రివ్యూలు, సాంకేతికాలు, స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు...

టికెట్లు దొరకడం యోగం, సినిమాలు చూడడం భోగం, రివ్యూలు రాయడం రోగం!

19, నవంబర్ 2016, శనివారం

      యూత్ కి వీణ కావాలా, గిటార్ కావాలా....తెలుసుకోలేకపోతున్న యంగ్ బ్రిగేడ్ డైరెక్టర్స్/రైటర్స్ బ్యాచి ఓ నాల్గేళ్ళుగా ఒకటే మాట - రోమాంటిక్ కామెడీ! ఏ కొత్త దర్శకుణ్ణి  కదిపినా  -రోమాంటిక్ కామెడీ! ‘రోమ్ కామ్’  తీస్తున్నామనో  రాస్తున్నామనో   ఫ్యాషనబుల్ గా,  స్టైల్ గా అనడం!  లవ్ స్టోరీ అనడం పాత మాట- రోమాంటిక్ కామెడీ తాజా మాట! విడుదలయ్యే ప్రేమ సినిమాలు రోమాంటిక్ కామెడీలని చెప్పుకునే విడుదల చేస్తున్నారు (విడుదల కానివి రెట్టింపుకంటే రెట్టింపు వుంటాయి). ఏడాదికి ఓ పాతిక రోమాంటిక్ కామెడీల పేరుతో విడుదలైతే, ఒకటో రెండో నిజమైన రోమాంటిక్ కామెడీ లన్పించుకుని హిట్టవవుతున్నాయని తెలుసుకుంటూనే వుంటారు. ఎవరి కోసం రోమాంటిక్ కామెడీలంటూ తీస్తున్నారో ఆ ప్రేక్షకులే వీటిని తిప్పి కొడుతున్నారనీ తెలుసు. పేరున్న హీరో వుంటే తప్ప ఈ ‘రోమాంటిక్ కామెడీ’ లవైపు ఎవరూ కన్నెత్తి చూడడం లేదనీ తెలుసు. అయినా తమదేదో డిఫరెంట్ అనుకుని తీసేస్తున్నారు. ఎదుటి వాడు బాగా తీయలేదు, మేం బాగా తీస్తున్నామనుకుంటూ తీసేస్తున్నారు. అసలు ఎదుటి వాడు తీసింది ఏమిటో తెలుసుకోకుండా, ఎదుటివాడి లాంటిదే బాగా తీస్తున్నామని నమ్మేసి తామూ తీసేస్తున్నారు. ఎదుటి వాడు తీసింది ఏకోశానా రోమాంటిక్ కామెడీయే అన్పించుకోకపోయినా, అదే మాయలో పడిపోయి పోటీ ‘రోమాంటిక్ కామెడీలు’ సృష్టించేస్తున్నారు. ఆ ఎదుటి వాడిలాగే అట్టర్ ఫ్లాప్ అవుతున్నారు, ఈ వేలంవెర్రిలో బాగా దెబ్బ తినేస్తున్నారు...


          రోమాంటిక్ కామెడీకీ, రోమాంటిక్ డ్రామాకీ తేడా తెలుసుకోకపోవడం వల్లే వచ్చిన పరిస్థితి ఇది. రోమాంటిక్ డ్రామాల సీజన్ కొన్నేళ్ళ క్రితమే అంతరించింది. 2000 ప్రారంభంలో చిత్రం, నువ్వే కావాలి లాంటి యూత్ సినిమాలతో ప్రారంభమైన ట్రెండ్ ఐదారేళ్ళు కొనసాగింది. వందల సంఖ్యలో తీశారు. వాటిలో రోమాంటిక్ కామెడీలు అతి తక్కువ,  రోమాంటిక్ డ్రామాలే ఎక్కువ. హీరో హీరోయిన్లు మొదట అల్లరల్లరి చేసుకుని నవ్వించడం,  తర్వాత ప్రేమలో తేడా వచ్చి విడిపోవడం, అక్కడ్నించీ సెంటి మెంట్లూ ఎమోషన్లూ కొన్ని ఏడ్పులూ ప్రదర్శించుకుని మళ్ళీ కలుసుకుని, ఓ ‘ఫీల్’ తో ముగించడం లాంటి రోమాంటిక్ డ్రామాలే రాజ్యమేలాయి. వీటిని లైటర్ వీన్ లవ్ స్టోరీస్ అని కూడా పేరు పెట్టారు కొత్త ఫ్యాషన్ గా- ఇప్పుడు సరికొత్త ఫ్యాషన్ గా రోమాంటిక్ కామెడీ లంటున్నట్టు. టీనేజీ హీరో హీరోయిన్లు స్వల్ప కారణానికే విడిపోయి, కలుసుకుంటారు కాబట్టి, ఇవి లైటర్ వీన్ లవ్ స్టోరీలయ్యాయి. వీటిలో స్క్రీన్ ప్లేనే అనేదే వుండేది కాదు. కథ ఎక్కడో క్లయిమాక్స్ దగ్గర ప్రారంభమయ్యేది. ఆ సెంటిమెంట్లూ ఎమోషన్లూ ఫీల్ వగైరా వగైరా ఆ చివర పావుగంట సేపే. దీనికి ముందు గంటన్నర సేపూ  కథలేని ఉత్త కామెడీలే. ఇవి బోరుకొట్టి మూతబడ్డాయి. ఇవన్నీ కొత్త హీరో హీరోయిన్లతో వచ్చి వెళ్ళిపోయిన రోమాంటిక్ డ్రామాలు. 

        ఎప్పుడైతే ప్రేమ కథలో హీరో హీరోయిన్లు విడిపోతారో అది రోమాంటిక్ డ్రామా! 
        ఎప్పుడైతే  ప్రేమ కథలో ఫీల్ కోసం ప్రయత్నిస్తారో అది రోమాంటిక్ డ్రామా!
        ఎప్పుడైతే ప్రేమ కథలో పెద్దల  పాత్రలు జోక్యం చేసుకుంటాయో అది రోమాంటిక్ డ్రామా!

        2000 సంవత్సరం నుంచీ ‘కేవలం ఎంటర్ టైన్మెంట్ కోసమే సినిమా’  లాగా  మారిపోయిన నిర్వచనానికి ఇవి న్యాయం చేయలేదు. దాంతో అత్యధిక సంఖ్యలో ఫ్లాపయ్యాయి.
        యూత్ సినిమాల పేరుతో  చిన్నాచితకా కొత్త హీరోల రోమాంటిక్ డ్రామాలు (అనేక బూతు కామెడీలు కూడా) వెల్లువెత్తుతున్న కాలంలోనే అల్లు అర్జున్ లాంటి యంగ్ స్టార్ హీరోలు రావడం మొదలెట్టారు. వీళ్ళు కూడా పూర్తి స్థాయి రోమాంటిక్ కామెడీల్లో నటించింది లేదు. రోమాంటిక్ డ్రామాలే నటించారు. మరి ‘కేవలం ఎంటర్ టైన్మెంట్ కోసమే సినిమా’  లాగా మారిపోయిన కొత్త ట్రెండ్ లో ఇవెలా హిట్టయ్యాయంటే, స్టార్ వేల్యూ వల్ల. కొన్నిసార్లు ముసలి కథలతో  స్టార్లే వాళ్ళ చరిష్మాతో వెలిగిపోతారు గానీ, ఆ ముసలి కథలు వెలగవు - స్టార్ నుంచి విడదీసి చూస్తే ముసలి కథలకి వేల్యూ వుండదు, ఇది గుర్తు పెట్టుకోవాలి. కథా కథనాల్ని  మర్చిపోయి తమ అభిమాన స్టార్ నే మైమరచిపోతూ చూసే ప్రేక్షకులున్నారు, ఇది కూడా గుర్తు పెట్టుకోవాలి. 

      ఇదలా వుంచితే,  2012 లో ‘ఈరోజుల్లో’  హిట్టయ్యాక మళ్ళీ యూత్ సినిమాల ట్రెండ్ మొదలయ్యింది- ప్రతీ పదేళ్ల కోసారి ట్రెండ్స్ రిపీటవుతాయన్న సిద్ధాంతం ప్రకారం. ఇక్కడ్నించీ రోమాంటిక్ కామెడీలనే కొత్త పేరు ప్రచారంలో కొచ్చింది. 2000 లో ప్రారంభమైన కొత్త ట్రెండ్ ని యూత్ సినిమాలనో, లైటర్ వీన్ లవ్ సినిమాలనో అన్నారు. ఇప్పుడు రోమాంటిక్ కామెడీలనడం మొదలెట్టారు- ఎందుకంటే ‘ఈ రోజుల్లో’ అలా అన్పించింది కాబట్టి.  నిజానికి ‘ఈరోజుల్లో’ అడల్ట్ కామెడీ. అడల్ట్ కామెడీ రోమాంటిక్  కామెడీల చుట్టమే. ఎందుకంటే వీటిలో రోమాంటిక్ కామెడీల్లాగే డ్రామా వుండదు. దీన్ని పట్టుకుని రోమాంటిక్ కామెడీలంటూ, మళ్ళీ కొత్త కొత్త వాళ్ళతో, కొత్త కొత్త దర్శకులు వచ్చేసి తీయడం మొదలెట్టారు. అయినా పాత అలవాటు ఎక్కడికి పోతుంది? మా తాతలు నేతులు తాగారు, మా మూతులు వాసన చూడండి- అన్నచందాన అవే ముగిసిపోయిన యూత్ సినిమాల నాటి రోమాంటిక్  డ్రామాలే,  వీణ వాయించుకునే లైటర్ వీన్ లవ్ స్టోరీసే తీసి పారెయ్యడం మొదలెట్టేశారు. రోమాంటిక్ డ్రామాలు ఓల్డ్ టైపులో వీణ వాయించుకుంటే, రోమాంటిక్ కామెడీలు న్యూ టైపులో ‘గిటార్’ వాయించుకుంటాయని తెలుసుకోకుండానే! 


        రోమాంటిక్ డ్రామా వీణ!
         
రోమాంటిక్ కామెడీ గిటార్! 

        ఇప్పుడేం వాయించాలి? 

         2015 లోనే చూద్దాం, ఈ సంవత్సరం రోమాంటిక్ కామెడీ లంటూ 19 విడుదలయ్యాయి : భలేభలే మగాడివోయ్, మళ్ళీ మళ్ళీ ఇది రాని రోజు, కేరింత, కొలంబస్, కృష్ణమ్మ పిలిచింది ఇద్దరినీ, కుమారి 21ఎఫ్, నాకైతే నచ్చింది, లేడీస్ అండ్ జంటిల్ మన్, పెసరట్టు, పడ్డానండీ ప్రేమలో మరి, నువ్వూ నేనూ ఒకటవుదాం, ఆనందం మళ్ళీ మొదలైంది, ఆంధ్రా పోరి, లవకుశ, వినవయ్యా రామయ్యా, అనగనగా ఒక విచిత్రం, రాంలీల, తప్పటడుగు... వీటిలో ఒక్కటే ‘భలేభలే  మగాడివోయ్’ గిటార్ సినిమా! కుమారి 21 ఎఫ్ అడల్ట్ కామెడీ అయితే, మిగిలిన పదిహేడూ వీణ వాయించుకున్న సినిమాలే!

        స్టార్స్ వల్ల, బ్యానర్ వల్ల మళ్ళీ మళ్ళీ ఇది రాని రోజు,  కేరింత అనే రెండు వీణ సినిమాలు హిట్టయ్యాయేమోగానీ, అదే యంగ్ స్టార్ సుమంత్ అశ్విన్ నటించిన కొలంబస్ అనే వీణ సినిమాని చూడలేదెవరూ. అలాగే ఇంకో యంగ్ స్టార్ సుధీర్ నటించిన కృష్ణమ్మ పిలిచింది ఇద్దరినీ అనే వీణ సినిమా కూడా యూత్ కి నచ్చలేదు. ఇక మిగిలినవన్నీ కొత్త వాళ్లతో రోమాంటిక్ కామెడీ లనుకుంటూ,  యూత్ కి గిటార్ బదులు వీణ వాయించుకుని నిద్ర పుచ్చినవే. ఈ ‘రోమాంటిక్ కామెడీ’ లని ఇక పీక్ ని తీసుకెళ్ళాలంటే, ఏడ్చే  హీరోయిన్ కి వీణ పాట కూడా పెట్టేసి పాతసినిమాల టైపులో చుట్టేయాలేమో.

        ‘నేచురల్ స్టార్’ నాని నటించిన భలేభలే  మగాడివోయ్ ఒక్కటే  పక్కా గిటార్ వాయించిన రోమాంటిక్ కామెడీ. కాబట్టే యూత్ అంత హిట్ చేశారు.


        ఈ సంవత్సరం - 2016 కి వస్తే, ఈ డిసెంబర్ మూడో వారం వరకూ రోమాంటిక్ కామెడీలంటూ 23  విడుదలయ్యాయి : పెళ్లి చూపులు, మజ్నూ, ప్రేమమ్, నరుడా డోనరుడా, నేనూ శైలజ, అ ఆ , సీతమ్మ అందాలు రామయ్య సిత్రాలు, కళ్యాణ వైభోగమే, ఒక మనసు, రోజులు మారాయి, శ్రీరస్తు శుభమస్తు, జ్యో అచ్యుతానంద, పడేశావే, నిర్మలా కాన్వెంట్, వెన్నెల్లో హాయ్ హాయ్, అబ్బాయితో అమ్మాయి, నేనూ మా ఆయన, దృశ్య కావ్యం, సావిత్రి, అమ్మాయి ఆరుగురు, కుందనపు బొమ్మ, మోహబ్బత్ మే, రోమాన్స్ విత్ ఫైనాన్స్... వీటిలో పెళ్లి చూపులు, వెన్నెల్లో హాయ్ హాయ్ తప్ప మిగిలిన ఇరవై ఒక్కటీ కూడా రోమాంటిక్ డ్రామాలే! అంటే వీణ సినిమాలే!

