520 : స్పెషల్ ఆర్టికల్

     మెయిన్ స్ట్రీమ్  కమర్షియల్ స్టార్ మూవీస్ కి కథ రాయడమే మీ ధ్యేయమైతే, హై కాన్సెప్ట్ ప్రక్రియలో కథల్ని ఆలోచించండి.  ఇతర ప్రక్రియలు  అంతగా వర్కౌట్ కావు. ఏ స్టార్లు నటించినా నటించకపోయినా, ఏ స్టార్ డైరెక్టర్లు దర్శకత్వం వహించినా వహించకున్నా, రివ్యూలు ఎలా రాసినా రాయకున్నా, సోర్స్ మెటీరియల్ ఎక్కడిదో తెలిసిపోతున్నా,  మౌత్ టాక్ ఎలా వున్నా  - వీటితో సంబంధం లేకుండా  ప్రేక్షకుల్ని ఆకర్షించే హై కాన్సెప్ట్ కథల్ని ఎంచుకోండి. మౌలికంగా హైకాన్సెప్ట్ కథలు యాక్షన్, సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్, కామెడీ, రోమాంటిక్ కామెడీ, హార్రర్, సైన్స్ ఫిక్షన్, ఫ్యామిలీ మొదలైన జానర్లకి చెందినవై వుంటాయి. ఏకవాక్యంలో కథ తెలిసిపోయేట్టు వుంటాయి. కథలో స్టార్ ధరించే పాత్రకి అత్యంత డోలాయనమాన స్థితిని, గడ్డు పరిస్థితిని  సృష్టిస్తాయి. ఇది వరకే  వచ్చేసిన సినిమాల్లోని కొన్ని ఎలిమెంట్స్ తో బాటు, ఇదివరకెన్నడూ చూడని విశిష్టతలు గల  ఎలిమెంట్స్ ని కూడా కలిగి వుంటాయి. ఇవి పక్కా కమర్షియల్ మూవీస్ గా తయారవుతాయి. వీటిలో కళాత్మకత, సృజనాత్మఅంటూ కూర్చోకండి.  వీటికి అటువంటి విజయాలుండవు. మీరు కళ కోసమే తపిస్తూ, విశాలప్రాతిపదికన మాస్ మీడియా మార్కెట్ తో సరిపోలే  వ్యాపార కోణాన్ని నిర్లక్ష్యం చేస్తే, మీ కథ ఎన్నటికీ తెరకెక్కే అవకాశముండదు. ఒకటి బాగా గుర్తు పెట్టుకోండి - హై కాన్సెప్ట్ కొస్తే మీరు ప్రేక్షకులకి కథని అమ్మరు, స్టార్ నే అమ్ముతారు. అడ్వర్టైజ్ మెంట్ రంగంలో స్టార్ ఉత్పత్తిని అమ్ముతాడు, కానీ సినిమా రంగాని కొచ్చేసరికి  సినిమా అనే ఉత్పత్తి స్టార్ ని అమ్ముతుంది! 

          హై కాన్సెప్ట్ కథలు కొత్త కొత్త పాయింట్లతో వుంటాయి. ఐడియాయే కింగ్. గుర్తుండి పోయే టైటిల్స్ , ఆ టైటిల్స్ తో కథదేని గురించో తెలిసిపోయేట్టు వుంటాయి. విజువల్ లాగ్ లైన్స్  వుంటాయి. అంటే ఒక లైన్లో పాయింటు చెప్తేస్తే  కథ కళ్ళకి కడుతుంది. పైగా యూనివర్సల్ అప్పీల్ ని కలిగి వుంటాయి.  సింపుల్ గా వుండే సింగిల్ యాక్షన్ లైన్, బలమైన ఒక సమస్య, దాంతో దేనికైనా తెగించే సాహసం, ఒక ట్విస్టు...ఇంతే హై కాన్సెప్ట్ కథల స్వరూపం.  

          ఇవి పాత్ర చిత్రణలకంటే వేగంగా సాగే కథనాలపై దృష్టి పెడతాయి. దీంతో విజువల్ యాక్షన్ పెరిగి ఉత్కంఠ రేపుతాయి. ఇలా కాకుండా లో - కాన్సెప్ట్ కథలైన ఇతర డ్రామాలు, కామెడీలు క్యారెక్టర్ ఆధారిత కథనాలతో వుండడం వల్ల- విజువల్ యాక్షన్ కంటే ఫీలింగ్స్, సెంటిమెంట్స్, పాత్రచిత్రణలతో కూడిన కంటెంట్ తో బరువెక్కి వుంటాయి.

