రివ్యూలు, సాంకేతికాలు, స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు...

టికెట్లు దొరకడం యోగం, సినిమాలు చూడడం భోగం, రివ్యూలు రాయడం రోగం!

16, సెప్టెంబర్ 2017, శనివారం

516 : రివ్యూ!

రచన -  ర్శత్వం: హేష్ సూరనేని
తారాగణం : నారా రోహిత్, మితా ప్రమోద్, నాగశౌర్య, నందిత, నికెళ్ల ణి, అజయ్, ప్రభాస్ శ్రీను దితరులు
సంగీతం: ఇళరాజా, విశాల్ చంద్రశేఖర్, ఛాయాగ్రహణం : రేష్ కె రాణా
బ్యానర్ : ఆరోహి సినిమా
నిర్మాతలు: సౌందర్య ర్రా, ప్రశాంతి, బీరమ్ సుధాకర్ రెడ్డి, కృష్ణ విజయ్
విడుద : సెప్టెంబర్ 15, 2017
***
      ఇం
కో కొత్త దర్శకుడు బాక్సాఫీసు మీద బాంబులేసి చేతులు దులుపుకున్నాడు. గాయాలన్నీ నారా రోహిత్ కయ్యాయి. కొత్త దర్శకులతో ఇంకెన్ని సినిమాలు త్యాగాలు చేయాలో రోహిత్. ఇతర హీరోలకి మూస సినిమాలతో సమస్య అయితే తనకి డిఫరెంట్ సినిమాలతో సమస్య. తోటి హీరోతో మల్టీ స్టారర్ గా చేసినా తీరని సమస్య. ‘కథలో రాజకుమారి’ తో ద్రవ్యోల్బణంలా పెరిగిపోయిన సమస్య. సెన్సెక్స్ సూచీలా పెరగని సమస్య! 

          కొత్తదర్శకుడు మహేష్ సూరపనేని తనకి ఏది వుందో గుర్తించి దాన్ని చేస్తే ఇలాటి సమస్యలు రావు. టేకింగ్ టాలెంట్ ని తనకి వుంచుకుని, రైటింగ్  పవర్ ని అవుట్ సోర్సింగ్ చేస్తే పరిస్థితి బాగుపడొచ్చు. తన కథల్లో రాజకుమారిలు పారిపోకుండా వుండాలంటే పూలరధమెక్కించాలి, పాడె సిద్ధం చేస్తే కాదు. దాని వెంట ప్రేక్షకులు కూడా రారు. అవతలి భాషల్లో ప్రేమకథలు కొత్తబాట పడుతున్నాయి.  ఇలా పురాతనంగా తీసి విజయాల్ని ఆశించలేరు.

కథ 
     అర్జున్ (నారా రోహిత్) ఒక ప్రఖ్యాత సినిమా విలన్. యాభై  సినిమాలు నటించి, ఐదు ఫిలిం ఫేర్ అవార్డులు కూడా అందుకున్న టూ ఇన్ వన్ దుష్టుడు. సినిమాల్లో ఎంత క్రూరంగా నటిస్తాడో, జీవితంలో అంతకంటే రాక్షసంగా వుంటాడు. షూటింగుల్లో దర్శకులని ముప్పు తిప్పలు పెడతాడు. తోటి నటుల్ని తీసిపారేస్తాడు. స్ట్రగుల్ చేస్తున్న నటుడు (నాగాశౌర్య) తో సరిగ్గా నటించక ఇబ్బందులు  పెడతాడు. తోటి వాళ్ళని హింసిస్తాడు. అతణ్ణి మార్చాలని ప్రయత్నిస్తూ ఇద్దరు అసిస్టెంట్లు (అజయ్, ప్రభాస్ శ్రీను) వుంటారు. విచ్చలవిడిగా జీవిస్తూంటాడు. అతడి పద్దతి చూసి గర్ల్ ఫ్రెండ్  (నందిత)  బ్రేకప్ చెప్తే భరించలేక తాగేసి యాక్సిడెంట్ చేస్తాడు. డ్రైవర్  సూర్య) కాలు పోగొట్టుకుంటాడు. దీంతో అర్జున్ పొగరంతా దిగిపోయి మంచి వాడుగా మారిపోతాడు. మంచివాడుగా మారిపోవడంతో విలన్ గా  నటించలేక పోతాడు. కెరీర్ ప్రమాదంలో పడుతుంది. కొందరి సలహాలు అడుగుతాడు. అప్పుడింకో  విలన్ సలహా ఇస్తాడు – నీ జీవితంలో నీకున్న శత్రువెవరో గుర్తించు, వాళ్ళ లైవ్ లో కి వెళ్లి వాళ్ళ సుఖ సంతోషాల్ని దూరం చెయ్ – అని.

          అలా చేసే ప్రయత్నంలో తనలో మళ్ళీ విలన్  నిద్రలేస్తాడనుకుని అలాటి శత్రువెవరా అని ఆలోచిస్తాడు అర్జున్. చిన్నప్పుడు తనతో కలిసి చదువుకున్న సీత (నమితా ప్రమోద్) జ్ఞాపకం వస్తుంది. చిన్నపుడు ఆమె తనకి చందమామ కథలో రాజకుమారిలా వుండేది. కానీ  ఆమె  చేసిన ఒక పనికి తన జీవితమే దెబ్బతింది. స్కూలూ వూరూ వదిలేసి వెళ్ళిపోవాల్సి  వచ్చింది. కాబట్టి ఆమె మీద ఇప్పుడు పగ సాధించాలని నిర్ణయించుకుంటాడు.

ఎలావుంది కథ 
      ఇదొక రోమాంటిక్ డ్రామా జానర్ కి  చెందిన ప్రేమకథ. మానసిక అసంతృప్తుల్ని తీర్చే  సైకో థెరఫీ సబ్జెక్టు గా మారాల్సిన కథ.  కథకుడుకి తన చేతిలో వున్న దాని విలువ తెలీక, ఇలా సగటు మూస రెగ్యులర్ ఫార్ములా ప్రేమ డ్రామాగా, ఏ ప్రయోజనమూ లేని  ఏడ్పుల కథగా వృధా అయింది. ప్రతీ వారం విడుదలయి వెళ్ళిపోయే  చిన్నాచితకా రోమాంటిక్ కామెడీలనే  రోమాంటిక్  డ్రామాల్లో ఇదొకటి. మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ అనే ప్రాథమిక అర్హతని  కూడా పట్టించుకోని జ్ఞానశూన్యమైన కథ. ఇక క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ గురించి చెప్పనక్కర్లేదు. ఈ రెండూ లేకపోయాక ఇదొక సినిమాయే కాకుండా పోయింది. 

ఎవరెలా చేశారు 
      ముందుగా - కనీసం చాలామంది హీరోల్లాగా మూస ఫార్ములా పాత్రల మీద మక్కువ పెంచుకుని పీడించకుండా, సినిమాకొక  వైవిద్యభరిత పాత్రల్ని నటించే నారా రోహిత్ ని అభినందించుకోవడం మన బాధ్యత.  కొత్త దర్శకులని ప్రోత్సహిస్తున్నందుకూ, చాలా వరకూ తనే నిర్మాతగా రిస్కు చేస్తున్నందుకూ కూడా హేట్సాఫ్ చెప్పాల్సిందే. అయితే తను చూస్తున్న కెలీడియో స్కోప్ లో  వైవిధ్యాన్నీ, కొత్తదనాన్నీ తనతోబాటు చూసి అందుకోలేక
పోతున్నారు సదరు మూస కళ్ళ దర్శకులు. స్టెతస్కోప్ పట్టుకుని పరీక్షించాల్సిన జ్వరం సినిమాలు తీసి చేతిలో పెడుతున్నారు. కొత్త పాయింట్లని కూడా పెద్ద పెద్ద మూస కళ్ళేసుకుని చూస్తున్నారు రోహిత్ ప్రోత్సహించే కొత్త ప్రయోగాల దర్శకులు కూడా. ఇదీ సమస్య.  ముందు కంటి చికిత్స జరిగితేగానీ విచికిత్స మొదలవదు. కంటి శుక్లాలన్నీ మూస బారిపోయాయి. 

          సినిమా విలన్ మళ్ళీ విలన్ గా మారే పాత్ర. విలన్ పాత్రలో నటన బాగానే వుంది, అయితే దానికి సరైన మూలాలు లేకపోవడం చేత అది బలహీనంగానే కన్పిస్తుంది. బలహీన పాత్రని రోహిత్ ఎంత నటించినా బలంగా మారదు. ఇక ఈ బలహీన దుష్ట పాత్ర మంచి పాత్రగా మారాడానికి దారి తీసిన పరిణామం కూడా తూతూ మంత్రంగానే వుండడంతో, మంచి వాడి పాత్ర మరీ నిరర్ధకమై అందులో రోహిత్ నటన బాగా బోరు కొట్టించే స్థితికి చేరింది (1999 లో అక్షయ్ కుమార్ నటించిన ఫ్లాప్  ‘జాన్వర్’ లో తెగ బోరు కొట్టించే పాత్రలాంటిదే ఈ మంచి పాత్ర). ఈ స్థితి ముగింపులో సైతం  బాగుపడలేదు. కథ ఎప్పుడూ బోరు కొట్టదు, పాత్ర బోరు కొడితేనే కథ బోరు కొడుతుంది. పాత్రని బట్టే కథ. 