        పెళ్లి చూపులు అనే పక్కా రోమాంటిక్ కామెడీ బాగా హిట్టయ్యింది, వెన్నెల్లో హాయ్ హాయ్ విడుదల ఆలస్యం వల్ల కాలేదు. గత సంవత్సరం భలేభలే మగాడివోయ్ అనే పక్కా రోమాంటిక్ కామెడీతో సూపర్ హిట్టయిన నానియే వెళ్లి వెళ్లి ఈ సంవత్సరం మజ్నూ అనే రోమాంటిక్ డ్రామాతో వీణ వాయించి ఫ్లాపయ్యాడు. లక్కీగా మరో యంగ్ స్టార్ రామ్ నటించిన  నేనూ శైలజ అనే రోమాంటిక్ కామెడీ అనే రోమాంటిక్ డ్రామా  హిట్టయ్యింది. అది స్టార్ వేల్యూ మహిమ. నాగచైతన్య నటించిన రోమాంటిక్ కామెడీ అనే రోమాంటిక్ డ్రామా  ప్రేమమ్ అనే సక్సెస్ కూడా స్టార్ వేల్యూ మహిమే. నితిన్ నటించిన మరో రోమాంటిక్ కామెడీ అనే రోమాంటిక్ డ్రామా సక్సెస్ కూడా స్టార్ వేల్యూ మహిమే. అల్లు శిరీష్ నటించిన శ్రీరస్తు శుభమస్తు అనే ఇంకో రోమాంటిక్ కామెడీ అనే రోమాంటిక్ డ్రామా  సక్సెస్ కూడా స్టార్ వేల్యూ మహిమే. ఈ నాల్గూ కాక, రోమాంటిక్ కామెడీల ముసుగులో వచ్చిన 18 రోమాంటిక్ డ్రామాలన్నీ ఫ్లాపయ్యాయి. వీటిలో నాని దగ్గర్నుంచీ నాగ శౌర్య, నారా రోహిత్, నాగబాబు కుమార్తె నిహారిక, సుమంత్, రాజ్ తరుణ్, శ్రీకాంత్ కుమారుడు రోషన్ లు నటించినవి ఏడు వున్నాయి. నాగ శౌర్య నటించినవే నాల్గుకి నాల్గూ ‘రోమాంటిక్ కామెడీలు’ ఫ్లాపయ్యాయి. 

        ఇలా రోమాంటిక్ కామెడీ లనుకుంటూ తీస్తున్న రోమాంటిక్ డ్రామాలు ఫ్లాపవుతున్నాయి. రోమాంటిక్ కామెడీలుగా తీసిన ఒకటీ అరా రోమాంటిక్ కామెడీలే హిట్టవువుతున్నాయని ఈ రెండేళ్లుగా విడుదలైన పై సినిమాల పెర్ఫార్మెన్స్ చూస్తే తెలిసిపోతోంది.  కాబట్టి ఇంకా వీణ సినిమాలేనా- గిటార్ సినిమాలు ఇప్పటికీ వద్దా? అయితే ఇలాగే ఫ్లాపులు తప్పవు. 4జి ల కాలంలో 2జి లు చూపిస్తామంటే, చూసిన వాళ్ళు ఒక్క మౌత్ టాక్ తో ఇలాగే రిస్కులో పడేస్తూ వుంటారు.


అసలు రోమాంటిక్ కామెడీ అంటే ఏమిటి?
      ఎక్కడా ఏడ్పించనిది, బరువెక్కనిది, సీరియస్ అవనిది; ఎక్కడా ఫీల్ సెంటిమెంటు ఎమోషన్లు అనే నాన్సెన్సుకి చోటివ్వనిది, లవర్స్ ఇద్దరి మధ్యా హాస్యాన్ని తారా స్థాయికి చేర్చేది, డైరెక్టుగా లవ్ ని చూపించనిది, ప్రేమలకోసం ప్రాకులాడనిది, ప్రేమల్ని కప్పిపుచ్చేది, వాళ్ళని ఒకానొక ఇబ్బందికర సంఘటనలో పడేసి హాస్య ప్రహసనాలని సృష్టించేది...

        కామెడీ ఎప్పుడూ సంఘటనలోంచే పుడుతుంది. సిటీ బస్సు ఆగకుండానే దిగే తొందరలో హీరోయిన్ గభాల్న దూకి బైక్ మీద పోతున్న హీరో మీద దభీమని పడితే, కుయ్యోమని హీరో మొత్తుకుంటే చాలు, రోమాంటిక్ కామెడీకి బీజం పడిపోయినట్టే. చెమట కంపు కొడుతున్న హీరోయిన్ చున్నీ గాలి కెగిరివచ్చి హీరో మొహానికి ఠపీమని కొట్టుకుని, యాక్ మని వాంతి చేసుకుంటే చాలు- రోమాంటిక్ కామెడీ మొదలైపోయినట్టే. 

        ఒక్క సంఘటన ఇద్దరిమధ్యా  రకరకాల హాస్య ప్రహసనాలకి దారితీస్తూ, ఇద్దరి మధ్యా పగని రగిలిస్తూ, ఒకర్నొకరు దెబ్బ తీసుకునే ప్రయత్నాలతో, యాక్షన్ రియాక్షన్ల సంఘర్షణకి తెరతీస్తే అది రోమాంటిక్ కామెడీ. ఒకరికొకరు ప్రత్యర్ధులైపోయి ఎవరూ తగ్గకుండా, ఎవరూ విడిపోకుండా, ఎవరూ ఏడుస్తూ కూర్చోకుండా, ఇగోల కోసం ఒకర్నొకరు ఇబ్బంది పెట్టేసుకునే యాక్షన్ లో వుండే కథనమే రోమాంటిక్ కామెడీ. 

        ఇద్దరూ ఒకటై  చేసే రోమాంటిక్ కామెడీలు కూడా వుంటాయి. వెర్రితలలేసే ప్రేమలో ఏవో ప్రయోగాలు చేసుకుని, పీక్కోలేక, ఎవరికీ చెప్పుకోలేకా పడే ఇబ్బందులు- ఈ ఇబ్బందుల్లోంచి పుట్టే కామెడీలు, ఎలా బయటపడతారా అనే సస్పెన్స్. వీళ్ళేదో చేయకూడని పని చేశారని పెద్దలు వచ్చి క్లాసులు పీకి బుద్ధి నేర్పారా ఇక అంతే! అప్పుడది  రోమాంటిక్ కామెడీ అవదు - రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్ లోకి అక్రమంగా జొరబడ్డ రోమాంటిక్ డ్రామా అవుతుంది- కళ్యాణ వైభోగమే లోలాగా; మజ్నూలో లాగానూ.    

        రోమాంటిక్ డ్రామాల్లో  హీరో హీరోయిన్లే తమ సమస్యని తామే పరిష్కరించుకోవాలనే రూలుండదు, పెద్దలే జోక్యం చేసుకుని పాసివ్ హీరోహీరోయిన్ల సమస్యని పరిష్కరించే పాత తంతు వుంటుంది. లేదా వాళ్లకి అడ్డున్న పెద్దలే  మనసు మార్చుకుని వాళ్ళని కలిపే వ్యవహారముంటుంది. రోమాంటిక్ కామెడీల్లో హీరో హీరోయిన్లు తాము సృష్టించుకున్న సమస్యల్లోంచి  తామే బయటపడే మార్గాలని కనుగొని,  యువతకి ఇన్స్ పిరేషన్ గా వుండే కథనం వుంటుంది. యూత్ ఎప్పుడూ తమని తామే విజేతలుగా మల్చుకునే శక్తి సంపన్నులు కావాలి గానీ, ఇంకా ఎవరో పెద్దల నుంచి తలలు వంచుకుని నేర్చుకునే పిల్లకాయల్లా వుండకూడదని రోమాంటిక్ కామెడీలు చెప్తాయి.

        రోమాంటిక్ కామెడీల్లో హీరో హీరోయిన్ల పాత్రలు ఎమోషనల్ గా పరిపూర్ణంగా వుండవు. సగం సంగం వాళ్ళిద్దరూ ఒకటైతేనే ఆ పరిపూర్ణతని సాధిస్తారు. ఇంకా ఇద్దర్లో ఒకరు ఏదోవొక అంతర్గత సమస్యతో వుంటారు- భలేభలే మగాడివోయ్ లో మతిమరుపు నాని పాత్రలాగా. వాళ్ళ మధ్య రిలేషన్ షిప్పే వాళ్ళ సమస్యల్ని  తొలగిస్తుంది. ఇంకా రోమాంటిక్ కామెడీల్లో ఒకరికి జీవితంపట్ల హుషారు ఎక్కువైపోతే, మరొకరికి బోరు ఎక్కువైపోవచ్చు. ఈ పరస్పర విరుద్ధ కెమికల్ ఈక్వేషన్స్ పాత్రల్ని ఆసక్తికరంగా తయారు చేస్తాయి.

        సినిమా అంటే చలన చిత్రం, ఫోటోగ్రాఫ్ లా నిశ్చల చిత్రం కాదు. అందులోనూ రోమాంటిక్ కామెడీ ఎప్పుడూ యాక్షన్ లో వుంటుంది. అందుకని వున్నచోటే వుండిపోయి నాటకాల్లోలాగా, సీరియల్స్ లో లాగా పంచ్ డైలాగుల మీద పంచ్ డైలాగులు పేల్చుకుంటూ వుండదు రోమాంటిక్ కామెడీ. రోమాంటిక్ కామెడీ స్క్రిప్ట్ యాక్టివ్ గా వుంటుంది, రోమాంటిక్ కామెడీ కథనం  విజువల్ యాక్షన్ తో వుంటుంది. రోమాంటిక్ కామెడీ ఫార్ములాని విరిచేస్తుంది- హీరో హీరోయిన్ల మధ్య అసలు ప్రేమ కథే వుండకపోవచ్చు - హేపీ భాగ్ జాయేగీ లోలాగా. 

        రోమాంటిక్ కామెడీల్లో హీరోహీరోయిన్లు ప్రేక్షకులకి కనెక్ట్ కాకపోతే అది లేజీ రైటింగ్ అన్పించుకుంటుంది. ఫార్ములా మోజు అన్పించుకుంటుంది. యాక్షన్, హార్రర్, థ్రిల్లర్, మిస్టరీ, జానపద, పౌరాణిక, ఫాంటసీ ...ఇలా యే జానర్ లోనూ ప్రేక్షకులు ఎక్స్ పర్ట్స్  అయివుండరు. కానీ రెండు జానర్స్ లోమాత్రం మంచి ఎక్స్ పర్ట్స్ అయివుంటారు. వాళ్లకి తెలియనిదంటూ వుండదు. ఆ జానర్స్ లవ్, ఫ్యామిలీ అనేవి. ప్రేక్షకులందరూ నిజజీవితంలో కిల్లర్ ని పట్టుకునే పోలీసు అవరు.  ప్రేక్షకులందరూ నిజజీవితంలో దెయ్యాల్ని ఎదుర్కొని వుండరు, ప్రేక్షకులందరూ నిజజీవితంలో రోడ్ల మీద కారు ఛేజింగ్స్ చేసివుండరు. నడిబజార్లో ఎగిరెగిరి తన్ని వుండరు. కానీ అందరు ప్రేక్షకులూ వాళ్ళ జీవితాల్లో ప్రేమతో, ఫ్యామిలీతో అనుభవించే వుంటారు, రోజూ అనుభవిస్తూనే  వుంటారు- రోమాంటిక్ కామెడీ చూడ్డానికి వెళ్లేముందు కూడా అనుభవించే వెళ్తారు. తీరా వెళ్ళాక తాము అనుభవించే లవ్ ఎమోషన్స్ లాగా, తాము అనుభవించే ఫ్యామిలీ సంబంధాల్లాగా రోమాంటిక్ కామెడీల్లో హీరోహీరోయిన్ల  వరస లేకపోతే, అది ఉత్త ఫేక్ అని తిప్పి కొట్టేస్తారు. కాబట్టి లవ్ లో, ఫ్యామిలీలో లాజిక్ తో ఆడుకోకూడదు. ‘బ్రహ్మోత్సవం’ లో తండ్రి చనిపోతే కూతురు రాకుండా ఫ్రెండ్ (హీరోయిన్) ని పంపిచడం, ఆ ఫ్రెండ్ వచ్చేసి  ఆ చావు జరిగిన ఇంట కామెడీ చేయడం ఎంత అందంగా వుందో తెలిసిందే.  

        రోమాంటిక్ కామెడీల్లో ఓ సంఘటనతో పాయింటు చిన్నదే కావొచ్చు- కానీ పోనుపోను రకరకాల పాత్రలు చేరి అటులాగి ఇటులాగి కాంప్లికేట్ చేస్తాయి -హేపీ భాగ్ జాయేగీ లోలాగా. పాయింటులో లాజిక్ వుంటే ఎంత ఇల్లాజికల్ కామెడీనైనా  సృష్టిస్తుంది రోమాంటిక్ కామెడీ- మిస్టర్ బీన్స్ సిరీస్ ఎపిసోడ్స్ లాగా. 

