసలేమీ చేయని అలా అలా సరదాగా సాగిపోయే లైటర్ వీను కథే చేసుకుని, వద్దన్నా ‘సాహో’ తీసిన ఇదే యూవీ క్రియేషన్స్ కెళ్ళి, గోడకి కొట్టిన బంతిలా వెనక్కొచ్చాడు. ఇదే యూవీ క్రియేషన్స్  అదే ఎల్పీ ఎఫ్ బాపతు ‘సాహో’ ని ఎలా ఓకే చేసిందో మరి.

రెగ్యులర్ నాన్ లీనియర్ 

       లీనియర్ కథల మిడిల్ మటాష్ అనౌచిత్యం ఇలావుంటే, ఇక నాన్ లీనియర్ తో కూడా మిడిల్ మటాష్ కి పాల్పడతారని ‘సాహో’ చూశాకే తెలుస్తోంది. మామూలుగా రెగ్యులర్ గా వుండే నాన్ లీనియర్ స్క్రీన్ ప్లే ఎలావుంటుందంటే, ‘ఖైదీ’ నే ఉదాహరణగా తీసుకుంటే, ప్రారంభంలోనే పోలీసులు అనుమానితుడిగా చిరంజీవిని పట్టుకుంటారు. దీంతో మనకి క్లియర్ గా అర్ధమైపోతుంది - ఈ స్క్రీన్ ప్లే బిగింనింగ్ విభాగంతో ప్రారంభం కావడం లేదనీ, చిరంజీవి ఏదో స్ట్రగుల్ తో వున్నాడంటే, ఆ స్ట్రగుల్ బిజినెస్ తో వుండే మిడిల్ - 1 తో స్క్రీన్ ప్లే ప్రారంభమైందనీ.

          ఈ మిడిల్ - 1  కొంత నడిచాక, చిరంజీవి ఇలా స్ట్రగుల్ తో వుండడంలోని పూర్వాపరాల కథనంతో బిగినింగ్ విభాగం ప్రారంభమవుతుంది. అంటే ఫ్లాష్ బ్యాక్ అన్నమాట. ఈ ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో చిరంజీవి స్ట్రగుల్ చేయడానికి తలెత్తిన పరిస్థితులేమిటో తెలుసుకుంటాం. ఇప్పుడు ఈ బిగినింగ్ విభాగం బిజినెస్, లేదా ఫ్లాష్ బ్యాక్ ముగిసే చోట, ప్లాట్ పాయింట్ – 1 ఏర్పడి, చిరంజీవికి గోల్ ఏర్పాటు కావడాన్ని చూస్తాం. ఇక్కడ్నించీ తిరిగి ముందాపిన మిడిల్ -1 బిజినెస్ కొచ్చి, అక్కడ్నించీ మిడిల్ -2 బిజినెస్ ని లేదా తీవ్రతరమైన స్ట్రగుల్ ని చూస్తాం. దీని చివర కొచ్చి ప్లాట్ పాయింట్ -2 చూసి, ఇక ఎండ్ విభాగంలో కెళ్ళిపోతాం.

          ఇదీ సర్వ సాధారణంగా వుండే రెగ్యులర్ నాన్ లీనియర్ కథనపు ఏర్పాటు.  మిడిల్ -1, బిగినింగ్, మిడిల్ -2, ఎండ్, ఇంతే. ఈ రెగ్యులర్ నాన్ లీనియర్ కథనంలో, స్క్రీన్ ప్లే మిడిల్ -1 తో ప్రారంభమయిందని పైన చెప్పుకున్న విధంగా వెంటనే తెలిసిపోతుంది. ఇందులో మిడిల్ మటాష్ అవదు. అది స్క్రీన్ ప్లేలో వుండాల్సిన సగభాగమూ వుంటుంది. 