నిర్మాణం 

       హై కాన్సెప్ట్ కథల నిర్మాణం ఇలా వుంటుంది : కేవలం రెండు  పిల్లర్స్ మీద కట్టిన బ్రిడ్జి లాగా. మహాసముద్ర తీరంలో ఒక బలమైన పిల్లర్ (ప్లాట్ పాయింట్ వన్) ఏర్పాటు చేసి,  సుదూరంగా నడిసముద్రంలో మరో  పిల్లర్ (ప్లాట్ పాయింట్ టూ) వేసి, మొదటి పిల్లర్ దగ్గర్నుంచి రెండో పిల్లర్ కి కథని చేరవేస్తూ వుంటాయి. ఈ రెండు పిల్లర్ల మధ్య వారధిగా కథనం వుంటుంది.  ఇంతేనా విషయం? ఇంత సింపుల్ గానా? ఔను, షేక్స్ పియర్ ఇలాగే చేశాడు, మిల్టన్ ఇలాగే  చేశాడు, డాంటే ఇలాగే చేశాడు, యురెపిడిస్ ఇలాగే చేశాడు, సఫక్లిస్ ఇలాగే చేశాడు, ఈస్కలస్ కూడా ఇలాగే చేశాడు. మహాకావ్యాలు ఇలాగే  వున్నాయి. ఇందుకే ఇంతకాలం నిలబడ్డాయి. ఇందులో చౌకబారుగా, నేలబారుగా, ఫార్ములాగా ఏమీ లేదు – కథంటూ థ్రిల్ చేస్తూ ఒక నియమిత వేగంతో క్లయిమాక్స్  కేసి పరుగులు దీస్తున్నాక.   ఇక్కడ తెలియాల్సిన కిటుకేమిటంటే, మీ కథలో వుండే విషయం ఏదైతే ‘సంగతి’ చెబుతూ వుంటుందో, అది ప్రకటితమయ్యే విధంగా హై కాన్సెప్ట్ ఎలిమెంట్స్ ని వాడుకోగలగడమే.
అప్పుడొక ‘గాడ్ ఫాదర్’  అవుతుంది, ఒక ‘రైడర్స్ ఆఫ్ ది  లాస్ట్ ఆర్క్’ అవు
తుంది, ఒక ‘టైటానిక్’ కూడా అవుతుంది... మీ ఇష్టం! 

       హై కాన్సెప్ట్ కి ఇంకా ఈ ఎలిమెంట్స్ వుంటాయి :  హై లెవెల్లో  వినోదాత్మక విలువలు, అంతే హై లెవెల్లో ఒరిజినాలిటీ, వైభవోపేత దృశ్యాలు, స్పష్టమైన ఎమోషనల్ ఫోకస్, ఇప్పుడేం జరుగుతుంది? అన్న ఉత్కంఠ మొదలైనవి.  హై లెవెల్లో  వినోదాత్మక విలువల విషయానికొస్తే, దీన్ని నిర్వచించడం కష్టమే. ఇది పోర్నోగ్రఫీని నిర్వచించడం లాంటిది. చూసే కంటిని బట్టి వుంటుంది. సింపుల్ గా చెప్పాలంటే, మీ దృష్టినాకర్షించి చప్పున ఓ ఊహాలోకాల్లోకి మిమ్మల్ని బదిలీ చేసేదేవైనా,  హై లెవెల్లో  వున్న వినోదాత్మక విలువలవుతాయి. ఇలాకాక, మిమ్మల్ని లాజికల్ గా ఆకర్షిస్తే, మీకు కుతూహలమూ ఆసక్తీ కల్గిస్తే, వినోదం కల్గించే అవకాశం లేదు.

          హై లెవెల్ ఒరిజినాలిటీ గురించి చెప్పుకుంటే, ఒరిజినాలిటీ అంటే ఏమిటో అర్ధం జేసుకోవాలి. ఒరిజినాలిటీ అంటే ఫ్రెష్ గా, కొత్తగా, నూతన కల్పన చేసినదిగా, నోవెల్ గా వుండే ఐడియా. ఉన్న ఒక ఐడియాని భిన్నమైన అప్రోచ్ తో చూస్తే  హై లెవెల్ ఒరిజినాలిటీ అన్పించుకుంటుంది.  ఒక ఐడియా తెలిసిన సెట్టింగ్ తోనే వుండొచ్చు.  దాన్ని కొత్త అప్రోచ్ తో మార్చివేయగలిగితే  హై కాన్సెప్ట్ ఐడియాగా మారిపోతుంది. ‘ఫ్రాంకెన్ స్టీన్’  తెలిసిన కథ- దుష్టశక్తి మనుషుల పని బట్టడం. దీని కొత్త అప్రోచ్ వచ్చేసి, మనుషులే ఆ దుష్ట శక్తి పనిబట్టడం. ‘డాగ్ డే ఆఫ్టర్ నూన్’ తెలిసిన ఐడియా - డబ్బు కోసం బ్యాంకుని దోచుకోవడం. కొత్త అప్రోచ్ : ప్రేమించిన ‘మగరాయుణ్ణి’ లింగమార్పిడి చేయించడం కోసం బ్యాంకు దోచుకోవడం. ‘లార్డ్ ఆఫ్ ది ఫైల్స్’  తెలిసిన కథ :  దీవిలో చిక్కుకున్న ఓడ ప్రమాద బాధితుల్ని కాపాడడం. కొత్త అప్రోచ్ : దీవిలో చిక్కుకున్నది స్కూలు పిల్లలైతే, వాళ్ళు నాగరికత వదిలేసి మృగ లక్షణాలతో చెలరేగడం. కనుక  ఒరిజినాలిటీ అనేది కొత్తగా సృష్టించడం కాకపోయినా, ఉన్నదానికి నూతన కల్పన చేయడంలో కూడా వుంటుంది.  కాబట్టి హై కాన్సెప్ట్ ఐడియాల్ని అప్రోచ్ - సెంట్రిక్ గా చూడాలి. 

