1157 : రివ్యూ!

 రచన  - దర్శకత్వం : ప్రశాంత్ నీల్
తారాగణం : యష్, శ్రీనిధి శెట్టి, సంజయ్ దత్, రవీనా టాండన్, ఈశ్వరీరావు, రావురమేష్, ప్రకాష్ రాజ్, రామచంద్ర రాజు, టిఎస్ నాగాభరణ, అచ్యుత్ కుమార్ తదితరులు
సంగీతం : రవీ బస్రూర్, ఛాయాగ్రహణం : భువన్ గౌడ
బ్యానర్ : హోంబోలే ఫిలిమ్స్

నిర్మాత : విజయ్ కిరగందూర్

బడ్జెట్ :  100 కోట్లు

విడుదల : ఏప్రెల్ 14, 2022

***

    2018 లో కేజీఎఫ్ : చాప్టర్ -1 సక్సెస్ తర్వాత కేజీఎఫ్ : చాప్టర్-2 అడ్వాన్స్ బుకింగ్స్ లో రికార్డులు సృష్టించింది. నార్త్ లో కేజీఎఫ్ : చాప్టర్ -1 లైఫ్ టైమ్ వసూళ్ళు ఒక్క రోజులోనే  కేజీఎఫ్ : చాప్టర్-2 అడ్వాన్స్ బుకింగ్స్ ద్వారా వచ్చేశాయి. ఇంత సంచలనం సృష్టిస్తున్న కేజీఫ్ తెలుగు రాష్ట్రాల్లో సైతం పెంచిన రేట్లతో అడ్వాన్స్ బుకింగ్స్ లో ముందుంది. మరో సారి రాకింగ్ స్టార్ యశ్- ప్రశాంత్ నీల్ టీమ్ ప్రేక్షకుల్ని మంత్రముగ్ధుల్ని చేసేందుకు ఈ కల్ట్ మూవీ సీక్వెల్ తో వచ్చేశారు. ఇదెలా వుందో ఓసారి చూద్దాం...

కథ

    చాప్టర్ వన్ గరుడ మరణంతో ముగిశాక, ఇప్పుడు గరుడ వల్ల నరకం అనుభవించిన కోలార్ గోల్డ్ ఫీల్డ్స్ లక్షలాది కార్మికులు గరుడని అంతమొందించిన రాకీ భాయ్ (యశ్) ని తమ దైవంగా కొలుస్తారు. కేజీఎఫ్ కి సుల్తాన్ గా ప్రకటించుకున్న రాకీ, ఇలాటి బంగారు గనులు ఇంకా చాలా వున్నాయని తెలుసుకుని, కార్మికుల కొడుకులతో యువ సైన్యం తయారు చేసుకుని ఆ గనుల మీద దండెత్తుతాడు. అక్కడ జయంట్ కింగ్ ధీర (సంజయ్ దత్) భారీ సైన్యంతో వుంటాడు. అక్కడ అధీరతో తలపడ్డ రాకీ తీవ్రంగా గాయపడి మృత్యుముఖంలోకి పోతాడు. రీనా (శ్రీనిధీ శెట్టి) అతడికి సపర్యలు చేస్తుంది. రాకీ ఇక ఇక్కడుండ కూడదని దుబాయ్ వెళ్ళిపోతాడు, అక్కడ గోల్డ్ స్మగ్లర్ ఇనాయత్ ఖలీల్ (బాలకృష్ణ) ని డబుల్ క్రాస్ చేసి, భారీ ఎత్తున మారణాయుధాలతో తిరిగి వచ్చి  అధీరనీ, అతడి సైన్యాన్నీ చావగొడతాడు. ప్రాణాలతో వున్న ఆధీరని పారిపొమ్మని చెప్పి, అతడి ఇలాకాని కబ్జా చేసుకుంటాడు. దీంతో పూర్తి స్థాయిలో గనుల్ని సొంతం చేసుకున్న రాకీకి ఇంకో ప్రమాదం ఎదురవుతుంది...

        రాకీ ని పట్టుకోవడంలో విఫలమవుతున్న సీబీఐ  చీఫ్ రాఘవన్ (రావు రమేష్) ప్రధాన మంత్రి  రమికా సేన్ (రవీనా టాండన్) ని ఆశ్రయిస్తాడు. దీంతో ప్రధాని రాకీని టార్గెట్ చేస్తుంది. మరోవైపు ఆధీర తిరిగొస్తాడు. ఇక రాకీ ఇప్పుడేం చేశాడన్నది మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

    ఇది కథ కాదు, గాథ. దీన్ని కథ లాగా చూసి అదిలేదు, ఇది లేదని అనుకోకూడదు. మొదటి భాగం కూడా గాథే. జీవితంలో నువ్వు ధనవంతుడిగానే చనిపోవాలని పేదరికం అనుభవించిన తల్లి చెప్పిన మాట పట్టుకుని హీరో కొనసాగించే ప్రయాణమే ఈ రెండు భాగాల గాథ. ఈ గాథని బిగినింగ్-ఇంటర్వెల్- ఎండ్ గా మొదటి భాగంలో కథనాన్ని విభజించినట్టే, రెండో భాగంలో కూడా విభజించానన్నాడు దర్శకుడు ప్రశాంత్ నీల్.

        రెండు భాగాల గాథని, లేదా కథని దేనికది పూర్తి గాథ లేదా కథ అన్పించేలా విభజించడం కరెక్టు పద్ధతి. ‘పుష్ప’ లో ఇలా చేయలేదని చెప్పుకున్నాం. ‘పుష్ప’ మొదటి భాగంలో వున్నది సాంతం బిగినింగ్ విభాగమే. దీంతో ఏమిటో అర్ధంగాని వెలితి ఫీలయ్యారు ప్రేక్షకులు.

        ఎడ్డీ మర్ఫీతో ‘బేవర్లీ హిల్స్ కాప్’ సినిమా లుంటాయి. దాని నిర్మాత రచయితలకి ఒకటే మాట చెప్పేవాడు- మీరేం చేస్తారో నాకు తెలీదు, కథనంలో పది నిమిషాలకో సారి మాత్రం బ్యాంగ్ పడాలంతే - అని. అలాగే బుర్ర బద్ధలు చేసుకుని బ్యాంగులు తయారు చేసేవాళ్ళు రచయితలు. అలా ఆ సిరీస్ సినిమాలు హిట్టయ్యాయి.

        ఈ టెక్నిక్ మారుతీ నానితో తీసిన ‘భలే భలే మగాడివోయ్’ లో కన్పిస్తుంది. కథలో నాని పాత్రకి కథకి ముఖ్యావసరమైన గోల్ వుండదు. కానీ నాని కథనంలో ఏదో చేసి పది నిమిషాలకోసారి బ్యాంగ్ ఇస్తూ పోతాడు. ఇదే కథని నిలబెట్టింది.

        ‘కేజీఎఫ్’ సినిమాలు కూడా ఇంతే. హీరోకి ధనవంతుడయ్యే గోల్ వుంటుంది. ఈ గోల్ కోసం పోరాటం ఒక విలన్ తో వుండదు. ఒకరి తర్వాత ఒకరు విలన్లు మారుతూ వుంటారు. ఈ ఒక హీరో- ఒక గోల్- ఒక విలన్ అనే చట్రంలో గాథ లేని లోపాన్ని కవర్ చేస్తూ, దర్శకుడు చేసిందే పది నిమిషాలకో బ్యాంగ్ అనే టెక్నిక్ ప్రయోగమనుకోవాలి. ఈ బ్యాంగులన్నీ హీరో పాత్ర ఎలివేషన్ గురించే. విరోధులతో హీరో భారీ యాక్షన్ సీన్స్ కి దిగి ఎలివేట్ అవడం, కార్మిక సమూహం జేజేలు పలకడం. ఇలా ఓ వ్యక్తి పూజే ఈ గాథ.

        దీంతో గోల్ కోసం ప్రయాణంలో హీరో ఎలివేషన్స్ పరంపరే ఈ గాథకి కథనమయ్యింది. అయితే గాథ అన్నాక రిపీట్ ఆడియెన్స్ వుండరు. ఒకసారి చూసిన ప్రేక్షకులు మరోసారి రారు. ఒకసారి చూడడమే ఎక్కువ. కథ అయితేనే, అదీ బావుంటేనే, రిపీట్ ఆడియెన్స్ వుంటారు.