నాన్ రెగ్యులర్ నాన్ లీనియర్ 

      ఇక రెండోది, నాన్ రెగ్యులర్ నాన్ లీనియర్ కథనం వుంటుంది : దీన్ని ఫ్యాక్షన్ సినిమాల్లో చూస్తాం. వీటిలో మిడిల్ -1 తోనే స్క్రీన్ ప్లే ప్రారంభమైనా, ఈ విషయం మనకి తెలీకుండా వుంటుంది. బిగినింగ్ బిజినెస్ లాగే వుంటుంది. దీని ప్లాట్ పాయింట్ -1  కోసం చూస్తూంటే, ఇంటర్వెల్లో బాలకృష్ణ ఇంకో స్వరూపం బయట పడుతుంది. ఈ బాలకృష్ణ ఈ బాలకృష్ణ కాదనీ, వేరే బాలకృష్ణ వున్నాడనీ, వేరే ఫ్యాక్షన్ నేపథ్యముందనీ తెలుసుకుంటాం. దీంతో ఫస్టాఫ్ లో చూసిందంతా అసలు బిగినింగ్ కాదనీ, మిడిల్ -1 అనీ ఇప్పుడు తెలుసుకుంటాం. ఎందుకంటే ప్లాట్ పాయింట్ -1 రావాల్సిన చోట ఇంటర్వెల్లో బిగినింగ్ ప్రారంభమైంది కాబట్టి.

          అంటే బాలకృష్ణ అసలెవరో తెలుసుకునే పూర్వపరాల బిజినెస్ తో ఇప్పుడు బిగినింగ్ వచ్చింది. దీంతో  సెకండాఫ్ ప్రారంభంకాగానే బాలకృష్ణ  రాయలసీమ జీవితం, గొడవలు, వూరు వదిలేసి వెళ్ళిపోయిన పరిస్థితులతో ఫ్లాష్ బ్యాక్ చూస్తాం. ఈ ఫ్లాష్ బ్యాక్ ముగియగానే తిరిగి ఇంటర్వెల్లో ఆపిన చోటికొస్తాం. ఇప్పుడు బాలకృష్ణకి వూళ్ళో తలెత్తిన పరిస్థతుల దృష్ట్యా వెంటనే పరిష్కరించాల్సిన గోల్ ఏర్పడి బయల్దేరడంతో, ప్లాట్ పాయింట్ -1 ని చూస్తాం. ఇక్కడ్నించీ మిడిల్ -2 ని చూస్తూ, దాని చివర ప్లాట్ పాయింట్ -2 మీదుగా ఎండ్ వగైరా చూసుకుంటూ వెళ్లి పోతాం.

          ఈ నాన్ రెగ్యులర్  నాన్ లీనియర్ ఏర్పాటులో మిడిల్ -1 , బిగినింగ్, ప్లాట్ పాయింట్ -1, మిడిల్, ఎండ్ - ఈ విధంగా కథనం సాగుతుంది. ప్లాట్ పాయింట్ -1 ని సెకండాఫ్ లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ పూర్తయ్యాక చూస్తాం. ఇలా సాగినప్పటికీ  స్క్రీన్ ప్లే మిడిల్ -1 తో ప్రారంభమైనట్టు దృశ్యాలుండవు, బిగినింగ్ దృశ్యాల్లాగే వుండి బిగినింగే చూస్తున్నామ
నుకుంటాం. ఇందులో మిడిల్ మటాష్ అవదు.

‘సాహో’ ఆవిష్కరణ  

          ఇప్పుడు ‘సాహో’ విషయానికొద్దాం. ఎంతో అయోమయంగా వున్న ‘సాహో’ స్క్రిప్టు లో అసలు కవి (దర్శకుడి) హృదయమేమిటో పట్టుకోవడానికి పైన చెప్పుకున్న నమూనాలు ముందుపెట్టుకుని, నాల్గైదు రోజులాలోచిస్తే గానీ సాధ్యం కాలేదు. ఇలాకూడా స్క్రిప్టులు రాసేస్తారా అని నెత్తిన పిడుగు పడినంత పనైంది. పైన చెప్పుకున్న ఏ నమూనా కాని నిరర్ధక నమూనాని ఓం ప్రథమంగా ఆవిష్కరించినందుకు ఏమనాలో తెలియని పరిస్థితి. 

          ‘సాహో’ కి పెట్టిన బడ్జెట్ వచ్చేసింది కాబట్టి బంపర్ హిట్టే నంటున్నారు. అలాంటప్పుడు ఈ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు ఇంకోలా రాయాలి బ్రహ్మ రథం పడుతూ. అప్పుడిదీ  కరెక్టు స్క్రీన్ ప్లేనే అనుకుని మరికొన్ని సినిమాలు ఇలాగే తీసేసే ధైర్యం చేస్తారేమో? చేయక పోతే ఇంత హిట్టయి ఎందుకు? ‘బాషా’ ని పట్టుకుని కొన్ని డజన్లు తీశారు, ‘సాహో’ ని ఎందుకు వదలాలి? అయితే ‘సాహో’ దర్శకుడి అపనమ్మకమే దీనికి అడ్డు. ఒక పక్క బంపర్ హిట్టే నంటూ, ఇంకో పక్క దర్శకుడు ఏమంటున్నాడో చూద్దాం... 