          విజువల్ వైభవం గురించి చెప్పుకోవాలంటే,  హై కాన్సెప్ట్ ఐడియాలే  విజువల్ వైభవం ఉట్టి పడుతూ వుంటాయి. విన్నా చదివినా కళ్ళముందు ఆ దృశ్య వైభవాలని  ఆటోమేటిగ్గా మెదడు పిక్చరైజ్ చేసేస్తుంది. కాబట్టి ఐడియాలోనే దృశ్య వైభవమంతా  ఇమిడి వుంటుంది. వుండేట్టు చూసుకోవాలి.  ఎమోషనల్ ఫోకస్ కొస్తే, హై కాన్సెప్ట్ ఐడియా వినగానే విజువల్ వైభవాన్ని  మెదడు ఎలా జనరేట్ చేస్తుందో, ఎమోషన్స్ ని  కూడా అలా ప్రసారం చేసేస్తుంది. ఏ ఎమోషన్ పడితే ఆ ఎమోషన్ కాదు. భయం, సంతోషం, హాస్యం, ప్రేమ, ద్వేషం, క్రోధం – ఈ భావోద్వేగాలు మాత్రమే ఉత్పన్నయ్యేట్టు ఐడియా వుండాలి. ఈ మౌలిక భావోద్వేగాలు త్వరగా, బలంగా, గాఢంగా ప్రేక్షకుల్ని కట్టి పడేస్తాయి. ఇక పోతే, మాస్ ఆడియెన్స్  అప్పీల్ గురించి : హై కాన్సెప్ట్ స్టార్ సినిమాల మాస్ అప్పీల్ పరిధికి అంతు వుండదు. దీనికోసం ఫ్యామిలీ ఆడియెన్స్ ని, ఉత్తమాభిరుచులుగల ప్రేక్షకులనీ  కూడా దాటుకుని మాస్ ప్రేక్షకుల్ని కలుపుకోవడం కోసం ఏమైనా చేస్తాయి, ఎలాగైనా సాగిపోతాయి.

          ఇక ఇప్పుడేం జరుగుతుందన్న ఆదుర్దా పుట్టించే ఎలిమెంట్ : డైనోసారస్ లని క్లోనింగ్ చేస్తే ఏం జరుగుతుంది? (జురాసిక్ పార్క్), ఆడవాళ్ళు కనడం ఆపేస్తే ఏం జరుగుతుంది? (చిల్డ్రెన్  ఆఫ్ మెన్), మార్షియన్స్ భూమ్మీదికి దండయాత్ర చేస్తేనో? (వార్ ఆఫ్ ది వరల్డ్స్).  ఇలా ఆదుర్దా కల్గించేట్టుగా  ఐడియా లేకపోతే  హై కాన్సెప్ట్ లో కాన్సెప్ట్ అవుతుంది.

పిచింగ్ 

      స్టోరీ అయిడియాలు, ట్రీట్ మెంట్లు, స్క్రీన్ ప్లేలూ ఇవన్నీ హై కాన్సెప్ట్ పరిధిలో ఏర్పడవచ్చు. ఐతే హై కాన్సెప్ట్ ఐడియాలు ‘పిచ్’ కి పనికి రావాలి. అంటే,  ఒక సెల్ ఫోన్ ని అమ్మాలనుకుందాం. దాన్ని చూపించగానే ఇంకేం వివరించనక్కర్లేకుండా అవతలి వ్యక్తికి దాని విలువ అర్ధమైపోయి కొనేసేట్టు వుండాలి.  బస్సు హైజాక్ అయింది - హైజాక్ చేసిన వాళ్ళలో ఒకడి భార్య బస్సులో వుంది – ఆమె పిల్లాడికి  అర్జంటుగా గుండాపరేషన్ చేయించేందుకు తీసికెళ్తోంది.... ఇలా చెప్పగానే మొత్తం సినిమా కళ్ళ ముందు కట్టి ఉత్సుకత రేపుతుంది. ఇంకేం వివరించక్కర్లేదు. దీన్ని పిచింగ్ అంటారు. ఇలాటి ఐడియాల్ని పిచ్ – డ్రైవెన్ ఐడియాలంటారు. పిచ్ – డ్రైవెన్ ఐడియాలే హై కాన్సెప్ట్ స్టార్ మూవీ కి అమ్ముడుపోతాయి. ఇలాకాక, మొత్తం చాలాసేపు వివరిస్తే గానీ అర్ధంగాని ఐడియాల్ని ఎగ్జిక్యూషన్ – డ్రైవెన్ ఐడియాలంటారు. అంటే ఒక సెల్ ఫోన్ విడి భాగాలన్నీ పట్టుకెళ్ళి, ఒకొక్కటి వివరిస్తూ, బిగిస్తూ,  పూర్తి చేసి - ఇదిగో ఇలా వుంటుంది సెల్ ఫోన్ అని చూపించడంలాంటిదన్నమాట. ఇలాటి ఎగ్జిక్యూషన్ – డ్రైవెన్ ఐడియాల్ని చెప్పి ఒప్పించాలంటే చాలా కాలం పడుతుంది. ఈ కారణం చేతనే ‘పల్ప్ ఫిక్షన్’, ‘స్టార్ వార్స్’, ‘సైడ్  వేస్’ లాంటి ఐడియాల్ని  పిచింగ్ తో నిర్మాతలకి అమ్మలేక పోయారు. 