నటనలు -సాంకేతికాలు

    రాకింగ్ స్టార్, యశ్ (నవీన్ కుమార్ గౌడ) చాప్టర్ వన్ తో ఆల్రెడీ        గ్లోబల్ కల్ట్ ఫిగర్ అయ్యాడు. నార్త్ లో రికార్డు స్థాయిలో 4400 థియేటర్లలో చాప్టర్ టూ విడుదల చేయడాన్ని బట్టి అర్ధం జేసుకోవచ్చు అతడి పాపులారిటీ స్థాయి. ఇది సీరియస్ గా వుండే డార్క్ క్యారక్టర్. హార్డ్ కోర్ డైలాగులు. రక్తం కళ్ళజూసే క్రూరత్వం. మదర్ వాక్పాలన అనే ఏకసూత్ర కార్యక్రమాన్ని ఎట్టి పరిస్థితిలో అమలుపర్చే సంకల్పం. ఈ క్యారక్టరైజేషన్ ఎక్కడా కుంటు పడకుండా నిర్వహించిన తీరుతో ఉత్తీర్ణుడయ్యాడు. ఒకదాన్ని మించొకటి యాక్షన్ సీన్స్ తన ఫ్యాన్ బేస్ సంతృప్తి పడేలా చేశాడు. నిన్న ‘బీస్ట్’ భరించలేక ఏకంగా సినిమాహాల్లో వెండితెరకి విజయ్ ఫ్యాన్స్ నిప్పంటించిన చారిత్రాత్మక ఘటన తెలిసిందే.  

        ఇక అధీర గా సంజయ్ దత్ క్రూర విలనీ, రూపం, మార్వెల్ మల్టీవర్స్ సినిమాల్లోని విలన్ థెనోస్ ని పోలి వుందని తనే చెప్పుకున్నాడు గనుక, దీన్నే దృష్టిలో పెట్టుకుని నటించినట్టున్నాడు. అయితే వయసు బాగా మీద బడింది.

        మల్టీపుల్ ఫ్లాష్ బ్యాక్స్ లో ఈ కథ చెప్పే పాత్రలో ప్రకాష్ రాజ్, కథ వినే జర్నలిస్టు పాత్రలో మాళవికా అవినాష్ కన్పిస్తారు. ప్రధానమంత్రిగా రవీనా టాండన్ ప్రధాని పాత్ర నటించిన ఇతర నటీమణుల్లాగే ఇందిరాగాంధీనే రిఫరెన్స్ గా పెట్టుకున్నట్టుంది. ఇక హీరోయిన్ గా ముందు హీరోకి యాంటీగా, తర్వాత రోమాంటిగ్గా కనిపించే శ్రీనిధీ శెట్టి ప్రత్యేకాకర్షణ.

        కోలార్ గోల్డ్ ఫీల్డ్స్ అంతా దర్శకుడి విజన్లో వొక మాయా జగత్తు. ఔటాఫ్ ది వరల్డ్ కాల్పనిక ప్రపంచం. ఈ విజువల్ సృష్టి, కళాదర్శకత్వం, సెట్స్ నిర్మాణం, దీనికి డార్క్ మూడ్ సినిమాటోగ్రఫీ, అసంఖ్యాక కార్మిక జనులు, క్రూర మానవ మృగాలూ -ఇదంతా మనల్ని ఉన్న లోకాన్ని మరిపించేసి ఫాంటసీ జర్నీలోకి బదలాయించేస్తాయి.

        దీనికి బిజీఎం, సౌండ్ ఎఫెక్ట్స్ ఇంకో యెత్తు. విజువల్ స్ట్రక్చర్  వచ్చేసి మిడ్ షాట్స్, క్లోజప్స్, ఎక్స్ ట్రీమ్ క్లోజప్ షాట్స్ తో నటుల్ని చూపించడంతో అవి కదలకుండా కూర్చోబెట్టేస్తాయి. యాక్షన్ సీన్స్ కి కూడా ఈ విజువల్ స్ట్రక్చరే వుంది. అరుదుగా  లాంగ్ షాట్స్ వుంటాయి.

        అయితే ఫస్టాఫ్ ఒక యాక్షన్ సీన్లో బ్లీచవుట్ షాట్స్ వేసి కళ్ళకిబ్బంది కల్గించడం వుంది. ఇలా ఏనాడో 2002 లో ‘చెన్నకేశవ రెడ్డి’ లో వేసి మానేసిన విషయం తెలిసిందే. ఐతే వేర్వేరు లొకేషన్స్ లో సీన్స్ ని, కొన్ని చోట్ల టైమ్ అండ్ స్పేస్ ఐక్యతతో రియల్ టైమ్ లో ఎడిట్ చేయడం బావుంది.

చివరికేమిటి

బిగ్ స్క్రీన్ మీద ఈ నాన్ స్టాప్ యాక్షన్ విజువల్ వండర్ చూస్తూ పోవాలంతే, లాజిక్ చూడకూడదు. మొదట అధీర రాకీని చంపకుండా ఎందుకు వదిలాడు, తర్వాత రాకీ కూడా అధీర ని చంపకుండా ఎందుకు వదిలాడు-లాంటి ప్రశ్నలు వస్తే సహించాలి.  కొన్ని చోట్ల ఏ సీను ఎందుకొస్తోందో కన్ఫ్యూజన్ గా వున్నా, హీరో ఎలివేషన్స్ చూడాలంతే. ఎలివేషన్ తర్వాత ఎలివేషన్ గా యాక్షన్ సీన్స్ వస్తూ, లాజిక్ ఎలిమినేట్ అవుతూంటే హీరో జర్నీ చూడాలంతే.

        ఒక విలన్ చుట్టూ గాథ కాకుండా, గోల్ కోసం హీరో జర్నీ కావడంతో సినిమాటిక్ లిబర్టీని అంగీకరించాలి.  ఇలా ఎంత వరకని హీరో ఎలివేట్ అవగలడు. చాప్టర్ వన్ లోనే ఎలివేషన్ల పరంపరతో ఏం చేసినా ఒప్పించ గల  స్టార్ డమ్ వచ్చేయడంతో, ఇప్పుడు సెకండ్ చాప్టర్లో గన్ పట్టుకుని పార్లమెంటు లోకెళ్ళి పోయి కాల్చి పారెయ్య గడు. గన్ తోనే  ప్రధాని ముందు కాలు మీద కాలేసుకుని కూర్చుని, తన శిలాశాసనం చెప్పేయగలడు.

        అతన్ని అంతమొందించడానికి ఏకంగా ప్రధాని త్రివిధ దళాల్ని ఆదేశించకపోతే ఎలివేషన్ ఏముంటుంది. అతను ఏకంగా గోల్డు రాశులతో షిప్ లో పారిపోకపోతే ఎలివేషనేం వుంటుంది. ఆఫ్ఘనిస్తాన్ ని తాలిబన్లు ఆక్రమించుకుంటున్నప్పుడు డబ్బు మూటగట్టుకుని పారిపోయిన ప్రధాని విజువల్స్ ని చూశామా? ఇప్పుడు హీరో అలా పారిపోతూంటే చూడొచ్చు. యూక్రేన్ మీద రష్యా వైమానిక దాడుల్ని బిగ్ స్క్రీన్ మీద చూశామా? ఇప్పుడు హీరో స్థావరాల మీద వైమానిక దాడుల్ని చూడొచ్చు. హీరో ఎలివేషన్, ఎలివేషన్, ఎలివేషన్, ఇంతే. ఇంకేమీ అడక్కూడదు.

        కొసమెరుపు :  ఇందులో ఒక ముస్లిం మదర్ క్యారక్టర్, ఆమె కొడుకు క్యారక్టర్ క్రియేట్ చేసి చాలా స్క్రీన్ స్పేస్ ఇచ్చారు. కొడుకు హీరో సైన్యంలో వుంటాడు. హీరోకోసం ఏం చేయాలో చేసి ప్రాణాలర్పిస్తాడు. అయినా మదర్ ఓర్చుకుని, హీరో గెలుపు కోసం ఆశీర్వదించి, ప్రోత్సహించి, అతడితోటే వుండడం చేస్తుంది. పాత్రకి ముగింపు కూడా ఎమోషనల్ గా వుంటుంది. ఐతే ప్రస్తుతం కర్నాటకలో నెలకొన్న మత ఉద్రిక్త వాతావరణ పరిస్థితుల్లో ఈ కన్నడ సినిమా దృశ్యాలు వుండనిస్తారా?

—సికిందర్

 

 

1156 : రివ్యూ!