        ఇవన్నీ రెండే రెండు సూత్రాల ఆధారంగా జరుగుతాయి- హీరోహీరోయిన్లు ఒకరికొకరు విలన్లై పోవడం, ముమ్మాటికీ ఎవరూ తగ్గిగానీ, విడిపోయిగానీ పాసివ్ గా మారకపోవడం- (ఒకవేళ విడిపోయినా పాసివ్ గా వుండకుండా గోతులు తవ్వడం, ప్రతీ చర్యతో నవ్వించడం) -ఈ రెండు ప్రాణప్రదమైన సూత్ర్రాల ఆధారంగానే రోమాంటిక్ కామెడీల్లో పైవన్నీ జరుగుతాయి. కామెడీ అంటేనే హుషారు, హుషారు ఎప్పుడూ పాసివ్ గా వుండదు. ఇది గుర్తుంచుకుంటే రోమాంటిక్ కామెడీల్లో ‘ఫీల్’ అనే చాదస్తాన్ని  చొరబెట్టే అకృత్యాలనుంచి దూరంగా వుండగల్గుతారు. 

        రోమాంటిక్ కామెడీల్లో హీరోహీరోయిన్లు ప్రేమలకోసమే తపించిపోరు. ఈ ప్రేమలు సరే, జీవితం మాటేమిటి? అని చేతకాని వ్యాపకాలు పెట్టుకుని నవ్వుల పాలవుతూంటారు. స్ట్రగుల్ చేసి వాటిలో రాణించి, హమ్మయ్యా అని లైఫ్ లో సెటిలయ్యే ప్రాక్టికాలిటీతో కలర్ఫుల్ గా వుంటారు. 

        రోమాంటిక్ కామెడీ అంటే,  రంగులు మారిపోయే ప్రపంచంలో యూత్ తమ  స్థానాన్ని  దక్కించుకోవడం కోసం, ప్రేమల్ని సపోర్టుగా చేసుకుని ఒక స్టడీ టూర్ చేయడమన్న మాట, ప్రేమే టూర్ అవకుండా. యూత్ కి తమ ఎదర కన్పించే  తమకి తెలీని జీవితాల్ని శోధించి తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలం ఎక్కువ వుంటుంది- దీన్ని వాళ్ళతో కనెక్ట్ అవుతూ ‘ఆబ్జెక్టివ్’ గా తీర్చేవే రోమాంటిక్ కామెడీలు. 

        రోమాన్స్ అనేది - లేదా లవ్ అనేది - ప్రేమ అనేది ఒక ఉన్నత విలువ, నిజమే. మరి దీన్ని కామెడీ చేస్తూ రోమాంటిక్ కామెడీ అని ఎందుకన్నారు? ఆ తెలివితక్కువ వయసులో తెలిసీ తెలీని ప్రేమలతో కన్ఫ్యూజన్ కామెడీ గానే వుంటుంది కాబట్టి- వాళ్ళ మనస్తత్వాలని అచ్చు గుద్ది రోమాంటిక్ కామెడీలనేశారు. అందుకే ఈ సినిమాల ధోరణి కూడా ఇలాగే వుంటుంది- ప్రేమల్ని వెటకారం చేసి కామెడీగా చూపిస్తూ. ఉదాత్త భావాలకి, విలువలకీ ఇక్కడ చోటుండదు. వాటికోసం రోమాంటిక్ డ్రామాలు చూసుకోవాల్సిందే. రోమాంటిక్ కామెడీల్లో ఉదాత్తత అనేది - ఫీల్ అనేది - కథని బట్టి అవసరమైతే  చివర బయటపడే  విషయాలు. 

        ‘యువర్ బర్డ్ ఈజ్ హియర్, టామ్ థాంప్సన్’ అన్న అద్భుత నవల వుంది. ఇందులో 14-16 ఏళ్ల టీనేజర్స్ మధ్య తమ రిలేషన్ షిప్ స్నేహమో ప్రేమో అర్ధంకాని చిత్రణ వుంటుంది హాస్యభరితంగా. రెండు పక్షుల సాంగత్యం ద్వారా తమ రిలేషన్ షిప్ కి అర్ధం చెప్పుకుని, మళ్ళీ మామూలు  స్టూడెంట్స్ గా కంటిన్యూ అయిపోతూంటారు. రచయిత్రి  ఫిల్లీస్ ఆండర్సన్ వుడ్ తొందరపడి వాళ్ళని ప్రేమికులుగా ఫిక్స్ చేసి ముగించ లేదు. ప్రేమంటే ఏమిటో తెలుసుకున్నారు, దానికింకా చాలా టైముంది వాళ్లకి, అంతే! ఇది వాస్తవికత. 

        ఎంత నవ్వించినా రోమాంటిక్ కామెడీ చిట్ట చివర జాగ్రత్తగా, కంట్రోల్డుగా, కళ్ళు చెమర్చేలా చేస్తే బాగా గుర్తుండి పోతుంది.
        ప్లస్ రోమాంటిక్ కామెడీ అనేది గాథలా పాసివ్ గా వుండదు, కథా లక్షణాలతో యాక్టివ్ గా, నిత్యనూతనంగా వుంటుంది. రోమాంటిక్ కామెడీ క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ తోబాటు, మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ని కూడా పట్టించుకుని- టార్గెట్ ప్రేక్షకులైన ఇప్పటి యూత్ ప్రవర్తనలకి, అభిరుచులకి దగ్గరగా, సమకాలీనంగా, వాస్తవికంగా తాజాగా వుంటుంది.  

రోమాంటిక్ డ్రామా అంటే?         
       ఐతే కథగా వుండ వచ్చు, లేకపోతే గాథ గానూ తయారవ్వొచ్చు - దానిష్టం. రోమాంటిక్ డ్రామా కాస్సేపు నవ్వించి ఆ పైన ఏడ్పించేది, ప్రేమో రామచంద్రా అని అల్లాడేది, కాన్వెంట్ పిల్లల్ని కూడా వదలకుండా పట్టి పీడించేది, నువ్వు లేకపోతే నేను బతకలేను ప్రియా అనేవి; నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను, ఐ లవ్యూ అనకుండా ప్రేమని వ్యక్తం చేయలేనివి (నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని డైలాగు రాయడమే అసహజ అమెచ్యూరిష్ రైటింగ్),  నాటకీయతని దండిగా వడ్డించేది, చిన్న మాటకే హీరో హీరోయిన్లని విడదీసేది, పెద్దల జోక్యంతోనో విధివిలాసంతోనో మరెలాగో సుఖాంతమో దుఃఖాంతమో అయ్యేది, ఎమోషన్స్ నీ సెంటిమెంట్స్ నీ ఫీల్ నీ ధారాళంగా ప్రవహింపజేసేదీ ...

        రోమాంటిక్ డ్రామా ప్రేమలకి కుటుంబాల అభ్యంతరమో, సామాజిక కట్టుబాట్లో, మానసిక నిషేధాలో అడ్డంకిగా వుంటుంది. హీరో హీరోయిన్లు పాసివ్ గా వుంటారు. చదువూ కెరీర్ పట్టకుండా, ప్రేమా అప్పుడే పెళ్ళీ ఆరాటంతో వుంటారు. హీరోయిన్ పాత్రతో ఆడది అన్న పక్షపాతం వుంటుంది. సొంతవ్యక్తిత్వం వుండదు. రోమాంటిక్ డ్రామాల సెకండాఫ్ బరువుగా, రిలీఫ్ లేకుండా విషాదభరితంగా మారిపోతుంది. 

        రోమాంటిక్ డ్రామా వాస్తవికత కన్నా నాటకీయత మీద ఎక్కువ దృష్టి పెడుతుంది. పాత్ర చిత్రణల్లో ఒక్కోసారి బోల్తా పడుతుంది, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ ని పెద్దగా పట్టించుకోదు,  లాజిక్ కి ఆస్కారం వుండదు. రోమాంటిక్ డ్రామాల మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ కూడా మారకుండా ఎప్పుడూ ఒకేలా వుంటుంది- అవే పాత మూస ఫార్ములా ప్రేమలు రిపీట్ అవుతూంటాయి కాలంతో సంబంధంలేకుండా. ఇంకా క్యాన్సర్ ప్రేమ కథలు, పునర్జన్మ ప్రేమ కథలూ చూపించడానికీ మొహమాటం వుండదు. 

        మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ పట్టని రోమాంటిక్ డ్రామా,  యువప్రేక్షకుల అభిరుచుల్నీ సమస్యల్నీ జీవితాలనీ పట్టించుకోదు. వాస్తవ దూరమైన కృత్రిమ ప్రేమలతో డ్రామాలతో దూరంగా తనలోకంలో తానుగా - ‘సబ్జెక్టివ్’ గా వుండిపోతుంది. రోమాంటిక్ డ్రామాల్ని  ఎప్పుడో వచ్చిన పాత సినిమాల్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని, పెద్దగా శ్రమ అక్కర్లేకుండా లేజీగా, పాసివ్ గా రాసెయ్యొచ్చు. ఇవి స్టార్ వేల్యూ అనే అదృష్టం మీద ఆధారపడి ఒక్కోసారి ఈ కాలంలో హిట్టవుతూంటాయి.


దమ్ముంటే డ్రామా కూడా  ఓకే!
       ఇదంతా చెప్పడం ఇప్పుడు రోమాంటిక్ డ్రామాలు పూర్తిగా పనికిరావని కాదు. ముందు దీని జానర్ లక్షణాల్ని  గుర్తించి, రోమాంటిక్ డ్రామాని ప్యూర్ రోమాంటిక్ డ్రామాగానే బలంగా తీస్తే కొత్త నటీనటులతో నైనా వర్కౌట్ అవుతుంది. ఇలాకాకుండా,  ఎప్పుడో ఫేక్ డ్రామాలుగా తేలిపోయిన గత దశాబ్దపు లైటర్ వీన్ ప్రేమల  వ్యవహరాల్నే  మళ్ళీ ‘మజ్నూ’ లాగా రీసైక్లింగ్ చేస్తే కాదు. బాలచందర్ ‘మరోచరిత్ర’, దాసరి నారాయణరావు ‘తూర్పు- పడమర’, మణిరత్నం ‘గీతాంజలి’ లాంటి బలమైన కళాత్మక, సంగీతభరిత ప్రేమకథలు తీయగల్గితే అవి తప్పకుండా ఇప్పుడూ ఆడతాయి. కానీ ఇప్పుడెవరు అలా తీయగలరు? అందుకని వీణ సినిమాలు ఇప్పుడు వద్దనేది. 


         సంజయ్ లీలా భన్సాలీ ‘బాజీ రావ్ మస్తానీ’ తీశాడు. దీన్ని తెలుగులో కూడా డబ్ చేశారు. ఇందులో వీరుడిగా బాజీరావ్ యాక్షన్ కన్నా, ఇద్దరు హీరోయిన్లతో ప్రేమ కథే ప్రధానంగా వుంటుంది. ఈ ప్రేమకథా ఇందులో మళ్ళీ సీరియస్ సంఘర్షణా  ఎంత బలంగా ప్రేక్షకుల హృదయాలకి గాలం వేసి లాక్కెళ్తా యంటే, ఈ సినిమా కొచ్చిన తెలుగు మాస్ ప్రేక్షకులు సైతం కట్టేసినట్టు కూర్చుని చూశారు. ప్రొజెక్షన్ బాగాలేక మధ్య మధ్యలో నాల్గు సార్లు సినిమా ఆగితే గోలగోల చేశారు. అంతేగానీ,  అసలే సినిమా బోరుగా వుంటే ఈ ప్రొజెక్షన్ ఏమిట్రా పదండి పోదామని లేచెళ్ళి పోలేదు. కావాల్సింది ప్రేమతో కమిట్ మెంట్. కమిట్ మెంట్ లేకుండా పిచ్చిపిచ్చి ప్రేమ డ్రామాలు చూపిస్తే ప్రొజెక్షన్ ఆపెయ్యమంటారు.


అప్పుడు కామెడీలే!



       
రోమాంటిక్ కామెడీ అనే పదాన్ని ఇష్టానుసారం వాడేస్తున్నారు గానీ, దుర్వినియోగం కూడా చేస్తున్నారు గానీ- ఒకప్పుడు ఈ మాట లేదు. కామెడీ సినిమాలే! జంధ్యాల ‘అహ నా పెళ్ళంట’ తీసినా, వంశీ ‘లేడీస్ టైలర్’ తీసినా, ఈవీవీ సత్యనారాయణ ‘ఆ ఒక్కటీ అడక్కు’ తీసినా అవన్నీ, అలా తీసినవన్నీ, అవెంత రోమాంటిక్ కథలైనా, వాటిని కామెడీ సినిమాలనే అన్నారు తప్ప,  రోమాంటిక్ కామెడీలనలేదు. పిఎన్ రామచంద్రరావు ‘చిత్రం భళారే విచిత్రం’ తీసినా దాన్ని రోమాంటిక్ కామెడీ అనలేదు, కామెడీయే!

        ప్రేమతో వాళ్ళ కామెడీ లెప్పుడూ కూడా ‘రోమాంటిక్ డ్రామా’ ల్లాగా కూడా వుండేవి కావు - ఆసాంతం నవ్వించీ నవ్వించీ వదిలిపెట్టడమే ఎజెండాగా పెట్టుకునే వాళ్ళు. వాళ్ళు నవ్వు దర్శకులే తప్ప,  ఏడ్పు దర్శకులు అన్పించుకోలేదు. ఆ నవ్వు ఏమైపోయిందిప్పుడు? ఎందుకు ప్రేమల్లో పనిమాలా చేతకాని ఏడ్పులు చూపిస్తూ,  పనికిరాని రోమాంటిక్ కామిడేడ్పు  సినిమాలు తీస్తున్నారు పోటీలు పడి?ఈ విషయంగా ఇది ప్రశ్నించుకోవాల్సిన  సమయం...