          ఇక టైటిల్ రోల్ పోషించే హీరోయిన్ పాత్రలో నమితా ప్రమోద్ ఆకర్షణీయంగా వుంది. ప్లాస్టిక్ ఆకర్షణ కాకుండా. టైటిల్ కి తగ్గట్టే రాజకుమారిలా వుంది. నటన కూడా బాగానే వుంది. ఇలాటి హీరోయిన్లు మళ్ళీ ఇంకో సినిమాలో కన్పించకుండా పోతారు. లోపం వాళ్ళది కాదు, సినిమాకొక కొత్త హీరోయిన్ ని తెచ్చి పడేసి, అవతల పడేసి పోతున్న వాళ్ళది. ఐతే ముందు వొక అందమైన ప్రదేశంలో నర్సరీ నడుపుకుంటూ తన కాళ్ళ మీద నిలబడ్డ ఈ రాజకుమారి పాత్రని ఓడించి,  హీరో పాదాక్రాంత చేయడంతో ఏడ్పుల రాజకుమారి అయిపోయింది. రోమాంటిక్ డ్రామాల్లో హీరోయిన్ల పాత్రలు దద్దమ్మలు అయిపోతున్నాయి. ప్రేమలో  ఇద్దరూ సమానులనే అర్ధంలో పాత్రల్ని తీర్చిదిద్దకుండా రాజకుమారిని భ్రష్టు పట్టించారు. ఓడించడానికి వచ్చిన నెగెటివ్ పాత్ర హీరోయే ఓడిపోవాలి. ఈమెని ఓడించేసి తిరిగి విలన్ లక్షణాలు తెచ్చుకుని, సినిమాల్లో తను తిరిగి పాపులర్ అవుతాడు. ఈమె అన్నీ కోల్పోయి వెతుక్కుంటూ వెళ్లి అవార్డుల  సభలో అతడి ప్రేమ కావాలని ఏడవాలి - ఏమీటీ చిత్రణ?

          రోహిత్ పక్కన అజయ్, ప్రభాస్ శ్రీనులు సాధ్యమైనంత నవ్వించే ప్రయత్నం చేశారు. కానీ ఈ రోజుల్లో హీరో నవ్వించకుండా నేస్తాలతో నవ్వించి అదే కామెడీ అని సరిపెట్టేస్తే ఒప్పు కోవడంలేదు ప్రేక్షకులు. ‘మేడమీద అబ్బాయి’ లో అల్లరి నరేష్ కంటే పక్క పాత్ర హైపర్ ఆది నవ్వించడమే ఎక్కువ. 

          హీరోయిన్ తండ్రి పాత్రలో పరుచూరి వెంకటేశ్వరరావు పాత్ర ఇంటి బాధ్యత హీరోయిన్ మీదే వదిలేసి కూర్చోవడమేమిటో అర్ధంగాదు. నర్సరీ ఇబ్బందుల్లో వున్నా  ప్రేక్షక పాత్ర వహించడమే. హీరోయిన్ చెల్లెలి పాత్ర పనివాడితో లేచిపోయే పాత్ర. కథలో రాజకుమారి చుట్టూ ఇలాటి చవకబారు పాత్రలు. కనీసం తమ రాజకుమారిని  గౌరవించుకోని ఇంటి పాత్రలు. 

          నందిత ఒక సీన్లో నటించి వెళ్ళిపోతుంది- హీరోకి బ్రేకప్ చెప్పే సీను. ఇక స్ట్రగుల్ చేసే నటుడి పాత్రలో నాగశౌర్య కథకి వెలుపల వుండిపోయే పాత్ర. కనీసం రోహిత్ పాత్ర మళ్ళీ విలన్ గా మారడానికి వెళ్ళిపోయిన గ్యాప్ లో చకచకా ఎదిగి టాప్ లో వుండాల్సింది పోయి, ఇంకా  అలాగే ఊడిగం చేస్తూ వుండిపోయే ఉల్ఫా పాత్ర. 

          ఈ సినిమాకి అతి పెద్ద ఎసెట్స్ ఇళయరాజా సంగీతం,
రేష్  రాణా ఛాయాగ్రహణం అనాలి. ఈ రెండిటి గురించి ఎంత చెప్పుకున్నా తక్కువే. కానీ ఏం లాభం,  కొత్త దర్శకుడు తన కథతో, దర్శకత్వంతో సెల్ఫ్ గోల్ చేసుకుంటే?  నిత్యం అప్ డేట్ అయ్యే అద్భుతమైన టెక్నీషియన్స్ వున్నారు. అప్ డేట్ కాని దర్శకుల వల్ల వాళ్ళ నైపుణ్యం బూడిదలో పోసిన పన్నీరవుతోంది. 

చివరికేమిటి 
       ఎలా చూసినా గజిబిజిగానే తోచే ప్రేమ డ్రామా. ఎక్కడైనా చిన్న స్పార్క్ పట్టుకుని ఫర్వాలేదులే అనుకోవడానికి వీల్లేని చిత్రణలు. హీరో సినిమా విలన్. జీవితంలో కూడా అందరికీ విలన్. ఇలాటి వాడు తాగి కారు నడిపి సొంత డ్రైవర్ కాలు పోగొట్టాడు. దాంతో  కళ్ళు తెర్చి జీవితంలో విలనీ మానేశాడు. దీని ప్రభావం సినిమాల్లో విలనీ మీద పడింది. నటన కష్టమైపోయింది. సలహా తీసుకున్నాడు-  ‘నీ జీవితంలో నీకున్న శత్రువెవరో గుర్తించు, వాళ్ళ లైఫ్ లో కెళ్లి వాళ్ళ సుఖ సంతోషాల్ని దూరం చెయ్ - ’ అని ఒక విలన్ చెప్పిన మాట పట్టుకుని చిన్నప్పుడు తనని నష్టపర్చిన హీరోయిన్ సంగతి తేల్చాలనుకున్నాడు.

          ఇది కథకి మొదటి మలుపు. మొదటి మలుపు (ప్లాట్ పాయింట్ వన్) లో ఏర్పాటు చేసే సమస్య  సహేతుకంగా, బలంగా  లేకపోతే ఇక్కడ్నించీ ఆ కథా నడకా, ముగింపూ ఏవీ సహేతుకంగా, బలంగా  వుండవు. మొదటి మలుపే  కథకి డీఎన్ఏ. కథ బాగోగులన్నీ దీంట్లోనే వుంటాయి.

           ఎవరైనా విలన్ గా నటించాలంటే నిజజీవితంలో విలన్ గా మారాలా? విలన్స్ గా నటించేవాళ్ళు ఇలాగే చేసి విలన్స్ అయ్యారా?  మొదట్లో  సినిమాల్లో విలన్ గా, జీవితంలో కూడా విలన్ గానూ  వున్న హీరో జీవితంలో ఓడిపోయినట్టే. ఒక యాక్సిడెంట్ తో బుద్ధితెచ్చుకుని జీవితంలో మారాడు.  కానీ సినిమాల్లో విలన్ గా ఎలా విఫలమయ్యాడు? ఒకళ్ళని పీడిస్తే తప్ప విలన్ గా నటించలేని వాడు నటుడా? 

          అప్పుడు సలహా ఇచ్చిన ఇంకో విలన్, మళ్ళీ  హీరోని అదే మనో వైకల్యానికి తోసెయ్యడ మేమిటి? ఇంకెవర్నో పీడిస్తే విలన్ గా రాణిస్తావనడమేమిటి? ఈ మాట – వీడు తనకి అడ్డుండ కూడదని అన్నాడా? వీణ్ణి మనిషిగా పతనం చేసే ఉద్దేశంతో అనివుంటే మంచిదే, ఈ రంగంలో ఇది సహజం కూడా. కానీ అంత తెలివిలేదు ఈ విలన్ కి. హీరో మళ్ళీ విలన్ గా మారే  ‘మంచి’ సలహా ఇచ్చాడు. కానీ ఈ మంచి సలహా ఇవ్వడంలో వృత్తికే కళంకం తెచ్చే పోకడలు పోయాడు. శత్రువుని గుర్తించి పీడించమనకుండా - నీ గత జ్ఞాపకాల్లో నిన్ను పీడిస్తున్న సమస్య ఏదో వుండిపోయింది. దాన్ని క్లియర్ చేసుకో. దాని వల్లే జీవితంలో అందర్నీ పీడించావ్. అది చూసుకునే విలన్ గా నటించ గల్గావ్. బూటకపు పునాదుల మీద వున్నావ్. అందుకే పడిపోయావ్. ముందా మానసిక సమస్య తొలగించుకో, అప్పుడు ఒరిజినల్ టాలెంట్ తో నటుడివవుతావ్ – అని చెప్పి వుంటే మంచి సలహా అయ్యేది.