          ... తన మొదటి షార్ట్ ఫిల్మ్ 17 ఏళ్ల వయసులో తీశానని చెబుతూ,  విమర్శ ఎప్పుడూ తనకు బూస్ట్ ఇచ్చిందనే చెప్పాడు. సినిమా చాలా మందికి నచ్చిందని, అయితే ఎవరైతే అంచనాలకు మించి చేరలేదని అనుకుంటున్నారో,  వారు మరోసారి సినిమా చూస్తే తప్పకుండా ఎంజాయ్ చేస్తారని పేర్కొన్నాడు.
                                   ‘సాహో’ చిత్రంలోని గొప్ప స్క్రీన్ ప్లే,అలాగే  తాము పడ్డ కష్టం తెలియాలంటే మరొక్క మారు థియేటర్లకు వెళ్లి చూడాలని మనవి చేశాడు. భారీ అంచనాలతో సినిమా చూడడం వలనే ‘సాహో’  చిత్రం నచ్చడం లేదని అభిప్రాయపడ్డాడు.

          అలాగే ఇన్నేళ్ల కెరీర్ లో ఏనాడు వెనక్కి తగ్గలేదని, ‘సాహో’ సినిమాలో మీరు మిస్ అయిన  విషయాలు అర్ధం కావాలంటే మరోసారి చూడండని సుజిత్ వివరణ ఇచ్చాడు.                                                                                               ―తెలుగు రాజ్యం డాట్ కాం

          ఇదీ విషయం! అంచనాలకు మించి చేరలేదని భావించడం వల్ల... భారీ అంచనాలతో సినిమా చూడడం వల్ల ... నచ్చడం లేదనీ,  మిస్ అయిన  విషయాలు అర్ధం కావాలంటే మరోసారి చూడాలనీ - ఇలా అన్నికోణాల్లో సినిమా ఎలా వుందో తేల్చేశాడు. దీన్ని ఇంకేం ఫాలో అయి ఇలాగే తీస్తారు.

          350 కోట్ల భారీ బడ్జెట్ తో తీస్తూంటే, ప్రేక్షకులు కనీసం రెండు టన్నులు భారీగానే  అంచనాలు పెట్టుకోకుండా ఎలా వుంటారు. కంటెంట్ పరంగా తప్పకుండా భారీగానే  అంచనాలు పెట్టుకుంటారు. ఇది గొప్ప స్క్రీన్ ప్లేనే అయితే అదెలా అయింది చెప్పాలి - గొప్ప స్క్రీన్ ప్లేనే  అయితే, మిస్ అయిన  విషయాలు అర్ధం కావాలంటే, మరోసారి చూడమనడ మేమిటి. గొప్ప స్క్రీన్ ప్లే అర్ధమవాలంటే రెండు సార్లు చూడాలా? తన బొమ్మ మంచిదైతే, పదేపదే మరొక్క మారు చూసి అర్ధం జేసుకోండని నచ్చ జెప్పుకోవాల్సిన పని లేదు. 

          మరి ‘సాహో’ లో  ఏ నమూనా వుంది? ఫస్టాఫ్ 50 వ నిమిషంలో, బ్లాక్ బాక్స్ క్లూతో ప్లాట్ పాయింట్ -1 రావడంతో,  ఇది నాన్ లీనియర్ కథనమన్పించదు. బిగినింగ్ - మిడిల్ -ఎండ్ వరసలో లీనియర్ కథనమే అన్పిస్తుంది. ఈ లీనియర్ కథనంలో ప్లాట్ పాయింట్ -1 వచ్చేసిందంటే, ఇక మిడిల్ మటాష్ వుంటుందని వూహించలేం. ప్లాట్ పాయింట్ -1 వచ్చిందంటే, హీరోకి గోల్ తో, మిడిల్ -1 అంటే, కథ ప్రారంభమైనట్టే. ఇలా హీరో బ్లాక్ బాక్స్ జాడ కనుక్కునే గోల్ తో, ఫస్టాఫ్ లో 50 వ నిమిషంలో కథ ప్రారంభమయ్యాక, దీని కొనసాగింపుగా ఇంటర్వెల్లో ఏం జరగాలి? ఆ గోల్ దెబ్బతినడమో, లేదా నెక్స్ట్ లెవెల్ కి వెళ్లడమో జరగాలి. ఇంటర్వెల్లో హీరో బ్లాక్ బాక్స్ ని చేజిక్కించుకోవడంతో రెండోదే జరిగింది. ఇలా ఇంటర్వెల్లో గోల్ నెక్స్ట్ లెవెల్ కెళ్లాక సెకండాఫ్ లో,  అంటే మిడిల్ -2 లో ఏం జరగాలి? ఆ బ్లాక్ బాక్స్ కోసం విలన్లు వెంటపడాలి. ఇదే జరిగింది సినిమాలో.