-సికిందర్


       




       






       



           

రైటర్స్ కార్నర్




హై కాన్సెప్ట్ స్క్రిప్ట్ అంటే బిగ్ కలెక్షన్స్ ని రాబట్టే  స్క్రిప్ట్. ఈ ఆర్టికల్ లో మీకు బిగ్ కలెక్షన్స్ ని  సాధించి పెట్టే  హై కాన్సెప్ట్ స్క్రిప్ట్ కి మిలియన్ డాలర్ అయిడియాలు ఎలా రూపొందుతాయో  అవుట్ లైన్ గురించి చెప్తాను. మీరు డబ్బుకోసమే స్క్రిప్టులు రాయాలని ఈ రంగంలోకి వచ్చి వుండకపోయినా, ఆర్ధిక భద్రత వుండాలని అందరూ కోరుకుంటారు. దురదృష్టవశాత్తూ  సినిమాలు క్యారక్టర్ డెవలప్ మెంట్ తోనే నిండిపోయి, యాక్షన్ కి చాలా తక్కువ చోటు కల్పించడం వల్ల  అనుకున్న బాక్సాఫీసు ఫలితాలు సాధించలేక పోతున్నాయి. రచయితగా మీరు తిరుగులేని సక్సెస్ సాధించేందుకు స్మాష్ హిట్ స్క్రిప్టు రాయాలనుకుంటే,  హై కాన్సెప్ట్ అయిడియాల గురించి ఆలోచించడం మొదలెట్టాల్సిందే.

        చెప్పుకోవాలంటే హై కాన్సెప్ట్ స్క్రిప్టులు సింపుల్ గానే  వుంటాయి. కొన్ని పదాల్లో కుదించి క్లుప్తంగా చెప్పినా చిన్న  పిల్లలు కూడా చక్కగా అర్ధం చేసుకుంటారు. హై కాన్సెప్ట్ స్క్రిప్టుల్లో క్యారక్టర్ డెవలప్ మెంట్ ని కనిష్ట స్థాయిలో వుంచుతూ, ఈ లోటుని భర్తీ చేయడానికి ప్రేక్షకులు అభిమానించే టాప్ స్టార్స్ ని ఎంపిక చేసుకుంటారు. హై కాన్సెప్ట్ మూవీస్ భారీ ఎత్తున స్పెషల్ ఎఫెక్ట్స్ ని కూడా కలిగి వుండి  పోస్ట్ ప్రొడక్షన్ దశలోనే భారీ ప్రచారాన్ని పొందుతాయి. ప్రేక్షకుల క్యూరియాసిటీని పెంచుతాయి.

       ఓ బిగ్ ఐడియా, ఇంకో ఆకర్షణీయమైన టైటిల్, క్యూరియాసిటీని పెంచే ఓ లాగ్ లైన్ ...ఇవీ చాలు హై కాన్సెప్ట్ మూవీ స్క్రిప్టు ప్లాన్ చేసేందుకు. 

        థింక్ బిగ్!
       మీకో గొప్ప కాన్సెప్ట్ తట్టిందంటే మీరిక హై కాన్సెప్ట్ కి స్థాయికి దగ్గరైనట్టే. మీరు రాసే స్క్రిప్టులో  క్వాలిటీ లేకపోయినా అది అమ్ముడుపోయే అవకాశాలకి ఏమీ నష్టం కల్గించదు.  ప్రొడ్యూసర్లు చాలావరకూ హై కాన్సెప్ట్ స్క్రిప్టుల్ని  చదవకుండానే కొనేస్తూంటారు. కథాసంగ్రహంలో మీరిచ్చే హై కాన్సెప్ట్ అవుట్ లైన్ కి పడిపోతే ఇంకేమీ అడగరు. చాలా సినిమాలు మంచి కథతో, పాత్రలతోనే  వుంటాయి. కానీ వాటి ఇనీషియల్ ఐడియాల పాలనే ఏమంత బావుండదు. అందుకని మీరనుకున్న హై కాన్సెప్ట్ లో ఇనీషియల్ ఐడియా సరీగ్గా ప్రతిఫలించేలా ఎక్కువ సమయం కేటాయించి మీరు కృషి చేయాల్సి వుంటుంది. ముందు నిర్మాణాత్మకంగా ఇనీషియల్ ఐడియా లేకపోయినట్లయితే, మీరేం చేసీ దాన్ని మీ హై కాన్సెప్ట్  స్క్రిప్టులో ప్రతిఫలింపజేయలేరు.

     గుర్తుంచుకోండి! నిజమైన హై కాన్సెప్ట్ మూవీ ఐడియా అంటే....
        తేలికగా అర్ధమయ్యేది
        ఒకటి రెండు వాక్యాల్లో చెప్పగల్గేది

        ప్రేక్షకుల క్యూరియాసిటీని పెంచేది
        అధిక కాన్ ఫ్లిక్ట్ తో నిండి వుండేది.
        ఓ భారీ స్థాయి సంఘటనని చూపించేది
        సీక్వెల్ కి అవకాశమిచ్చేది
        టాప్ స్టార్స్ ని ఎట్రాక్ట్ చేసేది
        ఫ్రెష్ గా, మార్కెటబుల్ గా వుండేది.
        తెలిసిన ఐడియానే, జా=నర్ నే కొత్తగా చూపించేది...  

      మీరొకసారి జాస్, ఇండిపెండెన్స్ డే, స్టార్ వార్స్, జురాసిక్ పార్క్  వంటి హై కాన్సెప్ట్ మూవీస్ ని గమనించినట్లయితే, వీటిలో పై జాబితాలో చెప్పుకున్న ప్రతీ ఒక్క అంశమూ చోటుచేసుకునే వుంటుంది. నేనిది రాస్తూ, ఇప్పుడే ఐఎండిబి (ఇంటర్నేషనల్ మూవీ డేటా బేస్) లో ‘ఇండిపెండెన్స్ డే’ మూవీ  పేజీని క్లిక్ చేశాను. దీని యూజర్ రేటింగ్ ని చూస్తే 10/6.9 మాత్రంగానే వుంది. అయినప్పటికీ ఈ మూవీ ప్రపంచవ్యాప్తంగా బిలియన్ డాలర్ల వసూళ్లు రాబట్టింది. భారీ వసూళ్లు సాధించే హై కాన్సెప్ట్ మూవీస్ ఉత్తమ చలన చిత్రాలన్పించుకోవాలన్న రూలేమీ లేదు.

       హై కాన్సెప్ట్ స్క్రిప్టు ఐడియాని కనిపెట్టాలంటే మొట్ట మొదట వేసుకోవాల్సింది  ‘అలా జరిగితే?’ అన్న ప్రశ్న ఒక్కటి. గ్రహాంతర జీవులు  భూమి మీద దాడి చేస్తే? - ఇది ‘ఇండిపెండెన్స్ డే’ మూవీ ఐడియా. రాక్షస బల్లులకి తిరిగి ప్రాణం పోస్తే?- ఇది ‘జురాసిక్ పార్క్’ మూవీ ఐడియా. సొరచేప మనుషుల మీద దాడి చేస్తే?- ఇది ‘జాస్’ ఐడియా.

        మొత్తం మీడియానంతా నిరంతరం గమనిస్తూ వుండండి. సినిమాలు చూడండి, నవలలు చదవండి, వార్తలు చూడండి, సోషల్ మీడియాలో నెటిజనుల కథనాలూ పరిశీలించండి...’అలా జరిగితే?’  అన్న ప్రశ్నకి తగ్గ పాయింటు మీకెక్కడో దొరక్కపోదు.

టైటిల్, లాగ్ లైన్!
      కమర్షియల్ విలువలున్న మంచి టైటిల్, లాగ్ లైన్ ఈ రెండూ మూడు  పాజిటివ్ ఎఫెక్ట్స్ ని  క్రియేట్ చేస్తాయి : ఇవి మీరు స్క్రిప్టు రాయడానికి ఇన్స్పైర్ చేస్తాయి, నిర్మాత-దర్శకుడు-స్టార్ ఎవరైనా కళ్ళప్పగించి చూస్తూ మీ స్క్రిప్టుని వినేలా చేస్తాయి, దాన్ని నిర్మిస్తే సులభంగా మార్కెట్ చేసుకునే వీలు కల్పిస్తాయి మీ హై కాన్సెప్ట్ టైటిల్ అండ్ లాగ్ లైన్ లు. 

      టైటిల్ పొట్టిగా వుండాలి. వుంటూ ఆ మూవీ థీమ్ గురించీ, స్వభావం గురించీ ప్రేక్షకులకి సదభిప్రాయం కల్గించాలి. సింపుల్ గా వుంటూనే క్యూరియాసిటీని పెంచే టైటిల్ కీ, లాగ్ లైన్ కీ ‘స్టార్ వార్స్’ ఒక మంచి ఉదాహరణ.
            స్టార్ వార్స్ లాగ్ లైన్ చూడండి - A long time ago in a galaxy far, far away…

           
వెంటనే ఈ మూవీ  మారుమూల అంతరిక్షంలో  మంచికీ చెడుకీ మధ్య జరిగే పోరాటమని తెలిసిపోతుంది. ఒకటి రెండు పంచ్ లతో కూడిన లాగ్ లైన్ లో మీ కాన్సెప్ట్ అంటా తెలిసిపోవాలి. టైటిల్ కీ, లాగ్ లైన్ కీ లోబడి మీరీ కింది మూడు ప్రశ్నలకి జవాబులు చెప్పేట్టుండాలి :


        కథేమిటి?
        హీరో దేన్ని పణంగా పెడుతున్నాడు?
        హీరో కోరికలూ అవసరాలూ ఏమిటి?

         హై కాన్సెప్ట్ మూవీస్ ని విమర్శకులు దుయ్యబడుతూంటారు. ఇది గమనించాల్సిన విషయం. అలాంటప్పుడు మీ గ్రేట్ కాన్సెప్ట్ ని మీరెందుకు ఇంకో అడుగు ముందుకేసి, మాయ చేస్తూనే మనసుకి పట్టే డెప్త్ తో సమ్మోహనాస్త్రంగా సంధించకూడదు?

- ఎడ్వర్డ్  నోమ్స్
http://www.cinemabazaar.in

       










18, నవంబర్ 2016, శుక్రవారం

రివ్యూ!




రచన- దర్శకత్వం : వి ఐ ఆనంద్
తారాగణం :
 నిఖిల్‌, హెబ్బా ప‌టేల్‌, నందితా శ్వేత‌, అవికా గోర్‌,  వెన్నెల కిషోర్‌, తనికెళ్ళ భ‌ర‌ణి, స‌త్య‌, వైవా హ‌ర్ష‌ త‌దిత‌రులు
మాటలు : అబ్బూరి రవి,
సంగీతం: శేఖ‌ర్ చంద్ర‌, చాయాగ్రహణం : సాయి శ్రీరామ్‌
బ్యానర్ :
 మేఘ‌నా ఆర్ట్స్
నిర్మాత : పి. వెంకటేశ్వరరావు
విడుదల : 18 నవంబర్, 2016
***
      హీరో నిఖిల్ ‘శంకరాభరణం’తో చేదు అనుభవం తర్వాత, మరో నావెల్టీ అని భావించి ఈసారి హార్రర్ కామెడీలో నటిస్తూ, చేతిలో చిల్లర ఆడని ప్రేక్షుకుల ముందుకు సాహసించి వచ్చేశాడు.  ‘టైగర్’ తీసిన దర్శకుడు వీఐ ఆనంద్ కిది రెండో సినిమా. ఇద్దరూ కలిసి ఈ హార్రర్ కామెడీతో సేఫ్ గేమ్ ఆడేద్దామని ‘ఎక్కడికి పోతావు చిన్నవాడా’  అనే కంట్రోల్డ్ బడ్జెట్ సినిమాతో ఈ వారం ఆర్ధికంగా ఉద్రిక్తతలు నెలకొన్న పరిస్థితుల మధ్య విచ్చేశారు- విష్ దెమ్ ఆల్ ది బెస్ట్ ఫస్ట్!

కథ
     నాల్గేళ్ళ క్రితం అర్జున్ (నిఖిల్) ఓ అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకోబోతూంటే, ఆమె రిజిస్ట్రార్ ఆఫీసుకి రాదు. దాంతో తన ప్రేమ విఫలమయిందని వెళ్ళిపోతాడు. నాల్గేళ్ళ  తర్వాత ఇప్పుడు హైదరాబాద్ లో యానిమేటర్ గా పనిచేస్తూంటాడు. ఆఫీసులో కిషోర్ (వెన్నెల కిషోర్) కి ఆత్మ ఆవహించిందని వైద్యం కోసం కేరళకి తీసుకుపోతాడు. అక్కడ అమల (హెబ్బా పటేల్) పరిచయమవుతుంది. ఈమె కూడా తన బంధువుకి దెయ్యం వదిలించడానికే ఇక్కడ మంత్రగాళ్ళ దగ్గర కొచ్చింది. ఇద్దరూ నాల్గురోజులు సరదాగా గడిపాక, ఒక రోజు అమల చెప్పాపెట్టకుండా వెళ్ళిపోతుంది. అర్జున్ విజయవాడ వచ్చి ఆమె తండ్రి (తనికెళ్ళ) ని కలుస్తాడు. ఆ తండ్రి ఎప్పుడో నాల్గేళ్ళ క్రితమే తన కూతురు  అమల యాక్సిడెంట్ లో చనిపోయిందని అంటాడు. అర్జున్ తిరిగి హైదరాబాద్ వస్తే, ఇక్కడ మళ్ళీ అమల కన్పిస్తుంది. కానీ  తన పేరు నిత్య అని అంటుంది. అంతలో ఇంకో అమ్మాయి ఫోన్ చేసి, తనే అమలనని అంటుంది. తమిళనాడునుంచి బయల్దేరి వచ్చి ఆ పార్వతి (నందితా శ్వేత) అనే అమ్మాయి అర్జున్ ఇంట్లో మకాం పెడుతుంది.