          ఆ విలన్ ఇచ్చిన చెడ్డ సలహా ప్రకారం చూసినా, హీరో తనని చిన్నప్పుడు నష్టపర్చిన హీరో
యిన్ మీదికి వెళ్లడాన్ని ఇలా చూడాలి : ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు ఏదో చేశారని ఇప్పుడు పెద్దయ్యాక తవ్వుకుని ప్రతీకారం తీర్చుకునే మనస్తత్వం చాలా అరుదైన సైకలాజికల్ కేసుగా వుంటుంది. దీన్ని సైకలాజికల్ ట్రేడింగ్  స్టాంప్స్ అన్నారు. ఒక కేసుంది : చిన్నప్పుడు అన్నదమ్ములు బొమ్మ బస్సాట ఆడుకున్నారు. అప్పుడు అన్న బస్సు తమ్ముడి బస్సుకి తగిలి డ్యామేజీ అయింది. దీన్నితమ్ముడు మనసులో వుంచుకున్నాడు.

          అన్న నడివయసు కొచ్చి కుటుంబంతో జీవిస్తున్నాడు. ఉన్నట్టుండి ఇంటిమీద రాళ్ళు పడసాగాయి. కొన్ని రోజులు రాత్రి పూట ఎవరో రాళ్ళు వేసి పారిపోతున్నారు. ఒకరోజు అన్న వాణ్ణి పట్టుకున్నాడు. వాడు 45 ఏళ్ల తన తమ్ముడే. ఎందుకిలా చేస్తున్నావంటే, చిన్నప్పుడు నువ్వు నా బొమ్మ బస్సుని  డ్యామేజీ చేయలేదా, అందుకే ఇప్పడు నిన్ను డ్యామేజీ చేస్తున్నానన్నాడు తమ్ముడు!  ఏమనాలో తోచక, జాలిపడి ఏడ్చి, ఆ తమ్ముడికి మానసిక చికిత్స చేయించాడు అన్న. 

          ఇంతే, ఈ పరిధిలోనే వుంటుంది కథలో హీరో ప్రతీకారం కూడా – సైకలాజికల్ ట్రేడింగ్ స్టాంప్స్. ఇది అరుదైన  మనోవ్యాధి తప్ప ఇంకేం కాదు. ఈ అల్ప విషయాన్ని  కథకి మొదటి మలుపులో సమస్యగా ఏర్పాటు చేసి, భీకరంగా నడపబోతే ఇందుకే విఫలమయ్యింది. చిన్నపుడు రాజకుమారిని టీచర్ దండిస్తే, ఆ టీచర్  మీద టపాకాయలు పేల్చాడు హీరో. హీరోయే పేల్చాడని రాజకుమారి నిజం చెప్పేసింది. దీంతో స్కూలు వదిలేసి, వూరు వదిలేసి హీరో వెళ్ళిపోవాల్సి వచ్చింది. ఈ ఉత్తుత్తి పగ ఇప్పుడు తీర్చుకోవడానికి వెళ్లి నానా కంగాళీ చేశాడు. చివరికి మళ్ళీ అదే  మానసిక సమస్యతో తిరిగి విలనయ్యాడు, అలాటి వాడికి హీరోయిన్ దాసోహ మయ్యింది.

          ‘బ్యాక్ టు ది ఫ్యూచర్’ (1985) కథ  చేసేది సైకో థెరఫీ అని చెప్పాడు స్క్రీన్ ప్లే పండితుడు జేమ్స్ బానెట్. ఇందులో హీరో (బాలనటుడు) తన తల్లిదండ్రులు ఈసురోమని గడపడం దేనికో అర్ధంగాక స్ట్రగుల్ అవుతూంటాడు. ఒక సైంటిస్టు తయారు చేసిన టైం మెషీన్లో సరదాగా ప్రయాణం చేస్తాడు. అది కాలంలో కొన్నేళ్ళు వెనక్కి వెళ్లి ఒక వూళ్ళో ఆగుతుంది. అక్కడ టీనేజి లవర్స్ గా వున్న తన తల్లిదండ్రులు కన్పిస్తారు. వాళ్ళతో చెలిమి చేస్తాడు, దగ్గర్నుంచి గమనిస్తాడు, పరీక్షిస్తాడు, పొరపచ్చాల్ని తొలగిస్తాడు. తిరిగి వర్తమానం కాలంలో ఇంటికి వస్తే, హేపీగా కన్పిస్తారు  తల్లిదండ్రులు!  

          ప్రస్తుత కథలో ఆ విలన్ పైన చెప్పుకున్న విధంగా హీరోకి - ముందు నీ మానసిక అసంతృప్తికి మూలాలు కనుక్కుని తీర్చుకో, బాగుపడతావ్ – అని మంచి సలహా ఇచ్చి  వుంటే, హీరో చిన్నప్పటి హీరోయిన్ చేష్టకి  సైకో థెరఫీ చేసుకునే లక్ష్యంతో వెళ్లి ఆమెతో బాటు, వొళ్ళు కాలిన టీచర్నీ, ఇంకా అప్పటి వాళ్ళందర్నీ కలుసుకుని ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకుంటే సమస్య తీరిపోతుంది. ప్రాయశ్చిత్తం ఎందుకంటే,  హీరోయిన్ తనకు చేసింది పూర్తి న్యాయం. నేరం చేసిన వాడితో ఆమె వుండదు. తను టీచర్ వొళ్ళు కాల్చి పెద్ద నేరం చేశాడు. హీరో తనలోకి తాను ప్రయాణం చేయకుండా, మళ్ళీ అదే బూటకపు పునాదుల మీద ఎదగాలనుకోవడం అజ్ఞానం.


-సికిందర్

                  
         



         



         



15, సెప్టెంబర్ 2017, శుక్రవారం

515 : రివ్యూ!





రచన – దర్శకత్వం: కె.క్రాంతి మాధవ్
తారాగణం : సునీల్, మియాజార్జ్, ప్రకాష్ రాజ్, పోసాని, వెన్నెలకిషోర్,  ఆశీష్ విద్యార్థి, ల్లవేణు దితరులు
సంగీతం: జిబ్రాన్,  ఛాయాగ్రహణం : సర్వేష్ మురారి
నిర్మాత : పరుచూరి కిరీటి
విడుదల : సెప్టెంబర్ 15, 2017
***
          ల్లరి నరేష్, సునీల్ లు కలిసి ఒక మల్టీ స్టారర్ చేస్తే ఇద్దరి సమస్య తీరిపోతుందేమో. కామెడీలో స్పెషలైజ్ చేసే వాళ్ళకే  హీరోలుగా మారినా కామెడీ కరుణించకపోవడం కామెడీయే. సునీల్ కి ఇది ఇంకో భంగబాటు. ఈసారి మరీ చెప్పలేనంత నగుబాటు. ఒకసారి తను నటిస్తున్న సినిమాల్ని పరిశీలించుకుంటే అన్నీ ఒకే కాలం చెల్లిన పాత మూస పద్ధతిలో వుం టున్న సంగతి తెలుస్తుంది. ఈ పనిచేయకుండా ఇంకా  ఉంగరాలు, బంగారాలూ ఇలాగే నటిస్తూపోతే ఏమీ లాభం వుండదు. ఇప్పుడు వేరే కళ్ళద్దాలతో చూడాల్సి వుంటుంది. ‘ఉంగరాల రాంబాబు’ ని కూడా చూసిన కళ్ళద్దాలు నిలువుటద్దాలైతే తప్ప పరిస్థితి బాగుపడదు. ఒకసారి ఈ నిలుటద్దంలో ఏం కన్పిస్తోందో చూద్దాం...