          అయితే ... అయితే ...ఇంటర్వెల్లో బ్లాక్ బాక్స్ చిక్కడమనే టర్నింగ్ మాత్రమే కాదు, హీరో తను అశోక్ చక్రవర్తి కాదనీ, సాహో ననీ ట్విస్టు నివ్వడం కూడా వుంది. దీంతో టర్నింగ్ కంటే మాంచి రేంజిలో వున్న ఈ ట్విస్టు టర్నింగ్ కి చెక్ పెట్టేసింది. హీరో సాహో అనే మాట బిగ్ డిక్లరేషన్. దీని ముందు టర్నింగ్ పాయింటు (బ్లాక్ బాక్స్ చిక్కడం) వెలవెలబోతూ వుంది. ప్రేక్షకుల దృష్టి ఇప్పుడు టర్నింగ్ పాయింటు మీంచి ఈ ట్విస్టు మీద కేంద్రీకృతమైపోతుంది. బ్లాక్ బాక్స్ సంగత్తర్వాత, ముందు ఈ సాహో అంటున్న హీరో కథేమిటో తెలుసుకోవాలన్న ఉత్కంఠకి లోనవుతారు. ఇది కామన్ సెన్సు. 

           ఈ కామన్ సెన్స్ కాదనుకుని న్యూసెన్స్ చేశారు. బిగ్ డిక్లరేషన్ తో వున్న ట్విస్టుని వదిలేసి, సెకండాఫ్ కథగా బ్లాక్ బాక్స్ చిక్కిన విలువ తగ్గిన - మార్కెట్ వేల్యూ లేని  టర్నింగ్ ని ఎత్తుకున్నారు. దీంతో సెకండాఫ్ సమస్యల్లో పడింది. అంటే ఇంకా కథ ప్రారంభం కాలేదు... మిడిల్ మటాష్ వైపుగా సాగుతోంది. బిగ్ డిక్లరేషన్ అయిన సాహో ఎవరనే దాని మీదికెళ్తే  కదా కథంటూ  ప్రారంభమయ్యేది? ఇందుకే సెకండాఫ్ లో బిగినింగ్ కథనం కంటిన్యూ అనాల్సి వచ్చింది...

          అదేమిటి, ఫస్టాఫ్ లో బ్లాక్ బాక్స్ క్లూతో ప్లాట్ పాయింట్ -1 వచ్చి  మిడిల్ - 1 ప్రారంభమయిందిగా అంటే -ఇలాగే మిస్ లీడ్ చేస్తాయి మిడిల్ మటాషులు. సెకండాఫ్ వస్తే గానీ మిడిల్ మటాష్ అని అర్ధంగాదు. అర్ధమయ్యాక వెనక్కెళ్ళి  మొదట్నించీ  ఏర్పరచుకున్న అవగాహనని సవరించుకోవాలి. ఇప్పుడు అది ప్లాట్ పాయింట్ -1 కాదు. ఇంకా ప్రారంభంకాని కథకి సంబంధించిన పర్యవసానం. ఇంటర్వెల్లో బ్లాక్ బాక్స్ చిక్కడం కూడా ఇంకా ప్రారంభం కాని కథకి మిడ్ పాయింట్ కాదు. ఇంటర్వెల్ బ్యాంగ్ కాదు, అదింకో పర్యవసానం. అసలు ఫస్టాఫ్ అంతా బిగినింగ్ విభాగం కాదు. పైన చెప్పుకున్న ఫ్యాక్షన్ సినిమాల్లో లాగా పైకి తెలియని మిడిల్ -1. ఇంటర్వెల్లో బాలకృష్ణ బాలకృష్ణ కాదన్న బిగ్ డిక్లరేషన్ తో బయటపడేలాంటి  మిడిల్ -1. అంతవరకూ బిగినింగ్ లాగే అన్పిస్తుంది.