 

రచన- దర్శకత్వం : నెల్సన్

తారాగణం : విజయ్, పూజా హెగ్డే, సెల్వ రాఘవన్, యోగిబాబు, అంకుర్ అజిత్ వికల్, రెడిన్ కింగ్స్లే తదితరులు

సంగీతం అనిరుధ్, ఛాయాగ్రహణం : మనోజ్ పరమహంస

బ్యానర్ : సన్ పిక్చర్స్

నిర్మాత : కళానిధి మారన్

విడుదల : ఏప్రెల్ 13, 2022

        ఇళయ దళపతి విజయ్ పానిండియా ‘మాస్టర్’ తర్వాత మరో పానిండియాగా ‘బీస్ట్’ దేశ విదేశ ప్రేక్షకుల ముందుకొచ్చింది. దీని ఒరిజినల్ దర్శకుడు మురుగదాస్ పారితోషికం తగ్గించుకోని కారణాన వూస్టింగ్ అయి, అతడి స్థానంలో దర్శకుడుగా నెల్సన్ బాధ్యతలు చేపట్టాడు. తమిళనాడులో విజయ్ సినిమాలు వరుసగా హిట్టవుతూ వచ్చాయి. అయితే పానిండియా విడుదలగా ‘మాస్టర్’ విఫలమైంది. ఇతర తమిళ పానిండియాలు కూడా విఫలమయ్యాయి. ఈ నేపథ్యంలో ఇప్పుడు ‘బీస్ట్’ పానిండియా తమిళ తెలుగు మలయాళ కన్నడ హిందీ భాషల్లో విడుదలై  గ్లోబల్ ప్రేక్షకుల్ని ఏ మేరకు మెప్పిస్తుంది? విజయ్ ‘మాస్టర్’ సహా ఇటీవల అజిత్ పానిండియా ‘వలిమై’, సూర్య పానిండియా ‘ఈటీ’ తమిళనాడులో మాత్రమే హిట్టయ్యాయి. హద్దులు మీరిన తమిళతనంతో తమిళ ఫ్యాన్స్ ని మాత్రమే మెప్పించే అత్యుత్సాహానికి పోయి, పానిండియా హోదా కోల్పోతున్న తమిళ బిగ్ బడ్జెట్ సినిమాల సరసన ఇప్పుడు ‘బీస్ట్’ కూడా నిలబడదు కదా?ఈ విషయం తెలుసుకోవడానికి ముందుకెళ్దాం...

కథ

‘రా’ లో సీనియర్ ఫీల్డ్ ఆపరేటివ్ వీర రాఘవన్ (విజయ్). ఇతను రాజస్థాన్ లోని జోధ్ పూర్ లో ఒక ఆపరేషన్ చేపట్టి ఉమర్ ఫరూఖ్ అనే టెర్రరిస్టుని పట్టుకుంటాడు. ఈ క్రమంలో డిపార్ట్ మెంట్లో ఒకడు కావాలని ఇచ్చిన తప్పుడు సమాచారంతో  పొరపాటున ఓ బాలిక వీర చేతిలో చనిపోతుంది. ఈ బాధ తట్టుకోలేక ఉద్యోగానికి దూరమవుతాడు. కొన్ని నెలలు గడిచిపోతాయి.

        ఒక పార్టీలో ప్రీతి (పూజా హెగ్డే) పరిచయమై వెంటనే ప్రేమలో పడుతుంది. ఈమె ఒక సెక్యూరిటీ ఏజెన్సీలో పని చేస్తూంటుంది.  ఒక రోజు వీర ఈమెతో ఒక మాల్ లో వున్నప్పుడు, ఆ మాల్ ని ఐఎస్ఎస్ తీవ్రవాదులు ముట్టడించి జనాల్ని బందీలుగా పట్టుకుని, తమ నాయకుడు ఉమర్ ఫరూఖ్ ని విడుదల చేయాలని డిమాండ్ చేస్తారు.      

దీంతో ప్రభుత్వం తరపున సంప్రదింపులు జరపడానికి అల్తాఫ్ హుస్సేన్ (సెల్వ  రాఘవన్) అనే అధికారి వస్తాడు. మాల్ లో వీర వున్నాడని తెలుసుకుని అతడ్ని అభ్యర్ధిస్తాడు. మరోవైపు తీవ్రవాదులకి నాయకత్వం వహిస్తున్న ఉమర్ సైఫ్ (అంకుర్ అజిత్ వికల్) తో బేరసారాలు మొదలు పెడతాడు. ఇందులో కేంద్ర హోమ్ మంత్రి ఉమర్ సైఫ్ తో కుమ్మక్కై వుంటాడు ప్రధాన మంత్రి పదవి కోసం. ఇప్పుడు వీర ఏం చేశాడు? తీవ్రవాదుల్ని ఎలా ఎదుర్కొని బందీల్ని విడిపించాడు? హోమ్ మంత్రి కుట్రని ఎలా బట్టబయలు చేశాడు? ఇదీ మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

ఇది మరో హాస్టేజ్ డ్రామా జానర్ కథ. ఈ ఏప్రెల్ ఫస్టునే జాన్ అబ్రహాం తో ఇలాటిదే ‘ఎటాక్’ చూశాం. ఇందులో ఎలాగైతే అంత సీను లేని టెర్రరిజానికి పిచ్చుక మీద బ్రహ్మాస్త్రంలా సూపర్ సోల్జర్ బిల్డప్ తో జాన్ అబ్రహాం విరుచుకుపడి విఫలమయ్యాడో, అలా ఇప్పుడు విజయ్ కూడా డమ్మీ టెర్రరిస్టుల మీద ‘బీస్ట్’ నంటూ భారీ బిల్డప్పులతో మీద పడి విఫలమయ్యాడు. సూపర్ సోల్జర్లూ, బీస్టులూ పరాక్రమించడానికి అక్కడ అంత పరిస్థితి డిమాండేమీ చేయడం లేదు.

        పైగా టెర్రరిస్టులతో ఈ హాస్టేజ్ డ్రామాని కామెడీ చేశాడు దర్శకుడు నెల్సన్. శివ కార్తికేయన్ తో తను తీసిన  ‘డాక్టర్’ డార్క్ కామెడీ తో హిట్టవడంతో అదే డార్క్ కామెడీ ఫార్ములాని ఇక్కడా ప్రయోగించాడు. దీంతో అభాసుపాలైంది కథ. హాస్టేజ్ డ్రామాకి కామెడీ పనికి రాదని ఓ 150 కోట్ల  రూపాయలు ఖర్చు పెట్టి చూసుకుంటే గానీ తెలియలేదు.    హాస్టేజ్ డ్రామా జానర్ మర్యాదలు కొన్ని వుంటాయి. అవి తప్పితే కనీస మర్యాద కూడా లేని రేటింగ్ కి సిద్ధపడాల్సిందే.

నటనలు- సాంకేతికాలు 

అవతల ఘోస్ట్ వుంటే తను బీస్ట్ గా వున్నప్పుడు విజయ్ పాత్రకి అర్ధం పర్ధం వుంటుంది. అతి బలహీన డమ్మీ టెర్రరిస్టు విలన్ కోసం తను బీస్ట్ కానవసరం లేదు. ఈ అసమాన ఈక్వేషనే విజయ్ పాత్ర బలాన్ని పూర్వపక్షం చేసింది. ఈ పాత్రని చాలా స్టైలిష్ గా, గ్రాండ్ గా, వీరాభిమానులు విర్ర వీగేలా నటించాడు.

        కాకపోతే సరైన విలన్ లేకపోవడంతో ఏకపాత్రాభినయంలా వుంటుంది. ప్రారంభ దృశ్యాల్లో పదిహేను నిమిషాల పాటు సాగే యాక్షన్ - ఆపరేషన్లో బాలిక పాత్ర వల్ల పెల్లుబికిన  హ్యూమన్ డ్రామా విజయ్ పాత్రని పతాక స్థాయిలో నిలబెడుతుంది. ఈ ఓపెనింగ్ ఇమేజి ఈ మధ్య వచ్చిన యాక్షన్ సినిమాలన్నిటిలో గొప్పదని చెప్పుకోవచ్చు.       

ఆ తర్వాత కథలో కొస్తే ఈ హ్యూమన్ డ్రామా, పతాక స్థాయి పాత్రా అర్ధం పర్ధం లేని హాస్టేజ్ డ్రామా పాలబడి పలచనై- చులకనై-వికలమై  పోయాయి. తన ఇళయ దళపతి ఇమేజి ఏం చేసీ ఇక సినిమాని కాపాడలేకపోయింది. అఫ్ కోర్స్, తమిళనాట హిట్ చేసేస్తారు వీరాభిమానులు. పానిండియా ఆశలు మాత్రం వదులుకోవాల్సిందే.

        పూజా హెగ్డే వుందంటే వుంది. ఎక్కడుందో గుర్తుకొచ్చి అప్పుడప్పుడు వెతుక్కుంటే బందీల సమూహంలో ఎక్కడో కన్పిస్తుంది. బందీగా చిక్కుకుపోవడంతో సినిమా మొత్తం వుండాల్సి వచ్చింది గానీ, లేకపోతే ఫస్టాఫ్ ఓ పాటా, రెండు రోమాంటిక్ సీన్లుచేసి వెళ్ళిపోవాల్సిన పని. బందీగా ఫుల్ లెన్త్ వుండమని ఆమెకి మూడున్నర కోట్లు ఇచ్చారు. మంచి బేరమే.