కథ 
      రాంబాబు (సునీల్) అనే 200 కోట్ల ఆస్తికి వారసుడు తాత (విజయకుమార్) చనిపోగానే వీధిన పడతాడు. ఏం చేయాలో తోచక బాదం బాబా (పోసాని) ని ఆశ్రయిస్తాడు. ఒక కొండ ప్రాంతంలో తను ఇచ్చే మొక్క నాటితే పోయిన ఆస్తి  తిరిగి వస్తుందని బాబా ఆశీర్వదిస్తాడు. రాంబాబు ఆ మొక్క నాటుతూంటే 200 కోట్లు విలువజేసే బంగారం పెట్టె దొరుకుతుంది. దీంతో బాబా ఠారెత్తి పోయి, రాంబాబు దగ్గర నుంచి ఆ 200 కోట్లు లాగడానికి  ఏవో  సలహాలిస్తూ లక్షలు లాగుతూంటాడు. ఇందులో భాగంగా ఉంగరాల పెట్టె ఇస్తాడు. అవి ధరిస్తే శని వదుల్తుందంటాడు. భారీగా బస్సులు కొని ట్రాన్స్ పోర్టు కంపెనీ పెట్టిన రాంబాబుకి చీకాకులు ఎదురవుతూంటే, బాబా సలహామీద ఫలానా రాశిలో పుట్టిన అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకోవాలని చూస్తాడు. ఆమె తన ఆఫీసులోనే పనిచేసే సావిత్రి (మియా జార్జి) అని తెలుస్తుంది. సావిత్రిని  ముందు నుంచే ప్రేమిస్తూంటే పట్టించుకోని ఆమెని,  కంపెనీ పని మీద అని చెప్పి దుబాయ్ తీసికెళ్ళి ప్రపోజ్ చేస్తాడు. ఆమె తండ్రిని ఒప్పించాలంటుంది. రాంబాబు ఆమెతో కేరళలో వాళ్ళింటికి వెళ్తాడు. కమ్యూనిస్టు నాయకుడైన ఆమె తండ్రి రంగ నాయర్ (ప్రకాష్ రాజ్) క్యాపిటలిస్టు రాంబాబుని వెంటనే తిరస్కరిస్తాడు. ఆ తర్వాత కొన్ని పరీక్షలు నెగ్గాలని ఇంట్లో చోటు కల్పిస్తాడు. ఈ పరీక్షల్లో పోటీగా రంగా అల్లుడుగా చేసుకోవాలనుకుంటున్న సుధాకర్ (వెన్నెల కిషోర్) కూడా దిగుతాడు.  ఇక ఈ పరీక్షల్లో రాంబాబు ఎలా నెగ్గి, రంగాని ప్రసన్నం చేసుకుని సావిత్రిని చేపట్టాడన్నది మిగతా కథ. 

ఎలావుంది కథ 
      బాగా అరిగిపోయిన మూస కథ. నిజానికి ఇదొక  కొత్త నేపధ్యంతో మాంచి  సెటైరికల్ కామెడీ కాగల కథ. వేసెక్టమీ అనే కొత్త నేపధ్యంతో  సెటైర్ చేస్తూ గత వారం విడుదలైన హిందీలో విజయవంతమైన  ‘పోస్టర్ బాయ్స్’ తరహాలో క్రియేటివ్ కామెడీ కాగల కథ.  మూస దృష్టి వల్ల ఎందుకూ పనికిరాకుండా పోయింది. పాయింటు కొత్తగానే  వుంది, దాని పాలనే  మూస టెంప్లెట్ సినిమాల చట్రంలో ఇరుక్కుంది. పెట్టుబడిదారీ వర్గానికి చెందిన హీరో - కమ్యూనిస్టు నాయకుడైన హీరోయిన్ తండ్రి – ఈ ఇద్దరి మధ్య  పరిష్కారం దొరకని తూర్పు పడమరల భావజాలాల సంఘర్షణ కి బదులు, కమ్యూనిస్టు తండ్రి ఇంకేవో ఫార్ములా పరీక్షలు  పెట్టడంతో – భావజాలాల నేపధ్యం బూజు పట్టిపోయింది. 

ఎవరెలా చేశారు 
     అన్నీ పాత సన్నివేశాలే కావడంతో సునీల్ కామెడీకి కొత్తగా నవ్వుపుట్టుకొచ్చే అవకాశం లేకుండాపోయింది. తను గొప్పగా వుంటుందని చేసిన కామెడీ సీన్లన్నీ పాతబడిపోయిన సీన్లే. ఎప్పుడో సత్యనారాయణ లాంటి నటులు కమెడియన్లు గా చేసినప్పుడు సీనుకో జోకర్ వేషంలో కన్పించి నవ్వించినట్టు, ఇప్పుడు సునీల్ చేయడం ఏంతో  సృజనాత్మక వెనుక బాటుతనంగా తేలింది. తను ఏం చేసినా ప్రేక్షకులు నవ్వడమే లేదు. లేచింది మహిళా లోకమని పిండి రుబ్బి పారేశారు ఎన్టీఆర్. సునీల్ రకరకాల  హీరోల బిట్ సాంగ్స్  వేసుకుంటూ ఎంత పిండి వొత్తినా,  ఎన్ని రొట్టెలు చేసినా అవుట్ డేటెడ్ గానే వేస్టయ్యింది. తను ఆల్ రౌండర్ అన్పించుకోవాలన్న కోరిక బలంగా వున్నట్టుంది సునీల్ కి. దీంతో తను నటుస్తున్నది కామెడీ కథా, కుటుంబ కథా, యాక్షన్ కథా అన్న తికమక ఏర్పడుతోంది. ఆడపిల్ల – తండ్రి సంబంధం గురించి బరువైన పాత  డైలాగులు చెప్పడం, సామ్యవాదం మీద ఉపన్యాసాలివ్వడం లాంటివి చేయడంతో ఒక పంథా లేకుండా పోయింది పాత్రకి. కనీసం తను  యాక్షన్ కామెడీలు నటించినా నటిస్తే ఫలితం వుంటుంది - కమెడియన్ అయిన తను సిక్స్ ప్యాక్ తో యాక్షన్ హీరో కావాలనుకున్నందుకు. దీన్ని కూడా అత్యాశకిపోయి ఆల్ రౌండర్ నంటూ గజిబిజి చేసుకోవడమే బాగాలేదు. 

          హీరోయిన్ గ్లామర్ బొమ్మ తప్పితే పాత్ర లేదు. ఈమె అక్క పాత్రకి ఏదో  కారణం చెప్పి మూగనోము పట్టించారు సరే, తల్లి పాత్రలో నటి కూడా ఎక్కడా ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడకుండా ఫ్రేముల్లో ఉండడమేమిటి. షాట్ పెట్టగానే ఈ తల్లీ కూతుళ్ళు పేరంటాళ్ళా వచ్చి నించుని, షాట్ పూర్తవగానే చేతులూపుకుంటూ వెళ్ళిపోతారు. మళ్ళీ షాట్ పెట్టగానే హాజరు. సినిమా సాంతం ఇదే రిపీటవుతూంటుంది. ఆ నటికూడా – ఏంటయ్యా నన్ను ఫోటోలు దిగడానికి పెట్టుకున్నావా – అని దర్శకుణ్ణి అడిగి వుండదు పాపం. ఈ తల్లి పాత్ర ప్రకాష్ రాజ్ పాత్రకి భార్య. ఇలా కూడా ప్రాధాన్యం లేకుండా చేశారు. ప్రకాష్ రాజ్ కూడా తన భార్య కాదన్నట్టే వుంటాడు. ఆమెతో ఒక్క డైలాగూ వుండదు. కమ్యూనిస్టు భావాలు బలంగానే వున్నాయిగానీ, కూతురు పెట్టుబడి దారీ వ్యవస్థలోనే  హీరో దగ్గర పని చేసుకుని జీవించడమేమిటి? 

          బాబాగా పోసాని షరా మామూలు నటన.  శిష్యుడుగా శీను రొటీన్. వెన్నెల కిషోర్ కి ఈసారి మూస పాత్రే. విలన్ గా ఆశీష్  విద్యార్థి ఇప్పటికీ పకడ్బందీగా వుంటాడు. కానీ విలన్ గా ఏమీ చేయకుండానే చివరికి వెళ్ళిపోతాడు తన ముఠాతో. దీంతో నిర్మాతకి క్లయిమాక్స్ పోరాటాల ఖర్చు తప్పినట్టయింది – సునీల్ కూడా పోనీలే అనుకోవడంతో. 

          సర్వేష్  మురారీ ప్రతిభనంతా చూపించుకుంటూ కెమెరా వర్క్ చేశాడు - కానీ ఏం లాభం, తనకి దీటుగా కథా కథనాలూ దర్శకత్వాలూ లేవు. జిబ్రాన్ సంగీతం డిటో. భారీగా ఖర్చు పెట్టి సినిమా తీశారు- కానీ విషయమే నాసి.