          ఇంటర్వెల్లో ఏదో ఒక్కటే  పెట్టకుండా టర్నింగ్ పెట్టారు, ట్విస్టు కూడా పెట్టారు. పెట్టినప్పుడు ట్విస్టుతో కథ చెప్పకుండా, టర్నింగ్ కి కథనం చేశారు. ట్విస్టు సుప్రీమ్. టర్నింగ్ కేవలం సిట్యుయేషన్. సిట్యుయేషన్ లోంచి ట్విస్టు పుట్టిందంటే, ఆ ట్విస్టే డామినేట్ చేస్తుంది. బ్లాక్ బాక్సుతో టర్నింగ్ కాదు, అతను సాహో అనే ట్విస్టు వెరీ ఇంపార్టెంట్ అవుతుంది.

          ఈ ఫస్టాఫ్ కథనంలో చూపించిందంతా నాన్ రెగ్యులర్ నాన్ లీనియర్ (ఫ్యాక్షన్) తో మిడిల్ -1 విభాగం. అయితే ఇంటర్వెల్ నుంచి హీరో సాహో అన్న ట్విస్టుని పక్కనబెట్టి, హీరోకి బ్లాక్ బాక్స్ చిక్కిన టర్నింగ్ లో కథనాన్ని కొనసాగించారు. అంటే సెకండాఫ్ నుంచీ మిడిల్ -2 ఎత్తుకున్నారు. మిడిల్ -1, మిడిల్ -2 పక్కపక్కన ఎలా వుంటుంది? మధ్యలో బిగినింగ్ వుండాలిగా, ఖైదీలో - ఫ్యాక్షన్ లో వున్నట్టు. లేనప్పుడు ఏం కథ చూస్తున్నామో ఏమర్ధమవుతుంది? అందుకే  సాహో ఎవరు, అతడి సమస్య, గోల్ ఏమిటనే బిగినింగ్, దాని ప్లాట్ పాయింట్ -1 లేకపోయేసరికి, (బిగినింగ్ లేని) ఈ మిడిల్ -1.మిడిల్ -2 రెండూ వుండీ కూడా మటాష్ అయిపోయాయి.

          ఎల్పీ ఎఫ్ లో మిడిల్ ఎక్కడో చివర పిసరంత వుండి మటాషై మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే అన్పించుకోవడాన్ని చూస్తూ వచ్చాం. ఇప్పుడు  సాహోలో మిడిల్ వుండీ బిగినింగ్ లేక మిడిల్ మటాష్ అయ్యే అనర్ధాన్ని కొత్తగా చూస్తున్నాం.

సెకండాఫ్ సంగతులు

      సరే, ఫస్టాఫ్ బిగినింగ్ కథనమంటూ పైన చాలా ముందే చెప్పుకున్నాం. ఇంటర్వెల్ తర్వాత మిడిల్ మటాష్ బయటపడ్డాక, అది మిడిల్ -1 అని గుర్తిస్తూ, వెంటనే ఇప్పుడు సెకండాఫ్ లో మిడిల్ -2 కథనమెలా వుందని చూస్తే...  మనకి ఒక్కముక్కా అర్ధంగాలేదన్న కఠోర సత్యాన్ని ఒప్పుకు తీరాలి. నిజంగా సెకండాఫ్ సినిమా మనకేమీ అర్ధం గాలేదు. అర్ధంగావాలంటే దర్శకుడు రెండో సారి చూడమన్నాడు. రెండో సారి చూసి అర్ధంజేసుకోవడానికి  ‘టైటానిక్’  స్క్రీన్ ప్లే పాఠమైతేగా?  