        హీరో హీరోయిన్లు ఏమో గానీ, ఈ సినిమాలో గ్రేట్ నటనలు చేసింది సెల్వ రాఘవన్, వీటీవీ గణేష్ ఇద్దరే. వీళ్ళిద్దరి సహజత్వానికి, కొత్తగా నవ్వించగల శక్తికీ మార్కులిచ్చుకోవాల్సిందే. అల్తాఫ్ హుస్సేన్ గా సెల్వ రాఘవన్, సెక్యూరీటీ ఏజెన్సీ ఓనర్ గా గణేష్ కథ కాని ఈ కథ నుంచి కొంతైనా రిలీఫే. కమెడియన్ యోగిబాబుకి మాత్రం కామెడీ కుదర్లేదు. ఇక టెర్రరిస్టుల లీడర్ గా అంకుర్ అజిత్ వికల్ మెత్తటి మనిషి పాత్రలేస్తే బావుంటాడు. మెత్తటి మనుషులుగా వున్న టెర్రరిస్టుల క్యాంపుని, పాక్ ఆక్రమిత కాశ్మీర్ అని చీట్ చేసి, ఎక్కడో జార్జియాలో చిత్రీకరించారు. మెత్తటి మనుషులైన టెర్రరిస్టుల్ని చూపించడానికి జార్జియా దాకా వెళ్ళి సెట్ వేయడం అవసరమా? టెర్రరిజం సినిమాలకి అమ్రిష్ పురి లాంటి విలన్లు దొరకడం లేదేమో. టెర్రరిస్టులతో బాటే వాళ్ళూ దేశంలో లేకుండా వెళ్ళి పోయి వుంటారా?

        రిచ్ క్వాలిటీ మేకింగ్, అదిరిపోయే విజువల్స్, ఔట్ డోర్ లొకేషన్స్, టాప్ యాక్షన్ సీన్స్, కాస్ట్యూమ్స్, అనిరుధ్ మ్యూజిక్, సీజీ ... ఇలా సాంకేతికాలు గొప్పవే. హాస్యప్రియుడైన దర్శకుడి ఆపుకోలేని కామెడీతోనే సమస్య. వేళాకోళమైంది సీరియస్ సబ్జెక్టు.

చివరికేమిటి 

దర్శకుడు నెల్సన్  హాస్యప్రియత్వపు జోరుతో  'దేవదాసు' తీసినా కామెడీగానే వుండేలా వుంది. 'బీస్ట్' లో చాలా ఫన్నీ డైలాగులు రాశాడు. చాలా చోట్ల నవ్వకుండా వుండలేం. అయితే కథ విడిచి కామెడీతో, నిర్మాణ విలువలతో సాము చేస్తే కథకే మోసం వస్తుంది. కేవలం కామెడీలూ, నిర్మాణ విలువలూ సినిమాని నిలబెట్టలేవు. ఫస్టాఫ్ ఓపెనింగ్ యాక్షన్, తర్వాత లవ్ ట్రాక్, ఆ తర్వాత టెర్రరిస్టుల ముట్టడీ, మాల్ లో బందీల పరిస్థితి, ఇంటర్వెల్లో హోమ్ మంత్రి ఎత్తుకు విజయ్ పై ఎత్తూ ఇవన్నీ ఒక క్రమ పద్ధతిలో సాగుతున్నవి కాస్తా- సెకండాఫ్ ప్రారంభమయ్యేసరికి సెకండాఫ్ సిండ్రోమ్ లో పడిపోయింది కథ. మాల్ లో అర్ధం పర్ధం లేని కథనం, లాజిక్ లేని మలుపులూ సాగిసాగి సుఖాంతమయ్యాక- ప్రభుత్వం అప్పగించేసిన టెర్రరిస్టుని మళ్ళీ విజయ్ పాక్ ఆక్రమిత కాశ్మీర్ (జార్జియా) వెళ్ళి, ఈ సారి ఫైటర్ విమానంతో ఇంకో సుదీర్ఘ ఆపరేషన్ జరపడం...ఇదంతా అతి.

        విఫలమవుతున్న తమిళ పానిండియాల పక్కన ఇది మరొకటి. 'బీస్ట్' ని నిర్మాతలు హిందీలో ప్రమోట్ చేసే కార్యక్రమమే పెట్టుకోలేదు. 'బీస్ట్' నే కాదు, 'వలిమై', 'ఈటీ' లని కూడా నార్త్ లో ప్రమోట్ చేయలేదు. తమిళనాడు, హైదరాబాద్ ల వరకే పరిమితమవుతున్నారు. తెలుగు పానిండియాలకి తెలుగు స్టార్లు నార్త్ చుట్టేసి పరిచయాలు పెంచుకుంటున్నారు. నార్త్ ప్రేక్షకులకి దగ్గరవుతున్నారు. తమిళ స్టార్లు నార్త్ ని పట్టించుకోక పోవడం కూడా ప్లాపులకి కారణం కావచ్చు. 'బీస్ట్' ఒక గుణపాఠం.

—సికిందర్

1155 : స్పెషల్ ఆర్టికల్

        

2022 జనవరి 7-  ఏప్రెల్ 8 మధ్య  మూడు మాసాల్లో ఓ 50 పెద్ద, మధ్య, చిన్న తరహా తెలుగు సినిమాలు విడుదలయ్యాయి. వీటిలో చిన్నా చితకా సినిమాలన్నీ చిరునామా లేకుండా పోయాక, కాస్త తెలిసిన 25 సినిమాలు చూస్తే 20 ఫ్లాపయ్యాయి. ‘రాధేశ్యామ్’, ‘అతిధి దేవో భవ’, ‘రౌడీ బాయ్స్’, ‘హీరో’, ‘గుడ్ లక్ సఖీ’, ‘సెబాస్టియన్ - పిసి 524’, ‘ఆడవాళ్ళూ మీకు జోహార్లు’, ‘స్టాండప్ రాహుల్’, ‘మిషాన్ ఇంపాసిబుల్’, ‘గని’  ఇవి కొన్ని ప్రముఖ ఫ్లాపులు. ఇవి భారీ నష్టాల్ని మిగిల్చాయి. ‘రాధేశ్యామ్’ ని పక్కన బెడదాం. ఈ ఫ్లాపుల్లో రాజ్ తరుణ్ నటించిన ‘స్టాండప్ రాహుల్’, తాప్సీ పన్నూ నటించిన ‘మిషాన్ ఇంపాసిబుల్’, వరుణ్ తేజ్ నటించిన  ‘గని’- ఈ చివరి మూడిటి కలెక్షన్స్ వివరాల్లోకి వెళ్తే, ‘స్టాండప్ రాహుల్’ ఓవర్సీస్ కలుపుకుని క్లోజింగ్ కలెక్షన్స్ చూస్తే 62 లక్షలే! దీని బిజినెస్ కోటీ 87 లక్షలు. బయ్యర్లకి తేలిన నష్టం కోటీ 25 లక్షలు. బడ్జెట్ మూడున్నర కోట్లు. ఇలా నిర్మాత నష్టాన్ని ఓటీటీ, శాటిలైట్స్ తీర్చేస్తాయి.

        ఏరియాల వారీగా దీని క్లోజింగ్ కలెక్షన్స్ చూస్తే, నైజాం 18 లక్షలు, సీడెడ్ 9 లక్షలు, ఉత్తరాంధ్ర 10 లక్షలు, ఈస్ట్ - వెస్ట్ 10 లక్షలు, గుంటూరు - కృష్ణా 9 లక్షలు, నెల్లూరు 3 లక్షలు, ఓవర్సీస్ 5 లక్షలు. మొత్తం 62 లక్షలు.

        ‘మిషాన్ ఇంపాసిబుల్’ క్లోజింగ్ కలెక్షన్స్ ఓవర్సీస్ కలుపుకుని 95 లక్షలు! దీని బిజినెస్  రెండు కోట్ల 22 లక్షలు. బయ్యర్లకి నష్టం కోటీ 27 లక్షలు. బడ్జెట్ సుమారు ఆరు కోట్లు. ఈ నిర్మాత నష్టాన్ని కూడా ఓటీటీ, శాటిలైట్స్ తీర్చేస్తాయి.