        అసలు అమలా నిత్యా పార్వతీ వీళ్ళంతా ఎవరు? నాల్గేళ్ళ క్రితం అర్జున్ పెళ్లి చేసుకోబోయిందెవర్ని? చనిపోయిన అమల ఆత్మ మొదట నిత్యని, తర్వాత పార్వతినీ ఎందుకు ఆవహించి అర్జున్ ని వెంటాడుతోంది? అసలు అమల అమలేనా? ఈ చిక్కుముళ్ళన్నీ వీడాలంటే, ఇక సెకండాఫ్ చూడాల్సిందే.

ఎలావుంది కథ 
     ఇదొక హార్రర్ కామెడీ కథ. తెలుగులో ఈజీ బాక్సాఫీసు ఫార్ములాగా మారిన ఈ హార్రర్ కామెడీలని  మనమూ ప్రయత్నిద్దామని హీరోలందరూ క్యూ కడుతున్నారు- ఒకప్పుడు ఫ్యాక్షన్ సినిమాల్లాగా. ఐతే ఇందులో కామెడీ వచ్చేసి రొటీన్ గా ఆత్మ చేతిలో కమెడియన్లు తన్నులు తినడమే. ఇక్కడ ఆత్మ కథ ప్రేమ కథతో ముడిపడి వుంటుంది. ఈ ప్రేమకథ కూడా పేలవంగా వుండడం ఇక్కడ ప్రత్యేకత. ఇటీవలే ‘నందిని నర్సింగ్ హోమ్’ లో కనీసం  ఆ హీరోయిన్ ఆత్మకి హీరోని సొంతం చేసుకోవాలన్న బలమైన కాంక్ష వుంటుంది. ఈ ఆత్మ ఎవరో హీరోకి కూడా తెలిసి అంతే ఎమోషనల్  గా మారతాడు. కానీ ప్రస్తుత సినిమాలో ప్రేమ కాదు కదా, ఆత్మతో అసలే ఏమోషనూ హీరో ఫీలవకుండా ఫ్లాట్ గా వుండడం ఇంకో ప్రత్యేకత. ‘నందిని నర్సింగ్ హోమ్’  లోనూ, ప్రస్తుత సినిమాలోనూ పెళ్లి సందర్భంగానే హీరోయిన్లు బైక్స్ మీద వస్తూ యాక్సిడెంట్ అయి చనిపోతారు. 2000 లో మహేష్ భట్ రచన చేసి తీసిన ‘రాజ్’  (రహస్యం) అనే హిందీ హార్రర్ లో బలమైన లవ్ యాంగిల్ వుంటుంది. ఈ బలమైన లవ్ యాంగిల్ హీరోయిన్ క్యారక్టర్ ని, భర్త ప్రాణాల కోసం యముడితో పోరాడే సతీసావిత్రి పురాణ పాత్ర ప్రతిఫలించే మిథికల్ క్యారక్టర్ గా చేసి, తీయడంవల్ల ఆ హార్రర్ ని మహిళలు సైతం  విరగబడి చూసి అంత పెద్ద హిట్ చేశారు. ఆత్మగా మారిన సెకెండ్ హీరోయిన్ బారినుంచి భర్తని కాపాడుకునే మెయిన్ హీరోయిన్ కథ అన్నమాట!  ప్రస్తుత హార్రర్ కామెడీలో ఫీలవడానికి ప్రేమా లేదు, కామెడీ అంతగా లేదు. కథని ఎలా చక్కదిద్దాలా అన్న దాని మీదే ఎక్కువ దృష్టి పెట్టి, ఆ సీను కాకపోతే ఈ సీను, ఈ సీను కాదని ఆ సీనూ-  సీన్లతో ప్రయోగాలూ చేయడంతోటే సరిపోయింది అన్నట్టుంది. 

ఎవరెలా చేశారు
      హీరోగా ఇందులో నిఖిల్ చేయడానికేమీ లేదు. అసలేమీ లేదు. ఈ కథ తన హీరో పాత్ర కథ కాకపోవడం వల్ల, పనిగల హీరోయిన్ల మధ్య పాసివ్ గా వుండి పోతాడు. సినిమాలో ముగ్గురు హీరోయిన్లున్నారు. ఒక హీరోయిన్ రెండు వేర్వేరు పేర్లతో హీరోకి కన్పిస్తుంది- కాబట్టి  ఈ నాల్గు హీరోయిన్ పాత్రల్లో ఇద్దర్ని ప్రేమించడం, దెయ్యంగా మారిన  మూడో హీరోయిన్ తో భయపడుతూ గడపడం తప్పితే చేసిందేమీ లేదు. ఇన్ని హీరోయిన్ పాత్రలతో చెప్పుకోవడానికి కన్ఫ్యూజన్ గా వుండే ఈ కథలో- నిఖిల్ హీరో పాత్ర కూడా కన్ఫ్యూజ్ అయిపోయి పెళ్ళికి సిద్ధపడడం చాలా ఐరనీ. ఇదెలాగంటే, నాల్గేళ్ళ క్రితం తను ప్రేమించింది బురఖాలో వుండే ఆయేషా (అవికా గోర్) అనే ముస్లిం అమ్మాయిని. ఆమె బురఖా తీసి ముఖం  కూడా చూపించకుండానే ఇష్టముంటే పెళ్లి చేసుకోమంటుంది. చేసేది లేనట్టు అలాగే రిజిస్ట్రార్ ఆఫీసుకి రమ్మంటాడు. తీరా ఈమె బురఖా తీసేసి పెళ్లి చీర కట్టుకుని బైక్ మీద వస్తూ యాక్సిడెంట్ అయి చనిపోతుంది. ఈ యాక్సిడెంట్ సంగతీ హీరోకి తెలీదు, ఆమె ముస్లిం కాదనీ, అమల అనే హిందువే అనీ కూడా తెలీకుండా వుండిపోతాడు. ఇలా తను ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకోబోయిన అమ్మాయి ముఖం కూడా అతను చూడలేదు, అసలు పేరూ తెలీదు. ఇలా ఇది అసహజ చిత్రణయింది.

        తండ్రి ( తనికెళ్ళ) కి చెప్పే పెళ్లి చేసుకోవడానికి బయల్దేరిన అమల, ప్రమాదంలో చనిపోతే ఆ  తండ్రి రిజిస్ట్రార్ ఆఫీసులో ఆరాతీసి, హీరోని కనుక్కుని విషయం చెప్పడా? అసలు అమల కూడా పెళ్లి చేసుకుంటున్నానని ట్యూషన్ కి వెళ్తున్నంత ఈజీగా తండ్రికి చెప్పేసి వెళ్లిపోవడమేమిటో! ఆ తండ్రి అయినా వెంట వెళ్ళడా? కనీసం అల్లుడెవడో ముఖం చూడ్డానికి? విచిత్ర మనుషులు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే లొసుగులతో ఇదొక కథగానే మిగలదు, వదిలేద్దాం. దెయ్యాల సినిమాలకి దెయ్యాల పరంగా లాజిక్ అవసరం లేదు గానీ, ఇంకా మనుషులుగా మిగిలున్న పాత్రలతో లాజిక్ చాలా అవసరమే. ఇలా ఆయేషాయే అమల అని నిఖిల్ హీరో పాత్రకి తెలియక పోవడం వల్ల,  ఎక్కడా ఏ ఎమోషనూ లేకుండా పోయింది. కనుకనే కేరళలో అమల అని చెప్పుకున్న వేరే అమ్మాయి ప్రేమలో పడిపోయాడు. 

        మొదట నిత్య అనే అమ్మాయిని ఆవహించిన అమల ఆత్మ,  తను అమల అని చెప్పుకున్నా, ఆతర్వాత పార్వతి అనే ఇంకో అమ్మాయికీ ఆవహించినప్పుడు  తను అమలే అని మొత్తుకున్నా,  ఇందుకే హీరోకి బల్బు వెలగలేదు. అమలే ఆయేషా అని తెలిస్తేగా! ఈ ఆత్మ క్లయిమాక్స్ లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ చెబితే తప్ప,  హీరోకి ఈమే తను ప్రేమించిన ‘ఆయేషా’ అని తెలీదు. అసలు అమల ఆత్మ అయినా మొదటే తను ‘ఆయేషా’ అని హీరోతో ఎందుకు చెప్పుకోదో అర్ధం గాదు. అమల ఎవరో తెలీని హీరోతో నేను అమలా - నేను అమలా  - అంటూంటే ఎలా గుర్తుపడతాడనుకుంది ఆత్మ? తెలివి తక్కువ ఆత్మేమో. కథకి ఏమాత్రం ఉపయోగపడని బురఖా నాటకం వల్లే ఈ గజిబిజి అంతా ఏర్పడింది. ఇందుకే సినిమా సాంతం హీరో ఏమీ చేయలేని, ఏ ఎమోషనూ లేని,  శుష్క పాసివ్ పాత్రగా మిగిలిపోవాల్సి వచ్చింది. కథంతా ఆత్మదే, ఆత్మే తన కథ తాను నడుపుకుంటుంది దర్శకుడి పుణ్యాన అష్టకష్టాలూ పడి! వేకప్ నిఖిల్! ఫస్ట్ యాక్టివ్ క్యారక్టర్  అంటే ఏమిటో తెలుసుకుని అప్పుడు కథలు వినాలి. 

        హీరోయిన్లు హేబ్బా పటేల్, అవికా గోర్, నందితా శ్వేత ముగ్గురూ నల్గురుగా కన్పించి ప్రేక్షకుల చేత ఈలలు వేయించుకుంటారు. ఒక తరగతి ప్రేక్షకులకి ఈ సినిమా మాంచి మజా. హస్యబృందం వెన్నెల కిషోర్, సత్య, ప్రవీణ్, వైవా హర్ష ముగ్గురూ ఆత్మతో లెంపకాయలు తినడమే కామెడీగా సరిపెట్టేశారు. సంగీతం ఛాయాగ్రహణం ఎవరేజీగా వున్నాయి.

చివరికేమిటి 
     దర్శకుడి స్క్రీన్ ప్లే పేలవంగా మొదటి సీను నుంచే కన్పిస్తుంది. కథని ఎలా ముగించాలో తెలీనట్టు క్లయిమాక్స్ గందరగోళంగా తయారయింది. కథని  ఓ పద్దతిగా ప్రారంభిస్తే దానికదే ఓ పద్దతిగా ముగుస్తుంది. అసలు తను ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకోబోయిన అయేషా ఏమైందో హీరోకే తెలీని ప్రారంభం- కథ  ఎలా ముగించాలో తెలీని క్లయిమాక్స్ కే కదా దారి తీసేది. కనీసం జరుగుతున్న వాటిపట్ల హీరోకి ఒక తెల్సుకోవాలన్న జిజ్ఞాస, పరిశీలనాత్మక దృష్టీ , అన్వేషణా ఏవీ లేక ఖాళీగా ఉండిపోతే కథని ఎలా ప్రారంభించి ఎలా ముగించగలరు. ఇందుకే సెకండాఫ్ లో ఇలా కాదని అలా, మళ్ళీ అలా కాదని ఇలా ఇష్టానుసారం ట్విస్టులు. మెదడుకి బాగా పని కల్పించుకుని  ఈ ట్విస్టుల్ని ఫాలో అవడం సహన పరీక్షే. 

        సినిమా ఆడేస్తుంది, ఏం ఫర్వాలేదు. హార్రర్ కామెడీ, అందునా స్టార్ వేల్యూ వున్న హార్రర్ కామెడీ నవ్వించేస్తూ తప్పకుండా ఆడేస్తుంది. పెద్దనోట్లు మాయమై, సినిమాల విడుదలలు అగమాగమైన వేళ, బాక్సాఫీసు దగ్గర సింగిల్ గా సినిమాకే ఢోకా లేదు.

-సికిందర్
http://www.cinemabazaar.in








15, నవంబర్ 2016, మంగళవారం

రివ్యూ!



రచన- దర్శకత్వం : కరణ్ జోహార్
తారాగణం : రణబీర్ కపూర్, అనూష్కా శర్మ, ఐశ్వర్యారాయ్, లీసా హెడెన్, ఇమ్రాన్ అబ్బాస్, ఫవాద్ ఖాన్ తదితరులు
మాటలు : నిరంజన్ అయ్యంగార్, సంగీతం: ప్రీతమ్
బ్యానర్ : ధర్మా ప్రొడక్షన్స్
నిర్మాతలు : అపూర్వా మెహతా, హీరూ యాష్ జోహార్, కరణ్ జోహార్
విడుదల : అక్టోబర్ 28, 2016
***
2012 నాటి కరణ్ జోహార్ కీ, ఇప్పటి కరణ్ జోహార్ కీ తేడా -ఏమీ లేదు టేకింగ్ లో అభివృద్ధి తప్ప.  2012  లో ‘స్టూడెంట్ ఆఫ్ ది ఇయర్’ కి దర్శకత్వం వహించినప్పుడు, అది ’80 ల నాటి అమ్మమ్మల  సినిమాలా కాలం చెల్లిన వ్యవహారంతో  నవ్వులాటగా వుంది. పాత చాదస్తాలు మరీ ఎక్కువ వుండే కరణ్ జోహార్,  ఆ సినిమాలో స్టూడెంట్స్ చేత పాత పాటలే ధారాళంగా పాడించేశాడు. ఈ కాలంలో స్టూడెంట్స్ ‘ధూమ్ మచాలే ధూమ్’ అంటూ గంతు లేస్తారేమో గానీ, ఏనాటివో తమకి తెలీని  ’70 లనాటి,  ‘లే జాయేంగే లే జాయేంగే దిల్ వాలే దుల్హనియా లేజాయేంగే’ అని విర్రవీగి పాడుకోరు. ఆ నాటి గాయనీ గాయకులే తెలియరు. ఎల్లారీశ్వరి ఎవరో తెలీని యంగ్ కళాకారులు టాలీ వుడ్ లోనే  బస చేసి వున్నారు. 2012 లో కరణ్ జోహార్ తన పాత అభిరుచుల్ని ఈనాటి పాత్రలకి అంటగట్టి, ఈనాటి ప్రేక్షకుల మీద రుద్ది తృప్తి తీర్చుకున్నట్టు, తిరిగి ఇప్పుడూ అదే పని చేశాడు. పాత సినిమాల రిఫరెన్సుల్నీ, డైలాగుల్నీ, పాటల్నీ యధేచ్చగా  వాడేసి, ఇప్పటి అల్ట్రా మోడరన్ ‘జనరేషన్- వై’ క్యారక్టర్స్ ని చాలా అతి చేసి, అసహజంగా  చూపించాడు. అసలు కథనే చాదస్తంగా ముగించాడు. యూత్ సినిమాలంటే బహుశా- ఇప్పటి యూత్ ని భవిష్యత్తులో మంచి ముసలాళ్ళుగా తయారు చేసేవై వుండాలేమో గానీ,  ముసలి కథలతో వాళ్ళని ఇప్పుడే ముసలి వాళ్ళుగా తయారు చేసేవిగా కాదేమో!