            ఒక కథని ఒక్కరే ఓకే చెయ్యరు. కంపెనీలో వివిధ ఎగ్జిక్యూటివ్ ల పాత్ర కూడా వుంటుంది. ఒకరు మరొకరికి ఆ ఐడియాని పాస్ చేస్తూంటారు. ఇందుకు ఏకవాక్యంలో పిచింగ్ కి పనికొచ్చే ఐడియాలైతే  ఒకరి నోటి మాటగా ఇంకొకరికి సులభంగా వినిమయమవుతాయి. అదే ఎగ్జిక్యూషన్ – డ్రైవెన్ ఐడియాలైతే చాలా సేపు చెబుతూ కూర్చుంటే గానీ అర్ధంగావు.  జేమ్స్ బానెట్ స్క్రిప్టులు రాస్తున్నప్పుడు, ఒక ఐడియా తట్టి ఏజెంట్ కి కాల్ చేశాడు. బెర్ముడా ట్రయాంగిల్ లో హీరోయిన్ తప్పిపోయిందని ఐడియా చెప్పాడు. ‘ఐ లవ్ ఇట్, ఐవిల్ కాల్ బ్యాక్’ అన్నాడా ఏజెంట్. పది నిమిషాల తర్వాత కాల్ చేసి, ‘డన్, స్క్రిప్టు రాసేయ్యండి’ అని గ్రీన్ సిగ్నలిచ్చాడు. ఆ పదినిమిషాల్లో జరిగిందేమిటంటే, ఆ ఏజెంట్ ఒక నిర్మాతకి కాల్ చేసి బానెట్ ఐడియాని పిచింగ్ చేశాడు. వెంటనే ఆ నిర్మాత ఓకే చేసి, ఆఫీసులో ఒక నంబర్ ఇచ్చాడు. ఆ నంబర్ కి ఏజెంట్ కాల్  చేసి పిచింగ్ చేస్తే, ఆ ఎగ్జిక్యూటివ్ కి వెంటనే నచ్చి తన పై ఎక్జిక్యూటివ్ కి పిచింగ్ చేశాడు. ఆ పై ఎగ్జిక్యూటివ్ కి కూడా వెంటనే నచ్చి నిర్మాతకి కన్ఫర్మ్ చేశాడు. నిర్మాత ఏజెంట్ కి కాల్ చేసి గో ఎహెడ్ చెప్పాడు.

          ఇలా తూటాలా పిచింగ్ కి పనికొచ్చే ఐడియాలే హై కాన్సెప్ట్ అయిడియాలు. ఇలా కాని అయిడియాలు హై కాన్సెప్ట్ కి పనికి రావు (మన లోకల్ లెవెల్లో ఇలాటిదే ఒకసారి జరిగింది – టైటిల్ భూకైలాస్, భూములు అమ్ముకుంటే యాబై కోట్లు వచ్చాయి, హీరో వేణుమాధవ్ -  అనగానే వెంటనే ఆఘమేఘాలమీద నిర్మాతల్నీ, వేణుమాధవ్ నీ ఓకే చేసుకున్నారు దర్శకుడు శివనాగేశ్వర రావు.  పిచింగ్ పవర్ ఎలా వుంటుందో చెప్పడానికే ఈ ప్రస్తావన). 

      బెర్ముడా ట్రయాంగిల్ లో హీరోయిన్ తప్పిపోయింది...గాలి దుమారం లేచింది - ఎడారి లో కాదు - నడి  మధ్య నగరంలో... గుమ్మంలో పసి పాపని వదిలేసి పోయారు - ఆయా గుమ్మంలో కాదు – బ్రహ్మచారుల గుమ్మంలో... విధి కలిపిన ప్రేమికులు వాళ్ళు -  చర్చిలో కాదు - టైటానిక్ షిప్ లో... భార్య కిడ్నాప్ అయింది - డబ్బులివ్వడానికి భర్త ఒప్పుకోలేదు...టీనేజి అమ్మాయిని దుష్టశక్తి ఆవహించింది....ఇవన్నీ హై కాన్సెప్ట్ సినిమాలుగా తెరకెక్కిన కిల్లర్ ఐడియాలే. హై కాన్సెప్ట్ కథల్లో పాత్రలు డెప్త్ తక్కువ వుంటాయి. పత్రాల మధ్య సంబంధాల చిత్రణ అంతంత మాత్రంగా వుంటుంది. హై కాన్సెప్ట్ కథల్లో భారమంతా స్టార్ మోసేట్టు వుండవు. యాక్షన్ అయినా, లవ్ అయినా, కామెడీ అయినా, ఫ్యామిలీ అయినా హై కాన్సెప్ట్ కథలు యాక్షన్ ఓరియెంటెడ్ గానే వుంటాయి గనుక బరువైన పాత్రలు, బరువైన కథలుండవు. స్టార్ పాత్ర సాధించాల్సిన సమస్యకి క్లియర్ గోల్, ఆ గోల్ కోసం వినూత్న వ్యూహాలూ వుంటాయి. బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో తలపెట్టిన కాన్సెప్ట్ రన్ అవుతూనే,  పాత్ర ఆ బ్యాక్ డ్రాప్ లో కథ నడిపిస్తూ వుంటుంది. నడిపిస్తున్న కథ ఎంత ముఖ్యమో, బ్యాక్ డ్రాప్ లో విషయం పరోక్షం గా ఒక మెసేజ్ ఇచ్చేట్టు వుండడం అంతే ముఖ్యం. ‘జురాసిక్ పార్క్’ లో లవ్ ట్రయాంగిల్ నడిపిస్తూనే, దీని బ్యాక్ డ్రాప్ లో వున్న డైనోసారస్ క్లోనింగ్ ప్రమాదాలేమిటో పరోక్షంగా హెచ్చరిస్తూంటుంది.  

(వివిధ ప్రాప్తి స్థానాల నుంచి)

-సికిందర్

519 : రివ్యూ!