        ఏరియాల వారీగా దీని క్లోజింగ్ కలెక్షన్స్ చూస్తే, నైజాం 29 లక్షలు, సీడెడ్ 16 లక్షలు, ఉత్తరాంధ్ర 21 లక్షలు, ఈస్ట్ - వెస్ట్ 7 లక్షలు, కృష్ణా - గుంటూరు 9 లక్షలు, నెల్లూరు 6 లక్షలు, ఇతర భాషలు, ఓవర్సీస్ కలుపుకుని 7 లక్షలు.  మొత్తం 95 లక్షలు.

        ఇక ‘గని’ నిన్న ఆదివారం కలుపుకుని తొలి మూడు రోజులు ఓవర్సీస్ సహా 4 కోట్ల 18 లక్షలు వసూలు చేసింది. బిజినెస్ 25.30 కోట్లు, బడ్జెట్ 35 కోట్లు. బ్రేక్ ఈవెన్ రావాలంటే మరో 21.82 వసూలు చేయాలి. నిన్న ఆదివారం మరీ పడిపోయిన వసూళ్ళు (69 లక్షలు) చూస్తే అసాధ్యమని తెలుస్తోంది. రేపు 13, 14 తేదీల్లో విడుదలయ్యే ‘బీస్ట్’, ‘కేజీఎఫ్ 2’ ల ముందు ‘గని’ తట్టుకుని నిలబడడం సందేహమే. ఈ నిర్మాత నష్టాన్ని కూడా ఓటీటీ, శాటిలైట్లే తీర్చాలి.

        ఓవర్సీస్ కలుపుకుని దీని తొలి మూడు రోజుల వసూళ్ళు చూద్దాం : నైజాం కోటీ 38 లక్షలు, సీడెడ్ 43 లక్షలు, ఉత్తరాంధ్ర 58 లక్షలు, ఈస్ట్ - వెస్ట్ 52 లక్షలు, గుంటూరు - కృష్ణా 54 లక్షలు, నెల్లూరు 18 లక్షలు, కర్ణాటక 24 లక్షలు, ఓవర్సీస్ 31 లక్షలు. మొత్తం నాల్గు కోట్ల 18 లక్షలు.

చందాలిస్తున్నారు

        పై వివరాలు స్పష్టం చేస్తున్నదేమిటంటే, విడుదలవుతున్న విషయం లేని తెలుగు సినిమాలకి ప్రేక్షకులు డబ్బులివ్వడానికి నిరాకరిస్తున్నారని. చందాలేసుకున్నట్టు అరకొర డబ్బులిచ్చి వదిలేస్తున్నారని. ఇక ఓటీటీ, శాటిలైట్లే ఆశాకిరణా లన్నట్టు నిర్మాతల్ని అటు వైపు నెట్టేస్తున్నారని. అలాగే ఓటీటీ, శాటిలైట్ల ద్వారా నష్టాలు తీర్చుకుని ఎలాగో బయటపడతున్నారు నిర్మాతలు.

        థియేటర్లో ప్రేక్షకుల కోసం తీసే సినిమాలకి ప్రేక్షకులు డబ్బివ్వక, నిర్మాతలు ఇతర చోట్ల లాభార్జన చేసుకునే పరిస్థితి వచ్చింది. అంగడి కోసం ఉత్పత్తి చేసిన వస్తువుని అడవిలో అమ్ముకున్నట్టు. కానీ అంబానీ జియోని అడవి జంతువుల కోసం ప్లాన్ చేయలేదు. నిర్మాతలు, మేకర్లు మాత్రం అటవీ ప్రదర్శనల కోసమే సినిమాలన్నట్టు  ఆటవికంగా, ప్రణాళికా బద్ధంగా రూపొందిస్తున్నారు. ఇలా ఇతర మార్గాల్లో  లాభార్జనకి వీలున్నప్పుడు ప్రేక్షకుల కోసం సినిమాలు తీయడమెందుకు? ఓటీటీల కోసమే, శాటిలైట్ల కోసమే సినిమాలు తీసుకోవచ్చుగా? అద్దెలు కట్టి థియేటర్ రిలీజులు, థియేటర్లో రాని ప్రేక్షకుల కోసం షోలూ వగైరా దేనికి? ఈ పరిస్థితి ఎందుకొచ్చింది?

        పైన పొందుపర్చిన వసూళ్ళ వివరాలు ఆలకించక పోవడం వల్ల ఈ పరిస్థితి వచ్చింది. ఈ మూడునెలల్లో ఎన్ని రిలీజయ్యాయి, ఎన్ని ఫ్లాపయ్యాయి ఎందరికి తెలుసు? 25 తెలిసినవి విడుదలైతే 20 ఫ్లాపయ్యాయని ఎంత మందికి తెలుసు? ఇవి తెలుసుకోకుండా ఎలా సినిమాలు తీయాలో ఎలా తెలుస్తుంది?

        వారం వారం విడుదలవుతున్న సినిమాల మీద దృష్టి పెట్టి ఎప్పటికప్పుడు జయాపజయాల విశ్లేషణ చేసుకోక పోతే ఈ పరిస్థితి ఇంకా కొనసాగుతూనే వుంటుంది. విడుదలయ్యే పెద్ద సినిమాల పని తీరే తప్ప మిగతా మధ్య, చిన్న తరహా సినిమాలు ఎలా ఆడుతున్నాయి, ఏం ఆర్జిస్తున్నాయీ తెలుసుకునే ఆసక్తి లేకపోతే పరిస్థితిలో ఎప్పటికీ మార్పు రాదు.

        శనివారం బెంగుళూరు నుంచి సీనియర్ జర్నలిస్టు కాల్ చేసి, ఫలానా ఆ పానిండియా మూవీ అంత వసూలు చేసిందటగా అని అంటే - ఎంత వసూలు చేస్తే మనకెందుకండీ, అది ట్రేడ్ పండితులు చూసుకునే విషయం, మనం సినిమా ఎలా వుందో రివ్యూ రాసి వూరుకుంటాం, పూటపూటకీ నెట్లో కలెక్షన్ డేటా, దాని మీద ఫ్యాన్స్ వార్ మన బుర్ర కెక్కించుకోవడం దేనికీ?- అనాల్సి వచ్చింది.

విడుదలల సమాచారానికి దూరం

        మేకర్ల విషయం కూడా ఇంతే, ఇలాగే వుండాలి. అయితే ఈ డేటా వార్ తో కాలక్షేప కబుర్లు చెప్పుకుని కాలం గడిపే వాళ్ళే ఎక్కువ. పెద్ద సినిమాలు తప్పితే మధ్య, చిన్న తరహా సినిమాలు వారం వారం ఏవేవి విడుదలవుతున్నాయో కూడా చాలామంది మేకర్లకి తెలీదంటే ఆశ్చర్య పోవాల్సిన పని లేదు. తెలుసుకోవాలని కూడా అనుకోరు. ఈ మధ్య పెద్ద సినిమాలు లేని వారం చిన్నా చితక సినిమాలు ఏడెనిమిది విడుదలవుతున్నాయి. వీటి టైటిల్స్ కూడా తెలీవంటే తెలీవు. గత వారం ‘గని’  తో బాటు ఐదు చిన్న సినిమాలు విడుదలయ్యాయి. ఈ సినిమాలేమిటో ఎంతమంది మేకర్లకి తెలుసో ఆలోచించాలి.

        ఆదివారం కేవలం రెండంటే రెండు నిమిషాలు కేటాయించి ‘ఆంధ్రజ్యోతి’ తిరగేస్తే,  ఆ వారం విడుదలయ్యే కొత్త  సినిమాల యాడ్స్ రెండు పేజీల నిండా వుంటాయి. ఈ రెండు పేజీల కోసం రెండు నిమిషాలు కేటాయించే వాళ్ళెంత మంది? మార్కెట్లో ఏం సినిమాలొస్తున్నాయో సమాచారం లేని జీవితం మేకర్ జీవితమేనా? దీనికి బదులు ఓటీటీలో ఆ మలయాళం వచ్చింది, ఈ తమిళం వచ్చిందీ అని ఆర్టీఐ కార్యకర్త ల్లాగా ఇన్ఫర్మేషన్ లాగి అందించడం.

        ఈ వ్యాసం స్టార్ సినిమాల మేకర్ల గురించి కాదు. వాళ్ళకి ఏ వారం ఏ చిన్నా చితకా విడుదలవుతున్నాయో తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం లేదు. స్టార్ సినిమాలు తీసే మేకర్ల సినిమాలు 10 వుంటాయి. మిగతా 90 సినిమాలు మధ్య, చిన్న తరహా సినిమాలు తీసే  మేకర్లవే. వీళ్ళల్లో 90 శాతం మళ్ళీ కొత్త వాళ్ళే. నిన్న ఆదివారం పండక్కి ఏకబిగిన 20 మధ్య, చిన్న తరహా సినిమాల ప్రారంభోత్సవాలు జరిగినట్టు సమాచారం. ఈ నిర్మాతలూ మేకర్లూ కొత్త వాళ్ళే. ఈ వర్గం గురించే ఈ వ్యాసం.