        ‘యే దిల్ హై ముష్కిల్’ కరణ్ జోహార్ అందించిన కొత్త సీసాలో పాత సారా. పాతో కొత్తో, ఏదో ఒక దానికి కట్టుబడి వుంటే ఏ చిక్కూ వుండేది కాదు, రెండూ కలిపేయడంతో కషాయంలా తయారైంది. ‘బాయ్ ఫ్రెండ్స్ సినిమాల లాంటి వాళ్ళు- కొందరు టైంపాస్, కొందరు బ్లాక్ బస్టర్స్’ అని అనూష్కా శర్మ చేత అంత ఫన్నీగా- ట్రెండీగా పలికించగల్గినప్పుడు, అంతే ఫన్ గా- ట్రెండీగా  కరణ్ పనితనమూ వుండాలిగా...

కథ 
      లండన్ లో అయాన్ సంగర్ (రణబీర్ కపూర్) బాగా డబ్బున్నవాడి కొడుకు. గొప్ప సింగర్ నవ్వాలన్న కోరిక పెట్టుకుని తిరుగుతూంటాడు. ఓ బార్లో అలీజే ఖాన్( అనూష్కా శర్మ) పరిచయమై వెంటనే ఒకటైపోతారు ఫ్రెండ్స్ గా. అలీజేకి డాక్టర్ ఫైసల్ (ఇమ్రాన్ అబ్బాస్) అనే బాయ్ ఫ్రెండ్ ఉంటాడు. అయాన్ కీ లీసా (లీసా డిసౌజా) అనే గర్ల్ ఫ్రెండ్ వుంటుంది. అయాన్, అలీజే ఇద్దరూ చెట్టపట్టాలేసుకుని పబ్స్ కీ, టూరిస్ట్ స్పాట్స్ కీ ఎడాపెడా తిరిగేస్తూ పోసుకోలు కబుర్లు చెప్పుకుంటూ గడిపేస్తూ వుంటారు. ఓ రోజు ఓ పార్టీలో అలీజే బాయ్ ఫ్రెండ్ డాక్టర్ ఫైసల్, అయాన్ గర్ల్ ఫ్రెండ్ లీసా సెక్స్ చేస్తూ దొరికిపోతారు. దీంతో అలీజే ఫైసల్ తో వెంటనే కట్ చేసుకుంటుంది గానీ, అయాన్ మాత్రం గోలగోల చేస్తాడు లీసా చేసిన పనికి. రోడ్డు మీద పడి పొర్లాడుతాడు. గోడుగోడున ఏడ్చేస్తాడు. అప్పుడు ఇతడిది చిన్న పిల్లాడి మనస్తత్వమని గ్రహిస్తుంది అలీజే. 

        అయాన్ ఇక అలీజే ప్రేమలో రిలీఫ్ పొందాలని చూస్తూంటాడు. అలీజేకి  ఫైసల్ తోనే కాదు, అంతకి ముందు డీజే అలీ (ఫవాద్ ఖాన్) అనే బాయ్ ఫ్రెండ్ తో కూడా బ్రేకప్ అయింది. బాయ్ ఫ్రెండ్స్ తో ఈ అనుభవాల దృష్ట్యా  అయాన్ కూడా తనలాగే ప్రేమలో ఎక్కడ దెబ్బ తింటాడోనని, అతణ్ణి  ప్రేమించకుండా  ప్రేమకి దూరంగా వుంటూ ఫ్రెండ్ షిప్ మాత్రమే చేస్తానంటుంది- ‘ప్యార్ మే జునూన్ హై, పర్ దోస్తీమేఁ సుకూన్ హై’  (ప్రేమలో ఉన్మా దముంది, స్నేహంలో సుఖముంది)  అని చెబుతూ  ఫ్రెండ్ షిప్ ఎంజాయ్ చేస్తూంటుంది. 

        చేసేది  లేక అలాగే ఆమెతో తిరుగుతూంటాడు- ప్రేమలో పడ్డం మన చేతుల్లో లేదు, కానీ ప్రేమకి దూరంగా వెళ్ళిపోవడం మన చేతుల్లోనే వుందని తనని తాను  మోటివేట్ చేసుకుంటూ. ఎప్పుడైతే అలీజే పాత బాయ్ ఫ్రెండ్  డీజే అలీ తిరిగి ప్రత్యక్షమై, తనకింకో ఛాన్సిచ్చి చూడమంటాడో, అప్పుడు అలీజే ఆలోచనలో పడిపోతుంది. అయాన్ ఇరకాటంలో పడిపోతాడు. అలీతో వెళ్ళిపోతున్న అలీజేని దేబిరి మొహం వేసుకుని చూస్తాడు. 

        ఇప్పుడు గోలగోల చేసి ఏడిస్తే ఓదార్చే వాళ్ళే లేరు. కనుక  తానొక ఏడ్పనేదే  తెలీని దసరాబుల్లోడులాగా వుండాలని తనకితానే  ఫీలైపోతూ,  లక్నోలో అలీజే పెళ్ళికెళ్ళి అల్లరల్లరి చేసి పాట పాడతాడు. చివరికి అలీజే మొగుడు డీజే అలీ చేతిలో అవమానపడి వెళ్ళిపోతాడు.

        లండన్ వచ్చి మళ్ళీ షోకిల్లా రాయుడిలా ఫ్రాంక్ ఫర్ట్ కి బయల్దేరుతున్నప్పుడు, ఏర్ పోర్టులో సబాఖాన్ (ఐశ్వర్యా రాయ్) పరిచయమౌతుంది. ఈమె ఉర్దూ కవిత్వం రాస్తుంది, రాసింది చదువుకుంటుంది. ఈమె ఇప్పుడు వియన్నా వెళ్తోంది. ఈమెకి తాహిర్ ఖాన్ (షారుఖ్ ఖాన్ అతిధిపాత్ర) తో విడాకులయ్యాయి. ఈమెతో ఆ కాసేపు పరిచయంలోనే తన భగ్నప్రేమ వెళ్ళ బోసుకుంటాడు అయాన్. ఆమె తను రాసిన కవిత్వం చదువుకోమని ఇచ్చి వెళ్ళిపోతుంది. మూడు నెలల తర్వాత వియన్నాలో ఉంటున్న ఆమెకి ఫోన్ చేసి వెంటనే బయల్దేరతాడు. అక్కడ ఇద్దరూ సెక్స్ చేసుకుంటారు. సహజీవనం మొదలు పెడతారు. అప్పుడు అనుకోకుండా అలీజే వచ్చేస్తుంది. ఈమె రాకతో సబా ఆలోచనల్లో మార్పు వస్తుంది. రాత్రికి రాత్రి అయాన్ ని ఇంట్లోంచి వెళ్ళ గొట్టేస్తుంది. ఇలా మరోసారి రోడ్డున పడ్డ అయాన్,  లబోదిబోమంటూ అలీజే ఉంటున్న హోటల్ గదికి మారథాన్ రన్ మొదలెడతాడు పరుగుల రాజులాగా...

ఎలావుంది కథ 
     పైన చెప్పుకున్నంతవరకూ సరదా రోమాంటిక్ కామెడీలానే వుంటుంది, అక్కడ్నించీ మాత్రం బరితెగించిన  రోమాంటిక్ డ్రామాలోకి తిరగబెడుతుంది. అలీజేకి క్యాన్సర్ అని తెలియడంతో! క్యాన్సర్!!
        ఎప్పటి క్యాన్సర్ కథలు...ఎప్పటి బాక్సాఫీసు ఫార్ములా!  ఎంత బరితెగింపు! కరణ్ జోహార్ @ 1980 లా తయారయ్యింది. తన రోమాంటిక్ కామెడీతో నేటి యూత్ మానసిక లోకాన్ని ఆవిష్కరించాల్సి వుండగా, అయిపోయిన తన పాత ముచ్చట్లు తీర్చుకునే పనికి పాల్పడ్డం చాదస్తం కాక  ఏమిటి? జానరో రక్షతి రక్షితః అన్నారు. రోమాంటిక్ కామెడీ జానర్ లోకి క్యాన్సర్ ని  తగిలించి విషాదమయ రోమాంటిక్ డ్రామాగా మార్చేస్తే,  దీన్నే జానర్ అనాలి- రోమాంటిక్ కామిడేడ్పు అనే కొత్త జానర్ అనాలేమో.  కాశ్మీర్ నుంచీ కన్యాకుమారి దాకా జానర్ మర్యాద అనేదే పట్టడం లేదు.

        ఈ ప్రేమ కథ ద్వారా ఏం చెప్పాలనుకున్నారో అంతు చిక్కదు. ప్రేమ వంకరైనది...ఆ వంకరలోనూ సుఖపడ్డం కేవలం కొంత మందికే వచ్చు- అన్న కథానాయకుడి మాట పట్టుకునైనా ఈనాటి నగర- విదేశీ ‘ప్రేమలు’ ఎలా ముగుస్తున్నాయో, వాటికెలా రెస్పాండ్ అవ్వాలో (రియాక్ట్ కాదు) చూపించివుంటే, ఈ రోమాంటిక్ కామెడీకో అర్ధం వుండేది.

        చూపించిన కథ ప్రకారం చూస్తే, కథానాయకుడి కష్టాలూ చూస్తే, ఒకటే అర్ధమౌతోంది...ప్రేమలు దోమలు బంద్ చేయండి,  బయట అవి మీకు దక్కవు, శుభ్రంగా పెద్దలు చూసిన సంబంధం చేసుకుని అడ్జెస్ట్ అయిపోండి- అని చెప్పాలనుకున్నారేమో! చివరికి ఏ ప్రేయసీ లేకుండానే మిగిలిపోయాడు కథానాయకుడు...స్వగతంతో ఈ కథ చెప్పుకొస్తూ. చాలా  కన్ఫ్యూజన్ గా వుంది ఈ కాన్సెప్ట్!

ఎవరెలా చేశారు
      నిస్సందేహంగా రాజ్ కపూర్ మనవడు రణబీర్ కపూర్ చాలా టాలెంటెడ్ నటుడు. తన తల్లి, నాటి హీరోయిన్ నీతూ సింగ్ పోలికలొచ్చి, తండ్రి రిషీకపూర్ నే తలదన్నే నటవీరుడిగా విరివిగా చలామణిలో వున్నాడు. ‘రాక్ స్టార్’ లో పరమ మ్యాడ్ లవర్ పాత్రతో జ్వాలలు రేపినా, ‘బర్ఫీ’లో మూగవాడి కామెడీతో తెగ నవ్వించినా అతడికే చెల్లింది. ఇప్పుడూ తీసిపోలేదు. ఆమాట కొస్తే ఈ సినిమా ఫస్టాఫ్ అంతా ‘రాక్ స్టార్’ మ్యాడ్ లవర్ పాత్రే. కాకపోతే ఈసారి అమ్మాయిల తాకిడి ఎక్కువ. ఓ అమ్మాయి చేత ప్రేమలో తన్నించుకోవడం, మళ్ళీ ఇంకో అమ్మాయితో తన్నించుకోవడానికి రెడీ కావడం...ఇలా మూడుసార్లు ఫుట్ బాల్ లా అటూఇటూ తన్నించుకుంటూ వుండే క్రేజీ క్యారక్టర్ గా బాగా రక్తి కట్టిస్తాడు. ఇంత మాత్రాన ఇతను పాసివ్ క్యారక్టర్ కాదు. పాసివ్ క్యారక్టర్ అయితే మొదటి  అమ్మాయితో బ్రేకప్ దగ్గరే ఆగిపోయి ఏడుస్తూ కూర్చునే వాడు. ఇలాకాక మళ్ళీ తనే కొత్త ఖాతా తెరిచే యాక్టివ్ నెస్ తో, చొరవతో వుంటాడు. యాక్టివ్ క్యారెక్టర్ ఓడిపోకూడదని లేదు, తన ప్రయత్నాలు చేసి ఓడిపోయే యాక్టివ్ క్యారక్టర్ లోపాలు తెలుసుకుంటాడు.  ప్రయత్నమే చేయకుండా ఓటమిని అంగీకరించి కూర్చునే  పాసివ్ క్యారక్టర్ ట్రాజడీ కథగా  మిగిలిపోతాడు. రణబీర్ కపూర్ పాత్ర మెడకి హీరోయిన్ క్యాన్సర్ అనే ఆ ఒక్క గుదిబండ లేకపోతే,  ఈ ట్రెండీ లవ్ స్టోరీని ఇంకెంత క్రేజీగా ముగించి వుండేవాడో!