          రావణాసురుడికి ఎన్ని తలకాయలుంటాయో అంతమంది విలన్లు. ఎవరికి ఎవరేమవుతారో, ఎప్పుడే ట్విస్టు పెడతారో అంతుచిక్కదు. ట్విస్టు మీద ట్విస్టులు. ఎవరితో ఎవరు ఎందుకు కలబడుతున్నారో, ఏమి కోరుకుంటున్నారో బుర్రకెక్కదు. బ్లాక్ బాక్సుతో హీరో ఏం చేయాలనుకుంటున్నాడో, అది చెయ్యకుండా ఎందుకు తనమీద దాడులు జరిపించుకుంటూ బిగ్ యాక్షన్ సీన్సు లో పాల్గొంటున్నాడో తెలియదు. ఒక విలన్ బ్లాక్ బాక్సుకి ట్రాకర్ వుందని, అదెక్కడున్నా తెల్సిపోతుందనీ కంప్యూటర్ మీద ఏదో చేస్తాడు. ఆ తర్వాత దాని సంగతే మర్చిపోతాడు. బ్లాక్ బాక్స్ అనే మాట విమాన ప్రమాదాలు జరిగినప్పుడు వింటూంటాం. ప్రమాద కారణాలు ఆ బ్లాక్ బాక్సులో డేటా వల్ల తెలుస్తాయి. ఇక్కడ ఏ విమాన ప్రమాదంలోంచి దాన్నెత్తు కొచ్చారో, దాంట్లో రెండు లక్షల కోట్ల రూపాయల రహస్యముందని ఒకటే ఆడుకుంటున్నారు. రెండు లక్షల కోట్ల నగదు ఎవరైనా నిల్వ చేయడం సాధ్యమా, అలా చేస్తే 15 లక్షల కోట్ల రూపాయల నగదు చలామణిలో వుండే ఇండియాలో ఆ కొరతకి అల్లకల్లోలం మొదలవదా...అన్న ప్రశ్నలు వద్దు. ఉన్న విలన్లు చాలనట్టు, లీగల్ అడ్వైజర్ గా వున్నావిడ ఉన్నట్టుండి ఒక విలన్ని లేప్పారేసి ఇంకో విలనై పోతుంది. ఇలా చెప్పుకుంటూపోతే పొంతనలేని ట్విస్టు లెన్నో. ఈ ట్విస్టుల వల్ల ఇంటర్వెల్లో ఫ్లాగ్ షిప్ ట్విస్టు  - సాహో ఎవరు? - అన్నది కూడా మార్కెట్ వేల్యూ కోల్పోతోందని స్క్రీన్ ప్లే రచయిత గుర్తించలేదు.

          ఈ పాటికే మనకి సాహో కథ తెలుసుకోవాలన్న ఆసక్తి నశిస్తుంది.  ఎవడైతే ఏంటి, సినిమానే ఐపోతూ వస్తున్నాక. చిట్ట చివరి నిమిషాల్లో సాహో ఫలానా కారు ప్రమాదంలో  చనిపోయిన నరాంతక్ రాయ్ కొడుకని ఫ్లాష్ బ్యాక్. అంటే ఇప్పుడు బిగినింగ్ వచ్చిందన్నమాట - మిడిల్ అయిపోయాక!  ఇక ఆ తండ్రి చావుకి పగదీర్చుకోవడానికి హీరో ఏమేం చేశాడో ఆ దృశ్యాలు రీప్లే చేస్తూ మనకి గుర్తు చేయడం. అప్పటికి రెండున్నర గంటలు డస్సి పోయివున్న మనకి, ఈ రీప్లే అదనపు భారం బుర్రకెక్కదు. ఇందుకే ఎండ్ సస్పెన్స్ కథలు వద్దురాబాబూ అని హాలీవుడ్ ఏనాడో మానుకుంది. దీని గురించి ఈ బ్లాగులో వందల సార్లు చెప్పినా ఎండ్ సస్పెన్సు తో సినిమాలు తీస్తూనే వుంటారు. ఇప్పుడు మిడిల్ మటాష్ తో బాటు, ఎండ్ సస్పెన్స్ గండంలో కూడా పడిందన్న మాట. మిడిల్ – 1, మిడిల్ -2 ల తర్వాత బిగినింగ్ వస్తే మిడిల్స్ మటాషవడంతో బాటు, ఎండ్ సస్పెన్స్ అవుతుందని ‘సాహో’ తో తెలుసుకోవచ్చు.

మరేం చేసి వుండాలి?

       ఏం చేయాలో చెప్తే చీకాకు పుట్టొచ్చు. ఎవరి కథలు వాళ్ళే చేసుకోవాలి. ఐతే మిడిల్ -1 కీ, మిడిల్ - 2 కీ మధ్య ఫ్లాష్ బ్యాక్ రూపంలో బిగినింగ్ రావాలని శాస్త్రం చెప్తుంది. ఖైదీ చెప్పింది, ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు చెప్పాయి. అందువల్ల - ఇంటర్వెల్లో బ్లాక్ బాక్స్ తో వచ్చిన టర్నింగ్ ని సస్పెన్స్ లోపెట్టి, సాహో ట్విస్టుతో సెకండాఫ్ ప్రారంభించాలి. అంటే సాహో ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఏమిటో, దాని తలూకు బిగినింగ్ విభాగం పూర్తి చేయాలి. మాఫియాలతో అతడి రివెంజి గోల్ ఏమిటో రివీల్ చేయాలి. అప్పుడు ఇంటర్వెల్లో సస్పెన్స్ లో పెట్టిన బ్లాక్ బాక్స్ టర్నింగ్ తో మిడిల్ - 2 ని మొదలెట్టుకుని, క్లయిమాక్స్ లో రివెంజి తీర్చుకుని ముగించాలి.