        విరివిగా 90 శాతం మధ్య, చిన్న తరహా సినిమాలు  తీయడానికి వచ్చే మధ్య, చిన్న తరహా మేకర్లు తాము తీయబోయే సినిమా గురించే తప్ప మార్కెట్ గురించి ఆసక్తి లేకపోతే ఆ 90 శాతాన్నీ ఫ్లాపుల లిస్టులో నమోదు చేసి వెళ్ళిపోవడమే జరుగుతుంది. గత 20 ఏళ్ళుగా జరుగుతోందిదే.  

        స్క్రిప్టు రాసుకోవడమంటే స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్ గ్రిక్చర్ మాత్రమే కాదు, ఇకో సిస్టమ్ కూడా. ఇక్కడ ఇకో సిస్టమ్ అంటే మార్కెట్లో విడుదలవుతున్న కొత్త సినిమాలు, వాటి కథాంశాలు, ప్రేక్షకుల రెస్పాన్స్, రివ్యూలు, వసూళ్ళూ - మొదలైన వాటితో కూడిన భౌతిక భౌగోళిక వాతావరణ స్థితి. సినిమా పర్యావరణ వ్యవస్థ.

        ఈ వ్యవస్థ గురించి ఆలోచనలేకుండా, ఎమోషన్, పాషన్, బర్నింగ్ యాంబిషన్ లతో  మాత్రమే స్క్రిప్టు రాసేసి, సినిమా తీసేసి, మార్కెట్లో పెడితే అది పర్యావరణ కాలుష్యానికి దారి తీసి, శిక్షార్హ నేరమవుతుందే తప్ప మరోటి కాదు, అందమైన అట్టర్ ఫ్లాప్ తో.  

        అంటే విడుదలయ్యే అన్ని సినిమాలూ చూడాలని కాదు. వీలున్నన్ని చూడొచ్చు జేబు సహకరిస్తే. ముఖ్యంగా వాటి కథాంశాలు, అవెలా తెరకెక్కాయీ  తెలిపే రివ్యూల మీద దృష్టి పెట్టాలి. వీటిలో చాలా వాటికి రివ్యూలు కూడా రాక పోవచ్చు. కానీ వాటి కథలేమిటో ఎక్కడో సమాచారం లభించక పోదు. దీంతో ఆ వారం ఏఏ జానర్ల సినిమాలు వచ్చాయి, అవెందుకు ఆడుతున్నాయి, లేదా ఆడడం లేదు, మనం తీస్తున్న జానరేంటి, వాటికన్నా మనమెలా బెటర్ గా తీయగలం- ఈ మూల్యాంకన చేసుకున్నప్పుడే రేపు సినిమాతో మార్కెట్లో ఎక్కడుంటామన్నది తెలుస్తుంది.

        ఇకో సిస్టంని కలుపుకుని సినిమా కథని ఆలోచించకపోతే ఆ సినిమా ఇకో సిస్టం నుంచి దూరమైపోతుంది. స్క్రిప్టు రైటింగ్ త్రికోణీయ కలాపమని అంటారు. అంటే మేకర్ కథ గురించే ఆలోచించి కథ రాయకూడదు. ప్రేక్షకుల గురించి కూడా ఆలోచించి రాయాలి. ఇలా మేకర్-కథ-ప్రేక్షకులనే బంధం రచనకి ముఖ్యమవుతుంది. ఇక్కడ ప్రేక్షకులనే మాటని విస్తరించి ఇకో సిస్టంగా చూడాల్సి వుంటుంది. వారం వారం ఇకో సిస్టం మీద నిఘా, నాలెడ్జీ రచనలో పొరపాట్ల నుంచి కాపాడతాయి.

ప్లే స్కూల్ స్క్రీన్ ప్లేలు

        ఇక సినిమా డిజిటలీ కరణ చెంది మేకింగ్ ఎవరైనా చేసుకోవచ్చనే స్వేచ్ఛా ద్వారాలు తెర్చుకున్నాక, ఈ స్వేచ్ఛతో  - మా యిష్టం ఎలాగైనా తీసుకుంటామెనే ధోరణొకటి పెరిగింది. అంటే ఇండిపెండెంట్ సినిమాలన్న మాట. వీటికి పరిమిత ప్రేక్షకులే తప్ప, ఫేస్ బుక్ మిత్ర బృందం మునగ చెట్టు నెక్కించడం తప్ప మరేమీ వుండదు. వీటికి ఇకో సిస్టంతో పనుండదు. వీటికి మార్కెట్లోకి వచ్చి కలెక్షన్లు పొందే వీలుండదు. ఇకో సిస్టం అంటేనే, మార్కెట్ అంటేనే కమర్షియల్ సూత్రాలూ స్క్రీన్ ప్లే సూత్రాలూ మొదలైనవి. ఈ ఇండిపెండెంట్ సినిమాలకి స్క్రీన్ ప్లే సూత్రాలంటేనే గిట్టదు. స్క్రీన్ ప్లే సూత్రాలు కమర్షియల్ మార్కెట్ గురించే ఏర్పడ్డాయి. ఇవి పట్టని ఇండిపెండెంట్ మేకర్లు ఫిలిమ్ ఫెస్టివల్స్ కెళ్ళొచ్చు, డైరెక్ట్ ఓటీటీ కెళ్ళొచ్చు, ఈ స్క్రీన్ ప్లేలు ప్లే స్కూల్లో పిల్లలు ఆడుకోవడానికి కూడా పనికి రావు.

        రెండేళ్ళు హార్డ్ వర్క్ చేసి సినిమా తీశామంటారు. దేని ఆధారంగా? ఇకో సిస్టం ఆధారంగానా? అసలు వర్క్ ని హార్డ్ వర్క్ అనడమేమిటి? పనిని అంత కష్ట పెట్టుకుని ఎందుకు చేయాలి? వర్కుని హార్డ్ వర్క్ అని శాపం ఎందుకు పెట్టాలి. ఈజీ వర్క్, ఈజీగా చేసుకుపోవాలని ఎందుకు వర్క్ కి ఆశీస్సులందించ కూడదు. నేను బిజీ బిజీ అని మాటలెందుకు కాలానికి శాపం పెడుతున్నట్టు. నేను ఈజీ ఈజీ, నా దగ్గర చాలా టైముందని ఎందుకు కాలాన్ని ఆశీర్వదించ కూడదు. మైండ్ కి ఏ మాట అందిస్తే ఆ పరిస్థితినే అందిస్తుంది మైండ్. ఢిల్లీ వెళ్ళిన మంత్రి బిజీబిజీ అని టెంప్లెట్ లో పెట్టి వార్తలు రాసేస్తూంటారు. అందుకే మంత్రుల పని తీరులు అలా అఘోరిస్తూంటాయి. ఈజీ ఈజీ అనుకుంటే మంత్రి గార్ల పనితీరులు జనరంజకంగా వుంటాయి. ఈ బిజీ బిజీ, హార్డ్ వర్క్ అన్న పదాలు ఆత్మ శక్తిని తగ్గించే, అసహ్యమేసే సోమరి పదాలు. ముఖ్యంగా క్రియేటివ్ ఫీల్డులో వుంటున్న వాళ్ళకి.

        ఆఖరిగా - స్టీవెన్ స్పీల్ బెర్గ్ మాట -  “I love to go to a regular movie theater, especially when the movie is a big crowd-pleaser. It's much better watching a movie with 500 people making noise than with just a dozen.”

—సికిందర్ 

 

 

1154 : రివ్యూ!