చివరికేమిటి 
        పెట్టుబడిదారీ – కమ్యూనిస్టు పాత్రల మధ్య సరికొత్తగా, స్ఫూర్తిమత్వంతో కొత్త నవ్వులు పుట్టించాల్సిన కామెడీ - ఫస్టాఫ్ టెంప్లెట్ గానూ,  సెకండాఫ్ సింగిల్ విండో  స్కీము గానూ సర్దుకుని వృధా యింది. ఫస్టాఫ్ ఒక ఫైట్, ఒక గ్రూప్ సాంగ్, హీరోయిన్ తో లవ్ ట్రాక్, ఇంకో సాంగ్, ఇంకాస్త  లవ్ ట్రాక్,  ఇంకో సాంగ్, లవ్ ఓకే, ఇక ప్రత్యర్ది పాత్ర ఎంట్రీ, ఇంటర్వెల్  లాంటి టెంప్లెట్ సినిమాలు ఎన్ని రాలేదు.  ఇక  సెకండాఫ్ లో హీరో ప్రత్యర్ధి ఇంట్లో మకాం వేసే సింగిల్ విండో స్కీముతో ఎన్ని సినిమాలు వచ్చి ఈ స్కీమే బంద్ అయిపోలేదు. అయినా ఏదో సామెత లాగా  మళ్ళీ దీన్నితీశారు. పాత దర్శకులు తమ టైం అయిపోయిందని రిటైరయ్యారు. కానీ టైం అయిపోలేదు- ఇప్పటి దర్శకుల తీరూ అలాగే వుంది. పాత దర్శకులు మళ్ళీ వచ్చేసి తమ తమ సినిమాలు నిశ్చింతగా తీసుకోవచ్చు. ఏమీ మారలేదు.

          ‘మిస్టర్’ అని ఈ మధ్యే వచ్చింది. అందులో గాంధేయ వాదుల గ్రామమని ఒక కృత్రిమత్వాన్ని సృష్టించి, ఏవో చాదస్తపు పాత్రల డ్రామాలతో బోరు కొట్టించి ఫ్లాప్ చేశారు. అక్షయ్ కుమార్ తో ‘జోకర్’  అని వచ్చింది. అందులో మొత్తం పిచ్చి వాళ్ళ గ్రామమంటూ సృష్టించి అభాసు చేసుకున్నారు. చాలా పూర్వం ‘మరో ప్రపంచం’ వచ్చింది. అందులో బాలలకంటూ కొత్త ప్రపంచాన్ని సృష్టిస్తే ఆది కూడా ఆడలేదు. విజయవంతంగా కొన్నేళ్ళ పాటు ఆడింది బహుశా  ‘రాంపూర్’  అనే  కాల్పనిక గ్రామాన్ని సృష్టించిన ‘షోలే’ ఒక్కటే. 

          మళ్ళీ ఇప్పుడు కూడా కేరళలో కమ్యూనిస్టుల  గ్రామమని సృష్టించి భంగపడ్డారు. నాటి  సోవియట్ రష్యాలో లాంటి పరిస్థితులు- సిద్ధాంతాలు – ఎవరికీ సొంతంగా ఏదీ వుండదు (వుండనివ్వదు ప్రకాష్ రాజ్ పాత్ర). ఉమ్మడి వ్యవసాయ క్షేత్రాలు, ఉమ్మడి నివాసాలు, ఉమ్మడి భోజనాలు...ఒకే చోటా వండి ఇంటింటికీ పంపుతారు. సోవియెట్ లోనే ప్రజలు తిప్పికొట్టిన ఈ వ్యవస్థని ఇక్కడెవరు కోరుకుంటున్నారో గానీ, దీంతోనూ ప్రకాష్ రాజ్ పాత్రకి నిబద్ధత లేదు. పెట్టుబడిదారీ హీరో తను పెట్టే  పరీక్షల్లో నెగ్గితే కూతుర్నిచ్చేస్తాడా? ఆ వ్యవస్థని వదులుకుని రమ్మనడా? 

          హీరో తను  పెట్టుబడి దారీ వ్యవస్థా గివస్థా తెలీని అమాయకప్రాణిని అంటాడు. హీరో ఇలా తగ్గిపోతే ఇక కథలో బలాబలాల సమీకరణ ఎక్కడిది? ఇంకోటేమిటంటే,  హీరో సొంతంగా రూపాయి సంపాదించలేదు. తాత వున్నప్పుడు తేరగా అనుభవించాడు. పోగానే ఆస్తులు పోయి వీధిన పడ్డాడు. అప్పుడు దొరికిన బంగారంతో బిజినెస్ మాన్ అయిపోయాడు. ఆ బంగారం విలన్ ది. అది నాల్గు వందల కోట్లకి పెరిగింది. ఈ పరాయి సొమ్ముని చివరికి కేరళ గ్రామానికి ఎసరు పెడుతున్న ప్రభుత్వ ప్రాజెక్టు కిచ్చేసి గొప్ప సామ్య వాదంతో ‘కమ్యూనిస్టు’ అయిపోతాడు- ప్రకాష్ రాజ్ పాత్ర కి అల్లుడైపోతాడు!

          అడ్డగోలు సినిమాలు తీసేసి ఆడతాయనుకుంటే నిజంగా ఆడతాయా? ఆడుతున్నాయా? తీ స్తున్నవి అడ్డగోలు సినిమాలని ఇంకెప్పుడు తెలుస్తుంది???

-సికిందర్   
www.cinemabazaar.in
         
         






14, సెప్టెంబర్ 2017, గురువారం

514 : డార్క్ మూవీస్ స్క్రీన్ ప్లే స్ట్రక్చర్ - 17




       
     మొన్న మంగళవారం ఒక  30 నిమిషాల షార్ట్ ఫిలిం ప్రేమకథ స్క్రిప్టు టేబుల్ పైకొచ్చింది. అందులో హీరోయిన్ కి తెలిసిన విషయాలు  హీరోకి తెలీకపోవడం, ప్రేక్షకులకి కూడా తెలీకపోవడంగా వుంది.  హీరోకీ, ప్రేక్షకులకీ ఇంకో పాత్ర చెప్పడం ద్వారా పూర్తి పాఠం చివర్లో తెలుస్తుంది. ఈ పూర్తి పాఠం  హీరోకీ, ప్రేక్షకులకీ చివర్లో అర్ధమవడానికి మళ్ళీ మొదటి నుంచీ కథనంలో ఎప్పుడెప్పుడు  ఫలానా ఫలానా విషయాలు ఎలా ఎందుకు జరిగాయో కార్యకారణ సంబంధాలు చెప్పుకొచ్చే తతంగంవుంది. ఇలా పాత్రతో బాటు ప్రేక్షకులకి కూడా విషయాలు దాచి చివర్లో సస్పెన్స్ లాగా  విప్పితే అది ‘ఎండ్ సస్పెన్స్’  కథనమవుతుంది. పూర్తిగా వ్రతం చెడుతుంది.  ఈ టెక్నిక్ దృశ్యమాధ్యమం కోసం కాదు.  అచ్చులో కథగా చదువుకోవడం కోసం,  తెర  మీదికి అచ్చోసి వదిలే  కథకి కాదు.  ‘ఆ ఒక్కడు’, ‘జాదూగాడు’, ‘భద్రం’, ‘బెంగాల్ టైగర్’ లాంటి సినిమాలెన్నో ఇందుకే జనాలకి నచ్చలేదు. ‘కిక్ -2’ లోలాగా కథలో చిన్న చిన్న ఎపిసోడ్లకి ఎండ్ సస్పెన్స్ వుంటే అది వర్కౌట్ అవుతుంది. ప్రధాన కథకి కాదు. ఎందుకని?

         
అంతవరకూ పాత్రతో బాటు ప్రేక్షకులని సస్పెన్సులో  పెడితే  మొట్ట మొదట జరిగేది కథేమిటో అర్ధంగాక పోవడం చివరిదాకా.  దాంతో కథలో పాలుపంచుకోలేం. ఒక పాత్ర కథంతా తన గుప్పెట్లో దాచుకుని ప్రవర్తిస్తే, అది చివర్లో చెప్పుకు రావడం ప్రారంభిస్తే, పెద్ద సహనపరీక్ష అయిపోతుంది ప్రేక్షకులకి (ఎండ్ సస్పెన్స్ తో కూడా మిడిల్ మటాష్ స్క్రీన్ ప్లే చేతి కొస్తుందన్న మాట).  చల్లకొచ్చి ముంత దాచకూడదు, దృశ్య మాధ్యమాని కొచ్చి కథ దాచకూడదు. చెప్పాలనుకుంటున్న కథ ఓపెన్ గా చెప్పేస్తూ, పాత్రలకి తెలియకుండా సస్పన్స్ పోషించవచ్చు. అప్పుడది  ప్రేక్షకులకి ఆసక్తి కల్గించే సీన్ -  టు - సీన్ సస్పెన్స్ కథనమవుతుంది. దృశ్యమాధ్యమానికి సీన్  - టు -  సీన్ సస్పెన్సే కావాలే తప్ప, ఎండ్ సస్పెన్స్ కాదు.

          ఇలా పై ప్రేమకథ విషయంలో కూడా హీరోయిన్ సంగతులన్నీ ప్రేక్షకులకి తెలిసిపోతూ వుండి, హీరోకి తెలియకుండా వుంటే  సీన్ - టు - సీన్ సస్పెన్స్ తో ప్రేక్షకులు కథలో పాలు పంచుకునే అవకాశముంటుంది. చివర్లో కార్యకారణసంబంధాల (కాజ్ అండ్ ఎఫెక్ట్)  చిట్టా విప్పి తలబొప్పి కట్టించే అవస్థ తప్పుతుంది.