కథ, మాటలు, దర్శకత్వం : కె ఎస్ బాబీ  
తారాగణం :  ఎన్టీఆర్‌, రాశీఖ‌న్నా, నివేదా థామ‌స్‌, పోసాని కృష్ణ‌మురళి, సాయికుమార్‌,
ప్ర‌దీప్ రావ‌త్‌, రోణిత్ రాయ్, ప్రద్యుమ్న సింగ్ త‌దిత‌రులు
స్క్రీన్ ప్లే : కోన వెంకట్, కె చక్రవర్తి; సంగీతం:  దేవిశ్రీ ప్రసాద్‌ , ఛాయాగ్రహణం:  ఛోటా కె.నాయుడు 
బ్యానర్‌: ఎన్టీఆర్ ఆర్ట్స్‌
నిర్మాత: క‌ళ్యాణ్‌రామ్‌, హ‌రికృష్ణ‌
విడుదల: సెప్టెంబర్  21, 2017 
***

          ట్రిపుల్ ఎన్టీఆర్ ఈ పండగ సీజన్ కి బంపర్ ఆఫర్. ఒక ఎన్టీఆరే  ఎక్కువనుకుంటే మూడు పాత్రల్లో ముగ్గురు ఎన్టీఆర్లు కన్పించడం, అదీ అల్లరవకుండా బాక్సాఫీసు ఉట్టిని కొట్టడం, నిజమైన ఎంటర్ టైనర్ అంటే ఏమిటో నిరూపించుకోవడం అన్నీ జరిగాయీసారి. ఎలా జరిగాయో ఓసారి చూద్దాం...

 కథ 

       జై, లవ, కుశలు అన్నదమ్ములు. జైకి నత్తి వుంటుంది. ఈ కారణంగా చులకన అవుతాడు. తల్లి వుంటుందిగానీ ఆమె అన్న (పోసాని) అండన వుంటుంది. ఈ అన్న లవ కుశల్ని వేసుకుని నాటకాలేస్తూ కుటుంబాన్ని పోషిస్తూంటాడు. రామాయణ ఘట్టాల్ని నాటకాలుగా వేసే క్రమంలో జై కి అనామక పాత్రలిస్తాడు, లేకపోతే లేదు. పైగా అడ్డమైన పనులు చేయించుకుంటాడు. లవకుశలు కూడా నత్తితో మాట్లాడలేని జైని  పురుగులా చూస్తారు. నాటకాల్లో తామే పాత్రలేసి  పాపులర్ అవుతారు. తనకి గుర్తింపు లేకుండాపోయిందన్న అక్కసుతో మేనమామ మీద,  తమ్ముళ్ళ మీదా పగ పెంచుకుంటాడు జై. ఒక రోజు నాటకం జరుగుతూంటే స్టేజిని తగలబెట్టేస్తాడు. పోలీస్ స్టేషన్ కూడా అంటుకుంటుంది. దాంతో అన్నదమ్ములు ముగ్గురూ,  మేనమామా చెల్లాచెదురై పోతారు.

          ఇరవై ఏళ్ల తర్వాత కుశ మాయ దొంగలా తయారవుతాడు. లవ అమాయకుడైన బ్యాంకు మేనేజర్ గా వుంటాడు. ప్రియ (రాశీఖన్నా) అనే మ్యారేజీ బ్యూరో ఆమెని  ఏక పక్షంగా ప్రేమిస్తూంటాడు. ఇతణ్ణి మోసం చేసి కోటి రూపాయలు లోన్ ఇప్పించుకుంటాడు ఒక గూండా లీడర్( ప్రదీప్ రావత్). దీంతో సమస్యలో ఇరుక్కుంటాడు లవ. ఒకరోజు  అనుకోకుండా లవ కుశలిద్దరూ ఒకరికొకరు తారస పడతారు. లవ ఉద్యోగం సమస్య, ప్రేమ సమస్య తెలుసుకుని కుశ ఒక ప్లాన్ వేస్తాడు. అప్పటికి తను కొట్టేసిన డబ్బు రాత్రికి రాత్రి పెద్దనోట్లు రద్దయి పనికి రాకుండా పోతాయి. ఈ నోట్లు మార్చుకోవాలంటే, పనిలోపనిగా ఆ గూండా పనిబట్టాలంటే లవ స్థానంలో తను మేనేజర్ గా బ్యాంకులో వుండాలని ప్లానేస్తాడు. ఇలా లవ ని ఫ్రీ చేసేసి ప్రేమ సమస్యకి ఫుల్ టైం కేటాయించు
కోమంటాడు. తను బ్యాంకులో మకాం వేసి ఆగమాగం చేస్తాడు. నోట్లు మార్చుకుని పారిపోతాడు. కేసు లవ మెడకి చుట్టుకోవడమే గాక ప్రియ కన్పించకుండా పోతుంది. పారిపోయిన కుశ, దొరికిపోయిన లవ ఇద్దరూ కిడ్నాప్ అవుతారు. తీరా చూస్తే తమని, ప్రియనీ  కిడ్నాప్ చేసింది జై అని తెలుస్తుంది. 

          జై ఎందుకీ పని చేశాడు? చిన్నప్పటి పగదీర్చుకోవడానికా? ఇంకేదో అవసరానికా?  జై ని నిర్లక్ష్యం చేసిన లవకుశలు తప్పు తెలుసుకున్నారా? ఇప్పుడు ముగ్గురి జీవితాలూ ఏ మలుపు తీసుకున్నాయి? ... ఇవి మిగతా కథలో తేలే అంశాలు.

ఎలావుంది కథ

       ఈ త్రిపాత్రాభినయపు కథకి కొత్త రూపమిచ్చారు. సాధారణంగా ముగ్గురు అన్నదమ్ములని చిన్నప్పుడు ఎవరో విలన్ విడదీసే కథలుంటాయి. ఇక్కడ తమ్ముళ్ళ జీ వితాల్లో అన్ననే విలన్ గా మార్చి కుటుంబ
సంబంధాలు చెప్పారు. పాత్రలకి పౌరాణిక పేర్లున్నా - ఈ ఇవి త్రివిధదళాల ఫ్రేంవర్క్ లో వున్నాయి : మాయలు  చేసి వాయు సేనలా ఎగిరిపోయే  పాత్ర, సమస్యల సముద్రంలో పోరాటం చేసే నావికా దళం లాంటి ఇంకో పాత్ర, భూభాగం మీద జండా పాతి కూర్చునే  సైనిక దళంలాంటి మరింకో పాత్ర. భావజాలాన్ని భావజాలంతో  ఓడించడమే పాత్రల మధ్య సంఘర్షణకి పరిష్కారమని చెప్పి ముగించారు. దీనికి రామాయణ ఘట్టాల్ని వాడుకున్నారు. 