రచన - దర్శకత్వం : కిరణ్ కొర్రపాటి

తారాగణం : వరుణ్ తేజ్, సయీ మంజ్రేకర్, నదియా, తమన్నా, జగపతి బాబు, ఉపేంద్ర సునీల్ శెట్టి, నరేష్, తనికెళ్ళ, సత్యా తదితరులు  

సంగీతం : తమన్,  ఛాయాగ్రహణం : జార్జ్ విలియమ్స్, యాక్షన్ :  మాస్ట‌ర్స్ లార్నెల్ స్టోవ‌ల్‌, వ్లాడ్ రింబ‌ర్గ్ 

బ్యానర్స్ : రెనసాన్స్ ఫిలిమ్స్, అల్లు బాబీ కంపెనీ

నిర్మాతలు : అల్లు బాబీ, సిద్ధు ముద్దా

విడుదల :  ఏప్రెల్ 8, 2022

***

        మెగా ప్రిన్స్ వరుణ్ తేజ్ దాదాపు మూడేళ్ళ తర్వాత ప్రేక్షకుల ముందు కొచ్చాడు. బాక్సింగ్ పాత్ర కోసం బాడీ బిల్డింగ్, ట్రైనింగ్ వగైరాలకి బుక్కయిపోయి- మధ్య మధ్యలో కోవిడ్ అవాంతరాలతో మేకింగ్ ఆలస్యమై, మళ్ళీ విడుదలకి భారీ సినిమాలతో పోటీ వాతావరణమేర్పడి - మొత్తానికి ఈ వారం 'గని' కి మోక్షం ప్రసాదించాడు. సీనియర్ కోడైరెక్టర్ కిరణ్ కొర్రపాటి దర్శకుడుగా పరిచయమయ్యాడు. బాక్సింగ్ నేపథ్యంలో స్పోర్ట్స్ డ్రామాని తెరకెక్కించాడు. స్పోర్ట్స్ డ్రామాని కొత్తగా తెరకెక్కించడాని కేముంటుంది. ఏమీ వుండదా? ఎందుకుండదు? వుంటే ఎలావుంటుంది? ఈ విషయం చూద్దాం...

కథ

2004 లో విక్రమాదిత్య (ఉపేంద్ర) బాక్సింగ్ ఛాంపియన్‌షిప్‌ ఓడిపోతాడు. స్టెరాయిడ్స్ అధిక మోతాదులో తీసుకోవడంతో చనిపోతాడు. దీంతో అతడి కొడుకు గని (వరుణ్ తేజ్) ని తోటి పిల్లలు చీటర్ కొడుకువని వేధిస్తారు. తల్లి మాధురి (నదియా) అతణ్ణి తీసుకుని వైజాగ్ వచ్చేస్తుంది. మొక్కల పెంపకం కార్యక్రమం నడుపుతూ గనిని చదివిస్తుంది. గని బాక్సింగ్ వైపు వెళ్ళకూడదని మాట తీసుకుంటుంది. కానీ ఇంజనీరింగ్ చదువుతున్న గని తల్లికి తెలియకుండా కోచ్ (నరేష్) సాయంతో బాక్సింగ్ నేర్చుకుని, పోటీల్లో పాల్గొంటూ వుంటాడు. ఈ క్రమంలో కాలేజీ మేట్ మాయా (సయీ మంజ్రేకర్) అతణ్ణి ప్రేమిస్తుంది. ఇక గని జిల్లా స్థాయి పోటీల్లో పాల్గొంటూ విజేంద్ర సిన్హా (సునీల్ శెట్టి) దృష్టిలో పడతాడు. వెంటనే గనిని కలుసుకుని, ఆనాడు ఛాంపియన్ షిప్ లో గని తండ్రికి తానే బాక్సింగ్ ప్రత్యర్ధి నని చెప్పి, గని తండ్రి ఓడిపోవడానికీ, స్టెరాయిడ్స్ వాడి చనిపోవడానికీ అతడి మిత్రుడు ఈశ్వర్ నాథ్ (జగపతి బాబు) కారణమని వెల్లడిస్తాడు సిన్హా.

        ఎవరీ ఈశ్వర్ నాథ్? గని తండ్రి విక్రమాదిత్య మీద ఎందుకు కుట్ర చేసి చంపాడు? ఇప్పుడతను ఇండియన్ బాక్సింగ్ లీగ్ స్థాపించి, అదే సమయంలో బెట్టింగ్ సిండికేట్ నడుపుతున్నాడు. బెట్టింగ్ కీ, గని తండ్రిని చంపడానికీ సంబంధముందా? ఇతడి కుట్ర తెలుసుకున్న గని బాక్సింగ్ తోనే ఇతడికెలా బుద్ధి చెప్పాడు? చీటర్ గా తండ్రి మీద పడ్డ మచ్చని ఎలా రూపుమాపి, తల్లి వేదననని తీర్చాడు? ఈ ప్రశ్నలకి సమాధానమే మిగతా కథ.

ఎలావుంది కథ

రెగ్యులర్ స్పోర్ట్స్ జానర్ టెంప్లెట్ కథకి కుటుంబ కథ మేళవించి మూస ఫార్ములా డ్రామా చేశారు. సీనియర్ కో డైరెక్టర్ కిరణ్ కొర్రపాటి 15,20 ఏళ్ళ క్రిందటి తను పనిచేసిన సినిమాల ప్రభావంతో ఈ ఔట్ డేటెడ్ మూవీ తీసినట్టు అర్ధమవుతోంది. తన తప్పేం లేదు. ఈ కథ హీరోకీ నిర్మాతలకీ నచ్చాక, తనని తప్పుబట్టడానికి వీల్లేదు. అయితే కొత్త దర్శకుడుగా దర్శకత్వం మీద ఇంత పట్టు నిరూపించుకున్న తను, బాక్సింగ్ తో కొత్త కథ తీసుకుని వచ్చి వుంటే బావుండేది.

        ఒక వైపు బాక్సింగ్ కి ఆదరణ లేదనీ, ఒలింపిక్స్ లో ఒక్క పతకం కూడా సాధించేలేదనీ పాత్ర ద్వారా చెప్పించినప్పుడు, ఈ మాటల్లోనే కొత్త సినిమా కథ వుంది. బాక్సింగ్ అకాడెమీ ప్రారంభించి యువతని బాక్సర్లుగా తయారు చేయాలన్న హీరో తండ్రి ఆశయం గురించి చెప్పడంలోనే, కొత్త స్పోర్ట్స్ కథ వుంది.

        హీరో తండ్రి ఆశయం కోసం పనిచేస్తూ బాక్సింగ్ వైపు యూత్ ని మళ్ళించే, ఒలింపిక్స్ కి వూరించే, యూత్ అప్పీల్ వున్న కథగా వుంటే- మరో ‘చక్ ఇండియా’ గా సంచలన ప్రయోజనాత్మక పురస్కార గ్రహీత సినిమా అయ్యేది. హీరో, నిర్మాతలు మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ లేని పాత మూస ఫార్ములా డ్రామాలకి పడిపోయి - యూత్ అప్పీలున్న హీరోతో యూత్ కి ఒలింపిక్స్ అంత దూరాన వుండిపోయే ఫార్ములా స్పోర్ట్స్ సినిమా తీసి ఔరా అన్పించారు.

        యూత్ కి క్రీడల పట్ల అనురక్తి కల్గించని, ప్రోత్సాహమివ్వని  స్పోర్ట్స్ సినిమాలు తీసి దండగ! ప్రభుత్వాలు స్పోర్ట్స్ ని ప్రోత్సహించడంలేదని చెబుతూనే స్పోర్ట్స్ సినిమాలు మాత్రం చేస్తున్న పనేంటి. స్పోర్ట్స్ సినిమా చూస్తున్నప్పుడు దీంతో మనమేం చేయగలమన్న యాక్షన్ ఓరియెంటెడ్ కళ్ళతో యూత్ చూసే అవకాశముంది. యూత్ కి ఏం చూపించినా - ఇందులో నాకేంటి? - అన్న దృష్టితో చూస్తారు. కలియుగం యాక్షన్లో వున్నప్పుడు పాసివ్ డ్రామాలతో పని జరగదు. యాక్షన్- యాక్షన్- యూత్ కి ఏం టాస్క్ ఇస్తున్నాం, ఇదే స్కోరు చేస్తుంది స్పోర్ట్స్ కథకి. మిగతాదంతా సోదియే.

నటనలు- సాంకేతికాలు

వరుణ్ తేజ్ టాలెంటెడ్ నటుడని ‘కంచె’ తోనే నిరూపణ అయింది. ‘గని’ లో ఇది ప్రూవ్ చేసుకున్నాడు. బాక్సర్ పాత్ర కోసం బాడీ బిల్డింగ్ చేసి బాక్సింగ్ దృశ్యాలు రక్తి కట్టించాడు. ఒక్క క్లయిమాక్స్ లో ప్రత్యర్ధిని ఓడించే బాక్సింగ్ అనుకున్నంత పీక్ కి వెళ్ళకుండానే డ్రాప్ అయి ముగిసిపోవడం తప్ప. వాడు తనని ఆ యెత్తున పంచులిచ్చి రక్తం కళ్ళ జూసినప్పుడు, తను వాడి ఒళ్ళంతా  రక్తం చేసి ప్రేక్షకుల కచ్చి తీర్చకూడదా? కొట్టు ఇంకా కొట్టు అని ప్రేక్షకులు అరవలేదంటే  ఏం కొట్టుడది? ఫారిన్ యాక్షన్ డైరెక్టర్లకి తెలుగు కొట్టుడు గురించి తెలీనట్టుంది.