          ఇలా చేస్తే హీరోది తండ్రిని చంపిన రివెంజి కథేనని మధ్యలోనే తెలిసిపోయి ప్రేక్షకులు చప్పరించేస్తారని,  స్క్రీన్ ప్లే రచయిత ఈ బిగినింగ్ ని తీసికెళ్ళి చివర్లో పెట్టుకున్నట్టుంది. దీంతో వరసగా రెండు మిడిళ్ళు ఎందుకోసం జరుగుతున్నాయో రెండున్నర గంటలపాటు అర్ధంగాకుండా పోయింది. మరి రొటీన్ రివెంజి కథని రివెంజి కథ అని తెలియకుండా చేయడమెట్లా?  

          డిస్ క్లెయిమర్ : ఇది కూడా చెప్తే చీకాకు పుట్టొచ్చు. అకిరా కురసావా ‘సెవెన్ సమురాయ్’ తీశాడు. దాని రీమేకుగా హాలీవుడ్ ‘ది మాగ్నిఫిషెంట్ సెవెన్’  తీసింది. దీని రీమేకుగా హాలీవుడ్లోనే తాజాగా ఆంటన్ ఫుక్వా, డెంజిల్ వాషింగ్టన్ తో,  రీబూట్ చేసిన  ‘ది మాగ్నిఫిషెంట్ సెవెన్’ తీశాడు. ఇది బందిపోట్ల బారి నుంచి ఊరుని కాపాడే ఏడుగురు కిరాయి సైనికుల కథ. దీన్నే తీసుకుని హిందీలో ఖోటే సిక్కే, షోలే లాంటివి వచ్చాయి. అయితే కురసావా వొరిజినల్లో, మొదటి హాలీవుడ్ రీమేక్ లో, హీరో పాత్రతో పర్సనల్ టచ్ లేదు. ఊరుని కాపాడే సామాజిక ఎమోషనే వుంటుంది. ఫుక్వా  రీబూట్ చేసి, పర్సనల్ టచ్ ఇచ్చాడు బిగ్ స్టార్ డెంజిల్ వాషింగ్టన్ పాత్రకి. ఎంత యాక్షన్ హీరో అయినా కంట్లో తడి అవసరం.

          కిరాయి సైనికులకి ఓ పని చేపట్టడానికి డబ్బే మోటివ్. ఇంతకంటే కారణం వుండనవసరం లేదు. అలా ఊరుని కాపాడ్డానికొచ్చిన డెంజిల్ వాషింగ్టన్, కథ ముగిసి చివర్లో విలన్ని పట్టుకున్నాక, ‘ఆ నాడు మా అమ్మనీ, చెల్లినీ చంపింది నువ్వే కదరా’ అని ఒక్క  డైలాగుతో ఎమోషనలై లేప్పారేస్తాడు.

          రెప్పపాటులో ఒక ఫ్లాష్ లా వెళ్లి పోతుందీ చివరి బిట్. తనవాళ్ళని విలన్ ఎలా చంపాడూ, ఏం జరిగిందీ అంటూ ఫ్లాష్ బ్యాక్ తో రచ్చబండ పెట్టుకోలేదు. రొచ్చు అవుతుంది. కేవలం ఒక్క డైలాగే మెరుపులా.

          ఇది మనకి సూటిగా గుచ్చుకుని ఉలిక్కిపడతాం. ఇంత పర్సనల్ బాధని గుండెల్లో దాచుకుని పరోపకారం చేస్తున్నాడా  - అని హీరో పాత్ర ఉన్నతంగా కన్పిస్తుంది. ఇదే వాషింగ్టన్ ని  ఫుక్వా తర్వాత ‘ఈక్వలైజర్ -2’ లో, చివర్లో పర్సనల్ టచ్ తో ఉన్నతమైన వ్యక్తిగా బలంగా రిజిస్టర్ చేస్తాడు. హై కాన్సెప్ట్ కథల్లో హీరో లేదా హీరోయిన్, చిన్న మనసుతో తమ కోసమే బతుకుతూ వుండవు, పెద్ద మనసుతో పరులకోసం కూడా బతుకుతాయి. సాహోసారు ఇలా బతకాల్సింది.  