ఎవరెలా చేశారు 

       ఇది పూర్తిగా ఎన్టీఆర్ షో. చిన్నప్పటి దృశ్యాలు వదిలేస్తే,  ప్రతీ సీనులో ఒక పాత్రగా,  రెండు పాత్రలుగా, మూడు పాత్రలుగా కన్పిస్తూ పోయే ఆల్టిమేట్ షో. పీక్స్ కి వెళ్ళిన నటన. మూడు పాత్రల విభిన్న స్వభావాల్లోకి దూరిపోవడం, బయటికి రావడం,  మళ్ళీ దూరిపో
వడం మామూలు విద్య కాదు. ఏ పాత్రా పలచన బడకుండా పకడ్బందీగా పోషించుకు రావడం తనకే చెల్లుతుంది. అమాయకుడు, దొంగోడు, దొంగోణ్ణి మించిన డాన్ పాత్రల్లో పాత్రకి  తగ్గ నవరసాలన్నీ పోషించి పారేశాడు. చివరి దృశ్యాల్లో మూడు పాత్రలతో గుండెల్ని బరువెక్కిస్తాడు. ఇంత బలమైన భావోద్వేగాలతో ముగిసే పాత్రలు ఈ మధ్యకాలంలో ఎప్పుడూ లేవు. అన్నదమ్ములంటే ఏంటి? అని చెప్పేందుకు తక్కువ సంభాషణలు, ఎక్కువ హావభావాలతో రక్తి కట్టించాడు. మూడు పాత్రల లుక్స్ కోసం ‘లార్డ్ ఆఫ్ ది రింగ్స్’  ఫేమ్  ప్రోస్థెటిక్స్  ఎక్స్ పర్ట్ వాన్స్ హార్ట్వెల్ తీసుకున్న శ్రద్ధ ఒక హైలైట్.

          హీరోయిన్లు రాశీఖ‌న్నా, నివేదా థామ‌స్‌ లవి ఎన్టీఆర్ పాత్రల మలుపులకి, మతలబులకి తోడ్పడే  పాత్రలు. ఇద్దరూ గ్లామర్ కోషేంట్ కి బాగానే కొమ్ముకాశారు. నివేదితా థామస్ పాత్ర అమితాబ్ బచ్చన్ ‘డాన్’ లో జీనత్ అమన్ పాత్రని గుర్తుకు తెస్తుంది. ఇక పోసాని ఇంకో  గుర్తుంచుకోదగ్గ పాత్ర. మన్మోహన్ దేశాయ్ సినిమాల్లో చిన్నప్పుడు హీరోలతో విభజించు- పాలించు టైపు టక్కరి పాత్రలేసిన జీవన్ ని గుర్తుకు తెచ్చే పాత్ర. చివర్లో తమన్నా ఐటెం సాంగ్ లో వస్తుంది. ఈ సాంగ్ కి లీడ్ ‘షోలే’ లోగబ్బర్ సింగ్ ‘మహెబూబా మహెబూబా’ పాట ని గుర్తుకు తెస్తుంది. ఐతే దేవిశ్రీ ప్రసాద్ సారధ్యంలో పాటలంత ఊపులో లేవు. చిత్రీకరణలతో కలిపి చూస్తే చల్తాహై అన్నట్టుంటాయి తప్ప, పాటల్ని విడదీసి చూస్తే బలహీనమే. తమన్నా ఐటెం సాంగ్ ముగింపు కొచ్చేసరికి లిప్ సింక్ లేక, మూవ్మెంట్స్ కూడా కిక్ లేక, పేలవంగా ఎండ్ అవుతుంది కోరియోగ్రఫీ. 

          కేవలం మూడు పాత్రల వేర్వేరు నటనలతోనే కాదు, అదనంగా డాన్సులతో, ఫైట్లతో కూడా మెప్పించే బాధ్యత దిగ్విజయంగా మోశాడు ఎన్టీఆర్. పోతే, సెకండాఫ్ ని పూర్తిగా ఒడిసా నేటివిటీలోకి తీసి కెళ్ళారు. కాబట్టి ఒరియా ప్రజల బాధలు చూస్తాం. ఇవన్నీ కలిపి ఒక కనువిందైన ఛాయాగ్రహనంతో చూపించుకొచ్చాడు ఛోటా కె నాయుడు. తెర నిండా ఏ సీను వైభవోపేతంగా వెలిగిపోతుందో దాన్ని ఛోటా కె నాయుడు కెమెరా వర్క్ గా గుర్తుపట్టాలని ఆయన చెప్పే ప్రకారం మరోసారి చూస్తాం. ఐతే కొన్ని చోట్ల డీఐ అతిగా వుంది.  అలాగే డీటీఎస్ లో శబ్దఫలితాల విన్యాసాలు పెద్దగా ఏ అనుభూతినీ ఇవ్వవు. 