        వరుణ్ తేజ్ బాక్సర్ పాత్ర నటించడంలో మునిగిపోయి, ఆ పాత్ర కివ్వాల్సిన ఇమేజి బిల్డప్ మర్చిపోయినట్టుంది. ‘ఎటాక్’ లో సూపర్ సోల్జర్ గా జాన్ అబ్రహాం పాత్ర నటిస్తూ, కనీసం విలన్ కి కూడా తను సూపర్ సోల్జర్ అని తెలీని పాత్ర చిత్రణ చేసినట్టు. వరుణ్ తేజ్ ఆఖరికి బాక్సర్ గా ఢిల్లీ ఈవెంట్ కెళ్ళినప్పుడైనా, జాతీయస్థాయిలో బాక్సర్ గా కవరేజీ లేకపోతే ఎలా? బరిలో అతడి స్టేటస్ ఎలా ఎస్టాబ్లిష్ అవుతుంది?

        ఇక వరుణ్ తేజ్ మదర్ నుంచి దాస్తూ బాక్సింగ్ లో ఎదిగే క్రమంలో, మదర్ తో సెంటిమెంటల్ డ్రామా విషయంలో దర్శకుడు, మాటల రచయిత అబ్బూరి రవి ఉత్తీర్ణులయ్యారు. అలాగే విలన్ జగపతి బాబుతో వరుణ్ తేజ్ రివెంజీ తీర్చుకునే క్రమం కూడా కూల్ గా, మెచ్యూర్డ్ గా నటించాడు. వరుణ్ తేజ్ లో సహజ నటుడున్నాడు. నటించాల్సింది ఇలాటి సినిమాలు కాదు. ఫ్యామిలీస్ కోసమని కూడా ఈ స్పోర్ట్స్ వయోలెంట్ యాక్షన్లో ఫ్యామిలీ డ్రామా క్రియేట్ చేశారు గానీ- అసలు యూత్ కోసమే యూత్ ఓరియెంటెడ్ గా స్పోర్ట్స్ మూవీ తీస్తే,  తమ యూత్ నెలా పెంచుకోవాలో చూడ్డానికి ఫ్యామిలీస్ వస్తారు. ఇది యూత్ ఓరియెంటెడ్ ప్రపంచం ఐనందువల్ల.   

        పోతే వరుణ్ కి సయీ మంజ్రేకర్ తో జూనియర్ కాలేజీ అప్పట్నుంచీ ఆ లవ్ ఎందుకో అర్ధంగాదు. దర్శకుడు, అబ్బూరి రవి ఎంత హాస్యాస్పదం చేయాలో అంతా చేశారు. సయీ మంజ్రేకర్ ఫస్టాఫ్ లో రోమియో కి తగ్గ జూలియెట్ గా కన్పించింది కాస్తా, మళ్ళీ సెకండాఫ్ ముగుస్తున్నప్పుడు క్లయిమాక్స్ లోనే కన్పించేది వరుణ్ బాక్సింగ్ ని టీవీలో ఎంజాయ్ చేస్తూ. తను అంత జూలియెట్ అయినప్పుడు వరుణ్ తో ఢిల్లీ ఈవెంట్ కి ఎందుకు వెళ్ళలేదో అర్ధంగాదు.

        టాలెంటెడ్ నదియా కూడా ఫుల్ లెన్త్ కీలక పాత్ర బాగా నటించింది మదర్ గా. సెకండాఫ్ లో ఒక ఉద్విగ్న సన్నివేశంలో తానూ- సునీల్ శెట్టీ పరస్పరం చేతులు జోడించి నమస్కారం పెట్టుకోవడం కదిలించే దృశ్యం. మూవీ మొత్తానికి ఇదే హైలైట్.

        వరుణ్ తండ్రిగా కన్నడ  ఉపేంద్ర సెకండాఫ్ 20 నిమిషాలు ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో వస్తాడు. యూత్ ని బాక్సర్స్ గా తీర్చి దిద్దాలన్న ఆశయముండే సాత్విక పాత్ర. నీటుగా నటించాడు. అలాగే బాలీవుడ్ సీనియర్ నటుడు సునీల్ శెట్టి ఉపేంద్ర ప్రత్యర్ధి పాత్రలో, తర్వాత పశ్చాత్తాపంతో వరుణ్ మిత్రుడుగా మారే పాత్రలో హూందాగా నటించాడు. జగపతి బాబు ఉపేంద్ర మిత్రుడుగా వుంటూ, మిత్ర ద్రోహిగా మారే మెయిన్ విలన్ పాత్ర డీసెంట్ గా పోషించాడు. వరుణ్ ప్రత్యర్ధి నవీన్ చంద్ర కూడా మిత్రుడుగా మారిపోతాడు. శత్రువులు మిత్రులుగా, మిత్రులు శత్రువులుగా మారిపోయే పాత్రలే రిపీటెడ్ గా ఈ మూడూ. పోతే బాక్సింగ్ కోచ్ కి నరేష్ సరిపోలేదు. సత్యా ఒక సీన్లో కామెడీ చేసి, మిగిలిన సీన్లలో ఫ్రేముల్ని ఫిలప్ చేస్తూ నిలబడతాడు. తనికెళ్ళ హీరోయిన్ తండ్రి.

        ఇక క్లయిమాక్స్  ఈవెంట్ లో సడెన్ గా తమన్నా వచ్చి పాట పాడుతుంది. తమన్ సంగీతం టైటిల్స్ దగ్గర్నుంచే ఒకే లెవెల్లో చాలా లౌడ్ గా వుంది. టైటిల్స్ తో ఫీల్ తో ప్రారంభమై, ఆ ఫీల్ ని కొనసాగిస్తూ, క్రమంగా వేగం పెంచుకుంటూ పోతే అదో సౌండ్ డిజైన్ గా వుండేది. ఛాయాగ్రహణం డిమ్ లైటింగ్ వాడారు, రిచ్ గా వుండేలా చూశారు. ప్రొడక్షన్ విలువల కోసం భారీగానే ఖర్చు పెట్టారు. ఫారిన్ యాక్షన్ డైరెక్టర్ లు బాక్సింగ్ కోసం మరీ అంతగా కృషి ఏమీ చేయలేదు. వాళ్ళ ముద్రేమీ కన్పించలేదు.

చివరికేమిటి

తండ్రి మరణానికి ప్రతీకారం తీర్చుకునే ఫ్యామిలీ డ్రామా ఫార్ములాకి స్పోర్ట్స్ జానర్ కథ అనుకున్న ఫలితాన్ని సాధించలేదు. ఫస్టాఫ్ పూర్తిగా లవ్ ట్రాక్ తో డొల్లగా వుంది. ఈ లవ్ కూడా కథకి ఉపయోగపడలేదు. ఫస్టాఫ్ హీరో ఫ్యామిలీ, లవ్ సీన్లతో గంటా 15 నిమిషాలూ విషయం లేదు. అక్కడక్కడ హీరో లోకల్ ఈవెంట్స్ లో పాల్గొనే దృశ్యాలు. ఇంటర్వెల్లో సునీల్ శెట్టి వచ్చి హీరో తండ్రి గురించి చెప్పినప్పుడు అది సెకండాఫ్ ప్రారంభంలో ఫ్లాష్ బ్యాక్ కి దారి తీస్తుంది. ఫస్టాఫ్ కథ లేకపోవడంతో స్క్రీన్ ప్లేకి స్ట్రక్చర్ లేదు.

        ఏమాట కామాటే చెప్పుకుంటే, ఈ మధ్య చాలా వరసగా వస్తున్న సినిమాలు సెకండాఫ్ కథలేక, వున్నా చేసుకోలేక ఫ్లాపవుతున్నాయి. ‘గని’ దీనికి రివర్స్ లో ఫస్టాఫ్ లో కథ లేకపోయినా సెకండాఫ్ లో కథ వుంది! ఆ సెకండాఫ్ చెప్పాలనుకున్న రివెంజీ కథని నీటుగా చెప్పారు. అయితే ఎంత నీటుగా చెప్పినా ఈ ప్రతీకార- కుటుంబ బాధల కథ పాత కథే. నటీ నటులందరి చేత మంచి నటనని రాబట్టుకున్నాడు దర్శకుడు కూడా.  అయితే మాత్రం ఈ పాత ఫ్యాషన్ కథ మాత్రం స్పోర్ట్స్ మూవీకి అతకలేదు. దర్శకుడు ఈ పాత లోంచి బయటి కొచ్చి  యూత్ కథల్ని యూత్ దృక్కోణంలో సినిమాలు తీస్తే తప్ప మనుగడ కష్టం. వేరే రెగ్యులర్ మసాలా మాస్ యాక్షన్లు ఎలాగైనా నిరభ్యంతరంగా తీసుకోవచ్చు.

—సికిందర్