       మంచి ప్రేమకథల  ముగింపులు హృదయాల్ని తాకేట్టు వుంటాయి. ఆ సమయంలో మెదడుకి పని పెడుతూ కూర్చుంటే బావుండదు.  మెదడుకి పని పెట్టే  సంగతులన్నీ ఆ లోగానే ముగిసిపోవాలి. హృదయాలకి తాకాల్సిన ముగింపు ఘట్టాల్లో మెదడుకి పనిపెట్టే పాత సంగతుల సస్పెన్సు తవ్వకాలు మొదలెడితే రసభంగ మవుతుంది. ఒక కథలో ఉప కథలుంటే ఉపకథల్ని ముందు ముగించేసి చివర్లో కథని ముగిస్తారు. అంతేగానీ కథ ముగించాక  ఉపకథలు ముగిస్తూ కూర్చోరు. అలాగే ప్రేమకథల్లో మెదడు ప్రశ్నావళి ఏదైనా వుంటే ముందు దాన్ని అవగొట్టి, హృదయ సంబంధ గులేబకావళుల కోసం ముచ్చటగా ముగింపుని కేటాయించుకోవాలి. 


           ‘బ్లడ్ సింపుల్’  దృశ్యాల్లో   ఈ ఎండ్ సస్పెన్స్, సీన్ - టు - సీన్ సస్పెన్స్ ల తేడాల్ని చక్కగా అర్ధం జేసుకోవచ్చు. దృశ్యాల్లో  లో కథని ఎక్కడా మన నుంచి దాచలేదు. పాత్రల  మధ్యే దాచారు. మార్టీ ని విస్సర్ సగం చంపాడని మనకి తెలుసు. ఈ సగం ఎబ్బీ చంపిందనుకుని పూర్తిగా చంపేశాడు రే. దీంతో ఫైనల్ గా తను హంతకుడయ్యాడు. ఇది మనకీ తెలుసు,  అతడికీ తెలుసు. మనకి తెలిసి అతడికి తెలీనిదేమిటంటే,  సగం చంపింది ఎబ్బీ కాదనీ, విస్సర్ అనీ. ఇక్కడే ఆట రక్తి కట్టింది. ఇక బంతి అంతా రే కోర్టులోనే వుంది. ఇతనెప్పుడు ఈ నిజం తెలుసుకుంటాడనేది, అప్పుడేం  చేస్తాడనేది సీన్ -  టు - సీన్ సస్పెన్స్ గా వుంది. 

          దీన్నే ఎండ్ సస్పెన్స్ కథనంతో చూపిస్తే - మార్టీని విస్సర్ షూట్ చేసినట్టు మనకి చూపించకుండా, రే అనుమానించినట్టు ఎబ్బీ మీద మనకూ అనుమానం కల్గించి, కథ నడిపిస్తే, కథాక్రమంలో ఎప్పుడో రేతో బాటు మనం కూడా, మార్టీ ని షూట్ చేసింది ఎబ్బీ కాదని, విస్సర్ అనీ తెలుసుకుంటాం. అప్పుడేం జరుగుతుంది? రే విస్సర్ ని పట్టేసుకుంటాడు ఆధారాలతో. అప్పుడు విధిలేక విస్సర్ తన నేరం చెప్పేయడం మొదలెడతాడు. అది ఈ కింది విధంగా వుంటుంది :

          “ ఔను చేశానబ్బా నేనే చేశాను, మిమ్మల్ని కనిపెట్టమని మార్టీ నాకు చెప్పాడు (విజువల్స్!), మీరిద్దరూ కలిసి వున్న ఫోటో తీశాను (విజువల్స్!!), ఇక మిమ్మల్ని చంపెయ్యమని మార్టీ నాకు కాంట్రాక్టు ఇచ్చాడు(విజువల్స్!!!), నేను మిమ్మల్నిచంపకుండా మార్టీనే షూట్ చేశాను (విజువల్స్!!!!), తర్వాత తెలిసింది మార్టీ నాకు ఫోటోఇవ్వలేదని (విజువల్స్ !!!!) , పైగా నా లైటర్ మిస్సయిందని తెలిసింది(విజువల్స్ !!!!!), లైటర్ కోసం, ఫోటో కోసం వప్రయత్నించాను (విజువల్స్!!!!!!), లైటర్ దొరకలేదు, ఫోటో కోసం బార్ కెళ్ళి  సేఫ్ తెరవడానికి ప్రయత్నించాను (విజువల్స్ !!!!!!!), అప్పుడు ఎబ్బీ వచ్చేస్తే దాక్కున్నాను (విజువల్స్ !!!!!!!!),  మార్టీ చనిపోయాడని ఆమెకి అర్ధమై పోయింది (విజువల్స్ !!!!!!!!!) ఎబ్బీ తర్వాత నువ్వొచ్చి సేఫ్ తెరచి ఫోటో చూశావ్ (విజువల్స్ !!!!!!!!!!), విజువల్స్ విజువల్స్ విజువల్స్ మోర్ విజువల్స్, రొంబ మోర్ విజువల్స్  !!!!!!!!!!!!!!!! ఇదీ జరిగింది...”

          ఇలా చివరి వరకూ కథని తన చేతిలో వుంచుకుని, ఇప్పుడు ఎడాపెడా విజువల్స్ వేసుకుంటూ పాఠం చెప్పుకొస్తూంటాడు- బోర్డు మీటింగులో పవర్ పాయింట్ ప్రెజెంటేషన్ లాగా. ఇదేమైనా ఆసక్తి కల్గిస్తుందా?   అతను చెప్పేదంతా, ఆ విజువల్సూ, వాటికి ఒకదాంతో మరోకదాని కుండే సంబంధాన్నీ  అర్ధంజేసుకుంటూ ఫాలో అవడమే కష్టమైపోతుంది. ఇందులో థ్రిల్ వుంటుంద
నుకుంటే ఎక్కడ వుంటుంది? ఈ చెప్పేదంతా అయిపోయిన కథకి వివరణ, పునశ్చరణ, ఘనీభవించిన సస్పెన్స్. చలనంలో వున్న సస్పెన్స్ కాదు. ఇదీ తేడా. 

          ఒక సస్పెన్స్ తో కూడిన పరిస్థితికి రెండు పార్శ్వాలుంటాయి. ఎవరు? ఎందుకు?  - అన్న ప్రశ్నలతో. వీటిలో ఒకదాన్ని లేదా రెండూ ఓపెన్ చేసేసి కథ నడిపితే సీన్ - టు - సీన్ సస్పెన్స్ ఏర్పడుతుంది. రెండూ మూసి పెట్టి నడిపిస్తే ఎండ్ సస్పెన్స్ అవుతుంది. ఏర్పడిన ఒక పరిస్థితికి కారకులెవరో దాచిపెట్టి, ఆ పరిస్థితి ఎందుకేర్పడిందో కూడా దాచి పెట్టి,  చివర్లోనే  ఈ రెండూ చెబితే అంతసేపూ కథ  నడపడానికి పాయింటు ఏదీ వుండదు.  

          పరిస్థితికి కారకులెవరనే ప్రశ్నకి జవాబుగా పాత్రని చూపించేస్తే, ఎందుకీ పరిస్థితిని ఆ పాత్ర సృష్టించిందన్న రెండో ప్రశ్నని పట్టుకుని దాని జవాబుకోసం కథనంచేస్తే, సీన్ - టు - సీన్ సస్పెన్స్ ఏర్పడుతుంది. ఎవరు చేశారు? ఎందుకు చేశారు? రెండు ప్రశ్నలకీ జవాబులిచ్చేసి కథనం ప్రారంభిస్తే, ఇక ఆ పాత్ర ఎలా  పట్టుబడుతుందన్న సీన్ - టు - సీన్ సస్పెన్స్ తో కథనం సాగుతుంది. మార్టీ ని షూట్ చేసింది విస్సర్ అని మనకి చూపించేసి, ఎందుకలా చేశాడో కూడా అతడి సీక్రెట్ ఎజెండా కూడా మనకి చెప్పేశారు. ఇక ఎలా దొరుకుతాడన్న ప్రశ్నతో సీన్ - టు - సీన్ కథనం సాగడానికి బాట పడింది. కథఎప్పుడూ ఓపెన్ గా ఉంటూ, సస్పెన్స్ లైవ్ గా వుండాలి.
***

31. సేఫ్ లో డబ్బంతా రే దోచుకెళ్లాడని మార్టీ అన్నాడని, రేని మారిస్ దూషించడం 
      ఇలా రాశారు :  రే చేతి వేలు ఫ్రేములోకి వస్తుంది. కారు వెనుక సీటుని వొత్తి చూస్తూంటాడు. వేలికి రక్తం అంటుకుంటుంది,  సీటులో ఇంకిన రక్తం. 
       రే క్లోజ్ షాట్. సీటు వైపే అలా చూసి, ఇంటి వైపు నడుస్తాడు. తీసి వున్న స్వింగ్ డోర్లోంచి లోపలికొస్తాడు. వస్తూంటే డోర్ చటుక్కున మూసుకుంటుంది. ముందుకి నడుస్తూంతే మారీస్ కారు రావడం కిటికీ లోంచి కన్పిస్తుంది. చటుక్కున టేబుల్ మీదున్న వస్త్రాన్ని లాగుతాడు. 