          అప్పుడు రివెంజి పాయింటు బయటపడకుండా ఆల్టర్నేట్ స్క్రీన్ ప్లే ఎలా వుండొచ్చు? డిస్ క్లెయిమర్ : ఇదీ చెప్తే చిర్రెత్త వచ్చు, సినిమా ఎలా తీయాలో చెప్తాడేమిటని.   అప్పుడు  స్ట్రెయిట్ నేరేషన్ అంటే లీనియర్ కథనంతో ఫస్టాఫ్ తో అదే ప్లాట్ పాయింట్ -1 తోనే, తర్వాత ఇంటర్వెల్లో బ్లాక్ బాక్సు తో ఆ టర్నింగ్ తోనే, దాని కథ చేస్తూ  సెకండాఫ్ కెళ్ళాలి. ఇంటర్వెల్లో అతను సాహో అని రివీల్ చేయకూడదు. సాహో అన్న సంగతి, రివెంజి సంగతీ, ఇప్పుడు తనే మాఫియా వారసుడనే సంగతీ, అనూహ్యంగా చిట్టచివర్లో పైన చెప్పుకున్న పుఖ్వా రీబూటింగ్ ప్రకారం – పర్సనల్ టచ్ గా, పనిలో పనిగా మాస్టర్ స్ట్రోక్ గా  డైలాగ్ తో ఇచ్చి వదిలెయ్యాలి.

          మరి కేవలం బ్లాక్ బాక్స్ తో స్ట్రెయిట్ నేరేషన్ కథెలా చెప్పొచ్చు? డిస్ క్లెయిమర్ : ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఈ ఆర్టికల్ ని చించి పారెయ్యొచ్చు ఎవడ్రా వీడని... ఫస్టాఫ్ లో హీరో అండర్ కవర్ పోలీసుగా కథనం ఏమైనా బాగుందా? అతను దొంగ అన్న విషయం దాచి పెట్టారు, తర్వాత సాహో అన్న విషయమూ దాచి పెట్టారు. ఇన్ని దాచిపెట్టడాలు బావున్నాయా ఎండ్ సస్పెన్స్ తో? ఇది మర్డర్ మిస్టరీ కాదుగా? యాక్షన్ జానర్ కదా? యాక్షన్ జానర్ కి సీన్ టు సీన్ సస్పెన్స్ వుండాలిగా? దొంగ అన్న సంగతి మూసి పెట్టి, నడపడం వల్ల డ్రామా లేకుండా పోయిందిగా? రెండు వేల కోట్ల దోపిడీ ఇన్వెస్టిగేషన్ అతడితో ఏ డైమెన్షన్ లేకుండా ఫ్లాట్ గా, డల్ గా, యమబోరుగా సాగిందిగా?

          అందుకని, దొంగోడని ప్రేక్షకులకి చెప్పేసి, పాత్రలకి దాచి పెట్టి, తను చేసిన దోపిడీని తనే ఇన్వెస్టిగేట్ చేసే గమ్మత్తైన డైమెన్షన్, డ్రామా, డైనమిక్స్ వగైరాలాతో హుషారెక్కించేలా ఫన్ రైడ్ చేయొచ్చుగా? ఆఫ్టరాల్, హై కాన్సెప్ట్ మూవీ అంటే ఏమిటి? పిల్లల కాడ్నించీ పెద్దల వరకూ అలరించేదేగా? అన్నీ డార్క్ పాత్రలతో వికర్షించేలా ఇంత డార్క్ మూవీయే తీయాలా? హాలీవుడ్ వాడైతే ఆ బ్లాక్ బాక్స్ కి మిథికల్ మహిమ అంటగట్టేసి ఫాంటసీ చేస్తాడు. టెక్నికల్ గా హాలీవుడ్ రేంజిలో తీశామనడం గొప్పా? విషయపరంగా భారతీయత ఏది? హై కాన్సెప్ట్  ‘భారతీయుడు’ లాంటి భారతీయత? అంతర్జాతీయ సమాజం ఇదే చూస్తుంది : టెక్నికల్ గా హాలీ వుడ్ తో సరితూగారు సరే, హాలీవుడ్ కథలే మళ్ళీ మామీద ఎందుకు మోపుతారు, మీ భారతీయ కథేదీ? ఆస్కార్ కూడా ఇదే ప్రశ్న వేస్తుంది...

          హేవ్ ఏ నైస్ టైం, బై!

―సికిందర్