          దర్శకుడు బాబీకి  ఈసారి తనపైన స్వారీ చేసేవాళ్ళు లేకపోవడంతో సొంతంగా తనేమిటో చూపించుకునే  అవకాశం చిక్కింది. అతను వండర్ఫుల్ రైటర్ –డైరెక్టర్ సందేహం లేదు. ఇంకో స్టార్ టెంప్లెట్ సినిమా మీద రుద్దకుండా కథా కథనాల తీరుని మార్చి చూపించాడు. ఇందుకు ఒకప్పటి సింగిల్ విండో స్కీం మాస్టర్ కోనవెంకట్, మరో రైటర్ చక్రవర్తి బాగా తోడ్పడ్డారు. సెకండాఫ్ లో ఓ పదిమిషాలు కుంటుబడ్డా,  అవి తప్పని తద్దినంలా గతం తాలూకు సమాచారమిచ్చే సీన్లు గనుక ఓర్చుకోవాలి తప్పదు. ఇది మినహాయిస్తే సెకండాఫ్ మరింత బలం పెరిగిన కథా కథనాలతో వుంది.
          మొత్తానికి ఈసారి ఎన్టీఆర్ ఒక కల్తీ లేని ఫ్యామిలీ – మాస్ – ఫ్యాన్ ఎంటర్ టైనర్ తో ముందస్తుగా దసరా జరిపేస్తూ వచ్చేశాడు.

-సికిందర్
https://www.cinemabazaar.in
         

518 : స్పెషల్ ఆర్టికల్

         

      స్టార్ మూవీస్ ఎలా రాయాలి, ఎలా తీయాలి అన్న టాపిక్ కి సంబంధించి హాలీవుడ్ నుంచితెలుసుకోవడానికి చాలా సమాచారముంది. కొత్తవాళ్ళు ఇది తెలుసుకుని కథలల్లు కోవడం, దర్శకత్వాలు ప్రయత్నించడం చేయకపోవడం మంచిది. దీనికంటే ముందు  చిన్నసినిమాలపై శ్రద్ధ పెట్టి రాసుకోవడమో, తీసుకోవడమో చేయడమే మంచిది. అప్పుడు కూడా ఒక చిన్నసినిమాతో వచ్చిన అవకాశం అప్పుడే స్టార్ సినిమాలకి సోపానమను కోకపోతే ఇంకా మంచిది. ఏడాదికి 60, 70  చిన్న సినిమాలు తీసే కొత్త వాళ్ళు దాదాపు అందరూ అట్టర్ ఫ్లాప్ అవుతున్నప్పుడు,  చిన్న సినిమా అవకాశం వెంటనే స్టార్ సినిమాలకి సర్టిఫి  కేట్ అనుకోవడం అవివేకం. ఒకవేళ ఒకటీ అరా చిన్న సినిమాలతో హిట్టయినా వెంటనే స్టార్ మూవీ కథ పట్టుకుని స్టార్ల చుట్టూ తిరగడం టైం వేస్టు వ్యవహారం. అలా రెండు మూడేళ్ళు ప్రయత్నించి మళ్ళీ చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలు తీసుకుంటున్న వాళ్లేవున్నారు. ఆ  వృధా చేసుకున్న రెండు మూడేళ్ళ కాలంలో రెండు మూడు చిన్న సినిమాలు తీసుకుంటూ మార్కెట్ లో లైవ్ గా వుండవచ్చు.  ఒకప్పుడు వారపత్రికల్లో సీరియల్స్ రాసిన రచయితలు  ఏకకాలంలో రెండు మూడు పత్రికలకి రాసేవాళ్ళు. తమ పేరు నిత్యం సర్క్యులేషన్ లో వుండేట్టు చూసుకోవడానికి అలా చేసేవాళ్ళు. పేరు జనం నోళ్ళల్లో నానడం ముఖ్యం. ఒక చిన్న సినిమాతో సక్సెస్ అయి పెద్ద సినిమాల వెంటబడి రెండు మూడేళ్ళు కన్పించకుండా పోతే ప్రేక్షకులు మర్చిపోతారు. ఫ్లాపయిన కొత్త దర్శకుడు కన్పించకుండా పోతాడు, సక్సెస్ అయిన కొత్త దర్శకుడూ కన్పించకుండా పోతాడు - తేడా ఏముంది?  

          స్టార్ మూవీస్ తో పది మందికే అవకాశాలుంటాయి. అవి దాదాపు  రెగ్యులర్ టాప్ దర్శకులకే వుంటాయి. కింది స్థాయిలో 90 శాతం అవకాశాలుంటాయి. స్టార్ సినిమాలు పది విడుదలైతే చిన్న సినిమాలు 90 విడుదలవుతాయి. అవకాశాలెక్కువ వుండే 90 మీద దృష్టి పెట్టి క్వాలిటీ సినిమాలు తీసుకుంటూ సర్క్యులేషన్ లో వుండే అవకాశాన్ని ఎందుకు కాలదన్నుకోవాలి?  స్టార్ మూవీస్ కి పోటీలెక్కువ. స్మాల్ మూవీస్ కి పోటీయే లేదు – దాదాపు అన్ని స్మాల్ మూవీస్ అట్టర్ ఫ్లాపవుతున్నాక. ఇక్కడ కాస్త క్వాలిటీతో తీసిన వాడు సులభంగా కింగ్ అయిపోతాడు. ఈ కింగ్ చిన్న సినిమాలతో కొన్నాళ్ళు నలిగితే గానీ స్టార్ మూవీస్ తీసే సూపర్ కింగ్ కాలేడు. వూహించుకున్నత సులభం కాదు, ఒక సినిమా అనుభవంతో స్టార్ మూవీస్  తీయగలమనుకోవడం. 