            రే మీద ట్రాకింగ్ షాట్. ఇంట్లోంచి బయటికొస్తూంటే స్వింగ్ డోర్ చటుక్కున మళ్ళీ మూసుకుంటుంది. వేగంగా కారు కేసి నడుస్తాడు.

          ట్రాకింగ్ షాట్. రే పాయింటాఫ్ వ్యూ. మారీస్ వచ్చేస్తూంటాడు. కారులోకి వంగి సీటు మీద వస్త్రాన్ని కప్పేస్తూంటాడు రే. మారీస్ వచ్చేసి, వూరొదిలేస్తున్నావనుకుంటాను? – అంటాడు.
ఏమైనా ప్రాబ్లమా? - అంటాడు రే.

          మారీస్ ఆరోపణలు చేస్తాడు. తన ఆన్సరింగ్ మెషిన్లో మార్టీ మెసేజి వుందనీ, తను టూర్ వెళ్ళినప్పుడు మార్టీ బార్ లో జొరబడి సేఫ్ లో డబ్బంతా కొట్టేసినట్టున్నాడని, వాణ్ణి పట్టుకుని ఆ డబ్బు లాక్కురమ్మన్నాడనీ అంటాడు మారీస్.

         
రే తేరుకునే లోపు డబ్బు రిటర్న్ చేయమని చెప్పేసి వెళ్ళిపోతాడు మారీస్. ఫ్రేములోంచి తప్పుకుంటాడు రే. ఇంటి వైపు వెళ్తాడు. కెమెరా స్లోగా కారు బ్యాక్ విండో కేసి ట్రాక్ అవుతుంది. సీటు మీద కప్పిన వస్త్రం ఉబికి వస్తున్న రక్తంతో ఎర్రబారుతూంటుంది.




               ఇదీ సీను. సీను ఉద్దేశమేమిటి? హత్య చేసిన రేకి ఇక నిజాలు తెలుసుకునే ట్రాక్ ఏర్పాటు చేయడం. ఆ నిజలెలా తెలియాలి? విస్సర్ చేసిన  పొరపాట్లతో కూడిన ట్రాక్ తోనా, లేక సమాధి లోంచి ఇంకా వెంటాడే మార్టీ ప్రతీకారపు ట్రాక్ తోనా? మొదటిదైతే డైరెక్టుగా వుంటుంది. డైరెక్టు కథనాలు రుచించవు. ఇండైరెక్టుగా కథనాన్ని నడిపితేనే ఫ్లాట్ ఫీలింగ్ వుండదు. అందుకని మార్టీ ప్రతీకారపు ట్రాక్ ని ప్రారంభించారు.

            సమాధిలోంచి మార్టీ ప్రతీకారం తీర్చుకుంటాడా, అదెలా? చాలా ఇంటరెస్టింగ్ క్వశ్చన్. ఇది ముందుముందు చూద్దాం. మార్టీ ప్రతీకారం తీర్చుకునే ట్రాక్ లోంచే రే నిజాలు తెలుసుకోవడం రిలేటెడ్ గా వుంటుంది, కథలో మార్టీని ‘సజీవంగా’ వుంచి థ్రిల్ పెంచినట్టూ వుంటుంది. పాత్ర ఒక నేరం చేశాక ఆ నేరం వెంటాడే ట్రాకే వుండాలి తప్ప మరొకటి కాదు. సోల్ పోతుంది. నిజాలు తెలుసుకోవడానికి  విస్సర్ పొరపాట్లతో కూడిన ట్రాక్ లోకి  రే ని పంపిస్తే కథంతా చల్లారిపోయి కూర్చుంటుంది. ఇంకేముంది,  విస్సర్ దొరికిపోవడమే కథ అని పెదవి విరుస్తారు ప్రేక్షకులు. విస్సర్ దొరకడమే కథకి అవసరం. దానికి  డైరెక్టు కథనం చేస్తే ప్రేక్షకులకి తెలిసిపోతుంది. దొడ్డి దారిన కథ నడిపిస్తే డిఫరెంట్ గా ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటారు. ఇందుకే- మార్టీ ప్రతీకార ట్రాక్ అనే డిఫరెంట్ కథా పథకం.

       ఇలా ఈ సీను సీటులో రక్తంతో ప్రారంభమై, మారీస్ వచ్చి చేసే సీరియస్ ఆరోపణతో ముగిసింది. రెండూ మార్టీ కి  సంబంధించిన విషయాలే. రక్తం, డబ్బు. నిన్ను వొదిలి పెట్టనని రక్తం అంటోంది, నీ కథ  ముగించడానికి పదా - అని డబ్బు అంటోంది.  రెండూ వూహించని పరిణామాలే.  మార్టీ కథ పూడ్చిపెట్టాక ఖతం, ఇక ప్రాబ్లం లేదనుకుంటే సీట్లోంచి రక్తం ఉబికి రావడం!  ఎబ్బీతో కట్ చేసుకుని వూరొదిలి  వెళ్లి పోదామని తయారవుతూంటే, అనూహ్యంగా మార్టీ ఫోన్ మెసేజ్ బయట పడి- ఎక్కడికి పోతావ్,  ఇక్కడే వుంటావ్ – అంటోంది.

            రే డబ్బు కాజేశాడన్న ఈ ఆరోపణేమిటి?  ఇది అబద్ధపు ఆరోపణ. కసికొద్దీ చేసి వుంటాడు మార్టీ. ఫస్టాఫ్ లో తను ఎబ్బీ మీది కెళ్ళి ఎటాక్ చేసినప్పుడు అక్కడ,  ఎబ్బీతో వున్న  రే ని చూసిన మంట చల్లారక, ఇలా తీర్చుకుని వుంటాడు. అయితే ఈ ఫోన్ మెసేజ్ ఇప్పుడు బయటపడి మార్టీ ప్రతీకారానికి లీడ్ చేయడం జస్ట్ రే ఫేట్!

            రే ఫేట్ ఇంకెలా వుందంటే, ఈ సీనులో డోర్ కూడా పాత్ర పోషించి కథ చెప్పింది.
అతను వస్త్రం కోసం ఇంట్లో కొచ్చినప్పుడు, వెనుక డోర్ చటుక్కున  మూసుకుంటుంది. అప్పుడే కారులో మారీస్ వస్తాడు. అంటే రే బుక్కై పోవడమన్న మాట. అలాగే వస్త్రంతో రే బయటి కెళ్ళినప్పుడు మళ్ళీ డోర్ చటుక్కున మూసుకుంటుంది. ఈసారి దీనర్ధం, ఇక ఈ ఇంటితో -  జీవితంతో నీకు ఋణం తీరిపోబోతోందని.  ఈ అర్ధాలు కన్వే చేయడానికే డోర్ మూవ్ మెంట్స్ ని స్క్రిప్టులో పొందుపర్చారు...

(సశేషం)
-సికిందర్

 