         అనూష్కా శర్మ సునాయాసంగా సీన్స్ ని పండించగలదు. ఈ కాలం రిచ్ అమ్మాయిల యాటిట్యూడ్ ని తనే బాగా పోషించగలదు.  కానీ తన పాత్రకి ఒక ఐడెంటిటీ అంటూ లేదు, రణబీర్ పాత్రకి సింగర్ అనే ఐడెంటిటీ వున్నట్టు. బ్రేకప్స్ ని ఈజీగా తీసుకుని- రణబీర్ పాత్రతో ఫ్రెండ్ షిప్ కే కట్టుబడి క్యాన్సర్ దాకా కొనసాగడం పాత్రకున్న చిత్తశుద్ధిని బయటపెడుతుంది గానీ, క్యాన్సర్ టర్నింగ్ తోనే తను ఆడియెన్స్ కనెక్ట్ కోల్పోయింది. సుమారు అరగంట పాటు ఈ క్యాన్సర్ డ్రామాని  తనతో భరించడం కనా కష్టంగా చేసుకుంది. ఒకచోట- ‘మహమ్మద్ రఫీ అంటే తక్కువ పాడి, ఎక్కువ ఏడుస్తాడు ఆయనేనా?’ అని రణబీర్ ముందు తన అమాయకత్వాన్ని వెల్లడించుకుంటుంది (ఈ డైలాగుకి సోషల్ మీడియా అంతా విరుచుకుపడింది కరణ్ జోహార్ మీద, అయినా ఈ డైలాగు తీసేయలేదు). కానీ ఈ అనూష్కా పాత్ర పాయింటాఫ్ వ్యూలో ఈ డైలాగు కరెక్టే. నేటి తరానికి మహమ్మద్ రఫీ ఏం తెలుసు? అందుకే అలా అజ్ఞానంతో మాట్లాడింది. అలాటి నేటి తరం పాత్రకి, పాత సినిమాల్లోలాగా  క్యాన్సర్ తగిలిస్తే, ఆ క్యాన్సర్ కి ఇప్పుడే ప్రేక్షకులు ఫీలైపోయి అయ్యో పాపమని చూస్తారు? ఇప్పుడు అంకిత్ తివారీ లాంటి సింగర్ ఉదాహరణ కావాలి;  క్యాన్సర్ కి బదులు, నేటి యువతుల ఆధునిక జీవన శైలుల పుణ్యమాని, అప్పుడే మెనోపాజ్ ప్రాప్తించి, ఇక పిల్లలు పుట్టని స్థితికి చేరుకుంటున్న- పెళ్లి అవకాశాలు చట్టుబండలు చేసుకుంటున్న - కొత్త సమస్య గురించి చెప్పాలి. ఇంకా క్యాన్సర్ తో ముసలి డ్రామా ఇప్పుడెవరికి కావాలి. 


       ఇక ఐశ్వర్యారాయ్ తన ఫిట్నెస్ తో, కాపాడుకుంటున్న గ్లామర్ తో హూందాగా కన్పిస్తుంది పాత్ర ప్రకారం. పాత్ర మాత్రం డొల్లగా మిగిలిపోయింది. ఈమెని చూస్తే ‘పాకీజా’లో మీనా కుమారి పాత్ర గుర్తు కొస్తుంది. వెలయాలిగా మీనాకుమారి కవితాత్మకంగా వెల్లడించే హృదయబాధలాంటిది ( హర్ తవాయీఫ్ యేక్ లాష్ హై) ఒక డైవోర్సీగా తనూ  బాధని ప్రకటించి వుంటే పాత్ర వికసించేది. కవిత్వంతో రణబీర్ పాత్రని కట్టి పడేసిందీ లేదు. ‘కవయిత్రి పెళ్లి చేసుకోవాలి, అప్పుడు భర్తతో ఓకే అయితే మంచిదే, కాకపోయినా లాభమే, ఇంకా మంచి కవిత్వం వస్తుంది’ - అనే ఈమె, అలాటి మంచి కవిత్వం ఏం రాసిందో తెలీదు- భర్తతో విడాకులాయ్యాక. కవిత్వం కంటే రణబీర్ పాత్రతో ఇన్ స్టెంట్ రిలేషన్ షిప్, సెక్సూ సహ
జీవనమూ  ఇవే డామినేట్ చేస్తాయి. ఈ వయసులో ఈమెకిది ప్రేమో, మోహమో ఏమో...ఏమీ అర్ధంగాదు.


        ఈ సినిమాలో నటించి వివాదాస్పదుడైన పాకిస్తానీ నటుడు ఫవాద్ ఖాన్ మీద సీన్లు తక్కువే. హోలీ సీను, పెళ్లి సీనూ ఇతడి మీద అద్భుతంగా తీశారు. ఈ కథ ఈ ఐదారు పాత్రల చుట్టే తిరుగుతుంది, వచ్చి పోయే బ్యాక్ గ్రౌండ్ పాత్రలు చాలా వున్నాయి. డైలాగ్  వెర్షన్ లో భాగంగా రణబీర్, అనూష్కాలు పాత పాటలు వల్లించడం (కొన్ని పాత సినిమాల డైలాగులు కూడా) వదిలేస్తే, సినిమా కోసం సంగీత దర్శకుడు ప్రీతమ్ ట్యూన్ చేసిన సాంగ్స్ ఫెంటాస్టిక్ గా వున్నాయి. వీటి చిత్రీకరణ కూడా హైలైట్ అనే చెప్పాలి. అదొక అద్భుత ఊహాప్రపంచం. అలాగే ఐయాన్ ఆండ్ర్యూస్ కళా దర్శకత్వం గానీ, మనీష్ మల్హోత్రా కాస్ట్యూమ్స్ డిజైనింగ్ గానీ విజువల్ గా చాలా టాప్ రేంజికి తీసికెళ్ళాయి సినిమాని. ఇక అనిల్ మెహతా ఛాయాగ్రహణం గురించి ఎంత చెప్పుకున్నా తక్కువే.



        నిరంజన్ అయ్యంగార్ రాసిన మాటలు రణబీర్, అనూష్కాల పాత్రల రీత్యా ట్రెండీ గానే వున్నప్పటికీ, ఈ ట్రెండీ నెస్ ని కిచిడీ చేస్తూ పాత్రలకి అతకని ఫిలాసఫికల్ డైలాగులూ వున్నాయి. సెకండాఫ్ లో ఐశ్వర్యారాయ్ కి సరేసరి. మీనాకుమారిలా పాత్రకి డెప్త్ వుంటే అయ్యంగార్ డైలాగులూ ఇంకా బాగా వచ్చేవేమో. 

        కరణ్ జోహార్ దర్శకత్వంలో ఏ లోటూ లేదు, పైగా కొత్త దర్శకుల టేకింగ్ ని బలాదూరు చేసేట్టు వుంది. ఇందులో సాధించిన విజయం మిగతా కథాకథానాల, పాత్ర చిత్రణల విషయంలో, మొత్తంగా కాన్సెప్ట్ పరంగా సాధించలేక పోయాడు కరణ్. నిడివి రెండు గంటలా 40 నిముషాలు చాలా ఎక్కువ. చాలా నిడివిని  క్యాన్సరే తినేసింది!

 నాణేనికి మరో వైపు
     పైన చెప్పుకున్న ప్రేమ కథ గానీ, పాత్రలుగానీ, ఆ చెప్పుకున్నంత సాదా సీదాగా లైటర్ వీన్ గా ఏమీ వుండవు. రణబీర్, అనూష్కాల నవతరం పాత్రలకి పాత చాదస్తాల మోతబరువు బ్యాగేజీ చాలా ఎక్కువ.  కరణ్ జోహార్ ‘స్టూడెంట్ ఆఫ్ ది ఇయర్’ లో లాగే, మాటాడితే పాత సినిమా పాటెత్తుకుని వీరంగం వేస్తారు యువనటులూ పాత్రలూ అయిన రణబీర్, అనూష్కాలు. సింగర్ అవ్వాలనుకుంటున్న రణబీర్ ని పాడమని అనూష్కా అడిగిందే తడవు- ‘గాతా రహే మేరా దిల్’  అని కిషోర్ కుమార్ పాట ఎత్తుకుంటాడు. 1965 నాటి ‘గైడ్’ లోని ఈ పాట ఇప్పుడు 51 ఏళ్ల తర్వాత ఎంతమందికి తెలిసివుంటుంది? బహుశా నడివయసు వాళ్ళకి, ఆపై వయసు వాళ్లకీ తెలుస్తుందేమో ఎంజాయ్ చేయడానికి. సినిమాలో కూడా ఈ ఏజ్ గ్రూప్ పాత్ర పాడుకుంటే అతుకినట్టు వుంటుంది. యువ పాత్రకి చాలా చాలా ఎబ్బెట్టుగా, నీచంగా వుంటుంది. యువ పాత్రకి ఈ పాటలు తెలిసి వుండే అవకాశంలేదు. ఇంకా చెప్పాలంటే చిట్ట చివర్లో ఏనాటిదో లతామంగేష్కర్ పాడిన పాట కూడా ఎత్తుకుంటారు రణబీర్, అనూష్కాలు కలిసి! ‘ఈ ట్రాజడీలో మనం ఏం చేయాలి? ఆర్డీ బర్మన్ పాటలు పాడుకోవాలి-‘ అని చెప్పుకుని ‘జైజై శివ్ శంకర్...’ అంటూ మొదలెట్టి ఆర్డీ పాటలు కొన్ని పాడి పడేస్తారు! ఇప్పుడు ఆర్డీ బర్మన్! ఇలా తెరమీద  జరిగేదంతా ఈ సినిమా కొచ్చిన యువప్రేక్షకులకి తెలియని, సంబంధం లేని ‘సబ్జెక్టివ్’ వ్యవహారమే. సినిమా ఆడియెన్స్ కి కనెక్ట్ అయ్యేలా ‘ఆబ్జెక్టివ్’ గా వుండాలని పెద్దలు చెప్తారు. 

       అసహజంగా రఫీ పిచ్చిగల రణబీర్ యువ పాత్ర, పారిస్ వెళ్ళగానే నైట్ క్లబ్ లో- ‘ఏన్ ఈవెనింగ్ ఇన్ పారిస్’ లో రఫీ పాడిన టైటిల్ సాంగ్ పాడేస్తుంది. శంకర్- జైకిషన్ ల సారధ్యంలో 1967 నాటి ఈ సూపర్ హిట్ సాంగ్ 49 ఏళ్ల తర్వత ఇప్పుడెందరికి తెలుస్తుంది-  పాడుతున్న పాత్రతో పాటు ఊగిపోతూ ఎంజాయ్ చేయడానికి? ఇలా దర్శకుడు తన కాలంనాటి సొంత టేస్టులన్నీ ఈనాటి పాత్రల మీద, ప్రేక్షకుల మీదా రుద్ది రంధి తీర్చుకుంటున్నట్టు వుంటుంది.

          ఇంకా వుంది- అనూష్కా తనకి శ్రీదేవిలా చీరకట్టుకుని పాడుకోవాలని వుందని చెప్పి- ఎల్లోసారీ కట్టుకుని ‘చాందినీ’ లో శ్రీదేవి సాంగేసుకుంటుంది! అంతకి ముందు రణబీర్ ‘కోరా కాగజ్ థా యే దిల్ మేరా’  అనే 47 ఏళ్ల నాటి మరో కిషోర్ సాంగ్ ని హమ్ చేస్తాడు!

        ఇప్పుడో అమ్మాయి కరీనా కపూర్ లానో, కత్రినా కైఫ్ లానో కత్తిలా చీర కట్టుకుని వాళ్ళ పాటేదైనా వుంటే ఎగిరెగిరి స్టెప్పు లేస్తుందేమో? హస్కీ వాయిస్ తో సునిధీ చౌహాన్ పాడే ‘బరస్తా హై బాదల్ బరస్తా’ సాంగ్ తో దుమ్ము రేపేస్తుందేమో? అసలు రణబీర్ తాను  మహమ్మద్ రఫీలా సింగర్ అవ్వాలనుకుంటున్నానని అనడం మరీ చోద్యం గాక పోతే ఏమిటి?  కరణ్ జోహార్ రఫీ కాలేకపోయిన పాత కోరికని తను తీర్చడమేమిటి ప్రేక్షకుల ప్రాణాల్ని బలిపెట్టి? తన పాత్ర కోరిక తీర్చడానికి  శంకర్ మహదేవన్, యోయో హనీ సింగ్, మికా సింగ్, ఆతిఫ్ అస్లం ఎవరూ ఈ కాలానికి తగ్గట్టు లేనట్టు. 

        పాటలతో పాట్లు ఇలా వుంటే- ఇక మాటల విషయానికొస్తే ఒకపక్క - ‘ప్రేమలో ఉన్మాదముంది, స్నేహంలో సుఖముంది’ లాంటి క్రేజీ డైలుగులు పలుకుతూనే, మరోపక్క-  ‘లోగ్ అక్సర్ కహెతే హై నా కీ దిల్ దిమాగ్ కే  బీచ్ మేఁ దిల్ కీ సున్నీ  చాహియే...లేకిన్ జబ్ దిల్ టూట్ జాతా హైతో ఉస్ సే బెహతర్ అడ్వైజ్ తో దిమాగ్ హీ దేతా హై...’  (మనసు చెప్పేది వినాలా, బుద్ధి చెప్పేది వినాలా అన్నప్పుడు, మనసు  చెప్పేదే  వినాలని అంటారు..కానీ మనస్సు విరిగిపోయినప్పుడు బుద్ధి మాత్రమే మంచి సలహా ఇస్తుంది)  లాంటి సాహిత్య సౌరభాలతో గుబాళించే బరువైన రాజభాష మాట్లాడుకోవడం రసభంగం కల్గించే వ్యవహారంలాగా వుంటుంది- పాత పాటల మోజులాగే.