          ఇక కొత్తగా స్క్రీన్ ప్లే నేర్చుకునే రైటర్స్ సంగతి. వీళ్ళు కూడా  కథంటే మహేష్ బాబు, ఎన్టీఆర్ ల లెవెల్ కథే అనుకుని - నీటి పిట్టలు తటాకంలో  డింకీలు కొట్టడాన్ని మించిపోయి స్కూబా డైవింగులు కొడుతున్నారు. నేల మీద పడి గాయాలు చేసుకుంటున్నారు. అందరి దృష్టీ స్టార్స్ మీదే. బిగ్ స్టార్స్ కాకపోతే నాని, శర్వానంద్, నిఖిల్, సందీప్ కిషన్, రాజ్ తరుణ్, ఇప్పుడు దేవరకొండ విజయ్ లాంటి జ్యూనియర్ స్టార్స్ కి తక్కువ కాకుండా కథలు రాయాలనుకోవడం.  అసలు రైటర్స్  స్టార్స్ కి కథలివ్వడం జరుగుతోందా – వాళ్ళు దర్శకుల దర్బారుల్లో  ఆస్థాన కవులవుతున్నాక? ఇది ఆలోచించాలి.  కథలిచ్చే రైటర్స్ అనే జాతి ఎప్పుడో అంతరించిపోయింది. కథలు దర్శకులే ఇచ్చుకుంటారు. కాబట్టి స్క్రీన్ ప్లే నేర్చుకునే రైటర్స్ తమ కథలు తెరకెక్కాలనుకుంటే, తాము దర్శకులు కూడా కాగలిగితేనే.  బీటెక్ చేశాక శాపో శాపమో చేసుకుంటేనే ఓ జాబ్ అన్నట్టు, ఏ స్థాయి రైటర్స్ కథలివ్వాలన్నా దర్శకులుగా మారాల్సిందే. 

          కాబట్టి ఒక గోల్ లేకుండా స్క్రీప్లేలూ గట్రా నేర్చుకోవద్దు. రైటింగ్ నేర్చుకునే వాళ్ళు ఇవ్వాళ మూడు రకాలు. దర్శకుడు కాగోరి రైటింగ్ నేర్చుకునే వాళ్ళు; దర్శకుల దగ్గర, సీనియర్ రైటర్స్ దగ్గర చేరడానికి నేర్చుకునేవాళ్ళు, కేవలం డైలాగ్ రైటర్స్ గా కొనసాగాలనుకుని నేర్చుకునే వాళ్ళు. ఈ మూడూ కూడా చిన్న సినిమాలతో మొదలెట్టుకోవాల్సిందే. అప్పుడే స్టార్ డైరెక్టర్ దగ్గర, స్టార్ రైటర్ దగ్గర చేరిపోవడం అస్సలు కుదరదు. ఇలా తిరిగి టైం వేస్ట్ చేసుకుంటున్న వాళ్ళు చాలా
మంది వున్నారు. స్క్రీన్ ప్లే నేర్చుకుంటూ ఒక చిన్న స్క్రిప్టు రాయలేని వాళ్ళు స్టార్ మూవీస్ డైనమిక్స్ ని ఏం అర్ధం జేసుకుంటారు. స్టార్ మూవీస్ చూసేసి వూహించుకున్నంత సులభం కాదు  రాయడం - అవి టెంప్లెట్ మూవీస్ అయినా సరే. కాబట్టి ముందు ఈ కలలు గనడం మానెయ్యాలి. కలలు గంటూ ఫీల్డుకి రావొచ్చు. వచ్చాక కలలుండవు, వాస్తవాలు అర్ధంజేసుకోవాలి.

          ఈ నేపధ్యంలో స్టార్ మూవీస్ రాయడమెలా అనే వ్యాసం అవసరమా అన్పించింది. అనవసరంగా కొత్త వాళ్లకి పెద్ద ఆశలు  కల్పించి చెడగొట్టినట్టవుతుందనే ఉద్దేశంతో ఈ శీర్షిక ప్రకటించి రెండు మూడు నెలలవుతున్నా వ్యాసం రాయలేదు. అనాలోచితంగా శీర్షిక  ప్రకటించడం పొరపాటే. పోనీ కొత్తవాళ్లకి కాకపోయినా ఇతరులకి ఉపయోగపడవచ్చులే అనుకున్నా- ఆ ఇతరులెవరు? 1. టాప్ దర్శకులు, రచయితలు, 2. మీడియం దర్శకులు, రచయితలు, 3. చిన్న చిన్న దర్శకులు, రచయితలు. 

          పై  మూడు బ్రాకెట్స్ లో మొదటి రెండు బ్రాకెట్లలో వుంటున్న  వాళ్లకి తెలుసుకునేంత తీరికా ఓపికా లేక డీఫాల్టు మెకానిజంతో సాగిపోతూంటారు కాబట్టి అవసరం లేదు. మూడో  బ్రాకెట్లో వుండే  వాళ్ళకి స్టార్స్ తో అవకాశాలే రావు కాబట్టి తెలుసుకోవడం శుద్ధ దండగ. మరి ఎవరికోసం ఈ వ్యాసం? 

          కాలక్షేపంకోసం. ఇంతకి మించి దీనికే  ప్రాధాన్యమూ లేదు. ఈ దృష్టితోనే చూడాలి. కొత్త వాళ్ళు సరదాగా చదివేసి అవతల పడెయ్యాలేగానీ ఇదే అవకాశమనుకుని స్టార్ మూవీస్ మీద పడిపోవద్దు. కొత్త వాళ్ళు కొందరు మరీమరీ అడుగుతూంటేనే తప్పక వ్యాసం రాయాల్సి వచ్చింది. షరతులు వర్తిస్తాయ్. పైదంతా చదువుకుని  ముందు చిన్న సినిమాలకి కట్టుబడి వుంటేనే ఈ వ్యాసం చదవాలి.

(వ్యాసం శనివారం) 
-సికిందర్