13, సెప్టెంబర్ 2017, బుధవారం

513 : డార్క్ మూవీస్ స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు - 16

    సీను చేసే పనులు రెండు అని చెప్పుకున్నాం. ఒకటి,  పాత్ర గురించి కొత్త విషయాలు చెప్పడం; రెండు, సీనుని ముందుకి నడిపించడం. పాత్ర గురించి పది విషయాలు చెప్పినా ఫర్వాలేదు. ఎందుకంటే వాటి బిజినెస్ సీనుని  ముందుకి నడిపించడం కాదు. సీనుని ముందుకి నడిపించడానికి కథకి సంబంధించిన సమాచారమే కావాలి. ఈ సమాచారం సీను కొక్కటి మాత్రమే వుండాలి. రెండు మూడు సమాచారాలిస్తే సీను ఎటు పోవాలో అర్ధం కాదు. సొనాలిక ఫోన్ చేసి మాయాంక్ తో- వచ్చేటప్పుడు నీ సర్టిఫికెట్లు పట్రా  – అంటే, తర్వాతి సీన్లో మాయాంక్ సర్టిఫికేట్లతో  రావడానికి ఇది లీడ్ లేదా సమాచారమవుతుంది. తర్వాతి సీనులో  సర్టిఫికెట్లతో వస్తే ఏం జరుగుతుందోనన్న ఆసక్తి ఏర్పడుతుంది. ఇలాకాక సర్టి ఫికెట్లు, కాఫీ పౌడరు, సపోటాలు పట్రా అంటే, మర్చిపోయా- అగ్గిపెట్టె కూడా కావాలి- అంటే  సర్టిఫికెట్ల ప్రాధాన్యం తగ్గిపోతుంది. తర్వాతి సీను దేని గురించో కూడా స్పష్టత వుండక ఆసక్తి కల్గించదు. ఆసక్తి కల్గించే దృష్టితోనే సమాచారమివ్వాలి, అదీ పాయింటెడ్ గా ఒకే సమాచార  మిచ్చినప్పుడే ఆసక్తి పుట్టిస్తుంది. ఐతే ఒక్కోసారి సీనులో రెండేసి సమాచారాలు కూడా వుంటాయి. ఈ రెండేసి  సమాచారాలు సీను సాదాగా వుండకుండా, మలుపులు (ట్విస్టులు) సృష్టించడానికి ఉపయోగ పడతాయి. అంతిమంగా బాబు లాంటి ఒక్క సమాచారమే సీనుని ముందుకి నడిపిస్తుంది. అంటే మొదటి సమాచారాన్ని తలదన్నేట్టు రెండో సమాచారం ట్విస్టు ఇవ్వాలన్న మాట. ఇది  ‘బ్లడ్ సింపుల్’  లో ఎలా ప్లే అయిందో చూద్దాం!


          ‘బ్లడ్ సింపుల్’ గత సీనులో  విస్సర్ ఫోటోలనికాలుస్తున్నప్పుడు సిగార్ లైటర్ ని వెతుక్కుని కంగారు
పడ్డంలో పెద్ద బ్లండర్ వుంది గమనించారా? మనకి చూపించిన ప్రకారం అతను మార్టీ ని షూట్ చేసిప్పుడు లైటర్ ని ఆ నేర స్థలంలోనే టేబుల్ మీద మర్చిపోయాడు. అందుకే లైటర్ ఇప్పుడు జేబుల్లో  లేదు. మరి ఇక్కడ ఫోటోలని ఎలా కాలుస్తు
న్నట్టు? 

          ఇలాటి బ్లండర్ ఇంకొకటి, మార్టీ ‘చనిపోయాక’ రే బార్ కొచ్చి హెడ్ లైట్స్ ఆఫ్ చేయకుండా కారుని పార్క్ చేసిన సందర్భంలో గమనించాం. సీనులో ఒక మిర్రర్ ఎఫెక్ట్ కోసం లాజిక్ ని అలా త్యాగం చేశారు. కారు హెడ్ లైట్స్ తో అంత బాహాటంగా  కొట్టొచ్చినట్టూ వుంటే, అప్పుడు బార్ కొచ్చిన మారీస్ అది చూడకుండా వుంటాడా? చూడనట్టే చూపించారు. ఇలాటి లాజికల్ బ్లండర్స్  మామూలు ఫార్ములా థ్రిల్లర్స్ లో చెల్లిపోవచ్చు గానీ, ప్రొఫెషనల్ గా  వుండాల్సిన డార్క్ మూవీస్ లో పంటికింద రాయిలా వుంటాయి.

          సరే, విస్సర్ కి లైటర్ లేదని తెలిసింది. పరుగెత్తాడు. ఈ సీనులో సమాచారమేమిటి? లైటర్ మిస్ కావడమే. అంటే తర్వాతి సీన్లో వెళ్ళాల్సిన చోటికి వెళ్లి వెతుక్కుంటాడన్న మాట. ఆ సీను మార్టీ ఆఫీసులో వుండదు, ఎందుకంటే లైటర్ అక్కడ మర్చిపోయాడని అతడికి తెలీదు. ఐతే ఈ లైటర్ లేకపోవడం గమనించడానికంటే ముందు, మార్టీ  కవర్లో ఫోటో పెట్టకుండా చేసిన మోసం అతడికి తెలిసింది. ఇది ఈ సీనులో ముందు దొర్లిన సమాచారం. దీని ప్రకారం ఈ సీను అప్పుడే మార్టీ ఆఫీసులో ఫోటో వెతుక్కునే సీనుకి దారితీయాలి. అయితే అంతలో లైటర్ మిస్సయిందనే ఇంకో సమాచారం బయటపడింది. ఇది ముందు సమాచారాన్ని తలదన్నే రెండో సమాచారం. మొదటి సమాచారానికి ట్విస్టు ఇచ్చింది. ముందు సమాచారంతో ఫోటో ఎక్కడుందో విస్సర్ కి తెలుసు. మార్టీ ఆఫీసుకి వెళ్లి దాన్ని తొలగించగలడు. అది సమస్య కాదు. కానీ లైటర్... లైటర్ ఎబ్బీ బ్యాగులో పడిపోయి వుంటుంది!  ఎబ్బీ బ్యాగులో తను రివాల్వర్ ని దొంగిలిసున్నప్పుడు పొరపాటున అందులో లైటర్ పడిపోయివుంటుంది. ఆమె గనుక చూస్తె కొంపలంటుకుంటాయి, బ్యాగులో రివాల్వర్ లేకపోవడం, లైటర్ వుండడం తన మెడకి చుట్టుకుంటాయి. 

          ఇలా మొదటి సమాచారానికి రెండో సమాచారం ట్విస్టు ఇవ్వడంతో ఈ ఒక్క సమాచారంతో అతను పరిగెత్తాడు.

30. ఎబ్బీ బ్యాగులో విస్సర్ లైటర్ వెతకడం
         ఇలా రాశారు : పైన లయబద్ధంగా తిరుగుతున్న సీలింగ్ ఫ్యాను శబ్దం. టిల్ట్ డౌన్ చేస్తే రే ఫ్లాట్ లో లివింగ్ రూమ్.  

          ఫోర్ గ్రౌండ్ లో చైర్ లో టెలిఫోన్ వొళ్ళో పెట్టుకుని,  డో ర్ వైపు తిరిగి కూర్చుని వుంటాడు విస్సర్.  డోర్ ఓపెనై వుంటుంది. టేబుల్ మీద ఎబ్బీ బ్యాగులోని వస్తువులన్నీ చెల్లా చెదురుగా పడుంటాయి. ఆమె పర్సు వుండదు. ఒక క్షణం తర్వాత విస్సర్ లేచి ఆ వస్తువులన్నీ తిరిగి  బ్యాగులో పడేస్తూ వుంటాడు.

          ఇదీ సీను.  పైన సీలింగ్ ఫ్యాను తిరుగుతూ వుండడం వెనుక సీనులో ఫోనులో ఎబ్బీ విన్న శబ్దానికి అర్ధం. విస్సర్ వొళ్ళో టెలిఫోన్ అతనే ఫోన్ చేశాడనడానికి నిదర్శనం. బ్యాగులో వస్తువులన్నీ చెల్లా చెదురుగా పడి వుండడం అతను లైటర్ కోసం వెతికేశాడనడా నికి తార్కాణం. 

          సీను గమ్మత్తుగా భూతకాలంలో వుంది. సీను ఓపెనై విస్సర్ లైటర్ని వెతుక్కుంటూ కూర్చునే వర్తమాన కాలంలో లేదు. సీనులో జరగాల్సిందంతా ఆల్రెడీ జరిగిపోయింది. స్పిరిట్యువల్ మీనింగ్. కాలానికి కాలాల్లేవు. ఏకకాలంలో అన్నీ జరిగిపోతాయి. మనకి జరిగినవీ, జరగాల్సినవీ అన్నీ ఆల్రెడీ ఏకకాలంలో జరిగిపోయి వుంటాయని శాస్త్రవేత్త  ఆల్బర్ట్ ఐన్ స్టీన్ కూడా అంటాడు. 

          సిడ్ ఫీల్డ్ కూడా అంటాడు, సీను చివర్లో ఎంటరై చప్పున బయటికి వచ్చేయమని. దెబ్బకి సీను ఖతం. సినిమా కళలో మనకి తెలియని కోణాలెన్నో వున్నాయి. ఇంకే కళ లోనూ ఇన్నిన్ని కోణాలుండవు. 

          ఈ సీనులో సమాచారం లైటర్ మీద ఇక ఆశ వదులుకున్నాడని. ఇది అతడి ఫేసు చూస్తేనే తెలుస్తుంది. ఇక వెనుక సీనులో సెకండరీ సమాచారం ప్రకారం ఫోటో కోసం మార్టీ బార్ కి వెళ్ళడమే మిగిలింది...


(సశేషం)

(యూనివర్సిటీ ఆఫ్ హోస్టన్ స్కూల్ ప్రాజెక్టు కోసం విద్యార్ధులు ఎనాక్ట్ చేసిన ‘బ్లడ్ సింపుల్’ లో విస్సర్ మార్టీని చంపే దృశ్యం కోసం  ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి 

-సికిందర్