        ఈ కథ ఫస్టాఫ్ రణబీర్- అనూష్కాల రణగొణ ధ్వనుల ప్రేమలతో వుంటుంది. సెకండాఫ్ కొచ్చేసరికి ఇది ఐశ్వర్యా రాయ్ పాత్రతో, ప్రశాంత తటాకంలా మారిపోవాలి. ఈ ప్రశాంత తటాకపు అనురాగఝరిలో  రణబీర్ పాత్ర తాలూకు క్యారక్టర్ ఆర్క్, గ్రోత్ కన్పించాలి. ఐతే ఇది ప్రశాంత తటాకంలా ప్రేక్షకుల మనస్సులో ముద్రేసుకుని డిఫరెంట్ గా కనపడాలంటే, ఫస్టాఫ్ లో ప్రశాంత తటాకం తాలూకు ఫిలాసఫీ, గాంభీర్యం లాంటివేవీ రణబీర్- అనూష్కాల పాత్రల మధ్య కనపడకూడదు. ఫస్టాఫ్ కేవలం  పిచ్చి పిచ్చి డైలాగులతో, మదపిచ్చి ప్రేమలతో అల్లకల్లోలంగా చూపిస్తే, సెకండాఫ్ లో ఐశ్వర్యారాయ్ పాత్రతో దాన్ని ఒక కొలిక్కి తేవచ్చు. నిజానికి ఐశ్వర్యారాయ్ పాత్ర పాత సాంప్రదాయానికి ప్రతీక లాంటిది. దీన్ని దర్శకుడు చంపేశాడు. విన్ స్టన్ చర్చిల్ అంటాడు- పాత సాంప్రదాయమనే ములు గర్రతో పొడుస్తూ వుండకపోతే, ఆధునికత్వమనే గొర్రెల మంద చెల్లాచెదురై పోతుందని! శంకరాభరణం శంకర శాస్త్రి గొడవ కూడా ఇదే కదా-  ముందు సాంప్రదాయ సంగీతం నేర్చుకోండ్రా, అప్పుడు మీ కారుకూతల మ్యూజిక్ దార్లో వుంటుందనేసి?


     ఐశ్వర్యా రాయ్ రణబీర్ కి ఇలా ఒక గైడ్ లా వుండాల్సింది- చంద్రముఖి దగ్గర దేవదాసు సాంత్వన పొందినట్టు. అనూష్కా తో గోలగోల ప్రేమ ముగిశాక, ఐశ్వర్య దగ్గరకి రణబీర్ వచ్చినప్పుడు ఒక ప్రశాంతవాతావరణం కన్పించి, ఆమె కవిత్వంతో ఇన్స్పైర్ అయి, జీవితంలో మొదటిసారిగా కవితాత్మక ధోరణిలో-  ‘పాకీజా’ లో రాజ్ కుమార్ లా- ‘ఇస్ ఘర్ కే ఇన్సానోఁ కో హర్ సాన్స్ కే బాద్ దూస్రే సాన్స్ కే లియే భీ- ఆప్సే ఇజాజత్ లేనీ పడ్తీ హై...’ (ఈ ఇంట్లో మనుషులకి ఊపిరి పీల్చిన ప్రతీసారీ ఇంకో ఊపిరి కోసం కూడా మీ అనుమతి పొందాల్సి వుంటుంది) - లాంటి గుబాళింపు భాష ఇక్కడ మాట్లాడ్డం ప్రారంభిస్తే, క్యారెక్టర్ లో ఈ సర్పరైజ్ ఎలిమెంట్ కి ప్రేక్షకులు ఉలిక్కిపడి,ఇక్కడ్నించీ ఫ్రెష్ ఫీలింగ్ తో నిశితంగా గమనించే వీలుండేది. 

        ఆమె కవయిత్రి- అతను  గాయకుడూ అయినప్పుడు, ఈ సంబంధాన్ని కూడా ఎస్టాబ్లిష్ చేయలేదు. ఒట్టి లవర్స్ గా కలిపేశారు. అతను మామూలోడు కాదు, దేన్నైనా అందిపుచ్చుకుని  ఓ ఆటాడుకునే రకం. అలాటి వాడు ఆమె కవిత్వంతో తనలోని గాయకుణ్ణి మెరుగులు దిద్దుకుని గ్రేట్ సింగర్ గా మెరిసిపోగలడు. ఆమె వైవాహిక జీవితంలో దెబ్బతింది, తను ప్రేమలో దెబ్బ తిన్నాడు- ఇలాటి ఇద్దరి కలయిక కళ కోసమే అయ్యుంటే గొప్పగా వుండేది. ఇలాటిది సంజయ్ లీలా భన్సాలీ చేసి, ఎక్కడికో తీసికెళ్ళి పోగలడు. కరణ్ జోహార్ వీళ్ళిద్దరి మధ్య క్షణికమైన శారీరక సంబంధం ఏర్పాటుచేసి సాధించిందేమిటో అర్ధంగాదు. వీళ్ళిద్దరి సంబంధం ఖాయం కాదని ప్రేక్షకులు గ్రహించగలరని కరణ్ కి తెలుసు. అవతల ఎంత పెళ్ళిచేసుకుని వెళ్ళిపోయినా అసలు హీరోయిన్ అనూష్కా పాత్ర బ్యాలెన్స్ గా వుండనే వుంది. మళ్ళీ ఏదో జరిగి ఎప్పుడో తిరిగి వస్తుందని ప్రేక్షకులు తమ అనుభవసారంతో ఇట్టే  ఘాట్టిగా పసిగట్టేయగలరనీ కరణ్ కి తెలుసు. అలా వీళ్ళిద్దరికీ పెళ్లితో ముగింపు అనే మాటకి తావే లేనప్పుడు, సెక్స్ చేయించడం దేనికి? సెక్స్ బదులు సంగీత సాహిత్యాలేవో  వాళ్ళముందు పడేస్తే పోదా? సీనియర్ నటి ఐశ్వర్యా రాయ్ పాత్రని చర్చిల్ కొటేషన్ ప్రకారం సాంప్రదాయ విలువలకి కాణాచిగా మార్చి, పెడ ధోరణి ప్రేమల్ని దారిలో పెడుతూ రణబీర్ పాత్ర కళ్ళు తెరిపించేదిగా చిత్రిస్తే ఏమయ్యేది?
        ఇక దీని తర్వాత క్యాన్సర్ పర్వం లోకి మనం పోనవసరం లేదు.


స్క్రీన్ ప్లే సంగతులు
       సౌలభ్యం కోసం దీన్ని కథ అంటూ చెప్పుకొచ్చాం గానీ, ఇది కథేనా, లేకపోతే గాథా అన్న సందేహాలు బయల్దేరతాయి. కథ అనుకోవడానికి ఇందులో ప్రతీసారీ ఓటమిని పొందే హీరోతో ఆర్గ్యుమెంట్ లేదు. జడ్జే మెంట్ లేదు. జడ్జ్ మెంట్ వుండని స్టేట్ మెంట్ లా గాథలాగా సాగిపోతూ వుంటుంది ప్రవాహం- ఒక ఇంటర్యూ ఇస్తూ హీరో చెప్పుకొచ్చే తన అనుభవాలతో. 

        మొదటి హీరోయిన్ ది ప్రేమ కాదు, కేవలం ఫ్లర్టింగ్. మెయిన్ హీరోయిన్ ఫ్రెండ్ షిప్ అంటూ వెళ్ళిపోయింది. రెండో  హీరోయిన్ మెయిన్  హీరోయిన్ మీద హీరో ప్రేమ చూసి వెళ్ళ గొట్టింది. మళ్ళీ మెయిన్  హీరోయిన్ ప్రేమకి పనికి రాకుండా క్యాన్సర్ పేషంట్ అయి వచ్చింది. ఇలా ఎక్కడా ఒక గీత గీసి- ఇప్పటి ప్రేమల్లో  ఇదీ తప్పు, ఇదీ ఒప్పూ  అనే పాయింటుతో ఆర్గ్యుమెంట్ కీ, దానికి జడ్జిమెంటు కీ అవకాశమే లేకుండా పోయింది. కాబట్టి ఇది ఓ కథలా అన్పించదు. కేవలం వివిధ అమ్మాయిలతో హీరో అనుభవాల తాలూకు ఒక గాథ. అంటే ఐడియాని నిర్మించుకుంటున్న మొదటి అడుగులోనే తప్పటడుగు పడిందన్న మాట. 

        సరే, గాథలు కమర్షియల్ సినిమాలకి పనికి రావంటున్నప్పుడు ఈ సినిమా ఇంత హిట్టెలా అయిందని అనొచ్చు. ఈ సినిమాని చుట్టు ముట్టిన వివాదాలే కలిసివచ్చాయేమో. పైగా పెళ్ళయాక ఐశ్వర్యారాయ్ కన్పిస్తున్న మొదటి సినిమా ఇదే. పైగా కరణ్ జోహార్ సినిమా కూడా ఇది. ఇలాటి కొన్ని బాహ్య ఆకర్షణలు ప్రేక్షకుల్ని భారీగా రాబట్టాయేమో. తీరా లోపలి కెళ్తే కదా సినిమాతో అసలు పరిస్థితి తెలిసేది. 


        కరణ్ జోహార్ ‘కథ’ ఐడియా మార్కెట్ యాస్పెక్ట్ ఎలాగో వర్కౌట్ అయిపోయినా, క్రియేటివ్ యాస్పెక్ట్ ఎలా వుందో పైన చెప్పుకుంటూ వచ్చాం. ఐడియాని మూడు మూలస్థంభాలు, రెండు పిల్ల స్థంభాల మధ్య సర్ది స్ట్రక్చర్ చేసిన విధానం బాగానే వుంది గానీ, ఈ స్థంభాల మధ్య నడిపించిన విషయమే దీని ద్వారా ఏం చెప్తున్నారో అర్ధంగాని గందరగోళాన్ని సృష్టించింది. పైన చెప్పుకున్నట్టు- బయట ప్రేమల్లో పడకండి, అమ్మాయిలు చెత్త- ఇంట్లో చూసిన  చక్కటి సంబంధం బుద్ధిగా చేసుకు చావండి- అనేట్టు వుంది. దర్శకుడు పక్కా స్త్రీ ద్వేషి అన్నట్టు తయారయ్యింది. 



       అరగంటలో వచ్చే మొదటి గర్ల్ ఫ్రెండ్ సెక్స్ సీన్ తో హీరో భూమ్యాకాశాలు ఏకం చేసే దగ్గర మొదటి మూల స్థంభం - ప్లాట్ పాయింట్ వన్ - ఏర్పడింది. ఇప్పుడు ఈ మిడిల్ వన్ విభాగం బిజినెస్ ప్రకారం  ప్రేమ వద్దనీ, ప్రెండ్ షిప్పే కావాలనీ అనే మెయిన్ హీరోయిన్ తో హీరో చేసే స్ట్రగుల్ చూపించుకొచ్చారు. హీరోయిన్ మొదటి బాయ్ ఫ్రెండ్ తిరిగి ప్రత్యక్షమై అతన్తో హీరోయిన్ వెళ్లిపోవడంతో ఇంటర్వెల్ కి దారి తీసే మొదటి పిల్ల మూలస్థంభం - పించ్ వన్- ఏర్పాటు చేశారు. మెయిన్ హీరోయిన్ పెళ్ళితో ఇంటర్వెల్. దీని తర్వాత మిడిల్ టూ విభాగంలో, హీరో స్ట్రగుల్ కొనసాగిస్తూ  సెకెండ్ హీరోయిన్ అయిన కవయిత్రితో రిలేషన్ షిప్ ని ఏర్పాటు చేశారు. ఇక్కడికి మెయిన్ హీరోయిన్ రావడంతో రెండో మూలస్థంభానికి దారి తీయించే రెండో పిల్ల స్థంభాన్ని - పించ్ టూ- ఏర్పాటు చేశారు. రెండో హీరోయిన్ వెళ్ళ గొట్టడంతో హీరో వెళ్లి మళ్ళీ మెయిన్ హీరోయిన్ ని కలుసుకుని, ఆమె క్యాన్సర్ పేషంటని తెలుసుకోవడంతో రెండో మూల స్థంభం- ప్లాట్ పాయింట్ టూ - ఏర్పాటు చేశారు. ఇక్కడ్నించి ఎండ్ విభాగమంతా క్యాన్సర్ సంగతులు, ఇద్దరి స్ట్రగుల్, ఆమె మరణం వగైరాలతో ముగింపు. 

        మొదటి మూలస్థంభం గర్ల్ ఫ్రెండ్ మోసంతో హీరో చేసే అల్లరితో- ఫిజికల్, విజువల్ యాక్షన్తో గుర్తుండిపోయేలా బాగా ఎలివేట్ అయ్యింది. రెండో మూలస్థంభం కూడా విజువల్ గానే వుంది గానీ, ఎలివేట్ అవకుండా ఉస్సూరన్పించేలా వుంది- హీరోయిన్ క్యాన్సర్ అని చూపించడంతో! 


        రోమాంటిక్ కామెడీ, రోమాంటిక్ డ్రామాగా ట్రాజడీగా మారిపోవడం, ఫస్టాఫ్ ట్రెండీ పాత్రలకి అవసరం లేని పాతవాసనల పాటలూ మాటలూ పెట్టడం, సెకండాఫ్ లో సెకెండ్ హీరోయిన్ తో ఏ ప్రయోజనమూ లేకపోవడం వంటి కొట్టొచ్చే లోపాలతో -అసలేం తేల్చారో చెప్పని సందిగ్ధంతో, చూశామంటే ఏదో చూశామన్నట్టు వుంటుంది కరణ్ కళాపోషణ.



-సికిందర్
http://www.cinemabazaar.in